Πιθανές παθήσεις για το σύμπτωμα: Εμετός

Αναζήτηση Συμπτωμάτων:


Γαστρίτιδα


Ορισμός

Γαστρίτιδα είναι η φλεγμονή (ερεθισμός και πρήξιμο) του βλεννογόνου του στομάχου.


Αιτίες, περιστατικά και παράγοντες κινδύνου


Υπάρχουν πολλές αιτίες που δημιουργούν γαστρίτιδα. Οι συνηθέστερες είναι:

• To αλκοόλ
• Η διάβρωση (απώλεια) του προστατευτικού στρώματος του βλεννογόνου του στομάχου
• Η μόλυνση του στομάχου από ένα βακτηρίδιο που ονομάζεται ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού (Ηelicobacter pylori)
• Φάρμακα όπως η ασπιρίνη ή άλλα μη στερινοειδή αντιφλεγμονώδη (NSAIDs)
• Το κάπνισμα


Λιγότερες συχνές αιτίες είναι:

• Αυτοάνοσες διαταραχές (όπως η κακοήθης αναιμία)
• Επιστροφή χολής στο στομάχι
• Κατάποση καυστικών ή διαβρωτικών ουσιών (όπως τα δηλητήρια)
• Αυξημένη παραγωγή οξέος από το στομάχι
• Ιογενής μόλυνση, ιδιαίτερα σε ανθρώπους με αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα
Η γαστρίτιδα μπορεί να διαρκέσει για σύντομο χρονικό διάστημα (οξεία γαστρίτιδα) ή από μήνες μέχρι χρόνια (χρόνια γαστρίτιδα).



Συμπτώματα

• Πόνος στην κοιλιακή χώρα
• Δυσπεψία
• Σκούρα κόπρανα
• Απώλεια της όρεξης
• Ναυτία
• Εμετοί
• Εμετοί με αίμα ή εμετοί που μοιάζουν με αλεσμένο καφέ


Σημάδια και εξετάσεις

Οι διαγνωστικές εξετάσεις ποικίλλουν ανάλογα με την αιτία της νόσου. Είναι πιθανόν να ζητηθούν ακτινογραφία του άνω πεπτικού συστήματος, γαστροσκόπηση ή άλλες εξετάσεις.


Θεραπεία

Η θεραπεία εξαρτάται από την αιτία της νόσου. Κάποιες αιτίες εξαφανίζονται με τον χρόνο. Μπορεί να συσταθούν φάρμακα που ουδετεροποιούν τα οξέα του στομάχου ή μειώνουν την έκκρισή τους.


Πρόγνωση

Η εξέλιξη εξαρτάται από την αιτία αλλά συνήθως είναι καλή.


Επιπλοκές

Δείτε τον συγκεκριμένο τύπο γαστρίτιδας.


Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας

Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας αν εμφανίσετε συμπτώματα γαστρίτιδας.



Πρόληψη
Αποφύγετε μακροχρόνια χρήση ερεθιστικών ουσιών (όπως η ασπιρίνη, τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα ή το αλκοόλ).

Καούρα


Ορισμός

Η καούρα είναι ένα επώδυνο αίσθημα καψίματος στον οισοφάγο, ακριβώς κάτω ή πίσω από το στέρνο. Ο πόνος συχνά ανεβαίνει στο στήθος και μπορεί να διαχέεται στον λαιμό ή τον λάρυγγα.



Εναλλακτικοί ορισμοί

Πύρωση, Μη καρδιακός θωρακικός πόνος



Συνήθεις αιτίες

Σχεδόν κάθε άνθρωπος υποφέρει κατά καιρούς από καούρα. Εάν όμως έχετε συχνά, συνεχή καούρα, μπορεί να πάσχετε από γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (Γ.Ο.Π.).

Φυσιολογικά, όταν τροφή ή υγρό εισέλθει στο στομάχι, ένας μυϊκός δακτύλιος στην απόληξη του οισοφάγου (που ονομάζεται κάτω οισοφαγικός σφιγκτήρας) φράζει τον οισοφάγο. Αν ο μυς αυτός δεν κλείσει καλά, το περιεχόμενο του στομαχιού μπορεί να επιστρέψει (παλινδρομήσει) στον οισοφάγο. Αυτό το περιεχόμενο που δεν έχει χωνευθεί καλά είναι συνήθως όξινο και μπορεί να ερεθίσει τον οισοφάγο, προκαλώντας καούρα και άλλα συμπτώματα.

Η καούρα είναι πιθανότερο να εκδηλωθεί αν πάσχετε από διαφραγματοκήλη, που συμβαίνει όταν το πάνω μέρος του στομαχιού επεκτείνεται προς τη θωρακική κοιλότητα. Κάτι τέτοιο αδυνατίζει τον κάτω οισοφαγικό σφιγκτήρα και καθιστά ευκολότερη την παλινδρόμηση των οξέων από το στομάχι στον οισοφάγο.

Η καούρα μπορεί να είναι αποτέλεσμα μιας εγκυμοσύνης ή να επιδεινωθεί από αυτήν ή από χρήση διαφόρων φαρμάκων.

Τέτοια φάρμακα είναι:

• Αποκλειστές ασβεστίου για την υψηλή αρτηριακή πίεση
• Προγεστίνη για ανωμαλίες στην έμμηνο ρύση ή για αντισύλληψη
• Αντιχολινεργικά (π.χ. για τη ναυτία)
• Ορισμένα βρογχοδιασταλτικά για το άσθμα
• Τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά
• Ντοπαμίνη για τη νόσο του Πάρκινσον
• Ηρεμιστικά για την αϋπνία ή τη νευρικότητα
• Β-αναστολείς για την υψηλή αρτηριακή πίεση ή για καρδιοπάθεια

Αν υποψιάζεστε ότι κάποιο από τα φάρμακα που παίρνετε μπορεί να σας προκαλεί καούρα, συμβουλευτείτε τον γιατρό σας. ΠΟΤΕ μην αλλάζετε ή σταματάτε ένα φάρμακο που παίρνετε τακτικά χωρίς να συμβουλευτείτε τον γιατρό σας.

Αγωγή στο σπίτι

Προσέξτε την καούρα και θεραπεύστε την, ιδιαίτερα αν έχετε συχνά συμπτώματα. Συν τω χρόνω, η συνεχόμενη παλινδρόμηση μπορεί να βλάψει τον βλεννογόνο του οισοφάγου και να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα. Το καλό νέο είναι ότι με ορισμένες αλλαγές στις καθημερινές σας συνήθειες, θα αποτρέψετε την καούρα και άλλα συμπτώματα της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης.

Οι ακόλουθες συμβουλές θα σας βοηθήσουν να αποφύγετε την καούρα και άλλα συμπτώματα της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης. Αν τα μέτρα αυτά δεν αποδώσουν, συμβουλευτείτε τον γιατρό σας.

Κατ’ αρχάς, αποφύγετε τροφές και ποτά που ευνοούν την εκδήλωση τροφικής παλινδρόμησης, όπως:

• Αλκοόλ
• Καφεΐνη, αναψυκτικά με ανθρακικό
• Σοκολάτα
• Φρούτα και χυμούς με βάση το κίτρο
• Τομάτες και σάλτσες τομάτας
• Πικάντικα ή λιπαρά φαγητά, πλήρη γαλακτοκομικά προϊόντα
• Μέντα και δυόσμο

Στη συνέχεια, δοκιμάστε να αλλάξετε τις διατροφικές σας συνήθειες:

• Τρώτε μικρότερα γεύματα. Ένα γεμάτο στομάχι ασκεί μεγαλύτερη πίεση στον κάτω οισοφαγικό σφιγκτήρα (LES), αυξάνοντας την πιθανότητα να παλινδρομήσει η τροφή στον οισοφάγο.
• Αποφύγετε να τρώτε 2-3 ώρες πριν τον ύπνο. Η ύπτια θέση με γεμάτο στομάχι οδηγεί σε μεγαλύτερη πίεση του κάτω οισοφαγικού σφιγκτήρα από το περιεχόμενο του στομαχιού.
• Αποφύγετε να σκύβετε ή να γυμνάζεστε αμέσως μετά το φαγητό.

Κάντε άλλες αλλαγές στον τρόπο ζωής σας όπου χρειάζεται:

• Χάστε βάρος αν είστε υπέρβαροι. Η παχυσαρκία αυξάνει την πίεση στην κοιλιακή χώρα και σπρώχνει το περιεχόμενο του στομαχιού προς τον οισοφάγο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα συμπτώματα της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης υποχωρούν αμέσως όταν το υπέρβαρο άτομο χάσει 5-7 κιλά.
• Σταματήστε το κάπνισμα. Τα χημικά που περιέχουν τα τσιγάρα αδυνατίζουν τον κάτω οισοφαγικό σφιγκτήρα.
• Να κοιμάστε με το κεφάλι ψηλότερα από το σώμα, κατά 15 εκατοστά περίπου. Αν κοιμάστε με το κεφάλι ψηλότερα από το στομάχι, μειώνεται η πιθανότητα παλινδρόμησης στον οισοφάγο τροφής που δεν έχει επαρκώς χωνευθεί. Βάλτε βιβλία, τούβλα ή ξύλα κάτω από το πόδια στο πάνω μέρος του κρεβατιού. Ή χρησιμοποιήστε ένα μαξιλάρι σε σχήμα σφήνας κάτω από το στρώμα. Η ύπνος με το κεφάλι σε πολλά μαξιλάρια μόνο ΔΕΝ έχει αποτέλεσμα στην ανακούφιση από την καούρα.
• Αποφύγετε τα στενά ρούχα ή τις σφιχτές ζώνες στη μέση. Πιέζουν το στομάχι και μπορεί να προκαλέσουν παλινδρόμηση της τροφής.
• Μειώστε το άγχος. Δοκιμάστε γιόγκα, Τάι Τσι ή διαλογισμό.


Καλέστε το 166 αν:

  • Κάνετε εμετό με αίμα ή με όψη κόκκων καφέ.
  • Τα κόπρανά σας είναι μαύρα (σαν πίσσα) ή καφέ.
  • Το αίσθημα του καψίματος συνοδεύεται από σφίξιμο στο στήθος, πίεση ή βάρος. Μερικές φορές τα συμπτώματα του εμφράγματος αποδίδονται εσφαλμένα σε καούρα.

Καλέστε τον γιατρό σας αν:


• Το πρόβλημα επανέρχεται συχνά ή δεν αποκαθίσταται με λίγες βδομάδας θεραπείας στο σπίτι.
• Αρχίζετε να χάνετε βάρος, χωρίς λόγο.
• Έχετε δυσκολία στην κατάποση (σας ‘κάθεται’ το φαγητό στον λαιμό καθώς καταπίνετε).
• Έχετε έναν επίμονο, ανεξήγητο βήχα ή σφύριγμα στην αναπνοή.
• Τα συμπτώματά σας επιδεινώνονται με τα αντιόξινα ή τους αναστολείς Η2.
• Πιστεύετε ότι ένα από τα φάρμακα που παίρνετε σάς δημιουργεί την καούρα. ΜΗΝ αλλάζετε ή διακόπτετε ένα φάρμακο, χωρίς να το συζητήσετε πρώτα με τον γιατρό σας.

Τι να περιμένετε από την επίσκεψη στον γιατρό


Η καούρα είναι εύκολο να διαγνωσθεί από τα συμπτώματα που θα περιγράψετε στον γιατρό σας. Μερικές φορές όμως συγχέεται με ένα άλλο στομαχικό πρόβλημα, που ονομάζεται δυσπεψία. Αν η διάγνωση δεν είναι εύκολη, μπορεί ο γιατρός σας να σας συστήσει να επισκεφθείτε έναν γαστρεντερολόγο για περαιτέρω εξετάσεις.

Κατ’ αρχάς ο γιατρός σας θα σας εξετάσει και θα σας κάνει ερωτήσεις όπως:

• Πότε άρχισε;
• Πόσο κρατά κάθε επεισόδιο;
• Είναι η πρώτη φορά που παθαίνετε καούρα;
• Τι τρώτε συνήθως στα γεύματά σας; Πριν αισθανθείτε καούρα, είχατε φάει κάτι πικάντικο ή λιπαρό;
• Καταναλώνετε πολύ καφέ, άλλα καφεϊνούχα ποτά ή αλκοόλ; Καπνίζετε;
• Φοράτε ρούχα που είναι στενά γύρω από τη μέση, το στήθος ή την κοιλιά;
• Ο πόνος διαχέεται και στο στέρνο, το σαγόνι, το χέρι ή και αλλού;
• Τι φάρμακα παίρνετε;
• Κάνετε εμετό με αίμα ή μαύρου χρώματος;
• Βλέπετε αίμα στα κόπρανα;
• Έχετε κόπρανα μαύρα, σαν πίσσα;
• Έχετε κι άλλα συμπτώματα παράλληλα με την καούρα;

Μπορεί να χρειαστούν οι εξής εξετάσεις:

• Σειρά ακτινογραφιών με χρήση βαρίου
• Κινητικότητα οισοφάγου για τη μέτρηση της πίεσης του κάτω οισοφαγικού σφιγκτήρα
Ενδοσκόπηση για την εξέταση του βλεννογόνου του οισοφάγου και του στομαχιού

Αν η αγωγή στο σπίτι δεν έχει επιτυχία, ο γιατρός σας μπορεί να σας γράψει κάποια φάρμακα που μειώνουν την έκκριση οξέων. Αυτά είναι ισχυρότερα από τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα. Οποιοδήποτε ίχνος αιμορραγίας απαιτεί πιο σύνθετη μέθοδο θεραπείας.

Πεπτικό Έλκος


Ορισμός

Το πεπτικό έλκος είναι η διάβρωση του βλεννογόνου του στομάχου ή του πρώτου τμήματος του λεπτού εντέρου, που ονομάζεται δωδεκαδάκτυλος.

Στην περίπτωση που το πεπτικό έλκος εντοπίζεται στο στομάχι, τότε ονομάζεται γαστρικό έλκος.


Εναλλακτικοί ορισμοί


Έλκος-πεπτικό, έλκος-δωδεκαδάκτυλου, έλκος-γαστρικό, δωδεκαδακτυλικό έλκος, γαστρικό έλκος, δυσπεψία.- έλκη



Αιτίες, περιστατικά και παράγοντες κινδύνου

Συνήθως, ο βλεννογόνος και ο υποβλεννογόνος, προστατεύουν τον στόμαχο και το λεπτό έντερο από το οξύ γαστρικό υγρό που παράγεται στον στόμαχο. Αν για κάποιο λόγο ο προστατευτικός βλεννογόνος πάψει να αντιστέκεται στην επίδραση του γαστρικού υγρού, δημιουργείται αδυναμία και ρήξη περιοχών του, με αποτέλεσμα την ανάπτυξη φλεγμονής (γαστρίτης) ή έλκους σ’ αυτά τα σημεία.

Τα περισσότερα έλκη βρίσκονται στο πρώτο χιτώνα στον υποβλεννογόνου. Βλάβη-έλκος που διαπερνά όλο το τοίχωμα του στομάχου ή του δωδεκαδάκτυλου,
ονομάζεται διάτρηση .Η διάτρηση χρίζει επείγουσας ιατρικής αντιμετώπισης.

Η πιο συχνή αιτία φλεγμονής του στομάχου είναι ένα βακτήριο που ονομάζεται Helicobacter pylori (H pylori). Το βακτήριο αυτό ζει στη γαστρεντερική οδό των περισσοτέρων ανθρώπων που πάσχουν από πεπτικό έλκος. Ωστόσο σε πολλούς ανθρώπους με παρουσία του βακτηρίου δεν αναπτύσσουν έλκος.

Διαθεσικοί παράγοντες:

• Μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ
• Συχνή χρήση ασπιρίνης, ιμπουπροφένης, ναπροξένης ή άλλα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ)
• Κάπνισμα ή το μάσημα καπνού
• Βαριές νόσοι, για παράδειγμα χρήση αναπνευστικού μηχανήματος
• Θεραπείες ακτινοβολίας


Μια σπάνια περίπτωση που μπορεί να προκαλέσει έλκος στομάχου και δωδεκαδάκτυλου, είναι το σύνδρομο Zollinger – Ellison. Οι ασθενείς που πάσχουν από αυτό το σύνδρομο, έχουν έναν όγκο στο πάγκρεας που απελευθερώνει υψηλά επίπεδα ορμόνης, η οποία με τη σειρά της διεγείρει την έκκριση του γαστρικού υγρού.

Πολλοί πιστεύουν ότι και το άγχος μπορεί να προκαλέσει έλκος. Ωστόσο δεν έχει διευκρινιστεί ακόμη αν πρόκειται για αλήθεια ή όχι, τουλάχιστον για το καθημερινό άγχος στο σπίτι.


Συμπτώματα

Τα μικρά έλκη δεν εμφανίζουν κανένα σύμπτωμα. Άλλα έλκη βέβαια μπορούν να προκαλέσουν σοβαρή αιμορραγία.

Το κοιλιακό άλγος είναι συχνό σύμπτωμα, αν και δεν εμφανίζεται πάντα. Ο πόνος είναι υποκειμενικός, διαφέρει από ασθενή σε ασθενή.

• Αίσθημα πληρότητας-ανίκανοι να πιούμε πολλά υγρά
• Πείνα κι αίσθηση άδειου στομάχου, συνήθως 1-3 ώρες μετά γεύματος
• Ήπια ναυτία (με τον έμετο μπορεί να ανακουφιστεί το σύμπτωμα)
• Άλγος ή δυσφορία στο επιγάστριο
• Επιγαστρικό υγρό που εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της νύχτας, αφυπνίζοντας τον ασθενή.


Άλλα πιθανά συμπτώματα

• Αιματηρά ή σκουρόχρωμα κόπρανα
• Θωρακικό άλγος
• Κόπωση
• Έμετος, πιθανή παρουσία αίματος
• Απώλεια βάρους


Σημάδια και εξετάσεις

Για τη διάγνωση του έλκους, ο ιατρός σας ζητά μία από τις ακόλουθες εξετάσεις:


1. Η γαστροσκόπηση είναι μία ειδική εξέταση που εκτελείται από γαστρεντερολόγο με τη χρήση ενός λεπτού σωλήνα, στη μία άκρη του οποίου είναι ενσωματωμένη μία κάμερα. Ο σωλήνας αυτός εισέρχεται μέσω του στόματος στη γαστρεντερική οδό, με σκοπό τη λήψη εικόνων από τον στόμαχο και του λεπτού εντέρου. Κατά τη διάρκεια της γαστροσκόπησης, ο γαστρεντερολόγος, μπορεί να λάβει υλικό για βιοψία από τα τοιχώματα του στομάχου και να το εξετάσει για παρουσία H pylori.
2. Βαριούχο γεύμα. Μετά την πόση ενός παχύρρευστου υγρού που ονομάζεται βάριο, λαμβάνεται μια σειρά από ακτινογραφίες.


Ο ιατρός σας μπορεί επίσης να ζητήσει κι άλλες εξετάσεις:

• Εξέταση αιματοκρίτη, αιμογλουβίνης, για την παρουσία αναιμίας
• Εξέταση κοπράνων για παρουσία αίματος


Θεραπεία

Η θεραπεία περιλαμβάνει έναν συνδυασμό φαρμακευτικών σκευασμάτων με σκοπό την εξόντωση του H.pylori ,αν υπάρχει, και τη μείωση της οξύτητας του γαστρικού υγρού στον στόμαχο. Με τη στρατηγική αυτή δίνεται η δυνατότητα να ιανθεί το έλκος και να αποτραπεί η επανεμφάνιση του.

Να λαμβάνεται όλα τα φάρμακά σας σύμφωνα με τις οδηγίες.

Αν έχετε πεπτικό έλκος, παρουσία H.pylori, η συνήθης φαρμακευτική αγωγή, είναι ο συνδυασμός των παρακάτω σκευασμάτων για 5-14 ημέρες:
• Δύο διαφορετικά αντιβιοτικά για την εξόντωση του H.pylori, όπως κλαριφρομικίνη, αμοξικιλίνη, τετρακιλίνη ή μετρονινταζόλη (Flagyl).
• Αντιόξινα, όπως ομεπραζόλη, λανσοπραζόλη, εσομεπραζόλη.
• Βισμούθιο (το κύριο συστατικό στη πεπτο-βιζμόλη) μπορεί να προστεθεί για να σκοτώσει το βακτήριο.

Αν έχετε έλκος δίχως την παρουσία H.pylori φλεγμονής ή έλκος που προκλήθηκε από τη λήψη ασπιρίνης / ΜΣΑΦ, ο ιατρός σας θα σας συνταγογραφήσει ένα αντιόξινμο σκεύασμα για 8 εβδομάδες. Μπορεί επίσης να σας συνταγογραφήσει αντιόξινα σκευάσματα αν πρέπει να λαμβάνεται συνεχόμενη θεραπεία με ασπιρίνη ή άλλα ΜΣΑΦ που προορίζονται για άλλες παθήσεις.

Άλλα φαρμακευτικά σκευάσματα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη νόσο ή τα συμπτώματα:
• Μισοπροστόλη, φάρμακο το οποίο δρα γαστροπροστατευικά στην περίπτωση καθημερινής λήψης ΜΣΑΦ.
• Φαρμακευτικά σκευάσματα που προστατεύουν τον βλεννογόνο ιστό (όπως σουκραλφάτη).

Στη περίπτωση έντονου αιμορραγικού πεπτικού έλκους, ίσως χρειαστεί θεραπευτικά η γαστροσκόπηση προκειμένου να σταματήσει την αιμορραγία. Στην περίπτωση αποτυχίας επιπωματισμού της αιμορραγίας με το γαστροσκόπιο, ο ασθενείς οδηγείται στο χειρουργείο, όπως και στην περίπτωση της διάτρησης.


