Ορισμός

Πνευμονική εμβολή είναι η απόφραξη κάποιας αρτηρίας στους πνεύμονες από λίπος, αέρα, θρόμβο αίματος, ή καρκινικά κύτταρα.


Εναλλακτικές ονομασίες

Φλεβική θρομβοεμβολή, θρόμβος αίματος στον πνεύμονα, έμβολο στους πνεύμονες, έμβολο από κυτταρικό υλικό κάποιου όγκου στους πνεύμονες.

Αίτια, επίπτωση, και παράγοντες κινδύνου.

Εμβολή στους πνεύμονες προκαλείται συχνότερα από το σχηματισμό θρόμβου αίματος σε κάποια φλέβα, ιδιαίτερα των κάτω άκρων ή της πυέλου (περιοχή του ισχίου). Η πλέον συχνή αιτία είναι ο σχηματισμός θρόμβου αίματος σε κάποια εν τω βάθει φλέβα των κάτω άκρων. Αυτός ο τύπος θρόμβωσης ονομάζεται εν τω βάθει φλεβοθρόμβωση (ΕΒΦ).
Λιγότερο συχνά αίτια περιλαμβάνουν φυσαλίδες αέρα, σταγονίδια λίπους, αμνιακό υγρό, ή υλικό από παράσιτα και καρκινικά κύτταρα, τα οποία μπορούν όλα να οδηγήσουν στη δημιουργία πνευμονικού εμβόλου.

Παράγοντες κινδύνου για την πρόκληση πνευμονικής εμβολής περιλαμβάνουν:
- Εγκαύματα
- Καρκίνος
- Τοκετός
- Οικογενειακό ιστορικό θρομβώσεων αίματος
- Κατάγματα του ισχίου ή του μηριαίου οστού
- Οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου
- Καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις
- Παρατεταμένη κατάκλιση ή παραμονή σε μια ορισμένη θέση, όπως σε μεγάλης διάρκειας ταξίδια με το αεροπλάνο ή το αυτοκίνητο
- Σοβαρός τραυματισμός
- Αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια
- Χειρουργικές επεμβάσεις (ιδιαίτερα ορθοπαιδικές ή νευροχειρουργικές)
- Χρήση αντισυλληπτικών χαπιών ή θεραπεία με οιστρογόνα

Άτομα με συγκεκριμένες διαταραχές της θρόμβωσης του αίματος ενδέχεται να αντιμετωπίζουν, επίσης, υψηλότερο κίνδυνο.



Συμπτώματα

- Θωρακικός πόνος :

• Οπισθοστερνικά
• Ιδιαίτερα οξύς ή διαξιφιστικός. Μπορεί, επίσης, να χαρακτηρίζεται από ένα αίσθημα καύσου ή βάρους, να είναι νυγμώδης ή αμβλύς.
• Μπορεί να επιδεινώνεται με τη βαθιά αναπνοή, το βήχα, την πρόσληψη τροφής, το σκύψιμο ή την κάμψη του σώματος προς τα εμπρός (ο ασθενής ενδέχεται να σκύβει προς τα εμπρός ή να κρατά το στήθος του ως αντίδραση στον πόνο).

- Βήχας :

• ξεκινά αιφνίδια
• μπορεί να συνοδεύεται από αιμόπτυση

- Ταχύπνοια

- Ταχυκαρδία

- Δύσπνοια :

• μπορεί να εμφανισθεί σε ηρεμία ή στην προσπάθεια.
• αιφνίδια έναρξη

Άλλα συμπτώματα που μπορεί να εκδηλωθούν:

- Άγχος
- Ωχρότητα του δέρματος
- Ζάλη, ίλιγγος
- Πόνος στο ένα ή αμφότερα τα κάτω άκρα
- Λιποθυμία, συγκοπτικά επεισόδια
- Χαμηλή αρτηριακή πίεση
- Διάταση των επιπολής φλεβών παράπλευρα της θρόμβωσης, μπορεί να είναι επώδυνη
- Αναπέταση ρινικών πτερυγίων
- Πόνος στην πύελο
- Εφίδρωση
- Οίδημα στα κάτω άκρα
- εξασθενημένος σφυγμός ή που απουσιάζει
- Συρίττουσα αναπνοή

Εργαστηριακός έλεγχος

Οι ακόλουθες εργαστηριακές εξετάσεις μπορούν να πραγματοποιηθούν για τον έλεγχο της λειτουργίας των πνευμόνων:
- Αέρια αρτηριακού αίματος
- Οξυμετρία παλμού


Οι ακόλουθες απεικονιστικές μέθοδοι μπορούν να συνδράμουν στον προσδιορισμό της εντόπισης του θρόμβου:

- Ακτινογραφία θώρακος
- Υπολογιστική αγγειογραφία θώρακος
- Σπινθηρογράφημα αερισμού/ αιμάτωσης των πνευμόνων
- Πνευμονική αγγειογραφία

Επιπλέον εξετάσεις που μπορεί να πραγματοποιηθούν περιλαμβάνουν:

- Υπολογιστική τομογραφία θώρακος (αξονική τομογραφια)
- Επίπεδα D-διμερών πλάσματος
- Έγχρωμο Doppler υπερηχογράφημα (εφαρμόζεται για την εκτίμηση της αιματικής ροής στα κάτω άκρα)
- ΗΚΓ (ηλεκτροκαρδιογράφημα)
- Υπερηχοκαρδιογράφημα
- Πληθυσμογραφία αντίστασης στα κάτω άκρα
- Φλεβογραφία των κάτω άκρων

Θεραπευτική αντιμετώπιση

Επείγουσα θεραπευτική αντιμετώπιση και νοσηλεία είναι συχνά αναγκαίες. Στόχος είναι η πρόληψη σχηματισμού νέων θρόμβων. Ενδέχεται να χρειασθεί χορήγηση οξυγόνου για τη διατήρησή του σε φυσιολογικά επίπεδα.
Σε σοβαρές περιπτώσεις, πνευμονική εμβολή απειλητική για τη ζωή, η θεραπευτική αντιμετώπιση ενδέχεται να περιλαμβάνει ειδική θρομβολυτική αγωγή και πρόληψη για την αποφυγή δημιουργίας νέων θρόμβων.
Η αγωγή για τη λύση των θρόμβων ονομάζεται θρομβολυτική θεραπεία.

Η αγωγή για την πρόληψη σχηματισμού νέων θρόμβων ονομάζεται αντιπηκτική θεραπεία. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται γι’ αυτό είναι γνωστά ως αντιπηκτικά. Σε αυτά περιλαμβάνονται η ηπαρίνη και η ουαρφαρίνη. Η ηπαρίνη και τα ανάλογου τύπου φάρμακα (ηπαρινοειδή) μπορούν να χορηγηθούν ενδοφλεβίως (IV, άμεση έγχυση σε κάποια φλέβα), ή με υποδόρια ένεση. Συνήθως η θεραπευτική αγωγή αρχίζει με αυτά, και έπεται η μετάβαση στη λήψη ουαρφαρίνης από το στόμα, με μορφή χαπιού.

