Ορισμός

Τα χλαμύδια είναι μία νόσος που προκαλείται από το βακτήριο Chlamydia trachomatis. Η κύρια οδός μετάδοσης είναι η σεξουαλική επαφή.


Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Η λοίμωξη από χλαμύδια είναι απο τα πιο συχνά σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νοσήματα. Άτομα με έντονη σεξουαλική ζωή, καθώς κι άτομα που έχουν πολλούς ερωτικούς συντρόφους, διατρέχουν υψηλό κίνδυνο προσβολής.


Συμπτώματα

Σχεδόν 1 στους 4 άνδρες με χλαμύδια, δε παρουσιάζει κανένα σύμπτωμα. Στους άνδρες, τα χλαμύδια προκαλούν συμπτώματα παρόμοια με της γονόρροιας.

Αυτά τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Αίσθημα καύσου κατά την ούρηση
• Απώλεια εκκρίσεων από το πέος ή κοπράνων από τον πρωκτό
• Ευαισθησία ή άλγος των όρχεων
• Άλγος ορθού ή απώλεια κοπράνων

Μονάχα το 30% των γυναικών που πάσχουν από χλαμύδια, παρουσιάζουν συμπτώματα.

Τα συμπτώματα που μπορεί να εμφανιστούν στις γυναίκες είναι:

• Αίσθημα καύσου κατά την ούρηση
• Πρόκληση πόνου κατά τη σεξουαλική επαφή
• Άλγος ορθού ή απώλεια κοπράνων
• Συμπτώματα της φλεγμονώδης νόσο της πυέλου (PID), της σαλπιγγίτιδας, φλεγμονής του ήπατος, παρόμοια με της ηπατίτιδας
• Απώλεια κολπικών εκκρίσεων

Σημεία και παρα-κλινικές εξετάσεις

Προκειμένου να τεθεί η διάγνωση της λοίμωξης από χλαμύδια, γίνεται λήψη υλικού των εκκρίσεων της ουρήθρας στους άνδρες ή του κόλπου στις γυναίκες. Εάν ένα άτομο έχει και πρωκτικές σεξουαλικές επαφές, ίσως χρειαστεί και λήψη υλικού από τις πρωκτικές εκκρίσεις. Το υλικό αποστέλλεται προς φθορίζουσα ή μονοκλινική ανίχνευση αντιγόνου, εξέταση DNA ή καλλιέργεια κυττάρων. Κάποιες από τις παραπάνω εξετάσεις μπορούν να διεξαχθούν κι από τα ούρα.


Θεραπεία

Η επικρατέστερη θεραπευτική αγωγή για τη χλαμύδια, περιλαμβάνει τη χρήση κατάλληλων αντιβιοτικών σκευασμάτων όπως: τετρακυλίνες, αζιθρομυκίνη ή ερυθρομυκίνη.

Είναι πολύ πιθανό η λοίμωξη από χλαμύδια να συνοδεύεται κι από γονόρροια ή σύφιλη, γι’ αυτό και θεωρείται σκόπιμο στην περίπτωση της διαπίστωσης μιας σεξουαλικά μεταδιδόμενης νόσου, να γίνεται έλεγχος και για άλλες σεξουαλικά μεταδιδόμενες λοιμώξεις. Επίσης πρέπει να εξετάζονται κι όλοι οι ερωτικοί σύντροφοι για χλαμύδια.

Οι ερωτικοί σύντροφοι οφείλουν κι αυτοί να λάβουν θεραπεία, διότι μπορεί να αποτελέσουν πηγή επαναμόλυσης και διάδοσης της νόσου. Δεν αναπτύσσεται καμία αξιοσημείωτη ανοσία μετά τη λοίμωξη, γι΄ αυτό κι ένα άτομο μπορεί επανελλημένα να προσβληθεί από τη λοίμωξη.

Με μια επανεκτίμηση, εντός 4 εβδομάδων, προσδιορίζεται η πλήρης ίαση της νόσου.


Πρόγνωση

Η έγκαιρη αντιβιοτική αγωγή έχει μεγάλη σημασία, τόσο για την επιτυχή αντιμετώπιση της λοίμωξης , όσο και για την πρόληψη ανάπτυξης μετέπειτα επιπλοκών. Δίχως θεραπεία, η λοίμωξη μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονώδης νόσος της πυέλου (PID), να αφήσει ουλές, καθώς και μόνιμη στειρότητα.


Επιπλοκές

Η λοίμωξη χωρίς θεραπεία, μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονώδη νόσο της πυέλου (PID), η οποία με τη σειρά της προκαλεί ουλές στις σάλπιγγες, με αποτέλεσμα τη στειρότητα. Η δημιουργία ουλών στις σάλπιγγες, αυξάνει επίσης την πιθανότητα έκτοπης εγκυμοσύνης (σαλπιγγική εγκυμοσύνη).

Μια γυναίκα δύναται να προσβληθεί από χλαμύδια κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, με πιθανό αποτέλεσμα, τον πρόωρο τοκετό και τη γέννα. Επί πρόσθετα, το νεογνό ίσως αναπτύξει χλαμυδιακή επιπεφυκίτιδα (λοίμωξη οφθαλμών) και πνευμονία από χλαμύδια.


Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό

Καλέστε τον ιατρό σας αν παρατηρήσετε συμπτώματα της χλαμύδια.

Καθ΄ ότι η λοίμωξη είναι συχνά ασυμπτωματική, τα ενεργά σεξουαλικά άτομα οφείλουν να εξετάζονται τακτικά για τυχόν ανίχνευση χλαμυδίων στον οργανισμό.


Πρόληψη

Οι ασφαλείς τεχνικές ερωτικής συνεύρεσης και η παντοτινή χρήση προφυλακτικού, αποτελούν σημαντικά προστατευτικά μέτρα για την αποφυγή λοίμωξης με χλαμύδια.

Ο ετήσιος έλεγχος για πιθανή λοίμωξη από χλαμύδια συνίσταται στις:

• Ενεργείς σεξουαλικά γυναίκες ηλικίας κάτω των 25 ετών
• Γυναίκες άνω των 25 με νέο ερωτικό σύντροφο ή πολλαπλούς ερωτικούς συντρόφους

Ορισμός

Ατροφική κολπίτις είναι η φλεγμονή του κόλπου, που οφείλεται στη λέπτυνση και συρρίκνωση των ιστών, καθώς και στη μείωση της εφύγρανσης των κολπικών τοιχωμάτων (λόγω απουσίας οιστρογόνων).


Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Η νόσος προκαλείται τυπικά από τη μείωση των οιστρογόνων. Τα επίπεδα των οιστρογόνων σημειώνουν μια φυσιολογική ελάττωση μετά την εμμηνόπαυση. Η διαταραχή αυτή ωστόσο, μπορεί να εμφανιστεί και σε νεότερες γυναίκες, οι οποίες έχουν υποβληθεί σε χειρουργική ωοθηκεκτομή. Σε αρκετές γυναίκες επίσης, αναπτύσσεται αυτή η κατάσταση αμέσως μετά τον τοκετό ή κατά τη διάρκεια του θηλασμού, μιας και τα επίπεδα των οιστρογόνων αυτές τις περιόδου, βρίσκονται στις χαμηλότερες τιμές τους.


Συμπτώματα

• Κάψιμο κατά την ούρηση
• Μικρού βαθμού κολπική αιμορραγία μετά από σεξουαλική επαφή
• Δυσπαρευνία (πόνος κατά την ερωτική επαφή)
• Λίγα κολπικά εκκρίματα
• Επώδυνος κόλπος - αίσθημα κνησμού ή καύσου

Σημεία και παρα-κλινικές εξετάσεις

Με την κολπική εξέταση διαπιστώνονται λεπτά κι ωχρά κολπικά τοιχώματα. Με την μικροσκοπική εξέταση νωπού παρασκευάσματος βιολογικών υγρών κολπικού εκκρίματος μπορεί να γίνει διαφοροδιάγνωση της αιτίας πρόκλησης της κατάστασης. Με ορμονικές τέλος εξετάσεις, μπορεί να προσδιοριστεί εάν βρίσκεστε σε εμμηνοπαυσιακή περίοδο.


Θεραπεία

Μπορεί να συστηθεί φαρμακευτική αντικατάσταση οιστρογόνων. Τα οιστρογόνα μπορούν να χορηγηθούν είτε ως αλοιφή - γέλη, δισκία ή δακτύλιος που εισάγεται εντός του κόλπου είτε ως διαδερμικό αυτοκόλλητο ή δισκίο λαμβανόμενο απο το στόμα.

Η οποιαδήποτε γυναίκα ωστόσο έχει προφανώς την ανάγκη να συζητήσει με τον ιατρό της για τα οφέλη και τους κινδύνους που ενέχει η φαρμακευτική αντικατάσταση των οιστρογόνων.

Τα υδατοδιαλυτά κολπικά λιπαντικά, μπορεί να ανακουφίσουν από τον πόνο κατά την ερωτική επαφή.


Πρόγνωση

Η σωστή αγωγή συνήθως προκαλεί ανακούφιση των συμπτωμάτων.


Επιπλοκές

Η ατροφική κολπίτιδα συχνά προδιαθέτει σε κολπικές λοιμώξεις από βακτηρίδια ή μύκητες.

Η πάθηση αυτή επίσης μπορεί να προκαλέσει έλκη ή πληγές / σχάσεις / εκδορές του κολπικού τοιχώματος.


Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό

Επικοινωνήστε με τον ιατρό σας και κλείστε ένα ραντεβού μαζί του σε περίπτωση που αντιμετωπίζεται ξηρότητα (λόγω έλλειψης οιστρογόνων, τα τοιχώματα του κόλπου εμφανίζουν ξηρότητα, γίνονται πιο λεπτά κι αιμορραγούν σχετικά εύκολα) ή άλγος του κόλπου, καύσο, κνησμό ή έχετε επίπονες σεξουαλικές επαφές, παρά τη βοηθητική χρήση κολπικού λιπαντικού (υδατοδιάλυμα).

Ορισμός

Η γονόρροια είναι μια συνήθης σεξουαλικά μεταδιδόμενη ασθένεια.


Εναλλακτικές ονομασίες

Βλενόρροια


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Η γονόρροια προκαλείται από ένα βακτηρίδιο, γνωστό με την ονομασία Neisseria gonorrhea. Oποιοσδήποτε είναι σεξουαλικά ενεργός μπορεί να κολλήσει γονόρροια. Η μόλυνση μπορεί να μεταδοθεί με την επαφή από το στόμα, τον κόλπο, το πέος ή τον πρωκτό.

Τα βακτηρίδια αναπτύσσονται στις ζεστές, υγρές περιοχές του σώματος, συμπεριλαμβανομένης της ουρήθρας. Στις γυναίκες, τα βακτηρίδια μπορεί να αναπτυχθούν στον αναπαραγωγικό αγωγό (που περιλαμβάνει τις σάλπιγγες, τη μήτρα και τον τράχηλο). Τα βακτηρίδια μπορεί να αναπτυχθούν ακόμα και στα μάτια.

Η γονόρροια είναι συνηθέστερη σε μεγάλες πόλεις, αστικές περιοχές με πληθυσμό χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και κατώτερης κοινωνικο-οικονομικής τάξης.

Είναι πιθανότερο να προσβληθείτε από την ασθένεια αν:

• Εχετε πολλαπλούς σεξουαλικούς συντρόφους
• Εχετε έναν σύντροφο με ιστορικό οποιουδήποτε αφροδίσιου νοσήματος
• Δεν χρησιμοποιείτε προφυλακτικό κατά την ερωτική πράξη
• Είστε άντρας που έχει σεξουαλική επαφή με άλλον άντρα
• Είστε ναρκομανής

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα της γονόρροιας συνήθως εμφανίζονται 2-5 ημέρες μετά την προσβολή από την ασθένεια, ωστόσο, στους άντρες μπορεί να καθυστερήσουν μέχρι και ένα μήνα να εκδηλωθούν. Μερικά άτομα δεν παρουσιάζουν καθόλου συμπτώματα. Μπορεί να αγνοούν παντελώς το γεγονός ότι έχουν προσβληθεί από την ασθένεια και επομένως να μην αναζητήσουν θεραπεία. Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο επιπλοκών και τις πιθανότητες μετάδοσης της ασθένειας σε άλλο άτομο.