Πρόγνωση

Το πεπτικό έλκος αν μείνει χωρίς θεραπευτική αγωγή, θα επανεμφανιστεί. Αν ακολουθήσετε τις οδηγίες του ιατρού σας και λαμβάνεται τα φάρμακά σας σωστά, το βακτήριο H. pylori θα ιαθεί και οι πιθανότητες να αναπτύξετε άλλο έλκος θα είναι πολύ μικρότερες.

Επιπλοκές


• Εσωτερική αιμορραγία
• Απόφραξη γαστρικής εξόδου
• Φλεγμονή του ιστού που περικλείει το κοιλιακό τοίχωμα (περιτονίτιδα)
• Διάτρηση στομάχου κι εντέρου



Καλέστε το 166 σε περίπτωση που:


• Εμφανιστεί απότομο, οξύ κοιλιακό άλγος
• Η κοιλιά σας είναι σανιδώδης, σκληρή κι ευαίσθητη στην ψηλάφηση
• Παρουσιαστούν συμπτώματα του σοκ, όπως λιποθυμία, υπερβολικός ιδρώτας, παραισθήσεις
• Αιματέμεση ή παρουσία αίματος στα κόπρανα, κυρίως αν είναι σκουρόχρωμα , μοβ ή εντελώς μαύρα



Καλέστε τον ιατρό σας αν:

• Αισθάνεστε ζάλη
• Έχετε συμπτώματα έλκους



Πρόληψη


Αποφύγετε την ασπιρίνη, την ιμπουπροφένη, την ναπροξένη κι άλλα ΜΣΑΦ. Προτιμήστε ακεταμινοφένη. Αν χρειάζεστε να λαμβάνεται τέτοιου είδους φάρμακα, ρωτήστε τον ιατρό σας. Ο ιατρός σας μπορεί :

• Να σας εξετάσει για H.pylori
• Να σας δώσει πρώτα αντιόξινα
• Να σας δώσει ένα σκεύασμα που λέγεται μισοπροστόλη

Οι ακόλουθες αλλαγές συνηθειών μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη εμφάνισης πεπτικού έλκους:

• Μην καπνίζεται ή μασάτε καπνό
• Περιορίστε την κατανάλωση αλκοόλ στα δύο ποτήρια ημερησίως


Σταθερή στηθάγχη


Ορισμός

Η σταθερή στηθάγχη αποτελεί θωρακικό πόνο ή δυσφορία που τυπικά εκδηλώνεται κατά τη σωματική προσπάθεια ή τη συγκινησιακή φόρτιση. Ο πόνος συνήθως ξεκινά ήπια και επιδεινώνεται μέσα σε λίγα λεπτά μέχρι να αποδράμει. Υποχωρεί γρήγορα με τη λήψη φαρμακευτικής αγωγής (νιτρώδη) ή την ανάπαυση. Ωστόσο, μπορεί να επανεμφανισθεί με επιπρόσθετη σωματική δραστηριότητα ή συγκινησιακή φόρτιση.


Δείτε επίσης: ασταθής στηθάγχη


Εναλλακτικές ονομασίες

Στηθάγχη-σταθερή, στηθάγχη-χρόνια, στηθάγχη


Αίτια, επίπτωση, παράγοντες κινδύνου

Ο καρδιακός μυς βρίσκεται σε διαρκή λειτουργία, με συνέπεια να χρειάζεται συνεχή παροχή οξυγόνου. Το οξυγόνο αυτό παρέχεται μέσω των στεφανιαίων αρτηριών οι οποίες μεταφέρουν αίμα προς το μυοκάρδιο.

Όταν ο καρδιακός μυς πρέπει να εργασθεί εντονότερα, χρειάζεται περισσότερο οξυγόνο. Στηθάγχη εκδηλώνεται όταν οι στεφανιαίες αρτηρίες εμφανίζουν στένωση ή απόφραξη του αυλού τους, λόγω αθηροσκλήρωσης ή από κάποιο θρόμβο αίματος.

Το συχνότερο αίτιο στηθάγχης είναι η στεφανιαία νόσος. Η στηθάγχη αποτελεί τον ιατρικό όρο για αυτό το είδος θωρακικού πόνου.
Η σταθερή στηθάγχη αποτελεί θωρακικό πόνο που μπορεί να προβλεφθεί, καθότι εμφανίζεται κατόπιν εκλυτικού παράγοντα που αυξάνει το καρδιακό έργο. Παρότι λιγότερο σοβαρή από την ασταθή στηθάγχη, μπορεί να είναι έντονα επώδυνη ή να προκαλεί σημαντική δυσφορία.

Οι παράγοντες κινδύνου για τη στεφανιαία νόσο περιλαμβάνουν:

● το άρρεν φύλο
● το σακχαρώδη διαβήτη
● το οικογενειακό ιστορικό στεφανιαίας νόσου σε ηλικία μικρότερη των 50 ετών
● την αρτηριακή υπέρταση
● την υψηλή LDL χοληστερόλη και τη χαμηλή HDL χοληστερόλη
● την ανεπαρκή φυσική άσκηση
● την παχυσαρκία
● το κάπνισμα
Οποιοσδήποτε παράγοντας αυξάνει τις απαιτήσεις του μυοκαρδίου σε οξυγόνο μπορεί να προκαλέσει επεισόδια στηθάγχης. Σε αυτούς περιλαμβάνονται:

• Η έκθεση σε χαμηλές θερμοκρασίες (ψύχος)
• Η έντονη σωματική άσκηση
• Η συναισθηματική φόρτιση
• Τα μεγάλα γεύματα



Άλλα αίτια στηθάγχης περιλαμβάνουν:


• Καρδιακές αρρυθμίες
• Αναιμία
• Σπασμό στεφανιαίας αρτηρίας (ονομάζεται και στηθάγχη Prinzmetal)
• Καρδιακή ανεπάρκεια
• Βαλβιδοπάθειες
• Υπερθυρεοειδισμό


Συμπτώματα

Το πλέον συχνό σύμπτωμα είναι ο θωρακικός πόνος που εντοπίζεται πίσω από το στέρνο (οπισθοστερνικό άλγος) ή λίγο πιο αριστερά από αυτό. Ενδέχεται να περιγράφεται ως σφίξιμο, συμπίεση, κάψιμο, αίσθημα πνιγμονής, ή γενικότερα δυσφορία. Ο πόνος μπορεί να επεκτείνεται:

• στα άνω άκρα (συνήθως το αριστερό)
• στην πλάτη
• στην κάτω γνάθο
• στον τράχηλο
• στην ωμοπλάτη

Ορισμένοι ασθενείς περιγράφουν τον πόνο σαν αίσθημα δυσπεψίας (“φούσκωμα”).

Ο πόνος τυπικά:

• εκδηλώνεται μετά από σωματική προσπάθεια ή συγκινησιακή φόρτιση (stress)
• διαρκεί από 1 ως 15 λεπτά της ώρας
• υποχωρεί με την ανάπαυση ή τη λήψη νιτρωδών (π.χ. νιτρογλυκερίνη).

Επεισόδια στηθάγχης μπορούν να συμβούν οποιαδήποτε στιγμή στη διάρκεια της ημέρας. Ωστόσο, συχνότερα εκδηλώνονται μεταξύ 6 π.μ. και απογεύματος.


Η στηθάγχη συχνά συνοδεύεται από :

• αίσθημα δυσπεψίας ή οπισθοστερνικού καύσου
• ζάλη ή αδιαθεσία
• ναυτία, έμετο, και εφίδρωση (κρύοι ιδρώτες)
• αίσθημα παλμών
• αναπνευστική δυσχέρεια (δύσπνοια)
• ανεξήγητη κόπωση μετά από σωματική δραστηριότητα (περισσότερο συχνή στις γυναίκες).



Σημεία και διαγνωστικές εξετάσεις

Ο ιατρός θα προβεί στην πραγματοποίηση φυσικής εξέτασης και στη μέτρηση της αρτηριακής σας πίεσης. Οι ακόλουθες εξετάσεις μπορούν γίνουν για τη διαγνωστική προσπέλαση της στηθάγχης:

• Στεφανιογραφία (αγγειογραφία των στεφανιαίων αρτηριών)
• Προφίλ καρδιαγγειακού κινδύνου
Ηλεκτροκαρδιογραφία
Δοκιμασία κοπώσεως (δοκιμασία φόρτισης διενεργούμενη σε κυλιόμενο τάπητα ή εργομετρικό ποδήλατο)
Ηχοκαρδιογράφημα φόρτισης (Φαρμακευτική δοκιμασία φορτίσεως υπό υπερηχοκαρδιογραφικό έλεγχο του μυοκαρδίου)



Θεραπευτική αντιμετώπιση

Η θεραπευτική αντιμετώπιση της στηθάγχης περιλαμβάνει αλλαγές στον τρόπο ζωής, φαρμακευτική αγωγή, και επεμβατικές τεχνικές, όπως αγγειοπλαστική των στεφανιαίων αρτηριών και τοποθέτηση ενδαγγειακής πρόθεσης (stent) ή εγχείρηση αορτοστεφανιαίας παράκαμψης.

Σε συνεννόηση με τον ιατρό σας θα συμφωνήσετε σε ένα σχέδιο θεραπευτικής αντιμετώπισης της στηθάγχης. Αυτό πρέπει να περιλαμβάνει:

• Το είδος της φαρμακευτικής αγωγής που πρέπει να λαμβάνετε για την πρόληψη της στηθάγχης
• Το είδος των σωματικών δραστηριοτήτων που πρέπει να αποφεύγετε
• Τη φαρμακευτική αγωγή που πρέπει να λάβετε όταν εκδηλώνετε επεισόδια στηθάγχης
• Τα σημεία που υποδηλώνουν την επιδείνωση της στηθάγχης
• Το πότε πρέπει να ζητήσετε επείγουσα ιατρική βοήθεια.


Φαρμακευτική αγωγή


Ενδέχεται ο ιατρός να συστήσει τη λήψη ενός ή περισσότερων φαρμάκων για τον έλεγχο της υπέρτασης, του σακχαρώδους διαβήτη, ή των υψηλών επιπέδων χοληστερόλης. Ακολουθείτε σχολαστικά τις ιατρικές οδηγίες, ώστε να βοηθήσετε στην πρόληψη της επιδείνωσης της στηθάγχης.

Η νιτρογλυκερίνη σε μορφή δισκίων ή εκνεφώματος (spray) μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την υποχώρηση του θωρακικού πόνου.

Η λήψη ασπιρίνης και κλοπιδογρέλης (Plavix) βοηθά στην πρόληψη του σχηματισμού αιματικών θρόμβων στις αρτηρίες, και μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου. Ρωτήστε τον ιατρό σας αν θα πρέπει να λάβετε αυτά τα φάρμακα.

Ο ιατρός ενδέχεται να σας χορηγήσει ένα ή περισσότερα φάρμακα που θα σας βοηθήσουν στην πρόληψη της στηθάγχης.

• Αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτασίνης (Α-ΜΕΑ) για τη μείωση της αρτηριακής πίεσης και την προστασία του μυοκαρδίου.
• β-αδρενεργικοί αποκλειστές για τη μείωση του καρδιακού ρυθμού, της αρτηριακής πίεσης, και της κατανάλωσης οξυγόνου από το μυοκάρδιο.
• Ανταγωνιστές ασβεστίου για τη διαστολή των αρτηριών,την ελάττωση της αρτηριακής πίεσης, και τη μείωση της συσπαστικότητας του μυοκαρδίου.
• Νιτρώδη για την πρόληψη της στηθάγχης.
• Ρανολαζίνη (Ranexa) για τη θεραπευτική αντιμετώπιση της χρόνιας στηθάγχης.

Μη διακόπτετε απότομα τη φαρμακευτική αγωγή. Να συμβουλεύεστε πάντα τον ιατρό σας αναφορικά με τα φάρμακα που λαμβάνετε. Η απότομη διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής μπορεί να επιδεινώσει τη στηθάγχη ή να προκαλέσει οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Ο ιατρός ενδέχεται να συστήσει ένα πρόγραμμα καρδιακής αποκατάστασης ώστε να βελτιωθεί η λειτουργία του μυοκαρδίου και γενικότερα η φυσική και ψυχολογική κατάσταση του ασθενή.


Επεμβατική και χειρουργική θεραπευτική αντιμετώπιση

Ορισμένοι ασθενείς μπορεί να χρειασθούν εγχείρηση προκειμένου να βελτιωθεί η ροή αίματος στις στεφανιαίες αρτηρίες.

Η αγγειοπλαστική και η τοποθέτηση ενδαγγειακής πρόθεσης-stent (επίσης γνωστή και ως διαδερμική αγγειοπλαστική στεφανιαίων αρτηριών) αποτελούν τεχνικές κατά τις οποίες ο ιατρός εισάγει έναν καθετήρα μέσω μιας αρτηρίας του άνω (βραχιόνια αρτηρία) ή του κάτω (μηριαία αρτηρία) άκρου και τον προωθεί στην καρδιά. Πραγματοποιούνται για τη διάνοιξη και τη διατήρηση της βατότητας των στεφανιαίων αρτηριών που παρουσιάζουν σημαντική στένωση.

Η αγγειοπλαστική με τοποθέτηση ενδαγγειακής πρόθεσης (stent) μπορεί να μειώσει τη στηθάγχη και τα άλλα συμπτώματα της στεφανιαίας νόσου. Ωστόσο, είναι πιθανό να μην επιφέρει αύξηση της επιβίωσης του ασθενή. Στην περίπτωση οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου ή ασταθούς στηθάγχης ενδέχεται να αποτελεί επέμβαση σωτήρια για τη ζωή.

Η εγχείρηση αορτοστεφανιαίας παράκαμψης (bypass) ενδέχεται να αποτελεί τη θεραπεία εκλογής για κάποιους ασθενείς. Αυτό εξαρτάται από το ποιές στεφανιαίες αρτηρίες έχουν στενωθεί και τη σοβαρότητα της στένωσης.


Πορεία- πρόγνωση

Η σταθερή στηθάγχη συνήθως βελτιώνεται με τη φαρμακευτική αγωγή.


Επιπλοκές

• Οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου
• Αιφνίδιος θάνατος οφειλόμενος σε ανώμαλο καρδιακό ρυθμό (αρρυθμία)
• Ασταθής στηθάγχη


Πότε να επικοινωνήσετε με τον ιατρό σας

Αναζητήστε ιατρική φροντίδα αν βιώσετε πρωτόγνωρο και ανεξήγητο πόνο ή δυσφορία στην περιοχή του θώρακα. Αν έχετε ιστορικό στηθάγχης, επικοινωνήστε με τον ιατρό σας. Ο πόνος ενδέχεται να αποτελεί ένδειξη ασταθούς στηθάγχης ή οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου.

Επικοινωνήστε με τον ιατρό σας αν:

• τα επεισόδια στηθάγχης συμβαίνουν συχνότερα, διαρκούν περισσότερο, ή αλλάζουν στα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά (εντόπιση, ένταση) σε σχέση με το παρελθόν.
• εμφανίσετε δύσπνοια.
• χρειάζεται να λαμβάνετε διαρκώς περισσότερα νιτρώδη για την υποχώρηση της στηθάγχης.

Αναζητήστε επείγουσα ιατρική βοήθεια αν κάποιο άτομο με στηθάγχη εμφανίσει απώλεια συνείδησης.


Πρόληψη

Ο ιατρός ενδέχεται να συστήσει τη λήψη νιτρογλυκερίνης λίγα λεπτά πριν την εκτέλεση κάποιας δραστηριότητας που μπορεί να πυροδοτήσει την εμφάνιση στηθάγχης.

Ο καλύτερος τρόπος πρόληψης της στηθάγχης αποτελεί η μείωση του κινδύνου εμφάνισης στεφανιαίας νόσου:

• Ελέγξτε την ενδεχόμενη υπέρταση, το σακχαρώδη διαβήτη, και την υπερχοληστερολαιμία.
• Μειώστε το σωματικό σας βάρος αν είστε υπέρβαροι.
• Διακόψτε το κάπνισμα.
• Αποφεύγετε ή μειώστε της συγκινησιακές φορτίσεις (stress) όσο περισσότερο μπορείτε.
• Να καταναλώνετε ισορροπημένα γεύματα τα οποία έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε λίπη και χοληστερόλη. Να συμπεριλαμβάνετε στο καθημερινό σας διαιτολόγιο φρούτα και λαχανικά.
• Να ασκήστε τακτικά. Αν το βάρος σας θεωρείται φυσιολογικό, να εκτελείτε καθημερινή άσκηση 30 λεπτών. Αν είστε υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, οι ειδικοί συστήνουν καθημερινή άσκηση για 60-90 λεπτά.

Η κατανάλωση μέτριας ποσότητας αλκοόλ (ένα ποτήρι ημερησίως για τις γυναίκες, δύο για τους άνδρες) μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών προβλημάτων. Μεγαλύτερες ποσότητες, ωστόσο, είναι επιβλαβείς.

Η ελάττωση των παραγόντων κινδύνου μπορεί να προλάβει την επιδείνωση των στενώσεων στις στεφανιαίες αρτηρίες, και να τις καταστήσει λιγότερο σοβαρές. Με αυτόν τον τρόπο μειώνεται η στηθάγχη.

Διαβητική κετοξέωση

Ορισμός

Η διαβητική κετοξέωση αποτελεί επιπλοκή του σακχαρώδους διαβήτη, η οποία παρουσιάζεται όταν ο οργανισμός παύει πια να χρησιμοποιεί τη γλυκόζη ως πηγή ενέργειας, λόγω ανεπαρκής ποσότητας ινσουλίνης και χρησιμοποιεί λίπη. Τα βιοπαράγωγα της διάσπασης των λιπών,


Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Άτομα που πάσχουν από τύπου 1 σακχαρώδη διαβήτη υπολείπονται, σε αρκετά μεγάλο βαθμό, ινσουλίνης, μια ορμόνη με την οποία ο οργανισμός ενεργοποιεί τη διαδικασία κατανάλωσης γλυκόζης (σάκχαρο του αίματος) ως πηγή ενέργειας. Όταν τα αποθέματα γλυκόζης είναι ανεπαρκή, διασπώνται λίπη του οργανισμού και καταναλώνονται ως αντικατάσταση της γλυκόζης.

Κατά τη διάσπαση των λιπών, παράγονται στο αίμα και στα ούρα οξέα, που ονομάζονται κετόνες. Οι κετόνες όταν λαμβάνουν υψηλές τιμές, είναι βλαβεροί. Η διαδικασία αυτή λέγεται κετοξέωση.

Οι τιμές σακχάρου του αίματος αυξάνονται (συνήθως υψηλότερες από 300 mg / dL) μιας και το ήπαρ παράγει μεγάλες ποσότητες γλυκόζης ως προσπάθεια αποφυγής της διαταραχής. Τα κύτταρα ωστόσο, αδυνατούν να λάβουν τη γλυκόζη χωρίς ινσουλίνη.

Η διαβητική κετοξέωση συχνά μπορεί να αποτελέσει την αφορμή πρωτοδιάγνωσης του τύπου 1 σακχαρώδους διαβήτη, αφού ως αρχικό σύμπτωμα, συνιστά κίνητρο του ασθενή να επισκεφθεί τον ιατρό του. Εν συνεχεία, μπορεί και να αποτελέσει επακόλουθο αυξημένων αναγκών για ινσουλίνη ασθενούς με ήδη διαγνωσμένο τύπου 1 σακχαρώδη διαβήτη. Σε μια τέτοια περίπτωση, μια λοίμωξη, ένα τραύμα, ένα οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου ή χειρουργική επέμβαση, μπορεί να οδηγήσει σε διαβητική κετοξέωση. Η παράλειψη κάποιων δόσεων ινσουλίνης, μπορεί κι αυτή με τη σειρά της να οδηγήσει σε διαβητική κετοξέωση σε άτομα με σακχαρώδη διαβήτη.

Ασθενείς με τύπο 2 σακχαρώδη διαβήτη, μπορεί κι αυτοί να αναπτύξουν κετοξέωση, σε σπάνιες όμως περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα συνύπαρξης βαριάς ασθένειας. Τα άτομα Ισπανικής ή Αφρικανό-αμερικανικής εθνικότητας φαίνεται να είναι πιο επιρρεπείς στην ανάπτυξη κετοξέωσης, ως επιπλοκή του τύπου 2 σακχαρώδη διαβήτη.


