Διατροφή

Πολλοί ιατροί θεωρούν ότι τα διατροφικά αλλεργιογόνα μπορούν να αυξήσουν την πιθανότητα ωτικής λοίμωξης και συστήνουν την ελαχιστοποίηση ύποπτων αλλεργιογόνων τροφών από τη διατροφή. Πρώτα στη λίστα των αλλεργιογόνων τροφών, βρίσκονται τα σιτηρά, τα γαλακτοκομικά, το καλαμπόκι, τα φιστίκια, τα εσπεριδοειδή και τα αυγά. Αποφεύγοντας τη λήψη ζάχαρης και ζαχαρούχων προϊόντων, δίδεται στο ανοσοποιητικό σύστημα, η ικανότητα να λειτουργήσει πιο αποτελεσματικά. Άλλοι διατροφολόγοι πιστεύουν ότι τα παιδιά που θήλαζαν ως βρέφη, διατρέχουν λιγότερες πιθανότητες προσβολής από ωτικές λοιμώξεις.




Φαρμακευτικά σκευάσματα

Η αντιβιοτική αγωγή αποτελεί τη θεραπεία εκλογής προς αντιμετώπιση της οξείας μέσης ωτίτιδας (ΑΟΜ). Χρησιμοποιείται σχήμα αντιβιοτικών αναλόγως τον τύπο των βακτηριδίων που προκαλούν τη λοίμωξη. Η εκλογή του αντιβιοτικού σχήματος, βασίζεται στην εμπειρική γνώση θετικών αποτελεσμάτων σε άλλες ωτικές λοιμώξεις που σημειώθηκαν σε συγκεκριμένες κοινότητες, σε δεδομένες χρονικές περιόδους. Οι επιλογές των σκευασμάτων περιλαμβάνουν αντιβιοτικά με βάση τις σουλφοναμίδες, όπως και διάφορα παράγωγα πενικιλίνης, κεφαλοσπορίνες κι άλλα. Η ευαισθησία του ασθενούς σε συγκεκριμένα φαρμακευτικά σκευάσματα, αλλά και προγενέστερες τάσης ανοχής, συμβάλλουν στην επιλογή του συγκεκριμένου σχήματος αντιβιοτικών. Από το 2003, συστήνεται η χρήση ενός 0,3% τοπικού διαλύματος φλοξασίνης, ως αποτελεσματικότερο φαρμακευτικό σκεύασμα, σε σχέση με άλλα τοπικά αντιβιοτικά ή αντιβιοτικά που λαμβάνονται δια του στόματος.

Παρά την αντιβιοτική αγωγή, σε ένα ποσοστό 40% περίπου των παιδιών, θα εξακολουθεί να υφίσταται υγρό στο οπίσθιο τμήμα του τυμπάνου, το οποίο και θα οδηγήσει σε μέση ωτίτιδα με διάχυση (Ο.Μ.Ε.). Το τύμπανο δεν παραμένει να είναι ερυθυματώδες, αλλά ούτε και φλεγμένων. Το υγρό ίσως χρειαστεί μήνες, προκειμένου να υποχωρήσει. Σε γενικές γραμμές, η κατάσταση αυτή, υπό παρακολούθηση έως και 12 εβδομάδες, δεν εγκυμονεί κινδύνους. Κατά το χρονικό διάστημα της παρακολούθησης, οφείλεται να εξεταστεί η ακοή του ασθενούς. Αν παρατηρηθεί μη σημαντική απώλεια ακοής ή απώλεια μόνον στο ένα αυτί, η παρακολούθηση μπορεί να συνεχιστεί και για 4 – 6 μήνες, διάστημα στο οποίο συστήνεται συνήθως η τοποθέτηση σωλήνων (εξ) αερισμού εντός του τυμπάνου. Ο αγωγός λειτουργεί ως συμπληρωματική σάλπιγγα έως ότου αποβληθεί. Αν η απώλεια ακοής αφορά σε μεγάλο βαθμό και τα δύο αυτιά, σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή μετά το πέρας των 6 εβδομάδων από τη διάγνωση της Ο.Μ.Ε, ο ασθενής προφανώς χρήζει αντιβιοτική αγωγή ή τοποθέτηση αγωγών.

