Ορισμός

Ο λίθος στα νεφρά είναι συμπαγές μάζα, που δημιουργείται από μικροσκοπικούς κρυστάλλους.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Νεφρικοί λίθοι, νεφρολιθίαση, λίθοι νεφρών


Αιτία, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Οι νεφρικοί λίθοι δημιουργούνται όταν τα ούρα περιέχουν σε μεγάλες ποσότητες κάποιες ουσίες. Αυτές οι ουσίες μπορούν να δημιουργήσουν μικρούς κρυστάλλους, οι οποίοι μετατρέπονται σε λίθους.

Η αφυδάτωση είναι ο κύριος παράγοντας κινδύνου για τη δημιουργία λίθων στα νεφρά.

Οι νεφρικοί λίθοι δεν προκαλούν συμπτώματα, έως ότου ξεκινήσουν μονάχα την κάθοδό τους, στους ουρητήρες κι από κει στην ουροδόχο κύστη. Με τον τρόπο αυτόν, ο λίθος αποφράσσει την έξοδο των ούρων από τα νεφρά. Αυτό προκαλεί τη διόγκωση του ενός ή και των δύο νεφρών, επιφέροντας συνάμα κι άλγος. Ο πόνος είναι συνήθως έντονος.

Ο σχηματισμός λίθων στα νεφρά είναι συχνή πάθηση. Άτομα που έχουν παρουσιάσει νεφρολιθίαση στο παρελθόν, διατρέχουν μεγάλες πιθανότητες να παρουσιάσουν και στο μέλλον. Η πάθηση αυτή εμφανίζεται συνήθως και στα πρόωρα βρέφη.

Ορισμένοι τύποι λίθων είναι κληρονομικοί. Κάποιοι σχηματισμοί λίθων, μπορούν να συσχετιστούν με νόσους του εντέρου, την ειλεοπαράκαμψη για αντιμετώπιση της παχυσαρκίας ή νεφροσωληναριακές διαταραχές.

Υπάρχουν διάφοροι τύποι νεφρικών λίθων. Η ακριβής αιτία σχηματισμού τους εξαρτάται από τον τύπο του λίθου.

• Τη μεγαλύτερη συχνότητα έχουν οι λίθοι ασβεστίου. Εμφανίζονται συχνότερα στους άνδρες απ’ ότι στις γυναίκες, συνηθέστερες ηλικίες εμφάνισης, τα 20 – 30 έτη. Έχουν την τάση να επανεμφανίζονται. Το ασβέστιο έχει την τάση να συνδέεται με άλλες ουσίες, όπως οξαλικά άλατα (η πιο κοινή ουσία), φωσφορικά ή ανθρακικά άλατα. Τα οξαλικά άλατα βρίσκονται σε ορισμένες τροφές. Παθήσεις του λεπτού εντέρου ευνοούν το σχηματισμό λίθων οξαλικού ασβεστίου.
• Οι λίθοι κυστίνης εμφανίζονται σε κυστινουρικούς ασθενείς.
• Οι λίθοι στρουβίτη εμφανίζονται συνήθως σε γυναίκες που πάσχουν από λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος.
• Οι κρύσταλλοι ουρικού οξέος είναι συχνότεροι στους άνδρες απ’ ότι στις γυναίκες. Μπορούν να εμφανιστούν κατά την ποδάγρα ή κατά τη χημειοθεραπεία.

Άλλες ουσίες μπορούν επίσης να δημιουργήσουν λίθους.


Συμπτώματα

Κύριο σύμπτωμα είναι ο έντονος πόνος, ο οποίος εμφανίζεται κι εξαφανίζεται αιφνίδια.

• Ο πόνος μπορεί να γίνει αισθητός στην ομφαλική ή στην πλάγια ραχιαία χώρα.
• Το άλγος μπορεί να μεταναστεύσει στη βουβωνική χώρα ή στους όρχεις.

Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Μη φυσιολογικό χρώμα στα ούρα
• Αιματουρία
• Ρίγη
• Πυρετός
• Ναυτία
• Έμετο

Σημεία και παρά-κλινικές εξετάσεις

Ο πόνος ενδέχεται να γίνει τόσο έντονος που ίσως χρειαστούν αναλγητικά ναρκωτικού τύπου. Ο ομφαλική (κοιλιακή) και η ραχιαία χώρα, ίσως να είναι ευαίσθητες στη ψηλάφηση.

Διαγνωστικές εξετάσεις νεφρολιθίασης είναι:

• Η ανάλυση του λίθου θα αποκαλύψει τη σύστασή του.
• Τα επίπεδα ουρικού οξέως
• Η ανάλυση των ούρων θα αναδείξει την τυχόν ύπαρξη κρυστάλλων ή ερυθροκυττάρων .

Η ύπαρξη λίθων καθώς και η απόφραξη του ουρητήρα μπορούν να αναδειχθούν με τις παρακάτω εξετάσεις:

• Αξονική τομογραφία κοιλίας
• Μαγνητική τομογραφία κοιλίας.
• Ακτινογραφίες κοιλίας (Ν.Ο.Κ.)
• Ενδοφλέβια πυεολογραφία
• Υπέρηχος
• Παλλίνδρομη πυελογραφία

Οι εργαστηριακές εξετάσεις μας αποκαλύπτουν τις υψηλές τιμές ασβεστίου, οξαλικού και ουρικού οξέως στα ούρα και τον ορό του αίματος.


Θεραπεία

Στόχος της θεραπείας είναι η απαλλαγή των συμπτωμάτων και η πρόληψη μεταγενέστερων επιπλοκών (οι λίθοι πολύ μικρού μεγέθους αποβάλλονται συνήθως ασυμπτωματικά). Η θεραπεία εξαρτάται από τον τύπο των λίθων και τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων. Άτομα με κρίσιμα συμπτώματα, μπορεί να χρειαστούν ενδονοσοκομειακή νοσηλεία.

Κατά την αποβολή του λίθου, σωστό θα ήταν να συλλεχθούν τα ούρα και μετά τη εύρεση του λίθου να σταλεί προς εξέταση της σύστασής του.

Πίνετε 6 – 8 ποτήρια νερό ημερησίως ώστε να παράγετε μεγάλη ποσότητα ούρων. Κάποιοι ίσως χρειαστούν ενδοφλέβια χορήγηση υγρών .

Τα αναλγητικά μπορούν να βοηθήσουν στην ανακούφιση του άλγους που προκαλείται κατά την κάθοδο των λίθων (κολικός του νεφρού). Για έντονο άλγος ίσως καταφύγετε στη λήψη αναλγητικών ναρκωτικών ή μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών (ΜΣΑΦ) σκευασμάτων, όπως την ιμπουπροφένη.

Αναλόγως με το τύπο του λίθου, ο ιατρό σας, θα σας συνταγογραφήσει φαρμακευτική αγωγή που θα αποσκοπεί στη μείωση σχηματισμού αυτού, στη διάσπασή του και στην απομάκρυνση των συστατικών του ουσιών. Η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει:

• Αλλοπουρινόλη (για λίθους ουρικού οξέως).
• Αντιβιοτικά (για λίθους στρουβίτη)
• Διουρητικά
• Φωσφορικά διαλύματα
• Διττανθρακικό νάτριο ή κιτρικό νάτριο (που κάνουν τα ούρα πιο αλκαλικά).

H xειρουργική αντιμετώπιση χρήζει πλέον στις παρακάτω περιπτώσεις:

• Πολύ μεγάλο μέγεθος λίθου ούτως ώστε να παρακολλάται κατά την κάθοδό του
• Λίθος που αναπτύσσεται σε μέγεθος.
• Λίθος που αποφράσσει την ομαλή ροή των ούρων και προκαλεί φλεγμονή ή βλάβη των νεφρών.

Οι περισσότερες θεραπείες σήμερα είναι πολύ λιγότερο αιματηρές απ’ ότι στο παρελθόν.

• Εξωσωματική λιθοτριψία για την απομάκρυνση λίθων ελαφρώς μικρότερων του μισού εκατοστού και που εντοπίζονται σχετικά κοντά στο νεφρό. Αυτή η μέθοδο χρησιμοποιεί υπέρηχους και κύματα εντάσεως για τη διάσπαση των λίθων. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι λίθοι απομακρύνονται από το σώμα μέσω των ούρων.
• Διαδερμική νεφρολιθοτομή χρησιμοποιείται για ευμεγέθης λίθους εντός ή πολύ κοντά των νεφρών ή όταν οι ίδιοι νεφροί ή τα γύρω ανατομικά στοιχεία έχουν ανώμαλη ανατομία. Ο λίθος αφαιρείται μέσω ενδοσκοπίου, το οποίο εισάγεται στην περιοχή από μια μικρή οπή του δέρματος.
• Ο υπέρηχος ουρητήρων είναι χρήσιμος στις περίπτωση κατά την οποία ο λίθος εντοπίζεται στις κατώτερες ουροποιητικές οδούς.
• Η κλασική χειρουργική αντιμετώπιση (νεφρολιθοτομή) απαιτείται στην περίπτωση αποτυχίας των προηγούμενων μεθόδων.

Πρόγνωση

Οι λίθοι των νεφρών είναι επίπονοι, αλλά συνήθως μπορούν να αφαιρεθούν από το σώμα δίχως να προκαλέσουν μόνιμη βλάβη. Έχουν την τάση να επανασχηματίζονται, ιδίως στην περίπτωση της μη ανεύρεσής τους και αγωγής τους.


Επιπλοκές

• Μείωση ή απώλεια λειτουργίας του προσβεβλημένου νεφρού.
• Υπολειπόμενη νεφρική βλάβη
• Απόφραξη του ουρητήρα (αποφρακτική ουρητηροπάθεια).
• Επανεμφάνιση των λίθων.
• Φλεγμονή ουροποιητικού συστήματος

Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό

Καλέστε τον οικογενειακό σας ιατρό να παρουσιάσετε συμπτώματα νεφρολιθίασης.

Επίσης καλέστε τον ιατρό σας αν τα συμπτώματα επανεμφανιστούν, αν έχετε επώδυνη ούρηση, αν έχετε δυσκολία στην πλήρη αποβολή ούρων ή εμφανιστούν νέα συμπτώματα.


Πρόληψη

Αν έχετε ιστορικό νεφρολιθίασης, να πίνετε πολλά υγρά (6 – 8 ποτήρια νερό ημερησίως) με σκοπό την παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων ούρων. Ανάλογα με τον τύπο του λίθου, ίσως χρειαστείτε να φαρμακευτική αγωγή προς αποφυγή επανασχηματισμού των λίθων.
Ίσως χρειαστεί να αλλάξετε τη δίαιτά σας, προς αποφυγή επανεμφάνισης των συμπτωμάτων.

Ορισμός

Η χρόνια μη βακτηριδιακή προστατίτιδα είναι ένας μακροχρόνιος επιμένων πόνος, συνοδευόμενος από συμπτώματα του ουροποιητικού, που αφορά τον προστάτη αδένα ή άλλα τμήματα στον άνδρα, του κατώτερου ουροποιητικού συστήματος. Η κατάσταση αυτή δεν οφείλεται σε μικροβιακή λοίμωξη.



Εναλλακτικοί ορισμοί

Προστατοδυνία, Σύνδρομο πυελικού άλγους, Σύνδρομο χρόνιου πυελικού άλγους, CPPS, Χρόνια μη βακτηριακή προστατίτιδα, Χρόνιο ουρογεννητικό άλγος.


Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Πιθανοί παράγοντες κινδύνου της μη βακτηριακής προστατίτιδας, περιλαμβάνουν:

• Βακτήρια
• Μύκητες
• Ερεθισμός που οφείλεται σε επαναφορά των ούρων που ρέουν εντός του προστάτη
• Παράσιτα (τριχομονάδες)
• Ιοί
• Χημικοί παράγοντες
• Νευρολογικές διαταραχές που αφορούν το κατώτερο ουροποιητικό σύστημα
• Δυσκολίες στην εκμάθηση ουρήσεως
• Σεξουαλική κακοποίηση

Το άγχος της καθημερινότητας και κάποιοι ψυχολογικοί παράγοντες, μπορεί κι αυτοί να εμπλέκονται στην εμφάνιση της πάθησης.

Οι περισσότεροι ασθενείς με χρόνια προστατίτιδα, πάσχουν από τη μη βακτηριακή μορφή.


Συμπτώματα

• Παρουσία αίματος στο σπέρμα
• Αιματουρία
• Άλγος που εντοπίζεται:
  -Άνωθεν της ηβικής σύμφυσης (υπερηβικά)
  -Μεταξύ των γεννητικών οργάνων και του ορθού (περινεϊκά)
  -Στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης
  -Στο όσχεο
  -Στην κορυφή του πέους
  -Στην ουρήθρα
• Διαταραχές στην ούρηση:
  -Μειωμένη ροή ούρων
  -Συχνοουρία
  - Άλγος ή καύσος κατά την ούρηση
  -Πλημμελής αποβολή όλων των ούρων από την κύστη
  -Αδύναμη ροή ούρων
• Άλγος κατά τις εντερικές κινήσεις
• Άλγος κατά την αφόδευση

Σημεία και παρα-κλινικές εξετάσεις

Συνήθως η φυσική εξέταση δεν αποκαλύπτει κάτι παθογνωμικό. Ωστόσο, ο προστάτης μπορεί να είναι οιδηματώδης, μαλακός ή σκληρός, ζεστός κι ευαίσθητος.

Η γενική ούρων ίσως αναδείξει την παρουσία λευκών ή ερυθρών αιμοσφαιρίων στα ούρα. Το σπερμοδιάγραμμα ίσως αποκαλύψει αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων και μικρή ποσότητα σπέρματος με πτωχή κινητικότητα.

Η ουροκαλλιέργεια, καθώς και η καλλιέργεια του σπέρματος, δεν αναδεικνύει κάποιο μικρόβιο.


Θεραπεία

Η θεραπεία της μη βακτηριακής προστατίτιδας είναι δυσχερής. Στόχος είναι να ελεγχθούν τα συμπτώματα, μιας και η ίαση είναι δύσκολο να επιτευχθεί.



ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ:

Η διουρηθρική αφαίρεση του προστάτη ίσως χρειαστεί σε σπάνιες περιπτώσεις που δεν αποδώσει η φαρμακευτική αγωγή. Η χειρουργική αυτή τεχνική δεν συνίσταται σε νεαρούς άνδρες, μιας και μπορεί να οδηγήσει σε παλίνδρομη εκσπερμάτωση, κι αυτή με τη σειρά της σε στείρωση, ανικανότητα κι ακράτεια ούρων.

ΑΛΛΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ ΣΧΗΜΑΤΑ:

Ζεστά μπάνια μπορεί να ανακουφίσουν από το άλγος στο περίνεο ή την οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Μια σειρά άλλων θεραπευτικών σχημάτων, όπως το μασάζ του προστάτη, ο βελονισμός και οι ασκήσεις χαλάρωσης, έχουν δοκιμαστεί, χωρίς ωστόσο κανένα από αυτά δεν έχει αποδειχθεί ότι είναι άκρως ευεργετικό.


Πρόγνωση

Η θεραπευτική αγωγή έχει καλή έκβαση για πολλούς ασθενείς. Ωστόσο κάποιοι δεν ανακουφίζονται ακόμη και μετά από πολλές θεραπευτικές απόπειρες. Τα συμπτώματά τους επιστρέφουν μόλις λήξει η αγωγή τους, με αποτέλεσμα να παραμείνουν ανίατοι.


Επιπλοκές

Τα συμπτώματα της μη βακρτηριακής προστατίτιδας, που παραμένουν χωρίς αντιμετώπιση και θεραπεία, μπορούν να καταλήξουν σε γεννητικές και ουροποιητικές διαταραχές, επηρεάζοντας αρνητικά τον τρόπο ζωής και την ψυχική υγεία του ασθενούς.

Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό

Καλέστε τον οικογενειακό σας ιατρό αν εμφανίσετε συμπτώματα προστατίτιδας.



Δείτε εδώ σχετικά Βίντεο για τον προστάτη

Ορισμός

Ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής έχουμε όταν το μεγάλο αιμοφόρο αγγείο (αορτή) που μεταφέρει αίμα από την καρδιά στην κοιλιακή χώρα, τη λεκάνη και τα πόδια διογκώνεται αφύσικα και μοιάζει με φουσκωμένο μπαλόνι.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Ανεύρυσμα – αορτικό


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Το ακριβές αίτιο δεν είναι γνωστό αλλά παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο δημιουργίας ανευρύσματος της αορτής αποτελούν μεταξύ άλλων:

• Το κάπνισμα
• Η υψηλή αρτηριακή πίεση
• Η υψηλή χοληστερίνη
• Το ανδρικό φύλο
• Το εμφύσημα
• Γενετικοί παράγοντες (κληρονομικότητα)
• Η παχυσαρκία

Ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής μπορεί να παρουσιαστεί στον καθένα αλλά είναι πιο συχνό σε άνδρες πάνω από τα 60 που έχουν έναν ή περισσότερους παράγοντες κινδύνου. Όσο μεγαλύτερο το ανεύρυσμα, τόσο πιο πιθανό να διαρραγεί (σπάσει) και να ανοίξει.


Συμπτώματα

Τα ανευρύσματα αναπτύσσονται αργά κατά τη διάρκεια πολλών χρόνων και συχνά δεν δημιουργούν συμπτώματα. Αν ένα ανεύρυσμα διευρυνθεί γρήγορα, διαρραγεί (ραγέν ανεύρυσμα) ή δημιουργηθεί διαρροή αίματος στο τοίχωμα του αγγείου (αορτικός διαχωρισμός), τα συμπτώματα μπορεί να έχουν ταχεία εξέλιξη.

Τα συμπτώματα της ρήξης είναι:

• Πόνος στην κοιλιακή χώρα ή την πλάτη – οξύς, ξαφνικός, επίμονος ή διαρκής. Ο πόνος μπορεί να διαχέεται στη βουβωνική χώρα, τους γλουτούς ή τα πόδια.
• Ιδρωμένο (υγρό) δέρμα
• Ναυτία και εμετός
• Ταχυκαρδία
• Εικόνα σοκ

Ενδείξεις και εξετάσεις

Ο γιατρός σας θα εξετάσει την κοιλιά σας και συμπληρωματικά θα πάρει τον σφυγμό σας και την αίσθηση των ποδιών. Ο γιατρός μπορεί να διαγνώσει:

• Μαλακή μάζα στην κοιλιακή χώρα
• Σκληρή ή άκαμπτη κοιλιά
• Αίσθημα παλμών στην κοιλιακή χώρα

Μπορεί να έχετε ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής που δεν προκαλεί κανένα σύμπτωμα ή πρόβλημα. Ο γιατρός σας μπορεί να ανακαλύψει το πρόβλημα τυχαία από υπερηχογράφημα ή υπολογιστική τομογραφία (αξονική) της κοιλιάς.
Και οι δύο αυτές εξετάσεις μπορούν να πραγματοποιηθούν και όταν έχετε συμπτώματα.


Θεραπεία

Αν έχετε εσωτερική αιμορραγία από ανεύρυσμα αορτής, πρέπει να υποβληθείτε σε ανοικτή χειρουργική επέμβαση για αποκατάσταση του ανευρύσματος.

Αν το ανεύρυσμα είναι μικρό και δεν δίνει συμπτώματα:

• Εσείς και ο γιατρός σας πρέπει να αποφασίσετε αν ο κίνδυνος της χειρουργικής επέμβασης είναι μικρότερος από τον κίνδυνο αιμορραγίας αν δεν υποβληθείτε στην επέμβαση.
• Ο γιατρός σας μπορεί να σας συστήσει να ελέγχετε το μέγεθος του ανευρύσματος με ένα ετήσιο υπερηχογράφημα, για να παρακολουθείτε αν μεγαλώνει.

Η χειρουργική επέμβαση συνιστάται συνήθως σε ασθενείς με ανευρύσματα διαμέτρου μεγαλύτερης των 5,5 εκ., που μεγαλώνουν γρήγορα. Ο στόχος είναι να πραγματοποιηθεί η επέμβαση πριν υπάρξουν επιπλοκές ή εκδηλωθούν συμπτώματα.

Υπάρχουν δύο χειρουργικές προσεγγίσεις:

• Στην παραδοσιακή (ανοικτή) επέμβαση, γίνεται μια μεγάλη τομή στην κοιλιακή χώρα. Το ελαττωματικό αγγείο αντικαθίσταται από τεχνητό μόσχευμα, όπως είναι το Dacron.
• H άλλη προσέγγιση ονομάζεται ενδαγγειακή επικαλυμμένη ενδοπρόσθεση (stent graft). H επέμβαση αυτή δεν απαιτεί μεγάλη τομή στην κοιλιακή χώρα, γι’ αυτό κι έχει μικρότερη περίοδο ανάρρωσης. Η αποκατάσταση με ενδοπρόσθεση σπανίως πραγματοποιείται σε ανεύρυσμα που έχει ρωγμή ή αιμορραγεί.

Πρόγνωση

Η εξέλιξη είναι συνήθως καλή αν ένας έμπειρος χειρουργός αποκαταστήσει το ανεύρυσμα πριν διαρραγεί (σπάσει). Ωστόσο, ποσοστό μικρότερο από το 40% των ασθενών επιβιώνουν από τη ρήξη ανευρύσματος κοιλιακής αορτής.


Επιπλοκές

Η ρήξη ανευρύσματος κοιλιακής αορτής αποτελεί επείγον ιατρικό περιστατικό. Διαχωρισμός της αορτής επέρχεται όταν το εσώτατο στρώμα του τοιχώματος της αρτηρίας σχίζεται και δημιουργεί διαρροή αίματος στο τοίχωμα της αρτηρίας. Αυτό συνηθέστερα συμβαίνει στην αορτή στο ύψος του θώρακα.

Στις επιπλοκές περιλαμβάνονται:

• Αρτηριακή εμβολή (ισχαιμία)
• Έμφραγμα
• Υποβολαιμικό σοκ (καταπληξία)
• Νεφρική ανεπάρκεια
• Εγκεφαλικό επεισόδιο

Πότε να καλέσετε τον γιατρό σας

Απευθυνθείτε στα Επείγοντα Περιστατικά νοσοκομείου ή καλέστε το 166 αν νιώσετε πόνο στην κοιλιά ή στην πλάτη που δεν περνά ή είναι πολύ έντονος.


Πρόληψη

Για να μειώσετε τις πιθανότητες ανάπτυξης ανευρύσματος:

• Η υιοθέτηση φιλικής προς την καρδιά υγιεινής διατροφής, η διακοπή του καπνίσματος αν καπνίζετε και ο περιορισμός του στρες, μειώνουν τις πιθανότητες απόφραξης αρτηρίας σας στο μέλλον.
• Ο γιατρός σας μπορεί να σας συστήσει φάρμακα για τη μείωση της χοληστερίνης σας.
• Αν σας έχουν χορηγήσει φάρμακα για την πίεση ή τον διαβήτη, να τα παίρνετε σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού σας.

Στους άνδρες πάνω από τα 65 που υπήρξαν ή είναι καπνιστές συνιστάται προληπτικά ένα υπερηχογράφημα.

Ορισμός

Επιδιδυμίτιδα είναι το πρήξιμο (φλεγμονή) της επιδιδυμίδας, δηλαδή του σωλήνα που συνδέει τον όρχι με τον ορχικό πόρο.


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Η επιδιδυμίτιδα είναι συνηθέστερη στους νέους άντρες 19 – 35 χρόνων. Είναι από τις κυριότερες αιτίες εισαγωγής σε νοσοκομείο στον στρατό.

Η επιδιδυμίτιδα προκαλείται συνήθως με τη μετάδοση κάποιου μικροβίου από την ουρήθρα ή την ουροδόχο κύστη. Οι πιο κοινές μολύνσεις που προκαλούν την ασθένεια αυτή στα νέα άτομα ετεροφυλόφιλων είναι η βλεννόρροια και τα χλαμύδια. Στα παιδιά και τους ηλικιωμένους αντίστοιχα, η εντερίτιδα Ε. και άλλες τέτοιες μολύνσεις είναι τα πιο συνήθη. Το ίδιο ισχύει και για τους ομοφυλόφιλους άντρες.

Η φυματίωση μπορεί να εκδηλωθεί ως επιδιδυμίτιδα. Την ασθένεια μπορεί να την προκαλέσουν και άλλα μικρόβια (όπως το ουρεόπλασμα).

Η επιδιδυμίτιδα οφείλεται κάποιες φορές και στη χρήση ενός φαρμάκου, της αμιοδαρόνης, που χορηγείται για τις καρδιακές αρρυθμίες. Ο κίνδυνος εκδήλωσης επιδιδυμίτιδας αυξάνει και με τα ακόλουθα:

• Να μην υπάρχει περιτομή
• Πρόσφατη χειρουργική επέμβαση ή ιστορικό ανωμαλίας στην κατασκευή της ουρικής οδού
• Τακτική χρήση καθετήρα
• Σεξουαλική επαφή με περισσότερους από έναν συντρόφους χωρίς χρήση προφυλακτικού

Συμπτώματα

Η επιδιδυμίτιδα μπορεί να αρχίσει με χαμηλό πυρετό, ρίγη και αίσθημα βάρους στον όρχι. Ο όρχις γίνεται όλο και πιο ευαίσθητος στην πίεση.

Άλλα συμπτώματα είναι:

• Αίμα στο σπέρμα
• Εκκρίσεις από την ουρήθρα (την οπή στην άκρη του πέους)
• Δυσφορία χαμηλά στην κοιλιά ή στη λεκάνη
• Πυρετός
• Πόνος στη βουβωνική χώρα
• Όζος στον όρχι
• Πόνος κατά την εκσπερμάτωση
• Πόνος ή κάψιμο κατά την ούρηση
• Επώδυνο πρήξιμο του οσχέου (διόγκωση της επιδιδυμίδας)
• Ευαίσθητος, πρησμένος βουβώνας στην πλευρά που πάσχει
• Πόνος στον όρχι, που επιδεινώνεται κατά την κένωση

Ενδείξεις και εξετάσεις

Η φυσική εξέταση διαπιστώνει μια κόκκινη, ευαίσθητη, και μερικές φορές πρησμένη μάζα στην πάσχουσα πλευρά του οσχέου. Η ευαισθησία παρατηρείται σε μια μικρή περιοχή του όρχεως στο σημείο που συνδέεται με την επιδιδυμίδα.

Οι λεμφαδένες στη βουβωνική χώρα μπορεί να εμφανίζονται διογκωμένοι και να υπάρχουν εκκρίσεις από το πέος. Η πρωκτική εξέταση μπορεί να διαπιστώσει ότι ο προστάτης είναι διογκωμένος ή ευαίσθητος στην πίεση.

Εξετάσεις που μπορούν να γίνουν:

• Γενική εξέταση αίματος
• Υπερηχογράφημα Doppler
• Σπινθηρογράφημα όρχεων
• Ανάλυση και καλλιέργεια ούρων (μπορεί να χρειαστεί να δώσετε διαφορετικά δείγματα, αρχικής ροής, μέσης ροής και μετά από μασάζ του προστάτη)
• Εξέταση για χλαμύδια ή βλεννόρροια

Σημαντικό είναι να διαχωριστεί η ασθένεια αυτή από τη συστροφή του όρχεως. Η συστροφή του όρχεως αποτελεί επείγον ιατρικό περιστατικό και πρέπει να αντιμετωπίζεται με χειρουργική επέμβαση το ταχύτερο.

Θεραπεία

Ο γιατρό σας θα ορίσει τα φάρμακα για την αντιμετώπιση της μόλυνσης. Οι σεξουαλικά μεταδιδόμενες μολύνσεις απαιτούν συγκεκριμένα αντιβιοτικά. Τη θεραπεία πρέπει να την κάνουν και οι σεξουαλικοί σύντροφοί σας. Μπορεί να χρειαστείτε παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη φάρμακα.

Η αντιμετώπιση της επιδιδυμίτιδας που προκαλείται από την αμιοδαρόνη είναι η χορήγηση χαμηλότερης δόσης του φαρμάκου ή η αλλαγή του φαρμάκου.

Συνιστάται ανάπαυση στο κρεβάτι, ανασήκωμα και εφαρμογή παγοκύστης κάτω από το όσχεο. Είναι πολύ σημαντικό να επισκεφθείτε ξανά τον γιατρό σας, ο οποίος και θα διαπιστώσει αν έχει υποχωρήσει τελείως η μόλυνση.


Πρόγνωση

Η επιδιδυμίτιδα συνήθως βελτιώνεται με τη χορήγηση αντιβιοτικών, ενώ δεν παρατηρείται μείωση των σεξουαλικών ή αναπαραγωγικών δυνατοτήτων. Εντούτοις, είναι σύνηθες η ασθένεια να επανέρχεται.

Εάν δεν αντιμετωπιστεί θεραπευτικά, ή σε ορισμένες άλλες περιπτώσεις, η ασθένεια μπορεί να μετατραπεί σε χρόνια. Στις χρόνιες περιπτώσεις, δεν υπάρχει συνήθως διόγκωση, υπάρχει όμως πόνος.


Επιπλοκές

Στις επιπλοκές περιλαμβάνονται:

• Απόστημα στο όσχεο
• Χρόνια επιδιδυμίτιδα
• Δερματικό οσχεϊκό συρίγγιο
• Νέκρωση του ορχικού ιστού λόγω μη αιμάτωσης (ορχικό έμφραγμα)
• Στειρότητα

Ο οξύς πόνος στο όσχεο είναι επείγον ιατρικό περιστατικό. Πρέπει να εξεταστεί από γιατρό αμέσως.


Πότε να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας

Καλέστε τον γιατρό σας εάν αναπτύξετε συμπτώματα επιδιδυμίτιδας. Πηγαίνετε στα επείγοντα περιστατικά νοσοκομείου ή καλέστε το 166 εάν νιώσετε πόνο στους όρχεις ξαφνικά ή μετά από τραυματισμό.


Πρόληψη

Μπορείτε να αποτρέψετε τις επιπλοκές της επιδιδυμίτιδας αναζητώντας έγκαιρη διάγνωση και κάνοντας την κατάλληλη θεραπεία για τη μόλυνση που την προκάλεσε.

Ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει τη λήψη αντιβιοτικών πριν από μια χειρουργική επέμβαση που ενέχει κίνδυνο επιδιδυμίτιδας. Το ασφαλές σεξ (επαφή με έναν μόνο σύντροφο κάθε φορά και με χρήση προφυλακτικού) μπορεί να βοηθήσει στην αποτροπή της επιδιδυμίτιδας που προκαλείται από σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες.