Ορισμός

Το άσθμα αποτελεί μια φλεγμονώδη πάθηση των αεραγωγών, που προκαλεί κρίσεις συριγμού, διακοπές αναπνοής, αίσθηση θωρακικής / στερνικής σύσφιξης και βήχα.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Βρογχικό άσθμα, Άσθμα που εκλύεται με την άσκηση.


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Το άσθμα οφείλεται σε φλεγμονή των αεραγωγών. Κατά τη διάρκεια μιας ασθματικής κρίσης, οι μύες που περιβάλλουν τους αεραγωγούς, συσπώνται, ενώ ο βλεννογόνος των αεραγωγών διογκώνεται. Κατ΄ αυτό τον τρόπο, μειώνεται σημαντικά η δίοδος του αέρα και προκαλούνται ήχοι συριγμού.

Η πλειοψηφία των ασθενών με άσθμα εμφανίζουν κρίσεις συριγμού, ανεξάρτητα των ασυμπτωματικών χρονικών περιόδων. Άλλοι ασθενείς, παρουσιάζουν μακράς χρονικής διάρκειας δυσκολίες στην αναπνοή, με παράλληλα επεισόδια έντονης δυσχέρειας στην αναπνοή. Σε άλλους, το κύριο σύμπτωμα αποτελεί ο βήχας. Οι ασθματικές κρίσεις δύναται να διαρκούν από λίγα λεπτά έως και μερικές ημέρες και μπορούν να λάβουν κρίσιμη μορφή, εάν οι αεραγωγοί παρουσιάζουν βαριά απόφραξη.

Στην περίπτωση ευαίσθητων ατόμων, τα συμπτώματα του άσθματος μπορούν να προκληθούν με την εισπνοή αλλεργιογόνων ουσιών (ονομάζονται αλλεργιογόνες ή εκλυτικές ουσίες).

Κύριοι εκλυτικοί παράγοντες του άσθματος είναι:

• Ζώα (το τρίχωμα των κατοικίδιων ή η πιτυρίδα τους)
• Σκόνη
• Κλιματιστικές αλλαγές (συνήθως το ψυχρό κλίμα)
• Χημικά στον αέρα ή στα τρόφιμα
• Άσκηση
• Μούχλα
• Γύρη
• Αναπνευστικές λοιμώξεις, όπως το κοινό συνάχι
• Έντονοι συναισθηματισμοί (άγχος)
• Κάπνισμα καπνού

Η ασπιρίνη, καθώς κι άλλα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη σκευάσματα (ΜΣΑΦ) ενοχοποιούνται για την πρόκληση άσθματος σε κάποιους ασθενείς.

Αρκετοί εκ των ασθματικών ασθενών έχουν θετικό ατομικό ή οικογενειακό ιστορικό αλλεργιών, όπως ο πολύ υψηλός πυρετός (αλλεργική ρινίτιδα) ή το έκζεμα. Άλλοι πάλι δεν έχουν κανένα ιστορικό αλλεργιών.


Συμπτώματα

• Βήχας με ή χωρίς την παραγωγή πτυέλων
• Εισολκή της επιδερμίδας των μεσοπλεύριων διαστημάτων κατά την αναπνοή (μεσοπλεύριες αντιδράσεις)
• Δυσχέρεια αναπνοής η οποία επιδεινώνεται με την άσκηση ή τη δραστηριότητα
• Συριγμός

1. παρουσιάζεται κατά επεισόδια
2. ίσως είναι πιο έντονος κατά τη διάρκεια της νύχτας ή νωρίς το πρωί
3. ίσως υποχωρήσει αυτόματα
4. βελτιώνεται με τη χρήση σκευασμάτων που προκαλούν διάνοιξη των αεραγωγών (βρογχοδιασταλτικά)
5. επιδεινώνεται με την αναπνοή σε ψυχρό περιβάλλον
6. επιδεινώνεται με την άσκηση
7. επιδεινώνεται κατά το στερνικό καύσο (αναγωγή)
8. εμφανίζεται συνήθως αιφνίδια

Συμπτώματα επείγουσας σημασίας:

• κυανό χρώμα των χειλέων και του προσώπου
• μειωμένο επίπεδο εγρήγορσης, όπως βαριά ζάλη ή σύγχυση κατά τη διάρκεια ασθματικής κρίσης
• υπερβολικά έντονη δυσχέρεια αναπνοής
• ταχυπαλμία
• έντονο άγχος που οφείλεται στη δυσχέρεια αναπνοής
• εφίδρωση

Επί πρόσθετα συμπτώματα που μπορεί να συνοδεύουν τη νόσο είναι:

• παθολογικό σχήμα αναπνοής – η εκπνοή διαρκεί δυόμισι φορές περισσότερο απ’ ότι η εισπνοή
• παροδική διακοπή της αναπνοής
• θωρακικό άλγος
• ρινική συμφόρηση
• συσφιγκτικό αίσθημα στη στερνική χώρα

Σημεία κι εξετάσεις

Οι εξετάσεις για αλλεργία μπορεί να αποβούν ωφέλιμες, προσδιορίζοντας τα αλλεργιογόνα ατόμων με επίμονο άσθμα. Συχνά αλλεργιογόνα περιλαμβάνουν την πιτυρίδα κατοικίδιων ζώων, τους κόκκους σκόνης, τα κατσαριδοκτόνα αλλεργιογόνα, τη μούχλα και τη γύρη. Συχνοί παράγοντες που προκαλούν αναπνευστικό ερεθισμό αποτελούν ο καπνός του τσιγάρου, το καυσαέριο κι ο καπνός από την καύση ξύλου ή υγραερίου.

Ο ιατρός θα ακροαστεί με στηθοσκόπιο τους πνεύμονες. Το πιθανότερο είναι να γίνουν αντιληπτοί ήχοι / ψιθυρίσματα που συνδέονται με το άσθμα. Πάρα ταύτα, το αναπνευστικό ψιθύρισμα παραμένει φυσιολογικό στα μεσοδιαστήματα των κρίσεων άσθματος.

Οι εξετάσεις που διεξάγονται περιλαμβάνουν:

• αρτηριακά αέρια αίματος
• αιματολογικές εξετάσεις για προσδιορισμό της τιμής των ηωσινόφιλων (μια υπο-ομάδα των λευκοκυττάρων) και των IgE (έναν τύπο πρωτεΐνης του ανοσοποιητικού συστήματος που ονομάζεται ανοσοσφαιρίνη)
• ακτινογραφία θώρακος
• εξετάσεις πνευμονικής λειτουργίας
• μέτρηση μέγιστης εκπνευστικής ροής

Θεραπεία

Στόχος της θεραπείας αποτελεί η αποφυγή των εκλυτικών ουσιών και η αντιμετώπιση της φλεγμονής των αεραγωγών. Η καλή συνεργασία με τον ιατρό σας, θα σας βοηθήσει να οργανώσετε ένα σχήμα αποφυγής των εκλυτικών παραγόντων του άσθματος και παρακολούθησης των συμπτωμάτων σας.

Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι φαρμακευτικών σκευασμάτων για τη θεραπεία του άσθματος:

• μακράς – δράσης φάρμακα για την πρόληψη των κρίσεων
• ταχείας – ανακούφισης φάρμακα για χορήγηση κατά τη διάρκεια των κρίσεων

Η πρώτη κατηγορία φαρμάκων χορηγείται σε τακτική βάση προς πρόληψη των κρίσεων κι όχι για την αντιμετώπισής τους. Τέτοια φαρμακευτικά σκευάσματα περιλαμβάνουν:

• εισπνεόμενα κορτικοστεροειδή για την αντιμετώπιση της φλεγμονής
• αναστολείς της λευκοτριένης
• μακράς – δράσης βρογχοδιασταλτικά για τη διατήρηση του εύρους των αεραγωγών
• ομιλιζουμάβη, η οποία «μπλοκάρει» τη δίοδο του αναπνευστικού συστήματος που είναι υπεύθυνη για την έκλυση των συμπτωμάτων του άσθματος
• νατριούχος χρωμολύνη ή νατριούχος νεδοχρωμίλη
• αμινοφυλλίνη ή θεοφυλλίνη (δεν έχουν ευρεία χρήση όπως στο παρελθόν)
• κάποιες φορές χορηγείται μονή θεραπεία με σκεύασμα που συνδυάζει στεροειδή και βρογχοδιασταλτικά

Τα ταχείας – ανακούφισης ή διάσωσης φαρμακευτικά σκευάσματα έχουν εφαρμογή στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων κατά τη διάρκεια της κρίσης. Αυτά περιλαμβάνουν:

• ταχείας – δράσης βρογχοδιασταλτικά (εισπνεόμενα)
• κορτικοστεροειδή, όπως η μεθυλπρεδνισολόνη, τα οποία δύναται να χορηγηθούν ενδοφλέβια κι άμεσα κατά τα διάρκεια βαριάς κρίσης, σε συνδυασμό με άλλα εισπνεόμενα σκευάσματα

Σε άτομα με ήπια συμπτωματολογία άσθματος (και μικρή συχνότητα κρίσεων) χορηγούνται ταχείας ανακούφισης σκευάσματα, όποτε κρίνεται αναγκαίο. Στα άτομα με επίμονο άσθμα χορηγούνται μακράς δράσης σκευάσματα σε μόνιμη τακτική βάση για την πρόληψη των συμπτωμάτων. Η βαριά κρίση άσθματος απαιτεί ιατρική εξέταση και πιθανότητα νοσηλεία, ενδοφλέβια χορήγηση φαρμάκων κι οξυγονοθεραπεία.

Η μέτρηση μέγιστης εκπνευστικής ροής αποτελεί μια απλή τεχνική προσδιορισμού της ταχύτητας απελευθέρωσης του εισπνεόμενου αέρα από τους πνεύμονες. Το τελευταίο παίζει ρόλο στη διάγνωση αρχόμενης κρίσης, και πολλές φορές χωρίς την παρουσία κανενός συμπτώματος. Οι μετρήσεις αυτές μπορούν να συντελέσουν στην ένδειξη χορήγησης φαρμάκων ή λήψης άλλων απαραίτητων μέτρων. Οι τιμές της μέγιστης εκπνευστικής ροής ενός ατόμου, που κυμαίνονται από 50 – 80% των μέγιστων τιμών που έχει παρουσιάσει στο παρελθόν, αποτελούν σημείο μετρίου βαθμού ασθματικής κρίσης, ενώ τιμές κατώτερες από 50%, αποτελούν σημείο βαριάς κρίσης.


Πρόγνωση

Ίαση του άσθματος ουδέποτε επιτυγχάνεται, παρά μόνον βελτίωση των συμπτωμάτων με τη πάροδο του χρόνου. Με την αρμόδια αυτοσυντήρηση / αντιμετώπιση και θεραπευτική αγωγή, η πλειοψηφία των ασθενών που πάσχουν από άσθμα, βιώνουν μια φυσιολογική ζωή.


Επιπλοκές

Οι επιπλοκές του άσθματος μπορούν να λάβουν βαριά μορφή και περιλαμβάνουν:

• θάνατο
• μειωμένη ικανότητα για άσκηση κι ασχολία με άλλες δραστηριότητες
• έλλειψη ύπνου που οφείλεται στα συμπτώματα κατά τη διάρκεια της νύχτας
• μόνιμες αλλαγές / διαταραχές της αναπνευστικής λειτουργίας
• μόνιμο βήχα
• δυσχέρεια αναπνοής που απαιτεί αναπνευστική υποστήριξη / αναπνευστήρα

Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Κλείστε ραντεβού με τον ιατρό σας, εάν παρουσιάσετε συμπτώματα άσθματος.

Καλέστε τον ιατρό σας ή σπεύσατε στα επείγοντα ιατρεία εάν:

• μια κρίση άσθματος χρήζει περαιτέρω φαρμακευτικής αγωγής απ΄ ότι τη η συνιστώμενη
• τα συμπτώματα επιδεινώνονται ή δε βελτιώνονται με τη θεραπευτική αγωγή
• παρουσιάσετε δυσχέρεια αναπνοής ενώ μιλάτε
• η μέτρηση της μέγιστης εκπνευστικής ροής σας φτάνει το 50 - 80% των βέλτιστων προσωπικών σας μετρήσεων

Σπεύσατε στα επείγοντα αν:

• παρουσιάσατε ζάλη ή σύγχυση
• αναπτύξετε κρίσιμη δυσχέρεια αναπνοής κατά την ανάπαυση
• η μέτρηση της μέγιστης εκπνευστικής ροής, είναι μικρότερη του 50% των βέλτιστων προσωπικών σας μετρήσεων
• αντιμετωπίζετε έντονο θωρακικό άλγος

Πρόληψη

Τα συμπτώματα του άσθματος περιστασιακά μπορούν να βελτιωθούν, με την αποφυγή γνωστών εκλυτικών παραγόντων και ουσιών που προκαλούν ερεθισμό των αεραγωγών.

Το κρεβάτι μπορεί να καλυφθεί με επένδυση κατά της αλλεργίας, προκειμένου να μειωθεί η έκθεσή του στους κόκκους σκόνης. Η αφαίρεση των χαλιών και η τακτική χρήση της ηλεκτρικής σκούπας επίσης βοηθούν. Τα απορρυπαντικά και τα προϊόντα καθαρισμού στην οικία είναι προτιμητέο να είναι άοσμα.

Διατηρώντας χαμηλά επίπεδα υγρασίας κι επισκευάζοντας διαρροές, μειώνετε τις πιθανότητες ανάπτυξης μικροοργανισμών, όπως της μούχλας. Διατηρείτε την οικία σας καθαρή και τα τρόφιμα σε συσκευασίες εκτός των υπνοδωματίων – γεγονός που μειώνει την πιθανότητα εμφάνισης κατσαριδών, οι οποίες εκλύουν τις κρίσεις άσθματος σε κάποια άτομα.

Ένα κάποιο άτομο είναι αλλεργικό σε ένα ζώο (κατοικίδιο), που δε δύναται να απομακρυνθεί από την οικία, το ζώο δεν πρέπει να έχει πρόσβαση στο δωμάτιο του πάσχοντος. Υλικά «φιλτραρίσματος» μπορούν να τοποθετηθούν στις εξόδους θέρμανσης, προκειμένου να παγιδευτεί η πιτυρίδα του κατοικίδιου.

Απομακρύνοντας τον καπνό τσιγάρου από μια οικία, αποτελεί το μόνο σημαντικό μέτρο που οφείλει να λάβει μια οικογένεια, για να βοηθήσει ένα παιδί με άσθμα. Το κάπνισμα εκτός του σπιτιού δεν επαρκεί. Τα μέλη της οικογένειας και οι επισκέπτες που καπνίζουν εκτός του σπιτιού, μεταφέρουν υπολείμματα καπνού εντός του σπιτιού με τα ρούχα τους και τα μαλλιά τους – γεγονός που και πάλι μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα άσθματος.

Άτομα που πάσχουν οφείλουν επίσης να αποφεύγουν το καυσαέριο, τις βιομηχανικές σκόνες κι άλλους ερεθιστικούς καπνούς, όσον το δυνατόν περισσότερο.

Ορισμός

Η επιληψία πρόκειται για εγκεφαλική διαταραχή, η οποία περιλαμβάνει επανειλημμένους, αιφνίδιους επιληπτικούς παροξυσμούς οποιουδήποτε τύπου. Οι επιληπτικοί παροξυσμοί («σπασμοί», συσπάσεις) είναι επεισόδια διαταραγμένης εγκεφαλικής λειτουργίας, τα οποία προκαλούν αλλαγές στην συμπεριφορά ή την προσοχή. Τα επεισόδια αυτά οφείλονται σε μη φυσιολογικά ερεθισμένα ηλεκτρικά σήματα / ηλεκτρικές εκφορτίσεις στον εγκέφαλο.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Επιληψία κροταφικού λοβού, Διαταραχή επιληπτικού παροξυσμού.


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Οι επιληπτικοί παροξυσμοί («σπασμοί», συσπάσεις) πρόκειται για επεισόδια διαταραγμένης εγκεφαλικής λειτουργίας, τα οποία επιφέρουν αλλαγές στην προσοχή ή στη συμπεριφορά. Αιτία πρόκλησης των επεισοδίων συνιστούν οι ηλεκτρικές εκφορτίσεις (μη φυσιολογικά ερεθισμένα ηλεκτρικά σήματα) στον εγκέφαλο.

Σε κάποιες περιπτώσεις, οι επιληπτικοί παροξυσμοί σχετίζονται με μια προσωρινή κατάσταση, όπως την έκθεση σε ναρκωτικές ουσίες , την αποτοξίνωση από αυτές, τον υψηλό πυρετό ή υψηλές τιμές νατρίου ή γλυκόζης στον ορό. Εάν ο/ οι επιληπτικός παροξυσμός δε σημειωθεί ξανά μετά την άρση της υποκείμενης διαταραχής, το άτομο δεν πάσχει από επιληψία.

Σε άλλες περιπτώσεις, μόνιμη βλάβη ή αλλαγές στον εγκεφαλικό ιστό, συνεπάγεται το μη φυσιολογικό ερεθισμό του εγκεφάλου. Σε τέτοιες καταστάσεις, οι επιληπτικοί παροξυσμοί συμβαίνουν δίχως άμεση αιτία. Αυτό ακριβώς είναι η επιληψία. Η πάθηση μπορεί να προσβάλλει άτομα οποιαδήποτε ηλικίας.

Η επιληψία μπορεί να είναι ιδιοπαθής, δηλαδή η αιτία πρόκλησης της νόσου δεν μπορεί να ταυτοποιηθεί. Επιληπτικοί παροξυσμοί τέτοιου τύπου μπορούν να εμφανιστούν στην ηλικία 5 – 20 ετών, αν και δεν αποκλείεται να συμβούν σε οποιαδήποτε ηλικία. Τα επιληπτικά άτομα δεν πάσχουν από άλλες νευρολογικές ασθένειες, αλλά ενδέχεται να έχουν οικογενειακό ιστορικό επιληπτικών παροξυσμών ή επιληψίας.

Άλλες συνήθης αιτίες πρόκλησης της νόσου περιλαμβάνουν:

• Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο (ΑΕΕ) ή Παροδικό Ισχαιμικό Επεισόδιο (ΠΙΕ)
• παθολογικές καταστάσεις που επιφέρουν εγκεφαλική επιδείνωση /αποδιοργάνωση
• άνοια, όπως η νόσος του Alzheimer
• τραυματική εγκεφαλική κάκωση
• λοιμώξεις (συμπεριλαμβανομένου του εγκεφαλικού αποστήματος, μηνιγγίτιδα, εγκεφαλίτιδα, νευροσύφιλις και AIDS)
• παθολογικές καταστάσεις που παρουσιάζονται πριν τον τοκετό (συγγενής εγκεφαλικές ανωμαλίες)
• τραυματισμοί, που χρονικά συμβαίνουν κοντά στην περίοδο του τοκετού (σε αυτές τις περιπτώσεις οι επιληπτικοί παροξυσμοί συνήθως εμφανίζονται στη νηπιακή ηλικία ή στην πρώιμη παιδική ηλικία)
• νεφρική ανεπάρκεια ή ηπατική έκπτωση
• μεταβολικές ασθένειες που παρουσιάζονται κατά τον τοκετό (φαινυλκετονουρία)
• όγκοι ή άλλες δομικές εγκεφαλικές βλάβες / αλλοιώσεις (όπως αιμάτωμα ή μη φυσιολογικά αγγεία)

Συμπτώματα

Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων ποικίλλει σημαντικά, από απλά καθηλωμένο πνεύμα έως απώλεια αισθήσεων και βίαιους σπασμούς. Για τους περισσότερους επιληπτικούς ασθενείς, η κάθε επιληπτική κρίση είναι όμοια με τον προηγούμενη. Ο τύπος του επιληπτικού παροξυσμού που επισυμβαίνει στον κάθε ασθενή, εξαρτάται από πληθώρα παραγόντων, όπως για παράδειγμα, το τμήμα του εγκεφάλου που έχει υποστεί βλάβη και την υποκείμενη αιτία της επιληψίας.

Μια αύρα - συμπτώματα που προαναγγέλλουν την επιληπτική κρίση - περίεργης αίσθησης (όπως μυρμηκίαση / ρίγη, όσφρηση οσμής που στην πραγματικότητα δεν υφίσταται ή συναισθηματικές αλλαγές ) εμφανίζεται σε κάποιους ασθενείς προ επεισοδίου.



Σημεία κι εξετάσεις

Μια φυσική εξέταση (συμπεριλαμβανομένου μιας λεπτομερούς νευρολογικής εξέτασης) ίσως να μην αναδείξει κάτι παθολογικό ή μπορεί να αναδείξει μια μη φυσιολογική / ανώμαλη εγκεφαλική λειτουργία που σχετίζεται με συγκεκριμένα τμήματα του εγκεφάλου.

