Παρουσιάστηκαν πρόσφατα στο Ετήσιο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Παθολογικής Ογκολογίας (ESMO2014) στη Μαδρίτη, τα τελικά αποτελέσματα της μελέτηςRADIANT-3 για την συνολική επιβίωση (OS) με τοeverolimus (Afinitor) σε συνδυασμό με την βέλτιστη υποστηρικτική αγωγή συγκριτικά με το εικονικό φάρμακο συν βέλτιστη υποστηρικτική αγωγή σε ασθενείς με καλά διαφοροποιημένους, προχωρημένους και εξελισσόμενους παγκρεατικούς νευροενδοκρινείς όγκους (pNET).

Τα δεδομένα έδειξαν διάμεση συνολική επιβίωση 44,02 μηνών στο σκέλος της θεραπείας με everolimus και 37,68 μηνών στο σκέλος του εικονικού φαρμάκου. Η διαφοράτων 6,34 μηνών μεταξύ των δύο σκελών δεν είναιστατιστικά σημαντική. Η υψηλή μετάβαση των ασθενώναπό το εικονικό φάρμακο στο everolimus (85%) πιθανώςσυνέβαλε στα υψηλά ποσοστά διάμεσης συνολικής επιβίωσης στο σκέλος του εικονικού φαρμάκου και ενδέχεται να επηρέασε την δυνατότητα ανίχνευσης μίας διαφοράς στα αποτελέσματα.

Η συνολική επιβίωση ήταν το δευτερεύον καταληκτικό σημείο της μελέτης. Τα δεδομένα πρόκειται να υποβληθούν στις ρυθμιστικές Αρχές για να συμπεριληφθούν στο φύλλο οδηγιών του everolimus.

«Η διάμεση συνολική επιβίωση των 44 μηνών με τοeverolimus είναι πρωτοφανής στις ελεγχόμενες κλινικέςμελέτες για προχωρημένους, εξελισσόμενους νευροενδοκρινείς παγκρεατικούς όγκους,» δήλωσε ο κύριος ερευνητής Δρ. James Yao από το ΟγκολογικόΚέντρο MD Anderson του Πανεπιστημίου του Τέξας. «Τααποτελέσματα επιβεβαιώνουν τη σημασία της στόχευσηςσυγκεκριμένων βασικών μονοπατιών που εμπλέκονται στην ανάπτυξη των όγκων, όπως αυτό της πρωτεΐνης mTOR στους προχωρημένους pNET.»

Το προφίλ ασφαλείας ήταν σύμφωνο με ό,τι έχειπαρατηρηθεί με το everolimus στους προχωρημένουςπαγκρεατικούς NET και δεν αναφέρθηκαν απρόσμενες ήνέες ανεπιθύμητες ενέργειες κατά την παρούσα ανάλυση, γεγονός που υποδηλώνει ότι η μακροχρόνια θεραπεία μεeverolimus εξακολουθεί να παρέχει μία θετική αναλογία οφέλους-κινδύνου για τους ασθενείς. Οι συχνότερααναφερόμενες (≥40%) ανεπιθύμητες ενέργειες για το everolimus σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο στη διάρκεια της βασικής φάσης της μελέτης ήταν στοματίτιδα (53,.9% έναντι 13,3%), εξάνθημα (52,5% έναντι 15,8%), διάρροια (48,0% έναντι 23,6%) και κόπωση (44,6% έναντι 26,6%). Οι πιο συχνές (≥40%) ανεπιθύμητες ενέργειες που αναφέρθηκαν με το everolimus στηδιάρκεια της φάσης παρακολούθησης ήταν στοματίτιδα(46,7%), διάρροια (43,6%) και εξάνθημα (40,0%).

Οι παγκρεατικοί NET προέρχονται από τα κύτταρα των νησιδίων του παγκρέατος και μπορεί να αναπτυχθούν επιθετικά. Είναι σπάνιοι και διαφέρουν από τη νόσο πουγενικώς αποκαλείται καρκίνος του παγκρέατος ήεξωκρινής παγκρεατικός καρκίνος. Η πλειονότητα τωνασθενών με pNET έχουν προχωρημένη νόσο κατά τηδιάγνωση, γεγονός που σημαίνει ότι ο καρκίνος έχειεξαπλωθεί σε άλλα σημεία του οργανισμού και έχει γίνει πιο δύσκολος στην αντιμετώπισή του.



