Ορισμός

Το «Σύνδρομο Παγωμένου Ώμου» ή «Ψύξη ώμου»- είναι η παρουσία άλγους στην άρθρωση του ώμου και η βαθμιαία, προοδευτική απώλεια του εύρους κινήσεων προς κάθε κατεύθυνση, λόγω φλεγμονής.

Εναλλακτικοί ορισμοί

Συμφυτική θυλακίτιδα του ώμου.


Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Ο αρθρικός θύλακας της άρθρωσης του ώμου, έχει συνδέσμους που συγκρατούν ενωμένα τα οστά της άρθρωσης του ώμου. Όταν ο θύλακας φλεγμαίνει, τα οστά του ώμου αδυνατούν να εκτελέσουν κάποιες κινήσεις.

Τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει σαφή αιτία εμφάνιση της φλεγμονής. Ωστόσο, η φλεγμονή μπορεί να προκληθεί από:

• Εκφυλιστική νόσο της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης
• Σακχαρώδης διαβήτης
• Τραύμα της ωμικής ζώνης
• Χειρουργική επέμβαση στον ώμο
• Καρδιοχειρουργική επέμβαση
• Υπερθυρεοειδισμός

Συμπτώματα

Τα κύρια συμπτώματα είναι:

• Μειωμένες κινήσεις της άρθρωσης του ώμου
• Άλγος
• Δυσκαμψία

Η κατάσταση αυτή εκδηλώνεται με άλγος, χωρίς όμως να είναι γνωστή η αιτία πρόκλησης του συνδρόμου του «Παγωμένου ώμου». Ο πόνος αυτός εμποδίζει το βραχίονα (χέρι) να εκτελέσει διάφορες κινήσεις. Ως αποτέλεσμα, επέρχεται πλήρης περιορισμός κινήσεων, όπως για παράδειγμα η ανύψωση και συγχρόνως έσω στροφή του βραχίονα άνω της κεφαλής.


Σημεία και παρα-κλινικές εξετάσεις

Η διάγνωση του ιατρού σας, τίθεται με βάση τη φυσική εξέταση της άρθρωσης του ώμου σας και τυχόν συμπτώματα που εμφανίζετε.

Προκειμένου να αποκλείσει ο ιατρός σας την ύπαρξη άλλων παθολογικών καταστάσεων που ενδεχομένως να αντιμετωπίζετε, όπως την αρθρίτιδα, μπορεί να σας ζητηθεί να κάνετε μια ακτινογραφία της ωμικής σας ζώνης. Αν και η αξονική τομογραφία μπορεί να αποκαλύψει σημεία φλεγμονής, δεν υπάρχουν συγκεκριμένα κλινικά ευρήματα που θέτουν τη διάγνωση του «Παγωμένου ώμου».


Θεραπεία

Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φαρμακευτικά σκευάσματα (ΜΣΑΦ) κι στεροειδή σε ενέσιμη μορφή, χορηγούνται στον ασθενή προς αντιμετώπιση του πόνου. Η φυσικοθεραπεία σε συνδυασμό με τα στεροειδή ενέσιμης μορφής, μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά στην ανάκτηση μέρος των κινήσεων. Η βελτίωση ωστόσο δε θα επέλθει πριν από 6 – 9 μήνες. Η φυσικοθεραπεία οφείλετε να γίνεται σε καθημερινή βάση και να είναι έντονη.

Οποιοσδήποτε άλλος παράγοντας κινδύνου του Σύνδρομο του Παγωμένου ώμου θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με θεραπευτική αγωγή.

Η χειρουργική επέμβαση συστήνεται σε περίπτωση αναποτελεσματικότητας της θεραπευτικής αγωγής. Ο ιατρός σας θα απελευθερώσει τον ουλώδη ιστό, στρέφοντας τον ώμο σε μια πλήρη ακτίνα κινήσεων. Η διαδικασία αυτή διεξάγεται κατόπιν αναισθησίας.

Αρθροσκόπηση μπορεί να γίνει, προκειμένου να κόψει τους σφιχτούς συνδέσμους και να αφαιρέσει τον ουλώδη ιστό από τον ώμο. Για να είστε σε θέση να ακολουθήσετε φυσιοθεραπεία, πολλοί ιατροί συστήνουν την επανειλημμένη λήψη αναλγητικών / παυσίπονων.


Πρόγνωση

Εφόσον ακολουθήσετε αγωγή κι θεραπευτική αγωγή με ΜΣΑΦ, συνήθως αποκαθίστανται οι κινήσεις και οι λειτουργίες της ωμικής ζώνης μέσα σε διάστημα του ενός έτους. Ακόμη κι αν δε λάβετε αγωγή, η πάθησή σας θα βελτιωθεί, πάρα ταύτα, μέσα σε διάστημα 18 – 24 μήνες.

Αν αποκατασταθούν οι κινήσεις της ωμικής ζώνης κατόπιν χειρουργείου, οφείλεται να συνεχίσετε τη φυσιοθεραπεία, προς αποφυγή υποτροπιασμού σας. Υπάρχει περίπτωση η θεραπεία να αποτύχει, αν δεν μπορείτε να ανεχτείτε τη φυσικοθεραπεία.


Επιπλοκές

• Παρά τη θεραπεία που ακολουθείτε, ο πόνος και η δυσκαμψία επιμένουν
• Μπορεί να προκληθεί κάταγμα του βραχίονα, αν κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης εφαρμοστούν οξείες κινήσεις.

Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Αν παρουσιάζετε άλγος στην ωμική ζώνη ή αν υποπτεύεστε ότι πάσχετε από το Σύνδρομο του Παγωμένου ώμου, επικοινωνήστε με τον ιατρό σας για τις κατάλληλες συστάσεις και θεραπεία.


Πρόληψη

Το καλύτερο μέτρο πρόληψης της πάθησης, είναι η επικοινωνία με τον ιατρό σας, σε περίπτωση που εμφανιστεί άλγος στην ωμική ζώνη και το οποίο περιορίζει το εύρος των κινήσεων της άρθρωσης του ώμου για μεγάλο χρονικό διάστημα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η έγκαιρη θεραπεία, βοηθά στην αποφυγή της δυσκαμψίας.

Άτομα που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη διατρέχουν λιγότερες πιθανότητες να νοσήσουν από αυτό το σύνδρομο αν διατηρήσουν τη γλυκόζη του ορού τους σε ικανοποιητικά επίπεδα.