Το καλααζάρ, μια από τις πιο συχνά εμφανιζόμενες νόσους των σκύλων στην Ελλάδα, ενέχει κίνδυνους και για τη δημόσια υγειά. Πρόσφατη ερευνά έδειξε ότι το 20% των αδέσποτων είναι φορείς, ενώ είναι μεγάλος και ο αριθμός αυτών που πεθαίνουν από την ασθένεια
Νέα στοιχεία για την λοιμώδη νόσο της Λεϊσμανίασης (καλααζάρ) σε αδέσποτα ζώα έδωσε στη δημοσιότητα ο «Περιβαλλοντικός Σύνδεσμος Δήμων Αθηνάς-Πειραιά» (ΠΕΣΥΔΑΠ).

Το καλααζάρ είναι από τις συχνότερες εμφανιζόμενες νόσους των σκύλων στην Ελλάδα. Κάθε χρόνος μεγάλος αριθμός σκύλων πεθαίνει λόγο της ασθένειας, ενώ σημαντικός είναι και ο αριθμός των ζωών που είναι φορείς της νόσου. Ο ΠΕΣΥΔΑΠ σε συνεργασία με την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστήμιου Κρήτης, διενήργησε έρευνα προκειμένου να διαπιστωθεί το ποσοστό των σκύλων που φέρουν τη νόσο στους 22 δήμους – μέλη του.

Για τις ανάγκες της έρευνας πραγματοποιήθηκαν εξετάσεις αίματος σε όλα τα αδέσποτα σκυλιά τα οποία εισήλθαν στο «Διαδημοτικό Κέντρο Περίθαλψης Αδέσποτων Ζωών» (ΔΙΚΕΠΑΖ) του ΠΕΣΥΔΑΠ
«Το 2008 και το 2009 το ποσοστό των νοσούντων ζωών κυμάνθηκε στο 14% με 16%. Αν συνυπολογίσουμε στην έρευνα και τα ύποπτα κρούσματα, τότε προκύπτει ότι το 20% των αδέσποτων ή το 1 στα 7 αδέσποτα είναι φορέας του καλααζάρ», εξηγεί ο πρόεδρος του ΠΕΣΥΔΑΠ Γρηγόρης Γουρδομιχάλης.
«Το αντίστοιχο ποσοστό από την ίδια ερευνά που διεξήγαγε ο ΠΕΣΥΔΑΠ το 2006 ήταν 25%. Η μείωση του ποσοστού των αδέσποτων ζώων που είναι φορείς του καλααζάρ στους δήμους – μέλη του ΠΕΣΥΔΑΠ, σε σχέση με το ποσοστό που προέκυψε από την αντίστοιχη έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2006, οφείλεται στην αποτελεσματική δράση του ΔΙΚΕΠΑΖ, στα προγράμματα ενημέρωσης που πραγματοποίησε ο ΠΕΣΥΔΑΠ και στη κατανόηση των πολιτών για την αναγκαιότητα λήψης μέτρων προστασίας των ζώων από τη σκνίπα» αναφέρει ο κ. Γουρδομιχάλης.
Σύμφωνα με τον καθηγητή κτηνιατρικής κ. Χαραλαμπίδη, «το ποσοστό μόλυνσης στην Αθηνά αγγίζει το 8%, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στον Πειραιά ανέρχεται στο 7,5%. Η διάφορα με τα δικά μας αποτελέσματα δικαιολογείται από το γεγονός ότι στη μελέτη μας δεν εξετάστηκαν δεσποζόμενα σκυλιά, στα οποία το ποσοστό νόσησης είναι μικρότερο».

Αντιμετώπιση

« Σε άλλες περιοχές της χώρας το αντίστοιχο ποσοστό αγγίζει και το 50%.Προκειται για μια επιδημία η οποία ενέχει κινδύνους και για τη δημόσια υγεία. Είναι ανάγκη να υπάρξει προσπάθεια καταπολέμησης της νόσου και η καλύτερη αντιμετώπιση της επιδημίας αυτής είναι η πρόληψη. Αυτή συνίσταται στην εφαρμογή εντομοκτόνων και αντιπαρασιτικών κολάρων στον σκύλο, ούτως ώστε να μη μπορεί να πλησιάσει η σκνίπα. Παράλληλα, συστήνονται συχνές εξετάσεις αίματος για να γίνει έγκαιρη διάγνωση και αποτελεσματικότερη θεραπεία», συμπληρώνει ο πρόεδρος του ΠΕΣΥΔΑΠ.
«Θεωρούμε ότι η αντιμετώπιση της νόσου στον σκύλο είναι θέμα τόσο του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, όσο και του υπουργείου Υγείας. Και τα δυο υπουργεία πρέπει να χρηματοδοτήσουν δράσεις για τον περιορισμό της επιδημίας».

Μεσώ της σκνίπας μεταδίδεται η ασθένεια

Η μετάδοση της ασθένειας στον σκύλο γίνεται έμμεσα μεσώ της σκνίπας του γένους «Phlebotomus». Οι σκνίπες κυκλοφορούν τους ζεστούς μήνες του χρόνου και τσιμπούν μόνο μετά τη δύση του ηλίου. Ο σκύλος νοσεί εβδομάδες ή και χρόνια μετά το νύγμα, αλλά στο διάστημα αυτό είναι φορέας και μπορεί να μεταδώσει τη νόσο στις διάφορες σκνίπες που απομυζούν αίμα από αυτόν. Η νεφρική ανεπάρκεια αποτελεί και την πρώτη αιτία θανάτου ενός σκυλού που πάσχει από Λεϊσμανίαση. Η νόσος καταλήγει στο θάνατο του ζώου, αν δε χορηγηθεί η κατάλληλη θεραπεία.

Πηγή ΕΘΝΟΣ online

      Στην κορυφή