Τα συμπτώματα στους άντρες περιλαμβάνουν:

• Πόνο και τσούξιμο κατά την ούρηση
• Αυξημένη τάση ή ανάγκη και ούρηση
• Πυώδεις εκκρίσεις από την ουρήθρα (λευκές, κίτρινες ή πράσινες)
• Ερεθισμός ή κοκκίνισμα στο άνοιγμα της ουρήθρας
• Ευαισθησία ή πρήξιμο στους όρχεις
• Πονόλαιμος (γονοκοκκική φαρυγγίτιδα)

Τα συμπτώματα στις γυναίκες μπορεί να είναι ήπια ή αόριστα και να εκληφθούν ως συμπτώματα άλλου είδους μόλυνσης. Περιλαμβάνουν:

• Κολπικές εκκρίσεις
• Κάψιμο και πόνο κατά την ούρηση
• Συχνουρία
• Πονόλαιμο
• Πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή
• Οξύ πόνο στο κάτω μέρος της κοιλιάς (αν η μόλυνση επεκταθεί στις σάλπιγγες και το στομάχι)
• Πυρετό (αν η μόλυνση επεκταθεί στις σάλπιγγες και το στομάχι)

Αν η μόλυνση επεκταθεί στην κυκλοφορία του αίματος, μπορεί να εκδηλωθούν πυρετός, εξάνθημα και συμπτώματα αρθρίτιδας.



Ενδείξεις και εξετάσεις

H γονόρροια μπορεί γρήγορα να αναγνωριστεί τοποθετώντας ένα δείγμα ιστού ή έκκρισης κάτω από το μικροσκόπιο. Αυτό ονομάζεται χρώση κατά gram. Aν και η μέθοδος αυτή είναι πολύ γρήγορη, δεν είναι η πλέον αξιόπιστη.

Οι χρώσεις κατά gram για τη διάγνωση της γονόρροιας περιλαμβάνουν:

• Κολπικό υγρό από τις γυναίκες
• Εκκρίσεις από την ουρήθρα για τους άντρες
• Αρθρικό υγρό

Οι καλλιέργειες (κύτταρα που αναπτύσσονται στο μικροβιολογικό εργαστήριο) παρέχουν απόλυτη βεβαιότητα για την ύπαρξη της ασθένειας. Γενικά, δείγμα για την καλλιέργεια λαμβάνεται από τον τράχηλο, τον κόλπο, την ουρήθρα, τον πρωκτό ή τον λάρυγγα. Οι καλλιέργειες παρέχουν μια πρώτη διάγνωση συχνά εντός 24 ωρών και μια οριστική εντός 72 ωρών.

Καλλιέργειες που χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση της γονόρροιας είναι:

• Ενδοτραχηλική καλλιέργεια για τις γυναίκες
• Καλλιέργεια εκκρίμματος ουρήθρας για τους άντρες
• Καλλιέργεια εκκρίμματος από τον λάρυγγα για άντρες και γυναίκες
• Πρωκτική καλλιέργεια για άντρες και γυναίκες
• Καλλιέργεια αίματος

Η εξέταση DNA είναι ιδιαίτερα χρήσιμη σαν δοκιμαστικό τεστ. Περιλαμβάνει την εξέταση αλυσιδωτής αντίδρασης ligase (LCR). Οι εξετάσεις DNA είναι γρηγορότερες από τις καλλιέργειες. Τέτοιες εξετάσεις γίνονται με δείγμα ούρων, που είναι πολύ ευκολότερο να ληφθεί από ότι τα δείγματα από τις περιοχές των γεννητικών οργάνων.


Θεραπεία

Υπάρχουν δύο στόχοι στη θεραπεία των αφροδίσιων νοσημάτων, ιδιαίτερα εκείνων που μεταδίδονται τόσο εύκολα όσο η γονόρροια. Ο πρώτος είναι να αντιμετωπιστεί η μόλυνση στον ασθενή. Ο δεύτερος είναι να εντοπιστούν και να εξεταστούν όλα τα άτομα με τα οποία ήρθε σε σεξουαλική επαφή ο ασθενής ώστε να προληφθεί περαιτέρω διάδοση της ασθένειας.

Ποτέ μην εφαρμόσετε δική σας θεραπεία πριν σας δει ο γιατρός σας. Εκείνος θα καθορίσει ποια είναι η κατάλληλη και πλέον σύγχρονη θεραπεία. Το Αμερικανικό Κέντρο για την Πρόληψη και τον Ελεγχο των Ασθενειών συνιστά τις ακόλουθες θεραπείες για την απλή γονόρροια:

• Μια δόση ceftriaxone 125 των mg ή μία δόση cefixime των 400 mg από το στόμα είναι η τρέχουσα συνιστώμενη θεραπεία αντιβίωσης.
• Μια δόση azithromycin των 2 g. για τα άτομα που έχουν οξεία αλλεργική αντίδραση στο ceftriaxone, το cefixime ή την πενικιλλίνη.

Παλιότερα χρησιμοποιούνταν η πενικιλλίνη αλλά δεν χρησιμοποιείται πια αφού δεν είναι πάντα αποτελεσματική στη θεραπεία της γονόρροιας. Το Αμερικανικό Κέντρο για την Πρόληψη και τον Έλεγχο των Ασθενειών επίσης συνιστά να αποφεύγεται μια ομάδα αντιβιοτικών που ονομάζονται fluoroquinolones (ciprofloxaxin, ofloxacin ή levofloxacin).

Τα άτομα που έχουν προσβληθεί από γονόρροια συχνά πάσχουν κι από χλαμυδίαση. Εάν δεν έχει γίνει καλλιέργεια για χλαμύδια ώστε να αποκλειστεί η πιθανότητα παράλληλης ύπαρξής τους, θα πρέπει επίσης να χορηγηθεί μια δόση azithromycin (1 g. από το στόμα) ή doxycycline των 100 των mg. δύο φορές την ημέρα από το στόμα για 7 ημέρες.

Μια επαναληπτική εξέταση 7 ημέρες μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας είναι σημαντική αν εξακολουθεί ο πόνος στις αρθρώσεις, το εξάνθημα ή ο έντονος πόνος στη λεκάνη ή την κοιλιά. Χρειάζονται εξετάσεις για να διαπιστωθεί αν η μόλυνση έχει υποχωρήσει.

Όλα τα άτομα με τα οποία είχε σεξουαλική επαφή ο ασθενής με τη γονόρροια θα πρέπει να εντοπισθούν και να υποβληθούν σε εξετάσεις, ώστε να μην εξαπλωθεί περαιτέρω η ασθένεια. Σε ορισμένα μέρη, μπορείτε να πάρετε συμβουλές, πληροφορίες και φάρμακα για τον σεξουαλικό σας σύντροφο και εσάς. Σε άλλα μέρη, οι υπηρεσίες υγείας θα έρθουν σε επαφή με τον σύντροφό σας.


Πρόγνωση

Η άμεση αντιμετώπιση της γονόρροιας βοηθά στην πρόληψη της όποιας μόνιμης βλάβης ή στειρότητας. Όταν η θεραπεία καθυστερήσει υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος επιπλοκών και στειρότητας.

Περίπου οι μισές γυναίκες με γονόρροια προσβάλλονται ταυτόχρονα και από χλαμύδια, ένα άλλο πολύ κοινό αφροδίσιο νόσημα που μπορεί να οδηγήσει σε στειρότητα. Η μόλυνση από χλαμύδια αντιμετωπίζεται παράλληλα με τη γονόρροια.

Αν έχετε προσβληθεί από γονόρροια, θα πρέπει να ζητήσετε να εξεταστείτε και για άλλα αφροδίσια νοσήματα, όπως τα χλαμύδια, η σύφιλη και το AIDS. Θα πρέπει επίσης να κάνετε το εμβόλιο για την ηπατίτιδα Β.



Επιπλοκές

Στις γυναίκες οι επιπλοκές μπορεί να είναι:

• Σαλπιγγίτιδα, που μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα σύλληψης ή εξωμήτριο κύηση
• Φλεγμονώδη πάθηση της πυέλου
• Στειρότητα
• Επώδυνη συνουσία (δυσπαρεύνια)
• Οι έγκυες γυναίκες μπορεί να μεταδώσουν την ασθένεια στο έμβρυο ενώ βρίσκεται στη μήτρα ή κατά τη διάρκεια του τοκετού

Στους άντρες οι επιπλοκές μπορεί να είναι:

• Τραυματισμός ή στένωση της ουρήθρας
• Συγκέντρωση πύου στην ουρήθρα
• Προβλήματα στην ούρηση
• Μόλυνση της ουρήθρας
• Νεφρική ανεπάρκεια

Επιπλοκές που μπορεί να παρουσιαστούν σε άντρες και γυναίκες είναι:

• Διάσπαρτη μόλυνση, που μπορεί να είναι πολύ σοβαρή
• Χρόνιο πόνο στις αρθρώσεις αν η μόλυνση αφεθεί χωρίς θεραπεία
• Μόλυνση της καρδιακής βαλβίδας
• Μηνιγγίτιδα

Πότε να απευθυνθείτε στον γιατρό σας

Αν παρουσιάζετε συμπτώματα που παραπέμπουν σε γονόρροια πρέπει αμέσως να επισκεφθείτε τον γιατρό σας.


Πρόληψη
Αποχή από τη σεξουαλική πράξη είναι ο μόνος απόλυτα ασφαλής τρόπος να αποφύγετε τη γονόρροια. Η μονογαμική σχέση με έναν σύντροφο που δεν έχει νοσήσει από αφροδίσιο νόσημα μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο. Μονογαμία σημαίνει ότι εσείς και ο σύντροφός σας δεν έρχεστε σε σεξουαλική επαφή με άλλα άτομα.

Μπορείτε επίσης να μειώσετε κατά πολύ τον κίνδυνο να κολλήσετε κάποιο αφροδίσιο νόσημα χρησιμοποιώντας προφυλακτικό κάθε φορά που κάνετε σεξ. Προφυλακτικά διατίθενται για άντρες και για γυναίκες αλλά συνήθως χρησιμοποιούνται από τους άντρες. Το προφυλακτικό πρέπει να χρησιμοποιείται με τον σωστό τρόπο κάθε φορά.

Για να μην εξαπλωθεί περαιτέρω η ασθένεια, η χορήγηση θεραπευτικής αγωγής σε όλους τους σεξουαλικούς συντρόφους είναι κρίσιμη.

Ουρολοίμωξη (λοίμωξη των ουροφόρων οδών) στους ενήλικες


Ορισμός

Η ουρολοίμωξη αποτελεί λοίμωξη που μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε τμήμα των ουροφόρων οδών. Οι φλεγμονές, λοιμώδους αιτιολογίας, των ουροφόρων οδών έχουν διαφορετικές ονομασίες ανάλογα με την εντόπισή τους.

• Ουροδόχος κύστη -- η φλεγμονή λόγω λοίμωξης που εντοπίζεται στην ουροδόχο κύστη ονομάζεται κυστίτιδα.
• Νεφροί -- η φλεγμονή λόγω λοίμωξης ενός ή αμφότερων των νεφρών ονομάζεται πυελονεφρίτιδα.
• Ουρητήρες – οι σωλήνες που μεταφέρουν τα ούρα από τους νεφρούς στην ουροδόχο κύστη σπάνια αποτελούν σημείο εντόπισης λοιμώξεων.
• Ουρήθρα – η φλεγμονή λόγω λοίμωξης που εντοπίζεται στην ουρήθρα, τον σωλήνα μέσω του οποίου εξέρχονται τα ούρα από την ουροδόχο κύστη στο εξωτερικό περιβάλλον, ονομάζεται ουρηθρίτιδα.

Βλέπε επίσης : Ουρολοίμωξη στα παιδιά

Εναλλακτικές ονομασίες

Λοίμωξη της ουροδόχου κύστης στους ενήλικες, μικροβιακή κυστίτιδα, πυελονεφρίτιδα, λοιμώξεις του ουροποιητικού στους ενήλικες.


Αίτια, επίπτωση, και παράγοντες κινδύνου

Οι ουρολοιμώξεις προκαλούνται από μικρόβια, συνήθως βακτήρια, που εισέρχονται στην ουρήθρα και κατόπιν μεταφέρονται στην ουροδόχο κύστη. Με αυτόν τον τρόπο αναπτύσσεται λοίμωξη στην ίδια την κύστη, η οποία μπορεί να επεκταθεί στους νεφρούς.

Στις περισσότερες περιπτώσεις το σώμα μπορεί να αντιμετωπίσει αυτά τα βακτήρια. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες συνθήκες που αυξάνουν τον κίνδυνο ανάπτυξης ουρολοιμώξεων.

Οι γυναίκες τείνουν να προσβάλλονται συχνότερα από ουρολοιμώξεις καθότι η ουρήθρα τους είναι βραχύτερη και εγγύτερα στον πρωκτό, σε σχέση με τους άνδρες. Για τον λόγο αυτό οι γυναίκες είναι πιθανότερο να προσβληθούν από ουρολοίμωξη συνεπεία της σεξουαλικής τους δραστηριότητας ή όταν χρησιμοποιούν διάφραγμα ως μέθοδο αντισύλληψης. Η εμμηνόπαυση, επίσης, αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης ουρολοιμώξεων.

Οι ακόλουθες καταστάσεις, επίσης, αυξάνουν τον κίνδυνο ανάπτυξης ουρολοιμώξεων:

• σακχαρώδης διαβήτης
• προχωρημένη ηλικία ( ιδιαίτερα σε άτομα υπο νοσηλεία)
• προβληματική κένωση της ουροδόχου κύστης (επίσχεση ούρων) λόγω νευρολογικών διαταραχών
• τοποθέτηση ουροκαθετήρα
• ακράτεια κοπράνων
• υπερπλασία του προστάτη, στένωση της ουρήθρας, ή οποιαδήποτε αιτία που εμποδίζει τη ροή των ούρων
• νεφρολιθίαση (λίθοι στους νεφρούς)
• ακινητοποίηση για μακρά χρονική περίοδο ( για παράδειγμα, κατά την ανάρρωση από κάταγμα του ισχίου)
• εγκυμοσύνη

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα σε λοίμωξη της ουροδόχου κύστης περιλαμβάνουν:

• θολά ή αιματηρά ούρα, τα οποία μπορεί να είναι δύσοσμα
• χαμηλό πυρετό (δεν είναι σταθερό εύρημα)
• πόνο ή αίσθημα καύσου κατά την ούρηση
• πίεση ή αίσθημα βάρους στην κάτω κοιλία (συνήθως υπερηβικά) ή στην οσφυϊκή χώρα
• συχνή έπειξη για ούρηση, ακόμη και μετά την κένωση της ουροδόχου κύστης

Στην περίπτωση που η λοίμωξη επεκταθεί στους νεφρούς, η συμπτωματολογία περιλαμβάνει:

• ρίγη και νυχτερινούς ιδρώτες
• αίσθημα κόπωσης και κακουχίας
• πυρετό μεγαλύτερο από 38.3 βαθμούς κελσίου
• πόνο στην πλάγια κοιλιακή χώρα, την οσφύ, ή τη βουβωνική χώρα
• θερμό, ή εξέρυθρο δέρμα
• ψυχικές μεταβολές ή συγχυτικά φαινόμενα (στις μεγάλες ηλικίες αυτά μπορεί να είναι τα μοναδικά συμπτώματα επί ουρολοίμωξης)
• ναυτία και εμέτους
• σοβαρό κοιλιακό πόνο (σε ορισμένες περιπτώσεις)

Σημεία και διαγνωστικός έλεγχος

Συνήθως συλλέγεται δείγμα ούρων για την παραγματοποίηση των ακόλουθων δοκιμασιών:

• Γενική εξέταση ούρων, διενεργείται για την αναζήτηση λευκοκυττάρων, ερυθροκυττάρων, βακτηρίων, καθώς και για τον έλεγχο συγκεκριμένων χημικών ουσιών στα ούρα. Στις πλείστες των περιπτώσεων, ο ιατρός μπορεί να διαγνώσει την ύπαρξη ουρολοίμωξης με βάση την κλινική εικόνα και τα αποτελέσματα της γενική εξέτασης ούρων.
• Καλλιέργεια ούρων μέσου ρεύματος πραγματοποιείται για την ταυτοποίηση του παθογόνου βακτηρίου. Με αυτόν τον τρόπο θα επιλεγεί η κατάλληλη αντιβιοτική αγωγή.

Γενική εξέταση αίματος και καλλιέργεια αίματος ενδέχεται να πραγματοποιηθούν.

Οι ακόλουθες διαγνωστικές δοκιμασίες συνεισφέρουν στη διερεύνηση παθήσεων του ουροποιητικού συστήματος. Οι παθήσεις αυτές μπορούν να επιφέρουν την ανάπτυξη ουρολοιμώξεων ή να δυσχεραίνουν τη θεραπευτική τους αντιμετώπιση.

• υπολογιστική τομογραφία κοιλίας
• ενδοφλέβια πυελογραφία
• σπινθηρογράφημα νεφρών
• υπερηχογράφημα νεφρών
• διουρητική κυστεοουρηθρογραφία

Θεραπευτική αντιμετώπιση

Ο ιατρός καλείται πρωταρχικά να προσδιορίσει τη βαρύτητα της λοίμωξης στην ουροδόχο κύστη ή τους νεφρούς.


Ήπιες λοιμώξεις της ουροδόχου κύστης και των νεφρών

Συνήθως συστήνεται η χορήγηση αντιβιοτικής αγωγής από το στόμα προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος επέκτασης της λοίμωξης στους νεφρούς.

• η απλή λοίμωξη της ουροδόχου κύστης αντιμετωπίζεται με χορήγηση αντιβίωσης επί 3 ημέρες για τις γυναίκες ή 7-14 ημέρες για τους άνδρες. Σε περίπτωση επιπλεγμένης λοίμωξης της κύστης, όπως επί κύησης ή σε σακχαρώδη διαβήτη, καθώς και επί ήπιας λοίμωξης των νεφρών, χορηγούνται αντιβιοτικά,συνήθως, για 7-14 ημέρες.
• είναι μείζονος σημασίας να ολοκληρώσετε την αντιβιοτική αγωγή, ακόμη και αν διαπιστώσετε ταχεία αποδρομή των συμπτωμάτων. Ασθενείς που διακόπτουν την αγωγή πριν την ολοκλήρωσή της ενδέχεται να αναπτύξουν λοιμώξεις δυσχερέστερες στην αντιμετώπιση.

Στα χορηγούμενα αντιβιοτικά περιλαμβάνονται η τριμεθοπρίμη-σουλφομεθοξαζόλη, η αμοξυκιλλίνη, η δοξυκυκλίνη, συνδυασμός αμοξυκιλλίνης και κλαβουλανικού οξέος, και οι φθοριοκινολόνες.

Ο ιατρός θα διερευνήσει το ενδεχόμενο κύησης.

Επιπρόσθετα, μπορεί να συστήσει τη χορήγηση φαρμάκων για την ανακούφιση του ασθενούς από τον πόνο και τη βασανιστική έπειξη για ούρηση. Η φαιναζοπυριδίνη είναι το πλέον σύνηθες φάρμακο που χρησιμοποιείται για αυτόν τον σκοπό.

Όλοι οι πάσχοντες από ουρολοίμωξη πρέπει να πίνουν άφθονη ποσότητα νερού.

Ορισμένες γυναίκες αναπτύσσουν επαναλαμβανόμενες ή υποτροπιάζουσες λοιμώξεις της ουροδόχου κύστης. Η θεραπευτική αντιμετώπισή τους ενδέχεται να περιλαμβάνει τα ακόλουθα:

• Η λήψη μιας δόσης αντιβιοτικού μετά τη σεξουαλική επαφή ενδέχεται να αποτρέψει την ανάπτυξη λοίμωξης που σχετίζεται με τη σεξουαλική δραστηριότητα.
• Η λήψη τριήμερης αντιβιοτικής αγωγής στο σπίτι, για ουρολοιμώξεις των οποίων η διάγνωση βασίζεται στα κλινικά συμπτώματα, ενδέχεται να καταστεί βοηθητική σε ορισμένες περιπτώσεις.
• Ορισμένες γυναίκες ενδέχεται να λάβουν μόνο μια ημερήσια δόση αντιβιοτικού προκειμένου να αποτρέψουν τη λοίμωξη.

Σοβαρές λοιμώξεις των νεφρών

Αν η λοίμωξη είναι σοβαρή και ο ασθενής αδυνατεί να λάβει φαρμακευτική αγωγή από το στόμα ή να καταναλώσει επαρκείς ποσότητες υγρών, τότε απαιτείται εισαγωγή σε νοσοκομειακό περιβάλλον. Εισαγωγή στο νοσοκομείο μπορεί, επίσης, να παραγματοποιηθεί στην περίπτωση που ο ασθενής:

• είναι προχωρημένης ηλικίας
• έχει νεφρικούς λίθους ή ανατομικές ανωμαλίες στις ουροφόρες οδούς
• έχει υποβληθεί πρόσφατα σε χειρουργική επέμβαση επί του ουροποιητικού συστήματος
• νοσεί από καρκίνο, σακχαρώδη διαβήτη, πολλαπλή σκλήρυνση, τραυματισμό της σπονδυλικής στήλης, ή άλλο ιατρικό νόσημα
• κυοφορεί και εκδηλώνει πυρετό

Κατά τη νοσηλεία θα χορηγηθούν υγρά και αντιβιοτική αγωγή ενδοφλεβίως.

Σε ορισμένους ασθενείς η ουρολοίμωξη υποτροπιάζει ή δεν ανταποκρίνεται στη θεραπευτική αγωγή, οπότε αποκτά χρονιότητα. Αν πάσχετε από χρόνια λοίμωξη του ουροποιητικού ενδέχεται να απαιτηθεί η χορήγηση αντιβιοτικής αγωγής για μακρό χρονικό διάστημα (από 6 μήνες ως 2 έτη).

Στην περίπτωση που η ανάπτυξη της λοίμωξης ευνοείται από την ύπαρξη κάποιου ανατομικού προβλήματος στις ουροφόρες οδούς, η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει χειρουργική παρέμβαση.


Πρόγνωση

Οι ουρολοιμώξεις συνήθως ανταποκρίνονται στη θεραπευτική αντιμετώπιση. Τα συμπτώματα από την ουροδόχο κύστη αποδράμουν εντός 24-48 ωρών μετά την έναρξη της θεραπείας. Στην περίπτωση που η λοίμωξη εντοπίζεται σε κάποιον από τους νεφρούς, μπορεί να χρειασθεί 1 εβδομάδα ή περισσότερο για την αποδρομή τους.


Επιπλοκές

• σηψαιμία- ο κίνδυνος είναι υψηλότερος στους νεαρούς ενήλικες, στα άτομα προχωρημένης ηλικίας, και στους ανοσοκατεσταλμένους (για παράδειγμα σε πάσχοντες από HIV λοίμωξη, ή σε καρκινοπαθείς υπό χημειοθεραπεία)
• καταστροφή και ουλοποίηση του νεφρικού παρεγχύματος
• λοίμωξη του νεφρού

Πότε να επικοινωνήσετε με τον ιατρό σας

Αποταθείτε στον ιατρό σας αν εμφανίσετε οποιοδήποτε σύμπτωμα που υποδηλώνει την ύπαρξη ουρολοίμωξης. Αναζητήστε άμεσα ιατρική γνωμάτευση αν εκδηλώσετε κάποιο από τα ακόλουθα:

• πόνο στην περιοχή της οσφύος ή την πλάγια κοιλιακή χώρα
• ρίγη
• πυρετό
• εμέτους

Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να αποτελούν ένδειξη ότι η λοίμωξη εντοπίζεται στους νεφρούς.

Επικοινωνήστε με τον ιατρό σας αν έχετε ήδη διαγνωσθεί με ουρολοίμωξη και εμφανίσετε υποτροπή της νόσου, μετά τη θεραπεία με αντιβιοτικά.



Πρόληψη

Αλλαγές στον τρόπο ζωής ενδέχεται να συνδράμουν στην πρόληψη ανάπτυξης ουρολοιμώξεων.

Μετά την εμμηνόπαυση, μπορούν να χρησιμοποιηθούν κολπικές κρέμες οιστρογόνων. Αυτές μειώνουν την πιθανότητα ανάπτυξης λοίμωξης.


Ατομική υγιεινή

• διατηρείτε καθαρή την περιοχή των γεννητικών οργάνων
• να ουρείτε πριν και μετά τη σεξουαλική επαφή

Ένδυση

• να αποφεύγετε τη χρήση στενών εσωρούχων
• να αλλάζετε τα εσώρουχά σας τουλάχιστον μια φορά την ημέρα

Διαιτολογικές συνήθειες

• να καταναλώνετε άφθονη πασότητα υγρών
• να πίνετε χυμό φίγγι ή να λαμβάνετε δισκία φίγγι, ΟΧΙ όμως στην περίπτωση που έχετε θετικό ατομικό ή οικογενειακό ιστορικό νεφρολιθίασης
• αποφεύγετε να καταναλώνετε μεγάλες ποσότητες υγρών που δρουν ερεθιστικά στο επιθήλιο της ουροδόχου κύστης, όπως το αλκοόλ και η καφεΐνη.

Ορισμός

Η λοίμωξη της ουροδόχου οδού (Λ.Ο.Ο.) πρόκειται για βακτηριακή λοίμωξη του ουροδόχου συστήματος. Το άρθρο αυτό αναφέρεται στη λοίμωξη της ουροδόχου οδού στα παιδιά.

Το ουροδόχο σύστημα περιλαμβάνει:

• Την ουροδόχο κύστη
• Τους νεφρούς
• Τους ουρητήρες – τους σωλήνες που μεταφέρουν ούρα από τον κάθε νεφρό στην ουροδόχο κύστη
• Την ουρήθρα – το σωλήνα που παροχετεύει εκτός της ουροδόχου κύστεως, τα ούρα

Βλ επίσης: Ουρολοίμωξη στους ενήλικες


Εναλλακτικοί ορισμοί

Λ.Ο.Ο. – παιδιά, Κυστίτιδα – παιδιά, Λοίμωξη ουροδόχου κύστεως – παιδιά, Νεφρική λοίμωξη - παιδιά, Πυελονεφρίτις - παιδιά


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Λοίμωξη της ουροδόχου οδού έχουμε όταν τα βακτηρίδια βρίσκουν τρόπο εισαγωγής εντός της ουροδόχου κύστεως ή των νεφρών. Τέτοιου είδους βακτηρίδια εντοπίζονται συνήθως στη δερματική περιοχή γύρω από τον πρωκτό ή σε κάποιες περιπτώσεις, γύρω από τον κόλπο.

Υπό φυσιολογικές συνθήκες, η ουροδόχο κύστη είναι στείρα μικρόβιων. Ωστόσο, διάφορα γεγονότα καθιστούν ευκολότερη την εισαγωγή των βακτηριδίων ή την εγκατάστασή τους εντός της ουροδόχου οδού. Αυτά περιλαμβάνουν:

• Μια διαταραχή στην ουροδόχο οδό, που ονομάζεται ουρητηροκυστική παλινδρόμηση, η οποία εμφανίζεται συνήθως κατά τον τοκετό. Η κατάσταση αυτή επιτρέπει στα ούρα να παλινδρομήσουν πίσω κι εντός των ουρητήρων και των νεφρών.
• Διαταραχές στον εγκέφαλο ή το νευρικό σύστημα (όπως η μυελομηνιγκοκήλη, τραυματισμός νωτιαίου μυελού, υδροκεφαλία) που δυσχεραίνουν την πλήρη εκκένωση της ουροδόχου κύστεως
• Αφρόλουτρα ή ένδυση με πολύ στενά ρούχα (κορίτσια)
• Αλλαγές ή γενετικές ανωμαλίες στη δομή της ουροδόχου οδού
• Μη συχνή ούρηση κατά τη διάρκεια της ημέρας
• Σκούπισμα από πίσω (κοντά στον πρωκτό) προς τα εμπρός, μετά τη χρήση τουαλέτας. Όσον αφορά το γυναικείο φύλο, το τελευταίο μπορεί να επιφέρει βακτήρια στη δίοδο εξόδου των ούρων.

Η Λ.Ο.Ο. συνιστά μια αρκετά συχνή πάθηση του γυναικείου φύλου, κυρίως στην ηλικία των 3 ετών περίπου, όταν πρωτομαθαίνουν να χρησιμοποιούν μόνες την τουαλέτα. Τα αγόρια που δεν έχουν υποστεί περιτομή, διαθέτουν ελαφρώς υψηλότερες πιθανότητες ανάπτυξης Λ.Ο.Ο. έως την ηλικία του ενός έτους.


Συμπτώματα

Τα κλινικά συμπτώματα των νεαρών παιδιών που πάσχουν από Λ.Ο.Ο. μπορεί να περιορίζονται σε πυρετό, μειωμένη / πτωχή όρεξη, έμετο ή και πλήρη ασυμπτωματολογία.

Οι περισσότερες περιπτώσεις λοίμωξης της ουροδόχου οδού στα παιδιά, αφορά μονάχα την ουροδόχο κύστη. Αν η λοίμωξη επεκταθεί και στους νεφρούς, τότε αναφερόμαστε στην πυελονεφρίτιδα και ενδέχεται η κατάσταση να είναι σοβαρότερη.

Τα συμπτώματα της λοίμωξης της ουροδόχου κύστεως περιλαμβάνουν:

• Πρόσμιξη αίματος στα ούρα
• Νεφελώδης ούρα
• Έντονη οσμή ούρων
• Συχνή ή επείγουσα επιθυμία ούρησης
• Γενική κακουχία
• Άλγος ή αίσθημα καύσου κατά την ούρηση
• Πίεση ή άλγος στη χαμηλή πυελική ζώνη ή στην κατώτερη οσφυϊκή μοίρα
• Προβλήματα (ακράτειας) ούρων στα παιδιά, κατόπιν εκμάθησής τους αυτόνομης χρήσης τουαλέτας

Αν η λοίμωξη επεκταθεί στους νεφρούς, τα κλινικά συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Ρίγη με σπασμούς
• Πυρετό
• Ερυθρηματώδες, θερμό δέρμα
• Ναυτία
• Λαγώνιο άλγος ή άλγος στη ράχη
• Έντονο άλγος στην ομφαλική χώρα
• Έμετο

Σημεία κι εξετάσεις

Προκειμένου να διαγνωστεί η Λ.Ο.Ο. στα παιδιά, απαιτείται δείγμα ούρων. Το δείγμα εξετάζεται στο μικροσκόπιο κι αποστέλλεται για καλλιέργεια.

Στα παιδιά που δε χρησιμοποιούν μόνα τους την τουαλέτα, η λήψη ούρων μπορεί να είναι δυσχερής. Η εξέταση δεν μπορεί να διεξαχθεί χρησιμοποιώντας υγρή πάνα. Πιθανοί τρόποι συλλογής δείγματος ούρων στα παιδιά, περιλαμβάνουν:

• σακούλα συλλογής ούρων – μια ειδική πλαστική σακούλα τοποθετείται επί του πέους (αγόρια) ή της κολπικής περιοχής (κορίτσια), ώστε να συλλεχθούν ούρα. Ωστόσο, αυτός ο τρόπος, δεν είναι ο καταλληλότερος καθ’ ότι το δείγμα μπορεί να επιμολυνθεί
• υπό καθετηριασμό λήψη δείγματος καλλιέργειας ούρων – ένας πλαστικός σωλήνας (καθετήρας) τοποθετείται μέσω της άκρης του πέους, στα αγόρια ή κατευθείαν εντός της ουρήθρας στα κορίτσια, συλλέγοντας ούρα απευθείας από την ουροδόχο κύστη
• υπερηβική συλλογή ούρων – μια βελόνα τοποθετείται μέσω του δέρματος της κάτω κοιλιακής χώρας και των μυών, εντός της ουρήθρας και χρησιμοποιείται για την αναρρόφηση ούρων

Αν το παιδί σας παρουσιάζει για πρώτη φορά Λ.Ο.Ο., μπορεί να διεξαχθεί μια ειδική απεικονιστική εξέταση για τον καθορισμό της αιτίας πρόκλησης της λοίμωξης ή να διερευνηθεί αν έχουν υποστεί βλάβη τα νεφρά. Οι εξετάσεις μπορεί να περιλαμβάνουν:

• υπέρηχο νεφρών
• λήψη ακτινογραφίας κατά τη διάρκεια ούρησης του παιδιού (κυστεουρηγραφία εκκένωσης)

Οι εξετάσεις αυτές διεξάγονται ενώ το παιδί έχει προσβληθεί από τη λοίμωξη, αν και στην πλειοψηφία, διεξάγονται αρκετούς μήνες αργότερα.

Ο θεράπων ιατρός θα λάβει υπ’ όψιν διάφορους παράγοντες προτού αποφασίσει αν και πότε το παιδί-ασθενής χρήζει ειδικής εξέτασης. Οι παράγοντες αυτοί περιλαμβάνουν:

• αν το παιδί είναι μικρότερο της ηλικίας των 6 μηνών
• αν το παιδί είχε ιστορικό λοιμώξεων
• τη σοβαρότητα της λοίμωξης
• αν το παιδί πάσχει από άλλη παθολογική κατάσταση
• αν το παιδί παρουσιάζει διαταραχές στο νωτιαίο μυελό ή ανωμαλίες στην ουροδόχο κύστη
• αν το παιδί έχει ανταποκριθεί ταχεία στην αντιβιοτική αγωγή

Θεραπεία

Η Λ.Ο.Ο. στα παιδιά χρήζει άμεσης αντιβιοτικής αγωγής, προκειμένου να προστατευθούν οι νεφροί που αναπτύσσονται. Τα παιδιά κάτω των 6 μηνών ή αυτά που παρουσιάζουν επιπλοκές, οφείλουν να επισκεφθούν άμεσα κάποιον ειδικό.

Νεαρότερα βρέφη χρήζουν ενδονοσοκομειακής νοσηλείας και λήψη αντιβιοτικής αγωγής ενδοφλεβίως. Βρέφη μεγαλύτερης ηλικίας και παιδιά, οφείλουν να λάβουν αντιβιοτικά δια του στόματος. Αν το τελευταίο δε καθίσταται εφικτό, απαιτείται η εισαγωγή τους στο νοσοκομείο, όπου και θα τους χορηγηθούν αντιβιοτικά ενδοφλεβίως.

Είναι ιδιαίτερης σημασίας, το παιδί σας κατά τη διάρκεια της λοίμωξης να καταναλώνει πολλά υγρά.

Υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών που χρήζουν αντιβιοτική αγωγή για μακρύτερη χρονική περίοδο (έως και 6 – 24 μήνες) ή να τους συνταγογραφηθούν ισχυρότερα αντιβιοτικά.

Ο ιατρός ενδέχεται να σας συστήσει μειωμένη δόση αντιβιοτικών σκευασμάτων, αν τα πρώτα συμπτώματα υποχωρήσουν γρήγορα. Ωστόσο, αυτός ο τύπος θεραπευτικής αγωγής, είναι λιγότερο συνήθης απ’ ότι ήταν στο παρελθόν.

Τα συνηθέστερα αντιβιοτικά που χορηγούνται στα παιδιά περιλαμβάνουν:

• αμοξυικυλίνη ή αμοξικυλίνη / κλαβουλανικό οξύ
• ντοξικυλίνη (δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε παιδιά κάτω των 8 ετών)
• νιτροφουραντοϊνη
• τριμεθοπρίνη – σουλφαμεθοξαζόλη

Ίσως χρειαστούν κι επαναληπτικές καλλιέργειες ούρων, ώστε να τεκμηριωθεί η απομάκρυνση των βακτηριδίων από την ουροδόχο κύστη.


Πρόγνωση

Η ίαση είναι το αποτέλεσμα των περισσοτέρων παιδιών – ασθενών, αν κι εφόσον ληφθεί η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή. Ενδέχεται ωστόσο, η αγωγή να συνεχιστεί για μακρά χρονική περίοδο.

Οι μακροχρόνιες επιπτώσεις επανειλημμένης Λ.Ο.Ο. στα παιδιά, ενδέχεται να είναι σοβαρή. Αν κι αυτές οι λοιμώξεις συνήθως προλαμβάνονται.


Επιπλοκές

• υψηλή αρτηριακή πίεση
• νεφρικό απόστημα
• νεφρική λοίμωξη (πυελονεφρίτιδα)
• νεφρική ανεπάρκεια ή νεφρική έκπτωση
• νεφρικό οίδημα (υδρονέφρωση)

Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Κλείστε ραντεβού με τον ιατρό σας αν τα συμπτώματα του παιδιού σας δεν υποχωρήσουν παρά τη θεραπευτική αγωγή ή επανεμφανιστούν περισσότερο από δύο φορές εντός 6 μηνών.

Επικοινωνήστε με τον ιατρό σας αν τα συμπτώματα του παιδιού επιδεινωθούν ή εμφανιστούν νέα, ιδίως:

• πόνος στη ράχη ή λαγώνιο άλγος
• κάκοσμα, αιματηρά ή αποχρωματισμένα ούρα
• πυρετός άνω των 38˚C, ορθικά λαμβανόμενο στα βρέφη ή άνω των 38,3˚C στα παιδιά
• άλγος χαμηλά στην πλάτη ή κοιλιακό άλγος (κυρίως κάτω του ομφαλού)
• επίμονος πυρετός
• ασυνήθης συχνοουρία ή συχνοουρία κατά τη διάρκεια της νύχτας
• έμετος

Πρόληψη

• αποφύγετε τα αφρόλουτρα στα παιδιά
• φορέστε στα παιδιά χαλαρά εσώρουχα και ρούχα
• αυξήστε τη λήψη υγρών που λαμβάνει το παιδί σας
• διατηρήστε καθαρή την περιοχή των γεννητικών οργάνων του παιδιού σας, προλαμβάνοντας την εισχώρηση βακτηριδίων μέσω της ουρήθρας
• μάθετε στο παιδί σας να κάνει χρήση της τουαλέτας αρκετές φορές την ημέρα
• μάθετε στο παιδί σας να σκουπίζεται στην περιοχή των γεννητικών οργάνων από εμπρός προς τα πίσω, ώστε να μειωθεί η πιθανότητα εξάπλωσης των βακτηριδίων από τον ορθό στην ουρήθρα.

Η μακροχρόνια λήψη προληπτικών (προφυλακτικών) αντιβιοτικών, ενδέχεται να συστηθούν σε κάποια παιδιά – ασθενείς που είναι επιρρεπείς στη χρόνια Λ.Ο.Ο.