Πιθανές παθήσεις για το σύμπτωμα: Ξηροστομία

Αναζήτηση Συμπτωμάτων:


Νευρική Ανορεξία

Ορισμός

Η νευρική ανορεξία είναι μια διατροφική διαταραχή, που αναφέρεται στον περιορισμό από τον ασθενή, της ποσότητας της τροφής που καταναλώνει. Καταλήγει σε ασιτία και σε ανικανότητα του ατόμου να διατηρήσει έστω το ελάχιστο σωματικό βάρος, το οποίο θεωρείται υγιές, τόσο για την ηλικία του, όσο και για το ύψος του.

Οι άνθρωποι που πάσχουν από αυτήν τη διαταραχή, διακατέχονται από μια έντονη φοβία ότι θα αυξηθεί το σωματικό τους βάρος, αν και οι ίδιοι είναι πολύ αδύνατοι.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Διατροφική διαταραχή – ανορεξία

Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Τα ακριβή αίτια της πάθησης, παραμένουν άγνωστα. Πιθανότατα, πολλοί παράγοντες να εμπλέκονται στην εμφάνιση της νόσου. Η γενετική, αλλά και κοινωνικά στερεότυπα, που σχετίζονται με την εξωτερική εμφάνιση του ατόμου, ενδέχεται να παίζουν κάποιο ρόλο. Σύμφωνα με τη θεωρία κάποιων ειδικών, οι ενδο-οικογενειακές συγκρούσεις, είναι στοιχείο που μπορεί να οδηγήσει στη νευρική ανορεξία.

Η διαταραχή αυτή εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα, που κάποιος από το οικογενειακό τους περιβάλλον, έχει υποστεί την ίδια πάθηση.

Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν:
  • Την αποδοχή κοινωνικών στερεότυπων, όσον αφορά το αδύνατο σώμα
  • Να είμαστε τελειομανείς
  • Να είμαστε θηλυκές (γυναίκες)
  • Μετατραυματικό άγχος στη παιδική ηλικία
  • Έντονο ενδιαφέρον – ανησυχία για το σωματικό βάρος και το σωματότυπο
  • Διατροφικές και γαστροεντερικές διαταραχές κατά την παιδική ηλικία
  • Θετικό οικογενειακό ιστορικό διατροφικών διαταραχών και εθίσεων
  • Γονείς που ενδιαφέρονται πάρα πολύ για το σωματικό βάρος και την απώλεια αυτού.
  • Χαμηλή αυτοεκτίμηση

Η νευρική ανορεξία εμφανίζεται συνήθως στην εφηβεία ή στη νεαρή ενηλικίωση. Παρουσιάζεται συχνότερα στις γυναίκες, κυρίως της Καυκάσιας φυλής, υψηλού ακαδημαϊκού επιπέδου, με απώτερο σκοπό τη δημιουργία οικογένειας ή τη καριέρα.


Συμπτώματα

Οι άνθρωποι που πάσχουν από τη συγκεκριμένη διαταραχή, περιορίζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την ποσότητα τροφής που καταναλώνουν ή παρά τη λήψη τροφής, με τον εκούσιο έμετο, προκαλούν την αποβολή της. Ενδέχεται να χρησιμοποιούν διουρητικά χάπια, όπως και φαρμακευτικά σκευάσματα που διεγείρουν την εντερική κινητικότητα, ώστε να χάσουν βάρος. Πολλά άτομα δε γνωρίζουν ότι πάσχουν από τη συγκεκριμένη διατροφική διαταραχή.


Η συμπεριφορά των ανορεξικών περιλαμβάνει:

  • Διαμελισμός τροφής σε μικρά κομμάτια
  • Καταναγκαστική σωματική άσκηση
  • Επίσκεψη στην τουαλέτα ακριβώς μετά τη λήψη γευμάτων
  • Ταχύτατη λήψη πολύ μεγάλης ποσότητας τροφής
  • Περιορισμός της ήδη καταναλώσας τροφής
  • Ακατάλληλη χρήση φαρμακευτικών σκευασμάτων που διεγείρουν την εντερική κινητικότητα, κλυσμάτων ή διουρητικών, ώστε να χάσουν σωματικό βάρος

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:
  • Φλύκταινες ή ικτερική χροιά δέρματος
  • Σύγχυση ή μειωμένη ικανότητα συγκέντρωσης - σκέψης
  • Οδοντικές κοιλότητες οφειλόμενες στη θελημένη πρόκληση εμέτου – εκούσιο έμετο
  • Κατάθλιψη
  • Ξηροστομία
  • Δυσανεξία στο κρύος (ντύσιμο με αρκετά ρούχα για τη διατήρηση θερμότητας)
  • Λεπτή υφή τρίχας
  • Χαμηλή αρτηριακή πίεση
  • Διακοπή της εμμήνου ρύσεως
  • Έλλειψη σωστής κρίσης ή μερική απώλεια μνήμης
  • Σημαντική απώλεια βάρους (15% ή και περισσότερο κάτω του κανονικού σωματικού βάρους)
  • Απώλεια μυϊκής μάζας και απώλεια σωματικού λίπους

