Ορισμός

Ουλίτιδα είναι η φλεγμονή των ούλων.

Εναλλακτικοί όροι

Ασθένεια των ούλων, Περιοδοντίτιδα


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Η ουλίτιδα είναι μια μορφή περιοδοντικής νόσου. Η περιοδοντική νόσος συνεπάγεται φλεγμονή και μόλυνση που καταστρέφει τους ιστούς που συγκρατούν τα δόντια, αλλά και τα ούλα, τους περιοδοντικούς συνδέσμους και τα φατνία των δοντιών (φατνιακό οστό).

Η ουλίτιδα είναι αποτέλεσμα της επίδρασης χρόνιας εναπόθεσης πλάκας. Η πλάκα είναι ένα κολλώδες υλικό που σχηματίζεται από βακτηρίδια, βλέννα, και υπολείμματα τροφών που επικάθονται στα ορατά σημεία των δοντιών. Αποτελεί το κυριότερο αίτιο της φθοράς των δοντιών. Αν δεν αφαιρέσετε την πλάκα, μετατρέπεται σε ένα σκληρό επίθεμα που ονομάζεται τρυγία, η γνωστή πέτρα των δοντιών, που εγκλωβίζεται στη βάση του δοντιού. Η πλάκα και η πέτρα ερεθίζουν τα ούλα και δημιουργούν φλεγμονή. Τα βακτηρίδια και οι τοξίνες που παράγουν έχουν ως αποτέλεσμα τα ούλα να μολύνονται, να πρήζονται και να πονάνε.

Τραυματισμός των ούλων από οποιαδήποτε αιτία, συμπεριλαμβανομένου του βουρτσίσματος με σκληρή βούρτσα ή χρήσης οδοντιατρικού νήματος, μπορεί να προκαλέσει ουλίτιδα.

Τα ακόλουθα αυξάνουν τον κίνδυνο να παρουσιάσετε ουλίτιδα:

• Γενική ασθένεια
• Ελλιπής οδοντική υγιεινή
• Εγκυμοσύνη (οι ορμονικές αλλαγές αυξάνουν την ευαισθησία των ούλων)
• Αρρύθμιστος διαβήτης

Ασύμμετρα δόντια, κακότεχνα σφραγίσματα και κατασκευές στο στόμα (όπως σιδεράκια, γέφυρες, θήκες και μασέλες) μπορεί να ερεθίσουν τα ούλα και να αυξήσουν τον κίνδυνο δημιουργίας ουλίτιδας.

Φάρμακα όπως η φαινυτοΐνη (αντιεπιληπτικό) και τα αντισυλληπτικά, καθώς και βαρέα μέταλλα όπως ο μόλυβδος και το βισμούθιο συνδέονται επίσης με την ουλίτιδα.

Πολλοί άνθρωποι πάσχουν από ουλίτιδα έως ένα βαθμό. Συνήθως δημιουργείται κατά την εφηβεία ή νωρίς στην ενηλικίωση, εξαιτίας των ορμονικών αλλαγών που επέρχονται και μπορεί να επιμείνει ή να επανέρχεται συχνά, ανάλογα με την γενικότερη κατάσταση των δοντιών και των ούλων σας.


Συμπτώματα

• Oύλα που αιμορραγούν (παρουσία αίματος στην οδοντόβουρτσα ακόμα και μετά από ήπιο βούρτσισμα των δοντιών)
• Κόκκινα ή σκουρόχρωμα ούλα αντί του φυσιολογικού ροζ
• Ούλα που έχουν ευαισθησία μόνο όταν τα ακουμπάτε
• Στοματικές πληγές
• Πρησμένα ούλα
• Oύλα που γυαλίζουν

Ενδείξεις και εξετάσεις

Ο οδοντίατρος θα εξετάσει το στόμα και τα δόντια σας και θα ελέγξει για πρησμένα, κόκκινα σκουρόχρωμα ούλα. Μπορεί να παρουσιάζεται απόθεση πλάκας και πέτρας στη βάση των δοντιών. Τα ούλα συνήθως δεν πονάνε ή είναι ευαίσθητα.
Συνήθως δεν χρειάζονται άλλες εξετάσεις, αν και μπορούν να γίνουν ακτινογραφίες των δοντιών και του φατνιακού οστού ώστε να διαπιστωθεί αν η φλεγμονή έχει επεκταθεί στα σημεία στήριξης των δοντιών.



