Ορισμός

Η νευρική ανορεξία είναι μια διατροφική διαταραχή, που αναφέρεται στον περιορισμό από τον ασθενή, της ποσότητας της τροφής που καταναλώνει. Καταλήγει σε ασιτία και σε ανικανότητα του ατόμου να διατηρήσει έστω το ελάχιστο σωματικό βάρος, το οποίο θεωρείται υγιές, τόσο για την ηλικία του, όσο και για το ύψος του.

Οι άνθρωποι που πάσχουν από αυτήν τη διαταραχή, διακατέχονται από μια έντονη φοβία ότι θα αυξηθεί το σωματικό τους βάρος, αν και οι ίδιοι είναι πολύ αδύνατοι.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Διατροφική διαταραχή – ανορεξία

Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Τα ακριβή αίτια της πάθησης, παραμένουν άγνωστα. Πιθανότατα, πολλοί παράγοντες να εμπλέκονται στην εμφάνιση της νόσου. Η γενετική, αλλά και κοινωνικά στερεότυπα, που σχετίζονται με την εξωτερική εμφάνιση του ατόμου, ενδέχεται να παίζουν κάποιο ρόλο. Σύμφωνα με τη θεωρία κάποιων ειδικών, οι ενδο-οικογενειακές συγκρούσεις, είναι στοιχείο που μπορεί να οδηγήσει στη νευρική ανορεξία.

Η διαταραχή αυτή εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα, που κάποιος από το οικογενειακό τους περιβάλλον, έχει υποστεί την ίδια πάθηση.

Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν:

• Την αποδοχή κοινωνικών στερεότυπων, όσον αφορά το αδύνατο σώμα
• Να είμαστε τελειομανείς
• Να είμαστε θηλυκές (γυναίκες)
• Μετατραυματικό άγχος στη παιδική ηλικία
• Έντονο ενδιαφέρον – ανησυχία για το σωματικό βάρος και το σωματότυπο
• Διατροφικές και γαστροεντερικές διαταραχές κατά την παιδική ηλικία
• Θετικό οικογενειακό ιστορικό διατροφικών διαταραχών και εθίσεων
• Γονείς που ενδιαφέρονται πάρα πολύ για το σωματικό βάρος και την απώλεια αυτού.
• Χαμηλή αυτοεκτίμηση

Η νευρική ανορεξία εμφανίζεται συνήθως στην εφηβεία ή στη νεαρή ενηλικίωση. Παρουσιάζεται συχνότερα στις γυναίκες, κυρίως της Καυκάσιας φυλής, υψηλού ακαδημαϊκού επιπέδου, με απώτερο σκοπό τη δημιουργία οικογένειας ή τη καριέρα.


Συμπτώματα

Οι άνθρωποι που πάσχουν από τη συγκεκριμένη διαταραχή, περιορίζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την ποσότητα τροφής που καταναλώνουν ή παρά τη λήψη τροφής, με τον εκούσιο έμετο, προκαλούν την αποβολή της. Ενδέχεται να χρησιμοποιούν διουρητικά χάπια, όπως και φαρμακευτικά σκευάσματα που διεγείρουν την εντερική κινητικότητα, ώστε να χάσουν βάρος. Πολλά άτομα δε γνωρίζουν ότι πάσχουν από τη συγκεκριμένη διατροφική διαταραχή.

Η συμπεριφορά των ανορεξικών περιλαμβάνει:

• Διαμελισμός τροφής σε μικρά κομμάτια
• Καταναγκαστική σωματική άσκηση
• Επίσκεψη στην τουαλέτα ακριβώς μετά τη λήψη γευμάτων
• Ταχύτατη λήψη πολύ μεγάλης ποσότητας τροφής
• Περιορισμός της ήδη καταναλώσας τροφής
• Ακατάλληλη χρήση φαρμακευτικών σκευασμάτων που διεγείρουν την εντερική κινητικότητα, κλυσμάτων ή διουρητικών, ώστε να χάσουν σωματικό βάρος

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Φλύκταινες ή ικτερική χροιά δέρματος
• Σύγχυση ή μειωμένη ικανότητα συγκέντρωσης - σκέψης
• Οδοντικές κοιλότητες οφειλόμενες στη θελημένη πρόκληση εμέτου – εκούσιο έμετο
• Κατάθλιψη
• Ξηροστομία
• Δυσανεξία στο κρύος (ντύσιμο με αρκετά ρούχα για τη διατήρηση θερμότητας)
• Λεπτή υφή τρίχας
• Χαμηλή αρτηριακή πίεση
• Διακοπή της εμμήνου ρύσεως
• Έλλειψη σωστής κρίσης ή μερική απώλεια μνήμης
• Σημαντική απώλεια βάρους (15% ή και περισσότερο κάτω του κανονικού σωματικού βάρους)
• Απώλεια μυϊκής μάζας και απώλεια σωματικού λίπους

Σημεία και παρα-κλινικές

Η διάγνωση της νευρικής ανορεξίας τίθεται σε ασθενείς, μόνον όταν αποκλειστούν όλες οι πιθανές αιτίες που μπορεί να καταλήγουν στην απώλεια σωματικού βάρους. Για παράδειγμα, η υπερβολική απώλεια βάρους μπορεί να οφείλεται:

• Στη νόσο Addison
• Σε κοιλιακές παθήσεις
• Φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου
• Άλλες διαταραχές του μεταβολικού συστήματος, του ενδοκρινολογικού, του πεπτικού ή του νευρικού

Διαγνωστικές εξετάσεις θα γίνουν για να καθοριστεί η αιτία της απώλειας του σωματικού βάρους ή τις επιπλοκές που μπορεί να έχει προκαλέσει. Οι εξετάσεις περιλαμβάνουν:

• Ηλεκτροκαρδιογράφημα (ΗΛΚ)
• Θυροειδικές ορμόνες
• Ανάλυση ούρων

Θεραπεία

Η μεγαλύτερη πρόκληση της θεραπείας της νευρικής ανορεξίας είναι να αναγνωρίσει ο ασθενής ότι η διατροφική συμπεριφορά του, αποτελεί μια διαταραχή κι όχι τη λύση σε τυχόν προβλήματα που αντιμετωπίζει. Δυστυχώς όμως οι περισσότεροι πάσχοντες αρνούνται να παραδεχθούν ότι έχουν πρόβλημα διατροφικής διαταραχής.

Στόχος της θεραπείας είναι πρωταρχικά να ανακτήσει το άτομο φυσιολογικό σωματικό βάρος και να αποκτήσει φυσιολογικές διατροφικές συνήθειες, κι έπειτα να αντιμετωπισθούν ψυχολογικά θέματα.

Ενδονοσοκομειακή περίθαλψη χρειάζεται στις ακόλουθες περιπτώσεις:

• Πολύ μεγάλη απώλεια σωματικού βάρους (κάτω του 30% του ιδανικού σωματικού βάρους για την ηλικία και το ύψος του ατόμου)
• Η απώλεια σωματικού βάρους συνεχίζεται παρά τη θεραπευτική αγωγή
• Εμφάνιση επιπλοκών, όπως καρδιακές παθήσεις, χαμηλά επίπεδα καλίου, διαταραχές ή εμφάνιση διαταραχών στη νοητική λειτουργία
• Έντονη κατάθλιψη ή σκέψεις απόπειρας αυτοκτονίας
• Άλλη θεραπευτική αγωγή μπορεί να περιλαμβάνει:
• Αντικαταθλιπτικά φαρμακευτικά σκευάσματα για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης
• Θεραπεία διαταραχών συμπεριφοράς
• Ψυχοθεραπεία
• Φροντίδα υποστήριξης

Σοβαρή και νοσηρή διαταραχή θρέψης, μπορεί να απαιτήσει ενδοφλέβια σίτιση.


Πρόγνωση

Η νευρική ανορεξία αποτελεί μια κρίσιμη κι ενδεχομένως θανατηφόρα ιατρική κατάσταση. Το 10% των περιπτώσεων, καταλήγει σε θάνατο. Τα καλά οργανωμένα προγράμματα θεραπείας, παρουσιάζουν καλό δείκτη επιτυχίας όσον αφορά την αποκατάσταση του φυσιολογικού σωματικού βάρους, συνήθως όμως τα άτομα υποτροπιάζουν.

Γυναίκες που εμφανίζουν νευρική ανορεξία σε νεαρή ηλικία, έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες για πλήρη ανάρρωση. Ωστόσο οι περισσότεροι ανορεξικοί, θα συνεχίζουν να προτιμούν το χαμηλό σωματικό βάρος και να ανησυχούν για τις θερμίδες που λαμβάνουν και το ποσότητα τροφής που καταναλώνουν.


Επιπλοκές

Οι επιπλοκές ενδέχεται να είναι σοβαρές. Ίσως χρειαστεί νοσηλεία.

Οι επιπλοκές μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Εμφάνιση πολύ λεπτής τριχοφυΐας, σχεδόν μωρού (χνους εμβρύου)
• Πρήξιμο ή οίδημα
• Ηλεκτρολυτικές διαταραχές (όπως ένδεια καλίου)
• Μειωμένα επίπεδα λευκών αιμοσφαιρίων που οδηγούν σε αυξημένο κίνδυνο για φλεγμονές
• Καρδιακές αρρυθμίες
• Οστεοπόρωση
• Σοβαρή αφυδάτωση, που πολύ πιθανόν να οδηγήσει σε σοκ
• Σοβαρή διαταραχή θρέψης
• Επιληπτικός παροξυσμός που οφείλεται στην απώλεια υγρών μετά από υπέρμετρες διαρροϊκές κενώσεις ή εμέτους.
• Παθήσεις του θυροειδούς αδένα που μπορεί να οδηγήσει σε δυσανεξία στο κρύο και δυσκοιλιότητα
• Διαβρώσεις και αποσυνθέσεις οδόντων

Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό

Επικοινωνήστε με τον ιατρό σας αν το παιδί σας έχει ελαττώσει την ποσότητα της λαμβανόμενης τροφής του, υπέρ-ασκείται ή τον απασχολεί υπερβολικά το σωματικό του βάρος. Η έγκαιρη λήψη ιατρικής βοήθειας πριν την εμφάνιση μη φυσιολογικών καταστάσεων, μπορεί να μειώσει τη σοβαρότητα μιας διατροφικής διαταραχής,


Πρόληψη

Σε κάποιες περιπτώσεις, είναι αδύνατη η πρόληψη εμφάνισης της νόσου. Ενδεχομένως θα βοηθούσε η ενθάρρυνση του ατόμου να αποκτήσει ρεαλιστικά και υγιή στερεότυπα, όσον αφορά το σωματικό βάρος και τις δίαιτες. Η επίσκεψη σε ειδικούς, θα ήταν πολύ χρήσιμο.

Ορισμός

Η δυσπεψία είναι η ασαφής αίσθηση δυσφορίας στην κοιλιακή χώρα – πιθανώς να περιλαμβάνει ερυγές, αίσθημα καύσης στο στόμαχου, αίσθηση πληρότητας, μετεωρισμό και ναυτία.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Διαταραχές πέψης, Δυσφορία λόγω πληρότητας μετά γεύματος.


Σημεία που πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν


Η δυσπεψία δε συνιστά σοβαρή ιατρική κατάσταση, εξαιρουμένης της περιπτώσεως που παρατηρείται απώλεια σωματικού βάρους και δυσκολία κατάποσης.
Η δυσπεψία είναι μια κοινή ιατρική κατάσταση. Πιθανώς να προκαλείται από την κατανάλωση συγκεκριμένου είδους τροφής ή την κατανάλωση αλκοολούχων υγρών ή υγρών με ανθρακικό άλας. Μπορεί επίσης να οφείλεται στην ταχεία ή υπερβολική κατανάλωση τροφής. Σε πολλά άτομα, η πάθηση αυτή μπορεί να εμφανιστεί με την κατανάλωση καυτερών φαγητών, τροφές με υψηλές φυτικές ίνες, λιπαρές τροφές ή την υπέρ-κατανάλωση καφεΐνης. Το άγχος και η κατάθλιψη μπορούν να επιδεινώσουν τα συμπτώματα.
Σε σπάνιες περιπτώσεις, η δυσφορία οφειλόμενη σε έμφραγμα του μυοκαρδίου, μπορεί να θεωρηθεί λανθασμένα σύμπτωμα δυσπεψίας.



Κοινές Αίτιες

• Υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ
• Κατανάλωση καυτερών φαγητών
• Κατανάλωση λιπαρών τροφών
• Υπερβολική κατανάλωση τροφής
• Ταχεία κατανάλωση τροφής
• Στρες, άγχος ή νευρικότητα
• Χολόλιθοι
• Φλεγμονή του παγκρέατος (οξεία ή χρόνια παγκρεατίτιδα)
• Φλεγμονή του στομάχου (οξεία ή χρόνια γαστρίτιδα)
• Κάπνισμα
• Υπέρ-κατανάλωση καφεΐνης
• Έλκη (γαστρικά ή δωδεκαδάκτυλου)
• Χρήση φαρμακευτικών σκευασμάτων, όπως αντιβιοτικά, ασπιρίνη και μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ).

Φροντίδα στο σπίτι

• Επιτρέψτε να περάσει αρκετός χρόνος μέχρι το επόμενο γεύμα σας
• Μασήστε την τροφή πλήρως και προσεκτικά
• Αποφύγετε τις συγχύσεις κατά τη διάρκεια του γεύματος
• Αποφύγετε συγκινήσεις ή σωματική άσκηση, αμέσως μετά το γεύμα
• Το ήρεμο περιβάλλον και η χαλάρωση, ενδεχομένως να βοηθήσουν στη δυσπεψία που σχετίζεται με το άγχος
• Αποφύγετε τη λήψη ασπιρίνης ή άλλων ΜΣΑΦ. Σε περίπτωση που πρέπει να λάβετε τέτοιο φαρμακευτικό σκεύασμα, να το κάνετε αφού γευματίσετε.
• Τα αντιόξινα μπορεί να βοηθήσουν στη δυσπεψία. Διατίθενται στην αγορά και ισχυρότερα φαρμακευτικά σκευάσματα, όπως η ρανιτιντίνη (Zantac) και η ομεπραζόλη (Prilosec OTC). Ο ιατρός σας μπορεί να σας συνταγογραφήσει παρόμοια φάρμακα σε μεγαλύτερες δόσεις ή για μεγαλύτερη διάρκεια, απ’ ότι αναγράφονται στη συσκευασία.

Επικοινωνία με το οικογενειακό σας ιατρό


Αναζητήστε άμεση ιατρική βοήθεια σε περίπτωση που τα συμπτώματά σας περιλαμβάνουν άλγος της γνάθου, θωρακικό άλγος, άλγος στη ράχη, υπερβολική εφίδρωση, άγχος ή αν νιώθετε πανικό για κάτι που θα σας συμβεί. Πιθανώς να εμφανιστούν συμπτώματα εμφράγματος του μυοκαρδίου.

Καλέστε τον ιατρό σας σε περίπτωση:

• Που παρατηρήσετε εμφανή αλλαγή στα συμπτώματα της δυσπεψίας
• Τα συμπτώματα διαρκούν για αρκετές ημέρες
• Έχετε ανεξήγητη απώλεια βάρους
• Έχετε αιφνίδιο κι έντονο κοιλιακό άλγος
• Έχετε δυσκολίες κατάποσης
• Έχετε ικτερική χροιά δέρματος κι επεφυκότων (ίκτερος)
• Αίμα στον έμετο και στα κόπρανα

Αντιμετώπιση από τον οικογενειακό σας ιατρό

Ο ιατρός σας θα προβεί σε φυσική εξέταση και θα εξετάσει κυρίως την κοιλιακή χώρα και την πεπτική οδό. Θα σας ζητήσει να απαντήσει σε ερωτήματα που αφορούν τα συμπτώματά σας, όπως:

• Η κατανάλωση συγκεκριμένων ειδών τροφής, επιδεινώνουν τα συμπτώματά σας ή σας προκαλούν δυσφορία;
• Η κατανάλωση αλκοολούχων ποτών ή ανθρακούχων υγρών, επιδεινώνουν τα συμπτώματά σας ή σας προκαλούν δυσφορία;
• Τρώτε γρήγορα τα γεύματά σας;
• Υπάρχει περίπτωση να υπέρ-καταναλώνετε τροφή;
• Μήπως έχετε προβεί σε αλλαγή της δίαιτας που ακολουθείτε;
• Έχετε καταναλώσει τροφές λιπαρές, καυτερές, υψηλά σε φυτικές ίνες;
• Καταναλώνετε πολλά ροφήματα που περιέχουν καφεΐνη (τσάι, σόδα, καφέ);
• Ποια φαρμακευτικά σκευάσματα λαμβάνετε;
• Έχετε προβεί σε αλλαγή λήψης κάποιων φαρμακευτικών σκευασμάτων;
• Ποια άλλα συμπτώματα εμφανίζετε; Για παράδειγμα κοιλιακό άλγος ή έμετο;

Μπορούν να διεξαχθούν οι ακόλουθες διαγνωστικές εξετάσεις:

• Υπέρηχος κοιλίας
• Αιματολογικές εξετάσεις (αναλόγως με την υπόνοια της αιτίας)
• Γαστροσκόπηση( οισοφάγο-στόμαχο-δωδεκαδάκτυλο)
• Ανώτερο γαστεντερικό σύστημα και την προπέτεια του λεπτού εντέρου (μέσω κολονοσκοπίου).

Ορισμός

Κολίτιδα είναι η φλεγμονή του παχέος εντέρου (κόλον).


