Πιθανές παθήσεις για το σύμπτωμα: Χρόνιος πόνος

Αναζήτηση Συμπτωμάτων:


Χονδροπλευρίτιδα


Ορισμός

Χονδροπλευρίτιδα είναι η φλεγμονή ενός πλευρού ή ενός χόνδρου που περιβάλλει το πλευρό. Αποτελεί συνήθη αιτία για τον πόνο του θώρακα.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Πόνος του θωρακικού τοιχώματος


Σημάδια και εξετάσεις

Ο γιατρός σας μπορεί να διαγνώσει τη χονδροπλευρίτιδα πιέζοντας την περιοχή όπου τα πλευρά ενώνονται με το στέρνο. Εάν η περιοχή αυτή είναι μαλακή και πονάει, η πιθανότερη αιτία για τον πόνο στον θώρακα είναι η χονδροπλευρίτιδα. Ωστόσο, ο γιατρός θα πρέπει να καταλήξει στη διάγνωση αφού σας εξετάσει και μιλήσει μαζί σας.


Θεραπεία

Αντιφλεγμονώδη φάρμακα (όπως το ibuprofen) βοηθούν στην αντιμετώπιση της χονδροπλευρίτιδας.



Πρόγνωση

Με τη θεραπεία, η πάθηση συνήθως υποχωρεί εντός λίγων ημερών.



Πεπτικό Έλκος


Ορισμός

Το πεπτικό έλκος είναι η διάβρωση του βλεννογόνου του στομάχου ή του πρώτου τμήματος του λεπτού εντέρου, που ονομάζεται δωδεκαδάκτυλος.

Στην περίπτωση που το πεπτικό έλκος εντοπίζεται στο στομάχι, τότε ονομάζεται γαστρικό έλκος.


Εναλλακτικοί ορισμοί


Έλκος-πεπτικό, έλκος-δωδεκαδάκτυλου, έλκος-γαστρικό, δωδεκαδακτυλικό έλκος, γαστρικό έλκος, δυσπεψία.- έλκη



Αιτίες, περιστατικά και παράγοντες κινδύνου

Συνήθως, ο βλεννογόνος και ο υποβλεννογόνος, προστατεύουν τον στόμαχο και το λεπτό έντερο από το οξύ γαστρικό υγρό που παράγεται στον στόμαχο. Αν για κάποιο λόγο ο προστατευτικός βλεννογόνος πάψει να αντιστέκεται στην επίδραση του γαστρικού υγρού, δημιουργείται αδυναμία και ρήξη περιοχών του, με αποτέλεσμα την ανάπτυξη φλεγμονής (γαστρίτης) ή έλκους σ’ αυτά τα σημεία.

Τα περισσότερα έλκη βρίσκονται στο πρώτο χιτώνα στον υποβλεννογόνου. Βλάβη-έλκος που διαπερνά όλο το τοίχωμα του στομάχου ή του δωδεκαδάκτυλου,
ονομάζεται διάτρηση .Η διάτρηση χρίζει επείγουσας ιατρικής αντιμετώπισης.

Η πιο συχνή αιτία φλεγμονής του στομάχου είναι ένα βακτήριο που ονομάζεται Helicobacter pylori (H pylori). Το βακτήριο αυτό ζει στη γαστρεντερική οδό των περισσοτέρων ανθρώπων που πάσχουν από πεπτικό έλκος. Ωστόσο σε πολλούς ανθρώπους με παρουσία του βακτηρίου δεν αναπτύσσουν έλκος.

Διαθεσικοί παράγοντες:

• Μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ
• Συχνή χρήση ασπιρίνης, ιμπουπροφένης, ναπροξένης ή άλλα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ)
• Κάπνισμα ή το μάσημα καπνού
• Βαριές νόσοι, για παράδειγμα χρήση αναπνευστικού μηχανήματος
• Θεραπείες ακτινοβολίας


Μια σπάνια περίπτωση που μπορεί να προκαλέσει έλκος στομάχου και δωδεκαδάκτυλου, είναι το σύνδρομο Zollinger – Ellison. Οι ασθενείς που πάσχουν από αυτό το σύνδρομο, έχουν έναν όγκο στο πάγκρεας που απελευθερώνει υψηλά επίπεδα ορμόνης, η οποία με τη σειρά της διεγείρει την έκκριση του γαστρικού υγρού.

Πολλοί πιστεύουν ότι και το άγχος μπορεί να προκαλέσει έλκος. Ωστόσο δεν έχει διευκρινιστεί ακόμη αν πρόκειται για αλήθεια ή όχι, τουλάχιστον για το καθημερινό άγχος στο σπίτι.


Συμπτώματα

Τα μικρά έλκη δεν εμφανίζουν κανένα σύμπτωμα. Άλλα έλκη βέβαια μπορούν να προκαλέσουν σοβαρή αιμορραγία.

Το κοιλιακό άλγος είναι συχνό σύμπτωμα, αν και δεν εμφανίζεται πάντα. Ο πόνος είναι υποκειμενικός, διαφέρει από ασθενή σε ασθενή.

• Αίσθημα πληρότητας-ανίκανοι να πιούμε πολλά υγρά
• Πείνα κι αίσθηση άδειου στομάχου, συνήθως 1-3 ώρες μετά γεύματος
• Ήπια ναυτία (με τον έμετο μπορεί να ανακουφιστεί το σύμπτωμα)
• Άλγος ή δυσφορία στο επιγάστριο
• Επιγαστρικό υγρό που εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της νύχτας, αφυπνίζοντας τον ασθενή.


Άλλα πιθανά συμπτώματα

• Αιματηρά ή σκουρόχρωμα κόπρανα
• Θωρακικό άλγος
• Κόπωση
• Έμετος, πιθανή παρουσία αίματος
• Απώλεια βάρους


Σημάδια και εξετάσεις

Για τη διάγνωση του έλκους, ο ιατρός σας ζητά μία από τις ακόλουθες εξετάσεις:


1. Η γαστροσκόπηση είναι μία ειδική εξέταση που εκτελείται από γαστρεντερολόγο με τη χρήση ενός λεπτού σωλήνα, στη μία άκρη του οποίου είναι ενσωματωμένη μία κάμερα. Ο σωλήνας αυτός εισέρχεται μέσω του στόματος στη γαστρεντερική οδό, με σκοπό τη λήψη εικόνων από τον στόμαχο και του λεπτού εντέρου. Κατά τη διάρκεια της γαστροσκόπησης, ο γαστρεντερολόγος, μπορεί να λάβει υλικό για βιοψία από τα τοιχώματα του στομάχου και να το εξετάσει για παρουσία H pylori.
2. Βαριούχο γεύμα. Μετά την πόση ενός παχύρρευστου υγρού που ονομάζεται βάριο, λαμβάνεται μια σειρά από ακτινογραφίες.


Ο ιατρός σας μπορεί επίσης να ζητήσει κι άλλες εξετάσεις:

• Εξέταση αιματοκρίτη, αιμογλουβίνης, για την παρουσία αναιμίας
• Εξέταση κοπράνων για παρουσία αίματος


Θεραπεία

Η θεραπεία περιλαμβάνει έναν συνδυασμό φαρμακευτικών σκευασμάτων με σκοπό την εξόντωση του H.pylori ,αν υπάρχει, και τη μείωση της οξύτητας του γαστρικού υγρού στον στόμαχο. Με τη στρατηγική αυτή δίνεται η δυνατότητα να ιανθεί το έλκος και να αποτραπεί η επανεμφάνιση του.

Να λαμβάνεται όλα τα φάρμακά σας σύμφωνα με τις οδηγίες.

Αν έχετε πεπτικό έλκος, παρουσία H.pylori, η συνήθης φαρμακευτική αγωγή, είναι ο συνδυασμός των παρακάτω σκευασμάτων για 5-14 ημέρες:
• Δύο διαφορετικά αντιβιοτικά για την εξόντωση του H.pylori, όπως κλαριφρομικίνη, αμοξικιλίνη, τετρακιλίνη ή μετρονινταζόλη (Flagyl).
• Αντιόξινα, όπως ομεπραζόλη, λανσοπραζόλη, εσομεπραζόλη.
• Βισμούθιο (το κύριο συστατικό στη πεπτο-βιζμόλη) μπορεί να προστεθεί για να σκοτώσει το βακτήριο.

Αν έχετε έλκος δίχως την παρουσία H.pylori φλεγμονής ή έλκος που προκλήθηκε από τη λήψη ασπιρίνης / ΜΣΑΦ, ο ιατρός σας θα σας συνταγογραφήσει ένα αντιόξινμο σκεύασμα για 8 εβδομάδες. Μπορεί επίσης να σας συνταγογραφήσει αντιόξινα σκευάσματα αν πρέπει να λαμβάνεται συνεχόμενη θεραπεία με ασπιρίνη ή άλλα ΜΣΑΦ που προορίζονται για άλλες παθήσεις.

Άλλα φαρμακευτικά σκευάσματα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη νόσο ή τα συμπτώματα:
• Μισοπροστόλη, φάρμακο το οποίο δρα γαστροπροστατευικά στην περίπτωση καθημερινής λήψης ΜΣΑΦ.
• Φαρμακευτικά σκευάσματα που προστατεύουν τον βλεννογόνο ιστό (όπως σουκραλφάτη).

Στη περίπτωση έντονου αιμορραγικού πεπτικού έλκους, ίσως χρειαστεί θεραπευτικά η γαστροσκόπηση προκειμένου να σταματήσει την αιμορραγία. Στην περίπτωση αποτυχίας επιπωματισμού της αιμορραγίας με το γαστροσκόπιο, ο ασθενείς οδηγείται στο χειρουργείο, όπως και στην περίπτωση της διάτρησης.


Πρόγνωση

Το πεπτικό έλκος αν μείνει χωρίς θεραπευτική αγωγή, θα επανεμφανιστεί. Αν ακολουθήσετε τις οδηγίες του ιατρού σας και λαμβάνεται τα φάρμακά σας σωστά, το βακτήριο H. pylori θα ιαθεί και οι πιθανότητες να αναπτύξετε άλλο έλκος θα είναι πολύ μικρότερες.

Επιπλοκές


• Εσωτερική αιμορραγία
• Απόφραξη γαστρικής εξόδου
• Φλεγμονή του ιστού που περικλείει το κοιλιακό τοίχωμα (περιτονίτιδα)
• Διάτρηση στομάχου κι εντέρου



Καλέστε το 166 σε περίπτωση που:


• Εμφανιστεί απότομο, οξύ κοιλιακό άλγος
• Η κοιλιά σας είναι σανιδώδης, σκληρή κι ευαίσθητη στην ψηλάφηση
• Παρουσιαστούν συμπτώματα του σοκ, όπως λιποθυμία, υπερβολικός ιδρώτας, παραισθήσεις
• Αιματέμεση ή παρουσία αίματος στα κόπρανα, κυρίως αν είναι σκουρόχρωμα , μοβ ή εντελώς μαύρα



Καλέστε τον ιατρό σας αν:

• Αισθάνεστε ζάλη
• Έχετε συμπτώματα έλκους



Πρόληψη


Αποφύγετε την ασπιρίνη, την ιμπουπροφένη, την ναπροξένη κι άλλα ΜΣΑΦ. Προτιμήστε ακεταμινοφένη. Αν χρειάζεστε να λαμβάνεται τέτοιου είδους φάρμακα, ρωτήστε τον ιατρό σας. Ο ιατρός σας μπορεί :

• Να σας εξετάσει για H.pylori
• Να σας δώσει πρώτα αντιόξινα
• Να σας δώσει ένα σκεύασμα που λέγεται μισοπροστόλη

Οι ακόλουθες αλλαγές συνηθειών μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη εμφάνισης πεπτικού έλκους:

• Μην καπνίζεται ή μασάτε καπνό
• Περιορίστε την κατανάλωση αλκοόλ στα δύο ποτήρια ημερησίως


Τενοντίτιδα


Ορισμός

Τενοντίτιδα είναι η φλεγμονή, ο ερεθισμός και το οίδημα ενός τένοντα, δηλαδή του ινώδους ιστού που συνδέει τους μύες με τα οστά. Σε πολλές περιπτώσεις, συνυπάρχει τενοντοπάθεια (εκφυλισμός του τένοντα).


Εναλλακτικοί ορισμοί

Ασβεστώδης τενοντίτιδα, Τενοντίτιδα Δικεφάλου

Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου


Η τενοντίτιδα μπορεί να είναι αποτέλεσμα τραυματισμού, υπερβολικής κούρασης της περιοχής από συχνή χρήση ή και ηλικίας καθώς ο τένοντας χάνει με τα χρόνια την ελαστικότητά του. Παρατηρείται συχνά και σε άτομα με συστηματικές διαταραχές, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα ή ο διαβήτης.

Η τενοντίτιδα μπορεί να παρουσιαστεί σε οποιονδήποτε τένοντα αλλά οι περιοχές που συνήθως προσβάλλονται είναι:
• Ο αγκώνας
• Η φτέρνα (Αχίλλειος τενοντίτιδα)
• Ο ώμος
• Ο καρπός


Συμπτώματα

• Πόνος και ευαισθησία του τένοντα, συνήθως κοντά σε άρθρωση
• Πόνος κατά τη διάρκεια της νύχτας
• Πόνος που επιδεινώνεται με την κίνηση ή τη σωματική δραστηριότητα


Ενδείξεις και εξετάσεις

Ο γιατρός σας θα ξεκινήσει με κλινική αξιολόγηση για να εξακριβώσει αν υπάρχει πόνος και ευαισθησία του τένοντα όταν ο μυς με τον οποίο συνδέεται υποβάλλεται σε αντίσταση. Υπάρχουν συγκεκριμένες ασκήσεις για τους διαφορετικούς τένοντες.
Ο τένοντας μπορεί να είναι ερεθισμένος ενώ το υπερκείμενο δέρμα είναι ζεστό και κόκκινο.


Θεραπεία

Στόχος της θεραπείας είναι η ανακούφιση από τον πόνο και η μείωση της φλεγμονής. Ξεκούραση ή ακινητοποίηση του τένοντα που πάσχει, βοηθά στην αποκατάσταση. Αυτό επιτυγχάνεται με τη χρήση ενός νάρθηκα ή ‘κηδεμόνα’ περιορισμού της χρήσης που αφαιρείται προοδευτικά. Η εφαρμογή ζεστών ή κρύων επιθεμάτων στην περιοχή μπορεί επίσης να βοηθήσει.

Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα , όπως η ασπιρίνη ή η ιμπουπροφένη, μπορεί να μειώσουν και τον πόνο και τη φλεγμονή. Ενέσεις με στεροειδή κατευθείαν στη θήκη που περιβάλλει τον τένοντα (που ονομάζεται έλυτρο) μπορεί επίσης να είναι αποτελεσματικές στον έλεγχο του πόνου ώστε να μπορεί να ξεκινήσει η φυσικοθεραπεία.

Οι ασκήσεις διάτασης και ισχυροποίησης του τένοντα και του μυός είναι απαραίτητες. Μπορούν να αποκαταστήσουν τη λειτουργική ικανότητα του τένοντα, να επιταχύνουν τη θεραπεία και να αποτρέψουν μελλοντική βλάβη.

Σπάνια, είναι απαραίτητη χειρουργική επέμβαση προκειμένου να αφαιρεθεί ο φλεγμονώδης ιστός γύρω από τον τένοντα.


Πρόγνωση

Τα συμπτώματα υποχωρούν με τη θεραπεία και την ανάπαυση. Αν ο τραυματισμός οφείλεται σε υπερβολική κούραση του σημείου, μπορεί να ενδείκνυται αλλαγή στις κινήσεις που κάνετε στη δουλειά, προκειμένου να μην επαναληφθεί το πρόβλημα.


Επιπλοκές

• Φλεγμονή που διαρκεί πολύ καιρό αυξάνει τον κίνδυνο περαιτέρω βλάβης, όπως η ρήξη (του τένοντα)
• Τα συμπτώματα της τενοντίτιδας επιστρέφουν


Καλέστε τον γιατρό σας

Ζητήστε να δείτε τον γιατρό σας αν σας παρουσιαστούν συμπτώματα τενοντίτιδας.


Πρόληψη

• Αποφεύγετε την επαναλαμβανόμενη κίνηση και την υπερβολική χρήση των βραχιόνων και των ποδιών.
• Διατηρείτε τους μύες σας δυνατούς και ευλύγιστους.
• Κάντε μια ελαφρά προθέρμανση σε χαλαρό ρυθμό πριν επιδοθείτε σε έντονη σωματική δραστηριότητα.

Ισχιαλγία


Ορισμός

Ισχιαλγία είναι ο πόνος, η αδυναμία, το μούδιασμα ή το ‘μυρμήγκιασμα’ στο πόδι. Προκαλείται από τραυματισμό ή συμπίεση του ισχιακού νεύρου. Η ισχιαλγία είναι σύμπτωμα μιας ασθένειας και όχι ασθένεια η ίδια.


Eναλλακτικοί ο ρισμοί

Νευροπάθεια – ισχιακό νεύρο, Δυσλειτουργία ισχιακού νεύρου


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Ισχιαλγία επέρχεται όταν υπάρξει μεγάλη πίεση ή κάκωση στο ισχιακό νεύρο. Αυτό το νεύρο ξεκινά από την κατώτερη μοίρα της σπονδυλικής στήλης, περνάει πίσω από την άρθρωση του ισχίου (γλουτού), διατρέχει την πίσω πλευρά του μηρού, του γονάτου, της κνήμης (γάμπας) και της φτέρνας και φτάνει μέχρι τα δάχτυλα των ποδιών.

Στα συνήθη αίτια ισχιαλγίας περιλαμβάνονται:
  • Σύνδρομο απιοειδούς μυός (πόνος του στενού απιοειδούς μυός στους γλουτούς)
  • Διολίσθηση μεσοσπονδύλιου δίσκου
  • Εκφυλιστική δισκοπάθεια
  • Σπονδυλική στένωση
  • Κάκωση ή τραύμα της λεκάνης
  • Όγκοι


Συμπτώματα

Ο πόνος της ισχιαλγίας διαφέρει από άτομο σε άτομο. Μπορεί να είναι ελαφρό ‘μυρμήγκιασμα’, υπόκωφος πόνος ή κάψιμο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο πόνος είναι τόσο έντονος που ο ασθενής είναι ανίκανος να κινηθεί.

Ο πόνος συνήθως εμφανίζεται στη μία πλευρά. Ορισμένοι άνθρωποι υποφέρουν από οξύ πόνο σε ένα σημείο του ποδιού ή του ισχίου και από μούδιασμα στο υπόλοιπο. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι αισθητά επίσης στο πίσω μέρος της γάμπας ή στη φτέρνα. Το πόδι που έχει προσβληθεί μπορεί να παρουσιάσει μυϊκή αδυναμία.

Ο πόνος συχνά ξεκινά αργά. Ο πόνος της ισχιαλγίας μπορεί να χειροτερέψει:
  • Με την ορθοστασία ή το κάθισμα
  • Τη νύχτα
  • Με το φτέρνισμα, τον βήχα ή το γέλιο
  • Με το σκύψιμο μπροστά ή με το βάδισμα, ειδικά αν προέρχεται από σπονδυλική στένωση


Ενδείξεις και εξετάσεις

Η ισχιαλγία μπορεί να εντοπιστεί με νευρολογική εξέταση των ποδιών από τον γιατρό. Μπορεί να υπάρχει μυϊκή αδυναμία στο γόνατο ή στην κίνηση του κάτω ποδιού, ή δυσκολία στην κάμψη του κάτω ποδιού προς τα μέσα ή προς τα κάτω. Τα ανακλαστικά δεν είναι φυσιολογικά ενώ η αντανακλαστική αντίδραση του αστράγαλου είναι αδύναμη ή απούσα. Ο πόνος στο πόδι μπορεί να επανεμφανιστεί αν ζητηθεί από τον ασθενή να σηκώσει στην ευθεία το πόδι του από το κρεβάτι της εξέτασης.

Οι εξετάσεις υπαγορεύονται από την πιθανολογούμενη αιτία της δυσλειτουργίας, σύμφωνα με το ιστορικό, τα συμπτώματα και τον τρόπο εξέλιξης των συμπτωμάτων. Μπορεί να περιλαμβάνουν διάφορες αναλύσεις αίματος, ακτινογραφίες, μαγνητικές τομογραφίες και άλλα ειδικά τεστ.


Θεραπεία

Επειδή η ισχιαλγία αποτελεί σύμπτωμα κάποιου άλλου ιατρικού προβλήματος, πρέπει να εντοπισθεί και να θεραπευτεί η γενεσιουργός αιτία.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, δεν χρειάζεται καμία θεραπεία και η αποκατάσταση έρχεται φυσιολογικά.

Η συντηρητική αγωγή είναι η καλύτερη σε πολλές περιπτώσεις. Ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει τα ακόλουθα βήματα για την ανακούφιση των συμπτωμάτων και τη μείωση της φλεγμονής.
  • Κάντε ζεστά ή κρύα επιθέματα στην περιοχή του πόνου. Δοκιμάστε πάγο τις πρώτες 48-72 ώρες και μετά θερμότητα.
  • Χρησιμοποιήστε παυσίπονα που δεν χρειάζονται συνταγή όπως η ιμπουπροφένη (Advil, Motrin IB) ή η ακεταμινοφένη (Tylenol).
  • Κατά τη διάρκεια του ύπνου, ξαπλώνετε στο πλάι με ελαφρά λυγισμένα γόνατα (εμβρυϊκή στάση) με ένα μαξιλάρι ανάμεσα στα πόδια. Αν συνηθίζετε να κοιμάστε ανάσκελα, τοποθετήστε ένα μαξιλάρι ή μια πετσέτα κάτω από τα γόνατα για να μειώσετε την πίεση.

Αν τα μέτρα στο σπίτι δεν αποδώσουν, ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει ενέσεις για τη μείωση της φλεγμονής γύρω από το νεύρο. Μπορεί επίσης να χορηγηθούν και άλλα φάρμακα για την αντιμετώπιση του έντονου πόνου που συνδέεται με την ισχιαλγία.

Μπορεί επίσης να σας συστήσει φυσικοθεραπεία. Πρόσθετες θεραπείες εξαρτώνται από την ασθένεια που προκαλεί την ισχιαλγία.

Ο πόνος του νεύρου είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Αν υποφέρετε από συνεχή πόνο, μπορεί να χρειάζεται να επισκεφθείτε έναν νευρολόγο ή ένα ειδικό στην αντιμετώπιση του πόνου, ώστε να βεβαιωθείτε ότι έχετε πρόσβαση στην ευρύτερη δυνατή γκάμα θεραπειών.


Πρόγνωση

Αν μπορεί να εντοπιστεί και να θεραπευτεί πλήρως η αιτία που προκαλεί την ισχιαλγία, είναι δυνατή η πλήρης αποκατάσταση. Το εύρος της ανικανότητας που μπορεί να προκαλέσει ποικίλλει από μηδενική ανικανότητα σε μερική ή ολική απώλεια της μυϊκής κίνησης ή αισθητικότητας. Ο πόνος του νεύρου μπορεί να είναι οξύς και να επιμείνει για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα.


Επιπλοκές

• Μερική ή ολική απώλεια της κινητικότητας του ποδιού
• Μερική ή ολική απώλεια της αισθητικότητας του ποδιού
• Επαναλαμβανόμενος ή απαρατήρητος τραυματισμός του ποδιού
• Παρενέργειες από τα φάρμακα


Πότε να καλέσετε τον γιατρό σας


Καλέστε αμέσως τον γιατρό σας αν παρουσιαστεί:
  • Ανεξήγητος πυρετός με πόνο στην πλάτη
  • Πόνος στην πλάτη μετά από δυνατό χτύπημα ή πτώση
  • Ερύθημα ή πρήξιμο στη σπονδυλική στήλη
  • Πόνος που διατρέχει τους μηρούς έως κάτω από το γόνατο
  • Μυϊκή αδυναμία ή μούδιασμα στους γλουτούς, μηρούς, πόδια ή λεκάνη
  • Αίσθημα καψίματος κατά την ούρηση ή αίμα στα ούρα
  • Πόνος που επιδεινώνεται όταν ξαπλώνετε ή σας ξυπνά κατά τη διάρκεια της νύχτας
  • Οξύς πόνος που δεν ανακουφίζεται σε καμία στάση
  • Ακράτεια ούρων ή κοπράνων

Καλέστε τον γιατρό σας επίσης αν:
  • Έχετε χάσει βάρος χωρίς να το επιδιώκετε
  • Χρησιμοποιείτε στεροειδή ή ενδοφλέβια φάρμακα
  • Έχετε νιώσει πόνο στην πλάτη στο παρελθόν, αλλά αυτή τη φορά είναι διαφορετικός και χειροτερεύει
  • Το επεισόδιο του πόνου στην πλάτη διαρκεί περισσότερο από 4 εβδομάδες

Αν εκδηλωθεί οποιοδήποτε από τα συμπτώματα αυτά, ο γιατρός σας θα ελέγξει προσεκτικά αν υπάρχει ένδειξη λοίμωξης (όπως μηνιγγίτιδα, απόστημα, ή λοίμωξη της ουρητικής οδού), ρήξη δίσκου, σπονδυλική στένωση, κήλη, καρκίνος, πέτρα στα νεφρά, επιδιδυμίτιδα (συστροφή των όρχεων), ή άλλο σοβαρό πρόβλημα.


Πρόληψη

Η πρόληψη ποικίλλει ανάλογα με την αιτία που προκάλεσε τη βλάβη στον μυ. Αποφεύγετε να κάθεστε παρατεταμένα ή να ξαπλώνετε ασκώντας μεγάλη πίεση στους γλουτούς.


Εξάρθρωση


Ορισμός

Εξάρθρωση είναι όταν δύο οστά φεύγουν από τη θέση τους στο σημείο που συναντώνται, δηλαδή στην άρθρωση. Ένα εξαρθρωμένο οστό δεν είναι πλέον στη φυσιολογική του θέση. Επίσης, η εξάρθρωση μπορεί να προκαλέσει βλάβη και στους συνδέσμους και τα νεύρα.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Μετατόπιση άρθρωσης


Τι πρέπει να προσέξετε

Είναι μάλλον δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς το εξαρθρωμένο από το σπασμένο οστό. Και τα δύο αποτελούν επείγοντα ιατρικά περιστατικά και απαιτούν τις ίδιες πρώτες βοήθειες. Οι βλάβες στους πέριξ συνδέσμους γενικά χρειάζονται 3 με 6 εβδομάδες για να αποκατασταθούν.

Αίτια


Οι εξαρθρώσεις συνήθως προκαλούνται από απότομη πρόσκρουση . Αυτό συμβαίνει μετά από χτύπημα, πτώση ή άλλο τραυματισμό της άρθρωσης.


Συμπτώματα

Μια μετατοπισμένη άρθρωση μπορεί να είναι:

  • Εμφανώς εκτός κανονικής θέσης, αλλοιωμένη σε χρώμα ή παραμορφωμένη
  • Περιορισμένης κινητικότητας
  • Πρησμένη ή μελανιασμένη
  • Πολύ επώδυνη, ιδιαίτερα αν προσπαθήσετε να την χρησιμοποιήσετε ή ρίξετε βάρος σε αυτήν
Το υπεξάρθρημα της κεφαλής της κερκίδας (nursemaid’s elbow) είναι μια μερική εξάρθρωση συνήθης στα νήπια. Η κύρια ένδειξη είναι η άρνηση να χρησιμοποιήσει το νήπιο τον βραχίονά του. Το περιστατικό αυτό μπορεί εύκολα να αντιμετωπιστεί στο ιατρείο χωρίς να είναι απαραίτητα το ακόλουθα βήματα πρώτων βοηθειών.



Πρώτες βοήθειες

1. Καλέστε ασθενοφόρο πριν αποφασίσετε να προσφέρετε τις πρώτες βοήθειες σε κάποιον με πιθανή εξάρθρωση, ιδιαίτερα αν το ατύχημα που προκάλεσε τη βλάβη αποτελεί απειλή για τη ζωή.
2. Αν υπήρξε σοβαρός τραυματισμός, ελέγξτε την αναπνοή και την κυκλοφορία του αίματος του τραυματία. Αν είναι απαραίτητο, αρχίστε ασκήσεις αναπνοής, ανάνηψης ή περιορισμού της αιμορραγίας.
3. Μην μετακινήσετε τον τραυματία αν πιστεύετε ότι έχει τραυματιστεί στο κεφάλι, την πλάτη ή τα πόδια. Κρατήστε τον ακίνητο και καθησυχάστε τον.
4. Αν το δέρμα έχει σχιστεί, λάβετε μέτρα ώστε να αποφευχθεί τυχόν μόλυνση. Μην αναπνέετε πάνω από την πληγή και μην την ψηλαφείτε. Αν είναι δυνατόν, ξεπλύνετε ελαφρά το τραύμα για να αφαιρέσετε τυχόν βρώμα (χώμα κλπ.), αλλά μην τρίβετε ή αγγίζετε. Καλύψτε την με αποστειρωμένους επιδέσμους.
5. Χρησιμοποιήστε νάρθηκα ή αναρτήρα στο τραύμα στη θέση που το βρήκατε. Μην μετατοπίζετε την άρθρωση. Ακινητοποιήστε τις περιοχές ψηλότερα και χαμηλότερα από την τραυματισμένη άρθρωση.
6. Ελέγξτε την κυκλοφορία του αίματος γύρω από το τραύμα, πιέζοντας σταθερά το δέρμα στο σημείο του τραύματος. Στην αρχή πρέπει να είναι άσπρο και σε δύο δευτερόλεπτα περίπου να ανακτήσει το χρώμα του.
7. Εφαρμόστε παγοκύστες για την ανακούφιση του πόνου και του πρηξίματος.
8. Λάβετε μέτρα για να προλάβετε τυχόν σοκ. Εκτός αν υπάρχει τραύμα στο κεφάλι, τον αυχένα ή την πλάτη, ξαπλώστε κάτω τον τραυματία, ανασηκώστε του τα πόδια ώστε να είναι περίπου 30 εκ. ψηλότερα από το κεφάλι και καλύψτε τον με ένα παλτό ή μια κουβέρτα.

Τι να ΜΗΝ κάνετε
  • ΜΗΝ μετακινείτε τον τραυματία πριν σταθεροποιήσετε το τραύμα.
  • ΜΗΝ μετακινείτε άτομο με τραυματισμένο ισχίο, λεκάνη ή μηρό εκτός κι αν απολύτως απαραίτητο. Αν είστε ο μοναδικός διασώστης και πρέπει να μετακινήσετε τον τραυματία σε ασφαλές σημείο, τραβήξτε τον από τα ρούχα.
  • ΜΗΝ αποπειραθείτε να ισιώσετε ένα παραμορφωμένο οστό ή άρθρωση ή να του αλλάξετε θέση.
  • ΜΗΝ δοκιμάσετε τη λειτουργικότητα ενός παραμορφωμένου οστού ή άρθρωσης.
  • ΜΗΝ δώσετε στον τραυματία τίποτα από το στόμα.


Καλέστε αμέσως ιατρική βοήθεια


Καλέστε ασθενοφόρο αν το άτομο παρουσιάζει τα εξής:
  • Εξακριβωμένη ή πιθανή εξάρθρωση ή σπασμένο οστό
  • Εκτεταμένη αιμορραγία
  • Μια περιοχή κάτω από το σημείο του τραύματος είναι ωχρή, κρύα, ιδρωμένη ή κυανή
  • Σημάδια μόλυνσης όπως θερμότητα και ερυθρότητα στην περιοχή του τραύματος, πύον ή πυρετός
  • Οστό που προεξέχει από το δέρμα



Πρόληψη

Πρόληψη ατυχημάτων στα παιδιά:

  • Διδάξτε τα παιδιά πώς να φροντίζουν μόνα για την ατομική τους ασφάλεια.
  • Δημιουργήστε ασφαλές περιβάλλον σε όλο το σπίτι.
  • Προλάβετε τα πεσίματα, τοποθετώντας πορτάκια στις σκάλες και κρατώντας τα παράθυρα κλειστά και ασφαλισμένα.
  • Επιβλέπετε προσεκτικά τα παιδιά. Δεν υπάρχει υποκατάστατο της επίβλεψης, όσο ασφαλές κι αν είναι το περιβάλλον ή η περίσταση.

Για την πρόληψη εξαρθρώσεων στους ενήλικες:

  • Φοράτε προστατευτικά ενδύματα όταν συμμετέχετε σε σπορ που συνεπάγονται επαφή με άλλους.
  • Μην στέκεστε όρθιοι πάνω σε καρέκλες, πάγκους ή άλλα ασταθή αντικείμενα.
  • Απομακρύνετε τα χαλάκια από τα πάτωμα, ιδιαίτερα για τους ηλικιωμένους.

Για όλες τις ηλικιακές ομάδες:

  • Έχετε πάντα πρόχειρο ένα κουτί πρώτων βοηθειών.
  • Χρησιμοποιείτε αντιολισθητικά χαλάκια στο μπάνιο και αποφύγετε τα διάφορα έλαια για το μπάνιο.
  • Βάλτε χειρολαβές στις σκάλες.
  • Απομακρύνετε τα ηλεκτρικά καλώδια από τα πατώματα.

Ρήξη μηνίσκου


Ορισμός

Ρήξη μηνίσκου είναι η κάκωση του χόνδρου του γόνατου που λειτουργεί για την απορρόφηση των κραδασμών.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Ρήξη – μηνίσκος, Τραυματισμός του γόνατου – μηνίσκος, Ρήξη χόνδρου γόνατου


Τι πρέπει να ξέρει κανείς

Ο μηνίσκος είναι ένας χόνδρος σε σχήμα C. Χόνδρος υπάρχει σε ορισμένες αρθρώσεις και παρεμβάλλεται ανάμεσα στα οστά για να προστατεύει την άρθρωση. Ο μηνίσκος είναι ένας μηχανισμός απορρόφησης των κραδασμών, βοηθά στη λίπανση της άρθρωσης και δίνει τη δυνατότητα στο γόνατο να κάμπτεται και να εκτείνεται.


Αίτια

Οι ρήξεις μηνίσκου συχνότατα προκαλούνται από βίαιη στροφική κίνηση ή υπερβολική κάμψη της άρθρωσης.


Συμπτώματα

  • Χαρακτηριστικός ήχος τη στιγμή του τραυματισμού
  • Πόνος στην άρθρωση
  • Πόνος στο γόνατο ανάμεσα στα οστά που επιδεινώνεται με την παραμικρή πίεση στην άρθρωση
  • Εμπλοκή (κλείδωμα) της άρθρωσης
  • Συχνό ‘μάγκωμα’ του γόνατου


Πρώτες βοήθειες


Ο γιατρός θα σας κάνει το τεστ McMurray. Για το τεστ αυτό, ξαπλώνετε ανάσκελα πατώντας στη φτέρνα του τραυματισμένου ποδιού, με το πόδι λυγισμένο. Ο γιατρός πιέζει με το χέρι του την εξωτερική επιφάνεια του γόνατου ώστε να στρέψει το πόδι προς τα μέσα. Πόνος ή θόρυβος στην εσωτερική πλευρά της άρθρωσης σημαίνει ρήξη έσω μηνίσκου.

Αντίστοιχα, για τη δοκιμασία Αpley, ο γιατρός θα σας βάλει να ξαπλώσετε μπρούμυτα με το γόνατο λυγισμένο σε γωνία 90 μοιρών. Στη συνέχεια θα πιάσει το πόδι σας με τα δυο του χέρια και θα το στρίψει προς την εξωτερική πλευρά, πιέζοντάς το προς τα κάτω. Προκειμένου να κρατήσει σταθερό τον μηρό σας, μπορεί να τον πατάει με το γόνατό του. Πόνος στην εσωτερική πλευρά της άρθρωσης μπορεί να σημαίνει ρήξη του έσω μηνίσκου.

Η εξέταση για ύπαρξη υπερβολικού αρθρικού υγρού θα είναι θετική, σε περίπτωση ρήξης μηνίσκου, και δείχνει ότι υπάρχει συσσώρευση υγρού και πρήξιμο γύρω από την άρθρωση.

Άλλες εξετάσεις που αποδεικνύουν τη ρήξη μηνίσκου είναι:

Στόχος της θεραπείας είναι να αμβλυνθούν τα συμπτώματα και να προστατευθεί η άρθρωση από περαιτέρω βλάβη, κατά τη διάρκεια της επούλωσης.

Δεν πρέπει να ρίχνετε όλο το βάρος σας σε αυτό το γόνατο. Μπορεί να χρειαστείτε πατερίτσες ενώ και η ελαστική περίδεση χρησιμοποιείται συχνά προκειμένου να μην επιδεινωθεί κι άλλο η κατάσταση της άρθρωσης.

Άλλες θεραπείες είναι:
  • Πάγος για τον περιορισμό του πρηξίματος
  • Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα για τη μείωση του πρηξίματος και του πόνου
  • Η φυσική άσκηση επιτρέπεται στον βαθμό που είναι ανεκτή. Η φυσικοθεραπεία συνιστάται για την ενδυνάμωση του γόνατου και του ποδιού.

Εάν ο τραυματισμός είναι σοβαρός ή αν το πρόγραμμά σας περιλαμβάνει έντονη δραστηριότητα, μπορεί να χρειάζεστε αρθροσκόπηση (χειρουργική επέμβαση). Η ηλικία επηρεάζει τη θεραπεία. Οι νεότεροι σε ηλικία ασθενείς είναι πιθανόν να αντιμετωπίσουν προβλήματα αν δεν υποβληθούν σε επέμβαση.

Τι να ΜHN κάνετε

ΜΗΝ ρίχνετε όλο το βάρος σας στο πόδι που πάσχει αν πονάει.


Πότε να καλέστε αμέσως ιατρική βοήθεια


Καλέστε τον γιατρό σας αν μετά από τραυματισμό του γόνατου έχετε συμπτώματα ρήξης μηνίσκου.

Καλέστε τον γιατρό σας αν υποβάλλεστε σε θεραπεία για ρήξη μηνίσκου και παρατηρείτε αυξημένη αστάθεια στο γόνατο, ή αν ο πόνος και το πρήξιμο επανέλθουν ενώ είχαν υποχωρήσει, ή αν η βλάβη δεν διορθώνεται με τον καιρό.

Επίσης καλέστε τον γιατρό σας αν ξανατραυματίσετε το γόνατο.


Πρόληψη

Χρησιμοποιείτε σωστή τεχνική όταν ασκείστε ή κάνετε κάποιο σπορ. Πολλές περιπτώσεις ρήξης μηνίσκου όμως δεν είναι δυνατόν να αποφευχθούν.

Χονδρομαλάκυνση επιγονατίδας


Ορισμός

Η χονδρομαλάκυνση της επιγονατίδας αποτελεί φάσμα αλλοιώσεων του αρθρικού χόνδρου της επιγονατίδας, που περιλαμβάνει μαλάκυνση, εκφύλιση, ρωγμές και απόπτωση κατά περιοχές.


Εναλλακτικές ονομασίες

Επιγονατιδομηριαίο σύνδρομο


Αίτια, επίπτωση, και παράγοντες κινδύνου


Η χονδρομαλάκυνση της επιγονατίδας που συμβαίνει σε εφήβους και νεαρούς ενήλικες θεωρείται ότι σχετίζεται με υπερβολική καταπόνηση, τραυματισμό, ή άσκηση υπέρμετρης δύναμης στο γόνατο. Εμφανίζεται συχνότερα σε κορίτσια. Πολλά άτομα νεαρής ηλικίας έχουν σε κάποιο βαθμό πρόβλημα με την ανατομική θέση της επιγονατίδας σε σχέση με το μηριαίο οστό.

Η χονδρομαλάκυνση της επιγονατίδας μπορεί, επίσης, να οδηγήσει σε οστεορθρίτιδα. Αυτή συνήθως απαντάται σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας.

Άτομα που έχουν υποστεί εξάρθρωση, κάταγμα, ή άλλον τραυματισμό της επιγονατίδας ενδέχεται να έχουν περισσότερες πιθανότητες εμφάνισης χονδρομαλάκυνσης.


Συμπτώματα

  • Tριγμός κατά τις κινήσεις της επιγονατίδας, αίσθημα πιασίματός της κατά την κάμψη και έκταση του γόνατος.
  • Πόνος στο γόνατο, πίσω από την επιγονατίδα, που επιδεινώνεται μετά από ακινησία για μακρύ χρονικό διάστημα (π.χ. παραμονή σε καθιστή θέση).
  • Πόνος στο γόνατο που μπορεί να επιτείνεται με το ανέβασμα- κατέβασμα σκάλας ή το σήκωμα από καθιστή θέση.
  • Ευαισθησία στο γόνατο.


