Ορισμός

Ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής έχουμε όταν το μεγάλο αιμοφόρο αγγείο (αορτή) που μεταφέρει αίμα από την καρδιά στην κοιλιακή χώρα, τη λεκάνη και τα πόδια διογκώνεται αφύσικα και μοιάζει με φουσκωμένο μπαλόνι.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Ανεύρυσμα – αορτικό


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Το ακριβές αίτιο δεν είναι γνωστό αλλά παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο δημιουργίας ανευρύσματος της αορτής αποτελούν μεταξύ άλλων:

• Το κάπνισμα
• Η υψηλή αρτηριακή πίεση
• Η υψηλή χοληστερίνη
• Το ανδρικό φύλο
• Το εμφύσημα
• Γενετικοί παράγοντες (κληρονομικότητα)
• Η παχυσαρκία

Ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής μπορεί να παρουσιαστεί στον καθένα αλλά είναι πιο συχνό σε άνδρες πάνω από τα 60 που έχουν έναν ή περισσότερους παράγοντες κινδύνου. Όσο μεγαλύτερο το ανεύρυσμα, τόσο πιο πιθανό να διαρραγεί (σπάσει) και να ανοίξει.


Συμπτώματα

Τα ανευρύσματα αναπτύσσονται αργά κατά τη διάρκεια πολλών χρόνων και συχνά δεν δημιουργούν συμπτώματα. Αν ένα ανεύρυσμα διευρυνθεί γρήγορα, διαρραγεί (ραγέν ανεύρυσμα) ή δημιουργηθεί διαρροή αίματος στο τοίχωμα του αγγείου (αορτικός διαχωρισμός), τα συμπτώματα μπορεί να έχουν ταχεία εξέλιξη.

Τα συμπτώματα της ρήξης είναι:

• Πόνος στην κοιλιακή χώρα ή την πλάτη – οξύς, ξαφνικός, επίμονος ή διαρκής. Ο πόνος μπορεί να διαχέεται στη βουβωνική χώρα, τους γλουτούς ή τα πόδια.
• Ιδρωμένο (υγρό) δέρμα
• Ναυτία και εμετός
• Ταχυκαρδία
• Εικόνα σοκ

Ενδείξεις και εξετάσεις

Ο γιατρός σας θα εξετάσει την κοιλιά σας και συμπληρωματικά θα πάρει τον σφυγμό σας και την αίσθηση των ποδιών. Ο γιατρός μπορεί να διαγνώσει:

• Μαλακή μάζα στην κοιλιακή χώρα
• Σκληρή ή άκαμπτη κοιλιά
• Αίσθημα παλμών στην κοιλιακή χώρα

Μπορεί να έχετε ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής που δεν προκαλεί κανένα σύμπτωμα ή πρόβλημα. Ο γιατρός σας μπορεί να ανακαλύψει το πρόβλημα τυχαία από υπερηχογράφημα ή υπολογιστική τομογραφία (αξονική) της κοιλιάς.
Και οι δύο αυτές εξετάσεις μπορούν να πραγματοποιηθούν και όταν έχετε συμπτώματα.


Θεραπεία

Αν έχετε εσωτερική αιμορραγία από ανεύρυσμα αορτής, πρέπει να υποβληθείτε σε ανοικτή χειρουργική επέμβαση για αποκατάσταση του ανευρύσματος.

Αν το ανεύρυσμα είναι μικρό και δεν δίνει συμπτώματα:

• Εσείς και ο γιατρός σας πρέπει να αποφασίσετε αν ο κίνδυνος της χειρουργικής επέμβασης είναι μικρότερος από τον κίνδυνο αιμορραγίας αν δεν υποβληθείτε στην επέμβαση.
• Ο γιατρός σας μπορεί να σας συστήσει να ελέγχετε το μέγεθος του ανευρύσματος με ένα ετήσιο υπερηχογράφημα, για να παρακολουθείτε αν μεγαλώνει.

Η χειρουργική επέμβαση συνιστάται συνήθως σε ασθενείς με ανευρύσματα διαμέτρου μεγαλύτερης των 5,5 εκ., που μεγαλώνουν γρήγορα. Ο στόχος είναι να πραγματοποιηθεί η επέμβαση πριν υπάρξουν επιπλοκές ή εκδηλωθούν συμπτώματα.

Υπάρχουν δύο χειρουργικές προσεγγίσεις:

• Στην παραδοσιακή (ανοικτή) επέμβαση, γίνεται μια μεγάλη τομή στην κοιλιακή χώρα. Το ελαττωματικό αγγείο αντικαθίσταται από τεχνητό μόσχευμα, όπως είναι το Dacron.
• H άλλη προσέγγιση ονομάζεται ενδαγγειακή επικαλυμμένη ενδοπρόσθεση (stent graft). H επέμβαση αυτή δεν απαιτεί μεγάλη τομή στην κοιλιακή χώρα, γι’ αυτό κι έχει μικρότερη περίοδο ανάρρωσης. Η αποκατάσταση με ενδοπρόσθεση σπανίως πραγματοποιείται σε ανεύρυσμα που έχει ρωγμή ή αιμορραγεί.

Πρόγνωση

Η εξέλιξη είναι συνήθως καλή αν ένας έμπειρος χειρουργός αποκαταστήσει το ανεύρυσμα πριν διαρραγεί (σπάσει). Ωστόσο, ποσοστό μικρότερο από το 40% των ασθενών επιβιώνουν από τη ρήξη ανευρύσματος κοιλιακής αορτής.


Επιπλοκές

Η ρήξη ανευρύσματος κοιλιακής αορτής αποτελεί επείγον ιατρικό περιστατικό. Διαχωρισμός της αορτής επέρχεται όταν το εσώτατο στρώμα του τοιχώματος της αρτηρίας σχίζεται και δημιουργεί διαρροή αίματος στο τοίχωμα της αρτηρίας. Αυτό συνηθέστερα συμβαίνει στην αορτή στο ύψος του θώρακα.

Στις επιπλοκές περιλαμβάνονται:

• Αρτηριακή εμβολή (ισχαιμία)
• Έμφραγμα
• Υποβολαιμικό σοκ (καταπληξία)
• Νεφρική ανεπάρκεια
• Εγκεφαλικό επεισόδιο

Πότε να καλέσετε τον γιατρό σας

Απευθυνθείτε στα Επείγοντα Περιστατικά νοσοκομείου ή καλέστε το 166 αν νιώσετε πόνο στην κοιλιά ή στην πλάτη που δεν περνά ή είναι πολύ έντονος.


