Ορισμός

Η πνευμονία είναι μια αναπνευστική νόσος που οφείλεται σε φλεγμονή των πνευμόνων.
Η εξωνοσοκομειακή πνευμονία (πνευμονία της κοινότητας) είναι εκείνη που προσβάλλει κάποιον που δεν έχει νοσηλευτεί πρόσφατα σε νοσοκομείο ή άλλο νοσηλευτικό ίδρυμα (θεραπευτήριο, μονάδα αποκατάστασης).


Εναλλακτικοί ορισμοί

Βρογχοπνευμονία, Πνευμονία της κοινότητας

Αιτίες, περιστατικά και παράγοντες κινδύνου

Η πνευμονία είναι μια κοινή ασθένεια που προσβάλλει εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο στις ΗΠΑ. Μικρόβια όπως τα βακτηρίδια, οι ιοί και οι μύκητες μπορεί να προκαλέσουν πνευμονία.
Πώς προσβάλλεστε από πνευμονία:
• Από βακτηρίδια και ιούς που ζουν στη μύτη, στα ιγμόρια ή το στόμα σας και μπορεί να εξαπλωθούν στους πνεύμονες.
• Μπορεί να εισπνεύσετε κάποια μικρόβια και να πάνε απευθείας στους πνεύμονες.
• Από αναρόφηση τροφής, υγρών, εμετού ή εκκρίσεων από το στόμα στους πνεύμονες (αναρροφητική πνευμονία)
Η πνευμονία που οφείλεται σε βακτηρίδια τείνει να είναι η πλέον σοβαρή. Στους ενήλικες, τα βακτηρίδια είναι η πιο συχνή αιτία πνευμονίας.
• Το πιο σύνηθες για πρόκληση πνευμονίας μικρόβιο στους ενήλικες είναι ο πνευμονιόκοκκος (streptococcous pneumonia).
• H άτυπη πνευμονία προκαλείται από βακτηρίδια όπως η λεγιονέλλα και τα χλαμύδια.
• Πνευμονία από pneumocystis jiroveci εμφανίζεται κάποιες φορές σε ασθενείς με ασθενές ανοσοποιητικό σύστημα (λόγω AIDS ή ορισμένων φαρμάκων που καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα).
• Ο χρυσίζων σταφυλόκοκκος, ο πυογενής στρεπτόκοκκος, η κλεμπσιέλλα, η Μoraxella catarrhalis, η Neisseria meningitides, είναι άλλα βακτηρίδια που μπορεί να προκαλέσουν πνευμονία.
• H φυματίωση μπορεί να προκαλέσει πνευμονία σε ορισμένους ανθρώπους, ιδιαίτερα σε όσους έχουν εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα.
Oι ιοί είναι επίσης συνήθης αιτία πνευμονίας, ειδικά στα νήπια και τα μικρά παιδιά.


Παράγοντες κινδύνου (συνθήκες που αυξάνουν τις πιθανότητες να πάθετε πνευμονία) είναι μεταξύ άλλων:

• Το κάπνισμα
• Πρόσφατη ιογενής μόλυνση του αναπνευστικού (κοινό κρυολόγημα, λαρυγγίτιδα, γρίπη)
• Δυσκολία στην κατάποση (εξαιτίας εγκεφαλικού, άνοιας, Πάρκινσον ή άλλης νευρολογικής φύσεως νόσου)
• Χρόνια πνευμονοπάθεια (Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια = ΧΑΠ, βρογχεκτασία, κυστική ίνωση)
• Εγκεφαλική παράλυση
• Αλλες σοβαρές ασθένειες, όπως καρδιοπάθεια, κίρρωση του ήπατος ή σακχαρώδης διαβήτης
• Η παραμονή σε θεραπευτήριο
• Επιπλεγμένη ημικρανία (απώλεια εγκεφαλικής λειτουργίας εξαιτίας άνοιας, εγκεφαλικού ή άλλης νευρολογικής φύσεως ασθένειας)
• Πρόσφατη χειρουργική επέμβαση ή τραυματισμός
• Πρόβλημα στο ανοσοποιητικό σύστημα (δείτε επίσης: Πνευμονία κατά ανοσοκατασταλτικό ξενιστή)

Συμπτώματα

Τα πιο κοινά συμπτώματα της πνευμονίας είναι:

• Βήχας (σε κάποιες μορφές πνευμονίας μπορεί να παρουσιάσετε βλέννες, πρασινωπές ή κίτρινες ακόμα και βλέννες με αίμα)
• Πυρετός, χαμηλός ή υψηλός
• Ρίγη
• Δυσκολία στην αναπνοή (ίσως μόνο στο ανέβασμα σκάλας)

Πιθανά πρόσθετα συμπτώματα:

Αν έχετε προσβληθεί από πνευμονία, μπορεί να έχετε μεγάλη δυσκολία στην αναπνοή ή να αναπνέετε πολύ γρήγορα.
Ηχοι σαν κροταλίσματα ακούγονται αν ακροαστείτε το στήθος σας με στηθοσκόπιο. Είναι πιθανό να ακούσετε κι άλλους ασυνήθιστους ήχους κατά την εξέταση με στηθοσκόπιο ή με δακτυλική επίκρουση (χτύπημα στο στήθος με τα δάχτυλα).

Ο γιατρός θα ζητήσει κατά πάσα πιθανότητα ακτινογραφία θώρακος αν υπάρχει υποψία για πνευμονία.
Ορισμένοι ασθενείς μπορεί να χρειαστούν κι άλλες εξετάσεις, όπως:
• Γενική αίματος για να εξετασθούν οι τιμές των λευκών αιμοσφαιρίων
• Αέρια αρτηριακού αίματος για να διαπιστωθεί αν οξυγονώνεται επαρκώς το αίμα από τους πνεύμονες
• Αξονική τομογραφία θώρακος
• Εξέταση κατά Gram και καλλιέργεια πτυέλων για την εξακρίβωση του οργανισμού που προξενεί τα συμπτώματα
• Kαλλιέργεια πλευρικού υγρού – αν υπάρχει υγρό γύρω από τους πνεύμονες


Θεραπεία

Ο γιατρός σας πρέπει πρώτα να αποφασίσει αν χρειάζεται να εισαχθείτε σε νοσοκομείο. Αν νοσηλευτείτε σε νοσοκομείο, θα σας χορηγηθούν υγρά και αντιβιοτικά μέσω ενδοφλέβιου ορού, οξυγονοθεραπεία και πιθανόν θεραπεία για την αναπνοή. Είναι πολύ σημαντικό να αρχίσετε την αντιβίωση αμέσως μετά την εισαγωγή σας στο νοσοκομείο.

Είναι πιθανότερο να εισαχθείτε σε νοσοκομείο αν:
• Αντιμετωπίζετε κάποιο άλλο σοβαρό πρόβλημα υγείας
• Παρουσιάζετε έντονα συμπτώματα
• Είστε ανίκανος να φροντίσετε τον εαυτό σας στο σπίτι, ή δεν μπορείτε να φάτε και να πιείτε μόνος σας
• Είστε άνω των 65 ετών ή παιδί
• Παίρνετε αντιβιοτικά στο σπίτι αλλά δεν έχετε βελτίωση
Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι μπορούν να θεραπευτούν στο σπίτι. Αν η πνευμονία οφείλεται σε βακτηρίδια , ο γιατρός θα δοκιμάσει να καταπολεμήσει τη μόλυνση με αντιβιοτικά. Επειδή μπορεί να είναι δύσκολο για τον γιατρό να διαγνώσει αν η πνευμονία σας είναι βακτηριδιακή ή ιογενής, θα σας χορηγήσει αντιβίωση.
Σε ασθενείς με ήπια πνευμονία που είναι κατά τα άλλα υγιείς , χορηγούνται συνήθως αντιβιοτικά της ομάδας των μακρολιδίων από το στόμα (αζιθρομυκίνη, κλαριθρομυκίνη ή ερυθρομυκίνη).
Σε ασθενείς με συνυπάρχουσες σοβαρές παθήσεις, όπως καρδιοπάθεια, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, εμφύσημα, νεφροπάθεια ή διαβήτης, συχνά χορηγείται κάποιο από τα εξής:
• Φλουοροκινονόλη (levofloxacin/Levaquin), σπαρφλοξασίνη (Zagam), γεμιφλοξασίνη (Factive) ή μοξιφλοξασίνη (Avelox)
• Μεγάλη δόση αμοξικιλλίνης ή αμοξικιλλίνης-κλαβουλάνι, συν μια μακρολίδη (αντιβιοτικά όπως η αζιθρομυκίνη, η κλαριθρομυκίνη ή η ερυθρομυκίνη).
• Κεφαλοσπορίνες (αντιβιοτικά όπως η κεφουροξίμη ή η κεφοταξίμη) συν μια μακρολίδη (αντιβιοτικά όπως η αζιθρομυκίνη, η κλαριθρομυκίνη ή η ερυθρομυκίνη).
Αν η αιτία είναι κάποιος ιός, τα κλασικά αντιβιοτικά ΔΕΝ θα είναι αποτελεσματικά. Αλλά και σε αυτή την περίπτωση, μερικές φορές ο γιατρός μπορεί να σας συστήσει αντιβίωση.

Μέτρα που μπορείτε να πάρετε στο σπίτι:
• Να πίνετε πολλά υγρά για να μαλακώσετε τις εκκρίσεις και να αποβάλετε τα φλέγματα.
• Η ανάπαυση είναι πρωταρχικής σημασίας. Βάλτε κάποιον άλλον να κάνει τις δουλειές του σπιτιού.
• Μην παίρνετε αντιβηχικά φάρμακα αν δεν συμβουλευτείτε τον γιατρό σας. Τα αντιβηχικά μπορεί να εμποδίσουν την αποβολή πτυέλων.
• Ελέγχετε τον πυρετό σας με ασπιρίνη, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΝSAIDs, όπως η ιμπουπροφένη ή η ναπροξένη), ή η ακεταμινοφένη. ΜΗΝ δίνετε ασπιρίνη στα παιδιά.


Πρόγνωση

Με τη θεραπεία, οι περισσότεροι ασθενείς βελτιώνονται μέσα σε δύο εβδομάδες. Οι ηλικιωμένοι ή οι εξασθενημένοι ασθενείς μπορεί να χρειαστούν περισσότερο χρόνο αποθεραπείας.
Πιθανότερο να παρουσιάσουν επιπλοκές είναι:
• Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία ενήλικες ή παιδιά
• Τα άτομα των οποίων το ανοσοποιητικό σύστημα δεν λειτουργεί σωστά
• Τα άτομα με συνυπάρχοντα σοβαρά προβλήματα, όπως διαβήτη ή κίρρωση του ήπατος.
Ο γιατρός σας μπορεί να ζητήσει να επαναλάβετε την ακτινογραφία θώρακος για να βεβαιωθεί ότι η εικόνα βελτιώθηκε μετά τη λήψη αντιβιοτικών. Ωστόσο, μπορεί να χρειαστούν εβδομάδες προτού η ακτινογραφία βγει καθαρή.

Επιπλοκές

Πιθανές επιπλοκές είναι:

• Αναπνευστική ανεπάρκεια, που απαιτεί μηχάνημα υποστήριξης της αναπνοής ή μηχανικό αναπνευστήρα
• Εμπύημα ή πνευμονικά αποστήματα. Αυτές είναι σπάνιες αλλά σοβαρές επιπλοκές της πνευμονίας. Εκδηλώνονται όταν σχηματισθούν θύλακες με πύον μέσα ή γύρω από τους πνεύμονες. Μερικές φορές για να αφαιρεθούν απαιτείται χειρουργική επέμβαση.
• Σήψη, δηλ. κατάσταση κατά την οποία υπάρχει ανεξέλεγκτη φλεγμονή στο σώμα, που μπορεί να οδηγήσει σε οργανική ανεπάρκεια
• Σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας (ARDS), μια σοβαρή μορφή αναπνευστικής ανεπάρκειας.
Kαλέστε τον γιατρό σας αν παρουσιάσετε:
• Επιδεινούμενα αναπνευστικά προβλήματα
• Δυσκολία στην αναπνοή, ρίγη ή επίμονο πυρετό
• Γρήγορη ή επώδυνη αναπνοή
• Βήχα με ματωμένα ή σκούρα καφέ φλέγματα
• Πόνο στο στήθος που χειροτερεύει όταν βήχετε ή εισπνέετε
• Νυχτερινή εφίδρωση ή απρόσμενη απώλεια βάρους
• Σημάδια πνευμονίας ή αδύναμου ανοσοποιητικού συστήματος, όπως στην περίπτωση του AIDS ή χημειοθεραπείας
Τα νήπια με πνευμονία μπορεί να μην παρουσιάζουν βήχα. Καλέστε τον γιατρό όμως αν το παιδάκι βογκάει ή παρατηρήσετε συσπάσεις στην περιοχή κάτω από τα πλευρά όταν αναπνέει.


Πρόληψη

Πλένετε συχνά τα χέρια σας, ιδιαίτερα αφού έχετε φυσήξει τη μύτη σας, έχετε επισκεφθεί την τουαλέτα, αλλάζετε πάνες, καθώς και πριν το φαγητό ή κατά την προετοιμασία του.
Μην καπνίζετε. Ο καπνός μειώνει την ικανότητα των πνευμόνων να αποκρούσουν τη μόλυνση.
Τα εμβόλια μπορεί να βοηθήσουν στην πρόληψη της πνευμονίας στα παιδιά, τους ηλικιωμένους και τους ανθρώπους που πάσχουν από διαβήτη, άσθμα, εμφύσημα, AIDS, καρκίνο ή άλλες χρόνιες παθήσεις:
• To εμβόλιο για τον πνευμονιόκοκκο (Pneumovax, Prevnar) μειώνει τις πιθανότητες να προσβληθείτε από πνευμονία που οφείλεται στον στρεπτόκοκκο.
• Το εμβόλιο της γρίπης προλαμβάνει την πνευμονία και άλλα προβλήματα που προκαλεί ο ιός της γρίπης. Πρέπει να γίνεται κάθε χρόνο για προστασία από νέα είδη του ιού.
• Εμβόλιο για παιδική πνευμονία που οφείλεται στον αιμόφιλο της γρίπης τύπου β.
• Ενα φάρμακο που ονομάζεται synagis (palivizumab) χορηγείται σε ορισμένα παιδιά μικρότερα των 24 μηνών για πρόληψη ενάντια στην πνευμονία που προκαλείται από τον αναπνευστικό συγκυτιακό ιό.

Εάν πάσχετε από AIDS ή καρκίνο, συμβουλευτείτε τον γιατρό σας για επιπρόσθετους τρόπους πρόληψης κατά της πνευμονίας και άλλων μολύνσεων.

Ορισμός

Ο σκωληκοειδίτις είναι η φλεγμονή της σκωληκοειδής αποφύσεως. Η σκωληκοειδής απόφυση είναι ένας μικρός σάκκος προσκολλημένος στην αρχή του παχέους εντέρου.


Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Ο σκωληκοειδίτις είναι μία από τις συχνότερες αιτίες που χρήζει άμεσης χειρουργικής αντιμετώπισης στις Η.Π.Α. Προκαλείται όταν αποφράσσεται από έναν κοπρόλιθο, κάποιο ξένο σώμα ή σπανιότερα, από έναν όγκο.


Συμπτώματα

Τα συμπτώματα της σκωληκοειδίτιδας ποικίλουν. Είναι πολύ δύσκολο να τεθεί η διάγνωσή της στα μικρά παιδιά, στους ηλικιωμένους και στις γυναίκες που έχουν μόλις τεκνοποιήσει.

Τυπικά, τα πρώτα συμπτώματα είναι ένα περιομφαλικό άλγος (Βλ. Κοιλιακό άλγος). Το άλγος αρχικά μπορεί να έχει ασαφή χαρακτήρα, κατά την εξέλιξή του όμως, γίνεται οξύ κι έντονο. Ενδέχεται ο ασθενής να έχει μειωμένη όρεξη για φαγητό, ναυτία, έμετο και δεκατική πυρετική κίνηση.

Καθώς η φλεγμονή της σκωληκοειδίτιδας εξελίσσεται, ο πόνος μεταναστεύει πλέον στην κάτω κοιλιακή χώρα, πιο συγκεκριμένα στο δεξιό λαγόνιο βόθρο και μαρτυρώντας κάτωθεν αυτού, την ακριβή τοποθεσία της φλεγμένουσας σκωληκοειδής απόφυσης (σημείο McBurney στη χειρουργική ορολογία).

Αν ραγεί η φλεγμονή της σκωληκοειδής απόφυσης, μπορεί να παρατηρηθεί μια προσωρινή ύφεση του άλγους και φαινομενικά βελτίωση της κατάστασης. Ωστόσο, με την προσβολή του περιτόναιου οδηγώντας σε περιτονίτιδα, ο πόνος επιδεινώνεται και η κλινική κατάσταση είναι πλέον κρίσιμη.

Το κοιλιακό άλγος μπορεί να επιδεινωθεί κατά τη βάδιση ή το βήχα. Ο ασθενής προτιμά να παραμένει ακίνητος διότι ο πόνος επιτείνεται με τις κινήσεις.

Μετεγενέστερα τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Ρίγη
• Δυσκοιλιότητα
• Διάρροια
• Πυρετός
• Απώλεια όρεξης για φαγητό
• Ναυτία
• Τρέμουλο
• Έμετος

Σημεία και παρά-κλινικές εξετάσεις

Σε ύπαρξη φλεγμονής της σκωληκοειδής αποφύσεως, το άλγος του ασθενούς
εκλύεται έντονα με την άρση της παλάμης, κατά την ψηλάφηση από τον εξετάζοντα ιατρό (σημείο αναπηδώσας ευαισθησίας). Σε ύπαρξη περιτονίτιδας, η περιομφαλική ψηλάφηση προκαλεί σανιδώδης ύπαρξη κοιλιακών μυών.

Η δακτυλική εξέταση του ορθού, μπορεί να αποκαλύψει ευαισθησία στη δεξιά πλευρά του ορθού.

Ο γιατρός συνήθως μπορεί να θέσει τη διάγνωση της οξείας σκωληκοειδής απόφυσης με βάση τα περιγραφόμενα από τον ασθενή, συμπτώματα, τη φυσική εξέταση και τις παρά-κλινικές εξετάσεις. Σε κάποιες περιπτώσεις ίσως χρειαστούν πρόσθετες εξετάσεις όπως:

• Αξονική τομογραφία κοιλίας
• Υπέρηχος κοιλίας
• Διαγνωστική λαπαροσκόπηση

Θεραπεία


Σε περίπτωση μη επεπλακείσας σκωληκοειδίτιδας, ο χειρουργός προχωρεί σε εξαίρεση της σκωληκοειδής απόφυσης, αφού τεθεί στα επείγοντα η διάγνωση. Για πληροφορίες αυτού του τύπου χειρουργείου βλ. σκωληκοειδεκτομή.

Επειδή όμως οι εξετάσεις με βάση των οποίων τίθεται η διάγνωση της οξείας σκωληκοειδίτιδας, δεν είναι ειδικές, υπάρχει περίπτωση κατά τη χειρουργική επέμβαση να αποδειχθεί τελικά ότι δε φλεγμαίνει η σκωληκοειδής απόφυση. Στην κατάσταση αυτή, ο χειρουργός αφαιρεί την απόφυση κι εξετάζει την κοιλιακή χώρα για να αποκαλυφθεί η αιτία του κοιλιακού άλγους.

Αν κατά την αξονική τομογραφία της κοιλίας αποκαλυφθεί ότι υπάρχει απόστημα από τη σκωληκοειδείς απόφυση που έχει υποστεί ρήξη, το πιθανότερο είναι να χρειαστεί ο ασθενής φαρμακευτική αγωγή για τη φλεγμονή και να ακολουθήσει σε δεύτερο χρόνο, μετά το πέρας της φλεγμονής, σκωληκοειδεκτομή.


Πρόγνωση

Αν η σκωληκοειδής απόφυση αφαιρεθεί προτού της ρήξης, η ίαση επέρχεται σύντομα μετά το χειρουργείο. Αν ραγεί πριν το χειρουργείο, η ίαση επέρχεται αργότερα και υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα ανάπτυξη αποστημάτων κι επιπλοκών.


Επιπλοκές

• Συμφύσεις μεταξύ ενδοκοιλιακών οργάνων ή του εντέρου με το επικείμενο δέρμα (συρίγγιο)
• Απόστημα
• Φλεγμονή του χειρουργικού τραύματος
• Περιτονίτιδα

Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό

Καλέστε το 166 σε περίπτωση που:

• Αισθάνεστε έντονους, αιφνίδιους κι οξύς πόνους
• Συνυπάρχει πυρετός κι άλγος
• Αιματέμεση κι αιματοχεσία
• Σκληρό κοιλιακό άλγος ευαίσθητο στην αφή
• Δυσκολίες αφόδευσης, ιδίως στην περίπτωση που έχετε έμετο
• Παρουσιάζεται άλγη στον ώμο, στο θώρακα και στον τράχηλο
• Νιώσετε ζάλη

Καλέστε τον ιατρό σας αν νιώσετε πόνο στο δεξιό υπογάστριο ή άλλα συμπτώματα της σκωληκοειδίτιδας. Ακόμη καλέστε τον ιατρό σας αν:

• Νιώθετε ναυτία κι έλλειψη όρεξης για φαγητό
• Έχετε απώλεια βάρους αθέλητα
• Ικτερική χροιά των ματιών ή των φβενογόνων
• Μετεωρισμό για περισσότερο από δύο μέρες
• Έχετε διάρροια για περισσότερο από πέντε μέρες ή το παιδί - βρέφος σας έμετο για περισσότερο από δώδεκα ώρες.
• Κοιλιακή δυσφορία περισσότερο της μίας εβδομάδας
• Αν νιώθετε τσούξιμο κατά την ούρηση ή ουρείτε περισσότερο από συνήθως
• Έχετε άλγος κι ενδέχεται να κυοφορείται
• Το άλγος επιδεινώνεται όταν λαμβάνετε αντιοξεικά ή τρώτε κάτι.

Ορισμός

Κολίτιδα είναι η φλεγμονή του παχέος εντέρου (κόλον).


Αίτια, επίπτωση, και παράγοντες κινδύνου


Η κολίτιδα μπορεί να οφείλεται σε πληθώρα αιτίων. Σε αυτά περιλαμβάνονται:

• οξείες και χρόνιες λοιμώξεις, συμπεριλαμβανομένων των τροφικών δηλητηριάσεων
• φλεγμονώδεις διαταραχές (ελκώδης κολίτιδα, νόσος του Crohn, λεμφοκυτταρική και κολλαγονική κολίτιδα)
• σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου
• ανεπαρκής αιμάτωση (ισχαιμική κολίτιδα)
• έκθεση του παχέος εντέρου σε ακτινοβολία


Για περισσότερες πληροφορίες αναφορικά με τον ειδικό τύπο κολίτιδας, δείτε:

• κολίτιδα από κυτταρομεγαλοϊό CMV (ιογενής λοίμωξη του παχέος εντέρου)
• νόσος του Crohn ( τμηματική εντερίτιδα)
• εντεροκολίτιδα απο κρυπτοσπορίδιο
• ισχαιμική κολίτιδα
• νεκρωτική εντεροκολίτιδα
• ψευδομεμβρανώδης κολίτιδα
• ελκώδης κολίτιδα


Συμπτώματα

Στα συμπτώματα περιλαμβάνονται:

• μετεωρισμός
• κοιλιακός πόνος συνεχής ή διαλείπων
• αιματηρά κόπρανα
• ρίγη
• τεινεσμός (αναποτελεσματική και επώδυνη έπειξη προς αφόδευση)
• αφυδάτωση
• διάρροια
• πυρετός
• αυξημένη παραγωγή εντερικών αερίων


Σημεία και διαγνωστικές εξετάσεις

Ο ιατρός θα προβεί στην πραγματοποίηση φυσικής εξέτασης και θα σας υποβάλει ερωτήσεις για τα συμπτώματα που εμφανίζετε. Σε αυτές περιλαμβάνονται οι εξής;

• πότε εμφανίστηκαν τα συμπτώματα
• πόσο έντονος είναι ο πόνος
• πόσο συχνά συμβαίνει
• πόσο διαρκεί
• πόσο συχνά εκδηλώνετε διάρροια
• αν προσφάτως ταξιδέψατε

Ο ιατρός μπορεί να διαγνώσει την ύπαρξη κολίτιδας με την εισαγωγή ενός εύκαμπτου σωλήνα στο ορθό (σιγμοειδοσκόπηση ή κολονοσκόπηση) και να εκτιμήσει συγκεκριμένες περιοχές του παχέος εντέρου. Η βιοψία που διενεργείται κατά την εξέταση αυτή ενδέχεται να καταδείξει αλλαγές που σχετίζονται με φλεγμονή.