Σημεία και διαγνωστικός έλεγχος



Ο ιατρός θα διενεργήσει φυσική εξέταση. Το γόνατο μπορεί να εμφανίζει ευαισθησία και να είναι ελαφρώς οιδηματώδες. Η επιγονατίδα ενδέχεται να μη βρίσκεται στην κατάλληλη θέση σε σχέση με το μηριαίο οστό.

Κατά την έκταση ή την κάμψη του γόνατος, ένα αίσθημα πιασίματος της επιγονατίδας μπορεί να καταστεί αισθητό. Η άσκηση πίεσης στην επιγονατίδα όταν το γόνατο βρίσκεται σε έκταση μπορεί να είναι επώδυνη.

Οι απλές ακτινογραφίες συνήθως είναι φυσιολογικές, ωστόσο ο ειδικός ακτινολογικός έλεγχος ενδέχεται να αποκαλύψει σημεία αρθρίτιδας ή ανατομικές ανωμαλίες στη σχέση επιγονατίδας μηριαίου.


Θεραπευτική αντιμετώπιση

Παροδική ανάπαυση του γόνατος (περιορισμός δραστηριότητας) και λήψη μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (ΜΣΑΦ), όπως η ιβουπροφένη, η ναπροξένη, ή η ασπιρίνη μπορούν να βοηθήσουν στην ανακούφιση από τον πόνο. Η φυσικοθεραπεία, ιδιαίτερα η ισχυροποίηση των τετρακέφαλων μηριαίων και οι διατατικές ασκήσεις για τον ιγνυακό μυ, μπορεί να καταστεί βοηθητική.

Περιορισμός της συμμετοχής σε αθλητικές και κοπιώδεις δραστηριότητες μέχρι να αποδράμει ο πόνος. Αποφεύγετε επώδυνες κινήσεις για το γόνατο, όπως μεγάλη κάμψη της άρθρωσης, μέχρι να βελτιωθούν τα συμπτώματα.

Αν η ευθυγράμμιση της επιγονατίδας, σε σχέση με το μηριαίο οστό, δε μπορεί να διορθωθεί με συντηρητική αγωγή, τότε η χειρουργική αντιμετώπιση ενδεχομένως να αποτελεί εναλλακτική επιλογή. Ανάλογα με τον τύπο της ανατομικής ανωμαλίας η χειρουργική παρέμβαση μπορεί να είναι αρθροσκοπική (με χρήση κάμερας η οποία επιτρέπει την πραγματοποίηση μικρότερης τομής) ή ανοιχτή.


Πρόγνωση

Η χονδρομαλάκυνση της επιγονατίδας συνήθως βελτιώνεται με τη συντηρητική θεραπεία και τη χορήγηση ΜΣΑΦ. Για τις λίγες περιπτώσεις ασθενών που χρειάζονται χειρουργική παρέμβαση, αυτή είναι τις περισσότερες φορές επιτυχημένη.


Επιπλοκές

Κύρια επιπλοκή είναι η αποτυχία της θεραπείας να ανακουφίσει τον ασθενή από τον πόνο.

Σε περίπτωση που η χειρουργική παρέμβαση είναι αναγκαία, οι επιπλοκές από αυτήν ενδέχεται να περιλαμβάνουν:
  • αποτυχία ανακούφισης από τον πόνο
  • λοίμωξη
  • επιδείνωση του πόνου


Πότε να επικοινωνήσετε με τον ιατρό


Αποταθείτε στον ιατρό σας αν εκδηλώσετε συμπτώματα της νόσου.


Πρόληψη

Αποφύγετε τραυματισμούς ή έντονη καταπόνηση του γόνατος. Ισχυροποιήστε τους μύες που ενεργούν στην άρθρωση, ιδιαίτερα τον τετρακέφαλο μηριαίο και τον ιγνυακό.

Κάκωση οπισθίου χιαστού συνδέσμου


Ορισμός

Η κάκωση του οπίσθιου χιαστού συνδέσμου (ΟΧΣ) είναι η μερική ή πλήρη ρήξη ή διάταση οποιουδήποτε τμήματος του ΟΧΣ.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Τραυματισμός του χιαστού συνδέσμου – οπίσθιος, κάκωση ΟΧΣ, κάκωση γονάτου – οπίσθιου χιαστού συνδέσμου, υπερέκταση γόνατος.


Τι πρέπει να λάβετε υπ’ όψιν

Ο ιατρός θα προβεί σε φυσική εξέταση για τη διαπίστωση σημείων τραυματισμού του ΟΧΣ. Αυτό περιλαμβάνει την εκτέλεση ποικίλων κινήσεων του γονάτου.

Ο ιατρός θα ελέγξει επίσης και για πιθανή παρουσία υγρού στην άρθρωση του γονάτου. Η εξέταση αυτή μπορεί να αποκαλύψει και την παρουσία αιμάρθρου (αίμα στις αρθρώσεις του γονάτου).

Οι παρακάτω εξετάσεις είναι διαγνωστικές της κάκωσης του ΟΧΣ:




Αίτια

Ο ΟΧΣ είναι ο ισχυρότερος σύνδεσμος του γονάτου. Εκτείνεται από την άνω επιφάνεια της κνήμης (του οστού μεταξύ του γονάτου και της ποδοκνημικής) μέχρι την κατώτερη πρόσθια επιφάνεια του μηρού (του οστού μεταξύ της λεκάνης και του γονάτου).

Ο σύνδεσμος αποτρέπει την άρθρωση του γονάτου από οπίσθια αστάθεια. Πιο συγκεκριμένα, περιορίζει το εύρος των κινήσεων της κνήμης και την οπίσθια μετακίνησή της.

Ο ΟΧΣ συνήθως τραυματίζεται με την υπερέκταση του γονάτου. Το τελευταίο προκαλείται με την ανώμαλη προσγείωση των αλμάτων. Κάκωση του ΟΧΣ μπορεί επίσης να συμβεί και με άμεση πλήξη του γονάτου που βρίσκεται σε κάμψη, όπως για παράδειγμα η σύνθλιψη γονάτου σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα (πρόσκρουση του γονάτου στο ταμπλό του αυτοκινήτου) ή ισχυρή πτώση με λυγισμένο γόνατο. Οι περισσότερες κακώσεις του ΟΧΣ συμβαίνουν παράλληλα με άλλους τραυματισμούς των αρθρώσεων και σοβαρό τραύμα γονάτου. Αν υποπτευθεί ότι υπάρχει κάκωση του ΟΧΣ, είναι πολύ σημαντικό να εξεταστείτε από κάποιον ειδικό.


Συμπτώματα

  • Οίδημα γονάτου κι ευαισθησία στο διάστημα όπισθεν του γονάτου (ιγνυακός βόθρος)
  • Αστάθεια άρθρωσης γονάτου
  • Άλγος στην άρθρωση του γονάτου


Πρώτες Βοήθειες
  • Τοποθέτηση νάρθηκα
  • Παγοθεραπεία
  • Ανόρθωση της άρθρωσης (η άρθρωση του γονάτου να υπερβαίνει το οριζόντιο επίπεδο της καρδιάς)
  • Λήψη ΜΣΑΦ (μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα) για την ανακούφιση από τον πόνο.


Περιορίστε οποιαδήποτε φυσική δραστηριότητα, έως την υποχώρηση του οιδήματος, την αποκατάσταση της κίνησης και την εξάλειψη του πόνου. Με τη φυσικοθεραπεία, μπορεί να ανακτήσετε τις δυνάμεις της άρθρωσης και του σκέλους. Αν η κάκωση προκληθεί απότομα ή αν έχετε υψηλής ενέργειας δραστηριότητες, ίσως χρειαστείτε χειρουργική επέμβαση. Αυτό γίνεται είτε αρθροσκοπικά είτε με ανοικτή χειρουργική αποκατάσταση της άρθρωσης. Η βιολογική ηλικία του ασθενούς, παίζει ρόλο όσον αφορά τη θεραπεία. Οι νεαρότεροι ασθενείς είναι πιο επιρρεπείς στην εμφάνιση προβλημάτων, χωρίς να έχει προηγηθεί χειρουργείο, κι αυτό γιατί η χρόνια αρθρίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε συμπτώματα αστάθειας μετά από πολλά έτη.

Για την επιλογή των ασθενών που χρήζουν χειρουργική αποκατάσταση, υπάρχουν διάφορες αντιτιθέμενες απόψεις, μιας και πολλοί ασθενείς παρουσιάζουν βελτίωση και χωρίς χειρουργική επέμβαση. Κακώσεις στις οποίες αποκολλάται ο σύνδεσμος ή ο τραυματισμός πολλαπλών συνδέσμων, απαιτούν χειρουργική αποκατάσταση.

Είναι σύνηθες, η κάκωση του ΟΧΣ να σχετίζεται με άλλους τραυματισμούς των συνδέσμων ή εξάρθρωση του γονάτου. Είναι σημαντικό να εξεταστεί το γόνατό σας για την πιθανή ύπαρξη κι άλλων κακώσεων. Κάποιες από αυτές, ίσως να χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης.


Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό

Επικοινωνήστε με τον ιατρό σας αν:
  • Έχετε συμπτώματα κάκωσης του ΟΧΣ
  • Αν ακολουθείτε θεραπευτική αγωγή για κάκωση του ΟΧΣ και παρουσιάζεται μεγαλύτερη αστάθεια στο γόνατο
  • Αν ξαναεμφανιστεί οίδημα ή πόνος
  • Αν η κάκωση με τη πάροδο του χρόνου, δε βελτιωθεί
  • Αν τραυματίσετε εκ νέου το γόνατό σας


Σε πολλές περιπτώσεις, η κάκωση του ΟΧΣ, σχετίζεται με άλλους τραυματισμούς συνδέσμων ή σοβαρό τραύμα γονάτου. Καλό θα ήταν να εξεταστείτε έγκαιρα, για τη διαπίστωση άλλων τραυματισμών.


Πρόληψη

Χρησιμοποιήστε σωστές τεχνικές, όταν αθλείστε ή ασκείστε σωματικά. Για πολλές περιπτώσεις δεν υπάρχει πρόληψη.

Τεντοελυτρίτιδα


Ορισμός

Η τεντοελυτρίτιδα είναι φλεγμονή του εσωτερικού τοιχώματος (ελύτρου) της θήκης που περιβάλλει τον τένοντα (ο τένοντας συνδέει τους μυς με το οστό).


Εναλλακτικοί ορισμοί

Φλεγμονή του ελύτρου του τένοντα


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Το έλυτρον είναι το εσωτερικό περίβλημα της προστατευτικής θήκης που καλύπτει τους τένοντες. Η τεντοελυτρίτιδα είναι φλεγμονή αυτής της θήκης. Το αίτιο της φλεγμονής μπορεί να είναι άγνωστο ή μπορεί να οφείλεται σε:
  • Μόλυνση
  • Τραυματισμό
  • Υπερκόπωση
  • Υπερβολικό τέντωμα

Οι καρποί, τα χέρια και τα πόδια προσβάλλονται συνηθέστερα. Ωστόσο, η ασθένεια μπορεί να προσβάλει οποιοδήποτε τένοντα.

Σημείωση: Ένα κόψιμο που μολύνθηκε στα χέρια ή τους καρπούς και προξενεί τεντοελυτρίτιδα μπορεί να είναι επείγον περιστατικό που χρειάζεται χειρουργική επέμβαση.


Συμπτώματα
  • Δυσκολία να κινήσετε μια άρθρωση
  • Πρήξιμο στην άρθρωση της πάσχουσας περιοχής
  • Πόνο και ευαισθησία στην αφή γύρω από την άρθρωση, ειδικά στο χέρι, τον καρπό, το πόδι ή τον αστράγαλο
  • Πόνος όταν κινείτε την άρθρωση

Πυρετός, πρήξιμο και ερυθρότητα μπορεί να σημαίνουν μόλυνση, ειδικά αν τα συμπτώματα προκλήθηκαν από τρύπημα ή κόψιμο.



Ενδείξεις και εξετάσεις

Η φυσική εξέταση διαπιστώνει πρήξιμο πάνω από τον τένοντα που πάσχει. Ο γιατρός θα τον ψηλαφίσει και θα σας ζητήσει να τον τεντώσετε, ή θα σας βάλει να κινήσετε τον μυ με τον οποίο συνδέεται για να δει αν νιώθετε πόνο.


Θεραπεία

Ο στόχος της θεραπείας είναι η ανακούφιση από τον πόνο και η μείωση της φλεγμονής. Ανάπαυση και ακινησία των τενόντων που πάσχουν είναι κρίσιμα για την αποθεραπεία.

Μπορεί να χρειαστεί να χρησιμοποιήσετε νάρθηκα ή αναρτήρα για να κρατάτε τους τένοντες ακίνητους. Ζεστά ή κρύα επιθέματα βοηθούν επίσης στην ελάττωση του πόνου και της φλεγμονής.

Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα μπορούν να ανακουφίσουν τον πόνο και να μειώσουν τη φλεγμονή. Τοπικές ενέσεις με κορτικοστεροειδή μπορεί επίσης να είναι ωφέλιμες. Ορισμένοι ασθενείς χρειάζονται χειρουργική επέμβαση για την αντιμετώπιση της φλεγμονής γύρω από τον τένοντα, αλλά δεν είναι κάτι που γίνεται συχνά.

Για την τεντοελυτρίτιδα που προξενείται από μόλυνση, ο γιατρός θα σας χορηγήσει αντιβιοτικά. Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να χρειάζεται χειρουργική επέμβαση για να αφαιρεθεί το πύον που έχει συσσωρευτεί γύρω από τον τένοντα.

Μετά την αποθεραπεία, κάντε ασκήσεις ενδυνάμωσης χρησιμοποιώντας τους μυς γύρω από τον τένοντα που είχε προσβληθεί, ώστε να προλάβετε επανάληψη του φαινομένου.


Πρόγνωση

Οι περισσότεροι άνθρωποι αναρρώνουν πλήρως με τη θεραπεία. Ωστόσο, αν η ασθένεια προκαλείται από υπερβολική χρήση του τένοντα από δραστηριότητα που συνεχίζεται, η τεντοελυτρίτιδα είναι πιθανόν να επανέλθει. Στα χρόνια περιστατικά, ο τένοντας μπορεί να υποστεί βλάβη και η θεραπεία και αποθεραπεία μπορεί να καθυστερήσουν ή να είναι ατελείς.


Επιπλοκές

Αν η τεντοελυτρίτιδα δεν αντιμετωπιστεί, ο τένοντας μπορεί να υποστεί μόνιμη βλάβη ή και ρήξη.

Η μόλυνση του τένοντα μπορεί να εξαπλωθεί και σε άλλα σημεία του σώματος, κάτι που χαρακτηρίζεται σοβαρό.


Πότε να καλέσετε τον γιατρό σας

Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας αν πονάτε ή έχετε δυσκολία να τεντώσετε μια άρθρωση ή ένα μέλος. Αν υποψιάζεστε μόλυνση, δείτε τον γιατρό σας αμέσως.


Πρόληψη

Αποφύγετε τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις ή την υπερβολική χρήση τενόντων για να προλάβετε την τεντοελυτρίτιδα.


Οστεοαρθρίτιδα


Ορισμός

Η οστεοαρθρίτιδα είναι η πιο συνηθισμένη διαταραχή των αρθρώσεων.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Υπερτροφική οστεοαρθρίτιδα, Οστεοάρθρωση, Εκφυλιστική αρθροπάθεια, Αρθρίτιδα – Οστεοαρθρίτιδα


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Στην οστεοαρθρίτιδα, το ‘μαξιλαράκι’ (χόνδρος) μεταξύ των οστών φθείρεται στο σημείο των αρθρώσεων. Καθώς η οστεοαρθρίτιδα προχωρεί, ο χόνδρος εξαφανίζεται με αποτέλεσμα τα οστά να τρίβονται μεταξύ τους. Συνήθως γύρω από την άρθρωση σχηματίζονται οστεόφυτα ή οστικές υπερπλασίες. Οι σύνδεσμοι και οι μύες γύρω από την άρθρωση χαλαρώνουν και αδυνατίζουν.

Συχνά, το αίτιο της οστεοαρθρίτιδας είναι άγνωστο. Κυρίως συνδέεται με την προχωρημένη ηλικία αλλά και άλλοι παράγοντες μπορεί να προκαλέσουν οστεροαρθρίτιδα.
  • Η οστεοαρθρίτιδα τείνει να είναι κληρονομική
  • Το πάχος αυξάνει τον κίνδυνο
  • Τα κατάγματα ή άλλοι τραυματισμοί στις αρθρώσεις μπορεί να οδηγήσουν σε οστεοαρθρίτιδα κατά τη πάροδο της ηλικίας
  • Υπερβολική χρήση μιας άρθρωσης από το είδος της εργασίας ή από άθλημα μπορεί να οδηγήσει σε οστεοαρθρίτιδα

Ασθένειες που μπορεί να οδηγήσουν σε οστεοαρθρίτιδα είναι:
  • Αιμορραγικές διαταραχές που συνεπάγονται αιμορραγία και στην άρθρωση, όπως η αιμοφιλία
  • Διαταραχές που εμποδίζουν την αιμάτωση της άρθρωσης, όπως η αγγειακή νέκρωση
  • Άλλες μορφές αρθρίτιδας, όπως η χρόνια ουρική αρθρίτιδα, η ψευδοουρική αρθρίτιδα ή η ρευματοειδής αρθρίτιδα

Τα συμπτώματα της οστεοαρθρίτιδας συνήθως εμφανίζονται στη μέση ηλικία και σχεδόν όλοι οι άνθρωποι υποφέρουν από αυτά όταν φτάσουν την ηλικία των 70 χρόνων. Πριν από την ηλικία των 55 χρόνων, η ασθένεια εμφανίζεται εξίσου συχνά σε άνδρες και γυναίκες. Μετά τα 55, είναι συνηθέστερη στις γυναίκες.


Συμπτώματα

Στα συμπτώματα της οστεοαρθρίτιδας περιλαμβάνονται:

  • Έντονος πόνος στην άρθρωση που επιδεινώνεται μετά από άσκηση ή εναπόθεση βάρους, και ανακουφίζεται με την ανάπαυση
  • Πόνος που χειροτερεύει κατά την έναρξη μιας δραστηριότητας μετά από ανάπαυση
  • Με τον καιρό, ο πόνος υπάρχει ακόμα και κατά την ανάπαυση
  • ‘Τρίξιμο’ της άρθρωσης κατά την κίνηση
  • Επιδείνωση του πόνου με την υγρασία
  • Πρήξιμο στην άρθρωση
  • Περιορισμένη κινητικότητα
  • Αδυνάτισμα των μυών γύρω από την πάσχουσα άρθρωση


Μερικοί άνθρωποι μπορεί να μην εμφανίζουν συμπτώματα.



Σημάδια και εξετάσεις

Τι μπορεί να δείξει η φυσική εξέταση:
  • Η κίνηση της άρθρωσης μπορεί να παράγει έναν ήχο σαν ‘τρίξιμο’
  • Πρήξιμο στην άρθρωση (το οστά γύρω από την άρθρωση μπορεί να δείχνουν μεγαλύτερα από το φυσιολογικό)
  • Περιορισμένο εύρος κινήσεων
  • Ευαισθησία κατά την άσκηση πίεσης στην άρθρωση
  • Η φυσιολογική κίνηση είναι συνήθως επώδυνη

Οι εξετάσεις αίματος δεν είναι χρήσιμες για τη διάγνωση της οστεοαρθρίτιδας.

Η ακτινογραφία των αρθρώσεων που πάσχουν θα δείξει στένωση της άρθρωσης. Σε προχωρημένες περιπτώσεις, θα δείξει εκφύλιση των άκρων του οστού και οστεόφυτα.


Θεραπεία

Στόχοι της θεραπείας είναι:
  • Η ενδυνάμωση των αρθρώσεων
  • Η διατήρηση ή η βελτίωση της κινητικότητας των αρθρώσεων
  • Ο περιορισμός της δυσκινησίας που προκαλεί η ασθένεια
  • Η ανακούφιση του πόνου

Η θεραπεία εξαρτάται από τις συγκεκριμένες αρθρώσεις που πάσχουν:

ΦΑΡΜΑΚΑ

Παυσίπονα που δεν απαιτούν συνταγή γιατρού μπορεί να ανακουφίσουν από τα συμπτώματα.

Αν ο πόνος επιμένει, ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα . Tα φάρμακα αυτά βοηθούν στην ανακούφιση του πόνου και του πρηξίματος. Τέτοια φάρμακα είναι η ασπιρίνη, η ιμπουπροφένη και η ναπροξένη.

Ωστόσο, η μακροχρόνια λήψη αντιφλεγμονωδών φαρμάκων μπορεί να προκαλέσει στομαχικές διαταραχές, όπως έλκος και αιμορραγίες. Τα φάρμακα αυτά επίσης αυξάνουν τον κίνδυνο εμφράγματος και εγκεφαλικού.


Πολλοί ασθενείς χρησιμοποιούν παρασκευάσματα που πωλούνται στα φαρμακεία, όπως άλατα γλυκοσαμίνης και χονδροϊτίνης. Υπάρχουν ενδείξεις ότι τα συμπληρώματα αυτά ανακουφίζουν τον πόνο, αν και δεν φαίνεται να βοηθούν στην ανάπλαση του χόνδρου. Ορισμένοι γιατροί συνιστούν μια δοκιμαστική περίοδο 3 μηνών προκειμένου να διαπιστώσουν αν η γλυκοσαμίνη και η χονδροϊτίνη έχουν αποτέλεσμα.

Η κρέμα καπσαϊσίνης μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση του πόνου. Μπορεί να νιώσετε ένα ζεστό κάψιμο όταν αλείψετε την κρέμα στο δέρμα την πρώτη φορά. Η αίσθηση αυτή εξαφανίζεται μετά από μερικές ημέρες χρήσης. Η ανακούφιση του πόνου συνήθως ξεκινά μέσα σε 1-2 εβδομάδες.

Δυνατή επίσης είναι η έκχυση τεχνητού αρθρικού υγρού (Synvisc, Hyalgan) στην άρθρωση με ένεση. Μπορεί να ανακουφίσει τον πόνο για 3-6 μήνες.


ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ

Η άσκηση βοηθά στη διατήρηση της κινητικότητας της άρθρωσης. Ζητήστε από τον γιατρό σας να σας συστήσει το κατάλληλο πρόγραμμα για ασκήσεις στο σπίτι. Ασκήσεις στο νερό, όπως το κολύμπι, βοηθούν ιδιαίτερα.

Άλλες αλλαγές στον τρόπο ζωής είναι:
  • Ζεστά και κρύα επιθέματα
  • Υγιεινή, ισορροπημένη διατροφή
  • Ανάπαυση
  • Απώλεια βάρους αν χρειάζεται
  • Προστασία των αρθρώσεων

Άτομα των οποίων η εργασία συνεπάγεται ιδιαίτερη πίεση σε συγκεκριμένες αρθρώσεις, θα πρέπει να βρουν τρόπους να μειώσουν την πίεση αυτή. Μπορεί να χρειαστεί να κάνετε αλλαγές στην εργασία σας ή να αλλάξετε καθήκοντα.


ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η φυσικοθεραπεία μπορεί να ενισχύσει τους μυς και την κινητικότητα στις άκαμπτες αρθρώσεις. Οι φυσικοθεραπευτές διαθέτουν πολλές τεχνικές για τη θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας. Αν η αγωγή δεν σας βελτιώσει μετά από 3-6 εβδομάδες, το πιθανότερο είναι ότι δεν αποδώσει ποτέ.

ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΑ ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ


Νάρθηκες και επίδεσμοι μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να προσφέρουν στήριξη στις αδύναμες αρθρώσεις. Κάποια τέτοια βοηθήματα ακινητοποιούν τις αρθρώσεις. Άλλα επιτρέπουν ορισμένες μόνο κινήσεις. Δεν πρέπει όμως να τα χρησιμοποιείτε παρά μόνο αν το έχει συστήσει ο γιατρός ή ο φυσικοθεραπευτής σας, επειδή αν τα χρησιμοποιήσετε με τον λάθος τρόπο μπορεί να προκαλέσετε βλάβη στην άρθρωση, δυσκαμψία και πόνο.

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

  • Αρθροσκόπηση για την αφαίρεση του ελαττωματικού χόνδρου
  • Αλλαγή της ευθυγράμμισης ενός οστού για τη μετατόπιση του σημείου πίεσης (οστεοτομία)
  • Χειρουργική σύμπτυξη οστών, συνήθως στη σπονδυλική στήλη (σπονδυλοδεσία)
  • Ολική ή μερική αντικατάσταση της πάσχουσας άρθρωσης με τεχνητή (αρθροπλαστική γόνατος, αρθροπλαστική ισχίου)



Πρόγνωση

Η κινητικότητά σας μπορεί περιοριστεί κατά πολύ. Η θεραπεία συνήθως βελτιώνει τη φυσική κατάσταση.


Επιπλοκές
  • Σοβαρές αντιδράσεις σε φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία
  • Μειούμενη δυνατότητα στην εκτέλεση των καθημερινών δραστηριοτήτων, όπως η προσωπική υγιεινή, οι δουλειές του σπιτιού ή το μαγείρεμα
  • Μειωμένη δυνατότητα για περπάτημα
  • Χειρουργικές επιπλοκές


Πότε να καλέσετε τον γιατρό σας

Καλέστε τον γιατρό σας αν παρουσιάζετε συμπτώματα οστεοαρθρίτιδας.


Πρόληψη

Η απώλεια βάρους μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο οστεοαρθρίτιδας στα γόνατα στις υπέρβαρες γυναίκες.

Θυλακίτιδα


Ορισμός

Θυλακίτιδα είναι η φλεγμονή του ορογόνου σάκου (θύλακας) που εντοπίζεται ανάμεσα σε κάποιον τένοντα και το δέρμα, ή μεταξύ κάποιου τένοντα και οστού. Η κατάσταση ενδέχεται να είναι οξεία ή χρόνια.

Οι θύλακες είναι κοιλότητες με υγρό, εντοπιζόμενες κοντά σε αρθρώσεις. Εκεί όπου οι τένοντες ή οι μύες περνούν πάνω από προεξοχές των οστών. Διευκολύνουν την εκτέλεση των κινήσεων και μειώνουν την τριβή ανάμεσα στα κινούμενα μέρη.

Η θυλακίτιδα μπορεί να προκληθεί από χρόνια καταπόνηση, βίαιο τραυματισμό, ρευματοειδή αρθρίτιδα, ουρική αρθρίτιδα, ή λοίμωξη. Σε ορισμένες περιπτώσεις το αίτιο είναι αδιευκρίνιστο. Προσβάλλει συνήθως τον ώμο, το γόνατο, τον αγκώνα, και το ισχίο. Άλλες περιοχές που ενδέχεται να προσβληθούν περιλαμβάνουν τον αχίλλειο τένοντα και το άκρο πόδι.

Χρόνια φλεγμονή μπορεί να επέλθει με επαναλαμβανόμενους τραυματισμούς ή προσβολές από οξείες μορφές της φλεγμονώδους εξεργασίας..


Συμπτώματα
  • πόνος και ευαισθησία των αρθρώσεων
  • οίδημα στις αρθώσεις
  • θερμότητα στην περιοχή των αρθρώσεων


Θεραπεία

Ο ιατρός ενδέχεται να σας συστήσει προσωρινή ανάπαυση και ακινητοποίηση της προσβεβλημένης άρθρωσης. Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, όπως η ιβουπροφένη, μπορούν να σας ανακουφίσουν από τον πόνο και να περιορίσουν τη φλεγμονή. Η συστηματική φυσικοθεραπεία μπορεί επίσης να καταστεί βοηθητική.

Στην περίπτωση που η φλεγμονή δεν ανταποκρίνεται στην αρχική θεραπευτική αγωγή, μπορεί να κριθεί αναγκαία η αφαίρεση υγρού από το θύλακα με παρακέντηση και έγχυση κορτικοστεροειδών. Χειρουργική παρέμβαση σπανίως απαιτείται.

Οι ασκήσεις για την προσβεβλημένη περιοχή πρέπει να ξεκινήσουν μόλις αρθεί ο πόνος. Αν έχει προκύψει μυϊκή ατροφία (αδυναμία ή μείωση της μυϊκής μάζας), ο ιατρός μπορεί να σας συστήσει ειδικές ασκήσεις προκειμένου να ανακτήσετε μυϊκή ισχύ και να αυξήσετε την κινητικότητά.

Η θυλακίτιδα που οφείλεται σε λοίμωξη αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά. Σε ορισμένες περιπτώσεις ο μολυσμένος θύλακας πρέπει να αφαιρεθεί χειρουργικά.


Πρόγνωση

Η φλεγμονή ενδέχεται να ανταποκριθεί καλά στη θεραπευτική αγωγή, ή να μεταπέσει σε χρόνια κατάσταση αν η υποκείμενη αιτία δεν αντιμετωπισθεί επιτυχώς.


Επιπλοκές

  • Μπορεί να επέλθει χρόνια θυλακίτιδα
  • Ο μεγάλος αριθμός εγχύσεων κορτικοστεροειδών σε σύντομο χρονικό διάστημα μπορεί να επιφέρει τραυματισμούς στους περιβάλλοντες τένοντες.


Πότε να επικοινωνήσετε με τον ιατρό σας


Επικοινωνήστε με τον ιατρό σας αν τα συμπτώματα υποτροπιάσουν και δεν εμφανίσουν βελτίωση μετά από 2 εβδομάδες θεραπείας.


Πρόληψη

Αποφεύγετε, όσο είναι δυνατό, δραστηριότητες που περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενες κινήσεις οποιουδήποτε μέρους του σώματος.

Ινομυαλγία


Ορισμός

Η ινομυαλγία είναι μία σύνηθες κατάσταση η οποία χαρακτηρίζεται από μακροχρόνιους πόνους σε ολόκληρο το σώμα, ευαισθησία στις αρθρώσεις, στους μύες, στους τένοντες και στους λοιπούς μαλακούς ιστούς. Η νόσος αυτή έχει επίσης συνδεθεί με αίσθημα κόπωσης, πρωινή δυσκαμψία, διαταραχές ύπνου, κεφαλαλγία, μούδιασμα χεριών και ποδιών, κατάθλιψη και άγχος.

Η ινομυαλγία μπορεί να εμφανιστεί ως μεμονωμένη πάθηση ή σε συνδυασμό με άλλες μυοσκελετικές παθήσεις, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα και ο ερυθηματώδης λύκος.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Ινο-μυοσύτιδα, συνδετικίτιδα.


Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Τα ακριβή αίτια που προκαλούν την ινομυαλγία παραμένουν άγνωστα. Φυσικά και ψυχικά τραύματα ενδέχεται να έχουν κάποια συνδρομή στην ανάπτυξη της πάθησης, ενώ υπάρχουν στοιχεία που υποδηλώνουν ότι οι ασθενείς που πάσχουν από την εν λόγο ασθένεια, εμφανίζουν μη φυσιολογική αντίδραση στον πόνο.

Οι διαταραχές ύπνου, μια κατάσταση που εμφανίζεται συχνά σε πάσχοντες από ινομυαλγία, έχει προταθεί ως μια πιθανή αιτία πρόκλησής της. Μια άλλη θεωρία συσχετίζει τα αίτια της ασθένειας με αλλαγές στο μεταβολισμό των σκελετικών μυών, που πιθανότατα προκαλείται από μειωμένη ροή του αίματος, που θα μπορούσε να προκαλέσει χρόνια κόπωση και αδυναμία.

Άλλες θεωρίες υποστηρίζουν ότι η πάθηση ενεργοποιείται από μολυσματικό μικρόβιο, όπως ένας ιός. Μέχρι σήμερα ωστόσο, δεν έχει ενοχοποιηθεί κάποιο μικρόβιο.

Τέλος, πιλοτικές μελέτες έχουν δείξει ότι η ασθένεια μπορεί να επηρεάζεται από κληρονομικούς παράγοντες, αν και τα στοιχεία είναι ακόμα πολύ πρώιμα για ασφαλή συμπεράσματα.

Η ινομυαλγία μπορεί να προσβάλει άντρες και γυναίκες όλων των ηλικιών, αλλά είναι πιο σύνηθες σε γυναίκες ηλικίας από 20 έως 50 ετών.



Συμπτώματα

Το χαρακτηριστικό κλινικό σύμπτωμα της ασθένειας είναι οι μακροχρόνιοι πόνοι σε όλο το σώμα, με ευδιάκριτα ευαίσθητα σημεία. Τα σημεία ευαισθησίας διαφέρουν από τα χαρακτηριστικά κλινικά σημεία που παρατηρούνται σε άλλα σύνδρομα πόνου. Σε αντίθεση με τα σημεία ευαισθησίας, τα κλινικά σημεία, μπορούν να εμφανιστούν μεμονωμένα και αντιπροσωπεύουν πηγή αντανακλαστικού πόνου, ακόμα και όταν δεν ασκείται πίεση άμεσα σε αυτά.

Ο πόνος που προκαλεί η ινομυαλγία συχνά μιμείται τον πόνο που αναπτύσσεται σε διάφορες μορφές αρθρίτιδας, χωρίς όμως να συνοδεύεται από χαρακτηριστικό πρήξιμο, την καταστροφή και την παραμόρφωση των αρθρώσεων που παρατηρείται σε άλλες ασθένειες, όπως στη ρευματοειδή αρθρίτιδα.

Ο πόνος στους μαλακούς ιστούς που προκαλεί η πάθηση, περιγράφεται ως βύθιος πόνος, αντανακλαστικός, βασανιστικός, βλητικός ή με αίσθημα καύσου και κυμαίνεται από ήπιος έως δριμύς. Οι ασθενείς αρκετά συχνά παρουσιάζουν δυσκαμψία και σωματικούς πόνους κατά την αφύπνιση.

Σε μερικούς ασθενείς, ο πόνος υποχωρεί κατά την διάρκεια της ημέρας κι επιδεινώνεται ξανά το απόγευμα, ενώ σε άλλους ο πόνος είναι συνεχής και διαρκεί όλο το εικοσιτετράωρο. Ο πόνος μπορεί να σημειώσει επιδείνωση κατά την εκτέλεση κάποιων δραστηριοτήτων, από τον κρύο και υγρό καιρό, καθώς κι από το άγχος και το στρες.



Παθογνωμικά Συμπτώματα:

  • Σωματικά άλγη
  • Χρόνιο άλγος μιμικού μυός (μυς του προσώπου)
  • Αίσθημα κόπωσης
  • Σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου
  • Μνημονικές και γνωστικές δυσκολίες
  • Πολλαπλές ευαίσθητες περιοχές (σε μύες και αρθρώσεις) στην αυχενική χώρα, στους ώμους, στο στέρνο, στην οσφυϊκή χώρα, τους γοφούς, την κνημιαία ακρολοφία, τους αγκώνες και τα γόνατα
  • Μούδιασμα και μυρμηκίαση
  • Αίσθημα παλμών
  • Μειωμένη αντοχή στη σωματική άσκηση
  • Διαταραχές ύπνου
  • Ένταση ή ημικρανίες


Σημεία και παρα-κλινικές εξετάσεις

Η διάγνωση της ινομυαλγίας απαιτεί την ύπαρξη ιστορικού τριών μηνών εκτενούς πόνου, καθώς και πόνο ή ευαισθησία σε τουλάχιστον 11 από τα 18 πιθανά ευαίσθητα σημεία του σώματος. Σε αυτά τα σημεία περιλαμβάνονται ινώδης ιστοί ή μύες:
  • των άνω άκρων (και συγκεκριμένα στους αγκώνες)
  • των γλουτών
  • του θώρακος
  • των γονάτων
  • της οσφυϊκής χώρας
  • του τραχήλου
  • του θωρακικού κλωβού (πλευρές)
  • των ώμων
  • των μηρών

Σε μερικές περιπτώσεις ενδείκνυται να διεξαχθούν εργαστηριακές κι ακτινολογικές εξετάσεις που θα βοηθήσουν στην διάγνωση, με τον αποκλεισμό άλλων παθήσεων με παρόμοια συμπτώματα. Οι ακόλουθες παθήσεις έχουν συσχετιστεί με την ινομυαλγία ή παρουσιάζουν παρόμοια συμπτώματα:
  • Καρκίνος
  • Εκφυλιστική νόσος του αυχένα και της οσφυϊκής χώρας
  • Σύνδρομο χρόνιας κόπωσης
  • Κατάθλιψη
  • Λοίμωξη HIV
  • Υποθυρεοειδισμός
  • Σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου
  • Νόσος του Lyme
  • Ρευματοειδής αρθρίτιδα
  • Διαταραχές ύπνου


Θεραπεία

Σε ήπιες περιπτώσεις, τα συμπτώματα μπορεί να εξαφανιστούν καθώς μειώνεται το στρες ή αλλάζει ο τρόπος ζωής του ασθενούς. Συνήθως ενδείκνυται μια θεραπεία που θα συνδυάζει την λήψη φαρμάκων με την επιμόρφωση του ασθενούς, την φυσιοθεραπεία και την παροχή συμβουλών. Πολλοί πάσχοντες από ινομυαλγία αναφέρουν ότι βρήκαν χρήσιμες τις ομάδες υποστήριξης.


Σε κάποιες περιπτώσεις, ορισμένες κατηγορίες αντικαταθλιπτικών σκευασμάτων συνταγογραφούνται για την αντιμετώπιση της ινομυαλγίας. Διάφορες μελέτες έδειξαν ότι όταν τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα λαμβάνονται σε μικρές δόσεις, μπορούν να μειώσουν την κατάθλιψη, να χαλαρώσουν τους κρανιοπροσωπικούς και τους σκελετικούς μύες, να βελτιώσουν την ποιότητα του ύπνου και να απελευθερώσουν παυσίπονες ενδορφίνες.Κάποια φάρμακα που επιστρατεύονται είναι τα αντιφλεγμονώδη παυσίπονα και λοιπά φάρμακα που δρουν στις νευροδιαβιβαστές πόνου, όπως το Gabapentin.

Μια σωστή και ισορροπημένη διατροφή και η αποφυγή της καφεΐνης μπορεί να βοηθήσουν ώστε να μειωθούν τα προβλήματα ύπνου και να ελαττωθεί η ένταση των συμπτωμάτων. Επίσης, αλλαγές στον τρόπο ζωής που βελτιώσουν την ποιότητα ύπνου, μπορούν επίσης να δράσουν θετικά στην ινομυαλγία.

Σύμφωνα με ορισμένες μελέτες, το ιχθυέλαιο, οι συνδυασμοί μαγνησίου/ μηλικού οξέος ή οι βιταμίνες, μπορεί να αποβούν να είναι αποτελεσματικές. Η μείωση του στρες και η βελτίωση των τρόπων αντιμετώπισης του άγχους μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην άμβλυνση οδυνηρών συμπτωμάτων.

Επίσης, ενδείκνυται η βελτίωση της φυσικής κατάστασης μέσω της σωματικής άσκησης, καθώς μελέτες έχουν δείξει ότι τα συμπτώματα της ινομυαλγίας μπορούν να ανακουφιστούν με την αεροβική άσκηση. Ο καλύτερος τρόπος για να αρχίσει κανείς ένα πρόγραμμα εξάσκησης είναι να ξεκινήσει με σύντομες συνεδρίες λίγων λεπτών ήπιας σωματικής άσκησης, όπως το περπάτημα και το κολύμπι. Η χρονική διάρκεια της κάθε συνεδρίας μπορεί να αυξάνεται σταδιακά, όσο είναι ανεκτό. Οι προσπάθειες που καταβάλει κανείς ώστε να διατηρήσει ένα πρόγραμμα εξάσκησης σε βάθος χρόνου, συχνά αποτυγχάνουν γιατί ξεκινά πολύ επιθετικά, με συνεδρίες μεγαλύτερες σε διάρκεια ή ένταση από το ενδεδειγμένο. Αν ξεκινήσετε με ένα ήπιο και χαλαρό πρόγραμμα άσκησης, έχετε μεγαλύτερες πιθανότητες, να το μετατρέψετε σε ένα αποτελεσματικό πρόγραμμα που θα τηρήσετε σε βάθος χρόνου.

Ξεκινώντας ήπια, βοηθάτε τους σφιχτούς και πονεμένους μύες να διαταθούν και να κινητοποιηθούν. Η υψηλής έντασης αεροβική άσκηση και η γυμναστική με βάρη, μπορεί να προκαλέσουν αυξανόμενη δυσφορία. Τα συμπτώματα μπορούν να ανακουφιστούν με ήπιες διατάσεις κι ελαφρύ μασάζ, με βελονοθεραπεία, με βελονισμό και τεχνικές χαλάρωσης.

Σοβαρές περιπτώσεις ινομυαλγίας, ίσως χρειαστούν παραπομπή σε κλινική πόνου.


