ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΥΓΕΙΑΣ
03/01/2018

Ολοένα αυξανόμενα οφέλη για τη βιταμίνη Κ2 ανακαλύπτουν οι επιστήμονες. Πολλοί μάλιστα υποστηρίζουν, ότι η συγχορήγησή της με βιταμίνη D είναι ένα κι ένα για την υγεία των οστών και όχι μόνο.

Η φυσική βιταμίνη Κ, μια λιποδιαλυτή βιταμίνη που οι περισσότεροι γνωρίζουν ως απαραίτητο θρεπτικό συστατικό για την σωστή πήξη του αίματος (το γράμμα Κ προέρχεται από το αρχικό της γερμανικής λέξης koagulation, που σημαίνει πήξη και την ονομασία έδωσε ο Δανός Henrik Dam, όταν την πρωτοανακάλυψε, το 1929), συμπεριλαμβάνει δύο κατηγορίες ουσιών, την φυλλοκινόνη (Κ1) και τις μενακινόνες (Κ2).

Οι μενακινόνες βρίσκονται σε διάφορες μορφές (ΜΚ-4, ΜΚ-7, ΜΚ-8, ΜΚ-9, ΜΚ-10, ΜΚ-11, ΜΚ-12). Η πιο σταθερή και δραστική μενακινόνη φαίνεται να είναι η ΜΚ-7.

«Πλούσιες πηγές φυλλοκινόνης είναι τα σκουροπράσινα φυλλώδη λαχανικά (π.χ. σπανάκι, λαχανίδες, σέσκουλα) ενώ η βασική πηγή μενακινονών στη διατροφή του ανθρώπου είναι το natto, ένα προϊόν ζύμωσης φασολιών σόγιας (οι Ασιάτες το καταναλώνουν φανατικά), τα κίτρινα τυριά και πολύ λιγότερο ο κρόκος του αβγού και το βούτυρο», μας εξηγεί ο αντιπρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Διατροφής, κλινικός διαιτολόγος - διατροφολόγος Κωνσταντίνος Ξένος.

«Στα τυριά οι μενακινόνες (βιταμίνη Κ2) παράγονται από τα διάφορα οξυγαλακτικά βακτήρια, τα οποία χρησιμοποιούνται στη διαδικασία παραγωγής αυτών των τροφίμων. Να τονιστεί πως οι σύγχρονες μέθοδοι παρασκευής τροφίμων (π.χ. μείωση χρόνου ζύμωσης κτλ) έχουν μειώσει δραστικά το περιεχόμενό τους σε Κ2.

Πέρα από τη διατροφή, οι μενακινόνες μπορεί να παραχθούν μέσω της εντερικής χλωρίδας και συγκεκριμένα των βακτηριοειδών. Εξαίρεση αποτελεί η μενακινόνη ΜΚ-4, που δεν μπορεί να παραχθεί από βακτήρια της χλωρίδα μας, αλλά παράγεται ενδογενώς σε μικροποσά σε διάφορους ιστούς, από την μετατροπή της Κ1».

Αν και οι ανάγκες ενός ανθρώπινου οργανισμού σε μενακινόνες συνολικά (Κ2) δεν έχουν καθοριστεί με σαφήνεια, φαίνεται πως η διαιτητική πρόσληψη, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια και η ενδογενής παραγωγή της Κ2 από τα βακτηριοειδή δεν αρκεί για να τις καλύψει.