Πρόληψη

Για να μειώσετε τις πιθανότητες ανάπτυξης ανευρύσματος:

• Η υιοθέτηση φιλικής προς την καρδιά υγιεινής διατροφής, η διακοπή του καπνίσματος αν καπνίζετε και ο περιορισμός του στρες, μειώνουν τις πιθανότητες απόφραξης αρτηρίας σας στο μέλλον.
• Ο γιατρός σας μπορεί να σας συστήσει φάρμακα για τη μείωση της χοληστερίνης σας.
• Αν σας έχουν χορηγήσει φάρμακα για την πίεση ή τον διαβήτη, να τα παίρνετε σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού σας.

Στους άνδρες πάνω από τα 65 που υπήρξαν ή είναι καπνιστές συνιστάται προληπτικά ένα υπερηχογράφημα.

Ορισμός

Ισχιαλγία είναι ο πόνος, η αδυναμία, το μούδιασμα ή το ‘μυρμήγκιασμα’ στο πόδι. Προκαλείται από τραυματισμό ή συμπίεση του ισχιακού νεύρου. Η ισχιαλγία είναι σύμπτωμα μιας ασθένειας και όχι ασθένεια η ίδια.


Eναλλακτικοί ο ρισμοί

Νευροπάθεια – ισχιακό νεύρο, Δυσλειτουργία ισχιακού νεύρου


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Ισχιαλγία επέρχεται όταν υπάρξει μεγάλη πίεση ή κάκωση στο ισχιακό νεύρο. Αυτό το νεύρο ξεκινά από την κατώτερη μοίρα της σπονδυλικής στήλης, περνάει πίσω από την άρθρωση του ισχίου (γλουτού), διατρέχει την πίσω πλευρά του μηρού, του γονάτου, της κνήμης (γάμπας) και της φτέρνας και φτάνει μέχρι τα δάχτυλα των ποδιών.

Στα συνήθη αίτια ισχιαλγίας περιλαμβάνονται:

• Σύνδρομο απιοειδούς μυός (πόνος του στενού απιοειδούς μυός στους γλουτούς)
• Διολίσθηση μεσοσπονδύλιου δίσκου
• Εκφυλιστική δισκοπάθεια
• Σπονδυλική στένωση
• Κάκωση ή τραύμα της λεκάνης
• Όγκοι

Συμπτώματα

Ο πόνος της ισχιαλγίας διαφέρει από άτομο σε άτομο. Μπορεί να είναι ελαφρό ‘μυρμήγκιασμα’, υπόκωφος πόνος ή κάψιμο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο πόνος είναι τόσο έντονος που ο ασθενής είναι ανίκανος να κινηθεί.

Ο πόνος συνήθως εμφανίζεται στη μία πλευρά. Ορισμένοι άνθρωποι υποφέρουν από οξύ πόνο σε ένα σημείο του ποδιού ή του ισχίου και από μούδιασμα στο υπόλοιπο. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι αισθητά επίσης στο πίσω μέρος της γάμπας ή στη φτέρνα. Το πόδι που έχει προσβληθεί μπορεί να παρουσιάσει μυϊκή αδυναμία.

Ο πόνος συχνά ξεκινά αργά. Ο πόνος της ισχιαλγίας μπορεί να χειροτερέψει:

• Με την ορθοστασία ή το κάθισμα
• Τη νύχτα
• Με το φτέρνισμα, τον βήχα ή το γέλιο
• Με το σκύψιμο μπροστά ή με το βάδισμα, ειδικά αν προέρχεται από σπονδυλική στένωση

Ενδείξεις και εξετάσεις

Η ισχιαλγία μπορεί να εντοπιστεί με νευρολογική εξέταση των ποδιών από τον γιατρό. Μπορεί να υπάρχει μυϊκή αδυναμία στο γόνατο ή στην κίνηση του κάτω ποδιού, ή δυσκολία στην κάμψη του κάτω ποδιού προς τα μέσα ή προς τα κάτω. Τα ανακλαστικά δεν είναι φυσιολογικά ενώ η αντανακλαστική αντίδραση του αστράγαλου είναι αδύναμη ή απούσα. Ο πόνος στο πόδι μπορεί να επανεμφανιστεί αν ζητηθεί από τον ασθενή να σηκώσει στην ευθεία το πόδι του από το κρεβάτι της εξέτασης.

Οι εξετάσεις υπαγορεύονται από την πιθανολογούμενη αιτία της δυσλειτουργίας, σύμφωνα με το ιστορικό, τα συμπτώματα και τον τρόπο εξέλιξης των συμπτωμάτων. Μπορεί να περιλαμβάνουν διάφορες αναλύσεις αίματος, ακτινογραφίες, μαγνητικές τομογραφίες και άλλα ειδικά τεστ.


Θεραπεία

Επειδή η ισχιαλγία αποτελεί σύμπτωμα κάποιου άλλου ιατρικού προβλήματος, πρέπει να εντοπισθεί και να θεραπευτεί η γενεσιουργός αιτία.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, δεν χρειάζεται καμία θεραπεία και η αποκατάσταση έρχεται φυσιολογικά.

Η συντηρητική αγωγή είναι η καλύτερη σε πολλές περιπτώσεις. Ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει τα ακόλουθα βήματα για την ανακούφιση των συμπτωμάτων και τη μείωση της φλεγμονής.

• Κάντε ζεστά ή κρύα επιθέματα στην περιοχή του πόνου. Δοκιμάστε πάγο τις πρώτες 48-72 ώρες και μετά θερμότητα.
• Χρησιμοποιήστε παυσίπονα που δεν χρειάζονται συνταγή όπως η ιμπουπροφένη (Advil, Motrin IB) ή η ακεταμινοφένη (Tylenol).
• Κατά τη διάρκεια του ύπνου, ξαπλώνετε στο πλάι με ελαφρά λυγισμένα γόνατα (εμβρυϊκή στάση) με ένα μαξιλάρι ανάμεσα στα πόδια. Αν συνηθίζετε να κοιμάστε ανάσκελα, τοποθετήστε ένα μαξιλάρι ή μια πετσέτα κάτω από τα γόνατα για να μειώσετε την πίεση.

Αν τα μέτρα στο σπίτι δεν αποδώσουν, ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει ενέσεις για τη μείωση της φλεγμονής γύρω από το νεύρο. Μπορεί επίσης να χορηγηθούν και άλλα φάρμακα για την αντιμετώπιση του έντονου πόνου που συνδέεται με την ισχιαλγία.

Μπορεί επίσης να σας συστήσει φυσικοθεραπεία. Πρόσθετες θεραπείες εξαρτώνται από την ασθένεια που προκαλεί την ισχιαλγία.

Ο πόνος του νεύρου είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Αν υποφέρετε από συνεχή πόνο, μπορεί να χρειάζεται να επισκεφθείτε έναν νευρολόγο ή ένα ειδικό στην αντιμετώπιση του πόνου, ώστε να βεβαιωθείτε ότι έχετε πρόσβαση στην ευρύτερη δυνατή γκάμα θεραπειών.


Πρόγνωση

Αν μπορεί να εντοπιστεί και να θεραπευτεί πλήρως η αιτία που προκαλεί την ισχιαλγία, είναι δυνατή η πλήρης αποκατάσταση. Το εύρος της ανικανότητας που μπορεί να προκαλέσει ποικίλλει από μηδενική ανικανότητα σε μερική ή ολική απώλεια της μυϊκής κίνησης ή αισθητικότητας. Ο πόνος του νεύρου μπορεί να είναι οξύς και να επιμείνει για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα.


Επιπλοκές

• Μερική ή ολική απώλεια της κινητικότητας του ποδιού
• Μερική ή ολική απώλεια της αισθητικότητας του ποδιού
• Επαναλαμβανόμενος ή απαρατήρητος τραυματισμός του ποδιού
• Παρενέργειες από τα φάρμακα

Πότε να καλέσετε τον γιατρό σας

Καλέστε αμέσως τον γιατρό σας αν παρουσιαστεί:

• Ανεξήγητος πυρετός με πόνο στην πλάτη
• Πόνος στην πλάτη μετά από δυνατό χτύπημα ή πτώση
• Ερύθημα ή πρήξιμο στη σπονδυλική στήλη
• Πόνος που διατρέχει τους μηρούς έως κάτω από το γόνατο
• Μυϊκή αδυναμία ή μούδιασμα στους γλουτούς, μηρούς, πόδια ή λεκάνη
• Αίσθημα καψίματος κατά την ούρηση ή αίμα στα ούρα
• Πόνος που επιδεινώνεται όταν ξαπλώνετε ή σας ξυπνά κατά τη διάρκεια της νύχτας
• Οξύς πόνος που δεν ανακουφίζεται σε καμία στάση
• Ακράτεια ούρων ή κοπράνων

Καλέστε τον γιατρό σας επίσης αν:

• Έχετε χάσει βάρος χωρίς να το επιδιώκετε
• Χρησιμοποιείτε στεροειδή ή ενδοφλέβια φάρμακα
• Έχετε νιώσει πόνο στην πλάτη στο παρελθόν, αλλά αυτή τη φορά είναι διαφορετικός και χειροτερεύει
• Το επεισόδιο του πόνου στην πλάτη διαρκεί περισσότερο από 4 εβδομάδες

Αν εκδηλωθεί οποιοδήποτε από τα συμπτώματα αυτά, ο γιατρός σας θα ελέγξει προσεκτικά αν υπάρχει ένδειξη λοίμωξης (όπως μηνιγγίτιδα, απόστημα, ή λοίμωξη της ουρητικής οδού), ρήξη δίσκου, σπονδυλική στένωση, κήλη, καρκίνος, πέτρα στα νεφρά, επιδιδυμίτιδα (συστροφή των όρχεων), ή άλλο σοβαρό πρόβλημα.


Πρόληψη

Η πρόληψη ποικίλλει ανάλογα με την αιτία που προκάλεσε τη βλάβη στον μυ. Αποφεύγετε να κάθεστε παρατεταμένα ή να ξαπλώνετε ασκώντας μεγάλη πίεση στους γλουτούς.

Ορισμός

Αντιδραστική αρθρίτιδα είναι μια ομάδα φλεγμονωδών παθήσεων που προσβάλλουν τις αρθρώσεις, την ουρήθρα και τα μάτια. Μπορεί επίσης να προκαλέσουν αλλοιώσεις στο δέρμα και βλεννώδεις μεμβράνες.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Σύνδρομο Reiter, Αρθρίτιδα μετά από λοίμωξη

Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Το ακριβές αίτιο της αντιδραστικής αρθρίτιδας είναι άγνωστο. Εκδηλώνεται συνηθέστερα στους άντρες πριν την ηλικία των 40. Μπορεί να είναι επακόλουθο μιας λοίμωξης που οφείλεται σε Χλαμύδια, Καμπυλοβακτηρίδια, Σαλμονέλα ή Υερσινία. Ορισμένα γονίδια μπορεί να σας καθιστούν πιο ευάλωτους στο σύνδρομο αυτό.

Η πάθηση είναι σπάνια σε μικρότερα παιδιά αλλά μπορεί να εκδηλωθεί σε εφήβους.


Συμπτώματα

Σε λίγες μέρες ή εβδομάδες μετά από λοίμωξη συνήθως εμφανίζονται προβλήματα στην ούρηση. Χαμηλός πυρετός, φλεγμονή του επιπεφυκότος του ματιού (επιπεφυκίτιδα) και αρθρίτιδα αναπτύσσονται σε διάστημα αρκετών εβδομάδων. Η αρθρίτιδα μπορεί να είναι ήπια ή οξεία και μπορεί να προσβάλει μόνο τη μία πλευρά του σώματος ή περισσότερες από μία αρθρώσεις.

Στα συμπτώματα μυών και αρθρώσεων περιλαμβάνονται:

• Πόνος στον αχίλλειο τένοντα
• Πόνος στη φτέρνα
• Πόνος στις μεγάλες αρθρώσεις (πόνοι στο ισχίο, το γόνατο και τον αστράγαλο είναι οι πιο συχνοί)
• Πόνος χαμηλά στην πλάτη

Στα συμπτώματα ματιών και δέρματος περιλαμβάνονται:

• Τρέχουν τα μάτια
• Πονάνε ή καίνε τα μάτια
• Κοκκινίζουν τα μάτια
• Αλλοιώσεις στις παλάμες και τις πατούσες που μπορεί να μοιάζουν με ψωρίαση
• Μικρά ανώδυνα έλκη στο στόμα, τη γλώσσα και στη βάλανο του πέους

Στα ουρητικά και γεννητικά συμπτώματα περιλαμβάνονται:

• Δερματικές αλλοιώσεις στα γεννητικά όργανα (στους άντρες)
• Ακράτεια
• Πόνος στο πέος
• Ερυθρότητα ή φλεγμονή στο δέρμα
• Εκκριση υγρών από την ουρήθρα
• Επίσχεση ούρων
• Έντονη ανάγκη για ούρηση
• Κάψιμο ή τσούξιμο κατά την ούρηση

Ενδείξεις και εξετάσεις

Η διάγνωση βασίζεται στα συμπτώματα. Από τη στιγμή που τα συμπτώματα μπορεί να εκδηλωθούν σε διαφορετικούς χρόνους, η διάγνωση ενδέχεται να καθυστερήσει. Μια φυσική εξέταση μπορεί να διαπιστώσει επιπεφυκίτιδα ή αλλοιώσεις στο δέρμα.

Εξετάσεις που συνιστώνται είναι:

• Εξέταση αίματος για το ανθρώπινο αντιγόνο λευκοκυττάρων Β27
• Ακτινογραφία αρθρώσεων
• Ανάλυση ούρων



Θεραπεία

Ο στόχος της θεραπείας είναι να ανακουφίσει τα συμπτώματα και να αντιμετωπίσει τυχόν υποκείμενη λοίμωξη.

