ΑΠΟΨΕΙΣ

Είναι να απορεί κανείς με τον τρόπο που επιχειρούν πολλοί να αναβαθμίσουν το Εθνικό Σύστημα Υγείας και κυρίως να το κάνουν λιγότερο σπάταλο και περισσότερο αποτελεσματικό.

Κυρίως όσοι προσπαθούν προς αυτή την κατεύθυνση καταγράφουν τα προβλήματα, μιλούν για πιράνχας, επισημαίνουν τις μεθόδους προμηθειών, υλικών και μηχανημάτων και τα οφέλη που αποκομίζουν διάφοροι, αλλά όταν φθάνουμε στις λύσεις, μηδέν.

Μέχρι σήμερα κανείς δεν προχώρησε σε ουσιαστικές αλλαγές πολιτικής στο χώρο της Υγείας. Ανακυκλώνουν παλαιές ιδέες, προσπαθούν να μπαλώσουν διάφορες τρύπες, αναδεικνύουν κουρασμένους συνταξιούχους, πολλές φορές και άσχετους με το χώρο της υγείας, το ίδιο συντηρούν ως ευαγγέλιο τις θέσεις και τις απόψεις παλαιο-συνδικαλιστών και διαφόρων «ειδικών».

Η κατάσταση όμως στα δημόσια νοσοκομεία αντί να καλυτερεύει γίνεται χειρότερη. Πάλι τα φακελάκια, πάλι οι ουρές στις εφημερίες, πάλι οι τεράστιες αναμονές για εξετάσεις και χειρουργεία.

Εκείνο που φαίνεται να έχει καθιερωθεί στη συνείδηση του κόσμου είναι η θέση ότι για να αντιμετωπίσεις ένα σοβαρό περιστατικό πρέπει να πας στον ιδιωτικό τομέα Υγείας αλλιώς κάνε το σταυρό σου και περίμενε να σε φωνάξουν στα δημόσια νοσοκομεία.

Όχι βέβαια γιατί στον ιδιωτικό τομέα οι ιατροί, νοσηλευτές και το παραϊατρικό προσωπικό είναι καλύτεροι απ’ ότι στο δημόσιο. Απεναντίας η μεγάλη πλειοψηφία των ιατρών του ιδιωτικού τομέα και κυρίως τα διευθυντικά στελέχη δούλεψαν χρόνια στο Δημόσιο και τα Πανεπιστήμια.

Αυτό γίνεται γιατί στον ιδιωτικό τομέα υπάρχει οργάνωση και συνεχής έλεγχος των πάντων, τακτική αντικατάσταση του εξοπλισμού και βέβαια όπου χρειάζεται 24ωρη λειτουργία.

Για αυτό δεν εκπλήσσει κανέναν πλέον σήμερα όταν βλέπουμε ασθενείς κυρίως σε μέρες εφημερίας δημόσιων νοσοκομείων να φεύγουν με ιδιωτικά ασθενοφόρα για κλινικές και διαγνωστικά κέντρα όπου κάνουν επείγουσες εξετάσεις και στη συνέχεια επιστρέφουν πάλι στα νοσοκομεία του Ε.Σ.Υ.

Ακούσαμε σε τηλεοπτική εκπομπή το νέο Υπουργό Υγείας, να δηλώνει ότι αυτός τώρα μαθαίνει. Από πού άραγε μαθαίνει; Από τους, επί δεκαετίες συνδικαλιστές ή τα στελέχη που απέκτησαν εξουσία στο χώρο της Δημόσιας Υγείας, επίσης πριν πολλά χρόνια χωρίς, να καταφέρουν τις ουσιαστικές αλλαγές που είχε ανάγκη το σύστημα.

Πριν από μερικούς μήνες με την έγκριση της ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας είχαν κληθεί και έρθει στην Ελλάδα ο Chief Executive Officer του Cambridge κ. Garreth Goodier με τους συνεργάτες του. Αυτοί προκειμένου να διδάξουν σε σεμινάρια εκπαίδευσης των Νέων Διοικητών και Υποδιοικητών όλων των Δημόσιων Νοσοκομείων της χώρας, ως σωστοί επαγγελματίες έκατσαν πρώτα και μελέτησαν αρκετές μέρες το Εθνικό Σύστημα Υγείας.

Λίγες μέρες μετά το τέλος των σεμιναρίων και την αποχώρησή τους από την Ελλάδα έστειλαν πολυσέλιδη έκθεση, πρόταση για το τι πρέπει να αλλάξει στο ΕΣΥ σε πολλούς τομείς και βέβαια στον τρόπο προμηθειών ώστε να γίνει αποδοτικότερο και λιγότερο σπάταλο.

Ο «μαθητής» κ. Λοβέρδος είμαστε σίγουροι ότι δεν έχει υπόψη του αυτή την έκθεση γιατί αλλιώς όταν οι συνεργάτες του κ. Garreth Goodier, που βρίσκεται αυτές τις ημέρες στην Αθήνα προσκεκλημένος του Κοσμήτορα της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας κ. Κυριόπουλου για να μιλήσει σε συνέδριο του, επιχείρησαν να επιτύχουν ένα ραντεβού μαζί του όπως και με το γραφείο του Πρωθυπουργού, δεν θα έβρισκαν κλειστές πόρτες.

Βέβαια είναι δυσκολότερο το μάθημα από το Cambridge. Αλλιώς εάν έχει άλλη άποψη ο Υπουργός ας ψάξει την ούτως ή άλλως δωρεάν πρόταση των Άγγλων στο γραφείο του Γενικού Γραμματέα του, κ. Ν. Πολύζου ο οποίος είχε αναλάβει και την προώθηση αρμοδίως.

Επίσης γιατί δεν εξετάζει μια παλαιά πρόταση ο Υπουργός ιδιωτών επιχειρηματιών σύμφωνα με την οποία αντί να καταφεύγει το Δημόσιο στον Ιδιωτικό τομέα για να λύνει προβλήματα Υγείας, να πάει ο Ιδιωτικός τομέας στο Δημόσιο και συνεργαζόμενοι να λύσουν τα προβλήματα.

Η πρόταση αυτή που είχε συζητηθεί και επί Ν.Δ. στο Υπουργείο Υγείας έλεγε ότι οι επιχειρηματίες θα μπορούσαν να αναλάβουν, στα πλαίσια ΣΔΙΤ την οργάνωση μεγάλων τμημάτων Δημόσιων Νοσοκομείων πχ χειρουργείων, ακτινοδιαγνωστικών κέντρων κλπ τα οποία θα ανακατασκευάσουν ή και θα κτίσουν όπου χρειάζεται και ταυτόχρονα θα εξοπλίσουν ώστε να λειτουργούν σωστά και αποτελεσματικά.

Προτεραιότητα σε αυτά τα τμήματα θα είχαν οι νοσηλευόμενοι στο Νοσοκομείο, οι προσερχόμενοι διαμέσου των εξωτερικών ιατρείων αλλά και όσοι ιδιώτες ασφαλισμένοι δημόσιων και ιδιωτικών φορέων επιθυμούσαν.

Απαραίτητη προϋπόθεση τα τμήματα αυτά να λειτουργούν σε 24ωρη βάση κυρίως με ιατρούς του Ε.Σ.Υ. καθώς και με ιδιώτες.
Σύμφωνα με την ίδια πρόταση οι τιμές για όλες τις εξετάσεις θα είναι αυτές που καθορίζουν τα ασφαλιστικά ταμεία των ασθενών.
Οι ιδιώτες ζητούσαν όμως να καθορισθεί ένας χρόνος λογικής αναμονής για την πληρωμή τους.

Είναι μια πρόταση που μπορεί να αναστήσει πολλά μεγάλα Νοσηλευτικά Ιδρύματα χωρίς να επιβαρυνθεί το Δημόσιο και είναι σίγουρο ότι ο έλεγχος του επιχειρηματία, όπως άλλωστε και στα ιδιωτικά νοσοκομεία θα περιορίσει και τις σπατάλες, θα μειώσει τις αξίες των υλικών, θα περιορίσει τις ουρές και πιθανότατα θα εξαλείψει και τα φακελάκια.

Στη σημερινή κατάσταση, μεσούσης της κρίσης πιθανότατα αξίζει να μελετηθούν και τέτοιες προτάσεις γιατί το Δημόσιο από μόνο του όλα αυτά τα χρόνια δυστυχώς απέτυχε να αναβαθμίσει το ΕΣΥ και τις υπηρεσίες του.