Πιθανές παθήσεις για το σύμπτωμα: Βαρηκοΐα

Αναζήτηση Συμπτωμάτων:


Ωτική λοίμωξη


Ορισμός

Η μέση ωτίτιδα πρόκειται για λοίμωξη του μεσοδιαστήματος του ωτός, το οποίο βρίσκεται στο οπίσθιο τμήμα του τυμπάνου (τυμπανική μεμβράνη). Χαρακτηρίζεται από άλγος, ζάλη και μερική απώλεια ακοής.


Περιγραφή

Μερική γνώση της βασικής ανατομίας του μέσου ωτός, θα φανεί ιδιαίτερα χρήσιμη ως προς την κατανόηση της ανάπτυξης της μέσης ωτίτιδας. Ο έξω ακουστικός πόρος, πρόκειται για έναν αγωγό, ο οποίος συνδέει την εξωτερική οπή του ωτός, με μια δομή που ονομάζεται τυμπανική μεμβράνη. Στο οπίσθιο τμήμα της τυμπανικής μεμβράνης βρίσκεται το διάστημα που ονομάζεται μέσος ωτός. Εντός του μέσου ωτός βρίσκονται τρία πολύ μικρά οστά, τα οποία ονομάζονται οστάρια. Τα οστάρια αυτά είναι η σφύρα, ο άκμων και ο αναβολεύς. Συχνά το σχήμα τους παρομοιάζεται με σφυρί, αμόνι κι αναβολέα. Ο ήχος υπό τη μορφή δόνησης, προκαλεί κίνηση του τυμπάνου κι αυτή με τη σειρά της, προκαλεί αλυσιδωτή κίνηση των οσταρίων. Τα οστάρια μεταφέρουν τον ήχο στον κοχλία, που βρίσκεται στον έσω ωτό, ο οποίος και τον μεταφέρει στη συνέχεια στον εγκέφαλο προς επεξεργασία.

Ο ρινοφάρυγγας είναι η δίοδος οπίσθια της ρινός που μεταφέρει τον εισπνεόμενο αέρα εντός των αγωγών αναπνοής (αεραγωγών), οι οποίοι οδηγούν στους πνεύμονες. Η ευσταχιανή σάλπιγγα αποτελεί έναν αγωγό που συνδέει το μέσο ωτό με το ρινοφάρυγγα. Μία από τις λειτουργίες της, είναι η εξισορρόπηση της πιέσεως του αέρα στο μέσο ωτό με την πίεση του εξωτερικού αέρα. Αυτή η εξισορρόπηση επιτρέπει στο τύμπανο και στα οστάρια να δονούνται καταλλήλως, ούτως ώστε η ακοή να είναι φυσιολογική.

Μέχρι την ηλικία των τριών ετών, το 85% περίπου όλων των παιδιών, θα έχει αναπτύξει τουλάχιστον ένα επεισόδιο μέσης ωτίτιδας. Αποτελεί την πιο κοινή «ενόχληση» της παιδικής ηλικίας. Βρέφη και παιδιά ηλικίας 6 μηνών – 6 ετών είναι ιδιαίτερα επιρρεπή στην ανάπτυξη μέσης ωτίτιδας. Υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης της συγκεκριμένης πάθησης διατρέχουν τα αγόρια, τα παιδιά χαμηλής οικονομικής τάξης, εκείνα που εμφανίζουν αλλεργίες, οι ιθαγενείς Αμερικανοί, οι ιθαγενείς της Αλάσκας, τα παιδιά που γεννούνται με σχάση της υπερώας ή άλλες γενετικές ανωμαλίες της δομής του προσώπου και της κεφαλής και τα παιδιά που πάσχουν από το σύνδρομο Down. Βρέφη που εμφανίζουν την πρώτη τους ωτική λοίμωξη, πριν την ηλικία των 6 μηνών, είναι πιο επιρρεπή σε χρόνιες διαταραχές μέσης ωτίτιδος. Επί πρόσθετα, φαίνεται να υπάρχει κάποια γενετική προδιάθεση προς τη μέση ωτίτιδα, όσον αφορά τη δομή και λειτουργικότητα εντός και πέριξ του μέσου ωτός. Η έκθεση στον καπνό του τσιγάρου, αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο ανάπτυξης ωτικής λοίμωξης, όπως επίσης κι άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν το αναπνευστικό σύστημα. Εν συνεχεία, παιδιά που επισκέπτονται τα κέντρα φροντίδας από πολύ νεαρή ηλικία, παρουσιάζουν περισσότερες λοιμώξεις του ανωτέρου αναπνευστικού (συνάχι ή κρυολόγημα) κι επομένως περισσότερα επεισόδια ωτικής λοίμωξης. Παρά το γεγονός ότι η ωτική λοίμωξη, αυτή καθ’ αυτή δεν είναι μεταδοτική, οι λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού, που προδιαθέτουν τα παιδιά στην ωτική λοίμωξη, σίγουρα είναι μεταδοτικές. Ο χειμώνας και οι πρώτοι μήνες της άνοιξης, αποτελούν τις περιόδους του έτους που εμφανίζεται συχνότερα η μέση ωτίτιδα, περίοδοι που συμπίπτουν με αυξημένη συχνότητα των λοιμώξεων του ανωτέρου αναπνευστικού.