Η επιπεφυκίτιδα και οι αλλοιώσεις στο δέρμα δεν απαιτούν θεραπεία και υποχωρούν από μόνες τους.

Ο γιατρός θα σας χορηγήσει αντιβιοτικά αν πάσχετε από λοίμωξη. Στους ασθενείς με πόνους στις αρθρώσεις συνιστώνται μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη (NSAIDs) και παυσίπονα. Αν η φλεγμονή σε μία άρθρωση επιμένει, ο γιατρός μπορεί να κάνει ένεση τοπικά στην πάσχουσα περιοχή με ισχυρό αντιφλεγμονώδες φάρμακο (κορτικοστεροειδές).

Η φυσικοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση από τον πόνο, στη διευκόλυνση της κίνησης και στη διατήρηση της μυϊκής δύναμης. Μπορεί επίσης να χρειαστεί να κάνετε αναπροσαρμογές αν η δουλειά σας απαιτεί να σηκώνετε βάρη ή να κουράζετε πολύ την πλάτη σας.

Η θεραπεία καταστολής του ανοσοποιητικού συστήματος μπορεί να είναι κατάλληλη για ορισμένες περιπτώσεις ασθενών με οξεία μορφή της πάθησης, αλλά δεν εφαρμόζεται στην πλειονότητα των ασθενών, λόγω των τοξικών παρενεργειών.


Πρόγνωση

Η αντιδραστική αρθρίτιδα μπορεί να υποχωρήσει σε λίγες εβδομάδες αλλά μπορεί να διαρκέσει και μήνες. Τα συμπτώματα μπορεί να επανεμφανιστούν μετά από αρκετά χρόνια στους μισούς περίπου ασθενείς. Η πάθηση τότε μπορεί να εξελιχθεί σε χρόνια.


Επιπλοκές

• Ανεπάρκεια αορτής (σπάνια)
• Αρρυθμίες (σπάνιες)
• Ραγοειδίτιδα (πάθηση των ματιών)

Πότε να απευθυνθείτε στον γιατρό σας

Δείτε τον γιατρό σας αν εκδηλωθούν συμπτώματα αυτής της πάθησης.


Πρόληψη

Η πρόληψη για σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα και γαστρεντερικές λοιμώξεις μπορεί να αποτρέψει την εμφάνιση της ασθένειας. Χρησιμοποιείτε πάντα προφυλακτικό κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής. Πλένετε τα χέρια σας και τις επιφάνειες σχολαστικά πριν και μετά την παρασκευή ενός γεύματος.

Ορισμός

Σκολίωση είναι η κύρτωση της σπονδυλικής στήλης. Η σπονδυλική στήλη παρουσιάζει δηλαδή απόκλιση από το κέντρο ή προς τα πλάγια.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Κυρτότητα της σπονδυλικής στήλης, Κυφοσκολίωση


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Υπάρχουν τρία γενικά αίτια για τη δημιουργία σκολίωσης:

• Η συγγενής (εκ γενετής) σκολίωση οφείλεται σε προβληματικό σχηματισμό της σπονδυλικής στήλης ή σε ανώμαλο διαχωρισμό των πλευρών κατά την παραμονή στη μήτρα ή κατά τα πρώτα χρόνια ζωής.
• Η νευρομυϊκή σκολίωση οφείλεται σε προβλήματα όπως η μυϊκή ατροφία ή η παράλυση εξαιτίας ασθενειών όπως η παράλυση της σπονδυλικής στήλης, η μυϊκή δυστροφία, η δισχιδής ράχη ή η πολιομυελίτιδα.
• Η ιδιοπαθής σκολίωση είναι σκολίωση αγνώστου αιτιολογίας. Είναι ο συνηθέστερος τύπος σκολίωσης στους εφήβους.
• Μερικά άτομα έχουν την τάση να κυρτώνουν τη σπονδυλική στήλη. Οι περισσότερες περιπτώσεις αφορούν τα κορίτσια. Οι κυρτώσεις συνήθως επιδεινώνονται με την ηλικία. Η νηπιακή και παιδική σκολίωση είναι πιο σπάνια και προσβάλλει εξίσου αγόρια και κορίτσια.

Συμπτώματα

Ο γιατρός μπορεί να υποψιαστεί την ύπαρξη σκολίωσης από έναν ανασηκωμένο ώμο ή έναν ανυψωμένο γοφό, ενώ κάποιος που δεν είναι εκπαιδευμένος δεν παρατηρεί την κύρτωση στα πρώιμα στάδιά της.

Άλλα συμπτώματα είναι:

• Πόνος ψηλά ή χαμηλά στην πλάτη
• Κούραση
• Ώμοι ή γοφοί που φαίνονται άνισοι
• Αφύσικη κύρτωση της σπονδυλικής στήλης προς τη μία πλευρά

Μπορεί η σπονδυλική στήλη να κουράζεται μετά από παρατεταμένο κάθισμα ή ορθοστασία. Ο πόνος θα γίνει επίμονος αν υπάρξει ερεθισμός των μαλακών μορίων και φυσιολογική φθορά των σπονδύλων.

Σημείωση: Η κυφοσκολίωση είναι η ταυτόχρονη ύπαρξη σκολίωσης και κύφωσης (χαρακτηρίζεται από καμπούριασμα).

Δείτε επίσης: Κύφωση



Ενδείξεις και εξετάσεις

Ο γιατρός πραγματοποιεί κατ’ αρχάς κλινική εξέταση κατά την οποία - μεταξύ άλλων - θα κάνει στον ασθενή το τεστ της επίκυψης προκειμένου να προσδιορίσει την κύρτωση. Η γωνία της κύρτωσης στη φυσική εξέταση μπορεί να υποτιμηθεί σε σχέση με εκείνη που θα δείξει η ακτινογραφία, για τον λόγο αυτό σε κάθε περίπτωση παιδιού που παρουσιάζει κύρτωση είναι πολύ πιθανό να ζητηθεί ακτινογραφία. Ο γιατρός θα κάνει και νευρολογική εξέταση προκειμένου να διαπιστώσει αν υπάρχουν αλλαγές στη μυϊκή δύναμη, την αίσθηση ή τα ανακλαστικά.


