Ορισμός

H υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια είναι μια πάθηση κατά την οποία παχαίνει δυσανάλογα το μυοκάρδιο (καρδιακός μυς). Η πάχυνση αυτή δυσκολεύει την έξοδο του αίματος από την καρδιά, αναγκάζοντάς την να συστέλλεται εντονότερα.

Εναλλακτικές ονομασίες

Μυοκαρδιοπάθεια – Υπερτροφική Ιδιοπαθής υπερτροφική στένωση της αορτής, Ασύμμετρη διαφραγματική υπερτροφία, Yπερτροφική αποφρακτική μυοκαρδιοπάθεια.


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης, και παράγοντες κινδύνου

Η υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια είναι συχνά ασύμμετρη, δηλαδή το ένα μέρος της καρδιάς είναι παχύτερο από τα υπόλοιπα. Η πάθηση αυτή είναι συνήθως γενετικά μεταβιβαζόμενη (κληρονομική). Πιστεύεται ότι είναι αποτέλεσμα μεταλλάξεων στα γονίδια που ευθύνονται για την ανάπτυξη του μυοκαρδίου.

Άτομα νεότερης ηλικίας είναι πιθανότερο να εμφανίσουν μια οξεία μορφή υπερτροφικής μυοκαρδιοπάθειας. Ωστόσο, η πάθηση εμφανίζεται σε άτομα κάθε ηλικίας.


Συμπτώματα

• Πόνος στο στήθος
• Σκοτοδίνη
• Λιποθυμικά επεισόδια, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια άσκησης
• Καρδιακή ανεπάρκεια (σε μερικούς ασθενείς)
• Υπέρταση
• Ζάλη ή αδιαθεσία (ιδιαίτερα μετά από έντονη δραστηριότητα ή άσκηση)
• Αίσθημα καρδιακών παλμών
• Δυσκολία στην αναπνοή

Άλλα συμπτώματα μπορεί να είναι:

• Αίσθημα κόπωσης, χαμηλή ανοχή στην άσκηση
• Δύσπνοια στην ύπτια θέση
Κάποιοι ασθενείς δεν εμφανίζουν καθόλου συμπτώματα. Ίσως να μην ανακαλύψουν ότι αντιμετωπίζουν πρόβλημα παρά μόνο τυχαία κατά τη διάρκεια κάποιας ιατρικής εξέτασης ρουτίνας.
Το πρώτο σύμπτωμα της υπερτροφικής μυοκαρδιοπάθειας σε πολλούς, νέους σε ηλικία, ασθενείς είναι η αιφνίδια κατάρρευση και πιθανά ο θάνατος. Αυτό προκαλείται από ανώμαλους καρδιακούς παλμούς (αρρυθμίες). Η υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια είναι η συχνότερη αιτία αιφνίδιου θανάτου σε νέους αθλητές, οι οποίοι ενώ φαίνονται απόλυτα υγιείς , πεθαίνουν ξαφνικά κατά τη διάρκεια έντονης άσκησης.

Σημάδια και εξετάσεις

Ο γιατρός, κατά τη διάρκεια κλινικής εξέτασης θα ακροαστεί την καρδιά και τους πνεύμονες χρησιμοποιώντας στηθοσκόπιο. Η στηθοσκοπική εξέταση μπορεί να αποκαλύψει ανώμαλους καρδιακούς ήχους ή φύσημα. Αυτοί οι ήχοι μεταβάλλονται ανάλογα με τη στάση του σώματος.
Θα ελεγχθούν επίσης οι σφίξεις στο χέρι και τον λαιμό. Ο γιατρός μπορεί να ‘ακούσει’ ανώμαλο καρδιακό παλμό στο στήθος.
Στα τεστ με τα οποία γίνεται η διάγνωση της πάχυνσης του μυοκαρδίου, της ροής του αίματος ή της παλινδρόμησης της μιτροειδούς βαλβίδας, περιλαμβάνονται:
• Ηλεκτροκαρδιογράφημα Ηolter 24ωρης παρακολούθησης
• Καρδιακός Καθετηριασμός
• Ακτινογραφία θώρακος
• Ηλεκτροκαρδιογράφημα
• Ηχοκαρδιογραφία (το συνηθέστερο τεστ) με υπέρηχο Doppler
• Mαγνητική τομογραφία της καρδιάς
• Ενδοοισοφαγικό ηχοκαρδιογράφημα

Εξέταση αίματος μπορεί να γίνει ώστε να αποκλειστούν άλλες ασθένειες.
Αν διαγνωστείτε με υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια, ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει να εξετασθούν και οι στενοί συγγενείς σας για την πιθανότητα να πάσχουν κι αυτοί.


Θεραπεία

Στόχος της θεραπείας είναι να ελεγχθούν τα συμπτώματα και να προληφθούν οι επιπλοκές. Κάποιοι ασθενείς μπορεί να χρειαστεί να παραμείνουν στο νοσοκομείο έως ότου σταθεροποιηθεί η κατάστασή τους.

Αν έχετε συμπτώματα, μπορεί να χρειαστεί φαρμακευτική αγωγή με στόχο να μειωθεί η ένταση της συστολής της καρδιάς ώστε να δουλεύει κανονικά. Τα φάρμακα για την περίπτωση αυτή είναι οι β-αναστολείς και οι αποκλειστές ασβεστίου. Αυτά μειώνουν τον πόνο στο στήθος και τον πόνο κατά τη διάρκεια άσκησης. Τα φάρμακα συχνά ανακουφίζουν από τα συμπτώματα κι έτσι οι ασθενείς δεν χρειάζονται άλλες επεμβατικές θεραπείες.

Μερικοί άνθρωποι με αρρυθμία μπορεί να χρειάζονται αντιαρρυθμικά. Αν η αρρυθμία οφείλεται σε κολπική μαρμαρυγή, μπορεί επίσης να χορηγηθούν αντιπηκτικά ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος δημιουργίας θρόμβων.
Σε κάποιους ασθενείς μπορεί να τοποθετηθεί μόνιμος βηματοδότης. Ωστόσο οι βηματοδότες χρησιμοποιούνται σπανιότερα σήμερα από ότι στο παρελθόν.
Όταν υπάρχει σοβαρή απόφραξη στη ροή του αίματος από την καρδιά, απαιτείται χειρουργική επέμβαση που ονομάζεται μυεκτομή, με την οποία επιχειρείται αφαίρεση του υπερτροφικού τμήματος της καρδιάς που συμμετέχει στη δημιουργία της απόφραξης. Ασθενείς που υποβάλλονται σε αυτή την επέμβαση συχνά παρουσιάζουν σημαντική βελτίωση. Αν υπάρχει βλάβη στη μιτροειδή βαλβίδα, με χειρουργική επέμβαση είτε αποκαθίσταται η βλάβη είτε αντικαθίσταται η βαλβίδα.
Σε μερικές περιπτώσεις, χορηγείται στους ασθενείς μια ένεση με οινόπνευμα στις αρτηρίες που ‘τρέφουν’ το υπερτροφικό σημείο της καρδιάς (κατάλυση του μεσοκοιλιακού διαφράγματος με αιθανόλη).

Για να αποφευχθεί αιφνίδιος θάνατος, σε ασθενείς υψηλού κινδύνου εμφυτεύεται ένας απινιδωτής καρδιοανάταξης. Σημάδια υψηλού κινδύνου είναι:
• Εμφάνιση υπότασης κατά τη διάρκεια άσκησης
• Οικογενειακό ιστορικό καρδιακής ανακοπής
• Ιστορικό καρδιακής ανακοπής ή κοιλιακής αρρυθμίας
• Ιστορικό ανεξήγητων λιποθυμιών
• Απειλητικοί για τη ζωή καρδιακοί παλμοί στην οθόνη του Holter
• Σοβαρή υπερτροφία του μυοκαρδίου


Πρόγνωση

Μερικά άτομα με υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια μπορεί να μην εμφανίσουν συμπτώματα και να ζήσουν μια ομαλή ζωή. Άλλοι μπορεί εμφανίσουν σταδιακή ή ραγδαία επιδείνωση. Η νόσος μπορεί να εξελιχθεί σε διατατική μυοκαρδιοπάθεια σε ορισμένους ασθενείς.
Τα άτομα με υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο αιφνίδιου θανάτου από ότι ο λοιπός πληθυσμός. Ο αιφνίδιος θάνατος μπορεί να επέλθει σε νεαρή ηλικία.
Η υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια είναι συνηθέστατος λόγος αιφνιδίου θανάτου για τους αθλητές. Σχεδόν οι μισοί θάνατοι από υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια επέρχονται μετά από έντονη φυσική άσκηση.
Αν πάσχετε από υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια, να ακολουθείτε πάντα τις οδηγίες του γιατρού, όσον αφορά την άσκηση και την ιατρική παρακολούθηση. Να περιορίσετε τη σωματική δραστηριότητα.

Επιπλοκές

• Διατατική μυοκαρδιοπάθεια
• Καρδιακή ανεπάρκεια
• Απειλητικές για τη ζωή αρρυθμίες
• Σοβαρός τραυματισμός σε περίπτωση λιποθυμίας

Πότε χρειάζεστε γιατρό

Ζητήστε ραντεβού από τον γιατρό σας αν:
• Εμφανίσετε οποιοδήποτε σύμπτωμα που συνδέεται με υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια
• Αισθανθείτε πόνο στο στήθος, έντονους καρδιακούς παλμούς, λιποθυμική τάση ή άλλα πρωτόγνωρα ή ανεξήγητα συμπτώματα


Πρόληψη
Αν διαγνωστείτε με υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια, ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει να εξετασθούν και οι στενοί συγγενείς σας (μέλη της οικογένειας) για την πιθανότητα να πάσχουν κι αυτοί.
Σε ασθενείς με ήπιας μορφής υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια η διάγνωση γίνεται με απλό ηχωκαρδιογράφημα, αφού είναι γνωστό το οικογενειακό ιστορικό τους.
Εν πάσχετε από υπέρταση, βεβαιωθείτε ότι παίρνετε τα φάρμακά σας και ακολουθήστε τις οδηγίες του γιατρού σας.

Ορισμός

Η ασταθής στηθάγχη είναι μια κατάσταση κατά την οποία η παροχή αίματος και οξυγόνου στο μυοκάρδιο είναι ανεπαρκής. Αποτελεί προοίμιο εμφράγματος του μυοκαρδίου. Οι περισσότεροι ασθενείς βιώνουν ένα αίσθημα θωρακικής δυσφορίας ή δύσπνοια.


Δείτε επίσης:

- Σταθερή στηθάγχη



Εναλλακτικές ονομασίες

Επιδεινούμενη στηθάγχη, στηθάγχη πρόσφατης έναρξης, στηθάγχη-ασταθής, προοδευτική στηθάγχη.


Αίτια, επίπτωση, και παράγοντες κινδύνου

Η νόσος των στεφανιαίων αρτηριών οφειλόμενη σε αθηροσκλήρωση αποτελεί μακράν το συχνότερο αίτιο ασταθούς στηθάγχης. Η αθηροσκλήρωση είναι η ανάπτυξη λιπώδους υλικού, που ονομάζεται αθηρωματική πλάκα, στο τοίχωμα των αρτηριών. Αυτή καθιστά τις αρτηρίες λιγότερο ελαστικές και επιφέρει τη στένωσή τους, με αποτέλεσμα να παρακωλύεται η αιματική ροή προς την καρδιά και να προκαλείται θωρακικός πόνος.

Αρχικά, η στηθάγχη μπορεί να θεωρηθεί σταθερή. Ο θωρακικός πόνος εκλύεται μόνο με τη σωματική προσπάθεια ή την ψυχική φόρτιση, ενώ δε μεταβάλλεται σημαντικά σε συχνότητα ή ένταση με την πάροδο του χρόνου. Η ασταθής στηθάγχη χαρακτηρίζεται από θωρακικό πόνο που είναι αιφνίδιος και προοδευτικά επιδεινούμενος. Ο στηθαγχικός πόνος:

- εκδηλώνεται χωρίς εκλυτικό αίτιο (για παράδειγμα , μπορεί να σας ξυπνήσει από τον ύπνο σας),
- διαρκεί περισσότερο από 15-20 λεπτά,
- ανταποκρίνεται πτωχά στα νιτρώδη (π.χ. νιτρογλυκερίνη),
- ενδέχεται να συνοδεύεται από πτώση της αρτηριακής πίεσης ή σημαντική δύσπνοια.