Σημεία και παρα-κλινικές

Η διάγνωση της νευρικής ανορεξίας τίθεται σε ασθενείς, μόνον όταν αποκλειστούν όλες οι πιθανές αιτίες που μπορεί να καταλήγουν στην απώλεια σωματικού βάρους. Για παράδειγμα, η υπερβολική απώλεια βάρους μπορεί να οφείλεται:
  • Στη νόσο Addison
  • Σε κοιλιακές παθήσεις
  • Φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου
  • Άλλες διαταραχές του μεταβολικού συστήματος, του ενδοκρινολογικού, του πεπτικού ή του νευρικού

Διαγνωστικές εξετάσεις θα γίνουν για να καθοριστεί η αιτία της απώλειας του σωματικού βάρους ή τις επιπλοκές που μπορεί να έχει προκαλέσει. Οι εξετάσεις περιλαμβάνουν:


Θεραπεία

Η μεγαλύτερη πρόκληση της θεραπείας της νευρικής ανορεξίας είναι να αναγνωρίσει ο ασθενής ότι η διατροφική συμπεριφορά του, αποτελεί μια διαταραχή κι όχι τη λύση σε τυχόν προβλήματα που αντιμετωπίζει. Δυστυχώς όμως οι περισσότεροι πάσχοντες αρνούνται να παραδεχθούν ότι έχουν πρόβλημα διατροφικής διαταραχής.

Στόχος της θεραπείας είναι πρωταρχικά να ανακτήσει το άτομο φυσιολογικό σωματικό βάρος και να αποκτήσει φυσιολογικές διατροφικές συνήθειες, κι έπειτα να αντιμετωπισθούν ψυχολογικά θέματα.

Ενδονοσοκομειακή περίθαλψη χρειάζεται στις ακόλουθες περιπτώσεις:
  • Πολύ μεγάλη απώλεια σωματικού βάρους (κάτω του 30% του ιδανικού σωματικού βάρους για την ηλικία και το ύψος του ατόμου)
  • Η απώλεια σωματικού βάρους συνεχίζεται παρά τη θεραπευτική αγωγή
  • Εμφάνιση επιπλοκών, όπως καρδιακές παθήσεις, χαμηλά επίπεδα καλίου, διαταραχές ή εμφάνιση διαταραχών στη νοητική λειτουργία
  • Έντονη κατάθλιψη ή σκέψεις απόπειρας αυτοκτονίας
  • Άλλη θεραπευτική αγωγή μπορεί να περιλαμβάνει:
  • Αντικαταθλιπτικά φαρμακευτικά σκευάσματα για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης
  • Θεραπεία διαταραχών συμπεριφοράς
  • Ψυχοθεραπεία
  • Φροντίδα υποστήριξης

Σοβαρή και νοσηρή διαταραχή θρέψης, μπορεί να απαιτήσει ενδοφλέβια σίτιση.


Πρόγνωση

Η νευρική ανορεξία αποτελεί μια κρίσιμη κι ενδεχομένως θανατηφόρα ιατρική κατάσταση. Το 10% των περιπτώσεων, καταλήγει σε θάνατο. Τα καλά οργανωμένα προγράμματα θεραπείας, παρουσιάζουν καλό δείκτη επιτυχίας όσον αφορά την αποκατάσταση του φυσιολογικού σωματικού βάρους, συνήθως όμως τα άτομα υποτροπιάζουν.

Γυναίκες που εμφανίζουν νευρική ανορεξία σε νεαρή ηλικία, έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες για πλήρη ανάρρωση. Ωστόσο οι περισσότεροι ανορεξικοί, θα συνεχίζουν να προτιμούν το χαμηλό σωματικό βάρος και να ανησυχούν για τις θερμίδες που λαμβάνουν και το ποσότητα τροφής που καταναλώνουν.


Επιπλοκές

Οι επιπλοκές ενδέχεται να είναι σοβαρές. Ίσως χρειαστεί νοσηλεία.

Οι επιπλοκές μπορεί να περιλαμβάνουν:
  • Εμφάνιση πολύ λεπτής τριχοφυΐας, σχεδόν μωρού (χνους εμβρύου)
  • Πρήξιμο ή οίδημα
  • Ηλεκτρολυτικές διαταραχές (όπως ένδεια καλίου)
  • Μειωμένα επίπεδα λευκών αιμοσφαιρίων που οδηγούν σε αυξημένο κίνδυνο για φλεγμονές
  • Καρδιακές αρρυθμίες
  • Οστεοπόρωση
  • Σοβαρή αφυδάτωση, που πολύ πιθανόν να οδηγήσει σε σοκ
  • Σοβαρή διαταραχή θρέψης
  • Επιληπτικός παροξυσμός που οφείλεται στην απώλεια υγρών μετά από υπέρμετρες διαρροϊκές κενώσεις ή εμέτους.
  • Παθήσεις του θυροειδούς αδένα που μπορεί να οδηγήσει σε δυσανεξία στο κρύο και δυσκοιλιότητα
  • Διαβρώσεις και αποσυνθέσεις οδόντων


Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό

Επικοινωνήστε με τον ιατρό σας αν το παιδί σας έχει ελαττώσει την ποσότητα της λαμβανόμενης τροφής του, υπέρ-ασκείται ή τον απασχολεί υπερβολικά το σωματικό του βάρος. Η έγκαιρη λήψη ιατρικής βοήθειας πριν την εμφάνιση μη φυσιολογικών καταστάσεων, μπορεί να μειώσει τη σοβαρότητα μιας διατροφικής διαταραχής,


Πρόληψη

Σε κάποιες περιπτώσεις, είναι αδύνατη η πρόληψη εμφάνισης της νόσου. Ενδεχομένως θα βοηθούσε η ενθάρρυνση του ατόμου να αποκτήσει ρεαλιστικά και υγιή στερεότυπα, όσον αφορά το σωματικό βάρος και τις δίαιτες. Η επίσκεψη σε ειδικούς, θα ήταν πολύ χρήσιμο.

Υπεραερισμός

Ορισμός

Υπεραερισμός είναι η γρήγορη, βαθειά αναπνοή που συνοδεύει την ταραχή ή τον πανικό και μπορεί να αφήσει κάποιον ξέπνοο.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Γρήγορη βαθειά αναπνοή, Αναπνοή – γρήγορη και βαθειά,Γρήγορη αναπνοή, ޡυθμߌς αναπνοής – γρήγορος και βαθύς


Τι πρέπει να έχετε υπόψη

Όταν αναπνέετε, εΩσπνέετε οξυγόνο και εκπνέαιτε Το διοξίδι του άνθρακα. Όταν παίρνετε περισσότερες ανάσες απ’ όσες χρειάζεστε, ρίχνετε τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα στο αίμα σας. Αυτό προξενεί πολλά από τα συμπτώματα που μπορεί να έχετε ότι υπεραερίζεστε.

Το αίσθημα έντονης πίεσης ή η κρίση πανικού είναι τα συνήθη αίτια του υπεραερισμού. Ωστόσο, η γρήγορη αναπνοή μπορεί να είναι σύμπτωμα κάποιας διαταραχής, όπως:
  • Καρδιακής ή πνευμονικής διαταραχής
  • Λοίμωξης

    Ο γιατρός είναι αυτός που θα προσδιορίσει το αίτιο του υπεραερισμού. Η γρήγορη αναπνοή μπορεί να αποτελεί ένδειξη επείγοντος ιατρικού περιστατικού, εκτός και αν σας έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν και ο γιατρός σας σάς διαβεβαίωσε οτι θα περάσει από μόνο του.
    Συχνά, ο πανικός και ο υπεραερισμός μετατρέπονται σε φαύλο κύκλο. Ο πανικός οδηγεί σε γρήγορη αναπνοή και η γρήγορη αναπνοή σας οδηγεί σε πανικό.

    Αν κάτι τέτοιο σας συμβαίνει συχνά, μπορεί να πάσχετε από το σύνδρομο του υπεραερισμού, που ενεργοποιείται από συναισθήματα όπως το στρες, η αγωνία, η κατάθλιψη ή ο θυμός. Ο περιστασιακός υπεραερισμός από πανικό συνήθως συνδέεται με συγκεκριμένο φόβο ή φοβία, όπως η υψοφοβία, η κλειστοφοβία ή ο φόβος του θανάτου.

    Αν παρουσιάζετε το σύνδρομο του υπεραερισμού, μποει είτε να την Αντιλαμβάνεστε ότι ανπνέετε γρήγορα. Ωστόσο, θα παρατηρήσετε άλλα πολλά συμπτώματα, όπως:
    • Ρεψίματα
    • Τυμπανισό
    • Πόνο στο θώρακα
    • Σύγχυση
    • Ζάλη
    • Ξηροστομία
    • Αδιαθεσία
    • Μυϊκούς σπασμούς στα χέρια και τα πόδια
    • Μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα στους βραχίονες ή γύρω από το στόμα
    • Ταχυσφυγμία
    • Λαχάνιασμα
    • Διαταραχές ύπνου
    • Αδυναμία


    Συνήθη αίτια
    Συντηρητική αγωγή,/h4>
    Ο γιατρός σας θα ερευνήσει για άλλες ασθένειες προτού καταλήξει στη διάγνωση του συνδρόμου υπεραερισμού.
    Αφού σας εχει εξηγήσει ότι αναπνέετε γρήγορα αγωνία, στρες ή πανικό, υπάρχουν βήματα που μπορείτε να κάνετε στο σπίτι. Εσείς, οι φίλοι και η οικογένειά σας, μπορείτε να μάθετε τεχνικές που θα σας βοηθήσουν ώστε, όταν το παθαίνετε, να το καταπολεμάτε αλλά και να το αποφεύγετε στο μέλλον.

    Αν αρχίσετε να υπεραερίζεστε, στόχος είναι να αυξήσετε τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα στο αίμα σας, πράγμα που αυτόματα θα θέσει τέρμα σε όλα τα συμπτώματά σας. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να το πετύχετε:

    1. Λάβετε διαβεβαίωση από έναν φίλο ή συγγενή που θα σας βοηθήσει να χαλαρώσετε την αναπνοή σας. Φράσεις όπως «μια χαρά είσαι», «δεν έπαθες έμφραγμα» και «δεν πρόκειται να πεθάνεις» είναι πολύ χρήσιμες. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να είναι ήρεμο το πρόσωπο που σας βοηθά και που πρέπει να μιλάει χαμηλόφωνα και με σιγουριά.
    2. Προκειμένου να αυξήσετε τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα στο αίμα, πρέπει αντίστοιχα να μειώσετε το οξυγόνο. Για να το πετύχετε, μπορείτε να αναπνέετε με τα χείλη σε θέση όπως όταν φυσάτε για να σβήσετε ένα κερί ή μπορείτε να καλύψετε το στόμα σας και το ένα ρουθούνι, και να αναπνέετε από το άλλο.

