Ουρική αρθρίτιδα


Η ουρική αρθρίτιδα είναι μία νόσος που συνδέεται με την αύξηση του επιπέδου του ουρικού οξέος στο αίμα των ανθρώπων.

Η αύξηση αυτή του ουρικού οξέως οφείλεται στην αύξηση της παραγωγής του ή στην ελάττωση της αποβολής του από τους νεφρούς στα ούρα ( π.χ διαταραχές ενζύμων που συμμετέχουν στην παραγωγή του ουρικού οξέος ή αύξηση της παραγωγής των πουρινών από τις οποίες προέρχεται ).

Η νόσος εμφανίζεται με αρθρικές και εξωαρθρικές εκδηλώσεις:

Αρθρικές εκδηλώσεις:

Οξεία ουρική αρθρίτιδα

Πρόκειται για μία ιδιαίτερη ξεχωριστή και επώδυνη αρθρίτιδα που εμφανίζεται πιο συχνά αρχικά στη μεταταρσοφαλαγγική του μεγάλου δακτύλου του άκρου ποδός. Εκτός από τον έντονο και οξύ πόνο εμφανίζει ερυθρότητα, διόγκωση και ευαισθησία στη ψηλάφηση. Το οξύ επεισόδιο διαρκεί περίπου από 3 έως 10 ημέρες και υποχωρεί αυτόματα αφήνοντας του ασθενή για αρκετό χρονικό διάστημα χωρίς ενοχλήματα μέχρι να επαναληφθεί εκ νέου ένα καινούργιο οξύ επεισόδιο ουρικής αρθρίτιδας.

Συνήθως πριν την εμφάνιση του νέου επώδυνου επεισοδίου προηγείται καταπόνηση της άρθρωσης, τραυματισμός ή χορήγηση φαρμάκων ( διουρητικά ), υπερβολική λήψη τροφής ή αλκοόλ. Όταν οι προσβολές αυξάνονται σε συχνότητα ο ασθενής οδηγείται σε χρόνια ουρική αρθρίτιδα.


Χρόνια ουρική αρθρίτιδα

Ονομάζεται και χρόνια τοφώδης ουρική αρθρίτιδα. Μπορεί να προσβάλλει οποιαδήποτε άρθρωση. Εμφανίζεται περίπου 9 με 10 χρόνια μετά την έναρξη της νόσου. Οφείλεται στην εναπόθεση τόφων αλάτων ουρικού οξέος σε θυλάκους των αρθρώσεων, τους τένοντες, υποδόρροιο ιστό σε εκτατικές επιφάνειες, επιφάνειες των αντιβραχιών και το υποχόνδριο οστό. Εκδηλώνεται συνήθως σαν τενοντίτιδα ή τενοντοελυτρίτιδα, παραμορφωτική αρθρίτιδα ή σύνδρομο ταρσιαίου ή καρπιαίου σωλήνα.

Τα πιο συνήθη σημεία εμφάνισης τόφων είναι στα πτερύγια των αυτιών, στην άκρη της μύτης, στα βλέφαρα ακόμη και στις βαλβίδες της καρδιάς. Συχνότερα εμφανίζονται σε ασθενείς με υψηλό επίπεδο ουρικού οξέος και σε περιοχές που ασκείται διαρκώς αυξημένη πίεση.

Εξωαρθρικές εκδηλώσεις

Η ουρική αρθρίτιδα έχει συνδυαστεί συχνά με καταστάσεις όπως η ανάπτυξη νεφρικών λίθων, αρτηριακής υπέρτασης, οστεονέκρωσης και αρτηριοσκλήρυνσης. Κατά πόσο μπορεί να οδηγήσει σε νεφρική ανεπάρκεια είναι σημείο αντικρουόμενων απόψεων πολλών ερευνητών.

Διαγνωστικά: Η πρώτη ένδειξη είναι η αύξηση ουρικού οξέος, αλλά βοηθάει σημαντικά η ανεύρεση κρυστάλλων ουρικού αλάτων από το αρθρικό υγρό.

Ακτινολογικά: Χαρακτηριστικά ευρήματα όπως οι διαβρώσεις ενδοαρθρικές και εξωαρθρικές που εμφανίζονται συνήθως σαν κύστες που περιβάλλονται από οστική σκλήρυνση. Ακόμη μπορούμε να δούμε περιαρθρικά αποτιτάνωση τόφων αλάτων ουρικού οξέος.

Θεραπευτικά: Χορηγούνται φάρμακα που ελαττώνουν την παραγωγή ή αυξάνουν την αποβολή ουρικού οξέος, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, αλλοπουρινόλη, κολχικίνη, κορτιζόνη και από τα νεότερα αναμένεται έγκριση για το canakinumab ( ilaris )


Δόκτωρ Κοτρώτσιος Αναστάσιος
Ειδικός Ρευματολόγος
Εκ. Καθηγητής Ανατομίας Φυσιολογίας Διατροφής-Διαιτολογίας ΤΕΙ Καρδίτσας






    Στην κορυφή