Η κατάχρηση αντιβιοτικών φαρμακευτικών σκευασμάτων, συμβάλλει στην ανάπτυξη ανοχής κάποιων τύπων βακτηριδίων – κυρίως του S. Pneumoniae - γεγονός που καθιστά δυσχερής την αντιμετώπισή τους. Διεξάγονται έρευνες προκειμένου να καθοριστεί αν κάποιες ωτικές λοιμώξεις, δύναται να υποχωρήσουν αυτόματα δίχως αντιβιοτική αγωγή. Ένας παιδίατρος έχει συστήσει κάποιες αλλαγές, όσον αφορά τη χρήση των αντιβιοτικών προς αντιμετώπιση της μέσης ωτίτιδας. Περιγράφει 5 παράγοντες που οφείλουν να ληφθούν υπ’ όψιν, ώστε να καθοριστεί αν η αντιβιοτική αγωγή μπορεί να περιοριστεί στις 5 ημέρες ή να παραληφθεί εντελώς. Οι παράγοντες που αναφέρει είναι η ηλικία του παιδιού, η εποχή του χρόνου, η σοβαρότητα της λοίμωξης και η συχνότητά της, καθώς και η ταχύτητα δράσης των αντιβιοτικών. Γενικώς, η μέση ωτίτιδα υποχωρεί πολύ πιο εύκολα στα μεγαλύτερα παιδιά αν εμφανιστεί κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και προκαλεί σχετικά ήπια συμπτώματα σε παιδιά που δεν έχουν ιστορικό συχνής προσβολής λοιμώξεων. Δεδομένου των παραγόντων αυτών, η αντιβιοτική αγωγή πιθανώς να παραληφθεί. Ο ασθενής ωστόσο, χρήζει παρακολούθησης, ούτως ώστε να εξακριβωθεί ότι η λοίμωξη υποχωρεί δίχως την εμφάνιση επιπλοκών. Σε περίπτωση που ο ασθενής έχει ξεκινήσει αντιβιοτική αγωγή και η λοίμωξη υποχωρήσει ταχύτατα, μια πενθήμερη χορήγηση αντιβίωσης αρκεί.


Η χρήση αποσυμφοριτικών και αντισταμινικών, δεν αποδεικνύεται ότι μειώνει το χρόνο διαδρομής της λοίμωξης.

Χειρουργική αποκατάσταση

Σε σπάνιες περιπτώσεις απαιτείται η χειρουργική διάτρηση προς παροχέτευση του πύου του μέσου ωτός. Η διαδικασία ονομάζεται μυριγγοτομία. Η οπή που δημιουργείται από τη μυριγγοτομή, γενικώς επουλώνεται αυτόματα εντός 1 εβδομάδας περίπου. Το 2002 παρουσιάστηκε μια νέα αναίμακτη τεχνική, η οποία εκτελεί μυριγγοτομή με τη χρήση λέιζερ. Θετικά στοιχεί αυτής είναι ότι πραγματοποιείται στο ιατρείο του θεράποντος ιατρού και η επούλωση της οπής είναι ταχύτερη απ’ ότι στην κλασική μυριγγοτομία.

Αν και διάφοροι ιατροί έχουν συστήσει την αφαίρεση των αδενοειδών προς αποφυγή υποτροπιάζουσας μέσης ωτίτιδας στα νεαρά παιδιά, πρόσφατες μελέτες υποδεικνύουν ότι η χειρουργική αφαίρεση των αδενοειδών δεν υπερτερεί σε σχέση με τη μυριγγοτομή, ως προληπτικό μέτρο.