Μεταξύ Ανατολής και Δύσης τοποθετείται η Ελλάδα, αλλά μάλλον απροσδόκητα σε σχέση με τα ειωθότα: γιατί όταν λέμε Ανατολή εννοούμε τα πρώην σοσιαλιστικά ευρωπαϊκά κράτη και όταν λέμε Δύση εννοούμε την Αμερική.

Και πάλι αυτός ο διαχωρισμός δεν είναι για καλό: αφενός γιατί η χώρα μας συγκρίνεται με τις ΗΠΑ σε ό,τι αφορά τις ιδιωτικές δαπάνες για την υγεία, οι οποίες αντιπροσωπεύουν σχεδόν το μισό του συνόλου των δαπανών των νοικοκυριών γι' αυτό τον σκοπό -περίπου 45%-, όταν ο μέσος όρος των χωρών του ΟΟΣΑ είναι κάτω από το μισό και φτάνει το 18%. Αφετέρου γιατί σύμφωνα με τα στοιχεία της τελευταίας Ευρωπαϊκής Κοινωνικής Ερευνας (ΕΚΕ), στις απόψεις των Ευρωπαίων πολιτών για την κοινωνική αλληλεγγύη η Ελλάδα με ποσοστό 20,5% συγκαταλέγεται στα χαμηλά ποσοστά αποδοχής συστημάτων κοινωνικής αλληλεγγύης που παρουσιάζουν πρώην σοσιαλιστικές χώρες όπως η Ρωσία (14,3%), η Ουκρανία (15,9%), η Λετονία (14,1%). Στον αντίποδα βρίσκονται χώρες με ιστορικά αναπτυγμένα συστήματα κράτους πρόνοιας, όπως είναι οι βόρειες χώρες της Ευρώπης, στις οποίες οι πολίτες συμφωνούν σε μεγαλύτερο βαθμό στην ιδέα μιας κοινωνίας πολιτών βασισμένης στην κοινωνική αλληλεγγύη, με κορυφαίους τους Γάλλους (50,4%), τους Αγγλους (48,8%) και τους Ολλανδούς (46,8%).

Αντίστοιχα είναι τα αποτελέσματα της έρευνας για τους πολίτες χωρών που δηλώνουν ότι οι συνθήκες διαβίωσης των συνταξιούχων θα είναι «εξαιρετικά δύσκολες». Ετσι για τις χώρες της ανατολικής και νότιας Ευρώπης σε ποσοστά υπερδιπλάσια των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών υπάρχει ανησυχία για τη δυσκολία διαβίωσης των συνταξιούχων, και σε αυτές περιλαμβάνεται και η Ελλάδα: εδώ τα σκήπτρα κρατούν πάλι οι Ρώσοι αλλά και οι Βούλγαροι με ποσοστά που ξεπερνούν το 30% και ακολουθούν οι Ουκρανοί (28%).

Στην επεξεργασία των δεδομένων της τελευταίας ΕΚΕ που έκανε ο καθηγητής Γιάννης Υφαντόπουλος για το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο και τις κοινωνικές ανισότητες, η καταληκτική παρατήρηση δεν αφήνει κανένα περιθώριο εφησυχασμού: «Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι από το 1983 με την ψήφιση του Νόμου 1397 "Περί Εθνικού Συστήματος Υγείας", η Ελλάδα υιοθέτησε ένα δημόσιο σύστημα Υγείας το οποίο απέβλεπε κυρίως στη διασφάλιση της ισότητας. Τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κοινωνικής Ερευνας για το 2009 δείχνουν ότι η Ελλάδα παρουσιάζεται ως μια χώρα με τις υψηλότερες ανισότητες στην υποκειμενική κατάσταση της υγείας. Η υποτονική ανάπτυξη του δημόσιου τομέα σε συνδυασμό με την κακοδιοίκηση και τη διαφθορά συνέβαλαν στην αύξηση των ιδιωτικών δαπανών και παράλληλα στην αύξηση των ανισοτήτων στην υγεία στην Ελλάδα».

Τις όψεις που παίρνουν οι ανισότητες στην πρόσβαση σε υπηρεσίες Υγείας επιχειρούμε να ανιχνεύσουμε μέσα από μια πρόσφατη μελέτη του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών και μια συζήτηση με τον αν. καθηγητή Κοινωνικής Ιατρικής Γιάννη Τούντα.

Πηγή Εnet.gr ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