Συνήθως, οι επιληπτικοί ασθενείς παρουσιάζουν μη φυσιολογική ηλεκτρική δραστηριότητα στον εγκέφαλο, όπως αυτή καταγράφεται στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ΗΕΓ). (Το ΗΕΓ είναι μια καταγραφή της ηλεκτρικής δραστηριότητας του εγκεφάλου). Σε κάποιες περιπτώσεις, η εξέταση μπορεί να αναδείξει το σημείο εκκίνησης της επιληπτικής κρίσης. Πολλές φορές το ΗΕΓ μπορεί να είναι φυσιολογικό μεταξύ δύο επιληπτικών παροξυσμών, ούτως ώστε ο ασθενής να χρήζει περαιτέρω εξέτασης.

Μπορούν να διεξαχθούν διάφορες αιματολογικές κι άλλες εξετάσεις για τη διαφοροδιάγνωση παροδικών κι αντιστρέψιμων αιτιών των επιληπτικών κρίσεων, οι οποίες περιλαμβάνουν:

• εξετάσεις αίματος
• εξετάσεις σακχάρου του αίματος
• πλήρης ποσοτικός προσδιορισμός αίματος (CBC)
• εξέταση εγκεφαλονωτιαίου υγρού (ΕΕΥ)
• εξετάσεις νεφρικής λειτουργίας
• εξετάσεις ηπατικής λειτουργίας
• εξετάσεις για λοιμώδεις νόσους

Οι εξετάσεις προσδιορισμού της αιτίας και της εστίας της κατάστασης περιλαμβάνουν:

• Ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ΗΕΓ)
• Υπολογιστική τομογραφία εγκεφάλου ή αξονική τομογραφία
• Παρακέντηση οσφυϊκής χώρας (νωτιαίο κτύπημα)

Θεραπεία

Αν έχει ταυτοποιηθεί κάποια υποκείμενη αιτία υποτροπιαζόντων επιληπτικών παροξυσμών (όπως μια λοίμωξη) κι έχει αντιμετωπισθεί θεραπευτικά, οι κρίσεις ενδέχεται να σταματήσουν. Η θεραπεία περιλαμβάνει χειρουργική αφαίρεση όγκου, αποκατάσταση παθολογικού ή αιμορραγικού αγγείου ή διόρθωση άλλων εγκεφαλικών διαταραχών.

Φαρμακευτικά σκευάσματα που αποτρέπουν τους επιληπτικούς παροξυσμούς, τα οποία ονομάζονται αντισπασμωτικά, ενδέχεται να μειώσουν τον αριθμό μελλοντικών κρίσεων. Τα σκευάσματα αυτά λαμβάνονται δια του στόματος.

• Ο τύπος των φαρμακευτικών σκευασμάτων που λαμβάνει ο κάθε ασθενής, εξαρτάται από τον τύπο των επιληπτικών παροξυσμών που βιώνει. Η δοσολογία ίσως χρειαστεί να προσαρμόζεται με τη πάροδο του χρόνου
• Πολλοί επιληπτικοί παροξυσμοί ανταποκρίνονται θετικά σε κάποιο σκεύασμα και σχεδόν ελάχιστα (ή μπορεί και να επιδεινώνονται) σε κάποια άλλα. Κάποια σκευάσματα χρήζουν παρακολούθηση για τυχόν εμφάνιση παρενεργειών και των τιμών τους στον ορό.
• Είναι πολύ σημαντικό να λάβετε εγκαίρως φαρμακευτική αγωγή και στη σωστή / κατάλληλη δοσολογία. Οι περισσότεροι ασθενείς που λαμβάνουν αυτά τα σκευάσματα χρήζουν τακτικής παρακολούθησης (check up) και τακτικές αιματολογικές εξετάσεις, ώστε να επιβεβαιωθεί ότι λαμβάνουν τη σωστή δοσολογία
• Μη διακόψετε ή αλλάξετε τη φαρμακευτική αγωγή που λαμβάνετε προτού συμβουλευτείτε τον ιατρό σας.

Κάποιοι παράγοντες αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης επιληπτικών παροξυσμών σε επιληπτικούς ασθενείς.
Συζητείστε με τον ιατρό σας για:

• Συγκεκριμένα συνταγογραφημένα φάρμακα
• Συναισθηματικό στρες
• Παθολογική κατάσταση, κυρίως λοίμωξη
• Εγκυμοσύνη
• Παράλειψη δόσεων επιληπτικών φαρμάκων
• Χρήση αλκοόλ ή άλλα ψυχαγωγικά ναρκωτικά

Η επιληψία που δε βελτιώνεται έπειτα από τη λήψη δύο ή τριών επιληπτικών φαρμακευτικών σκευασμάτων, ονομάζεται «ιατρικά επιμένων επιληψία».

• Κάποιοι πάσχοντες αυτού του τύπου επιληψίας, ίσως επωφεληθούν από τη χειρουργική αφαίρεση μη φυσιολογικών εγκεφαλικών κυττάρων, τα οποία προκαλούν τους επιληπτικούς παροξυσμούς
• Άλλοι πάσχοντες μπορούν να βοηθηθούν από έναν νευρικό παρασυμπαθητικό διεγέρτη. Ο τελευταίος πρόκειται για μια συσκευή που τοποθετείται στο θώρακα (παρόμοιος με το βηματοδότη). Αυτός ο διεγέρτης βοηθά στη μείωση του αριθμού των επιληπτικών παροξυσμών, αν και σπάνια επιτυγχάνει την πλήρη διακοπή τους.

Σε κάποιες περιπτώσεις, παιδιά ακολουθούν ειδική διατροφή, ούτως ώστε να τους βοηθήσει στην πρόληψη κρίσεων. Η συνήθης διατροφή που ακολουθείται είναι η κετογενετική, μια διατροφή χαμηλή σε υδατάνθρακες, όπως η δίαιτα του Atkins, η οποία μπορεί να επωφελήσει κι αρκετούς ενήλικες.

Οι επιληπτικοί οφείλουν να φορούν επιληπτική ταυτότητα, ούτως ώστε σε περίπτωση επιληπτικών παροξυσμών να τους δοθεί έγκαιρη ιατρική θεραπεία.


Πρόγνωση

Κάποιοι ασθενείς με συγκεκριμένους τύπους επιληπτικών παροξυσμών, ίσως μπορέσουν να μειώσουν ή και να σταματήσουν πλήρως τα αντιεπιληπτικά φάρμακα, αν κι εφόσον δεν παρουσιάσουν καμία κρίση για αρκετά χρόνια. Συγκεκριμένοι τύποι παιδικής επιληψίας, υποχωρούν ή βελτιώνονται με τη πάροδο του χρόνου – συνήθως στα τέλη της εφηβείας ή στην ηλικία των 20 με 30.

Για άλλους ασθενείς η επιληψία συνιστά μια χρόνια πάθηση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η λήψη των αντιεπιληπτικών φαρμάκων οφείλεται να μη διακόπτεται.

Ο θάνατος ή η μόνιμη εγκεφαλική βλάβη οφειλόμενη σε επιληπτικούς παροξυσμούς, είναι σπάνια. Κρίσεις που διαρκούν για μακρά χρονική περίοδο ή κρίσεις που επισυμβαίνουν μεταξύ τους σε σύντομο χρονικό διάστημα (status epilepticus), ενδέχεται να προκαλέσουν μόνιμη βλάβη. Ο θάνατος ή η εγκεφαλική βλάβη συνήθως οφείλεται σε παρατεινόμενη έλλειψη αναπνοής, η οποία επιφέρει θάνατο του εγκεφαλικού ιστού από έλλειψη οξυγόνου. Υπάρχουν ωστόσο και περιπτώσεις αιφνίδιου, ανεξήγητου θανάτου σε επιληπτικούς ασθενείς.

Ο ασθενής ενδέχεται να υποστεί σοβαρό τραυματισμό, αν επισυμβεί επιληπτική κρίση ενώ οδηγεί ή χειρίζεται επικίνδυνο εξοπλισμό. Για αυτό το λόγο, οι επιληπτικοί ασθενείς, των οποίων οι επιληπτικοί παροξυσμοί δεν ελέγχονται σωστά, οφείλουν να αποφεύγουν τέτοιου είδους δραστηριότητες.

Οι επιληπτικοί ασθενείς με σπάνιους παροξυσμούς, ενδέχεται να μην προβούν σε σοβαρούς περιορισμούς στην καθημερινότητά τους.