Συμπτώματα

Τα σημεία συναγερμού για την επιδείνωση της κλινικής σας κατάστασης, περιλαμβάνουν:

  • Βαθιά ταχύπνοια
  • Ξηρότητα δέρματος και στοματικής κοιλότητας
  • Ερύθημα προσώπου
  • Γλυκιά / φρουτώδης απόπνοια
  • Ναυτία κι έμετος
  • Επιγαστραλγία

Άλλα συμπτώματα που ίσως παρουσιαστούν:

  • Κόπωση
  • Συχνοουρία ή δίψα για μία ή περισσότερες ημέρες
  • Λήθαργος που ίσως εξελιχθεί σε κώμα
  • Μυϊκή δυσκαμψία ή άλγος
  • Δυσκολία αναπνοής
  • Κοιλιακό άλγος
  • Δυσκολία αναπνοής σε κατακεκλιμένη θέση
  • Μειωμένη όρεξη
  • Μειωμένο επίπεδο συνείδησης
  • Κεφαλαλγία



Σημεία και παρα-κλινικές εξετάσεις

Η εξέταση για παρουσία κετόνων, διενεργείται σε ασθενείς που πάσχουν από τύπο 1 σακχαρώδη διαβήτη, για ανίχνευση πρώιμης κετοξέωσης. Για την εξέταση αυτή γίνεται λήψη δείγματος ούρων. Η εξέταση για παρουσία κετόνων διενεργείται επίσης στις ακόλουθες περιπτώσεις:

  • Τιμές σακχάρου του αίματος άνω των 240 mg / dL
  • Κατά τη διάρκεια κρίσιμης πιθανής πάθησης, όπως της πνευμονίας, του οξέος εμφράγματος μυοκαρδίου ή του εγκεφαλικού επεισοδίου
  • Σε εμφάνιση ναυτίας ή εμέτου
  • Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης


Άλλες διαγνωστικές εξετάσεις της κετοξέωσης περιλαμβάνουν:

Η νόσος πιθανόν να επηρεάσει τις τιμές των ακολούθων:

  • CO2 (διοξειδίου του άνθρακα)
  • CSF (συλλογή εγκεφαλονωτιαίου υγρού)
  • Καλίου ούρων
  • Μαγνησίου αίματος
  • Φωσφόρου αίματος
  • Νατρίου αίματος και ούρων
  • PH ούρων



Θεραπεία

Στόχος της θεραπείας είναι η διόρθωση των υψηλών τιμών γλυκόζης του αίματος, δια τη χορήγηση μεγαλύτερων δόσεων ινσουλίνης. Επίσης στόχος της θεραπείας είναι και η αναπλήρωση υγρών που αποβλήθηκαν μέσω της εκσεσημασμένης ούρησης και του εμέτου. Κάποιες φορές, είναι εφικτό να αναγνωρίσετε τα πρώιμα σημεία και να λάβετε τα κατάλληλα μέτρα, προτού η κατάσταση επιδεινωθεί.

Σε περίπτωση κρίσιμης κετοξέωσης, απαιτείται εισαγωγή σε νοσοκομείο, όπου και θα διεξαχθούν τα ακόλουθα:
  • Συμπληρωματική ινσουλινοθεραπεία
  • Αναπλήρωση υγρών και ηλεκτρολυτών
  • Αποκάλυψη της αιτιοπαθογένειας (π.χ. μια λοίμωξη) κι αντιμετώπισή της.



Προσδοκίες

Η οξείδωση μπορεί να οδηγήσει σε κρίσιμη παθολογική κατάσταση ή ακόμη και σε θάνατο. Βελτιωμένη θεραπευτική αγωγή των νεαρών ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη, έχει επιφέρει μείωση των περιστατικών θανάτου που οφείλονται σ’ αυτή την κατάσταση. Ωστόσο παραμένει ισχυρός ενοχοποιητικός παράγοντας σε ηλικιωμένα άτομα, καθώς και σε άτομα που λόγω καθυστερημένης θεραπευτικής αγωγής, βρίσκονται σε κατάσταση κώματος.


Επιπλοκές

  • Συσσώρευση υγρών στον εγκέφαλο (εγκεφαλικό οίδημα)
  • Οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου και θάνατο του εντερικού ιστού λόγω υπότασης
  • Νεφρική ανεπάρκεια



Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Η διαταραχή αυτή μπορεί να αποτελέσει κι επείγουσα παθολογική κατάσταση. Καλέστε τον ιατρό σας αν παρατηρήσετε πρώιμα συμπτώματα διαβητικής κετοξέωσης.

Επισκεφθείτε άμεσα κάποιο εφημερεύον νοσοκομείο ή καλέστε τις άμεσες βοήθειες (166) αν παρουσιάσετε:

  • μειωμένο επίπεδο συνείδησης
  • δυσκολία αναπνοής
  • φρουτώδης απόπνοια
  • λήθαργο (νοητικό)
  • ναυτία
  • έμετο



Πρόληψη

Άτομα που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη οφείλουν να ενημερωθούν, έτσι ώστε να είναι σε θέση να αναγνωρίσουν τα πρώιμα σημεία ένδειξης και τα συμπτώματα της κετοξέωσης. Σε πάσχοντες λοιμώξεων ή ασθενείς υπό ινσουλινοθεραπεία με αντλία, η μέτρηση των κετόνων ούρων, αποφέρει περισσότερες πληροφορίες της κλινικής τους κατάστασης, απ’ ότι οι μετρήσεις γλυκόζης μεμονωμένα.

Ασθενείς υπό ινσουλινοθεραπεία με αντλία, οφείλουν να βεβαιώνονται κατά καιρούς ότι λειτουργεί επαρκώς η αντλία χορήγησης της ινσουλίνης, ότι δεν έχει δημιουργηθεί καμία απόφραξη, κανένας κόμβος ή καμία αποσύνδεση.


Ηπατίτιδα Δ


Ορισμός

Ο παράγοντας Δ είναι ένας τύπος ιού, γνωστός κι ως ιός της ηπατίτιδας Δ, που προκαλεί συμπτώματα μόνον σε άτομα που ήδη πάσχουν από λοίμωξη ηπατίτιδας Β.


Εναλλακτικοί ορισμοί


Ιός της ηπατίτιδας Δ.


Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Ο ιός της ηπατίτιδας Δ (HDV) ανευρίσκεται μόνο σε άτομα που φέρουν τον ιό της ηπατίτιδας Β. Ο HDV μπορεί να επιδεινώσει τη λοίμωξη της ηπατίτιδας Β ή την προϋπάρχουσα ηπατική διαταραχή, λόγω της ηπατίτιδας Β. Μπορεί να διεγείρει την εμφάνιση συμπτωμάτων σε άτομα που φέρουν τον ιό της ηπατίτιδας Β, αλλά ήταν προηγουμένως ασυμπτωματικοί.

Ο HDV προσβάλλει σχεδόν 15 εκατομμύρια ανθρώπους σε παγκόσμιο επίπεδο. Εμφανίζεται στο 5% των ατόμων που φέρουν τον ιό της ηπατίτιδας Β.

Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν:

  • Χρήση ενδοφλέβιων ναρκωτικών
  • Προσβολή από τον ιό κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης (η μητέρα μπορεί να μεταδώσει τον ιό στο έμβρυο)
  • Φορείς του ιού της ηπατίτιδας Β
  • Ατομικό ιστορικό λοίμωξης ηπατίτιδας Β
  • Σεξουαλική επαφή ομοφυλοφίλων ανδρών
  • Λήψη πολλαπλών μεταγγίσεων αίματος



Συμπτώματα

Η ηπατίτιδα Δ είναι ικανή να επιδεινώσει τα συμπτώματα της ηπατίτιδας Β.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

  • Κοιλιακό άλγος
  • Σκουρόχρωμα ούρα
  • Κόπωση
  • Ίκτερο
  • Αρθραλγίες
  • Απώλεια όρεξης
  • Ναυτία
  • Έμετος


Σημεία και παρα-κλινικές εξετάσεις


  • Αντισώματα του παράγοντα Δ (αντι – Δ)
  • Βιοψία ήπατος
  • Δοκιμασίες ηπατικών ενζύμων



Θεραπεία

Πολλά από τα φαρμακευτικά σκευάσματα που χορηγούνται στη θεραπεία της ηπατίτιδας Β, δεν έχουν την ίδια αντίδραση / αποτελεσματικότητα στη θεραπεία της ηπατίτιδας Δ.

Βλ. ηπατίτιδα Β.

Για τα άτομα που πάσχουν από χρόνια HDV λοίμωξη, θεωρείται σκόπιμο να λάβουν το σκεύασμα της άλφα ιντεροφερόνης, ως τουλάχιστον 12μηνη θεραπευτική αγωγή. Η μεταμόσχευση ήπατος αποτελεί τη θεραπεία εκλογής στις περιπτώσεις τελικού σταδίου χρόνιας ηπατίτιδας Β.


Πρόγνωση

Ασθενείς με οξεία HDV λοίμωξη, συνήθως σημειώνουν βελτίωση της κλινικής τους κατάστασης μετά από 2 – 3 εβδομάδες. Τα ηπατικά ένζυμα επανέρχονται στις φυσιολογικές τους τιμές εντός 16 εβδομάδων.

Το 10% περίπου των προσβληθέντων ατόμων, αναπτύσσουν χρόνια ηπατική φλεγμονή (ηπατίτιδα).



Επιπλοκές

  • Χρόνια ενεργός ηπατίτιδα
  • Κεραυνοβόλος ηπατίτιδα



Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό

Κλείστε ραντεβού με τον ιατρό σας, αν παρουσιάσετε συμπτώματα ηπατίτιδας Β.


Πρόληψη
  • Πρώιμη / έγκαιρη αναγνώριση κι αγωγή της λοίμωξης της ηπατίτιδας Β, αποτελεί έναν παράγοντα πρόληψης από την ηπατίτιδα Δ.
  • Αποφύγετε τη χρήση ενδοφλέβιων ναρκωτικών. Αν ωστόσο είστε χρήστης τέτοιων ουσιών, αποφύγετε τη κοινή χρήση συριγγών.
  • Διατίθεται εμβόλιο κατά της ηπατίτιδας Β, το οποίο θεωρείται απαραίτητο να γίνεται σε άτομα που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου.


Ηπατίτιδα Β


Ορισμός

Η ηπατίτιδα Β είναι η φλεγμονή (ερεθισμός και οίδημα) του ήπατος, η οποία οφείλεται σε λοίμωξη από τον ιό της ηπατίτιδας Β (HBV).

Άλλοι τύποι της ηπατίτιδας περιλαμβάνουν:


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Ο ιός της ηπατίτιδας μεταδίδεται μέσω του αίματος, του σπέρματος, των κολπικών υγρών κι άλλων υγρών του σώματος.

Λοίμωξη μπορεί να αναπτυχθεί στις ακόλουθες περιπτώσεις:

  • μετάγγιση αίματος
  • επαφή με αίμα σε ιατρικές εγκαταστάσεις
  • άμεση επαφή με το αίμα προσβληθέντος ατόμου μέσω ψηλάφησης ανοικτής πληγής του ή νύξης από βελόνα
  • κατά τη σεξουαλική επαφή με προσβληθέντα άτομο χωρίς προφύλαξη
  • κατά τη διεξαγωγή βελονισμού ή τατουάζ με μολυσμένα εργαλεία
  • κοινή χρήση συριγγών κατά τη χρήση ενδοφλέβιων ναρκωτικών ουσιών
  • κοινή χρήση προσωπικών αντικειμένων με πάσχοντα (όπως οδοντόβουρτσα, ξυραφάκια και νυχοκόπτες)


Ο ιός της ηπατίτιδας Β μπορεί να μεταδοθεί από τη μητέρα στο έμβρυο κατά τον τοκετό, σε περίπτωση που η μητέρα έχει προσβληθεί από τον ιό.

Άλλοι παράγοντες κινδύνου της λοίμωξης από τον ιό της ηπατίτιδας Β περιλαμβάνουν:


  • αν γεννηθήκατε εσείς ή η γονείς σας σε περιοχές με υψηλά ποσοστά λοίμωξης (συμπεριλαμβανομένου της Ασίας, της Αφρικής και της Καραϊβικής)
  • αν έχετε πολλούς ερωτικούς συντρόφους
  • σεξουαλικές σχέσεις ομοφυλοφίλων ανδρών
  • οι αιμοκαθαιρόμενοι
  • λοίμωξη από τον ιό HIV


Η λοίμωξη από ηπατίτιδα Β μπορεί να είναι οξεία ή χρόνια.
  • Η οξεία ηπατίτιδα Β είναι η χρονική περίοδο των 3 – 6 εβδομάδων αφού προσβληθεί ένα άτομο από τον ιό
  • Η χρόνια ηπατίτιδα Β είναι όταν ο ιός της ηπατίτιδας Β παραμένει στον οργανισμό ενός ατόμου. Το άτομο αυτό θεωρείται φορέας της νόσου, ακόμη κι αν είναι ασυμπτωματικός (δεν παρουσιάζει συμπτώματα).

Η περισσότερη βλάβη που προκαλείται από τον ιό, οφείλεται στην αντίδραση του οργανισμού να αντιμετωπίσει τη λοίμωξη. Όταν το ανοσοποιητικό σύστημα εντοπίσει τη λοίμωξη, εξαπολύει / απελευθερώνει ειδικά κύτταρα για να την καταπολεμήσουν. Ωστόσο αυτή διαδικασία των κυττάρων, μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονή του ήπατος.


Συμπτώματα

Πολλά άτομα που πάσχουν από χρόνια ηπατίτιδα Β, παρουσιάζουν ελάχιστα συμπτώματα. Ενδέχεται η κλινική τους εικόνα να παρουσιάζεται καλή. Κατά συνέπεια, μπορεί και να μη γνωρίζουν ότι έχουν προσβληθεί. Ωστόσο παραμένουν να είναι φορείς μετάδοσης του ιού σε άλλα άτομα.

Υπάρχει περίπτωση τα πρώτα συμπτώματα να κάνουν την εμφάνισή τους ακόμη και 6 μήνες μετά την προσβολή από τον ιό. Τα πρώιμα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

  • Απώλεια όρεξης
  • Αίσθημα κόπωσης
  • Χαμηλός πυρετός / δεκατική πυρετική κίνηση
  • Άλγος αρθρώσεων και μυών
  • Ναυτία κι έμετος
  • κιτρινωπή χροιά δέρματος και σκουρόχρωμα ούρα λόγω ίκτερου

Άτομα που πάσχουν από χρόνια ηπατίτιδα, μπορεί να μην παρουσιάζουν κανένα σύμπτωμα, αν και εξελίσσεται μια σταδιακή ηπατική βλάβη. Από την άλλη, ενδέχεται να εμφανίσουν κάποια ή ακόμη κι όλα τα συμπτώματα της οξείας ηπατίτιδας.


Σημεία και εξετάσεις

Μπορούν να διεξαχθούν οι ακόλουθες εξετάσεις, προκειμένου να εντοπιστεί και να παρακολουθηθεί η βλάβη του ήπατος που έχει προκληθεί από τον ιό της ηπατίτιδας Β.

  • επίπεδα αλβουμίνης
  • δοκιμασίες ηπατικής λειτουργίας
  • χρόνος προθρομβίνης


Οι παρακάτω εξετάσεις είναι διαγνωστικές για την ηπατίτιδα Β:

  • ανίχνευση του αντιγόνου επιφανείας του ιού της ηπατίτιδας Β στο αίμα (HBsAg): θετικό αποτέλεσμα επιβεβαιώνει την ενεργός λοίμωξη
  • αντισώματα προς το αντιγόνο του πυρήνα του HBV (Anti – HBc): θετικό αποτέλεσμα επιβεβαιώνει πρόσφατη προσβολή από HBV ή προσβολή του στο παρελθόν
  • αντίσωμα προς το αντιγόνο επιφανείας του HBV (Anti – HBs): θετικό αποτέλεσμα επιβεβαιώνει την προσβολή από HBV στο παρελθόν ή ότι το άτομο έχει εμβολιαστεί κατά της ηπατίτιδας Β
  • ανίχνευση αντιγόνου e, πυρηνικό συστατικό του HBV (HBeAg): το θετικό αποτέλεσμα σημαίνει ότι το άτομο είναι περισσότερο μεταδοτικός


Τα άτομα που πάσχουν από χρόνια ηπατίτιδα, μπορούν να προβούν σε επανειλημμένες αιματολογικές εξετάσεις .


Θεραπεία

Η οξεία ηπατίτιδα δε χρήζει θεραπευτική αγωγή, παρά μόνον την προσεκτική παρακολούθηση, με τη βοήθεια εξετάσεων, της ηπατικής λειτουργίας. Σε περίπτωση που έχετε προσβληθεί από τον ιό, καλό θα ήταν, να παραμείνετε κλινήρης, να καταναλώνετε πολλά υγρά και να ακολουθείτε μια καλά ισορροπημένη διατροφή.

Στη σπάνια περίπτωση που αναπτύξετε ηπατική ανεπάρκεια, η θεραπεία εκλογής είναι η μεταμόσχευση. Για κάποια περιστατικά, η μεταμόσχευση ήπατος συνιστά τη μοναδική θεραπεία της ηπατικής ανεπάρκειας.

Κάποιοι ασθενείς που αντιμετωπίζουν χρόνια ηπατίτιδα, μπορούν να ακολουθήσουν αντιϊκή θεραπεία, που περιλαμβάνει αντιϊκά φάρμακα, καθώς κι ένα σκεύασμα που ονομάζεται πεγκιντερφερόνη. Δεν υπάρχει ίαση για τον ιό της ηπατίτιδας Β, ωστόσο αυτά τα σκευάσματα μπορούν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της λοιμώξεως. Η μεταμόσχευση ήπατος είναι η θεραπεία εκλογής για τους ασθενείς τελικού σταδίου χρόνιας ηπατίτιδας Β.

Ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα, θα πρέπει να αποφεύγουν την κατανάλωση αλκοόλ και να συμβουλεύονται τον ιατρό τους ή το νοσηλευτικό προσωπικό, προτού προμηθευθούν σκευάσματα από το φαρμακείο ή υποκατάστατα φαρμάκων με εκχυλίσματα βοτάνων. Σε αυτά περιλαμβάνονται και η ακεταμινοφαίνη, η ασπιρίνη ή η ιμπουπροφαίνη.



Πρόγνωση

Η οξεία κλινική κατάσταση του ασθενούς, συνήθως υποχωρεί μετά από 2 – 3 εβδομάδες. Σχεδόν, σε όλα τα προσβληθέντα άτομα, η ηπατική λειτουργία επανέρχεται στο φυσιολογικό μέσα σε 4 – 6 μήνες

Κάποιοι ασθενείς παρουσιάζουν χρόνια ηπατίτιδα.

  • Τα περισσότερα νεογνά και περίπου 50% των παιδιών που προσβάλλονται από HBV, θα εμφανίσουν χρόνια ηπατίτιδα. Μονάχα κάποιοι προσβληθέντες ενήλικες θα αναπτύξουν τη χρόνια μορφή της λοίμωξης.
  • Η χρόνια λοίμωξη από ηπατίτιδα Β, αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης βλάβης του ήπατος, συμπεριλαμβανομένου της κίρρωσης και του καρκίνου του ήπατος
  • Τα άτομα που αντιμετωπίζουν χρόνια ηπατίτιδα Β, μπορούν να μεταδώσουν τον ιό. Θεωρούνται φορείς της νόσου, ακόμη κι αν είναι ασυμπτωματικοί

Το ποσοστό θνησιμότητας της ηπατίτιδας Β ανέρχεται στο 1% περίπου των περιπτώσεων.


Επιπλοκές

Το ποσοστό εμφάνισης του ηπατοκυτταρικού καρκινώματος, είναι υψηλότερο στα άτομα που πάσχουν από χρόνια ηπατίτιδα Β, παρά στο γενικό πληθυσμό.

Άλλες επιπλοκές περιλαμβάνουν:

  • Κεραυνοβόλος ηπατίτιδα, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε ηπατική ανεπάρκεια και ίσως στο θάνατο
  • Χρόνια επιμένουσα ηπατίτιδα
  • Κίρρωση


Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό

Καλέστε τον οικογενειακό σας ιατρό αν:

  • Παρουσιάσετε συμπτώματα ηπατίτιδας Β
  • Τα συμπτώματα της ηπατίτιδας Β δεν υποχωρούν μέσα σε 2 – 3 εβδομάδες ή παρουσιαστούν νέα συμπτώματα
  • Ανήκετε σε ομάδα υψηλού κινδύνου άτομα προσβολής από ηπατίτιδα Β και δεν έχετε εμβολιαστεί κατά του HBV



Πρόληψη

Όλα τα παιδιά θα πρέπει να λάβουν την πρώτη δόση του εμβολίου κατά της ηπατίτιδας Β όταν είναι νεογνά και να ολοκληρώσουν τη συνέχεια των 2 δόσεων, μέχρι την ηλικία των 6 και 18 μηνών. Έφηβοι κάτω των 19 ετών που δεν έχουν εμβολιστεί, θα πρέπει να λάβουν επαναληπτικές δόσεις.

Άτομα υψηλού κινδύνου, συμπεριλαμβανομένου ολόκληρου του ιατρικού προσωπικού κι αυτά που συζούν με άτομα που πάσχουν από HBV, οφείλουν να εμβολιαστούν κατά της νόσου.

Τα νεογνά των οποίων η μητέρα νοσεί από που οξεία ηπατίτιδα Β ή αναφέρει στο παρελθόν της λοίμωξη από ηπατίτιδα Β, χρήζουν ειδικού εμβολιασμού με ανοσογλοβουλίνη ηπατίτιδος Β και ανοσοποίησης κατά της ηπατίτιδας Β, εντός 12ώρου από τη γέννησή τους.

Η εξέταση του προσφερόμενου αίματος στις αιμοδοσίες, έχει συντελέσει στην ελαχιστοποίηση των πιθανοτήτων μετάδοσης του ιού της ηπατίτιδας Β μέσω μεταγγίσεων. Η υποχρεωτική αναφοράς της νόσου, δίνει τη δυνατότητα στους υπαλλήλους δημόσιας υγείας να εντοπίζουν τα άτομα που εκτεθεί στον ιό. Το εμβόλιο χορηγείται μόνο σε όσους δεν έχουν αναπτύξει την κλινική σημειολογία της νόσου.

Το εμβόλιο της κατά της ηπατίτιδας Β ή η ανοσογλοβουλίνη ηπατίτιδος Β, εάν δοθεί εντός του πρώτου 24ώρου από την έκθεση στον ιό, δύναται να αποτρέψει την εκδήλωση της λοιμώξεως.

