ΤΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΒΛΑΠΤΕΙ ΚΑΙ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ


Και όμως υπάρχει σχέση της τηλεόρασης με την ερωτική ζωή, καθώς ο σύγχρονος άνθρωπος ζει, διασκεδάζει και προβληματίζεται μέσα από τον εικονικό τρόπο ζωής, που πλέον αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της καθημερινότητας του.

Η τηλεόραση είναι ο σύγχρονος θεός, ίσως ο πιο απόλυτος μεσολαβητής των σχέσεων των πολιτών «το είδα στην τηλεόραση, το είπαν και οι ειδήσεις» ενώ μοιάζει να είναι απόλυτο κριτήριο αξιοπιστίας και αυθεντικότητας.

Πολίτες, πολιτικοί και δημοσιογράφοι μοιάζει να ζουν σε αυτό τον εικονικό κόσμο που μεταφράζει τη πραγματική ζωή σε εικόνα ευχάριστη, διασκεδαστική, δυσάρεστη και εν τέλει θεραπευτική, αφού όλοι σήμερα υπάρχουν αν το μέσο αυτό απλά τους αναδείξει.
Η ζωτική αυτή παρέμβαση με την ευκολία που μπαίνει στο σαλόνι του σπιτιού, παραβιάζει και την κρεβατοκάμαρα των ανθρώπων και ως εκ τούτου, γιατί όχι, και το σεξουαλικό τους παιχνίδι.

Σε ευρωπαϊκές έρευνες αλλά και σε προηγούμενη έρευνα της Ελληνικής Εταιρείες Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας (ΕΜΑΣ) έχει επισημανθεί μια αρνητική επίδραση του χρόνου τηλεθέασης και της ερωτικής διάθεσης με ποσοστό αποχής 17% σε όσους έβλεπαν πάνω από 2-3 ώρες τηλεόραση την ημέρα, δηλαδή όσο περισσότερο βλέπουμε τόσο λιγότερο σεξ κάνουμε, με σύνθημα αντίστασης «βγάλτε την τηλεόραση από την κρεβατοκάμαρα».

Στη ποιοτική ανάλυση το ζητούμενο ήταν «ποια» τηλεόραση και «πως» επηρεάζει την ερωτική ζωή. Οι εκπομπές που αναλύθηκαν, χωρίστηκαν για λόγους κατανόησης ανά είδος όπως είναι σήμερα σηματοδοτημένες στην τηλεοπτική γλώσσα:
Ενημερωτικές(Ειδήσεις-Μαγκαζίνο)
Life Style(Με κοινωνικά σχόλια-Reality)
Ψυχαγωγικές(Με χιούμορ και σάτιρα)

Τα συμπεράσματα της; Eντυπωσιακά και ανατρεπτικά.
Οι ενημερωτικές εκπομπές (πολιτικά ορθές, ειδήσεις, μαγκαζίνο) φαίνεται ότι επηρεάζουν αρνητικά τη λίμπιντο, σε αντίθεση με τις εκπομπές που διαχειρίζονται πιο ελαφρά θέματα, κουτσομπολιά, μεσημεριανά, reality, όπως και με τις σατιρικές εκπομπές, που με διαφορά προηγούνται στην ενίσχυση της ερωτικής διάθεσης.

Η πολιτική πραγματικότητα και η αναμετάδοση της από τα ΜΜΕ φαίνεται ότι εχθρεύονται την ανθρώπινη ερωτική ζωή, σε αντίθεση με εκπομπές της τηλεόρασης που αναδεικνύουν μια κοινωνική ζωή του περιθωρίου και του σαρκασμού.
Οι πολίτες φαίνεται να αντιμετωπίζουν το πολιτικά ορθό και το καθωσπρέπει αδιάφορα τουλάχιστον σε σχέση με τη libido. Αντίθετα με το περιθωριακό, το επιπόλαιο και ότι έχει σχέση με την ελαφρότητα της κοινωνικής ζωής – εξού και η αβάστακτη ελαφρότητα του είναι – η libido φαίνεται να απογειώνεται.

Πιο αναλυτικά:
Οι εκπομπές που κινούνται στην ορθή πολιτική θέση (ειδήσεις, πολιτική, ρεπορτάζ) επηρεάζουν αρνητικά τη libido σε ποσοστό 84%, ενώ μόνο το 16% του δείγματος επηρεάζεται θετικά. Η ερμηνεία είναι πως η αγριότητα και η πρωτόγονη ουσία της libido δεν έχει σχέση με τον πολιτικά ορθό και ξύλινο λόγο. Ο πολιτισμός ως οικοδόμημα εξάλλου όπως είπε και ο Φρόιντ καταπιέζει τα ένστικτα και την αγριότητα της σεξουαλικής επιθυμίας.

Οι εκπομπές με πιπεράτα σχόλια και οπτική κλειδαρότρυπας όπως και οι εκπομπές reality (τα τηλε-σκουπίδια όπως ονομάζονται) που θα περίμενε κανείς να ρίχνουν την libido πολύ περισσότερο, φαίνεται ότι την ανεβάζουν σημαντικά, αφού το 56% απαντά πως επηρεάζεται θετικά. Όσο και να μοιάζει παράδοξο αυτό, ερμηνεύει την διφυή φύση του ανθρώπου, από τη μια τα υψηλά και ιδεώδη, αλλά και τα ταπεινά και γελοία που ανακουφίζουν το σώμα από την εγκεφαλική δυναστεία. Ο άνθρωπος ρέπει προς το γελοίο και το ταπεινό από τη φύση του. Στα reality και στις κοινωνικές-πλούσιες σε κοινωνικά σχόλια- εκπομπές ο μέσος τηλεθεατής μέσα από την ταπείνωση των τρίτων ξορκίζει τους δαίμονες που έχει μέσα του και κρύβει επιμελώς τον καθωσπρεπισμό του. Η βία και η σύγκρουση των πρωτόγονων ενστίκτων που εκφράζονται στις εκπομπές αυτές, ξυπνούν τον πρωτογονισμό του κάθε καταπιεσμένου τηλεθεατή, που κρύβεται επιμελώς πίσω από το «ευτυχώς δεν είμαι στη θέση τους». Εξάλλου όπως είπε η ψυχαναλύτρια Τζ. Κρίστεβα, στη σημερινή εποχή της μοναξιάς και της έλλειψης διαλόγου των ανθρώπων, τα reality δημιουργούν αισθήματα συμμετοχής και χαλάρωσης.

Οι εκπομπές με χιούμορ, σάτιρα και γέλιο είχαν εντυπωσιακή θετική επίδραση στον οργασμό στο 77% του δείγματος. Για τον Οκτάβιο Παζ, ο οργασμός είναι το γέλιο και η ταπείνωση (σ.σ. αυτοσαρκασμός), ενώ η σκέψη το αντίθετο της. Αντίστοιχα ο Ortega y Gasset λέει «προτιμώ να έχω μια στύση παρά μια σκέψη». Η ορμόνη της χαράς η ντοπαμίνη είναι ουσιαστικά η ουσία που πυροδοτεί και τη σεξουαλική επιθυμία. Το γέλιο, ο αυτοσαρκασμός και η διονυσιακή άποψη της ζωής φαίνεται ότι είναι αντίπαλος της υπέρμετρης λογικής και του αδιέξοδου μιας σκέψης καταθλιπτικής, μιας διηνεκούς στρεσογόνου κοινωνικής ζωής, όπως τη βιώνουν οι Έλληνες σήμερα.

Τηλεόραση και ερωτική ζωή


Ταυτότητα της έρευνας

    Στην κορυφή