Επιπλοκές

• Δυσκολίες εκμάθησης
• Εισπνοή υγρού εντός των πνευμόνων, η οποία μπορεί να προκαλέσει πνευμονία εκ εισροφήσεως
• Τραυματισμός λόγω πτώσεων, πρόσκρουσης ή αυτό-τραυματισμούς κατά τον επιληπτικό παροξυσμό
• Τραυματισμός αν επισυμβεί κρίση ενώ οδηγείτε ή χειρίζεστε επικίνδυνο εξοπλισμό
• Πολλά αντιεπιληπτικά φάρμακα προκαλούν γενετικές ανωμαλίες – οι γυναίκες που επιθυμούν να μείνουν έγκυες οφείλουν να προειδοποιήσουν τον ιατρό τους προκαταβολικά, ούτως ώστε να προσαρμόσει τη δοσολογία των φαρμάκων τους
• Μόνιμη εγκεφαλική βλάβη (αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο ή άλλη βλάβη)
• Παρατεινόμενοι επιληπτικοί παροξυσμοί ή πολλαπλοί επιληπτικοί παροξυσμοί, δίχως την πλήρη αποκατάσταση / ανάνηψη του ασθενούς μεταξύ αυτών (status epilepticus)
• Παρενέργειες φαρμακευτικών σκευασμάτων

Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Καλέστε το 166 αν κάποιο άτομο βιώνει για πρώτη φορά έναν επιληπτικό παροξυσμό ή αν κάποιος έχει επιληπτική κρίση και δε φορά επιληπτική ταυτότητα (η οποία περιέχει οδηγίες που εξηγούν τι πρέπει να γίνει σε περίπτωση που ο επιληπτικός ασθενής βιώσει μια κρίση)

Αν κάποιο άτομο βίωσε στο παρελθόν μια επιληπτική κρίση, καλέστε το 166 στις ακόλουθες επείγουσες περιπτώσεις:

• Ο επιληπτικός παροξυσμός που βιώνει τώρα, έχει παρατεινόμενη χρονική διάρκεια σε σχέση με τις κρίσεις που συνήθως βιώνει ή ασυνήθη αριθμό επιληπτικών κρίσεων
• Επαναλαμβανόμενες επιληπτικές κρίσεις εντός ολίγων λεπτών
• Επαναλαμβανόμενες επιληπτικές κρίσεις όπου οι αισθήσεις του ασθενούς ή η συνήθη συμπεριφορά του δεν επανέρχεται μεταξύ των κρίσεων

Καλέστε τον ιατρό σας αν παρουσιάσετε νέα συμπτώματα, συμπεριλαμβανομένου παρενεργειών φαρμακευτικών σκευασμάτων (νωθρότητα, ανησυχία, σύγχυση, νάρκωση έπειτα από λήψη φαρμάκου ή άλλες παρενέργειες), ναυτία / έμετο, ερύθημα, απώλεια τριχών, τρόμο ή άλλες μη φυσιολογικές κινήσεις ή προβλήματα συντονισμού.

Πρόληψη

Γενικά, δεν υπάρχει γνωστός τρόπος πρόληψης της επιληψίας. Ωστόσο, η κατάλληλη διατροφή, ο ύπνος και η αποφυγή κατανάλωσης αλκοόλ και απαγορευμένων ναρκωτικών, ενδέχεται να μειώσουν την πιθανότητα πρόκλησης των επιληπτικών παροξυσμών στα επιληπτικά άτομα.

Μειώστε την πιθανότητα εγκεφαλικού τραυματισμού, φορώντας προστατευτικά κράνη κατά τη διάρκεια επικίνδυνων δραστηριοτήτων. Το τελευταίο βοηθά να μειωθεί ο κίνδυνος της εμφάνισης επιληπτικών παροξυσμών.

Τα επιληπτικά άτομα με μη ελεγχόμενους επιληπτικούς παροξυσμούς, οφείλουν να αποφεύγουν την οδήγηση. – κάθε πολιτεία έχει διαφορετικό νόμο που καθορίζει ποια άτομα με ατομικό ιστορικό επιληπτικών κρίσεων, μπορούν να οδηγούν. Αν βιώνετε μη ελεγχόμενους επιληπτικούς παροξυσμούς, αποφύγετε δραστηριότητες, όπου η απώλεια της πλήρης επίγνωσης / αντίληψης, μπορεί να προκαλέσει σοβαρούς τραυματισμούς, όπως η αναρρίχηση σε υψηλά μέρη / τοποθεσίες, ποδηλασία και να κολυμπάτε μόνοι σας.