Η συλλογική ερωτική φαντασίωση των Ελλήνων έχει τραυματιστεί ανεπανόρθωτα από την κοινωνική και οικονομική κρίση (Κραχ και στο σεξ 2008, 2009), που περνά η χώρα μας με αποτέλεσμα την εμφάνιση δυσκολιών που στο παρελθόν ήσαν σπάνιες, αλλά και πρακτικών που συνηθίζονται στα χρόνια της εφηβείας και της ανωριμότητας.
Η μείωση της ερωτικής επιθυμίας και της συχνότητας των σεξουαλικών επαφών στην οικονομική κρίση, μπορούν να ερμηνευτούν απο το άγχος και την ανασφάλεια. Η απώλεια του χρήματος, της βενζίνης δηλαδή, της κοινωνικής και οικογενειακής ζωής, μοίαζει ως επακόλουθο να έχει και την απώλεια του ερωτικού ενδιαφέροντος.

Τρία νέα όμως στοιχεία προέκυψαν απο την ερευνά της Εταιρίας Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας (ΕΜΑΣ) και του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών(Α.Ι.) σε δείγμα 1100 παντρεμένων ανδρών ηλικίας 30 εως 45 ετών, που έχουν ειδικό ενδιαφέρον για την κρίσιμη αυτή περίοδο:
Η αύξηση της ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ ΕΚΣΠΕΡΜΑΤΙΣΗΣ που είναι μια σχετικά σπάνια διαταραχή
Η αύξηση της ΣΥΧΝΟΤΗΤΑΣ ΑΥΤΟΪΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ που σε ώριμες σεξουαλικά ηλικίες μπορεί να θεωρηθεί αναστολή και καθήλωση
Η αύξηση της ΤΑΣΗΣ αλλά και της ΣΥΧΝΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΑΠΙΣΤΙΑΣ

Η Αναστολή Εκσπερμάτισης, που μπορεί να ερμηνευτεί και ως φόβος για εγκυμοσύνη και φόβος για πατρότητα, αυξήθηκε απο το 4% στο 13% ως σύμπτωμα Σεξουαλικής Δυσλειτουργίας.Ποιος άραγε θα ήθελε να επωμιστεί το βάρος της γέννησης ενός παιδιού!!! Εξάλλου γνωρίζουμε πως σε όλες τις οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες, η πτώση του δείκτη γεννήσεων έχει ως βασική ερμηνεία την οικονομική δυσχέρεια.

Η αναστολή αυτή συνοδεύεται από την υιοθέτηση του αυνανισμού ως κύριας διεξόδου οργασμικής ολοκλήρωσης. Χαρακτηριστικά σε προηγούμενη μελέτη ο αυνανισμός αποτελούσε ΄΄καθημερινή ενασχόληση΄΄ για το 26% των ανδρών του δείγματος, ενώ σήμερα η δραματική αύξηση της συχνότητας αναστολής εκσπερμάτισης υπερδιπλασιάζει το ποσοστό αυτό (49%)!!! Κυρίαρχο συναίσθημα των ανδρών στην περίοδο που παρουσιάστηκε το πρόβλημα ήταν η έντονη ενοχή προς τη σύντροφο και ο φόβος απώλειας του ανδρισμού τους, αφού ο αυνανισμός παρέπεμπε στα χρόνια της εφηβείας τους, που θεωρούσαν ότι πλέον είχε παρέλθει, αφού ξεκίνησε η κανονική(;) σεξουαλική τους ζωή. Και κάπου εδώ εμφανίζεται και η τάση για απιστία…

Πρόσφατη έρευνα στη Νέα Υόρκη έδειξε ότι οι χρηματιστές την περίοδο της κρίσης περιόρισαν τις σεξουαλικές επαφές με τους μόνιμους συντρόφους τους, ενώ παράλληλα αύξησαν τις παράνομες δραστηριότητες με άλλους συντρόφους ακόμα και με πληρωμένο έρωτα. Η τάση για απιστία (63%) σε περιόδους οικονομικής κρίσης όπως τονίζει ο κ. Κ. Κωνσταντινίδης, έχει σαν ερμηνεία την αντίδραση του ατόμου σε μια θεσμοθετημένη μεν αλλά καταρρέουσα αξία,το γάμο, μέσα στον οποίο όμως, πλέον βιώνεται το πρόβλημα πιο συνειδητά και ρεαλιστικά. Έτσι καταλήγουμε τους τελευταίους 6 μήνες η απιστία να φτάνει στο 48% (35% περιστασιακά και 13% με μόνιμη εξωσυζυγική σχέση) αφού η πίστη σε αυτήν την παραδοσιακή αξία ΜΟΙΑΖΕΙ να γίνεται βραχνάς και εφιάλτης γιατί συμπυκνώνει με το πιο δυνατό τρόπο τον ευρύτερο κοινωνικό εφιάλτη της οικονομικής δυσπραγίας. Αν η συζυγική σχέση, που είναι φορέας μιας ευτυχούς συγκυρίας όταν τα πράγματα πάνε καλά, γίνεται ο καθρέφτης της κρίσης στη σημερινή περίοδο, ο φυσικός άνθρωπος θα αντιδράσει σπάζοντας τον για να μη δει την άλλη όψη του νομίσματος που ειναι η αποτυχία και το άγχος επιβίωσης.

Όσο περίεργο και να φαίνεται το συμπέρασμα αυτό, ότι δηλαδή μια γενική εικονα κοινωνικής κρίσης μπορεί να επηρεάσει την ερωτική ζωή καταλυτικά, τόσο η ιδιοφυής Προύστια ρήση ότι “στον έρωτα αντικατοπτρίζεται η κοινωνία” μας το επιβεβαιώνει…Με απλά λόγια αν πέρα απο το ατομικό εγώ, το συλλογικό φάντασμα της φυλής (αφροδισιακό των μονάδων) καταρρέει, τότε τα άτομα θα τρομοκρατηθούν, θα πανικοβληθούν και θα χάσουν και το τελευταίο οχυρό του ανδρισμού τους, την κατάκτηση δηλαδή του άλλου φύλου για να οδηγηθούν σε μοναχικές και ασφαλείς πρακτικές των ηδονών με πρωταγωνιστή και θεατή τον ίδιο τους τον εαυτό.