Αν ξεκινάτε τη λήψη ουαρφαρίνης για πρώτη φορά, θα χρειαστεί να υποβάλλεστε σε τακτικές εξετάσεις για τον έλεγχο της πηκτικότητας του αίματος. Με αυτόν τον τρόπο ο ιατρός σας θα μπορεί να προσαρμόζει κατάλληλα τη δοσολογία.
Ασθενείς που εμφανίζουν αντίδραση στην ηπαρίνη και τα ηπαρινοειδή ενδέχεται να χρειάζονται άλλη φαρμακευτική αγωγή.
Ασθενείς που δε μπορούν να ανεχτούν την αντιπηκτική φαρμακευτική αγωγή μπορεί να χρειασθούν μια ειδική συσκευή που ονομάζεται διαφραγματικός ηθμός (φίλτρο) της κάτω κοίλης φλέβας (IVC filter). Αυτός τοποθετείται στην κάτω κοίλη φλέβα στην περιοχή της κοιλίας και αποτρέπει τους μεγάλους θρόμβους να εισέρχονται στα αγγεία των πνευμόνων. Ορισμένες φορές η τοποθέτηση των ειδικών αυτών φίλτρων είναι προσωρινή και αργότερα αφαιρούνται.



Πρόγνωση

Είναι δύσκολο να προβλεφθεί η έκβαση της νόσου. Συχνά, αυτή σχετίζεται με την αιτία που έθεσε τον ασθενή σε κίνδυνο για πνευμονική εμβολή (για παράδειγμα, καρκίνος, μείζον χειρουργείο, σοβαρός τραυματισμός). Στην περίπτωση σοβαρής πνευμονικής εμβολής, που συνοδεύεται από καταπληξία και καρδιακή ανεπάρκεια, το ποσοστό θανάτων υπερβαίνει το 50%.

Επιπλοκές

- καρδιακή ανεπάρκεια ή καταπληξία (shock)
- καρδιακές αρρυθμίες
- πνευμονική υπέρταση
- σοβαρή δύσπνοια
- σοβαρή αιμορραγία (συνήθως ως επιπλοκή της φαρμακευτικής αγωγής)
- αιφνίδιος θάνατος

Πότε να αποταθείτε στον ιατρό σας

Καλέστε το ΕΚΑΒ ή επισκεφθείτε τμήμα επειγόντων περιστατικών αν εμφανίσετε συμπτώματα πνευμονικής εμβολής.



Πρόληψη

Η πρόληψη της εν τω βάθει φλεβοθρόμβωσης (ΕΒΦ)είναι ιδιαίτερα σημαντική, ειδικά σε άτομα υψηλού κινδύνου. Για να βοηθήσετε στην πρόληψη ΕΒΦ, να κινείτε τα κάτω άκρα σας ή να προβαίνετε σε σύντομους περιπάτους κατά τη διάρκεια ταξιδιών μεγάλης διάρκειας, και γενικά σε καταστάσεις στις οποίες κάθεστε ή είστε σε κατάκλιση για μακρύ χρονικό διάστημα. Η βάδιση και η κινητοποίηση όσο το δυνατό πιο σύντομα μετά από κάποια χειρουργική επέμβαση ή κατά τη διαδρομή μια μακροχρόνιας ασθένειας μπορούν, επίσης, να μειώσουν τον κίνδυνο ΕΒΦ.

Θεραπευτική αγωγή με ηπαρίνη (χαμηλές δόσεις ηπαρίνης χορηγούμενες με υποδόρια ένεση) ενδέχεται να συστηθεί σε όσους βρίσκονται σε παρατεταμένη κατάκλιση.
Ορισμένοι ασθενείς υπό νοσηλεία φορούν ειδικές μαλακές μπότες που αυτόματα εφαρμόζουν περιοδική πίεση στις γαστροκνημίες. Αυτή ονομάζεται διαλείπουσα συμπίεση με αέρα. Βοηθάει στην καλή κυκλοφορία του αίματος και αποτρέπει τη πρόκληση θρομβώσεων.

Ορισμός

Η πελυρίτιδα είναι η φλεγμονή του υπεζωκότα που οδηγεί σε θώρακος άλγος (συνήθως οξύ) κατά τη διάρκεια της αναπνοής ή του βήχα.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Πλευρίτης, πλευριτικός θωρακικός πόνος.


Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Η πελυρίτιδα μπορεί να αναπτυχθεί όταν υπάρχει φλεγμονή στους πνεύμονες, η οποία οφείλεται σε λοιμώξεις όπως η πνευμονία ή η φυματίωση. Είναι συνήθως ένδειξη πνευμονικής φλεγμονής οφειλόμενη σε ιό. Στη φλεγμονή αυτή οφείλεται επίσης και το οξύ θωρακικό άλγος του πλευρίτη.

Μπορεί επίσης να συνοδεύει:

• Πνευμονοκονίαση από αμίαντο
• Ορισμένους τύπους καρκίνου
• Τραυματισμοί του θώρακα
• Πνευμονική εμβολή
• Ρευματικές παθήσεις

Συμπτώματα

Το κύριο σύμπτωμα του πλευρίτη είναι το θωρακικό άλγος. Ο πόνος συνήθως εμφανίζεται κατά τη διάρκεια μιας βαθιάς εισπνοής ή εκπνοής ή στο βήχα. Ορισμένοι αισθάνονται το άλγος στον ώμο.

Βαθιά αναπνοή, βήχας και θωρακικές κινήσεις επιτείνουν τον πόνο.

Ο πλευρίτης μπορεί να οδηγήσει σε πλευριτική συλλογή υγρού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα δυσκολία στην αναπνοή και να οδηγήσει στα ακόλουθα συμπτώματα:

• Κυανωτικό χρώμα δέρματος (κυάνωση)
• Βήχα
• Διακοπές αναπνοής
• Ταχύπνοια

Σημεία και παρά-κλινικές εξετάσεις

Κατά το πλευρίτη, ο υπεζωκότας αποκτά μια τραχύτητα. Σε κάθε αναπνοή, τα δύο πέταλα του υπεζωκότα τρίβονται και δημιουργείται ένας τραχύς θόρυβος, ο λεγόμενος «ήχος τριβής». Αυτός ο ήχος μπορεί να γίνει αισθητός ακροαστικά με τη χρήση στηθοσκοπίου από ειδικό ή απλά τοποθετώντας το αυτί στο θωρακικό τοίχωμα.

Μπορούν να γίνουν οι ακόλουθες παρά-κλινικές εξετάσεις:

• Γενική αίματος
• Θωρακική παρακέντηση
• Υπέρηχος θώρακος
• Ακτινογραφία θώρακος

Θεραπεία

Με παρακέντηση από ειδικό, μπορεί να αφαιρεθεί υγρό από την πλευριτική κοιλότητα, το οποίο αποστέλλεται για εξέταση ύπαρξης σημείων φλεγμονής.

Η θεραπεία διαμορφώνεται με βάση την αιτία πρόκλησης του πλευρίτη. Οι βακτηριακές φλεγμονές αντιμετωπίζονται με αντιβιοτικά. Ωστόσο κάποιες από αυτές απαιτούν χειρουργικούς χειρισμούς για παροχέτευση όλης της ποσότητας του αντιδραστικού υγρού.

Συνήθως οι φλεγμονές οφειλόμενες σε ιούς, διατρέχουν την πορεία τους μέχρι την ίαση χωρίς φαρμακευτική αγωγή. Οι ασθενείς συνήθως αντιμετωπίζουν τον πόνο με ακεταμινοφένη ή αντιφλεγμωνώδη όπως την ιμπουπροφένη.


Πρόγνωση

Η ίαση εξαρτάται από την αιτία πρόκλησης του πλευρίτη.


Επιπλοκές

• Δυσκολίες στην αναπνοή
• Ατελεκτασία (σύμπτυξη πνευμόνων)
• Επιπλοκές από την αρχική νόσο

Επικοινωνία με οικογενειακό ιατρό

Επικοινωνήστε με τον οικογενειακό ιατρό σας αν έχετε συμπτώματα πλευρίτη. Αν έχετε δυσκολίες στην αναπνοή ή παρατηρήσετε κυάνωση του δέρματος σας, επισκεφθείτε άμεσα κάποιον ειδικό.


Πρόληψη

Η έγκαιρη θεραπεία της βακτηριακής αναπνευστικής φλεγμονής μπορεί να αποτρέψει του πλευρίτη.

Ορισμός

Καρδιακός επιπωματισμός ονομάζεται η συμπίεση της καρδιάς που επισυμβαίνει όταν το αίμα ή το υγρό συσσωρεύεται στο διάμεσο χώρο μεταξύ του μυοκαρδίου (τους μύα της καρδιάς) και του περικαρδίου (το πέταλο που περιβάλλει την καρδιά).


Εναλλακτικοί ορισμοί

Επιπωματισμός, περικαρδιακός επιπωματισμός.


Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Στην κατάσταση αυτή, αίμα ή υγρό συλλέγεται μεταξύ του περικαρδίου, γεγονός που αποτρέπει (εμποδίζει) την πλήρη διαστολή των κοιλίων. Οι τελευταίες αδυνατούν να γεμίσουν ή να εξωθήσουν ικανές ποσότητες αίματος.


Ο καρδιακός επιπωματισμός μπορεί να προκληθεί από:

• Διαχωριστικό ανεύρυσμα αορτής (θωρακική μοίρα)
• Καρκίνο του πνεύμονα τελικού σταδίου
• Καρδιακό επεισόδιο (οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου)
• Χειρουργική επέμβαση καρδιάς
• Περικαρδίτιδα οφειλόμενη σε βακτηριακή ή ιογενής λοίμωξη
• Πληγές / τραύματα κοντά / προς την καρδιακή χώρα.

Άλλες πιθανές αιτίες είναι:

• Όγκοι καρδιάς
• Υποθυρεοειδισμός
• Έκπτωση νεφρικής λειτουργίας
• Ακτινοθεραπεία της θωρακικής χώρας
• Πρόσφατοι χειρισμοί εισβολής στην καρδιά
• Πρόσφατο χειρουργείο ανοικτής καρδιάς
• Συστηματικός ερυθηματώδης λύκος

Ο καρδιακός επιπωματισμός συναντάται σε 2 άτομα ανά των 10.000 ατόμων.


Συμπτώματα

• Άγχος, ανησυχία
• Θωρακικό άλγος,
  με αντανάκλαση στον τράχηλο, στον ώμο, στη ράχη ή στην κοιλιακή χώρα
  οξύ, διαξιφιστικό
  με επιδείνωση κατά τη βαθιά εισπνοή ή το βήχα
• δυσκολία αναπνοής
• δυσφορία, η οποία ίσως σημειώσει βελτίωση με την ανάρροπη (όρθια, ευθυτενής) στάση ή κλίση προς τα εμπρός
• λιποθυμία, αίσθημα ελαφρύς κεφαλής
• ωχρό, σταχύ ή κυανό χρώμα δέρματος
• ταχυπαλμία
• ταχύπνοια
• μετεωρισμός της κοιλιακής χώρας ή άλλων περιοχών

Επί πρόσθετα συμπτώματα που μπορεί να συνοδεύσουν την πάθηση είναι:

• ζάλη
• νωθρότητα / νυσταγμός
• υπόταση
• αδύναμοι παλμοί ή απουσία παλμών

Σημεία και παρα-κλινικές εξετάσεις


Δεν υπάρχουν ειδικές διαγνωστικές εξετάσεις για τον επιπωματισμό. Ο υπέρηχος καρδίας, αποτελεί το πρώτο βήμα που θα βοηθήσει ώστε να τεθεί η διάγνωση.


Σημεία:

• πτώση της αρτηριακής πίεσης κατά τη βαθιά εισπνοή (παράδοξοι παλμοί)
• ταχύπνοια (άνω των 12 αναπνοών ανά λεπτό για τον ενήλικα)
• καρδιακός ρυθμός –ταχυκαρδία- άνω των 100 (υπό φυσιολογικές συνθήκες οι καρδιακοί χτύποι κυμαίνονται από 60 έως 100 ανά λεπτό)
• οι καρδιακοί ήχοι εξασθενούν κατά την διάρκεια ακρόασης / εξέτασης με στηθοσκόπιο
• οι τραχηλικές φλέβες μπορεί να παρουσιάσουν παθολογική διόγκωση (διαστολή) παρά τη χαμηλή αρτηριακή πίεση
• οι περιφερικοί παλμοί μπορεί να είναι αδύναμοι ή ακόμη και να απουσιάζουν

Άλλες εξετάσεις που μπορούν να διεξαχθούν:

• αξονική τομογραφία ή μαγνητική τομογραφία θώρακος
• ακτινογραφία θώρακος
• αγγειογραφία στεφανιαίων αγγείων
• ΗΛΚ (ηλεκτροκαρδιογράφημα)

Θεραπεία

Ο καρδιακός επιπωματισμός αποτελεί μια επείγουσα κατάσταση που χρήζει νοσηλεία. Στόχος της θεραπευτικής αγωγής είναι:

• Εξασφάλιση της ζωής του ασθενούς
• Βελτίωση της καρδιακής λειτουργίας
• Ανακούφιση από τα συμπτώματα
• Θεραπεία / αντιμετώπιση του επιπωματισμού

Η θεραπεία συνήθως περιλαμβάνει μια διαδικασία παροχέτευσης του υγρού που περιβάλλει την καρδιά (περικαρδιοκέντηση) ή την αφαίρεση τμήματος του περικαρδίου (χειρουργική περικαρδιεκτομή ή παράθυρο περικαρδίου).

Αναπλήρωση υγρών γίνεται, ούτως ώστε να διατηρείται φυσιολογική η αρτηριακή πίεση, μέχρι να είναι εφικτή η περικαρδιοκέντηση. Φαρμακευτικά σκευάσματα που αυξάνουν την αρτηριακή πίεση, επίσης μπορούν να χρησιμοποιηθούν, προκειμένου να εξασφαλιστεί η ζωτικότητα του ασθενούς, έως ότου παροχετευτεί το υγρό.

Μπορεί να χορηγηθεί οξυγόνο στον ασθενή. Με τον τρόπο αυτόν, μειώνεται το φορτίο της καρδιάς, αφού ελαχιστοποιούνται οι απαιτήσεις των ιστών για αιματική ροή.

Η αιτία πρόκλησης του επιπωματισμού, πρέπει να εντοπιστεί και να θεραπευτεί. Η θεραπευτική αγωγή της αιτίας περιλαμβάνει φαρμακευτικά σκευάσματα, όπως τα αντιβιοτικά, αλλά και χειρουργική αποκατάσταση της βλάβης.


Πρόγνωση

Ο επιπωματισμός μπορεί να αποβεί απειλητικός για τη ζωή του ασθενούς, αν παραμείνει χωρίς θεραπεία. Η έκβαση είναι συνήθως καλή, αν κι εφόσον η κατάσταση αντιμετωπιστεί εγκαίρως. Ωστόσο ο επιπωματισμός μπορεί να υποτροπιάσει.


Επιπλοκές

• Καρδιακή ανεπάρκεια
• Πνευμονικό οίδημα

Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό

Επισκεφθείτε άμεσα τα επείγοντα ή καλέστε το 166 αν εμφανίσετε συμπτώματα. Ο καρδιακός επιπωματισμός αποτελεί μια επείγουσα κατάσταση που χρήζει άμεση αντιμετώπιση.


Πρόληψη

Πολλές περιπτώσεις δεν μπορούν να προληφθούν. Η γνώση και η επαγρύπνηση των προσωπικών για τον καθένα παραγόντων κινδύνου, επιτρέπει την έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία.

Ορισμός

Η διαβητική κετοξέωση αποτελεί επιπλοκή του σακχαρώδους διαβήτη, η οποία παρουσιάζεται όταν ο οργανισμός παύει πια να χρησιμοποιεί τη γλυκόζη ως πηγή ενέργειας, λόγω ανεπαρκής ποσότητας ινσουλίνης και χρησιμοποιεί λίπη. Τα βιοπαράγωγα της διάσπασης των λιπών,


Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Άτομα που πάσχουν από τύπου 1 σακχαρώδη διαβήτη υπολείπονται, σε αρκετά μεγάλο βαθμό, ινσουλίνης, μια ορμόνη με την οποία ο οργανισμός ενεργοποιεί τη διαδικασία κατανάλωσης γλυκόζης (σάκχαρο του αίματος) ως πηγή ενέργειας. Όταν τα αποθέματα γλυκόζης είναι ανεπαρκή, διασπώνται λίπη του οργανισμού και καταναλώνονται ως αντικατάσταση της γλυκόζης.

Κατά τη διάσπαση των λιπών, παράγονται στο αίμα και στα ούρα οξέα, που ονομάζονται κετόνες. Οι κετόνες όταν λαμβάνουν υψηλές τιμές, είναι βλαβεροί. Η διαδικασία αυτή λέγεται κετοξέωση.

Οι τιμές σακχάρου του αίματος αυξάνονται (συνήθως υψηλότερες από 300 mg / dL) μιας και το ήπαρ παράγει μεγάλες ποσότητες γλυκόζης ως προσπάθεια αποφυγής της διαταραχής. Τα κύτταρα ωστόσο, αδυνατούν να λάβουν τη γλυκόζη χωρίς ινσουλίνη.

Η διαβητική κετοξέωση συχνά μπορεί να αποτελέσει την αφορμή πρωτοδιάγνωσης του τύπου 1 σακχαρώδους διαβήτη, αφού ως αρχικό σύμπτωμα, συνιστά κίνητρο του ασθενή να επισκεφθεί τον ιατρό του. Εν συνεχεία, μπορεί και να αποτελέσει επακόλουθο αυξημένων αναγκών για ινσουλίνη ασθενούς με ήδη διαγνωσμένο τύπου 1 σακχαρώδη διαβήτη. Σε μια τέτοια περίπτωση, μια λοίμωξη, ένα τραύμα, ένα οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου ή χειρουργική επέμβαση, μπορεί να οδηγήσει σε διαβητική κετοξέωση. Η παράλειψη κάποιων δόσεων ινσουλίνης, μπορεί κι αυτή με τη σειρά της να οδηγήσει σε διαβητική κετοξέωση σε άτομα με σακχαρώδη διαβήτη.

Ασθενείς με τύπο 2 σακχαρώδη διαβήτη, μπορεί κι αυτοί να αναπτύξουν κετοξέωση, σε σπάνιες όμως περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα συνύπαρξης βαριάς ασθένειας. Τα άτομα Ισπανικής ή Αφρικανό-αμερικανικής εθνικότητας φαίνεται να είναι πιο επιρρεπείς στην ανάπτυξη κετοξέωσης, ως επιπλοκή του τύπου 2 σακχαρώδη διαβήτη.


Συμπτώματα

Τα σημεία συναγερμού για την επιδείνωση της κλινικής σας κατάστασης, περιλαμβάνουν:

• Βαθιά ταχύπνοια
• Ξηρότητα δέρματος και στοματικής κοιλότητας
• Ερύθημα προσώπου
• Γλυκιά / φρουτώδης απόπνοια
• Ναυτία κι έμετος
• Επιγαστραλγία

Άλλα συμπτώματα που ίσως παρουσιαστούν:

• Κόπωση
• Συχνοουρία ή δίψα για μία ή περισσότερες ημέρες
• Λήθαργος που ίσως εξελιχθεί σε κώμα
• Μυϊκή δυσκαμψία ή άλγος
• Δυσκολία αναπνοής
• Κοιλιακό άλγος
• Δυσκολία αναπνοής σε κατακεκλιμένη θέση
• Μειωμένη όρεξη
• Μειωμένο επίπεδο συνείδησης
• Κεφαλαλγία

Σημεία και παρα-κλινικές εξετάσεις

Η εξέταση για παρουσία κετόνων, διενεργείται σε ασθενείς που πάσχουν από τύπο 1 σακχαρώδη διαβήτη, για ανίχνευση πρώιμης κετοξέωσης. Για την εξέταση αυτή γίνεται λήψη δείγματος ούρων. Η εξέταση για παρουσία κετόνων διενεργείται επίσης στις ακόλουθες περιπτώσεις:

• Τιμές σακχάρου του αίματος άνω των 240 mg / dL
• Κατά τη διάρκεια κρίσιμης πιθανής πάθησης, όπως της πνευμονίας, του οξέος εμφράγματος μυοκαρδίου ή του εγκεφαλικού επεισοδίου
• Σε εμφάνιση ναυτίας ή εμέτου
• Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης

Άλλες διαγνωστικές εξετάσεις της κετοξέωσης περιλαμβάνουν:

• Αέρια αρτηριακού αίματος
• Εξέταση γλυκόζης αίματος
• Μέτρηση αρτηριακής πίεσης
• Εξέταση αμυλάσης αίματος
• Εξέταση καλίου αίματος

Η νόσος πιθανόν να επηρεάσει τις τιμές των ακολούθων:

• CO2 (διοξειδίου του άνθρακα)
• CSF (συλλογή εγκεφαλονωτιαίου υγρού)
• Καλίου ούρων
• Μαγνησίου αίματος
• Φωσφόρου αίματος
• Νατρίου αίματος και ούρων
• PH ούρων

Θεραπεία

Στόχος της θεραπείας είναι η διόρθωση των υψηλών τιμών γλυκόζης του αίματος, δια τη χορήγηση μεγαλύτερων δόσεων ινσουλίνης. Επίσης στόχος της θεραπείας είναι και η αναπλήρωση υγρών που αποβλήθηκαν μέσω της εκσεσημασμένης ούρησης και του εμέτου. Κάποιες φορές, είναι εφικτό να αναγνωρίσετε τα πρώιμα σημεία και να λάβετε τα κατάλληλα μέτρα, προτού η κατάσταση επιδεινωθεί.

Σε περίπτωση κρίσιμης κετοξέωσης, απαιτείται εισαγωγή σε νοσοκομείο, όπου και θα διεξαχθούν τα ακόλουθα:

• Συμπληρωματική ινσουλινοθεραπεία
• Αναπλήρωση υγρών και ηλεκτρολυτών
• Αποκάλυψη της αιτιοπαθογένειας (π.χ. μια λοίμωξη) κι αντιμετώπισή της.

Προσδοκίες

Η οξείδωση μπορεί να οδηγήσει σε κρίσιμη παθολογική κατάσταση ή ακόμη και σε θάνατο. Βελτιωμένη θεραπευτική αγωγή των νεαρών ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη, έχει επιφέρει μείωση των περιστατικών θανάτου που οφείλονται σ’ αυτή την κατάσταση. Ωστόσο παραμένει ισχυρός ενοχοποιητικός παράγοντας σε ηλικιωμένα άτομα, καθώς και σε άτομα που λόγω καθυστερημένης θεραπευτικής αγωγής, βρίσκονται σε κατάσταση κώματος.


Επιπλοκές

• Συσσώρευση υγρών στον εγκέφαλο (εγκεφαλικό οίδημα)
• Οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου και θάνατο του εντερικού ιστού λόγω υπότασης
• Νεφρική ανεπάρκεια

Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Η διαταραχή αυτή μπορεί να αποτελέσει κι επείγουσα παθολογική κατάσταση. Καλέστε τον ιατρό σας αν παρατηρήσετε πρώιμα συμπτώματα διαβητικής κετοξέωσης.

Επισκεφθείτε άμεσα κάποιο εφημερεύον νοσοκομείο ή καλέστε τις άμεσες βοήθειες (166) αν παρουσιάσετε:

• μειωμένο επίπεδο συνείδησης
• δυσκολία αναπνοής
• φρουτώδης απόπνοια
• λήθαργο (νοητικό)
• ναυτία
• έμετο

Πρόληψη

Άτομα που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη οφείλουν να ενημερωθούν, έτσι ώστε να είναι σε θέση να αναγνωρίσουν τα πρώιμα σημεία ένδειξης και τα συμπτώματα της κετοξέωσης. Σε πάσχοντες λοιμώξεων ή ασθενείς υπό ινσουλινοθεραπεία με αντλία, η μέτρηση των κετόνων ούρων, αποφέρει περισσότερες πληροφορίες της κλινικής τους κατάστασης, απ’ ότι οι μετρήσεις γλυκόζης μεμονωμένα.

Ασθενείς υπό ινσουλινοθεραπεία με αντλία, οφείλουν να βεβαιώνονται κατά καιρούς ότι λειτουργεί επαρκώς η αντλία χορήγησης της ινσουλίνης, ότι δεν έχει δημιουργηθεί καμία απόφραξη, κανένας κόμβος ή καμία αποσύνδεση.

Πλευριτικό έγχυμα - Πλευριτική συλλογή υγρού

Ορισμός

Η πλευριτική συλλογή υγρού είναι η συσσώρευση υγρού στο μεσοδιάστημα / κοιλότητα μεταξύ των δύο πετάλων του υπεζωκότα.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Θωρακικό υγρό, Πνευμονικό υγρό, Πλευριτικό υγρό.


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Ο οργανισμός υπό φυσιολογικές συνθήκες, παράγει μικρή ποσότητα πλευριτικού υγρού, με στόχο την εξασφάλιση της λίπανσης και της ολισθηρότητας των δύο πετάλων του υπεζωκότα, του τοιχωματικού / θωρακικού πετάλου και του πνευμονικού πετάλου. Η πλευριτική συλλογή υγρού αποτελεί μια παθολογική, εκσεσημασμένη συλλογή υγρού στην κοιλότητα αυτή.

Υπάρχουν δύο διαφορετικοί τύποι υγρού του υπεζωκότα:

• Το διϊδρωματικό πλευριτικό υγρό επισυμβαίνει κατά την έκχυση υγρού στην υπεζωκοτική κοιλότητα, γεγονός που οφείλεται σε αυξημένη φλεβική πίεση ή υπολευκωματιναιμία των αιμοφόρων αγγείων. Η πιο συχνή αιτία διιδρώματος είναι η καρδιακή ανεπάρκεια.
• Το εξιδρωματικό πλευριτικό υγρό οφείλεται συνήθως σε αυξημένη διαβατότητα των υποεπιθηλακών τριχοειδών του υπεζωκότα, λόγω φλεγμονής (ερεθισμού και οιδήματος). Τα κυριότερα αίτια εξιδρώματος του υπεζωκότα οφείλονται σε πνευμονική νόσο, όπως: νεοπλάσματα, πνευμονικές λοιμώξεις (φυματίωση, πνευμονίες), φαρμακογενής παρενέργειες κι ασβέστωση (αμιάντωση).

Συμπτώματα

• Οξύ θωρακικό άλγος, που συνήθως επιδεινώνεται με το βήχα ή βαθιές αναπνοές
• Βήχας
• Πυρετό
• Λόξυγγας
• Ταχύπνοια
• Δυσκολίες αναπνοής

Σε κάποιες περιπτώσεις δεν εμφανίζεται κανένα συμπτώματα.


Σημεία κι εξετάσεις

Κατά τη διεξαγωγή μιας φυσικής εξέτασης, ο ιατρός θα προβεί σε ακρόαση, με τη βοήθεια στηθοσκοπίου, των αναπνευστικών ψιθυρισμάτων και σε επίκρουση των θωρακικού κλωβού για εντόπιση πιθανής αμβλύτητας.

Οι παρακάτω εξετάσεις ίσως αποβούν διαγνωστικές:

• Ακτινογραφία θώρακος
• Ανάλυση πλευριτικού υγρού (εξέταση του υγρού υπό μικροσκόπιο για ανεύρεση βακτηριδίων, ποσοτικό προσδιορισμό πρωτεϊνών και παρουσία καρκινικών κυττάρων)
• Θωρακοπαρακέντηση (δείγμα υγρού αφαιρείται δια βελόνης που εισάγεται σε μεσοπλευριτικό διάστημα)
• Αξονική τομογραφία θώρακος
• Υπέρηχος θώρακος

Θεραπεία

Η θεραπευτική αγωγή αποσκοπεί σε αφαίρεση του υγρού, προλαμβάνοντας παράλληλα την επανασυσσώρευσή του ή σε αντιμετώπιση της υποκείμενης αιτίας πρόκλησής του.

Η θωρακοπαρακέντηση, με θεραπευτικό σκοπό, εκτελείται στην περίπτωση μεγάλων ποσοτήτων συλλογής υγρού που προκαλούν πίεση, δυσκολία στην αναπνοή ή άλλες αναπνευστικές διαταραχές, όπως υποξυγοναιμίας. Η αφαίρεση υγρού επιτρέπει την πνευμονική έκπτωση και την ευχέρεια συνεπώς, στην αναπνοή. Η αντιμετώπιση της υποκείμενης αιτίας πρόκλησης του υγρού, στη φάση αυτή γίνεται ο στόχος της θεραπείας.

Για παράδειγμα, πλευριτικές συλλογές υγρού που οφείλονται σε συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια, έχουν ως θεραπεία τα διουρητικά κι άλλα φαρμακευτικά σκευάσματα αγωγής της καρδιακής ανεπάρκειας. Πλευριτικές συλλογές υγρού που οφείλονται σε λοιμώξεις, έχουν ως θεραπεία αντιβιοτική αγωγή. Σε ασθενείς με νεοπλάσματα ή λοιμώξεις, το πλευριτικό υγρού, συχνά αντιμετωπίζεται με τη χρήση θωρακικής παροχέτευσης, που τίθεται για μερικές ημέρες, προς αφαίρεση υγρού. Η χημειοθεραπεία, η ακτινοθεραπεία, η χειρουργική επέμβαση ή η φαρμακευτική έγχυση ουσιών στη θωρακική κοιλότητα, με στόχο την αποφυγή συσσώρευση υγρού εκ νέου μετά την παροχέτευση, αποτελούν εναλλακτικές θεραπευτικές μεθόδους σε μεμονωμένες περιπτώσεις.


Πρόγνωση

Η τελική έκβαση της κατάστασης εξαρτάται από την υποκείμενη αιτία πρόκλησης.


Επιπλοκές

• Πνευμονική σύμπτυξη / ατελεκτασία ως επακόλουθο μακροχρόνιας εκσεσημασμένης πλευριτικής συλλογής υγρού
• Διαπύηση του πλευριτικού υγρού και μετατροπή του σε απόστημα, ονομάζεται και εμπύημα. Απαιτεί παρατεταμένη παροχέτευση με αγωγό τοποθετημένο εντός της συλλογής υγρού
• Πνευμονοθώρακας (παρουσία αέρος στη θωρακική κοιλότητα) αποτελεί επιπλοκή κατά τη διαδικασία μιας θωρακοπαρακέντησης

Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Καλέστε τον ιατρό σας αν εμφανίσετε συμπτώματα πλευριτικής συλλογής υγρού.

Επικοινωνήστε με το θεράποντα ιατρό σας ή σπεύσατε σε κάποιο εφημερεύων νοσοκομείο, στην περίπτωση που παρουσιάσετε δυσκολίες αναπνοής μετά από θωρακοπαρακέντηση.

Ορισμός

Με τον όρο κήλη περιγράφεται, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, ο σχηματισμός σάκου από τα τοιχώματα της κοιλιακής κοιλότητας (περιτόνεο). Ο σάκος διέρχεται μέσω οπής ή αδύναμης περιοχής της περιτονίας, πρόκειται για το πιο ανθεκτικό στρώμα του κοιλιακού τοιχώματος και η οποία περιβάλλει τους μυς.

Οι τύποι της κήλης βασίζονται στο σημείο εμφάνισής τους:

• Η βουβωνοκήλη, που εμφανίζεται ως ένα εξόγκωμα / όγκωμα στη βουβωνική χώρα. Ο τύπος αυτός είναι συνηθέστερος στους άνδρες παρά στις γυναίκες. Το όγκωμα ενδέχεται να εκτείνεται προς τα κάτω, εντός του όσχεου.
• Η μηροκήλη, που εμφανίζεται στο άνω τμήμα του μηρού. Ο τύπος αυτός είναι πιο κοινός στις γυναίκες, απ’ ότι στους άνδρες.
• Η μετεγχειρητική κήλη, η οποία μπορεί να εμφανιστεί μέσω μιας ουλής, κατάλοιπο χειρουργικής επέμβασης στην κοιλιακή χώρα.
• Η ομφαλοκήλη, που εμφανίζεται ως όγκωμα στη γύρω περιοχή του ομφαλού. Η κήλη εμφανίζεται όταν οι μυς τη περιοχής γύρω από τον ομφαλό δε συγκληθούν πλήρως.

Εναλλακτικοί ορισμοί

Κήλη – βουβωνική, Βουβωνική κήλη, Ρήξις.


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Συνήθως, η αιτία πρόκλησης της κήλης δεν είναι εμφανής. Πολλές φορές εμφανίζεται κατά την προσπάθεια άρσης βαριών αντικειμένων. Υπάρχει περίπτωση, ακόμη κι ένα νεογνό, κατά τη γέννησή του να έχει κήλη, αν και η κλινική αποκάλυψη του εξογκώματος να επέλθει πολλά χρόνια μετά. Αρκετοί ασθενείς έχουν οικογενειακό ιστορικό κήλης.

Ωστόσο, σε πολλά βρέφη και παιδιά, η κήλη είναι εμφανής διότι τα τοιχώματα που περιβάλλουν τα ενδοκοιλιακά όργανα δεν ολοκληρώνουν την ανάπτυξη και σύγκλησή τους προ γεννήσεως του εμβρύου. Περίπου 5 στα 100 παιδιά εμφανίζουν βουβωνοκήλη (περισσότερα αγόρια παρά κορίτσια). Πολλά παιδιά δεν παρουσιάζουν κανένα κλινικό σύμπτωμα έως ότου ενηλικιωθούν.

Οποιαδήποτε δραστηριότητα ή (ιατρικής φύσεως) διαταραχή που προκαλεί αυξημένη πίεση στον ιστό και στους μύες του κοιλιακού τοιχώματος, μπορεί να είναι υπεύθυνη για τη δημιουργία κήλης, όπως:

• Χρόνια δυσκοιλιότητα, που απαιτεί προσπάθεια στην πρόκληση εντερικών κινήσεων
• Χρόνιος βήχας
• Κυστική ίνωση
• Υπερτροφία του προστάτη, που απαιτεί προσπάθεια ουρήσεως
• Παχυσαρκία
• Άρση βαρών
• Μη κάθοδος των όρχεων (κρυψορχία)

Συμπτώματα

Ως επί το πλείστον, δεν παρατηρούνται συμπτώματα. Σε κάποιες περιπτώσεις ωστόσο, εμφανίζεται δυσφορία ή άλγος. Η δυσφορία πιθανόν να επιδεινώνεται με την ορθοστασία, την υπερένταση ή την άρση βαρειών αντικειμένων.

Σημεία κι εξετάσεις

Κατά τη φυσική εξέταση, ο ιατρός δύναται να διαπιστώσει την ύπαρξη κήλης. Η μάζα του περιεχομένου της κήλης έχει την τάση να αυξάνει σε μέγεθος κατά το βήχα, το σκύψιμο, την άρση αντικειμένων ή την υπερένταση. Η κήλη (το όγκωμά της) πιθανόν να μην είναι εμφανής στα βρέφη και τα παιδιά, παρά μόνον όταν αυτά κλαίνε ή βήχουν.


Θεραπεία

Η χειρουργική επέμβαση αποτελεί τη μόνη λύση μόνιμης αποκατάστασης μιας κήλης. Πάρα ταύτα, μικρού μεγέθους κήλες, που δεν προκαλούν συμπτωματολογία, αρκεί να παρακολουθούνται. Από την άλλη, η χειρουργική επέμβαση εγκυμονεί κινδύνους στις περιπτώσεις ασθενών με σοβαρές παθολογικές παθήσεις.

Η χειρουργική αποκατάσταση αποτελεί λύση εκλογής στις ευμεγέθεις κι επίπονες κήλες. Με την επέμβαση ενδυναμώνονται οι ιστοί του κοιλιακού τοιχώματος (η περιτονία) κι αποκαθίστανται οι οποιεσδήποτε οπές.

Μια ομφαλοκήλη, η οποία αδυνατεί να αποκατασταθεί αυτόματα, μέχρι την ηλικία των 5 ετών σ΄ ένα παιδί, δύναται να χειρουργηθεί.

Σημειώνονται δε και κάποιες επείγουσες περιπτώσεις που χρήζουν άμεση χειρουργική επέμβαση. Στις περιπτώσεις αυτές, ο κηλικός σάκος με εντερικό ή μη περιεχόμενο, παρουσιάζει περίσφιξη κατά τη δίοδό του από το κοιλιακό τοίχωμα. Σε μη επιτυχής ανάταξη της κήλης, προκαλείται στραγγαλισμός του περιεχομένου του κηλικού ιστού (που συνήθως πρόκειται για εντερική έλικα). Αν μια τέτοια κατάσταση παραμείνει δίχως αγωγή, οδηγεί σε νέκρωση της εντερικής έλικας λόγω διακοπής της αιμάτωσής της.



Πρόγνωση

Η έκβαση της πλειοψηφίας των περιστατικών με κήλη που υποβάλλονται σε θεραπευτική αποκατάσταση, είναι καλή. Σπάνια παρατηρούνται υποτροπές (1 – 3%).


Επιπλοκές

Σε σπάνιες περιπτώσεις, η αποκατάσταση μιας βουβωνοκήλης, σε άρρεν ασθενή, μπορεί να προκαλέσει βλάβη στη λειτουργική δομή των όρχεων.

Η χειρουργική αποκατάσταση μιας κήλης, εγκυμονεί κι έναν άλλον κίνδυνο, νευρική βλάβη, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε αιμωδία της βουβωνικής χώρας.

Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Επικοινωνήστε άμεσα με τον ιατρό σας αν:

• Εμφανίσετε επίπονη κήλη, τα περιεχόμενα της οποίας δε δύναται να αναταχθούν με την άσκηση ελαφριάς πίεσης
• Παρουσιάσετε ναυτία, έμετο ή πυρετό συνοδευόμενο από επίπονη κήλη
• Έχετε κήλη που αποκτά απόχρωση ερυθρή, μοβ, σκουρόχρωμη ή αποχρωματιστεί

Επικοινωνήστε με τον ιατρό σας στην περίπτωσης που:

• Εμφανίσετε άλγος στη βουβωνική χώρα, οίδημα ή εξόγκωμα
• Εμφανίσετε εξόγκωμα ή οίδημα στη βουβωνική χώρα ή στον ομφαλό ή σε σημείο που σχετίζεται με προγενέστερη χειρουργική ουλή

Πρόληψη

• Χρησιμοποιήστε σωστές τεχνικές άρσης αντικειμένων
• Αν είστε παχύσαρκος, χάσετε βάρος
• Αποφύγετε ή προσπαθήστε να περιορίσετε τη δυσκοιλιότητα, καταναλώνοντας πολλές φυτικές ίνες και πίνοντας πολλά υγρά και πηγαίνετε στην τουαλέτα μόλις νιώσετε την επιθυμία αφόδευσης, καθώς και να ασκείστε τακτικά
• Οι άνδρες που εντείνουν την προσπάθεια ούρησης, οφείλουν να επισκεφθούν τον ιατρό τους. Η προσπάθεια ούρησης, ενδέχεται να συνιστά κλινικό σύμπτωμα ευμεγέθους προστάτη.

Ορισμός

Η σηψαιμία αποτελεί την παρουσία βακτηριδίων στην κυκλοφορία του αίματος (βακτηριαιμία) κι αρκετά συχνά συνοδεύει σοβαρές λοιμώξεις.


Εναλλακτικοί ορισμοί

«Δηλητηρίαση» του αίματος, Βακτηριαιμία συνοδευόμενη από σήψη, Σύνδρομο συστηματικής αντίδρασης στη φλεγμονή (SIRS).


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Η σηψαιμία αποτελεί μια κρίσιμη, νοσηρή λοίμωξη / μόλυνση, με τάση ταχύτατης επιδείνωσης. Δύναται να προκληθεί από λοιμώξεις απ’ οποιουδήποτε σημείου του σώματος, συμπεριλαμβανομένου λοιμώξεις των πνευμόνων, της κοιλιακής χώρας και του ουροποιητικού συστήματος. Μπορεί να εμφανιστεί πριν ή παράλληλα με λοιμώξεις / μολύνσεις των οστών (οστεομυλίτις), του κεντρικού νευρικού συστήματος (μηνιγγίτις), της καρδιάς (ενδοκαρδίτις) ή άλλων ιστών.


Συμπτώματα

Η σηψαιμία μπορεί να κάνει την εμφάνισή της με οξύμωρα κύματα πυρετού, ρίγος, ταχύπνοια και ταχυκαρδία. Ο ασθενής παρουσιάζει όψη βαρέως πάσχοντος.

Τα συμπτώματα εξελίσσονται ταχύτατα σε σοκ (καταπληξία) με πυρετό ή μειωμένη θερμοκρασία σώματος (υποθερμία), πτώση της αρτηριακής πιέσεως, σύγχυση ή άλλες διαταραχές του νοητικού επιπέδου και διαταραχές πήξεως του αίματος που είναι υπεύθυνες για ένα συγκεκριμένο τύπο ερυθρών σημαδιών στο δέρμα (πετέχιες, εκχυμώσεις).

Πιθανότατα να παρατηρηθεί μείωση ή και απόλυτη διακοπή αποβολής ούρων.


Σημεία κι εξετάσεις

Κατά τη φυσική εξέταση πιθανόν να προκύψουν:

• Χαμηλή αρτηριακή πίεση
• Χαμηλή θερμοκρασία σώματος ή πυρετός
• Σημεία συσχέτισης και με άλλη πάθηση (όπως τη μηνιγγίτιδα, την επιγλωτίτιδα, την πνευμονία ή τη κυτταρίτιδα).

Εξετάσεις που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη λοίμωξης είναι:

• Αιμοκαλλιέργεια
• Αέρια αίματος
• Συνολικός όγκος αίματος (ποσοτικός προσδιορισμός αίματος)
• Πηξιολογικός έλεγχος

-PT (χρόνος προθρομβίνης)
-PTT (χρόνος παραθρομβίνης)
-Επίπεδα ινωδογόνου

• Καλλιέργεια εγκεφαλονωτιαίου υγρού
• Καλλιέργεια οποιασδήποτε ύποπτης δερματικής περιοχής
• Προσδιορισμός αιμοπεταλίων
• Καλλιέργεια ούρων

Θεραπεία

Η σηψαιμία αποτελεί κρίσιμη κατάσταση και χρήζει ενδονοσοκομειακή νοσηλεία ή και ακόμη εισαγωγή σε μονάδα εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ).

Χορηγούνται ενδοφλέβια υγρά και φαρμακευτική αγωγή για την ικανοποιητική διατήρηση της αρτηριακής πίεσης.

Χορηγείται επίσης οξυγονοθεραπεία, καθώς και αντιβιοτική αγωγή για την αντιμετώπιση της λοίμωξης.

Επί πηξιολογικών διαταραχών, απαιτούνται πλάσμα κι άλλα παράγωγα αίματος.

Πρόγνωση

Η πρόγνωση εξαρτάται από τον προσβεβλημένο οργανισμό, καθώς κι από την έγκαιρη νοσηλεία και φαρμακευτική αντιμετώπιση του ασθενούς. Τα ποσοστά θανάτου είναι αρκετά υψηλά (άνω του 50% για κάποιους οργανισμούς).


Επιπλοκές

Η σηψαιμία δύναται να εξελιχθεί ταχύτατα σε σύνδρομο αναπνευστικής δυσχέρειας των ενηλίκων (ARDS), σηπτικό σοκ και θάνατο.

Η σηψαιμία που οφείλεται (συνδυάζεται) σε μηνιγγόκοκκους, μπορεί να οδηγήσει σε σοκ ή σε αδρενεργική καταπληξία (Σύνδρομο Waterhouse – Friderichsen).


Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Η συγκεκριμένη πάθηση, αν δε συναντάται συχνά, συνιστά μια συνθλιπτική – νοσηρή παθολογική κατάσταση. Η πρόωρη επισήμανσή της, μπορεί να αποτρέψει την εμφάνιση του σοκ.

Αναζητήστε άμεση ιατρική βοήθεια αν:

• Ένα άτομο παρουσιάσει πυρετό, τρόμο με ρίγος και παρουσιάζει όψη πάσχοντος
• Οποιοδήποτε άτομο με ιστορικό πρόσφατης ασθένειας, παρουσιάσει αλλαγές της νοητικής του κατάστασης
• Υπάρχουν σημεία ενδοδερμικής αιμορραγίας

Καλέστε τον ιατρό σας εάν διαπιστώσετε παραλήψεις ή καθυστερήσεις στον προγραμματισμένο εμβολιασμό του παιδιού σας.