Η μέση ωτίτιδα συνιστά κύριας σημασίας ιατρική πάθηση, μιας κι αρκετά συχνά οδηγεί σε συσσώρευση υγρού στο μέσο ωτό, πάθηση γνωστή ως μέση ωτίτιδα με διάχυση (Ο.Μ.Ε.) Η διάχυση μπορεί να διαρκέσει από εβδομάδες έως και μήνες. Η διάχυση εντός του μέσω ωτός δύναται να προκαλέσει σοβαρές διαταραχές ακοής. Σε περίπτωση ανάπτυξης τέτοιων διαταραχών ακοής σε νεαρά παιδιά, ίσως επηρεαστεί η διαδικασία της φυσιολογικής ανάπτυξης του λόγου και της γλώσσας. Επίσης, η χρόνια διάχυση αυξάνει τον κίνδυνο για μεταγενέστερες λοιμώξεις, αφού το υγρό ευνοεί την ανάπτυξη βακτηριδίων.

Στους ενήλικες, η οξεία μέση ωτίτιδα, μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές, όπως παράλυση των προσωπικών νεύρων. Η αποδρομή ατών των επιπλοκών ίσως χρειαστεί 2 εβδομάδες έως και 3 μήνες.


Αίτια και συμπτώματα

Πρωταρχική προδιαθεσική κατάσταση ανάπτυξης οξείας μέσης ωτίτιδας είναι η έκθεση σε οργανισμό υπεύθυνο για την πρόκληση λοιμώξεων. Η μέση ωτίτιδα προκαλείται είτε από ιούς είτε από βακτήρια. Οι ιογενείς λοιμώξεις αποτελούν το 15% των περιπτώσεων. Τα τρία κύρια αιτιοπαθογόνα βακτήρια είναι ο στρεπτόκοκκος pneumoniae, ο αιμόφιλος influeunzae και / ή ο Moxarella catarrhalis. Από το 2003, το 75% περίπου των ωτικών λοιμώξεων που οφείλονται στο στρεπτόκοκκο pneumoniae, αναφέρονται ως ανθεκτικές στην πενικιλίνη.

Η μέση ωτίτιδα δύναται να προκληθεί κι από άλλους παθογόνους οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένου της Bordatella pertussis, που προκαλεί τον κοκίτη και τον Pneumocystis carinii, που συχνά οδηγεί σε ευκαιριακές λοιμώξεις ασθενών που πάσχουν από AIDS.

Υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που ευνοούν την ανάπτυξη ωτικής λοίμωξης. Λόγω της οριζόντιας θέσης και του σχετικά μικρού μήκους της ευσταχιανής σάλπιγγας, κατά τα πρώτα παιδιά χρόνια, το περιεχόμενο του ρινοφάρυγγα, δύναται να φτάσει στο μέσο ωτό με μεγάλη ευκολία. Οι εκκρίσεις του ρινοφάρυγγα περιλαμβάνουν και τους αιτιοπαθογόνους, για λοίμωξη, οργανισμούς. Επί πρόσθετα, τα παιδιά διαθέτουν περισσότερο λεμφικό ιστό, από τον οποίο και προκύπτουν οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις, στην περιοχή της ευσταχιανής σάλπιγγας. Οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις μπορεί να αυξηθούν σε μέγεθος λόγω επαναλαμβανόμενων λοιμώξεων του αναπνευστικού συστήματος, με τελική κατάληξη την απόφραξη των ευσταχιανών σαλπιγγών. Η απόφραξη της ευσταχιανής σάλπιγγας ευνοεί τη συσσώρευση υγρού στο μέσο ωτό. Το υγρό αυξάνει τον κίνδυνο λοίμωξης και τους αντίστοιχους κινδύνους απώλειας ακοής, καθώς και καθυστερημένης ανάπτυξης λόγου.

Πρόσφατες εξελίξεις στο γενετικό σχεδιασμό, οδήγησαν στην ανακάλυψη γενετικών παραγόντων που αυξάνουν τις πιθανότητες να αναπτύξει ένα παιδί μέση ωτίτιδα. Προσδοκάται, μέσω ερευνών να προκύψουν διαγνωστικές μοριακές αναλύσεις, που θα βοηθήσουν στην ταυτοποίηση παιδιών με κίνδυνο σοβαρών ωτικών λοιμώξεων.

Οι περισσότερες περιπτώσεις οξείας μέσης ωτίτιδας επισυμβαίνει κατά τη διαδρομή μιας λοίμωξης του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν συμπτώματα κρυολογήματος, πυρετό, ωτικό άλγος, ευερεθιστικότητα και διαταραχές ακοής. Στα βρέφη ενδέχεται να υπάρχει δυσκολία σίτισης. Σε εκσεσημασμένη συλλογή υγρού στο μέσο ωτό, ο πόνος δύναται να αυξομειώνεται ανάλογα με τη θέση. Η κατάκλιση πιθανότατα να προκαλέσει αύξηση του άλγους πιέσεως εντός του μέσου ωτός, με αποτέλεσμα τα βρέφη να ενοχλούνται έως ότου ανασηκωθούν. Τα μεγαλύτερα παιδιά κάποιες φορές παραπονιούνται για αίσθηση πληρότητας του υποκείμενου ωτός. Αν η συσσώρευση υγρού στο οπίσθιο τμήμα του τυμπάνου είναι σημαντική, η τυμπανική μεμβράνη μπορεί να αναπτύξει οπή (διάτρηση), με συνέπεια την παρουσία αιματηρού υγρού ή πράσινο-κίτρινου πύου στην έξοδο του ωτός. Παρά το έντονο άλγος που προκαλείται πριν τη διάτρηση του τυμπανικού υμένα, ο πόνος συνήθως υποχωρεί λόγω της άρσης της πιέσεως που επισυμβαίνει κατά τη διάτρηση.


Διάγνωση

Η διάγνωση τίθεται συνήθως απλά με την επισκόπηση του τυμπάνου, με τη βοήθεια ενός ειδικού εργαλείου με φωτισμό, που ονομάζεται ωτοσκόπιο. Ο τυμπανικός υμένας εμφανίζεται ερυθρός και οιδηματώδης και μπορεί να παρουσιάζει είτε παθολογική εισολκή προς τα έσω είτε προβολή προς τα έξω. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, τα οστάρια συνήθως διαμορφώνουν ένα συγκεκριμένο σχήμα επί του τυμπάνου, γνωστό κι ως «οροθέσιο». Το οροθέσιο αυτό μπορεί να απουσιάζει κατά την πορεία μιας λοίμωξης. Εν συνεχεία, κι αναφερόμενοι σε φυσιολογικές συνθήκες, η λάμψη φωτός του ωτοσκοπίου αντανακλά επί του τυμπάνου με έναν χαρακτηριστικό τρόπο. Αυτό αποκαλείται «κώνος φωτός». Κατά την πορεία μιας λοίμωξης, ο κώνος αυτός φωτός, ίσως να μετατοπίζεται ή και να απουσιάζει.

Μέσω ειδικής προσθήκης του ωτοσκοπίου, δίνεται η δυνατότητα στον εξεταστή ιατρό, να εμφυσήσει απαλά, μια μικρή ποσότητα αέρος εντός του ωτός. Σε φυσιολογικές συνθήκες, ο αέρας αυτός προκαλεί κίνηση του τυμπανικού υμένα. Σε μια λοίμωξη ή εν παρουσία υγρού όπισθεν του τυμπάνου, η κίνηση αυτή είναι ελαττωμένη ή απουσιάζει. Η κίνηση της τυμπανικής μεμβράνης εκτιμάται και μέσω τυμπανογράμματος. Το τελευταίο πρόκειται για μια ταχεία κι ανώδυνη εξέταση. Σε περίπτωση παρουσίας υγρού στο μέσο ωτό, το έπαρμα του τυμπανογράμματος θα εμφανίζεται επίπεδο. Σε πληρότητα του μέσου ωτός με αέρα, όπως φυσιολογικά συμβαίνει, η εξέταση θα αναδείξει αν η πίεση του αέρα που επικρατεί είναι υψηλότερη ή χαμηλότερη του επιθυμητού. Η μέτρηση αυτή θα μπορούσε να αποκαλύψει παθολογική λειτουργία της ευσταχιανής σάλπιγγας.

Εξετάσεις ακοής ή ακουογράμματα, χρησιμοποιούνται σε κάποιες περιπτώσεις προς προσδιορισμός της αιτίας πρόκλησης απώλειας ακοής (λόγω λοίμωξης ή επίμονου υγρού) και του βαθμού σοβαρότητάς της. Οπτική μελέτη (επί οθόνης) της ακοής, μπορεί να εφαρμοσθεί σε σχολεία ή παιδιατρικά ιατρεία, σε παιδιά που βρίσκονται σε ηλικία που μπορούν να περιγράψουν την ακουστικής τους αντίληψη. Πιο ακριβής εξέταση εκτελείται σε ηχομονωτικό θάλαμο από ωτορινολαρυγγολόγο (Ω.Ρ.Λ.). Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται επίσης με παραλλαγή, σε παιδιά που είναι ακόμη πολύ μικρά να εκφράσουν λεκτικά όταν άκουσαν ένα θόρυβο / ήχο, αλλά είναι ικανά να στρέψουν το κεφάλι τους προς την πηγή του ήχου.

Η συλλογή υγρού ή πύου που παροχετεύεται από τον ωτό, είναι εφικτή, δίδοντας τη δυνατότητα λήψης δείγματος προς τον εξέταση σε εργαστήριο. Σε περίπτωση παρουσίας μικροοργανισμών, επιτυγχάνεται στο εργαστήριο, η καλλιέργειά τους (πολλαπλασιασμός τους), η οπτική αποκάλυψή τους μέσω μικροσκοπίου και η ταυτοποίησή τους. Οι καλλιέργειες έχουν εφαρμοσθεί και για τον προσδιορισμό της ευαισθησίας των οργανισμών σε συγκεκριμένα αντιβιοτικά.


Χειροπρακτική

Μια μεμονωμένη χειροπρακτική / χειρονακτική διαδικασία γνωστή κι ως ενδορινική τεχνική, θεωρείται ότι συντελεί στην αποσυμφόρηση της ευσταχιανής σάλπιγγας και συνεπώς στην ικανοποιητική παροχέτευση του μέσου ωτός. Η σάλπιγγα ενίοτε αποφράσσεται λόγω εκκρίσεων ή στοιχεία φλεγμονής. Η ενδορινική τεχνική δύναται να προσφέρει αξιοσημείωτη ανακούφιση από το ωτικό άλγος.




Διατροφή

Πολλοί ιατροί θεωρούν ότι τα διατροφικά αλλεργιογόνα μπορούν να αυξήσουν την πιθανότητα ωτικής λοίμωξης και συστήνουν την ελαχιστοποίηση ύποπτων αλλεργιογόνων τροφών από τη διατροφή. Πρώτα στη λίστα των αλλεργιογόνων τροφών, βρίσκονται τα σιτηρά, τα γαλακτοκομικά, το καλαμπόκι, τα φιστίκια, τα εσπεριδοειδή και τα αυγά. Αποφεύγοντας τη λήψη ζάχαρης και ζαχαρούχων προϊόντων, δίδεται στο ανοσοποιητικό σύστημα, η ικανότητα να λειτουργήσει πιο αποτελεσματικά. Άλλοι διατροφολόγοι πιστεύουν ότι τα παιδιά που θήλαζαν ως βρέφη, διατρέχουν λιγότερες πιθανότητες προσβολής από ωτικές λοιμώξεις.



