Στο πλαίσιο του Συνεδρίου της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής «Ο αντίκτυπος της κρίσης στους Έλληνες Πολίτες: Πορεία προς την ανάκαμψη» παρευρέθη και μίλησε ο πρόεδρος της ΕΣΑμεΑ και μέλος της Ομάδας «Διάφορες Δραστηριότητες» της ΕΟΚΕ Ιωάννης Βαρδακαστάνης.

Μεταξύ άλλων ο κ. Βαρδακαστάνης επισήμανε ότι «η οικονομική κρίση έπληξε από την πρώτη στιγμή με ακόμα μεγαλύτερη σφοδρότητα τα άτομα με αναπηρία, με χρόνια πάθηση και τις οικογένειες που έχουν στη φροντίδα τους άτομα βαριές αναπηρία και πολλαπλές ανάγκες εξάρτησης».

"Το ελληνικό αναπηρικό κίνημα κατέθεσε από την πρώτη στιγμή συγκεκριμένο πλαίσιο προτάσεων για την προστασία των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους επισημαίνοντας ότι απαιτείται λήψη συντονισμένων και συνδυαστικών μέτρων από την Πολιτεία και τους φορείς της κοινωνίας που απευθύνονται στα άτομα με αναπηρία και στις οικογένειές τους», είπε ο κ. Βαρδακαστάνης, για να συμπληρώσει στη συνέχεια: «Το ελληνικό αναπηρικό κίνημα έσπευσε να κινητοποιήσει μαζικά τους έλληνες και τις ελληνίδες με αναπηρία. Η χώρα μας έζησε αυτή την τριετία τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις σε πανελλήνια κλίμακα, με κύριο αίτημα την προστασία της ευπαθούς αυτής ομάδας από τη λήψη των ιδιαίτερα σκληρών μνημονιακών πολιτικών που είναι βέβαιο ότι έχουν οδηγήσει κυριολεκτικά στην εξαθλίωση τα άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις. (…)κατόρθωσε σε μεγάλο βαθμό να προστατευτούν τα εισοδήματα των συνταξιούχων με βαριά αναπηρία, ενώ δεν ήταν ίδιο το αποτέλεσμα για τους μισθούς των εργαζόμενων με αναπηρία, κυρίως στο δημόσιο τομέα, αφού η αγορά εργασίας έχει αποσαθρωθεί για το σύνολο των πολιτών».

Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΕΣΑμεΑ, «Η πιο αρνητική επίπτωση της κρίσης με κοινωνικά πολιτικά και οικονομικά χαρακτηριστικά που έχει επηρεάσει καθολικά τους έλληνες και τις ελληνίδες με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις ήταν και είναι το νέο σύστημα πιστοποίησης και αξιολόγησης της αναπηρίας, το οποίο αντί να σχεδιαστεί μεθοδικά και βάσει της νέας δικαιωματικής προσέγγισης για την αναπηρία, σχεδιάστηκε μνημονιακά βάσει των επιταγών και απαιτήσεων της Τρόικας, έτσι ώστε να τεθούν πολλά άτομα με αναπηρία εκτός συστήματος οικονομικών και κοινωνικών παροχών. Ο στόχος ήταν να μειωθεί ο αριθμός των ατόμων με αναπηρία, και κατ’ αυτό τον τρόπο να μειωθούν οι δημοσιονομικές δαπάνες που κατευθύνονται στο σύστημα κοινωνικών και οικονομικών παροχών».