Άλλες διαγνωστικές εξετάσεις για την ταυτοποίηση της κολίτιδας περιλαμβάνουν:

• αξονική τομογραφία κοιλίας
• μαγνητική τομογραφία κοιλίας
• ακτινογραφία κοιλίας
• βαριούχος υποκλυσμός


Θεραπεία

Η θεραπευτική αντιμετώπιση κατευθύνεται προς τους αιτιολογικούς περάγοντες της νόσου (λοίμωξη, φλεγμονή, ανεπαρκής αιμάτωση, ή οποιοδήποτε άλλο αίτιο). Δείτε τις νοσολογικές καταστάσεις που προαναφέρθηκαν για συγκεκριμένες συστάσεις.


Πορεία/ πρόγνωση

Η πρόγνωση ποικίλει ανάλογα με το είδος της υποκείμενης νόσου. Δείτε τις ειδικές νοσολογικές καταστάσεις που προαναφέρθηκαν.


Επιπλοκές

• αιμορραγία
• διάτρηση του παχέος εντέρου
• τοξικό μεγάκολο
• ελκωτικές βλάβες (εξέλκωση)


Πότε να επικοινωνήσετε με τον ιατρό σας

Επικοινωνήστε με τον ιατρό σας αν εμφανίσετε συμπτώματα, όπως;
• κοιλιακό πόνο που δε βελτιώνεται
• αιματηρά κόπρανα ή μέλαινες κενώσεις (μαύρα κόπρανα)
• διάρροια ή έμετοι που παρατείνονται
• κοιλιακή διάταση


Πρόληψη

Η πρόληψη εξαρτάται από το υποκείμενο αίτιο της κολίτιδας.

Ορισμός

Η βρουκέλλωση είναι ένα λοιμώδες νόσημα, το οποίο μεταδίδεται στον άνθρωπο από ζώα που είναι φορείς των Gram- αρνητικών αερόβιων βακτηρίων (Brucella).


Εναλλακτικοί ορισμοί

Πυρετός του Bang, πυρετός της Κύπρου, κυματοειδής πυρετός, πυρετός του Γιβραλτάρ, πυρετός της Μάλτας, πυρετός της Μεσογείου.


Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Το βακτήριο Brucella, προσβάλλει τα βοοειδή, τα πρόβατα, τα σκυλιά και του χοίρους. Η μετάδοση του βακτηρίου γίνεται μέσω επαφής με το μολυσμένο κρέας ή τον πλακούντα μολυσμένων ζώων ή με την κατανάλωση μολυσμένου μη παστεριωμένου γάλακτος, γαλακτοκομικών προϊόντων ή τυριού.

Η βρουκέλλωση συναντάται σπάνια στις Η.Π.Α., με 100-200 περίπου περιστατικά κάθε χρόνο.

Άτομα υψηλού κινδύνου προσβολής από τη νόσο, θεωρούνται οι εργαζόμενοι σε σφαγεία, οι αγρότες και οι κτηνίατροι – επαγγέλματα που απαιτούν συχνή επαφή με ζώα ή κρέας.


Συμπτώματα

Η έναρξη της οξείας βρουκέλλωσης γίνεται με την εμφάνιση ήπιων κλινικών συμπτωμάτων, παρόμοια με αυτά του συναχιού, όπως:

• Πυρετός
• Κοιλιακό άλγος
• Πόνος στην πλάτη
• Ρίγος
• Έντονη εφίδρωση
• Αίσθημα κόπωσης
• Κεφαλαλγία
• Ανορεξία
• Αθραλγία
• Αδυναμία
• Απώλεια σωματικού βάρους

Ο πυρετός είναι συνήθως διαλείπων, με τις υψηλότερες τιμές του να σημειώνονται κατά τις απογευματινές ώρες. Ο όρος «κυματοειδής πυρετός» προέρχεται από το γεγονός ότι ο πυρετός ανεβαίνει το βράδυ και κατεβαίνει το πρωί.

Πρόσθετα συμπτώματα τα οποία μπορεί να συσχετίζονται με τη νόσο είναι:

• Μυϊκό άλγος
• Διογκωμένοι λεμφαδένες

Η πάθηση μπορεί να λάβει χρόνια μορφή και να διαρκέσει για πολλά έτη.

Σημεία και παρα-κλινικές εξετάσεις

• Αιμοκαλλιέργεια
• Αποστειρωμένη συλλογή ούρων για καλλιέργεια
• Καλλιέργεια εγκεφαλονωτιαίου υγρού
• Καλλιέργεια νωτιαίου μυελού
• Ορολογικές εξετάσεις ανίχνευσης του αντιγόνου της βρουκέλλας

Η πάθηση αυτή, μπορεί να μεταβάλλει και τα αποτελέσματα των παρακάτω εξετάσεων:

• Ποσοτική ανίχνευση ανοσοσφαιρίνων
• Ορολογική ανοσοηλεκτροφόρηση
• Θερμές/ ψυχρές συγκολλιτίνες

Θεραπεία

Θεραπεία εκλογής είναι τα αντιβιοτικά, όπως και για την αποφυγή υποτροπής. Μπορεί να χρειαστούν μακροχρόνια θεραπευτικά σχήματα, σε περίπτωση εμφάνισης επιπλοκών.


Πρόγνωση

Υπάρχει περίπτωση ο ασθενής να υποτροπιάσει και τα συμπτώματα να διαρκέσουν για αρκετά χρόνια. Σε περίπτωση συνύπαρξης και φυματίωσης, η νόσος μπορεί να επανεμφανιστεί και να διαρκέσει για μακρά χρονική περίοδο.


Επιπλοκές

• Αθραλγία και οστικό άλγος
• Σύνδρομο χρόνιας κόπωσης
• Εγκεφαλίτιδα
• Λοιμώδες ενδοκαρδίτιδα
• Μηνιγγίτιδα

Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό

Αν εμφανίσετε συμπτώματα βρουκέλλωσης, καλέστε τον οικογενειακό σας ιατρό και κλείστε ένα ραντεβού.

Ακόμη, καλέστε τον ιατρό σας αν τα συμπτώματά σας επιδεινωθούν ή δε σημειώσουν βελτίωση παρά τη λήψη θεραπευτικής αγωγής ή αν εμφανιστούν νέα.


Πρόληψη

Το σημαντικότερο προληπτικό μέτρο, είναι η κατανάλωση μόνον παστεριωμένου γάλακτος και τυριού. Άτομα που έχουν συχνή επαφή με κρέας, οφείλουν να φορούν προστατευτικά γυαλιά και ρούχα και να προστατεύσουν τις δερματικές εκδορές από τυχόν μόλυνση. Η ανίχνευση των μολυσμένων ζώων, βοηθά στον έλεγχο της νόσου στην εστία της. Ο εμβολιασμός ενδείκνυται για τα βοοειδή, όχι όμως για τους ανθρώπους.

Ορισμός

Περιτονίτιδα είναι η φλεγμονή (ερεθισμός) του περιτοναίου, του ιστού που επενδύει το τοίχωμα της κοιλίας και καλύπτει τα ενδοκοιλιακά όργανα.


Εναλλακτικές ονομασίες

Οξεία κοιλία


Αίτια, επίπτωση και παράγοντες κινδύνου

Η πυώδης συλλογή στην κοιλία, ονομαζόμενη ενδοκοιλιακό απόστημα, ενδέχεται να προκαλέσει περιτονίτιδα.

Ανατρέξτε στους ειδικούς τύπους περιτονίτιδας:

• αυτόματη μικροβιακή περιτονίτιδα
• δευτεροπαθής περιτονίτιδα
• περιτονίτιδα σχετιζόμενη με περιτοναϊκή κάθαρση

Συμπτώματα

• κοιλιακή διάταση
• κοιλιακός πόνος ή ευαισθησία
• πυρετός
• συλλογή υγρού στην κοιλία
• αδυναμία εξόδου κοπράνων ή αερίων
• μειωμένη έκκριση ούρων
• ναυτία και έμετος
• εντοπισμένη ευαισθησία
• αίσθημα δίψας

Επιπρόσθετα συμπτώματα, που ενδέχεται να σχετίζονται με τη νόσο, περιλαμβάνουν:

• κατά την περιτοναϊκή κάθαρση προκύπτει θολερό υγρό
• ρίγος
• σημεία καταπληξίας

Σημεία και διαγνωστικός έλεγχος

Ο ιατρός θα διενεργήσει φυσική εξέταση. Η κοιλία είναι συνήθως ευαίσθητη στην ψηλάφηση και μπορεί να εμφανίζει έντονη μυϊκή σύσπαση (σανιδώδης κοιλία). Ο ασθενής ενδέχεται να “προφυλάττει” την περιοχή χρησιμοποιώντας προστατευτικές συμπεριφορές, όπως το να παραμένει ακίνητος ή να αρνείται να τον αγγίζουν σε αυτήν.

Εξετάσεις αίματος, απεικονιστικές μέθοδοι, όπως ακτινογραφίες και χρήση υπολογιστικής τομογραφίας (αξονική), μπορούν να ζητηθούν.

Θεραπευτική παρέμβαση

Το αίτιο της περιτονίτιδας πρέπει να ταυτοποιηθεί και να αντιμετωπισθεί έγκαιρα. Η θεραπευτική παρέμβαση ενδέχεται να είναι χειρουργική και περιλαμβάνει τη χρήση αντιβιοτικών.



Πρόγνωση

Οι ασθενείς συνήθως βελτιώνονται με την εφαρμογή της κατάλληλης θεραπείας. Χωρίς αυτή η έκβαση είναι πτωχή. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις, κάποιοι ασθενείς έχουν κακή εξέλιξη παρά την εφαρμογή έγκαιρης και κατάλληλης θεραπευτικής παρέμβασης.



Επιπλοκές

Η περιτονίτιδα μπορεί να καταστεί απειλητική για τη ζωή και ενδέχεται να επιφέρει πληθώρα διαφορετικών επιπλοκών. Αυτές εξαρτώνται από τον εκάστοτε ειδικό τύπο περιτονίτιδας.


Πότε να επικοινωνήσετε με τον ιατρό σας

Αναζητήστε επείγουσα ιατρική βοήθεια αν εμφανίσετε συμπτώματα περιτονίτιδας.


Πρόληψη

Η πρόληψη εξαρτάται από την εκάστοτε υποκείμενη αιτία. Ανατρέξτε στους ειδικούς τύπους περιτονίτιδας.

Ορισμός

Δυσμηνόρροια ονομάζουμε την έμμηνο ρύση κατά την οποία η γυναίκα νιώθει πόνο σαν κράμπα χαμηλά στην κοιλιά, ή πόνο με τη μορφή κολικού που έρχεται και φεύγει, ενοχλητικό πόνο ή πιθανόν και οσφυαλγία (πόνο στη μέση).


Εναλλακτικοί όροι
Επώδυνη εμμηνορρυσία, Πόνοι περιόδου, Κράμπες περιόδου

Τι πρέπει να γνωρίζει κανείς

Οι πόνοι της περιόδου ταλαιπωρούν πολλές γυναίκες. Για έναν μικρό αριθμό γυναικών, η ενόχληση αυτή δημιουργεί προβλήματα ακόμα και στις καθημερινές δραστηριότητες στο σπίτι, τη δουλειά ή το σχολείο για λίγες μέρες κάθε μήνα. Η δυσμηνόρροια είναι ο πρώτος λόγος για τις απουσίες από το σχολείο ή την εργασία για τις γυναίκες στην εφηβεία και στις ηλικίες γύρω στα 20.

Ο πόνος μπορεί να ξεκινά αρκετές μέρες πριν την περίοδο, ή ακριβώς στην αρχή της. Συνήθως ελαττώνεται καθώς μειώνεται η αιμορραγία.
Αν και ο ήπιος πόνος κατά την περίοδο είναι φυσιολογικός, ο οξύς πόνος δεν είναι. Ο ιατρικός όρος για τις εξαιρετικά επώδυνες περιόδους είναι δυσμηνόρροια.

Πρωτοπαθής δυσμηνόρροια είναι η επώδυνη εμμηνορρυσία που εκδηλώνεται από τη στιγμή που εμφανίζεται σε μια γυναίκα η περίοδος, δηλαδή σε νέες υγιείς γυναίκες. Ο τύπος αυτού του πόνου δεν συνδέεται κατά κανόνα με συγκεκριμένα προβλήματα στη μήτρα ή άλλα όργανα της λεκάνης. Πιστεύεται ότι είναι ένας από τους παράγοντες της πρωτοπαθούς δυσμηνόρροιας είναι η αυξημένη παραγωγή προσταγλαδινών στη μήτρα.

Δευτεροπαθής δυσμηνόρροια είναι η επώδυνη εμμηνορρυσία που εκδηλώνεται αργότερα, μετά από διάστημα ομαλών περιόδων και συχνά συνδέεται με προβλήματα στη μήτρα ή άλλα όργανα της λεκάνης, όπως:

• Ενδομητρίωση
• Ινομυώματα
• Χρήση ενδομήτριου σπειρώματος (σπιράλ) από χαλκό
• Κύστες στην ωοθήκη
• Φλεγμονώδη πάθηση στην περιοχή της λεκάνης
• Προεμμηνορυσιακό σύνδρομο
• Σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα
• Άγχος

Φροντίδα στο σπίτι

Μέτρα που μπορεί να σας βοηθήσουν να αποφύγετε τα φάρμακα που απαιτούν συνταγή γιατρού:

• Βάλτε μια ηλεκτρική θερμοφόρα χαμηλά στην κοιλιά (κάτω από τον ομφαλό). Προσέξτε ΜΗΝ σας πάρει ο ύπνος με την θερμοφόρα αναμμένη.
• Κάντε ελαφρό κυκλικό μασάζ με τις άκρες των δακτύλων σας χαμηλά στην κοιλιά.
• Πίνετε ζεστά ροφήματα.
• Τρώτε συχνά ελαφρά γεύματα.
• Ακολουθήστε μια διατροφή πλούσια σε σύνθετους υδατάνθρακες, όπως οι ολόκληροι καρποί, τα φρούτα και τα λαχανικά και χαμηλής περιεκτικότητας σε αλάτι, ζάχαρη, αλκοόλ και καφεΐνη.
• Έχετε τα πόδια ελαφρώς ψηλότερα από το σώμα ή ξαπλώστε στο πλάι με τα γόνατα λυγισμένα (εμβρυϊκή στάση).
• Δοκιμάστε τεχνικές χαλάρωσης όπως ο διαλογισμός ή η γιόγκα.
• Δοκιμάστε αντιφλεγμονώδη φάρμακα που δεν απαιτούν συνταγή γιατρού, όπως η ιβοπρουφένη. Ξεκινήστε το φάρμακο μια μέρα πριν την περίοδο και συνεχίστε να το παίρνετε για τις πρώτες λίγες μέρες της περιόδου.
• Δοκιμάστε συμπληρώματα βιταμινών – ιχνοστοιχείων (βιταμίνη Β6, ασβέστιο μαγνήσιο) ιδιαίτερα αν ο πόνος οφείλεται σε προεμμηνορυσιακό σύνδρομο.
• Κάντε ζεστά μπάνια ή ντους.
• Περπατάτε και ασκήστε τακτικά, γυμνάζοντας ιδιαίτερα τη λεκάνη.
• Χάστε βάρος αν είστε υπέρβαρη.

Αν τα μέτρα αυτά δεν ωφελήσουν, μπορεί ο γιατρός σας να σας χορηγήσει φάρμακα όπως:

• Αντιβιοτικά
• Αγχολυτικά
• Αντισυλληπτικά
• Αντιφλεγμονώδη που χορηγούνται με συνταγή γιατρού, όπως το meclofenamate.
• Παυσίπονα που χορηγούνται με συνταγή γιατρού (συμπεριλαμβανομένων ναρκωτικών όπως η κωδεΐνη, για σύντομο χρονικό διάστημα)

Πότε να απευθυνθείτε στον γιατρό σας

Καλέστε τον γιατρό σας αμέσως αν:

• Η κολπική αιμορραγία είναι αυξημένη ή δύσοσμη
• Παρουσιάζετε πυρετό
• Ο πόνος είναι αρκετός, η περίοδος έχει καθυστερήσει πάνω από μία βδομάδα και έχετε έρθει σε σεξουαλική επαφή.

Επίσης καλέστε τον γιατρό σας αν:

• Τα μέτρα που πήρατε στο σπίτι επί 3 μήνες δεν έχουν ανακουφίσει τον πόνο.
• Εχετε τοποθετήσει ενδομήτριο σπιράλ πριν 3 μήνες ή και περισσότερο.
• Βγάζετε πήγματα από αίμα ή ο πόνος συνοδεύεται και από άλλα συμπτώματα.
• Ο πόνος είναι οξύς ή ξαφνικός.
• Ο πόνος εκδηλώνεται εκτός περιόδου, ξεκινά 5 και πλέον ημέρες πριν την εμφάνιση της περιόδου ή συνεχίζεται αφού έχει τελειώσει η περίοδος.

Τι πρέπει να περιμένετε κατά την επίσκεψη στον γιατρό

Ο γιατρός θα σας εξετάσει, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση την περιοχή της λεκάνης και της κοιλιάς και θα σας υποβάλει ερωτήσεις για το ιατρικό ιστορικό σας και τα τρέχοντα συμπτώματα, όπως:

• Πόσων ετών είσαστε όταν ξεκίνησε η περίοδός σας;
• Ήταν πάντα επώδυνη; Αν όχι, πότε ξεκινήσατε να πονάτε;
• Σε ποια φάση της περιόδου πονάτε;
• Είναι ο πόνος οξύς, υπόκωφος, διακοπτόμενος, διαρκής, έντονος ή θυμίζει κράμπα;
• Είστε σεξουαλικά ενεργή;
• Ακολουθείτε κάποια μέθοδο αντισύλληψης; Ποια συγκεκριμένη;
• Πότε ήταν η τελευταία σας περίοδος;
• Ήταν η ποσότητα του αίματος φυσιολογική κατά την τελευταία περίοδο;
• Η περίοδός σας είναι συνήθως έντονη ή παρατεταμένη (διαρκεί περισσότερες από 5 ημέρες);
• Παρατηρείτε πήγματα αίματος;
• Συνήθως η περίοδός σας είναι τακτική;
• Χρησιμοποιείτε ταμπόν κατά την περίοδο;
• Τι κάνετε συνήθως για να ανακουφιστείτε από τον πόνο; Ηταν αποτελεσματικό;
• Έχετε παρατηρήσει κάτι που επιδεινώνει τον πόνο;
• Έχετε άλλα συμπτώματα;

Διαγνωστικές εξετάσεις που μπορεί να γίνουν είναι:

• Γενική ή ειδικές εξετάσεις αίματος
• Καλλιέργειες (μπορεί να γίνουν προκειμένου να αποκλειστούν ορισμένα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα όπως η γονόρροια, η πρωτοπαθής σύφιλη ή οι λοιμώξεις που οφείλονται σε χλαμύδια)
• Λαπαροσκόπηση
• Υπερηχογράφημα

Ο γιατρός σας μπορεί να σας χορηγήσει αντισυλληπτικά χάπια για την ανακούφιση του πόνου στην περίοδο. Αν δεν τα χρειάζεστε για αντισύλληψη, μπορείτε να τα διακόψετε μετά από 6 έως 12 μήνες. Πολλές γυναίκες απολαμβάνουν τα ευεργετικά τους αποτελέσματα στην αντιμετώπιση του πόνου ακόμα και μετά τη χρήση τους.

Χειρουργική επέμβαση χρειάζεται ενδεχομένως για περιπτώσεις γυναικών που δεν ανταποκρίνονται σε καμία μέθοδο αντιμετώπισης του πόνου. Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να αφορά αφαίρεση κύστης, πολύποδα, σύμφυσης, ενδομητρίωσης ή ινομυωμάτων, ακόμα και ολική υστερεκτομή.

Για την ενδομητρίωση χρησιμοποιούνται και φάρμακα με συνταγή γιατρού.

Για τον πόνο που προκαλεί το ενδομήτριο σπιράλ, ο γιατρός σας μπορεί να σας συστήσει:

• Να περιμένετε να περάσει ένας χρόνος χρήσης του σπιράλ. Ο πόνος της περιόδου εξαφανίζεται σε πολλές γυναίκες μετά τον πρώτο χρόνο χρήσης του σπιράλ.
• Να αφαιρέσετε το σπιράλ και να χρησιμοποιήσετε εναλλακτικές μεθόδους αντισύλληψης.
• Να αντικαταστήσετε το σπιράλ με ένα άλλο που περιέχει προγεστερόνη, γεγονός που κάνει την περίοδο ελαφρύτερη και λιγότερο οδυνηρή.

Ορισμός

Ο έρπης ζωστήρας αποτελεί λοιμώδες νόσημα που χαρακτηρίζεται από ένα επώδυνο, φυσαλιδώδες εξάνθημα. Οφείλεται στον ιό της ανεμοβλογιάς-ζωστήρα.


Αίτια, επίπτωση, και παράγοντες κινδύνου

Μετά τη νόσηση από ανεμοβλογιά, ο ιός παραμένει σε λανθάνουσα κατάσταση σε ορισμένα νεύρα του σώματος (νωτιαία γάγγλια). Ο έρπης ζωστήρας προκαλείται από την επανενεργοποίηση του ιού σε αυτά τα νεύρα, μετά την παρέλευση ετών από την αρχική λοίμωξη.

Τα αίτια που καθιστούν αιφνίδια τον ιό ξανά ενεργό, δεν είναι σαφή. Συχνά συμβαίνει μία μόνο προσβολή.

Ο έρπης ζωστήρας ενδέχεται να αναπτυχθεί σε οποιαδήποτε ηλικιακή ομάδα. Ωστόσο, είναι πιθανότερο να συμβεί σε άτομα:

• ηλικίας μεγαλύτερης των 60 ετών
• με ιστορικό ανεμοβλογιάς πριν την ηλικία του ενός έτους
• με ανοσοκαταστολή λόγω φαρμακευτικής αγωγής ή νοσήματος

Σε περίπτωση που κάποιος ενήλικας ή παιδί έρθει σε επαφή με το εξάνθημα του έρπητα ζωστήρα και δεν έχει νοσήσει από ανεμοβλογιά ή δεν έχει εμβολιασθεί για αυτήν στο παρελθόν, τότε θα αναπτύξει ανεμοβλογιά, παρά έρπη ζωστήρα.



Συμπτώματα

Το αρχικό σύμπτωμα είναι συνήθως ετερόπλευρος πόνος, κνησμός, ή αίσθημα καύσου. Ο πόνος και το αίσθημα καύσου ενδέχεται να είναι έντονα, και συνήθως εκδηλώνονται πριν την εμφάνιση του εξανθήματος.

Ερυθρές κηλίδες που εξελίσσονται σε φυσαλίδες, σχηματίζονται στους περισσότερους ασθενείς

• Οι φυσαλίδες ρήγνυνται σχηματίζοντας μικρά έλκη που εφελκιδοποιούνται (αποξηρένεται το εξίδρωμά τους). Οι εφελκίδες διατηρούνται για 2 με 3 εβδομάδες. Η πρόκληση ουλών είναι σπάνια.
• Το εξάνθημα συνήθως περιλαμβάνει μια στενή περιοχή ανάμεσα στη σπονδυλική στήλη και την πρόσθια περιοχή της κοιλίας ή του θώρακα, με κατανομή δερμοτομίου.
• Το εξάνθημα μπορεί να αφορά στο πρόσωπο, τους οφθαλμούς, το στόμα, και τα αυτιά.

Επιπρόσθετα συμπτώματα ενδέχεται να περιλαμβάνουν:

• κοιλιακό πόνο
• ρίγη
• δυσλειτουργία ή παράλυση ορισμένων μυών στην περιοχή του προσώπου
• βλεφαρόπτωση
• πυρετός με ρίγος
• γενικό αίσθημα κακουχίας
• βλάβες στα γεννητικά όργανα
• κεφαλαλγία
• απώλεια ακοής
• αρθραλγία
• κινητικές διαταραχές των οφθαλμών
• διογκωμένοι λεμφαδένες
• προβλήματα γεύσης
• προβλήματα όρασης

Επίσης μπορεί να εμφανισθεί πόνος, μυϊκή αδυναμία, και εξάνθημα σε διαφορετικές περιοχές του προσώπου ανάλογα με το προσβληθέν νεύρο.

Σημεία και διαγνωστικός έλεγχος

Ο ιατρός θα διαγνώσει τη νόσο με τη λήψη πλήρους ιατρικού ιστορικού και την επισκόπηση του δέρματος του ασθενούς.

Ειδικές διαγνωστικές δοκιμασίες σπάνια είναι απαραίτητες. Ενδέχεται να περιλαμβάνουν τη λήψη δείγματος από τις δερματικές βλάβες για να διαπιστωθεί η ύπαρξη του ιού.

Οι αιματολογικές εξετάσεις μπορεί να δείξουν αυξημένα λευκοκύτταρα και αντισώματα για τον ιό της ανεμοβλογιάς. Ωστόσο, δεν επιβεβαιώνουν ότι το εξάνθημα οφείλεται στον έρπη ζωστήρα.


Θεραπευτική αντιμετώπιση

Ο έρπης ζωστήρας, συνήθως, αποδράμει χωρίς θεραπευτική παρέμβαση. Ενδεχομένως, να απαιτείται μόνο αγωγή για την ανακούφιση από τον πόνο.

Ο ιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει αντιική φαρμακευτική αγωγή. Τα φάρμακα αυτά βοηθούν στην ελάττωση του πόνου και των πιθανών επιπλοκών. Ταυτόχρονα βραχύνουν την πορεία της νόσου. Η ακυκλοβίρη, η φαμκικλοβίρη, και βαλακυκλοβίρη μπορεί να χρησιμοποιηθούν.

Η έναρξη της φαρμευτικής αγωγής πρέπει να πραγματοποιηθεί εντός 24ώρου από την εκδήλωση του πόνου ή του αισθήματος καύσου, και κατά προτίμηση προ της εμφάνισης των φυσαλίδων. Συνήθως, χορηγείται από το στόμα και οι δοσολογία υπερβαίνει κατά πολλές φορές εκείνη που συστήνεται για την αντιμετώπιση του απλού έρπητα ή του έρπητα των γεννητικών οργάνων. Ορισμένοι ασθενείς ενδέχεται να χρειασθούν ενδοφλέβια χορήγηση του φαρμάκου.

Ισχυρά αντιφλεγμονώδη φάρμακα, τα κορτικοστεροειδή (όπως η πρεδνιζόνη), μπορεί να χρησιμοποιηθούν για τον περιορισμό των οιδημάτων και του κινδύνου να συνεχισθεί ο πόνος. Τα φάρμακα αυτά δεν είναι αποτελεσματικά σε όλους τους ασθενείς.

Άλλα φάρμακα που μπορεί να χορηγηθούν περιλαμβάνουν:

• αντιισταμινικά για την ελάττωση του κνησμού (η λήψη γίνεται από το στόμα ή εφαρμόζονται τοπικά στο δέρμα)
• αναλγητικά

Ψυχρά επιθέματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ελάττωση του πόνου. Καταπραϋντικά λουτρά από εκχυλίσματα βρώμης ή ειδικές λοσιόν, ενδέχεται να ανακουφίσουν τον ασθενή από τον κνησμό και τη δυσφορία.

Συστήνεται ανάπαυση μέχρι να υφεθεί ο πυρετός.

Το δέρμα της προσβεβλημένης περιοχής πρέπει να διατηρείται καθαρό, και τα μολυσμένα αντικείμενα να μην επαναχρησιμοποιούνται. Όσα από αυτά δεν είναι μιας χρήσης, πρέπει να απολυμαίνονται πριν χρησιμοποιηθούν. Ενδεχομένως, να καταστεί απαραίτητη η απομόνωση του ασθενούς, για την πρόληψη μετάδοσης του ιού, ιδιαίτερα σε εγκύους.


Πρόγνωση

Ο έρπης ζωστήρας υποχωρεί εντός 2-3 εβδομάδων και σπανίως υποτροπιάζει. Αν ο ιός προσβάλλει τα νεύρα που ελέγχουν τις κινήσεις του σώματος (κινητικά νεύρα), ενδέχεται να εμφανίσει ο ασθενής παροδική ή μόνιμη μυϊκή αδυναμία ή παράλυση.


Επιπλοκές

Σε ορισμένες περιπτώσεις ο πόνος στην περιοχή της βλάβης μπορεί να διαρκεί για μήνες ή και χρόνια. Η κατάσταση αυτή ονομάζεται μεθερπητική νευραλγία και προκύπτει από την καταστροφή των προσβεβλημένων νεύρων. Ο πόνος κυμαίνεται από ήπιος μέχρι έντονος. Η μεθερπητική νευραλγία είναι πιθανότερο να εκδηλωθεί σε άτομα άνω των 60 ετών.

Άλλες επιπλοκές περιλαμβάνουν:

• νέα προσβολή έρπητα ζωστήρα
• τύφλωση (σε οφθαλμικό έρπητα ζωστήρα)
• απώλεια ακοής
• διασπορά της λοίμωξης, συμπεριλαμβανομένης της πρόκλησης εγκεφαλίτιδας ή σήψης, σε ασθενείς με ανοσοανεπάρκεια
• βακτηριακή επιμόλυνση του δέρματος
• σύνδρομο Ramsey Hunt στην περίπτωση που προσβληθούν νεύρα του προσώπου.

Πότε να επικοινωνήσετε με τον ιατρό σας

Αποταθείτε στον ιατρό σας αν εκδηλώσετε συμπτώματα έρπητα ζωστήρα, ιδιαίτερα στην περίπτωση που έχετε εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα ή επί παράτασης και επιδείνωσης των συμπτωμάτων. Ο οφθαλμικός έρπης ζωστήρας μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμη απώλεια όρασης αν δεν αντιμετωπισθεί έγκαιρα.


Πρόληψη

Αποφεύγετε την επαφή με το κηλιδοβλατιδώδες και φυσαλιδώδες εξάνθημα πασχόντων από έρπητα ζωστήρα, αν δεν έχετε ποτέ νοσήσει από ανεμοβλογιά ή δεν έχετε εμβολιασθεί για αυτήν.

Το εμβόλιο κατά του ιού της ανεμοβλογιάς-έρπητα ζωστήρα συστήνεται σε εφήβους ή ενήλικες που δεν έχουν ποτέ προσβληθεί από τον ιό. Ιατρικές μελέτες έχουν καταδείξει ότι οι ενήλικες μεγαλύτερων ηλικιών που εμβολιάζονται έχουν λιγότερες πιθανότητες επιπλοκών του έρπητα ζωστήρα. Ενήλικα άτομα άνω των 60 πρέπει να υπόκεινται σε εμβολιασμό ρουτίνας.

Ορισμός

Εμπύημα είναι η συγκέντρωση πύου μεταξύ πνευμόνων και θωρακικού τοιχώματος (πλευρικό διάστημα).


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Το εμπύημα προκαλείται από μόλυνση που εξαπλώνεται από τους πνεύμονες και οδηγεί σε συσσώρευση πύου στο πλευρικό διάστημα.
Η ποσότητα του μολυσμένου υγρού που δημιουργείται, πιέζει τους πνεύμονες.

Στους παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνονται:

• Πνευμονία που οφείλεται σε βακτήριο
• Πνευμονικό απόστημα
• Χειρουργική επέμβαση στον θώρακα
• Χτύπημα ή τραυματισμός του θώρακα

Σε σπάνιες περιπτώσεις, εμπύημα μπορεί να προκληθεί από βελόνα που εισάγεται στον θώρακα κατά τη διάρκεια παρακέντησης (θωρακοκέντηση).


Συμπτώματα

• Πόνος στον θώρακα
• Ξηρός βήχας
• Υπερβολική εφίδρωση, ιδιαίτερα τη νύχτα
• Πυρετός και ρίγη
• Γενική αδιαθεσία και κακουχία
• Δύσπνοια
• Αθέλητη απώλεια βάρους

Ενδείξεις και εξετάσεις

Ο γιατρός σας θα σας ακροαστεί στο στήθος με το στηθοσκόπιο και μπορεί να διαπιστώσει μειωμένους ήχους αναπνοής ή να ακούσει θορύβους τριβής.

Στις διαγνωστικές εξετάσεις περιλαμβάνονται:

• Ακτινογραφία θώρακα
• Αξονική τομογραφία θώρακα
• Ανάλυση κατά Γκραμ και καλλιέργεια πλευρικού υγρού
• Θωρακοκέντηση

Θεραπεία

Ο σκοπός της θεραπείας είναι να αντιμετωπιστεί η μόλυνση και να αφαιρεθεί η συγκέντρωση πύου από τους πνεύμονες. Για την αντιμετώπιση της μόλυνσης χορηγούνται αντιβιοτικά.

Ο γιατρός θα χρησιμοποιήσει καθετήρα για να παροχετεύσει πλήρως το πύον. Ενδεχομένως χρειάζεται να αφαιρεθεί το περίβλημα του πνεύμονα (αποφλοίωση) από χειρουργό, σε περίπτωση που ο πνεύμονας δεν έχει χώρο να διαστέλλεται κανονικά.


Πρόγνωση

Όταν το εμπύημα περιπλέκει ήδη υπάρχουσα πνευμονία, ο κίνδυνος μόνιμης βλάβης στον πνεύμονα και θανάτου αυξάνεται. Οι ασθενείς θα χρειαστούν μακροχρόνια θεραπεία με αντιβίωση και τακτική αφαίρεση υγρού. Ωστόσο, οι περισσότεροι άνθρωποι αναρρώνουν πλήρως από το εμπύημα.


Επιπλοκές

• Πλευρική πάχυνση
• Μειωμένη πνευμονική λειτουργία

Πότε να απευθυνθείτε στον γιατρό σας

Απευθυνθείτε στον γιατρό σας αν αναπτύξετε συμπτώματα εμπυήματος.


Πρόληψη

Η άμεση και αποτελεσματική αντιμετώπιση των μολύνσεων των πνευμόνων μπορεί να προλάβει ορισμένες περιπτώσεις εμπυήματος.

Ορισμός

Η τροφική δηλητηρίαση είναι το αποτέλεσμα κατανάλωσης μολυσμένης τροφής από διάφορους οργανισμούς ή τοξίνες. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η τροφική δηλητηρίαση προκύπτει από κοινά βακτήρια, όπως ο Staphylococcus ή η E. Coli


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Η τροφική δηλητηρίαση μπορεί να εμφανιστεί μεμονωμένα, σε ένα άτομο ή να εμφανιστεί ξαφνικά σε μια ομάδα ατόμων, τα οποία όλα έχουν καταναλώσει την ίδια μολυσμένη τροφή.

Κρούσματα τροφικής δηλητηρίασης εμφανίζονται αρκετά συχνά στα κυλικεία σχολείων, στα πικνίκ και σε μεγάλες κοινωνικές εκδηλώσεις κι αυτό διότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, η τροφή παραμένει εκτός ψυγείου για αρκετό χρόνο ή δεν τηρούνται οι κανόνες υγιεινής στην προετοιμασία του φαγητού. Σε άλλες περιπτώσεις, η τροφική δηλητηρίαση προκύπτει από την κατανάλωση μη καλά ψημένου κρέατος, γαλακτοκομικών προϊόντων ή τροφών που περιέχουν μαγιονέζα (για παράδειγμα λαχανοσαλάτα ή πατατοσαλάτα) κι έχουν παραμείνει εκτός ψυγείου για πολύ ώρα.

Αίτια τροφικής δηλητηρίασης είναι:

• Βακτήριο Bacillus cereus
• Aλλαντίαση
• Βακτήριο Campylobacter
• Χολέρα
• Βακτηριακή εντερίτιδα (E. Coli)
• Δηλητηρίαση από ψάρια
• Μικρόβιο Listeria
• Δηλητηρίαση από μανιτάρια
• Βακτηρίδιο Salmonella
• Βακτηρίδιο Shigella
• Βακτηρίδιο Yersinia

Η αλλαντίαση αποτελεί μια σοβαρότατη περίπτωση τροφικής δηλητηρίασης, η οποία μπορεί να αποδειχθεί και νοσηρή. Προκύπτει από την ακατάλληλη κατ’ οίκον κονσερβοποίηση.

Τα βρέφη και οι ηλικιωμένοι διατρέχουν τον υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης τροφικής δηλητηρίασης. Ωστόσο υψηλό κίνδυνο διατρέχουν κι όλοι όσοι:

• Αντιμετωπίζουν μια σοβαρή παθολογική κατάσταση, όπως μια νεφρική πάθηση ή σακχαρώδη διαβήτη
• Έχουν αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα

Οι εγκυμονούσες και οι γυναίκες που θηλάζουν οφείλουν να είναι ιδιαίτερα προσεκτικές προς αποφυγή τροφικής δηλητηρίασης


Συμπτώματα

Ο χρόνος εμφάνισης των συμπτωμάτων, εξαρτάται από τον τύπο της τροφικής δηλητηρίασης, συνήθως όμως κυμαίνεται από 2 – 6 ώρες μετά τη λήψη της μολυσμένης τροφής. Ο χρόνος αυτός μπορεί να είναι περισσότερος (ακόμη και κάποιες μέρες) ή λιγότερος, αναλόγως πάντα την αιτία πρόκλησης της δηλητηρίασης.

Τα πιθανά συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Κράμπες στην κοιλιακή χώρα
• Διάρροια (ενδέχεται να είναι αιματηρή)
• Πυρετός και ρίγος
• Κεφαλαλγία
• Ναυτία κι έμετος
• Αδυναμία / κακουχία (μπορεί να λάβει πολύ σοβαρή μορφή και να οδηγήσει σε παράλυση των αναπνευστικών μυών, όπως στην περίπτωση της αλλαντίασης)

Σημεία κι εξετάσεις

Ο ιατρός σας θα προβεί σε φυσική εξέταση για την πιθανή ανάδειξη σημείων τροφικής δηλητηρίασης, όπως ευαισθησία στην κοιλιακή χώρα κι αφυδάτωση. Θα λάβει επίσης το ιστορικό σας αναφορικά με τις τροφές που καταναλώσατε προσφάτως.

Πιθανές εξετάσεις για την ανάδειξη της αιτίας είναι:

• Αιματολογικές
• Ανάλυση υπολειμμάτων τροφής
• Εξετάσεις κοπράνων
• Ανάλυση εμέτου

Ακόμη κι αντιμετωπίζετε τροφική δηλητηρίαση, οι παραπάνω εξετάσεις ενδέχεται να μην είναι διαγνωστικές.

Αν ο ασθενής παρουσιάζει βαρύτατη κλινική εικόνα, κάτι που συμβαίνει σπάνια, ο ιατρός ίσως χρειαστεί να προβεί στα ακόλουθα:

• Ενδοσκοπική εξέταση του ορθού με τη χρήση ενός λεπτού εργαλείου, σα σωλήνα που τοποθετείται εντός του ορθού προς εντοπισμό της πηγής αιμορραγίας ή λοίμωξης (σιγμοειδοσκόπηση)
• Εξέταση ηλεκτρικής δραστηριότητας των μυών (ηλεκτρομυογράφημα), για να ελεγχθεί αν ο ασθενής πάσχει από αλλαντίαση
• (Οσφυονωτιαία παρακέντηση) λήψη υγρού από τη σπονδυλική στήλη, σε περίπτωση που ο ασθενής παρουσιάζει σημεία διαταραχής του νευρικού συστήματος

Θεραπεία

Συνήθως η νόσος ιάται αυτόματα μέσα σε μερικές ημέρες. Στόχος της θεραπευτικής αγωγής είναι η ανακούφιση των συμπτωμάτων και η αποφυγή της αφυδάτωσης.

• Αποφύγετε τη λήψη στέρεων τροφών, μέχρι την πλήρη αποδρομή της διάρροιας κι αποφύγετε γαλακτοκομικά προϊόντα, τα οποία μπορούν να επιδεινώσουν τη διάρροια (οφειλόμενη σε προσωρινή δυσανεξία στη λακτόζη)
• Πίνετε υγρά (εξαιρουμένου του γάλατος και ποτών που περιέχουν καφεΐνη) προς αντικατάσταση των απολεσθέντων υγρών από τη διάρροια και τον έμετο
• Δώσετε στα παιδιά σας συμπλήρωμα ηλεκτρολυτών που διατίθεται στα φαρμακεία

Αν ασθενής παρουσιάσει διάρροια κι αδυνατεί να λάβει υγρά (λόγω της ναυτίας για παράδειγμα ή του εμέτου), ίσως χρειαστεί ενδονοσοκομειακή περίθαλψη και ενδοφλέβια λήψη υγρών. Η κατάσταση αυτή είναι ιδιαίτερα συχνή όσον αφορά τα παιδιά.

Σε περίπτωση που λαμβάνεται διουρητικά, οφείλετε να αντιμετωπίσετε με προσοχή τη διάρροια. Συμβουλευτείτε τον ιατρό σας – μπορεί να χρειαστεί η διακοπή λήψης διουρητικών. Προτού αλλάξετε ή διακόψετε τη φαρμακευτική αγωγή που λαμβάνετε, συμβουλεύεστε πάντα τον ιατρό σας, ο οποίος θα σας δώσει συγκεκριμένες οδηγίες.

Για τους κοινούς τύπους τροφικής δηλητηρίασης, ο ιατρό σας ΔΕ θα σας συνταγογραφήσει αντιβιοτική αγωγή.

Αν έχετε καταναλώσει τοξίνες από μανιτάρια ή οστρακοειδή, θα χρειαστείτε άμεση ιατρική περίθαλψη. Στα επείγοντα, ο ιατρός θα προβεί σε πλύση στομάχου κι απομάκρυνση της τοξίνης.



Πρόγνωση

Οι περισσότεροι ασθενείς που αντιμετωπίζουν έναν από τους κοινούς τύπους τροφικής δηλητηρίασης, επανέρχονται πλήρως μέσα σε 12 – 48 ώρες. Μπορεί να εμφανιστούν σοβαρές επιπλοκές, οι οποίες όμως προέρχονται από συγκεκριμένους τύπους τροφικής δηλητηρίασης.


Επιπλοκές

Η αφυδάτωση αποτελεί τη πιο συνηθέστερη επιπλοκή και μπορεί να επέλθει από οποιαδήποτε τροφική δηλητηρίαση.

Λιγότερο συχνές, αλλά πιο σοβαρές επιπλοκές είναι:

• Αρθρίτιδα (Salmonella, Yersinia)
• Διαταραχές αιμορραγίας (E. coli κι άλλα βακτήρια)
• Θάνατος (από μανιτάρια, κάποιες δηλητηριάσεις από ψάρια ή αλλαντίαση)
• Νεφρικές διαταραχές (Shigella, E. coli)
• Διαταραχές του νευρικού συστήματος (αλλαντίαση, Campylobacter)
• Περικαρδίτιδα (Salmonella)
• Αναπνευστική δυσχέρεια, συμπεριλαμβανομένου της ανάγκης τεχνικής υποστήριξης αναπνοής (αλλαντίαση)

Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό

Καλέστε τον ιατρό σας αν παρουσιάσετε:

• διάρροια που επιμένει άνω των 2 – 3 ημερών
• πρόσμιξη αίματος στα κόπρανα
• διάρροια, ναυτία ή έμετο και λαμβάνετε διουρητικά
• διάρροια κι αδυνατείτε να λάβετε υγρά λόγω ναυτίας ή εμέτου
• πυρετό άνω των 38,3˚ C

Καλέστε το 166 ή το ΕΚΑΒ αν:

• έχετε υπερβολική αιμορραγία ή τα κόπρανά σας είναι πολύ σκουρόχρωμα ή μαύρα
• έχετε δυσκολίες αναπνοής
• εμφανίσετε συμπτώματα νευρικής διαταραχής, όπως αδυναμία, διπλωπία, δυσκολίες ομιλίας ή παράλυση
• εμφανίσετε σημεία αφυδάτωσης (δίψα, ζάλη, τάση λιποθυμίας, αίσθηση ελαφρύς κεφαλής)
• έχετε δυσκολίες κατάποσης
• έχετε πιθανή τροφική δηλητηρίαση από μανιτάρια, ψάρια ή αλλαντίαση
• ο ρυθμός ης καρδιάς σας είναι παραλείπων, ταχύς ή αισθητός

Πρόληψη

Προς αποφυγή τροφικής δηλητηρίασης, λάβετε τα παρακάτω μέτρα κατά την προετοιμασία του φαγητού:

• Πλύνετε καλά τα χέρια σας, τα πιάτα και τα οικιακά σκεύη
• Χρησιμοποιήστε ένα θερμόμετρο όταν μαγειρεύετε. Μαγειρέψετε το βόειο κρέας τουλάχιστον στους 70˚C, τα πουλερικά στους 80˚C και τα ψάρια στους 60˚C
• ΜΗΝ τοποθετείτε το κρέας ή το ψάρι στο ίδιο σκεύος, που προηγουμένως ήταν τοποθετημένο ωμό, εκτός κι το σκεύος έχει πλυθεί πλήρως
• Διατηρείτε την τροφή που δε θα καταναλώσετε άμεσα, εντός ψυγείου. Ρυθμίστε τη θερμοκρασία του ψυγείου στους 4,5˚C περίπου και τον καταψύκτη στους -17˚C ή και χαμηλότερα. ΜΗΝ καταναλώσετε κρέας, πουλερικά ή ψάρια, τα οποία δεν ήταν μαγειρεμένα και παρέμειναν στο ψυγείο πέραν των 1 -2 ημερών
• ΜΗΝ καταναλώνετε ληγμένες τροφές, συσκευασμένες τροφές με χαλασμένη συσκευασία ή κονσέρβες που είναι φουσκωμένες ή έχουν χτυπήματα
• ΜΗΝ καταναλώνετε τροφές που έχουν ασυνήθιστη οσμή ή παράξενη γεύση

Άλλα μέτρα που οφείλεται να λάβετε:

• Αν φροντίζετε μικρά παιδιά, πλύνετε καλά και συχνά τα χέρια σας και πετάτε προσεκτικά τις πάνες, έτσι ώστε τα βακτήρια να μην διασκορπιστούν σε άλλες επιφάνειες ή άτομα
• Αν κονσερβοποιείτε τροφές κατ’ οίκον, σιγουρευτείτε ότι ακολουθείτε τις κατάλληλες τεχνικές κονσερβοποίησης, προς αποφυγή της αλλαντίασης
• ΜΗ δίνετε μέλι σε παιδιά κάτω του 1 έτους
• ΜΗΝ τρώτε άγρια μανιτάρια
• Αν ταξιδεύετε σε περιοχές που οι τροφές ενδέχεται να έχουν επιμολυνθεί, καταναλώστε μόνον ζεστή, φρέσκια μαγειρεμένη τροφή. Πίνετε νερό, μόνον αφού έχει βραστεί. ΜΗΝ καταναλώνετε ωμά λαχανικά ή μη ξεφλουδισμένα φρούτα
• ΜΗΝ καταναλώνετε οστρακοειδή που έχουν εκτεθεί σε «κόκκινες παλίρροιες»
• Αν είστε έγκυος ή αν έχετε χαμηλό ανοσοποιητικό σύστημα, ΜΗΝ καταναλώνετε μαλακό τυρί, ιδίως εισαγόμενο από χώρες εκτός των Η.Π.Α.

Αν αντιμετωπίζετε τροφική δηλητηρίαση, ενημερώστε τα άτομα που ενδέχεται να κατανάλωσαν την ίδια τροφή με εσάς, για την κατάστασή σας. Αν υποπτεύεστε ότι η μολυσμένη τροφή, είναι τροφή που αγοράσατε από τοπικό κατάστημα ή καταναλώσατε σε κάποιο εστιατόριο, ενημερώστε τους υπευθύνους τους καταστήματος / εστιατορίου, καθώς και το τοπικό κέντρο υγείας.

Ορισμός

Εκκολπωματίτιδα είναι η φλεγμονή ανώμαλων θυλάκων (εκκολπωμάτων) που σχηματίζονται στο τοίχωμα των εντέρων. Οι θύλακες αυτοί απαντώνται συνήθως στο παχύ έντερο (κόλον). Η παρουσία των θυλάκων αυτή καθαυτή ονομάζεται εκκολπωμάτωση.


Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Τα εκκολπώματα είναι προεξέχοντες θύλακες, μικρές προβολές προς τα έξω, του εσωτερικού τοιχώματος και μπορούν να αναπτυχθούν σε οποιοδήποτε σημείο του εντέρου. Δημιουργούνται συχνότερα στο παχύ έντερο, ειδικά στο σιγμοειδές κόλον, το χαμηλότερο σημείο του παχέος εντέρου.

Τα εκκολπώματα εμφανίζονται συχνότερα μετά από την ηλικία των 40 χρόνων. Όταν προκαλείται φλεγμονή των εκκολπωμάτων, τότε έχουμε εκκολπωματίτιδα. Πιστεύεται ότι τα εκκολπώματα αναπτύσσονται εξαιτίας των πιέσεων στα τοιχώματα του παχέος εντέρου. Η μεγάλη πίεση που ασκείται στο τοίχωμα του παχέος εντέρου αναγκάζει τους θύλακες στο εσωτερικό του εντέρου να διογκωθούν προς τα έξω στα αδύνατα σημεία του εντέρου που περιβάλλουν αιμοφόρα αγγεία.

Η εκκολπωμάτωση είναι πολύ συνήθης. Εμφανίζεται σε περισσότερους από τους μισούς Αμερικανούς μετά την ηλικία των 60. Μόνο ένα μικρό ποσοστό των ανθρώπων αυτών θα αναπτύξει εκκολπωματίτιδα.

Η εκκολπωματίτιδα προκαλείται από φλεγμονή, ή (μερικές φορές) από ένα μικρό σχίσιμο στο εκκόλπωμα. Εάν το σχίσιμο είναι μεγάλο, μπορεί να επιτρέψει τη διέλευση των κοπράνων στην κοιλιακή κοιλότητα, προκαλώντας εκταταμένη μόλυνση (απόστημα) ή φλεγμονή στην κοιλιά.
Παράγοντες κινδύνου για εκκολπωμάτωση είναι μεταξύ άλλων η μεγάλη ηλικία και η φτωχή σε φυτικές ίνες διατροφή.


