Πιθανές παθήσεις για το σύμπτωμα: Γενικευμένη αδυναμία
Αναζήτηση Συμπτωμάτων:
Καρκίνος παχέος εντέρου
Ορισμός
Ο καρκίνος του παχέος εντέρου, ή ορθοκολικός καρκίνος, αποτελεί κακοήθη νεοπλασία που ξεκινά στο κόλον ή το ορθό (τελικό τμήμα του παχέος εντέρου). Διάφοροι τύποι καρκίνου μπορούν να προσβάλουν το παχύ έντερο, όπως λεμφώματα, καρκινοειδείς όγκοι, μελανώματα, και σαρκώματα. Αυτοί οι τύποι καρκίνου είναι σπάνιοι. Σε αυτό το άρθρο, η χρήση του όρου “καρκίνος του παχέος εντέρου” αφορά μόνο σε αδενοκαρκίνωμα.
Εναλλακτικές ονομασίες
Ορθοκολικός καρκίνος, καρκίνος του ορθού, αδενοκαρκίνωμα του παχέος εντέρου, παχύ έντερο-αδενοκαρκίνωμα
Αίτια, επίπτωση, και παράγοντες κινδύνου
Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι μία από πρώτες αιτίες θανάτου σχετιζόμενου με κακοήθη νεοπλασία. Ωστόσο, η πρώιμη διάγνωση συχνά οδηγεί σε πλήρη ίαση.
Σχεδόν το σύνολο των αδενοκαρκινωμάτων του παχέος εντέρου ξεκινούν σε αδένες του βλεννογόνου του.
Δεν υπάρχει μόνο ένας αιτιολογικός παράγοντας για την πρόκληση καρκίνου του παχέος εντέρου. Σχεδόν όλοι οι καρκίνοι στο παχύ έντερο ξεκινούν ως μη καρκινωματώδεις (καλοήθεις) πολύποδες, οι οποίοι αναπτύσσονται βραδέως σε καρκίνο.
Έχετε υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου αν:
- είστε ηλικίας άνω των 60 ετών
- έχετε αφροαμερικανική ή ανατολικοευρωπαϊκή καταγωγή
- η δίαιτά σας έχει υψηλή περιεκτικότητα σε κόκκινο ή επεξεργασμένο κρέας
- έχετε καρκίνο σε άλλο σημείο του σώματος
- έχετε πολύποδες του παχέος εντέρου
- έχετε φλεγμονώδη νόσο του εντέρου (νόσος Crohn ή ελκώδης κολίτιδα)
- έχετε οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του παχέος εντέρου
- έχετε ατομικό ιστορικό καρκίνου του μαστού
Ορισμένα γενετικά σύνδρομα επίσης αυξάνουν τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου. Δύο από τα πλέον συνήθη είναι ο κληρονομικός μη πολυποδιασικός καρκίνος του παχέος εντέρου, επίσης γνωστός και ως σύνδρομο Lynch, και η οικογενής αδενωματώδης πολυποδίαση.
Το είδος της διατροφής σας ενδέχεται να αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου στην ανάπτυξη καρκίνου του παχέος εντέρου. Αυτός μπορεί να σχετίζεται με δίαιτα υψηλής περιεκτικότητας σε λίπη και κόκκινο κρέας, και χαμηλής περιεκτικότητας σε φυτικές ίνες. Ωστόσο, ορισμένες μελέτες έχουν δείξει ότι η μετάβαση σε δίαιτα υψηλής περιεκτικότητας σε φυτικές ίνες δεν ελαττώνει τον κίνδυνο καρκίνου, με συνέπεια η σύνδεση διατροφής και καρκίνου του παχέος εντέρου να μην είναι απόλυτα διακριβωμένη.
Το κάπνισμα και η κατάχρηση οινοπνεύματος αποτελούν επιπλέον παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη καρκίνου του παχέος εντέρου.
Συμπτώματα
Πληθώρα περιπτώσεων καρκίνου του παχέος εντέρου δεν εκδηλώνουν συμπτώματα. Τα ακόλουθα συμπτώματα, ωστόσο, μπορεί να υποδηλώνουν την ύπαρξη καρκίνου του παχέος εντέρου:
- κοιλιακός πόνος και ευαισθησία στην κάτω κοιλία
- αίμα στα κόπρανα
- διάρροια, δυσκοιλιότητα, ή άλλες διαταραχές των κενώσεων
- εντερική απόφραξη
- ανεξήγητη αναιμία
- απώλεια βάρους
Σημεία και διαγνωστικός έλεγχος
Με τον κατάλληλο έλεγχο, ο καρκίνος του παχέος εντέρου μπορεί να εντοπιστεί πριν την ανάπτυξη συμπτωμάτων, ώστε να είναι αποτελεσματικότερη η θεραπεία του.
Ο ιατρός θα πραγματοποιήσει φυσική εξέταση και θα ψηλαφήσει την περιοχή της κοιλίας σας. Η φυσική εξέταση σπανίως αποκαλύπτει κάποιο πρόβλημα. Ωστόσο, είναι πιθανό ο ιατρός να διαπιστώσει την ύπαρξη ψηλαφητής μάζας στην κοιλιακή χώρα. Η εξέταση του ορθού ενδέχεται να αποκαλύψει την ύπαρξη μάζας σε ασθενείς με καρκίνο του ορθού.
Ο έλεγχος λανθάνουσας αιμορραγίας στα κόπρανα μπορεί να ανιχνεύσει μικρές ποσότητες αίματος σε αυτά. Η θετική δοκιμασία θέτει την υποψία για ύπαρξη καρκίνου του παχέος εντέρου. Για το λόγο αυτό ο έλεγχος θα πρέπει να πραγματοποιείται μαζί με ορθοσιγμοειδοσκόπηση ή ολική κολονοσκόπηση. Είναι επίσης σημαντικό να σημειωθεί ότι μια θετική δοκιμασία δε σημαίνει απαραιτήτως την ύπαρξη καρκίνου.
Ο απεικονιστικός έλεγχος για τη διάγνωση του καρκίνου του παχέος εντέρου, περιλαμβάνει:
Σημειώστε ότι μόνο η ολική κολονοσκόπηση μπορεί να απεικονίσει ολόκληρο το παχύ έντερο.
Αιματολογικές εξετάσεις που μπορούν να πραγματοποιηθούν περιλαμβάνουν:
- γενική αίματος για τον έλεγχο ενδεχόμενης αναιμίας
- ηπατικά ένζυμα για τον έλεγχο της ηπατικής λειτουργίας
Αν ο ιατρός διαπιστώσει ότι πάσχετε από καρκίνο του παχέος εντέρου, θα ζητήσει τη διενέργεια περισσότερων εξετάσεων για τον καθορισμό της ενδεχόμενης διασποράς του. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται σταδιοποίηση. Η υπολογιστική και η μαγνητική τομογραφία της κοιλίας, της πυέλου, του θώρακα, ή του εγκεφάλου ενδέχεται να χρησιμοποιηθούν για τη σταδιοποίηση του καρκίνου. Ορισμένες φορές χρησιμοποιείται και η τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων .
Τα στάδια του καρκίνου του παχέος εντέρου είναι:
- στάδιο 0: πολύ πρώιμος καρκίνος στην επιφάνεια του βλεννογόνου του εντέρου
- στάδιο Ι: ο καρκίνος διηθεί τον βλεννογόνο και υποβλεννογόνιο χιτώνα
- στάδιο ΙΙ: ο καρκίνος διηθεί τη μυϊκή στιβάδα αλλά όχι τους επιχώριους λεμφαδένες
- στάδιο ΙΙΙ: ο καρκίνος διηθεί τους επιχώριους λεμφαδένες
- στάδιο ΙV: ο καρκίνος εμφανίζει διασπορά σε άλλα όργανα
Εξετάσεις αίματος για την ανίχνευση νεοπλασματικών δεικτών, συμπεριλαμβανομένων του καρκινοεμβρυϊκού αντιγόνου (CEA) και του CA 19-9, μπορούν να βοηθήσουν τον ιατρό στην παρακολούθησή σας μετά την εφαρμογή της θεραπείας.
Θεραπεία
Η θεραπευτική αντιμετώπιση εξαρτάται μερικώς από το στάδιο του καρκίνου. Γενικά, οι θεραπείες ενδέχεται να περιλαμβάνουν:
- χημειοθεραπεία για την εξολόθρευση των καρκινικών κυττάρων
- χειρουργική αφαίρεση των καρκινικών κυττάρων (συχνότερα κολεκτομή)
- ακτινοθεραπεία για την καταστροφή του καρκινικού ιστού
Ο καρκίνος του παχέος εντέρου σταδίου 0 μπορεί να αντιμετωπισθεί με αφαίρεση των καρκινικών κυττάρων, συχνά κατά τη διενέργεια κολονοσκόπησης. Για τους καρκίνους σταδίου Ι,ΙΙ, και ΙΙΙ, απαιτείται πιο εκτεταμένη χειρουργική παρέμβαση ώστε να αφαιρεθεί το τμήμα του παχέος εντέρου που είναι καρκινωματώδες (δείτε: κολεκτομή).
Υπάρχει διχογνωμία για το αν οι ασθενείς με καρκίνο παχέος εντέρου σταδίου ΙΙ πρέπει να υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία μετά τη χειρουργική επέμβαση. Αυτό θα πρέπει να το συζητήσετε με τον ογκολόγο σας.
Σχεδόν όλοι οι ασθενείς με καρκίνο παχέος εντέρου σταδίου ΙΙΙ πρέπει να υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία, μετά τη χειρουργική επέμβαση, για περίπου 6-8 μήνες. Το χημειοθεραπευτικό φάρμακο 5-φθοριοουρακόλη έχει δείξει ότι αυξάνει τις πιθανότητες ίασης σε ορισμένους ασθενείς.
Χημειοθεραπεία χρησιμοποιείται, επίσης, για τη θεραπευτική αντιμετώπιση καρκίνου του παχέος εντέρου σταδίου ΙV, με σκοπό τη βελτίωση των συμπτωμάτων και την παράταση της επιβίωσης.
- η ιρινοτεκάνη, η οξαλιπλατίνη, η καπεσιταμπίνη, και η 5-φθοριοουρακίλη αποτελούν τα τρία συνηθέστερα χρησιμοποιούμενα φάρμακα.
- Μονοκλωνικά αντισώματα, συμπεριλαμβανομένων των cetuximab (Erbitux), panitumumab (Vectibix), και bevacizumab (Avastin) έχουν χρησιμοποιηθεί μεμονωμένα ή σε συνδυασμούς με χημειοθεραπευτική αγωγή.
Μπορείτε να λάβετε μόνο έναν τύπο ή συνδυασμούς φαρμάκων.
Σε ασθενείς με νόσο σταδίου ΙV που εμφανίζουν διασπορά στο ήπαρ, διάφορες ειδικές θεραπείες μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Αυτές ενδέχεται να περιλαμβάνουν:
- τήξη του καρκινικού όγκου (θερμοκαυτηρίαση)
- εκτομή του καρκινικού όγκου
- χορήγηση χημειοθεραπείας ή ακτινοβολίας κατευθείαν μέσα στο ήπαρ
- καταστροφή του καρκινικού ιστού με την εφαρμογή υπερβολικού ψύχους (κρυοθεραπεία)
Πρόγνωση
Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι σε πολλές περιπτώσεις θεραπεύσιμος αν διαγνωσθεί πρώιμα.
Το πόσο καλή θα είναι η έκβαση εξαρτάται από πολλές παραμέτρους, συμπεριλαμβανομένου του σταδίου του καρκίνου. Γενικά, όταν αντιμετωπίζεται θεραπευτικά σε πρώιμο στάδιο, η μεγάλη πλειονότητα των ασθενών επιβιώνει τουλάχιστον πέντε χρόνια μετά τη διάγνωση (ποσοστό πενταετούς επιβίωσης). Ωστόσο, το ποσοστό πενταετούς επιβίωσης πέφτει σημαντικά από τη στιγμή που ο καρκίνος εμφανίζει διασπορά.
Αν ο καρκίνος του παχέος εντέρου δεν υποτροπιάσει μέσα σε πέντε έτη, θεωρείται ότι έχει ιαθεί. Οι καρκίνοι σταδίου Ι, ΙΙ, και ΙΙΙ θεωρούνται δυνητικά θεραπεύσιμοι. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο καρκίνος σταδίου IV δεν είναι ιάσιμος.
Επιπλοκές
- απόφραξη του παχέος εντέρου
- υποτροπή του καρκίνου στο παχύ έντερο
- διασπορά του καρκίνου σε άλλα όργανα ή ιστούς (μετάσταση)
- ανάπτυξη ενός δεύτερου πρωτοπαθούς καρκίνου στο παχύ έντερο
Πότε να επικοινωνήσετε με τον ιατρό σας
Επικοινωνήστε με τον ιατρό σας αν έχετε:
- μαύρα, σαν πίσσα, κόπρανα
- αιματηρές κενώσεις
- διαταραχές των κενώσεων
Πρόληψη
Το ποσοστό θανάτων από καρκίνο του παχέος εντέρου έχει μειωθεί την τελευταία δεκαπενταετία. Αυτό ενδέχεται να έχει προκύψει λόγω του αυξημένου ελέγχου με τη χρήση της κολονοσκόπησης και της ευαισθητοποίησης του πληθυσμού.
Ο καρκίνος του παχέος εντέρου μπορεί σχεδόν πάντα να εντοπισθεί στα πιο πρώιμα και θεραπεύσιμα στάδια με την κολονοσκόπηση. Σχεδόν όλοι οι άνδρες και οι γυναίκες άνω των 50 ετών πρέπει να ελέγχονται για καρκίνο του παχέος εντέρου. Άτομα με υψηλότερο κίνδυνο ενδέχεται να χρειάζονται έλεγχο νωρίτερα.
Ο προσυμπτωματικός έλεγχος μπορεί να διαπιστώσει την ύπαρξη προκαρκινωματωδών πολυπόδων. Η αφαίρεσή τους ενδεχομένως να προλάβει την ανάπτυξη του καρκίνου του παχέος εντέρου.
Τροποποιήσεις στη δίαιτα και στον τρόπο ζωής είναι σημαντικές. Ορισμένες μελέτες προτείνουν ότι δίαιτες με χαμηλή περιεκτικότητα σε λίπος και υψηλή σε φυτικές ίνες μπορούν να ελαττώσουν τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου.
Άλλες μελέτες αναφέρουν ότι τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ασπιρίνη, ιβουπροφένη, ναπροξένη, σελεκοξίμπη) ενδέχεται να βοηθούν στη μείωση του κινδύνου του ορθοκολικού καρκίνου. Ωστόσο, δε συστήνεται η λήψη ασπιρίνης ή άλλων αντιφλεγονωδών φαρμάκων για την πρόληψη του καρκίνου του παχέος εντέρου αν διατρέχετε μέσο κίνδυνο εμφάνισης της νόσου, ή ακόμη και αν κάποιο μέλος της οικογένειάς σας έχει αναπτύξει την κατάσταση. Η λήψη περισσότερων από 300mg ασπιρίνης και παρόμοιων φαρμάκων ημερησίως μπορεί να προκαλέσει επικίνδυνη αιμορραγία στο γαστρεντερικό καθώς και καρδιολογικά προβλήματα σε ορισμένα άτομα.
Υπεραερισμός
Υπεραερισμός είναι η γρήγορη, βαθειά αναπνοή που συνοδεύει την ταραχή ή τον πανικό και μπορεί να αφήσει κάποιον ξέπνοο.
Εναλλακτικοί ορισμοί
Γρήγορη βαθειά αναπνοή, Αναπνοή – γρήγορη και βαθειά,Γρήγορη αναπνοή, ޡυθμߌς αναπνοής – γρήγορος και βαθύς
Τι πρέπει να έχετε υπόψη
Όταν αναπνέετε, εΩσπνέετε οξυγόνο και εκπνέαιτε Το διοξίδι του άνθρακα. Όταν παίρνετε περισσότερες ανάσες απ’ όσες χρειάζεστε, ρίχνετε τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα στο αίμα σας. Αυτό προξενεί πολλά από τα συμπτώματα που μπορεί να έχετε ότι υπεραερίζεστε.
Το αίσθημα έντονης πίεσης ή η κρίση πανικού είναι τα συνήθη αίτια του υπεραερισμού. Ωστόσο, η γρήγορη αναπνοή μπορεί να είναι σύμπτωμα κάποιας διαταραχής, όπως:
Ο γιατρός είναι αυτός που θα προσδιορίσει το αίτιο του υπεραερισμού. Η γρήγορη αναπνοή μπορεί να αποτελεί ένδειξη επείγοντος ιατρικού περιστατικού, εκτός και αν σας έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν και ο γιατρός σας σάς διαβεβαίωσε οτι θα περάσει από μόνο του.
Συχνά, ο πανικός και ο υπεραερισμός μετατρέπονται σε φαύλο κύκλο. Ο πανικός οδηγεί σε γρήγορη αναπνοή και η γρήγορη αναπνοή σας οδηγεί σε πανικό.
Αν κάτι τέτοιο σας συμβαίνει συχνά, μπορεί να πάσχετε από το σύνδρομο του υπεραερισμού, που ενεργοποιείται από συναισθήματα όπως το στρες, η αγωνία, η κατάθλιψη ή ο θυμός. Ο περιστασιακός υπεραερισμός από πανικό συνήθως συνδέεται με συγκεκριμένο φόβο ή φοβία, όπως η υψοφοβία, η κλειστοφοβία ή ο φόβος του θανάτου.
Αν παρουσιάζετε το σύνδρομο του υπεραερισμού, μποει είτε να την Αντιλαμβάνεστε ότι ανπνέετε γρήγορα. Ωστόσο, θα παρατηρήσετε άλλα πολλά συμπτώματα, όπως:
- Ρεψίματα
- Τυμπανισό
- Πόνο στο θώρακα
- Σύγχυση
- Ζάλη
- Ξηροστομία
- Αδιαθεσία
- Μυϊκούς σπασμούς στα χέρια και τα πόδια
- Μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα στους βραχίονες ή γύρω από το στόμα
- Ταχυσφυγμία
- Λαχάνιασμα
- Διαταραχές ύπνου
- Αδυναμία
Συνήθη αίτια
Συντηρητική αγωγή,/h4>
Ο γιατρός σας θα ερευνήσει για άλλες ασθένειες προτού καταλήξει στη διάγνωση του συνδρόμου υπεραερισμού.