Πρόληψη

Η κατάλληλη αγωγή μιας εντοπισμένης λοίμωξης προλαμβάνει την ανάπτυξη σηψαιμίας. Το εμβόλιο κατά του αιμόφιλου της influenza B (HIB), καθώς και το αντιπνευμονιοκοκκικό εμβόλιο, έχουν ήδη μειώσει σημαντικά τον αριθμό των κρουσμάτων παιδιών με σηψαιμία. Και τα δύο παραπάνω εμβόλια, αποτελούν μέρος της προγραμματισμένης παιδικής ανοσοποίησης.

Σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί να συστηθεί η προληπτική λήψη αντιβιοτικής αγωγής, σε άτομα τα οποία έχουν άμεση επαφή με σηψαιμικό ασθενή.

Ορισμός

Η άτυπη πνευμονία αναφέρεται στην πνευμονία που οφείλεται σε συγκεκριμένα βακτηρίδια, συμπεριλαμβάνοντας τη Legionella pneumophila, το Mycoplasma pneumoniae και τη Chlamydophila pneumoniae.

Το άρθρο αυτό περιλαμβάνει μια γενική επισκόπηση της άτυπης πνευμονίας.

Εναλλακτικοί ορισμοί

Περιπατητική πνευμονία, Chlamydophila πνευμονία.


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Η άτυπη πνευμονία που οφείλεται σε μυκόπλασμα και Chlamydophila, συνήθως εμφανίζεται υπό ήπια μορφή πνευμονίας, εν αντιθέσει με άλλους τύπους της νόσου, των οποίων η συμπτωματολογία κάνει την εμφάνισή της σε συντομότερο χρονικό διάστημα και λαμβάνει σοβαρή πρώιμη κλινική εικόνα.

Η πνευμονία από μυκόπλασμα προσβάλλει πιο συχνά νεαρότερα άτομα και τις περισσότερες φορές συνοδεύεται από αναιμία, συγκεκριμένους τύπους ερυθήματος και νευρολογικές διαταραχές, όπως μηνιγγίτιδα, μυελίτιδα κι εγκεφαλίτιδα. Για περισσότερες πληροφορίες όσον αφορά αυτόν τον τύπο πνευμονίας.

Η πνευμονία που οφείλεται σε βακτηρίδια της κατηγορίας των χλαμύδια, εμφανίζεται καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους και υπολογίζεται ότι αποτελεί το 5 – 15% όλων των πνευμονιών. Ως επί το πλείστον, λαμβάνει ήπια μορφή και κατέχει χαμηλό ποσοστό θνησιμότητας.

Η άτυπη πνευμονία που οφείλεται στη Legionella αποτελεί το 2 – 6% των πνευμονιών και κατέχει υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας. Οι ηλικιωμένοι, οι καπνιστές, οι ασθενείς χρόνιων νοσημάτων και οι ανοσοκατεσταλμένοι, διατρέχουν υψηλό κίνδυνο προσβολής του συγκεκριμένου τύπου πνευμονίας. Αναπνέοντας μολυσμένο αέρα (όπως μπορεί να συμβεί με τα κλιματιστικά συστήματα), επίσης ενοχοποιείται για την πρόκληση της πνευμονίας από Legionella.


Συμπτώματα

• Ρίγη
• Σύγχυση (ιδίως στην πνευμονία από Legionella)
• Βήχας
• Διάρροια (ιδίως στην πνευμονία από Legionella)
• Πυρετός
• Γενική αίσθηση κακουχίας
• Κεφαλαλγία
• Απώλεια όρεξης
• Μυϊκή δυσκαμψία κι άλγος
• Ταχύπνοια
• Ερύθημα (κυρίως στην πνευμονία από μυκόπλασμα)
• Δυσκολία αναπνοής

Σημεία κι εξετάσεις

Άτομα με υποψία πνευμονίας χρήζουν πλήρης ιατρικής εκτίμησης, περιλαμβάνοντας μια ολοκληρωμένη φυσική εξέταση, μια ακτινογραφία θώρακος - ιδιαίτερα αν η φυσική εξέταση δεν αποκλείσει το ενδεχόμενο της οξείας βρογχίτιδας ή άλλων αναπνευστικών λοιμώξεων.

Μπορούν να διεξαχθούν εναλλακτικές μελέτες / εξετάσεις, αναλόγως της σοβαρότητας της νόσου, οι οποίες περιλαμβάνουν:

• Ποσοτικό προσδιορισμό αίματος
• Καλλιέργεια αίματος
• Ανίχνευση αντισωμάτων ορού για συγκεκριμένα βακτήρια
• Βρογχοσκόπηση
• Ανοικτή βιοψία πνεύμονος (διεξάγεται μονάχα σε πολύ συγκεκριμένες καταστάσεις, οι οποίες παραμένουν αδιάγνωστες)
• Καλλιέργεια πτυέλων

Εξετάσεις ούρων και λήψη φαρυγγικού επιχρίσματος, πρέπει επίσης να διενεργείται.


Θεραπεία

Τα αντιβιοτικά αποτελούν τη θεραπεία εκλογής, στην άτυπη πνευμονία. Σε ήπιες κλινικές μορφές της νόσου, τα αντιβιοτικά χορηγούνται συνήθως δια του στόματος. Σε βαριές μορφές όμως, απαιτείται νοσηλεία κι ενδοφλέβια χορήγηση αντιβιοτικών, καθώς κι οξυγονοθεραπεία.

Τα αντιβιοτικά με μεγαλύτερη εφαρμογή στην άτυπη πνευμονία, περιλαμβάνουν:

• Αζιθρομυκίνη
• Κλαριθρομυκίνη
• Ερυθρομυκίνη
• Φλουοροκινολόνες και παράγωγά τους (όπως η λεβοφλοξασίνη)
• Τετρακυλίνες (όπως η δοξυκυκλίνη)

Πρόγνωση

Η πλειοψηφία των ασθενών με πνευμονία από μυκόπλασμα ή Chlamydophila, έχουν καλή έκβαση μετά τη λήψη κατάλληλης αντιβιοτικής αγωγής. Ωστόσο, δεν αποκλείεται η πιθανότητα υποτροπής της λοιμώξεως, σε περίπτωση που η αντιβιοτική αγωγή ληφθεί για μικρότερο χρονικό διάστημα των 2 εβδομάδων.

Η άτυπη πνευμονία συνήθως συνοδεύεται με ήπιες κλινικές μορφές της πνευμονίας, ενώ η πνευμονία από Legionella συγκεκριμένα, δύναται να λάβει βαριά μορφή, ιδιαίτερα στην περίπτωση των ηλικιωμένων, των ασθενών χρόνιων νοσημάτων κι των ανοσοκατεσταλμένων. Επί πρόσθετα, παρουσιάζει υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας.


Επιπλοκές

• Αιμολυτική αναιμία (κυρίως σε συνδυασμό με πνευμονία από μυκόπλασμα)
• Αναπνευστική ανεπάρκεια

Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Επικοινωνήστε με τον ιατρό σας αν παρουσιάσετε πυρετό, βήχα ή δυσκολία αναπνοής. Πολλές είναι οι αιτίες πρόκλησης αυτών των συμπτωμάτων. Ο ιατρός οφείλει να αποκλείσει την πνευμονία.


Πρόληψη

Άγνωστοι παραμένουν οι μέθοδοι πρόληψης της άτυπης πνευμονίας, ούτε και διατίθεται ακόμη εμβόλιο κατά αυτής.