    Μακροπρόθεσμα, υπάρχουν αρκετά σημαντικά βήματα που θα σας βοηθήσουν να πάψετε να αναπνέετε γρήγορα:

    1. Αν έχετε διαγνωστεί με άγχος ή πανικό, δείτε έναν ψυχολόγο ή ψυχίατρο που θα σας βοηθήσει να καταλάβετε και να αντιμετωπίσετε το πρόβλημά σας.
    2. Μάθετε ασκήσεις αναπνοής που θα σας βοηθήσουν να χαλαρώνετε και να αναπνέετε από το διάφραγμα και την κοιλιά, παρά από το στήθος.
    3. Κάντε τακτικά ασκήσεις χαλάρωσης, όπως η προοδευτική μυϊκή χαλάρωση και ο διαλογισμός.
    4. Γυμνάζεστε τακτικά.

    Αν οι μέθοδοι αυτές από μόνες τους δεν αρκούν για να ελέγξουν το σύνδρομο του υπεραερισμού, μπορεί ο γιατρός σας να σας συστήσει φαρμακευτική αγωγή με β-αναστολείς.


    Πότε να απευθυνθείτε στον γιατρό σας



    Απευθυνθείτε στον γιατρό σας αν:

      • Νιώσετε ότι αναπνέετε πολύ γρήγορα για πρώτη φορά (αυτό αποτελεί επείγον ιατρικό περιστατικό και θα πρέπει να μεταφερθείτε στα επείγοντα νοσοκομείου αμέσως).
    • Πονάτε, έχετε πυρετό ή παρατηρήσετε οποιαδήποτε αιμορραγία.
    • Ο υπεραερισμός σας συνεχίζεται ή χειροτερεύει, παρά την αγωγή στο σπίτι.
    • Έχετε παράλληλα και άλλα συμπτώματα.


    Τι να αναμένετε από την επίσκεψη στον γιατρό

    Ο γιατρός κατ’ αρχήν θα σας εξετάσει κλινικά.

    Για να πάρει το ιατρικό ιστορικό σας, θα σας κάνει για τα συμπτώματα που έχετε, ερωτήσεις όπως:
    • Λαχανιάζετε;
    • Τι άλλα συμπτώματα έχετε όταν αναπνέετε γρήγορα; Τα συμπτώματα αυτά εμφανίζονται και σε άλλες στιγμές (για παράδειγμα, όταν βαδίζετε ή κάνετε γυμναστική);
    • Πάσχετε από άλλη ασθένεια, όπως υπέρταση, διαβήτη ή υψηλή χοληστερίνη;
    • Τι φάρμακα παίρνετε;
    • Πώς είναι γενικά η ζωή σας; Μήπως περνάτε μια περίοδο με πολύ στρες;
    • Νιώθετε πιεσμένος ή αγχωμένος, ειδικά πριν αρχίσετε να αναπνέετε γρήγορα;
    • Πονάτε; Πώς είναι αυτός ο πόνος; Πόσο έντονος είναι ο πόνος; Πού εντοπίζεται;
    • Τι άλλα συμπτώματα έχετε (για παράδειγμα, είχατε κάποια αιμορραγία; Ζαλίζεστε;)


    Ο γιατρός θα λάβει υπόψη τον ρυθμό της αναπνοής σας την ώρα της επίσκεψης. Αν δεν αναπνέετε γρήγορα, μπορεί να το προκαλέσει δίνοντάς σας οδηγίες να αναπνέετε με συγκεκριμένο τρόπο.

    Όσο υπεραερίζεστε, ο γιατρός θα σας ρωτήσει πώς αισθάνεστε και θα παρατηρήσει πώς αναπνέετε – προσέχοντας ποιους μυς χρησιμοποιείτε στο θωρακικό τοίχωμα και στις υπόλοιπες περιοχές του σώματος.


    Εξετάσεις που μπορεί να υποδειχτούν είναι:

    Διαβητική κετοξέωση

    Ορισμός

    Η διαβητική κετοξέωση αποτελεί επιπλοκή του σακχαρώδους διαβήτη, η οποία παρουσιάζεται όταν ο οργανισμός παύει πια να χρησιμοποιεί τη γλυκόζη ως πηγή ενέργειας, λόγω ανεπαρκής ποσότητας ινσουλίνης και χρησιμοποιεί λίπη. Τα βιοπαράγωγα της διάσπασης των λιπών,


    Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

    Άτομα που πάσχουν από τύπου 1 σακχαρώδη διαβήτη υπολείπονται, σε αρκετά μεγάλο βαθμό, ινσουλίνης, μια ορμόνη με την οποία ο οργανισμός ενεργοποιεί τη διαδικασία κατανάλωσης γλυκόζης (σάκχαρο του αίματος) ως πηγή ενέργειας. Όταν τα αποθέματα γλυκόζης είναι ανεπαρκή, διασπώνται λίπη του οργανισμού και καταναλώνονται ως αντικατάσταση της γλυκόζης.

    Κατά τη διάσπαση των λιπών, παράγονται στο αίμα και στα ούρα οξέα, που ονομάζονται κετόνες. Οι κετόνες όταν λαμβάνουν υψηλές τιμές, είναι βλαβεροί. Η διαδικασία αυτή λέγεται κετοξέωση.

    Οι τιμές σακχάρου του αίματος αυξάνονται (συνήθως υψηλότερες από 300 mg / dL) μιας και το ήπαρ παράγει μεγάλες ποσότητες γλυκόζης ως προσπάθεια αποφυγής της διαταραχής. Τα κύτταρα ωστόσο, αδυνατούν να λάβουν τη γλυκόζη χωρίς ινσουλίνη.

    Η διαβητική κετοξέωση συχνά μπορεί να αποτελέσει την αφορμή πρωτοδιάγνωσης του τύπου 1 σακχαρώδους διαβήτη, αφού ως αρχικό σύμπτωμα, συνιστά κίνητρο του ασθενή να επισκεφθεί τον ιατρό του. Εν συνεχεία, μπορεί και να αποτελέσει επακόλουθο αυξημένων αναγκών για ινσουλίνη ασθενούς με ήδη διαγνωσμένο τύπου 1 σακχαρώδη διαβήτη. Σε μια τέτοια περίπτωση, μια λοίμωξη, ένα τραύμα, ένα οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου ή χειρουργική επέμβαση, μπορεί να οδηγήσει σε διαβητική κετοξέωση. Η παράλειψη κάποιων δόσεων ινσουλίνης, μπορεί κι αυτή με τη σειρά της να οδηγήσει σε διαβητική κετοξέωση σε άτομα με σακχαρώδη διαβήτη.

    Ασθενείς με τύπο 2 σακχαρώδη διαβήτη, μπορεί κι αυτοί να αναπτύξουν κετοξέωση, σε σπάνιες όμως περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα συνύπαρξης βαριάς ασθένειας. Τα άτομα Ισπανικής ή Αφρικανό-αμερικανικής εθνικότητας φαίνεται να είναι πιο επιρρεπείς στην ανάπτυξη κετοξέωσης, ως επιπλοκή του τύπου 2 σακχαρώδη διαβήτη.


    Συμπτώματα

    Τα σημεία συναγερμού για την επιδείνωση της κλινικής σας κατάστασης, περιλαμβάνουν:

    • Βαθιά ταχύπνοια
    • Ξηρότητα δέρματος και στοματικής κοιλότητας
    • Ερύθημα προσώπου
    • Γλυκιά / φρουτώδης απόπνοια
    • Ναυτία κι έμετος
    • Επιγαστραλγία

    Άλλα συμπτώματα που ίσως παρουσιαστούν:

    • Κόπωση
    • Συχνοουρία ή δίψα για μία ή περισσότερες ημέρες
    • Λήθαργος που ίσως εξελιχθεί σε κώμα
    • Μυϊκή δυσκαμψία ή άλγος
    • Δυσκολία αναπνοής
    • Κοιλιακό άλγος
    • Δυσκολία αναπνοής σε κατακεκλιμένη θέση
    • Μειωμένη όρεξη
    • Μειωμένο επίπεδο συνείδησης
    • Κεφαλαλγία



    Σημεία και παρα-κλινικές εξετάσεις

    Η εξέταση για παρουσία κετόνων, διενεργείται σε ασθενείς που πάσχουν από τύπο 1 σακχαρώδη διαβήτη, για ανίχνευση πρώιμης κετοξέωσης. Για την εξέταση αυτή γίνεται λήψη δείγματος ούρων. Η εξέταση για παρουσία κετόνων διενεργείται επίσης στις ακόλουθες περιπτώσεις:

    • Τιμές σακχάρου του αίματος άνω των 240 mg / dL
    • Κατά τη διάρκεια κρίσιμης πιθανής πάθησης, όπως της πνευμονίας, του οξέος εμφράγματος μυοκαρδίου ή του εγκεφαλικού επεισοδίου
    • Σε εμφάνιση ναυτίας ή εμέτου
    • Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης


    Άλλες διαγνωστικές εξετάσεις της κετοξέωσης περιλαμβάνουν:

    Η νόσος πιθανόν να επηρεάσει τις τιμές των ακολούθων:

    • CO2 (διοξειδίου του άνθρακα)
    • CSF (συλλογή εγκεφαλονωτιαίου υγρού)
    • Καλίου ούρων
    • Μαγνησίου αίματος
    • Φωσφόρου αίματος
    • Νατρίου αίματος και ούρων
    • PH ούρων



    Θεραπεία

    Στόχος της θεραπείας είναι η διόρθωση των υψηλών τιμών γλυκόζης του αίματος, δια τη χορήγηση μεγαλύτερων δόσεων ινσουλίνης. Επίσης στόχος της θεραπείας είναι και η αναπλήρωση υγρών που αποβλήθηκαν μέσω της εκσεσημασμένης ούρησης και του εμέτου. Κάποιες φορές, είναι εφικτό να αναγνωρίσετε τα πρώιμα σημεία και να λάβετε τα κατάλληλα μέτρα, προτού η κατάσταση επιδεινωθεί.

    Σε περίπτωση κρίσιμης κετοξέωσης, απαιτείται εισαγωγή σε νοσοκομείο, όπου και θα διεξαχθούν τα ακόλουθα:
    • Συμπληρωματική ινσουλινοθεραπεία
    • Αναπλήρωση υγρών και ηλεκτρολυτών
    • Αποκάλυψη της αιτιοπαθογένειας (π.χ. μια λοίμωξη) κι αντιμετώπισή της.



    Προσδοκίες

    Η οξείδωση μπορεί να οδηγήσει σε κρίσιμη παθολογική κατάσταση ή ακόμη και σε θάνατο. Βελτιωμένη θεραπευτική αγωγή των νεαρών ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη, έχει επιφέρει μείωση των περιστατικών θανάτου που οφείλονται σ’ αυτή την κατάσταση. Ωστόσο παραμένει ισχυρός ενοχοποιητικός παράγοντας σε ηλικιωμένα άτομα, καθώς και σε άτομα που λόγω καθυστερημένης θεραπευτικής αγωγής, βρίσκονται σε κατάσταση κώματος.


    Επιπλοκές

    • Συσσώρευση υγρών στον εγκέφαλο (εγκεφαλικό οίδημα)
    • Οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου και θάνατο του εντερικού ιστού λόγω υπότασης
    • Νεφρική ανεπάρκεια



    Επικοινωνία με τον ιατρό σας

    Η διαταραχή αυτή μπορεί να αποτελέσει κι επείγουσα παθολογική κατάσταση. Καλέστε τον ιατρό σας αν παρατηρήσετε πρώιμα συμπτώματα διαβητικής κετοξέωσης.

    Επισκεφθείτε άμεσα κάποιο εφημερεύον νοσοκομείο ή καλέστε τις άμεσες βοήθειες (166) αν παρουσιάσετε:

    • μειωμένο επίπεδο συνείδησης
    • δυσκολία αναπνοής
    • φρουτώδης απόπνοια
    • λήθαργο (νοητικό)
    • ναυτία
    • έμετο



    Πρόληψη

    Άτομα που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη οφείλουν να ενημερωθούν, έτσι ώστε να είναι σε θέση να αναγνωρίσουν τα πρώιμα σημεία ένδειξης και τα συμπτώματα της κετοξέωσης. Σε πάσχοντες λοιμώξεων ή ασθενείς υπό ινσουλινοθεραπεία με αντλία, η μέτρηση των κετόνων ούρων, αποφέρει περισσότερες πληροφορίες της κλινικής τους κατάστασης, απ’ ότι οι μετρήσεις γλυκόζης μεμονωμένα.

    Ασθενείς υπό ινσουλινοθεραπεία με αντλία, οφείλουν να βεβαιώνονται κατά καιρούς ότι λειτουργεί επαρκώς η αντλία χορήγησης της ινσουλίνης, ότι δεν έχει δημιουργηθεί καμία απόφραξη, κανένας κόμβος ή καμία αποσύνδεση.


    Αφυδάτωση

    Ορισμός

    Με τον όρο αφυδάτωση αναφερόμαστε στην ανεπαρκή (για την κάλυψη των αναγκών του σώματος) ποσότητα νερού και υγρών, που διαθέτει ο οργανισμός. Προκαλείται από απώλεια μεγάλης ποσότητας υγρών, μη κατανάλωση νερού ή υγρών ή και τα δύο. Η διάρροια κι ο έμετος συνιστούν συνήθης αιτίες πρόκλησης της αφυδάτωσης.

    Τα βρέφη και τα παιδιά είναι πιο επιρρεπής σε σχέση με τους ενήλικες, να εμφανίσουν αυτήν την διαταραχή, μιας και διαθέτουν μικρότερο σωματικό βάρος και υψηλότερο ισοζύγιο νερού και ηλεκτρολυτών. Όπως επίσης οι ηλικιωμένοι και οι πάσχοντες από παθολογική κατάσταση έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης της αφυδάτωσης.

    Η πάθηση ταξινομείται ως ήπια, μέτρια ή σοβαρή, αναλόγως του μεγέθους της απώλειας της ποσότητας των υγρών ή της ποσότητας των υγρών που έχει αναπληρωθεί. Η σοβαρή αφυδάτωση, είναι κατάσταση απειλητική για τη ζωή κι αποτελεί επείγον περιστατικό.



    Αίτια, επιπτώσεις κα παράγοντες κινδύνου


    Η απώλεια υγρών του σώματος μπορεί να οφείλεται σε:

    • Διάρροια κι έμετο
    • Εκσεσημασμένη ποσότητα ούρων / πολυουρία, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση του μη ελεγχόμενου σακχαρώδους διαβήτη ή της χρήσης διουρητικών
    • Εκσεσημασμένη εφίδρωση (για παράδειγμα σωματική άσκηση)
    • Πυρετός

    Μπορεί να μη λαμβάνετε επαρκή ποσότητα υγρών λόγω των ακόλουθων περιπτώσεων:

    • Ναυτίας
    • Απώλεια όρεξης επειδή νοσείτε από κάποια παθολογική κατάσταση
    • Υποφέρετε από πονόλαιμο ή στοματικά έλκη


    Σε παιδιά που αντιμετωπίζουν κάποια παθολογική κατάσταση, η αφυδάτωση αρκετά συχνά, ενδέχεται να οφείλεται σε συνδυασμό των δύο – άρνησης λήψης τροφής ή υγρών και απώλεια υγρών λόγω διάρροιας εμέτου ή πυρετού.