Αφού σας εχει εξηγήσει ότι αναπνέετε γρήγορα αγωνία, στρες ή πανικό, υπάρχουν βήματα που μπορείτε να κάνετε στο σπίτι. Εσείς, οι φίλοι και η οικογένειά σας, μπορείτε να μάθετε τεχνικές που θα σας βοηθήσουν ώστε, όταν το παθαίνετε, να το καταπολεμάτε αλλά και να το αποφεύγετε στο μέλλον.
Αν αρχίσετε να υπεραερίζεστε, στόχος είναι να αυξήσετε τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα στο αίμα σας, πράγμα που αυτόματα θα θέσει τέρμα σε όλα τα συμπτώματά σας. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να το πετύχετε:
1. Λάβετε διαβεβαίωση από έναν φίλο ή συγγενή που θα σας βοηθήσει να χαλαρώσετε την αναπνοή σας. Φράσεις όπως «μια χαρά είσαι», «δεν έπαθες έμφραγμα» και «δεν πρόκειται να πεθάνεις» είναι πολύ χρήσιμες. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να είναι ήρεμο το πρόσωπο που σας βοηθά και που πρέπει να μιλάει χαμηλόφωνα και με σιγουριά.
2. Προκειμένου να αυξήσετε τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα στο αίμα, πρέπει αντίστοιχα να μειώσετε το οξυγόνο. Για να το πετύχετε, μπορείτε να αναπνέετε με τα χείλη σε θέση όπως όταν φυσάτε για να σβήσετε ένα κερί ή μπορείτε να καλύψετε το στόμα σας και το ένα ρουθούνι, και να αναπνέετε από το άλλο.
Μακροπρόθεσμα, υπάρχουν αρκετά σημαντικά βήματα που θα σας βοηθήσουν να πάψετε να αναπνέετε γρήγορα:
1. Αν έχετε διαγνωστεί με άγχος ή πανικό, δείτε έναν ψυχολόγο ή ψυχίατρο που θα σας βοηθήσει να καταλάβετε και να αντιμετωπίσετε το πρόβλημά σας.
2. Μάθετε ασκήσεις αναπνοής που θα σας βοηθήσουν να χαλαρώνετε και να αναπνέετε από το διάφραγμα και την κοιλιά, παρά από το στήθος.
3. Κάντε τακτικά ασκήσεις χαλάρωσης, όπως η προοδευτική μυϊκή χαλάρωση και ο διαλογισμός.
4. Γυμνάζεστε τακτικά.
Αν οι μέθοδοι αυτές από μόνες τους δεν αρκούν για να ελέγξουν το σύνδρομο του υπεραερισμού, μπορεί ο γιατρός σας να σας συστήσει φαρμακευτική αγωγή με β-αναστολείς.
Πότε να απευθυνθείτε στον γιατρό σας
Απευθυνθείτε στον γιατρό σας αν:
-
-
Νιώσετε ότι αναπνέετε πολύ γρήγορα για πρώτη φορά (αυτό αποτελεί επείγον ιατρικό περιστατικό και θα πρέπει να μεταφερθείτε στα επείγοντα νοσοκομείου αμέσως).
- Πονάτε, έχετε πυρετό ή παρατηρήσετε οποιαδήποτε αιμορραγία.
- Ο υπεραερισμός σας συνεχίζεται ή χειροτερεύει, παρά την αγωγή στο σπίτι.
- Έχετε παράλληλα και άλλα συμπτώματα.
Τι να αναμένετε από την επίσκεψη στον γιατρό
Ο γιατρός κατ’ αρχήν θα σας εξετάσει κλινικά.
Για να πάρει το ιατρικό ιστορικό σας, θα σας κάνει για τα συμπτώματα που έχετε, ερωτήσεις όπως:
- Λαχανιάζετε;
- Τι άλλα συμπτώματα έχετε όταν αναπνέετε γρήγορα; Τα συμπτώματα αυτά εμφανίζονται και σε άλλες στιγμές (για παράδειγμα, όταν βαδίζετε ή κάνετε γυμναστική);
- Πάσχετε από άλλη ασθένεια, όπως υπέρταση, διαβήτη ή υψηλή χοληστερίνη;
- Τι φάρμακα παίρνετε;
- Πώς είναι γενικά η ζωή σας; Μήπως περνάτε μια περίοδο με πολύ στρες;
- Νιώθετε πιεσμένος ή αγχωμένος, ειδικά πριν αρχίσετε να αναπνέετε γρήγορα;
- Πονάτε; Πώς είναι αυτός ο πόνος; Πόσο έντονος είναι ο πόνος; Πού εντοπίζεται;
- Τι άλλα συμπτώματα έχετε (για παράδειγμα, είχατε κάποια αιμορραγία; Ζαλίζεστε;)
Ο γιατρός θα λάβει υπόψη τον ρυθμό της αναπνοής σας την ώρα της επίσκεψης. Αν δεν αναπνέετε γρήγορα, μπορεί να το προκαλέσει δίνοντάς σας οδηγίες να αναπνέετε με συγκεκριμένο τρόπο.
Όσο υπεραερίζεστε, ο γιατρός θα σας ρωτήσει πώς αισθάνεστε και θα παρατηρήσει πώς αναπνέετε – προσέχοντας ποιους μυς χρησιμοποιείτε στο θωρακικό τοίχωμα και στις υπόλοιπες περιοχές του σώματος.
Εξετάσεις που μπορεί να υποδειχτούν είναι:
- Εξετάσεις αίματος για τη μέτρηση των τιμών οξυγόνου και διοξειδίου του άνθρακα
- Αξονική τομογραφία θώρακα
- Ηλεκτροκαρδιογράφημα
- Απεικόνιση σχέσης αερισμού/αιμάτωσης των πνευμόνων
- Ακτινογραφίες θώρακα
Σκολίωση
Ορισμός
Σκολίωση είναι η κύρτωση της σπονδυλικής στήλης. Η σπονδυλική στήλη παρουσιάζει δηλαδή απόκλιση από το κέντρο ή προς τα πλάγια.
Εναλλακτικοί ορισμοί
Κυρτότητα της σπονδυλικής στήλης, Κυφοσκολίωση
Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου
Υπάρχουν τρία γενικά αίτια για τη δημιουργία σκολίωσης:
- Η συγγενής (εκ γενετής) σκολίωση οφείλεται σε προβληματικό σχηματισμό της σπονδυλικής στήλης ή σε ανώμαλο διαχωρισμό των πλευρών κατά την παραμονή στη μήτρα ή κατά τα πρώτα χρόνια ζωής.
- Η νευρομυϊκή σκολίωση οφείλεται σε προβλήματα όπως η μυϊκή ατροφία ή η παράλυση εξαιτίας ασθενειών όπως η παράλυση της σπονδυλικής στήλης, η μυϊκή δυστροφία, η δισχιδής ράχη ή η πολιομυελίτιδα.
- Η ιδιοπαθής σκολίωση είναι σκολίωση αγνώστου αιτιολογίας. Είναι ο συνηθέστερος τύπος σκολίωσης στους εφήβους.
- Μερικά άτομα έχουν την τάση να κυρτώνουν τη σπονδυλική στήλη. Οι περισσότερες περιπτώσεις αφορούν τα κορίτσια. Οι κυρτώσεις συνήθως επιδεινώνονται με την ηλικία. Η νηπιακή και παιδική σκολίωση είναι πιο σπάνια και προσβάλλει εξίσου αγόρια και κορίτσια.
Συμπτώματα
Ο γιατρός μπορεί να υποψιαστεί την ύπαρξη σκολίωσης από έναν ανασηκωμένο ώμο ή έναν ανυψωμένο γοφό, ενώ κάποιος που δεν είναι εκπαιδευμένος δεν παρατηρεί την κύρτωση στα πρώιμα στάδιά της.
Άλλα συμπτώματα είναι:
- Πόνος ψηλά ή χαμηλά στην πλάτη
- Κούραση
- Ώμοι ή γοφοί που φαίνονται άνισοι
- Αφύσικη κύρτωση της σπονδυλικής στήλης προς τη μία πλευρά
Σημείωση: Η κυφοσκολίωση είναι η ταυτόχρονη ύπαρξη σκολίωσης και κύφωσης (χαρακτηρίζεται από καμπούριασμα).
Δείτε επίσης: Κύφωση
Ενδείξεις και εξετάσεις
Ο γιατρός πραγματοποιεί κατ’ αρχάς κλινική εξέταση κατά την οποία - μεταξύ άλλων - θα κάνει στον ασθενή το τεστ της επίκυψης προκειμένου να προσδιορίσει την κύρτωση. Η γωνία της κύρτωσης στη φυσική εξέταση μπορεί να υποτιμηθεί σε σχέση με εκείνη που θα δείξει η ακτινογραφία, για τον λόγο αυτό σε κάθε περίπτωση παιδιού που παρουσιάζει κύρτωση είναι πολύ πιθανό να ζητηθεί ακτινογραφία. Ο γιατρός θα κάνει και νευρολογική εξέταση προκειμένου να διαπιστώσει αν υπάρχουν αλλαγές στη μυϊκή δύναμη, την αίσθηση ή τα ανακλαστικά.
Στις εξετάσεις περιλαμβάνονται:
- Απεικονιστική μέτρηση της γωνίας της κύρτωσης με σκολιόμετρο (κλισιόμετρο)
- Ακτινογραφίες σπονδυλικής στήλης (από εμπρός και από τα πλάγια)
- Μαγνητική τομογραφία (αν υπάρξουν αλλαγές νευρολογικής φύσεως κατά την εξέταση ή αν οι ακτινογραφίες δείξουν κάτι αφύσικο)
Θεραπεία
Η θεραπεία προσδιορίζεται από το είδος της σκολίωσης, το μέγεθος και το σημείο της κύρτωσης και από το περιθώριο ανάπτυξης που αναμένεται να έχει ο ασθενής. Οι περισσότερες περιπτώσεις ιδιοπαθούς εφηβικής σκολίωσης (λιγότερο από 20 μοίρες γωνίας της κύρτωσης) δεν απαιτούν θεραπεία, αλλά θα πρέπει να επανελέγχονται κάθε 6 μήνες.
Καθώς η κύρτωση επιδεινώνεται (γωνία πάνω από 25 με 30 μοίρες σε ένα παιδί που βρίσκεται στην ανάπτυξη), συνήθως συνιστάται νάρθηκας ώστε να επιβραδυνθεί η εξέλιξη της κύρτωσης. Χρησιμοποιούνται πολλά και διαφορετικά είδη ναρθήκων.
- Κάθε νάρθηκας είναι διαφορετικός ενώ υπάρχουν διάφοροι τρόποι χρήσης και εφαρμογής του καθένα. Η επιλογή του κατάλληλου νάρθηκα και του τρόπου εφαρμογής του εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των χαρακτηριστικών της συγκεκριμένης κύρτωσης. Ο κατάλληλος νάρθηκας θα αποφασιστεί από κοινού μεταξύ γιατρού και ασθενούς.
- Ο ραχιαίος νάρθηκας δεν αντιστρέφει την κύρτωση. Αντίθετα, ασκεί πίεση για να βοηθήσει να ισιώσει η σπονδυλική στήλη. Ο νάρθηκας μπορεί να προσαρμόζεται ανάλογα με την ανάπτυξη του ατόμου. Ο νάρθηκας δεν προσφέρει τίποτα στη συγγενή ή τη νευρομυϊκή σκολίωση ενώ είναι λιγότερο αποτελεσματικός στη νηπιακή και την παιδική ιδιοπαθή σκολίωση.
Η επιλογή του χρόνου χειρουργικής επέμβασης ποικίλλει. Αφότου τα οστά του σκελετού παύουν να αναπτύσσονται , η κύρτωση δεν αναμένεται να επιδεινωθεί. Για τον λόγο αυτό, ο χειρουργός θα περιμένει πιθανότατα μέχρι να πάψει να αναπτύσσεται ο σκελετός του παιδιού σας. Αλλά το παιδί μπορεί να χρειαστεί επέμβαση πριν από τη φάση αυτή αν η κύρτωση στη σπονδυλική στήλη είναι μεγάλη ή επιδεινώνεται με ταχύτητα. Κυρτώσεις με γωνία πάνω από 40 μοίρες και μεγαλύτερες συνήθως απαιτούν χειρουργική επέμβαση.
Η χειρουργική επέμβαση συνίσταται στην αποκατάσταση της κλίσης (αν και όχι ολοκληρωτικά) και στη σύμπτυξη των οστών στο σημείο της κύρτωσης. Τα οστά συγκρατούνται με μία ή δύο μεταλλικές ράβδους με άγκιστρα και βίδες έως ότου το οστό συμπτυχθεί φυσιολογικά. Ορισμένες φορές η χειρουργική επέμβαση πραγματοποιείται με τομή στην πλάτη, στην κοιλιά ή κάτω από τα πλευρά. Είναι πιθανόν να χρειάζεται νάρθηκας για τη σταθεροποίηση της σπονδυλικής στήλης μετεγχειρητικά.
Οι περιορισμοί που επιβάλλουν οι θεραπείες είναι συχνά δυσάρεστοι και μπορεί να απειλήσουν την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους ιδιαίτερα οι έφηβοι. Για τον λόγο αυτό είναι πολύ σημαντική η συναισθηματική υποστήριξη.
Οι φυσικοθεραπευτές και οι ορθωτικοί (ειδικοί στην εφαρμογή ορθοπεδικών βοηθημάτων) μπορούν να βοηθήσουν στην επεξήγηση κάθε θεραπείας και εξασφαλίζουν την άνετη εφαρμογή των ναρθήκων.
Πρόγνωση
Η εξέλιξη εξαρτάται από το αίτιο, το σημείο και τη σοβαρότητα της κύρτωσης. Όσο μεγαλύτερη η κύρτωση, τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος να επιδεινωθεί μετά το τέλος της ανάπτυξης.
Όσο μεγαλύτερη η κύρτωση της σπονδυλικής στήλης, τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα να επιδεινωθεί η σκολίωση με την ολοκλήρωση της ανάπτυξης. Σοβαρή σκολίωση (κυρτώσεις στη σπονδυλική στήλη γωνίας μεγαλύτερης των 100 μοιρών) μπορεί να προκαλέσει αναπνευστικά προβλήματα.
Οι ήπιες περιπτώσεις και μόνο με τη χρήση νάρθηκα έχουν καλή εξέλιξη. Τα άτομα αυτά συνήθως δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα μακροπρόθεσμα, εκτός από έναν πόνο χαμηλά στην πλάτη που αυξάνεται με την πάροδο των χρόνων. Τα άτομα με ιδιοπαθή σκολίωση που έχουν υποβληθεί σε διορθωτική χειρουργική επέμβαση έχουν συνήθως πολύ καλή εξέλιξη και απολαμβάνουν μια δραστήρια και υγιή ζωή.
Οι ασθενείς με νευρομυϊκή σκολίωση έχουν να αντιμετωπίσουν μια πολύ σοβαρότερη διαταραχή (όπως η παράλυση της σπονδυλικής στήλης ή μυϊκή δυστροφία), για τον λόγο αυτό οι στόχοι τους είναι πολύ διαφορετικοί. Συχνά, για παράδειγμα, ο στόχος της χειρουργικής επέμβασης είναι να επιτρέψει σε ένα παιδί να μπορεί να κάθεται (με ίσια την πλάτη) στην αναπηρική καρέκλα.
Τα βρέφη με συγγενή σκολίωση αντιμετωπίζουν μια σειρά από γενετικές ανωμαλίες. Η αντιμετώπιση αυτής της πάθησης είναι δύσκολη και απαιτεί συχνά πολλαπλές χειρουργικές επεμβάσεις.
Επιπλοκές
• Ψυχολογικά προβλήματα ή χαμηλή αυτοεκτίμηση μπορεί να εκδηλωθούν ως αποτέλεσμα της ασθένειας ή της θεραπείας της (συγκεκριμένα, αν φοράει κανείς νάρθηκα)
• Αποτυχία του οστού να συμπτυχθεί (πολύ σπάνιο στην ιδιοπαθή σκολίωση)
• Αρθρίτιδα και πόνος χαμηλά στην πλάτη στους ενήλικες
• Αναπνευστικά προβλήματα από τη μεγάλη κύρτωση
• Βλάβη στη σπονδυλική στήλη ή στα νεύρα από χειρουργική επέμβαση ή από έντονη κύρτωση που δεν διορθώθηκε
• Μετεγχειρητική λοίμωξη της σπονδυλικής στήλης
Πότε να απευθυνθείτε στον γιατρό σας
Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας αν υποπτεύεστε ότι το παιδί σας μπορεί να πάσχει από σκολίωση.
Πρόληψη
Εξετάσεις ρουτίνας για σκολίωση πραγματοποιούνται σήμερα στα γυμνάσια και λύκεια. Χάρη σε αυτές περιπτώσεις που στο παρελθόν θα περνούσαν απαρατήρητες μέχρις ότου μετατρέπονταν σε προχωρημένες, διαπιστώνονται πλέον σε πρώιμα στάδια.
Τραυματισμοί δίκην μαστιγίου
Τραυματισμοί δίκην μαστιγίου της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης
Ορισμός
Οι τραυματισμοί δίκην μαστιγίου συμβαίνουν όταν τα μαλακά μόρια (μυϊκά και συνδεσμικά στοιχεία) του αυχένα υφίστανται κάκωση από απότομη υπερέκταση ή υπέρκαμψή του. Αυτού του είδους οι κινήσεις επιφέρουν διάταση των μυών και των συνδέσμων σε βαθμό που υπερβαίνει το κανονικό εύρος κίνησής τους.
Αίτια
Όταν ένα όχημα ακινητοποιείται απότομα ή υφίσταται σύγκρουση στο πίσω μέρος του, η ζώνη ασφαλείας θα συγκρατήσει το σώμα του επιβάτη ώστε να μην μετακινηθεί προς τα εμπρός. Η κεφαλή, ωστόσο, αρχικά θα υποστεί κάμψη και ακολούθως έκταση, με συνέπεια να επέλθει τραυματισμός του αυχένα δίκην μαστιγίου.
Επιπρόσθετα με τα αυτοκινητικά ατυχήματα, κακώσεις του αυχένα δίκην μαστιγίου μπορεί να προκληθούν από αθλητικούς τραυματισμούς, γρονθοκόπηση, και γενικότερα την ανάπτυξη ισχυρών δυνάμεων αδράνειας στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης. (Οι κακώσεις δίκην μαστιγίου αποτελούν ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του συνδρόμου ανατάραξης μωρού).
Συμπτώματα
Ενδέχεται να εκδηλώσετε πόνο και δυσκαμψία του αυχένα κατά τις πρώτες ημέρες μετά τον τραυματισμό του. Ακολουθεί βελτίωση των συμπτωμάτων, τα οποία, ωστόσο, μπορεί να επανεμφανισθούν ορισμένες ημέρες αργότερα. Η συμπτωματολογία διαρκεί για μήνες ή και χρόνια.
Η δυσφορία που επιφέρεται μπορεί να περιλαμβάνει μυϊκές ομάδες στην κεφαλή, τον θώρακα, την ωμική ζώνη, τον βραχίονα, το αντιβράχιο και την άκρα χείρα.
Πρώτες βοήθειες
- Χρησιμοποιήστε μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, όπως ασπιρίνη, παρακεταμόλη, ή ιβουπροφαίνη.
- Για τουλάχιστον 2 έως 3 εβδομάδες, αποφύγετε δραστηριότητες που επάγουν ή επιδεινώνουν τον πόνο και τη δυσκαμψία.
- Μην σηκώνετε ή μεταφέρετε αντικείμενα μεγάλου βάρους, αποφεύγετε τις αθλητικές δραστηριότητες.
- Μην παραμένετε για μεγάλο χρονικό διάστημα σε καθιστική θέση, ιδιαίτερα στο γραφείο.
- Αν είναι εφικτό να πραγματοποιείτε συχνά περιπάτους.
- Αν η κίνηση της κεφαλής είναι επώδυνη ή ο πόνος σχετίζεται με τα άνω άκρα, ο ιατρός ενδέχεται να συστήσει την εφαρμογή μαλακού αυχενικού περιλαιμίου ή μυοχαλαρωτική φαρμακευτική αγωγή για βραχύ χρονικό διάστημα.
Πότε να αναζητήσετε επείγουσα ιατρική φροντίδα.
Επικοινωνήστε με τον ιατρό σας αν:
- Ο πόνος και η δυσκαμψία του αυχένος επανέλθουν μετά την αρχική αποδρομή τους
- Ο πόνος στον αυχένα είναι έντονος
- Ο πόνος αντανακλά στα άνω άκρα
- Αισθάνεστε αιμωδίες ή αδυναμία στα άνω ή τα κάτω άκρα
- Εμφανίσετε προβλήματα με τη λειτουργία της ουροδόχου κύστης ή του εντερικού σωλήνα
Πρόληψη
Τα προσκέφαλα στα καθίσματα των αυτοκινήτων μειώνουν τη σοβαρότητα των τραυματισμών του αυχένα κατά την πρόσκρουση του οχήματος. Βεβαιωθείτε ότι αυτά είναι προσαρμοσμένα στο ύψος των επιβατών.
Αν υποστείτε τραυματισμό δίκην μαστιγίου (whiplash injury), μάθετε κατάλληλες διατατικές ασκήσεις για τον αυχένα, και εφαρμόστε τις μετά την ανάρρωση από την αυχενική κάκωση. Με αυτόν τον τρόπο θα ελαττώσετε την πιθανότητα επανεμφάνισης του αυχενικού πόνου ή της δυσκαμψίας.
Διαβητική νεφροπάθεια
Ορισμός
Διαβητική νεφροπάθεια ονομάζεται η νεφρική πάθηση ή βλάβη / δυσλειτουργία που εμφανίζεται ως επιπλοκή του σακχαρώδους διαβήτη.
Βλ. επίσης:
Εναλλακτικοί ορισμοί
Νόσος Kimmelstiel – Wilson, διαβητική σπειραματοσκλήρυνση, νεφροπάθεια – διαβητική.
Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου
Η ακριβής αιτία πρόκλησης της διαβητικής νεφροπάθειας παραμένει άγνωστη, αν και θεωρείται ότι η μη ρύθμιση των υψηλών τιμών σακχάρου στον ορό του αίματος οδηγεί σε ανάπτυξη νεφρικής βλάβης, κυρίως όταν συνυπάρχει και υψηλή αρτηριακή πίεση. Σε κάποιες περιπτώσεις, τα γονίδια ή το οικογενειακό ιστορικό, συνδράμουν κι αυτά στην ανάπτυξη της νόσου. Δε θα αναπτύξουν όλοι οι σακχαρωδιαβητικοί ασθενείς αυτή τη δυσλειτουργία.
Κάθε νεφρός αποτελείται από εκατοντάδες ή χιλιάδες μονάδες «φιλτραρίσματος» που ονομάζονται νεφρώνες. Κάθε νεφρώνας περιλαμβάνει μια συστάδα από πολύ μικρά αιμοφόρα αγγεία, που ονομάζεται σπείραμα. Όλη αυτή η δομή βοηθά στην αποβολή άχρηστων ουσιών από τον οργανισμό. Η υψηλή τιμή σακχάρου του αίματος, μπορεί να προκαλέσει βλάβη αυτής της δομής, με πάχυνση και ουλοποίηση των τοιχωμάτων της. Με την πάροδο του χρόνου, όλο και περισσότερα αιμοφόρα αγγεία καταστρέφονται με αργό ρυθμό. Η νεφρική δομή αρχίζει να παρουσιάζει διαρροές και πρωτεΐνη (αλβουμίνη) διαπερνά στα ούρα.
Ασθενείς που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη κι ανήκουν στις παρακάτω κατηγορίες υψηλού κινδύνου, είναι πιο ευάλωτοι στην ανάπτυξη της νόσου:
- Αφρικανό – Αμερικανικής, Ισπανικής ή Ινδιάνο – Αμερικανικής καταγωγής
- Οικογενειακό ιστορικό νεφρικής νόσου ή αρτηριακής υπέρτασης
- Μη σωστή ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης
- Μη σωστή ρύθμιση του σακχάρου του αίματος
- Τύπου 1 σακχαρώδη διαβήτη σε ηλικία μικρότερη των 20 ετών
- Κάπνισμα
Η διαβητική νεφροπάθεια γενικά συνοδεύει τις λοιπές επιπλοκές του σακχαρώδους διαβήτη, όπως την αρτηριακή υπέρταση, την αμφιβληστροειδοπάθεια και τις αγγειακές αλλαγές.
Συμπτώματα
Στα πρώιμα στάδια, η διαβητική νεφροπάθεια, δεν εμφανίζει συμπτώματα. Με το χρόνο όμως, ξεκινά η σταδιακή δυσλειτουργία των νεφρών. Τα συμπτώματα κάνουν την εμφάνισή τους σε προχωρημένα στάδια της νόσου και περιλαμβάνουν:
- Κόπωση
- Αφρώδης εμφάνιση ή εκσεσημασμένη αφρότητα των ούρων
- Συχνός λόξυγγας
- Γενικά αίσθηση πάσχοντος
- Γενικευμένος κνησμός
- Κεφαλαλγία
- Ναυτία κι έμετος
- Μειωμένη όρεξη
- Οίδημα κάτω άκρων
- Πρωινό περικογχικό οίδημα, γενικά περί του σώματος οιδήματα που εμφανίζονται σε προχωρημένα στάδια της νόσου
- Μη θεμιτή αύξηση σωματικού βάρους (λόγω κατακράτησης υγρών)
Σημεία και παρα – κλινικές εξετάσεις
Το κύριο κλινικό σημείο της διαβητικής νεφροπάθειας, είναι η επίμονη πρωτεϊνουρία (η πρωτεϊνουρία μπορεί να εμφανιστεί 5 – 10 έτη νωρίτερα από οποιοδήποτε άλλο σύμπτωμα). Αν ο ιατρός υποπτευθεί μια τέτοια κατάσταση, θα υποβληθείτε σε εξέταση μικροαλβουμινουρίας. Θετικό αποτέλεσμα της εν λόγο εξέτασης, υποδεικνύει την ύπαρξη, έστω και μικρού βαθμού, βλάβης των νεφρών λόγω του σακχαρώδους διαβήτη. Στο στάδιο αυτό η βλάβη είναι ακόμη αναστρέψιμη. Αρκετά άτομα παρουσιάζουν υψηλές τιμές μικροαλβουμινουρίας, γι’ αυτό και θεωρείται σκόπιμο, η εξέταση να επαναλαμβάνεται για επιβεβαίωση.
Η υψηλή αρτηριακή πίεση τις περισσότερες φορές συνοδεύει τη διαβητική νεφροπάθεια. Ίσως να παρουσιάσετε οξεία ανάπτυξη αρτηριακής πίεσης ή δυσκολίες στη ρύθμισή της.
Εργαστηριακές εξετάσεις που προφανώς θα διεξαχθούν περιλαμβάνουν:
- Ουρία
- Κρεατινή του ορού
Οι τιμές των παραπάνω εξετάσεων αυξάνονται αναλόγως με την εξέλιξη της νεφρικής δυσλειτουργίας. Άλλες εργαστηριακές εξετάσεις που μπορούν να γίνουν είναι:
- Πρωτεΐνη ούρων 24ώρου
- Τιμές του φωσφόρου, του ασβεστίου, των διττανθρακικών, της παραθορμόνης και του καλίου στον ορό του αίματος
- Αιμοσφαιρίνη
- Αιματοκρίτη
- Ηλεκτροφόρηση πρωτεϊνών στα ούρα
Η νεφρική βιοψία επιβεβαιώνει τη διάγνωση. Ο ιατρός σας ωστόσο, μπορεί να θέσει τη διάγνωση της νόσου και χωρίς να υποβληθείτε σε βιοψία, αν παρουσιάσετε τις 3 παρακάτω καταστάσεις:
- Επίμονη πρωτεϊνουρία
- Διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια
- Καμία άλλη πάθηση του νεφραγγειακού συστήματος
Σε πιθανή αμφιβολία της διάγνωσης, εκτελείται νεφρική βιοψία.
Θεραπεία
Στόχος της θεραπείας είναι η αποφυγή της περαιτέρω εξέλιξης της νεφρικής βλάβης, και η πρόληψη των επιπλοκών. Αυτό περιλαμβάνει τη διατήρηση της αρτηριακής πίεσης σε φυσιολογικά επίπεδα (κάτω από 130 / 80). Ο έλεγχος / ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να καθυστερήσει η εξέλιξη της νεφρικής βλάβης στη διαβητική νεφροπάθεια.
Ο ιατρός σας προφανώς θα σας συστήσει τα παρακάτω φαρμακευτικά σκευάσματα, προκειμένου να μειωθεί η αρτηριακή σας πίεση και να προστατευθούν οι νεφροί σας από οποιαδήποτε ενδεχόμενη βλάβη:
- Αναστολείς του ενζύμου μετατροπής – αγγειοτενσίνης (ACE)
- Blockers υποδοχής αγγειοτενσίνης (ARB)
Τα σκευάσματα αυτά θεωρούνται πρώτης εκλογής φαρμακευτική αγωγή της υπέρτασης, σε άτομα που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη και σε άτομα με σημεία νεφρικής πάθησης.
Είναι επίσης πολύ σημαντικό να ρυθμίσετε τα επίπεδα των λιπιδίων στο αίμα σας, να διατηρείται σε φυσιολογικά επίπεδα το σωματικό σας βάρος και να προβείτε σε τακτικές φυσικές δραστηριότητες.
Οφείλετε να παρακολουθείτε στενά τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα σας. Κάτι τέτοιο θα μείωνε το ρυθμό εξέλιξης της νεφρικής βλάβης, ιδίως στα πρώιμα στάδια της νόσου. Ο ιατρός σας μπορεί να σας υποδείξει διατροφικές αλλαγές, προκειμένου να ρυθμίσετε το σάκχαρό σας.
Επί πρόσθετα, ο θεράπων ιατρός σας, μπορεί να σας συστήσει φαρμακευτικά σκευάσματα που βοηθούν στη ρύθμιση του σακχάρου. Η δοσολογία των φαρμάκων ίσως να χρήζει μετατροπές κατά περιόδους. Κατά την επιδείνωση της νεφρικής ανεπάρκειας / λειτουργίας, ο οργανισμός σας αποβάλλει μικρότερες ποσότητες ινσουλίνης, με αποτέλεσμα να απαιτούνται και μικρότερες δόσεις φαρμάκων ρύθμισης του σακχάρου.
Λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, καθώς και άλλων συστημάτων, είναι συχνές και αντιμετωπίζονται με την κατάλληλη αντιβιοτική αγωγή.
Η αιμοκάθαρση απαιτείται στα τελικά πλέον στάδια της νόσου. Ακόμη, σε τελικό στάδιο νεφρικής ανεπάρκειας, ξεκινούν οι προσπάθειες αναζήτησης νεφρικής μεταμόσχευσης. Εναλλακτική λύση θεραπείας για τους ασθενείς που πάσχουν από τύπο 1 σακχαρώδη διαβήτη, αποτελεί ο συνδυασμός μεταμόσχευσης νεφρού – παγκρέατος.
Πρόγνωση
Η νεφροπάθεια αποτελεί μείζον αίτιο ασθένειας και θανάτου σε άτομα με σακχαρώδη διαβήτη. Είναι η κύρια αιτία χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας και τελικού σταδίου νεφρικής ανεπάρκειας στις Η.Π.Α. κι αρκετά συχνά οδηγεί στην ανάγκη αιμοκάθαρσης ή νεφρικής μεταμόσχευσης.
Η κατάσταση / διαταραχή επιδεινώνεται με αργό ρυθμό, καθώς αυξάνεται η πρωτεϊνουρία ή καθώς αυξάνονται οι τιμές της κρεατινής στον ορό του αίματος.
Οι επιπλοκές της χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας, έχουν την τάση να εμφανίζονται πολύ πιο σύντομα και να επιδεινώνονται με ταχύ ρυθμό, όταν οφείλονται στο σακχαρώδη διαβήτη, παρά σε κάποια άλλη αιτία πρόκλησης. Ακόμη και μετά από αιμοκάθαρση ή μεταμόσχευση, οι διαβητικοί ασθενείς τείνουν να έχουν χειρότερη πρόγνωση, απ’ ότι οι ασθενείς δίχως σακχαρώδη διαβήτη.
Επιπλοκές
Πιθανές επιπλοκές περιλαμβάνουν:
- Αναιμία
- Χρόνια νεφρική ανεπάρκεια (με ταχύτατη επιδείνωση)
- Επιπλοκές της αιμοκάθαρσης
- Τελικού σταδίου νεφρική ανεπάρκεια
- Υπερκαλιαιμία
- Κρίσιμη υπέρταση
- Υπογλυκαιμία
- Λοιμώξεις
- Επιπλοκές της νεφρικής μεταμόσχευσης
- Περιτονίτιδα (σε περίπτωση που γίνεται περιτοναϊκή αιμοκάθαρση)
Επικοινωνία με τον ιατρό σας
Καλέστε τον ιατρό σας εάν είσαστε διαβητικός και σε τυχαία γενική ούρων αποκαλύφθηκε η παρουσία πρωτεΐνης.
Ακόμη, επικοινωνήστε με τον ιατρός αν εμφανίσετε συμπτώματα διαβητικής νεφροπάθειας ή αν παρουσιαστούν νέα συμπτώματα, συμπεριλαμβανομένου ολιγουρίας ή ανουρίας.
Πρόληψη
Όλοι οι διαβητικοί ασθενείς οφείλουν ετησίως να εξετάζονται από τον ιατρό τους και κάνουν εξετάσεις αίματος και ούρων για σημεία πιθανής νεφρικής διαταραχής.
Ασθενείς με νεφρική νόσο, πρέπει να αποφεύγουν τη λήψη ιωδιούχων σκιαγραφικών ουσιών, αν αυτό είναι εφικτό. Οι ουσίες αυτές αποβάλλονται από το νεφρικό σύστημα και μπορούν να προκαλέσουν επιδείνωση της νεφρικής λειτουργίας. Κάποιες απεικονιστικές εξετάσεις απαιτούν τη χρήση αυτών των ουσιών. Αν κρίνεται απαραίτητο να ληφθούν, πρέπει να χορηγηθούν ενδοφλεβίως υγρά στον ασθενή, μερικές ώρες προ της εξέτασης. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, διεγείρεται η ταχεία αποβολή των ουσιών από τον οργανισμό.
Ευρέως διαδεδομένα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη σκευάσματα, για παράδειγμα η ιμπουπροφαίνη, η ναπροξαίνη και οι αναστολείς της COX – 2, όπως το celecoxib, ίσως τραυματίσουν τον πάσχοντα νεφρό. Οφείλεται να συμβουλευτείτε τον ιατρό σας πριν τη λήψη οποιουδήποτε φαρμάκου.
Σακχαρώδης Διαβήτης Τύπου 2
Ορισμός
Ο σακχαρώδης διαβήτης (Σ. Δ.) τύπου 2 πρόκειται για μια χρόνια πάθηση (εφ’ όρου ζωής) και χαρακτηρίζεται από υψηλά επίπεδα τιμών γλυκόζης αίματος. Είναι ο πιο συχνός τύπος Σ.Δ.
Βλ. επίσης:
Εναλλακτικοί ορισμοί
Μη - ινσουλινοεξαρτώμενος Σ.Δ., Σ.Δ. – τύπου 2 , Σ.Δ. των ενηλίκων.
Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου
Ο διαβήτης αποτελεί ουσιαστικά διαταραχή του οργανισμού στην παραγωγή ή τον τρόπο χρήσης της ινσουλίνης. Η ινσουλίνη είναι απαραίτητη για τη μετακίνηση της γλυκόζης που κυκλοφορεί στο αίμα εντός των κυττάρων, όπου αρχικά λαμβάνει αποθεματική μορφή και στη συνέχεια χρησιμοποιείται ως πηγή ενέργειας.
Στον τύπο 2 Σ.Δ., ο οργανισμός δεν ανταποκρίνεται στη δράση της ινσουλίνης. Αυτό ονομάζεται ινσουλινοαντίσταση. Με τον όρο ινσουλονοαντίσταση εννοούμε ότι τα λιπώδη, τα ηπατικά και τα μυϊκά κύτταρα, δεν αντιδρούν φυσιολογικά στην ινσουλίνη, με αποτέλεσμα η γλυκόζη να μην εισέρχεται εντός αυτών, ούτω ώστε να χρησιμοποιηθεί αργότερα ως πηγή ενέργειας.
Λόγω της μη μετακίνησης της γλυκόζης εντός των κυττάρων, παθολογικά υψηλά επίπεδα αυτής, συσσωρεύονται στην κυκλοφορία του αίματος, γεγονός που ονομάζεται υπεργλυκαιμία. Η υπεργλυκαιμία με τη σειρά της ωθεί το πάγκρεας σε υπερπαραγωγή ινσουλίνης, χωρίς ωστόσο ΜΕ αποτέλεσμα την κάλυψη των αναγκών του οργανισμού για ενέργεια.
Οι παχύσαρκοι άνθρωποι είναι πιο ευάλωτοι στην ινσουλινοαντίσταση, μιας και τα λίπη παρεμποδίζουν την ικανότητα του οργανισμού να κάνει χρήση της ινσουλίνης.
Ο τύπος 2 Σ.Δ. συνήθως κάνει την εμφάνισή του σταδιακά. Οι περισσότεροι άνθρωποι με αυτήν την πάθηση είναι παχύσαρκοι, κατά την περίοδο που τίθεται η διάγνωσή τους, χωρίς ωστόσο να αποκλείεται και αδύνατα άτομα να εμφανίσουν τύπου 2 Σ. Δ, ιδίως αν είναι μεγάλης ηλικίας.
Το οικογενειακό ιστορικό και τα γονίδια, παίζουν κυρίαρχο ρόλο στον τύπο 2 Σ. Δ. Η μειωμένη σωματική δραστηριότητα, η πτωχή διατροφή και το υπερβολικό σωματικό βάρος (κυρίως στην περιφέρεια της μέσης), αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο για τύπο 2 Σ.Δ.
Άλλοι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν:
- Ηλικία άνω των 45 ετών
- Τιμές της HDL χοληστερόλης κάτω των 35mg / dL ή τιμές τριγλυκεριδίων άνω των 250mg / dL
- Αρτηριακή υπέρταση
- Ιστορικό Σ.Δ. κυήσεως
- Διαπίστωση στο παρελθόν, από τον ιατρό σας, μη δικαιολογημένης ανοχής στη γλυκόζη
- Φυλή / εθνικότητα (οι Αφρικανο – αμερικανοί, οι Ισπανο-αμερικανοί και ιθαγενείς Αμερικανοί διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης Σ. Δ. )
Συμπτώματα
Συνήθως οι ασθενείς με τύπο 2 Σ.Δ. είναι ασυμπτωματικοί. Πιθανά συμπτώματα ωστόσο είναι:
- Θολή όραση
- Διαταραχή στύσης
- Κόπωση
- Συχνές ή με καθυστερημένη αποδρομή λοιμώξεις
- Αυξημένη όρεξη
- Αυξημένη δίψα
- Συχνοουρία
Σημεία και εξετάσεις
Διαγνωστικές αιματολογικές εξετάσεις του τύπου 2 Σ.Δ. είναι:
- Επίπεδα γλυκόζης αίματος νηστείας – η διάγνωση του διαβήτη τίθεται όταν οι τιμές είναι άνω των 126mg / dL σε δύο μετρήσεις
- Δοκιμασία πόσιμης ανοχής στη γλυκόζη – η διάγνωση του διαβήτη τίθεται όταν τα επίπεδα της γλυκόζης είναι άνω των 200mg / dL δύο ώρες αργότερα
- Τυχαία (μη νηστείας) τιμή γλυκόζης στο αίμα – τίθεται υπόνοια του Σ.Δ., αν οι τιμές είναι άνω των 200mg / dL και συνυπάρχουν τα κλασικά συμπτώματα αυξημένης δίψας, ούρησης και κόπωσης (η εξέταση αυτή ωστόσο πρέπει να επιβεβαιώνεται με δοκιμασία των τιμών γλυκόζης στο αίμα σε νηστεία)
Είναι απαραίτητο να επισκέπτεστε τον ιατρό σας κάθε 3 μήνες. Στις επισκέψεις αυτές, ο ιατρός σας θα:
- Ελέγξει την αρτηριακή σας πίεση
- Ελέγξει το δέρμα και τα οστά των ισχίων και των ποδιών σας
- Ελέγξει την αισθητικότητα των ποδιών σας
- Εξετάσει το οπίσθιο τμήμα των οφθαλμών σας, με ειδικό εργαλείο με λαμπτήρα, που ονομάζεται οφθαλμοσκόπιο
Οι παρακάτω εξετάσεις θα διευκολύνουν εσάς και τον ιατρό σας, να παρακολουθήσετε την πορεία του Σ.Δ. και να αποφύγετε επιπλοκές:
- Να ελέγχετε τουλάχιστον 1 φορά το χρόνο την αρτηριακή σας πίεση (ιδανικές τιμές είναι 130 / 80 mm Hg ή και χαμηλότερα)
- Να ελέγχετε τη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη σας (HbA1c) κάθε 6 μήνες, αν ρυθμίζετε ικανοποιητικά το διαβήτη σας, ειδάλλως κάθε 3 μήνες
- Να ελέγχετε ετησίως τα επίπεδα της χοληστερόλης και των τριγλυκεριδίων σας (ιδανικό είναι τα επίπεδα της LDL να παραμείνουν κάτω των 100 mg / dL)
- Κάνετε ετησίως εξετάσεις για τη νεφρική σας λειτουργία (τη μικροαλβουμινουρία και την κρεατινίνη ορού)
- Επισκεφθείτε ετησίως ή και συντομότερα, τον οφθαλμίατρό σας αν παρουσιάζετε σημεία διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας
- Επισκεφθείτε κάθε 6 μήνες τον οδοντίατρό σας για ένα καλό καθαρισμό κι εξέταση. Ενημερώστε τον οδοντίατρό σας και τον υγιεινολόγο σας, ότι πάσχετε από διαβήτη
Θεραπεία
Ο πρωταρχικός στόχος της θεραπείας είναι να μειωθούν τα υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα. Σε μακροχρόνια βάση, στόχοι της θεραπείας είναι η πρόληψη των επιπλοκών που συνδέονται με το διαβήτη.
Η έναρξη της θεραπευτικής αγωγής στον τύπο 2 Σ.Δ. περιλαμβάνει τη σωματική άσκηση και τη διατροφή.
ΔΙΔΑΧΗ ΤΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝ ΔΕΞΙΟΤΕΧΝΙΩΝ / ΙΚΑΝΟΤΗΤΩΝ
Οφείλεται να διδαχτείτε βασικές δεξιοτεχνίες / ικανότητες αντιμετώπισης του διαβήτη. Θα βοηθήσουν στην πρόληψη των επιπλοκών και στην απεξάρτηση από την ιατρική βοήθεια. Αυτές οι δεξιοτεχνίες / ικανότητες περιλαμβάνουν:
- Πώς να εξετάζετε και να καταγράφετε τη γλυκόζη αίματός σας
- Πότε και τι να τρώτε
- Πώς να λαμβάνετε φαρμακευτική αγωγή, αν είναι απαραίτητη
- Πώς να αναγνωρίσετε και να αντιμετωπίσετε την υπερ και την υπογλυκαιμία
- Πώς να αντεπεξέλθετε σε ημέρες κακουχίας
- Πού να προμηθευτείτε τα υλικά για το διαβήτη και πώς να τα αποθηκεύσετε
Ίσως χρειαστούν κάποιοι μήνες έως ότου αποκτήσετε οικειότητα με τις παραπάνω δεξιοτεχνίες / ικανότητες. Να ενημερώνεστε σε συχνή βάση, σχετικά με την πάθηση και τις επιπλοκές της. Μάθετε πώς να ελέγχετε και να ζείτε με το Σ.Δ. Μείνετε ενήμεροι για νέες μελέτες και θεραπευτικές αγωγές.
ΑΥΤΟ – ΕΞΕΤΑΣΗ
Η αυτοεξέταση αναφέρεται στη διαδικασία που μπορείτε μόνοι σας να ελέγξετε τη γλυκόζη του αίματός σας στο σπίτι σας. Το τελευταίο ονομάζεται κι αυτό-παρακολούθηση της γλυκόζης του αίματος (SMBG). Η τακτική αυτό-εξέταση του σακχάρου σας, αποτελεί τρόπο επιβεβαίωσης για εσάς και τον ιατρό σας, όσον αφορά του πόσο αποτελεσματικά συνεργούν η διατροφή σας, η σωματική σας άσκηση και τα φαρμακευτικά σκευάσματα.
Ένα όργανο που ονομάζεται γλυκομετρητής, επιτρέπει την ακριβή μέτρηση του σακχάρου του αίματος. Υπάρχουν διάφοροι τύποι τέτοιων οργάνων. Συνήθως, εκτελείται μια ελαφριά νύξη του δακτύλου σας, με μια μικρή βελόνα που ονομάζεται lancet. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, συγκεντρώνεται μια μικρή σταγόνα αίματός σας. Τοποθετείτε τη σταγόνα σε μια ταινία και στη συνέχεια, εφαρμόζετε την ταινία στο όργανο. Τα αποτελέσματα είναι διαθέσιμα εντός 30 – 45 δευτερολέπτων.
Ένας οικογενειακός ιατρός ή ένας σύμβουλος του Σ.Δ., θα σας βοηθήσει να εφαρμόσετε κατ’ οίκον αυτή τη διαδικασία και να θέσετε ένα πρόγραμμα μετρήσεων. Ο ιατρός σας, θα σας υποδείξει τους στόχους των τιμών της γλυκόζης.
- Η πλειοψηφία των ατόμων με τύπου 2 Σ.Δ. χρήζουν να κάνουν μέτρηση του σακχάρου τους μία ή δύο φορές την ημέρα
- Εάν οι τιμές της γλυκόζης του αίματός σας βρίσκονται σε ικανοποιητικά επίπεδα, ίσως απαιτηθεί να κάνετε μόνον μερικές μετρήσεις εβδομαδιαία
- Οι μετρήσεις γίνονται κατά την πρωινή αφύπνιση, προ γευμάτων και πριν τη νυχτερινή κατάκλιση
- Απαιτούνται επιπλέον μετρήσεις όταν είστε άρρωστη/ος ή υπό καταστάσεις άγχους
Τα αποτελέσματα αυτών των μετρήσεων, βοηθούν στη ρύθμιση της διατροφής σας, της σωματικής άσκησης ή και των φαρμακευτικών σκευασμάτων, προκειμένου οι τιμές σακχάρου να παραμένουν σε ικανοποιητικά επίπεδα. Με τις μετρήσεις, γνωστοποιείται άμεσα μια υπέρ ή υπογλυκαιμία και αποφεύγεται η ανάπτυξη σοβαρών καταστάσεων.
Διατηρείτε αρχείο για εσάς και τον ιατρό σας. Κάτι τέτοιο θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο, ιδίως στην περίπτωση που αντιμετωπίζετε δυσκολίες στη ρύθμιση του διαβήτη.
ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΙ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΙΚΟΥ ΒΑΡΟΥΣ
Για τα άτομα που πάσχουν από Σ.Δ. τύπου 2, είναι προτεινόμενο να τρώνε τις ίδιες ώρες κάθε ημέρα και να παραμένουν σταθεροί στα είδη διατροφής που έχουν επιλέξει να καταναλώνουν. Αυτό αποτρέπει μεγάλες διακυμάνσεις των τιμών του σακχάρου. Ο διατροφικός προγραμματισμός περιλαμβάνει την επιλογή υγιεινών ειδών διατροφής, τη λήψη της κατάλληλης ποσότητας τροφής και τη λήψη των γευμάτων τις κατάλληλες χρονικές στιγμές. Θεωρείται σκόπιμο, να συνεργάζονται στενά με τον ιατρό τους, τη νοσηλεύτριά τους και το διατροφολόγο τους, προκειμένου να είναι ενήμεροι για τις κατάλληλες ποσότητες λιπών, πρωτεϊνών και υδατανθράκων που πρέπει να περιλαμβάνει η διατροφή τους. Το πρόγραμμα των γευμάτων σας οφείλει να αρμόζει στον καθημερινό τρόπο ζωής και στις συνήθειές τους και είναι προτιμητέο να περιλαμβάνει τροφές της αρέσκειάς τους.
Ο έλεγχος του σωματικού σας βάρους και η λήψη μιας καλά ισορροπημένης διατροφής, είναι πολύ σημαντικά. Κάποιοι άνθρωποι με Σ.Δ. τύπου 2, ίσως και να διακόψουν τη φαρμακευτική αγωγή μετά την απώλεια σωματικού βάρους (παρόλο που συνεχίζουν να πάσχουν από διαβήτη).
Η χειρουργική επέμβαση bariatric, γνωστή κι ως χειρουργική επέμβαση απώλειας βάρους, θεωρείται ως πιθανή αντιμετώπιση παχύσαρκων ασθενών που αδυνατούν να ρυθμιστούν μονάχα με διατροφή και φαρμακευτική αγωγή. Βλ.:
- Χειρουργική επέμβαση γαστρικού by – pass
- Λαπαροσκοπική γαστρική περίδεση
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΦΥΣΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ
Η καθημερινή σωματική άσκηση είναι αναγκαία για τον καθένα μας, πόσο περισσότερο για τους διαβητικούς. Η τακτική αεροβική άσκηση μειώνει τα επίπεδα του σακχάρου χωρίς φαρμακευτική αγωγή και βοηθά στην καύση του πλεονασμού θερμίδων και λιπών και κατά συνέπεια, στη ρύθμιση του σωματικού τους βάρους.
Η άσκηση βοηθά στην ενίσχυση της κατάστασης υγείας με τη βελτίωση της αιματικής κυκλοφορίας και της αρτηριακής πίεσης. Ελαχιστοποιεί την αντίσταση στην ινσουλίνη ακόμη και χωρίς την απώλεια σωματικού βάρους. Η άσκηση επίσης μειώνει το ενεργειακό επίπεδο του σώματος, μειώνει την ένταση και βελτιώνει την ικανότητα αντιμετώπισης του στρες / άγχους.
Λάβετε υπ’ όψιν τα παρακάτω, κατά την έναρξη ενός προγράμματος σωματικής άσκησης:
- Συμβουλευτείτε πάντα τον ιατρό σας προτού ξεκινήσετε οποιοδήποτε πρόγραμμα σωματικής άσκησης
- Ρωτήστε τον ιατρό σας για την καταλληλότητα των υποδημάτων σας
- Επιλέξτε μια ευχάριστη φυσική δραστηριότητα που να αρμόζει στο τωρινό σας φυσικό επίπεδο
- Ασκηθείτε καθημερινά κι αν είναι δυνατόν, την ίδια ώρα κάθε μέρα
- Παρακολουθήστε τις τιμές γλυκόζης στο σπίτι, προ και μετά την άσκηση
- Να έχετε πάντα μαζί σας τροφή ταχείας δράσης υδατάνθρακα, σε περίπτωση υπογλυκαιμίας κατά ή μετά την άσκηση
- Φοράτε περιχειρίδιο διαβητικής ταυτότητας και να έχετε πάντα μαζί σας κινητό τηλέφωνο για ώρα ανάγκης
- Καταναλώστε μεγάλες ποσότητες υγρών, χωρίς προσθήκη ζάχαρης, πριν, κατά και μετά τη σωματική άσκηση
- Ίσως χρειαστεί να κάνετε αλλαγές στη διατροφή σας ή τη φαρμακευτική αγωγή που ακολουθείτε, αν ασκήστε για μεγάλη χρονική διάρκεια ή με μεγαλύτερη ένταση, προκειμένου να διατηρήσετε τη γλυκόζη στα κατάλληλα επίπεδα
ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΑ ΣΚΕΥΑΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΣΑΚΧΑΡΩΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ
Αν η διατροφή και η άσκηση δεν επαρκούν για τη διατήρηση σε φυσιολογικά ή σχεδόν σε φυσιολογικά επίπεδα της γλυκόζης του αίματος, ο ιατρός σας προφανώς θα σας συστήσει φαρμακευτικά σκευάσματα. Μιας, όμως που τα σκευάσματα αυτά έχουν διαφορετικό τρόπο δράσης το καθένα, ο ιατρός ίσως χρειαστεί να συνταγογραφήσει περισσότερα από ένα. Τα σκευάσματα αυτά είναι δυνατόν να συνδυαστούν και με ινσουλίνη, αν κρίνεται απαραίτητο.
Παρακάτω αναφέρονται οι πιο συχνοί τύποι αυτών των φαρμακευτικών σκευασμάτων. Λαμβάνονται δια του στόματος ή ενέσιμα:
- Οι βιγουανίδες προκαλούν μείωση παραγωγής της γλυκόζης από το ήπαρ και διεγείρουν την απορρόφηση της γλυκόζης που κυκλοφορεί στο αίμα από τα μυϊκά, τα λιπώδη και τα ηπατικά κύτταρα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, μειώνονται τα επίπεδα της γλυκόζης του αίματος
- Οι σουλφονυλουρίες (όπως η γλυμεπιρίδη, η γλουβυρίδη και η τολαζαμίδη) διεγείρουν το πάγκρεας προς αύξηση παραγωγής ινσουλίνης. Η λήψη τους λαμβάνεται δια του στόματος.
- Οι θειαζολιδινεδιόνες (όπως η ροσιγλιταζόνη) βοηθούν στην απορρόφηση γλυκόζης από τα μυϊκά, λιπώδη και ηπατικά κύτταρα εν παρουσία ινσουλίνης. Η ροσιγλιταζόνη αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων. Μιλήστε με τον ιατρό σας
- Ενέσιμα σκευάσματα (συμπεριλαμβανομένου της εξενατίδης και της πραμλιντίδης) μειώνουν τα επίπεδα της γλυκόζης του ορού
- Οι μεγλιτινίδες (συμπεριλαμβανομένου της ρεπαγλινίδης και της νατεγλινίδης) διεγείρουν το πάγκρεας προς αύξηση παραγωγής ινσουλίνης, ως αντίδραση στα επίπεδα γλυκόζης του αίματος
- Οι αναστολείς της άλφα γλυκοσιδάσης (όπως η ακαρβόση) μειώνουν την απορρόφηση των υδατανθράκων από το γαστρεντερικό σωλήνα, ούτως ώστε να μειωθούν τα επίπεδα γλυκόζης μετά γευμάτων
Αν συνεχίσετε να μη ρυθμίζετε ικανοποιητικά τη γλυκόζη του αίματός σας, παρά τις αλλαγές του τρόπου ζωής σας και τη λήψη φαρμακευτικών σκευασμάτων από το στόμα, ο ιατρός σας, θα σας συστήσει τη χρήση ινσουλίνης. Η ινσουλίνη ενδείκνυται επίσης και σε περίπτωση παρενέργειας σε άλλα σκευάσματα. Η ινσουλίνη ενίεται υποδόρια με τη χρήση σύριγγας ή «στυλό» ινσουλίνης. Δε λαμβάνεται από το στόμα.
Τα σκευάσματα ινσουλίνης διαφέρουν μεταξύ τους στο χρόνο έναρξης δράσης τους και στη διάρκεια δράσης τους. Ο ιατρός σας θα προσδιορίσει τον κατάλληλο τύπο ινσουλίνης για εσάς και θα σας ορίσει των ώρα που θα το ενίετε.
Είναι δυνατόν να εφαρμοστεί μίξη διαφόρων τύπων ινσουλίνης στην ίδια ένεση, προκειμένου να επιτευχθεί η καλύτερη ρύθμιση γλυκόζης του αίματος. Ο ιατρός σας ή ο σύμβουλος του Σ.Δ., θα σας υποδείξει πως να εφαρμόζετε μόνοι σας την ένεση.
Κάποιοι άνθρωποι με τύπου 2 Σ.Δ. παύουν να έχουν την ανάγκη φαρμακευτικής αγωγής, μετά την απώλεια βάρους και την αύξηση της σωματικής τους δραστηριότητας. Φτάνοντας στο ιδανικό τους βάρος, η ίδια η ινσουλίνη του οργανισμού τους και μια προσεγμένη διατροφή, επαρκούν για τη ρύθμιση των επιπέδων της γλυκόζης στο αίμα τους.
Αμφισβητείται αν είναι ασφαλές η λήψη των υπογλυκαιμικών δισκίων κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Είναι προτεινόμενο στις εγκύους που πάσχουν από τύπου 2 Σ.Δ. και λαμβάνουν αυτή τη φαρμακευτική αγωγή, να μπαίνουν σε ινσουλινοθεραπεία για τη χρονική περίοδο της εγκυμοσύνης και του θηλασμού.
ΦΑΡΚΑΕΥΤΙΚΑ ΣΚΕΥΑΣΜΑΤΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΩΝ ΕΠΙΠΛΟΚΩΝ
Η αυξημένη πιθανότητα να αναπτύξουν οι διαβητικοί ασθενείς καρδιακά νοσήματα, νεφρικές παθήσεις κι άλλες παθολογικές διαταραχές, καθιστά αναγκαία τη χορήγηση σε αυτούς, ανάλογης φαρμακευτικής αγωγής είτε ως αντιμετώπιση είτε ως πρόληψη οποιαδήποτε παθοφυσιολογίας.
Συχνά συστήνεται ένας αναστολέας ACE (ή ARB):
- ως φάρμακο πρώτης εκλογής στη θεραπεία της υπέρτασης σε σακχαρωδιαβητικούς
- σε όσους παρουσιάζουν πρώιμα σημεία νεφρικής νόσου
Οι αναστολείς ACE περιλαμβάνουν την καπτοπρίλη, την εναλαπρίλη, κουιναπρίλη, την βεναζεπρίλη, τη ραμιπρίλη, την περιντοπρίλη και τη λισινοπρίλη.
Οι στατίνες αποτελούν τη θεραπεία εκλογής παθολογικών επιπέδων της χοληστερόλης. Στόχος είναι οι τιμές της LDL χοληστερόλης να κυμαίνονται κάτω των 100 mg / dL.
Το πιο κοινό σκεύασμα πρόληψης καρδιαγγειακών παθήσεων στους σακχαρωδιαβητικούς, είναι η ασπιρίνη, ιδιαίτερα αν συνυπάρχει:
- βιολογική ηλικία άνω των 40 ετών
- ατομικό ιστορικό καρδιολογικής πάθησης
- οικογενειακό ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου
- αρτηριακή υπέρταση ή υπερχοληστεριναιμία
- κάπνισμα
ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΩΝ ΠΟΔΙΩΝ
Οι σακχαρωδιαβητικοί ασθενείς είναι πολύ επιρρεπείς σε παθολογικές καταστάσεις των άκρων ποδών. Ο Σ.Δ. μπορεί να προκαλέσει βλάβη των νεύρων, με πιθανή απώλεια την αισθητικότητα των άκρων ποδών. Ο ασθενής τις περισσότερες φορές δεν αντιλαμβάνεται ότι έχει υποστεί κάποιον τραυματισμό και διαπιστώνει σε δεύτερο χρόνο ένα εκτεταμένο έλκος ή και φλεγμονή του άκρου ποδός. Ο Σ.Δ. προκαλεί επίσης βλάβη των αγγείων.
Περιστασιακά, ο Σ.Δ. επηρεάζει και το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα, μειώνοντας την ικανότητα του οργανισμού να αντιμετωπίσει κάποια λοίμωξη. Ακόμη και μικρές λοιμώξεις μπορούν ταχύτατα να επιδεινωθούν και να προκαλέσουν τη νέκρωση του δέρματος κι άλλων ιστών. Ο ακρωτηριασμός, όχι σπάνια, επιβάλλεται.
Προς αποφυγή τραυματισμού των άκρων ποδών, ελέγξετε τα και φροντίστε τα καθημερινά.
Πρόγνωση
Ο κίνδυνος ανάπτυξης ακόλουθων επιπλοκών (όπως του αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου, της καρδιακής ανεπάρκειας και του θανάτου) μειώνεται σημαντικά με τον έλεγχο της γλυκόζης του αίματος και της αρτηριακής πιέσεως. Η μείωση ακόμη και κατά 1% της HbA1c μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο ανάπτυξης επιπλοκών κατά 25%.
Επιπλοκές
Με τη πάροδο του χρόνου, ο Σ.Δ. μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές παθήσεις των οφθαλμών, των νεφρών, των νεύρων, της καρδιάς, των αιμοφόρων αγγείων κι άλλων συστημάτων του οργανισμού.
Οι σακχαρωδιαβητικοί ασθενείς διατρέχουν (γυναίκες και άνδρες κατά το ίδιο ποσοστό) τις ίδιες πιθανότητες οξέως εμφράγματος του μυοκαρδίου, με εκείνους (τους ανθρώπους) που το έχουν υποστεί ήδη. Πολύ πιθανόν να μην εμφανίσουν τα τυπικά σημεία του καρδιακού εμφράγματος.
Σε γενικές γραμμές, οι επιπλοκές περιλαμβάνουν:
- αρτηριακή υπέρταση
- βλάβη των αιμοφόρων αγγείων που παροχετεύουν τα ισχία και τα πόδια (περιφερική αγγειακή νόσο)
- αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο
- υπερχοληστεριναιμία
- βλάβη των νεύρων, με άλγος και αιμωδία των άκρων ποδών, όπως και πολλαπλές διαταραχές του στομάχου, του εντέρου, της καρδιάς κι άλλων οργάνων του σώματος
- πληγές ή έλκη των άκρων ποδών, που ίσως να οδηγήσουν στον ακρωτηριασμό
- μείωση ή και πλήρης απώλεια όρασης
- διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια
- κηλιδώδες οίδημα
- καταρράκτης
- γλαύκωμα
- νεφρική νόσο και νεφρική ανεπάρκεια (διαβητική νεφροπάθεια)
Άλλες επιπλοκές περιλαμβάνουν:
- διαταραχές στύσης
- λοιμώξεις του δέρματος, του γυναικείου γεννητικού συστήματος, του ουροποιητικού συστήματος
Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό
Καλέστε άμεσα τον 166 αν παρουσιάσετε:
- θωρακικό άλγος ή πίεση
- δυσκολία αναπνοής
- λιποθυμία ή απώλεια συνείδησης
- επιληπτικό παροξυσμό
Τα συμπτώματα αυτά μπορούν ταχύτατα να επιδεινωθούν και να μετατραπούν σε επείγουσες καταστάσεις (όπως σε σπασμούς ή υπογλυκαιμικό κώμα).
Καλέστε επίσης τον ιατρό σας αν εμφανίσετε:
- συμπτώματα υπεργλυκαιμίας (πολυδιψία, θολή όραση, ξηρό δέρμα, αίσθημα αδυναμίας ή κόπωση, συχνή έπειξη προς ούρηση)
- συμπτώματα υπογλυκαιμίας (αδυναμία ή κόπωση, τρόμος, εφίδρωση, νευρικότητα, μη διαυγής σκέψη, ταχυκαρδία, διπλή ή θολή όραση, αίσθηση μη διαυγούς σκέψεως, ανησυχία)
- αιμωδία, μυρμηκίαση, άλγος των άκρων ποδών
- πληγές ή φλεγμονές των άκρων ποδών
- διαταραχές όρασης
Πρόληψη
Η παρακολούθηση για πιθανή ανάπτυξη Σ.Δ. συστήνεται σε:
- παχύσαρκα παιδιά που παρουσιάζουν κι άλλους παράγοντες κινδύνου ανάπτυξης Σ.Δ., ξεκινώντας από την ηλικία των 10 ετών και στη συνέχεια επαναληπτικά κάθε 2 χρόνια
- παχύσαρκοι ενήλικες (με BMI – δείκτες σωματικής μάζας – άνω των 25) που διατρέχουν κι άλλους παράγοντες κινδύνου
- ενήλικες άνω των 45 ετών, κάθε 3 χρόνια
Η διατήρηση ενός φυσιολογικού σωματικού βάρους κι ενός δραστήριου τρόπου ζωής, βοηθά στην πρόληψη εμφάνισης του Σ.Δ. τύπου 2
Προς αποφυγή των επιπλοκών του Σ.Δ., επισκεφθείτε τον ιατρό σας ή τον σύμβουλο του Σ.Δ., τουλάχιστον 4 φορές το χρόνο. Συζητείστε μαζί του για οποιαδήποτε ανησυχία σας.
Φροντίστε να μην παραλείπετε τον τακτικό προκαθορισμένο εμβολιασμό σας και σε ετήσια βάση να λαμβάνεται το εμβόλιο κατά της γρίπης.
Για την πρόληψη των παθήσεων του «διαβητικού ποδιού» πρέπει:
- Διακόψετε το κάπνισμα (σε περίπτωση που καπνίζετε)
- Να βελτιώσετε τη ρύθμιση της γλυκόζης του αίματός σας
- Φροντίστε για την εξέταση των άκρων ποδών σας από τον ιατρό σας, τουλάχιστον 2 φορές το χρόνο κι ενημερωθείτε για το πώς μπορείτε να αναγνωρίσετε της εμφάνισης νευρικής βλάβης.
- Ελέγχετε και φροντίστε ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ τα πόδια σας, ιδίως στην περίπτωση που ήδη έχετε αντιμετωπίσει παθολογική κατάσταση αυτών ή ήδη γνωρίζετε ότι έχετε υποστεί βλάβη των νεύρων ή των αγγείων. Ακολουθείστε τις παρακάτω οδηγίες
- Σιγουρευτείτε ότι φοράτε τα κατάλληλα υποδήματα
Ελκώδης κολίτιδα
Ορισμός
Η ελκώδης κολίτιδα είναι μια φλεγμονώδης πάθηση που προσβάλλει το παχύ έντερο (κόλον) και τον πρωκτό.
Δείτε επίσης: Νόσος του Crohn
Εναλλακτικοί όροι
Φλεγμονώδης εντερική πάθηση – ελκώδης κολίτιδα
Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου
Το αίτιο της ελκώδους κολίτιδας δεν είναι γνωστό. Μπορεί να προσβάλει οποιαδήποτε ηλικιακή ομάδα, αν και παρατηρείται έξαρση στις ηλικίες 15-30 και μετά 50-70.
Η ασθένεια ξεκινά συνήθως στην περιοχή του πρωκτού και μπορεί σταδιακά να επεκταθεί σε όλο το παχύ έντερο. Το συχνή φλεγμονή οδηγεί σε πάχυνση του τοιχώματος του εντέρου και του πρωκτού με τη δημιουργία ουλώδους ιστού. Σε οξεία φάση της ασθένειας μπορεί να επέλθει ακόμα και νέκρωση ή σήψη των ιστών του παχέος εντέρου.
Τα συμπτώματα ποικίλλουν σε ένταση και μπορεί να ξεκινήσουν σταδιακά ή απότομα. Πολλοί παράγοντες μπορεί να οδηγήσουν σε έξαρση της νόσου, συμπεριλαμβανομένων των πνευμονικών λοιμώξεων και του φυσικού στρες.
Στους παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνεται το οικογενειακό ιστορικό ελκώδους κολίτιδας ή η Εβραϊκή καταγωγή.
Συμπτώματα
- Πόνος στην κοιλιά σαν κράμπα που συνήθως υποχωρεί με την κένωση του εντέρου.
- Γουργούρισμα στα έντερα
- Διάρροια, λίγες έως πολλές φορές μέσα στην ημέρα (συχνά με αίμα και βλέννα)
- Πυρετός
- Τεινεσμός (σφίξιμο κατά την κένωση)
- Απώλεια βάρους
Άλλα συμπτώματα που συνοδεύουν την ελκώδη κολίτιδα είναι:
- Γαστρεντερική αιμορραγία
- Πόνοι στις αρθρώσεις
- Ναυτία και εμετός
Ενδείξεις και εξετάσεις
Για τη διάγνωση της ελκώδους κολίτιδας χρησιμοποιείται γενικά η κολονοσκόπηση με βιοψία.
Η κολονοσκόπηση γίνεται επίσης σε ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα ως προληπτικός έλεγχος για καρκίνο του παχέος εντέρου. Η ελκώδης κολίτιδα αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου. Αν πάσχετε από την ασθένεια αυτή, θα πρέπει να εξεταστείτε (για καρκίνο του παχέος εντέρου) 8-12 χρόνια μετά τη διάγνωση. Θα πρέπει να επαναλαμβάνετε την κολονοσκόπηση κάθε 1-2 χρόνια.
Άλλες εξετάσεις που μπορεί να γίνουν για τη διάγνωση της πάθησης είναι:
- Βαριούχος υποκλυσμός
- Γενική εξέταση αίματος
- C-αντιδρώσας πρωτεΐνης
- Ταχύτητα καθίζησης ερυθρών
Θεραπεία
Στόχοι της θεραπείας είναι:
- Η αντιμετώπιση των κρίσεων
- Η αποφυγή των επαναλαμβανόμενων κρίσεων
- Η επούλωση του παχέος εντέρου
Συχνά χρειάζεται εισαγωγή στο νοσοκομείο για τις οξείες κρίσεις. Ο γιατρός σας μπορεί να σας χορηγήσει κορτικοστεροειδή για τη μείωση της φλεγμονής. Μπορεί επίσης να σας χορηγηθεί παρεντερική διατροφή (με ενδοφλέβιο ορό).
ΔΙΑΙΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗ
Ορισμένες τροφές μπορεί να επιδεινώσουν τη διάρροια και τα αέρια, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της έξαρσης της ασθένειας. Διαιτητικές συμβουλές:
- Τρώτε μικρές ποσότητες τροφής καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας.
- Πίνετε άφθονο νερό (μικρές ποσότητες συχνά όλη την ημέρα).
- Αποφεύγετε τις τροφές με ίνες (πίτουρο, φασόλια, καρύδια, σπόρους και καλαμπόκι).
- Αποφεύγετε τα λιπαρά ή τηγανητά φαγητά και τις σάλτσες (βούτυρο, μαργαρίνη και κρέμα γάλακτος).
- Περιορίστε τα γαλακτοκομικά προϊόντα αν έχετε δυσανεξία στη λακτόζη. Τα γαλακτοκομικά προϊόντα είναι καλή πηγή πρωτεΐνης και ασβεστίου.
- Αποφεύγετε ή περιορίστε το αλκοόλ και την καφεΐνη.
ΦΑΡΜΑΚΑ
Φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη μείωση των κρίσεων είναι:
- 5-αμινοσαλικυλικά οξέα όπως η μεσαλαμίνη ή σουλφαζίνη
- Ανοσοτροποποιητικά όπως η αζαθιοπρίνη και η 6-μερκαπτοπουρίνη
- Κορτικοστεροειδή (πρεδνιζόνη και μεθυλπρεδνιζολόνη) που λαμβάνονται από το στόμα κατά τη διάρκεια του ξεσπάσματος της κρίσης ή με τη μορφή υπόθετου, αφρού ή κλύσματος.
- Ινφλιξιμάμπη για τη θεραπεία ασθενών που δεν ανταποκρίνονται σε άλλα φάρμακα
ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ
Η χειρουργική αφαίρεση του παχέος εντέρου θεραπεύει την ελκώδη κολίτιδα και εξαλείφει την απειλή του καρκίνου του παχέος εντέρου. Η χειρουργική επέμβαση προορίζεται για ασθενείς που έχουν:
- Κολίτιδα που δεν ανταποκρίνεται στην πλήρη φαρμακευτική θεραπεία
- Αλλοιώσεις στον βλεννογόνο του παχέος εντέρου που μπορεί να είναι προκαρκινικές
- Σοβαρές επιπλοκές όπως ρήξη (διάτρηση) του παχέος εντέρου, έντονη αιμορραγία ή τοξικό μεγάκολο
Τις περισσότερες φορές αφαιρείται ολόκληρο το παχύ έντερο μαζί με τον πρωκτό. Στη συνέχεια, οι ασθενείς μπορεί να χρειάζονται ειλεοστομία (ένα μικρό άνοιγμα στο κοιλιακό τοίχωμα) ή μια επέμβαση που συνδέει το λεπτό έντερο με την έδρα ώστε να υποκατασταθεί η όσο το δυνατόν φυσιολογική λειτουργία της αφόδευσης.
Πρόγνωση
Περίπου οι μισοί από τους ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα παρουσιάζουν ήπια συμπτώματα. Οι ασθενείς με οξεία ελκώδη κολίτιδα συνήθως ανταποκρίνονται λιγότερο στα φάρμακα.
Μόνιμος και πλήρης έλεγχος των συμπτωμάτων με τη χρήση φαρμάκων είναι σπάνιος. Η αποθεραπεία είναι πιθανή μόνο με την ολική αφαίρεση του παχέος εντέρου.
Ο κίνδυνος του καρκίνου του παχέος εντέρου αυξάνει από δεκαετία σε δεκαετία μετά τη διάγνωση της ελκώδους κολίτιδας.
Επιπλοκές
- Αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα
- Δημιουργία θρομβώσεων
- Καρκίνος
- Στένωση του παχέος εντέρου
- Επιπλοκές από τη θεραπεία με κορτικοστεροειδή
- Εξασθενημένη ανάπτυξη και σεξουαλική εξέλιξη των παιδιών
- Αρθρίτιδα
- Κακώσεις στα μάτια
- Ηπατική νόσος
- Μαζική αιμορραγία στο παχύ έντερο
- Στοματικά έλκη
- Γαγγραινώδες πυόδερμα (δερματικό έλκος)
- Ρωγμές ή τρύπες στο παχύ έντερο
Πότε να απευθυνθείτε στον γιατρό σας
Καλέστε τον γιατρό σας αν παρουσιάζετε επίμονο πόνο στην κοιλιά, αιμορραγία, επίμονο πυρετό ή άλλα συμπτώματα της ελκώδους κολίτιδας.
Καλέστε τον γιατρό σας αν πάσχετε από ελκώδη κολίτιδα και τα συμπτώματά σας δεν υποχωρούν με τη θεραπεία ή αναπτύσσετε νέα συμπτώματα.
Πρόληψη
Επειδή το αίτιο είναι άγνωστο, δεν υπάρχει γνωστή πρόληψη.
Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα μπορεί να επιδεινώσουν τα συμπτώματα.
Εξαιτίας της σχέσης της ελκώδους κολίτιδας με τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου, συνιστάται η προληπτική κολονοσκόπηση.
Η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία συνιστά να κάνετε την πρώτη εξέταση:
- 8 χρόνια μετά τη διάγνωση της οξείας φάσης της ασθένειας ή όταν έχει προσβληθεί μεγάλο μέρος ή ολόκληρο το παχύ έντερο
- 12-15 χρόνια αφού έχει διαγνωστεί ότι πάσχει μόνο η αριστερή πλευρά του παχέος εντέρου
Κάντε επαναληπτικές εξετάσεις κάθε 1-2 χρόνια.
Τοξοπλάσμωση
Η τοξοπλάσμωση πρόκειται για φλεγμονή η οποία οφείλεται στο παράσιτο Toxoplasma gondii.
Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου
Η τοξοπλάσμωση προσβάλλει / ανευρίσκεται σε ανθρώπους, πουλιά και σε αρκετά είδη ζώων. Οι γάτες αποτελούν τον κύριο ξενιστή.
Η μόλυνση του ανθρώπου προκύπτει από:
- Μεταγγίσεις αίματος ή μεταμόσχευση συμπαγών οργάνων
- Απρόσεκτη διαχείριση των απορριμμάτων γάτας
- Λήψη μολυσμένου χώματος
- Λήψη ωμού ή μη καλά ψημένου κρέατος (πρόβειο, χοιρινό και βόειο)
Η τοξοπλάσμωση προσβάλλει κι άτομα με χαμηλό ανοσοποιητικό σύστημα.
Η λοίμωξη μεταφέρεται από πάσχουσα μητέρα στο έμβρυό της μέσω του πλακούντα. Βλ : Συγγενής τοξοπλάσμωση.
Συμπτώματα
Η πλειοψηφία των πρωτοπαθών λοιμώξεων είναι ασυμπτωματική. Ο χρόνος επώασης (η χρονική διάρκεια από την έκθεση στο παράσιτο έως την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων) κυμαίνεται από 1 – 2 εβδομάδες. Η νόσος αυτή μπορεί να προσβάλει τον εγκέφαλο, τους πνεύμονες, την καρδιά, τους οφθαλμούς ή το ήπαρ.
Τα συμπτώματα που εμφανίζονται σε άτομα με υγιές ανοσοποιητικό σύστημα περιλαμβάνουν:
- Διογκωμένους λεμφαδένες στην κρανιακή και τραχηλική χώρα
- Κεφαλαλγία
- Ήπια αίσθηση ασθένειας με πυρετική κίνηση, παρόμοια με την κλινική εικόνα της μονοπυρήνωσης
- Μυαλγίες
- Πονόλαιμος
Συμπτώματα που εμφανίζονται σε ανοσοκατεσταλμένα άτομα:
- Σύγχυση
- Πυρετός
- Κεφαλαλγία
- Φλεγμονή του αμφιβληστροειδούς που προκαλεί θολή όραση
- Επιληψία
Για συμπτώματα που εμφανίζονται σε πάσχοντα νεογνά, βλ. συγγενής τοξοπλάσμωση.
Σημεία κι εξετάσεις
Εξετάσεις διαγνωστικές της λοίμωξης ή ανεύρεσης κυστών, είναι:
- Βιοψία εγκεφάλου
- Αξονική τομογραφία εγκεφάλου
- Μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου
- Οροθετικότητα στην τοξοπλάσμωση
- Εξέταση σε σχισμοειδή λυχνία (slit-lamp)
Θεραπεία
Οι ασυμπτωματικοί ασθενείς δε χρήζουν θεραπεία.
Για την αντιμετώπιση της φλεγμονής χορηγούνται φαρμακευτικά σκευάσματα που περιλαμβάνουν τα αντιβιοτικά και αντιελονοσιακά. Άτομα που πάσχουν από AIDS οφείλουν να συνεχίσουν τη θεραπεία για όσο διάστημα το ανοσοποιητικό τους σύστημα παραμένει χαμηλό, ούτως ώστε να αποτρέψουν την επανεργοποίηση της νόσου.
Πρόγνωση
Στα παιδιά η οξεία φλεγμονή προκαλεί οίδημα των αμφιβληστροειδών.
Η τοξοπλάσμωση στους ενήλικες με υγιές ανοσοποιητικό σύστημα, έχει καλή πρόγνωση.
Επιπλοκές
- Μόνιμη ανικανότητα, όπως τύφλωση ή μαθησιακές διαταραχές σε βρέφη με συγγενής τοξοπλάσμωση
- Υποτροπή της λοίμωξης
- Εξάπλωση της λοίμωξης σε άτομα με χαμηλό ανοσοποιητικό σύστημα (ενδέχεται να είναι νοσηρή)
Επικοινωνία με τον ιατρό σας
Καλέστε τον ιατρό σας και κλείστε ραντεβού μαζί του αν παρουσιάσετε συμπτώματα τοξοπλάσμωσης. Σε περίπτωση προσβολής ανοσοκατεσταλμένου άτομου ή βρέφους ή εμφάνιση σοβαρών συμπτωμάτων όπως σύγχυση ή επιληψία, η διαταραχή αυτή αποτελεί επείγουσα κατάσταση,
Πρόληψη
Συμβουλές για πρόληψη της νόσου:
- Αποφύγετε την κατανάλωση μη καλά ψημένου κρέατος
- Καταψύχετε το κρέας στους μείον 20˚ C για δύο ημέρες
- Πλύνετε καλά τα χέρια σας μετά από επαφή με ωμό κρέας
- Προστατεύστε το χώρο δραστηριοτήτων των παιδιών σας από απορρίμματα σκύλου και γάτας
- Πλύνετε καλά τα χέρια σας έπειτα από επαφή με χώμα / έδαφος που μπορεί να έχει μολυνθεί από απορρίμματα ζώων
- Οι εγκυμονούσες γυναίκες οφείλουν να αποφύγουν το καθαρισμό απορριμμάτων γάτας, καθώς και υλικά τα οποία ενδέχεται να έχουν επιμολυνθεί με απορρίμματα γάτας. Θα πρέπει ακόμη να αποφύγουν υλικά τα οποία μπορεί να έχουν μολυνθεί από έντομα, τα οποία έχουν εκτεθεί σε απορρίμματα γάτας (κατσαρίδες, μύγες, κ.τ.λ.)
- Οι εγκυμονούσες θα πρέπει να υποβληθούν σε αιματολογική εξέταση για τοξοπλάσμωση
- Οι πάσχοντες με HIV θα πρέπει να εξεταστούν για ανίχνευση αντισωμάτων της τοξοπλάσμωσης. Οι οροθετικοί και με μέτρηση των CD4 λιγότερο των 100, οφείλουν να λάβουν προληπτικά αντιβιοτικά με αντιρετροϊκή αγωγή, έως ότου η μέτρηση CD4 κυττάρων ανέλθει.

Εντερίτιδα από κολοβακτηρίδιο Ε

Ορισμός
Εντερίτιδα Ε. coli είναι φλεγμονή του λεπτού εντέρου που οφείλεται στο κολοβακτηρίδιο Eschericchia. Eίναι η πιο κοινή αιτία της διάρροιας των ταξιδιωτών.
Εναλλακτικές ονομασίες
Διάρροια των ταξιδιωτών – κολοβακτηρίδιο Ε., Tροφική δηλητηρίαση – κολοβακτηρίδιο Ε., Διάρροια – κολοβακτηρίδιο Ε., Aσθένεια χάμπουργκερ
Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου
Η εντερίτιδα από κολοβακτηρίδιο Ε. είναι ένα είδος γαστρεντερίτιδας που οφείλεται σε βακτήριο.
Ορισμένες μορφές μόλυνσης από κολοβακτηρίδιο Ε. συνδέονται με την ύπαρξη αιμολυτικού ουραιμικού συνδρόμου.
Στους παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνονται:
- Η κατανάλωση ανεπεξέργαστου ή μολυσμένου νερού
- Η κατανάλωση ανθυγιεινών τροφών
- Πρόσφατο κρούσμα μόλυνσης από κολοβακτηρίδιο Ε. στην οικογένεια
- Πρόσφατη περίπτωση εμετού ή διάρροιας στην οικογένεια
- Ταξίδι σε μέρη με ακάθαρτο πόσιμο νερό
Συμπτώματα
Τα συμπτώματα εμφανίζονται όταν το κολοβακτηρίδιο Ε. εισέρχεται στο έντερο. Το διάστημα μεταξύ μόλυνσης και εμφάνισης συμπτωμάτων είναι συνήθως 24 – 72 ώρες.
Στα συμπτώματα περιλαμβάνονται:
- Πόνος στην κοιλιά
- Διάρροια που είναι ξαφνική και έντονη και συχνά αιματηρή
- Πυρετός
- Αέρια
- Απώλεια όρεξης
- Κράμπες στο στομάχι
- Εμετός (σπανίως)
Ενδείξεις και εξετάσεις
Ο γιατρός σας θα σας εξετάσει κλινικά. Μπορεί να γίνει καλλιέργεια κοπράνων για να εξακριβωθεί αν υπάρχει ύποπτο για πρόκληση ασθένειας κολοβακτηρίδιο Ε.
Θεραπεία
Οι περισσότερες περιπτώσεις συνήθως περνάνε από μόνες τους σε 1- 3 ημέρες και δεν χρειάζονται θεραπεία.
Ισως να μην σας χορηγηθούν αντιδιαρροϊκά φάρμακα, επειδή ενδέχεται να επιβραδύνουν την έξοδο των βακτηρίων από τον πεπτικό σωλήνα.
Μπορεί να χρειαστείτε διαλύματα ηλεκτρολυτών αν έχετε αφυδατωθεί. Τα άτομα που υποφέρουν από διάρροια (ιδίως τα μικρά παιδιά) και δεν μπορούν να δεχτούν πολλά υγρά επειδή υποφέρουν από ναυτία, μπορεί να χρειάζονται ιατρική βοήθεια και χορήγηση υγρών ενδοφλέβια.
Αν παίρνετε διουρητικά και παρουσιάσετε διάρροια, μπορεί να χρειαστεί να τα διακόψετε κατά τη διάρκεια της κρίσης. Μην διακόψετε τα φάρμακα αυτά χωρίς να συμβουλευτείτε τον γιατρό σας.
Αποφύγετε τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Μπορεί να επιδεινώσουν τη διάρροια λόγω της προσωρινής δυσανεξίας στη λακτόζη που δημιουργείται κάποιες φορές.
Πρόγνωση
Η ασθένεια συνήθως κάνει τον κύκλο της που διαρκεί λίγες ημέρες, χωρίς θεραπεία. Ένας μικρός αριθμός ασθενών μπορεί να χρειαστεί νοσηλεία σε νοσοκομείο αν έχουν αφυδατωθεί πολύ ή εμφανίσουν αιμολυτικό ουραιμικό σύνδρομο.
Επιπλοκές
- Αφυδάτωση
- Παρατεταμένη διάρροια
- Προσωρινή δυσανεξία στη λακτόζη μετέπειτα (συνήθως βελτιώνεται 1 – 2 εβδομάδες ή λιγότερο)
Πότε να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας
Επικοινωνήστε με τον γιατρό σας αν:
- Είναι αδύνατον να συγκρατήσετε τα υγρά που πίνετε
- Η διάρροια δεν υποχωρεί σε 3 – 4 ημέρες
- Παρατηρήσατε αίμα στα κόπρανά σας
- Αναπτύσσετε συμπτώματα αφυδάτωσης
- Τα συμπτώματά σας επιδεινώνονται ή δεν βελτιώνονται με τη θεραπεία
- Αναπτύσσετε νέα συμπτώματα
Πρόληψη
Το προσεκτικό πλύσιμο των χεριών βοηθάει. Μην καταναλώνετε ανεπεξέργαστα ή πιθανόν μολυσμένα τρόφιμα ή νερό. Ψήνετε πάντα καλά τα κρέατα, ιδιαίτερα τα αλεσμένα. Ψήνετε τα κρέατα σε υψηλές θερμοκρασίες που σκοτώνουν τα βακτήρια.
Νόσος του Crohn
Ορισμός
Η νόσος του Crohn αποτελεί μια μορφή φλεγμονώδους πάθησης του εντέρου (IBD). Προσβάλλει συνήθως τις εντερικές έλικες, αν και μπορεί να παρουσιαστεί σε οποιοδήποτε μοίρα του πεπτικού σωλήνα, από το στόμα μέχρι τον ορθό (πρωκτό).
Βλ επίσης: Eλκώδης κολίτιδα
Εναλλακτικοί ορισμοί
Φλεγμονώδης νόσος του εντέρου – Νόσος του Crohn, κατά τόπους εντερίτιδα, Ειλεϊτιδα, Κοκκιωματώδης ειλεοκολίτιδα, IBD (φλεγμονώδης νόσος του εντέρου) – Νόσος του Crohn.
Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου
Αν και η αιτιολογία της νόσου παραμένει άγνωστη, η πάθηση σχετίζεται, σύμφωνα με την άποψη μερικών ειδικών, με τον ανθρώπινο αυτοάνοσο μηχανισμό.
Υπό φυσιολογικές συνθήκες, το ανοσοποιητικό σύστημα συντελεί στην προστασία του οργανισμού. Στη νόσο του Crolin ωστόσο, ο ιστός του πεπτικού συστήματος καθίσταται αντιγονικός (διαταράσσεται η ικανότητα αναγνώρισης του φυσιολογικού ιστού), με αποτέλεσμα τη δημιουργία υπερδραστικής αυτοάνοσης παθογενετικής αντίδρασης και την πρόκληση χρόνιας φλεγμονής. Η κατάσταση αυτή αποκαλείται αυτοάνοση διαταραχή.
Άτομα που πάσχουν από τη νόσο του Crohn, παρουσιάζουν μια χρόνια διαδρομή φλεγμονής του γαστρεντερικού συστήματος. Η νόσος προσβάλλει οποιαδήποτε μοίρα του πεπτικού σωλήνα. Πιθανό εύρημα είναι, να μεταβάλλονται σε προσβεβλημένα τμήματα εντερικού ιστού, τμήματα υγιούς ιστού. Η χρόνια διαδρομή της φλεγμονής οδηγεί σε πάχυνση του εντερικού βλεννογόνου και υποβλεννογόνου χιτώνα.
Η νόσος του Crohn υποδιαιρείται σε 5 διαφορετικούς τύπους:
- Την ειλεοκολίτιδα, τη συνηθέστερη μορφή, η οποία προσβάλλει το τελικό τμήμα του λεπτού εντέρου (ειλεού) και το παχύ έντερο (κόλον)
- Την ειλεϊτιδα, που προσβάλλει τον ειλεό
- Τη γαστροδωδεκαδακτυλική νόσο του Crohn, που προσβάλλει το στόμαχο και το αρχικό τμήμα του λεπτού εντέρου, που ονομάζεται δωδεκαδάκτυλο
- Τη νηστιδοειλεϊτιδα, που προκαλεί κατά τόπους φλεγμονή στο αρχικό ήμισυ του λεπτού εντέρου (τη νήστιδα)
- Την κοκκιωματώδη κολίτιδα του Crohn, που προσβάλλει μόνον το παχύ έντερο.
Γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες έχουν επίσης ενοχοποιηθεί για την εμφάνιση της νόσου του Crohn. Ωστόσο, δεν αποκλείεται η πάθηση να οφείλεται σε μια παθολογικά υπερδραστική αντίδραση του οργανισμού στη φυσιολογική εντερική χλωρίδα.
Η νόσος προσβάλλει άτομα κάθε ηλικίας, κυρίως όμως τους νεαρούς ενήλικες, από 15 έως 35 ετών. Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν:
- Οικογενειακό ιστορικό νόσου Crohn
- Εβραϊκή καταγωγή
- Κάπνισμα
Συμπτώματα
Τα συμπτώματα είναι ανάλογα του τμήματος του γαστρεντερικού συστήματος, που έχει προσβληθεί. Κυμαίνονται από ήπια έως αρκετά σοβαρά, ενώ παρουσιάζουν χρόνια διαδρομή με υφέσεις κι εξάρσεις.