Πρόγνωση

Η ινομυαλγία είναι ένα σύνηθες και χρόνιο πρόβλημα. Τα συμπτώματα μερικές φορές βελτιώνονται. Σε άλλες περιπτώσεις τα συμπτώματα μπορεί να επιδεινωθούν και να συνεχίσουν επί μήνες ή και χρόνια. Η λύση είναι να αναζητήσετε επαγγελματική βοήθεια, η οποία θα αποτελεί μία πολυσύνθετη προσέγγιση στη διαχείριση και τη θεραπεία της ασθένειας. Μέχρι σήμερα, δεν αποδεικνύεται ότι η ινομυαλγία συμβάλει στην αύξηση της πιθανότητας θανάτου.


Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό

Καλέστε το ιατρό σας εάν εμφανίζετε συμπτώματα ινομυαλγίας.



Πρόληψη

Δεν υπάρχει κάποια αποδεδειγμένη μέθοδος πρόληψης εμφάνισης της ινομυαλγίας. Παρ’ όλα αυτά και με την πάροδο των χρόνων, τόσο η θεραπευτική αγωγή όσο και η διαχείριση της ασθένειας έχουν βελτιωθεί.

Σύνδρομο Παγωμένου Ώμου


Ορισμός

Το «Σύνδρομο Παγωμένου Ώμου» ή «Ψύξη ώμου»- είναι η παρουσία άλγους στην άρθρωση του ώμου και η βαθμιαία, προοδευτική απώλεια του εύρους κινήσεων προς κάθε κατεύθυνση, λόγω φλεγμονής.


Εναλλακτικοί ορισμοί


Συμφυτική θυλακίτιδα του ώμου.


Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Ο αρθρικός θύλακας της άρθρωσης του ώμου, έχει συνδέσμους που συγκρατούν ενωμένα τα οστά της άρθρωσης του ώμου. Όταν ο θύλακας φλεγμαίνει, τα οστά του ώμου αδυνατούν να εκτελέσουν κάποιες κινήσεις.

Τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει σαφή αιτία εμφάνιση της φλεγμονής. Ωστόσο, η φλεγμονή μπορεί να προκληθεί από:
  • Εκφυλιστική νόσο της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης
  • Σακχαρώδης διαβήτης
  • Τραύμα της ωμικής ζώνης
  • Χειρουργική επέμβαση στον ώμο
  • Καρδιοχειρουργική επέμβαση
  • Υπερθυρεοειδισμός


Συμπτώματα

Τα κύρια συμπτώματα είναι:
  • Μειωμένες κινήσεις της άρθρωσης του ώμου
  • Άλγος
  • Δυσκαμψία

Η κατάσταση αυτή εκδηλώνεται με άλγος, χωρίς όμως να είναι γνωστή η αιτία πρόκλησης του συνδρόμου του «Παγωμένου ώμου». Ο πόνος αυτός εμποδίζει το βραχίονα (χέρι) να εκτελέσει διάφορες κινήσεις. Ως αποτέλεσμα, επέρχεται πλήρης περιορισμός κινήσεων, όπως για παράδειγμα η ανύψωση και συγχρόνως έσω στροφή του βραχίονα άνω της κεφαλής.


Σημεία και παρα-κλινικές εξετάσεις

Η διάγνωση του ιατρού σας, τίθεται με βάση τη φυσική εξέταση της άρθρωσης του ώμου σας και τυχόν συμπτώματα που εμφανίζετε.

Προκειμένου να αποκλείσει ο ιατρός σας την ύπαρξη άλλων παθολογικών καταστάσεων που ενδεχομένως να αντιμετωπίζετε, όπως την αρθρίτιδα, μπορεί να σας ζητηθεί να κάνετε μια ακτινογραφία της ωμικής σας ζώνης. Αν και η αξονική τομογραφία μπορεί να αποκαλύψει σημεία φλεγμονής, δεν υπάρχουν συγκεκριμένα κλινικά ευρήματα που θέτουν τη διάγνωση του «Παγωμένου ώμου».


Θεραπεία

Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φαρμακευτικά σκευάσματα (ΜΣΑΦ) κι στεροειδή σε ενέσιμη μορφή, χορηγούνται στον ασθενή προς αντιμετώπιση του πόνου. Η φυσικοθεραπεία σε συνδυασμό με τα στεροειδή ενέσιμης μορφής, μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά στην ανάκτηση μέρος των κινήσεων. Η βελτίωση ωστόσο δε θα επέλθει πριν από 6 – 9 μήνες. Η φυσικοθεραπεία οφείλετε να γίνεται σε καθημερινή βάση και να είναι έντονη.

Οποιοσδήποτε άλλος παράγοντας κινδύνου του Σύνδρομο του Παγωμένου ώμου θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με θεραπευτική αγωγή.

Η χειρουργική επέμβαση συστήνεται σε περίπτωση αναποτελεσματικότητας της θεραπευτικής αγωγής. Ο ιατρός σας θα απελευθερώσει τον ουλώδη ιστό, στρέφοντας τον ώμο σε μια πλήρη ακτίνα κινήσεων. Η διαδικασία αυτή διεξάγεται κατόπιν αναισθησίας.

Αρθροσκόπηση μπορεί να γίνει, προκειμένου να κόψει τους σφιχτούς συνδέσμους και να αφαιρέσει τον ουλώδη ιστό από τον ώμο. Για να είστε σε θέση να ακολουθήσετε φυσιοθεραπεία, πολλοί ιατροί συστήνουν την επανειλημμένη λήψη αναλγητικών / παυσίπονων.


Πρόγνωση

Εφόσον ακολουθήσετε αγωγή κι θεραπευτική αγωγή με ΜΣΑΦ, συνήθως αποκαθίστανται οι κινήσεις και οι λειτουργίες της ωμικής ζώνης μέσα σε διάστημα του ενός έτους. Ακόμη κι αν δε λάβετε αγωγή, η πάθησή σας θα βελτιωθεί, πάρα ταύτα, μέσα σε διάστημα 18 – 24 μήνες.

Αν αποκατασταθούν οι κινήσεις της ωμικής ζώνης κατόπιν χειρουργείου, οφείλεται να συνεχίσετε τη φυσιοθεραπεία, προς αποφυγή υποτροπιασμού σας. Υπάρχει περίπτωση η θεραπεία να αποτύχει, αν δεν μπορείτε να ανεχτείτε τη φυσικοθεραπεία.


Επιπλοκές

  • Παρά τη θεραπεία που ακολουθείτε, ο πόνος και η δυσκαμψία επιμένουν
  • Μπορεί να προκληθεί κάταγμα του βραχίονα, αν κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης εφαρμοστούν οξείες κινήσεις.


Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Αν παρουσιάζετε άλγος στην ωμική ζώνη ή αν υποπτεύεστε ότι πάσχετε από το Σύνδρομο του Παγωμένου ώμου, επικοινωνήστε με τον ιατρό σας για τις κατάλληλες συστάσεις και θεραπεία.


Πρόληψη

Το καλύτερο μέτρο πρόληψης της πάθησης, είναι η επικοινωνία με τον ιατρό σας, σε περίπτωση που εμφανιστεί άλγος στην ωμική ζώνη και το οποίο περιορίζει το εύρος των κινήσεων της άρθρωσης του ώμου για μεγάλο χρονικό διάστημα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η έγκαιρη θεραπεία, βοηθά στην αποφυγή της δυσκαμψίας.

Άτομα που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη διατρέχουν λιγότερες πιθανότητες να νοσήσουν από αυτό το σύνδρομο αν διατηρήσουν τη γλυκόζη του ορού τους σε ικανοποιητικά επίπεδα.


Τραυματισμοί δίκην μαστιγίου


Τραυματισμοί δίκην μαστιγίου της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης


Ορισμός

Οι τραυματισμοί δίκην μαστιγίου συμβαίνουν όταν τα μαλακά μόρια (μυϊκά και συνδεσμικά στοιχεία) του αυχένα υφίστανται κάκωση από απότομη υπερέκταση ή υπέρκαμψή του. Αυτού του είδους οι κινήσεις επιφέρουν διάταση των μυών και των συνδέσμων σε βαθμό που υπερβαίνει το κανονικό εύρος κίνησής τους.



Αίτια

Όταν ένα όχημα ακινητοποιείται απότομα ή υφίσταται σύγκρουση στο πίσω μέρος του, η ζώνη ασφαλείας θα συγκρατήσει το σώμα του επιβάτη ώστε να μην μετακινηθεί προς τα εμπρός. Η κεφαλή, ωστόσο, αρχικά θα υποστεί κάμψη και ακολούθως έκταση, με συνέπεια να επέλθει τραυματισμός του αυχένα δίκην μαστιγίου.

Επιπρόσθετα με τα αυτοκινητικά ατυχήματα, κακώσεις του αυχένα δίκην μαστιγίου μπορεί να προκληθούν από αθλητικούς τραυματισμούς, γρονθοκόπηση, και γενικότερα την ανάπτυξη ισχυρών δυνάμεων αδράνειας στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης. (Οι κακώσεις δίκην μαστιγίου αποτελούν ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του συνδρόμου ανατάραξης μωρού).



Συμπτώματα

Ενδέχεται να εκδηλώσετε πόνο και δυσκαμψία του αυχένα κατά τις πρώτες ημέρες μετά τον τραυματισμό του. Ακολουθεί βελτίωση των συμπτωμάτων, τα οποία, ωστόσο, μπορεί να επανεμφανισθούν ορισμένες ημέρες αργότερα. Η συμπτωματολογία διαρκεί για μήνες ή και χρόνια.

Η δυσφορία που επιφέρεται μπορεί να περιλαμβάνει μυϊκές ομάδες στην κεφαλή, τον θώρακα, την ωμική ζώνη, τον βραχίονα, το αντιβράχιο και την άκρα χείρα.



Πρώτες βοήθειες

  • Χρησιμοποιήστε μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, όπως ασπιρίνη, παρακεταμόλη, ή ιβουπροφαίνη.
  • Για τουλάχιστον 2 έως 3 εβδομάδες, αποφύγετε δραστηριότητες που επάγουν ή επιδεινώνουν τον πόνο και τη δυσκαμψία.
  • Μην σηκώνετε ή μεταφέρετε αντικείμενα μεγάλου βάρους, αποφεύγετε τις αθλητικές δραστηριότητες.
  • Μην παραμένετε για μεγάλο χρονικό διάστημα σε καθιστική θέση, ιδιαίτερα στο γραφείο.
  • Αν είναι εφικτό να πραγματοποιείτε συχνά περιπάτους.
  • Αν η κίνηση της κεφαλής είναι επώδυνη ή ο πόνος σχετίζεται με τα άνω άκρα, ο ιατρός ενδέχεται να συστήσει την εφαρμογή μαλακού αυχενικού περιλαιμίου ή μυοχαλαρωτική φαρμακευτική αγωγή για βραχύ χρονικό διάστημα.




Πότε να αναζητήσετε επείγουσα ιατρική φροντίδα.



Επικοινωνήστε με τον ιατρό σας αν:
  • Ο πόνος και η δυσκαμψία του αυχένος επανέλθουν μετά την αρχική αποδρομή τους
  • Ο πόνος στον αυχένα είναι έντονος
  • Ο πόνος αντανακλά στα άνω άκρα
  • Αισθάνεστε αιμωδίες ή αδυναμία στα άνω ή τα κάτω άκρα
  • Εμφανίσετε προβλήματα με τη λειτουργία της ουροδόχου κύστης ή του εντερικού σωλήνα



Πρόληψη

Τα προσκέφαλα στα καθίσματα των αυτοκινήτων μειώνουν τη σοβαρότητα των τραυματισμών του αυχένα κατά την πρόσκρουση του οχήματος. Βεβαιωθείτε ότι αυτά είναι προσαρμοσμένα στο ύψος των επιβατών.

Αν υποστείτε τραυματισμό δίκην μαστιγίου (whiplash injury), μάθετε κατάλληλες διατατικές ασκήσεις για τον αυχένα, και εφαρμόστε τις μετά την ανάρρωση από την αυχενική κάκωση. Με αυτόν τον τρόπο θα ελαττώσετε την πιθανότητα επανεμφάνισης του αυχενικού πόνου ή της δυσκαμψίας.


Αθροιστική κεφαλαλγία



Ορισμός

Η αθροιστική κεφαλαλγία αποτελεί μια ετερόπλευρη κεφαλαλγία που συνδυάζει τη δακρυϊκή καταρροή των οφθαλμών και τη ρινική συμφόρηση. Οι κεφαλαλγίες σημειώνονται σε καθημερινή βάση, την ίδια ώρα, με διάρκεια μερικών εβδομάδων, κι εν συνεχεία υποχωρούν.

Εναλλακτικοί ορισμοί

Κεφαλαλγία – ισταμίνης, Ισταμίνης κεφαλαλγία, Ημικρανιακή νευραλγία, Cluster κεφαλαλγία.


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Οι αθροιστικές κεφαλαλγίες δε διαφέρουν ουσιαστικά από τις χρόνιες επαναλαμβανόμενες κεφαλαλγίες. Κατά προτίμηση, εμφανίζονται σε άνδρες, παρά σε γυναίκες, κάθε ηλικίας, αν και με μεγαλύτερη συχνότητα σε ενήλικους, ιδιαίτερα μέσης ηλικίας.

Από επιστημονικής άποψης, παραμένει άγνωστη, η αιτίας πρόκλησης των κεφαλαλγιών, αν και παρουσιάζουν συσχέτιση με τη σωματική / οργανική απελευθέρωση ισταμίνης ή σεροτίνης. Το οικογενειακό ιστορικό, επίσης φαίνεται να αποτελεί ενοχοποιητικό στοιχείο.

Μεγάλο ποσοστό ασθενών με αθροιστική κεφαλαλγία είναι βαριοί καπνιστές, ενώ η κατανάλωση αλκοόλ ενισχύει την εμφάνισή της. Ο έντονος φωτισμός, το άγχος ή ορισμένες τροφές, επίσης ενισχύουν την εκδήλωσή της.


Συμπτώματα

Μια αθροιστική κεφαλαλγία έχει κρίσιμη, οξεία έναρξη. Η κεφαλαλγία συνήθως εκδηλώνεται 2 – 3 ώρες αφού αποκοιμηθεί ο ασθενής, συχνότερα κατά τη διάρκεια ονείρων (ταχείες οφθαλμικές κινήσεις ή REM)

Η κεφαλαλγία, η οποία εκδηλώνεται μονόπλευρα, μπορεί να χαρακτηριστεί ως:
  • Καυστική
  • Οξεία
  • Συνεχής


Το άλγος μπορεί να εντοπιστεί εντός και πέρι του ενός οφθαλμού και πολύ πιθανόν:
  • Να αφορά και την μία πλευρά του προσώπου από την τραχηλική χώρα έως την κροταφική
  • Να παρουσιαστεί ταχύτατη επιδείνωση, με κορύφωση εντός 5 – 10 λεπτών

Το πιο έντονο κύμα άλγους, δύναται να διαρκέσει 30 λεπτά έως 2 ώρες.

Η κεφαλαλγία πολύ πιθανόν να επηρεάσει το ομόπλευρο οφθαλμό και τη ρινική επιφάνεια. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

  • Περιοφθαλμικό οίδημα ή υποφθαλμικό (μπορεί να παρουσιαστεί αμφο)
  • Εκσεσημασμένη δακρύρροια
  • Ερύθημα οφθαλμών
  • Ρινόρροια (ρινική καταρροή) ή μονόλερυρη ρινική συμφόρηση (ομόπλευρα της κεφαλαλγίας)
  • Ερύθημα προσώπου

Οι αθροιστικές κεφαλαλγίες μπορεί να εκδηλώνονται καθημερινά για διάστημα μηνών, με ενδιάμεσες περιόδους ύφεσης (επεισοδιακές) ή να εκδηλώνονται σταθερά επί ένα έτος ή και περισσότερο (χρόνιες).



Σημεία κι εξετάσεις


Ο ιατρός σας είναι σε θέση να διαγνώσει τον τύπο αυτό της κεφαλαλγίας, βάση του ιστορικού σας, των συμπτωμάτων σας και της φυσικής εξέτασης.

Εάν η φυσική εξέταση συνδυαστεί με αναπαραγωγή επεισοδίου κεφαλαλγίας, θα έχουμε την παρουσία του συνδρόμου του Horner (μονόπλευρη πτώση του άνω βλεφάρου ή μονόπλευρη μυδρίαση). Τα συμπτώματα αυτά είναι παθογνωμικά, ενώ δεν παρατηρούνται άλλες νευρολογικές διαταραχές.

Παρακλινικές εξετάσεις, όπως η μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου, διεξάγονται προς αποκλεισμό άλλων αιτιών πρόκλησης της πάθησης.


Θεραπεία

Η αγωγή που χορηγείται είναι συμπτωματική κι όχι θεραπευτική. Οι κεφαλαλγίες δύναται να υποχωρήσουν αυτόματα ή χρήζουν φαρμακευτικής αγωγής προς αποφυγή τους.

Παράγοντες όπως το κάπνισμα, η κατανάλωση αλκοόλ, η λήψη ορισμένων τροφών, που ενοχοποιούνται για την πρόκληση εμφάνισης αθροιστικών κεφαλαλγιών, οφείλουν να αποφεύγονται. Ένα ημερολόγιο καταγραφής των επεισοδίων, θα ήταν χρήσιμο ως προς την ταυτοποίηση του τύπου κεφαλαλγίας. Σε περίπτωση εμφάνισης κεφαλαλγίας, καταγράψτε την ημέρα κι ώρα έναρξης. Το ημερολόγιο οφείλει να αναφέρει και πληροφορίες σχετικά με το είδος τροφής και ποτών που λάβατε το τελευταίο 24ώρο, τη διάρκεια και τη χρονική περίοδο που κοιμηθήκατε, συμβάντα και γεγονότα που έλαβαν θέση στη ζωή σας λίγο πριν την έναρξη του άλγους. Για παράδειγμα, αν είχατε αναπτύξει ασυνήθιστο άγχος. Επίσης οφείλει να περιλαμβάνει πληροφορίες γι τη διάρκεια της κεφαλαλγίας και τον τρόπο ανακούφισής της.

Η αγωγή της πάθησης περιλαμβάνει:

  • Μεθόδους ανακούφισης επί εμφάνισης του άλγους
  • Φαρμακευτικά σκευάσματα πρόληψης επεισοδίων κεφαλαλγίας

Ο ιατρός σας πιθανότατα να σας συστήσει τα παρακάτω σκευάσματα, επί εμφάνισης κεφαλαλγιών:

  • Λήψη για μερικές εβδομάδες αντιφλεγμονώδων (στεροειδών) σκευασμάτων, όπως η πρεδνιζόνη, σε αρχικά υψηλές δόσεις και προοδευτική μείωσή τους
  • Αναπνοή 100% καθαρού οξυγόνου – αρκετά συχνά ανακουφίζει τις αθροιστικές κεφαλαλγίες ορισμένων ασθενών, κυρίως αν πάσχουν από νυχτερινές κεφαλαλγίες (κατά τα διάρκεια του ύπνου)

Μπορεί να χορηγηθεί συνδυασμός φαρμακευτικών σκευασμάτων για τον έλεγχο των συμπτωμάτων ης κεφαλαλγίας. Καθ’ ότι ο κάθε άνθρωπος δρα διαφορετικά στα φαρμακευτικά σκευάσματα, ο ιατρός σας θα δοκιμάσει διάφορα φάρμακα, έως ότου καταλήξει στην κατάλληλη αγωγή για εσάς.

Συνήθως, τα αναλγητικά δεν ανακουφίζουν τον πόνο που οφείλεται στη συγκεκριμένη πάθηση. Χρειάζονται αρκετό χρόνο για την έναρξη της δράση τους

Φαρμακευτικά σκευάσματα πρόληψης της πάθησης περιλαμβάνουν:

  • Παρασκευάσματα από σπόρους προσβεβλημένους από δαυλίτη
  • Μεθυσεργίδη

Τα φαρμακευτικά αυτά σκευάσματα ενδέχεται να έχουν σοβαρές παρενέργειες. Οι ασθενείς οφείλουν να επικοινωνήσουν άμεσα με τον ιατρό τους σε περίπτωση που παρουσιάσουν θωρακικό άλγος, αιμωδία ή μυρμηκίαση των δακτύλων των άκρων ποδών ή χεριών, αλλαγές στο ρυθμό της καρδιάς ή άλλα ασυνήθη συμπτώματα κατά τη λήψη αυτών των φαρμάκων.