Θεραπεία

Στόχος είναι η μείωση της φλεγμονής. Τα δόντια καθαρίζονται προσεκτικά από τον οδοντίατρο. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιούνται διάφορα εργαλεία ή μηχανήματα προκειμένου να απομακρυνθούν οι αποθέσεις πλάκας από τα δόντια.

Η προσεκτική υγιεινή του στόματος είναι απαραίτητη μετά τον επαγγελματικό καθαρισμό των δοντιών. Ο οδοντίατρος θα σας δείξει πώς πρέπει να τα βουρτσίζετε και πώς να χρησιμοποιείτε το οδοντιατρικό νήμα. Ο επαγγελματικός καθαρισμός των δοντιών συνιστάται να γίνεται δύο φορές τον χρόνο ή και συχνότερα για οξείες περιπτώσεις. Αντιβακτηριδιακά στοματικά διαλύματα ή άλλα βοηθήματα συνιστώνται μόνο συμπληρωματικά προς το συχνό, προσεκτικό βούρτσισμα των δοντιών και τη χρήση οδοντιατρικού νήματος.

Μπορεί να χρειάζεται να διορθώσετε τυχόν ασύμμετρα δόντια ή να αντικαταστήσετε οδοντικές ή ορθοδοντικές κατασκευές. Επίσης, πρέπει να αντιμετωπιστεί οποιαδήποτε σχετική άλλη ασθένεια ή ανωμαλία.


Πρόγνωση

Η αφαίρεση της πλάκας από τα δόντια μπορεί να είναι μια δυσάρεστη διαδικασία. Η αιμορραγία και η ευαισθησία των ούλων λογικά υποχωρεί εντός 1 – 2 εβδομάδων μετά τον επαγγελματικό καθαρισμό και τη σχολαστική υγιεινή στόματος. Ζεστό αλατόνερο ή αντιβακτηριδιακά στοματικά διαλύματα μπορεί να μειώσουν το πρήξιμο. Αντιφλεγμονώδη φάρμακα που χορηγούνται χωρίς συνταγή γιατρού ανακουφίζουν τη δυσφορία που μπορεί να προκαλέσει ένας βαθύς καθαρισμός.

Τα υγιή δόντια είναι χρώματος ροζ και σφιχτά. Η σχολαστική στοματική υγιεινή πρέπει να ακολουθείται ισοβίως αλλιώς η ουλίτιδα θα επανέλθει.


Επιπλοκές

• Επιστροφή της ουλίτιδας
• Περιοδοντίτιδα
• Μόλυνση ή απόστημα των ούλων ή των γνάθων
• Στοματικά έλκη (trench mouth)

Πότε να απευθυνθείτε στον γιατρό σας

Δείτε τον οδοντίατρό σας αν παρουσιάζετε συμπτώματα ουλίτιδας, ιδιαίτερα αν δεν έχετε κάνει οδοντιατρικό έλεγχο και καθαρισμό τους τελευταίους 6 μήνες.
Δείτε τον γιατρό σας αν ο οδοντίατρός σας συστήσει να καταφύγετε σε θεραπεία τυχόν υποκείμενων ασθενειών που συμβάλλουν στην ανάπτυξη ουλίτιδας.