Προληπτικά μέτρα συμπεριφοράς τρόπου ζωής, προς αποφυγή προσβολής από την ηπατίτιδα Β:
  • Αποφύγετε τη σεξουαλική επαφή με άτομο που πάσχει από οξεία ή χρόνια ηπατίτιδα Β
  • Χρησιμοποιήστε προφυλακτικό και φροντίστε για την προστασία των ερωτικών σας επαφών
  • Αποφύγετε να μοιράζεστε τα προσωπικά σας αντικείμενα, όπως ξυραφάκια κι οδοντόβουρτσες
  • Μη μοιράζεστε σύριγγες κατά τη χρήση ναρκωτικών ουσιών ή παραφερνάλια (όπως καλαμάκια για εισπνεόμενα ναρκωτικά)
  • Πλύνετε τις κηλίδες αίματος με διάλυμα που περιέχει 1 δόση χλωρίνης σε 10 δόσεις νερού

Οι ιοί της ηπατίτιδας Β (καθώς και της ηπατίτιδας C) δε μεταδίδονται με απλές καθημερινές επαφές, όπως τη χειραψία, τη κοινή χρήση μαχαιροπήρουνων ή ποτηριών, το θηλασμό, τα φιλιά, το αγκάλιασμα, το βήχα ή το φτέρνισμα.


Ηπατίτιδα Α


Ορισμός

Η ηπατίτιδα Α είναι η φλεγμονή (ερεθισμός και διόγκωση) του ήπατος, που προκαλείται από τον ιό της ηπατίτιδας Α.




Βλ. επίσης:



Εναλλακτικοί ορισμοί

Ιογενής ηπατίτιδα.



Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου


Ο ιός της ηπατίτιδας Α ανευρίσκεται κυρίως στα κόπρανα και στο αίμα προσβληθέντος ατόμου, σχεδόν 15 – 45 ημέρες προ την εμφάνιση συμπτωμάτων και κατά την πρώτη εβδομάδα της νόσου.

Η προσβολή από τον ιό της ηπατίτιδας Α γίνεται με:

  • Τη λήψη μολυσμένης από τον ιό, τροφής ή την πόση μολυσμένου νερού (φρούτα, λαχανικά, οστρακοειδή, πάγο και νερό αποτελούν συχνές πηγές μετάδοσης του ιού της ηπατίτιδας Α)
  • Επαφή με τα κόπρανα ή το αίμα πάσχοντος
  • Με επαφή αντικειμένων ή τροφής που έχει ακουμπήσει πάσχων άτομο και δεν έχει πλύνει καλά τα χέρια του μετά τη χρήση τουαλέτας
  • Συμμετοχή σε σεξουαλικές δραστηριότητες που περιλαμβάνουν στοματοπρωκτική επαφή


Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν:

  • Διεθνείς μετακινήσεις, κυρίως προς την Ασία, τη νότια ή κεντρική Αμερική
  • Χρήση ενδοφλέβιων ναρκωτικών
  • Διαμονή σε οικοτροφείο ή σε κέντρα επανένταξης
  • Εργασία σε κέντρα υγείας, σε χώρους με είδη τροφής ή βιομηχανίες που δραστηριοποιούνται στο αποχετευτικό σύστημα

Άλλες συχνές ιογενείς ηπατικές λοιμώξεις, περιλαμβάνουν την ηπατίτιδα Β και C. Η ηπατίτιδα Α είναι η πιο ήπια και η λιγότερη κρίσιμη από αυτές. Οι λοιπές ηπατικές λοιμώξεις δύναται να μετατραπούν σε χρόνιες παθήσεις, όχι όμως η ηπατίτιδα Α.



Συμπτώματα

Τα συμπτώματα συνήθως κάνουν την εμφάνισή τους 2 – 6 εβδομάδες μετά την έκθεση στον ιό της ηπατίτιδας Α και είναι συνήθως ήπια, αλλά διαρκούν για αρκετούς μήνες, κυρίως στους ενήλικες.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

  • Σκουρόχρωμα ούρα
  • Κόπωση
  • Κνησμό
  • Απώλεια όρεξης
  • Δεκατική πυρετική κίνηση
  • Ναυτία κι έμετο
  • Αποχρωματισμό των κοπράνων
  • Κιτρινωπή χροιά δέρματος (ίκτερος)



Σημεία κι εξετάσεις

Κατά τη φυσική εξέτασή σας, ο ιατρός ίσως διαπιστώσει διόγκωση κι ευαισθησία του ήπατος.

Οι ορολογικές εξετάσεις στην ηπατίτιδα, ίσως αναδείξουν:

  • Αύξηση των ΙgM και IgG αντισωμάτων κατά της ηπατίτιδας Α (τα IgM συνήθως θετικοποιούνται πριν τα IgG)
  • Αυξημένα ηπατικά ένζυμα (δοκιμασίες ηπατικής λειτουργίας)


Θεραπεία

Δεν υπάρχει ειδική θεραπεία κατά της ηπατίτιδας Α. Κατά τη διάρκεια της οξείας φάσης της νόσου, κατά την κορύφωση δηλαδή των συμπτωμάτων, συστήνεται ανάπαυση. Άτομα που πάσχουν από οξεία ηπατίτιδα οφείλουν να αποφεύγουν την κατανάλωση του αλκοόλ και κάθε ηπατοτοξική ουσία, συμπεριλαμβανομένου της ακεταμινοφαίνης (Tylenol).

Οι λιπαρές τροφές, ίσως προκαλέσουν έμετο, μιας και για την πέψη των λιπών, απαιτούνται ουσίες που απεκκρίνει το ήπαρ. Είναι προτιμητέο να αποφεύγονται οι τροφές αυτές, κατά την οξεία φάση.


Πρόγνωση

Ο ιός δεν παραμένει στον οργανισμό μετά την αποδρομή της λοίμωξης.

Άνω του 85% των ασθενών με ηπατίτιδα Α, επανέρχονται εντός 3 μηνών, ενώ η πλειοψηφία των ασθενών σημειώνει πλήρη αποκατάσταση εντός 6 μηνών.

Ελάχιστες είναι οι πιθανότητες θανάτου, συνήθως σε ηλικιωμένα άτομα κι άτομα με χρόνια ηπατική νόσο.


Επιπλοκές

Κατά κανόνα, δεν υπάρχουν επιπλοκές. Κεραυνοβόλος μορφή, απειλητική για τη ζωή του ασθενούς, είναι 1 / 1000 περιπτώσεις.


Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Καλέστε τον ιατρό σας και κλείστε ένα ραντεβού, αν εμφανίσετε συμπτώματα ηπατίτιδας.


Πρόληψη

Οι παρακάτω συμβουλές μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο προσβολής ή μετάδοσης του ιού:

  • Πλένετε πάντα καλά τα χέρια σας, μετά τη χρήση τουαλέτας και μετά από επαφή με αίμα, κόπρανα ή άλλα σωματικά υγρά πάσχοντος ατόμου
  • Αποφύγετε τη λήψη μη καθαρών / ακάθαρτων τροφών και νερού

Ο ιός μεταδίδεται με πολύ γρήγορο ρυθμό σε κέντρα κοινωνικής αλληλεγγύης κι άλλα μέρη, στα οποία οι άνθρωποι έρχονται σε στενή επαφή. Ο σχολαστικός καθαρισμός των χεριών πριν και μετά από κάθε αλλαγή πάνας, πριν το σερβίρισμα φαγητού και μετά τη χρήση τουαλέτας, αποτρέπουν την εμφάνιση κρουσμάτων.

Αν εκτεθήκατε προσφάτως στον ιό της ηπατίτιδας και δεν έχετε στο παρελθόν νοσήσει από αυτόν, ούτε έχετε υποβληθεί στον εμβολιασμό κατά αυτού, συμβουλευτείτε ιατρό ή νοσηλευτή για τη λήψη ανοσογλοβουλίνης ή εμβολίου κατά της ηπατίτιδας Α. Οι κύριοι λόγοι που οφείλετε να λάβετε ένα ή και τα δύο παραπάνω, είναι:

  • Αν συζείτε με πάσχοντα από ηπατίτιδα Α άτομο
  • Αν είχατε πρόσφατη σεξουαλική επαφή με πάσχον άτομο
  • Αν κάνατε πρόσφατη κοινή χρήση παράνομων ναρκωτικών ουσιών, ενέσιμων ή μη, με πάσχον άτομο
  • Αν ήλθατε σε στενή επαφή για μακρύ χρονικό διάστημα με πάσχον άτομο
  • Αν φάγατε σε εστιατόριο στο οποίο διαπιστώθηκε ότι τα φαγητά ή το προσωπικό, ήταν μολυσμένα από τον ιό της ηπατίτιδας Α


Διατίθενται εμβόλια κατά της λοίμωξης της ηπατίτιδας Α . Η προστατευτική δράση του εμβολίου, ξεκινά μόνο 4 εβδομάδες μετά την πρώτη δόση. Η επαναληπτική 6μηνη και 12μηνη δόση, απαιτούνται για τη μακροχρόνια προστασία.


Οι ταξιδιώτες οφείλουν να λάβουν τις παρακάτω προφυλάξεις:

  • Αποφυγή γαλακτοκομικών προϊόντων
  • Αποφυγή ωμών ή άψητων κρεάτων και θαλασσινών
  • Επιφύλαξη στα ήδη κομμένα φρούτα, αφού μπορεί να έχουν πλυθεί με μολυσμένο νερό. Οι ταξιδιώτες καλύτερα να ξεφλουδίζουν και να καθαρίζουν μόνοι τους τα φρέσκα φρούτα και λαχανικά
  • Μην αγοράζετε τροφές από πλανόδιους
  • Υποβληθείτε στον εμβολισμό κατά της ηπατίτιδας Α (αν είναι εφικτό και κατά της ηπατίτιδας Β) στην περίπτωση μεταφοράς σε χώρες με αυξημένη συχνότητα κρουσμάτων
  • Χρήση εμφιαλωμένου νερού για βούρτσισμα δοντιών και για πόση (υπενθύμιση ότι τα παγάκια αποτελούν φορέα μετάδοσης του ιού)
  • Σε έλλειψη εμφιαλωμένου νερού, η βράση του διαθέσιμου νερού, αποτελεί την καλύτερη μέθοδο αποβολής του ιού της ηπατίτιδας Α. Η ολοκληρωμένη βράση του νερού για τουλάχιστον 1 λεπτό, σε γενικές γραμμές, καθιστά το νερό ασφαλές προς κατανάλωση.
  • Το ζεσταμένο φαγητό πρέπει να είναι ζεστό στην αφή και να καταναλώνεται άμεσα.

Ηπατίτιδα Γ


Ορισμός

Η ηπατίτιδα Γ είναι μια ιογενής νόσος που οδηγεί σε διόγκωση (φλεγμονή) του ήπατος.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Μη - Α ή μη – Β ηπατίτιδα.


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Η λοίμωξη της ηπατίτιδας Γ προκαλείται από τον ιό της ηπατίτιδας C (HCV). Άτομα υψηλού κινδύνου προσβολής από τον ιό είναι:

  • Τα άτομα που υποβάλλονται σε μακροχρόνια νεφρική αιμοκάθαρση
  • Τα άτομα που έχουν καθημερινή επαφή με αίμα στον εργασιακό τους χώρο (π.χ. ιατρικό / νοσηλευτικό προσωπικό)
  • Όσοι έχουν ελεύθερες σεξουαλικές επαφές (χωρίς προστασία) με προσβληθέν άτομο από τον ιό της ηπατίτιδας C (αυτή η περίπτωση δε συναντάται συχνά, αν κι ο κίνδυνος αυξάνει για όσους έχουν πολλαπλούς ερωτικούς συντρόφους, για όσους ήδη πάσχουν από κάποια σεξουαλικά μεταδιδόμενη νόσο ή έχουν προσβληθεί από τον HIV)
  • Όσοι κάνουν χρήση ενδοφλέβιων ναρκωτικών ουσιών σε δημόσιους χώρους (στους δρόμους) ή κάνουν κοινή χρήση συριγγών με άτομο προσβεβλημένο από ηπατίτιδα C
  • Όσοι έχουν κάνει μετάγγιση αίματος πριν τον Ιούλιο του 1992
  • Όσοι έχουν υποβληθεί σε τατουάζ ή βελονισμό με μολυσμένα εργαλεία (αν κι ο κίνδυνος ελαχιστοποιείται στα ειδικά κέντρα, με άδεια άσκησης επαγγέλματος)
  • Όσοι έχουν λάβει αίμα ή παράγωγα αίματος ή έχουν γίνει δέκτες οργάνου από προσβεβλημένο δότη
  • Όσοι κάνουν κοινή χρήση προσωπικών αντικειμένων, όπως οδοντόβουρτσες και ξυραφάκια με άτομο που πάσχει από ηπατίτιδα C (δε συμβαίνει συχνά)
  • Όσοι γεννηθεί από μητέρα ήδη προσβεβλημένη κατά τον τοκετό (η περίπτωση αυτή είναι λιγότερο συχνή απ΄ ότι στην περίπτωση της ηπατίτιδα Β)

Η ηπατίτιδα Γ έχει οξεία και χρόνια μορφή. Η πλειοψηφία των προσβεβλημένων ατόμων αναπτύσσουν χρόνια ηπατίτιδα C.

Άλλες ιογενείς λοιμώξεις του ήπατος περιλαμβάνουν την ηπατίτιδα Α και την ηπατίτιδα Β. Κάθε ιογενής λοίμωξη του ήπατος προκαλείται από διαφορετικό ιό.


Συμπτώματα

Αρκετοί εκ των ασθενών με ηπατίτιδα Γ παραμένουν ασυμπτωματικοί.

Σε περίπτωση χρόνιας παρουσίας της λοίμωξης, το ήπαρ πιθανότατα να έχει υποστεί μόνιμη βλάβη, κατάσταση γνωστή ως κίρρωση. Τις περισσότερες φορές, τα συμπτώματα κάνουν την εμφάνισή τους μόνον αφού εγκατασταθεί η κίρρωση.

Τα παρακάτω συμπτώματα αποτελούν πιθανές κλινικές εκδηλώσεις της ηπατίτιδας Γ:

  • Κοιλιακό άλγος (κυρίως του δεξιού υποχονδρίου)
  • Ασκίτης
  • Αιμορραγία κιρσών οισοφάγου (οι κιρσοί οισοφάγου αποτελούν διατεταμένες φλέβες στον οισοφάγο)
  • Σκουρόχρωμα ούρα
  • Κόπωση
  • Γενικευμένος κνησμός
  • Ίκτερος
  • Απώλεια όρεξης
  • Δεκατική πυρετική κίνηση
  • Ναυτία
  • Ανοκτόχρωμα ή πήλινης απόχρωσης κόπρανα
  • Έμετος

Σημεία κι εξετάσεις


Οι παρακάτω εξετάσεις είναι διαγνωστικές για την ηπατίτιδα C:

  • Δοκιμασία ELISA προς ανίχνευση αντισωμάτων στην ηπατίτιδα C
  • Προσδιορισμός του γονότυπου του ιού της ηπατίτιδας C. Υπάρχουν έξι διαφορετικοί γονότυποι.
  • Δοκιμασία του RNA του ιού της ηπατίτιδας C, προς προσδιορισμό των επιπέδων του ιού (ονομάζεται και ιογενές φορτίο)

Οι παρακάτω εξετάσεις διεξάγονται προκειμένου να αναγνωριστεί και να παρακολουθηθεί η βλάβη που έχει υποστεί το ήπαρ από την ηπατίτιδα C:

  • Δοκιμασίες ηπατικής βλάβης
  • Επίπεδα αλβουμίνης
  • Χρόνος προθρομβίνης

Η βιοψία ήπατος αναδεικνύει την έκταση της βλάβης που έχει υποστεί το ήπαρ.


Θεραπεία

Ουσιαστικά, δεν υφίσταται θεραπευτική αγωγή κατά της ηπατίτιδας C, αν και τα φαρμακευτικά σκευάσματα μπορούν να καταστείλουν τη δράση του ιού για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Μεγάλος αριθμός ασθενών επωφελείται από η φαρμακευτική αγωγή. Τα πιο κοινά φαρμακευτικά
σκευάσματα αποτελούν συνδυασμό ιντερφερόνης άλφα και ριβαβιρίνης (πρόκειται για ένα αντιϊκό σκεύασμα)

  • Οι περισσότεροι εκ των ασθενών λαμβάνουν σε εβδομαδιαία δόση υποδόρια ένεση, μορφή αγωγής που ονομάζεται (pegulated) ιντερφερόνη άλφα – χορήγηση συνδυασμού ιντερφερόνης άλφα μαζί με ριβαβιρίνη
  • Η ριβαβιρίνη είναι μια κάψουλα που λαμβάνεται δύο φορές την ημέρα. Η κύρια παρενέργεια του φαρμάκου είναι η μείωση των ερυθρών αιμοσφαιρίων (αναιμία), ενώ επίσης μπορεί να προκαλέσει συγγενής ανωμαλίες. Οι γυναίκες που βρίσκονται υπό αγωγή με το σκεύασμα αυτό, οφείλουν να μην κυοφορήσουν κατά τη διάρκεια της αγωγής, καθώς και για τους επόμενους 6 μήνες
  • Η θεραπευτική αγωγή χορηγείται για διάστημα 24 έως 48 εβδομάδων

Τα παραπάνω φαρμακευτικά σκευάσματα ίσως προκαλέσουν τις εξής παρενέργειες:

  • Κατάθλιψη
  • Κόπωση
  • Πυρετό
  • Συμπτώματα που μιμούνται το συνάχι
  • Κεφαλαλγία
  • Ευερεθιστικότητα
  • Απώλεια όρεξης
  • Χαμηλά λευκά αιμοσφαίρια κι αιμοπετάλια
  • Ναυτία
  • Λέπτυνση των τριχών
  • Έμετος


Ασθενείς που αναπτύσσουν κίρρωση ή καρκίνο του ήπατος, γίνονται και υποψήφιοι δέκτες μεταμόσχευσης ήπατος.

Άτομα πάσχοντα από ηπατίτιδα C, οφείλουν επίσης:

  • Να μην προμηθεύονται από το φαρμακείο βιταμίνες, συμπληρώματα διατροφής ή νέα φαρμακευτικά σκευάσματα, χωρίς πρώτα να έχουν πάρει την έγκριση από τον θεράποντα ιατρό τους
  • Να αποφεύγουν τη λήψη ηπατοτοξικών ουσιών, συμπεριλαμβανομένου του αλκοόλ. Ακόμη και μικρές ποσότητες αλκοόλ, επιταχύνουν την εξέλιξη της ηπατίτιδας C (ενώ το αλκοόλ από μόνο του μειώνει τη δράση των φαρμάκων)
  • Να εμβολιάζονται κατά της ηπατίτιδας Α και Β



Πρόγνωση

Η πλειοψηφία των προσβληθέντων ατόμων με ηπατίτιδα C παρουσιάζουν τη χρόνια μορφή.

Άτομα που έχουν λάβει φαρμακευτική αγωγή, εμφανίζουν μια «συγκρατημένη αντίδραση», γεγονός που υποδηλώνει ότι δε διατρέχουν κίνδυνο από τον ιό για διάστημα 6 μηνών, αφ’ ότου έχει λήξει η αγωγή. Δεν υποδηλώνει όμως σε καμία περίπτωση την ίαση του ασθενή, απλά φανερώνει ότι τα επίπεδα του ενεργού ιού της ηπατίτιδας C στον οργανισμό είναι τόσο χαμηλά, ούτως ώστε να μην προκαλείται λόγω αυτού, ηπατική βλάβη.

Ασθενείς με γονότυπο 2 ή 3 του ιού, έχουν σχεδόν τριπλάσια θετική αντίδραση στη φαρμακευτική αγωγή, απ’ ότι οι ασθενείς με γονότυπο 1 του ιού.

Άτομα πάσχοντα αυτής της κατάστασης μπορεί να εμφανίσουν:

  • Κίρρωση του ήπατος
  • Καρκίνο του ήπατος (μικρός αριθμός κιρρωτικών ασθενών αναπτύσσουν κι αυτοί καρκίνο του ήπατος)

Ακόμη και μετά τη μεταμόσχευση ήπατος, η ηπατίτιδα C, έχει την τάση να υποτροπιάζει, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε κίρρωση και του νέου οργάνου.


Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Καλέστε τον ιατρό σας αν:

  • Εμφανίσετε συμπτώματα ηπατίτιδας
  • Έχετε την υπόνοια ότι εκτεθήκατε στον ιό της ηπατίτιδας C



Πρόληψη

Αποφύγετε όσο τον δυνατόν, την επαφή με αίμα ή παράγωγα του αίματος. Το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό οφείλουν να λαμβάνουν προστατευτικά μέτρα κατά τη διαχείριση αίματος και σωματικών υγρών.

Μην κάνετε χρήση ενέσιμων ναρκωτικών και κυρίως μη μοιράζεστε σύριγγες και βελόνες με κανέναν. Μείνετε επιφυλακτικοί όταν θελήσετε να κάνετε τατουάζ ή τρυπήματα στο σώμα σας.

Η μετάδοση σεξουαλικών νόσων, μειώνεται στο ελάχιστο όταν διατηρείτε σταθερές, μονογαμικές σχέσεις. Ο σύντροφός σας θα πρέπει να εξεταστεί για ηπατίτιδα C. Εάν είναι αρνητικός, θεωρείται σκόπιμο, να διατηρείται τις σχέσεις όπως έχουν.

Άτομα που διατηρούν σεξουαλικές επαφές, όχι στα πλαίσια μονογαμικής σχέσης, οφείλουν να παίρνουν προστατευτικά μέτρα προς αποφυγή προσβολής από ηπατίτιδα C, καθώς και από σεξουαλικά μεταδιδόμενες νόσους, συμπεριλαμβανομένου του HIV και της ηπατίτιδας Β.