    Συμπτώματα

    • Ξηροστομία
    • Ολιγοουρία ή ανουρία. Η συμπύκνωση των ούρων χαρακτηρίζεται από σκούρα κίτρινη χροιά
    • Μη παραγωγή δακρύων
    • Εμβαθυσμένοι οφθαλμοί
    • Χαρακτηριστικά εμβαθυσμένα σημάδια – fontanelles (μαλακά ευπίεστα σημάδια στην κορυφή του κρανίου παιδιού)
    • Ληθαργική κωματώδη κατάσταση (με σοβαρή αφυδάτωση)

    Τα συμπτώματα της πραγματικής αφυδάτωσης μπορεί να συνοδεύονται κι από έμετο, διάρροια ή την αίσθηση αδυναμίας «να συγκρατήσουμε τροφή ή υγρά», τα οποία ενδεχομένως να προκαλούν την αφυδάτωση.



    Σημεία κι εξετάσεις


    Μια φυσική εξέταση μπορεί να αναδείξει σημεία:

    • Χαμηλής αρτηριακής πίεσης
    • Πτώση της αρτηριακής πίεσης κατά την άρση μετά από κλινήρης στάση
    • Ταχυκαρδία
    • Ελάττωση της σπαργής των ιστών – το δέρμα ενδεχομένως να χάσει την ελαστικότητά του κι έπειτα από προκλητή ανασήκωσή του να επανέλθει αργά –μειωμένη επιστροφή
    • Καθυστερημένη αναπλήρωση τριχοειδών
    • Σοκ


    Οι εξετάσεις περιλαμβάνουν:

    • Βιοχημικές εξετάσεις τους αίματος (προς έλεγχο των ηλεκτρολυτών, ιδίως του νατρίου, καλίου και των επιπέδων διττανθρακικού άλατος)
    • Ειδικό βάρος των ούρων (υψηλό ειδικό βάρος υποδεικνύει σοβαρή αφυδάτωση)
    • BUN (άζωτο ουρίας αίματος – μπορεί να είναι αυξημένο στην αφυδάτωση)
    • Κρεατινίνη (αυξημένη στην αφυδάτωση)
    • Ποσοτικός προσδιορισμός αίματος (CBC) προς ανίχνευση σημείων συμπυκνωμένου αίματος

    Μπορούν να διεξαχθούν κι άλλες εξετάσεις, προκειμένου να εντοπιστεί η αιτία τη αφυδάτωσης (για παράδειγμα επίπεδα σακχάρου του αίματος προς έλεγχο του σακχαρώδους διαβήτη).


    Θεραπεία

    Προς αντιμετώπιση της ήπιας αφυδάτωσης, η κατανάλωση υγρών είναι επαρκής. Είναι προτιμητέο να καταναλώνετε συχνές και μικρές ποσότητες υγρών (αν πρόκειται για βρέφη ή παιδιά, χρησιμοποιείστε ένα κουτάλι ή μια σύριγγα) εν αντιθέσει να προσπαθείτε να καταναλώνετε μεγάλες ποσότητες υγρών εφ΄ άπαξ. Κάτι τέτοιο ενδέχεται να προκαλέσει αυξημένο έμετο.

    Τα διαλύματα ηλεκτρολυτών ή τα παγωμένα γλειφιτζούρια, μπορούν να αποβούν αρκετά αποτελεσματικά. Διατίθενται στα φαρμακεία. Τα υγρά / ποτά ενέργειας περιέχουν αρκετή ποσότητα σακχάρου κι ενδέχεται να επιδεινώσουν ή να προκαλέσουν διάρροια. Όσον αφορά τα βρέφη και τα παιδιά, αποφύγετε να χρησιμοποιήσετε το νερό ως υγρό αναπλήρωσης.

    Σε περιπτώσεις μέτριας έως σοβαρής αφυδάτωσης, ίσως χρειαστεί η ενδοφλέβια χορήγηση υγρών και η ενδονοσοκομειακή νοσηλεία. Ο ιατρός κατά πρώτον θα επιχειρήσει να ταυτοποιήσει την αιτία της αφυδάτωσης κι έπειτα θα προχωρήσει στη θεραπεία της.

    Οι περισσότερες περιπτώσεις ιών του στομάχου (ονομάζεται και γαστρεντερίτιδα) υποχωρούν αυτόματα εντός κάποιων ημερών.


    Πρόγνωση

    Αν η διάγνωση της αφυδάτωσης τεθεί έγκαιρα κι αντιμετωπισθεί εν καιρώ, η πρόγνωση είναι συνήθως καλή.


    Επιπλοκές

    Αν η αφυδάτωση παραμείνει άνευ θεραπείας μπορεί να καταλήξει σε αποπληξία, μόνιμη εγκεφαλική βλάβη ή θάνατο.


    Επικοινωνία με τον ιατρό σας

    Καλέστε το 166 αν εσείς ή το παιδί σας εμφανίσετε τα παρακάτω συμπτώματα:

    • Ζάλη
    • Αίσθηση ελαφρής κεφαλής
    • Λήθαργο
    • Σύγχυση

    Επικοινωνήστε άμεσα με τον ιατρό σας αν εσείς ή το παιδί σας παρουσιάσετε τα παρακάτω συμπτώματα:

    • Μη παραγωγή δακρύων
    • Εμβαθυσμένα μάτια
    • Ολιγουρία ή ανουρία άνω των 8 ωρών
    • Ξηροδερμία με μειωμένη επιστροφή του δέρματος κατά την ανασήκωσή του.
    • Ξηροστομία ή ξηροφθαλμία
    • Ευπίεστο εμβαθυσμένο σημείο στην κορυφή του κρανίου του παιδιού
    • Ταχυκαρδία
    • Πρόσμιξη αίματος στα κόπρανα ή έμετος
    • Διάρροια ή έμετος (στα βρέφη κάτω των 2 μηνών)
    • Ατονία ή αδράνεια

    Καλέστε τον ιατρό σας και στην περίπτωση που δεν είστε σίγουροι ότι οι προσπάθειες χορήγησης υγρών στο παιδί σας είναι σωστές κι αποτελεσματικές.