Στις εξετάσεις περιλαμβάνονται:

• Απεικονιστική μέτρηση της γωνίας της κύρτωσης με σκολιόμετρο (κλισιόμετρο)
• Ακτινογραφίες σπονδυλικής στήλης (από εμπρός και από τα πλάγια)
• Μαγνητική τομογραφία (αν υπάρξουν αλλαγές νευρολογικής φύσεως κατά την εξέταση ή αν οι ακτινογραφίες δείξουν κάτι αφύσικο)

Θεραπεία

Η θεραπεία προσδιορίζεται από το είδος της σκολίωσης, το μέγεθος και το σημείο της κύρτωσης και από το περιθώριο ανάπτυξης που αναμένεται να έχει ο ασθενής. Οι περισσότερες περιπτώσεις ιδιοπαθούς εφηβικής σκολίωσης (λιγότερο από 20 μοίρες γωνίας της κύρτωσης) δεν απαιτούν θεραπεία, αλλά θα πρέπει να επανελέγχονται κάθε 6 μήνες.

Καθώς η κύρτωση επιδεινώνεται (γωνία πάνω από 25 με 30 μοίρες σε ένα παιδί που βρίσκεται στην ανάπτυξη), συνήθως συνιστάται νάρθηκας ώστε να επιβραδυνθεί η εξέλιξη της κύρτωσης. Χρησιμοποιούνται πολλά και διαφορετικά είδη ναρθήκων.

• Κάθε νάρθηκας είναι διαφορετικός ενώ υπάρχουν διάφοροι τρόποι χρήσης και εφαρμογής του καθένα. Η επιλογή του κατάλληλου νάρθηκα και του τρόπου εφαρμογής του εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των χαρακτηριστικών της συγκεκριμένης κύρτωσης. Ο κατάλληλος νάρθηκας θα αποφασιστεί από κοινού μεταξύ γιατρού και ασθενούς.
• Ο ραχιαίος νάρθηκας δεν αντιστρέφει την κύρτωση. Αντίθετα, ασκεί πίεση για να βοηθήσει να ισιώσει η σπονδυλική στήλη. Ο νάρθηκας μπορεί να προσαρμόζεται ανάλογα με την ανάπτυξη του ατόμου. Ο νάρθηκας δεν προσφέρει τίποτα στη συγγενή ή τη νευρομυϊκή σκολίωση ενώ είναι λιγότερο αποτελεσματικός στη νηπιακή και την παιδική ιδιοπαθή σκολίωση.

Η επιλογή του χρόνου χειρουργικής επέμβασης ποικίλλει. Αφότου τα οστά του σκελετού παύουν να αναπτύσσονται , η κύρτωση δεν αναμένεται να επιδεινωθεί. Για τον λόγο αυτό, ο χειρουργός θα περιμένει πιθανότατα μέχρι να πάψει να αναπτύσσεται ο σκελετός του παιδιού σας. Αλλά το παιδί μπορεί να χρειαστεί επέμβαση πριν από τη φάση αυτή αν η κύρτωση στη σπονδυλική στήλη είναι μεγάλη ή επιδεινώνεται με ταχύτητα. Κυρτώσεις με γωνία πάνω από 40 μοίρες και μεγαλύτερες συνήθως απαιτούν χειρουργική επέμβαση.

Η χειρουργική επέμβαση συνίσταται στην αποκατάσταση της κλίσης (αν και όχι ολοκληρωτικά) και στη σύμπτυξη των οστών στο σημείο της κύρτωσης. Τα οστά συγκρατούνται με μία ή δύο μεταλλικές ράβδους με άγκιστρα και βίδες έως ότου το οστό συμπτυχθεί φυσιολογικά. Ορισμένες φορές η χειρουργική επέμβαση πραγματοποιείται με τομή στην πλάτη, στην κοιλιά ή κάτω από τα πλευρά. Είναι πιθανόν να χρειάζεται νάρθηκας για τη σταθεροποίηση της σπονδυλικής στήλης μετεγχειρητικά.

Οι περιορισμοί που επιβάλλουν οι θεραπείες είναι συχνά δυσάρεστοι και μπορεί να απειλήσουν την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους ιδιαίτερα οι έφηβοι. Για τον λόγο αυτό είναι πολύ σημαντική η συναισθηματική υποστήριξη.

Οι φυσικοθεραπευτές και οι ορθωτικοί (ειδικοί στην εφαρμογή ορθοπεδικών βοηθημάτων) μπορούν να βοηθήσουν στην επεξήγηση κάθε θεραπείας και εξασφαλίζουν την άνετη εφαρμογή των ναρθήκων.


Πρόγνωση

Η εξέλιξη εξαρτάται από το αίτιο, το σημείο και τη σοβαρότητα της κύρτωσης. Όσο μεγαλύτερη η κύρτωση, τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος να επιδεινωθεί μετά το τέλος της ανάπτυξης.
Όσο μεγαλύτερη η κύρτωση της σπονδυλικής στήλης, τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα να επιδεινωθεί η σκολίωση με την ολοκλήρωση της ανάπτυξης. Σοβαρή σκολίωση (κυρτώσεις στη σπονδυλική στήλη γωνίας μεγαλύτερης των 100 μοιρών) μπορεί να προκαλέσει αναπνευστικά προβλήματα.

Οι ήπιες περιπτώσεις και μόνο με τη χρήση νάρθηκα έχουν καλή εξέλιξη. Τα άτομα αυτά συνήθως δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα μακροπρόθεσμα, εκτός από έναν πόνο χαμηλά στην πλάτη που αυξάνεται με την πάροδο των χρόνων. Τα άτομα με ιδιοπαθή σκολίωση που έχουν υποβληθεί σε διορθωτική χειρουργική επέμβαση έχουν συνήθως πολύ καλή εξέλιξη και απολαμβάνουν μια δραστήρια και υγιή ζωή.
Οι ασθενείς με νευρομυϊκή σκολίωση έχουν να αντιμετωπίσουν μια πολύ σοβαρότερη διαταραχή (όπως η παράλυση της σπονδυλικής στήλης ή μυϊκή δυστροφία), για τον λόγο αυτό οι στόχοι τους είναι πολύ διαφορετικοί. Συχνά, για παράδειγμα, ο στόχος της χειρουργικής επέμβασης είναι να επιτρέψει σε ένα παιδί να μπορεί να κάθεται (με ίσια την πλάτη) στην αναπηρική καρέκλα.

Τα βρέφη με συγγενή σκολίωση αντιμετωπίζουν μια σειρά από γενετικές ανωμαλίες. Η αντιμετώπιση αυτής της πάθησης είναι δύσκολη και απαιτεί συχνά πολλαπλές χειρουργικές επεμβάσεις.


Επιπλοκές

• Ψυχολογικά προβλήματα ή χαμηλή αυτοεκτίμηση μπορεί να εκδηλωθούν ως αποτέλεσμα της ασθένειας ή της θεραπείας της (συγκεκριμένα, αν φοράει κανείς νάρθηκα)
• Αποτυχία του οστού να συμπτυχθεί (πολύ σπάνιο στην ιδιοπαθή σκολίωση)
• Αρθρίτιδα και πόνος χαμηλά στην πλάτη στους ενήλικες
• Αναπνευστικά προβλήματα από τη μεγάλη κύρτωση
• Βλάβη στη σπονδυλική στήλη ή στα νεύρα από χειρουργική επέμβαση ή από έντονη κύρτωση που δεν διορθώθηκε
• Μετεγχειρητική λοίμωξη της σπονδυλικής στήλης



Πότε να απευθυνθείτε στον γιατρό σας

Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας αν υποπτεύεστε ότι το παιδί σας μπορεί να πάσχει από σκολίωση.