Οι ασθενείς με ασταθή στηθάγχη έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου.

Ο σπασμός των στεφανιαίων αρτηριών αποτελεί σπάνια αιτία στηθάγχης.

Στους παράγοντες κινδύνου για στεφανιαία νόσο περιλαμβάνονται:

- το άρρεν φύλο
- ο σακχαρώδης διαβήτης
- η προχωρημένη ηλικία
- το οικογενειακό ιστορικό στεφανιαίας νόσου, για συγγενή πρώτου βαθμού σε ηλικία μικρότερη των 50 ετών
- η υπέρταση
- τα υψηλά επίπεδα LDL χοληστερόλης
- τα χαμηλά επίπεδα HDL χοληστερόλης
- η έλλειψη σωματικής άσκησης
- το κάπνισμα
- η παχυσαρκία


Συμπτώματα

Στα συμπτώματα περιλαμβάνονται:

• Αιφνίδιος θωρακικός πόνος που μπορεί να επεκτείνεται στον ώμο, το χέρι, την κάτω γνάθο, τον τράχηλο, την πλάτη, ή άλλη περιοχή του σώματος.
• Πόνος που περιγράφεται σαν σφίξιμο, συμπίεση, κάψιμο, ασφυξία, ή θωρακική δυσφορία.
• Πόνος που συμβαίνει σε ηρεμία και δεν υποχωρεί εύκολα με τη χορήγηση φαρμάκων (νιτρώδη).

Αν πάσχετε ήδη από σταθερή στηθάγχη, μπορεί αυτή να εξελίσσεται σε ασταθή στην περίπτωση που ο στηθαγχικός πόνος:

• αρχίζει να αλλάζει ως προς το χαρακτήρα και την ένταση,
• διαρκεί περισσότερο από 15-20 λεπτά,
• συμβαίνει σε διάφορες χρονικές στιγμές.



Σημεία και διαγνωστικές εξετάσεις

Ο ιατρός θα πραγματοποιήσει πλήρη φυσική εξέταση και θα ελέγξει την αρτηριακή σας πίεση. Ενδέχεται να ακροασθεί, με τη χρήση στηθοσκοπίου, μη φυσιολογικούς ήχους, όπως κάποιο καρδιακό φύσημα ή ακανόνιστο καρδιακό σφυγμό.

Οι διαγνωστικές εξετάσεις για τη στηθάγχη περιλαμβάνουν:

• Αιματολογικές εξετάσεις για τον έλεγχο των επιπέδων κρεατινικής φωσφοκινάσης (CPK), μυοσφαρίνης, και τροπονίνης I και Τ (δείκτες βλάβης του μυοκαρδίου)
• Ηλεκτροκαρδιογράφημα
• Ηχοκαρδιογράφημα
• Δοκιμασίες κοπώσεως, επαγόμενες με άσκηση (π.χ. βάδιση σε κυλιόμενο τάπητα) ή με χορήγηση φαρμάκων (αδενοσίνη, δοβουταμίνη), χωρίς απεικόνιση της καρδιάς ή με απεικόνιση (δοκιμασία κοπώσεως με σπινθηρογράφημα ή ηχωκαρδιογράφημα)
• Υπολογιστική (αξονική) τομογραφία καρδιάς
• Στεφανιογραφία ή αρτηριογραφία των στεφανιαίων αρτηριών (λήψη εικόνων των στεφανιαίων αρτηριών με τη χρήση ακτίνων Χ και σκιαγραφικής ουσίας), αποτελεί την εξέταση εκλογής για τη διάγνωση της στεφανιαίας νόσου.



Θεραπευτική αντιμετώπιση

Ο ιατρός ενδέχεται να συστήσει την εισαγωγή σας στο νοσοκομείο για την καλύτερη παρακολούθηση της κατάστασής σας και την πρόληψη επιπλοκών.

Αντιαιμοπεταλιακά φάρμακα χρησιμοποιούνται συχνά για τη θεραπευτική αντιμετώπιση και την πρόληψη της ασταθούς στηθάγχης. Σε αυτά περιλαμβάνονται η ασπιρίνη και η κλοπιδογρέλη. Τα δύο αυτά φάρμακα συχνά συγχορηγούνται. Η ασπιρίνη (και ενίοτε η κλοπιδογρέλη) μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου σε ορισμένους ασθενείς.

Κατά τη διάρκεια ενός επεισοδίου ασταθούς στηθάγχης, ενδεχομένως να σας χορηγηθεί ηπαρίνη και νιτρογλυκερίνη. Άλλες θεραπείες μπορεί να περιλαμβάνουν φάρμακα για τον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης, του άγχους, των αρρυθμιών, και της χοληστερόλης (όπως κάποια στατίνη).

Συχνά όταν ένα αγγείο εμφανίζει στένωση ή απόφραξη, μπορεί να πραγματοποιηθεί αγγειοπλαστική και τοποθέτηση ενδαγγειακής πρόθεσης (stent) για τη διάνοιξη της αρτηρίας.

• Αγγειοπλαστική είναι μια διαδικασία διάνοιξης στενωμένων ή φραγμένων αγγείων που παρέχουν αίμα στην καρδιά.
• Η ενδαγγειακή πρόθεση (stent) για τις στεφανιαίες αρτηρίες είναι ένας μικρός, μεταλλικός, δικτυωτός σωλήνας που ανοίγει (διευρύνεται διαμετρικά) κατά την τοποθέτηση του στον αυλό του αγγείου. Συνήθως τοποθετείται μετά από αγγειοπλαστική. Συμβάλλει στην πρόληψη της επαναστένωσης και απόφραξης της αρτηρίας. Προς αυτήν την κατεύθυνση συνεισφέρουν και οι επικαλυμμένες με φάρμακα ενδαγγειακές προθέσεις (drug-eluting stents), γνωστές και ως φαρμακευτικά stents.

Η εγχείρηση αορτοστεφανιαίας παράκαμψης ενδέχεται να αποτελεί την ενδεδειγμένη θεραπεία για ορισμένους ασθενείς. Αυτό εξαρτάται από το ποιές και πόσες στεφανιαίες αρτηρίες έχουν στενωθεί, καθώς και το βαθμό στένωσής τους.


Πρόγνωση

Η πορεία της υγείας σας εξαρτάται από πλήθος παραγόντων. Σε αυτούς περιλαμβάνονται:

• η σοβαρότητα της στεφανιαίας νόσου,
• η σοβαρότητα του πιο πρόσφατου επεισοδίου ασταθούς στηθάγχης,
• το ιστορικό οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου,
• το είδος της φαρμακευτικής αγωγής που λαμβάνατε κατά την έναρξη του επεισοδίου ασταθούς στηθάγχης,
• η αντλητική ικανότητα του μυοκαρδίου.

Οι αρρυθμίες και η εκδήλωση οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου μπορούν να επιφέρουν αιφνίδιο θάνατο.

Επιπλοκές

Η ασταθής στηθάγχη ενδέχεται να οδηγήσει σε οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Επικοινωνήστε με τον ιατρό σας

Επικοινωνήστε αμέσως με τον ιατρό σας αν αναπτύξετε συμπτώματα ασταθούς στηθάγχης.
Ζητήστε ιατρική συμβουλή αν εκδηλώσετε οποιοδήποτε σύμπτωμα στηθάγχης.
Αν θεωρείτε ότι βιώνετε οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, αναζητήστε άμεση ιατρική αντιμετώπιση.


Πρόληψη

Αλλαγές στον τρόπο ζωής μπορούν συνεισφέρουν στην πρόληψη των επεισοδίων στηθάγχης. Ο ιατρός ενδέχεται να σας συστήσει:

• Να μειώσετε το βάρος σας αν είστε υπέρβαρος/η.
• Να διακόψετε το κάπνισμα.

Επίσης πρέπει να διατηρείτε υπό αυστηρό έλεγχο την αρτηριακή σας πίεση, ενδεχόμενο σακχαρώδη διαβήτη, και τα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα. Ορισμένες μελέτες έχουν δείξει ότι ακόμη και όχι ιδιαίτερα δραστικές αλλαγές στον τρόπο ζωής μπορούν να προλάβουν την επιδείνωση των στενώσεων στις αρτηρίες και ίσως να επιφέρουν τη βελτίωσή τους.

Αν έχετε έναν ή περισσότερους παράγοντες κινδύνου για καρδιοπάθεια, συζητήστε με τον ιατρό σας το ενδεχόμενο λήψης ασπιρίνης ή άλλων φαρμάκων για την πρόληψη οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου. Η χορήγηση ασπιρίνης (75-325 mg ημερησίως) ή κλοπιδογρέλης μπορεί να συμβάλλει στην πρόληψη οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου σε ορισμένους ασθενείς. Η θεραπεία με ασπιρίνη συστήνεται όταν το προσδοκώμενο όφελος υπερβαίνει τον κίνδυνο παρενεργειών από το γαστρεντερικό σύστημα.

Ορισμός

Στεφανιαία νόσος της καρδιάς είναι η στένωση των στεφανιαίων αρτηριών που τροφοδοτούν την καρδιά με αίμα και οξυγόνο. Η στεφανιαία νόσος είναι γνωστή και ως νόσος της στεφανιαίας αρτηρίας.

Δείτε επίσης:

• Έμφραγμα
• Ασταθής στηθάγχη


Εναλλακτικοί ορισμοί

Νόσος της στεφανιαίας αρτηρίας, Αθηρωματική καρδιακή νόσος, CHD, CAD


Αιτίες, περιστατικά και παράγοντες κινδύνου

Η στεφανιαία νόσος συνήθως οφείλεται στον σχηματισμό και εναπόθεση στο εσωτερικό τοίχωμα των στεφανιαίων αρτηριών λίπους και ενός υλικού που ονομάζεται πλάκα αθηρωμάτωσης. Αυτό προκαλεί στένωση του αυλού των αρτηριών. Καθώς οι στεφανιαίες αρτηρίες στενεύουν, η ροή του αίματος προς την καρδιά μπορεί να επιβραδυνθεί ή και να σταματήσει. Αυτό μπορεί να προκαλέσει πόνο στο στέρνο (σταθερή στηθάγχη), δύσπνοια, έμφραγμα και άλλα συμπτώματα.
Η στεφανιαία νόσος είναι η πρώτη αιτία θανάτου για άντρες και γυναίκες στις ΗΠΑ.

Πολλοί παράγοντες αυξάνουν την πιθανότητα καρδιακής νόσου:
• Οι άντρες στην ηλικία των 40 διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο από τις γυναίκες για εμφάνιση στεφανιαίας νόσου. Όμως, καθώς οι γυναίκες μεγαλώνουν (ιδιαίτερα μετά την εμμηνόπαυση), ο κίνδυνος γι’ αυτές αυξάνει σχεδόν ανάλογα με εκείνον των ανδρών. Δείτε: Καρδιοπάθεια και γυναίκες
• Ατελή γονίδια (κληρονομικότητα) μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο. Είναι πιθανότερο να προσβληθείτε από τη νόσο αν κάποιος στην οικογένειά σας έχει ιστορικό καρδιοπάθειας – ειδικά πριν την ηλικία των 50 χρόνων. Ο κίνδυνος στεφανιαίας νόσου αυξάνει με την ηλικία.
• Ο διαβήτης είναι ισχυρός παράγοντας κινδύνου για καρδιοπάθεια.
• Η υψηλή αρτηριακή πίεση αυξάνει τον κίνδυνο για στεφανιαία νόσο και καρδιακή ανεπάρκεια.
• Μη φυσιολογικά επίπεδα χοληστερόλης: Η LDL (‘κακή’) χοληστερόλη πρέπει να είναι όσο γίνεται χαμηλότερη ενώ η ΗDL (‘καλή’) χοληστερόλη όσο υψηλότερη γίνεται.
• Το μεταβολικό σύνδρομο σχετίζεται με υψηλά επίπεδα τριγλυκεριδίων, υψηλή αρτηριακή πίεση, υπερβολική συγκέντρωση λίπους γύρω από τη μέση, και υψηλά επίπεδα ινσουλίνης. Άτομα που αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο καρδιοπάθειας.
• Η χρόνια νεφρική πάθηση μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο.
• Προϋπάρχουσα αρτηριοσκλήρυνση ή σκλήρυνση των αρτηριών σε άλλο σημείο του σώματος (παράδειγμα: εγκεφαλικό επεισόδιο και ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής) αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης στεφανιαίας νόσου.
• Άλλοι παράγοντες κινδύνου είναι η κατάχρηση αλκοόλ, η έλλειψη φυσικής άσκησης και το υπερβολικό άγχος.
Υψηλότερα από τα φυσιολογικά επίπεδα ενός αμινοξέος που ονομάζεται ομοκυστεΐνη, σχετίζονται επίσης με αυξημένο κίνδυνο εμφράγματος.