    Επικοινωνήστε με τον ιατρό σας και στις περιπτώσεις που:

    • Η ανικανότητα διατήρησης υγρών σχετίζεται με κάποια παθολογική κατάσταση
    • Ο έμετος επιμένει άνω των 24 ωρών στους ενήλικες ή άνω των 12 ωρών αν πρόκειται για παιδί
    • Η διάρροια επιμένει άνω των 5 ωρών αν πρόκειται για ενήλικα ή παιδί
    • Το παιδί σας ή το βρέφος σας παρουσιάζει μειωμένη ενεργητικότητα ή αυξημένη νευρικότητα
    • Το παιδί σας εμφανίσει εκσεσημασμένη ούρηση, κυρίως αν υπάρχει ιστορικό σακχαρώδους διαβήτη ή αν λαμβάνετε διουρητικά


    Πρόληψη

    Ακόμη κι αν διαθέτετε καλή φυσική κατάσταση, καταναλώστε πολλά υγρά ημερησίως. Καταναλώστε πολλά υγρά ιδίως όταν η θερμοκρασία είναι υψηλή ή ασκείστε σωματικά.

    Παρακολουθήστε προσεκτικά κάποιον που πάσχει από κάποια παθολογική κατάσταση, ιδίως αν πρόκειται για βρέφος, παιδί ή ηλικιωμένο. Αν νιώθετε ότι πάσχετε από μια κατάσταση που εξελίσσετε σε αφυδάτωση, συμβουλευτείτε έναν ιατρό προτού οδηγηθείτε σε αφυδάτωση μέτριας ή σοβαρής μορφής. Προχωρήστε σε αναπλήρωση υγρών μόλις εμφανίσετε διάρροια κι έμετο – ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ για σημεία αφυδάτωσης.

    Αν κάποιο άτομο πάσχει από κάποια παθολογική κατάσταση, ενθαρρύνετέ το να καταναλώσει πολλά υγρά. Έχετε κατά νου, ότι ο οργανισμός έχει περισσότερη ανάγκη από υγρά όταν παρουσιάζετε πυρετός, έμετος ή διάρροια. Το ευκολότερο σημείο παρακολούθησης είναι η ποσότητα ούρων (πολλές βρεγμένες πάνες ή συχνές επισκέψεις στην τουαλέτα) σίελα στο στόμα και παραγωγή δακρύων.





































    Σοβαρή Υπενθύμιση:

    Οι πληροφορίες που περιέχονται στο www.eumedline.eu έχουν σαν μοναδικό σκοπό την ενημέρωση και δεν αποτελούν πρόταση για οποιαδήποτε ιατρική-διαγνωστική εξέταση ή θεραπεία. Προτείνεται τα ανωτέρω να γίνονται σε συνεννόηση με τον γιατρό σας η άλλους επαγγελματίες υγείας.


    Η ιατρική είναι μια συνεχώς μεταβαλλόμενη επιστήμη και η θεραπεία δεν είναι πάντα σαφώς καθορισμένη. Η νέα έρευνα αλλάζει καθημερινά τις διαγνωστικές και θεραπευτικές ενδείξεις. Το euMEDLINE προσπαθεί να παρέχει ενημερωμένες και ακριβείς πληροφορίες που είναι αποδεκτές γενικά μέσα στα ιατρικά πρότυπα κατά την διάρκεια της δημοσίευσης. Εντούτοις, δεδομένου ότι η ιατρική επιστήμη αλλάζει συνεχώς και το ανθρώπινο λάθος είναι πάντα δυνατό, το euMEDLINE δεν μπορεί να διαβεβαιώσει ότι οι πληροφορίες που περιέχονται σε αυτό είναι ακριβείς ή πλήρεις, ούτε είναι υπεύθυνο για τυχόν παραλείψεις, λάθη ή για τα αποτελέσματα της χρησιμοποίησης αυτών των πληροφοριών.


    Ο αναγνώστης πρέπει να επιβεβαιώσει τις πληροφορίες που περιέχονται στο euMEDLINE από άλλες πηγές πριν από τη χρήση και ιδιαίτερα από τους επαγγελματίες υγείας. Ειδικότερα, όλες οι δόσεις, οι ενδείξεις, και οι αντενδείξεις των φαρμάκων πρέπει να επιβεβαιωθούν στο πληροφοριακό ένθετο των συσκευασιών των φαρμάκων. Η χρήση των εμπορικών ονομασιών των φαρμάκων γίνεται αποκλειστικά για ενημερωτικούς-πληροφοριακούς λόγους και δεν υποδηλώνει μεροληψία υπέρ αυτών.


    Το euMEDLINE δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνο, άμεσα ή έμμεσα, για τη ζημιά ή την επιπλοκή που μπορεί να προκύψει με την εφαρμογή των πληροφοριών που περιέχονται στις σελίδες του. Για κάθε απορία επικοινωνήστε μαζί μας μέσω e-mail.