ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΥΓΕΙΑΣ
14/12/2010

Το λέμφωμα Hodgkin διαγιγνώσκεται συχνότερα σε εφήβους και ενήλικες από 15 έως 35 ετών και ενήλικες άνω των 50. Το λέμφωμα Hodgkin είναι η τρίτη πιο κοινή μορφή καρκίνου στα άτομα κάτω των 20. Σύμφωνα με το Διεθνή Οργανισμό Ερευνών για τον Καρκίνο (International Agency for Research on Cancer) περίπου 67.000 νέες περιπτώσεις HL εμφανίζονται παγκοσμίως κάθε χρόνο και περισσότερα από 30.000 άτομα πεθαίνουν από τη νόσο.

Το λέμφωμα Hodgkin (HL), γνωστό και ως νόσος του Hodgkin, είναι μια μορφή κακοήθειας που προσβάλλει το λεμφικό ή το ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο προφυλάσσει τον οργανισμό από τις λοιμώξεις. Eμφανίζεται στον μυελό των οστών, στους λεμφαδένες, στα λεμφαγγεία, στον σπλήνα και στο ήπαρ.

Παρόλο που το HL ανταποκρίνεται ιδιαίτερα καλά στη χημειοθεραπεία στα αρχικά του στάδια και θεωρείται «ιάσιμο», στην πραγματικότητα έως και 35% των ασθενών υποτροπιάζουν ή αναπτύσσουν αντοχή στη θεραπεία μετά την αρχική αγωγή. Το HL ονομάζεται υποτροπιάζον όταν ο καρκίνος επανεμφανίζεται στο λεμφικό σύστημα ή εξαπλώνεται σε άλλα μέρη του οργανισμού μετά από ύφεση. Οι περισσότερες υποτροπές εμφανίζονται συνήθως στα τρία πρώτα χρόνια μετά τη διάγνωση. Το HL ονομάζεται ανθεκτικό στη θεραπεία όταν η κακοήθεια εμφανίζει αντοχή στην αρχική αγωγή και ο ασθενής δεν παρουσιάζει καθόλου ύφεση.
Οι παραγοντες κινδύνου για το υποτροπιάζον ή το ανθεκτικό στη θεραπεία HL είναι η ηλικία, το στάδιο της νόσου, ο συντομότερος χρόνος υποτροπής μεταξύ των αγωγών, ο υψηλός αριθμός λευκοκυττάρων ή ο χαμηλός αριθμός λεμφοκυττάρων. Πρόσθετοι παράγοντες κινδύνου υποτροπής για ασθενείς σε πρώιμο στάδιο της νόσου είναι η παρουσία ευμεγέθων όγκων (π.χ. όγκοι διαμέτρου άνω των 10 cm ή μεγαλύτεροι) και εμφάνιση σε πολλαπλές λεμφαδενικές περιοχές. Οι άνδρες με HL είναι πιο πιθανό να υποτροπιάσουν ή να εμφανίζουν αντοχή στη θεραπεία σε σχέση με τις γυναίκες.

Επιλογές θεραπείας
Το λέμφωμα Hodgkin αντιμετωπίζεται συνήθως με χημειοθεραπεία και παρουσιάζει υψηλό ποσοστό ίασης. Ωστόσο, η μακροπρόθεσμη ελεύθερη της νόσου επιβίωση δεν επιτυγχάνεται για όλους τους ασθενείς με HL. Το ποσοστό υποτροπής μετά από αγωγή με χημειοθεραπεία πρώτης γραμμής ή/και ακτινοθεραπεία κυμαίνεται από 5% για τους ασθενείς σε πρώιμο στάδιο έως 35% για τους ασθενείς με προχωρημένο HL.

Δεδομένα από μελέτη φάσης ΙΙ καταδεικνύουν ότι η ουσια panobinostat προφέρει σημαντικό έλεγχο της νόσου και συρρίκνωση του όγκου σε ασθενείς με λέμφωμα Hodgkin που έχουν ήδη λάβει πολλαπλές θεραπείες.
Το panobinostat δείχνει διαρκή αντικαρκινική δράση σε ασθενείς με λέμφωμα Hodgkin, οι οποίοι υποτροπιάζουν ή παρουσιάζουν ανθεκτικότητα μετά από αυτόλογη μεταμόσχευση κυττάρων του μυελού των οστών/
Υπάρχει σημαντικό θεραπευτικό κενό για τους ασθενείς που παρουσιάζουν υποτροπές ή ανθεκτικότητα μετά την αρχική θεραπεία, και οι οποίοι συχνά είναι άτομα κάτω των 35 ετών
Η διαδικασία υποβολής προς έγκριση έχει προγραμματιστεί παγκοσμίως βάσει των δεδομένων της μελέτης αυτής

Η ερευνητική από του στόματος θεραπεία panobinostat (γνωστή και ως LBH589) της Novartis έδειξε σημαντικό έλεγχο της νόσου και συρρίκνωση του όγκου σε ασθενείς με λέμφωμα Hodgkin που είχαν ήδη λάβει πολλαπλές θεραπείες και παρουσίασαν υποτροπή ή ανθεκτικότητα μετά από αυτόλογη μεταμόσχευση κυττάρων του μυελού των οστών. Τα νέα δεδομένα από μια κλινική μελέτη φάσης ΙΙ παρουσιάστηκαν στο 52ο Συνέδριο της Αμερικανικής Αιματολογικής Εταιρείας (American Society of Hematology, ASH) στο Ορλάντο της Φλόριδας.

Στη μελέτη, μία από τις μεγαλύτερες που πραγματοποιήθηκαν ποτέ στον συγκεκριμένο πληθυσμό, επιτεύχθηκε έλεγχος της νόσου (ο οποίος ορίστηκε ως σταθερή νόσος ή βελτίωση) στο 82% των ασθενών, οι περισσότεροι από τους οποίους βρίσκονταν στην πέμπτη γραμμή θεραπείας ή περαιτέρω. Παράλληλα, στο 74% των ασθενών επιτεύχθηκε συρρίκνωση του όγκου σε διάμεσο διάστημα παρακολούθησης 9,6 μηνών, καταδεικνύοντας τη διαρκή αντικαρκινική δράση του panobinostat. Μερική και πλήρης ανταπόκριση στη θεραπεία, το πρωτεύον καταληκτικό σημείο, παρατηρήθηκε στο 27% των ασθενών , με διάμεση διάρκεια ανταπόκρισης 6,9 μήνες, ενώ η διάμεση επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου, σε αυτούς τους 35 ασθενείς, ήταν 10,5 μήνες.

---