Πρόληψη

Η καλή στοματική υγιεινή είναι η καλύτερη πρόληψη ενάντια στην ουλίτιδα διότι αφαιρεί την πλάκα που δημιουργεί την ανωμαλία. Τα δόντια πρέπει να βουρτσίζονται τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα και να καθαρίζονται με οδοντιατρικό νήμα μαλακά τουλάχιστον μια φορά την ημέρα. Για ανθρώπους με τάση για ουλίτιδα, ο παραπάνω καθαρισμός συνιστάται μετά από κάθε γεύμα και πριν τον ύπνο. Συμβουλευτείτε τον οδοντίατρό σας για τον σωστό τρόπο βουρτσίσματος και χρήσης του οδοντιατρικού νήματος.

Ο οδοντίατρος μπορεί να συστήσει ειδικές συσκευές ή εργαλεία στα άτομα που είναι ιδιαίτερα επιρρεπή στη δημιουργία πλάκας. Η χρήση συμπληρωμάτων δεν υποκαθιστά το βούρτσισμα και τη χρήση νήματος. Οι συσκευές μπορεί να περιλαμβάνουν ειδικές οδοντογλυφίδες, οδοντόβουρτσες, νερό με πίεση κ.ά.

Ο οδοντίατρος μπορεί επίσης να σας συστήσει οδοντόπαστες ειδικές στην καταπολέμηση της πλάκας ή της πέτρας, αντίστοιχα στοματικά διαλύματα και άλλα.

Ο τακτικός επαγγελματικός καθαρισμός είναι σημαντικός για την αφαίρεση της πλάκας που μπορεί να δημιουργηθεί παρά το προσεκτικό βούρτσισμα και τη χρήση νήματος. Πολλοί οδοντίατροι συνιστούν επαγγελματικό καθαρισμό των δοντιών τουλάχιστον κάθε 6 μήνες.

Ορισμός

Οι κοιλότητες πρόκειται για οπές ή δομικές βλάβες των οδόντων.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Τερηδόνα, Οδοντική αποσύνθεση, Κοιλότητες – οδόντων.


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Η οδοντική αποσύνθεση αποτελεί τη δεύτερη συχνότερη παθολογική διαταραχή, μετά του κοινού κρυολογήματος. Η πάθηση μπορεί να προσβάλλει τον οποιοδήποτε, αν κι εμφανίζεται συνήθως σε παιδιά κι ενήλικες νεαρής ηλικίας. Αποτελεί τις περισσότερες φορές, την αιτία οδοντικής απώλειας σε νεαρά άτομα.

Η παρουσία βακτηρίων στη στοματική κοιλότητα, συνιστά μια φυσική κατάσταση. Τα βακτηρίδια μετατρέπουν τις τροφές – κυρίως τα σάκχαρα και τις αμυλώδες τροφές – σε οξέα. Τα βακτηρίδια, τα οξέα, τα υπολείμματα τροφών και το σάλιο συνενώνονται, εντός της στοματικής κοιλότητας, προς σχηματισμό μιας κολλώδους ουσίας που ονομάζεται πλάκα και η οποία προσκολλάται στα δόντια. Είναι πιο χαρακτηριστική στους οπίσθιους γομφίους, άνωθεν της νοητής γραμμής συνένωσης όλων των οδόντων, χωρίς εξαίρεση, με τα ούλα και στις παρυφές των σφραγισμάτων. Η πλάκα που δεν αφαιρείται, μεταλλοποιείται σε τρυγία. Η πλάκα και η τρυγία προκαλούν ερεθισμό των ούλων, που οδηγεί σε ουλίτιδα κι εν τέλει περιοδοντίτιδα.

Εντός μιας χρονικής περιόδου είκοσι λεπτών, μετά τη λήψη τροφής, ξεκινά ο σχηματισμός και η εναπόθεση της πλάκας επί των οδόντων (χρόνος που απαιτείται για τη δραστηριοποίηση των βακτηριδίων). Εάν δεν ακολουθήσει σχολαστική και τακτική αφαίρεση της πλάκας, η οδοντική αποσύνθεση θα αρχίζει να εμφανίζεται, αλλά και να αναπτύσσεται.

Τα οξέα της πλάκας διαλύουν την αδαμαντίνη ουσία της επιφάνειας των οδόντων και δημιουργούν παράλληλα οδοντικές οπές (κοιλότητες). Οι κοιλότητες συνήθως δεν προκαλούν πόνο, παρά μόνον όταν η έκταση του βάθους τους επηρεάζει νεύρα ή προκληθεί οδοντικό κάταγμα. Σε περίπτωση μη αντιμετώπισης τέτοιας κατάστασης, είναι πολύ πιθανόν να αναπτυχθεί κάποιο απόστημα. Η παραμελημένη οδοντική αποσύνθεση, καταστρέφει επίσης την εσωτερική δομή τον οδόντων (πολφό), προκαλώντας τελικά οδοντική απώλεια.

Οι υδατάνθρακες (σάκχαρο κι άμυλο) αυξάνουν τον κίνδυνο για οδοντική αποσύνθεση. Οι κολλώδεις τροφές είναι πιο επιβλαβείς, απ’ ότι οι μη κολλώδεις, αφού προσκολλούνται στην οδοντική επιφάνεια. Τα συχνά «τσιμπολογήματα» αυξάνουν τη χρονική διάρκεια επαφής των οξέων με την επιφάνεια των οδόντων.


Συμπτώματα

• Πονόδοντος – συγκεκριμένα μετά τη λήψη γλυκών, ζεστών ή κρύων τροφών και ποτών
• Ορατά κοιλώματα ή οπές των δοντιών

Σημεία κι εξετάσεις

Η πλειοψηφία των κοιλοτήτων αναδεικνύονται σε πρώιμα στάδια κατά τη διεξαγωγή τακτικών επισκέψεων στον οδοντίατρο. Η επιφάνεια των οδόντων πιθανόν να έχει μαλακή σύσταση, γεγονός που διαπιστώνεται κατά την απόξεσή τους με αιχμηρό εργαλείο. Άλγος συνήθως εκλύεται μόνο στα ήδη προχωρημένα στάδια της οδοντικής αποσύνθεσης. Οι ακτινογραφίες των οδόντων, ίσως αναδείξουν την ύπαρξη κοιλοτήτων, μη ορατές στο γυμνό μάτι.


Θεραπεία

Με κατάλληλη αγωγή, προλαμβάνεται ο σχηματισμός κοιλοτήτων λόγω της οδοντικής βλάβης.

Η θεραπευτική αγωγή περιλαμβάνει:

• Σφραγίσματα
• Στεφάνη
• Ριζικούς πόρους

Οι οδοντίατροι καλύπτουν τα κενά από την αφαίρεση της ουσίας σε αποσύνθεση των οδόντων με τρυπάνι κι αντικαθιστώντας το με υλικά όπως κράμα από ασήμι, χρυσό, πορσελάνη ή συνθετική ρεσίνη. Η πορσελάνη και η συνθετική ρεσίνη μοιάζουν περισσότερο στην εμφάνιση με τα φυσικά δόντια, γι’ αυτό άλλωστε και προτιμούνται για τα πρόσθια δόντια. Πολλοί οδοντίατροι θεωρούν πιο ανθεκτικό υλικό το κράμα από χρυσό ή ασήμι, τα οποία και χρησιμοποιούνται συχνότερα στα οπίσθια δόντια. Αν κι επικρατεί μια τάση να τοποθετείται υψηλής αντοχής συνθετικής ρεσίνης στα οπίσθια δόντια.

Τα στεφάνια ή οι θήκες χρησιμοποιούνται στην περίπτωση της εκτεταμένης οδοντικής αποσύνθεσης, κατά την οποία η οδοντική δομή είναι περιορισμένη και συνεπώς τα δόντια αδύναμα. Ευμεγέθη σφραγίσματα κι αδύναμα δόντια αυξάνουν τον κίνδυνο για απόσπαση δοντιών. Η αποσυντιθεμένη ή αδύναμη περιοχή αφαιρείται κι επιδιορθώνεται. Μια στεφάνη τοποθετείται με τρόπο ώστε καλύπτει το τμήμα του δοντιού που απέμεινε. Τα στεφάνια συνήθως είναι από χρυσό, πορσελάνη ή πορσελάνη ενωμένη με μέταλλο.

Ένας ριζικός πόρος συστήνεται στην περίπτωση που το νεύρο ενός δοντιού νεκρωθεί λόγω αποσύνθεσης ή τραυματισμού. Αφαιρείται το κεντρικό τμήμα του δοντιού, μαζί με το σύστοιχο νεύρο κι αιμοφόρο αγγειακό ιστό (πολφό), όπως επίσης και τα αποσυντηθέμενα λοιπά τμήματα του δοντιού. Στο κενό διάστημα των ριζών, εναποτίθεται υλικό στεγανοποίησης. Το δόντι σφραγίζεται, κι αν κριθεί απαραίτητο, τοποθετείται και στεφάνη επί του οδόντος.


Πρόγνωση

Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, η θεραπευτική αγωγή αποβαίνει σωτήρια για τα δόντια. Η πρώιμη αγωγή προκαλεί λιγότερο πόνο και δεν είναι τόσο δαπανηρή, όσο η αγωγή της εκτεταμένης αποσύνθεσης.

Ίσως χρειαστεί να λάβετε, υπό τη μορφή «πιπιλίσματος» κάποια φαρμακευτικά σκευάσματα (όπως λιδοκαϊνη), υποξείδιο του αζώτου (αέριο που προκαλεί το γέλιο) ή άλλες φαρμακευτικές συστάσεις, προκειμένου να ανακουφιστείτε από τον πόνο που εκλύεται κατά ή μετά από μία οδοντιατρική πράξη.

Το υποξείδιο του αζώτου συνδυασμένο με νοβοκαϊνη, αποτελεί αγωγή εκλογής όταν επικρατεί φόβος οδοντιατρικής φαρμακευτικής αγωγής.


Επιπλοκές

• Δυσφορία ή άλγος
• Κάταγμα οδόντος
• Ανικανότητα πλήρης μάσησης
• Οδοντική ευαισθησία

Επικοινωνία με τον οδοντίατρό σας


Καλέστε τον οδοντίατρό σας αν παρουσιάσετε πονόδοντο.

Επισκεφθείτε τον οδοντίατρο για έναν τυπικό καθαρισμό κι εξέταση, αν δεν το έχετε κάνει μέσα στους τελευταίους 6 ή 12 μήνες.


Πρόληψη

Η στοματική υγιεινή είναι αναγκαία για την πρόληψη σχηματισμού κοιλοτήτων. Αυτή περιλαμβάνει εξειδικευμένο καθαρισμό (κάθε 6 μήνες), βούρτσισμα των δοντιών, τουλάχιστον 2 φορές την ημέρα και χρήση νήματος καθημερινά. Ακτινογραφίες των οδόντων μπορούν να διεξάγονται ετησίως, προκειμένου να αποκαλυφθεί πιθανός σχηματισμός κοιλοτήτων σε υψηλού κινδύνου περιοχές του στόματος.

Κολλώδεις τροφές που χρειάζονται πολύ μάσημα (όπως τα αποξηραμένα φρούτα ή τα ζαχαρωτά), είναι προτιμητέο να καταναλώνονται κατά τη διάρκεια ενός γεύματος, παρά μεμονωμένα. Εάν είναι δυνατόν, βουρτσίστε τα δόντια σας ή ξεπλύνετε τη στοματική κοιλότητα με νερό, μετά τη λήψη τέτοιων τροφών. Περιορίστε τα «τσιμπολογήματα», τα οποία δημιουργούν μια συνεχή προμήθεια οξέων εντός της στοματικής κοιλότητας. Αποφύγετε τη συχνή κατανάλωση σακχαρωδών ποτών η τις πολλές καραμέλες και τα ζαχαρωτά.

Η οδοντική στεγανοποίηση επίσης συντελεί στην πρόληψη σχηματισμού κοιλοτήτων. Η στεγανοποίηση περιλαμβάνει μια λεπτή, σαν πλαστικοποιημένη στρώση, η οποία εναποτίθεται στην επιφάνεια μάσησης των γομφίων. Η στρώση αυτή αποτρέπει τη συσσώρευση πλάκας στις βαθιές οπές των ευαίσθητων αυτών επιφανειών. Ο οδοντική στεγανοποίηση εκτελείται συνήθως στα δόντια των παιδιών, άμεσα μετά ην εμφάνιση της οδοντοφυΐας των γομφίων. Άτομα μεγάλης ηλικίας επίσης επωφελούνται με την οδοντική στεγανοποίηση.

Το φθοριούχο άλας συστήνεται συχνά ως πρόληψη ανάπτυξης τερηδόνας. Υπάρχει δημοσίευση που αναφέρει ότι άνθρωποι που καταναλώνουν φθοριούχο άλας παράλληλα με το νερό ή λαμβάνουν φθοριούχα συμπληρώματα, παρουσιάζουν λιγότερη τερηδόνα των δοντιών. Η απορρόφηση φθοριούχου άλατος κατά την περίοδο ανάπτυξης των οδόντων, οδηγεί σε συμμετοχή αυτού στη σύσταση της αδαμάντινης ουσίας των δοντιών και στη προστασία της έναντι της βλαπτικής δράσης των οξέων.

Η τοπική χρήση φθοριούχων επίσης συστήνεται ως προστασία της επιφάνειας των δοντιών. Αυτό περιλαμβάνει τη χρήση φθοριούχας οδοντόπαστας ή στοματικού διαλύματος. Αρκετοί οδοντίατροι, σε τακτικές επισκέψεις των ασθενών τους, περιλαμβάνουν στην αγωγή που εφαρμόζουν, την τοπική εναπόθεση φθοριούχων ουσιών (η εναπόθεση γίνεται σε συγκεκριμένη περιοχή των οδόντων).

Ορισμός

Κίρρωση είναι η αλλοίωση του ήπατος και η ανεπαρκής ηπατική λειτουργία ως αποτέλεσμα χρόνιας πάθησης του ήπατος

Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Η κίρρωση προκαλείται από χρόνια πάθηση του ήπατος. Τα συνήθη αίτια χρόνιας πάθησης του ήπατος:

• Λοιμώδης ηπατίτιδα Γ
• Μακροχρόνια κατάχρηση οινοπνεύματος

Άλλα αίτια δημιουργίας κίρρωσης είναι:

• Αυτοάνοση φλεγμονή του ήπατος
• Διαταραχές του συστήματος αποστράγγισης του ήπατος (του χολικού συστήματος), όπως η πρωτοπαθής χολική κίρρωση και η πρωτοπαθής σκληρυντική χολαγγειΐτιδα
• Ηπατίτιδα Β
• Ορισμένα φάρμακα
• Διαταραχές στον μεταβολισμό του σιδήρου και του χαλκού (αιμοχρωμάτωση και νόσος του Wilson)
• Μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος και μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα μπορούν να αναπτυχθούν βαθμιαία, ή μπορεί να μην να υπάρξουν καθόλου συμπτώματα.
Όταν εκδηλωθούν συμπτώματα, αυτά μπορεί να είναι:

• Δυσπεψία ή πόνος στην κοιλιά
• Σύγχυση ή ανησυχία που συνδέεται με προβλήματα
• Ανικανότητα, απώλεια ενδιαφέροντος για σεξ και ανάπτυξη στήθους στους άντρες (γυναικομαστία)
• Ναυτία και εμετός
• Αιμορραγίες της μύτης ή των ούλων
• Κόπρανα υποκίτρινα ή στο χρώμα του άργιλου
• Αραχνοειδή αιμοφόρα αγγεία στο δέρμα (ευρυαγγείες)
• Πρήξιμο ή συγκέντρωση υγρού στα πόδια (οίδημα) και στην κοιλιά (ασκίτης)
• Εμετός με αίμα ή κόπρανα με αίμα
• Αδυναμία
• Απώλεια βάρους
• Κιτρινωπό δέρμα, βλεννώδεις μεμβράνες, ή κίτρινα μάτια (ίκτερος)

Ενδείξεις και εξετάσεις

Κατά τη διάρκεια της φυσικής εξέτασης ο γιατρός μπορεί να διαπιστώσει:

• Διογκωμένο το συκώτι ή τη σπλήνα
• Διόγκωση του στήθους
• Διόγκωση της κοιλιάς, ως αποτέλεσμα συγκέντρωσης υγρού
• Ερυθρότητα των παλαμών
• Αραχνοειδή αιμοφόρα αγγεία στο δέρμα (ευρυαγγείες)
• Μικρότερα (συρρικνωμένα) δάχτυλα
• Μικρούς όρχεις
• Διεσταλμένες φλέβες στο κοιλιακό τοίχωμα
• Κιτρινωπό χρώμα ματιών ή δέρματος (ίκτερος)

Οι εξετάσεις μπορούν να αποκαλύψουν προβλήματα στο συκώτι, όπως:

• Αναιμία (που ανιχνεύεται με γενική εξέταση αίματος)
• Θρομβώσεις
• Προβλήματα στη λειτουργία του συκωτιού (που ανιχνεύονται με τις ηπατικές δοκιμασίες)
• Χαμηλή λευκωματίνη ορού

Για την αξιολόγηση της ηπατικής λειτουργίας μπορεί να γίνουν οι ακόλουθες εξετάσεις:

• Μαγνητική τομογραφία της κοιλιάς
• Αξονική τομογραφία της κοιλιάς
• Υπερηχογράφημα της κοιλιάς

Η κίρρωση του ήπατος επιβεβαιώνεται με βιοψία.

Ορισμένοι ασθενείς θα πρέπει να ελέγχονται για καρκίνο του ήπατος κάθε έξι μήνες. Ο γιατρός σας θα ελέγχει τα επίπεδα άλφα εμβρυοπρωτεΐνης μέσω εξέτασης αίματος και θα ζητά απεικονιστική εξέταση (υπερηχογράφημα, αξονική ή μαγνητική τομογραφία).



Θεραπεία

Όλοι όσοι πάσχετε από κίρρωση του ήπατος μπορείτε να ωφεληθείτε από ορισμένες αλλαγές στον τρόπο ζωής, όπως:

• Κόψτε το αλκοόλ.
• Περιορίστε το αλάτι από τη διατροφή σας.
• Υιοθετήστε υγιεινή διατροφή.
• Εμβολιαστείτε για τη γρίπη, την ηπατίτιδα Α και την ηπατίτιδα Β, και τον πνευμονιόκοκκο (κατόπιν σύστασης του γιατρού σας).
• Πείτε στον γιατρό σας για κάθε είδους φάρμακα ή βότανα ή συμπληρώματα που παίρνετε τώρα ή σκέφτεστε να πάρετε.

Θεραπείες υπάρχουν και για τις διάφορες επιπλοκές της κίρρωσης, που είναι:

• Αιμορραγικοί κιρσοί – με άνω ενδοσκοπική περίδεση και σκληροθεραπεία
• Συγκέντρωση υγρού στην κοιλιά (ασκίτης) – με διουρητικά, περιορισμό των υγρών και του αλατιού, και αφαίρεση του υγρού (παρακέντηση)
• Διαταραχές της πήξης του αίματος – με προϊόντα αίματος ή βιταμίνη Κ
• Σύγχυση ή εγκεφαλοπάθεια – με λακτουλόζη και αντιβιοτικά
• Μολύνσεις – με αντιβιοτικά

Μια διαδικασία αποκαλούμενη διασφαγιτιδική ενδοηπατική αναστόμωση (TIPS) είναι μερικές φορές απαραίτητη για τους κιρσούς του οισοφάγου ή τον ασκίτη.
Όταν η κίρρωση προχωρεί στο τελικό στάδιο, οι ασθενείς μπορεί να είναι υποψήφιοι για μεταμόσχευση ήπατος.


Ομάδες στήριξης

Αναζητήστε ανακούφιση από το στρες που προκαλεί η ασθένεια, προσχωρώντας σε ομάδα στήριξης, τα μέλη της οποίας μοιράζονται κοινές εμπειρίες και προβλήματα.


Πρόγνωση

Η κίρρωση προκαλείται από μη αναστρέψιμη βλάβη του συκωτιού. Αν δημιουργηθεί κίρρωση, το συκώτι δεν θεραπεύεται και η λειτουργία του δεν επανέρχεται στο φυσιολογικό. Είναι μια σοβαρή πάθηση που μπορεί να οδηγήσει σε πολλές επιπλοκές.
Χρειάζεται η βοήθεια γαστρεντερολόγου ή ειδικού γιατρού, ηπατολόγου, που θα αξιολογήσουν και θα διαχειριστούν τις επιπλοκές. Η κίρρωση μπορεί να οδηγήσει στην ανάγκη για μεταμόσχευση συκωτιού.



Επιπλοκές

• Διαταραχές στην πήξη του αίματος
• Συγκέντρωση υγρού στην κοιλιά (ασκίτης) και μόλυνση του υγρού (βακτηριακή περιτονίτιδα)
• Διευρυμένες φλέβες στον οισοφάγο, το στομάχι ή τα έντερα που αιμορραγούν εύκολα (κιρσοί του οισοφάγου)
• Αυξανόμενη πίεση στα αιμοφόρα αγγεία του συκωτιού (υπέρταση της πυλαίας φλέβας)
• Νεφρική ανεπάρκεια (ηπατονεφρικό σύνδρομο)
• Καρκίνος στο συκώτι (ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα)
• Διανοητική σύγχυση, αλλαγή στο επίπεδο συνείδησης ή κώμα (ηπατική εγκεφαλοπάθεια)

Πότε να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας

Καλέστε τον γιατρό σας εάν:

• Αναπτύξετε συμπτώματα κίρρωσης

Καλέστε τον γιατρό σας, πηγαίνετε στα επείγοντα ή καλέστε το 166 εάν έχετε:

• Πόνο στην κοιλιά ή τον θώρακα
• Φούσκωμα στην κοιλιά ή ασκίτη που εμφανίστηκε πρόσφατα ή που ξαφνικά επιδεινώθηκε
• Πυρετό (πάνω από 38 C)
• Διάρροια
• Σύγχυση ή αλλαγή στην εγρήγορση, που επιδεινώνεται
• Πρωκτική αιμορραγία, εμετό με αίμα ή αίμα στα ούρα
• Δύσπνοια
• Εμετό περισσότερο από μία φορά την ημέρα
• Κιτρινωπό δέρμα ή μάτια (ίκτερος) που εμφανίστηκε ξαφνικά ή επιδεινώθηκε

Πρόληψη

Μην καταναλώνετε μεγάλες ποσότητες αλκοόλ. Εάν διαπιστώσετε ότι δεν μπορείτε να ελέγξετε τον εαυτό σας σε σχέση με την κατανάλωση αλκοόλ, ζητήστε επαγγελματική βοήθεια.
Μέτρα για την πρόληψη μετάδοσης της ηπατίτιδας Β ή Γ:

• Αποφεύγετε τη σεξουαλική επαφή με άτομο που πάσχει από οξεία ή χρόνια ηπατίτιδα Β ή Γ.
• Χρησιμοποιείτε προφυλακτικό και κάνετε ασφαλές σεξ.
• Αποφεύγετε να μοιράζεστε προσωπικά είδη, όπως ξυραφάκια ή οδοντόβουρτσες.
• Μην μοιράζεστε βελόνες ή άλλα φαρμακευτικά προϊόντα (όπως τα καλαμάκια εισπνοής).
• Καθαρίζετε τα αίματα με διάλυμα που περιέχει μια μεζούρα χλωρίνης σε 10 μεζούρες νερού.