Προς το παρόν δε διατίθενται εμβόλιο κατά της ηπατίτιδας C.

Στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα


Ορισμός

Η στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα προκαλείται από βακτήρια της ομάδας Α του στρεπτόκοκκου. Είναι η συχνότερη μορφή μόλυνσης του φάρυγγα.


Εναλλακτικοί όροι

Φαρυγγίτιδα – στρεπτοκοκκική, Φαρυγγίτιδα από στρεπτόκοκκο


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Η στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα είναι συνηθέστερη σε παιδιά μεταξύ 5 και 15 ετών, αν και μπορεί να εμφανιστεί και σε μικρότερα παιδιά αλλά και σε ενήλικες. Παιδιά μικρότερα των 3 χρόνων παθαίνουν μολύνσεις από στρεπτόκοκκο αλλά αυτές δεν επηρεάζουν τον φάρυγγα.
Η στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα εκδηλώνεται συνήθως στο τέλος του φθινοπώρου, τον χειμώνα και στις αρχές της άνοιξης. Η μόλυνση μεταδίδεται από άτομο σε άτομο όταν αυτό έρθει σε επαφή με τις εκκρίσεις της μύτης ή τα σάλια κάποιου που είναι μολυσμένος, συχνά μεταξύ των μελών μιας οικογένειας, στο ίδιο σπίτι.

Τα άτομα που προσβάλλονται από στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα συνήθως εκδηλώνουν την ασθένεια 2 -5 ημέρες μετά την έκθεση στο βακτήριο. Συνήθως η ασθένεια εκδηλώνεται ξαφνικά. Ο πυρετός είναι συχνά υψηλότερος τη δεύτερη ημέρα. Πολλοί ασθενείς παρουσιάζουν επίσης πονόλαιμο, πονοκέφαλο, πόνο στο στομάχι, ναυτία ή ρίγη.

Η στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα μπορεί να είναι ήπια, με λίγα μόνο από τα παραπάνω συμπτώματα, ή οξεία. Το βακτήριο έχει πολλά στελέχη. Ορισμένα από τα στελέχη μπορεί να προκαλέσουν οστρακιά, ασθένεια που στην προκειμένη περίπτωση θεωρείται αλλεργική αντίδραση στις τοξίνες που δημιουργούνται από το βακτήριο του στρεπτόκοκκου. Σε σπάνιες περιπτώσεις, αν δεν αντιμετωπιστεί με θεραπεία, η στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε ρευματοειδή πυρετό. Η στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα μπορεί επίσης να είναι αίτιο μιας σπάνιας επιπλοκής στα νεφρά.



Συμπτώματα

  • Δυσκολία στην κατάποση
  • Πυρετός που εκδηλώνεται ξαφνικά
  • Γενική κακουχία και κακή διάθεση
  • Απώλεια όρεξης
  • Ναυτία
  • Εξάνθημα
  • Ο φάρυγγας είναι κόκκινος, μερικές φορές με άσπρες ‘πλάκες’
  • Πόνος στον φάρυγγα
  • Ευαίσθητοι, πρησμένοι λεμφαδένες στην περιοχή του λαιμού

Πρόσθετα συμπτώματα που μπορεί να συνδέονται με την ασθένεια:

  • Αφύσικη γεύση
  • Πονοκέφαλος
  • Δυσκαμψία των αρθρώσεων
  • Μυϊκοί πόνοι
  • Ρινική συμφόρηση
  • Ρινικές εκκρίσεις
  • Πόνος στον αυχένα


Ενδείξεις και εξετάσεις

Για να επιβεβαιωθεί η ύπαρξη του στρεπτόκοκκου θα χρειαστεί επίχρισμα από τον φάρυγγα. Υπάρχει άμεσο γρήγορο τεστ που δείχνει αν υπάρχει στρεπτόκοκκος αλλά δεν καλύπτει όλες τις περιπτώσεις. Γι’ αυτό, αν βγει αρνητικό, καλό είναι να ακολουθήσει καλλιέργεια, ώστε να εξακριβωθούν όλες οι περιπτώσεις που πιθανόν να διέφυγαν στο γρήγορο τεστ.


Θεραπεία

Να έχετε υπόψη ότι ο πόνος στον φάρυγγα συνήθως οφείλεται σε ιούς και όχι σε στρεπτόκοκκο. Αν τα τεστ είναι θετικά για στρεπτόκοκκο, η μόνη θεραπεία είναι η αντιβίωση. Ο στρεπτόκοκκος δεν μπορεί να διαγνωστεί επακριβώς μόνο από τα συμπτώματα και την κλινική εξέταση.
Αν και η στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα συνήθως θεραπεύεται από μόνη της, συνιστάται η λήψη αντιβιοτικών ώστε να αποφευχθούν σοβαρότερες επιπλοκές όπως ο ρευματοειδής πυρετός. Παραδοσιακά χορηγούνται πενικιλλίνη ή αμοξικιλλίνη, τα οποία είναι ακόμα πολύ αποτελεσματικά. Εχει παρατηρηθεί αντίσταση του βακτηρίου στην αζιθρομυκίνη και τα συναφή αντιβιοτικά.

Οι περισσότερες φαρυγγίτιδες περνούν γρήγορα. Στο μεταξύ, οι ακόλουθες θεραπείες μπορεί να βοηθήσουν:

  • Πίνετε ζεστά ροφήματα. Το τσάι με μέλι ή λεμόνι είναι μια θεραπεία δοκιμασμένη.
  • Κάντε πλύσεις (γαργάρες) με αλατόνερο αρκετές φορές την ημέρα (1/2 κουταλάκι αλάτι σε ένα φλιτζάνι νερό)
  • Πίνετε κρύα ροφήματα ή τρώτε γρανίτες που ανακουφίζουν τον πόνο.
  • Πιπιλάτε καραμέλες ή παστίλιες για τον λαιμό. Αυτό αποδεικνύεται συχνά πολύ πιο αποτελεσματικό από άλλες ακριβές θεραπείες αλλά δεν συνιστάται για μικρά παιδιά λόγω του κινδύνου πνιγμού.
  • Χρησιμοποιήστε βαποριζατέρ κρύου ατμού ή υγραντήρα για να υγράνετε και να ανακουφίσετε την ξηρότητα και τον πόνο του λαιμού.
  • Δοκιμάστε παυσίπονα που δεν χρειάζονται συνταγή γιατρού, όπως η ακεταμινοφένη (παρακεταμόλη). ΜΗΝ δίνετε ασπιρίνη στα παιδιά.


Πρόγνωση

Η πιθανή εξέλιξη είναι καλή. Σχεδόν όλα τα συμπτώματα υποχωρούν σε μια εβδομάδα. Η θεραπευτική αντιμετώπιση προλαμβάνει όμως σοβαρές επιπλοκές που συνδέονται με τις μολύνσεις από στρεπτόκοκκο.


Επιπλοκές

  • Μόλυνση στα αυτιά
  • Ιγμορίτιδα
  • Μαστοειδίτιδα
  • Περιτοναϊκό απόστημα
  • Ρευματοειδής πυρετός
  • Σπειραματονεφρίδιτα
  • Οστρακιά



Πότε να απευθυνθείτε στον γιατρό σας

Επισκεφθείτε τον γιατρό σας αν εκδηλώσετε συμπτώματα στρεπτοκοκκικής φαρυγγίτιδας, ασχέτως αν ήρθατε σε επαφή με άτομο που είχε το βακτήριο. Επίσης, δείτε τον γιατρό σας αν - ενώ ήδη κάνετε θεραπεία για στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα - δεν νιώθετε καλύτερα εντός 24 - 48 ωρών.


Πρόληψη

Τα περισσότερα άτομα με στρεπτόκοκκο είναι μολυσματικά έως ότου πάρουν αντιβίωση για τουλάχιστον 24 – 48 ώρες. Γι’ αυτό θα πρέπει να παραμείνουν στο σπίτι και να μην πάνε το σχολείο ή τη δουλειά μέχρις ότου πάρουν αντιβίωση για τουλάχιστον μία ημέρα.

Πάρτε καινούργια οδοντόβουρτσα αφού πάψετε να είστε μολυσματικοί, αλλά πριν τελειώσετε την αντιβίωση. Αλλιώς, τα βακτήρια μπορεί να παραμείνουν ζωντανά στην οδοντόβουρτσα και να σας ξαναμολύνουν όταν σταματήσετε την αντιβίωση. Επίσης, κρατήστε χωριστά τις οδοντόβουρτσες και τα λοιπά σκεύη της οικογένειας εκτός αν έχουν καθαριστεί σχολαστικά.

Αν σε μια οικογένεια εμφανίζονται συχνά περιστατικά στρεπτόκοκκου, μπορεί να πρέπει να ελέγξετε αν κάποιος είναι φορέας του μικροβίου. Οι φορείς έχουν το μικρόβιο στον φάρυγγά τους αλλά οι ίδιοι δεν νοσούν. Μερικές φορές, αν χορηγηθεί θεραπεία στους φορείς, προλαμβάνεται η μετάδοση της στρεπτοκοκκικής φαρυγγίτιδας σε άλλους.





Λαμβλίαση


Ορισμός

Λαμβλίαση ονομάζεται η λοίμωξη του λεπτού εντέρου από έναν μικροοργανισμό (πρωτόζωο), την Giardia lamblia.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Διάρροια του ταξιδιώτη – λαμβλίαση.


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Κρούσματα λαμβλίασης μπορούμε να συναντήσουμε τόσο σε αναπτυσσόμενες χώρες, όσο και σε αναπτυγμένες, σε κοινότητες των οποίων οι παροχές νερού έχουν επιμολυνθεί από ακατέργαστα λύματα.

Η λοίμωξη μπορεί να επισυμβεί όταν καταναλώσουμε νερό προερχόμενο από λίμνες ή ρυάκια, στα οποία διαμένουν ζώα, όπως κάστορες και μοσχοπόντικες ή οικόσιτα ζώα, όπως πρόβατα, τα οποία ουσιαστικά αποτελούν την πηγή μόλυνσης. Η λοίμωξη μεταδίδεται επίσης από άνθρωπο σε άνθρωπο με άμεση επαφή, γεγονός που έχει προκαλέσει στο παρελθόν την εμφάνιση κρουσμάτων σε ιδρύματα, όπως τα κέντρα ημερήσιας φροντίδας για παιδιά.

Οι ταξιδιώτες σε ολόκληρο τον κόσμο, διατρέχουν υψηλό κίνδυνο προσβολής, καθώς και οι κατασκηνωτές και οι πεζοπόροι, καθ’ ότι ενδέχεται να καταναλώνουν νερό δίχως την απαραίτητη επεξεργασία, προερχόμενο από λίμνες και ρυάκια.

Άλλοι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν:
  • Έκθεση σε οικογενειακό μέλος που πάσχει από λαμβλίαση
  • Έκθεση σε ινστιτούτα (όπως τα κέντρα ημερήσια φροντίδας ή νοσηλείας)
  • Πρωκτική σεξουαλική επαφή χωρίς προστασία



Συμπτώματα

  • Κοιλιακό άλγος
  • Διάρροια
  • Αέρια ή μετεωρισμός
  • Κεφαλαλγία
  • Απώλεια όρεξης
  • Δεκατική πυρετική κίνηση
  • Ναυτία
  • Διογκωμένη ή διατεταμένη κοιλιακή χώρα
  • Έμετος

Ο χρόνος επώασης (ο χρόνος από την προσβολή της λοίμωξης, έως την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων) είναι 7 – 14 ημέρες. Η οξεία φάση διαρκεί 2 – 4 εβδομάδες.



Σημεία κι εξετάσεις


Πιθανές παρακλινικές εξετάσεις που μπορεί να διεξαχθούν είναι:
  • Κολονοσκόπηση
  • Ανίχνευση αντιγόνου της Gardia στα κόπρανα
  • Παρασιτολογική εξέταση και ανίχνευση ωαρίων στα κόπρανα

Η πάθηση επηρεάζει περιστασιακά τα αποτελέσματα των παρακάτω εξετάσεων:


Θεραπεία

Κάποιες περιπτώσεις της λοίμωξης υποχωρούν αυτόματα, ενώ σε κάποιες άλλες δύναται να χρησιμοποιηθούν αντιμολυσματικά φαρμακευτικά σκευάσματα.

Τα ποσοστά ίασης, σε γενικές γραμμές, ανέρχονται άνω του 80%. Η φαρμακογενής αντίσταση, αποτελεί πιθανό παράγοντα αποτυχίας της φαρμακευτικής αγωγής κι απαιτεί συχνά την αλλαγή των αντιβιοτικών σκευασμάτων.

Όσον αφορά τις εγκυμονούσες γυναίκες, η θεραπεία οφείλεται να χορηγηθεί μόνον μετά τον τοκετό, μιας και κι αρκετά από τα φαρμακευτικά σκευάσματα θεραπείας της λοίμωξης μπορούν να βλάψουν το έμβρυο.


Πρόγνωση

Κατά κανόνα, η λοίμωξη υποχωρεί αυτόματα. Αναφέρονται ωστόσο κι επίμονες περιπτώσεις, οι οποίες απαιτούν προσθήκη αντιβιοτικής αγωγής. Κάποια άτομα που βίωσαν στο πρόσφατο παρελθόν τους παρατεταμένη λοίμωξη από Gardia, εξακολουθούν να παρουσιάζουν συμπτώματα, ακόμη και μετά την αποδρομή της λοίμωξης.


Επιπλοκές

  • Αφυδάτωση
  • Δυσαπορρόφηση (ανεπαρκής απορρόφηση θρεπτικών ουσιών κατά μήκος του πεπτικού συστήματος)
  • Απώλεια σωματικού βάρους


Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Καλέστε τον ιατρό σας σε περίπτωση που:
  • Παρουσιάσετε διάρροια ή κάποιο άλλο σύμπτωμα που δεν υποχωρεί μετά από 14 ημέρες
  • Παρατηρήσετε την πρόσμιξη αίματος στα κόπρανά σας
  • Είστε αφυδατωμένος / η


Πρόληψη

Χρησιμοποιήστε κάποια μέθοδο κάθαρσης του νερού, όπως βράση, φιλτράρισμα ή αγωγή ιονισμού, προτού καταναλώσετε νερό προερχόμενο από επιφανειακούς υδάτινους πόρους. Οι πεζοπόροι, καθώς κι άτομα που καταναλώνουν νερό τέτοια προελεύσεως, οφείλουν να λάβουν υπ’ όψιν ότι όλες αυτές οι πηγές αποτελούν πιθανές πηγές μόλυνσης.

Εργαζόμενοι σε κέντρα ή ινστιτούτα ημερήσιας φροντίδας, πρέπει να χρησιμοποιούν καλής ποιότητας υγρά σαπούνια για την πλύση χεριών, καθώς και τεχνικές υγιεινής κατά τη φροντίδα των παιδιών ή των ασθενών.

Μεγαλύτερη προστασία κατά τη σεξουαλική επαφή, ιδίως όσον αφορά το πρωκτικό σεξ, πιθανώς να μειώσει τον κίνδυνο προσβολής ή εξάπλωσης της λαμβλίασης.



Σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου


Ορισμός

Το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου (ΣΕΕ) είναι μια διαταραχή της λειτουργίας του εντέρου. Συνοδεύεται από πόνο στην κοιλιά και ανώμαλες κενώσεις. Η κακή ψυχολογία και το άγχος συχνά επιδεινώνει τα συμπτώματα.

Δεν έχει σχέση με τις φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου, που περιλαμβάνουν τη Νόσο του Chron και την ελκώδη κολίτιδα.


Εναλλακτικοί όροι

Σπαστική Κολίτιδα, Νευρική δυσπεψία, Σπαστικό κόλο, Εντερική νεύρωση, Ευερέθιστο κόλο, Βλεννώδης κολίτιδα, ΣΕΕ


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Το ΣΕΕ εκδηλώνεται με πόνο στην κοιλιά, δυσκοιλιότητα, διάρροια ή εναλλαγή των φαινομένων αυτών.
Υπάρχουν πολλά πιθανά αίτια. Για παράδειγμα, μπορεί να υπάρχει μυϊκό πρόβλημα του εντέρου ή αδυναμία διαστολής και κίνησης του εντέρου. Δεν υπάρχει πρόβλημα στην κατασκευή του εντέρου.

Δεν είναι σαφές γιατί οι ασθενείς αναπτύσσουν ΣΕΕ, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις, εκδηλώνεται μετά από λοίμωξη του εντέρου. Αυτό ονομάζεται μεταλοιμώδες ΣΕΕ. Μπορεί όμως να υπάρξουν και άλλες αφορμές για να εκδηλωθεί.

Το ΣΕΕ μπορεί να παρουσιαστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά συχνά ξεκινά στην εφηβεία ή τα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσης. Είναι συνηθέστερο στις γυναίκες. Η ασθένεια είναι το πιο κοινό εντερικό πρόβλημα για το οποίο οι ασθενείς παραπονούνται στον γαστρεντερολόγο.


Συμπτώματα

Τα συμπτώματα κυμαίνονται από ήπια σε βαριά. Οι περισσότεροι ασθενείς παρουσιάζουν ήπια συμπτώματα. Τα συμπτώματα μπορεί να επιδεινωθούν σε ασθενείς που υποφέρουν από στρες ή ψυχικές διαταραχές, όπως το άγχος και κατάθλιψη. Ωστόσο, είναι σημαντικό να καταλάβει κανείς ότι αυτές καθαυτές οι καταστάσεις δεν προκαλούν ΣΕΕ.

Στα συμπτώματα περιλαμβάνονται:
  • Κοιλιακή διαστολή (πρήξιμο)
  • Αίσθημα πληρώματος, κοιλιακά φουσκώματα και αέρια
  • Πόνος στην κοιλιά
- Έρχεται και φεύγει
- Μειώνεται ή υποχωρεί τελείως μετά από κένωση
- Εκδηλώνεται μετά από γεύμα
  • Χρόνια και συχνή δυσκοιλιότητα, που συνοδεύεται συνήθως από πόνο
  • Χρόνια και συχνή διάρροια, που συνοδεύεται συνήθως από πόνο
  • Συναισθηματική κόπωση
  • Κατάθλιψη
  • Απώλεια όρεξης



Ενδείξεις και εξετάσεις


Τις περισσότερες φορές, ο γιατρός σας θα διαγνώσει ΣΕΕ με λίγες ή καθόλου εξετάσεις. Οι εξετάσεις συνήθως δεν εξακριβώνουν πρόβλημα. Ορισμένο ειδικοί συνιστούν ένα διαιτολόγιο που δεν περιέχει λακτόζη για 2 εβδομάδες για να διαπιστωθεί αν υπάρχει δυσανεξία στη λακτάση.

Ορισμένοι ασθενείς μπορεί να χρειάζονται μια ενδοσκοπική εξέταση, ιδιαίτερα αν τα συμπτώματα ξεκινήσουν σε μεγαλύτερη ηλικία. Οι νεότεροι σε ηλικία ασθενείς που πάσχουν από συνεχή διάρροια μπορεί να χρειάζονται την εξέταση αυτή προκειμένου να αποκλειστούν φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου που προκαλούν παρόμοια συμπτώματα, όπως η Νόσος του Chron ή η ελκώδης κολίτιδα. Μπορεί να απαιτούνται πρόσθετες εξετάσεις αν παρατηρήσετε αίμα στα κόπρανα, απώλεια βάρους, σημάδια αναιμίας ή ταξιδέψατε πρόσφατα.
Οι ασθενείς πάνω από τα 50 θα πρέπει να ελέγχονται για καρκίνο του παχέος εντέρου.


Θεραπεία

Στόχος της θεραπείας είναι η ανακούφιση των συμπτωμάτων.
Αλλαγές στον τρόπο ζωής μπορεί να βοηθήσουν σε ορισμένες περιπτώσεις ΣΕΕ. Για παράδειγμα, η τακτική σωματική άσκηση και η βελτίωση στις συνήθειες του ύπνου μπορεί να μειώσουν το άγχος και να βοηθήσουν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων.

Αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες μπορεί επίσης να βοηθήσουν. Ωστόσο, καμιά συγκεκριμένη δίαιτα δεν συνιστάται γενικά για το ΣΕΕ, διότι η πάθηση διαφέρει από άτομο σε άτομο. Η αύξηση των διαιτητικών φυτικών ινών και η αποφυγή τροφών και ποτών που διεγείρουν το έντερο (όπως η καφεΐνη) μπορεί να βοηθήσουν.

Άλλες πιθανές θεραπείες είναι:

  • Αναζήτηση συμβουλευτικής θεραπείας στην περίπτωση του άγχους ή της κατάθλιψης
  • Αντιδιαρροϊκά φάρμακα για όσους έχουν ως κύριο σύμπτωμα τη διάρροια
  • Χαμηλή δοσολογία αντικαταθλιπτικών που μειώνουν τον κοιλιακό πόνο
  • Φάρμακα που διευκολύνουν τις κενώσεις (υπακτικά) για όσους πάσχουν από δυσκοιλιότητα.



Πρόγνωση

Το ΣΕΕ μπορεί να είναι ένα μόνιμο πρόβλημα για ολόκληρη τη ζωή, αλλά τα συμπτώματα έχουν περιθώριο βελτίωσης ή υποχώρησης με τη θεραπεία.


Πότε να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας

Επικοινωνήστε με τον γιατρό σας αν έχετε συμπτώματα ΣΕΕ ή παρατηρήσετε μια επίμονη αλλαγή στη λειτουργία του εντέρου σας

Τροφική δηλητηρίαση


Ορισμός

Η τροφική δηλητηρίαση είναι το αποτέλεσμα κατανάλωσης μολυσμένης τροφής από διάφορους οργανισμούς ή τοξίνες. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η τροφική δηλητηρίαση προκύπτει από κοινά βακτήρια, όπως ο Staphylococcus ή η E. Coli


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Η τροφική δηλητηρίαση μπορεί να εμφανιστεί μεμονωμένα, σε ένα άτομο ή να εμφανιστεί ξαφνικά σε μια ομάδα ατόμων, τα οποία όλα έχουν καταναλώσει την ίδια μολυσμένη τροφή.

Κρούσματα τροφικής δηλητηρίασης εμφανίζονται αρκετά συχνά στα κυλικεία σχολείων, στα πικνίκ και σε μεγάλες κοινωνικές εκδηλώσεις κι αυτό διότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, η τροφή παραμένει εκτός ψυγείου για αρκετό χρόνο ή δεν τηρούνται οι κανόνες υγιεινής στην προετοιμασία του φαγητού. Σε άλλες περιπτώσεις, η τροφική δηλητηρίαση προκύπτει από την κατανάλωση μη καλά ψημένου κρέατος, γαλακτοκομικών προϊόντων ή τροφών που περιέχουν μαγιονέζα (για παράδειγμα λαχανοσαλάτα ή πατατοσαλάτα) κι έχουν παραμείνει εκτός ψυγείου για πολύ ώρα.

Αίτια τροφικής δηλητηρίασης είναι:


  • Βακτήριο Bacillus cereus
  • Aλλαντίαση
  • Βακτήριο Campylobacter
  • Χολέρα
  • Βακτηριακή εντερίτιδα (E. Coli)
  • Δηλητηρίαση από ψάρια
  • Μικρόβιο Listeria
  • Δηλητηρίαση από μανιτάρια
  • Βακτηρίδιο Salmonella
  • Βακτηρίδιο Shigella
  • Βακτηρίδιο Yersinia

Η αλλαντίαση αποτελεί μια σοβαρότατη περίπτωση τροφικής δηλητηρίασης, η οποία μπορεί να αποδειχθεί και νοσηρή. Προκύπτει από την ακατάλληλη κατ’ οίκον κονσερβοποίηση.

Τα βρέφη και οι ηλικιωμένοι διατρέχουν τον υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης τροφικής δηλητηρίασης. Ωστόσο υψηλό κίνδυνο διατρέχουν κι όλοι όσοι:
  • Αντιμετωπίζουν μια σοβαρή παθολογική κατάσταση, όπως μια νεφρική πάθηση ή σακχαρώδη διαβήτη
  • Έχουν αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα

Οι εγκυμονούσες και οι γυναίκες που θηλάζουν οφείλουν να είναι ιδιαίτερα προσεκτικές προς αποφυγή τροφικής δηλητηρίασης


Συμπτώματα

Ο χρόνος εμφάνισης των συμπτωμάτων, εξαρτάται από τον τύπο της τροφικής δηλητηρίασης, συνήθως όμως κυμαίνεται από 2 – 6 ώρες μετά τη λήψη της μολυσμένης τροφής. Ο χρόνος αυτός μπορεί να είναι περισσότερος (ακόμη και κάποιες μέρες) ή λιγότερος, αναλόγως πάντα την αιτία πρόκλησης της δηλητηρίασης.

Τα πιθανά συμπτώματα περιλαμβάνουν:
  • Κράμπες στην κοιλιακή χώρα
  • Διάρροια (ενδέχεται να είναι αιματηρή)
  • Πυρετός και ρίγος
  • Κεφαλαλγία
  • Ναυτία κι έμετος
  • Αδυναμία / κακουχία (μπορεί να λάβει πολύ σοβαρή μορφή και να οδηγήσει σε παράλυση των αναπνευστικών μυών, όπως στην περίπτωση της αλλαντίασης)


Σημεία κι εξετάσεις

Ο ιατρός σας θα προβεί σε φυσική εξέταση για την πιθανή ανάδειξη σημείων τροφικής δηλητηρίασης, όπως ευαισθησία στην κοιλιακή χώρα κι αφυδάτωση. Θα λάβει επίσης το ιστορικό σας αναφορικά με τις τροφές που καταναλώσατε προσφάτως.

Πιθανές εξετάσεις για την ανάδειξη της αιτίας είναι:

  • Αιματολογικές
  • Ανάλυση υπολειμμάτων τροφής
  • Εξετάσεις κοπράνων
  • Ανάλυση εμέτου

Ακόμη κι αντιμετωπίζετε τροφική δηλητηρίαση, οι παραπάνω εξετάσεις ενδέχεται να μην είναι διαγνωστικές.

Αν ο ασθενής παρουσιάζει βαρύτατη κλινική εικόνα, κάτι που συμβαίνει σπάνια, ο ιατρός ίσως χρειαστεί να προβεί στα ακόλουθα:
  • Ενδοσκοπική εξέταση του ορθού με τη χρήση ενός λεπτού εργαλείου, σα σωλήνα που τοποθετείται εντός του ορθού προς εντοπισμό της πηγής αιμορραγίας ή λοίμωξης (σιγμοειδοσκόπηση)
  • Εξέταση ηλεκτρικής δραστηριότητας των μυών (ηλεκτρομυογράφημα), για να ελεγχθεί αν ο ασθενής πάσχει από αλλαντίαση
  • (Οσφυονωτιαία παρακέντηση) λήψη υγρού από τη σπονδυλική στήλη, σε περίπτωση που ο ασθενής παρουσιάζει σημεία διαταραχής του νευρικού συστήματος


Θεραπεία

Συνήθως η νόσος ιάται αυτόματα μέσα σε μερικές ημέρες. Στόχος της θεραπευτικής αγωγής είναι η ανακούφιση των συμπτωμάτων και η αποφυγή της αφυδάτωσης.

  • Αποφύγετε τη λήψη στέρεων τροφών, μέχρι την πλήρη αποδρομή της διάρροιας κι αποφύγετε γαλακτοκομικά προϊόντα, τα οποία μπορούν να επιδεινώσουν τη διάρροια (οφειλόμενη σε προσωρινή δυσανεξία στη λακτόζη)
  • Πίνετε υγρά (εξαιρουμένου του γάλατος και ποτών που περιέχουν καφεΐνη) προς αντικατάσταση των απολεσθέντων υγρών από τη διάρροια και τον έμετο
  • Δώσετε στα παιδιά σας συμπλήρωμα ηλεκτρολυτών που διατίθεται στα φαρμακεία

Αν ασθενής παρουσιάσει διάρροια κι αδυνατεί να λάβει υγρά (λόγω της ναυτίας για παράδειγμα ή του εμέτου), ίσως χρειαστεί ενδονοσοκομειακή περίθαλψη και ενδοφλέβια λήψη υγρών. Η κατάσταση αυτή είναι ιδιαίτερα συχνή όσον αφορά τα παιδιά.

Σε περίπτωση που λαμβάνεται διουρητικά, οφείλετε να αντιμετωπίσετε με προσοχή τη διάρροια. Συμβουλευτείτε τον ιατρό σας – μπορεί να χρειαστεί η διακοπή λήψης διουρητικών. Προτού αλλάξετε ή διακόψετε τη φαρμακευτική αγωγή που λαμβάνετε, συμβουλεύεστε πάντα τον ιατρό σας, ο οποίος θα σας δώσει συγκεκριμένες οδηγίες.

Για τους κοινούς τύπους τροφικής δηλητηρίασης, ο ιατρό σας ΔΕ θα σας συνταγογραφήσει αντιβιοτική αγωγή.

Αν έχετε καταναλώσει τοξίνες από μανιτάρια ή οστρακοειδή, θα χρειαστείτε άμεση ιατρική περίθαλψη. Στα επείγοντα, ο ιατρός θα προβεί σε πλύση στομάχου κι απομάκρυνση της τοξίνης.



Πρόγνωση

Οι περισσότεροι ασθενείς που αντιμετωπίζουν έναν από τους κοινούς τύπους τροφικής δηλητηρίασης, επανέρχονται πλήρως μέσα σε 12 – 48 ώρες. Μπορεί να εμφανιστούν σοβαρές επιπλοκές, οι οποίες όμως προέρχονται από συγκεκριμένους τύπους τροφικής δηλητηρίασης.


Επιπλοκές

Η αφυδάτωση αποτελεί τη πιο συνηθέστερη επιπλοκή και μπορεί να επέλθει από οποιαδήποτε τροφική δηλητηρίαση.

Λιγότερο συχνές, αλλά πιο σοβαρές επιπλοκές είναι:

  • Αρθρίτιδα (Salmonella, Yersinia)
  • Διαταραχές αιμορραγίας (E. coli κι άλλα βακτήρια)
  • Θάνατος (από μανιτάρια, κάποιες δηλητηριάσεις από ψάρια ή αλλαντίαση)
  • Νεφρικές διαταραχές (Shigella, E. coli)
  • Διαταραχές του νευρικού συστήματος (αλλαντίαση, Campylobacter)
  • Περικαρδίτιδα (Salmonella)
  • Αναπνευστική δυσχέρεια, συμπεριλαμβανομένου της ανάγκης τεχνικής υποστήριξης αναπνοής (αλλαντίαση)


Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό

Καλέστε τον ιατρό σας αν παρουσιάσετε:

  • διάρροια που επιμένει άνω των 2 – 3 ημερών
  • πρόσμιξη αίματος στα κόπρανα
  • διάρροια, ναυτία ή έμετο και λαμβάνετε διουρητικά
  • διάρροια κι αδυνατείτε να λάβετε υγρά λόγω ναυτίας ή εμέτου
  • πυρετό άνω των 38,3˚ C

Καλέστε το 166 ή το ΕΚΑΒ αν:
  • έχετε υπερβολική αιμορραγία ή τα κόπρανά σας είναι πολύ σκουρόχρωμα ή μαύρα
  • έχετε δυσκολίες αναπνοής
  • εμφανίσετε συμπτώματα νευρικής διαταραχής, όπως αδυναμία, διπλωπία, δυσκολίες ομιλίας ή παράλυση
  • εμφανίσετε σημεία αφυδάτωσης (δίψα, ζάλη, τάση λιποθυμίας, αίσθηση ελαφρύς κεφαλής)
  • έχετε δυσκολίες κατάποσης
  • έχετε πιθανή τροφική δηλητηρίαση από μανιτάρια, ψάρια ή αλλαντίαση
  • ο ρυθμός ης καρδιάς σας είναι παραλείπων, ταχύς ή αισθητός


Πρόληψη

Προς αποφυγή τροφικής δηλητηρίασης, λάβετε τα παρακάτω μέτρα κατά την προετοιμασία του φαγητού:
  • Πλύνετε καλά τα χέρια σας, τα πιάτα και τα οικιακά σκεύη
  • Χρησιμοποιήστε ένα θερμόμετρο όταν μαγειρεύετε. Μαγειρέψετε το βόειο κρέας τουλάχιστον στους 70˚C, τα πουλερικά στους 80˚C και τα ψάρια στους 60˚C
  • ΜΗΝ τοποθετείτε το κρέας ή το ψάρι στο ίδιο σκεύος, που προηγουμένως ήταν τοποθετημένο ωμό, εκτός κι το σκεύος έχει πλυθεί πλήρως
  • Διατηρείτε την τροφή που δε θα καταναλώσετε άμεσα, εντός ψυγείου. Ρυθμίστε τη θερμοκρασία του ψυγείου στους 4,5˚C περίπου και τον καταψύκτη στους -17˚C ή και χαμηλότερα. ΜΗΝ καταναλώσετε κρέας, πουλερικά ή ψάρια, τα οποία δεν ήταν μαγειρεμένα και παρέμειναν στο ψυγείο πέραν των 1 -2 ημερών
  • ΜΗΝ καταναλώνετε ληγμένες τροφές, συσκευασμένες τροφές με χαλασμένη συσκευασία ή κονσέρβες που είναι φουσκωμένες ή έχουν χτυπήματα
  • ΜΗΝ καταναλώνετε τροφές που έχουν ασυνήθιστη οσμή ή παράξενη γεύση

Άλλα μέτρα που οφείλεται να λάβετε:

  • Αν φροντίζετε μικρά παιδιά, πλύνετε καλά και συχνά τα χέρια σας και πετάτε προσεκτικά τις πάνες, έτσι ώστε τα βακτήρια να μην διασκορπιστούν σε άλλες επιφάνειες ή άτομα
  • Αν κονσερβοποιείτε τροφές κατ’ οίκον, σιγουρευτείτε ότι ακολουθείτε τις κατάλληλες τεχνικές κονσερβοποίησης, προς αποφυγή της αλλαντίασης
  • ΜΗ δίνετε μέλι σε παιδιά κάτω του 1 έτους
  • ΜΗΝ τρώτε άγρια μανιτάρια
  • Αν ταξιδεύετε σε περιοχές που οι τροφές ενδέχεται να έχουν επιμολυνθεί, καταναλώστε μόνον ζεστή, φρέσκια μαγειρεμένη τροφή. Πίνετε νερό, μόνον αφού έχει βραστεί. ΜΗΝ καταναλώνετε ωμά λαχανικά ή μη ξεφλουδισμένα φρούτα
  • ΜΗΝ καταναλώνετε οστρακοειδή που έχουν εκτεθεί σε «κόκκινες παλίρροιες»
  • Αν είστε έγκυος ή αν έχετε χαμηλό ανοσοποιητικό σύστημα, ΜΗΝ καταναλώνετε μαλακό τυρί, ιδίως εισαγόμενο από χώρες εκτός των Η.Π.Α.

Αν αντιμετωπίζετε τροφική δηλητηρίαση, ενημερώστε τα άτομα που ενδέχεται να κατανάλωσαν την ίδια τροφή με εσάς, για την κατάστασή σας. Αν υποπτεύεστε ότι η μολυσμένη τροφή, είναι τροφή που αγοράσατε από τοπικό κατάστημα ή καταναλώσατε σε κάποιο εστιατόριο, ενημερώστε τους υπευθύνους τους καταστήματος / εστιατορίου, καθώς και το τοπικό κέντρο υγείας.






Χρόνια παγκρεατίτιδα


Oρισμός

Χρόνια παγκρεατίτιδα ονομάζεται το οίδημα (φλεγμονή) του παγκρέατος που οδηγεί σε ουλωτικές αλλοιώσεις του ιστού και απώλεια λειτουργίας του οργάνου. Το πάγκρεας είναι ένα όργανο που βρίσκεται πίσω από το στομάχι και παράγει τις χημικές ουσίες που απαιτούνται για την πέψη των τροφών. Παράγει επίσης δύο ορμόνες, την ινσουλίνη και τη γλυκαγόνη.


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Η χρόνια παγκρεατίτιδα προκαλεί φλεγμονή και ουλωτικές αλλοιώσεις του παγκρεατικού ιστού. Αυτό καθιστά το πάγκρεας ανίκανο να παραγάγει την απαραίτητη ποσότητα χημικών ουσιών (ενζύμων) που απαιτούνται για την αφομοίωση του λίπους από τον οργανισμό. Παρεμποδίζει επίσης την παραγωγή ινσουλίνης, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει διαβήτη.

Η ασθένεια τις περισσότερες φορές προκαλείται από τον αλκοολισμό ή την κατάχρηση αλκοόλ. Εν τούτοις, μερικές φορές το αίτιο δεν μπορεί να προσδιοριστεί. Η κληρονομικότητα παίζει όλο και μεγαλύτερο ρόλο. Άλλες ανωμαλίες που αυξάνουν τον κίνδυνο προσβολής από χρόνια παγκρεατίτιδα είναι:

  • Χρόνια απόφραξη του παγκρεατικού πόρου
  • Τραυματισμός
  • Υπερλιπιδεμία
  • Υπερπαραθυρεοειδισμός

Η χρόνια παγκρεατίτιδα εμφανίζεται συχνότερα στους άνδρες από ότι στις γυναίκες. Αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή οι διαταραχές λόγω κατανάλωσης αλκοόλ είναι συνηθέστερες στους άνδρες.


Συμπτώματα
  • Κοιλιακός πόνος
- Εντονότερος στην άνω κοιλία
- Μπορεί να διαρκεί από ώρες έως ημέρες
- Τελικά μπορεί να είναι συνεχής
- Μπορεί να επιδεινώνεται μετά από φαγητό ή ποτό
- Μπορεί να επιδεινώνεται με την κατανάλωση αλκοόλ
- Μπορεί να αντανακλά στην πλάτη
  • Προβλήματα στην πέψη
  • Λιπαρά κόπρανα
  • Ναυτία και εμετός
  • Ανοιχτόχρωμα κόπρανα ή κόπρανα στο χρώμα του αργίλου
  • Ακούσια απώλεια βάρους

Τα συμπτώματα μπορεί να εκδηλώνονται συχνότερα καθώς η ασθένεια επιδεινώνεται. Τα συμπτώματα μπορεί να μοιάζουν με εκείνα του καρκίνου του παγκρέατος. Αν μαζέψετε τα πόδια προς το στήθος, μερικές φορές βοηθά στην ανακούφιση του κοιλιακού πόνου που οφείλεται σε παγκρεατίτιδα.


Ενδείξεις και εξετάσεις

Διαγνωστικές εξετάσεις για την παγκρεατίτιδα είναι:
  • Ανίχνευση λίπους στα κόπρανα
  • Επίπεδα ορού αμυλάσης
  • Επίπεδα ορού λιπάσης
  • Επίπεδα θρυψινογόνου ορού

Η φλεγμονή ή οι αποτιτανώσεις στο πάγκρεας βρίσκονται με:


Για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση παγκρεατίτιδας μπορεί να γίνει και διερευνητική λαπαροτομία.


Θεραπεία

Στόχος της θεραπείας είναι:
  • Η πρόληψη της δυσπεψίας
  • Η ελάττωση του πόνου
  • Η μείωση της διέγερσης του παγκρέατος
  • Η αντιμετώπιση του διαβήτη (εάν υπάρχει)

Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει:

  • Αναλγητικά ή χειρουργική απονεύρωση για την ανακούφιση από τον πόνο
  • Διατροφή χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά
  • Λήψη αρκετών βιταμινών και ασβεστίου με τη διατροφή
  • Λήψη ινσουλίνης για τον έλεγχο των επιπέδων γλυκόζης
  • Λήψη παγκρεατικών ενζυμικών συμπληρωμάτων

Η χειρουργική επέμβαση ενδείκνυται εάν διαπιστωθεί απόφραξη. Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να πρέπει να αφαιρεθεί μέρος ή ολόκληρο το πάγκρεας.


Πρόγνωση

Πρόκειται για μια σοβαρή ασθένεια που μπορεί να οδηγήσει σε ανικανότητα ή και στον θάνατο. Μπορείτε να μειώσετε τον κίνδυνο εμφάνισής της, αποφεύγοντας το αλκοόλ.


Επιπλοκές
  • Ασκίτης
  • Απόφραξη του λεπτού εντέρου ή του χοληδόχου πόρου
  • Θρόμβωση της σπληνικής φλέβας
  • Συγκεντρώσεις υγρού στο πάγκρεας (παγκρεατικές ψευδοκύστες) που μπορεί να μολυνθούν
  • Υπολειτουργία του παγκρέατος
- Διαβήτης
- Δυσαπορρόφηση του λίπους


Πότε να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας


Ζητήστε να δείτε τον γιατρό σας εάν:
  • Εκδηλώσετε συμπτώματα παγκρεατίτιδας
  • Πάσχετε από παγκρεατίτιδα και τα συμπτώματά σας επιδεινώνονται ή δεν βελτιώνονται με τη θεραπεία


Πρόληψη

Ο εντοπισμός και η έγκαιρη θεραπεία του αιτίου της οξείας παγκρεατίτιδας μπορεί να προλάβει τη χρόνια παγκρεατίτιδα. Η αποφυγή υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ μειώνει δραματικά τον κίνδυνο αυτής της ασθένειας.




Δακτυλιοειδές πάγκρεας


Ορισμός

Το δακτυλιοειδές πάγκρεας είναι ένας δακτύλιος παγκρεατικού ιστού που περιβάλλει το δωδεκαδάκτυλο (το πρώτο κομμάτι του λεπτού εντέρου, ακριβώς κάτω από το στομάχι).


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Tο δακτυλιοειδές πάγκρεας οφείλεται σε ανώμαλη ανάπτυξη του παγκρέατος, πριν από τη γέννηση. Η ανωμαλία αυτή μπορεί να οδηγήσει σε στένωση του 12δάκτυλου λόγω της συμπίεσης από τον δακτύλιο του παγκρέατος.

Η πλήρης απόφραξη του 12δακτύλου παρατηρείται συχνά σε νεογνά με την πάθηση αυτή. Εντούτοις, οι μισές από τις περιπτώσεις δεν εντοπίζονται έως ότου εμφανιστούν τα συμπτώματα στην ενηλικίωση. Πιθανόν να υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που περνούν απαρατήρητες λόγω των ήπιων συμπτωμάτων.

Τα άτομα με την πάθηση αυτή έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να έχουν πεπτικό έλκος.


Συμπτώματα

  • Δυσανεξία στην τροφή στα νεογνά
  • Αίσθημα πληρότητας μετά τα γεύματα
  • Ναυτία και εμετός


Ενδείξεις και εξετάσεις

Ενδείξεις για ύπαρξη δακτυλιοειδούς παγκρέατος είναι:

  • Σύνδρομο Down
  • Άλλο συγγενές γαστρεντερικό πρόβλημα
  • Παγκρεατίτιδα
  • Υπερβολική συγκέντρωση αμνιακού υγρού κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης (πολυϋδράμνιο)

Διαγνωστικές εξετάσεις:



Θεραπεία

H χειρουργική παράκαμψη του αποφραγμένου σημείου του 12δακτύλου είναι η συνήθης αντιμετώπιση για την πάθηση αυτή.


Πρόγνωση

Η έκβαση είναι συνήθως καλή μετά τη χειρουργική επέμβαση.


Επιπλοκές

  • Παρεμποδιστικός ίκτερος
  • Παγκρεατίτιδα (φλεγμονή του παγκρέατος)
  • Πεπτικό έλκος
  • Διάτρηση του εντέρου λόγω απόφραξης
  • Περιτονίτιδα


Πότε να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας


Ζητήστε να δείτε τον γιατρό σας εάν εσείς ή το παιδί σας παρουσιάζετε οποιοδήποτε σύμπτωμα δακτυλιοειδούς παγκρέατος.

Γρίπη


Ορισμός

Η γρίπη πρόκειται για μεταδιδόμενη λοίμωξη της ρινός, του φάρυγγα και των πνευμόνων, η οποία οφείλεται στον ιό της γρίππης.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Η γρίππη, Influenza (γρίπη) Α, Influenza (γρίππη) Β,


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Σε ήπιες θερμοκρασίες, η γρίπη Α εμφανίζεται συνήθως κατά τις αρχές του χειμώνα και τις αρχές της άνοιξης. Η γρίππη Β μπορεί να εμφανιστεί καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.

Είναι σύνηθες, η γρίπη να μεταδοθεί μέσω εισπνοής σταγονιδίων από βήχα ή φτέρνισμα. Λιγότερο συχνή, είναι η μετάδοση από επαφή με επιφάνεια επιμολυσμένη με ιό (χειρολαβή ή ακουστικό τηλεφώνου) και κατόπιν αγγίξουμε το στόμα μας, τη ρίνη ή τους οφθαλμούς.

Τα συμπτώματα εκδηλώνονται 1 -7 ημέρες αργότερα (συνήθως μεταξύ 2 – 3 ημερών). Η γρίπη έχει μεγάλο βαθμό μεταδοτικότητας, καθ’ ότι μεταδίδεται μέσω του αέρα και πολλές φορές προσβάλλει ολόκληρες κοινότητες, προκαλώντας επιδημία κι αυτό με τη σειρά του, υψηλό βαθμό απουσίας των παιδιών από το σχολείο και των ενηλίκων από την εργασία τους. Πολλά παιδιά νοσούν μέσα σε 2 – 3 εβδομάδες αφού εμφανιστεί ο ιός στο σχολείο.

Οι περισσότεροι σημειώνουν βελτίωση εντός 1- 2 εβδομάδων, αλλά εκατοντάδες, νοσούν σε τέτοιο βαθμό που χρήζουν ενδονοσοκομειακή νοσηλεία. Περίπου 36.000 ασθενείς απεβιώνουν ετησίως από επιπλοκές της γρίππης.

Καθ’ ότι το συνάχι και η γρίπη εμφανίζουν παρόμοια συμπτώματα κι εμφανίζονται συνήθως την ίδια εποχή του χρόνου, πολλά άτομα συγχέουν αυτές τις δύο ασθένειες, αν και διαφέρουν σημαντικά. Πολλοί νοσούν από ένα απλό κρυολόγημα αρκετές φορές μέσα στο χρόνο, αλλά από τη γρίππη μόνον μία φορά μέσα σε λίγα χρόνια.

Πολλοί χρησιμοποιούν τον όρο «γρίπη στομάχου» για να περιγράψουν μια βακτηριακή ασθένεια, της οποίας ο έμετος και η διάρροια είναι τα κυριότερα συμπτώματα. Εσφαλμένα χρησιμοποιείται αυτός ο όρος, μιας και τα στομαχικά συμπτώματα δεν οφείλονται στον ιό της γρίππης. Οι λοιμώξεις που οφείλονται στον ιό της γρίππης είναι πρωτίστως αναπνευστικές λοιμώξεις.


Συμπτώματα

Η γρίπη εμφανίζεται αιφνίδια, με πυρετική κίνηση μεταξύ των 39˚C και 41˚C (ένας ενήλικας συχνά παρουσιάζει χαμηλότερο πυρετό απ’ ότι ένα παιδί). Ο πυρετός συνήθως διαρκεί από μία έως δύο ημέρες, αλλά μπορεί να διαρκέσει κι ως 5 ημέρες.

Άλλα συχνά συμπτώματα περιλαμβάνουν:

  • Σωματικό άλγος
  • Ρίγη
  • Ζάλη
  • Ερυθρότητα προσώπου
  • Κεφαλαλγία
  • Έλλειψη ενέργειας
  • Ναυτία
  • Έμετος

Κατά τη διάρκεια της 2ης – 4ης ημέρας της ασθένειας, τα συμπτώματα «ολόκληρου του σώματος» αρχίζουν να υποχωρούν και να κάνουν πιο έντονη την εμφάνισή τους τα αναπνευστικά συμπτώματα.

Το κυριότερο αναπνευστικό σύμπτωμα, είναι συνήθως ο ξηρός βήχας. Οι περισσότεροι ασθενείς παρουσιάζουν κεφαλαλγία και πονόλαιμο. Η ρινική καταρροή (ρινικές εκκρίσεις) και το φτέρνισμα είναι σύνηθες.

Αυτά τα συμπτώματα (εξαιρουμένου του βήχα) υποχωρούν εντός 4 – 7 ημερών. Κάποιες φορές ο πυρετός επανέρχεται. Ο βήχας και η κόπωση συχνά επιμένουν για αρκετές εβδομάδες μετά την αποδρομή των λοιπών συμπτωμάτων.

Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

  • Απώλεια όρεξης
  • Μυαλγίες και δυσκαμψία
  • Ρινική συμφόρηση
  • Εφίδρωση
  • Επιδείνωση ή προσβολή από άλλη ασθένεια, όπως άσθμα ή καρδιακή ανεπάρκεια


Σημεία κι εξετάσεις


Μια λεπτομερής φυσική εξέταση, βοηθά στην εκτίμηση του ασθενούς αν νοσεί ή όχι από τη γρίπη. Σε κάποιες περιπτώσεις που ο ιατρός υποπτεύεται πνευμονία, διεξάγεται ακτινογραφία θώρακος.

Ίσως χρειαστούν περαιτέρω αιματολογικές εξετάσεις, οι οποίες περιλαμβάνουν ποσοτικό προσδιορισμό του αίματος, καλλιέργεια αίματος και πτυέλων.

Η συνηθέστερη μέθοδος διάγνωσης της γρίπης είναι μια εξέταση ανίχνευσης αντιγόνου, η οποία διεξάγεται από συλλογή εκκριμάτων από τη ρίνη και το φάρυγγα κι αποστέλλοντας τη προς εξέταση.

Τα αποτελέσματα αυτών των εξετάσεων διατίθενται ταχύτατα και βοηθούν να καθοριστεί εάν ο ασθενής χρήζει συγκεκριμένη θεραπευτική αγωγή. Ωστόσο, αν ο ιός τη γρίπης έχει εξαπλωθεί εντός μιας κοινότητας, η διάγνωση συχνά τίθεται κατόπιν ταυτοποίησης των συμπτωμάτων δίχως την διεξαγωγή περαιτέρω εξετάσεων.


Θεραπεία

Αν νοσείτε από ήπια ασθένεια και δεν ανήκετε σε ομάδες υψηλού κινδύνου, λάβετε τα παρακάτω μέτρα:

  • Αναπαυθείτε
  • Λάβετε φαρμακευτικά σκευάσματα που ανακουφίζουν τα συμπτώματα και σας βοηθούν να αναπαυθείτε
  • Καταναλώνετε πολλά υγρά
  • Αποφύγετε τη λήψη ασπιρίνης (ιδίως οι έφηβοι και τα παιδιά)
  • Αποφύγετε την κατανάλωση αλκοόλ και καπνού
  • Αποφύγετε τα αντιβιοτικά (μονάχα αν κρίνεται απαραίτητο για την αντιμετώπιση άλλης πάθησης)


Αν η διάγνωση της γρίππης τεθεί εντός 48 ωρών μετά την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων, κι ανήκετε σε ομάδα υψηλού κινδύνου εμφάνισης επιπλοκών, τα αντιϊκά φαρμακευτικά σκευάσματα, θα σας βοηθήσουν να μειώσετε τη διάρκεια των συμπτωμάτων σας, κατά μία ημέρα.

Τα παιδιά συνήθως δε χρήζουν θεραπευτικής αγωγής, αν και σε μεμονωμένες περιπτώσεις που η διάγνωση τεθεί έγκαιρα και το παιδί – ασθενής ανήκει σε ομάδα υψηλού κινδύνου, τότε μπορεί να λάβει θεραπευτική αγωγή.

Η αγωγή θα βοηθήσει μονάχα αν λήφθηκε έγκαιρα κι αν η ασθένεια πράγματι πρόκειται για γρίπη. Δε θα βοηθήσει καθόλου αν πρόκειται για ένα απλό κρυολόγημα.


Πρόγνωση

Άτομα οποιασδήποτε ηλικίας μπορούν να παρουσιάσουν επιπλοκές από τη γρίπη, αλλά αυτοί που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου διαθέτουν τα παρακάτω χαρακτηριστικά:

  • Ηλικία άνω των 60 ετών
  • Παιδιά ηλικίας 6 μηνών έως 2 ετών
  • Εγκυμονούσες γυναίκες άνω των τριών μηνών κατά τη περίοδο έξαρσης της γρίπης
  • Άτομα που ζουν σε κέντρα φροντίδας επί μακρά χρονική περίοδο
  • Άτομα με χρόνια καρδιοπάθεια, διαταραχές των νεφρών ή πνευμόνων, σακχαρώδη διαβήτη ή χαμηλό ανοσοποιητικό σύστημα

Άτομα που δε πάσχουν από άλλες παθολογικές καταστάσεις (υγιής), σημειώνουν υποχώρηση των συμπτωμάτων τους μέσα σε 7 – 10 ημέρες.


Επιπλοκές

Πιθανές επιπλοκές, κυρίως των ασθενών που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου, περιλαμβάνουν:
  • Πνευμονία
  • Εγκεφαλίτιδα (λοίμωξη του εγκεφάλου)
  • Βρογχίτιδα
  • Λοιμώξεις των παραρρίνιων κόλπων
  • Ωτικές λοιμώξεις



Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό


Καλέστε τον ιατρό σας αν ανήκετε σε ομάδα υψηλού κινδύνου εμφάνισης συμπτωμάτων της γρίπης ή αν η κατάστασή σας επιδεινωθεί σοβαρά.


Πρόληψη

Συστήνεται ετήσιος εμβολιασμός στα παιδιά άνω των 6 μηνών, στους έφηβους και στους ενήλικες.

Το εμβόλιο διατίθεται σε εφ΄ άπαξ ενέσιμη μορφή ή σε ρινική εισπνεόμενη μορφή.



Κοιλιοκάκη - Ιδιοπαθής στεατόρροια


Ορισμός

Η κοιλιοκάκη αποτελεί μια κληρονομική, αυτοάνοση νόσο, σύμφωνα με την οποία έχει υποστεί βλάβη ο βλεννογόνος του λεπτού εντέρου, λόγω κατανάλωσης γλουτένης κι άλλων πρωτεϊνών που ανευρίσκονται στο σιτάρι, στο κριθάρι, στη σίκαλη και πιθανόν στη βρώμη.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Ιδιοπαθής στεατόρροια, Μη τροπική σπρου, Δυσανεξία στη γλουτένη, Γλουτενοευαίσθητη εντεροπάθεια.


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου


Παραμένει άγνωστη η αιτία πρόκλησης της κοιλιοκάκης. Το εντερικό τοίχωμα διαθέτει προεκβολές (που ονομάζονται λαχνοί / λαχνώδες προεκβολές), οι οποίες απορροφούν τα θρεπτικά συστατικά. Σε μια αδιάγνωστη ή δίχως αγωγή κοιλιοκάκη, οι λαχνωτές αυτές προεκβολές επιδεινώνονται, με αποτέλεσμα τη διαταραχή της φυσιολογικής απορρόφησης των θρεπτικών ουσιών.

Η νόσος μπορεί να αναπτυχθεί καθ’ όλη τη διάρκεια ενός ατόμου, από τη βρεφική ηλικία έως τα βαθιά γεράματα.

Όσοι έχουν οικογενειακό ιστορικό της νόσου, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης της πάθησης. Η διαταραχή είναι πιο συχνή στους Καυκάσιους και στα άτομα με ευρωπαϊκή καταγωγή, ενώ οι γυναίκες φαίνεται να είναι πιο ευάλωτες απ’ ότι οι άνδρες.

Αρκετές είναι οι παθήσεις και οι καταστάσεις που συνοδεύουν την κοιλιοκάκη, συμπεριλαμβανομένου τις παρακάτω:

  • Αναιμία
  • Αυτοάνοσες διαταραχές, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα κι ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος
  • Κάποιοι συγκεκριμένοι τύποι καρκίνου του εντέρου
  • Ερπητοειδής δερματίτιδα
  • Σύνδρομο Down
  • Δυσανεξία στη λακτόζη
  • Αποβολή ή ανεξήγητη στειρότητα
  • Νευρολογικές καταστάσεις
  • Οστεοπόρωση ή οστεοπενία
  • Θυρεοειδική πάθηση
  • Σακχαρώδης διαβήτη τύπου I



Συμπτώματα


Τα συμπτώματα της κοιλιοκάκης διαφέρουν αξιοσημείωτα από άτομο σε άτομο. Αυτή είναι και η αιτία που καθυστερεί πολλές φορές να τεθεί η διάγνωση. Για παράδειγμα, ένας ασθενής μπορεί να παρουσιάσει δυσκοιλιότητα, ένας άλλος διάρροια κι ένας τρίτος ασθενής να μην παρουσιάζει καμία διαταραχή του εντερικού συστήματος.

Μια μερική κατανομή των γααστρεντερικών συμπτωμάτων:

  • Κοιλιακό άλγος
  • Κοιλιακή διάταση, μετεωρισμός, αέρια, δυσπεψία
  • Δυσκοιλιότητα
  • Μειωμένη όρεξη (ίσως αυξημένη ή χωρίς μεταβολές)
  • Διάρροια - χρόνια ή περιστασιακή
  • Δυσανεξία στη λακτόζη (αποτελεί πάθηση που χρήζει διαφοροδιάγνωση, συνήθως υποχωρεί μετά τη λήψη θεραπευτικής αγωγής)
  • Ναυτία κι έμετος
  • Κόπρανα που επιπλέον, έντονης οσμής, αιματηρά ή με πρόσμιξη λίπους
  • Ανεξήγητη απώλεια βάρους (αν και δεν αποκλείεται ασθενής κατά τη διάγνωση να είναι υπέρβαρος ή φυσιολογικού σωματικού βάρους)

Μια μερική κατανομή των μη γαστρεντερικών συμπτωμάτων:

  • Αναιμία (χαμηλός ποσοτικός προσδιορισμός αίματος)
  • Οστικό κι αρθρικό άλγος
  • Πάθηση του οστίτη ιστού (οστεοπόρωση, κυφωσκολίωση, κάταγμα)
  • Δύσπνοια / άπνοια (που οφείλεται στην αναιμία)
  • Ταχεία / εύκολη πρόκληση εκχυμώσεων
  • Διαταραχές της αδαμαντίνης των οδόντων κι αποχρωματισμός
  • Κατάθλιψη
  • Κόπωση
  • Καθυστερημένη ανάπτυξη των παιδιών (στα παιδιά)
  • Απώλεια τριχών
  • Υπογλυκαιμία (χαμηλή τιμή σακχάρου αίματος)
  • Οξυθυμία κι αλλαγές στη συμπεριφορά
  • Υποσιτισμός
  • Στοματικά έλκη
  • Επώδυνες μυϊκές συσπάσεις
  • Ρινορραγία
  • Επιληπτικοί παροξυσμοί
  • Κοντό ανάστημα, ανεξήγητο
  • Δερματικές παθήσεις (ερπητοειδής δερματίτιδα)
  • Οίδημα / διόγκωση γενικευμένη ή κοιλιακή
  • Ένδεια βιταμινών ή μετάλλων, ενός ή περισσοτέρων θρεπτικών συστατικών (για παράδειγμα σιδήρου, φυλλικού οξέος, βιταμίνης Κ)



Σημεία κι εξετάσεις

  • Ο ποσοτικός προσδιορισμός του αίματος (CBC), ίσως αναδείξει σημεία αναιμίας. Στην περίπτωση που διαπιστωθεί αναιμία, είναι πολύ σημαντικό να προσδιοριστεί η αιτία.
  • Η αύξηση του επιπέδου της αλκαλικής φωσφατάσης θέτει την υπόνοια απώλειας οστίτη ιστού
  • Χαμηλές τιμές χοληστερόλης κι αλβουμίνης, ίσως αποτελούν σημεία δυσαπορρόφησης και υποσιτισμού
  • Ίσως σημειωθεί και ήπια αύξηση των τιμών των ηπατικών ενζύμων και πηξιολογικές διαταραχές αίματος.
Κάποια ειδικά αντισώματα ανιχνεύονται με αιματολογικές εξετάσεις, οι οποίες διεξάγονται μετά από ιατρική εντολή, στην περίπτωση υποψίας της κοιλιοκάκης. Σε θετικό αποτέλεσμα των παραπάνω εξετάσεων διεξάγεται εν συνεχεία μια γαστροσκόπηση με σκοπό τη λήψη δείγματος ιστού για βιοψία από το πρώτο τμήμα του λεπτού εντέρου (από το δωδεκαδάκτυλο).

Υπάρχει επίσης δυνατότητα προσδιορισμού μέσω γενετικών εξετάσεων αίματος, της πιθανότητας που διατρέχει κάποιος να αναπτύξει την πάθηση της κοιλιοκάκης.

Μια ενδοσκοπική εντεροσκόπηση (κολονοσκόπηση) των κατωτέρων τμημάτων του εντέρου που παρουσιάζουν και τη μεγαλύτερη συχνότητα εντόπισης της νόσου, αναδεικνύει την επιπέδωση των λαχνών.

Μια επαναληπτική βιοψία ή κύκλος αιματολογικών εξετάσεων, διεξάγεται συνήθως μερικούς μήνες αφού τεθεί η διάγνωση και ληφθεί αγωγή. Κατ’ αυτόν τον τρόπο επιβεβαιώνεται η διάγνωση. Φυσιολογικά αποτελέσματα των παραπάνω εξετάσεων, αντιστοιχούν σε θετική αντίδραση στη θεραπεία, επιβεβαιώνοντας και πάλι τη διάγνωση. Κάτι τέτοιο ωστόσο, δεν επισημαίνει και την ίαση της πάθησης.



Θεραπεία

Απαιτείται εφ’ όρου ζωής η λήψη τροφής / διατροφή χωρίς γλουτένη. Με αυτόν τον τρόπο ενισχύεται η επούλωση των εντερικών λαχνών. Περιορίστε τις τροφές, τα ποτά και τα φαρμακευτικά σκευάσματα που περιέχουν σιτάρι, κριθάρι, σίκαλη και πιθανόν βρώμη.

Οφείλεται να διαβάζετε προσεκτικά τις ετικέτες των τροφών και των φαρμάκων για πιθανές κρυφές πηγές ιχνών των προαναφερθέντων, καθώς και παραγώγων τους. Δεν θα ήταν προτιμητέο να συνεχίζετε να ακολουθείτε την αμερικανική δίαιτα, μιας και η τελευταία περιέχει πολλά ίχνη από σιτάρι και κριθάρι. Με την κατάλληλη μόρφωση και προγραμματισμό, μπορείτε να επιτύχετε το στόχο της επούλωσης.

ΜΗ ξεκινήσετε μια διατροφή που δεν περιέχει γλουτένη προτού τεθεί η διάγνωση. Κάτι τέτοιο θα επηρεάσει μελλοντικές εξετάσεις προσδιορισμού της νόσου.

Ο ιατρός σας, ίσως σας συστήσει συμπληρώματα βιταμινών και μετάλλων προς διόρθωση των θρεπτικών διαταραχών. Περιστασιακά, ίσως συστηθούν και κορτικοστεροειδή (όπως πρεδνιζόνη) για μικρό χρονικό διάστημα ή για αντιμετώπιση της αποφρακτικής κοιλιοκάκης. Ακολουθώντας μια καλά ισορροπημένη διατροφή που δεν περιέχει γλουτένη, αποτελεί σε γενικές γραμμές, τη μόνη απαραίτητη αγωγή για μια φυσιολογική κλινική κατάσταση.

Αφού τεθεί η διάγνωση, αναζητήστε βοήθεια από αναγνωρισμένο διατροφολόγο με ειδικότητα στην κοιλιοκάκη και στη διατροφή που δεν περιέχει γλουτένη. Μια ομάδα υποστήριξης μπορεί επίσης να σας βοηθήσει να αντιμετωπίσετε την πάθηση και τις διατροφικές σας συνήθειες.


Πρόγνωση

Το πιο σημαντικό μέτρο λήψης για τη βελτίωση της υγείας σας είναι να αφαιρέσετε από τη διατροφή σας όλα τα βλαβερά συστατικά. Ακολουθώντας μια αυστηρή διατροφή έχετε πολλές πιθανότητες να ζήσετε μια μακρόχρονη, γεμάτη υγεία ζωή, εκτός κι αν ήδη είχατε υποστεί μόνιμες βλάβες προτού τεθεί η διάγνωση.


Επιπλοκές

Οφείλετε να ακολουθείτε προσεκτικά κι αδιάκοπα μια διατροφή χωρίς γλουτένη. Εάν η νόσος παραμείνει δίχως αγωγή μπορεί να προκαλέσει νοσηρές επιπλοκές.

Η καθυστερημένη διάγνωση ή η άρνηση να ακολουθήσετε συγκεκριμένη διατροφή, θέτει τον κίνδυνο να παρουσιάσετε μία από τις παρακάτω καταστάσεις:

  • Αυτοάνοσες διαταραχές
  • Συγκεκριμένους τύπους καρκίνου του εντέρου
  • Κατάγματα
  • Στειρότητα
  • Αποβολή
  • Οστεοπόρωση


Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Καλέστε τον ιατρό σας αν παρουσιάσετε συμπτώματα κοιλιοκάκης.


Πρόληψη

Καθ’ ότι παραμένει άγνωστη η αιτία πρόκλησης της πάθησης, δεν υπάρχει τρόπος πρόληψής της. Γνωρίζοντας ωστόσο τους παράγοντες κινδύνου (όπως η ύπαρξη οικογενειακού μέλους με αυτή τη νόσο), αυξάνονται οι πιθανότητες πρώιμης διάγνωσης κι ενός μακροχρόνιου βίου.

Γρίπη τύπου Α - H1N1 - Γρίπη των χοίρων


Τι είναι ο νέος ιός της γρίπης;

Ο νέος ιός της γρίπης Α(Η1Ν1) που απομονώθηκε για πρώτη φορά φέτος είναι ένας νέος υπότυπος του ιού της γρίπης που επηρεάζει κ αι τους ανθρώπους. Περιέχει γονίδια από ιό της γρίπης των χοίρων, των πτηνών και των ανθρώπων σε ένα συνδυασμό που δεν είχε εμφανιστεί ποτέ έως τώρα. Μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο και η νόσηση έχει περιγραφεί ως πολύ σοβαρή σε κάποιες περιπτώσεις.


Ποια είναι τα συμπτώματα της γρίπης από το νέο ιό;

Τα συμπτώματα της νόσου είναι παρόμοια με αυτά της εποχικής γρίπης και μπορεί να περιλαμβάνουν αιφνίδια έναρξη πυρετού και συμπτώματα από το αναπνευστικό σύστημα (όπως βήχας, καταρροή, πονόλαιμος, πόνος στους μυς, πονοκέφαλος), ενώ μπορεί να παρουσιαστούν και άλλα συμπτώματα, όπως ρίγη, αίσθημα κόπωσης, διάρροια και έμετοι.
Σε μερικές περιπτώσεις, παρατηρείται σοβαρή νόσηση σε κατά τα άλλα υγιείς ανθρώπους που μολύνονται με τον ιό.


Πώς μολύνονται οι άνθρωποι με το νέο ιό της γρίπης Α(Η1Ν1);


Οι άνθρωποι μολύνονται με τον ιό με τον ίδιο τρόπο όπως και στην εποχική γρίπη. Μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο μέσω σταγονιδίων από ασθενή που βήχει ή φτερνίζεται. Ο ιός μπορεί να μεταδοθεί και έμμεσα, όταν τα μολυσμένα σταγονίδια που προέρχονται από ασθενή εγκαθίστανται στα χέρια του ή σε άλλες επιφάνειες που μπορεί στη συνέχεια να μεταδώσουν τον ιό σε ανθρώπους που τις ακουμπούν και, στη συνέχεια, ακουμπούν τη μύτη ή το στόμα τους.


Ποια είναι η περίοδος επώασης; Ποια είναι η περίοδος μεταδοτικότητας;

Οι μελέτες που διεξάγονται δείχνουν ότι η περίοδος επώασης είναι μεταξύ 1 και 7 ημερών. Δηλαδή, από τη στιγμή που ο ιός θα εισέλθει στον ανθρώπινο οργανισμό, η τα συμπτώματα θα ξεκινήσουν κάποια στιγμή μεταξύ της επόμενης ημέρας και 7 ημερών αργότερα.
Ο ιός μεταδίδεται από νοσούντες ανθρώπους, κυρίως όσο έχουν συμπτώματα, αλλά μπορεί και ώς 7 ημέρες από την έναρξη των συμπτωμάτων τους, προκειμένου για ενήλικες, και ενδεχομένως περισσότερο, προκειμένου για παιδιά.


Υπάρχει εμβόλιο για το νέο ιό γρίπης Α(Η1Ν1);

Δύο εμβόλια κατά της γρίπης από το νέο ιό Α(Η1Ν1) κυκλοφορούν στην Ελλάδα: το Focetria© (Novartis) και το Pandemrix© (GlaxoSmithKline).



Το υπάρχον εμβόλιο για την εποχική γρίπη προστατεύει τον άνθρωπο από το
νέο ιό γρίπης Α/Η1Ν1;


Παρότι ο νέος ιός έχει κάποιες ομοιότητες με την κοινή εποχική γρίπη, δεν φαίνεται ότι το εμβόλιο της εποχικής γρίπης προστατεύει από το νέο ιό Α/Η1Ν1.



Μπορεί να θεραπευτεί η γρίπη από το νέο ιό Α/Η1Ν1 στους ανθρώπους;

Οι περισσότεροι άνθρωποι που νοσούν με τη νέα γρίπη αναρρώνουν μόνοι τους μετά από λίγες ημέρες, χωρίς τη λήψη φαρμακευτικής αγωγής. Από τα διαθέσιμα φάρμακα, ο νέος ιός γρίπης A/H1N1 είναι ευαίσθητος στους αναστολείς νευραμινιδάσης (οσελταμιβίρη και ζαναμιβίρη) αλλά ανθεκτικός στην αμανταδίνη και ριμανταδίνη. Πάντως η θεραπεία για τη γρίπη είναι κυρίως συμπτωματική. Η αντι-ιική θεραπεία είναι σημαντική στα σοβαρά περιστατικά.


Μπορεί ο ιός να είναι ανθεκτικός στην αντι-ιική θεραπεία;

Κάποιες περιπτώσεις έχουν αναφερθεί όπου ο ιός ήταν ανθεκτικός στην οσελταμιβίρη. Μέχρι τώρα, αυτές οι περιπτώσεις είναι μεμονωμένες, ο ιός παραμένει ευαίσθητος στη ζαναμιβίρη και δεν υπάρχει ακόμα κάποια ανησυχία για τη δημόσια υγεία. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας παρακολουθεί τις σχετικές εξελίξεις πολύ στενά.


Πώς μπορώ να ενημερώνομαι για την κατάσταση στην Ελλάδα και την
Ευρώπη;


Η κατάσταση στην Ελλάδα επιτηρείται από το ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ, το οποίο δημοσιεύει εβδομαδιαίες εκθέσεις στην ιστοσελίδα http://www.keelpno.gr. . Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Νοσημάτων (ECDC) διατηρεί σχετική ιστοσελίδα:
http://ecdc.europa.eu/en/healthtopics/Pages/Influenza_A(H1N1)_Outbreak.aspx



Πώς ξεσπάει μία πανδημία;

Ένα από τα σημαντικότερα συστατικά για την εκδήλωση μιας πανδημίας είναι η εισαγωγή ενός δυνητικά πανδημικού ιού, δηλαδή ενός νέου ιού στον οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ανοσία. Στην περίπτωση της τρέχουσας πανδημίας, δεν γνωρίζουμε ακόμα ποιο ποσοστό του πληθυσμού έχει κάποιου τύπου ανοσία στο νέο ιό.

Σε μια πανδημία γρίπης, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ελαφρά συμπτώματα και λίγοι θα είναι ασυμπτωματικοί. Όμως, θα υπάρχει ένα μικρό ποσοστό που θα έχει σοβαρά συμπτώματα και θα χρειαστεί νοσηλεία. Ένα ακόμα μικρότερο ποσοστό θα νοσήσει πολύ σοβαρότερα και ίσως πεθάνει εξαιτίας επιπλοκών της νόσου. Οι τελευταίες πανδημίες ξέσπασαν το 1918, το 1957, και το 1968. Η κάθε πανδημία είχε τα δικά της χαρακτηριστικά, μιας και ο κάθε ιός διέφερε όσον αφορά στη σοβαρότητά ή τις επιπλοκές του.


Τι πρέπει να κάνει κάποιος που έχει συμπτώματα γρίπης;

Για να προστατεύσει τόσο τον εαυτό του όσο και τους άλλους:
- όσο έχει κάποιος συμπτώματα, να παραμένει μακριά από άλλους
- να μην πηγαίνει δουλειά ή σχολείο για όσο έχει συμπτώματα
- να αποφεύγει τις μαζικές συγκεντρώσεις
- να καλύπτει τη μύτη και το στόμα του όταν βήχει ή φτερνίζεται
- να πετάει το χαρτομάντηλο με το οποίο σκούπισε το πρόσωπό του στα σκουπίδια μετά τη χρήση του
- να πλένει συχνά τα χέρια του με νερό και σαπούνι. Μαντηλάκια με οινόπνευμα μπορεί επίσης να βοηθούν
- να αποφεύγει να ακουμπάει τα μάτια, τη μύτη και το στόμα του


Ποιες είναι οι πληθυσμιακές ομάδες που είναι πιθανότερο να νοσήσουν βαριά,
αν νοσήσουν
;

Ένα μικρό ποσοστό των ανθρώπων που εκδηλώνουν συμπτώματα της νέας γρίπης αναμένεται να νοσήσει βαριά: περίπου 2-3 στους 1.000 μπορεί να χρειαστούν νοσηλεία. Από αυτούς που αναπτύσσουν συμπτώματα, 1 στα 10.000 ή 20.000 μπορεί να πεθάνει. Οι περισσότεροι από τους ασθενείς με νέα γρίπη που πέθαναν στην Ευρώπη έως τώρα ανήκαν σε μία από τις παρακάτω κατηγορίες:

- άνθρωποι με χρόνια νοσήματα όπως σακχαρώδης διαβήτης, καρδιοαγγειακές παθήσεις, χρόνιες αναπνευστικές παθήσεις ή καταστάσεις που δυσχεραίνουν την αναπνοή, όπως η παχυσαρκία,
- έγκυες γυναίκες,
- νεαρά παιδιά, κυρίως κάτω των 2 ετών.

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΜΕΑ) έχει συστήσει ότι οι έγκυες γυναίκες
μπορούν να λαμβάνουν οσελταμιβίρη.


Πως μπορώ να προστατευτώ από τη νόσο;

• Πλένετε τακτικά και σχολαστικά τα χέρια σας –και όχι απλώς τοποθετώντας τα
κάτω από τρεχούμενο νερό βρύσης. Χρειάζεται πλύσιμο τουλάχιστον 20
δευτερολέπτων,
• Προσπαθήστε να διατηρείτε μια καλή γενική φυσική κατάσταση. Να κοιμάστε
αρκετά, να διαχειρίζεστε το άγχος σας, να γυμνάζεστε, να καταναλώνετε πολλά
υγρά και να τρώτε υγιεινά,
• Αποφεύγετε στενές επαφές με άτομα που έχουν συμπτώματα γρίπης,
• Αποφεύγετε τις μεγάλες συναθροίσεις,
• Αποφεύγετε να ακουμπάτε επιφάνειες που μπορεί να έχουν μολυνθεί με τον ιό της
γρίπης,
• Αποφεύγετε να ακουμπάτε τη μύτη και τα μάτια σας.


Ποιες επιφάνειες είναι πιθανότερο να είναι πηγές μόλυνσης;

Ο ιός μπορεί να μεταδοθεί όταν κάποιος ακουμπήσει μια μολυσμένη επιφάνεια και, στη συνέχεια, ακουμπήσει τα μάτια, τη μύτη ή το στόμα του. Σταγονίδια που φέρουν τον ιό εκτοξεύονται από το στόμα και τη μύτη των νοσούντων ατόμων και ταξιδεύουν μέσω του αέρα. Αυτά μπορεί μετά να βρεθούν σε βιβλία, τραπέζια, χερούλια από πόρτες κ.τ.λ. και να προκαλέσουν νόσηση σε υγιές άτομο όταν έρθουν σε επαφή με
τα μάτια, τη μύτη ή το στόμα. Μελέτες έχουν δείξει ότι ο ιός μπορεί να επιβιώσει σε τέτοιες επιφάνειες για 2-8 ώρες. Γι’αυτό το λόγο, είναι σημαντικό να διατηρούνται καθαρά τα κωμωδίνα και οι επιφάνειες στο μπάνιο και στην κουζίνα με τη χρήση απολυμαντικών ουσιών, σύμφωνα με το υλικό κατασκευής της κάθε επιφάνειας.



Πώς μπορώ να αποφύγω τη διασπορά ιών όταν είμαι άρρωστος;

- Περιορίστε την επαφή με άλλα άτομα όσο το δυνατόν περισσότερο. Μην πηγαίνετε σχολείο ή δουλειά για 7 ημέρες από την έναρξη των συμπτωμάτων ή μέχρι να υποχωρήσουν τα συμπτώματά σας,
- Καλύπτετε τη μύτη και το στόμα σας με ένα χαρτομάντηλο όποτε βήχετε ή φτερνίζεστε. Πετάξτε το χαρτομάντηλο στο καλάθι των αχρήστων μετά τη χρήση του και πλύνετε τα χέρια σας,
- Πλένετε τα χέρια σας συχνά και νερό και σαπούνι, κυρίως μετά από βήχα ή πταρμό. Τα υγρά καθαρισμού με βάση το οινόπνευμα είναι επίσης
αποτελεσματικά.



Ποια είναι η καλύτερη τεχνική πλυσίματος των χεριών για την αποφυγή
νόσησης;


Πλένετε τα χέρια σας με νερό και σαπούνι ή καθαρίζετέ τα με υγρά με βάση το οινόπνευμα. Το πλύσιμο των χεριών με ζεστό νερό και σαπούνι πρέπει να διαρκεί τουλάχιστον 20 δευτερόλεπτα. Όταν το νερό ή/και το σαπούνι δεν είναι διαθέσιμα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν καθαριστικά μαντήλια μιας χρήσης με βάση το οινόπνευμα ή τζελ καθαρισμού. Αν χρησιμοποιείτε τζελ, τρίβετε τα χέρια σας μέχρι να
απορροφηθεί το τζελ. Τα τζελ δεν χρειάζονται νερό.


Τι πρέπει να κάνω αν θέλω να ταξιδέψω;

Δεν υπάρχει κάποια απαγόρευση ή περιορισμός στα ταξίδια, αν και όποιος νοσεί καλό θα ήταν να αναβάλει το ταξίδι του μέχρι να γίνει καλά, τόσο για τη δική του υγεία όσο και για την υγεία των άλλων. Όποιος αναπτύξει συμπτώματα μετά από ταξίδι θα πρέπει να αναζητήσει ιατρική συμβουλή.


Τι είναι η γρίπη των χοίρων;

Η γρίπη των χοίρων είναι μία οξεία ιογενής λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος των χοίρων που προκαλείται από ιό γρίπης τύπου Α. Ο ιός μεταδίδεται σε άγρια πτηνά, πουλερικά, άλογα και ανθρώπους, αλλά η μετάδοση από το ένα ζωικό είδος στο άλλο είναι σπάνια. Έως τώρα έχουν απομονωθεί σε χοίρους τρεις υπότυποι του ιού της γρίπης: ο Η1Ν1, ο Η1Ν2 και ο Η3Ν2.


Μπορούν να μολυνθούν και οι άνθρωποι από γρίπη των χοίρων;

Ναι. Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 είχαν αναφερθεί μεμονωμένα κρούσματα γρίπης των χοίρων σε ανθρώπους που είχαν άμεση επαφή με τα ζώα (π.χ. εργαζόμενοι σε φάρμες με χοίρους). Στην Ευρώπη, έχουν αναφερθεί 17 κρούσματα γρίπης των χοίρων από το 1958. Στις ΗΠΑ, μία επιδημία γρίπης των χοίρων αναφέρθηκε σε στρατιωτικό προσωπικό στο Fort Dix του New Jersey το 1976, αν και δεν αποδείχθηκε ποτέ επιδημιολογική σχέση με χοίρους. Υπήρχε, όμως, μετάδοση της νόσου από άνθρωπο σε άνθρωπο, γεγονός που οδήγησε σε περισσότερα από 200 κρούσματα, εκ των οποίων 12 νοσηλεύθηκαν και ένα απεβίωσε. Σε αντίθεση με τη γρίπη των χοίρων, η γρίπη από το νέο ιό Α(Η1Ν1) μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο.


Μπορεί ο ιός της νέας γρίπης να μεταδοθεί στους ανθρώπους μέσω της
κατανάλωσης χοιρινού ή παραγώγων του;


Όχι. Ο νέος ιός της γρίπης δεν μεταδίδεται με την κατανάλωση καλομαγειρεμένου χοιρινού κρέατος ή παραγόντων του. Αυτός ο νέος ιός δεν έχει απομονωθεί μέχρι σήμερα σε ζώα και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι ο ιός βρίσκεται στην αλυσίδα παραγωγής χοιρινού κρέατος. Ο Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων (EFSA) και το Ευρωπαϊκό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ECDC) δεν είναι ενήμερα
για απολύτως κανένα επιστημονικά τεκμηριωμένο δεδομένο που να συνηγορεί υπέρ της άποψης ότι ο νέος ιός της γρίπης Α/Η1Ν1 μπορεί να μεταδοθεί στον άνθρωπο μέσω κατανάλωσης κρέατος, όπως είναι το χοιρινό κρέας και τα παράγωγά του. Ανεξάρτητα από την τρέχουσα επιδημία, συνιστάται η σωστή θερμική επεξεργασία των τροφίμων πριν την κατανάλωσή τους (μαγείρεμα ώστε η θερμοκρασία σε όλο το
τμήμα του μαγειρευόμενου κρέατος να φθάσει τους 70ºC) για την αποφυγή τροφιμογενών νοσημάτων. Πάντα συνιστάται η τήρηση καλών πρακτικών υγιεινής στις κουζίνες, καθώς και το πλύσιμο των χεριών, των επιφανειών και του χρησιμοποιούμενου εξοπλισμού με σαπούνι μετά το χειρισμό ωμού κρέατος.


Μπορεί ο νέος ιός να μεταδοθεί από χοίρους στον άνθρωπο και το
αντίστροφο;


Στις 2 Μαΐου 2009, αναφέρθηκε από τον Καναδά ότι ένας κτηνοτρόφος μόλυνε χοίρους με τον ιό Α(Η1Ν1). Παρόμοια περιστατικά αναφέρθηκαν στην Αργεντινή και την Αυστραλία. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) αναφέρει ότι, πράγματι, είναι πιθανή η μόλυνση ανθρώπων που εργάζονται σε στενή επαφή με νοσούντα ζώα σε φάρμες ή σφαγεία. Τέτοια κρούσματα έχουν αναφερθεί και στο παρελθόν. Παρόλα αυτά, επαναλαμβάνεται ότι είναι ασφαλής η κατανάλωση καλά μαγειρεμένου χοιρινού κρέατος και παραγώγων καλά μαγειρεμένου χοιρινού κρέατος (βλ. και προηγούμενη ερώτηση)

Πηγή ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ.





































Σοβαρή Υπενθύμιση:

Οι πληροφορίες που περιέχονται στο www.eumedline.eu έχουν σαν μοναδικό σκοπό την ενημέρωση και δεν αποτελούν πρόταση για οποιαδήποτε ιατρική-διαγνωστική εξέταση ή θεραπεία. Προτείνεται τα ανωτέρω να γίνονται σε συνεννόηση με τον γιατρό σας η άλλους επαγγελματίες υγείας.


Η ιατρική είναι μια συνεχώς μεταβαλλόμενη επιστήμη και η θεραπεία δεν είναι πάντα σαφώς καθορισμένη. Η νέα έρευνα αλλάζει καθημερινά τις διαγνωστικές και θεραπευτικές ενδείξεις. Το euMEDLINE προσπαθεί να παρέχει ενημερωμένες και ακριβείς πληροφορίες που είναι αποδεκτές γενικά μέσα στα ιατρικά πρότυπα κατά την διάρκεια της δημοσίευσης. Εντούτοις, δεδομένου ότι η ιατρική επιστήμη αλλάζει συνεχώς και το ανθρώπινο λάθος είναι πάντα δυνατό, το euMEDLINE δεν μπορεί να διαβεβαιώσει ότι οι πληροφορίες που περιέχονται σε αυτό είναι ακριβείς ή πλήρεις, ούτε είναι υπεύθυνο για τυχόν παραλείψεις, λάθη ή για τα αποτελέσματα της χρησιμοποίησης αυτών των πληροφοριών.


Ο αναγνώστης πρέπει να επιβεβαιώσει τις πληροφορίες που περιέχονται στο euMEDLINE από άλλες πηγές πριν από τη χρήση και ιδιαίτερα από τους επαγγελματίες υγείας. Ειδικότερα, όλες οι δόσεις, οι ενδείξεις, και οι αντενδείξεις των φαρμάκων πρέπει να επιβεβαιωθούν στο πληροφοριακό ένθετο των συσκευασιών των φαρμάκων. Η χρήση των εμπορικών ονομασιών των φαρμάκων γίνεται αποκλειστικά για ενημερωτικούς-πληροφοριακούς λόγους και δεν υποδηλώνει μεροληψία υπέρ αυτών.


Το euMEDLINE δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνο, άμεσα ή έμμεσα, για τη ζημιά ή την επιπλοκή που μπορεί να προκύψει με την εφαρμογή των πληροφοριών που περιέχονται στις σελίδες του. Για κάθε απορία επικοινωνήστε μαζί μας μέσω e-mail.