Συμπτώματα

Τα συμπτώματα μπορεί να είναι εμφανή αλλά ορισμένες φορές μπορεί να έχετε προσβληθεί από τη νόσο και να μην εμφανίζετε συμπτώματα.
Πόνος στο στέρνο ή δυσφορία (στηθάγχη) είναι το πιο σύνηθες σύμπτωμα. Τον πόνο αυτόν τον νιώθετε όταν δεν φθάνει στην καρδιά αρκετό αίμα και οξυγόνο. Το πόσο οξύς είναι ο πόνος διαφέρει από άτομο σε άτομο.
• Μπορεί να νιώθετε βάρος ή σφίξιμο στην καρδιά. Νιώθετε τον πόνο πίσω από το στέρνο αλλά και στον λαιμό, στους βραχίονες, το στομάχι ή ψηλά στην πλάτη.
• Ο πόνος συνήθως εκδηλώνεται κατά τη διάρκεια σωματικής προσπάθειας ή συναισθηματικής φόρτισης και φεύγει με την ανάπαυση ή με τη χρήση ενός φαρμάκου που ονομάζεται νιτρογλυκερίνη.
• Αλλά συμπτώματα είναι η δύσπνοια και η καταβολή δυνάμεων κατά τη διάρκεια σωματικής προσπάθειας.
Δείτε: Καρδιακή ανεπάρκεια – συμπτώματα καρδιακής ανεπάρκειας


Σημάδια και εξετάσεις

Η διάγνωση της στεφανιαίας νόσου γίνεται με διάφορες εξετάσεις. Συνήθως, ο γιατρός θα ζητήσει περισσότερες από μία εξετάσεις πριν καταλήξει σε διάγνωση.
Στις εξετάσεις περιλαμβάνονται:
• Ηλεκτροκαρδιογράφημα
• Τεστ κοπώσεως
• Σπινθηρογράφημα
• Αγγειογραφία με μαγνητική τομογραφία για την ανίχνευση ασβέστωσης στο εσωτερικό των αρτηριών – όσο περισσότερη η ασβέστωση τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος στεφανιαίας νόσου
• Αγγειογραφία με αξονική τομογραφία – μια μη παρεμβατική μέθοδος απεικόνισης των αρτηριών
• Ηχωμαγνητική αγγειογραφία
• Στεφανιογραφία /αγγειογραφία με καθετήρα - μια παρεμβατική μέθοδος για την αξιολόγηση των καρδιακών αρτηριών με τη χρήση ακτίνων X


Θεραπεία

Μπορεί να χρειαστεί να πάρετε ένα ή περισσότερα φάρμακα για την αντιμετώπιση της αρτηριακής πίεσης, του διαβήτη ή της υψηλής χοληστερόλης. Ακολουθήστε πιστά τις οδηγίες του γιατρού σας ώστε να προλάβετε τυχόν επιδείνωση της στεφανιαίας νόσου. Στόχοι της θεραπείας όσων πάσχουν από στεφανιαία νόσο πρέπει να είναι:
• LDL χοληστερόλη μικρότερη ή ίση με 100mg/dL
• Αιμογλοβίνη (HbA1c) μικρότερη ή ίση με 7%\
• Αρτηριακή πίεση μικρότερη ή ίση με 120/80 mmHg

H λήψη ασπιρίνης με ή χωρίς κλοπιδογρέλη (Plavix) βοηθά στην αποτροπή δημιουργίας θρόμβων αίματος στις αρτηρίες και μειώνει τον κίνδυνο εμφράγματος. Ρωτήστε τον γιατρό σας όμως αν πρέπει να τα παίρνετε.

Η θεραπεία εξαρτάται από τα συμπτώματα και τη σοβαρότητα της νόσου. Ο γιατρός σας μπορεί να σας συστήσει ένα ή περισσότερα φάρμακα για τη θεραπεία της στεφανιαίας νόσου, όπως:
• Αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου αγγειοτασίνης (ΑCE) για τη μείωση της αρτηριακής πίεσης και την προστασία της καρδιάς
• Β-αναστολείς για τη μείωση των καρδιακών παλμών, της αρτηριακής πίεσης και την οξυγόνωση της καρδιάς
• Αποκλειστές ασβεστίου που ξεκουράζουν τις αρτηρίες και μειώνουν την αρτηριακή πίεση και την άσκηση πίεσης στην καρδιά
• Διουρητικά για τη μείωση της αρτηριακής πίεσης και την αντιμετώπιση της καρδιακής ανεπάρκειας
• Νιτρικά άλατα (όπως η νιτρογλυκερίνη) που σταματούν τον πόνο στο στήθος και βελτιώνουν την αιμάτωση της καρδιάς
• Στατίνες για τη μείωση της χοληστερόλης
ΠΟΤΕ ΜΗ ΔΙΑΚΟΠΤΕΤΕ ΑΠΟΤΟΜΑ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΑΥΤΑ. Συμβουλευτείτε πάντα τον γιατρό σας. Η απότομη διακοπή των φαρμάκων αυτών μπορεί να επιδεινώσει τη στηθάγχη σας ή να προκαλέσει έμφραγμα.

Οι μέθοδοι και οι χειρουργικές επεμβάσεις για την αντιμετώπιση της στεφανιαίας νόσου είναι:
• Αγγειοπλαστική και τοποθέτηση stent, που ονομάζεται διαδερμική στεφανιαία αγγειοπλαστική (PCI)
• Xειρουργική επέμβαση by-pass
• Μικροχειρουργική επέμβαση

Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής είναι πολύ σημαντική. Ο γιατρός σας πιθανόν θα σας συστήσει:
• Να αποφεύγετε ή να μειώσετε την κατανάλωση αλατιού (νατρίου)
• Να υιοθετήσετε ένα φιλικό προς την καρδιά διαιτολόγιο – φτωχό σε κορεσμένα ή τρανς λίπη και χοληστερόλη
• Να γυμνάζεστε συστηματικά και να διατηρείτε το σωστό βάρος
• Να διατηρείτε το σάκχαρο του αίματος υπό έλεγχο σε περίπτωση διαβήτη
• Να κόψετε το κάπνισμα


Πρόγνωση

Κάθε άνθρωπος αναρρώνει διαφορετικά. Κάποια άτομα μπορούν να διατηρήσουν μια υγιή ζωή αλλάζοντας τις διατροφικές τους συνήθειες, κόβοντας το κάπνισμα και λαμβάνοντας τα φάρμακα που θα τους συστήσει ο γιατρός τους. Άλλοι μπορεί να χρειαστούν χειρουργική επέμβαση ή αγγειοπλαστική.
Παρόλο που κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, η έγκαιρη διάγνωση της στεφανιαίας νόσου γενικά έχει καλή πρόγνωση.


Επιπλοκές

• Έμφραγμα
• Καρδιακή ανεπάρκεια
• Ασταθής στηθάγχη
• Αιφνίδιος θάνατος


Καλέστε τον γιατρό σας

Αν ανήκετε σε ομάδα υψηλού κινδύνου για στεφανιαία νόσο, συμβουλευτείτε τον γιατρό σας για τρόπους πρόληψης και πιθανή θεραπεία.
Καλέστε αμέσως τον γιατρό σας ή το 166 ή πηγαίνετε στο νοσοκομείο αν έχετε:
• Στηθάγχη
• Δύσπνοια
• Συμπτώματα εμφράγματος


Πρόληψη

Επισκέπτεσθε συχνά τον γιατρό σας.

Χρήσιμες συμβουλές για την πρόληψη της στεφανιαίας νόσου ή τη μείωση του κινδύνου εμφάνισής της:
• Αποφύγετε ή μειώστε το άγχος όσο περισσότερο μπορείτε.
• Μην καπνίζετε.
• Τρώτε ισορροπημένα γεύματα φτωχά σε λίπος και χοληστερόλη και πλούσια σε φρούτα και λαχανικά, καθημερινά.
• Γυμνάζεστε τακτικά. Αν το βάρος σας θεωρείται φυσιολογικό, γυμνάζεστε τουλάχιστον 30 λεπτά την ημέρα. Αν είστε υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, οι ειδικοί πιστεύουν ότι πρέπει να γυμνάζεστε 60-90 λεπτά την ημέρα.
• Κρατάτε την αρτηριακή σας πίεση κάτω από τα 130/80 mmHg αν πάσχετε από διαβήτη ή χρόνια νεφρική νόσο, και κάτω από τα 140/90 σε κάθε άλλη περίπτωση.
• Έχετε υπό έλεγχο την χοληστερόλη σας και το σάκχαρο του αίματος.

Λογική κατανάλωση αλκοόλ (ένα ποτήρι την ημέρα για τις γυναίκες, δύο για τους άντρες) μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών προβλημάτων. Αντίθετα, η μεγαλύτερη κατανάλωση μπορεί να βλάψει αντί να ωφελήσει.

Αν ανήκετε σε ομάδα υψηλού κινδύνου για στεφανιαία νόσο, ρωτήστε τον γιατρό σας μήπως πρέπει να παίρνετε μια ασπιρίνη την ημέρα ώστε να προλάβετε ένα έμφραγμα ή ένα εγκεφαλικό. Ενδέχεται να σας συστήσει χαμηλή δόση ασπιρίνης σε περίπτωση που το όφελος κριθεί υπέρτερο των πιθανών γαστρεντερικών παρενεργειών.

Οι νέες κατευθυντήριες γραμμές στην ιατρική δεν είναι πλέον υπέρ της θεραπείας με ορμονική υποκατάσταση, βιταμίνες Ε και C, αντιοξειδωτικά ή φολικό οξύ για την πρόληψη των καρδιοπαθειών. Η χρήση ορμονικής υποκατάστασης στις γυναίκες που πλησιάζουν την εμμηνόπαυση ή μετά από αυτήν είναι αμφιλεγόμενη αυτή τη στιγμή.

Ορισμός

Η σταθερή στηθάγχη αποτελεί θωρακικό πόνο ή δυσφορία που τυπικά εκδηλώνεται κατά τη σωματική προσπάθεια ή τη συγκινησιακή φόρτιση. Ο πόνος συνήθως ξεκινά ήπια και επιδεινώνεται μέσα σε λίγα λεπτά μέχρι να αποδράμει. Υποχωρεί γρήγορα με τη λήψη φαρμακευτικής αγωγής (νιτρώδη) ή την ανάπαυση. Ωστόσο, μπορεί να επανεμφανισθεί με επιπρόσθετη σωματική δραστηριότητα ή συγκινησιακή φόρτιση.


Δείτε επίσης: ασταθής στηθάγχη


Εναλλακτικές ονομασίες

Στηθάγχη-σταθερή, στηθάγχη-χρόνια, στηθάγχη


Αίτια, επίπτωση, παράγοντες κινδύνου

Ο καρδιακός μυς βρίσκεται σε διαρκή λειτουργία, με συνέπεια να χρειάζεται συνεχή παροχή οξυγόνου. Το οξυγόνο αυτό παρέχεται μέσω των στεφανιαίων αρτηριών οι οποίες μεταφέρουν αίμα προς το μυοκάρδιο.

Όταν ο καρδιακός μυς πρέπει να εργασθεί εντονότερα, χρειάζεται περισσότερο οξυγόνο. Στηθάγχη εκδηλώνεται όταν οι στεφανιαίες αρτηρίες εμφανίζουν στένωση ή απόφραξη του αυλού τους, λόγω αθηροσκλήρωσης ή από κάποιο θρόμβο αίματος.

Το συχνότερο αίτιο στηθάγχης είναι η στεφανιαία νόσος. Η στηθάγχη αποτελεί τον ιατρικό όρο για αυτό το είδος θωρακικού πόνου.
Η σταθερή στηθάγχη αποτελεί θωρακικό πόνο που μπορεί να προβλεφθεί, καθότι εμφανίζεται κατόπιν εκλυτικού παράγοντα που αυξάνει το καρδιακό έργο. Παρότι λιγότερο σοβαρή από την ασταθή στηθάγχη, μπορεί να είναι έντονα επώδυνη ή να προκαλεί σημαντική δυσφορία.

Οι παράγοντες κινδύνου για τη στεφανιαία νόσο περιλαμβάνουν:

● το άρρεν φύλο
● το σακχαρώδη διαβήτη
● το οικογενειακό ιστορικό στεφανιαίας νόσου σε ηλικία μικρότερη των 50 ετών
● την αρτηριακή υπέρταση
● την υψηλή LDL χοληστερόλη και τη χαμηλή HDL χοληστερόλη
● την ανεπαρκή φυσική άσκηση
● την παχυσαρκία
● το κάπνισμα
Οποιοσδήποτε παράγοντας αυξάνει τις απαιτήσεις του μυοκαρδίου σε οξυγόνο μπορεί να προκαλέσει επεισόδια στηθάγχης. Σε αυτούς περιλαμβάνονται:

• Η έκθεση σε χαμηλές θερμοκρασίες (ψύχος)
• Η έντονη σωματική άσκηση
• Η συναισθηματική φόρτιση
• Τα μεγάλα γεύματα

Άλλα αίτια στηθάγχης περιλαμβάνουν:

• Καρδιακές αρρυθμίες
• Αναιμία
• Σπασμό στεφανιαίας αρτηρίας (ονομάζεται και στηθάγχη Prinzmetal)
• Καρδιακή ανεπάρκεια
• Βαλβιδοπάθειες
• Υπερθυρεοειδισμό


Συμπτώματα

Το πλέον συχνό σύμπτωμα είναι ο θωρακικός πόνος που εντοπίζεται πίσω από το στέρνο (οπισθοστερνικό άλγος) ή λίγο πιο αριστερά από αυτό. Ενδέχεται να περιγράφεται ως σφίξιμο, συμπίεση, κάψιμο, αίσθημα πνιγμονής, ή γενικότερα δυσφορία. Ο πόνος μπορεί να επεκτείνεται:

• στα άνω άκρα (συνήθως το αριστερό)
• στην πλάτη
• στην κάτω γνάθο
• στον τράχηλο
• στην ωμοπλάτη

Ορισμένοι ασθενείς περιγράφουν τον πόνο σαν αίσθημα δυσπεψίας (“φούσκωμα”).

Ο πόνος τυπικά:

• εκδηλώνεται μετά από σωματική προσπάθεια ή συγκινησιακή φόρτιση (stress)
• διαρκεί από 1 ως 15 λεπτά της ώρας
• υποχωρεί με την ανάπαυση ή τη λήψη νιτρωδών (π.χ. νιτρογλυκερίνη).

Επεισόδια στηθάγχης μπορούν να συμβούν οποιαδήποτε στιγμή στη διάρκεια της ημέρας. Ωστόσο, συχνότερα εκδηλώνονται μεταξύ 6 π.μ. και απογεύματος.


Η στηθάγχη συχνά συνοδεύεται από :

• αίσθημα δυσπεψίας ή οπισθοστερνικού καύσου
• ζάλη ή αδιαθεσία
• ναυτία, έμετο, και εφίδρωση (κρύοι ιδρώτες)
• αίσθημα παλμών
• αναπνευστική δυσχέρεια (δύσπνοια)
• ανεξήγητη κόπωση μετά από σωματική δραστηριότητα (περισσότερο συχνή στις γυναίκες).



Σημεία και διαγνωστικές εξετάσεις

Ο ιατρός θα προβεί στην πραγματοποίηση φυσικής εξέτασης και στη μέτρηση της αρτηριακής σας πίεσης. Οι ακόλουθες εξετάσεις μπορούν γίνουν για τη διαγνωστική προσπέλαση της στηθάγχης:

• Στεφανιογραφία (αγγειογραφία των στεφανιαίων αρτηριών)
• Προφίλ καρδιαγγειακού κινδύνου
• Ηλεκτροκαρδιογραφία
• Δοκιμασία κοπώσεως (δοκιμασία φόρτισης διενεργούμενη σε κυλιόμενο τάπητα ή εργομετρικό ποδήλατο)
• Ηχοκαρδιογράφημα φόρτισης (Φαρμακευτική δοκιμασία φορτίσεως υπό υπερηχοκαρδιογραφικό έλεγχο του μυοκαρδίου)



Θεραπευτική αντιμετώπιση

Η θεραπευτική αντιμετώπιση της στηθάγχης περιλαμβάνει αλλαγές στον τρόπο ζωής, φαρμακευτική αγωγή, και επεμβατικές τεχνικές, όπως αγγειοπλαστική των στεφανιαίων αρτηριών και τοποθέτηση ενδαγγειακής πρόθεσης (stent) ή εγχείρηση αορτοστεφανιαίας παράκαμψης.

Σε συνεννόηση με τον ιατρό σας θα συμφωνήσετε σε ένα σχέδιο θεραπευτικής αντιμετώπισης της στηθάγχης. Αυτό πρέπει να περιλαμβάνει:

• Το είδος της φαρμακευτικής αγωγής που πρέπει να λαμβάνετε για την πρόληψη της στηθάγχης
• Το είδος των σωματικών δραστηριοτήτων που πρέπει να αποφεύγετε
• Τη φαρμακευτική αγωγή που πρέπει να λάβετε όταν εκδηλώνετε επεισόδια στηθάγχης
• Τα σημεία που υποδηλώνουν την επιδείνωση της στηθάγχης
• Το πότε πρέπει να ζητήσετε επείγουσα ιατρική βοήθεια.

Φαρμακευτική αγωγή

Ενδέχεται ο ιατρός να συστήσει τη λήψη ενός ή περισσότερων φαρμάκων για τον έλεγχο της υπέρτασης, του σακχαρώδους διαβήτη, ή των υψηλών επιπέδων χοληστερόλης. Ακολουθείτε σχολαστικά τις ιατρικές οδηγίες, ώστε να βοηθήσετε στην πρόληψη της επιδείνωσης της στηθάγχης.

Η νιτρογλυκερίνη σε μορφή δισκίων ή εκνεφώματος (spray) μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την υποχώρηση του θωρακικού πόνου.

Η λήψη ασπιρίνης και κλοπιδογρέλης (Plavix) βοηθά στην πρόληψη του σχηματισμού αιματικών θρόμβων στις αρτηρίες, και μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου. Ρωτήστε τον ιατρό σας αν θα πρέπει να λάβετε αυτά τα φάρμακα.

Ο ιατρός ενδέχεται να σας χορηγήσει ένα ή περισσότερα φάρμακα που θα σας βοηθήσουν στην πρόληψη της στηθάγχης.

• Αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτασίνης (Α-ΜΕΑ) για τη μείωση της αρτηριακής πίεσης και την προστασία του μυοκαρδίου.
• β-αδρενεργικοί αποκλειστές για τη μείωση του καρδιακού ρυθμού, της αρτηριακής πίεσης, και της κατανάλωσης οξυγόνου από το μυοκάρδιο.
• Ανταγωνιστές ασβεστίου για τη διαστολή των αρτηριών,την ελάττωση της αρτηριακής πίεσης, και τη μείωση της συσπαστικότητας του μυοκαρδίου.
• Νιτρώδη για την πρόληψη της στηθάγχης.
• Ρανολαζίνη (Ranexa) για τη θεραπευτική αντιμετώπιση της χρόνιας στηθάγχης.

Μη διακόπτετε απότομα τη φαρμακευτική αγωγή. Να συμβουλεύεστε πάντα τον ιατρό σας αναφορικά με τα φάρμακα που λαμβάνετε. Η απότομη διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής μπορεί να επιδεινώσει τη στηθάγχη ή να προκαλέσει οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Ο ιατρός ενδέχεται να συστήσει ένα πρόγραμμα καρδιακής αποκατάστασης ώστε να βελτιωθεί η λειτουργία του μυοκαρδίου και γενικότερα η φυσική και ψυχολογική κατάσταση του ασθενή.


Επεμβατική και χειρουργική θεραπευτική αντιμετώπιση

Ορισμένοι ασθενείς μπορεί να χρειασθούν εγχείρηση προκειμένου να βελτιωθεί η ροή αίματος στις στεφανιαίες αρτηρίες.

Η αγγειοπλαστική και η τοποθέτηση ενδαγγειακής πρόθεσης-stent (επίσης γνωστή και ως διαδερμική αγγειοπλαστική στεφανιαίων αρτηριών) αποτελούν τεχνικές κατά τις οποίες ο ιατρός εισάγει έναν καθετήρα μέσω μιας αρτηρίας του άνω (βραχιόνια αρτηρία) ή του κάτω (μηριαία αρτηρία) άκρου και τον προωθεί στην καρδιά. Πραγματοποιούνται για τη διάνοιξη και τη διατήρηση της βατότητας των στεφανιαίων αρτηριών που παρουσιάζουν σημαντική στένωση.

Η αγγειοπλαστική με τοποθέτηση ενδαγγειακής πρόθεσης (stent) μπορεί να μειώσει τη στηθάγχη και τα άλλα συμπτώματα της στεφανιαίας νόσου. Ωστόσο, είναι πιθανό να μην επιφέρει αύξηση της επιβίωσης του ασθενή. Στην περίπτωση οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου ή ασταθούς στηθάγχης ενδέχεται να αποτελεί επέμβαση σωτήρια για τη ζωή.

Η εγχείρηση αορτοστεφανιαίας παράκαμψης (bypass) ενδέχεται να αποτελεί τη θεραπεία εκλογής για κάποιους ασθενείς. Αυτό εξαρτάται από το ποιές στεφανιαίες αρτηρίες έχουν στενωθεί και τη σοβαρότητα της στένωσης.


Πορεία- πρόγνωση

Η σταθερή στηθάγχη συνήθως βελτιώνεται με τη φαρμακευτική αγωγή.


Επιπλοκές

• Οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου
• Αιφνίδιος θάνατος οφειλόμενος σε ανώμαλο καρδιακό ρυθμό (αρρυθμία)
• Ασταθής στηθάγχη


Πότε να επικοινωνήσετε με τον ιατρό σας

Αναζητήστε ιατρική φροντίδα αν βιώσετε πρωτόγνωρο και ανεξήγητο πόνο ή δυσφορία στην περιοχή του θώρακα. Αν έχετε ιστορικό στηθάγχης, επικοινωνήστε με τον ιατρό σας. Ο πόνος ενδέχεται να αποτελεί ένδειξη ασταθούς στηθάγχης ή οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου.

Επικοινωνήστε με τον ιατρό σας αν:

• τα επεισόδια στηθάγχης συμβαίνουν συχνότερα, διαρκούν περισσότερο, ή αλλάζουν στα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά (εντόπιση, ένταση) σε σχέση με το παρελθόν.
• εμφανίσετε δύσπνοια.
• χρειάζεται να λαμβάνετε διαρκώς περισσότερα νιτρώδη για την υποχώρηση της στηθάγχης.

Αναζητήστε επείγουσα ιατρική βοήθεια αν κάποιο άτομο με στηθάγχη εμφανίσει απώλεια συνείδησης.


Πρόληψη

Ο ιατρός ενδέχεται να συστήσει τη λήψη νιτρογλυκερίνης λίγα λεπτά πριν την εκτέλεση κάποιας δραστηριότητας που μπορεί να πυροδοτήσει την εμφάνιση στηθάγχης.

Ο καλύτερος τρόπος πρόληψης της στηθάγχης αποτελεί η μείωση του κινδύνου εμφάνισης στεφανιαίας νόσου:

• Ελέγξτε την ενδεχόμενη υπέρταση, το σακχαρώδη διαβήτη, και την υπερχοληστερολαιμία.
• Μειώστε το σωματικό σας βάρος αν είστε υπέρβαροι.
• Διακόψτε το κάπνισμα.
• Αποφεύγετε ή μειώστε της συγκινησιακές φορτίσεις (stress) όσο περισσότερο μπορείτε.
• Να καταναλώνετε ισορροπημένα γεύματα τα οποία έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε λίπη και χοληστερόλη. Να συμπεριλαμβάνετε στο καθημερινό σας διαιτολόγιο φρούτα και λαχανικά.
• Να ασκήστε τακτικά. Αν το βάρος σας θεωρείται φυσιολογικό, να εκτελείτε καθημερινή άσκηση 30 λεπτών. Αν είστε υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, οι ειδικοί συστήνουν καθημερινή άσκηση για 60-90 λεπτά.

Η κατανάλωση μέτριας ποσότητας αλκοόλ (ένα ποτήρι ημερησίως για τις γυναίκες, δύο για τους άνδρες) μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών προβλημάτων. Μεγαλύτερες ποσότητες, ωστόσο, είναι επιβλαβείς.

Η ελάττωση των παραγόντων κινδύνου μπορεί να προλάβει την επιδείνωση των στενώσεων στις στεφανιαίες αρτηρίες, και να τις καταστήσει λιγότερο σοβαρές. Με αυτόν τον τρόπο μειώνεται η στηθάγχη.

Ορισμός

Η ουρική αρθρίτιδα είναι μια μορφή αρθρίτιδας που αναπτύσσεται από τη συγκέντρωση ουρικού οξέος στις αρθρώσεις.
• Η οξεία ουρική αρθρίτιδα είναι μια επώδυνη ασθένεια που συνήθως προσβάλλει μια άρθρωση.
• Χρόνια ουρική αρθρίτιδα ονομάζουμε τις επαναλαμβανόμενες κρίσεις πόνου και φλεγμονής και αφορά περισσότερες από μία αρθρώσεις.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Ουρική αρθρίτιδα – οξεία, Ουρική νόσος – οξεία, Υπερουριχαιμία, Τοφώδης ουρική αρθρίτιδα, Ποδάγρα – Ουρική αρθρίτιδα – χρόνια, Χρόνια Ουρική Αρθρίτιδα, Οξεία ουρική αρθρίτιδα, Οξεία ουρική νόσος

Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Η ουρική αρθρίτιδα προκαλείται όταν τα επίπεδα του ουρικού οξέος στο σώμα σας είναι υψηλότερα από τα φυσιολογικά. Το σώμα σας μπορεί να παράγει πολύ ουρικό οξύ, ή να δυσκολεύεται να το αποβάλει . Αν υπάρξει μεγάλη συγκέντρωση ουρικού οξέος στο υγρό που περιβάλλει τις αρθρώσεις (αρθρικό υγρό), σχηματίζονται κρύσταλλοι. Οι κρύσταλλοι αυτοί προκαλούν οίδημα και φλεγμονή στην άρθρωση. Υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος δεν σημαίνουν απαραίτητα και ύπαρξη ουρικής αρθρίτιδας.
Το ακριβές αίτιο δεν είναι γνωστό. Η ουρική αρθρίτιδα μπορεί να είναι κληρονομική. Είναι συχνότερη στους άνδρες, στις εμμηνοπαυσιακές γυναίκες και στα άτομα που υπερκαταναλώνουν αλκοόλ. Άτομα που λαμβάνουν ορισμένα φάρμακα, όπως η υδροχλωροθειαζίδη και άλλα διουρητικά, μπορεί να εμφανίζουν υψηλότερες τιμές ουρικού οξέος στο αίμα.

Η ασθένεια μπορεί να προσβάλει άτομα που πάσχουν από:

• Διαβήτη
• Νεφρική νόσο
• Παχυσαρκία
• Δρεπανοκυτταρική αναιμία ή άλλη αιμολυτική αναιμία
• Λευχαιμία και συναφείς διαταραχές

Η ασθένεια μπορεί να προκύψει μετά τη λήψη φαρμάκων που δρουν για την αποβολή ουρικού οξέος από το σώμα.


Συμπτώματα

Συμπτώματα προσβολής οξείας ουρικής αρθρίτιδας:

• Τα συμπτώματα αναπτύσσονται ξαφνικά, σε μία ή περισσότερες αρθρώσεις.
• Οι αρθρώσεις του μεγάλου δακτύλου του ποδιού, του γόνατου και των αστραγάλων είναι εκείνες που προσβάλλονται συχνότερα.
• Ο πόνος συχνά ξεκινά τη νύχτα και είναι παλλόμενος (χτυπάει), εξοντωτικός έως αφόρητος.
• Η άρθρωση παρουσιάζει θερμότητα και ερυθρότητα. Πονάει στην επαφή (δεν αντέχει ούτε την κουβέρτα ή το σεντόνι πάνω της).
• Μπορεί να εμφανιστεί πυρετός.

Η κρίση μπορεί να υποχωρήσει σε μερικές ημέρες αλλά να επανέρχεται από καιρού εις καιρόν. Οι επόμενες κρίσεις συνήθως διαρκούν περισσότερο.

Μετά την πρώτη προσβολή από ουρική αρθρίτιδα, ο άνθρωπος δεν εμφανίζει συμπτώματα. Σε ορισμένους ανθρώπους μπορεί να μεσολαβήσουν μήνες ή και χρόνια πριν εμφανιστεί ξανά. Κάποιοι άλλοι μπορεί να αναπτύξουν χρόνια ουρική αρθρίτιδα, ενώ άλλοι να μην προσβληθούν ποτέ ξανά. Τα άτομα με χρόνια ουρική αρθρίτιδα αναπτύσσουν παραμορφώσεις ή απώλεια κινητικότητας στις αρθρώσεις που έχουν προσβληθεί. Θα έχουν πόνο στις αρθρώσεις και άλλα συμπτώματα τον περισσότερο χρόνο.

Οι τόφοι είναι σβώλοι ουρικών αλάτων που δημιουργούνται κάτω από το δέρμα γύρω από τις αρθρώσεις ή άλλα σημεία. Οι τόφοι συνήθως αναπτύσσονται μόνο αν ο ασθενής πάσχει από τη νόσο αρκετά χρόνια. Μετά από μια προσβολή ουρικής αρθρίτιδας, οι περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς θα προσβληθούν εκ νέου.


Ενδείξεις και εξετάσεις

Οι εξετάσεις διάγνωσης μπορεί να είναι:

• Καλλιέργεια αρθρικού υγρού (δείχνει τη συγκέντρωση κρυστάλλων ουρικού οξέος)
• Ουρικό οξύ στο αίμα
• Ακτινογραφίες άρθρωσης
• Βιοψία αρθρικού υγρού
• Ουρικό οξύ στα ούρα

Θεραπεία

Θεραπείες για την ξαφνική προσβολή ή έξαρση της ουρικής αρθρίτιδας:

• Ο γιατρός σας θα σας συστήσει τη λήψη μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (NSAIDs) όπως η ιμποπρουφένη, η ναπροξένη, ή η ινδομεθακίνη, αμέσως μόλις εκδηλωθούν τα συμπτώματα. Θα χρειαστεί να τα παίρνετε για 4 – 10 ημέρες.
• Ο γιατρός σας μπορεί επίσης να σας χορηγήσει ισχυρά παυσίπονα όπως η κωδεΐνη, η υδροκοδόνη ή η οξυκοδόνη.
• Ένα συνταγογραφούμενο φάρμακο, η κολχικίνη, βοηθά στη μείωση του πόνου, του οιδήματος και της φλεγμονής.
• Το κορτικοστεροειδή φάρμακα μπορεί επίσης να είναι αποτελεσματικά. Ο γιατρός σας μπορεί να σας κάνει ένεση στεροειδών απευθείας στην άρθρωση για την ανακούφιση από τον πόνο.
• Ο πόνος συνήθως υποχωρεί εντός 12 ωρών από την έναρξη της θεραπείας και εξαφανίζεται τελείως εντός 48 ωρών.

Καθημερινή χρήση αλλοπουρινόλης (Zyloric) ή προμπενεσίδης μειώνουν τα επίπεδα ουρικού οξέος στο αίμα. Ο γιατρός σας μπορεί να σας χορηγήσει τα φάρμακα αυτά αν:

• Παθαίνετε κρίσεις ουρικής αρθρίτιδας αρκετές φορές τον χρόνο
• Εμφανίζετε ενδείξεις ουρικής αρθρίτιδας
• Παρουσιάζετε πέτρες ουρικού οξέος στα νεφρά

Κάποιες δίαιτες και αλλαγές στον τρόπο ζωής μπορεί να βοηθήσουν στις κρίσεις ουρικής αρθρίτιδας:

• Αποφεύγετε το αλκοόλ, τις αντσούγιες, τις σαρδέλες, τα έλαια, τη ρέγκα, τα εντόσθια (συκώτι, νεφρά και τα γλυκάδια), τα ξερά φασόλια και τον αρακά, τις σάλτσες κρέατος, τα μανιτάρια, το σπανάκι, τα σπαράγγια, το κουνουπίδι, τον ζωμό κρέατος και τη μαγιά.
• Περιορίστε την ποσότητα του κρέατος που καταναλώνετε σε κάθε γεύμα.
• Αποφεύγετε τις λιπαρές τροφές όπως τα ντρέσινγκ για σαλάτες, τα παγωτά και τα τηγανητά.
• Καταναλώνετε αρκετούς υδατάνθρακες.
• Αν θέλετε να χάσετε βάρος, χάστε το αργά. Η γρήγορη απώλεια βάρους μπορεί να δημιουργήσει πέτρες ουρικού οξέος στα νεφρά.

Πρόγνωση

Η αποτελεσματική θεραπεία των οξέων κρίσεων επιτρέπει σε έναν άνθρωπο να ζήσει ομαλά. Ωστόσο, η οξεία μορφή αυτής της ασθένειας μπορεί να οδηγήσει σε χρόνια ουρική αρθρίτιδα.



Επιπλοκές

• Χρόνια ουρική αρθρίτιδα
• Πέτρες στα νεφρά
• Εναπόθεση ουρικών αλάτων στα νεφρά, που οδηγεί σε χρόνια νεφρική ανεπάρκεια

Πότε να καλέσετε τον γιατρό σας

Ζητήστε να δείτε τον γιατρό σας αν εμφανίζετε συμπτώματα οξεία ουρικής αρθρίτιδας.


Πρόληψη

Η ίδια η ασθένεια μπορεί να μην προλαμβάνεται αλλά μπορείτε να αποφύγετε πράγματα που πυροδοτούν την εμφάνιση των συμπτωμάτων. Περιορίστε την κατανάλωση αλκοόλ και ακολουθείτε δίαιτα χαμηλής περιεκτικότητας σε πουρίνες.

Ορισμός

Υπερθυρεοειδισμός είναι η κατάσταση κατά την οποία ο θυρεοειδής αδένας παράγει υπερβολική ποσότητα θυρεοειδικών ορμονών. Η διαταραχή συχνά ονομάζεται και «υπερδραστήριος θυρεοειδής».


Εναλλακτικές ονομασίες

Υπερδραστήριος θυρεοειδής


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Ο θυρεοειδής αδένας είναι ένα σημαντικό όργανο του ενδοκρινολογικού συστήματος. Βρίσκεται στη βάση του λαιμού μπροστά από την τραχεία και ακριβώς κάτω από τις φωνητικές χορδές. Ο αδένας παράγει τις ορμόνες θυροξίνη (Τ4) και τριϊωδοθυρονίνη (Τ3), που ουσιαστικά ελέγχουν τον τρόπο με τον οποίο κάθε κύτταρο στο σώμα παράγει και απελευθερώνει ενέργεια. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται μεταβολισμός.
Ο υπερθυρεοειδισμός δημιουργείται όταν ο αδένας απελευθερώνει αυξημένη ποσότητα ορμονών για σύντομο ή μεγάλο διάστημα.
Πολλές ασθένειες ή καταστάσεις μπορεί να είναι το αίτιο του προβλήματος, όπως:

• Λήψη μεγάλης ποσότητας ιωδίου
• Νόσος Graves (είναι υπεύθυνη για τις περισσότερες περιπτώσεις υπερθυρεοειδισμού)
• Φλεγμονή του θυρεοειδούς (θυρεοειδίτιδα) λόγω ιογενούς λοίμωξης ή άλλης αιτίας
• Μη καρκινικές υπερπλασίες του θυρεοειδούς αδένα ή της υπόφυσης
• Λήψη μεγάλης ποσότητας θυρεοειδικών ορμονών
• Όγκοι στους όρχεις ή τις ωοθήκες

Σχετικά θέματα:

• Πλασματικός υπερθυρεοειδισμός
• Υποθυρεοειδισμός
• Σιωπηλή θυρεοειδίτιδα
• Δυσκολία στη συγκέντρωση
• Κόπωση
• Συχνές κενώσεις του εντέρου
• Βρογχοκήλη (εμφανής διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα) ή όζοι
• Δυσανεξία στη ζέστη
• Αυξημένη όρεξη
• Αυξημένη εφίδρωση
• Ανώμαλος κύκλος περιόδου στις γυναίκες
• Νευρικότητα
• Ευερεθιστότητα
• Απώλεια βάρους (σπάνια, αύξηση βάρους)

Άλλα συμπτώματα της πάθησης αυτής μπορεί να είναι:

• Μεγαλομαστία στους άντρες
• Υγρές ιδρωμένες παλάμες
• Διάρροια
• Απώλεια μαλλιών
• Τρεμούλα στα χέρια
• Αδυναμία
• Υψηλή πίεση
• Κνησμός (φαγούρα) σε όλο το σώμα
• Διαταραχές της περιόδου στις γυναίκες
• Ναυτία και εμετοί
• Αίσθηση γρήγορων ή ανώμαλων σφυγμών
• Εξόφθαλμος (προβολή των ματιών)
• Γρήγορος, δυνατός ή ανώμαλος καρδιακός παλμός
• Έξαψη, κοκκίνισμα του δέρματος
• Δυσκολία στον ύπνο

Ενδείξεις και εξετάσεις

Η φυσική εξέταση μπορεί να αποκαλύψει διόγκωση του θυρεοειδούς, τρεμούλα, υπερδραστήρια ανακλαστικά, ή αυξημένο καρδιακό παλμό. Η συστολική πίεση του αίματος (η μεγάλη τιμή στη μέτρηση της πίεσης) μπορεί να παρουσιάζεται υψηλή.
Ο υποκλινικός υπερθυρεοειδισμός (θυρεοειδίτιδα Χασιμότο) είναι μια ήπια μορφή υπερθυρεοειδισμού που αποκαλύπτεται από τα αφύσικα επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών στο αίμα, και που συχνά δεν δίνει συμπτώματα.
Για τη μέτρηση των επιπέδων των θυρεοειδικών ορμονών γίνονται επίσης εξετάσεις αίματος.

• Η TSH (θυρεοειδοτρόπος ορμόνη που παράγεται στην υπόφυση και διεγείρει τον θυρεοειδή) είναι συνήθως χαμηλή
• Οι ορμόνες Τ3 και ελεύθερη Τ4 είναι συνήθως υψηλές

Η ασθένεια μπορεί επίσης να επηρεάσει τα αποτελέσματα των ακόλουθων εξετάσεων:

• Χοληστερίνης
• Γλυκόζης
• Ανάληψης ραδιενεργού ιωδίου
• Πρόσληψης της τριϊωδοθυρονίνης Τ3RU
• Tριγλυκεριδίων
• Βιταμίνης Β12 (σπανίως)

Θεραπεία

Η θεραπεία της πάθησης εξαρτάται από το αίτιο και τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων. Για τη θεραπεία του υπερθυρεοειδισμού συνήθως χρησιμοποιείται ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα:

• Αντιθυρεοειδικά φάρμακα
• Ραδιενεργό ιώδιο (που καταστρέφει τον θυρεοειδή και σταματά την πλεονάζουσα παραγωγή ορμονών)
• Χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδούς

Αν πρέπει ο θυρεοειδής να αφαιρεθεί χειρουργικά ή να καταστραφεί με ακτινοβολία, θα χρειαστεί να παίρνετε χάπια ορμονικής υποκατάστασης εφ’ όρου ζωής.
Σε ορισμένες περιπτώσεις για την αντιμετώπιση συμπτωμάτων, όπως οι ταχυκαρδίες, η έντονη εφίδρωση και η νευρικότητα, έως ότου ελεγχθεί ο υπερθυρεοειδισμός, χορηγούνται β-αναστολείς όπως η προπρανολόλη.


Πρόγνωση

Γενικά ο υπερθυρεοειδισμός θεραπεύεται και σπάνια αποτελεί απειλή για τη ζωή. Ορισμένα από τα αίτιά του μπορεί να υποχωρήσουν χωρίς θεραπεία.
Ο υπερθυρεοειδισμός που οφείλεται στη νόσο Graves συνήθως επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου. Προκαλεί πολλές επιπλοκές, κάποιες από τις οποίες είναι σοβαρές και έχουν επίπτωση στην ποιότητα ζωής του ασθενούς.


Επιπλοκές

Θυρεοτοξική κρίση, ονομάζεται και θυρεοτοξίκωση, είναι η αιφνίδια επιδείνωση των συμπτωμάτων του υπερθυρεοειδισμού που μπορεί να προκληθεί από λοίμωξη ή στρες.
Μπορεί επίσης να εκδηλωθούν πυρετός, μειωμένη πνευματική εγρήγορση και πόνοι στην κοιλιακή χώρα. Στις περιπτώσεις αυτές χρειάζεται άμεση εισαγωγή στο νοσοκομείο.

Άλλες επιπλοκές που συνδέονται με τον υπερθυρεοειδισμό είναι:

• Καρδιακές επιπλοκές, όπως:

-Ταχυκαρδία
- Καρδιακή ανεπάρκεια
- Κολπική μαρμαρυγή

• Αυξημένος κίνδυνος οστεοπόρωσης, αν υπάρχει υπερθυρεοειδισμός για μεγάλο διάστημα
• Χειρουργικές επιπλοκές, όπως:

-Ουλή στον λαιμό
-Βραχνάδα από βλάβη στα νεύρα των φωνητικών χορδών
-Χαμηλά επίπεδα ασβεστίου λόγω βλάβης στους παραθυρεοειδείς αδένες (βρίσκονται κοντά στον θυρεοειδή αδένα)

• Θεραπείες για τον υπερθυρεοειδισμό, όπως η χορήγηση ραδιενεργού ιωδίου, η χειρουργική επέμβαση και η ορμονική υποκατάσταση, μπορεί να προκαλέσουν επιπλοκές.

Πότε να απευθυνθείτε στον γιατρό σας

Επισκεφθείτε τον γιατρό σας αν παρουσιάζετε συμπτώματα που μπορεί να οφείλονται σε υπερπαραγωγή θυρεοειδικών ορμονών. Πηγαίνετε στο τμήμα επειγόντων περιστατικών νοσοκομείου ή καλέστε το 166 αν παρουσιάζετε:

• Απώλεια συνείδησης
• Ζαλάδα
• Ταχυκαρδία ή αρρυθμία

Καλέστε τον γιατρό σας αν ενώ υποβάλλεστε σε θεραπεία για υπερθυρεοειδισμό, παρουσιάζετε συμπτώματα υπολειτουργίας του θυρεοειδούς, όπως:

• Κατάθλιψη
• Πνευματική και φυσική νωθρότητα
• Αύξηση βάρους

Πρόληψη

Δεν υπάρχουν γνωστοί τρόποι πρόληψης του υπερθυρεοειδισμού.

Ορισμός

Παχυσαρκία είναι ο όρος που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε το σωματικό βάρος που είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που θεωρείται φυσιολογικό. Αν είστε παχύσαρκος, έχετε πολύ μεγαλύτερη ποσότητα λίπους στο σώμα σας από όσο είναι υγιεινό ή επιθυμητό.

Ενήλικες με δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ = υπολογίζεται διαιρώντας το σωματικό βάρος σε κιλά δια του ύψους σε μέτρα στο τετράγωνο) μεγαλύτερο του 25 αλλά μικρότερο του 30 θεωρούνται υπέρβαροι.

Ενήλικες με δείκτη μάζας σώματος μεγαλύτερο του 30 θεωρούνται παχύσαρκοι.

Οποιοσδήποτε είναι 45,5 κιλά βαρύτερος του φυσιολογικού ή έχει δείκτη μάζας σώματος μεγαλύτερο του 40 θεωρείται παθολογικά παχύσαρκος.


Εναλλακτικοί όροι

Παθολογική παχυσαρκία, Παχύς – παχύσαρκος


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου
Η κατανάλωση περισσότερων θερμίδων από όσες μπορείτε να κάψετε οδηγεί σε πλεονάζον βάρος και, τελικά, σε παχυσαρκία. Το σώμα αποθηκεύει τις περιττές θερμίδες μετατρέποντάς τις σε λίπος.

Η παχυσαρκία μπορεί να είναι αποτέλεσμα:

• Κατανάλωσης περισσότερου φαγητού από όσο το σώμα σας χρειάζεται
• Υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ
• Έλλειψης σωματικής άσκησης

Ο υποθυρεοειδισμός μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση του βάρους, αλλά όχι παραπάνω από 2 έως 5 κιλά. Ορισμένα αγχολυτικά ή αντιψυχωτικά φάρμακα μπορεί επίσης να συμβάλλουν στην αύξηση του βάρους ή την παχυσαρκία. Οι γενετικοί παράγοντες παίζουν κάποιο ρόλο στην ανάπτυξη παχυσαρκίας – παιδιά παχύσαρκων γονιών έχουν 10 φορές μεγαλύτερες πιθανότητες να γίνουν παχύσαρκα από ότι παιδιά με γονείς που έχουν φυσιολογικό βάρος.

Στα άτομα που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο παχυσαρκίας περιλαμβάνονται:

• Ομάδες χαμηλού εισοδήματος
• Πρώην καπνιστές
• Άτομα με χρόνιες διανοητικές διαταραχές
• Άτομα με αναπηρίες
• Άτομα που κάνουν καθιστική ζωή

Ενδείξεις και εξετάσεις

Ο γιατρός σας θα σας εξετάσει κλινικά και θα ρωτήσει για το ιατρικό ιστορικό σας, τις διατροφικές συνήθειες και το κατά πόσο ασκήστε σωματικά.

Μπορεί να γίνει μέτρηση των πτυχών του δέρματος (λιπομέτρηση) για να διαπιστωθεί το ποσοστό του λίπους στο σώμα.
Εξετάσεις αίματος γίνονται για να διαπιστωθεί αν υπάρχει πρόβλημα στο θυρεοειδή ή ενδοκρινολογικό πρόβλημα που μπορεί να ευθύνεται για την αύξηση του βάρους.


Θεραπεία

ΔΙΑΙΤΑ

Συνδυασμός δίαιτας και σωματικής άσκησης (αν καταφέρετε να την καθιερώσετε) φαίνεται πως αποδίδει περισσότερο από ότι το καθένα μόνο του. Η καθιέρωση ενός προγράμματος αδυνατίσματος είναι δύσκολη και απαιτεί πολλή υποστήριξη από την οικογένεια και τους φίλους.
Όταν κάνετε δίαιτα, ο κύριος στόχος σας πρέπει να είναι πώς θα υιοθετήσετε νέους διατροφικούς κανόνες, κάνοντάς τους μέρος της καθημερινότητάς σας. Συνεργαστείτε με τον γιατρό και τον διατροφολόγο σας ώστε να θέσετε ρεαλιστικούς στόχους στην ημερήσια πρόσληψη θερμίδων που θα διασφαλίζει την απώλεια βάρους αλλά και τη σωστή διατροφή. Να θυμάστε ότι όταν χάνετε κιλά αργά και σταθερά, είναι πιθανότερο να τα διατηρήσετε. Ο διατροφολόγος σας θα υποδείξει τις υγιεινές επιλογές τροφών, τις σωστές μερίδες αλλά και νέους τρόπους παρασκευής των φαγητών.

Ακόμα και μικρή απώλεια βάρους μπορεί να βελτιώσει την υγεία σας. Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να χάσουν βάρος τρώγοντας υγιεινά, κάνοντας περισσότερη άσκηση και υιοθετώντας νέες συνήθειες όπως διατηρώντας ημερολόγιο γευμάτων, αποφεύγοντας τα ερεθίσματα που οδηγούν σε φαγητό και σκεπτόμενοι θετικά.

Η απόφαση να παραμείνει κανείς σε καλή φόρμα απαιτεί ισόβια προσήλωση και προσπάθεια. Η υπομονή είναι απαραίτητη.

Αρκετές απλές αλλαγές συνηθειών μπορεί να έχουν μεγάλη επίδραση στην προσπάθεια για απώλεια βάρους:

• Τρώτε μόνο στο τραπέζι. Όχι τσιμπολόγημα μπροστά στην τηλεόραση, στο κρεβάτι, την ώρα που οδηγείτε ή όρθιοι μπροστά στο ψυγείο.
• Μάθετε ποιες θεωρούνται σωστές μερίδες.
• Επιλέξτε κολατσιό με χαμηλές θερμίδες, όπως τα ωμά λαχανικά.
• Προτιμήστε τον διαλογισμό ή την γιόγκα ως τρόπο διαχείρισης του στρες, αντί του κολατσιού.
• Βρείτε τρόπους να διασκεδάζετε με την οικογένεια και τους φίλους που δεν συνδέονται με φαγητό ή γλυκό.
• Δοκιμάστε να κρατάτε ημερολόγιο γευμάτων και άσκησης. Αυτό μπορεί να σας βοηθήσει να ανακαλύψετε τι σας γεννά την επιθυμία να τρώτε περισσότερο.
• Βρείτε μια ομάδα υποστήριξης ή αναζητήστε ψυχοθεραπεία που θα σας βοηθήσει στον δύσκολο αλλά αξιέπαινο στόχο της απώλειας βάρους.

