Λεϊσμανίαση, Θεραπεύεται αν διαγνωσθεί εγκαίρως


Οσο έγκαιρα γίνει η διάγνωση της μόλυνσης του σκύλου από λεϊσμανίαση τόσο ευκολότερα μπορεί να απαλλαγεί ο σκύλος ή να μην παρουσιάσει τη νόσο. Αυτό βέβαια είναι κοινοτοπία, αλλά ειδικά για τη γενικευμένη λεϊσμανίαση του σκύλου αποτελεί όρο επιβίωσής του κάτω από τις σημερινές συνθήκες στη χώρα μας.

Θεραπεία του σκύλου που έχει μολυνθεί από λεϊσμανίαση σημαίνει τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο, Μάιο- Ιούνιο και Σεπτέμβριο- Οκτώβριο, προληπτική εξέταση, η οποία κοστίζει ελάχιστα και προστατεύει σκύλους και ανθρώπους. Σκύλοι στους οποίους η διάγνωση της μόλυνσης γίνεται εγκαίρως, και πριν παρουσιάσουν τη νόσο, έχει διεθνώς αποδειχθεί ότι μπορούν στη συντριπτική τους πλειονότητα να θεραπευθούν. Αντιθέτως, σε σκύλο με εκδηλωμένη τη νόσο, αυτή αντιμετωπίζεται πολύ δυσκολότερα και απαιτεί μακροχρόνια αγωγή.

Διεθνώς, λίγες ουσίες έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικές, και μάλιστα όταν αυτές συνδυάζονται στις υψηλότερες ανεκτές δόσεις. Τέτοιες είναι τα αντιμονιούχα, η αμφοτερικίνη Β, η αμινοσιδίνη και η αλοπουρινόλη. Στη χώρα μας δεν έχει ορισθεί συγκεκριμένο πρωτόκολλο, καθόσον νομικά δεν συνιστάται. Το τι συμβαίνει δεν θα σχολιασθεί εδώ.


Πρόληψη

Με την έννοια της πρόληψης με εμβολιασμό δεν υπάρχει επί του παρόντος τέτοια δυνατότητα. Σε ό,τι αφορά την προστασία από τις σκνίπες, οι μεγάλες βιομηχανίες αντιπαρασιτικών και εντομοκτόνων και εντομοαποθητικών έχουν ήδη κυκλοφορήσει προϊόντα η συστηματική εφαρμογή των οποίων προσφέρει σημαντική προστασία. Προϊόντα βέβαια τύπου DDT για γενικούς ψεκασμούς έχουν από χρόνια απαγορευτεί, λόγω των οικολογικών επιπτώσεών τους. Ετσι και πάλι επανερχόμαστε στην προληπτική εξέταση και φροντίδα των σκύλων μας.

Η λεϊσμανίαση των σκύλων πρέπει να πάψει να αποτελεί ταμπού και να είναι συνωμοτικού τύπου η αντιμετώπισή της. Υπάρχει παντού και πρέπει να ανοίξει ευρεία συζήτηση μεταξύ επιστημονικών φορέων, υπηρεσιών, επαγγελματικών και ζωοφιλικών σωματείων, για τη βελτίωση της υπάρχουσας κατάστασης.

Η εκρίζωση της νόσου απαιτεί, για μερικά χρόνια, γενικούς ψεκασμούς τύπου DDT και τη θανάτωση του 80% των αδέσποτων και περισσότερο από το 50% των οικόσιτων και εκτός διαμερισμάτων σκύλων της χώρας, γεγονός που δεν είναι ούτε επιθυμητό ούτε εφικτό.

Με την ελπίδα ενός ειλικρινούς διαλόγου και ύστερα από 1/4 του αιώνα ενασχόλησής μας με τη λεϊσμάνια, θεωρούμε αναγκαία την αναθεώρηση της αντιμετώπισής της.



ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΟΝΤΟΣ
Διδάκτωρ Κτηνιατρικής Σχολής Α.Π.Θ. & Τέως
Επικ. Καθηγητής της Παθολογικής Κλινικής της
Καθηγητής στην Εθν. Σχολή Δημόσιας Υγείας
Αντιπρόεδρος στο Δ.Σ. της Ελλ. Κτην. Εταιρείας
    Στην κορυφή