Φαρμακευτικά σκευάσματα

Η αντιβιοτική αγωγή αποτελεί τη θεραπεία εκλογής προς αντιμετώπιση της οξείας μέσης ωτίτιδας (ΑΟΜ). Χρησιμοποιείται σχήμα αντιβιοτικών αναλόγως τον τύπο των βακτηριδίων που προκαλούν τη λοίμωξη. Η εκλογή του αντιβιοτικού σχήματος, βασίζεται στην εμπειρική γνώση θετικών αποτελεσμάτων σε άλλες ωτικές λοιμώξεις που σημειώθηκαν σε συγκεκριμένες κοινότητες, σε δεδομένες χρονικές περιόδους. Οι επιλογές των σκευασμάτων περιλαμβάνουν αντιβιοτικά με βάση τις σουλφοναμίδες, όπως και διάφορα παράγωγα πενικιλίνης, κεφαλοσπορίνες κι άλλα. Η ευαισθησία του ασθενούς σε συγκεκριμένα φαρμακευτικά σκευάσματα, αλλά και προγενέστερες τάσης ανοχής, συμβάλλουν στην επιλογή του συγκεκριμένου σχήματος αντιβιοτικών. Από το 2003, συστήνεται η χρήση ενός 0,3% τοπικού διαλύματος φλοξασίνης, ως αποτελεσματικότερο φαρμακευτικό σκεύασμα, σε σχέση με άλλα τοπικά αντιβιοτικά ή αντιβιοτικά που λαμβάνονται δια του στόματος.

Παρά την αντιβιοτική αγωγή, σε ένα ποσοστό 40% περίπου των παιδιών, θα εξακολουθεί να υφίσταται υγρό στο οπίσθιο τμήμα του τυμπάνου, το οποίο και θα οδηγήσει σε μέση ωτίτιδα με διάχυση (Ο.Μ.Ε.). Το τύμπανο δεν παραμένει να είναι ερυθυματώδες, αλλά ούτε και φλεγμένων. Το υγρό ίσως χρειαστεί μήνες, προκειμένου να υποχωρήσει. Σε γενικές γραμμές, η κατάσταση αυτή, υπό παρακολούθηση έως και 12 εβδομάδες, δεν εγκυμονεί κινδύνους. Κατά το χρονικό διάστημα της παρακολούθησης, οφείλεται να εξεταστεί η ακοή του ασθενούς. Αν παρατηρηθεί μη σημαντική απώλεια ακοής ή απώλεια μόνον στο ένα αυτί, η παρακολούθηση μπορεί να συνεχιστεί και για 4 – 6 μήνες, διάστημα στο οποίο συστήνεται συνήθως η τοποθέτηση σωλήνων (εξ) αερισμού εντός του τυμπάνου. Ο αγωγός λειτουργεί ως συμπληρωματική σάλπιγγα έως ότου αποβληθεί. Αν η απώλεια ακοής αφορά σε μεγάλο βαθμό και τα δύο αυτιά, σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή μετά το πέρας των 6 εβδομάδων από τη διάγνωση της Ο.Μ.Ε, ο ασθενής προφανώς χρήζει αντιβιοτική αγωγή ή τοποθέτηση αγωγών.

Η κατάχρηση αντιβιοτικών φαρμακευτικών σκευασμάτων, συμβάλλει στην ανάπτυξη ανοχής κάποιων τύπων βακτηριδίων – κυρίως του S. Pneumoniae - γεγονός που καθιστά δυσχερής την αντιμετώπισή τους. Διεξάγονται έρευνες προκειμένου να καθοριστεί αν κάποιες ωτικές λοιμώξεις, δύναται να υποχωρήσουν αυτόματα δίχως αντιβιοτική αγωγή. Ένας παιδίατρος έχει συστήσει κάποιες αλλαγές, όσον αφορά τη χρήση των αντιβιοτικών προς αντιμετώπιση της μέσης ωτίτιδας. Περιγράφει 5 παράγοντες που οφείλουν να ληφθούν υπ’ όψιν, ώστε να καθοριστεί αν η αντιβιοτική αγωγή μπορεί να περιοριστεί στις 5 ημέρες ή να παραληφθεί εντελώς. Οι παράγοντες που αναφέρει είναι η ηλικία του παιδιού, η εποχή του χρόνου, η σοβαρότητα της λοίμωξης και η συχνότητά της, καθώς και η ταχύτητα δράσης των αντιβιοτικών. Γενικώς, η μέση ωτίτιδα υποχωρεί πολύ πιο εύκολα στα μεγαλύτερα παιδιά αν εμφανιστεί κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και προκαλεί σχετικά ήπια συμπτώματα σε παιδιά που δεν έχουν ιστορικό συχνής προσβολής λοιμώξεων. Δεδομένου των παραγόντων αυτών, η αντιβιοτική αγωγή πιθανώς να παραληφθεί. Ο ασθενής ωστόσο, χρήζει παρακολούθησης, ούτως ώστε να εξακριβωθεί ότι η λοίμωξη υποχωρεί δίχως την εμφάνιση επιπλοκών. Σε περίπτωση που ο ασθενής έχει ξεκινήσει αντιβιοτική αγωγή και η λοίμωξη υποχωρήσει ταχύτατα, μια πενθήμερη χορήγηση αντιβίωσης αρκεί.


Η χρήση αποσυμφοριτικών και αντισταμινικών, δεν αποδεικνύεται ότι μειώνει το χρόνο διαδρομής της λοίμωξης.



Χειρουργική αποκατάσταση


Σε σπάνιες περιπτώσεις απαιτείται η χειρουργική διάτρηση προς παροχέτευση του πύου του μέσου ωτός. Η διαδικασία ονομάζεται μυριγγοτομία. Η οπή που δημιουργείται από τη μυριγγοτομή, γενικώς επουλώνεται αυτόματα εντός 1 εβδομάδας περίπου. Το 2002 παρουσιάστηκε μια νέα αναίμακτη τεχνική, η οποία εκτελεί μυριγγοτομή με τη χρήση λέιζερ. Θετικά στοιχεί αυτής είναι ότι πραγματοποιείται στο ιατρείο του θεράποντος ιατρού και η επούλωση της οπής είναι ταχύτερη απ’ ότι στην κλασική μυριγγοτομία.

Αν και διάφοροι ιατροί έχουν συστήσει την αφαίρεση των αδενοειδών προς αποφυγή υποτροπιάζουσας μέσης ωτίτιδας στα νεαρά παιδιά, πρόσφατες μελέτες υποδεικνύουν ότι η χειρουργική αφαίρεση των αδενοειδών δεν υπερτερεί σε σχέση με τη μυριγγοτομή, ως προληπτικό μέτρο.


Προσδοκώμενα αποτελέσματα

Η πρόγνωση της οξείας μέσης ωτίτιδας, είναι πολύ καλή, αν κι εφόσον ο ασθενής λάβει αγωγή. Ωστόσο, η χρόνια συσσώρευση υγρού εντός του μέσου ωτός, καθιστά τον ασθενή σε υψηλό κίνδυνο ανάπτυξης διαταραχών ακοής κι ομιλίας, όπως και υποτροπιάζουσας ωτικής λοίμωξης. Επί πρόσθετα, η μη λήψη αγωγής για την αντιμετώπιση της μέσης ωτίτιδας, μπορεί να επιφέρει σοβαρές επιπλοκές συμπεριλαμβανομένου λοίμωξης του γειτονικού μαστοειδούς οστού, τη λεγόμενη μαστοειδίτιδα.


