Ορισμός

Η στένωση της ουρήθρας είναι ένα ανώμαλο στένωμα του σωλήνα μέσω του οποίου αποβάλλονται τα ούρα από το σώμα δια της ουροδόχου κύστης.

Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Η στένωση της ουρήθρας μπορεί να προέλθει από φλεγμονή ή ουλώδη ιστό που προκλήθηκε από χειρουργική επέμβαση, από κάποια ασθένεια ή τραυματισμό. Μπορεί επίσης να προκληθεί από την πίεση που ασκεί ένας όγκος που μεγαλώνει κοντά στην ουρήθρα, αν και αυτό είναι σπάνιο.

Άλλοι παράγοντες κινδύνου είναι:

• Ιστορικό σεξουαλικά μεταδιδόμενου νοσήματος
• Οποιοδήποτε όργανο που εισάγεται στην ουρήθρα (όπως καθετήρας ή κυστοσκόπιο)
• Καλοήθης υπερπλασία του προστάτη
• Βλάβη ή τραύμα στην περιοχή της λεκάνης
• Επαναλαμβανόμενες κρίσεις ουρηθρίτιδας

Οι συγγενείς (εκ γενετής) στενώσεις είναι σπάνιες. Οι στενώσεις στις γυναίκες είναι επίσης σπάνιες.


Συμπτώματα

• Αίμα στο σπέρμα
• Αιματηρά ή σκουρόχρωμα ούρα
• Μειωμένη ροή ούρων
• Δυσκολία στην ούρηση
• Εκκρίσεις από την ουρήθρα
• Συχνή ούρηση ή ανάγκη για ούρηση
• Αδυναμία ούρησης (ουρική επίσχεση)
• Ακράτεια
• Επώδυνη ούρηση (δυσουρία)
• Πόνος χαμηλά στην κοιλιά
• Πόνος στη λεκάνη
• Αργή ροή των ούρων (μπορεί να αναπτυχθεί ξαφνικά ή βαθμιαία)
• Ούρηση σαν ‘σπρέι’
• Διόγκωση του πέους

Ενδείξεις εξετάσεις

Στη φυσική εξέταση μπορεί να παρουσιαστούν:

• Μειωμένη ροή ούρων
• Εκκρίσεις από την ουρήθρα
• Διογκωμένη κύστη
• Διογκωμένοι ή ευαίσθητοι λεμφαδένες στη βουβωνική χώρα
• Διογκωμένος ή ευαίσθητος προστάτη
• Σκλήρυνση κάτω από την επιφάνεια του πέους
• Ερυθρότητα ή πρήξιμο του πέους

Μερικές φορές η εξέταση δεν αποκαλύπτει καμία ανωμαλία.

Στις διαγνωστικές εξετάσεις περιλαμβάνονται:

• Κυστεοσκόπηση
• Εξέταση όγκου υπολοίπου ούρων
• Παλίνδρομη ουρηθρογραφία
• Εξέταση για χλαμύδια και βλεννόρροια
• Ανάλυση ούρων
• Ουροροομετρία (πόση ποσότητα ούρων περνά στο δευτερόλεπτο)
• Καλλιέργεια ούρων

Θεραπεία

Η ουρήθρα μπορεί να διασταλεί κατά τη διάρκεια της κυστεοσκόπησης, με τοπική αναισθησία, με την παρεμβολή ενός λεπτού οργάνου που διευρύνει τη διάμετρο της ουρήθρας. Μπορείτε να αντιμετωπίσετε και στο σπίτι τη στένωση αν μάθετε πώς γίνεται η διαστολή της.

Εάν η διαστολή της ουρήθρας δεν είναι δυνατή, μπορεί να χρειαστείτε χειρουργική επέμβαση για να θεραπεύσετε την ανωμαλία. Η επιλογή της επέμβασης εξαρτάται από τη θέση και το μήκος της στένωσης. Εάν η στένωση είναι μικρή και μακριά από τον ουρικό σφιγκτήρα, οι επιλογές περιλαμβάνουν την τομή στο σημείο της στένωσης μέσω κυστεοσκόπησης ή την εμφύτευση διασταλτικού υλικού (που κρατά ανοικτό τον αυλό της ουρήθρας).

Ανοικτή ουρηθροπλαστική μπορεί να γίνει στις περιπτώσεις μεγαλύτερης στένωσης. Με την επέμβαση αυτή αφαιρείται το ασθενές μέρος ή αντικαθίσταται με άλλο ιστό. Τα αποτελέσματα ποικίλλουν ανάλογα με το μέγεθος και τη θέση της στένωσης, τα είδη των θεραπειών που έχετε δοκιμάσει και την εμπειρία του χειρουργού.

Σε οξείες περιπτώσεις επίσχεσης ούρων, μπορεί να τοποθετηθεί υπερηβικός καθετήρας ως μέτρο έκτακτης ανάγκης. Αυτό επιτρέπει στην κύστη να εκκενωθεί από την κοιλιά.

Σήμερα δεν υπάρχει κανένα φάρμακο για αυτή την ασθένεια. Εάν όλες οι μέθοδοι θεραπείας αποτύχουν, μπορεί να γίνει ουρική παράκαμψη με τη μέθοδο Mitrofanoff. Αυτή σας επιτρέπει να κάνετε μόνοι σας τον καθετηριασμό της κύστης μέσω του τοιχώματος της κοιλιάς.

Πρόγνωση

Η θεραπεία συνήθως έχει άριστο αποτέλεσμα. Ωστόσο, μπορεί να απαιτηθούν αλλεπάλληλες θεραπείες για να αφαιρεθεί ο ουλώδης ιστός.


Επιπλοκές

Η στένωση της ουρήθρας μπορεί να εμποδίζει εντελώς τη ροή ούρων, προκαλώντας οξεία ουρική επίσχεση. Η πάθηση αυτή πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα.

Πότε να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας

Επικοινωνήστε με τον γιατρό σας εάν εμφανίσετε συμπτώματα στένωσης της ουρήθρας.


Πρόληψη

Οι ασφαλείς σεξουαλικές συνήθειες μπορεί να μειώσουν τον κίνδυνο σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων και στένωσης της ουρήθρας. Η άμεση θεραπεία της στένωσης της ουρήθρας μπορεί να αποτρέψει επιπλοκές όπως η μόλυνση ή η βλάβη των νεφρών και της ουροδόχου κύστης.

Οι τριχομονάδες είναι παράσιτα, Trichomonas vaginalis, που μολύνουν άντρες και γυναίκες. Στους άντρες μολύνουν την ουρήθρα, ενώ στις γυναίκες τον κόλπο και τον τράχηλο. Οι τριχομονάδες, συνήθως, συνοδεύονται και από άλλη σεξουαλικώς μεταδιδόμενη νόσο όπως χλαμύδια, γοννόρροια κά.

Το παράσιτο αυτό μεταδίδεται κατά τη διάρκεια της κολπικής σεξουαλικής επαφής με άτομο που είναι ήδη μολυσμένο με τριχομονάδες. Ωστόσο, μπορεί επίσης να μεταδοθεί και μέσω στενής σωματικής επαφής, καθώς και μέσω προσωπικών αντικειμένων, όταν οι γεννητικές περιοχές έρθουν σε επαφή με υγρά ή βρεγμένα αντικείμενα, όπως πετσέτες ή μουσκεμένα ρούχα και καθίσματα αποχωρητηρίου στα οποία υπάρχουν τριχομονάδες. Το παράσιτο αυτό δεν επιβιώνει στο στόμα ή στον πρωκτό. Εκτός του ανθρωπίνου σώματος οι τριχομονάδες μπορούν να επιβιώνουν για 45 λεπτά.


Συμπτώματα και διάγνωση

Όταν υπάρχουν συμπτώματα, εμφανίζονται σε 4 έως 20 ημέρες μετά τη μόλυνση. Στις γυναίκες περιλαμβάνουν ενόχληση, κνησμό, περίεργη μυρωδιά, πόνο κατά την επαφή και την ούρηση, μερικές φορές μικρή αιμορραγία, που διαπιστώνεται ως αλλαγή χρώματος στα υγρά του κόλπου (ροζ υγρά). Η αιμορραγία από τον τράχηλο δεν είναι συχνή. Στους άνδρες τα συμπτώματα είναι σπάνια και μπορεί να είναι μικρή έκκριση από το πέος και επίπονη ή δύσκολη ούρηση και εκσπερμάτιση.


Θεραπεία

H metronidazole είναι αρκετά αποτελεσματική για τη θεραπεία. Χρησιμοποιείται ως τοπική θεραπεία ή σαν κάψουλες από το στόμα. Με την έναρξη της θεραπείας θα πρέπει να αποφεύγεται το αλκοόλ, γιατί δημιουργεί παρενέργειες. Οι έγκυες θα πρέπει να αποφεύγουν το Metronidazole, ή να συμβουλεύονται οπωσδήποτε το γιατρό τους. Η θεραπεία περιλαμβάνει και το σύντροφο για να εκριζώσει το μικρόβιο από το ζευγάρι.


Απο το βιβλίο AIDS και Σεξουαλικά Μεταδιδόμενα Νοσήματα (Σ.Μ.Ν)
Υπο την επιστημονική επιμέλεια του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας