ΠΕΦ: ΠΟΙΟΥΣ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ Ο ΜΥΘΟΣ ΤΩΝ ΑΚΡΙΒΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ
Όπως ανακοίνωσε σήμερα η Πανελλήνια Ένωση Φαρμακοβιομηχανίας, "η ένωση των ελληνικών παραγωγικών μονάδων, παρακολουθεί με αγωνία και συμμετέχει ενεργά στην προσπάθεια της μείωσης της φαρμακευτικής δαπάνης, βρισκόμενη σε συνεχή διάλογο με την Πολιτεία, καταθέτοντας κοστολογημένες και ισορροπημένες προτάσεις για την επίτευξη των στόχων του Μνημονίου και την επιβίωση του εγχώριου παραγωγικού ιστού, και κυρίως αποδεχόμενη με αίσθημα κοινωνικής ευθύνης τις σημαντικές και βίαιες μειώσεις των τιμών των φαρμάκων της τελευταίας διετίας, χωρίς να προβεί επί του παρόντος σε καμία απόλυση. Θυμίζουμε ότι παρόλο που αναλογούν μόλις στο 15% της δαπάνης, οι ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες απασχολούν πάνω από το 50% των εργαζομένων στον κλάδο.Εντούτοις, θεωρούμε ότι σήμερα περισσότερο από ποτέ, απαιτείται μια ψύχραιμη αποτίμηση της παρούσας κατάστασης, με σκοπό τη διαμόρφωση μιας εθνικής πολιτικής για το φάρμακο που πέρα από τον έλεγχο των δαπανών και την προστασία της δημόσιας υγείας, να αναγνωρίζει και την σημαντική αναπτυξιακή διάσταση της εγχώριας παραγωγικής φαρμακοβιομηχανίας :
Επενδύουμε, παράγουμε, εξάγουμε και δημιουργούμε προστιθέμενη αξία που μένει στη χώρα. Διαθέτουμε ένα εξαιρετικό επιστημονικό δυναμικό, αναπτύσσουμε καινοτομία και κατοχυρώνουμε ελληνική τεχνογνωσία, αποδομώντας καθημερινά τον μύθο για μια Ελλάδα αδρανή, μεμψίμοιρη, εσωστρεφή, καταδικασμένη, ανίκανη να σταθεί στα πόδια της.
Θεωρούμε λοιπόν ότι σήμανε η ώρα να κοιτάξουμε κατάματα την αλήθεια, μακριά από ιδεοληψίες του παρελθόντος. Στο πλαίσιο αυτό, είναι απαραίτητη η διάλυση ενός ακόμα διαδεδομένου μύθου, αυτού που θέλει «ακριβά» τα φάρμακα στη χώρα μας. Ας μιλήσουν λοιπόν τα στοιχεία :
1. Η τιμολόγηση στη χώρα μας αποτελεί ευθύνη της Πολιτείας η οποία καθορίζει τις τιμές των φαρμάκων. Έτσι, ένα πρωτότυπο φάρμακο που αιτείται τιμής προκειμένου να κυκλοφορήσει στη χώρα, τιμολογείται με βάση τον μέσο όρο των τριών χαμηλότερων τιμών του ίδιου φαρμάκου στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κατά συνέπεια η αρχική τιμή ενός πρωτοτύπου στην Ελλάδα κυμαίνεται σε επίπεδα χωρών με σημαντικά χαμηλότερο ΑΕΠ κατά κεφαλή όπως η Βουλγαρία, η Ρουμανία κλπ.
2. Όταν το πρωτότυπο χάσει την πατέντα του, τότε μετατρέπεται σε off-patent και η τιμή του ορίζεται στο 70% της αρχικής του τιμής. Σε αυτό
το στάδιο επιτρέπεται η κυκλοφορία γενοσήμων, με τιμή στο 63% της αρχικής τιμής του αντίστοιχου πρωτοτύπου φαρμάκου. Τα δε φάρμακα που προορίζονται για τα νοσοκομεία τιμολογούνται σε όλες τις περιπτώσεις κατά 13% χαμηλότερα.
3. Είναι λοιπόν προφανές ότι οι τιμές των φαρμάκων εκκινούν από εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα. Παρόλα αυτά, η Πολιτεία επιβάλλει rebate (επιστροφές) 4% στις πωλήσεις προς τα Ταμεία, rebate 5% στις πωλήσεις προς τα νοσοκομεία, ενώ προσφάτως ακούσαμε από τον Υπουργό Υγείας ότι η φαρμακοβιομηχανία θα κληθεί να καλύψει την όποια διαφορά από τους στόχους, τονίζοντας χαρακτηριστικά : «...Τα χρήματα θα τα πάρουμε όπως και να έχει. Εάν δεν πιάσουμε το στόχο, θα υπάρξει βίαιη αφαίρεση εισοδήματος από τις βιομηχανίες..», σαν να είναι η βιομηχανία ο μόνος κρίκος της αλυσίδας του φαρμάκου, σαν να είναι η βιομηχανία μια δεξαμενή οικονομικών πόρων που με μαγικό τρόπο δεν αδειάζει ποτέ.
4. Στα δε νοσοκομεία, η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη αφού η απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε διαγωνισμούς προμηθειών φαρμάκων με μόνο κριτήριο την χαμηλότερη τιμή, έριξε στο καναβάτσο όλες τις εγχώριες παραγωγικές μονάδες, αναδεικνύοντας ως μοναδικό προμηθευτή μια μεγαλοεισαγωγική πολυεθνική εταιρεία γενοσήμων που πρόσφερε ύποπτα εξευτελιστικές τιμές. Το υπουργείο βλέποντας το δέντρο (και χάνοντας το δάσος) επαίρεται για την επιτευχθείσα εξοικονόμηση, ετοιμάζει νέους διαγωνισμούς, κανείς όμως δεν αναλογίζεται την πολλαπλάσια ζημιά στην απασχόληση, τις επενδύσεις, την μείωση της φορολογητέας ύλης, τη συρρίκνωση των προστιθέμενων αξιών λόγω της εξώθησης των εγχώριων παραγωγικών μονάδων στην ανυπαρξία. Και αυτό θα συμβεί με αποκλειστική ευθύνη της Πολιτείας.
5. Θα πρέπει να αντιληφθούμε επιτέλους ότι το χαμηλό επίπεδο των τιμών των φαρμάκων εξαντλεί την αποτελεσματικότητα κάθε άλλου μέτρου φαρμακευτικής πολιτικής όπως π.χ. το σύστημα της λίστας. Παράλληλα, οι χαμηλές τιμές ιδιαίτερα στα γενόσημα φάρμακα πυροδοτούν την διαδικασία απόσυρσης και υποκατάστασή τους από νεώτερα ακριβότερα, με αποτέλεσμα την αύξηση της δαπάνης. Με άλλα λόγια, όσους διαγωνισμούς για την προμήθεια δραστικών και να κάνει το υπουργείο, η συνταγογράφηση και κατά συνέπεια η δαπάνη θα μετατοπίζεται σε πρωτότυπα νέα ακριβότερα φάρμακα με προστασία πατέντου για τα οποία δεν υπάρχει δυνατότητα διαγωνισμών αφού ο προσφέρων είναι μόνο ένας.
6. Εφόσον το πρόβλημα είναι η φαρμακευτική δαπάνη (και όχι το σύνολο των δαπανών υγείας για το οποίο δεν ακούγεται λέξη) και η επίτευξη των εν πολλοίς αυθαίρετων στόχων (2010 4,3 δις., 2011 3,4 δις.), τότε οι ιθύνοντες θα πρέπει να εστιάσουν όχι πλέον στις τιμές των φαρμάκων, αλλά στην κατανάλωση, στην προκλητή ζήτηση, την υπερσυνταγογράφηση, στην αδόκιμη χρήση των βιβλιαρίων ασθενείας, κλπ. Και στο σημείο αυτό δυστυχώς η Πολιτεία εξακολουθεί να καταγράφει πενιχρές επιτυχίες.
7. Η ΠΕΦ έχει καταθέσει μια σειρά συγκεκριμένων και κοστολογημένων προτάσεων που εξασφαλίζουν και τη μείωση της δαπάνης και την επάρκεια της αγοράς αλλά και την επιβίωση αυτού του μοναδικού θύλακα παραγωγής προστιθέμενων αξιών, της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας. Θεωρούμε απαραίτητη την ύπαρξη ενός συνολικού πλαισίου φαρμακευτικής πολιτικής που επιβραβεύει την καινοτομία αλλά επίσης αναγνωρίζει τη σημασία της παραγωγής εγχώριας προστιθέμενης αξίας.
8. Ο μύθος των ακριβών φαρμάκων φαίνεται τελικά να εξυπηρετεί εκείνους που με αφορμή τη κρίση, επιδιώκουν το μεγάλο ξεκαθάρισμα, τη διάλυση της φαρμακευτικής αγοράς και της εγχώριας παραγωγής και την δημιουργία συνθηκών μονοπωλίου.
Π.Ε.Φ.
Η Πανελλήνια Ένωση Φαρμακοβιομηχανίας (Π.Ε.Φ.) εκφράζει τις θέσεις των ελληνικών φαρμακοβιομηχανιών της χώρας, που διατηρούν περισσότερες από 20 παραγωγικές μονάδες στην Ελλάδα και ο κύριος όγκος παραγωγής τους αφορά σε ουσιωδώς όμοια φάρμακα (γενόσημα) με εμπορική ονομασία (branded generics) τα οποία προορίζονται για την ελληνική αγορά και εξαγωγές σε 60 χώρες στον κόσμο. Στον κλάδο της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας απασχολούνται 8.500 εργαζόμενοι, πολλοί από τους οποίους είναι επιστήμονες, που ασχολούνται με την παραγωγή, τον έλεγχο, την έρευνα και την ανάπτυξη γενοσήμων ή /και νέων προϊόντων. Ταυτόχρονα, οι ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες σε συνεργασία με Πανεπιστήμια της Ελλάδας και εξωτερικού «τρέχουν» δεκάδες ερευνητικά προγράμματα."