Τα κύρια συμπτώματα της νόσου Crohn περιλαμβάνουν:
- Κοιλιακά άλγη, με συσπαστικό χαρακτήρα (ιδίως περιομφαλικά)
- Πυρετό
- Κόπωση
- Απώλεια όρεξης
- Άλγος κατά την αφόδευση (τεινεσμό)
- Επίμονη, υδαρής διάρροια
- Μη επιθυμητή απώλεια βάρους
Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν:
- Δυσκοιλιότητα
- Φλεγμονή των οφθαλμών
- Συρίγγια (συνήθως της ορθικής χώρας, με εκκρίσεις πύου, βλέννης ή κοπράνων
- Αρθραλγία
- Φλεγμονή του ήπατος
- Έλκη της στοματικής κοιλότητας
- Αιμορραγία εκ του ορθού κι αιματηρά κόπρανα
- Δερματικό εξάνθημα
- Οίδημα των ούλων
Σημεία κι εξετάσεις
Κατά τη φυσική εξέταση, ίσως αποκαλυφθεί η ύπαρξη κοιλιακής μάζας ή ευαισθησίας, δερματικό εξάνθημα, οίδημα των αρθρώσεων ή έλκη της στοματική κοιλότητας. Διαγνωστικές εξετάσεις της νόσου Crohn είναι:
- Βαριούχος υποκλυσμός
- Κολονοσκόπηση
- Υπολογιστική τομογραφία της κοιλίας
- Ενδοσκόπηση, συμπεριλαμβανομένου της ενδοσκόπησης με κάψουλα
- Μαγνητική τομογραφική απεικόνιση της κοιλίας
- Σιγμοειδοσκόπηση
- Εντεροσκόπηση
- Απεικόνιση του ανωτέρου γαστρεντερικού σωλήνα
Η καλλιέργεια κοπράνων ίσως αποβεί χρήσιμη στη διαφοροδιάγνωση άλλων πιθανών αιτιών πρόκλησης των συμπτωμάτων.
Η πάθηση δύναται να επηρεάσει τα αποτελέσματα και των παρακάτω εξετάσεων:
- Αλβουμίνης
- C- αντιδρώσας πρωτεΐνης
- Ρυθμό ιζηματογένεσης ερυθροκυττάρων
- Λιπώδους σύστασης των κοπράνων
- Αιμοσφαιρίνης
- Δοκιμασίες ηπατικής λειτουργίας
- Την τιμή των λευκών αιμοσφαιρίων
Θεραπεία
ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΘΡΕΨΗ
Καμία συγκεκριμένη δίαιτα δεν έχει αποφέρει βελτίωση ή επιδείνωση της εντερικής φλεγμονής στη νόσο του Crohn. Ωστόσο, μια διατροφή πλούσια σε θερμίδες, βιταμίνες και πρωτεΐνες, είναι ζωτικής σημασίας για την αποφυγή του υποσιτισμού και της απώλειας βάρους. Οι διαταραχές που προκαλούν κάποιες ειδικές τροφές, ποικίλουν από άτομο σε άτομο.
Συγκεκριμένα είδη τροφών, ίσως επιδεινώσουν τα συμπτώματα της διάρροιας και των αερίων, ιδιαίτερα σε οξείες φάσεις της νόσου. Διατροφικές συστάσεις που δίδονται σε χρονικές περιόδους έντονης συμπτωματολογίας, περιλαμβάνουν:
- Κατανάλωση μικρών ποσοτήτων τροφής, καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας
- Κατανάλωση αρκετής ποσότητας νερού (συχνή κατανάλωση μικρών ποσοτήτων καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας)
- Αποφυγή τροφών πλούσιες σε φυτικές ίνες (bran, φασόλια, καρύδια, σπόρια και ποπ κορν)
- Αποφυγή λιπαρών ή τηγανιτών τροφών και σάλτσες (βούτυρο, μαργαρίνη και βαριές κρέμες)
- Εάν ο οργανισμός σας δυσκολεύεται στην πέψη γαλακτοκομικών προϊόντων, περιορίστε τα.
- Αποφυγή ή περιορισμός κατανάλωσης αλκοόλ και καφεΐνης
Άτομα με απόφραξη του εντερικού αυλού, οφείλουν να αποφεύγουν τα ωμά φρούτα και τα λαχανικά. Εκείνοι πάλι που παρουσιάζουν δυσχέρεια στην πέψη της λακτόζης (τύπος λακτόζης που περιέχεται στο γάλα), οφείλουν να αποφεύγουν τα γαλακτοκομικά προϊόντα.
Συμβουλευτείτε τον ιατρό σας για συμπληρωματική λήψη βιταμινών και μετάλλων:
- Συμπληρώματα σιδήρου (εάν είστε αναιμικός)
- Συμπληρώματα ασβεστίου και βιταμίνης D, για να βοηθήσουν στη διατήρηση γερών οστών
- Βιταμίνη Β12 για την πρόληψη της αναιμίας.
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ ΣΧΗΜΑΤΑ
Σε κρίσιμες διαρροϊκές καταστάσεις, τα αντιδιαρροϊκά σκευάσματα παρουσιάζουν ικανοποιητική δράση. Η λοπεραμίδη χορηγείται και χωρίς ιατρική συνταγή, αν και θεωρείται σκόπιμο, πριν τη λήψη τέτοιων σκευασμάτων να λαμβάνετε ιατρική συμβουλή.
Προτεινόμενα φάρμακα αντιμετώπισης της νόσου είναι:
- Αμινοσαλικυλικά (5-ASAs) σκευάσματα που βοηθούν στην αντιμετώπιση ήπιου έως μέτριου βαθμού φλεγμονών. Κυκλοφορούν σε μορφή διαστοματικών δισκίων ή ορθικών υπόθετων.
- Κορτικοστεροειδών (πρεδνιζόνη και μεθυλπρεδνιζολόνη) με εφαρμογή σε περιπτώσεις μέτριου έως σοβαρού βαθμού νόσου Crohn. Λαμβάνονται στοματικά ή ενδορθικά.
- Ανοσοκατασταλτικά όπως η αζαθιοπρίνη ή 6- μερκαπτοπουρίνη, που αδρανοποιούν την αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος. Βοηθούν στην ελαχιστοποίηση των αναγκών για κορτιοκοστεροειδή ή και τη γρήγορη επούλωση κάποιων συριγγίων
- Αντιβιοτικά, με εκλογή χορήγησης σε αποστήματα ή συρίγγια
- Βιολογικά θεραπευτικά σκευάσματα με εφαρμογή σε ασθενείς που πάσχουν από σοβαρή μορφή της νόσου Crolin και οι οποίοι δεν ανταποκρίνονται σε άλλους τύπους θεραπευτικής αγωγής. Σκευάσματα αυτής της κατηγορίας περιλαμβάνουν: την ινφλιξιμάβη, την ανταλιμουμάβη, την κερτολιζουμάβη και τη ναταλιζουμάβη. Ανήκουν σε μια κατηγορία φαρμάκων γνωστά ως μονοκλονικά αντισώματα, τα οποία συνεργούν στην αδρανοποίηση ενός χημικού ανοσοποιητικού συστήματος που προάγει τη φλεγμονή.
ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Σε περίπτωση αποτυχίας των φαρμακευτικών σκευασμάτων, θεραπεία εκλογής αποτελεί η χειρουργική αντιμετώπιση τμήματος του εντέρου που έχει υποστεί βλάβη (εντερεκτομή) ή η χειρουργική παροχέτευση αποστήματος. Μέσω μιας τεχνικής που ονομάζεται αναστόμωση, επιτυγχάνεται η συνένωση των δύο εντερικών κολοβωμάτων.
Η πλειοψηφία των πασχόντων της εν λόγο νόσου, αργά ή γρήγορα, υποβάλλονται σε χειρουργική εντερική παρέμβαση. Εν αντιθέσει με την ελκώδης κολίτιδα, η χειρουργική αποκατάσταση προς αντιμετώπιση της νόσου Crohn ,δεν αποφέρει ουσιαστική βελτίωση ή ίαση.
Ασθενείς της νόσου Crohn με αρνητική ανταπόκριση στη φαρμακευτική αγωγή, χρήζουν πιθανότατα χειρουργικής αντιμετώπισης, ιδιαίτερα στην περίπτωση εμφάνισης επιπλοκών όπως:
- Αιμορραγία
- Συρίγγια (παθολογικές επικοινωνίες του εντερικού αυλού με άλλα τμήματα ή περιοχές του σώματος)
- Λοιμώξεις (αποστήματα)
- Στενώσεις
Σε κάποιους ασθενείς απαιτείται η ολική χειρουργική αφαίρεση του παχέους εντέρου (κόλου) με ή χωρίς τον ορθό.
Πρόγνωση
Δεν υφίστανται ουσιαστική ίαση της νόσου Crohn. Η κατάσταση χαρακτηρίζεται από περιόδους εναλλαγής υφέσεων κι εξάρσεων.
Αποτελεί κύριας σημασίας ωστόσο, η μακροχρόνια παραμονή υπό φαρμακευτική αγωγή, προκειμένου να αποτραπεί η σύντομη επανεμφάνιση των συμπτωμάτων της νόσου. Σε περίπτωση που ο ασθενής διακόψει ή αλλάξει για οποιοδήποτε λόγο τα φαρμακευτικά σκευάσματα που λαμβάνει, οφείλει να επικοινωνήσει άμεσα με τον ιατρό του.
Άτομα που πάσχουν από τη νόσο του Crohn, διατρέχουν υψηλό κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του λεπτού και του παχέους εντέρου.
Επιπλοκές
- Απόστημα
- Εντερική απόφραξη
- Επιπλοκές της κορτιζονοθεραπείας, όπως η οστική αποδυνάμωση
- Οζώδες ερύθημα
- Συρίγγια στις ακόλουθες περιοχές:
-Το δέρμα
-Τον κόλπο
- Παθολογική σωματική και σεξουαλική ανάπτυξη στα παιδιά
- Αρθρίτιδες – φλεγμονή αρθρώσεων
- Βλάβες των οφθαλμών
- Ένδειες διατροφικές (συγκεκριμένα ένδεια-έλλειψη- Βιταμίνης Β12)
- Γαγγρανώδες πυόδερμα
Επικοινωνία με τον ιατρό σας
Κλείστε ραντεβού με τον ιατρό σας εάν:
- Παρουσιάσετε συμπτώματα της νόσου Crohn
- Γνωρίζετε ότι ήδη πάσχετε από την εν λόγο πάθηση και τα συμπτώματά σας επιδεινωθούν ή δεν παρουσιάσουν βελτίωση παρά τη φαρμακευτική σας αγωγή
- Γνωρίζετε ότι πάσχετε από τη νόσο του Crohn και σας εμφανιστούν νέα συμπτώματα.
Υποβολαιμικό σοκ
Το Υποβολαιμικό σοκ αποτελεί κατάσταση έκτακτης ανάγκης και χαρακτηρίζεται από μαζική απώλεια αίματος και σωματικών υγρών με αποτέλεσμα να μην μπορεί η καρδιά να στείλει αρκετό αίμα στο σώμα. Αυτός ο τύπος σοκ μπορεί να αναγκάσει πολλά όργανα να πάψουν να λειτουργούν.
Εναλλακτικοί όροι
Σοκ - Υποβολαιμικό
Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου
Η απώλεια 1/5 περίπου της συνολικής ποσότητας αίματος από το σώμα προκαλεί υποβολεμικό σοκ.
Η απώλεια αίματος μπορεί να οφείλεται σε:
- Αιμορραγία από κοψίματα
- Αιμορραγία από άλλους τραυματισμούς
- Εσωτερική αιμορραγία, όπως του γαστρεντερικού σωλήνα
Η ποσότητα του αίματος στο σώμα σας μπορεί να μειωθεί δραματικά αν χάσετε πάρα πολλά υγρά, κάτι που μπορεί να συμβεί μετά από:
- Εγκαύματα
- Διάρροια
- Εμετό
Συμπτώματα
- Ανησυχία ή αναστάτωση
- Κρύο, υγρό δέρμα
- Σύγχυση
- Μειωμένη παραγωγή ούρων ή ανουρία
- Γενική αδυναμία
- Ωχρότητα δέρματος
- Γρήγορη αναπνοή
- Εφίδρωση, υγρό δέρμα
- Απώλεια αισθήσεων
Όσο μεγαλύτερη και ταχύτερη η απώλεια αίματος, τόσο εντονότερα τα συμπτώματα του σοκ.
Ενδείξεις και εξετάσεις
Η κλινική εξέταση διαπιστώνει ενδείξεις σοκ, όπως:
- Χαμηλή πίεση
- Χαμηλή θερμοκρασία σώματος
- Γρήγορο σφυγμό
Οι εξετάσεις που μπορούν να γίνουν περιλαμβάνουν:
- Γενική εξέταση αίματος
- Αξονική τομογραφία ή ακτινογραφίες ύποπτων περιοχών
- Ηχοκαρδιογράφημα
- Ενδοσκόπηση
- Καθετηριασμό δεξιάς καρδιάς (μέθοδος Swan-Ganz)
Θεραπεία
Αναζητήστε άμεσα ιατρική βοήθεια. Στο μεταξύ, ακολουθήστε αυτά τα βήματα:
- Φροντίστε να είναι ο ασθενής άνετα και ζεστά (για να αποφύγει την υποθερμία).
- Ξαπλώστε τον ασθενή οριζόντια με τα πόδια του ελαφρά ανυψωμένα ώστε να διευκολύνεται η κυκλοφορία του αίματος. Ωστόσο, εάν ο ασθενής έχει τραυματιστεί στο κεφάλι, τον λαιμό, την πλάτη ή τα πόδια, δεν πρέπει να τον μετακινήσετε εκτός αν είναι η ζωή του είναι σε άμεσο κίνδυνο.
- Μην του δώσετε υγρά από το στόμα.
- Εάν ο ασθενής έχει πάθει αλλεργική αντίδραση, αντιμετωπίστε την αλλεργική αντίδραση, εάν ξέρετε πώς.
- Εάν ο ασθενής πρέπει να μεταφερθεί, προσπαθήστε να τον κρατήσετε σε οριζόντια θέση, με το κεφάλι κάτω και τα πόδια ψηλότερα. Σταθεροποιήστε το κεφάλι και τον λαιμό του πριν μετακινήσετε έναν άνθρωπο που έχει πιθανόν τραυματιστεί στη σπονδυλική στήλη.
Μπορεί να χρειάζεται η χορήγηση φαρμάκων όπως η ντοπαμίνη, η ντομπουταμίνη, η επινεφρίνη και η νορεπινεφρίνη, για την αύξηση της πίεσης και της παραγωγής αίματος από την καρδιά.
Άλλες θεραπείες για την αντιμετώπιση του σοκ είναι:
- Μηχανική παρακολούθηση της καρδιάς, συμπεριλαμβανομένου του καθετηριασμού δεξιάς καρδιάς (Swan-Ganz)
- Xρήση καθετήρα για τη συγκέντρωση και έλεγχο της παραγωγής ούρων
Πρόγνωση
Το υποβολεμικό σοκ είναι πάντα μια ιατρική έκτακτη ανάγκη. Ωστόσο, τα συμπτώματα και η εξέλιξη μπορεί να ποικίλλουν ανάλογα με:
- Τον όγκο αίματος που χάνεται
- Τον ρυθμό απώλειας του αίματος
- Την ασθένεια ή τον τραυματισμό που προκαλεί την απώλεια αίματος
Γενικά, οι ασθενείς με ηπιότερο σοκ έχουν καλύτερες πιθανότητες από εκείνους με σοβαρό σοκ. Στις περιπτώσεις σοβαρού σοκ, μπορεί να επέλθει ο θάνατος ακόμη κι αν υπάρξει άμεση ιατρική βοήθεια. Οι ηλικιωμένοι έχουν λιγότερες πιθανότητες να επανέλθουν μετά από σοκ.
Επιπλοκές
- Βλάβη στα νεφρά
- Βλάβη στον εγκέφαλο
Πότε να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας
Το υποβολεμικό σοκ είναι επείγον ιατρό περιστατικό ! Καλέστε το 166 ή πηγαίνετε τον ασθενή στα Επείγοντα Περιστατικά νοσοκομείου.
Πρόληψη
Η πρόληψη του σοκ είναι ευκολότερη από την αντιμετώπισή του αφού συμβεί. Η άμεση αντιμετώπιση της αίτιας που το προκάλεσε, μειώνει τον κίνδυνο σοβαρού σοκ. Αν δοθούν άμεσα οι πρώτες βοήθειες, το υποβολεμικό σοκ μπορεί να τεθεί υπό έλεγχο.
Κοιλιοκάκη - Ιδιοπαθής στεατόρροια
Ορισμός
Η κοιλιοκάκη αποτελεί μια κληρονομική, αυτοάνοση νόσο, σύμφωνα με την οποία έχει υποστεί βλάβη ο βλεννογόνος του λεπτού εντέρου, λόγω κατανάλωσης γλουτένης κι άλλων πρωτεϊνών που ανευρίσκονται στο σιτάρι, στο κριθάρι, στη σίκαλη και πιθανόν στη βρώμη.
Εναλλακτικοί ορισμοί
Ιδιοπαθής στεατόρροια, Μη τροπική σπρου, Δυσανεξία στη γλουτένη, Γλουτενοευαίσθητη εντεροπάθεια.
Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου
Παραμένει άγνωστη η αιτία πρόκλησης της κοιλιοκάκης. Το εντερικό τοίχωμα διαθέτει προεκβολές (που ονομάζονται λαχνοί / λαχνώδες προεκβολές), οι οποίες απορροφούν τα θρεπτικά συστατικά. Σε μια αδιάγνωστη ή δίχως αγωγή κοιλιοκάκη, οι λαχνωτές αυτές προεκβολές επιδεινώνονται, με αποτέλεσμα τη διαταραχή της φυσιολογικής απορρόφησης των θρεπτικών ουσιών.
Η νόσος μπορεί να αναπτυχθεί καθ’ όλη τη διάρκεια ενός ατόμου, από τη βρεφική ηλικία έως τα βαθιά γεράματα.
Όσοι έχουν οικογενειακό ιστορικό της νόσου, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης της πάθησης. Η διαταραχή είναι πιο συχνή στους Καυκάσιους και στα άτομα με ευρωπαϊκή καταγωγή, ενώ οι γυναίκες φαίνεται να είναι πιο ευάλωτες απ’ ότι οι άνδρες.
Αρκετές είναι οι παθήσεις και οι καταστάσεις που συνοδεύουν την κοιλιοκάκη, συμπεριλαμβανομένου τις παρακάτω:
- Αναιμία
- Αυτοάνοσες διαταραχές, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα κι ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος
- Κάποιοι συγκεκριμένοι τύποι καρκίνου του εντέρου
- Ερπητοειδής δερματίτιδα
- Σύνδρομο Down
- Δυσανεξία στη λακτόζη
- Αποβολή ή ανεξήγητη στειρότητα
- Νευρολογικές καταστάσεις
- Οστεοπόρωση ή οστεοπενία
- Θυρεοειδική πάθηση
- Σακχαρώδης διαβήτη τύπου I
Συμπτώματα
Τα συμπτώματα της κοιλιοκάκης διαφέρουν αξιοσημείωτα από άτομο σε άτομο. Αυτή είναι και η αιτία που καθυστερεί πολλές φορές να τεθεί η διάγνωση. Για παράδειγμα, ένας ασθενής μπορεί να παρουσιάσει δυσκοιλιότητα, ένας άλλος διάρροια κι ένας τρίτος ασθενής να μην παρουσιάζει καμία διαταραχή του εντερικού συστήματος.
Μια μερική κατανομή των γααστρεντερικών συμπτωμάτων:
- Κοιλιακό άλγος
- Κοιλιακή διάταση, μετεωρισμός, αέρια, δυσπεψία
- Δυσκοιλιότητα
- Μειωμένη όρεξη (ίσως αυξημένη ή χωρίς μεταβολές)
- Διάρροια - χρόνια ή περιστασιακή
- Δυσανεξία στη λακτόζη (αποτελεί πάθηση που χρήζει διαφοροδιάγνωση, συνήθως υποχωρεί μετά τη λήψη θεραπευτικής αγωγής)
- Ναυτία κι έμετος
- Κόπρανα που επιπλέον, έντονης οσμής, αιματηρά ή με πρόσμιξη λίπους
- Ανεξήγητη απώλεια βάρους (αν και δεν αποκλείεται ασθενής κατά τη διάγνωση να είναι υπέρβαρος ή φυσιολογικού σωματικού βάρους)
Μια μερική κατανομή των μη γαστρεντερικών συμπτωμάτων:
- Αναιμία (χαμηλός ποσοτικός προσδιορισμός αίματος)
- Οστικό κι αρθρικό άλγος
- Πάθηση του οστίτη ιστού (οστεοπόρωση, κυφωσκολίωση, κάταγμα)
- Δύσπνοια / άπνοια (που οφείλεται στην αναιμία)
- Ταχεία / εύκολη πρόκληση εκχυμώσεων
- Διαταραχές της αδαμαντίνης των οδόντων κι αποχρωματισμός
- Κατάθλιψη
- Κόπωση
- Καθυστερημένη ανάπτυξη των παιδιών (στα παιδιά)
- Απώλεια τριχών
- Υπογλυκαιμία (χαμηλή τιμή σακχάρου αίματος)
- Οξυθυμία κι αλλαγές στη συμπεριφορά
- Υποσιτισμός
- Στοματικά έλκη
- Επώδυνες μυϊκές συσπάσεις
- Ρινορραγία
- Επιληπτικοί παροξυσμοί
- Κοντό ανάστημα, ανεξήγητο
- Δερματικές παθήσεις (ερπητοειδής δερματίτιδα)
- Οίδημα / διόγκωση γενικευμένη ή κοιλιακή
- Ένδεια βιταμινών ή μετάλλων, ενός ή περισσοτέρων θρεπτικών συστατικών (για παράδειγμα σιδήρου, φυλλικού οξέος, βιταμίνης Κ)
Σημεία κι εξετάσεις
- Ο ποσοτικός προσδιορισμός του αίματος (CBC), ίσως αναδείξει σημεία αναιμίας. Στην περίπτωση που διαπιστωθεί αναιμία, είναι πολύ σημαντικό να προσδιοριστεί η αιτία.
- Η αύξηση του επιπέδου της αλκαλικής φωσφατάσης θέτει την υπόνοια απώλειας οστίτη ιστού
- Χαμηλές τιμές χοληστερόλης κι αλβουμίνης, ίσως αποτελούν σημεία δυσαπορρόφησης και υποσιτισμού
- Ίσως σημειωθεί και ήπια αύξηση των τιμών των ηπατικών ενζύμων και πηξιολογικές διαταραχές αίματος.
Υπάρχει επίσης δυνατότητα προσδιορισμού μέσω γενετικών εξετάσεων αίματος, της πιθανότητας που διατρέχει κάποιος να αναπτύξει την πάθηση της κοιλιοκάκης.
Μια ενδοσκοπική εντεροσκόπηση (κολονοσκόπηση) των κατωτέρων τμημάτων του εντέρου που παρουσιάζουν και τη μεγαλύτερη συχνότητα εντόπισης της νόσου, αναδεικνύει την επιπέδωση των λαχνών.
Μια επαναληπτική βιοψία ή κύκλος αιματολογικών εξετάσεων, διεξάγεται συνήθως μερικούς μήνες αφού τεθεί η διάγνωση και ληφθεί αγωγή. Κατ’ αυτόν τον τρόπο επιβεβαιώνεται η διάγνωση. Φυσιολογικά αποτελέσματα των παραπάνω εξετάσεων, αντιστοιχούν σε θετική αντίδραση στη θεραπεία, επιβεβαιώνοντας και πάλι τη διάγνωση. Κάτι τέτοιο ωστόσο, δεν επισημαίνει και την ίαση της πάθησης.
Θεραπεία
Απαιτείται εφ’ όρου ζωής η λήψη τροφής / διατροφή χωρίς γλουτένη. Με αυτόν τον τρόπο ενισχύεται η επούλωση των εντερικών λαχνών. Περιορίστε τις τροφές, τα ποτά και τα φαρμακευτικά σκευάσματα που περιέχουν σιτάρι, κριθάρι, σίκαλη και πιθανόν βρώμη.
Οφείλεται να διαβάζετε προσεκτικά τις ετικέτες των τροφών και των φαρμάκων για πιθανές κρυφές πηγές ιχνών των προαναφερθέντων, καθώς και παραγώγων τους. Δεν θα ήταν προτιμητέο να συνεχίζετε να ακολουθείτε την αμερικανική δίαιτα, μιας και η τελευταία περιέχει πολλά ίχνη από σιτάρι και κριθάρι. Με την κατάλληλη μόρφωση και προγραμματισμό, μπορείτε να επιτύχετε το στόχο της επούλωσης.
ΜΗ ξεκινήσετε μια διατροφή που δεν περιέχει γλουτένη προτού τεθεί η διάγνωση. Κάτι τέτοιο θα επηρεάσει μελλοντικές εξετάσεις προσδιορισμού της νόσου.
Ο ιατρός σας, ίσως σας συστήσει συμπληρώματα βιταμινών και μετάλλων προς διόρθωση των θρεπτικών διαταραχών. Περιστασιακά, ίσως συστηθούν και κορτικοστεροειδή (όπως πρεδνιζόνη) για μικρό χρονικό διάστημα ή για αντιμετώπιση της αποφρακτικής κοιλιοκάκης. Ακολουθώντας μια καλά ισορροπημένη διατροφή που δεν περιέχει γλουτένη, αποτελεί σε γενικές γραμμές, τη μόνη απαραίτητη αγωγή για μια φυσιολογική κλινική κατάσταση.
Αφού τεθεί η διάγνωση, αναζητήστε βοήθεια από αναγνωρισμένο διατροφολόγο με ειδικότητα στην κοιλιοκάκη και στη διατροφή που δεν περιέχει γλουτένη. Μια ομάδα υποστήριξης μπορεί επίσης να σας βοηθήσει να αντιμετωπίσετε την πάθηση και τις διατροφικές σας συνήθειες.
Πρόγνωση
Το πιο σημαντικό μέτρο λήψης για τη βελτίωση της υγείας σας είναι να αφαιρέσετε από τη διατροφή σας όλα τα βλαβερά συστατικά. Ακολουθώντας μια αυστηρή διατροφή έχετε πολλές πιθανότητες να ζήσετε μια μακρόχρονη, γεμάτη υγεία ζωή, εκτός κι αν ήδη είχατε υποστεί μόνιμες βλάβες προτού τεθεί η διάγνωση.
Επιπλοκές
Οφείλετε να ακολουθείτε προσεκτικά κι αδιάκοπα μια διατροφή χωρίς γλουτένη. Εάν η νόσος παραμείνει δίχως αγωγή μπορεί να προκαλέσει νοσηρές επιπλοκές.
Η καθυστερημένη διάγνωση ή η άρνηση να ακολουθήσετε συγκεκριμένη διατροφή, θέτει τον κίνδυνο να παρουσιάσετε μία από τις παρακάτω καταστάσεις:
- Αυτοάνοσες διαταραχές
- Συγκεκριμένους τύπους καρκίνου του εντέρου
- Κατάγματα
- Στειρότητα
- Αποβολή
- Οστεοπόρωση
Επικοινωνία με τον ιατρό σας
Καλέστε τον ιατρό σας αν παρουσιάσετε συμπτώματα κοιλιοκάκης.
Πρόληψη
Καθ’ ότι παραμένει άγνωστη η αιτία πρόκλησης της πάθησης, δεν υπάρχει τρόπος πρόληψής της. Γνωρίζοντας ωστόσο τους παράγοντες κινδύνου (όπως η ύπαρξη οικογενειακού μέλους με αυτή τη νόσο), αυξάνονται οι πιθανότητες πρώιμης διάγνωσης κι ενός μακροχρόνιου βίου.
Μυελική κυστική νεφροπάθεια
Ορισμός
Η μυελική κυστική νεφροπάθεια είναι μια κληρονομική ασθένεια, κατά την οποία η ύπαρξη κύστεων στο κέντρο κάθε νεφρού οδηγεί βαθμιαία τα νεφρά να χάσουν τη λειτουργικότητά τους.
Εναλλακτικοί όροι
Οικογενής νεανική νεφρωνόφθιση, Σύνδρομο Senior-Loken
Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου
Η μυελική κυστική νεφροπάθεια έχει πολλές ομοιότητες με την οικογενή νεανική νεφρωνόφθιση, ασθένεια της παιδικής ηλικίας. Και οι δύο δημιουργούν ουλές και κοιλότητες με υγρό (κύστεις) στα βαθύτερα σημεία του νεφρού.
Στις ασθένειες αυτές, τα νεφρά δεν συμπυκνώνουν αρκετά τα ούρα, πράγμα που οδηγεί σε υπερβολική παραγωγή ούρων και απώλεια νατρίου και άλλων χημικών ανταλλαγών στο αίμα και τα ούρα.
Μυελική κυστική νεφροπάθεια εμφανίζεται σε μεγαλύτερους σε ηλικία ασθενείς και κληρονομείται με τον αυτοσωματικό επικρατή τρόπο. Η οικογενής νεανική νεφρωνόφθιση εμφανίζεται σε μικρά παιδιά και κληρονομείται συνήθως με τον αυτοσωματικό υπολειπόμενο τρόπο.
Η οικογενής νεανική νεφρωνόφθιση μπορεί να μην έχει σχέση με τα νεφρά (αλλά π.χ. με προβλήματα των ματιών), ενώ η μυελική κυστική νεφροπάθεια περιορίζεται στα νεφρά.
Συμπτώματα
Κατά τα πρώτα στάδια της ασθένειας, στα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνονται:
- Πολυουρία
- Χαμηλή πίεση
- Ανάγκη για ούρηση τη νύχτα (νυκτουρία)
- Αυξημένη ανάγκη για αλάτι
- Αδυναμία
Σε προχωρημένο στάδιο, μπορεί να αναπτυχθούν συμπτώματα νεφρικής ανεπάρκειας, όπως:
- Κώμα
- Σύγχυση
- Μειωμένη εγρήγορση
- Παραλήρημα
- Υπνηλία
- Μωλωπισμοί ή αιμορραγία με το παραμικρό
- Λήθαργος
- Κούραση
- Συχνός λόξιγκας
- Γενική κακουχία
- Γενικευμένος κνησμός
- Πονοκέφαλος
- Έντονο χρώμα στο δέρμα (κίτρινο ή καφετί)
- Σύσπαση μυών ή κράμπες
- Ναυτία
- Ωχρότητα
- Μειωμένη αίσθηση στα χέρια, τα πόδια ή άλλες περιοχές
- Επιληπτικές κρίσεις
- Ακούσια απώλεια βάρους
- Εμετός με αίμα ή αίμα στα κόπρανα
- Αδυναμία
Ενδείξεις και εξετάσεις
Η πίεση του αίματος μπορεί να είναι χαμηλή. Το δέρμα μπορεί να παρουσιάζει ξηρότητα, αφύσικο χρώμα, ωχρότητα ή να μωλωπίζεται εύκολα.
Εργαστηριακά τεστ που μπορούν να γίνουν είναι:
- 24ωρος όγκος ούρων
- Άζωτο ουρίας αίματος
- Γενική εξέταση αίματος
- Κρεατινίνη
- Εκκαθάριση κρεατινίνης
- Ηλεκτρολύτες
- Ουρικό οξύ
- Βαρύτητα ούρων (θα είναι χαμηλή)
Οι ακόλουθες εξετάσεις μπορεί να βοηθήσουν στον εντοπισμό της ασθένειας:
- Υπέρηχος ή αξονική τομογραφία κοιλιάς
- Βιοψία νεφρού
Θεραπεία
Δεν υπάρχει καμία θεραπεία για αυτήν την ασθένεια. Αρχικά, η θεραπεία εστιάζει στον έλεγχο των συμπτωμάτων, τη μείωση των επιπλοκών και την επιβράδυνση της εξέλιξης της ασθένειας. Λόγω της απώλειας νερού και αλατιού, ο ασθενής θα πρέπει να πίνει άφθονα υγρά και αλάτι σε συμπληρώματα για να αποφύγει την αφυδάτωση.
Με την επιδείνωση της ασθένειας, αναπτύσσεται νεφρική ανεπάρκεια. Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει φάρμακα και αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες ώστε να περιοριστούν οι τροφές που περιέχουν φώσφορο και κάλιο. Μπορεί να απαιτηθούν αιμοδιάλυση και μεταμόσχευση νεφρών. Για αναλυτικές πληροφορίες σχετικά με τη θεραπεία, δείτε τα άρθρα σχετικά με τη χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και τη νεφροπάθεια τελικού σταδίου.
Πρόγνωση
Τα περισσότερα άτομα με μυελική κυστική νεφροπάθεια φτάνουν σε νεφροπάθεια τελικού σταδίου σε ηλικία μεταξύ 30 και 50. Η ισόβια θεραπεία μπορεί να ελέγξει τα συμπτώματα της χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας. Οι κύστεις που συνδέονται με τη μυελική κυστική νεφροπάθεια μπορεί να είναι πολύ μικρές αλλά η μεγάλη συγκέντρωσή τους μπορεί να οδηγήσει στην εξασθένηση των νεφρών.
Επιπλοκές
- Αναιμία
- Αποδυνάμωση των οστών και κατάγματα
- Καρδιακός επιπωματισμός
- Αλλαγές στον μεταβολισμό της γλυκόζης
- Αλλαγές στα επίπεδα ηλεκτρολυτών (υπεργλυκαιμία)
- Συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια
- Νεφροπάθεια τελικού σταδίου
- Γαστρεντερική αιμορραγία, έλκη
- Αιμορραγίες
- Υψηλή πίεση
- Υπονατριαιμία (χαμηλό νάτριο στο αίμα)
- Υπερκαλιαιμία (υψηλό κάλιο στο αίμα)
- Στειρότητα
- Ανωμαλίες στην έμμηνο ρύση
- Αποβολή
- Περικαρδίτιδα
- Περιφερική νευροπάθεια
- Μόνιμες αλλαγές στο χρώμα του δέρματος
- Δυσλειτουργία αιμοπεταλίων με εύκολο μωλωπισμό
- Αλλαγές χρωματισμού δερμάτων
- Αποδυνάμωση των οστών, κατάγματα, βλάβες των αρθρώσεων
Πότε να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας
Ζητήστε να σας δει ο γιατρός σας εάν έχετε οποιοδήποτε σύμπτωμα μυελικής κυστικής νεφροπάθειας.
Πρόληψη
Πρόκειται για μια κληρονομική ασθένεια αλλά ο τρόπος που κληρονομείται ποικίλλει. Μπορεί η πρόληψη να μην είναι εφικτή.
Οι πληροφορίες που περιέχονται στο www.eumedline.eu έχουν σαν μοναδικό σκοπό την ενημέρωση και δεν αποτελούν πρόταση για οποιαδήποτε ιατρική-διαγνωστική εξέταση ή θεραπεία. Προτείνεται τα ανωτέρω να γίνονται σε συνεννόηση με τον γιατρό σας η άλλους επαγγελματίες υγείας.
Η ιατρική είναι μια συνεχώς μεταβαλλόμενη επιστήμη και η θεραπεία δεν είναι πάντα σαφώς καθορισμένη. Η νέα έρευνα αλλάζει καθημερινά τις διαγνωστικές και θεραπευτικές ενδείξεις. Το euMEDLINE προσπαθεί να παρέχει ενημερωμένες και ακριβείς πληροφορίες που είναι αποδεκτές γενικά μέσα στα ιατρικά πρότυπα κατά την διάρκεια της δημοσίευσης. Εντούτοις, δεδομένου ότι η ιατρική επιστήμη αλλάζει συνεχώς και το ανθρώπινο λάθος είναι πάντα δυνατό, το euMEDLINE δεν μπορεί να διαβεβαιώσει ότι οι πληροφορίες που περιέχονται σε αυτό είναι ακριβείς ή πλήρεις, ούτε είναι υπεύθυνο για τυχόν παραλείψεις, λάθη ή για τα αποτελέσματα της χρησιμοποίησης αυτών των πληροφοριών.
Ο αναγνώστης πρέπει να επιβεβαιώσει τις πληροφορίες που περιέχονται στο euMEDLINE από άλλες πηγές πριν από τη χρήση και ιδιαίτερα από τους επαγγελματίες υγείας. Ειδικότερα, όλες οι δόσεις, οι ενδείξεις, και οι αντενδείξεις των φαρμάκων πρέπει να επιβεβαιωθούν στο πληροφοριακό ένθετο των συσκευασιών των φαρμάκων. Η χρήση των εμπορικών ονομασιών των φαρμάκων γίνεται αποκλειστικά για ενημερωτικούς-πληροφοριακούς λόγους και δεν υποδηλώνει μεροληψία υπέρ αυτών.
Το euMEDLINE δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνο, άμεσα ή έμμεσα, για τη ζημιά ή την επιπλοκή που μπορεί να προκύψει με την εφαρμογή των πληροφοριών που περιέχονται στις σελίδες του. Για κάθε απορία επικοινωνήστε μαζί μας μέσω e-mail.