Αίτια, επίπτωση, και παράγοντες κινδύνου


Η κολίτιδα μπορεί να οφείλεται σε πληθώρα αιτίων. Σε αυτά περιλαμβάνονται:

• οξείες και χρόνιες λοιμώξεις, συμπεριλαμβανομένων των τροφικών δηλητηριάσεων
• φλεγμονώδεις διαταραχές (ελκώδης κολίτιδα, νόσος του Crohn, λεμφοκυτταρική και κολλαγονική κολίτιδα)
• σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου
• ανεπαρκής αιμάτωση (ισχαιμική κολίτιδα)
• έκθεση του παχέος εντέρου σε ακτινοβολία


Για περισσότερες πληροφορίες αναφορικά με τον ειδικό τύπο κολίτιδας, δείτε:

• κολίτιδα από κυτταρομεγαλοϊό CMV (ιογενής λοίμωξη του παχέος εντέρου)
• νόσος του Crohn ( τμηματική εντερίτιδα)
• εντεροκολίτιδα απο κρυπτοσπορίδιο
• ισχαιμική κολίτιδα
• νεκρωτική εντεροκολίτιδα
• ψευδομεμβρανώδης κολίτιδα
• ελκώδης κολίτιδα


Συμπτώματα

Στα συμπτώματα περιλαμβάνονται:

• μετεωρισμός
• κοιλιακός πόνος συνεχής ή διαλείπων
• αιματηρά κόπρανα
• ρίγη
• τεινεσμός (αναποτελεσματική και επώδυνη έπειξη προς αφόδευση)
• αφυδάτωση
• διάρροια
• πυρετός
• αυξημένη παραγωγή εντερικών αερίων


Σημεία και διαγνωστικές εξετάσεις

Ο ιατρός θα προβεί στην πραγματοποίηση φυσικής εξέτασης και θα σας υποβάλει ερωτήσεις για τα συμπτώματα που εμφανίζετε. Σε αυτές περιλαμβάνονται οι εξής;

• πότε εμφανίστηκαν τα συμπτώματα
• πόσο έντονος είναι ο πόνος
• πόσο συχνά συμβαίνει
• πόσο διαρκεί
• πόσο συχνά εκδηλώνετε διάρροια
• αν προσφάτως ταξιδέψατε

Ο ιατρός μπορεί να διαγνώσει την ύπαρξη κολίτιδας με την εισαγωγή ενός εύκαμπτου σωλήνα στο ορθό (σιγμοειδοσκόπηση ή κολονοσκόπηση) και να εκτιμήσει συγκεκριμένες περιοχές του παχέος εντέρου. Η βιοψία που διενεργείται κατά την εξέταση αυτή ενδέχεται να καταδείξει αλλαγές που σχετίζονται με φλεγμονή.

Άλλες διαγνωστικές εξετάσεις για την ταυτοποίηση της κολίτιδας περιλαμβάνουν:

• αξονική τομογραφία κοιλίας
• μαγνητική τομογραφία κοιλίας
• ακτινογραφία κοιλίας
• βαριούχος υποκλυσμός


Θεραπεία

Η θεραπευτική αντιμετώπιση κατευθύνεται προς τους αιτιολογικούς περάγοντες της νόσου (λοίμωξη, φλεγμονή, ανεπαρκής αιμάτωση, ή οποιοδήποτε άλλο αίτιο). Δείτε τις νοσολογικές καταστάσεις που προαναφέρθηκαν για συγκεκριμένες συστάσεις.


Πορεία/ πρόγνωση

Η πρόγνωση ποικίλει ανάλογα με το είδος της υποκείμενης νόσου. Δείτε τις ειδικές νοσολογικές καταστάσεις που προαναφέρθηκαν.


Επιπλοκές

• αιμορραγία
• διάτρηση του παχέος εντέρου
• τοξικό μεγάκολο
• ελκωτικές βλάβες (εξέλκωση)


Πότε να επικοινωνήσετε με τον ιατρό σας

Επικοινωνήστε με τον ιατρό σας αν εμφανίσετε συμπτώματα, όπως;
• κοιλιακό πόνο που δε βελτιώνεται
• αιματηρά κόπρανα ή μέλαινες κενώσεις (μαύρα κόπρανα)
• διάρροια ή έμετοι που παρατείνονται
• κοιλιακή διάταση


Πρόληψη

Η πρόληψη εξαρτάται από το υποκείμενο αίτιο της κολίτιδας.

Ορισμός

Περιτονίτιδα είναι η φλεγμονή (ερεθισμός) του περιτοναίου, του ιστού που επενδύει το τοίχωμα της κοιλίας και καλύπτει τα ενδοκοιλιακά όργανα.


Εναλλακτικές ονομασίες

Οξεία κοιλία


Αίτια, επίπτωση και παράγοντες κινδύνου

Η πυώδης συλλογή στην κοιλία, ονομαζόμενη ενδοκοιλιακό απόστημα, ενδέχεται να προκαλέσει περιτονίτιδα.

Ανατρέξτε στους ειδικούς τύπους περιτονίτιδας:

• αυτόματη μικροβιακή περιτονίτιδα
• δευτεροπαθής περιτονίτιδα
• περιτονίτιδα σχετιζόμενη με περιτοναϊκή κάθαρση

Συμπτώματα

• κοιλιακή διάταση
• κοιλιακός πόνος ή ευαισθησία
• πυρετός
• συλλογή υγρού στην κοιλία
• αδυναμία εξόδου κοπράνων ή αερίων
• μειωμένη έκκριση ούρων
• ναυτία και έμετος
• εντοπισμένη ευαισθησία
• αίσθημα δίψας

Επιπρόσθετα συμπτώματα, που ενδέχεται να σχετίζονται με τη νόσο, περιλαμβάνουν:

• κατά την περιτοναϊκή κάθαρση προκύπτει θολερό υγρό
• ρίγος
• σημεία καταπληξίας

Σημεία και διαγνωστικός έλεγχος

Ο ιατρός θα διενεργήσει φυσική εξέταση. Η κοιλία είναι συνήθως ευαίσθητη στην ψηλάφηση και μπορεί να εμφανίζει έντονη μυϊκή σύσπαση (σανιδώδης κοιλία). Ο ασθενής ενδέχεται να “προφυλάττει” την περιοχή χρησιμοποιώντας προστατευτικές συμπεριφορές, όπως το να παραμένει ακίνητος ή να αρνείται να τον αγγίζουν σε αυτήν.

Εξετάσεις αίματος, απεικονιστικές μέθοδοι, όπως ακτινογραφίες και χρήση υπολογιστικής τομογραφίας (αξονική), μπορούν να ζητηθούν.

Θεραπευτική παρέμβαση

Το αίτιο της περιτονίτιδας πρέπει να ταυτοποιηθεί και να αντιμετωπισθεί έγκαιρα. Η θεραπευτική παρέμβαση ενδέχεται να είναι χειρουργική και περιλαμβάνει τη χρήση αντιβιοτικών.



Πρόγνωση

Οι ασθενείς συνήθως βελτιώνονται με την εφαρμογή της κατάλληλης θεραπείας. Χωρίς αυτή η έκβαση είναι πτωχή. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις, κάποιοι ασθενείς έχουν κακή εξέλιξη παρά την εφαρμογή έγκαιρης και κατάλληλης θεραπευτικής παρέμβασης.



Επιπλοκές

Η περιτονίτιδα μπορεί να καταστεί απειλητική για τη ζωή και ενδέχεται να επιφέρει πληθώρα διαφορετικών επιπλοκών. Αυτές εξαρτώνται από τον εκάστοτε ειδικό τύπο περιτονίτιδας.


Πότε να επικοινωνήσετε με τον ιατρό σας

Αναζητήστε επείγουσα ιατρική βοήθεια αν εμφανίσετε συμπτώματα περιτονίτιδας.


Πρόληψη

Η πρόληψη εξαρτάται από την εκάστοτε υποκείμενη αιτία. Ανατρέξτε στους ειδικούς τύπους περιτονίτιδας.

Ορισμός

Ο γαστρικός καρκίνος αποτελεί μορφή καρκίνου που αναπτύσσεται στο στομάχι.


Εναλλακτικές ονομασίες

Καρκίνος του στομάχου, γαστρικό καρκίνωμα, αδενοκαρκίνωμα του στομάχου


Αίτια, επίπτωση, και παράγοντες κινδύνου

Διάφοροι τύποι καρκίνου μπορούν να αναπτυχθούν στο στομάχι. Ο πλέον συνήθης τύπος ονομάζεται αδενοκαρκίνωμα και ξεκινά από κύτταρα του γαστρικού βλεννογόνου. Υπάρχουν διάφοροι τύποι αδενοκαρκινώματος. Δεδομένου ότι οι άλλοι τύποι γαστρικού καρκίνου εμφανίζονται με πολύ μικρότερη συχνότητα, αυτό το άρθρο εστιάζει στα αδενοκαρκινώματα του στομάχου.

Το αδενοκαρκίνωμα του στομάχου αποτελεί μια συνήθη μορφή καρκίνου της γαστρεντερικής οδού.
Η διάγνωση συνήθως τίθεται καθυστερημένα καθότι τα συμπτώματα μπορεί να μην εκδηλωθούν σε πρώιμα στάδια της νόσου, ή διότι οι ασθενείς τα υποεκτιμούν, εφόσον κάποια από αυτά είναι μη ειδικά και εκδηλώνονται συχνά σε λιγότερο σοβαρές γαστρεντερικές διαταραχές (μετεωρισμός, αέρια, αίσθημα οπισθοστερνικού καύσου, και ένα αίσθημα πληρότητας του στομάχου).

Οι παράγοντες κινδύνου που σχετίζονται με γαστρικό καρκίνο είναι το θετικό οικογενειακό ιστορικό, η λοίμωξη απο ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, η ομάδα αίματος Α, το κάπνισμα, το ιστορικό κακοήθους αναιμίας, ιστορικό χρόνιας ατροφικής γαστρίτιδας, και ιστορικό αδενωματώδους γαστρικού πολύποδα με μέγεθος μεγαλύτερο των 2 εκατοστόμετρων.


Συμπτώματα

• Πόνος στην κοιλία
• Μέλαινες κενώσεις
• Δυσκολία στην κατάποση που επιδεινώνεται με τον χρόνο
• Όξινες ερυγές (ρεψίματα)
• Γενική έκπτωση της υγείας
• Ανορεξία
• Ναυτία και έμετος
• Πρώιμο αίσθημα πληρότητας κατά τη λήψη γευμάτων
• Απώλεια σωματικού βάρους
• Ασαφές αίσθημα πληρότητας
• Αιματέμεση (εμετός με αίμα)
• Αδυναμία ή αίσθημα κόπωσης
• Καούρα

Σημεία και διαγνωστικός έλεγχος

Οι ακόλουθες δοκιμασίες μπορούν να συμβάλλουν στη διάγνωση του γαστρικού καρκίνου:

• γενική εξέταση αίματος για τον έλεγχο ενδεχόμενης αναιμίας
• οισοφαγο-γαστρο-δωδεκαδακτυλο-σκόπηση με λήψη υλικού βιοψίας
• εξέταση κοπράνων για τον έλεγχο ενδεχόμενης παρουσίας αίματος σε αυτά
• ακτινολογικός έλεγχος της ανώτερης γαστρεντερικής οδού

Θεραπευτική αντιμετώπιση

Η χειρουργική αφαίρεση του στομάχου (γαστρεκτομή) αποτελεί τη μόνη αποτελεσματική θεραπεία. Η ακτινοθεραπεία και η χημειοθεραπεία ενδέχεται να καταστούν ευεργετικές. Πρόσφατες μελέτες κατέδειξαν ότι η εφαρμογή τους σε πληθώρα ασθενών, μετά την εγχείρηση, μπορεί να αυξήσει τις πιθανότητες ίασης.

Για ασθενείς στους οποίους η χειρουργική θεραπεία αντενδείκνυται, η χημειοθεραπεία και η ακτινοθεραπεία μπορεί να περιορίσουν τα συμπτώματα και να παρατείνουν την επιβίωση, χωρίς ωστόσο να επιφέρουν ίαση. Σε ορισμένους ασθενείς, η χειρουργική δημιουργία γαστρικής παράκαμψης ενδεχομένως να παρέχει ανακούφιση από τα συμπτώματα.


Πρόγνωση

Η πρόγνωση της νόσου ποικίλει ευρέως. Όγκοι στον κατώτερο στόμαχο αντιμετωπίζονται επιτυχώς με μεγαλύτερη συχνότητα από εκείνους σε ανώτερες περιοχές (περιοχή του καρδιακού στομίου του στομάχου ή της γαστροοισοφαγικής συμβολής). Ο βαθμός διήθησης του γαστρικού τοιχώματος και η ενδεχόμενη λεμφαδενική διασπορά επηρεάζουν σημαντικά τις πιθανότητες ίασης.

Στην περίπτωση όπου ο όγκος εμφανίζει διασπορά σε απομακρυσμένες θέσεις, η ίαση δεν είναι εφικτή και η θεραπεία είναι παρηγορητική, αποσκοπώντας στην ανακούφιση από τα συμπτώματα.


Επιπλοκές

• ασκίτης (παθολογική συλλογή περιτοναϊκού υγρού)
• γαστρεντερική αιμορραγία
• διασπορά του καρκίνου σε άλλα όργανα
• απώλεια σωματικού βάρους

Πότε να επικοινωνήσετε με τον ιατρό σας

Αποταθείτε στον ιατρό σας αν αρχίσετε να εκδηλώνετε συμπτώματα γαστρικού καρκίνου.



Πρόληψη

Προγράμματα μαζικού ελέγχου εφαρμόζονται με αποτελεσματικότητα στην Ιαπωνία, για την ανίχνευση της νόσου σε πρώιμα στάδια. Η αξία της εφαρμογής ανάλογων προγραμμάτων σε χώρες με χαμηλότερη επίπτωση του γαστρικού καρκίνου δεν έχει απολύτως αποσαφηνισθεί.

Τα ακόλουθα ενδέχεται να συμβάλλουν στην ελάττωση του κινδύνου ανάπτυξης γαστρικού καρκίνου:

• διακοπή του καπνίσματος
• υιοθέτηση υγιεινής και ισορροπημένης διατροφής, πλούσιας σε φρούτα και λαχανικά
• λήψη φαρμακευτικής αγωγής σε παρουσία γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης.

Ορισμός

Η εντερική απόφραξη αποτελεί τη μερική ή ολική απόφραξη του εντέρου που οδηγεί σε αδυναμία προώθησης του εντερικού περιεχομένου.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Παραλυτικός ειλεός, Συστροφή εντέρου, Εντερική απόφραξη, Ειλεός, Ψευδοαπόφραξη εντέρου, Κολικός ειλεός.


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Η απόφραξη του εντέρου οφείλεται σε:

• Μηχανική αιτία, εννοώντας απλά την ύπαρξη εμποδίου εντός του εντερικού αυλού
• Ειλεό, μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από δυσλειτουργία του εντέρου κι όχι δομική διαταραχή

Ο παραλυτικός ειλεός, που επίσης ονομάζεται φευδο-απόφραξη, αποτελεί την κύρια αιτία εντερικής απόφραξης σε νήπια και παιδιά. Οι αιτίες παραλυτικού ειλεού περιλαμβάνουν:

• Χημικές, ηλεκτρολυτικές ή μεταλλικές διαταραχές (όπως για παράδειγμα χαμηλά επίπεδα καλίου)
• Επιπλοκές ενδοκοιλιακής χειρουργικής επέμβασης
• Μειωμένη παροχή αίματος στην κοιλιακή χώρα (ισχαιμία της μεσεντέρας αρτηρίας)
• Τραυματισμός του δικτύου παροχής αίματος στην κοιλιακή χώρα
• Ενδοκοιλιακή λοίμωξη
• Νεφρική ή πνευμονική πάθηση
• Χρήση ορισμένων φαρμακευτικών σκευασμάτων, κυρίως ναρκωτικών

Σε παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας, ο παραλυτικός ειλεός οφείλεται σε βακτηριακή ή ιογενής τροφική δηλητηρίαση (γαστρεντερίτις), η οποία σε κάποιες περιπτώσεις σχετίζεται με δευτεροπαθή περιτονίτιδα και σκωληκοειδίτιδα.

Οι μηχανικές αιτίες εντερικής απόφραξης περιλαμβάνουν:

• Παθολογική ανάπτυξη ιστού
• Συμφύσεις ή ουλώδης ιστός που σχηματίζεται μετά από χειρουργική επέμβαση
• Ξένα σώματα (κατάποση υλικών που αποφράσσουν τον εντερικό αυλό)
• Χολόλιθοι
• Κήλες
• Κρούση περιττωμάτων (κόπρανα)
• Εγκωλεασμός
• Όγκοι που αποφράσσουν τον εντερικό αυλό
• Συστροφή (στριμμένες εντερικές έλικες)

Συμπτώματα

• Κοιλιακή διάταση
• Κοιλιακός μετεωρισμός (αεριώδης)
• Κοιλιακό άλγος και κράμπες
• Οσμή αναπνοής (κακοσμία αναπνοής)
• Δυσκοιλιότητα
• Διάρροια
• Έμετος

Σημεία κι εξετάσεις

Κατά την ακρόαση της κοιλιακής χώρας με στηθοσκόπιο, ο ιατρός σας ίσως αντιληφθεί υψηλότονους εντερικούς ήχους, στην περίπτωση της μηχανικής απόφραξης. Εάν παραταθεί η απόφραξη για μακρύ χρονικό διάστημα ή αν το έντερο έχει υποστεί σημαντική βλάβη, οι εντερικοί ήχοι, ελαττώνονται, έως την απόλυτη απουσίας τους.

Ο πρώιμος παραλυτικός ειλεός χαρακτηρίζεται από μειωμένους ή απόντες εντερικούς ήχους.

Παρακλινικές εξετάσεις που απεικονίζουν την απόφραξη είναι:

• Αξονική τομογραφία της κοιλιακής χώρας
• Ακτινογραφία κοιλίας (σε όρθια θέση)
• Βαριούχος υποκλυσμός
• Αλληλουχία του ανωτέρου πεπτικού συστήματος και του λεπτού εντέρου

Θεραπεία

Η θεραπευτική αγωγή περιλαμβάνει την εισαγωγή ενός σωλήνα / αγωγού δια της ρινός, που καταλήγει στο στόμαχο ή στο έντερο, με σκοπό την ανακούφιση από την κοιλιακή διάταση και τον έμετο.

Η χειρουργική επέμβαση απαιτείται στην περίπτωση που δεν αποδώσει η χρήση του προαναφερθέντος σωλήνα ή υπάρξουν σημεία ιστικής νέκρωσης.

Πρόγνωση

Η έκβαση της νόσου εξαρτάται από την αιτία πρόκλησης της απόφραξης.


Επιπλοκές

Οι επιπλοκές περιλαμβάνουν ή μπορεί να οδηγήσουν σε:

• Ηλεκτρολυτικές διαταραχές
• Λοίμωξη
• Ίκτερο
• Διάτρηση εντέρου

Εάν η απόφραξη παρεμποδίσει την παροχή αίματος του εντέρου, πολύ πιθανόν να προκληθεί ιστική νέκρωση, λοίμωξη / φλεγμονή κι εν τέλει γάγγραινα. Παράγοντες
κινδύνου της ιστικής νέκρωσης είναι ο καρκίνος του εντέρου, η νόσος Crohn, οι κήλες και προγενέστερες χειρουργικές επεμβάσεις.

Στα νεογνά, ο παραλυτικός ειλεός συνδέεται με την καταστροφή του εντερικού τοιχώματος (νεκρωτική εντεροκολίτιδα), απειλεί τη ζωή του νεογνού και συχνά οδηγεί σε αιματολογικές και πνευμονικές λοιμώξεις.


Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Καλέστε τον ιατρό σας αν παρουσιάσετε επίμονη κοιλιακή διάταση κι επίσχεση κοπράνων κι αερίων ή αν αναπτύξετε άλλα συμπτώματα εντερικής απόφραξης.


Πρόληψη

Η πρόληψη είναι ανάλογη της αιτίας πρόκλησης της νόσου. Η θεραπευτική αντιμετώπιση καταστάσεων (όπως όγκων και κήλων) που σχετίζονται με τη δημιουργία απόφραξης, μειώνουν την πιθανότητα εμφάνισης της νόσου. Κάποιοι εκλυτικοί παράγοντες της απόφραξης δεν προλαμβάνονται.

Ορισμός

Η κήλη του οισαφαγείου τρήματος (διαφραγματοκήλη) πρόκειται για μια κατάσταση όπου τμήμα του στομάχου διέρχεται μέσω ανοίγματος στο διάφραγμα εντός της θωρακικής κοιλότητας. Το διάφραγμα αποτελεί το λεπτό μυϊκό στρώμα που διαχωρίζει το θώρακα από την κοιλία. Χρησιμοποιείται στην αναπνοή.

Εναλλακτικοί ορισμοί

Οισοφάγειου τρήματος – κήλη / Διαφραγματοκήλη.


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Η αιτία πρόκλησης της νόσου παραμένει άγνωστη, αν και ενδέχεται να είναι το αποτέλεσμα της αποδυνάμωσης του στηρικτικού ιστού. Η αύξηση της βιολογικής ηλικίας, η παχυσαρκία και το κάπνισμα, είναι πολύ γνωστοί παράγοντες κινδύνου στα ενήλικα άτομα.

Όσον αφορά τα παιδιά, συνήθως γεννιούνται με αυτήν την πάθηση (κληρονομική). Αρκετά συχνά σχετίζεται με τη γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση στα νεογνά.

Η διαφραγματοκήλη αποτελεί συχνή πάθηση, κυρίως σε άτομα άνω των 50 ετών. Η κατάσταση αυτή μπορεί να προκαλέσει παλινδρόμηση του γαστρικού οξέως από τον στόμαχο στον οισοφάγο.


Συμπτώματα

• Θωρακικό άλγος
• Αίσθημα καύσου αριστερού ημιθωρακίου ή στερνικής χώρας, που επιτείνεται όταν ο ασθενής σκύβει προς τα εμπρός ή κατά την κατάκλιση.
• Δυσκολία κατάποσης

Η κήλη του οισοφαγείου τρήματος είναι συνήθως ασυμπτωματική – το άλγος και η δυσφορία οφείλονται συνήθως στην παλινδρόμηση του γαστρικού υγρού, σε αέρια ή στη χολή. Η παλινδρόμηση παρουσιάζεται πολύ πιο συχνά σε ασθενή που φέρει κήλη του οισοφαγείου τρήματος, αν και η κήλη αυτή δεν αποτελεί τη μόνη αιτία της παλινδρόμησης.



Σημεία κι εξετάσεις

• Ακτινοσκόπηση μετά βαριούχου γεύματος
• Οισοφαγογαστροδωδεκαδακτυλοσκόπηση

Θεραπεία

Στόχος της θεραπείας είναι η ανακούφιση των συμπτωμάτων και η πρόληψη των επιπλοκών.

Η μείωση της παλινδρόμησης των περιεχομένων του στομάχου στον οισοφάγο (γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση) θα ανακουφίσει τον πόνο. Μπορούν να χορηγηθούν φαρμακευτικά σκευάσματα που ουδετεροποιούν την οξύτητα του στομάχου, ελαττώνουν την παραγωγή οξέος ή ενδυναμώνουν τον κάτω οισοφαγικό σφιγκτήρα (το μυ που αποτρέπει την παλινδρόμηση / διέλευση του οξέος στον οισοφάγο).

Άλλα μέτρα ανακούφισης των συμπτωμάτων περιλαμβάνουν:

• Αποφυγή κατανάλωσης μεγάλων και βαρεών γευμάτων
• Αποφυγή κατάκλισης ή κλίσης του κορμού προς τα εμπρός, αμέσως μετά τη λήψη τροφής
• Απώλεια σωματικού βάρους και διακοπή καπνίσματος

Σε αποτυχία των παραπάνω να εξομαλύνουν τη συμπτωματολογία ή σε εμφάνιση επιπλοκών, ίσως χρειαστεί χειρουργική αποκατάσταση της κήλης.


Πρόγνωση

Τα περισσότερα συμπτώματα αντιμετωπίζονται ικανοποιητικά με θεραπευτική αγωγή.


Επιπλοκές

• Πνευμονική εισρόφηση
• Ήπια αιμορραγία και σιδηροπενική αναιμία (λόγω ευμεγέθους κήλης)
• Περίσφιξη και στραγγαλισμός της κήλης

Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Επικοινωνήστε με τον ιατρό σας, αν τα συμπτώματά σας υποδεικνύουν ότι έχετε εμφανίσει κήλη του οισοφαγείου τρήματος.

Καλέστε τον ιατρό σας αν πάσχετε από κήλη του οισοφαγείου τρήματος και τα συμπτώματά σας επιδεινώνονται ή δεν παρουσιάζουν βελτίωση με τη θεραπευτική αγωγή ή παρουσιάσετε νέα συμπτώματα.


Πρόληψη

Ο έλεγχος και η ρύθμιση των παραγόντων κινδύνου, όπως η παχυσαρκία, μπορούν να αποτελέσουν προληπτικά μέτρα εμφάνισης της κήλης του οισοφάγειου τρήματος.

Ορισμός

Με τον όρο κήλη περιγράφεται, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, ο σχηματισμός σάκου από τα τοιχώματα της κοιλιακής κοιλότητας (περιτόνεο). Ο σάκος διέρχεται μέσω οπής ή αδύναμης περιοχής της περιτονίας, πρόκειται για το πιο ανθεκτικό στρώμα του κοιλιακού τοιχώματος και η οποία περιβάλλει τους μυς.

Οι τύποι της κήλης βασίζονται στο σημείο εμφάνισής τους:

• Η βουβωνοκήλη, που εμφανίζεται ως ένα εξόγκωμα / όγκωμα στη βουβωνική χώρα. Ο τύπος αυτός είναι συνηθέστερος στους άνδρες παρά στις γυναίκες. Το όγκωμα ενδέχεται να εκτείνεται προς τα κάτω, εντός του όσχεου.
• Η μηροκήλη, που εμφανίζεται στο άνω τμήμα του μηρού. Ο τύπος αυτός είναι πιο κοινός στις γυναίκες, απ’ ότι στους άνδρες.
• Η μετεγχειρητική κήλη, η οποία μπορεί να εμφανιστεί μέσω μιας ουλής, κατάλοιπο χειρουργικής επέμβασης στην κοιλιακή χώρα.
• Η ομφαλοκήλη, που εμφανίζεται ως όγκωμα στη γύρω περιοχή του ομφαλού. Η κήλη εμφανίζεται όταν οι μυς τη περιοχής γύρω από τον ομφαλό δε συγκληθούν πλήρως.

Εναλλακτικοί ορισμοί

Κήλη – βουβωνική, Βουβωνική κήλη, Ρήξις.


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Συνήθως, η αιτία πρόκλησης της κήλης δεν είναι εμφανής. Πολλές φορές εμφανίζεται κατά την προσπάθεια άρσης βαριών αντικειμένων. Υπάρχει περίπτωση, ακόμη κι ένα νεογνό, κατά τη γέννησή του να έχει κήλη, αν και η κλινική αποκάλυψη του εξογκώματος να επέλθει πολλά χρόνια μετά. Αρκετοί ασθενείς έχουν οικογενειακό ιστορικό κήλης.

Ωστόσο, σε πολλά βρέφη και παιδιά, η κήλη είναι εμφανής διότι τα τοιχώματα που περιβάλλουν τα ενδοκοιλιακά όργανα δεν ολοκληρώνουν την ανάπτυξη και σύγκλησή τους προ γεννήσεως του εμβρύου. Περίπου 5 στα 100 παιδιά εμφανίζουν βουβωνοκήλη (περισσότερα αγόρια παρά κορίτσια). Πολλά παιδιά δεν παρουσιάζουν κανένα κλινικό σύμπτωμα έως ότου ενηλικιωθούν.

Οποιαδήποτε δραστηριότητα ή (ιατρικής φύσεως) διαταραχή που προκαλεί αυξημένη πίεση στον ιστό και στους μύες του κοιλιακού τοιχώματος, μπορεί να είναι υπεύθυνη για τη δημιουργία κήλης, όπως:

• Χρόνια δυσκοιλιότητα, που απαιτεί προσπάθεια στην πρόκληση εντερικών κινήσεων
• Χρόνιος βήχας
• Κυστική ίνωση
• Υπερτροφία του προστάτη, που απαιτεί προσπάθεια ουρήσεως
• Παχυσαρκία
• Άρση βαρών
• Μη κάθοδος των όρχεων (κρυψορχία)

Συμπτώματα

Ως επί το πλείστον, δεν παρατηρούνται συμπτώματα. Σε κάποιες περιπτώσεις ωστόσο, εμφανίζεται δυσφορία ή άλγος. Η δυσφορία πιθανόν να επιδεινώνεται με την ορθοστασία, την υπερένταση ή την άρση βαρειών αντικειμένων.

Σημεία κι εξετάσεις

Κατά τη φυσική εξέταση, ο ιατρός δύναται να διαπιστώσει την ύπαρξη κήλης. Η μάζα του περιεχομένου της κήλης έχει την τάση να αυξάνει σε μέγεθος κατά το βήχα, το σκύψιμο, την άρση αντικειμένων ή την υπερένταση. Η κήλη (το όγκωμά της) πιθανόν να μην είναι εμφανής στα βρέφη και τα παιδιά, παρά μόνον όταν αυτά κλαίνε ή βήχουν.


Θεραπεία

Η χειρουργική επέμβαση αποτελεί τη μόνη λύση μόνιμης αποκατάστασης μιας κήλης. Πάρα ταύτα, μικρού μεγέθους κήλες, που δεν προκαλούν συμπτωματολογία, αρκεί να παρακολουθούνται. Από την άλλη, η χειρουργική επέμβαση εγκυμονεί κινδύνους στις περιπτώσεις ασθενών με σοβαρές παθολογικές παθήσεις.

Η χειρουργική αποκατάσταση αποτελεί λύση εκλογής στις ευμεγέθεις κι επίπονες κήλες. Με την επέμβαση ενδυναμώνονται οι ιστοί του κοιλιακού τοιχώματος (η περιτονία) κι αποκαθίστανται οι οποιεσδήποτε οπές.

Μια ομφαλοκήλη, η οποία αδυνατεί να αποκατασταθεί αυτόματα, μέχρι την ηλικία των 5 ετών σ΄ ένα παιδί, δύναται να χειρουργηθεί.

Σημειώνονται δε και κάποιες επείγουσες περιπτώσεις που χρήζουν άμεση χειρουργική επέμβαση. Στις περιπτώσεις αυτές, ο κηλικός σάκος με εντερικό ή μη περιεχόμενο, παρουσιάζει περίσφιξη κατά τη δίοδό του από το κοιλιακό τοίχωμα. Σε μη επιτυχής ανάταξη της κήλης, προκαλείται στραγγαλισμός του περιεχομένου του κηλικού ιστού (που συνήθως πρόκειται για εντερική έλικα). Αν μια τέτοια κατάσταση παραμείνει δίχως αγωγή, οδηγεί σε νέκρωση της εντερικής έλικας λόγω διακοπής της αιμάτωσής της.



Πρόγνωση

Η έκβαση της πλειοψηφίας των περιστατικών με κήλη που υποβάλλονται σε θεραπευτική αποκατάσταση, είναι καλή. Σπάνια παρατηρούνται υποτροπές (1 – 3%).


Επιπλοκές

Σε σπάνιες περιπτώσεις, η αποκατάσταση μιας βουβωνοκήλης, σε άρρεν ασθενή, μπορεί να προκαλέσει βλάβη στη λειτουργική δομή των όρχεων.

Η χειρουργική αποκατάσταση μιας κήλης, εγκυμονεί κι έναν άλλον κίνδυνο, νευρική βλάβη, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε αιμωδία της βουβωνικής χώρας.

Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Επικοινωνήστε άμεσα με τον ιατρό σας αν:

• Εμφανίσετε επίπονη κήλη, τα περιεχόμενα της οποίας δε δύναται να αναταχθούν με την άσκηση ελαφριάς πίεσης
• Παρουσιάσετε ναυτία, έμετο ή πυρετό συνοδευόμενο από επίπονη κήλη
• Έχετε κήλη που αποκτά απόχρωση ερυθρή, μοβ, σκουρόχρωμη ή αποχρωματιστεί

Επικοινωνήστε με τον ιατρό σας στην περίπτωσης που:

• Εμφανίσετε άλγος στη βουβωνική χώρα, οίδημα ή εξόγκωμα
• Εμφανίσετε εξόγκωμα ή οίδημα στη βουβωνική χώρα ή στον ομφαλό ή σε σημείο που σχετίζεται με προγενέστερη χειρουργική ουλή

Πρόληψη

• Χρησιμοποιήστε σωστές τεχνικές άρσης αντικειμένων
• Αν είστε παχύσαρκος, χάσετε βάρος
• Αποφύγετε ή προσπαθήστε να περιορίσετε τη δυσκοιλιότητα, καταναλώνοντας πολλές φυτικές ίνες και πίνοντας πολλά υγρά και πηγαίνετε στην τουαλέτα μόλις νιώσετε την επιθυμία αφόδευσης, καθώς και να ασκείστε τακτικά
• Οι άνδρες που εντείνουν την προσπάθεια ούρησης, οφείλουν να επισκεφθούν τον ιατρό τους. Η προσπάθεια ούρησης, ενδέχεται να συνιστά κλινικό σύμπτωμα ευμεγέθους προστάτη.

Ορισμός

Μια ωοθυλακική κύστη πρόκειται για έναν σάκο που περιέχει υγρό και σχηματίζεται επί ή εντός της ωοθήκης.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Κύστες ωοθηκών ψυχολογικής αιτιολογίας, Λειτουργικές ωοθυλακικές κύστες.


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Οι ωοθυλακικές κύστες μπορούν να εμφανιστούν κατά την απελευθέρωση ωαρίου από την ωοθήκη (ωορρηξία). Λίγες μέρες πριν την ωορρηξία αναπτύσσεται ένα θυλάκιο. Κατά την ωορρηξία, το θυλάκιο αυτό, αδυνατεί να απελευθερώσει το ωάριο, όπως κανονικά θα έπρεπε να συμβεί. Άντ’ αυτού, το υγρό παραμένει εντός του θυλακίου και σχηματίζει μια κύστη.

Οι ωοθυλακικές κύστες είναι μια συχνή πάθηση κι εμφανίζεται συνήθως κατά την αναπαραγωγική περίοδο του γυναικείου φύλου (από την περίοδο της εφηβείας ως την εμμηνόπαυση). Είναι σπάνιο μια γυναίκα να εμφανίσει ωοθυλακικές κύστες μετά την εμμηνόπαυση.

Μέχρι σήμερα δεν έχουν ανευρεθεί παράγοντες κινδύνου.

Οι λειτουργικές ωοθυλακικές κύστες διαφέρουν από τους ωοθυλακικούς όγκους (συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου ωοθήκης) ή από τις κύστες που οφείλονται σε ορμονικές παθήσεις, όπως οι πολυκυστικές ωοθήκες.


Συμπτώματα

Μια ωοθυλακική κύστη προκαλεί πόνο στην περίπτωση που:

• Αιμορραγεί
• Ραγεί (ανοίγει)
• Έχει υποστεί συστροφή ή προκαλεί σαλπιγγική συστροφή
• Πιέζει γειτονικά συστήματα

Τα συμπτώματα ωοθυλακικών κυστών περιλαμβάνουν:

• Παθολογική κολπική αιμορραγία (χαρακτηριστικές διαφορές από μια φυσιολογική έμμηνο ρύση)

- Απουσία εμμήνου ρύσεως
- Ανώμαλη έμμηνο ρύση
- Μακρύτερος του κανονικού κύκλος εμμήνου ρύσεως
- Βραχύτερος του κανονικού κύκλος εμμήνου ρύσεως

• Μετεωρισμός ή διάταση της κοιλιακής χώρας
• Άλγος κατά τις εντερικές κινήσεις
• Άλγος στην πυελική χώρα μετά την έναρξη ή λήξη της περιόδου της εμμήνου ρύσεως
• Πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή ή πόνος στη πυελική χώρα (λεκάνη) κατά τη διάρκεια κινήσεων
• Άλγος στην πυελική χώρα – συνεχές, αμβλύς

Σημείωση: συχνά η πάθηση δεν προκαλεί κανένα σύμπτωμα (ασυμπτωματική).

Σημεία κι εξετάσεις

• αξονική τομογραφία
• υπερηχογραφικός έλεγχος μελέτης
• μαγνητική τομογραφία
• εξέταση πυελικής χώρας
• υπέρηχος

Σύμφωνα με τον ιατρό σας, μπορούν να διεξαχθούν οι ακόλουθες εξετάσεις:

• επίπεδα ορμονών (όπως LH, FSH, εστραδιόλη και τεστοστερόνη)
• ορολογικά επίπεδα HCG (τεστ εγκυμοσύνης)

Θεραπεία

Συνήθως, οι λειτουργικές ωοθυλακικές κύστες δε χρήζουν θεραπεία. Τα αντισυλληπτικά χάπια (δια του στόματος) βοηθούν στην ομαλοποίηση του κύκλου της εμμήνου ρύσεως και μειώνουν την ανάπτυξη λειτουργικών ωοθυλακικών κυστών.

Οι απλές ωοθυλακικές κύστες που έχουν διάμετρο μεγαλύτερη των 5 – 10 εκατ. και οι πολύπλοκες που δεν υποχωρούν, χρήζουν χειρουργικής αφαίρεσης (λαπαροσκοπικά ή με εξερευνητική λαπαροτομή).

Σε περίπτωση που η πάθηση προκαλείται από κάποια ανωμαλία, όπως πολυκυστικές ωοθήκες, ο θεράπων ιατρός, πιθανότατα θα σας συστήσει να ακολουθήσετε άλλη θεραπευτική αγωγή.


Πρόγνωση

Ως επί το πλείστον, οι λειτουργικές ωοθυλακικές κύστες υποχωρούν αυτόματα (χωρίς αγωγή) εντός 8 – 12 εβδομάδων. Ωστόσο, οι μη λειτουργικές ωοθυλακικές κύστες χρήζουν θεραπείας.


Επιπλοκές

Οι επιπλοκές σχετίζονται με την κατάσταση που προκαλεί την εμφάνιση των κυστών. Επιπλοκές έχουμε στην περίπτωση που μια κύστη:

• αιμορραγεί
• ραγεί
• δείχνει σημεία μεταλλαγής που υποδεικνύουν την εμφάνιση καρκίνου
• έχει υποστεί συστροφή

Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Καλέστε τον ιατρό σας και κλείστε ραντεβού μαζί του, αν παρουσιάζεται συμπτώματα ωοθυλακικών κυστών.


Πρόληψη

Σε περίπτωση που δεν προσπαθείτε να μείνετε έγκυος κι αν εμφανίζετε συχνά λειτουργικές ωοθυλακικές κύστες, μπορείτε να αποτρέψετε την εμφάνισή τους, λαμβάνοντας ορμονολογικά φαρμακευτικά σκευάσματα (όπως αντισυλληπτικά χάπια), τα οποία προλαμβάνουν το σχηματισμό του θυλακίου.

Ορισμός

Το δακτυλιοειδές πάγκρεας είναι ένας δακτύλιος παγκρεατικού ιστού που περιβάλλει το δωδεκαδάκτυλο (το πρώτο κομμάτι του λεπτού εντέρου, ακριβώς κάτω από το στομάχι).


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Tο δακτυλιοειδές πάγκρεας οφείλεται σε ανώμαλη ανάπτυξη του παγκρέατος, πριν από τη γέννηση. Η ανωμαλία αυτή μπορεί να οδηγήσει σε στένωση του 12δάκτυλου λόγω της συμπίεσης από τον δακτύλιο του παγκρέατος.

Η πλήρης απόφραξη του 12δακτύλου παρατηρείται συχνά σε νεογνά με την πάθηση αυτή. Εντούτοις, οι μισές από τις περιπτώσεις δεν εντοπίζονται έως ότου εμφανιστούν τα συμπτώματα στην ενηλικίωση. Πιθανόν να υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που περνούν απαρατήρητες λόγω των ήπιων συμπτωμάτων.

Τα άτομα με την πάθηση αυτή έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να έχουν πεπτικό έλκος.


Συμπτώματα

• Δυσανεξία στην τροφή στα νεογνά
• Αίσθημα πληρότητας μετά τα γεύματα
• Ναυτία και εμετός

Ενδείξεις και εξετάσεις

Ενδείξεις για ύπαρξη δακτυλιοειδούς παγκρέατος είναι:

• Σύνδρομο Down
• Άλλο συγγενές γαστρεντερικό πρόβλημα
• Παγκρεατίτιδα
• Υπερβολική συγκέντρωση αμνιακού υγρού κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης (πολυϋδράμνιο)

Διαγνωστικές εξετάσεις:

• Υπερηχογράφημα κοιλιάς
• Ακτινογραφία κοιλιάς
• Αξονική τομογραφία
• Ακτινολογικές απεικονίσεις του άνω γαστρεντερικού με βάριο

Θεραπεία

H χειρουργική παράκαμψη του αποφραγμένου σημείου του 12δακτύλου είναι η συνήθης αντιμετώπιση για την πάθηση αυτή.


Πρόγνωση

Η έκβαση είναι συνήθως καλή μετά τη χειρουργική επέμβαση.


Επιπλοκές

• Παρεμποδιστικός ίκτερος
• Παγκρεατίτιδα (φλεγμονή του παγκρέατος)
• Πεπτικό έλκος
• Διάτρηση του εντέρου λόγω απόφραξης
• Περιτονίτιδα

Πότε να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας

Ζητήστε να δείτε τον γιατρό σας εάν εσείς ή το παιδί σας παρουσιάζετε οποιοδήποτε σύμπτωμα δακτυλιοειδούς παγκρέατος.

Ορισμός

Η κοιλιοκάκη αποτελεί μια κληρονομική, αυτοάνοση νόσο, σύμφωνα με την οποία έχει υποστεί βλάβη ο βλεννογόνος του λεπτού εντέρου, λόγω κατανάλωσης γλουτένης κι άλλων πρωτεϊνών που ανευρίσκονται στο σιτάρι, στο κριθάρι, στη σίκαλη και πιθανόν στη βρώμη.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Ιδιοπαθής στεατόρροια, Μη τροπική σπρου, Δυσανεξία στη γλουτένη, Γλουτενοευαίσθητη εντεροπάθεια.

Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Παραμένει άγνωστη η αιτία πρόκλησης της κοιλιοκάκης. Το εντερικό τοίχωμα διαθέτει προεκβολές (που ονομάζονται λαχνοί / λαχνώδες προεκβολές), οι οποίες απορροφούν τα θρεπτικά συστατικά. Σε μια αδιάγνωστη ή δίχως αγωγή κοιλιοκάκη, οι λαχνωτές αυτές προεκβολές επιδεινώνονται, με αποτέλεσμα τη διαταραχή της φυσιολογικής απορρόφησης των θρεπτικών ουσιών.

Η νόσος μπορεί να αναπτυχθεί καθ’ όλη τη διάρκεια ενός ατόμου, από τη βρεφική ηλικία έως τα βαθιά γεράματα.

Όσοι έχουν οικογενειακό ιστορικό της νόσου, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης της πάθησης. Η διαταραχή είναι πιο συχνή στους Καυκάσιους και στα άτομα με ευρωπαϊκή καταγωγή, ενώ οι γυναίκες φαίνεται να είναι πιο ευάλωτες απ’ ότι οι άνδρες.

Αρκετές είναι οι παθήσεις και οι καταστάσεις που συνοδεύουν την κοιλιοκάκη, συμπεριλαμβανομένου τις παρακάτω:

• Αναιμία
• Αυτοάνοσες διαταραχές, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα κι ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος
• Κάποιοι συγκεκριμένοι τύποι καρκίνου του εντέρου
• Ερπητοειδής δερματίτιδα
• Σύνδρομο Down
• Δυσανεξία στη λακτόζη
• Αποβολή ή ανεξήγητη στειρότητα
• Νευρολογικές καταστάσεις
• Οστεοπόρωση ή οστεοπενία
• Θυρεοειδική πάθηση
• Σακχαρώδης διαβήτη τύπου I

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα της κοιλιοκάκης διαφέρουν αξιοσημείωτα από άτομο σε άτομο. Αυτή είναι και η αιτία που καθυστερεί πολλές φορές να τεθεί η διάγνωση. Για παράδειγμα, ένας ασθενής μπορεί να παρουσιάσει δυσκοιλιότητα, ένας άλλος διάρροια κι ένας τρίτος ασθενής να μην παρουσιάζει καμία διαταραχή του εντερικού συστήματος.

Μια μερική κατανομή των γααστρεντερικών συμπτωμάτων:

• Κοιλιακό άλγος
• Κοιλιακή διάταση, μετεωρισμός, αέρια, δυσπεψία
• Δυσκοιλιότητα
• Μειωμένη όρεξη (ίσως αυξημένη ή χωρίς μεταβολές)
• Διάρροια - χρόνια ή περιστασιακή
• Δυσανεξία στη λακτόζη (αποτελεί πάθηση που χρήζει διαφοροδιάγνωση, συνήθως υποχωρεί μετά τη λήψη θεραπευτικής αγωγής)
• Ναυτία κι έμετος
• Κόπρανα που επιπλέον, έντονης οσμής, αιματηρά ή με πρόσμιξη λίπους
• Ανεξήγητη απώλεια βάρους (αν και δεν αποκλείεται ασθενής κατά τη διάγνωση να είναι υπέρβαρος ή φυσιολογικού σωματικού βάρους)

Μια μερική κατανομή των μη γαστρεντερικών συμπτωμάτων:

• Αναιμία (χαμηλός ποσοτικός προσδιορισμός αίματος)
• Οστικό κι αρθρικό άλγος
• Πάθηση του οστίτη ιστού (οστεοπόρωση, κυφωσκολίωση, κάταγμα)
• Δύσπνοια / άπνοια (που οφείλεται στην αναιμία)
• Ταχεία / εύκολη πρόκληση εκχυμώσεων
• Διαταραχές της αδαμαντίνης των οδόντων κι αποχρωματισμός
• Κατάθλιψη
• Κόπωση
• Καθυστερημένη ανάπτυξη των παιδιών (στα παιδιά)
• Απώλεια τριχών
• Υπογλυκαιμία (χαμηλή τιμή σακχάρου αίματος)
• Οξυθυμία κι αλλαγές στη συμπεριφορά
• Υποσιτισμός
• Στοματικά έλκη
• Επώδυνες μυϊκές συσπάσεις
• Ρινορραγία
• Επιληπτικοί παροξυσμοί
• Κοντό ανάστημα, ανεξήγητο
• Δερματικές παθήσεις (ερπητοειδής δερματίτιδα)
• Οίδημα / διόγκωση γενικευμένη ή κοιλιακή
• Ένδεια βιταμινών ή μετάλλων, ενός ή περισσοτέρων θρεπτικών συστατικών (για παράδειγμα σιδήρου, φυλλικού οξέος, βιταμίνης Κ)

Σημεία κι εξετάσεις

• Ο ποσοτικός προσδιορισμός του αίματος (CBC), ίσως αναδείξει σημεία αναιμίας. Στην περίπτωση που διαπιστωθεί αναιμία, είναι πολύ σημαντικό να προσδιοριστεί η αιτία.
• Η αύξηση του επιπέδου της αλκαλικής φωσφατάσης θέτει την υπόνοια απώλειας οστίτη ιστού
• Χαμηλές τιμές χοληστερόλης κι αλβουμίνης, ίσως αποτελούν σημεία δυσαπορρόφησης και υποσιτισμού
• Ίσως σημειωθεί και ήπια αύξηση των τιμών των ηπατικών ενζύμων και πηξιολογικές διαταραχές αίματος.

Κάποια ειδικά αντισώματα ανιχνεύονται με αιματολογικές εξετάσεις, οι οποίες διεξάγονται μετά από ιατρική εντολή, στην περίπτωση υποψίας της κοιλιοκάκης. Σε θετικό αποτέλεσμα των παραπάνω εξετάσεων διεξάγεται εν συνεχεία μια γαστροσκόπηση με σκοπό τη λήψη δείγματος ιστού για βιοψία από το πρώτο τμήμα του λεπτού εντέρου (από το δωδεκαδάκτυλο).

Υπάρχει επίσης δυνατότητα προσδιορισμού μέσω γενετικών εξετάσεων αίματος, της πιθανότητας που διατρέχει κάποιος να αναπτύξει την πάθηση της κοιλιοκάκης.

Μια ενδοσκοπική εντεροσκόπηση (κολονοσκόπηση) των κατωτέρων τμημάτων του εντέρου που παρουσιάζουν και τη μεγαλύτερη συχνότητα εντόπισης της νόσου, αναδεικνύει την επιπέδωση των λαχνών.

Μια επαναληπτική βιοψία ή κύκλος αιματολογικών εξετάσεων, διεξάγεται συνήθως μερικούς μήνες αφού τεθεί η διάγνωση και ληφθεί αγωγή. Κατ’ αυτόν τον τρόπο επιβεβαιώνεται η διάγνωση. Φυσιολογικά αποτελέσματα των παραπάνω εξετάσεων, αντιστοιχούν σε θετική αντίδραση στη θεραπεία, επιβεβαιώνοντας και πάλι τη διάγνωση. Κάτι τέτοιο ωστόσο, δεν επισημαίνει και την ίαση της πάθησης.



Θεραπεία

Απαιτείται εφ’ όρου ζωής η λήψη τροφής / διατροφή χωρίς γλουτένη. Με αυτόν τον τρόπο ενισχύεται η επούλωση των εντερικών λαχνών. Περιορίστε τις τροφές, τα ποτά και τα φαρμακευτικά σκευάσματα που περιέχουν σιτάρι, κριθάρι, σίκαλη και πιθανόν βρώμη.

Οφείλεται να διαβάζετε προσεκτικά τις ετικέτες των τροφών και των φαρμάκων για πιθανές κρυφές πηγές ιχνών των προαναφερθέντων, καθώς και παραγώγων τους. Δεν θα ήταν προτιμητέο να συνεχίζετε να ακολουθείτε την αμερικανική δίαιτα, μιας και η τελευταία περιέχει πολλά ίχνη από σιτάρι και κριθάρι. Με την κατάλληλη μόρφωση και προγραμματισμό, μπορείτε να επιτύχετε το στόχο της επούλωσης.

ΜΗ ξεκινήσετε μια διατροφή που δεν περιέχει γλουτένη προτού τεθεί η διάγνωση. Κάτι τέτοιο θα επηρεάσει μελλοντικές εξετάσεις προσδιορισμού της νόσου.

Ο ιατρός σας, ίσως σας συστήσει συμπληρώματα βιταμινών και μετάλλων προς διόρθωση των θρεπτικών διαταραχών. Περιστασιακά, ίσως συστηθούν και κορτικοστεροειδή (όπως πρεδνιζόνη) για μικρό χρονικό διάστημα ή για αντιμετώπιση της αποφρακτικής κοιλιοκάκης. Ακολουθώντας μια καλά ισορροπημένη διατροφή που δεν περιέχει γλουτένη, αποτελεί σε γενικές γραμμές, τη μόνη απαραίτητη αγωγή για μια φυσιολογική κλινική κατάσταση.

Αφού τεθεί η διάγνωση, αναζητήστε βοήθεια από αναγνωρισμένο διατροφολόγο με ειδικότητα στην κοιλιοκάκη και στη διατροφή που δεν περιέχει γλουτένη. Μια ομάδα υποστήριξης μπορεί επίσης να σας βοηθήσει να αντιμετωπίσετε την πάθηση και τις διατροφικές σας συνήθειες.


Πρόγνωση

Το πιο σημαντικό μέτρο λήψης για τη βελτίωση της υγείας σας είναι να αφαιρέσετε από τη διατροφή σας όλα τα βλαβερά συστατικά. Ακολουθώντας μια αυστηρή διατροφή έχετε πολλές πιθανότητες να ζήσετε μια μακρόχρονη, γεμάτη υγεία ζωή, εκτός κι αν ήδη είχατε υποστεί μόνιμες βλάβες προτού τεθεί η διάγνωση.


Επιπλοκές

Οφείλετε να ακολουθείτε προσεκτικά κι αδιάκοπα μια διατροφή χωρίς γλουτένη. Εάν η νόσος παραμείνει δίχως αγωγή μπορεί να προκαλέσει νοσηρές επιπλοκές.

Η καθυστερημένη διάγνωση ή η άρνηση να ακολουθήσετε συγκεκριμένη διατροφή, θέτει τον κίνδυνο να παρουσιάσετε μία από τις παρακάτω καταστάσεις:

• Αυτοάνοσες διαταραχές
• Συγκεκριμένους τύπους καρκίνου του εντέρου
• Κατάγματα
• Στειρότητα
• Αποβολή
• Οστεοπόρωση

Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Καλέστε τον ιατρό σας αν παρουσιάσετε συμπτώματα κοιλιοκάκης.


Πρόληψη

Καθ’ ότι παραμένει άγνωστη η αιτία πρόκλησης της πάθησης, δεν υπάρχει τρόπος πρόληψής της. Γνωρίζοντας ωστόσο τους παράγοντες κινδύνου (όπως η ύπαρξη οικογενειακού μέλους με αυτή τη νόσο), αυξάνονται οι πιθανότητες πρώιμης διάγνωσης κι ενός μακροχρόνιου βίου.