Συμπτώματα

• Ο κοιλιακός πόνος, συνήθως χαμηλά αριστερά στην κοιλιά αλλά μπορεί και οπουδήποτε στην κοιλιά
• Ρίγη
• Πυρετός
• Ναυτία
• Εμετός
• Απώλεια βάρους

Ενδείξεις και εξετάσεις

Εξετάσεις από τις οποίες μπορεί να διαγνωστεί εκκολπωματίτιδα είναι:

• Ψηλάφηση της κοιλιάς
• Αξονική τομογραφία
• Υψηλές τιμές λευκών αιμοσφαιρίων

Θεραπεία

Η οξεία εκκολπωματίτιδα θεραπεύεται με αντιβιοτικά.

Το σημείο του παχέος εντέρου με τα εκκολπώματα μπορεί να πρέπει να αφαιρεθεί με χειρουργική επέμβαση, στις εξής περιπτώσεις:

• Απόστημα
• Διάτρηση του παχέος εντέρου
• Συρίγγιο (ανώμαλη επικοινωνία μεταξύ διαφόρων σημείων του παχέος εντέρου ή του παχέος εντέρου με άλλο σημείο του σώματος)
• Επαναλαμβανόμενες κρίσεις εκκολπωματίτιδας

Αφού έχει αντιμετωπιστεί η οξεία μόλυνση, η κατανάλωση τροφίμων υψηλής περιεκτικότητας σε φυτικές ίνες και η χρήση προσθετικών όγκου όπως το ψύλλιο βοηθούν στη μείωση της πιθανότητας εκκολπωματίτιδας ή άλλων συμπτωμάτων.


Πρόγνωση

Συνήθως, πρόκειται για μια ήπια πάθηση που ανταποκρίνεται καλά στη θεραπεία.


Επιπλοκές

• Δημιουργία αποστήματος
• Στένωση του παχέος εντέρου ή δημιουργία συριγγίων
• Διάτρηση του παχέος εντέρου που οδηγεί σε περιτονίτιδα

Πότε να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας

Επικοινωνήστε με τον γιατρό σας εάν εμφανίσετε συμπτώματα εκκολπωματίτιδας. Επικοινωνήστε επίσης αν πάσχετε από εκκολπωματίτιδα και είτε τα συμπτώματα επιδεινώνονται είτε εκδηλώνονται νέα συμπτώματα.


Πρόληψη

Μια διατροφή υψηλής περιεκτικότητας σε φυτικές ίνες μπορεί να αποτρέψει την εκκολπωμάτωση. Ορισμένοι γιατροί συνιστούν στους ασθενείς με ιστορικό εκκολπωματίτιδας να αποφεύγουν τα καρύδια και τους καρπούς. Εντούτοις, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να στηρίζει τη θεωρία ότι κάτι τέτοιο αποτρέπει την ασθένεια.

Ορισμός

Επιδιδυμίτιδα είναι το πρήξιμο (φλεγμονή) της επιδιδυμίδας, δηλαδή του σωλήνα που συνδέει τον όρχι με τον ορχικό πόρο.


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Η επιδιδυμίτιδα είναι συνηθέστερη στους νέους άντρες 19 – 35 χρόνων. Είναι από τις κυριότερες αιτίες εισαγωγής σε νοσοκομείο στον στρατό.

Η επιδιδυμίτιδα προκαλείται συνήθως με τη μετάδοση κάποιου μικροβίου από την ουρήθρα ή την ουροδόχο κύστη. Οι πιο κοινές μολύνσεις που προκαλούν την ασθένεια αυτή στα νέα άτομα ετεροφυλόφιλων είναι η βλεννόρροια και τα χλαμύδια. Στα παιδιά και τους ηλικιωμένους αντίστοιχα, η εντερίτιδα Ε. και άλλες τέτοιες μολύνσεις είναι τα πιο συνήθη. Το ίδιο ισχύει και για τους ομοφυλόφιλους άντρες.

Η φυματίωση μπορεί να εκδηλωθεί ως επιδιδυμίτιδα. Την ασθένεια μπορεί να την προκαλέσουν και άλλα μικρόβια (όπως το ουρεόπλασμα).

Η επιδιδυμίτιδα οφείλεται κάποιες φορές και στη χρήση ενός φαρμάκου, της αμιοδαρόνης, που χορηγείται για τις καρδιακές αρρυθμίες. Ο κίνδυνος εκδήλωσης επιδιδυμίτιδας αυξάνει και με τα ακόλουθα:

• Να μην υπάρχει περιτομή
• Πρόσφατη χειρουργική επέμβαση ή ιστορικό ανωμαλίας στην κατασκευή της ουρικής οδού
• Τακτική χρήση καθετήρα
• Σεξουαλική επαφή με περισσότερους από έναν συντρόφους χωρίς χρήση προφυλακτικού

Συμπτώματα

Η επιδιδυμίτιδα μπορεί να αρχίσει με χαμηλό πυρετό, ρίγη και αίσθημα βάρους στον όρχι. Ο όρχις γίνεται όλο και πιο ευαίσθητος στην πίεση.

Άλλα συμπτώματα είναι:

• Αίμα στο σπέρμα
• Εκκρίσεις από την ουρήθρα (την οπή στην άκρη του πέους)
• Δυσφορία χαμηλά στην κοιλιά ή στη λεκάνη
• Πυρετός
• Πόνος στη βουβωνική χώρα
• Όζος στον όρχι
• Πόνος κατά την εκσπερμάτωση
• Πόνος ή κάψιμο κατά την ούρηση
• Επώδυνο πρήξιμο του οσχέου (διόγκωση της επιδιδυμίδας)
• Ευαίσθητος, πρησμένος βουβώνας στην πλευρά που πάσχει
• Πόνος στον όρχι, που επιδεινώνεται κατά την κένωση

Ενδείξεις και εξετάσεις

Η φυσική εξέταση διαπιστώνει μια κόκκινη, ευαίσθητη, και μερικές φορές πρησμένη μάζα στην πάσχουσα πλευρά του οσχέου. Η ευαισθησία παρατηρείται σε μια μικρή περιοχή του όρχεως στο σημείο που συνδέεται με την επιδιδυμίδα.

Οι λεμφαδένες στη βουβωνική χώρα μπορεί να εμφανίζονται διογκωμένοι και να υπάρχουν εκκρίσεις από το πέος. Η πρωκτική εξέταση μπορεί να διαπιστώσει ότι ο προστάτης είναι διογκωμένος ή ευαίσθητος στην πίεση.

Εξετάσεις που μπορούν να γίνουν:

• Γενική εξέταση αίματος
• Υπερηχογράφημα Doppler
• Σπινθηρογράφημα όρχεων
• Ανάλυση και καλλιέργεια ούρων (μπορεί να χρειαστεί να δώσετε διαφορετικά δείγματα, αρχικής ροής, μέσης ροής και μετά από μασάζ του προστάτη)
• Εξέταση για χλαμύδια ή βλεννόρροια

Σημαντικό είναι να διαχωριστεί η ασθένεια αυτή από τη συστροφή του όρχεως. Η συστροφή του όρχεως αποτελεί επείγον ιατρικό περιστατικό και πρέπει να αντιμετωπίζεται με χειρουργική επέμβαση το ταχύτερο.

Θεραπεία

Ο γιατρό σας θα ορίσει τα φάρμακα για την αντιμετώπιση της μόλυνσης. Οι σεξουαλικά μεταδιδόμενες μολύνσεις απαιτούν συγκεκριμένα αντιβιοτικά. Τη θεραπεία πρέπει να την κάνουν και οι σεξουαλικοί σύντροφοί σας. Μπορεί να χρειαστείτε παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη φάρμακα.

Η αντιμετώπιση της επιδιδυμίτιδας που προκαλείται από την αμιοδαρόνη είναι η χορήγηση χαμηλότερης δόσης του φαρμάκου ή η αλλαγή του φαρμάκου.

Συνιστάται ανάπαυση στο κρεβάτι, ανασήκωμα και εφαρμογή παγοκύστης κάτω από το όσχεο. Είναι πολύ σημαντικό να επισκεφθείτε ξανά τον γιατρό σας, ο οποίος και θα διαπιστώσει αν έχει υποχωρήσει τελείως η μόλυνση.


Πρόγνωση

Η επιδιδυμίτιδα συνήθως βελτιώνεται με τη χορήγηση αντιβιοτικών, ενώ δεν παρατηρείται μείωση των σεξουαλικών ή αναπαραγωγικών δυνατοτήτων. Εντούτοις, είναι σύνηθες η ασθένεια να επανέρχεται.

Εάν δεν αντιμετωπιστεί θεραπευτικά, ή σε ορισμένες άλλες περιπτώσεις, η ασθένεια μπορεί να μετατραπεί σε χρόνια. Στις χρόνιες περιπτώσεις, δεν υπάρχει συνήθως διόγκωση, υπάρχει όμως πόνος.


Επιπλοκές

Στις επιπλοκές περιλαμβάνονται:

• Απόστημα στο όσχεο
• Χρόνια επιδιδυμίτιδα
• Δερματικό οσχεϊκό συρίγγιο
• Νέκρωση του ορχικού ιστού λόγω μη αιμάτωσης (ορχικό έμφραγμα)
• Στειρότητα

Ο οξύς πόνος στο όσχεο είναι επείγον ιατρικό περιστατικό. Πρέπει να εξεταστεί από γιατρό αμέσως.


Πότε να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας

Καλέστε τον γιατρό σας εάν αναπτύξετε συμπτώματα επιδιδυμίτιδας. Πηγαίνετε στα επείγοντα περιστατικά νοσοκομείου ή καλέστε το 166 εάν νιώσετε πόνο στους όρχεις ξαφνικά ή μετά από τραυματισμό.


Πρόληψη

Μπορείτε να αποτρέψετε τις επιπλοκές της επιδιδυμίτιδας αναζητώντας έγκαιρη διάγνωση και κάνοντας την κατάλληλη θεραπεία για τη μόλυνση που την προκάλεσε.

Ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει τη λήψη αντιβιοτικών πριν από μια χειρουργική επέμβαση που ενέχει κίνδυνο επιδιδυμίτιδας. Το ασφαλές σεξ (επαφή με έναν μόνο σύντροφο κάθε φορά και με χρήση προφυλακτικού) μπορεί να βοηθήσει στην αποτροπή της επιδιδυμίτιδας που προκαλείται από σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες.

Ορισμός

Ιογενής γαστρεντερίτις ονομάζεται η φλεγμονή του στομάχου και του εντέρου, που οφείλεται σε ιό. Η λοίμωξη μπορεί να οδηγήσει σε διαρροϊκές κενώσεις κι έμετο. Αποκαλείται κάποιες φορές και «γρίπη του στομάχου».


Εναλλακτικοί ορισμοί

Ρετροϊογενής λοίμωξη, Ιός του Norwalk, Γαστρεντερίτιδα – ιογενής, Γρίπη του στομάχου.


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Η ιογενής γαστρεντερίτις αποτελεί μία από τις κύριες αιτίες πρόκλησης κρίσιμης διάρροιας, τόσο σε ενήλικες, όσο και σε παιδιά. Αρκετοί είναι οι τύποι ιών που μπορούν να οδηγήσουν σε γαστρεντερίτιδα. Οι πιο συχνοί είναι:

• Astrovirus
• Αδενοϊός του εντέρου
• Norovirus (γνωστός κι ως ιός που μιμείται τον ιό Norwalk). Συναντάται συχνά σε παιδιά σχολικής ηλικίας.
• Ρετροϊός, που είναι και η πιο συχνή αιτία βαριάς γαστρεντερίτιδας στα παιδιά. Δύναται να προσβάλλει κι ενήλικες που έρχονται σε επαφή με προσβεβλημένα παιδιά. Συχνά, αναφέρονται κρούσματα σε κέντρα φύλαξης παιδιών.

Οι προαναφερόμενοι ιοί ανευρίσκονται, όχι σπάνια, σε μολυσμένες τροφές και πόσιμο νερό. Τα συμπτώματα της ιογενής γαστρεντερίτιδας κάνουν την εμφάνισή τους 4 με 48 ώρες μετά την έκθεση στη μολυσμένη τροφή ή νερό.

Αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης βαριάς γαστρεντερίτιδας, διατρέχουν οι ενήλικες νεαρής ηλικίας, οι ηλικιωμένοι, καθώς και οι ανοσοκατεσταλμένοι.


Συμπτώματα

• Μυϊκή σύσπαση της κοιλιακής χώρας
• Κοιλιακό άλγος
• Διάρροια
• Ναυτία
• Έμετος

Πρόσθετα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Ρίγη
• Υγρή/ ιδρωμένη επιδερμίδα
• Εκσεσημασμένη εφίδρωση
• Πυρετός
• Δυσκαμψία αρθρώσεων
• Απώλεια / ακράτεια κοπράνων
• Μυϊκό άλγος
• Πτωχή θρέψη
• Αιμορραγία ανωτέρου πεπτικού (με τον έμετο – σπάνια)
• Απώλεια σωματικού βάρους

Σημεία κι εξετάσεις

Ο ιατρός σας θα αναζητήσει σημεία ένδειξης αφυδάτωσης του σώματός σας. Αυτά περιλαμβάνουν:

• Ξηρή ή κολλώδης στοματική κοιλότητα
• Ληθαργική ή κωματώδη κατάσταση (σε βαριά αφυδάτωση)
• Υπόταση (χαμηλή αρτηριακή πίεση)
• Ολιγουρία ή πλήρης ανουρία; τα συμπηκνωμένα ούρα λαμβάνουν σκουρόχρωμη όψη
• Ευπίεστα σκαμμένα εντυπώματα στην κορυφή του κρανίου νηπίων (ανατομικό χαρακτηριστικό γνώρισμα στο κρανίο νηπίου γνωστή ως fontanelles)
• Απουσία δακρύων
• «Σκαμμένες» περικογχικές χώρες («σκαμμένα» μάτια)

Η εξέταση δείγματος κοπράνων αποσκοπεί στην ταυτοποίηση του συγκεκριμένου ιού, αν και στην ιογενής γαστρεντερίτιδα δεν εκτελείται απαραίτητα. Η καλλιέργεια κοπράνων ίσως αποβεί χρήσιμη για τη διαφοροδιάγνωση βακτηριακής αιτιολογίας των διαρροϊκών κενώσεων.


Θεραπεία

Στόχος της θεραπευτικής αγωγής αποτελεί η πρόληψη της αφυδάτωσης και η εξασφάλιση των απαραίτητων υγρών στον οργανισμό. Η απώλεια των υγρών και ηλεκτρολυτών (άλατα και μέταλλα) λόγω των διαρροϊκών κενώσεων ή εμέτων, οφείλεται να αναπληρώνεται με την πόση μεγάλων δόσεων υγρών. Ακόμη και αν είστε σε θέση να λάβετε κανονικά τροφή, οφείλετε να καταναλώσετε περίσσειες ποσότητες υγρών στα διαστήματα μεταξύ των γευμάτων.

• Παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας κι ενήλικες, μπορούν να καταναλώνουν ισοτονικά ποτά, όπως το Gatorade (ευρεία χρήση στον αθλητισμό), όχι όμως τα παιδιά μικρότερης ηλικίας. Αντιθέτως στη περίπτωσή τους, ικανοποιητικό αποτέλεσμα προσφέρουν διαλύματα αντικατάστασης υγρών και ηλεκτρολυτών όπως παγωμένα γλειφιτζούρια που διατίθενται σε καταστήματα πώλησης τροφίμων και φαρμακεία.
• ΜΗΝ καταναλώνετε χυμούς φρούτων (συμπεριλαμβανομένου χυμό μήλου), σόδες ή κόκα κόλα (με ή χωρίς ανθρακικό), Jell – O ή και τα δύο. Όλα τα παραπάνω περιέχουν μεγάλες ποσότητες ζάχαρης, η οποία επιδεινώνει τη διαρροϊκή κατάσταση, ενώ παράλληλα αδυνατούν να αναπληρώσουν τα απολεσθέντα μέταλλα.
• Πίνετε μικρές ποσότητες υγρών (2 – 4 oz) κάθε 30 – 60 λεπτά κι όχι βεβιασμένα μεγάλες ποσότητες εφ’ άπαξ, κάτι που θα προκαλούσε έπειξη προς έμετο. Για τα βρέφη ή τα πολύ μικρά παιδιά, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα κουταλάκι ή μια σύριγγα.
• Το μητρικό γάλα ή φόρμουλα μητρικού γάλατος (κατά την περίοδο θηλασμού), μπορεί να χορηγείται και παράλληλα με συμπληρωματικά υγρά. ΜΗΝ προχωράτε σε αντικατάσταση με γάλα σόγιας φόρμουλας.

Τροφές μπορούν να καταναλώνονται συχνά, σε μικρές ποσότητες όμως. Προτεινόμενες τροφές είναι:

• Δημητριακά, ψωμί, πατάτες, άπαχο κρέας
• Απλό γιαούρτι, μπανάνες, φρέσκα μήλα
• Λαχανικά

Άτομα που πάσχουν από διάρροια κι αδυνατούν να λάβουν υγρά από το στόμα, λόγω ναυτίας, προφανώς χρήζουν ενδοφλέβια χορήγηση υγρών. Κάτι τέτοιο συναντάται αρκετά συχνά στην περίπτωση μικρών παιδιών.

Τα αντιβιοτικά σκευάσματα δεν έχουν εφαρμογή στους ιούς.

Σκευάσματα μείωσης της συχνότητας και της ποσότητας των διαρροϊκών κενώσεων (αντιδιαρροϊκά σκευάσματα), οφείλονται να χορηγούνται μονάχα μετά από ιατρική συμβουλή. Δύναται να οδηγήσουν σε παράταση του χρόνου διάρκειας της διάρροιας. ΜΗΝ τα χορηγείται σε παιδιά, παρά μόνον κατόπιν ιατρικής εντολής.

Άτομα υπό διουρητική αγωγή, που εμφανίζουν διάρροια, ενδέχεται να τη διακόψουν σύμφωνα με ιατρική οδηγία, κυρίως κατά την οξεία φάσης της διαρροϊκής κατάστασης. Παρά ταύτα, ΜΗ διακόψετε τη φαρμακευτική αγωγή σας, προτού δε συμβουλευτείτε τον ιατρό σας.

Ο κίνδυνος για αφυδάτωση είναι πολύ μεγαλύτερος στα βρέφη και στα μικρά παιδιά, γι’ αυτό και οι γονείς οφείλουν να παρακολουθούν με προσοχή τον ακριβή αριθμό αλλαγών βρεγμένων πάνων του παιδιού τους, σε περίοδο ασθενείας του.

Πρόγνωση

Στην πλειοψηφία τους οι λοιμώξεις υποχωρούν αυτόματα. Τα παιδιά ωστόσο διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης σοβαρής παθολογικής κατάστασης λόγω αφυδάτωσης προκληθείσα από διάρροια.

Επιπλοκές

Ο ρετροϊός είναι υπεύθυνος για κρίσιμες καταστάσεις γαστρεντερίτιδας σε βρέφη και παιδιά νεαρής ηλικίας. Βαριά αφυδάτωση, ακόμη και θάνατος, είναι δυνατόν να επέλθει στις ηλικίες αυτές).


Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Καλέστε τον ιατρό σας αν η διάρροιά σας επιμένει για περισσότερο από μερικές ημέρες ή αν παρουσιάσετε σημεία αφυδάτωσης. Επίσης οφείλεται να επικοινωνήσετε με τον ιατρό σας στην περίπτωση που εσείς ή το παιδί σας εμφανίσει:

• Πρόσμιξη αίματος στα κόπρανα
• Σύγχυση
• Ζάλη
• Ξηρότητα στοματικής κοιλότητας
• Τάση λιποθυμίας
• Ναυτία
• Απουσία δακρύων
• Ανουρία για διάστημα άνω των 8 ωρών
• Εικόνα εμβάθυνσης των οφθαλμών
• Μαλακής σύστασης εντύπωμα στο κρανίου βρέφους (fontanelle)

Πρόληψη

Η πλειοψηφία των παθογόνων μικροοργανισμών μεταδίδονται με τα άπλυτα χέρια. Ο καλύτερος τρόπος πρόληψης της ιογενής γαστρεντερίτιδας είναι ο κατάλληλος χειρισμός τροφίμων και η προσεκτική πλύση των χεριών μετά τη χρήση τουαλέτας.

Διατίθενται για χορήγηση σε παιδιά, δύο είδη εμβολίων για ρετροϊούς. Ο εμβολιασμός έναντι των ρετροϊών συστήνεται από την Αμερικανική Παιδιατρική Ακαδημία. Το Rota Teq αποτελεί ένα από αυτά τα εμβόλια. Μια βαριά, ωστόσο, εντερική διαταραχή γνωστή ως εγκολεασμός, έχει αναφερθεί ως παρενέργεια σε μικρό αριθμό βρεφών που είχαν λάβει αυτό το εμβόλιο. Καλέστε άμεσα τον ιατρό σας αν το παιδί σας, μετά τη λήψη αυτού του εμβολίου, παρουσιάσει άλγος στομάχου, έμετο, διάρροια, πρόσμιξη αίματος στα κόπρανα ή αλλαγή των εντερικών συνηθειών.

Ορισμός

Η βακτηριακή γαστρεντερίτιδα είναι η φλεγμονή του στομάχου και του εντέρου, η οποία προκαλείται από βακτηρίδια.


Βλ. επίσης:

• Τροφική δηλητηρίαση

• Ιογενής γαστρεντερίτιδα

Εναλλακτικοί ορισμοί

Λοιμώδης διάρροια – βακτηριακή γαστρεντερίτιδα, Οξεία γαστρεντερίτιδα, Γαστρεντερίτιδα – βακτηριακή.


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Διάφοροι τύποι βακτηριδίων μπορούν να προκαλέσουν συμπτώματα που σχετίζονται με τη βακτηριακή γαστρεντερίτιδα, μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται:

• Campylobacter jejuni
• Clostridium
• E. coli
• Salmonella
• Shigella
• Σταφυλόκοκκος
• Yersinia

Ορισμένες πηγές μόλυνσης είναι:

• Προϊόντα άρτου
• Γαλακτοκομικά προϊόντα
• Η ακατάλληλη προετοιμασία τροφής
• Η κατανάλωση επαναζεστανόμενου κρέατος
• Θαλασσινά

Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν:

• Την κατανάλωση ακατάλληλα προετοιμασμένου φαγητού ή την πόση μολυσμένου νερού
• Ταξιδεύοντας ή κατοικώντας σε περιοχές με ελλιπείς εγκαταστάσεις υγιεινής

Κάθε χρόνο 1 στα 1.000 άτομα περίπου εμφανίζουν βακτηριακή γαστρεντερίτιδα.


Συμπτώματα

Κάθε βακτηριακός οργανισμός προκαλεί ελαφρώς διαφοροποιημένα συμπτώματα, με κοινό όμως σε όλους τη διάρροια. Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Κράμπες / μυϊκές συσπάσεις στην κοιλιακή χώρα
• Κοιλιακό άλγος
• Πρόσμιξη αίματος στα κόπρανα
• Απώλεια όρεξης
• Ναυτία κι έμετος

Σημεία κι εξετάσεις

• Εξέταση της τροφής για βακτήρια
• Καλλιέργεια κοπράνων – θετική για βακτήρια που προκαλούν τη λοίμωξη
• Λευκά αιμοσφαίρια στα κόπρανα

Η νόσος μπορεί να μεταβάλλει και τα αποτελέσματα των παρακάτω εξετάσεων:

• Περιττωματικό επίχρισμα
• Χρώση gram των κοπράνων

Θεραπεία

Η θεραπεία περιλαμβάνει την αντικατάσταση των υγρών και ηλεκτρολυτών (άλατα και μέταλλα) που χάνει ο οργανισμός κατά τη διάρκεια της διάρροιας. Σε σπάνιες περιπτώσεις, απαιτείται μετάγγιση αίματος.

Τα μέτρα αυτό-φροντίδας προς αποφυγή της αφυδάτωσης, περιλαμβάνουν:

• Την πόση διαλυμάτων ηλεκτρολυτών προς αντικατάσταση των απολεσθέντων υγρών κατά τη διάρροια
• Αποφυγή κατανάλωσης στέρεας τροφής έως την πλήρη αποδρομή της διάρροιας

Τα άτομα που εμφανίζουν διάρροια, κυρίως τα παιδιά, κι αδυνατούν να λάβουν υγρά λόγω ναυτίας, ίσως χρειαστούν ιατρική περίθαλψή κι ενδοφλέβια χορήγηση υγρών.

Σε περίπτωση που λαμβάνετε διουρητικά χάπια, ενδέχεται να διακόψετε τη λήψη των χαπιών, κατά τη διάρκεια οξύ επεισοδίου διάρροιας, σύμφωνα πάντα με τις οδηγίες του ιατρού σας.

Συμβουλευτείτε τον ιατρό σας πριν τη λήψη οποιουδήποτε αντιδιαρροϊκού φαρμακευτικού σκευάσματος.

Η αντιβιοτική και αντιμικροβιακή θεραπεία δεν αποτελεί θεραπεία εκλογής, παρά μόνον στην περίπτωση που η μόλυνση επεκταθεί κι σε άλλα συστήματα του οργανισμού.


Πρόγνωση

Συνήθως, η κλινική εικόνα παρουσιάζει βελτίωση μετά την αντικατάσταση των υγρών κι ηλεκτρολυτών, μέσα σε μία εβδομάδα. Αν και σε μεμονωμένες περιπτώσεις – σπάνια – έχουν αναφερθεί θάνατοι ή νεφρική ανεπάρκεια που σχετίζονται με τη βακτηριακή γαστρεντερίτιδα.

Ολοένα κι αυξάνονται τα κρούσματα, σε τοπικό επίπεδο, σοβαρής λοίμωξης με συγκεκριμένα μικροβιακά στελέχη του E. coli βακτηριδίου. Τα κρούσματα αυτά ενδέχεται να κρύβουν αυξημένο κίνδυνο, τόσο για τους ηλικιωμένους, όσο και για τα μικρά παιδιά.


Επιπλοκές

• Αρθρίτιδα
• Θάνατος (σπάνια)
• Αφυδάτωση
• Νεφρική ανεπάρκεια
• Σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου
• Χαμηλά επίπεδα ερυθρών (αναιμία)
• Συστημική λοίμωξη (που καταλαμβάνει σχεδόν όλο το σώμα)

Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό

Κλείστε ραντεβού με τον ιατρό σας σε περίπτωση που:

• Έχετε πρόσμιξη αίματος ή πύου στα κόπρανά σας ή αν τα κόπρανά σας είναι πολύ σκουρόχρωμα (μαύρα)
• Έχετε κοιλιακό άλγος, το οποίο δεν υποχωρεί έπειτα από μια εντερική κίνηση
• Έχετε συμπτώματα αφυδάτωσης
• Έχετε πυρετό άνω των 38,3˚C ή αν το παιδί σας έχει πυρετό άνω των 38˚C συνοδευόμενο από διάρροια
• Έχετε ταξιδέψει πρόσφατα σε ξένη χώρα κι εμφανίσατε διάρροια
• Εμφανίσατε διάρροια μετά την κατανάλωση τροφής μαζί με άτομα που εμφάνισαν επίσης διάρροια
• Ξεκινήσατε τη λήψη ενός νέου φαρμακευτικού σκευάσματος κι εμφανίσατε διάρροια
• Έχετε διάρροια που δε βελτιώνεται μετά από 5 ημέρες (2 ημέρες για βρέφος ή παιδί) ή επιδεινώνεται πριν το πέρας των 5 ημερών
• Το παιδί σας έχει έμετο για περισσότερο των 12 ωρών (αν πρόκειται για νεογνό κάτω των 3 μηνών, επικοινωνήστε άμεσα με τον ιατρό σας μόλις εμφανίσει διάρροια ή έμετο)

Πρόληψη

Η κατάλληλη διαχείριση, αποθήκευση και προετοιμασία της τροφής – σε συνδυασμό με σωστές εγκαταστάσεις / τεχνικές υγιεινής - θεωρούνται τα βασικότερα μέτρα πρόληψης.

Ορισμός

Ουρηθρίτιδα ονομάζεται η φλεγμονή της ουρήθρας (ανεξάρτητα από την αιτία πρόκλησής της ).

Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Η ουρηθρίτιδα μπορεί να προκληθεί από βακτηρίδια ή ιούς. Τα ίδια παθογόνα βακτηρίδια που είναι υπεύθυνα για λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος (E. coli), όπως και κάποια άλλα που είναι υπεύθυνα για σεξουαλικά μεταδιδόμενες νόσους (chlamydia, gonorrhea), δύναται να οδηγήσουν σε ουρηθρίτιδα. Οι ιογενείς ουρηθρίτιδες οφείλονται συνήθως στον απλό ιό του έρπη και τον κυτταρομεγαλοϊό.

Άλλα αιτία περιλαμβάνουν:

• Ευαισθησία στην χημική σύσταση σπερματοκτόνων ή αντισυλληπτικών προϊόντων (ζελέ), κρεμών ή αφρών
• Τραυματισμό

Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν:

• Υψηλού κινδύνου σεξουαλική συμπεριφορά (όπως πρωκτικό σεξ χωρίς τη χρήση προφυλακτικού)
• Ιστορικό σεξουαλικά μεταδιδόμενων νόσων
• Άνδρες ηλικίας 20 - 35 ετών
• Πολλαπλοί ερωτικοί σύντροφοι
• Νεαρές γυναίκες κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής τους ηλικίας

Συμπτώματα


Στους άνδρες:

• Πρόσμιξη αίματος στα ούρα ή στο σπέρμα
• Καυσαλγία κατά την ούρηση (δυσουρία)
• Πεϊκές εκκρίσεις
• Πυρετός (σπάνια)
• Συχνή ή οξεία έπειξη προς ούρηση
• Κνησμός, ευαισθησία ή οίδημα του πέους ή της βουβωνικής χώρας
• Άλγος κατά τη σεξουαλική επαφή ή την εκσπερμάτωση

Στις γυναίκες:

• Κοιλιακό άλγος
• Καύσος κατά την ούρηση
• Πυρετός με ρίγη
• Συχνή ή οξεία έπειξη προς ούρηση
• Πυελικό άλγος / άλγος υπογαστρίου
• Κολπικές εκκρίσεις

Σημεία κι εξετάσεις

Ο ιατρός οφείλει να προβεί σε φυσική εξέταση, που περιλαμβάνει στο άρρεν φύλο, την εξέταση της κοιλίας, της ουροδόχου κύστεως, του πέους και του όσχεου. Από την εξέταση αυτή πιθανόν να αναδειχθεί:

• Πεϊκή έκκριση
• Ευαισθησία και διόγκωση των λεμφαδένων της βουβωνικής χώρας
• Ευαισθησία και οίδημα του πέους

Επίσης απαιτείται και δακτυλική εξέταση του ορθού.

Στις γυναίκες, η φυσική εξέταση περιλαμβάνει την εξέταση της κοιλιακής και πυελικής χώρας. Πιθανά ευρήματα είναι:

• Εκκρίσεις της ουρήθρας
• Ευαισθησία του υπογαστρίου
• Ευαισθησία της μήτρας

Πιθανόν να διεξαχθούν οι ακόλουθες παρακλινικές εξετάσεις:

• Ποσοτικός προσδιορισμός ερυθρών (CBC) – συνολικός όγκος ερυθρών
• Εξέταση / προσδιορισμός της C – αντιδρώσας πρωτεΐνης
• Υπέρηχος πυέλου (στις γυναίκες μόνο)
• Εξέταση εγκυμοσύνης
• Γενική ούρων και ουροκαλλιέργεια
• Εξέταση ανίχνευσης της γονόρροιας, της χλαμύδια κι άλλων σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων.

Θεραπεία

Στόχοι της θεραπευτικής αγωγής είναι:

• Η βελτίωση των συμπτωμάτων
• Η πρόληψη μετάδοσης της νόσου / της λοίμωξης
• Η απομάκρυνση της αιτίας πρόκλησης της λοίμωξης

Η αντιβιοτική αγωγή οφείλει να είναι ανάλογη του αιτιοπαθογόνου βακτηριδίου και ενίοτε απαιτείται η ενδοφλέβια χορήγησής της. Συνήθως, χορηγείται παράλληλα και συμπληρωματική παυσίπονη αγωγή (συμπεριλαμβανόμενου του pyridium, με εκλεκτική δράση στο ουροποιητικό σύστημα).

Σε άτομα, υπό αγωγή για ουρηθρίτιδα, συνίσταται η αποφυγή σεξουαλικών επαφών ή έστω η χρήση προφυλακτικού κατά τη διάρκεια αυτών. Στην περίπτωση λοιμώδους αιτιοπαθογένειας της φλεγμονής, ο ερωτικός σύντροφος συνίσταται να λάβει κι αυτός θεραπευτική αγωγή.

Η αγωγή της ουρηθρίτιδας που οφείλεται σε κάκωση ή χημικό ερεθισμό, συνίσταται σε αποφυγή του ενοχοποιητικού παράγοντα πρόκλησης της κάκωσης ή του ερεθισμού.


Προσδοκίες

Με την έγκαιρη διάγνωση και την κατάλληλη αγωγή, η ουρηθρίτιδα ως επί το πλείστον, παρουσιάζει ίαση και μη ανάπτυξη επιπλοκών. Ωστόσο, δύναται να οδηγήσει και σε μόνιμη βλάβη της ουρήθρας (ουλώδης ιστική βλάβη που ονομάζεται ουρηθριτική στένωση), καθώς κι άλλων οργάνων του ουροποιητικού συστήματος, τόσο στους άνδρες, όσο και στις γυναίκες.


Επιπλοκές

Άνδρες με ουρηθρίτιδα διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης:

• Κυστίτιδας
• Επιδιδυμίτιδας
• Ορχίτιδας
• Πυελονεφρίτιδας
• Προστατίτιδας
• Ουρηθρικής στένωσης

Γυναίκες με ουρηθρίτιδα διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης:

• Τραχηλίτιδας
• Κυστίτιδας
• Έκτοπης κύησης
• Διαταραχές γονιμότητας
• Αποβολής
• Φλεγμονώδης νόσου της πυέλου (PID)
• Επιπλοκές κυήσεως
• Πυελονεφρίτιδας
• Σαλπιγγίτιδας (λοίμωξη των ωοθηκών)

Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Καλέστε τον ιατρό σας εάν παρουσιάσετε συμπτώματα ουρηθρίτιδας.


Πρόληψη

Κάποιες από τις αιτίες πρόκλησης της ουρηθρίτιδας μπορούν να αποτραπούν με τη σωστή ατομική / προσωπική υγιεινή, καθώς και με τη διατήρηση ασφαλής ερωτικής συμπεριφοράς, όπως τη μονογαμία (ύπαρξη ενός μόνου ερωτικού συντρόφου) και τη χρήση προφυλακτικού.

Ορισμός

Η λοίμωξη της ουροδόχου οδού (Λ.Ο.Ο.) πρόκειται για βακτηριακή λοίμωξη του ουροδόχου συστήματος. Το άρθρο αυτό αναφέρεται στη λοίμωξη της ουροδόχου οδού στα παιδιά.

Το ουροδόχο σύστημα περιλαμβάνει:

• Την ουροδόχο κύστη
• Τους νεφρούς
• Τους ουρητήρες – τους σωλήνες που μεταφέρουν ούρα από τον κάθε νεφρό στην ουροδόχο κύστη
• Την ουρήθρα – το σωλήνα που παροχετεύει εκτός της ουροδόχου κύστεως, τα ούρα

Βλ επίσης: Ουρολοίμωξη στους ενήλικες


Εναλλακτικοί ορισμοί

Λ.Ο.Ο. – παιδιά, Κυστίτιδα – παιδιά, Λοίμωξη ουροδόχου κύστεως – παιδιά, Νεφρική λοίμωξη - παιδιά, Πυελονεφρίτις - παιδιά


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Λοίμωξη της ουροδόχου οδού έχουμε όταν τα βακτηρίδια βρίσκουν τρόπο εισαγωγής εντός της ουροδόχου κύστεως ή των νεφρών. Τέτοιου είδους βακτηρίδια εντοπίζονται συνήθως στη δερματική περιοχή γύρω από τον πρωκτό ή σε κάποιες περιπτώσεις, γύρω από τον κόλπο.

Υπό φυσιολογικές συνθήκες, η ουροδόχο κύστη είναι στείρα μικρόβιων. Ωστόσο, διάφορα γεγονότα καθιστούν ευκολότερη την εισαγωγή των βακτηριδίων ή την εγκατάστασή τους εντός της ουροδόχου οδού. Αυτά περιλαμβάνουν:

• Μια διαταραχή στην ουροδόχο οδό, που ονομάζεται ουρητηροκυστική παλινδρόμηση, η οποία εμφανίζεται συνήθως κατά τον τοκετό. Η κατάσταση αυτή επιτρέπει στα ούρα να παλινδρομήσουν πίσω κι εντός των ουρητήρων και των νεφρών.
• Διαταραχές στον εγκέφαλο ή το νευρικό σύστημα (όπως η μυελομηνιγκοκήλη, τραυματισμός νωτιαίου μυελού, υδροκεφαλία) που δυσχεραίνουν την πλήρη εκκένωση της ουροδόχου κύστεως
• Αφρόλουτρα ή ένδυση με πολύ στενά ρούχα (κορίτσια)
• Αλλαγές ή γενετικές ανωμαλίες στη δομή της ουροδόχου οδού
• Μη συχνή ούρηση κατά τη διάρκεια της ημέρας
• Σκούπισμα από πίσω (κοντά στον πρωκτό) προς τα εμπρός, μετά τη χρήση τουαλέτας. Όσον αφορά το γυναικείο φύλο, το τελευταίο μπορεί να επιφέρει βακτήρια στη δίοδο εξόδου των ούρων.

Η Λ.Ο.Ο. συνιστά μια αρκετά συχνή πάθηση του γυναικείου φύλου, κυρίως στην ηλικία των 3 ετών περίπου, όταν πρωτομαθαίνουν να χρησιμοποιούν μόνες την τουαλέτα. Τα αγόρια που δεν έχουν υποστεί περιτομή, διαθέτουν ελαφρώς υψηλότερες πιθανότητες ανάπτυξης Λ.Ο.Ο. έως την ηλικία του ενός έτους.


Συμπτώματα

Τα κλινικά συμπτώματα των νεαρών παιδιών που πάσχουν από Λ.Ο.Ο. μπορεί να περιορίζονται σε πυρετό, μειωμένη / πτωχή όρεξη, έμετο ή και πλήρη ασυμπτωματολογία.

Οι περισσότερες περιπτώσεις λοίμωξης της ουροδόχου οδού στα παιδιά, αφορά μονάχα την ουροδόχο κύστη. Αν η λοίμωξη επεκταθεί και στους νεφρούς, τότε αναφερόμαστε στην πυελονεφρίτιδα και ενδέχεται η κατάσταση να είναι σοβαρότερη.

Τα συμπτώματα της λοίμωξης της ουροδόχου κύστεως περιλαμβάνουν:

• Πρόσμιξη αίματος στα ούρα
• Νεφελώδης ούρα
• Έντονη οσμή ούρων
• Συχνή ή επείγουσα επιθυμία ούρησης
• Γενική κακουχία
• Άλγος ή αίσθημα καύσου κατά την ούρηση
• Πίεση ή άλγος στη χαμηλή πυελική ζώνη ή στην κατώτερη οσφυϊκή μοίρα
• Προβλήματα (ακράτειας) ούρων στα παιδιά, κατόπιν εκμάθησής τους αυτόνομης χρήσης τουαλέτας

Αν η λοίμωξη επεκταθεί στους νεφρούς, τα κλινικά συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Ρίγη με σπασμούς
• Πυρετό
• Ερυθρηματώδες, θερμό δέρμα
• Ναυτία
• Λαγώνιο άλγος ή άλγος στη ράχη
• Έντονο άλγος στην ομφαλική χώρα
• Έμετο

Σημεία κι εξετάσεις

Προκειμένου να διαγνωστεί η Λ.Ο.Ο. στα παιδιά, απαιτείται δείγμα ούρων. Το δείγμα εξετάζεται στο μικροσκόπιο κι αποστέλλεται για καλλιέργεια.

Στα παιδιά που δε χρησιμοποιούν μόνα τους την τουαλέτα, η λήψη ούρων μπορεί να είναι δυσχερής. Η εξέταση δεν μπορεί να διεξαχθεί χρησιμοποιώντας υγρή πάνα. Πιθανοί τρόποι συλλογής δείγματος ούρων στα παιδιά, περιλαμβάνουν:

• σακούλα συλλογής ούρων – μια ειδική πλαστική σακούλα τοποθετείται επί του πέους (αγόρια) ή της κολπικής περιοχής (κορίτσια), ώστε να συλλεχθούν ούρα. Ωστόσο, αυτός ο τρόπος, δεν είναι ο καταλληλότερος καθ’ ότι το δείγμα μπορεί να επιμολυνθεί
• υπό καθετηριασμό λήψη δείγματος καλλιέργειας ούρων – ένας πλαστικός σωλήνας (καθετήρας) τοποθετείται μέσω της άκρης του πέους, στα αγόρια ή κατευθείαν εντός της ουρήθρας στα κορίτσια, συλλέγοντας ούρα απευθείας από την ουροδόχο κύστη
• υπερηβική συλλογή ούρων – μια βελόνα τοποθετείται μέσω του δέρματος της κάτω κοιλιακής χώρας και των μυών, εντός της ουρήθρας και χρησιμοποιείται για την αναρρόφηση ούρων

Αν το παιδί σας παρουσιάζει για πρώτη φορά Λ.Ο.Ο., μπορεί να διεξαχθεί μια ειδική απεικονιστική εξέταση για τον καθορισμό της αιτίας πρόκλησης της λοίμωξης ή να διερευνηθεί αν έχουν υποστεί βλάβη τα νεφρά. Οι εξετάσεις μπορεί να περιλαμβάνουν:

• υπέρηχο νεφρών
• λήψη ακτινογραφίας κατά τη διάρκεια ούρησης του παιδιού (κυστεουρηγραφία εκκένωσης)

Οι εξετάσεις αυτές διεξάγονται ενώ το παιδί έχει προσβληθεί από τη λοίμωξη, αν και στην πλειοψηφία, διεξάγονται αρκετούς μήνες αργότερα.

Ο θεράπων ιατρός θα λάβει υπ’ όψιν διάφορους παράγοντες προτού αποφασίσει αν και πότε το παιδί-ασθενής χρήζει ειδικής εξέτασης. Οι παράγοντες αυτοί περιλαμβάνουν:

• αν το παιδί είναι μικρότερο της ηλικίας των 6 μηνών
• αν το παιδί είχε ιστορικό λοιμώξεων
• τη σοβαρότητα της λοίμωξης
• αν το παιδί πάσχει από άλλη παθολογική κατάσταση
• αν το παιδί παρουσιάζει διαταραχές στο νωτιαίο μυελό ή ανωμαλίες στην ουροδόχο κύστη
• αν το παιδί έχει ανταποκριθεί ταχεία στην αντιβιοτική αγωγή

Θεραπεία

Η Λ.Ο.Ο. στα παιδιά χρήζει άμεσης αντιβιοτικής αγωγής, προκειμένου να προστατευθούν οι νεφροί που αναπτύσσονται. Τα παιδιά κάτω των 6 μηνών ή αυτά που παρουσιάζουν επιπλοκές, οφείλουν να επισκεφθούν άμεσα κάποιον ειδικό.

Νεαρότερα βρέφη χρήζουν ενδονοσοκομειακής νοσηλείας και λήψη αντιβιοτικής αγωγής ενδοφλεβίως. Βρέφη μεγαλύτερης ηλικίας και παιδιά, οφείλουν να λάβουν αντιβιοτικά δια του στόματος. Αν το τελευταίο δε καθίσταται εφικτό, απαιτείται η εισαγωγή τους στο νοσοκομείο, όπου και θα τους χορηγηθούν αντιβιοτικά ενδοφλεβίως.

Είναι ιδιαίτερης σημασίας, το παιδί σας κατά τη διάρκεια της λοίμωξης να καταναλώνει πολλά υγρά.

Υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών που χρήζουν αντιβιοτική αγωγή για μακρύτερη χρονική περίοδο (έως και 6 – 24 μήνες) ή να τους συνταγογραφηθούν ισχυρότερα αντιβιοτικά.

Ο ιατρός ενδέχεται να σας συστήσει μειωμένη δόση αντιβιοτικών σκευασμάτων, αν τα πρώτα συμπτώματα υποχωρήσουν γρήγορα. Ωστόσο, αυτός ο τύπος θεραπευτικής αγωγής, είναι λιγότερο συνήθης απ’ ότι ήταν στο παρελθόν.

Τα συνηθέστερα αντιβιοτικά που χορηγούνται στα παιδιά περιλαμβάνουν:

• αμοξυικυλίνη ή αμοξικυλίνη / κλαβουλανικό οξύ
• ντοξικυλίνη (δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε παιδιά κάτω των 8 ετών)
• νιτροφουραντοϊνη
• τριμεθοπρίνη – σουλφαμεθοξαζόλη

Ίσως χρειαστούν κι επαναληπτικές καλλιέργειες ούρων, ώστε να τεκμηριωθεί η απομάκρυνση των βακτηριδίων από την ουροδόχο κύστη.


Πρόγνωση

Η ίαση είναι το αποτέλεσμα των περισσοτέρων παιδιών – ασθενών, αν κι εφόσον ληφθεί η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή. Ενδέχεται ωστόσο, η αγωγή να συνεχιστεί για μακρά χρονική περίοδο.

Οι μακροχρόνιες επιπτώσεις επανειλημμένης Λ.Ο.Ο. στα παιδιά, ενδέχεται να είναι σοβαρή. Αν κι αυτές οι λοιμώξεις συνήθως προλαμβάνονται.


Επιπλοκές

• υψηλή αρτηριακή πίεση
• νεφρικό απόστημα
• νεφρική λοίμωξη (πυελονεφρίτιδα)
• νεφρική ανεπάρκεια ή νεφρική έκπτωση
• νεφρικό οίδημα (υδρονέφρωση)

Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Κλείστε ραντεβού με τον ιατρό σας αν τα συμπτώματα του παιδιού σας δεν υποχωρήσουν παρά τη θεραπευτική αγωγή ή επανεμφανιστούν περισσότερο από δύο φορές εντός 6 μηνών.

Επικοινωνήστε με τον ιατρό σας αν τα συμπτώματα του παιδιού επιδεινωθούν ή εμφανιστούν νέα, ιδίως:

• πόνος στη ράχη ή λαγώνιο άλγος
• κάκοσμα, αιματηρά ή αποχρωματισμένα ούρα
• πυρετός άνω των 38˚C, ορθικά λαμβανόμενο στα βρέφη ή άνω των 38,3˚C στα παιδιά
• άλγος χαμηλά στην πλάτη ή κοιλιακό άλγος (κυρίως κάτω του ομφαλού)
• επίμονος πυρετός
• ασυνήθης συχνοουρία ή συχνοουρία κατά τη διάρκεια της νύχτας
• έμετος

Πρόληψη

• αποφύγετε τα αφρόλουτρα στα παιδιά
• φορέστε στα παιδιά χαλαρά εσώρουχα και ρούχα
• αυξήστε τη λήψη υγρών που λαμβάνει το παιδί σας
• διατηρήστε καθαρή την περιοχή των γεννητικών οργάνων του παιδιού σας, προλαμβάνοντας την εισχώρηση βακτηριδίων μέσω της ουρήθρας
• μάθετε στο παιδί σας να κάνει χρήση της τουαλέτας αρκετές φορές την ημέρα
• μάθετε στο παιδί σας να σκουπίζεται στην περιοχή των γεννητικών οργάνων από εμπρός προς τα πίσω, ώστε να μειωθεί η πιθανότητα εξάπλωσης των βακτηριδίων από τον ορθό στην ουρήθρα.

Η μακροχρόνια λήψη προληπτικών (προφυλακτικών) αντιβιοτικών, ενδέχεται να συστηθούν σε κάποια παιδιά – ασθενείς που είναι επιρρεπείς στη χρόνια Λ.Ο.Ο.

Ορισμός

Η γρίπη πρόκειται για μεταδιδόμενη λοίμωξη της ρινός, του φάρυγγα και των πνευμόνων, η οποία οφείλεται στον ιό της γρίππης.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Η γρίππη, Influenza (γρίπη) Α, Influenza (γρίππη) Β,


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Σε ήπιες θερμοκρασίες, η γρίπη Α εμφανίζεται συνήθως κατά τις αρχές του χειμώνα και τις αρχές της άνοιξης. Η γρίππη Β μπορεί να εμφανιστεί καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.

Είναι σύνηθες, η γρίπη να μεταδοθεί μέσω εισπνοής σταγονιδίων από βήχα ή φτέρνισμα. Λιγότερο συχνή, είναι η μετάδοση από επαφή με επιφάνεια επιμολυσμένη με ιό (χειρολαβή ή ακουστικό τηλεφώνου) και κατόπιν αγγίξουμε το στόμα μας, τη ρίνη ή τους οφθαλμούς.

Τα συμπτώματα εκδηλώνονται 1 -7 ημέρες αργότερα (συνήθως μεταξύ 2 – 3 ημερών). Η γρίπη έχει μεγάλο βαθμό μεταδοτικότητας, καθ’ ότι μεταδίδεται μέσω του αέρα και πολλές φορές προσβάλλει ολόκληρες κοινότητες, προκαλώντας επιδημία κι αυτό με τη σειρά του, υψηλό βαθμό απουσίας των παιδιών από το σχολείο και των ενηλίκων από την εργασία τους. Πολλά παιδιά νοσούν μέσα σε 2 – 3 εβδομάδες αφού εμφανιστεί ο ιός στο σχολείο.

Οι περισσότεροι σημειώνουν βελτίωση εντός 1- 2 εβδομάδων, αλλά εκατοντάδες, νοσούν σε τέτοιο βαθμό που χρήζουν ενδονοσοκομειακή νοσηλεία. Περίπου 36.000 ασθενείς απεβιώνουν ετησίως από επιπλοκές της γρίππης.

Καθ’ ότι το συνάχι και η γρίπη εμφανίζουν παρόμοια συμπτώματα κι εμφανίζονται συνήθως την ίδια εποχή του χρόνου, πολλά άτομα συγχέουν αυτές τις δύο ασθένειες, αν και διαφέρουν σημαντικά. Πολλοί νοσούν από ένα απλό κρυολόγημα αρκετές φορές μέσα στο χρόνο, αλλά από τη γρίππη μόνον μία φορά μέσα σε λίγα χρόνια.

Πολλοί χρησιμοποιούν τον όρο «γρίπη στομάχου» για να περιγράψουν μια βακτηριακή ασθένεια, της οποίας ο έμετος και η διάρροια είναι τα κυριότερα συμπτώματα. Εσφαλμένα χρησιμοποιείται αυτός ο όρος, μιας και τα στομαχικά συμπτώματα δεν οφείλονται στον ιό της γρίππης. Οι λοιμώξεις που οφείλονται στον ιό της γρίππης είναι πρωτίστως αναπνευστικές λοιμώξεις.


Συμπτώματα

Η γρίπη εμφανίζεται αιφνίδια, με πυρετική κίνηση μεταξύ των 39˚C και 41˚C (ένας ενήλικας συχνά παρουσιάζει χαμηλότερο πυρετό απ’ ότι ένα παιδί). Ο πυρετός συνήθως διαρκεί από μία έως δύο ημέρες, αλλά μπορεί να διαρκέσει κι ως 5 ημέρες.

Άλλα συχνά συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Σωματικό άλγος
• Ρίγη
• Ζάλη
• Ερυθρότητα προσώπου
• Κεφαλαλγία
• Έλλειψη ενέργειας
• Ναυτία
• Έμετος

Κατά τη διάρκεια της 2ης – 4ης ημέρας της ασθένειας, τα συμπτώματα «ολόκληρου του σώματος» αρχίζουν να υποχωρούν και να κάνουν πιο έντονη την εμφάνισή τους τα αναπνευστικά συμπτώματα.

Το κυριότερο αναπνευστικό σύμπτωμα, είναι συνήθως ο ξηρός βήχας. Οι περισσότεροι ασθενείς παρουσιάζουν κεφαλαλγία και πονόλαιμο. Η ρινική καταρροή (ρινικές εκκρίσεις) και το φτέρνισμα είναι σύνηθες.

Αυτά τα συμπτώματα (εξαιρουμένου του βήχα) υποχωρούν εντός 4 – 7 ημερών. Κάποιες φορές ο πυρετός επανέρχεται. Ο βήχας και η κόπωση συχνά επιμένουν για αρκετές εβδομάδες μετά την αποδρομή των λοιπών συμπτωμάτων.

Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Απώλεια όρεξης
• Μυαλγίες και δυσκαμψία
• Ρινική συμφόρηση
• Εφίδρωση
• Επιδείνωση ή προσβολή από άλλη ασθένεια, όπως άσθμα ή καρδιακή ανεπάρκεια

Σημεία κι εξετάσεις

Μια λεπτομερής φυσική εξέταση, βοηθά στην εκτίμηση του ασθενούς αν νοσεί ή όχι από τη γρίπη. Σε κάποιες περιπτώσεις που ο ιατρός υποπτεύεται πνευμονία, διεξάγεται ακτινογραφία θώρακος.

Ίσως χρειαστούν περαιτέρω αιματολογικές εξετάσεις, οι οποίες περιλαμβάνουν ποσοτικό προσδιορισμό του αίματος, καλλιέργεια αίματος και πτυέλων.

Η συνηθέστερη μέθοδος διάγνωσης της γρίπης είναι μια εξέταση ανίχνευσης αντιγόνου, η οποία διεξάγεται από συλλογή εκκριμάτων από τη ρίνη και το φάρυγγα κι αποστέλλοντας τη προς εξέταση.

Τα αποτελέσματα αυτών των εξετάσεων διατίθενται ταχύτατα και βοηθούν να καθοριστεί εάν ο ασθενής χρήζει συγκεκριμένη θεραπευτική αγωγή. Ωστόσο, αν ο ιός τη γρίπης έχει εξαπλωθεί εντός μιας κοινότητας, η διάγνωση συχνά τίθεται κατόπιν ταυτοποίησης των συμπτωμάτων δίχως την διεξαγωγή περαιτέρω εξετάσεων.


Θεραπεία

Αν νοσείτε από ήπια ασθένεια και δεν ανήκετε σε ομάδες υψηλού κινδύνου, λάβετε τα παρακάτω μέτρα:

• Αναπαυθείτε
• Λάβετε φαρμακευτικά σκευάσματα που ανακουφίζουν τα συμπτώματα και σας βοηθούν να αναπαυθείτε
• Καταναλώνετε πολλά υγρά
• Αποφύγετε τη λήψη ασπιρίνης (ιδίως οι έφηβοι και τα παιδιά)
• Αποφύγετε την κατανάλωση αλκοόλ και καπνού
• Αποφύγετε τα αντιβιοτικά (μονάχα αν κρίνεται απαραίτητο για την αντιμετώπιση άλλης πάθησης)

Αν η διάγνωση της γρίππης τεθεί εντός 48 ωρών μετά την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων, κι ανήκετε σε ομάδα υψηλού κινδύνου εμφάνισης επιπλοκών, τα αντιϊκά φαρμακευτικά σκευάσματα, θα σας βοηθήσουν να μειώσετε τη διάρκεια των συμπτωμάτων σας, κατά μία ημέρα.

Τα παιδιά συνήθως δε χρήζουν θεραπευτικής αγωγής, αν και σε μεμονωμένες περιπτώσεις που η διάγνωση τεθεί έγκαιρα και το παιδί – ασθενής ανήκει σε ομάδα υψηλού κινδύνου, τότε μπορεί να λάβει θεραπευτική αγωγή.

Η αγωγή θα βοηθήσει μονάχα αν λήφθηκε έγκαιρα κι αν η ασθένεια πράγματι πρόκειται για γρίπη. Δε θα βοηθήσει καθόλου αν πρόκειται για ένα απλό κρυολόγημα.


Πρόγνωση

Άτομα οποιασδήποτε ηλικίας μπορούν να παρουσιάσουν επιπλοκές από τη γρίπη, αλλά αυτοί που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου διαθέτουν τα παρακάτω χαρακτηριστικά:

• Ηλικία άνω των 60 ετών
• Παιδιά ηλικίας 6 μηνών έως 2 ετών
• Εγκυμονούσες γυναίκες άνω των τριών μηνών κατά τη περίοδο έξαρσης της γρίπης
• Άτομα που ζουν σε κέντρα φροντίδας επί μακρά χρονική περίοδο
• Άτομα με χρόνια καρδιοπάθεια, διαταραχές των νεφρών ή πνευμόνων, σακχαρώδη διαβήτη ή χαμηλό ανοσοποιητικό σύστημα

Άτομα που δε πάσχουν από άλλες παθολογικές καταστάσεις (υγιής), σημειώνουν υποχώρηση των συμπτωμάτων τους μέσα σε 7 – 10 ημέρες.


Επιπλοκές

Πιθανές επιπλοκές, κυρίως των ασθενών που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου, περιλαμβάνουν:

• Πνευμονία
• Εγκεφαλίτιδα (λοίμωξη του εγκεφάλου)
• Βρογχίτιδα
• Λοιμώξεις των παραρρίνιων κόλπων
• Ωτικές λοιμώξεις

Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό

Καλέστε τον ιατρό σας αν ανήκετε σε ομάδα υψηλού κινδύνου εμφάνισης συμπτωμάτων της γρίπης ή αν η κατάστασή σας επιδεινωθεί σοβαρά.


Πρόληψη

Συστήνεται ετήσιος εμβολιασμός στα παιδιά άνω των 6 μηνών, στους έφηβους και στους ενήλικες.

Το εμβόλιο διατίθεται σε εφ΄ άπαξ ενέσιμη μορφή ή σε ρινική εισπνεόμενη μορφή.

Ορισμός

Το περιαμυγδαλικό απόστημα είναι συγκέντρωση πύου στην περιοχή γύρω από τις αμυγδαλές.


Εναλλακτικοί όροι

Απόστημα - περιαμυγδαλικό


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Το περιαμυγδαλικό απόστημα αποτελεί μια επιπλοκή της αμυγδαλίτιδας. Συχνότερα προκαλείται από έναν τύπο βακτηριδίων βήτα-αιμολυτικού στρεπτόκοκκου της ομάδας Α. Το περιαμυγδαλικό απόστημα είναι γενικά μια ασθένεια των μεγαλύτερων σε ηλικία παιδιών, των εφήβων, και των νέων ενηλίκων. Στις μέρες μας έχει γίνει σχετικά σπάνιο με τη χρήση των αντιβιοτικών για τη θεραπεία της αμυγδαλίτιδας.


Συμπτώματα

Μολύνεται η μία και οι δύο αμυγδαλές. Η μόλυνση μπορεί να εξαπλωθεί, εκτός από τον ουρανίσκο, στο λαιμό και το στήθος, συμπεριλαμβανομένων των πνευμόνων. Οι διογκωμένοι ιστοί μπορεί να φράξουν τον αεραγωγό, γεγονός που απειλεί τη ζωή και αποτελεί έκτακτο ιατρικό περιστατικό.

Το απόστημα μπορεί να διαρραγεί μέσα στον λαιμό, διευρύνοντας περαιτέρω τη μόλυνση ή φράζοντας τον αεραγωγό.

Στα συμπτώματα του περιαμυγδαλικού αποστήματος περιλαμβάνονται:

• Ρίγη
• Δυσκολία και πόνος με το άνοιγμα του στόματος
• Σιελόρροια
• Πρήξιμο του προσώπου
• Πυρετός
• Πονοκέφαλος
• Βραχνάδα (περιστασιακά)
• Πονόλαιμος (μπορεί να είναι οξύς)
• Ευαισθησία των αδένων του σαγονιού και του λαιμού

Ενδείξεις και εξετάσεις

Η κλινική εξέταση μπορεί να αποκαλύψει ερυθρότητα του λαιμού και διόγκωση της μιας ή και των δύο αμυγδαλών, του λαιμού κα του στήθους.
Μπορούν να γίνουν οι ακόλουθες εξετάσεις:

• Παροχέτευση του αποστήματος
• Αξονική τομογραφία

Θεραπεία

Εάν η μόλυνση οφείλεται σε βακτηρίδια, θα σας χορηγηθούν αντιβιοτικά. Παυσίπονα συνιστώνται εάν είναι απαραίτητο. Το απόστημα θα πρέπει να αναρροφηθεί. Αυτό απαιτεί χειρουργική επέμβαση. Μπορεί επίσης να γίνει χειρουργική αφαίρεση των αμυγδαλών (αμυγδαλεκτομή).


Πρόγνωση

Το περιαμυγδαλικό απόστημα υποχωρεί συνήθως με τη θεραπεία, αν και η μόλυνση μπορεί να επανέλθει στο μέλλον.


Επιπλοκές

• Απόφραξη αεραγωγού
• Κυτταρίτιδα στο σαγόνι, τον λαιμό ή το στήθος
• Ενδοκαρδίτιδα (σπάνια)
• Συγκέντρωση υγρού γύρω από τους πνεύμονες (πλευρική διάχυση)
• Φλεγμονή γύρω από την καρδιά (περικαρδίτιδα)
• Πνευμονία

Πότε να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας

Επικοινωνήστε με τον γιατρό σας εάν είχατε αμυγδαλίτιδα και παρουσιάσετε συμπτώματα περιαμυγδαλικού αποστήματος.

Καλέστε τον γιατρό σας εάν έχετε:

• Βήχα
• Δυσκολία στην αναπνοή
• Πόνο στο στήθος
• Επίμονο πυρετό
• Συμπτώματα που επιδεινώνονται

Πρόληψη

Η άμεση και πλήρης θεραπεία τη αμυγδαλίτιδας, ειδικά εκείνης που οφείλεται σε βακτηρίδιο, μπορεί να βοηθήσει να αποτροπή δημιουργίας αποστήματος.

Ορισμός

Η σηψαιμία αποτελεί την παρουσία βακτηριδίων στην κυκλοφορία του αίματος (βακτηριαιμία) κι αρκετά συχνά συνοδεύει σοβαρές λοιμώξεις.


Εναλλακτικοί ορισμοί

«Δηλητηρίαση» του αίματος, Βακτηριαιμία συνοδευόμενη από σήψη, Σύνδρομο συστηματικής αντίδρασης στη φλεγμονή (SIRS).


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Η σηψαιμία αποτελεί μια κρίσιμη, νοσηρή λοίμωξη / μόλυνση, με τάση ταχύτατης επιδείνωσης. Δύναται να προκληθεί από λοιμώξεις απ’ οποιουδήποτε σημείου του σώματος, συμπεριλαμβανομένου λοιμώξεις των πνευμόνων, της κοιλιακής χώρας και του ουροποιητικού συστήματος. Μπορεί να εμφανιστεί πριν ή παράλληλα με λοιμώξεις / μολύνσεις των οστών (οστεομυλίτις), του κεντρικού νευρικού συστήματος (μηνιγγίτις), της καρδιάς (ενδοκαρδίτις) ή άλλων ιστών.


Συμπτώματα

Η σηψαιμία μπορεί να κάνει την εμφάνισή της με οξύμωρα κύματα πυρετού, ρίγος, ταχύπνοια και ταχυκαρδία. Ο ασθενής παρουσιάζει όψη βαρέως πάσχοντος.

Τα συμπτώματα εξελίσσονται ταχύτατα σε σοκ (καταπληξία) με πυρετό ή μειωμένη θερμοκρασία σώματος (υποθερμία), πτώση της αρτηριακής πιέσεως, σύγχυση ή άλλες διαταραχές του νοητικού επιπέδου και διαταραχές πήξεως του αίματος που είναι υπεύθυνες για ένα συγκεκριμένο τύπο ερυθρών σημαδιών στο δέρμα (πετέχιες, εκχυμώσεις).

Πιθανότατα να παρατηρηθεί μείωση ή και απόλυτη διακοπή αποβολής ούρων.


Σημεία κι εξετάσεις

Κατά τη φυσική εξέταση πιθανόν να προκύψουν:

• Χαμηλή αρτηριακή πίεση
• Χαμηλή θερμοκρασία σώματος ή πυρετός
• Σημεία συσχέτισης και με άλλη πάθηση (όπως τη μηνιγγίτιδα, την επιγλωτίτιδα, την πνευμονία ή τη κυτταρίτιδα).

Εξετάσεις που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη λοίμωξης είναι:

• Αιμοκαλλιέργεια
• Αέρια αίματος
• Συνολικός όγκος αίματος (ποσοτικός προσδιορισμός αίματος)
• Πηξιολογικός έλεγχος

-PT (χρόνος προθρομβίνης)
-PTT (χρόνος παραθρομβίνης)
-Επίπεδα ινωδογόνου

• Καλλιέργεια εγκεφαλονωτιαίου υγρού
• Καλλιέργεια οποιασδήποτε ύποπτης δερματικής περιοχής
• Προσδιορισμός αιμοπεταλίων
• Καλλιέργεια ούρων

Θεραπεία

Η σηψαιμία αποτελεί κρίσιμη κατάσταση και χρήζει ενδονοσοκομειακή νοσηλεία ή και ακόμη εισαγωγή σε μονάδα εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ).

Χορηγούνται ενδοφλέβια υγρά και φαρμακευτική αγωγή για την ικανοποιητική διατήρηση της αρτηριακής πίεσης.

Χορηγείται επίσης οξυγονοθεραπεία, καθώς και αντιβιοτική αγωγή για την αντιμετώπιση της λοίμωξης.

Επί πηξιολογικών διαταραχών, απαιτούνται πλάσμα κι άλλα παράγωγα αίματος.

Πρόγνωση

Η πρόγνωση εξαρτάται από τον προσβεβλημένο οργανισμό, καθώς κι από την έγκαιρη νοσηλεία και φαρμακευτική αντιμετώπιση του ασθενούς. Τα ποσοστά θανάτου είναι αρκετά υψηλά (άνω του 50% για κάποιους οργανισμούς).


Επιπλοκές

Η σηψαιμία δύναται να εξελιχθεί ταχύτατα σε σύνδρομο αναπνευστικής δυσχέρειας των ενηλίκων (ARDS), σηπτικό σοκ και θάνατο.

Η σηψαιμία που οφείλεται (συνδυάζεται) σε μηνιγγόκοκκους, μπορεί να οδηγήσει σε σοκ ή σε αδρενεργική καταπληξία (Σύνδρομο Waterhouse – Friderichsen).


Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Η συγκεκριμένη πάθηση, αν δε συναντάται συχνά, συνιστά μια συνθλιπτική – νοσηρή παθολογική κατάσταση. Η πρόωρη επισήμανσή της, μπορεί να αποτρέψει την εμφάνιση του σοκ.

Αναζητήστε άμεση ιατρική βοήθεια αν:

• Ένα άτομο παρουσιάσει πυρετό, τρόμο με ρίγος και παρουσιάζει όψη πάσχοντος
• Οποιοδήποτε άτομο με ιστορικό πρόσφατης ασθένειας, παρουσιάσει αλλαγές της νοητικής του κατάστασης
• Υπάρχουν σημεία ενδοδερμικής αιμορραγίας

Καλέστε τον ιατρό σας εάν διαπιστώσετε παραλήψεις ή καθυστερήσεις στον προγραμματισμένο εμβολιασμό του παιδιού σας.



Πρόληψη

Η κατάλληλη αγωγή μιας εντοπισμένης λοίμωξης προλαμβάνει την ανάπτυξη σηψαιμίας. Το εμβόλιο κατά του αιμόφιλου της influenza B (HIB), καθώς και το αντιπνευμονιοκοκκικό εμβόλιο, έχουν ήδη μειώσει σημαντικά τον αριθμό των κρουσμάτων παιδιών με σηψαιμία. Και τα δύο παραπάνω εμβόλια, αποτελούν μέρος της προγραμματισμένης παιδικής ανοσοποίησης.

Σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί να συστηθεί η προληπτική λήψη αντιβιοτικής αγωγής, σε άτομα τα οποία έχουν άμεση επαφή με σηψαιμικό ασθενή.

Ορισμός

Η επιγλωττίτιδα είναι η φλεγμονή του χόνδρου που περιβάλλει τη τραχεία.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Επιγλωττίτις


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Η επιγλωττίτιδα συνιστά μια πάθηση απειλητική για τη ζωή του ασθενούς. Η επιγλωττίδα αποτελεί τμήμα του χόνδρου στο οπίσθιο τμήμα της γλώσσας, το οποίο κλείνει τον αεραγωγό κατά την κατάποση. Βοηθά στην αποτροπή εισόδου της τροφής στους αεραγωγούς, ούτως ώστε να αποφεύγεται ο βήχας ή ο πνιγμός μετά την κατάποση.

Η επιγλωττίτιδα πρόκειται για διόγκωση της επιγλωττίδας, η οποία μπορεί να προκαλέσει αναπνευστικές διαταραχές. Οίδημα της επιγλωττίδας, συνήθως προκαλείται από το βακτήριο Haemophilus influenzae (H. Influenzae), αν και μπορεί να προκληθεί κι από άλλα βακτήρια ή ιούς. Λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος, ενδέχεται να οδηγήσουν σε επιγλωττίτιδα. Φαρμακευτικά σκευάσματα και παθήσεις που αποδυναμώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα, καθιστούν τους ενήλικες πιο επιρρεπής στην εν λόγο νόσο.

Η συγκεκριμένη πάθηση εμφανίζεται αρκετά συχνά σε παιδιά ηλικίας 2 – 6 ετών. Σπάνια παρουσιάζεται σε ενήλικες, γι’ αυτό και υπάρχει η πιθανότητα μη υποψία της.

Τα κρούσματα της επιγλωττίτιδας έχουν μειωθεί σημαντικά στις Η.Π.Α. κατόπιν καθιέρωσης στα τέλη της δεκαετίας του ’80, του εμβολίου κατά του τύπου B (Hib) ως τακτικός παιδικός εμβολιασμός ανοσοποίησης.



Συμπτώματα

Η νόσος κάνει την εμφάνισή της με υψηλό πυρετό και πονόλαιμο. Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Μη φυσιολογικούς αναπνευστικούς ήχους (συριγμός)
• Ρίγη, τρόμος
• Κυάνωση (κυανή χροιά δέρματος)
• Σιαλόρροια
• Δυσκολίες αναπνοής (ο ασθενής ενδέχεται να λαμβάνει όρθια στάση και κλίνει ελαφρώς προς τα εμπρός, ούτως ώστε να αναπνέει χωρίς δυσκολία)
• Δυσκολίες κατάποσης
• Βράγχος φωνής (αλλαγές στη φωνητική χροιά)

Σημεία κι εξετάσεις

Η επιγλωττίτιδα αποτελεί επείγουσα ιατρική κατάσταση. Αναζητείστε άμεση ιατρική βοήθεια. Μη χρησιμοποιήσετε γλωσσοπίεστρο για να προσπαθήσετε να εξετάσετε κατ’ οίκον το φάρυγγα, διότι η κατάσταση κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να επιδεινωθεί.

Ο θεράπων ιατρός θα προβεί σε φυσική εξέταση του λάρυγγα, με τη βοήθεια ενός μικρού αντικατόπτρου, κρατώντας τον έναντι στο οπίσθιο τμήμα του φάρυγγα ή ενός αγωγού με οπτική εικόνα που ονομάζεται λαρυγγοσκόπιο . Η εξέταση μπορεί να αναδείξει μια οιδηματώδης κι ερυθρή επιγλωττίδα.

Οι διαγνωστικές εξετάσεις περιλαμβάνουν:

• Καλλιέργεια αίματος ή καλλιέργεια φαρυγγικού επιχρίσματος – μπορεί να αναδείξει την παρουσία του H. influenzae βακτηριδίου ή άλλων βακτηριδίων
• Πλήρης ποσοτικός προσδιορισμός αίματος (CBC) – μπορεί να αναδείξει αυξημένο αριθμό λευκοκυττάρων
• Ακτινογραφία αυχενικής μοίρας και τραχήλου – μπορεί να αναδείξει οιδηματώδη επιγλωττίδα

Θεραπεία

Ο ασθενής κατά κανόνα χρήζει νοσηλείας, συνήθως σε μονάδα εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ).

Η θεραπευτική αγωγή περιλαμβάνει μεθόδους ενίσχυσης της αναπνευστικής λειτουργίας, οι οποίες περιλαμβάνουν:

• Αναπνευστήρα
• Υγροποιημένο οξυγόνο

Άλλες θεραπείες περιλαμβάνουν:

• Αντιβιοτική θεραπεία προς αντιμετώπιση των λοιμώξεων
• Αντιφλεγμονώδη φαρμακευτικά σκευάσματα, τα ονομαζόμενα κορτικοστεροειδή, ώστε να μειωθεί το οίδημα του φάρυγγα
• Ενδοφλέβια χορήγηση υγρών

Πρόγνωση

Η επιγλωττίτιδα μπορεί να αποτελέσει επείγουσα ιατρική κατάσταση, απειλητική για τον άνθρωπο. Ωστόσο με την κατάλληλη αγωγή, η έκβαση είναι συνήθως καλή.


Επιπλοκές

Οι σπασμοί ενδέχεται να κλείσουν απότομα τους αεραγωγούς. Στην περίπτωση αυτή ο θάνατος επέρχεται εντός ολίγων λεπτών.

Οι αεραγωγοί μπορούν να υποστούν πλήρη απόφραξη κι ενδεχομένως να επέλθει ο θάνατος.


Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Καλέστε το 166 αν το παιδί σας παρουσιάσει συμπτώματα επιγλωττίτιδας, συμπεριλαμβανομένου αιφνίδιες δυσκολίες αναπνοής, εκσεσημασμένη σιαλόρροια κι ευερεθιστικότητα.


Πρόληψη

Ο Hib εμβολιασμός ανοσοποίησης αποτρέπει την εμφάνιση της επιγλωττίτιδας.

Η βακτηριακή λοίμωξη που προκαλεί την επιγλωττίτιδα είναι μεταδοτική, οπότε τα οικογενειακά μέλη χρήζουν εξέτασης και θεραπευτικής αγωγής, αν αυτό κρίνεται αναγκαίο.

Ορισμός

Η άτυπη πνευμονία αναφέρεται στην πνευμονία που οφείλεται σε συγκεκριμένα βακτηρίδια, συμπεριλαμβάνοντας τη Legionella pneumophila, το Mycoplasma pneumoniae και τη Chlamydophila pneumoniae.

Το άρθρο αυτό περιλαμβάνει μια γενική επισκόπηση της άτυπης πνευμονίας.

Εναλλακτικοί ορισμοί

Περιπατητική πνευμονία, Chlamydophila πνευμονία.


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Η άτυπη πνευμονία που οφείλεται σε μυκόπλασμα και Chlamydophila, συνήθως εμφανίζεται υπό ήπια μορφή πνευμονίας, εν αντιθέσει με άλλους τύπους της νόσου, των οποίων η συμπτωματολογία κάνει την εμφάνισή της σε συντομότερο χρονικό διάστημα και λαμβάνει σοβαρή πρώιμη κλινική εικόνα.

Η πνευμονία από μυκόπλασμα προσβάλλει πιο συχνά νεαρότερα άτομα και τις περισσότερες φορές συνοδεύεται από αναιμία, συγκεκριμένους τύπους ερυθήματος και νευρολογικές διαταραχές, όπως μηνιγγίτιδα, μυελίτιδα κι εγκεφαλίτιδα. Για περισσότερες πληροφορίες όσον αφορά αυτόν τον τύπο πνευμονίας.

Η πνευμονία που οφείλεται σε βακτηρίδια της κατηγορίας των χλαμύδια, εμφανίζεται καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους και υπολογίζεται ότι αποτελεί το 5 – 15% όλων των πνευμονιών. Ως επί το πλείστον, λαμβάνει ήπια μορφή και κατέχει χαμηλό ποσοστό θνησιμότητας.

Η άτυπη πνευμονία που οφείλεται στη Legionella αποτελεί το 2 – 6% των πνευμονιών και κατέχει υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας. Οι ηλικιωμένοι, οι καπνιστές, οι ασθενείς χρόνιων νοσημάτων και οι ανοσοκατεσταλμένοι, διατρέχουν υψηλό κίνδυνο προσβολής του συγκεκριμένου τύπου πνευμονίας. Αναπνέοντας μολυσμένο αέρα (όπως μπορεί να συμβεί με τα κλιματιστικά συστήματα), επίσης ενοχοποιείται για την πρόκληση της πνευμονίας από Legionella.


Συμπτώματα

• Ρίγη
• Σύγχυση (ιδίως στην πνευμονία από Legionella)
• Βήχας
• Διάρροια (ιδίως στην πνευμονία από Legionella)
• Πυρετός
• Γενική αίσθηση κακουχίας
• Κεφαλαλγία
• Απώλεια όρεξης
• Μυϊκή δυσκαμψία κι άλγος
• Ταχύπνοια
• Ερύθημα (κυρίως στην πνευμονία από μυκόπλασμα)
• Δυσκολία αναπνοής

Σημεία κι εξετάσεις

Άτομα με υποψία πνευμονίας χρήζουν πλήρης ιατρικής εκτίμησης, περιλαμβάνοντας μια ολοκληρωμένη φυσική εξέταση, μια ακτινογραφία θώρακος - ιδιαίτερα αν η φυσική εξέταση δεν αποκλείσει το ενδεχόμενο της οξείας βρογχίτιδας ή άλλων αναπνευστικών λοιμώξεων.

Μπορούν να διεξαχθούν εναλλακτικές μελέτες / εξετάσεις, αναλόγως της σοβαρότητας της νόσου, οι οποίες περιλαμβάνουν:

• Ποσοτικό προσδιορισμό αίματος
• Καλλιέργεια αίματος
• Ανίχνευση αντισωμάτων ορού για συγκεκριμένα βακτήρια
• Βρογχοσκόπηση
• Ανοικτή βιοψία πνεύμονος (διεξάγεται μονάχα σε πολύ συγκεκριμένες καταστάσεις, οι οποίες παραμένουν αδιάγνωστες)
• Καλλιέργεια πτυέλων

Εξετάσεις ούρων και λήψη φαρυγγικού επιχρίσματος, πρέπει επίσης να διενεργείται.


Θεραπεία

Τα αντιβιοτικά αποτελούν τη θεραπεία εκλογής, στην άτυπη πνευμονία. Σε ήπιες κλινικές μορφές της νόσου, τα αντιβιοτικά χορηγούνται συνήθως δια του στόματος. Σε βαριές μορφές όμως, απαιτείται νοσηλεία κι ενδοφλέβια χορήγηση αντιβιοτικών, καθώς κι οξυγονοθεραπεία.

Τα αντιβιοτικά με μεγαλύτερη εφαρμογή στην άτυπη πνευμονία, περιλαμβάνουν:

• Αζιθρομυκίνη
• Κλαριθρομυκίνη
• Ερυθρομυκίνη
• Φλουοροκινολόνες και παράγωγά τους (όπως η λεβοφλοξασίνη)
• Τετρακυλίνες (όπως η δοξυκυκλίνη)

Πρόγνωση

Η πλειοψηφία των ασθενών με πνευμονία από μυκόπλασμα ή Chlamydophila, έχουν καλή έκβαση μετά τη λήψη κατάλληλης αντιβιοτικής αγωγής. Ωστόσο, δεν αποκλείεται η πιθανότητα υποτροπής της λοιμώξεως, σε περίπτωση που η αντιβιοτική αγωγή ληφθεί για μικρότερο χρονικό διάστημα των 2 εβδομάδων.

Η άτυπη πνευμονία συνήθως συνοδεύεται με ήπιες κλινικές μορφές της πνευμονίας, ενώ η πνευμονία από Legionella συγκεκριμένα, δύναται να λάβει βαριά μορφή, ιδιαίτερα στην περίπτωση των ηλικιωμένων, των ασθενών χρόνιων νοσημάτων κι των ανοσοκατεσταλμένων. Επί πρόσθετα, παρουσιάζει υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας.


Επιπλοκές

• Αιμολυτική αναιμία (κυρίως σε συνδυασμό με πνευμονία από μυκόπλασμα)
• Αναπνευστική ανεπάρκεια

Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Επικοινωνήστε με τον ιατρό σας αν παρουσιάσετε πυρετό, βήχα ή δυσκολία αναπνοής. Πολλές είναι οι αιτίες πρόκλησης αυτών των συμπτωμάτων. Ο ιατρός οφείλει να αποκλείσει την πνευμονία.


Πρόληψη

Άγνωστοι παραμένουν οι μέθοδοι πρόληψης της άτυπης πνευμονίας, ούτε και διατίθεται ακόμη εμβόλιο κατά αυτής.

Oρισμός

Η μαστίτιδα είναι μια μόλυνση των γαλακτοφόρων πόρων του στήθους. Συνήθως εμφανίζεται μόνο στις γυναίκες που θηλάζουν.


Περιγραφή

Κατά τη διαδικασία του θηλασμού, το αδέξιο τράβηγμα του στήθους από το μωρό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό των θηλών της μητέρας, που χαρακτηρίζεται από πόνο, σκασίματα και ελαφρές γρατζουνιές. Δημιουργούνται έτσι μικροσκοπικές ρωγμές στο στήθος, μέσω των οποίων μπορούν να διεισδύσουν μικρόβια. Η ύπαρξη γάλακτος, με την υψηλή περιεκτικότητά του σε ζάχαρη, προσφέρει στα μικρόβια μια άριστη πηγή διατροφής. Υπό τις συνθήκες αυτές, τα μικρόβια είναι σε θέση να πολλαπλασιαστούν τόσο όσο χρειάζεται για να προκαλέσουν μια μόλυνση στο εσωτερικό του στήθους.

Η μαστίτιδα είναι πιθανότερο να εμφανιστεί την πέμπτη και έκτη εβδομάδα μετά τον τοκετό. Οι μελέτες δείχνουν συχνότητα εμφάνισης μαστίτιδας στο 6% -33% όλων των γυναικών που έχουν θηλάσει τα μωρά τους.

Αίτια και συμπτώματα

Τα πιο κοινά βακτηρίδια που προκαλούν μαστίτιδα είναι ο χρυσίζων σταφυλόκοκκος αλλά μερικές φορές και το κολοβακτηρίδιο Εσερίχια (Ε coli). Σε σπάνιες περιπτώσεις, επεισόδιο μαστίτιδας μπορεί να προκαλέσει και ο στρεπτόκοκκος. Στο 25-30% των ανθρώπων, ο χρυσίζων σταφυλόκοκκος υπάρχει στο δέρμα και στον βλεννογόνο των ρουθουνιών. Πιθανόν λοιπόν αυτά τα βακτηρίδια, που υπάρχουν στα ρουθούνια του μωρού, να δημιουργούν τη μόλυνση όταν δοθεί η ευκαιρία (π.χ. μια ρωγμή στη θηλή). Η αργή ροή του γάλακτος και κάποιο τραύμα στις θηλές είναι οι κύριοι παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη μαστίτιδας. Η κούραση, το άγχος, και η επιστροφή στην εργασία μπορεί επίσης να δημιουργήσουν προδιάθεση σε μια θηλάζουσα μητέρα να αναπτύξει την ασθένεια.


Διάγνωση

Η κλινική, η μαία ή το γραφείο του γιατρού θα λάβουν πιθανότατα μια κλήση από τη μητέρα ενώ είναι πλέον στο σπίτι. Ο ασθένεια σπάνια εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της παραμονής στο νοσοκομείο. Θα παραπονεθεί πιθανώς για γενική κακουχία, κούραση, πονοκέφαλο, ρίγη, έντονους καρδιακούς παλμούς και συμπτώματα παρόμοια με εκείνα της γρίπης. Συνήθως, μόνο ένας μαστός πάσχει. Σε ένα σημείο ο μαστός που έχει προσβληθεί παρουσιάζει οίδημα και ερυθρότητα, είναι σκληρός και επώδυνος. Μπορεί να είναι εμφανής μια κόκκινη ράβδωση. Συχνά, η μόλυνση εντοπίζεται στο ανώτερο, εξωτερικό τεταρτημόριο, στο οποίο βρίσκεται και το μεγαλύτερο μέρος του αδενώδους ιστού.

Εξογκώματα στους μαστούς μπορεί να είναι απλώς αποφράξεις των γαλακτοφόρων πόρων. Οι φραγμένοι πόροι μπορεί να συμβάλλουν στη μαστίτιδα. Εάν η μητέρα περιγράφει τον πόνο και στους δύο μαστούς, τότε μπορεί να πρόκειται για συμφορητική διόγκωση των μαστών, σε αντιδιαστολή με τη μαστίτιδα που σχεδόν πάντα εμφανίζεται μόνο στον ένα μαστό.

Η οριστική διάγνωση του παθογόνου παράγοντα προϋποθέτει τη λήψη δείγματος γάλακτος από το μολυσμένο στήθος, που υποβάλλεται σε καλλιέργεια. Στην πράξη, ωστόσο, μικροβιολογικές εξετάσεις σπάνια γίνονται αφού αρχίζει η αντιβιοτική θεραπεία πριν βγουν τα αποτελέσματα και οι ασφαλιστικές εταιρείες ίσως να μην μπορούν να καλύψουν το κόστος των εξετάσεων.


Θεραπεία

Μια ανθεκτική στην πενικιλλινάση πενικιλίνη ή μια κεφαλοσπορίνη, για 6-10 ημέρες, εξίσου ενδείκνυνται για τη θεραπεία της μαστίτιδας. Χαμηλή δοσολογία ερυθρομυκίνης ή τριμεθοπρίνη-σουλφαμεθοξαζόλης για μεγάλο χρονικό διάστημα έχει χρησιμοποιηθεί στη θεραπεία της χρόνιας μαστίτιδας. Ο θηλασμός πρέπει να συνεχιστεί, επειδή η πιθανότητα δημιουργίας αποστήματος στο μολυσμένο στήθος αυξάνει αισθητά μεταξύ των γυναικών που διακόπτουν τον θηλασμό όταν προσβληθούν από μαστίτιδα. Μερικά συμπτώματα της μαστίτιδας υποχωρούν απλώς με τον συχνό θηλασμό και την άντληση του γάλακτος με θήλαστρο, χωρίς να απαιτηθεί αντιβίωση.

Οι περισσότεροι γιατροί επιτρέπουν στις γυναίκες που θηλάζουν να παίρνουν ακεταμινοφαίνη (παρακεταμόλη) για την ανακούφιση από τον πόνο και τον πυρετό. Δεδομένου ότι όλα σχεδόν τα φάρμακα που παίρνει η μητέρα περνούν στο γάλα της, οποιοδήποτε φάρμακο που λαμβάνεται κατά την περίοδο του θηλασμού πρέπει να είναι ασφαλές για το μωρό. Ζεστές, υγρές κομπρέσες ανακουφίζουν και κατευνάζουν τον πάσχοντα μαστό. Αυξημένη λήψη υγρών και ανάπαυση στο κρεβάτι συνιστώνται επίσης.

Πρόγνωση

Η πρόγνωση για την απλή μαστίτιδα χωρίς επιπλοκές είναι άριστη. Ένα μικρό ποσοστό των γυναικών με μαστίτιδα θα καταλήξει με ένα απόστημα στο μαστό που έχει προσβληθεί. Αυτή η επιπλοκή θα απαιτήσει χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του υγρού (πύου). Στην περίπτωση ενός μικρού αποστήματος, η αναρρόφηση του υγρού μπορεί να πραγματοποιηθεί με μια βελόνα υπό την καθοδήγηση του υπερήχου . Ένα μεγαλύτερο απόστημα όμως απαιτεί χειρουργική τομή στο πάσχον σημείο, ώστε να αφαιρεθεί το υγρό. Στην πληγή μπορεί να τοποθετηθεί σωληνάκι έως ότου αποστραγγισθεί πλήρως το υγρό. Οι μαλάξεις με τα χέρια επιτρέπουν την πλήρη παροχέτευση του υγρού και του γάλακτος. Η πληγή επουλώνεται φυσιολογικά σε μια έως δύο εβδομάδες.


Πρόληψη

Προκειμένου να αποτρέψουν τη μαστίτιδα, οι μητέρες πρέπει να θηλάζουν συχνά, εξασφαλίζοντας επαρκές άδειασμα κάθε μαστού τουλάχιστον κάθε δύο θηλασμούς. Το πλύσιμο των χεριών είναι σημαντικό ώστε να μην μεταφέρονται μικρόβια στο στήθος. Στις μητέρες πρέπει επίσης να δίνονται οδηγίες να αποφεύγουν τους σφιχτούς στηθόδεσμους, να μην παραλείπουν θηλασμούς και να μην κουράζονται υπερβολικά.

Ορισμός

Η επιληψία πρόκειται για εγκεφαλική διαταραχή, η οποία περιλαμβάνει επανειλημμένους, αιφνίδιους επιληπτικούς παροξυσμούς οποιουδήποτε τύπου. Οι επιληπτικοί παροξυσμοί («σπασμοί», συσπάσεις) είναι επεισόδια διαταραγμένης εγκεφαλικής λειτουργίας, τα οποία προκαλούν αλλαγές στην συμπεριφορά ή την προσοχή. Τα επεισόδια αυτά οφείλονται σε μη φυσιολογικά ερεθισμένα ηλεκτρικά σήματα / ηλεκτρικές εκφορτίσεις στον εγκέφαλο.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Επιληψία κροταφικού λοβού, Διαταραχή επιληπτικού παροξυσμού.


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Οι επιληπτικοί παροξυσμοί («σπασμοί», συσπάσεις) πρόκειται για επεισόδια διαταραγμένης εγκεφαλικής λειτουργίας, τα οποία επιφέρουν αλλαγές στην προσοχή ή στη συμπεριφορά. Αιτία πρόκλησης των επεισοδίων συνιστούν οι ηλεκτρικές εκφορτίσεις (μη φυσιολογικά ερεθισμένα ηλεκτρικά σήματα) στον εγκέφαλο.

Σε κάποιες περιπτώσεις, οι επιληπτικοί παροξυσμοί σχετίζονται με μια προσωρινή κατάσταση, όπως την έκθεση σε ναρκωτικές ουσίες , την αποτοξίνωση από αυτές, τον υψηλό πυρετό ή υψηλές τιμές νατρίου ή γλυκόζης στον ορό. Εάν ο/ οι επιληπτικός παροξυσμός δε σημειωθεί ξανά μετά την άρση της υποκείμενης διαταραχής, το άτομο δεν πάσχει από επιληψία.

Σε άλλες περιπτώσεις, μόνιμη βλάβη ή αλλαγές στον εγκεφαλικό ιστό, συνεπάγεται το μη φυσιολογικό ερεθισμό του εγκεφάλου. Σε τέτοιες καταστάσεις, οι επιληπτικοί παροξυσμοί συμβαίνουν δίχως άμεση αιτία. Αυτό ακριβώς είναι η επιληψία. Η πάθηση μπορεί να προσβάλλει άτομα οποιαδήποτε ηλικίας.

Η επιληψία μπορεί να είναι ιδιοπαθής, δηλαδή η αιτία πρόκλησης της νόσου δεν μπορεί να ταυτοποιηθεί. Επιληπτικοί παροξυσμοί τέτοιου τύπου μπορούν να εμφανιστούν στην ηλικία 5 – 20 ετών, αν και δεν αποκλείεται να συμβούν σε οποιαδήποτε ηλικία. Τα επιληπτικά άτομα δεν πάσχουν από άλλες νευρολογικές ασθένειες, αλλά ενδέχεται να έχουν οικογενειακό ιστορικό επιληπτικών παροξυσμών ή επιληψίας.

Άλλες συνήθης αιτίες πρόκλησης της νόσου περιλαμβάνουν:

• Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο (ΑΕΕ) ή Παροδικό Ισχαιμικό Επεισόδιο (ΠΙΕ)
• παθολογικές καταστάσεις που επιφέρουν εγκεφαλική επιδείνωση /αποδιοργάνωση
• άνοια, όπως η νόσος του Alzheimer
• τραυματική εγκεφαλική κάκωση
• λοιμώξεις (συμπεριλαμβανομένου του εγκεφαλικού αποστήματος, μηνιγγίτιδα, εγκεφαλίτιδα, νευροσύφιλις και AIDS)
• παθολογικές καταστάσεις που παρουσιάζονται πριν τον τοκετό (συγγενής εγκεφαλικές ανωμαλίες)
• τραυματισμοί, που χρονικά συμβαίνουν κοντά στην περίοδο του τοκετού (σε αυτές τις περιπτώσεις οι επιληπτικοί παροξυσμοί συνήθως εμφανίζονται στη νηπιακή ηλικία ή στην πρώιμη παιδική ηλικία)
• νεφρική ανεπάρκεια ή ηπατική έκπτωση
• μεταβολικές ασθένειες που παρουσιάζονται κατά τον τοκετό (φαινυλκετονουρία)
• όγκοι ή άλλες δομικές εγκεφαλικές βλάβες / αλλοιώσεις (όπως αιμάτωμα ή μη φυσιολογικά αγγεία)

Συμπτώματα

Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων ποικίλλει σημαντικά, από απλά καθηλωμένο πνεύμα έως απώλεια αισθήσεων και βίαιους σπασμούς. Για τους περισσότερους επιληπτικούς ασθενείς, η κάθε επιληπτική κρίση είναι όμοια με τον προηγούμενη. Ο τύπος του επιληπτικού παροξυσμού που επισυμβαίνει στον κάθε ασθενή, εξαρτάται από πληθώρα παραγόντων, όπως για παράδειγμα, το τμήμα του εγκεφάλου που έχει υποστεί βλάβη και την υποκείμενη αιτία της επιληψίας.

Μια αύρα - συμπτώματα που προαναγγέλλουν την επιληπτική κρίση - περίεργης αίσθησης (όπως μυρμηκίαση / ρίγη, όσφρηση οσμής που στην πραγματικότητα δεν υφίσταται ή συναισθηματικές αλλαγές ) εμφανίζεται σε κάποιους ασθενείς προ επεισοδίου.



Σημεία κι εξετάσεις

Μια φυσική εξέταση (συμπεριλαμβανομένου μιας λεπτομερούς νευρολογικής εξέτασης) ίσως να μην αναδείξει κάτι παθολογικό ή μπορεί να αναδείξει μια μη φυσιολογική / ανώμαλη εγκεφαλική λειτουργία που σχετίζεται με συγκεκριμένα τμήματα του εγκεφάλου.

Συνήθως, οι επιληπτικοί ασθενείς παρουσιάζουν μη φυσιολογική ηλεκτρική δραστηριότητα στον εγκέφαλο, όπως αυτή καταγράφεται στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ΗΕΓ). (Το ΗΕΓ είναι μια καταγραφή της ηλεκτρικής δραστηριότητας του εγκεφάλου). Σε κάποιες περιπτώσεις, η εξέταση μπορεί να αναδείξει το σημείο εκκίνησης της επιληπτικής κρίσης. Πολλές φορές το ΗΕΓ μπορεί να είναι φυσιολογικό μεταξύ δύο επιληπτικών παροξυσμών, ούτως ώστε ο ασθενής να χρήζει περαιτέρω εξέτασης.

Μπορούν να διεξαχθούν διάφορες αιματολογικές κι άλλες εξετάσεις για τη διαφοροδιάγνωση παροδικών κι αντιστρέψιμων αιτιών των επιληπτικών κρίσεων, οι οποίες περιλαμβάνουν:

• εξετάσεις αίματος
• εξετάσεις σακχάρου του αίματος
• πλήρης ποσοτικός προσδιορισμός αίματος (CBC)
• εξέταση εγκεφαλονωτιαίου υγρού (ΕΕΥ)
• εξετάσεις νεφρικής λειτουργίας
• εξετάσεις ηπατικής λειτουργίας
• εξετάσεις για λοιμώδεις νόσους

Οι εξετάσεις προσδιορισμού της αιτίας και της εστίας της κατάστασης περιλαμβάνουν:

• Ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ΗΕΓ)
• Υπολογιστική τομογραφία εγκεφάλου ή αξονική τομογραφία
• Παρακέντηση οσφυϊκής χώρας (νωτιαίο κτύπημα)

Θεραπεία

Αν έχει ταυτοποιηθεί κάποια υποκείμενη αιτία υποτροπιαζόντων επιληπτικών παροξυσμών (όπως μια λοίμωξη) κι έχει αντιμετωπισθεί θεραπευτικά, οι κρίσεις ενδέχεται να σταματήσουν. Η θεραπεία περιλαμβάνει χειρουργική αφαίρεση όγκου, αποκατάσταση παθολογικού ή αιμορραγικού αγγείου ή διόρθωση άλλων εγκεφαλικών διαταραχών.

Φαρμακευτικά σκευάσματα που αποτρέπουν τους επιληπτικούς παροξυσμούς, τα οποία ονομάζονται αντισπασμωτικά, ενδέχεται να μειώσουν τον αριθμό μελλοντικών κρίσεων. Τα σκευάσματα αυτά λαμβάνονται δια του στόματος.

• Ο τύπος των φαρμακευτικών σκευασμάτων που λαμβάνει ο κάθε ασθενής, εξαρτάται από τον τύπο των επιληπτικών παροξυσμών που βιώνει. Η δοσολογία ίσως χρειαστεί να προσαρμόζεται με τη πάροδο του χρόνου
• Πολλοί επιληπτικοί παροξυσμοί ανταποκρίνονται θετικά σε κάποιο σκεύασμα και σχεδόν ελάχιστα (ή μπορεί και να επιδεινώνονται) σε κάποια άλλα. Κάποια σκευάσματα χρήζουν παρακολούθηση για τυχόν εμφάνιση παρενεργειών και των τιμών τους στον ορό.
• Είναι πολύ σημαντικό να λάβετε εγκαίρως φαρμακευτική αγωγή και στη σωστή / κατάλληλη δοσολογία. Οι περισσότεροι ασθενείς που λαμβάνουν αυτά τα σκευάσματα χρήζουν τακτικής παρακολούθησης (check up) και τακτικές αιματολογικές εξετάσεις, ώστε να επιβεβαιωθεί ότι λαμβάνουν τη σωστή δοσολογία
• Μη διακόψετε ή αλλάξετε τη φαρμακευτική αγωγή που λαμβάνετε προτού συμβουλευτείτε τον ιατρό σας.

Κάποιοι παράγοντες αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης επιληπτικών παροξυσμών σε επιληπτικούς ασθενείς.
Συζητείστε με τον ιατρό σας για:

• Συγκεκριμένα συνταγογραφημένα φάρμακα
• Συναισθηματικό στρες
• Παθολογική κατάσταση, κυρίως λοίμωξη
• Εγκυμοσύνη
• Παράλειψη δόσεων επιληπτικών φαρμάκων
• Χρήση αλκοόλ ή άλλα ψυχαγωγικά ναρκωτικά

Η επιληψία που δε βελτιώνεται έπειτα από τη λήψη δύο ή τριών επιληπτικών φαρμακευτικών σκευασμάτων, ονομάζεται «ιατρικά επιμένων επιληψία».

• Κάποιοι πάσχοντες αυτού του τύπου επιληψίας, ίσως επωφεληθούν από τη χειρουργική αφαίρεση μη φυσιολογικών εγκεφαλικών κυττάρων, τα οποία προκαλούν τους επιληπτικούς παροξυσμούς
• Άλλοι πάσχοντες μπορούν να βοηθηθούν από έναν νευρικό παρασυμπαθητικό διεγέρτη. Ο τελευταίος πρόκειται για μια συσκευή που τοποθετείται στο θώρακα (παρόμοιος με το βηματοδότη). Αυτός ο διεγέρτης βοηθά στη μείωση του αριθμού των επιληπτικών παροξυσμών, αν και σπάνια επιτυγχάνει την πλήρη διακοπή τους.

Σε κάποιες περιπτώσεις, παιδιά ακολουθούν ειδική διατροφή, ούτως ώστε να τους βοηθήσει στην πρόληψη κρίσεων. Η συνήθης διατροφή που ακολουθείται είναι η κετογενετική, μια διατροφή χαμηλή σε υδατάνθρακες, όπως η δίαιτα του Atkins, η οποία μπορεί να επωφελήσει κι αρκετούς ενήλικες.

Οι επιληπτικοί οφείλουν να φορούν επιληπτική ταυτότητα, ούτως ώστε σε περίπτωση επιληπτικών παροξυσμών να τους δοθεί έγκαιρη ιατρική θεραπεία.


Πρόγνωση

Κάποιοι ασθενείς με συγκεκριμένους τύπους επιληπτικών παροξυσμών, ίσως μπορέσουν να μειώσουν ή και να σταματήσουν πλήρως τα αντιεπιληπτικά φάρμακα, αν κι εφόσον δεν παρουσιάσουν καμία κρίση για αρκετά χρόνια. Συγκεκριμένοι τύποι παιδικής επιληψίας, υποχωρούν ή βελτιώνονται με τη πάροδο του χρόνου – συνήθως στα τέλη της εφηβείας ή στην ηλικία των 20 με 30.

Για άλλους ασθενείς η επιληψία συνιστά μια χρόνια πάθηση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η λήψη των αντιεπιληπτικών φαρμάκων οφείλεται να μη διακόπτεται.

Ο θάνατος ή η μόνιμη εγκεφαλική βλάβη οφειλόμενη σε επιληπτικούς παροξυσμούς, είναι σπάνια. Κρίσεις που διαρκούν για μακρά χρονική περίοδο ή κρίσεις που επισυμβαίνουν μεταξύ τους σε σύντομο χρονικό διάστημα (status epilepticus), ενδέχεται να προκαλέσουν μόνιμη βλάβη. Ο θάνατος ή η εγκεφαλική βλάβη συνήθως οφείλεται σε παρατεινόμενη έλλειψη αναπνοής, η οποία επιφέρει θάνατο του εγκεφαλικού ιστού από έλλειψη οξυγόνου. Υπάρχουν ωστόσο και περιπτώσεις αιφνίδιου, ανεξήγητου θανάτου σε επιληπτικούς ασθενείς.

Ο ασθενής ενδέχεται να υποστεί σοβαρό τραυματισμό, αν επισυμβεί επιληπτική κρίση ενώ οδηγεί ή χειρίζεται επικίνδυνο εξοπλισμό. Για αυτό το λόγο, οι επιληπτικοί ασθενείς, των οποίων οι επιληπτικοί παροξυσμοί δεν ελέγχονται σωστά, οφείλουν να αποφεύγουν τέτοιου είδους δραστηριότητες.

Οι επιληπτικοί ασθενείς με σπάνιους παροξυσμούς, ενδέχεται να μην προβούν σε σοβαρούς περιορισμούς στην καθημερινότητά τους.


Επιπλοκές

• Δυσκολίες εκμάθησης
• Εισπνοή υγρού εντός των πνευμόνων, η οποία μπορεί να προκαλέσει πνευμονία εκ εισροφήσεως
• Τραυματισμός λόγω πτώσεων, πρόσκρουσης ή αυτό-τραυματισμούς κατά τον επιληπτικό παροξυσμό
• Τραυματισμός αν επισυμβεί κρίση ενώ οδηγείτε ή χειρίζεστε επικίνδυνο εξοπλισμό
• Πολλά αντιεπιληπτικά φάρμακα προκαλούν γενετικές ανωμαλίες – οι γυναίκες που επιθυμούν να μείνουν έγκυες οφείλουν να προειδοποιήσουν τον ιατρό τους προκαταβολικά, ούτως ώστε να προσαρμόσει τη δοσολογία των φαρμάκων τους
• Μόνιμη εγκεφαλική βλάβη (αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο ή άλλη βλάβη)
• Παρατεινόμενοι επιληπτικοί παροξυσμοί ή πολλαπλοί επιληπτικοί παροξυσμοί, δίχως την πλήρη αποκατάσταση / ανάνηψη του ασθενούς μεταξύ αυτών (status epilepticus)
• Παρενέργειες φαρμακευτικών σκευασμάτων

Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Καλέστε το 166 αν κάποιο άτομο βιώνει για πρώτη φορά έναν επιληπτικό παροξυσμό ή αν κάποιος έχει επιληπτική κρίση και δε φορά επιληπτική ταυτότητα (η οποία περιέχει οδηγίες που εξηγούν τι πρέπει να γίνει σε περίπτωση που ο επιληπτικός ασθενής βιώσει μια κρίση)

Αν κάποιο άτομο βίωσε στο παρελθόν μια επιληπτική κρίση, καλέστε το 166 στις ακόλουθες επείγουσες περιπτώσεις:

• Ο επιληπτικός παροξυσμός που βιώνει τώρα, έχει παρατεινόμενη χρονική διάρκεια σε σχέση με τις κρίσεις που συνήθως βιώνει ή ασυνήθη αριθμό επιληπτικών κρίσεων
• Επαναλαμβανόμενες επιληπτικές κρίσεις εντός ολίγων λεπτών
• Επαναλαμβανόμενες επιληπτικές κρίσεις όπου οι αισθήσεις του ασθενούς ή η συνήθη συμπεριφορά του δεν επανέρχεται μεταξύ των κρίσεων

Καλέστε τον ιατρό σας αν παρουσιάσετε νέα συμπτώματα, συμπεριλαμβανομένου παρενεργειών φαρμακευτικών σκευασμάτων (νωθρότητα, ανησυχία, σύγχυση, νάρκωση έπειτα από λήψη φαρμάκου ή άλλες παρενέργειες), ναυτία / έμετο, ερύθημα, απώλεια τριχών, τρόμο ή άλλες μη φυσιολογικές κινήσεις ή προβλήματα συντονισμού.

Πρόληψη

Γενικά, δεν υπάρχει γνωστός τρόπος πρόληψης της επιληψίας. Ωστόσο, η κατάλληλη διατροφή, ο ύπνος και η αποφυγή κατανάλωσης αλκοόλ και απαγορευμένων ναρκωτικών, ενδέχεται να μειώσουν την πιθανότητα πρόκλησης των επιληπτικών παροξυσμών στα επιληπτικά άτομα.

Μειώστε την πιθανότητα εγκεφαλικού τραυματισμού, φορώντας προστατευτικά κράνη κατά τη διάρκεια επικίνδυνων δραστηριοτήτων. Το τελευταίο βοηθά να μειωθεί ο κίνδυνος της εμφάνισης επιληπτικών παροξυσμών.

Τα επιληπτικά άτομα με μη ελεγχόμενους επιληπτικούς παροξυσμούς, οφείλουν να αποφεύγουν την οδήγηση. – κάθε πολιτεία έχει διαφορετικό νόμο που καθορίζει ποια άτομα με ατομικό ιστορικό επιληπτικών κρίσεων, μπορούν να οδηγούν. Αν βιώνετε μη ελεγχόμενους επιληπτικούς παροξυσμούς, αποφύγετε δραστηριότητες, όπου η απώλεια της πλήρης επίγνωσης / αντίληψης, μπορεί να προκαλέσει σοβαρούς τραυματισμούς, όπως η αναρρίχηση σε υψηλά μέρη / τοποθεσίες, ποδηλασία και να κολυμπάτε μόνοι σας.

Τι είναι ο νέος ιός της γρίπης;

Ο νέος ιός της γρίπης Α(Η1Ν1) που απομονώθηκε για πρώτη φορά φέτος είναι ένας νέος υπότυπος του ιού της γρίπης που επηρεάζει κ αι τους ανθρώπους. Περιέχει γονίδια από ιό της γρίπης των χοίρων, των πτηνών και των ανθρώπων σε ένα συνδυασμό που δεν είχε εμφανιστεί ποτέ έως τώρα. Μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο και η νόσηση έχει περιγραφεί ως πολύ σοβαρή σε κάποιες περιπτώσεις.


Ποια είναι τα συμπτώματα της γρίπης από το νέο ιό;

Τα συμπτώματα της νόσου είναι παρόμοια με αυτά της εποχικής γρίπης και μπορεί να περιλαμβάνουν αιφνίδια έναρξη πυρετού και συμπτώματα από το αναπνευστικό σύστημα (όπως βήχας, καταρροή, πονόλαιμος, πόνος στους μυς, πονοκέφαλος), ενώ μπορεί να παρουσιαστούν και άλλα συμπτώματα, όπως ρίγη, αίσθημα κόπωσης, διάρροια και έμετοι.
Σε μερικές περιπτώσεις, παρατηρείται σοβαρή νόσηση σε κατά τα άλλα υγιείς ανθρώπους που μολύνονται με τον ιό.

Πώς μολύνονται οι άνθρωποι με το νέο ιό της γρίπης Α(Η1Ν1);

Οι άνθρωποι μολύνονται με τον ιό με τον ίδιο τρόπο όπως και στην εποχική γρίπη. Μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο μέσω σταγονιδίων από ασθενή που βήχει ή φτερνίζεται. Ο ιός μπορεί να μεταδοθεί και έμμεσα, όταν τα μολυσμένα σταγονίδια που προέρχονται από ασθενή εγκαθίστανται στα χέρια του ή σε άλλες επιφάνειες που μπορεί στη συνέχεια να μεταδώσουν τον ιό σε ανθρώπους που τις ακουμπούν και, στη συνέχεια, ακουμπούν τη μύτη ή το στόμα τους.


Ποια είναι η περίοδος επώασης; Ποια είναι η περίοδος μεταδοτικότητας;

Οι μελέτες που διεξάγονται δείχνουν ότι η περίοδος επώασης είναι μεταξύ 1 και 7 ημερών. Δηλαδή, από τη στιγμή που ο ιός θα εισέλθει στον ανθρώπινο οργανισμό, η τα συμπτώματα θα ξεκινήσουν κάποια στιγμή μεταξύ της επόμενης ημέρας και 7 ημερών αργότερα.
Ο ιός μεταδίδεται από νοσούντες ανθρώπους, κυρίως όσο έχουν συμπτώματα, αλλά μπορεί και ώς 7 ημέρες από την έναρξη των συμπτωμάτων τους, προκειμένου για ενήλικες, και ενδεχομένως περισσότερο, προκειμένου για παιδιά.


Υπάρχει εμβόλιο για το νέο ιό γρίπης Α(Η1Ν1);

Δύο εμβόλια κατά της γρίπης από το νέο ιό Α(Η1Ν1) κυκλοφορούν στην Ελλάδα: το Focetria© (Novartis) και το Pandemrix© (GlaxoSmithKline).



Το υπάρχον εμβόλιο για την εποχική γρίπη προστατεύει τον άνθρωπο από το
νέο ιό γρίπης Α/Η1Ν1;

Παρότι ο νέος ιός έχει κάποιες ομοιότητες με την κοινή εποχική γρίπη, δεν φαίνεται ότι το εμβόλιο της εποχικής γρίπης προστατεύει από το νέο ιό Α/Η1Ν1.



Μπορεί να θεραπευτεί η γρίπη από το νέο ιό Α/Η1Ν1 στους ανθρώπους;

Οι περισσότεροι άνθρωποι που νοσούν με τη νέα γρίπη αναρρώνουν μόνοι τους μετά από λίγες ημέρες, χωρίς τη λήψη φαρμακευτικής αγωγής. Από τα διαθέσιμα φάρμακα, ο νέος ιός γρίπης A/H1N1 είναι ευαίσθητος στους αναστολείς νευραμινιδάσης (οσελταμιβίρη και ζαναμιβίρη) αλλά ανθεκτικός στην αμανταδίνη και ριμανταδίνη. Πάντως η θεραπεία για τη γρίπη είναι κυρίως συμπτωματική. Η αντι-ιική θεραπεία είναι σημαντική στα σοβαρά περιστατικά.


Μπορεί ο ιός να είναι ανθεκτικός στην αντι-ιική θεραπεία;

Κάποιες περιπτώσεις έχουν αναφερθεί όπου ο ιός ήταν ανθεκτικός στην οσελταμιβίρη. Μέχρι τώρα, αυτές οι περιπτώσεις είναι μεμονωμένες, ο ιός παραμένει ευαίσθητος στη ζαναμιβίρη και δεν υπάρχει ακόμα κάποια ανησυχία για τη δημόσια υγεία. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας παρακολουθεί τις σχετικές εξελίξεις πολύ στενά.


Πώς μπορώ να ενημερώνομαι για την κατάσταση στην Ελλάδα και την
Ευρώπη;

Η κατάσταση στην Ελλάδα επιτηρείται από το ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ, το οποίο δημοσιεύει εβδομαδιαίες εκθέσεις στην ιστοσελίδα http://www.keelpno.gr. . Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Νοσημάτων (ECDC) διατηρεί σχετική ιστοσελίδα:
http://ecdc.europa.eu/en/healthtopics/Pages/Influenza_A(H1N1)_Outbreak.aspx



Πώς ξεσπάει μία πανδημία;

Ένα από τα σημαντικότερα συστατικά για την εκδήλωση μιας πανδημίας είναι η εισαγωγή ενός δυνητικά πανδημικού ιού, δηλαδή ενός νέου ιού στον οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ανοσία. Στην περίπτωση της τρέχουσας πανδημίας, δεν γνωρίζουμε ακόμα ποιο ποσοστό του πληθυσμού έχει κάποιου τύπου ανοσία στο νέο ιό.

Σε μια πανδημία γρίπης, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ελαφρά συμπτώματα και λίγοι θα είναι ασυμπτωματικοί. Όμως, θα υπάρχει ένα μικρό ποσοστό που θα έχει σοβαρά συμπτώματα και θα χρειαστεί νοσηλεία. Ένα ακόμα μικρότερο ποσοστό θα νοσήσει πολύ σοβαρότερα και ίσως πεθάνει εξαιτίας επιπλοκών της νόσου. Οι τελευταίες πανδημίες ξέσπασαν το 1918, το 1957, και το 1968. Η κάθε πανδημία είχε τα δικά της χαρακτηριστικά, μιας και ο κάθε ιός διέφερε όσον αφορά στη σοβαρότητά ή τις επιπλοκές του.


Τι πρέπει να κάνει κάποιος που έχει συμπτώματα γρίπης;

Για να προστατεύσει τόσο τον εαυτό του όσο και τους άλλους:
- όσο έχει κάποιος συμπτώματα, να παραμένει μακριά από άλλους
- να μην πηγαίνει δουλειά ή σχολείο για όσο έχει συμπτώματα
- να αποφεύγει τις μαζικές συγκεντρώσεις
- να καλύπτει τη μύτη και το στόμα του όταν βήχει ή φτερνίζεται
- να πετάει το χαρτομάντηλο με το οποίο σκούπισε το πρόσωπό του στα σκουπίδια μετά τη χρήση του
- να πλένει συχνά τα χέρια του με νερό και σαπούνι. Μαντηλάκια με οινόπνευμα μπορεί επίσης να βοηθούν
- να αποφεύγει να ακουμπάει τα μάτια, τη μύτη και το στόμα του


Ποιες είναι οι πληθυσμιακές ομάδες που είναι πιθανότερο να νοσήσουν βαριά,
αν νοσήσουν;

Ένα μικρό ποσοστό των ανθρώπων που εκδηλώνουν συμπτώματα της νέας γρίπης αναμένεται να νοσήσει βαριά: περίπου 2-3 στους 1.000 μπορεί να χρειαστούν νοσηλεία. Από αυτούς που αναπτύσσουν συμπτώματα, 1 στα 10.000 ή 20.000 μπορεί να πεθάνει. Οι περισσότεροι από τους ασθενείς με νέα γρίπη που πέθαναν στην Ευρώπη έως τώρα ανήκαν σε μία από τις παρακάτω κατηγορίες:

- άνθρωποι με χρόνια νοσήματα όπως σακχαρώδης διαβήτης, καρδιοαγγειακές παθήσεις, χρόνιες αναπνευστικές παθήσεις ή καταστάσεις που δυσχεραίνουν την αναπνοή, όπως η παχυσαρκία,
- έγκυες γυναίκες,
- νεαρά παιδιά, κυρίως κάτω των 2 ετών.

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΜΕΑ) έχει συστήσει ότι οι έγκυες γυναίκες
μπορούν να λαμβάνουν οσελταμιβίρη.


Πως μπορώ να προστατευτώ από τη νόσο;

• Πλένετε τακτικά και σχολαστικά τα χέρια σας –και όχι απλώς τοποθετώντας τα
κάτω από τρεχούμενο νερό βρύσης. Χρειάζεται πλύσιμο τουλάχιστον 20
δευτερολέπτων,
• Προσπαθήστε να διατηρείτε μια καλή γενική φυσική κατάσταση. Να κοιμάστε
αρκετά, να διαχειρίζεστε το άγχος σας, να γυμνάζεστε, να καταναλώνετε πολλά
υγρά και να τρώτε υγιεινά,
• Αποφεύγετε στενές επαφές με άτομα που έχουν συμπτώματα γρίπης,
• Αποφεύγετε τις μεγάλες συναθροίσεις,
• Αποφεύγετε να ακουμπάτε επιφάνειες που μπορεί να έχουν μολυνθεί με τον ιό της
γρίπης,
• Αποφεύγετε να ακουμπάτε τη μύτη και τα μάτια σας.


Ποιες επιφάνειες είναι πιθανότερο να είναι πηγές μόλυνσης;

Ο ιός μπορεί να μεταδοθεί όταν κάποιος ακουμπήσει μια μολυσμένη επιφάνεια και, στη συνέχεια, ακουμπήσει τα μάτια, τη μύτη ή το στόμα του. Σταγονίδια που φέρουν τον ιό εκτοξεύονται από το στόμα και τη μύτη των νοσούντων ατόμων και ταξιδεύουν μέσω του αέρα. Αυτά μπορεί μετά να βρεθούν σε βιβλία, τραπέζια, χερούλια από πόρτες κ.τ.λ. και να προκαλέσουν νόσηση σε υγιές άτομο όταν έρθουν σε επαφή με
τα μάτια, τη μύτη ή το στόμα. Μελέτες έχουν δείξει ότι ο ιός μπορεί να επιβιώσει σε τέτοιες επιφάνειες για 2-8 ώρες. Γι’αυτό το λόγο, είναι σημαντικό να διατηρούνται καθαρά τα κωμωδίνα και οι επιφάνειες στο μπάνιο και στην κουζίνα με τη χρήση απολυμαντικών ουσιών, σύμφωνα με το υλικό κατασκευής της κάθε επιφάνειας.

Πώς μπορώ να αποφύγω τη διασπορά ιών όταν είμαι άρρωστος;

- Περιορίστε την επαφή με άλλα άτομα όσο το δυνατόν περισσότερο. Μην πηγαίνετε σχολείο ή δουλειά για 7 ημέρες από την έναρξη των συμπτωμάτων ή μέχρι να υποχωρήσουν τα συμπτώματά σας,
- Καλύπτετε τη μύτη και το στόμα σας με ένα χαρτομάντηλο όποτε βήχετε ή φτερνίζεστε. Πετάξτε το χαρτομάντηλο στο καλάθι των αχρήστων μετά τη χρήση του και πλύνετε τα χέρια σας,
- Πλένετε τα χέρια σας συχνά και νερό και σαπούνι, κυρίως μετά από βήχα ή πταρμό. Τα υγρά καθαρισμού με βάση το οινόπνευμα είναι επίσης
αποτελεσματικά.



Ποια είναι η καλύτερη τεχνική πλυσίματος των χεριών για την αποφυγή
νόσησης;

Πλένετε τα χέρια σας με νερό και σαπούνι ή καθαρίζετέ τα με υγρά με βάση το οινόπνευμα. Το πλύσιμο των χεριών με ζεστό νερό και σαπούνι πρέπει να διαρκεί τουλάχιστον 20 δευτερόλεπτα. Όταν το νερό ή/και το σαπούνι δεν είναι διαθέσιμα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν καθαριστικά μαντήλια μιας χρήσης με βάση το οινόπνευμα ή τζελ καθαρισμού. Αν χρησιμοποιείτε τζελ, τρίβετε τα χέρια σας μέχρι να
απορροφηθεί το τζελ. Τα τζελ δεν χρειάζονται νερό.


Τι πρέπει να κάνω αν θέλω να ταξιδέψω;

Δεν υπάρχει κάποια απαγόρευση ή περιορισμός στα ταξίδια, αν και όποιος νοσεί καλό θα ήταν να αναβάλει το ταξίδι του μέχρι να γίνει καλά, τόσο για τη δική του υγεία όσο και για την υγεία των άλλων. Όποιος αναπτύξει συμπτώματα μετά από ταξίδι θα πρέπει να αναζητήσει ιατρική συμβουλή.


Τι είναι η γρίπη των χοίρων;

Η γρίπη των χοίρων είναι μία οξεία ιογενής λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος των χοίρων που προκαλείται από ιό γρίπης τύπου Α. Ο ιός μεταδίδεται σε άγρια πτηνά, πουλερικά, άλογα και ανθρώπους, αλλά η μετάδοση από το ένα ζωικό είδος στο άλλο είναι σπάνια. Έως τώρα έχουν απομονωθεί σε χοίρους τρεις υπότυποι του ιού της γρίπης: ο Η1Ν1, ο Η1Ν2 και ο Η3Ν2.


Μπορούν να μολυνθούν και οι άνθρωποι από γρίπη των χοίρων;

Ναι. Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 είχαν αναφερθεί μεμονωμένα κρούσματα γρίπης των χοίρων σε ανθρώπους που είχαν άμεση επαφή με τα ζώα (π.χ. εργαζόμενοι σε φάρμες με χοίρους). Στην Ευρώπη, έχουν αναφερθεί 17 κρούσματα γρίπης των χοίρων από το 1958. Στις ΗΠΑ, μία επιδημία γρίπης των χοίρων αναφέρθηκε σε στρατιωτικό προσωπικό στο Fort Dix του New Jersey το 1976, αν και δεν αποδείχθηκε ποτέ επιδημιολογική σχέση με χοίρους. Υπήρχε, όμως, μετάδοση της νόσου από άνθρωπο σε άνθρωπο, γεγονός που οδήγησε σε περισσότερα από 200 κρούσματα, εκ των οποίων 12 νοσηλεύθηκαν και ένα απεβίωσε. Σε αντίθεση με τη γρίπη των χοίρων, η γρίπη από το νέο ιό Α(Η1Ν1) μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο.


Μπορεί ο ιός της νέας γρίπης να μεταδοθεί στους ανθρώπους μέσω της
κατανάλωσης χοιρινού ή παραγώγων του;

Όχι. Ο νέος ιός της γρίπης δεν μεταδίδεται με την κατανάλωση καλομαγειρεμένου χοιρινού κρέατος ή παραγόντων του. Αυτός ο νέος ιός δεν έχει απομονωθεί μέχρι σήμερα σε ζώα και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι ο ιός βρίσκεται στην αλυσίδα παραγωγής χοιρινού κρέατος. Ο Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων (EFSA) και το Ευρωπαϊκό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ECDC) δεν είναι ενήμερα
για απολύτως κανένα επιστημονικά τεκμηριωμένο δεδομένο που να συνηγορεί υπέρ της άποψης ότι ο νέος ιός της γρίπης Α/Η1Ν1 μπορεί να μεταδοθεί στον άνθρωπο μέσω κατανάλωσης κρέατος, όπως είναι το χοιρινό κρέας και τα παράγωγά του. Ανεξάρτητα από την τρέχουσα επιδημία, συνιστάται η σωστή θερμική επεξεργασία των τροφίμων πριν την κατανάλωσή τους (μαγείρεμα ώστε η θερμοκρασία σε όλο το
τμήμα του μαγειρευόμενου κρέατος να φθάσει τους 70ºC) για την αποφυγή τροφιμογενών νοσημάτων. Πάντα συνιστάται η τήρηση καλών πρακτικών υγιεινής στις κουζίνες, καθώς και το πλύσιμο των χεριών, των επιφανειών και του χρησιμοποιούμενου εξοπλισμού με σαπούνι μετά το χειρισμό ωμού κρέατος.


Μπορεί ο νέος ιός να μεταδοθεί από χοίρους στον άνθρωπο και το
αντίστροφο;

Στις 2 Μαΐου 2009, αναφέρθηκε από τον Καναδά ότι ένας κτηνοτρόφος μόλυνε χοίρους με τον ιό Α(Η1Ν1). Παρόμοια περιστατικά αναφέρθηκαν στην Αργεντινή και την Αυστραλία. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) αναφέρει ότι, πράγματι, είναι πιθανή η μόλυνση ανθρώπων που εργάζονται σε στενή επαφή με νοσούντα ζώα σε φάρμες ή σφαγεία. Τέτοια κρούσματα έχουν αναφερθεί και στο παρελθόν. Παρόλα αυτά, επαναλαμβάνεται ότι είναι ασφαλής η κατανάλωση καλά μαγειρεμένου χοιρινού κρέατος και παραγώγων καλά μαγειρεμένου χοιρινού κρέατος (βλ. και προηγούμενη ερώτηση)

Πηγή ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ.