Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΠΑΘΟΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΥΓΕΙΑΣ
15/05/2017
«Πριν προχωρήσουμε στην δική μας ενδεδειγμένη απάντηση επιθυμούμε να εκφράσουμε την έκπληξη μας πως ένας επαγγελματικός φορέας τη στιγμή που βρίσκεται σε διαβούλευση ένα τόσο σημαντικό σχέδιο νόμου για την ΠΦΥ, στο οποίο διακυβεύεται ανάμεσα σε πολλά άλλα, σημαντικότερα βέβαια (όπως η ποιότητα της φροντίδας προς τους ασθενείς…) και η ίδια η επαγγελματική επιβίωση των ιδιωτών παθολόγων, δεν αρθρώνει το παραμικρό σχόλιο επί αυτού και αναλίσκεται σε στείρες συνδικαλιστικού τύπου κορώνες απέναντι σε επιστημονικά τεκμηριωμένες θέσεις ενός άλλου επαγγελματικού φορέα… Ποια είναι η θέση της Ένωσης Παθολόγων έναντι του σχεδίου νόμου για την ΠΦΥ; Ποιες είναι τυχόν προτάσεις της για τυχόν βελτίωση του;
Η αναφορά μας, που κατάφερε να κινητοποιήσει τα αντανακλαστικά της, περιλαμβάνεται στο 16σέλιδο κείμενο θέσεων μας για το σχέδιο νόμου για την ΠΦΥ, που αναρτήθηκε και στη διαβούλευση, όχι ανυπόγραφα όπως υποστηρίζει, αλλά ως θέση του Δ.Σ. του φορέα μας, καθώς δεν αφορά προσωπική άποψη κάποιου:
«Οικογενειακοί γιατροί θα μπορούν να είναι γιατροί ειδικότητας
• γενικής ιατρικής ή παθολογίας για τον ενήλικο πληθυσμό και
• παιδίατροι για τον παιδικό πληθυσμό»
Προκύπτουν άμεσα τα ερωτήματα:
- Γιατί να μην μπορεί κάποιος να επιλέξει Γενικό Ιατρό ως ΟΙ για το παιδί του, αν το επιθυμεί;
- Γενικός γιατρός και παθολόγος είναι έννοιες ταυτόσημες;
Σε σχέση με το πρώτο ερώτημα δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η εκπαίδευση στην Παιδιατρική είναι βασικό κομμάτι της ειδικότητας της Γενικής Ιατρικής, καθώς και την πολλαπλή παρουσία ιατρών Γενικής Ιατρικής σε μέρη της χώρας, όπου υπάρχουν παιδιά, αλλά όχι παιδίατροι (νησιά, απομακρυσμένες περιοχές).
Σε σχέση με το δεύτερο ερώτημα, είναι σαφές πως η έλλειψη ικανού αριθμού Γενικών Γιατρών να υποστηρίξουν πλήρως το νέο σύστημα ΠΦΥ και η ανάγκη χρησιμοποίησης παθολόγων, ανάγκη που συμμεριζόμαστε απόλυτα, δεν συνεπάγεται αυτόματα και πλήρη εξίσωση του Γενικού Γιατρού με τον Παθολόγο σε επίπεδο ΠΦΥ!
Στο σχέδιο νόμου οι δυο ειδικότητες χρησιμοποιούνται χωρίς διάκριση και δεν γίνεται πουθενά αναφορά στη σειρά ελλειμμάτων στην εκπαίδευση του παθολόγου σε γνώσεις και σε δεξιότητες (πχ σε παιδιατρική, γυναικολογία, ψυχιατρική, χειρουργική, ορθοπαιδική καρδιολογία, ΩΡΛ κλπ) απαραίτητες για να ανταπεξέλθει στο ρόλο του ΟΙ στην κοινότητα. Πως θα καλυφθούν τα κενά αυτά;
Η Ελληνική Εταιρεία Γενικής Ιατρικής έχει συστήσει στο παρελθόν ως λύση στην έλλειψη ικανού αριθμού ΟΙ το ”on the job training” ιατρών κλινικών με συναφές αντικείμενο.