ΑΣΚΗΣΗ

Η σωματική άσκηση είναι σπουδαίος παράγοντας για τη βελτίωση της διάθεσης, ο καλύτερος τρόπος να κάψετε θερμίδες και να δυναμώσετε τα κόκκαλα σας. Η άσκηση βοηθά επίσης στη βελτίωση της υπέρτασης, της καρδιοπάθειας ή του διαβήτη.
Αποφύγετε την καθιστική ζωή, αυξάνοντας τη σωματική δραστηριότητά σας.
• Κάντε τουλάχιστον 30 λεπτά αεροβιακή γυμναστική, τρεις φορές την εβδομάδα.
• Αυξήστε τη σωματική δραστηριότητά σας προτιμώντας το βάδισμα από την οδήγηση.
• Προτιμήστε τις σκάλες από το ασανσέρ ή τις κυλιόμενες σκάλες.
• Συμβουλεύεστε πάντοτε τον γιατρό σας πριν ξεκινήσετε οποιοδήποτε πρόγραμμα άσκησης.

ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΒΟΤΑΝΑ

Υπάρχουν πολλά προϊόντα για δίαιτα που πωλούνται ελεύθερα στα φαρμακεία. Τα περισσότερα δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα ενώ άλλα μπορεί να είναι και επικίνδυνα. Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας πριν χρησιμοποιήσετε οποιοδήποτε από αυτά.

Υπάρχουν αρκετά προϊόντα για απώλεια βάρους που χορηγούνται με συνταγή γιατρού. Τέτοια φάρμακα είναι το subutramine και το orlistat. Ρωτήστε τον γιατρό σας αν είναι κατάλληλα για σας.

Συνήθως χάνετε 2,5 με 5 κιλά χρησιμοποιώντας αυτά τα φάρμακα, τα οποία όμως ξαναπαίρνετε όταν σταματήσετε το φάρμακο, εκτός αν παράλληλα έχετε υιοθετήσει αλλαγές τον τρόπο ζωής.

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ

Η χειρουργική επέμβαση για αδυνάτισμα μπορεί να αποτελεί λύση αν είστε υπερβολικά παχύσαρκος και δεν έχετε καταφέρει να χάσετε βάρος με τη δίαιτα και τη γυμναστική. Ωστόσο, οι επεμβάσεις αυτές δεν είναι ‘μια κι έξω’ για την παχυσαρκία. Θα πρέπει να εξακολουθήσετε τη δίαιτα και την άσκηση και μετά την επέμβαση. Συζητήστε με τον γιατρό σας αν η λύση αυτή είναι κατάλληλη για την περίπτωσή σας.

Οι δύο συνηθέστερες επεμβάσεις για αδυνάτισμα είναι:

• Λαπαροσκοπική τοποθέτηση δακτυλίου – ο χειρουργός τοποθετεί έναν δακτύλιο στο πάνω μέρος του στομαχιού, δημιουργώντας έναν θύλακα, μια μικρή σακούλα, που συγκρατεί την τροφή. Ο δακτύλιος περιορίζει την ποσότητα της τροφής που προσλαμβάνετε δημιουργώντας αίσθημα κορεσμού μετά από πρόσληψη μικρής ποσότητας φαγητού.
• Γαστρικό bypass – σας βοηθά να χάσετε βάρος αλλάζοντας τον τρόπο με τον οποίο το στομάχι και το λεπτό έντερο επεξεργάζονται την τροφή που τρώτε. Μετά το χειρουργείο, δεν θα μπορείτε να τρώτε όσο πριν και το σώμα σας δεν θα απορροφά όλες τις θερμίδες και τα άλλα θρεπτικά συστατικά που λαμβάνετε με τις τροφές.

Επιπλοκές

Η παχυσαρκία είναι μια σοβαρή απειλή για τη ζωή. Το πλεονάζον βάρος ασκεί πίεση σε όλα τα σημεία του σώματός σας.

Στα ιατρικά προβλήματα που συχνά εμφανίζονται ως αποτέλεσμα της παχυσαρκίας και της παθολογικής παχυσαρκίας περιλαμβάνονται:

• Διαβήτης τύπου 2 και μεταβολικό σύνδρομο
• Υπέρταση, καρδιοπάθεια και εγκεφαλικό επεισόδιο
• Αποφρακτική άπνοια και άλλες διαταραχές του ύπνου
• Ορισμένοι καρκίνοι, όπως του μαστού και του παχέος εντέρου
• Κατάθλιψη
• Οστεοαρθρίτιδα

Η υπερβολική παχυσαρκία μπορεί να οδηγήσει σε βαθμιαία μείωση των επιπέδων οξυγόνου στο αίμα, μια κατάσταση που ονομάζεται υποξαιμία. Μειωμένα επίπεδα οξυγόνου στο αίμα και άπνοια δημιουργούν υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας. Αυτό μπορεί επίσης να οδηγήσει σε αρτηριακή και πνευμονική υπέρταση. Σε ακραίες περιπτώσεις, ιδιαίτερα αν δεν αντιμετωπιστεί η κατάσταση αυτή, μπορεί να καταλήξει σε δεξιά καρδιακή ανεπάρκεια και τελικά στον θάνατο.


Πότε να απευθυνθείτε στον γιατρό σας

Προγραμματίστε ένα ραντεβού στον γιατρό σας αν εσείς ή το παιδί σας είστε παχύσαρκοι ή παίρνετε βάρος εξαιρετικά γρήγορα. Θυμηθείτε ότι αν αντιμετωπίσετε ριζικά το πρόβλημα στην αρχή του είναι πολύ απλούστερο από το να προσπαθήσετε να το διορθώσετε όταν πια έχετε πάρει υπερβολικά πολλά κιλά.

Ορισμός

Η καρδιακή ανεπάρκεια, αποκαλούμενη και συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια, είναι μια πάθηση κατά την οποία η καρδιά δεν μπορεί πλέον να αντλήσει αρκετό αίμα για να το διοχετεύσει στο υπόλοιπο σώμα.


Εναλλακτικοί όροι

Συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια, Αριστερή καρδιακή ανεπάρκεια, Δεξιά καρδιακή ανεπάρκεια


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Η καρδιακή ανεπάρκεια είναι σχεδόν πάντα χρόνια πάθηση, αν και μερικές φορές μπορεί να αναπτυχθεί ξαφνικά.

Η πάθηση μπορεί να έχει επιπτώσεις στη δεξιά πλευρά, τη αριστερή πλευρά ή και τις δύο πλευρές της καρδιάς.

• Δεξιά καρδιακή ανεπάρκεια σημαίνει ότι η δεξιά κοιλία της καρδιάς χάνει τη λειτουργικότητά της για άντληση.
• Αριστερή καρδιακή ανεπάρκεια σημαίνει ότι η δυνατότητα της καρδιάς να αντλεί και να προωθεί το αίμα από τη αριστερή πλευρά της καρδιάς μειώνεται. Ο ρόλος της αριστερής πλευράς της καρδιάς κανονικά είναι να δέχεται το αίμα με οξυγόνο από τους πνεύμονες και να το προωθεί στο υπόλοιπο σώμα.

Η καρδιακή ανεπάρκεια συχνά χαρακτηρίζεται είτε ως συστολική είτε ως διαστολική.

• Συστολική καρδιακή ανεπάρκεια σημαίνει ότι το μυοκάρδιό σας δεν μπορεί να αντλήσει ή να διοχετεύσει το αίμα από την καρδιά ικανοποιητικά.
• Διαστολική καρδιακή ανεπάρκεια σημαίνει ότι ο αντλητικός θάλαμος της καρδιάς δεν γεμίζει έως επάνω με αίμα.

Και τα δύο προβλήματα σημαίνουν ότι η καρδιά δεν είναι πλέον ικανή να διοχετεύσει αρκετό αίμα στο υπόλοιπο σώμα σας, ειδικά όταν ασκείστε ή ασχολείστε με κάποια δραστηριότητα.

Αν η αντλητική δυνατότητα της καρδιάς χαθεί, το αίμα μπορεί να συσσωρευτεί σε άλλα σημεία του σώματος, προκαλώντας απόφραξη στους πνεύμονες, το συκώτι, τον γαστρεντερικό σωλήνα, τα χέρια και τα πόδια. Κατά συνέπεια, τα όργανα δεν έχουν επαρκές οξυγόνο και τροφή, γεγονός που τους προκαλεί βλάβη και τα εμποδίζει να λειτουργήσουν σωστά.

Ίσως το συνηθέστερο αίτιο της καρδιακής ανεπάρκειας είναι η στεφανιαία νόσος, δηλαδή η στένωση των λεπτών αιμοφόρων αγγείων που μεταφέρουν στην καρδιά το αίμα και το οξυγόνο. Για πληροφορίες σχετικά με την πάθηση αυτή και τους παράγοντες κινδύνου, διαβάστε για τη Στεφανιαία νόσο.

Καρδιακή ανεπάρκεια μπορεί επίσης να εκδηλωθεί αν μια ασθένεια ή μια τοξίνη αποδυναμώσει το μυοκάρδιο ή αλλοιώσει τη δομή του μυοκαρδίου. Τα φαινόμενα αυτά ονομάζονται μυοκαρδιοπάθειες. Υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί τύποι μυοκαρδιοπαθειών. Για περισσότερες πληροφορίες, διαβάστε για τη Μυοκαρδιοπάθεια.

Άλλα καρδιακά προβλήματα που μπορούν να οδηγήσουν σε καρδιακή ανεπάρκεια είναι:

• Η συγγενής καρδιοπάθεια
• Παθήσεις των καρδιακών βαλβίδων
• Ορισμένοι τύποι αρρυθμιών. Ασθένειες όπως το εμφύσημα, η οξεία αναιμία, ο υπερθυρεοειδισμός και ο υποθυρεοειδισμός, μπορούν να προκαλέσουν ή να συμβάλλουν στην καρδιακή ανεπάρκεια.

Συμπτώματα

Τα κοινά συμπτώματα είναι:

• Δύσπνοια κατά τη διάρκεια μιας δραστηριότητας ή αφού έχετε ξαπλώσει για λίγο
• Βήχας
• Πρήξιμο των ποδιών και των αστραγάλων
• Πρήξιμο της κοιλιάς
• Αύξηση βάρους
• Ανώμαλοι ή γρήγοροι σφυγμοί
• Αίσθημα ότι η καρδιά χτυπά γρήγορα ή δυνατά
• Δυσκολία στον ύπνο
• Κούραση, αδυναμία, λιποθυμική τάση
• Απώλεια όρεξης, δυσπεψία

Άλλα συμπτώματα μπορεί να είναι:

• Μειωμένη εγρήγορση ή συγκέντρωση
• Μειωμένη παραγωγή ούρων
• Ναυτία και εμετός
• Ανάγκη για ούρηση τη νύχτα

Τα νήπια μπορεί να ιδρώνουν την ώρα που τα ταΐζετε ή και σε άλλες στιγμές.

Μερικοί ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια δεν παρουσιάζουν κανένα σύμπτωμα. Στα άτομα αυτά, τα συμπτώματα μπορούν να εκδηλωθούν μόνο αν συνυπάρχουν οι εξής παθήσεις:

• Αρρυθμίες
• Αναιμία
• Υπερθυρεοειδισμός
• Λοιμώξεις με υψηλό πυρετό
• Νεφροπάθεια

Ενδείξεις και εξετάσεις

Η φυσική εξέταση μπορεί να αποκαλύψει:

• Υγρό γύρω από τους πνεύμονες (πλευρική διάχυση)
• Ανώμαλο καρδιακό παλμό
• Πρησμένα πόδια (οίδημα)
• Διεσταλμένες φλέβες στον λαιμό
• Διόγκωση του συκωτιού

Στην ακρόαση με το στηθοσκόπιο μπορεί να ακούγονται κροταλίσματα από τους πνεύμονες ή ανώμαλοι καρδιακοί ήχοι.