Πρόληψη

Παρ’ ότι η προσβολή μέσης ωτίτιδας στην παιδική ηλικία φαίνεται αναπόφευκτη, μπορούν να ληφθούν κάποια μέτρα μείωσης υποτροπιαζόντων λοιμώξεων και συσσώρευσης υγρού. Ο θηλασμός προσφέρει κάποιο βαθμό προστασίας έναντι των λοιμώξεων του ανωτέρου αναπνευστικού συστήματος και συνεπώς προστασία έναντι της μέσης ωτίτιδας. Αν το βρέφος τρέφεται με υποκατάστατα μητρικού γάλακτος, οι γονείς οφείλουν να το σιτίζουν σε κάθετη στάση κι όχι σε κατακεκλιμένη. Οι σωστές τεχνικές υγιεινής εντός της οικίας και στα κέντρων φροντίδας (κυρίως το πλύσιμο των χεριών), βοηθούν στη μείωση του αριθμού των λοιμώξεων του ανωτέρου αναπνευστικού συστήματος. Τα αντισηπτικά χεριών είναι προτιμητέα σε σχέση με τα αντιβακτηριακά σαπούνια. Τα τελευταία ίσως συμβάλλουν στην ανοχή των βακτηριδίων.

Οφείλεται να περιορίζεται ή και να αποφεύγεται η χρήση καταπραϋντικών (pacifiers). Ενδέχεται να δρουν ως φομίτες (fomites), κυρίως σε εγκαταστάσεις κέντρων φροντίδας. Στα παιδιά που είναι πιο επιρρεπή στη μέση ωτίτιδα, η χρήση καταπραϋντικών μπορεί να αυξήσει ως και 50% την πιθανότητα ωτικών λοιμώξεων.

Διατίθενται δύο εμβόλια κατά της μέσης ωτίτιδας, τα οποία αφορούν συγκεκριμένους τύπους βακτηριδίων. Το ένα εμβόλιο αφορά τη μηνιγγίτιδα, καθώς κι άλλες ασθένειες, συμπεριλαμβανομένου της μέσης ωτίτιδας, οι οποίες οφείλονται στον Haemophilus influenzae τύπου Β. Το άλλο εμβόλιο είναι κατά του στρεπτόκοκκου (Streptococcus pneumoniae), που αποτελεί συχνή αιτία μέσης ωτίτιδας. Παιδιά που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου ή αντιμετώπισαν σοβαρές ή χρόνιες λοιμώξεις, αποτελούν υποψήφιους εκλογείς για τη χορήγηση των προαναφερθέντων εμβολίων. Μάλιστα, πρόσφατη επικρατούσα γνώμη των παιδιάτρων, συστήνει τακτική χορήγηση του αντιπνευμονιοκοκκικού εμβολίου σε παιδιά κάτω των 2 ετών, καθώς και σε παιδιά που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου για ΑΟΜ (οξεία μέση ωτίτιδα). Οι γονείς οφείλουν να συμβουλευτούν ιατρό όσον αφορά τη διαθεσιμότητα αυτής της θεραπείας.

Άλλο εμβόλιο που φαίνεται να μειώνει τον κίνδυνο προσβολής ΑΟΜ στα παιδιά είναι το ενδορινικό εμβόλιο, που πρόσφατα ανακαλύφθηκε για την πρόληψη της influenza. Αν και το αντιγριππικό εμβόλιο δεν κατασκευάστηκε για άμεση πρόληψη της ΑΟΜ, μια ομάδα ερευνητών ανακάλυψε ότι παιδιά που έχουν εμβολιαστεί με το συγκεκριμένο εμβόλιο πριν την έναρξη της εποχιακής έξαρσης της γρίππης, έχουν 43% λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν ΑΟΜ, σε σχέση με τα ανεμβολίαστα παιδιά.

Από τις αρχές του 2003, δε διατίθεται αποτελεσματικό εμβόλιο κατά του M. Catarrhalis. Ερευνητές προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα τέτοιο εμβόλιο, καθώς και τριβακτηριδιακό εμβόλιο έναντι των 3 κοινών παθογόνων της μέσης ωτίτιδας.

Από τα τέλη του 2002, διενεργούνται κλινικές μελέτες που εστιάζονται στη διατροφή ως προληπτική αγωγή. Η αγωγή αυτή περιλαμβάνει τη χορήγηση συμπληρωμάτων διατροφής από μουρουνέλαιο με γεύση λεμονιού, συν πολυβιταμινούχα παράγωγα με προσθήκη selenium. Σύμφωνα με αυτή την πιλοτική μελέτη, ανευρέθει ότι παιδιά που λαμβάνουν τα παραπάνω συμπληρώματα, παρουσίασαν λιγότερες προσβολές μέσης ωτίτιδας, ενώ τα παιδιά που εμφάνισαν μέση ωτίτιδα, παρουσίασαν ίαση με πολύ μικρότερη δόση αντιβιοτικής αγωγής σε σχέση με παιδιά που δεν έλαβαν τα συγκεκριμένα συμπληρώματα.

Κατόπιν ολοκλήρωσης λήψης αγωγής για τη μέση ωτίτιδα, ένα παιδί οφείλει να επισκεφθεί εκ νέου το θεράποντα ιατρό. Η επίσκεψη αυτή θα πραγματοποιηθεί αφού ολοκληρωθεί η αντιβιοτική αγωγή. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, δίνεται η δυνατότητα στον ιατρό να εκτιμήσει την πιθανότητα επιμονής υγρού στο μέσο ωτό. Παιδιά που αντιμετωπίζουν υποτροπιάζουσα μέση ωτίτιδα, μια μικρή καθημερινή δόση αντιβιοτικού φαρμακευτικού σκευάσματος, ενδέχεται να αποτρέψει επαναλαμβανόμενες προσβολές μέσης ωτίτιδας. Σε παιδιά με επαναλαμβανόμενες προσβολές μέσης ωτίτιδας ή επιμένων υγρό, ίσως απαιτηθεί η τοποθέτηση αγωγών (εξ) αερισμού του τυμπάνου, ώστε να επιτευχθεί η εξισορρόπηση της πιέσεως αέρος του μέσου ωτός και του εξωτερικού περιβάλλοντος και συνεπώς να αποφευχθεί περαιτέρω συσσώρευση υγρού.





































Σοβαρή Υπενθύμιση:

Οι πληροφορίες που περιέχονται στο www.eumedline.eu έχουν σαν μοναδικό σκοπό την ενημέρωση και δεν αποτελούν πρόταση για οποιαδήποτε ιατρική-διαγνωστική εξέταση ή θεραπεία. Προτείνεται τα ανωτέρω να γίνονται σε συνεννόηση με τον γιατρό σας η άλλους επαγγελματίες υγείας.


Η ιατρική είναι μια συνεχώς μεταβαλλόμενη επιστήμη και η θεραπεία δεν είναι πάντα σαφώς καθορισμένη. Η νέα έρευνα αλλάζει καθημερινά τις διαγνωστικές και θεραπευτικές ενδείξεις. Το euMEDLINE προσπαθεί να παρέχει ενημερωμένες και ακριβείς πληροφορίες που είναι αποδεκτές γενικά μέσα στα ιατρικά πρότυπα κατά την διάρκεια της δημοσίευσης. Εντούτοις, δεδομένου ότι η ιατρική επιστήμη αλλάζει συνεχώς και το ανθρώπινο λάθος είναι πάντα δυνατό, το euMEDLINE δεν μπορεί να διαβεβαιώσει ότι οι πληροφορίες που περιέχονται σε αυτό είναι ακριβείς ή πλήρεις, ούτε είναι υπεύθυνο για τυχόν παραλείψεις, λάθη ή για τα αποτελέσματα της χρησιμοποίησης αυτών των πληροφοριών.


Ο αναγνώστης πρέπει να επιβεβαιώσει τις πληροφορίες που περιέχονται στο euMEDLINE από άλλες πηγές πριν από τη χρήση και ιδιαίτερα από τους επαγγελματίες υγείας. Ειδικότερα, όλες οι δόσεις, οι ενδείξεις, και οι αντενδείξεις των φαρμάκων πρέπει να επιβεβαιωθούν στο πληροφοριακό ένθετο των συσκευασιών των φαρμάκων. Η χρήση των εμπορικών ονομασιών των φαρμάκων γίνεται αποκλειστικά για ενημερωτικούς-πληροφοριακούς λόγους και δεν υποδηλώνει μεροληψία υπέρ αυτών.


Το euMEDLINE δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνο, άμεσα ή έμμεσα, για τη ζημιά ή την επιπλοκή που μπορεί να προκύψει με την εφαρμογή των πληροφοριών που περιέχονται στις σελίδες του. Για κάθε απορία επικοινωνήστε μαζί μας μέσω e-mail.