Οι ιώσεις του πεπτικού συστήματος της γάτας διακρίνονται σε αυτές που προκαλούν οξεία ή υποξεία εντερίτιδα, με κύρια εκδήλωση την εμφάνιση συνήθως αιμορραγικής διάρροιας και εμετών, και σ' αυτές που προκαλούν χρόνιες λοιμώξεις και με εκδηλώσεις που απορρέουν από πολλά συστήματα.

Η εντερίτιδα από παρβοϊό (Parvo- Virus), που είναι γνωστή και ως πανλευκοπενία της γάτας (Feline Panleukopenia virus- FPLV), παρουσιάζει κλινικές ομοιότητες με την παρβοΐωση του σκύλου, γνωστή επίσης ως τύφος των κυναρίων. Αλλες ιώσεις που προσβάλλουν το πεπτικό σύστημα της γάτας και παρουσιάζουν ανάλογη κλινική εικόνα είναι εκείνες που προκαλούνται από ροταϊούς, κορωναϊούς και αστροϊούς.

Παρατηρείται επίσης η λοίμωξη από έναν ειδικό μάλλον κορωναϊό, ο οποίος προκαλεί τη λοιμώδη περιτονίτιδα της γάτας, που αποτελεί μία από τις σοβαρότερες παθήσεις της.

Ο κορωναϊός της λοιμώδους περιτονίτιδας έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τους κορωναϊούς της προηγούμενης κατηγορίας (προκαλούν μόνο διάρροια) και επιπλέον δεν διαφοροποιείται διαγνωστικά από αυτές με τα συνήθη τεστ του εμπορίου.

Η πανλευκοπενία είναι οξεία ιογενής εντερίτιδα, που εκδηλώνεται με διάρροια, συνήθως αιμορραγική, εμετούς και ελάττωση του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων. Προκαλείται από έναν παρβοϊό. Η μόλυνση γίνεται από το στόμα και ο ιός αρχικά εγκαθίσταται στο λεπτό έντερο, όπου πολλαπλασιάζεται, διασκορπίζεται σε όλο τον οργανισμό και αναπαράγεται σε διάφορους ιστούς, όπου τα κύτταρα πολλαπλασιάζονται, όπως συμβαίνει π.χ. με το μυελό των οστών.

Είναι ιός ανθεκτικός στο περιβάλλον και μεγάλης μεταδοτικότητας, αλλά σχετικά ευαίσθητος στα απολυμαντικά. Οταν εισβάλλει σε μια εκτροφή ή σε ζώα που ζουν σε ομάδες και τα οποία δεν εμβολιάζονται, παρατηρείται μεγάλη νοσηρότητα και θνητότητα, κυρίως στα νεαρά ζώα. Γενικά θεωρείται θανατηφόρα νόσος των νεαρών, τα οποία και αποδεκατίζει τους πρώτους πέντε μήνες της ζωής τους.

Η νόσος εισβάλλει με καταβολή, πυρετό, ακατάσχετους εμετούς (μοιάζει με τις δηλητηριάσεις), για να ακολουθήσει διάρροια, συχνά αιμορραγική και με χαρακτηριστικά έντονη δυσοσμία, αφυδάτωση, ακόμα και θάνατος εντός δύο-τεσσάρων ημερών.

Η διάγνωση βασίζεται στην οξεία εισβολή (πυρετός, κατάπτωση, εμετοί), στην αιμορραγική διάρροια και στην ελάττωση των λευκών αιμοσφαιρίων. Η κλινική διάγνωση επιβεβαιώνεται με ειδική εξέταση κοπράνων, με την οποία ανιχνεύεται ο ιός.

Η αντιμετώπιση είναι δύσκολη και συχνά ανεπιτυχής, βασίζεται στην ενδοφλέβια χορήγηση υγρών και ηλεκτρολυτών, αντιεμετικών και αντιβιοτικών. Η πρόληψη βασίζεται στον εμβολιασμό των μητέρων και των νεαρών γατιών. Θα πρέπει να τονιστεί ότι ένα μικρό ποσοστό ζώων, αν και εμβολιασμένα, δεν προστατεύονται απολύτως.


ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΟΝΤΟΣ
Διδάκτωρ Κτηνιατρικής Σχολής Α.Π.Θ. & Τέως
Επικ. Καθηγητής της Παθολογικής Κλινικής της
Καθηγητής στην Εθν. Σχολή Δημόσιας Υγείας
Αντιπρόεδρος στο Δ.Σ. της Ελλ. Κτην. Εταιρείας


Διαβάστε επίσης

• Ιώσεις γάτας: Πώς διαδίδονται και πώς θεραπεύονται