Μετά το burnout, τους Έλληνες νοσηλευτές πλήττει και το σύνδρομο bore out. Πρόκειται για το σύνδρομο επαγγελματικής πλήξης, που φαίνεται να είναι εντονότερο στις νοσηλεύτριες Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΔΕ).

Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει μελέτη Ελλήνων επιστημόνων, η οποία παρουσιάστηκε στο 6ο Πανελλήνιο Συνέδριο για την Διοίκηση, τα Οικονομικά και τις Πολιτικές της Υγείας, που άρχισε χθες, 15 Δεκεμβρίου, στην Αθήνα.

Στη μελέτη συμμετείχαν 100 νοσηλευτές χειρουργείου και αποστείρωσης, που υπηρετούν σε δημόσια νοσοκομεία της Θεσσαλίας, με μέσο όρο ηλικίας τα 36,6 χρόνια. Για τη μέτρηση της πλήξης, χρησιμοποιήθηκε, μεταξύ άλλων εργαλείων, η κλίμακα Boredom Proneness Scale (BPS), η οποία περιλαμβάνει 28 ερωτήσεις τις οποίες ο ερωτώμενος βαθμολογεί με βαθμό από 1 έως 7. Όσο μεγαλύτερη είναι η βαθμολογία, τόσο πιο έντονο είναι το σύνδρομο επαγγελματικής πλήξης.

Οι συμμετέχοντες στην έρευνα συγκέντρωσαν κατά μέσο όρο 112,38 βαθμούς, εκδήλωσαν δηλαδή μέτριο βαθμό πλήξης. Μεγαλύτερη πλήξη φαίνεται να αισθάνονται οι γυναίκες νοσηλεύτριες της κατηγορίας ΔΕ (με βαθμό άνω του 115).

Την μελέτη πραγματοποίησαν οι Κ. Καραθανάση, προϊσταμένη χειρουργείου στο 404 Στρατιωτικό Νοσοκομείο της Λάρισας, Μ. Μαλλιαρού, νοσηλεύτρια Ψυχικής Υγείας και επιστημονική συνεργάτης του ΤΕΙ Λάρισας, Π. Σαράφης, καθηγητής Εφαρμογών στο ΤΕΙ Λαμίας και Ε. Μουστάκα, Msc Υγιεινής και Ασφάλειας.

Σύμφωνα με τους μελετητές, το σύνδρομο bore out είναι μια δυσάρεστη συναισθηματική κατάσταση στην οποία ένα άτομο αισθάνεται διάχυτη έλλειψη ενδιαφέροντος και δυσκολία στη διασφάλιση μιας εργασίας ή δραστηριότητας.

Το αποτέλεσμα είναι η μειωμένη αποδοτικότητα και η δυσαρέσκεια με το εργασιακό περιβάλλον. Παράλληλα, παρατηρείται έντονο εργασιακό άγχος, σωματική και ψυχική κόπωση, ακόμη και ψυχικά προβλήματα.

Για την αντιμετώπιση της επαγγελματικής πλήξης, οι ειδικοί προτείνουν:

• αλλαγή της εργασίας ή της αντίληψης για την εργασία, με ανάθεση διαφορετικών ρόλων και αρμοδιοτήτων
• εμπλουτισμό της εργασίας ώστε να παρέχει κίνητρα περιορίζοντας έτσι την πλήξη από την επαναλαμβανόμενη εργασία
• χρήση στόχων απόδοσης και επιβράβευσης της επιτυχίας τους
• σχεδιασμό του χώρου εργασίας, έτσι ώστε να επιτρέπει τις συνομιλίες και τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ των εργαζομένων, με σκοπό την πρόληψη ή και άμβλυνση της πλήξης