Τα παρακάτω σκευάσματα μπορούν να χορηγηθούν προς αντιμετώπιση ή πρόληψη των συμπτωμάτων της αθροιστικής κεφαλαλγίας:

  • αντιισταμινικά
  • ινδομεθακίνη
  • ανθρακικό άλας λιθίου
  • blockers διαύλων ασβεστίου
  • προπρανόλη
  • αμιτριπτυλίνη
  • βεραπαμίλη
  • σιπροεπταδίνη

Σε σπάνιες περιπτώσεις μη δράσης των φαρμακευτικών σκευασμάτων, συστήνεται η χειρουργική επέμβαση σε νευρικά κύτταρα κοντά στον εγκέφαλο.


Πρόγνωση

Η συγκεκριμένη πάθηση δεν προκαλεί απειλητικές για τη ζωή καταστάσεις, αλλά και ούτε μόνιμες δομικές αλλαγές. Ωστόσο η χρόνια και επίμονη μορφή της αθροιστικής κεφαλαλγίας, είναι ικανή να επηρεάσει τις καθημερινές σας δραστηριότητές. Περιστασιακά ο πόνος ενδέχεται να είναι τόσο έντονος, που ορισμένοι πάσχοντες να επιθυμούν τον αυτοτραυματισμό τους. Οι παρενέργειες των φαρμακευτικών σκευασμάτων ή της χειρουργικής επέμβασης, μπορεί να είναι αρκετά σοβαρές.


Επιπλοκές


  • Κεφαλαλγίες που επηρεάζουν τις καθημερινές δραστηριότητες
  • Σύνδρομο του Horner
  • Παρενέργειες φαρμακευτικών σκευασμάτων
  • Επιπλοκές οφειλόμενες σε χειρουργική επέμβαση αντιμετώπισης κεφαλαλγίας, οι οποίες περιλαμβάνουν:
- μόνιμη μυϊκή αδυναμία προσώπου ή κεφαλής
- μειωμένη αισθητικότητα σε τμήματα του προσώπου ή της κεφαλής


Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Κλείστε ραντεβού με τον ιατρό σας σε περίπτωση που οι κεφαλαλγίες δεν ανταποκρίνονται στην αγωγή ή ενοχλούν τον ύπνο σας ή εμφανίζονται κατά την εκτέλεση δραστηριοτήτων ή αν συνοδεύονται από άλλα συμπτώματα.

Τα επείγοντα συμπτώματα περιλαμβάνουν τη νωθρότητα, αλλαγές στην όραση, στην κίνηση ή στην αισθητικότητα, επιληψία, αλλαγές στη ζωηρότητα, ναυτία κι έμετο.


Πρόληψη

Αν είστε επιρρεπής σε τέτοιους πονοκεφάλους, διακόψτε το κάπνισμα. Συστήνεται η αποφυγή κατανάλωσης αλκοόλ και τροφών που συσχετίζονται με αυτές τις κεφαλαλγίες. Σε κάποιες περιπτώσεις, τα φαρμακευτικά σκευάσματα βοηθούν στην πρόληψη της νόσου.


Εντερική απόφραξη

Ορισμός

Η εντερική απόφραξη αποτελεί τη μερική ή ολική απόφραξη του εντέρου που οδηγεί σε αδυναμία προώθησης του εντερικού περιεχομένου.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Παραλυτικός ειλεός, Συστροφή εντέρου, Εντερική απόφραξη, Ειλεός, Ψευδοαπόφραξη εντέρου, Κολικός ειλεός.


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Η απόφραξη του εντέρου οφείλεται σε:

  • Μηχανική αιτία, εννοώντας απλά την ύπαρξη εμποδίου εντός του εντερικού αυλού
  • Ειλεό, μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από δυσλειτουργία του εντέρου κι όχι δομική διαταραχή

Ο παραλυτικός ειλεός, που επίσης ονομάζεται φευδο-απόφραξη, αποτελεί την κύρια αιτία εντερικής απόφραξης σε νήπια και παιδιά. Οι αιτίες παραλυτικού ειλεού περιλαμβάνουν:

  • Χημικές, ηλεκτρολυτικές ή μεταλλικές διαταραχές (όπως για παράδειγμα χαμηλά επίπεδα καλίου)
  • Επιπλοκές ενδοκοιλιακής χειρουργικής επέμβασης
  • Μειωμένη παροχή αίματος στην κοιλιακή χώρα (ισχαιμία της μεσεντέρας αρτηρίας)
  • Τραυματισμός του δικτύου παροχής αίματος στην κοιλιακή χώρα
  • Ενδοκοιλιακή λοίμωξη
  • Νεφρική ή πνευμονική πάθηση
  • Χρήση ορισμένων φαρμακευτικών σκευασμάτων, κυρίως ναρκωτικών

Σε παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας, ο παραλυτικός ειλεός οφείλεται σε βακτηριακή ή ιογενής τροφική δηλητηρίαση (γαστρεντερίτις), η οποία σε κάποιες περιπτώσεις σχετίζεται με δευτεροπαθή περιτονίτιδα και σκωληκοειδίτιδα.

Οι μηχανικές αιτίες εντερικής απόφραξης περιλαμβάνουν:
  • Παθολογική ανάπτυξη ιστού
  • Συμφύσεις ή ουλώδης ιστός που σχηματίζεται μετά από χειρουργική επέμβαση
  • Ξένα σώματα (κατάποση υλικών που αποφράσσουν τον εντερικό αυλό)
  • Χολόλιθοι
  • Κήλες
  • Κρούση περιττωμάτων (κόπρανα)
  • Εγκωλεασμός
  • Όγκοι που αποφράσσουν τον εντερικό αυλό
  • Συστροφή (στριμμένες εντερικές έλικες)


Συμπτώματα

  • Κοιλιακή διάταση
  • Κοιλιακός μετεωρισμός (αεριώδης)
  • Κοιλιακό άλγος και κράμπες
  • Οσμή αναπνοής (κακοσμία αναπνοής)
  • Δυσκοιλιότητα
  • Διάρροια
  • Έμετος


Σημεία κι εξετάσεις

Κατά την ακρόαση της κοιλιακής χώρας με στηθοσκόπιο, ο ιατρός σας ίσως αντιληφθεί υψηλότονους εντερικούς ήχους, στην περίπτωση της μηχανικής απόφραξης. Εάν παραταθεί η απόφραξη για μακρύ χρονικό διάστημα ή αν το έντερο έχει υποστεί σημαντική βλάβη, οι εντερικοί ήχοι, ελαττώνονται, έως την απόλυτη απουσίας τους.

Ο πρώιμος παραλυτικός ειλεός χαρακτηρίζεται από μειωμένους ή απόντες εντερικούς ήχους.

Παρακλινικές εξετάσεις που απεικονίζουν την απόφραξη είναι:
  • Αξονική τομογραφία της κοιλιακής χώρας
  • Ακτινογραφία κοιλίας (σε όρθια θέση)
  • Βαριούχος υποκλυσμός
  • Αλληλουχία του ανωτέρου πεπτικού συστήματος και του λεπτού εντέρου


Θεραπεία

Η θεραπευτική αγωγή περιλαμβάνει την εισαγωγή ενός σωλήνα / αγωγού δια της ρινός, που καταλήγει στο στόμαχο ή στο έντερο, με σκοπό την ανακούφιση από την κοιλιακή διάταση και τον έμετο.

Η χειρουργική επέμβαση απαιτείται στην περίπτωση που δεν αποδώσει η χρήση του προαναφερθέντος σωλήνα ή υπάρξουν σημεία ιστικής νέκρωσης.

Πρόγνωση


Η έκβαση της νόσου εξαρτάται από την αιτία πρόκλησης της απόφραξης.


Επιπλοκές

Οι επιπλοκές περιλαμβάνουν ή μπορεί να οδηγήσουν σε:

  • Ηλεκτρολυτικές διαταραχές
  • Λοίμωξη
  • Ίκτερο
  • Διάτρηση εντέρου

Εάν η απόφραξη παρεμποδίσει την παροχή αίματος του εντέρου, πολύ πιθανόν να προκληθεί ιστική νέκρωση, λοίμωξη / φλεγμονή κι εν τέλει γάγγραινα. Παράγοντες
κινδύνου της ιστικής νέκρωσης είναι ο καρκίνος του εντέρου, η νόσος Crohn, οι κήλες και προγενέστερες χειρουργικές επεμβάσεις.

Στα νεογνά, ο παραλυτικός ειλεός συνδέεται με την καταστροφή του εντερικού τοιχώματος (νεκρωτική εντεροκολίτιδα), απειλεί τη ζωή του νεογνού και συχνά οδηγεί σε αιματολογικές και πνευμονικές λοιμώξεις.


Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Καλέστε τον ιατρό σας αν παρουσιάσετε επίμονη κοιλιακή διάταση κι επίσχεση κοπράνων κι αερίων ή αν αναπτύξετε άλλα συμπτώματα εντερικής απόφραξης.


Πρόληψη

Η πρόληψη είναι ανάλογη της αιτίας πρόκλησης της νόσου. Η θεραπευτική αντιμετώπιση καταστάσεων (όπως όγκων και κήλων) που σχετίζονται με τη δημιουργία απόφραξης, μειώνουν την πιθανότητα εμφάνισης της νόσου. Κάποιοι εκλυτικοί παράγοντες της απόφραξης δεν προλαμβάνονται.


Σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου


Ορισμός

Το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου (ΣΕΕ) είναι μια διαταραχή της λειτουργίας του εντέρου. Συνοδεύεται από πόνο στην κοιλιά και ανώμαλες κενώσεις. Η κακή ψυχολογία και το άγχος συχνά επιδεινώνει τα συμπτώματα.

Δεν έχει σχέση με τις φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου, που περιλαμβάνουν τη Νόσο του Chron και την ελκώδη κολίτιδα.


Εναλλακτικοί όροι

Σπαστική Κολίτιδα, Νευρική δυσπεψία, Σπαστικό κόλο, Εντερική νεύρωση, Ευερέθιστο κόλο, Βλεννώδης κολίτιδα, ΣΕΕ


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Το ΣΕΕ εκδηλώνεται με πόνο στην κοιλιά, δυσκοιλιότητα, διάρροια ή εναλλαγή των φαινομένων αυτών.
Υπάρχουν πολλά πιθανά αίτια. Για παράδειγμα, μπορεί να υπάρχει μυϊκό πρόβλημα του εντέρου ή αδυναμία διαστολής και κίνησης του εντέρου. Δεν υπάρχει πρόβλημα στην κατασκευή του εντέρου.

Δεν είναι σαφές γιατί οι ασθενείς αναπτύσσουν ΣΕΕ, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις, εκδηλώνεται μετά από λοίμωξη του εντέρου. Αυτό ονομάζεται μεταλοιμώδες ΣΕΕ. Μπορεί όμως να υπάρξουν και άλλες αφορμές για να εκδηλωθεί.

Το ΣΕΕ μπορεί να παρουσιαστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά συχνά ξεκινά στην εφηβεία ή τα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσης. Είναι συνηθέστερο στις γυναίκες. Η ασθένεια είναι το πιο κοινό εντερικό πρόβλημα για το οποίο οι ασθενείς παραπονούνται στον γαστρεντερολόγο.


Συμπτώματα

Τα συμπτώματα κυμαίνονται από ήπια σε βαριά. Οι περισσότεροι ασθενείς παρουσιάζουν ήπια συμπτώματα. Τα συμπτώματα μπορεί να επιδεινωθούν σε ασθενείς που υποφέρουν από στρες ή ψυχικές διαταραχές, όπως το άγχος και κατάθλιψη. Ωστόσο, είναι σημαντικό να καταλάβει κανείς ότι αυτές καθαυτές οι καταστάσεις δεν προκαλούν ΣΕΕ.

Στα συμπτώματα περιλαμβάνονται:
  • Κοιλιακή διαστολή (πρήξιμο)
  • Αίσθημα πληρώματος, κοιλιακά φουσκώματα και αέρια
  • Πόνος στην κοιλιά
- Έρχεται και φεύγει
- Μειώνεται ή υποχωρεί τελείως μετά από κένωση
- Εκδηλώνεται μετά από γεύμα
  • Χρόνια και συχνή δυσκοιλιότητα, που συνοδεύεται συνήθως από πόνο
  • Χρόνια και συχνή διάρροια, που συνοδεύεται συνήθως από πόνο
  • Συναισθηματική κόπωση
  • Κατάθλιψη
  • Απώλεια όρεξης



Ενδείξεις και εξετάσεις


Τις περισσότερες φορές, ο γιατρός σας θα διαγνώσει ΣΕΕ με λίγες ή καθόλου εξετάσεις. Οι εξετάσεις συνήθως δεν εξακριβώνουν πρόβλημα. Ορισμένο ειδικοί συνιστούν ένα διαιτολόγιο που δεν περιέχει λακτόζη για 2 εβδομάδες για να διαπιστωθεί αν υπάρχει δυσανεξία στη λακτάση.

Ορισμένοι ασθενείς μπορεί να χρειάζονται μια ενδοσκοπική εξέταση, ιδιαίτερα αν τα συμπτώματα ξεκινήσουν σε μεγαλύτερη ηλικία. Οι νεότεροι σε ηλικία ασθενείς που πάσχουν από συνεχή διάρροια μπορεί να χρειάζονται την εξέταση αυτή προκειμένου να αποκλειστούν φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου που προκαλούν παρόμοια συμπτώματα, όπως η Νόσος του Chron ή η ελκώδης κολίτιδα. Μπορεί να απαιτούνται πρόσθετες εξετάσεις αν παρατηρήσετε αίμα στα κόπρανα, απώλεια βάρους, σημάδια αναιμίας ή ταξιδέψατε πρόσφατα.
Οι ασθενείς πάνω από τα 50 θα πρέπει να ελέγχονται για καρκίνο του παχέος εντέρου.


Θεραπεία

Στόχος της θεραπείας είναι η ανακούφιση των συμπτωμάτων.
Αλλαγές στον τρόπο ζωής μπορεί να βοηθήσουν σε ορισμένες περιπτώσεις ΣΕΕ. Για παράδειγμα, η τακτική σωματική άσκηση και η βελτίωση στις συνήθειες του ύπνου μπορεί να μειώσουν το άγχος και να βοηθήσουν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων.

Αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες μπορεί επίσης να βοηθήσουν. Ωστόσο, καμιά συγκεκριμένη δίαιτα δεν συνιστάται γενικά για το ΣΕΕ, διότι η πάθηση διαφέρει από άτομο σε άτομο. Η αύξηση των διαιτητικών φυτικών ινών και η αποφυγή τροφών και ποτών που διεγείρουν το έντερο (όπως η καφεΐνη) μπορεί να βοηθήσουν.

Άλλες πιθανές θεραπείες είναι:

  • Αναζήτηση συμβουλευτικής θεραπείας στην περίπτωση του άγχους ή της κατάθλιψης
  • Αντιδιαρροϊκά φάρμακα για όσους έχουν ως κύριο σύμπτωμα τη διάρροια
  • Χαμηλή δοσολογία αντικαταθλιπτικών που μειώνουν τον κοιλιακό πόνο
  • Φάρμακα που διευκολύνουν τις κενώσεις (υπακτικά) για όσους πάσχουν από δυσκοιλιότητα.



Πρόγνωση

Το ΣΕΕ μπορεί να είναι ένα μόνιμο πρόβλημα για ολόκληρη τη ζωή, αλλά τα συμπτώματα έχουν περιθώριο βελτίωσης ή υποχώρησης με τη θεραπεία.


Πότε να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας

Επικοινωνήστε με τον γιατρό σας αν έχετε συμπτώματα ΣΕΕ ή παρατηρήσετε μια επίμονη αλλαγή στη λειτουργία του εντέρου σας

Κατάγματα συμπίεσης σπονδυλικής στήλης


Ορισμός

Κατάγματα συμπίεσης σπονδυλικής στήλης είναι τα κατάγματα των σπονδύλων, δηλαδή των οστών της σπονδυλικής στήλης.


Εναλλακτικοί όροι

Συμπιεστικά κατάγματα σπονδύλων


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Σε ένα συμπιεστικό κάταγμα σπονδύλου, ο σπόνδυλος παθαίνει καθίζηση. Αυτό μπορεί να συμβεί σε περισσότερους από έναν σπόνδυλους. Η περίπτωση αυτή μπορεί να οφείλεται σε:
  • Οστεοπόρωση (η συνηθέστερη αιτία), η οποία προκαλείται από την αποδυνάμωση του οστού λόγω έλλειψης ασβεστίου και άλλων παραγόντων.
  • Τραυματισμό στην πλάτη
  • ‘Όγκους που ξεκίνησαν από το οστό ή είναι μεταστατικοί


Όταν το κάταγμα είναι αποτέλεσμα οστεοπόρωσης, επηρεάζονται συνήθως οι σπόνδυλοι στον θώρακα (θωρακικοί) ή χαμηλά στη σπονδυλική στήλη. Στα πρώτα στάδια, το κάταγμα στο οστό επιδεινώνεται χωρίς να προκαλεί συμπτώματα. Ο πόνος ή άλλα συμπτώματα συνήθως επιδεινώνονται με το βάδισμα, ενώ εξαφανίζονται την ώρα της ανάπαυσης. Πολλαπλά κατάγματα μπορεί να οδηγήσουν σε κύφωση της σπονδυλικής στήλης (καμπούρα).


Συμπτώματα

Τα κατάγματα συμπίεσης μπορεί να μην προκαλούν κανένα σύμπτωμα και να αποκαλυφθούν μόνο με ακτινογραφίες της σπονδυλικής στήλης που γίνονται για άλλους λόγους. Με την πάροδο του χρόνου, μπορεί να εκδηλωθούν τα ακόλουθα συμπτώματα:
  • Πόνος στην πλάτη που ξεκινάει βαθμιαία ή είναι χρόνιος
  • Απώλεια ύψους, που μπορεί να φτάσει και τα 15 εκ. με την πάροδο του χρόνου
  • Γερτή στάση του σώματος ή κύφωση, αποκαλούμενη επίσης και ‘καμπούρα της χήρας’

Τα κατάγματα συμπίεσης μπορούν επίσης να συμβούν ξαφνικά, προκαλώντας οξύ πόνο στην πλάτη, που:
  • Είναι συνηθέστερα αισθητός από το μέσον της σπονδυλικής στήλης και κάτω, αλλά μπορεί επίσης να γίνει αισθητός στα πλάγια ή μπροστά.
  • Περιγράφεται ως ‘μαχαιριά’ και συνήθως προκαλεί αναπηρία, που συχνά χρειάζεται από εβδομάδες έως μήνες για να αποκατασταθεί.


Η πίεση στο νωτιαίο μυελό από την κύφωση μπορεί σπάνια να προκαλέσει τα εξής συμπτώματα:
  • Μούδιασμα
  • Μυρμήγκιασμα
  • Αδυναμία
  • Δυσχέρεια στο βάδισμα
  • Απώλεια ελέγχου του εντέρου ή της κύστης



Ενδείξεις και εξετάσεις

  • Η φυσική εξέταση μπορεί να διαπιστώσει την κύφωση. Διαπιστώνεται επίσης ευαισθησία αν πιεστούν οι τραυματισμένοι σπόνδυλοι.
  • Η ακτινογραφία της σπονδυλικής στήλης εμφανίζει τουλάχιστον έναν συμπιεσμένο σπόνδυλο που είναι κοντύτερος από τους άλλους σπονδύλους.


Άλλες εξετάσεις που μπορούν να γίνουν:




Θεραπεία

Τα περισσότερα κατάγματα συμπίεσης συμβαίνουν σε ηλικιωμένα άτομα που πάσχουν από οστεοπόρωση. Αυτά τα κατάγματα γενικά δεν τραυματίζουν τον νωτιαίο μυελό. Στους ασθενείς αυτούς, η οστεοπόρωση αντιμετωπίζεται με συνταγογραφούμενα φάρμακα και συμπληρώματα ασβεστίου.

Διαφορετικά, ο πόνος από τα κατάγματα αυτά αντιμετωπίζεται με παυσίπονα και κατάκλιση κατ’ αρχάς. Συχνά χρειάζονται ναρκωτικά φάρμακα. Oρισμένοι γιατροί συστήνουν νάρθηκες για την πλάτη, αλλά αυτοί μπορεί να αποδυναμώσουν περαιτέρω τα οστά και να αυξήσουν την πιθανότητα νέων καταγμάτων στο μέλλον.

Οι ασθενείς μπορούν να ωφεληθούν από τη φυσικοθεραπεία που βοηθά την κινητικότητα και δυναμώνει τους μύες γύρω από τη σπονδυλική στήλη.

Η χειρουργική επέμβαση αποφασίζεται σπάνια. Εντούτοις, εάν οι 2 ή περισσότεροι μήνες κατάκλισης, τα παυσίπονα και η φυσικοθεραπεία δεν ανακουφίζουν τον πόνο στην πλάτη, η χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι αναπόφευκτη.

Δύο ελάχιστα παρεμβατικές τεχνικές είναι διαθέσιμες:
  • Κυφοπλαστική με μπαλονάκι: Μια μεγάλη βελόνα εισάγεται στον συμπιεσμένο σπόνδυλο. Ένα μπαλόνι παρεμβάλλεται στο οστό μέσω της βελόνας το οποίο διογκώνεται, αποκαθιστώντας το ύψος του σπονδύλου. Στη συνέχεια εγχέεται οστικό τσιμέντο στο κενό αυτό ώστε να διασφαλιστεί τυχόν νέα κατάρρευση. Η όλη επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία.
  • Σπονδυλοπλαστική: Πρόκειται για παρόμοια διαδικασία κατά την οποία το οστικό τσιμέντο εγχέεται στον σπόνδυλο. Αυτή η διαδικασία γίνεται με τοπική αναισθησία και ελαφρά νάρκωση.

Εάν το κάταγμα οφείλεται σε όγκο, μπορεί να πρέπει να αφαιρεθεί χειρουργικά ένα κομμάτι του οστού και να σταλεί για βιοψία. Κατόπιν αντιμετωπίζεται ο ίδιος ο όγκος.

Τα κατάγματα από τραυματισμό απαιτούν συχνά νάρθηκα για 6 - 10 εβδομάδες για να προστατευτεί το οστό καθώς θεραπεύεται. Εάν υπάρχει οστό στο νωτιαίο κανάλι, μπορεί να χρειαστείτε χειρουργική επέμβαση για να αφαιρεθεί το οστό, να αναταχθούν οι σπόνδυλοι και να σταθεροποιηθεί η σπονδυλική στήλη.

Η χειρουργική επέμβαση είναι σχεδόν πάντα απαραίτητη εάν υπάρχει απώλεια λειτουργικότητας λόγω οστού που πιέζει το νωτιαίο μυελό ή τα νωτιαία νεύρα.


Πρόγνωση


Τα περισσότερα κατάγματα συμπίεσης από τραυματισμό αποθεραπεύονται σε 8 - 10 εβδομάδες με ανάπαυση, χρήση νάρθηκα και παυσίπονα. Ο χρόνος αποκατάστασης είναι πολύ μεγαλύτερος αν απαιτηθεί χειρουργική επέμβαση.
Τα κατάγματα λόγω οστεοπόρωσης είναι συνήθως λιγότερο οδυνηρά με την ανάπαυση και τα παυσίπονα, αλλά μερικά μπορεί να προκαλέσουν χρόνιο πόνο και μερική αναπηρία.

Αν και τα φάρμακα θεραπείας της οστεοπόρωσης μπορεί να βοηθήσουν στην αποτροπή μελλοντικών καταγμάτων, η καθίζηση των σπονδύλων που έχει ήδη συμβεί, δεν μπορεί να αναστραφεί.

Για τα κατάγματα συμπίεσης που προκαλούνται από όγκους, η έκβαση εξαρτάται από τον τύπο του συγκεκριμένου όγκου. Μερικοί κοινοί όγκοι από μετάσταση στη σπονδυλική στήλη είναι:
  • Καρκίνος του μαστού
  • Καρκίνος του πνεύμονα
  • Λέμφωμα
  • Καρκίνος του προστάτη


Επιπλοκές
  • Αποτυχία της σταθεροποίησης των οστών (εάν είναι απαραίτητη η χειρουργική επέμβαση)
  • Καμπούρα (κύφωση)
  • Συμπίεση νωτιαίου μυελού ή ρίζας νεύρων


Πότε να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας

Επικοινωνήστε με τον γιατρό σας εάν υποφέρετε από πόνο στην πλάτη και υποψιάζεστε ότι μπορείτε να έχετε υποστεί κάταγμα συμπίεσης.


Πρόληψη

Η θεραπεία και η πρόληψη της οστεοπόρωσης είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να αποτραπούν τα κατάγματα αυτά.

Εκκολπωματίτιδα


Ορισμός

Εκκολπωματίτιδα είναι η φλεγμονή ανώμαλων θυλάκων (εκκολπωμάτων) που σχηματίζονται στο τοίχωμα των εντέρων. Οι θύλακες αυτοί απαντώνται συνήθως στο παχύ έντερο (κόλον). Η παρουσία των θυλάκων αυτή καθαυτή ονομάζεται εκκολπωμάτωση.


Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Τα εκκολπώματα είναι προεξέχοντες θύλακες, μικρές προβολές προς τα έξω, του εσωτερικού τοιχώματος και μπορούν να αναπτυχθούν σε οποιοδήποτε σημείο του εντέρου. Δημιουργούνται συχνότερα στο παχύ έντερο, ειδικά στο σιγμοειδές κόλον, το χαμηλότερο σημείο του παχέος εντέρου.

Τα εκκολπώματα εμφανίζονται συχνότερα μετά από την ηλικία των 40 χρόνων. Όταν προκαλείται φλεγμονή των εκκολπωμάτων, τότε έχουμε εκκολπωματίτιδα. Πιστεύεται ότι τα εκκολπώματα αναπτύσσονται εξαιτίας των πιέσεων στα τοιχώματα του παχέος εντέρου. Η μεγάλη πίεση που ασκείται στο τοίχωμα του παχέος εντέρου αναγκάζει τους θύλακες στο εσωτερικό του εντέρου να διογκωθούν προς τα έξω στα αδύνατα σημεία του εντέρου που περιβάλλουν αιμοφόρα αγγεία.

Η εκκολπωμάτωση είναι πολύ συνήθης. Εμφανίζεται σε περισσότερους από τους μισούς Αμερικανούς μετά την ηλικία των 60. Μόνο ένα μικρό ποσοστό των ανθρώπων αυτών θα αναπτύξει εκκολπωματίτιδα.

Η εκκολπωματίτιδα προκαλείται από φλεγμονή, ή (μερικές φορές) από ένα μικρό σχίσιμο στο εκκόλπωμα. Εάν το σχίσιμο είναι μεγάλο, μπορεί να επιτρέψει τη διέλευση των κοπράνων στην κοιλιακή κοιλότητα, προκαλώντας εκταταμένη μόλυνση (απόστημα) ή φλεγμονή στην κοιλιά.
Παράγοντες κινδύνου για εκκολπωμάτωση είναι μεταξύ άλλων η μεγάλη ηλικία και η φτωχή σε φυτικές ίνες διατροφή.


Συμπτώματα

  • Ο κοιλιακός πόνος, συνήθως χαμηλά αριστερά στην κοιλιά αλλά μπορεί και οπουδήποτε στην κοιλιά
  • Ρίγη
  • Πυρετός
  • Ναυτία
  • Εμετός
  • Απώλεια βάρους


Ενδείξεις και εξετάσεις

Εξετάσεις από τις οποίες μπορεί να διαγνωστεί εκκολπωματίτιδα είναι:

  • Ψηλάφηση της κοιλιάς
  • Αξονική τομογραφία
  • Υψηλές τιμές λευκών αιμοσφαιρίων


Θεραπεία

Η οξεία εκκολπωματίτιδα θεραπεύεται με αντιβιοτικά.

Το σημείο του παχέος εντέρου με τα εκκολπώματα μπορεί να πρέπει να αφαιρεθεί με χειρουργική επέμβαση, στις εξής περιπτώσεις:

  • Απόστημα
  • Διάτρηση του παχέος εντέρου
  • Συρίγγιο (ανώμαλη επικοινωνία μεταξύ διαφόρων σημείων του παχέος εντέρου ή του παχέος εντέρου με άλλο σημείο του σώματος)
  • Επαναλαμβανόμενες κρίσεις εκκολπωματίτιδας

Αφού έχει αντιμετωπιστεί η οξεία μόλυνση, η κατανάλωση τροφίμων υψηλής περιεκτικότητας σε φυτικές ίνες και η χρήση προσθετικών όγκου όπως το ψύλλιο βοηθούν στη μείωση της πιθανότητας εκκολπωματίτιδας ή άλλων συμπτωμάτων.


Πρόγνωση

Συνήθως, πρόκειται για μια ήπια πάθηση που ανταποκρίνεται καλά στη θεραπεία.


Επιπλοκές

  • Δημιουργία αποστήματος
  • Στένωση του παχέος εντέρου ή δημιουργία συριγγίων
  • Διάτρηση του παχέος εντέρου που οδηγεί σε περιτονίτιδα


Πότε να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας

Επικοινωνήστε με τον γιατρό σας εάν εμφανίσετε συμπτώματα εκκολπωματίτιδας. Επικοινωνήστε επίσης αν πάσχετε από εκκολπωματίτιδα και είτε τα συμπτώματα επιδεινώνονται είτε εκδηλώνονται νέα συμπτώματα.


Πρόληψη

Μια διατροφή υψηλής περιεκτικότητας σε φυτικές ίνες μπορεί να αποτρέψει την εκκολπωμάτωση. Ορισμένοι γιατροί συνιστούν στους ασθενείς με ιστορικό εκκολπωματίτιδας να αποφεύγουν τα καρύδια και τους καρπούς. Εντούτοις, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να στηρίζει τη θεωρία ότι κάτι τέτοιο αποτρέπει την ασθένεια.




Πέτρες ουροδόχου κύστης


Oρισμός

Οι πέτρες της ουροδόχου κύστης είναι σκληρές εναποθέσεις ανόργανων ουσιών στην ουροδόχο κύστη.


Εναλλακτικοί όροι

Πέτρες – ουροδόχος κύστη, Πέτρες ουρικής οδού, Χολόλιθοι ουροδόχου κύστης



Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου


Οι πέτρες στην ουροδόχο κύστη είναι συνήθως συνέπεια ενός άλλου ουρολογικού προβλήματος, όπως:

  • Κυστικό εκκόλπωμα
  • Διογκωμένος προστάτης
  • Nευρογενής κύστη
  • Ουρολοίμωξη

Περίπου 95% των πετρών της ουροδόχου κύστης εμφανίζονται σε άντρες. Οι πέτρες της ουροδόχου κύστης είναι πολύ σπανιότερες από τις πέτρες των νεφρών.

Οι πέτρες της ουροδόχου κύστης μπορεί να εμφανιστούν όταν τα ούρα στην κύστη συμπυκνώνονται με αποτέλεσμα να δημιουργούνται κρύσταλλοι. Συμπτώματα εκδηλώνονται αν η πέτρα ερεθίζει το τοίχωμα της κύστης ή εμποδίζει την εκροή των ούρων από την κύστη.


Συμπτώματα

  • Κοιλιακός πόνος, πίεση
  • Αφύσικου χρώματος ή σκουρόχρωμα ούρα
  • Αιματουρία
  • Δυσχέρεια στην ούρηση
  • Συχνουρία
  • Αδυναμία για ούρηση παρά μόνο σε ορισμένη στάση
  • Διακεκομμένη ούρηση
  • Πόνος, δυσφορία στο πέος
  • Ουρολοίμωξη
- Δυσουρία (πόνος κατά την ούρηση)
- Πυρετός
- Εντονη ανάγκη για ούρηση

Η ακράτεια μπορεί επίσης να συνδέεται με πέτρες στην ουροδόχο κύστη.


Ενδείξεις και εξετάσεις

  • Η ακτινογραφία της ουροδόχου κύστης ή της πυέλου μπορεί να διαπιστώσει την παρουσία πετρών.
  • Η κυστοσκόπηση μπορεί να αποκαλύψει την ύπαρξη πέτρας στην ουροδόχο κύστη.
  • Η φυσική εξέταση, συμπεριλαμβανομένης της πρωκτικής εξέτασης, μπορεί να αποκαλύψει διόγκωση του προστάτη ή άλλες ουρολογικές διαταραχές.
  • Η ανάλυση ούρων μπορεί να εμφανίσει αίμα στα ούρα ή ουρολοίμωξη.
  • Η καλλιέργεια ούρων (με ελεύθερο ρεύμα ούρησης) μπορεί να διαπιστώσει τη λοίμωξη.



Θεραπεία

Η κατανάλωση 6 - 8 ποτηριών νερού ή περισσότερων την ημέρα αυξάνει την παραγωγή ούρων και μπορεί να βοηθήσει στην αποβολή των πετρών.

Ο γιατρός σας μπορεί να αφαιρέσει τις πέτρες που δεν αποβάλλονται, με τη χρήση κυστοσκόπιου (μικρός σωλήνας που περνά μέσω της ουρήθρας στην κύστη). Η εξωσωματική λιθοτριψία με τη χρήση υπερηχητικών κυμάτων διαλύει τις πέτρες.

Ορισμένες πέτρες μπορεί να πρέπει να αφαιρεθούν με ανοιχτή χειρουργική επέμβαση.

Φάρμακα σπάνια χρησιμοποιούνται προκειμένου να διαλυθούν οι πέτρες.

Πρέπει απαραίτητα να θεραπευτούν τα αίτια δημιουργίας των πετρών της ουροδόχου κύστης. Συνηθέστερα οι πέτρες στην ουροδόχο κύστη συνοδεύουν την καλοήθη υπερπλασία του προστάτη ή την απόφραξη της ουροδόχου κύστης.

Για ασθενείς με καλοήθη υπερπλασία του προστάτη και πέτρες στην ουροδόχο κύστη, η οπισθοτομία του προστάτη μέσω ουρήθρας, μπορεί να εκτελεσθεί με λιθοτριψία.


Πρόγνωση

Οι περισσότερες πέτρες της ουροδόχου κύστης αποβάλλονται ή μπορούν αφαιρεθούν χωρίς να αφήσουν μόνιμη βλάβη στην κύστη. Εάν όμως το γενεσιουργό αίτιο δεν θεραπευτεί, μπορεί να δημιουργηθούν ξανά.

Εάν οι πέτρες δεν αντιμετωπιστούν θεραπευτικά, μπορεί να προκαλούν συχνά ουρολοιμώξεις ή να δημιουργήσουν μόνιμη βλάβη στην ουροδόχο κύστη ή τα νεφρά.


Επιπλοκές

  • Οξεία αμφοτερόπλευρη αποφρακτική ουροπάθεια
  • Χρόνια δυσλειτουργία της κύστης (ακράτεια ή επίσχεση ούρων)
  • Απόφραξη της ουρήθρας
  • Επανεμφάνιση των πετρών
  • Νεφροπάθεια παλινδρόμησης
  • Ουρολοίμωξη


Πότε να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας

Επικοινωνήστε με τον γιατρό σας εάν έχετε συμπτώματα που παραπέμπουν σε πέτρες της ουροδόχου κύστης.


Πρόληψη

Η άμεση θεραπεία των ουρολοιμώξεων ή άλλων ουρολογικών παθήσεων μπορεί να αποτρέψει τη δημιουργία πετρών στην ουροδόχο κύστη.


Χολoκυστίτιδα


Ορισμός

Η χολοκυστίτιδα είναι μια επώδυνη φλεγμονή του τοιχώματος της χοληδόχου κύστης. Η διαταραχή μπορεί να εμφανιστεί μία φορά (οξεία) ή μπορεί να επαναλαμβάνεται κατά διαστήματα (χρόνια).



Περιγραφή


Η χοληδόχος κύστη είναι ένα μικρό όργανο σε σχήμα αχλαδιού στην πάνω δεξιά γωνία της κοιλιάς. Συνδέεται με μια σειρά σωλήνων με το συκώτι, το πάγκρεας και το δωδεκαδάκτυλο (βρίσκεται στην αρχή του λεπτού εντέρου). Για να βοηθήσει στην πέψη, το συκώτι παράγει μια ουσία που ονομάζεται χολή, η οποία περνά στη χοληδόχο κύστη. Η χοληδόχος κύστη συμπυκνώνει τη χολή, απορροφά δηλαδή μέρος των υγρών από τη χολή, για να την ισχυροποιήσει. Μετά από ένα γεύμα, η χολή συμπιέζεται εκτός χοληδόχου κύστης μέσω ισχυρών μυϊκών συστολών και περνά μέσω ενός αγωγού στο δωδεκαδάκτυλο. Λόγω της χημικής σύστασης της χολής, το περιεχόμενο του δωδεκαδακτύλου διατηρεί το ιδανικό για την πέψη επίπεδο pH. Η χολή παίζει επίσης σημαντικό μέρος στην απορρόφηση του λίπους από το λεπτό έντερο.


Αίτια και συμπτώματα

Στο 95% όλων των περιπτώσεων χολοκυστίτιδας, η χοληδόχος κύστη περιέχει χολόλιθους. Οι χολόλιθοι είναι στερεές συσσωρεύσεις συστατικών της χολής, ιδίως χοληστερίνη, χρωστικές ουσίες και ασβέστιο. Στερεές συσσωρεύσεις έχουμε όταν τα συστατικά της χολής δεν είναι στη σωστή αναλογία το ένα προς το άλλο. Εάν η χολή είναι υπερβολικά συμπυκνωμένη ή εάν ένα συστατικό της είναι σε μεγαλύτερη ποσότητα από τη φυσιολογική, σχηματίζονται πέτρες. Όταν αυτές οι πέτρες φράζουν την έξοδο της χοληδόχου κύστης, η χολή συσσωρεύεται εντός της χοληδόχου κύστης. Η χοληδόχος κύστη συνεχίζει να συστέλλεται αλλά η χολή δεν διοχετεύεται κανονικά. Αντίθετη πίεση στη χοληδόχο κύστη, χημικές αλλαγές από τη στασιμότητα της παγιδευμένης μέσα στη χοληδόχο κύστη χολής και τυχαία βακτηριακή μόλυνση, έχουν ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό του τοιχώματος της χοληδόχου κύστης. Δεδομένου ότι η χοληδόχος κύστη διογκώνεται, ορισμένα σημεία του τοιχώματός της δεν αιματώνονται επαρκώς, γεγονός που οδηγεί σε νέκρωση των κυττάρων λόγω έλλειψης οξυγόνου.

Όταν κάποια πέτρα εμποδίζει τη ροή της χολής από το συκώτι, υπάρχει συσσώρευση ενός προϊόντος που προέρχεται από την επεξεργασία που υφίστανται τα ερυθρά αιμοσφαίρια στο συκώτι (ονομάζεται χολερυθρίνη). Η χολερυθρίνη εισάγεται εκ νέου στην κυκλοφορία του αίματος και με την πάροδο του χρόνου εναποτίθεται στο δέρμα και στο λευκό των ματιών. Επειδή η χολερυθρίνη είναι κιτρινωπής απόχρωσης, το δέρμα και τα μάτια κιτρινίζουν, φαινόμενο που ονομάζεται ίκτερος.

Οι περιπτώσεις χολόλιθων είναι διπλάσιες στις γυναίκες από ότι στους άντρες, ιδιαίτερα στις ηλικίες μεταξύ 20 και 60. Οι έγκυες γυναίκες ή εκείνες που παίρνουν αντισυλληπτικά ή υποβάλλονται σε θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης οιστρογόνων διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο χολόλιθων, όπως συμβαίνει με τις γηγενείς Αμερικανίδες και τις Αμερικανίδες μεξικανικής καταγωγής. Τα άτομα που είναι υπέρβαρα, ή που χάνουν απότομα πολύ μεγάλο βάρος διατρέχουν ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο για δημιουργία χολόλιθων. Ολα τα άτομα με χολόλιθους δεν θα παρουσιάσουν απαραίτητα χολοκυστίτιδα, αφού πολλοί άνθρωποι δεν έχουν κανένα σύμπτωμα από τους χολόλιθούς τους και δεν ξέρουν καν ότι υπάρχουν. Εντούτοις, η πλειονότητα των ανθρώπων με χολοκυστίτιδα θα διαπιστώσουν ότι έχουν χολόλιθους. Στα σπάνια αίτια χολοκυστίτιδας περιλαμβάνονται τα βαριάς μορφής εγκαύματα, οι τραυματισμοί, οι μαζικές συστημικές λοιμώξεις, σοβαρή ασθένεια, ο διαβήτης, η απόφραξη της χοληδόχου κύστης από όγκο, καθώς και ορισμένες ασυνήθιστες μολύνσεις της χοληδόχου κύστης (συμπεριλαμβανομένων των βακτηριδίων και των παρασίτων).