Σχετικά με τη μελέτη

Η RADIANT-3 (RAD001 In Advanced NeuroendocrineTumors) είναι μία φάσης ΙΙΙ προοπτική, διπλά-τυφλή, τυχαιοποιημένη, παράλληλων ομάδων, ελεγχόμενη μεεικονικό φάρμακο, πολυκεντρική μελέτη. Η κύρια φάσητης μελέτης εξέτασε την αποτελεσματικότητα και τηνασφάλεια του everolimus σε συνδυασμό με την βέλτιστη υποστηρικτική αγωγή έναντι του εικονικού φαρμάκου με βέλτιστη υποστηρικτική αγωγή σε 410 ασθενείς με προχωρημένους, χαμηλού ή μετρίου βαθμού κακοήθειαςπαγκρεατικούς NET. Οι ασθενείς που πληρούσαν τακριτήρια εισαγωγής στη μελέτη τυχαιοποιήθηκαν σεαναλογία 1:1 για να λαμβάνουν μία φορά την ημέρα από το στόμα είτε everolimus 10 mg (n=207) είτε το εικονικό φάρμακο (n=203), και τα δύο σε συνδυασμό με βέλτιστη υποστηρικτική αγωγή. Το πρωτεύον καταληκτικό σημείοήταν η επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου και τα κύριαδευτερεύοντα καταληκτικά σημεία ήταν η συνολική επιβίωση και η ασφάλεια και η ανεκτικότητα στο everolimus.

Σε όσους ασθενείς έλαβαν εικονικό φάρμακο και ηασθένεια εξελίχθηκε κατά την κύρια φάση της μελέτης, επετράπη να μεταβούν στο σκέλος του everolimus. Επιπλέον, στο τέλος της κύριας φάσης της μελέτης, προτάθηκε σε όλους τους ασθενείς να μεταβούν στο ανοιχτό σκέλος της μελέτης με everolimus. Οι ασθενείςαυτοί εξακολούθησαν τη θεραπεία έως ότου τεκμηριώθηκε από τον ερευνητή η εξέλιξη της νόσου. Στοσημείο αυτό, οι ασθενείς διέκοψαν τη λήψη τουφαρμάκου και εντάχθηκαν στην περίοδοπαρακολούθησης κατά την οποία ελέγχονταν σε μηνιαία βάση για την καταγραφή της επιβίωσής τους.

Όλοι οι ασθενείς που αρχικώς είχαν τυχαιοποιηθεί στοεικονικό φάρμακο συμπεριλήφθησαν στα αποτελέσματα του σκέλους του εικονικού φαρμάκου, ακόμα και εάν είχαν μεταβεί στην θεραπεία με everolimus κατόπιν εξέλιξης της νόσου ή μετά τη λήξη της κύριας φάσης. Συνολικά, το85% των ασθενών στο σκέλος του εικονικού φαρμάκουμετέβησαν στο everolimus στη διάρκεια της μελέτης.


Σχετικά με το everolimus (Afinitor)

Το everolimus είναι εγκεκριμένο σε περισσότερες από 85 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για τους τοπικά προχωρημένους, μεταστατικούς ή ανεγχείρητους εξελισσόμενους νευροενδοκρινείς όγκους του παγκρέατος. Είναι επίσης εγκεκριμένο σε περισσότερες από 100 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για τον προχωρημένο νεφροκυτταρικό καρκίνο έπειτα από την εξέλιξή του στη διάρκεια ή κατόπιν της στοχευμένης θεραπείας κατά του αγγειακού ενδοθηλιακού αυξητικού παράγοντα (VEGF).



Το everolimus είναι επίσης εγκεκριμένο στην Ευρωπαϊκή Ένωση για τη θεραπεία του ορμονοθετικού, αρνητικού στους υποδοχείς του ανθρώπινου επιδερμικού αυξητικού παράγοντα-2 (HR+/HER2-) προχωρημένου καρκίνου του μαστού, σε συνδυασμό με εξεμεστάνη, σε μετεμμηνοπαυσικές γυναίκες χωρίς συμπτωματική σπλαχνική νόσο, έπειτα από υποτροπή ή εξέλιξη της νόσου κατόπιν θεραπείας με έναν μη-στεροειδικόαναστολέα αρωματάσης (NSAI). Στις ΗΠΑ, το everolimusείναι εγκεκριμένο για τη θεραπεία μετεμμηνοπαυσικών γυναικών με προχωρημένο ορμονοθετικό, HER2 αρνητικό (προχωρημένο HR+/HER2-) καρκίνο του μαστού σε συνδυασμό με εξεμεστάνη, έπειτα από την αποτυχία της θεραπείας με λετροζόλη ή αναστροζόλη.