Εχινόκοκκος: Ενας παλιός κίνδυνος, πάντα ζωντανός


Ακούμε συχνά να μιλούν για τον εχινόκοκκο. Είναι ένας παλιός κίνδυνος για τη δημόσια υγεία, που εξακολουθεί να υπάρχει. Ο εχινόκοκκος είναι ένα παράσιτο, μια εξαιρετικά μικρού μήκους ταινία, στο έντερο του σκύλου, που είναι μάλλον αδύνατο να διακριθεί στα κόπρανα του ζώου. Επιπλέον, δεν προκαλεί καμία ενόχληση στο σκύλο, πράγμα που κάνει το παράσιτο ακόμη πιο επικίνδυνο.

Ο εχινόκοκκος, όπως συνηθίζεται να λέγεται, είναι ένα παράσιτο, μια ταινία, στο έντερο του σκύλου. Στην περιοχή μας συναντιέται το είδος Echinococcus granulosus. Η ταινία αυτή είναι η μικρότερη απ' όλα τα είδη ταινιών που προσβάλλουν τα ζώα και τον άνθρωπο και οι οποίες έχουν ποικίλο μήκος, που κυμαίνεται, στα διάφορα είδη, από αρκετά εκατοστά έως και μεγαλύτερες του μέτρου, και οι οποίες προκαλούν διάφορου βαθμού πεπτικές ή άλλες διαταραχές.

Η ταινία του εχινόκοκκου, αντιθέτως, δεν υπερβαίνει το μισό εκατοστό (5 mm) του μέτρου και πολύ δύσκολα διακρίνεται μέσα στα κόπρανα του σκύλου, στον οποίο πολύ σπάνια (εντονότατη παρασίτωση) ή σχεδόν ποτέ δεν δημιουργεί ενόχληση. Ετσι, ένας σκύλος που φέρει την ταινία αυτή εντοπίζεται μόνο με ειδικές εξετάσεις των κοπράνων του ή και αίματος (ορολογικές εξετάσεις).

Η ταινία του εχινόκοκκου, όπως όλες οι ταινίες, απαρτίζεται από τη σκωληκοκεφαλή και το σώμα, το οποίο αποτελείται από τρία μόνο τμήματα, που ονομάζονται προγλωττίδες, με συνολικό μήκος λίγων χιλιοστών του μέτρου (εικ. 1.).

Κάθε προγλωττίδα είναι ένα πλήρες ερμαφρόδιτο αναπαραγωγικό σύστημα, έχει, δηλαδή, ταυτόχρονα, γεννητικά όργανα άρρενος και θήλεος και η πλήρης ανάπτυξη στην ουσία συμπίπτει με τη μετατροπή της, ύστερα από αυτογονιμοποίση, σε έναν σάκο γεμάτο με αβγά. Η ώριμη προγλωττίδα, τότε αποκόπτεται από τις προηγούμενες δύο και με τα κόπρανα αποβάλλεται στο περιβάλλον. Ταυτόχρονα η προγλωττίδα που αποκόπηκε αντικαθίσταται από μια νέα, που σχηματίζεται στη βάση της σκωληκοκεφαλής.

Τα αβγά της ταινίας του εχινόκοκκου έχουν ένα παχύ ιδιόμορφο τοίχωμα που περιβάλλεται με κολλώδη ουσία, ώστε να προσκολλάται αρκετά στερεά στα φύλλα των χόρτων, π.χ. μολυσμένα φύλλα από μαρούλι, ώστε για την απομάκρυνσή τους να απαιτείται πολύ καλό πλύσιμο.


ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΟΝΤΟΣ
Διδάκτωρ Κτηνιατρικής Σχολής Α.Π.Θ. & Τέως
Επικ. Καθηγητής της Παθολογικής Κλινικής της
Καθηγητής στην Εθν. Σχολή Δημόσιας Υγείας
Αντιπρόεδρος στο Δ.Σ. της Ελλ. Κτην. Εταιρείας


Διαβάστε επίσης
.



    Στην κορυφή