Αρχική και τελική αιματουρία στα ζώα


Κακώσεις ή και φλεγμονή της τελικής μοίρας των ουροφόρων οδών, που είναι η ουρήθρα, τα εξωτερικά τραύματά της, τα νεοπλάσματα, κυρίως σε ηλικιωμένα ζώα, και οι παθήσεις του προστάτη είναι μερικές από τις αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν την αιματουρία στο ζώο, εξ αυτών γίνεται και η διάκριση της βαρύτητάς της. Χρειάζεται βεβαίως προσοχή, για να μη γίνει σύγχυση της αιματουρίας με άλλες περιπτώσεις.


Με βάση τη διάκριση των τύπων αιματουρίας, όπως περιγράφηκαν στο προηγούμενο, τα αίτια που την προκαλούν είναι:

  • Αρχική αιματουρία. Παρατηρείται συνήθως σε κακώσεις ή και φλεγμονή της τελικής μοίρας των ουροφόρων οδών, που είναι η ουρήθρα. Μεταξύ των παθήσεων της ουρήθρας συχνότερες είναι τα εξωτερικά τραύματα αυτής ή ο τραυματισμός του αυλού της, από τη δίοδο κρυστάλλων ή μικρών λίθων, τα νεοπλάσματα, κυρίως σε ηλικιωμένα ζώα, και στα άρρενα, όπως ήδη είπαμε, οι παθήσεις του προστάτη.

Στα θηλυκά συχνά εκλαμβάνεται και ως έναρξη οίστρου, γι'αυτό πρέπει να σημειωθεί ότι η αρχική αιματουρία συνήθως συνοδεύεται και από δυσκολία και άλγος κατά την ούρηση (δυσουρία) ή και έξοδο του ούρου μόνο με τη μορφή συνεχόμενων αιμορραγικών σταγόνων (στραγγουρία).

  • Τελική αιματουρία. Στην περίπτωση αυτή, κατά την έναρξη της ούρησης, αλλά και στη συνέχεια, το ούρο έχει φυσιολογική χροιά, ενώ προς το τέλος εξέρχεται μικρή ή και μεγάλη ποσότητα αίματος. Η τελική αιματουρία είναι ένδειξη αιμορραγίας από το τοίχωμα της ουροδόχου κύστεως.

Στις περιπτώσεις αυτές, το αίμα ρέει ακολουθώντας τα τοιχώματα και κατακάθεται στον πυθμένα της (κοιλιακό τμήμα) ενώ το ούρο συσσωρεύεται άνωθεν, με αποτέλεσμα να μην αναμιγνύονται έτσι κατά τη σύσπαση της ουροδόχου κύστεως• εξέρχεται πρώτα «καθαρό» ούρο και ακολούθως αιμορραγικό.

Συχνότερες αιτίες είναι η παρουσία θηλωμάτων ή και νεοπλασμάτων του τοιχώματος της ουροδόχου κύστεως, κακώσεων, και σπανιότερα οφείλεται στην παρουσία μεμονωμένων και αιχμηρών λίθων (λιθίαση ουροδόχου κύστεως). Η τελική αιματουρία μπορεί να συνοδεύεται και με δυσουρία, ιδιαίτερα στο τέλος της ουρήσεως.

  • Ολική αιματουρία. Στην περίπτωση αυτή το εξερχόμενο ούρο έχει σαφώς ερυθρά χροιά, σε όλη τη διάρκεια της ουρήσεως. Η έντασή της ποικίλλει, όπως είναι φυσικό, και είναι ανάλογη της υφιστάμενης αιμορραγίας. Για την αποφυγή πανικού πρέπει εδώ να σημειωθεί ότι και σχετικά μικρή αιμορραγία δίνει αρκετά έντονο ερυθρό χρωματισμό στο ούρο. Ακριβής προσδιορισμός τής διά του ούρου απώλειας αίματος είναι εφικτός ύστερα από συλλογή και φυγοκέντρηση του αιμορραγικού ούρου, γι'αυτό είναι χρήσιμο οι ιδιοκτήτες, προσερχόμενοι και εφόσον είναι δυνατό, να έχουν ήδη συλλέξει δείγμα ούρου για εξέταση.

Ακόμη πρέπει να σημειωθεί ότι αντίστοιχης χροιάς ούρο (κοκκινωπό, ερυθρό, καστανό, χρώματος κονιάκ) δίνουν και άλλες παθολογικές καταστάσεις, οι οποίες συγχέονται με την ολική αιματουρία, ώστε να καθιστούν ακόμη πιο χρήσιμη την εκ των προτέρων συλλογή, από τους ιδιοκτήτες, δείγματος ούρου.


ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΟΝΤΟΣ
Διδάκτωρ Κτηνιατρικής Σχολής Α.Π.Θ. & Τέως
Επικ. Καθηγητής της Παθολογικής Κλινικής της
Καθηγητής στην Εθν. Σχολή Δημόσιας Υγείας
Αντιπρόεδρος στο Δ.Σ. της Ελλ. Κτην. Εταιρείας


Διαβάστε επίσης


    Στην κορυφή