Οι ακόλουθες εξετάσεις γίνονται για να διαπιστωθεί κατά πόσον υπάρχει διόγκωση της καρδιάς, μειωμένη καρδιακή λειτουργία, ή συμφόρηση των πνευμόνων:

• Ακτινογραφία θώρακα
• Ηλεκτροκαρδιογράφημα
• Ηχοκαρδιογράφημα
• Τεστ αντοχής καρδιάς
• Αξονική τομογραφία καρδιάς
• Καθετηριασμός καρδιάς
• Mαγνητική τομογραφία καρδιάς
• Σπινθηρογράφημα καρδιάς

Η πάθηση μπορεί επίσης να αλλοιώσει τα αποτελέσματα των εξής εξετάσεων:

• Χημεία αίματος
• Αζωτο ουρίας αίματος
• Γενική εξέταση αίματος
• Κρεατινίνη
• Εκκαθάριση κρεατινίνης
• Ηπατικές δοκιμασίες
• Εξέταση αίματος για ουρικό οξύ
• Επίπεδα νατρίου στην εξέταση αίματος
• Ανάλυση ούρων
• Επίπεδα νατρίου στην εξέταση ούρων

Θεραπεία

Εάν πάσχετε από καρδιακή ανεπάρκεια, ο γιατρός σας θα σας παρακολουθεί τακτικά. Πρέπει να σας βλέπει τουλάχιστον κάθε 3 έως 6 μήνες, ενώ παράλληλα πρέπει να κάνετε εξετάσεις προκειμένου και να ελέγχετε τη λειτουργία της καρδιάς. Για παράδειγμα, το υπερηχογράφημα της καρδιάς (ηχωκαρδιογράφημα) γίνεται τακτικά για να ελεγχθεί πόσο καλά αντλεί το αίμα η καρδιά σας σε κάθε χτύπο.

Θα πρέπει όμως και οι ίδιοι να ελέγχεστε προσεκτικά και να βοηθάτε στην αντιμετώπιση της πάθησής σας. Ένας σημαντικός παράγοντας είναι να παρακολουθείτε το βάρος σας σε καθημερινή βάση. Η αύξηση βάρους μπορεί να αποτελεί ένδειξη ότι κάνετε κατακράτηση υγρών και η ανεπάρκεια της καρδιάς σας επιδεινώνεται. Μην παραλείπετε να ζυγίζεστε καθημερινά, στην ίδια πάντα ζυγαριά, με λίγα ή καθόλου ρούχα.

Άλλα σημαντικά μέτρα που πρέπει να παίρνετε:

• Παίρνετε τα φάρμακά σας σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού. Εχετε πάντα μαζί σας μια λίστα με τα φάρμακα που παίρνετε, οπουδήποτε κι αν πηγαίνετε.
• Περιορίστε το αλάτι στα φαγητά.
• Μην καπνίζετε.
• Να ασκήστε συστηματικά. Μπορείτε για παράδειγμα να περπατάτε ή να γυμνάζεστε με ποδήλατο. Ο γιατρός σας μπορεί να σας συστήσει ένα ασφαλές και αποτελεσματικό πρόγραμμα άσκησης ανάλογα με το στάδιο της ανεπάρκειάς σας και με τα αποτελέσματα των εξετάσεων που κάνετε για τον έλεγχο της αντοχής και της γενικότερης λειτουργίας της καρδιάς σας. Μην ασκήστε τις ημέρες που το βάρος σας έχει αυξηθεί από κατακράτηση υγρών ή δεν αισθάνεστε καλά.
• Χάστε βάρος εάν είστε υπέρβαροι.
• Να αναπαύεστε αρκετά γενικά, αλλά και ειδικά μετά από άσκηση, γεύμα ή άλλες δραστηριότητες. Αυτό επιτρέπει και στην καρδιά σας να ξεκουραστεί. Εχετε όσο μπορείτε τα πόδια σας ανυψωμένα ώστε να μειώνεται το πρήξιμο.

Μερικές συμβουλές για τη μείωση της κατανάλωσης αλατιού και νατρίου:

• Ψάξτε στις ετικέτες των τροφίμων για ενδείξεις όπως ‘χαμηλό σε νάτριο’ ‘δεν περιέχει νάτριο’ ‘χωρίς την προσθήκη αλατιού’ ή ‘ανάλατο’ Ελέγξτε τη συνολική περιεκτικότητα σε νάτριο στις ετικέτες τροφίμων. Να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί με τα κονσερβοποιημένα, τυποποιημένα και κατεψυγμένα τρόφιμα. Ένας διατροφολόγος μπορεί να σας εξηγήσει πώς να ‘διαβάζετε’ αυτές τις ετικέτες.
• Μην χρησιμοποιείτε αλάτι στο μαγείρεμα ούτε να το προσθέτετε μετά στο φαγητό σας. Για καλύτερη γεύση, προτιμήστε το πιπέρι, το σκόρδο, το λεμόνι, ή άλλα καρυκεύματα. Να είστε προσεκτικοί στα τυποποιημένα μίγματα καρυκευμάτων, διότι αυτά συχνά περιέχουν αλάτι ή προϊόντα αλατιού (όπως το γλουταμινικό μονονάτριο - MSG).
• Αποφύγετε τα τρόφιμα υψηλής περιεκτικότητας σε νάτριο, όπως οι αντζούγιες, τα κρέατα (ιδιαίτερα τα αλλαντικά, μπέικον, χοτ-ντογκ, λουκάνικα, ζαμπόν, σαλάμια), τα καρύδια, τις ελιές, τα τουρσιά, το σουκρούτ (λάχανο τουρσί), τη σόγια και τη σάλτσα Worcestershire, τον χυμό ντομάτας και άλλων λαχανικών, καθώς και τα τυριά.
• Προσέχετε ιδιαίτερα όταν τρώτε έξω. Περιοριστείτε αυστηρά σε φαγητά της σχάρας ή του φούρνου, βραστά ή στον ατμό, χωρίς προσθήκη αλατιού, σάλτσας ή τυριού.
• Χρησιμοποιείτε λάδι και ξύδι στις σαλάτες και όχι τις έτοιμες σάλτσες.
• Για επιδόρπιο προτιμήστε φρέσκα φρούτα ή σορμπέ.

Ο γιατρός σας πιθανότατα θα σας συστήσει κάποιο από τα ακόλουθα φάρμακα:

• Αναστολείς ΜΕΑ όπως η καπτοπρίλη, η εναλαπρίλη, η λισινοπρίλη και η ραμιπρίλη που διαστέλλουν τα αιμοφόρα αγγεία και μειώνουν το έργο της καρδιάς
• Διουρητικά συμπεριλαμβανομένης της υδροχλωροθειαζίδης, της χλωρδαλιδόνης, της χλωροθειαζίδης, της φουροσεμίδης, της τορσεμίδης της μπουμετανίδης και της σπιρινολακτόνης, που βοηθούν το σώμα να αποβάλει τα υγρά και το αλάτι (νάτριο)
• Γλυκοσίδες της δακτυλίτιδας, που αυξάνουν τη δυνατότητα του καρδιακού μυός να συστέλλεται κανονικά και βοηθούν στην αντιμετώπιση ορισμένων διαταραχών του ρυθμού της καρδιάς
• Ανταγωνιστές των υποδοχέων της αγγειοτασίνης, όπως η λοσαρτάνη και η καντεσαρτάνη, που απομειώνουν το έργο της καρδιάς. Αυτή η κατηγορία φαρμάκων είναι ιδιαίτερα σημαντική για όσους έχουν δυσανεξία στους αναστολείς ΜΕΑ
• Β-αναστολείς όπως η καρβεδιλόλη και η μεταπρολόλη, που είναι ιδιαίτερα χρήσιμοι για άτομα με ιστορικό στεφανιαίας νόσου

Ορισμένα φάρμακα μπορεί να επιδεινώσουν την καρδιακή ανεπάρκεια και πρέπει να αποφεύγονται. Σε αυτά περιλαμβάνονται τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, οι θειαζολιδινεδιόνες, η μετφορμίνη, η σιλοζταζόλη, οι αναστολείς της φωσφοδιεστεράσης 5 (PDE-5) (σιλδεναφίλη, βαρδεναφίλη) και πολλά φάρμακα που χορηγούνται για τις αρρυθμίες.

Η αντικατάσταση βαλβίδων ή η χειρουργική τεχνική στεφανιαίας παράκαμψης (by pass) και η αγγειοπλαστική μπορούν να βοηθήσουν ορισμένους ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια.


Για ορισμένους ασθενείς συστήνονται οι ακόλουθες συσκευές:

• Μονός ή διπλός βηματοδότης θαλάμου - που βοηθά τον αργό καρδιακό παλμό ή άλλα προβλήματα των μηχανισμών σηματοδότησης της καρδιάς
• Αμφικοιλιακός βηματοδότης - που βοηθά τη συστολή αριστερής και δεξιάς πλευράς της καρδιάς ταυτοχρόνως
• Εμφυτεύσιμος καρδιομετατροπέας-απινιδωτής - που διορθώνει ή αποτρέπει τις οξείες αρρυθμίες

Η οξεία καρδιακή ανεπάρκεια ίσως απαιτήσει τις ακόλουθες θεραπείες:

• Δια-αορτική αντλία με μπαλονάκι (IABP), μια συσκευή που τοποθετείται προσωρινά στην αορτή
• Συσκευή υποστήριξης αριστερής κοιλίας (LVAD), η οποία αναλαμβάνει το ρόλο της καρδιάς με την άντληση του αίματος από την καρδιά στην αορτή. Εφαρμόζεται συχνότερα στους ασθενείς που πρόκειται να κάνουν μεταμόσχευση καρδιάς.

Σημείωση: Αυτές οι συσκευές μπορεί μεν να σώζουν ζωές αλλά δεν αποτελούν μόνιμες λύσεις. Οι ασθενείς που αποκτούν εξάρτηση στην κυκλοφοριακή υποστήριξη, θα χρειαστούν μεταμόσχευση καρδιάς.

Τα συμπτώματα καρδιακής ανεπάρκειας μπορεί να βελτιωθούν με τον αμφικοιλιακό βηματοδότη ή με θεραπεία καρδιακού επανασυγχρονισμού. Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας εάν η θεραπεία αυτή είναι κατάλληλη για την περίπτωσή σας.


Πρόγνωση

Η καρδιακή ανεπάρκεια είναι μια σοβαρή πάθηση. Είναι συνήθως μια χρόνια ασθένεια, η οποία μπορεί να επιδεινωθεί μετά από κάποια λοίμωξη ή από φυσικό στρες. Πολλές μορφές καρδιακής ανεπάρκειας μπορούν να αντιμετωπιστούν με φάρμακα, αλλαγές στον τρόπο ζωής και θεραπεία της οποιασδήποτε συνυπάρχουσας ασθένειας.


Επιπλοκές

• Αρρυθμίες (μπορεί να είναι θανατηφόρες)
• Πνευμονικό οίδημα
• Ολική καρδιακή ανεπάρκεια (κυκλοφοριακή κατάρρευση)

Πιθανές παρενέργειες των φαρμάκων είναι:

• Βήχας
• Τοξικότητα δακτυλίτιδας
• Γαστρεντερικές διαταραχές (όπως ναυτία, καούρα, διάρροια)
• Πονοκέφαλος
• Ζαλάδα και λιποθυμία
• Χαμηλή αρτηριακή πίεση
• Ερυθηματώδης λύκος
• Κράμπες

Πότε να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας

Καλέστε τον γιατρό σας αν νιώθετε αδυναμία, έχετε βήχα που χειροτερεύει ή πολύ σάλιο ή ξαφνική αύξηση βάρους ή πρήξιμο ή άλλα νέα ή ανεξήγητα συμπτώματα.

Πηγαίνετε στα επείγοντα περιστατικά νοσοκομείου ή καλέστε το 166 εάν νιώθετε έντονο πόνο στο στήθος, τάση λιποθυμίας, ή η καρδιά σας χτυπάει ανώμαλα (ιδιαίτερα αν ο γρήγορος και ανώμαλος καρδιακός ρυθμός συνοδεύεται και από άλλα συμπτώματα).


Πρόληψη

Ακολουθήστε τις οδηγίες θεραπείας που σας συνέστησε ο γιατρός σας και παίρνετε όλα τα φάρμακα σύμφωνα με τις οδηγίες. Εχετε υπό έλεγχο την αρτηριακή σας πίεση, τον καρδιακό ρυθμό και τη χοληστερίνη σας, όπως συστήνει ο γιατρός σας, περιλαμβάνοντας τακτική άσκηση, ειδική διατροφή και φάρμακα.

Άλλα σημαντικά μέτρα θεραπείας:

• Μην καπνίζετε.
• Μην πίνετε αλκοόλ.
• Μειώστε το αλάτι.
• Σωματική άσκηση, σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού σας.