Αν και σπάνια αναφέρονται περιπτώσεις ασθενών με χρόνια χολοκυστίτιδα που δεν εμφανίζουν κανέναν πόνο, σχεδόν το 100% της χρόνιας χολοκυστίτιδας θα εντοπιστεί αφότου ο ασθενής πάθει κάποια οξεία κρίση πόνου στην περιοχή της χοληδόχου κύστης και του συκωτιού. Ο πόνος μπορεί να έχει τη μορφή κράμπας και να είναι διακεκομμένος ή μπορεί να είναι συνεχής. Ο πόνος περιγράφεται συχνά σαν πίεση στη δεξιά ωμοπλάτη και τον ώμο. Επειδή η βαθιά αναπνοή επιτείνει τον πόνο, η αναπνοή γίνεται ρηχή. Συχνά εκδηλώνεται πυρετός, ενώ η ναυτία και ο εμετός είναι σχεδόν αναπόφευκτα. Ο ίκτερος εμφανίζεται όταν φράζει και ο ηπατικός πόρος, αν και μπορεί να πάρει αρκετές ημέρες έως ότου γίνει αντιληπτός. Όταν εγκατασταθεί η βακτηριακή μόλυνση, ο ασθενής μπορεί να εμφανίσει υψηλότερο πυρετό και ρίγη.


Διάγνωση

Η διάγνωση της χολοκυστίτιδας προϋποθέτει προσεκτική εξέταση της κοιλιάς. Η διογκωμένη, ευαίσθητη χοληδόχος κύστη μπορεί να ψηλαφηθεί κάτω από το κοιλιακό τοίχωμα. Η πίεση στην πάνω δεξιά γωνία της κοιλιάς μπορεί κυριολεκτικά να κόψει την ανάσα του ασθενή από τον πόνο. Αυτό oνομάζεται θετικό σημάδι του Murphy. Η φυσική εξέταση μπορεί επίσης να δείξει αυξημένο καρδιακό ρυθμό και αυξημένο ρυθμό αναπνοής.

Οι εξετάσεις αίματος θα παρουσιάσουν αυξημένα τα λευκά αιμοσφαίρια, καθώς επίσης και αυξημένη χολερυθρίνη. Ο υπέρηχος χρησιμοποιείται για τον εντοπισμό χολόλιθων και για τη μέτρηση του πάχους του τοιχώματος της χοληδόχου κύστης (ένδειξη φλεγμονής και ουλωτικής αλλοίωσης). Η απεικόνιση του συκωτιού και της χοληδόχου κύστης, με ιδιαίτερη έμφαση στο σύστημα των σωλήνων σε όλο το αποκαλούμενο ‘χολικό δέντρο’, χρησιμοποιείται επίσης για να διαπιστώσει την απόφραξη των σωλήνων.

Σπάνιες επιπλοκές της χολοκυστίτιδας είναι:
  • ολική μόλυνση της χοληδόχου κύστης, κατά την οποία η χοληδόχος κύστη γεμίζει με πύον (αποκαλούμενη εμπύημα)
  • διάτρηση της χοληδόχου κύστης, κατά την οποία η συγκέντρωση του υλικού μέσα στη χοληδόχο κύστη είναι τόσο μεγάλη που το τοίχωμα του οργάνου διαρρήγνυται , με αποτέλεσμα την κοιλιακή μόλυνση που ονομάζεται περιτονίτιδα
  • σχηματισμός ανώμαλων διασυνδέσεων μεταξύ της χοληδόχου κύστης και άλλων οργάνων (δωδεκαδακτύλου, παχέος εντέρου, στομαχιού), που αποκαλούνται συρίγγια
  • απόφραξη του εντέρου από έναν πολύ μεγάλο χολόλιθο (αποκαλούμενο ειλεό από χολόλιθο)
  • εμφύσημα της χοληδόχου κύστης, κατά το οποίο ορισμένα βακτηρίδια που παράγουν αέρια μολύνουν τη χοληδόχο κύστη, με συνέπεια τη διάτασή της και τη διάρρηξη του τοιχώματός της από τα αέρια



Θεραπεία

Η αρχική θεραπεία της χολοκυστίτιδας απαιτεί συνήθως νοσηλεία σε νοσοκομείο. Στον ασθενή χορηγούνται ενδοφλεβίως υγρά, άλατα και σάκχαρα. Κανένα τρόφιμο ή ποτό δεν χορηγείται από το στόμα, ενώ συχνά εφαρμόζεται ένας ρινογαστρικός σωλήνας, ο οποίος εισάγεται στη μύτη και φτάνει μέχρι το στομάχι προκειμένου να παροχετευθούν τα πλεονάζοντα υγρά. Εάν υπάρχει υποψία μόλυνσης, χορηγείται αντιβίωση.

Τελικά, η θεραπεία σχεδόν πάντα περιλαμβάνει την αφαίρεση της χοληδόχου κύστης, μια χειρουργική επέμβαση αποκαλούμενη χολοκυστεκτομή. Ενώ αυτό δεν συνιστάται συνήθως όταν ο ασθενής βρίσκεται σε οξεία φάση, οι ασθενείς με επιπλοκές, επειδή το ποσοστό θανάτου αυξάνει σε αυτές τις περιπτώσεις, συνήθως χρειάζονται επείγουσα χειρουργική επέμβαση (αμέσως μετά από τη διάγνωση). Κατά τον ίδιο τρόπο, οι ασθενείς που πάσχουν από χολοκυστίτιδα χωρίς χολόλιθους έχουν 50% πιθανότητα να πεθάνουν εάν δεν αφαιρεθεί έγκαιρα η χοληδόχος κύστη. Για τους περισσότερους ασθενείς, εντούτοις, η καλύτερη αντιμετώπιση είναι η χειρουργική επέμβαση αφού έχουν σταθεροποιηθεί με τη χορήγηση υγρών, με τη χρήση ρινογαστρικού σωλήνα και με την αντιβίωση, ανάλογα με τις ανάγκες. Όταν αυτό είναι δυνατό, η χολοκυστεκτομή πραγματοποιείται εντός πέντε έως έξι ημερών από τη διάγνωση. Σε περιπτώσεις ασθενών με συνυπάρχοντα άλλα σοβαρά προβλήματα υγείας που μπορεί να αυξήσουν τους κινδύνους μιας χειρουργικής επέμβασης για χολοκυστεκτομή, ο χειρουργός μπορεί να αποφασίσει να μην αφαιρέσει τη χοληδόχο κύστη. Στην περίπτωση αυτή, μπορεί να γίνει επέμβαση για την αφαίρεση των χολόλιθων που δημιουργούν απόφραξη και για την αποστράγγιση της μολυσμένης χολής (που ονομάζεται χολοκυστοστομία).

Και η χολοκυστεκτομή και η χολοκυστοστομία μπορούν να πραγματοποιηθούν μέσω της κλασικής ανοικτής κοιλιακής επέμβασης (λαπαροτομία). Μικροσκοπικές, σε μέγεθος κλειδαρότρυπας τομές, ένα εύκαμπτο ενδοσκόπιο, και μια συσκευή λέιζερ που θρυμματίζει τις πέτρες (λαπαροσκοπικό λέιζερ) εφαρμόζονται για τον θρυμματισμό των χολόλιθων. Η λαπαροσκοπική διαδικασία μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για την αφαίρεση της χοληδόχου κύστης μέσω μιας μικρής τομής. Γι’ αυτό, λόγω του μεγέθους της τομής, η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή είναι μια επέμβαση λιγότερο επώδυνη που εξασφαλίζει ταχύτερη ανάρρωση.


Πρόγνωση

Η αντιμετώπιση της χολοκυστίτιδας στο νοσοκομείο είναι απόλυτα επιτυχής όσον αφορά την αντιμετώπιση των συμπτώματων για το 75% των ασθενών. Ωστόσο, από αυτούς τους ασθενείς, το 25% θα ξαναπάθει κρίση χολοκυστίτιδας μέσα σε έναν χρόνο και το 60% μέσα σε έξι χρόνια. Κάθε κρίση χολοκυστίτιδας αυξάνει τον κίνδυνο απειλητικών για τη ζωή του ασθενούς επιπλοκών, που απαιτούν επείγουσα χειρουργική επέμβαση. Επομένως, είναι συνήθως προτιμητέα η πρόωρη αφαίρεση της χοληδόχου κύστης, παρά μια προσέγγιση «βλέποντας και κάνοντας». Η θεραπεία των ασθενών που υποβάλλονται σε χολοκυστεκτομή είναι πλήρης.


Πρόληψη

Η πρόληψη της χολοκυστίτιδας πιθανώς επιτυγχάνεται με τη διατήρηση ενός εύλογα ιδανικού βάρους. Ορισμένες μελέτες υποστηρίζουν ότι μια διατροφή υψηλή σε φυτικές ίνες, λαχανικά και φρούτα ευνοεί επίσης την πρόληψη.



Εγκολεασμός


Ορισμός

Εγκολεασμός είναι η περίπτυξη ενός τμήματος του εντέρου μέσα σε ένα άλλο. Χαρακτηρίζεται και παρουσιάζεται αρχικά με επαναλαμβανόμενες κρίσεις πόνου στην κοιλιά, κράμπες που βαθμιαία γίνονται και πιο επώδυνες.


Περιγραφή

Ο εγκολεασμός συμβαίνει όταν ένα μέρος του παχέος ή του λεπτού εντέρου τυλίγεται γύρω από τον εαυτό του, εμφανίζοντας μια μάζα στη δεξιά πλευρά της κοιλιάς κατά τη δακτυλική ψηλάφηση (διαδικασία που ακολουθείται κατά τη διάρκεια της φυσικής εξέτασης, όταν δηλαδή πιέζει ο εξεταστής την κοιλιά του ασθενή με το χέρι του για να διαπιστώσει συνήθως αν υπάρχει κάποια μάζα, πόνος ή δυσφορία). Ο αριθμός καινούργιων περιπτώσεων εγκολεασμού είναι περίπου

1,5-4 περιστατικά ανά 1.000 γεννήσεις. Ο πόνος στην κοιλιά αρχίζει συνήθως απότομα και είναι οξύς. Ακριβώς όπως απότομα εμφανίζεται, το ίδιο απότομα εξαφανίζεται και το παιδί επιστρέφει στις δραστηριότητές του κανονικά. Αυτή η διαδικασία του ξαφνικού δυνατού κοιλιακού πόνου που εμφανίζεται από το πουθενά και έπειτα εξαφανίζεται, επαναλαμβάνεται με διαρκείς επώδυνες κρίσεις. Ο πόνος αυξάνεται συνήθως μετά από πέντε περίπου ώρες επαναλαμβανόμενων κύκλων δυνατού πόνου στην κοιλιά που ακολουθούνται από διαστήματα χαλάρωσης. Εμετός και διάρροια εμφανίζονται σε περίπου 90% των περιπτώσεων μέσα σε 6 έως 12 ώρες μετά από την έναρξη των συμπτωμάτων.

Η φυσική εξέταση και η ψηλάφηση αποκαλύπτουν συνήθως ότι υπάρχει μια μάζα σε σχήμα λουκάνικου στο έντερο, στο πάνω δεξί μέρος της κοιλιάς. Μέσα σε μερικές ώρες περίπου 50% των περιπτώσεων έχουν αιματηρές, βλεννώδεις κενώσεις. Περίπου σε αυτή τη φάση, το παιδί είναι εμφανώς άρρωστο με πυρετό, με ευαίσθητη και διογκωμένη κοιλιά. Ο εγκολεασμός είναι η συχνότερη αιτία εντερικής απόφραξης κατά τη διάρκεια των πρώτων δύο χρόνων της ζωής και έχει επιπτώσεις συνήθως στα παιδιά ηλικίας μεταξύ 3 και 12 μηνών. Η ασθένεια είναι τρεις φορές πιο κοινή στα αγόρια απ' ότι στα κορίτσια. Σε περίπου 85% των περιπτώσεων η αιτία είναι ιδιοπαθής (δηλαδή άγνωστη). Το υπόλοιπο 15% των περιπτώσεων μπορεί να προκληθεί από ποικίλες άλλες ασθένειες, όπως όγκους των λεμφαδένων (λεμφώματα), λιπώδεις όγκους (λιπώματα), ξένους οργανισμούς/αντικείμενα ή από μολύνσεις που κινητοποιούν τα άνοσα κύτταρα στην περιοχή δημιουργώντας φλεγμονώδη αντίδραση και εντερική απόφραξη. Οι περισσότερες περιπτώσεις του εγκολεασμού δεν περισφίγγουν το προσβληθέν έντερο μέσα στις πρώτες 24 ώρες. Εάν η ασθένεια δεν θεραπευτεί μετά από αυτό το διάστημα, η πιθανότητα εντερικής γάγγραινας, σοκ και θανάτου αυξάνει.


Αίτια και συμπτώματα


Το κυριότερο σύμπτωμα του εγκολεασμού είναι ότι ένα υγιές παιδί ξαφνικά και χωρίς προειδοποίηση νιώθει οξύ πόνο στην κοιλιά που υποχωρεί και το παιδί συνήθως επιστρέφει στις συνήθεις δραστηριότητές του, όπως το παιχνίδι. Η διάρκεια των επώδυνων κρίσεων αυξάνει καθώς περνούν οι ώρες. Συνήθως, το παιδί παρουσιάζει σύντομα ναυτία, εμετό και διάρροια σε περίπου 90% του συνόλου των περιπτώσεων. Το παιδί είναι αδύναμο και εξαντλημένο, και ανεβάζει πυρετό. Το άρρωστο παιδί μπορεί επίσης να έχει αιματηρές βλεννώδεις κενώσεις. Οι κενώσεις με αίμα οφείλονται συνήθως στην εξασθενημένη ροή αίματος στην περιοχή με την απόφραξη. Κατά τη διάρκεια της ψηλάφησης μπορεί να εντοπιστεί μια μάζα σε σχήμα λουκάνικου στο πάνω δεξί μέρος της κοιλιάς. Εάν η ασθένεια προχωρήσει και δεν διαγνωστεί, το παιδί μπορεί να υποστεί νέκρωση των κυττάρων στην προσβληθείσα περιοχή. Επιπλέον, μπορεί να υπάρξει διάτρηση ή τρύπες στο έντερο που μπορεί να προκαλέσουν μια απειλητική για τη ζωή μόλυνση στο περιτόναιο (ένα στρώμα ιστού που προστατεύει τα όργανα και τα έντερα μέσα στην κοιλιακή κοιλότητα). Αυτή η μόλυνση του περιτόναιου ονομάζεται περιτονίτιδα. Ορισμένοι ασθενείς μπορεί να εμφανίσουν αλλαγή επιπέδου συνείδησης ή επιληπτικές κρίσεις.


Διάγνωση

Κατά τεκμήριο διάγνωση μπορεί να γίνει από το ιστορικό και μόνο. Εάν ο γιατρός υποψιάζεται εγκολεασμό θα απαιτηθούν ακτινογραφίες, που πιθανόν θα αποκαλύψουν μια μάζα στο πάνω δεξί μέρος της κοιλιάς. Δύο κλασικές κλινικές ενδείξεις είναι τα αιματηρά βλεννώδη κόπρανα και έντερο που παρουσιάζει εικόνα ‘συσπειρωμένου ελατηρίου’ όπως απεικονίζεται στην ακτινογραφία μετά από βαριούχο υποκλυσμό. Η χημική ανάλυση του αίματος δεν είναι επακριβής για την περίπτωση του εγκολεασμού. Ανάλογα με την ποσότητα του εμετού και την απώλεια αίματος από τα κόπρανα, η εξέταση αίματος μπορεί να δείξει σημάδια αφυδάτωσης και αναιμίας.

Θεραπεία

Η θεραπεία του εγκολεασμού με ανάταξη (που αποκαθιστά την απόφραξη) είναι μια διαδικασία έκτακτης ανάγκης. Η εξέταση με βάριο όχι μόνο είναι το ενδεδειγμένο διαγνωστικό εργαλείο αλλά είναι συχνά και θεραπευτική. Η έγχυση μέσω ενός καθετήρα που τοποθετείται στο ορθό προσφέρει ανακούφιση από τη συσσώρευση πίεσης. Εάν αυτό δεν ανακουφίσει την πάσχουσα περιοχή, μπορεί κατόπιν να εμφυσηθεί αέρας στο ορθό για την άρση της απόφραξης. Εάν αυτές οι διαδικασίες αποδειχτούν ανεπιτυχείς, απαιτείται χειρουργική επέμβαση.

Περίπου 25% των παιδιών που παθαίνουν εγκολεασμό χρειάζονται χειρουργική επέμβαση. Η χειρουργική επέμβαση στο πάσχον σημείο του εντέρου είναι ενδεδειγμένη δεδομένου ότι μπορεί να αφαιρεθεί το πραγματικό αίτιο, ενώ μειώνει την πιθανότητα επανάληψης του φαινομένου. Γενικά, χωρίς χειρουργική επέμβαση στο πάσχον έντερο, υπάρχει πιθανότητα 5-10% να επανέλθει το πρόβλημα. Το πρόβλημα επανέρχεται συνήθως μέσα στις πρώτες 24-48 ώρες μετά από τη διαδικασία του βαρίου.


Πρόγνωση

Η εξέλιξη του εγκολεασμού εξαρτάται από τη διάρκεια των συμπτωμάτων πριν από την έναρξη της θεραπείας. Τα περισσότερα νήπια θα αναρρώσουν εάν η θεραπεία αρχίσει μέσα στις πρώτες 24 ώρες. Ο εγκολεασμός που δεν αντιμετωπίζεται θεραπευτικά, είναι σχεδόν πάντα μοιραίος. Συνολικά, ακόμη και με τη θεραπεία, περίπου 1-2% των προσβληθέντων παιδιών θα χάσει τη ζωή του.


Πρόληψη

Ο θάνατος μπορεί να αποφευχθεί με την άμεση ιατρική φροντίδα, μέσα στις πρώτες 24 ώρες. Αμέσως μόλις υπάρξει υποψία εγκολεασμού, πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα έκτακτης ανάγκης. Ο εγκολεασμός χωρίς θεραπεία είναι σχεδόν πάντα μοιραίος. Υπάρχει αυξανόμενη πιθανότητα θανάτου εάν η ασθένεια δεν αντιμετωπιστεί μέσα σε 48 ώρες.







































Σοβαρή Υπενθύμιση:

Οι πληροφορίες που περιέχονται στο www.eumedline.eu έχουν σαν μοναδικό σκοπό την ενημέρωση και δεν αποτελούν πρόταση για οποιαδήποτε ιατρική-διαγνωστική εξέταση ή θεραπεία. Προτείνεται τα ανωτέρω να γίνονται σε συνεννόηση με τον γιατρό σας η άλλους επαγγελματίες υγείας.


Η ιατρική είναι μια συνεχώς μεταβαλλόμενη επιστήμη και η θεραπεία δεν είναι πάντα σαφώς καθορισμένη. Η νέα έρευνα αλλάζει καθημερινά τις διαγνωστικές και θεραπευτικές ενδείξεις. Το euMEDLINE προσπαθεί να παρέχει ενημερωμένες και ακριβείς πληροφορίες που είναι αποδεκτές γενικά μέσα στα ιατρικά πρότυπα κατά την διάρκεια της δημοσίευσης. Εντούτοις, δεδομένου ότι η ιατρική επιστήμη αλλάζει συνεχώς και το ανθρώπινο λάθος είναι πάντα δυνατό, το euMEDLINE δεν μπορεί να διαβεβαιώσει ότι οι πληροφορίες που περιέχονται σε αυτό είναι ακριβείς ή πλήρεις, ούτε είναι υπεύθυνο για τυχόν παραλείψεις, λάθη ή για τα αποτελέσματα της χρησιμοποίησης αυτών των πληροφοριών.


Ο αναγνώστης πρέπει να επιβεβαιώσει τις πληροφορίες που περιέχονται στο euMEDLINE από άλλες πηγές πριν από τη χρήση και ιδιαίτερα από τους επαγγελματίες υγείας. Ειδικότερα, όλες οι δόσεις, οι ενδείξεις, και οι αντενδείξεις των φαρμάκων πρέπει να επιβεβαιωθούν στο πληροφοριακό ένθετο των συσκευασιών των φαρμάκων. Η χρήση των εμπορικών ονομασιών των φαρμάκων γίνεται αποκλειστικά για ενημερωτικούς-πληροφοριακούς λόγους και δεν υποδηλώνει μεροληψία υπέρ αυτών.


Το euMEDLINE δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνο, άμεσα ή έμμεσα, για τη ζημιά ή την επιπλοκή που μπορεί να προκύψει με την εφαρμογή των πληροφοριών που περιέχονται στις σελίδες του. Για κάθε απορία επικοινωνήστε μαζί μας μέσω e-mail.