Παράλληλα οι Γενικοί Γιατροί θα πρέπει να έχουν προτεραιότητα στην κάλυψη των θέσεων ΟΙ σε σχέση με τους παθολόγους, στις περιπτώσεις που η ζήτηση υπολείπεται της προσφοράς, κατ' αντιστοιχία με ότι συμβαίνει τώρα και σε σχέση με την κάλυψη θέσεων σε ΚΥ και ΠΙ».
Η ξεκάθαρη θέση μας είναι πως οι Παθολόγοι δεν διαθέτουν την κατάλληλη εκπαίδευση, ούτε έχουν αναπτύξει αρκετές από τις απαραίτητες δεξιότητες, ούτε καν την κουλτούρα, για να ανταποκριθούν στο ρόλο του Οικογενειακού Ιατρού στην κοινότητα και μάλιστα με υποχρεωτικό σύστημα παραπομπών προς την εξειδικευμένη φροντίδα.
Η θέση αυτή δεν αφήνει κανενός είδους μομφή ως προς την επάρκεια της εκπαίδευσης τους στην ειδικότητα της Παθολογίας, που όμως στην Ελλάδα έχει απόλυτα νοσοκομειοκεντρικό χαρακτήρα και προσανατολισμό… Για άλλο πράγμα εκπαιδεύτηκαν και άλλο ρόλο καλούνται τώρα να αναλάβουν…
Για να δικαιολογήσουμε τη θέση μας ίσως θα ήταν αρκετά τα λόγια του καθηγητή Παθολογίας κ. Μουντοκαλάκη: «Η Γενική Ιατρική είναι ιδιαίτερη ιατρική ειδικότητα, η οποία δεν προσδιορίζεται τόσο από το είδος των νοσημάτων που καλύπτει, αλλά από τον τελείως διαφορετικό, σε σύγκριση με τις άλλες ιατρικές ειδικότητες, τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει τα προβλήματα υγείας.
Αποτελεί τη βάση κάθε οργανωμένου συστήματος υγείας, αφού είναι η μόνη που μπορεί να παίξει συντονιστικό ρόλο, απαραίτητο για τη λειτουργία του συστήματος. Ο γενικός γιατρός νοιώθει αμήχανος και ανικανοποίητος όταν είναι υποχρεωμένος να προσφέρει υπηρεσίες έξω από ένα ολοκληρωμένο σύστημα πρωτοβάθμιας περίθαλψης, αλλά και το πρόγραμμα εκπαίδευσης στη Γενική Ιατρική δεν μπορεί να σχεδιαστεί με ακρίβεια όταν δεν είναι γνωστό το ποιες ακριβώς ανάγκες του συστήματος αναμένεται να καλύψει ο μελλοντικός γενικός γιατρός» .
Σύμφωνα με την Αμερικανική Εταιρεία Παθολογίας- American College of Physicians- και όχι της Οικογενειακής Ιατρικής, υπάρχουν ουσιώδεις διαφορές στο αντικείμενο, στην εκπαίδευση και στην φροντίδα προς τους ασθενείς ανάμεσα στις δυο αυτές ειδικότητες.
Ιστορικά οι δυο ειδικότητες αναπτύχθηκαν σε πολύ διαφορετικά περιβάλλοντα. Η παθολογία αναπτύχθηκε μέσα από την αυξανόμενη εφαρμογή της επιστημονικής γνώσης στην ιατρική πρακτική στα τέλη του 19ου αιώνα. Η «επιστημονική» προσέγγιση στην ιατρική ήταν ξεχωριστή για εκείνους τους καιρούς και προοδευτικά βρήκε εφαρμογή σε ένα ευρύ φάσμα νοσημάτων που συχνά επιδρούσαν σε ενήλικες. Με την ανάπτυξη της Παιδιατρικής ως ξεχωριστής ειδικότητας αφιερωμένης στη φροντίδα των παιδιών στις αρχές του 20ου αιώνα, η Παθολογία συνέχισε με κύριο αντικείμενο τους ενήλικες.
Η ειδικότητα της Γενικής/ Οικογενειακής Ιατρικής αναπτύχθηκε μέσα από το κίνημα των Γενικών Ιατρών στα τέλη της δεκαετίας του ΄60 ως απόκριση στην ολοένα αυξανόμενη εξειδίκευση στην ιατρική η οποία εμφανίστηκε ως αυξανόμενη απειλή για τη σχέση ιατρού- ασθενούς και τη συνέχειας της φροντίδας».