Πρόληψη

Εξετάσεις ρουτίνας για σκολίωση πραγματοποιούνται σήμερα στα γυμνάσια και λύκεια. Χάρη σε αυτές περιπτώσεις που στο παρελθόν θα περνούσαν απαρατήρητες μέχρις ότου μετατρέπονταν σε προχωρημένες, διαπιστώνονται πλέον σε πρώιμα στάδια.

Ορισμός

Ο καρκίνος του προστάτη είναι ένας καρκίνος που ξεκινάει από τον προστάτη αδένα. Ο προστάτης είναι μια μικρό όργανο σε σχήμα καρυδιού που συμμετέχει στο αναπαραγωγικό σύστημα του άνδρα και περιβάλλει την ουρήθρα, τον σωλήνα δια του οποίου αποβάλλονται τα ούρα από το σώμα.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Καρκίνος – προστάτης


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Το αίτιο του καρκίνου του προστάτη είναι άγνωστο. Ορισμένες μελέτες έχουν δείξει ότι υπάρχει σχέση με την πλούσια σε λιπαρά διατροφή και τα αυξημένα επίπεδα τεστοστερόνης.
Δεν υπάρχει γνωστή σύνδεση με τη διόγκωση του προστάτη, δηλ. την καλοήθη υπερπλασία του προστάτη (ΒPH).
O καρκίνος του προστάτη είναι η τρίτη συνηθέστερη αιτία θανάτου από καρκίνο στους άντρες όλων των ηλικιών και η συνηθέστερη στους άντρες πάνω 75 χρόνων. Ο καρκίνος του προστάτη δεν συναντάται σε άντρες ηλικίας κάτω των 40.

Άτομα που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο είναι:

• Αφροαμερικανοί
• Άντρες ηλικίας άνω των 60
• Αγρότες
• Εργάτες σε εργοστάσια ελαστικών
• Μπογιατζήδες
• Άτομα που έχουν εκτεθεί σε κάδμιο

Το χαμηλότερο ποσοστό περιστατικών αφορά τους Γιαπωνέζους και όσους δεν τρώνε κρέας (χορτοφάγοι).


Συμπτώματα

Χάρη στο τεστ PSA (ειδικό αντιγόνο του προστάτη) οι περισσότεροι καρκίνοι του προστάτη ανακαλύπτονται πριν προκαλέσουν συμπτώματα. Αν και τα περισσότερα από τα παρακάτω συμπτώματα συνοδεύουν τον καρκίνο του προστάτη, είναι πιθανότερο να συνδέονται με μη καρκινικές ασθένειες.

• Διακοπτόμενη ή καθυστερημένη ροή των ούρων
• Ελαφρά ακράτεια ούρων, ιδίως αμέσως μετά την ούρηση
• Επίσχεση ούρων (κατακράτηση)
• Πόνος κατά την ούρηση
• Πόνος κατά την εκσπερμάτιση
• Πόνος χαμηλά στην πλάτη
• Πόνος κατά την αφόδευση

Άλλα συμπτώματα που μπορεί να συνοδεύουν την ασθένεια:

• Συχνουρία τη νύχτα
• Ακράτεια ούρων
• Πόνος ή ευαισθησία στα κόκαλα
• Αιματουρία
• Πόνος στην κοιλιά
• Χαμηλά επίπεδα ερυθρών αιμοσφαιρίων (αναιμία)
• Αθέλητη απώλεια βάρους
• Υπνηλία

Ενδείξεις και εξετάσεις

Η δακτυλική εξέταση (digital rectal examination) συχνά θα δείξει έναν διογκωμένο προστάτη, με σκληρή, ανώμαλη επιφάνεια.

Για τη διάγνωση του προστάτη μπορούν να γίνουν διάφορες εξετάσεις:

• Τεστ PSA (θα είναι αυξημένο, αν και η μη καρκινική υπερπλασία του προστάτη επίσης αυξάνει τα επίπεδα του PSA)
• Eλεύθερο PSA (μπορεί να βοηθήσει στη διάκριση μεταξύ υπερπλασίας και καρκίνου του προστάτη)
• Εξέταση πρωτεΐνης ΑΜARC (ένα νέο τεστ που είναι ακριβέστερο από το PSA στη διάγνωση του καρκίνου του προστάτη)
• Ανάλυση ούρων (μπορεί να δείξει την ύπαρξη αίματος στα ούρα)
• Εξέταση ούρων ή προστατικού υγρού (μπορεί να αποκαλύψει ανώμαλα κύτταρα)

Η βιοψία του προστάτη είναι η μόνη εξέταση που μπορεί να επιβεβαιώσει τη διάγνωση.

Για να διαπιστωθεί αν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί, γίνονται οι εξής εξετάσεις:

• Αξονική τομογραφία
• Σπινθηρογράφημα οστών
• Ακτινογραφία θώρακα

Οι γιατροί χρησιμοποιούν ένα σύστημα, τη σταδιοποίηση, για τον προσδιορισμό του σταδίου εξέλιξης του καρκίνου. Το στάδιο ορίζεται από το μέγεθος του όγκου και από το πόσο έχει εξαπλωθεί ο καρκίνος πέραν του προστάτη. Ο προσδιορισμός του ακριβούς σταδίου μπορεί να βοηθήσει τον γιατρό να υποδείξει την ενδεδειγμένη θεραπεία.

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι προσδιορισμού του σταδίου ενός όγκου, όπως:

• Το σύστημα σταδιοποίησης TNM (συνηθέστερο)
• Το σύστημα σταδιοποίησης A-B-C-D, γνωστό και ως σύστημα Whitmore-Jewett

Tο στάδιο στο οποίο βρίσκεται ο όγκος προσδιορίζει και το πόσο επιθετικός μπορεί να είναι ο καρκίνος. Όσο περισσότερο τα κακοήθη κύτταρα διαφέρουν από τον φυσιολογικό ιστό τόσο γρηγορότερα είναι πιθανό να αναπτυχθούν. Το σύστημα σταδιοποίησης του καρκίνου του προστάτη ονομάζεται Βαθμός διαφοροποίησης κατά Gleason. Yψηλές τιμές δείχνουν συνήθως γρήγορα αναπτυσσόμενους καρκίνους.


Θεραπεία

Το ποια είναι η κατάλληλη θεραπεία για τον καρκίνο του προστάτη δεν είναι σαφές. Οι θεραπευτικές αγωγές ποικίλλουν ανάλογα με το στάδιο του όγκου. Στα πρώτα στάδια, ο γιατρός θα σας ενημερώσει για τις διαφορετικές επιλογές που έχετε και είναι: η χειρουργική επέμβαση, οι ακτινοβολίες ή, για τους μεγαλύτερους σε ηλικία ασθενείς, η παρακολούθηση του καρκίνου χωρίς ενεργή θεραπεία.

Ο καρκίνος του προστάτη που έχει εξαπλωθεί μπορεί να αντιμετωπιστεί με φάρμακα που μειώνουν τα επίπεδα της τεστοστερόνης, με χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση των όρχεων ή με χημειοθεραπεία.
Η χειρουργική επέμβαση, οι ακτινοβολίες και η ορμονοθεραπεία μπορεί να κάμψουν τη γενετήσια ορμή ή λειτουργία, σε προσωρινή ή μόνιμη βάση. Συζητήστε τις ανησυχίες σας με τον γιατρό σας.

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ

Η χειρουργική επέμβαση συνιστάται μόνο μετά προσεκτική αξιολόγηση και διεξοδική συζήτηση όσον αφορά όλες τις θεραπευτικές επιλογές. Ο άντρας που σκέπτεται να καταφύγει σε χειρουργική επέμβαση θα πρέπει να γνωρίζει τα πλεονεκτήματα και τους πιθανούς κινδύνους που τη συνοδεύουν.
• Ριζική προστατεκτομή (αφαίρεση του προστάτη) – συνιστάται συχνά για την αντιμετώπιση του καρκίνων του προστάτη που είναι σε στάδιο Α και Β. Πρόκειται για μια μακρά διαδικασία με πιθανότητες επιπλοκών. Υπάρχουν διάφορες επιλογές χειρουργικής επέμβασης.
• Η ορχεκτομή (αφαίρεση των όρχεων) - επεμβαίνει στην παραγωγή ορμονών και μπορεί να υποδειχθεί για καρκίνους που έχουν εξαπλωθεί σε άλλα σημεία του σώματος. Μπορεί να υπάρξουν εκχυμώσεις και οίδημα αμέσως μετά την επέμβαση αλλά σταδιακά θα υποχωρήσουν. Η έλλειψη παραγωγής τεστοστερόνης μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα της σεξουαλικής λειτουργίας, οστεοπόρωση και απώλεια οστικής μάζας.

ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΕΣ

Η θεραπεία με ακτινοβολίες χρησιμοποιείται κατ’ αρχάς για τη θεραπεία στα στάδια Α, Β και C του καρκίνου του προστάτη. Το κατά πόσον η τοπική ακτινοβολία είναι εξίσου αποτελεσματική με την προστατεκτομή δεν είναι σαφές. Η απόφαση επιλογής συγκεκριμένης θεραπείας μπορεί να είναι δύσκολη. Σε ασθενείς των οποίων η ζωή μπορεί να κινδυνεύσει από μια χειρουργική επέμβαση, συνήθως προτιμάται η θεραπεία με ακτινοβολίες. Η θεραπεία με ακτινοβολίες στον προστάτη είναι εξωτερική ή εσωτερική:
• Η εξωτερική ακτινοβολία γίνεται σε ειδικά ογκολογικά κέντρα από εξειδικευμένους γιατρούς, συνήθως σε εξωτερικούς ασθενείς. Πριν τη θεραπεία, ένας γιατρός θα μαρκάρει με ειδικό μολύβι το ακριβές σημείο του σώματος που θα ακτινοβοληθεί. Η ακτινοβολία κατευθύνεται στον προστάτη από μια συσκευή που μοιάζει με ακτινογραφικό μηχάνημα. Η θεραπεία γενικά είναι ανώδυνη. Στις παρενέργειες όμως πιθανόν να περιλαμβάνονται: ανικανότητα, ακράτεια, απώλεια όρεξης, κούραση, δερματικές αντιδράσεις όπως κοκκινίλες και ερεθισμοί, ‘κάψιμο’ ή τραύματα στον πρωκτό, διάρροια, κυστίτιδα (φλεγμονή της ουροδόχου κύστης) και αιματουρία. Η εξωτερική ακτινοβολία γίνεται συνήθως 5 φορές τη βδομάδα για 6-8 εβδομάδες.
• Η βραχυθεραπεία, ή εσωτερική ακτινοβολία του προστάτη, γίνεται με εμφύτευση ραδιενεργών κόκκων στον ιστό του αδένα. Ο χειρουργός τοποθετεί τους κόκκους στον προστάτη υποδόρια με μικρές βελόνες, πίσω από το όσχεο. Οι κόκκοι είναι τόσο μικροί που δεν τους αισθάνεστε και μπορεί να είναι προσωρινοί ή μόνιμοι. Επειδή η εσωτερική ακτινοβολία στοχεύει μόνο στον προστάτη, μειώνει τον κίνδυνο βλάβης στους ιστούς γύρω από αυτόν. Η βραχυθεραπεία του προστάτη εφαρμόζεται σε καρκίνους που είναι σε πρώιμο στάδιο και αναπτύσσονται αργά. Μπορεί επίσης να εφαρμοστεί σε ασθενείς με προχωρημένη μορφή της ασθένειας, που υποβάλλονται παράλληλα σε εξωτερική ακτινοβολία. Στις παρενέργειες αναφέρονται ο πόνος, οίδημα ή εκχυμώσεις στο πέος ή το όσχεο, σκουρόχρωμο αίμα στα ούρα ή το σπέρμα, ανικανότητα, ακράτεια και διάρροια.
• Σε ορισμένες περιπτώσεις η ακτινοβολία γίνεται για την ανακούφιση από τους πόνους όταν ο καρκίνος έχει κάνει μετάσταση στα οστά.


ΦΑΡΜΑΚΑ

Για τη ρύθμιση των επιπέδων τεστοστερόνης μπορεί να χορηγηθούν φάρμακα. Είναι η γνωστή ορμονοθεραπεία. Επειδή οι όγκοι του προστάτη χρειάζονται τεστοστερόνη για να αναπτυχθούν, η μείωση του επιπέδου της τεστοστερόνης συχνά λειτουργεί πολύ καλά στην αποτροπή της περαιτέρω ανάπτυξης του όγκου και της μετάστασης του καρκίνου σε άλλα σημεία. Η ορμονοθεραπεία εφαρμόζεται κυρίως για την ανακούφιση των συμπτωμάτων σε ασθενείς που έχουν υποστεί μετάσταση. Μπορεί όμως να γίνει και χειρουργικά, με την ορχεκτομή.
Τα φάρμακα Lupron και Zoladex χρησιμοποιούνται επίσης για τη θεραπεία του προχωρημένου καρκίνου του προστάτη. Τα φάρμακα αυτά μπλοκάρουν την παραγωγή τεστοστερόνης. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται και χημικός ευνουχισμός, αφού πρακτικά έχει τα ίδια αποτελέσματα με την αφαίρεση των όρχεων. Ωστόσο, αντίθετα με τη χειρουργική επέμβαση, είναι αναστρέψιμη. Τα φάρμακα χορηγούνται με ένεση, συνήθως κάθε 3-6 μήνες. Πιθανές παρενέργειες είναι ναυτία και εμετός, εξάψεις, αναιμία, υπνηλία, οστεοπόρωση, μειωμένη σεξουαλική επιθυμία και ανικανότητα.

Άλλα φάρμακα που χρησιμοποιούνται στην ορμονοθεραπεία είναι οι αναστολείς ανδρογόνων ορμονών (όπως η φλουταμίδη), που εμποδίζουν την τεστοστερόνη να προσκολληθεί στα κύτταρα του προστάτη. Πιθανές παρενέργειες είναι: στυτική δυσλειτουργία, απώλεια σεξουαλικής επιθυμίας, ηπατικά προβλήματα, διάρροια και μεγαλομαστία.

Η χημειοθεραπεία χρησιμοποιείται συχνά για τη θεραπεία του καρκίνου του προστάτη που δεν ανταποκρίνεται στην ορμονοθεραπεία. Οι ειδικοί ογκολόγοι συστήνουν συνήθως ένα φάρμακο ή συνδυασμό φαρμάκων.

Τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του καρκίνου του προστάτη είναι:

• Adriamycin
• Docetaxel
• Estramustine
• Mitoxantrone
• Paclitaxel
• Prednisone

Mετά τον πρώτο κύκλο της χημειοθεραπείας, στους περισσότερους άντρες χορηγούνται επιπλέον δόσεις σε κλινική ή σε ιατρείο, όπου πηγαίνουν ως εξωτερικοί ασθενείς. Οι παρενέργειες ποικίλλουν ανάλογα με το φάρμακο, τη συχνότητα και τη διάρκεια της θεραπείας.
Μερικές από τις παρενέργειες των συνηθέστερων σχημάτων χημειοθεραπείας σε ασθενείς με καρκίνο του προστάτη είναι:

• Θρόμβοι
• Εκχυμώσεις
• Ξηροδερμία
• Κούραση
• Κατακράτηση υγρών
• Απώλεια μαλλιών
• Πτώση των λευκών ή ερυθρών αιμοσφαιρίων ή των αιμοπεταλίων
• Στοματικά έλκη
• Ναυτία
• Μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα στα χέρια και τα πόδια
• Ανακατωσούρα στο στομάχι
• Αύξηση βάρους

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ

Παρακολούθηση σημαίνει ότι θα ελέγχεστε τακτικά ώστε να βεβαιώνεστε ότι ο καρκίνος δεν έχει εξαπλωθεί. Περιλαμβάνει εξετάσεις ρουτίνας στον γιατρό σας.

Οι εξετάσεις περιλαμβάνουν:

• Εξέταση αίματος για τη μέτρηση του PSA (συνήθως κάθε 3 μήνες με 1 χρόνο)
• Σπινθηρογράφημα ή αξονική τομογραφία οστών για τυχόν μετάσταση
• Γενική εξέταση αίματος για ενδείξεις ή συμπτώματα αναιμίας
• Παρακολούθηση για άλλες ενδείξεις και συμπτώματα, όπως κούραση, απώλεια βάρους, αυξανόμενος πόνος, δυσλειτουργία κύστης και εντέρων και αδυναμία.

Πρόγνωση

Η εξέλιξη είναι ποικίλη. Αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί η ασθένεια πλήττει πιο ηλικιωμένους άντρες, που μπορεί να πάσχουν από διάφορες άλλες διαταραχές ή ασθένειες, της καρδιάς ή των πνευμόνων για παράδειγμα. Η εξέλιξη επίσης εξαρτάται και από το στάδιο που βρίσκεται η ασθένεια όταν διαγνωστεί.


Επιπλοκές

Η ανικανότητα είναι δυνητικά μια επιπλοκή μετά την αφαίρεση του προστάτη ή τις ακτινοβολίες. Η πρόσφατη πρόοδος στις χειρουργικές μεθόδους όμως έχει μειώσει την πιθανότητα τέτοιας επιπλοκής. Μια άλλη πιθανή επιπλοκή είναι η ακράτεια ούρων. Τα φάρμακα, αντίστοιχα, μπορεί να κάνουν παρενέργειες όπως εξάψεις και κάμψη της σεξουαλικής επιθυμίας.


Πότε να απευθυνθείτε στον γιατρό σας

Ζητήστε να σας δει ο γιατρός σας αν είστε πάνω από 40 ετών και:

• Δεν έχετε κάνει ποτέ εξετάσεις για καρκίνο του προστάτη (δακτυλική εξέταση και εξέταση αίματος για PSA)
• Δεν κάνατε τακτικά ετήσια check up έως τώρα
• Έχετε οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του προστάτη

Συζητήστε τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της εξέτασης PSA με τον γιατρό σας.


Πρόληψη

Δεν υπάρχει γνωστός τρόπος πρόληψης του καρκίνου του προστάτη. Μια διατροφή πλούσια σε λαχανικά, χαμηλή σε λιπαρά, παρόμοια με αυτήν που ακολουθούν παραδοσιακά οι Ιάπωνες μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο να νοσήσετε. Η έγκαιρη εξακρίβωση (σε αντίθεση με την πρόληψη) είναι πλέον δυνατή για τους άντρες πάνω από τα 40, με δακτυλική εξέταση (DRA) και τεστ PSA μια φορά τον χρόνο.

Yπάρχει ωστόσο μια διάσταση απόψεων σχετικά με το αν χρειάζεται να κάνουν όλοι οι άντρες εξέταση PSA. Υπάρχουν ενδεχομένως αρκετές αρνητικές πλευρές στη εξέταση PSA. H πρώτη είναι ότι τα υψηλά επίπεδα PSA δεν σημαίνουν απαραίτητα ότι ο ασθενής έχει καρκίνο του προστάτη. Η δεύτερη είναι ότι οι γιατροί ανακαλύπτουν και θεραπεύουν μερικές μορφές αρχικών σταδίων καρκίνου του προστάτη, που δεν θα δημιουργούσαν στον ασθενή ποτέ κανένα πρόβλημα. Η απόφαση χρήσης της εξέτασης PSA για τη διάγνωση καρκίνου του προστάτη θα πρέπει να βασίζεται στη συνεργασία και συζήτηση μεταξύ γιατρού και ασθενούς.



Δείτε εδώ σχετικά Βίντεο για τον προστάτη