"Η περιστολή των φαρμακευτικών δαπανών αποτελεί σημαντική παράμετρο της δημοσιονομικής προσαρμογής που ακολουθεί η χώρα. Πράγματι, τον τελευταίο χρόνο, η φαρμακευτική αγορά ταλανίζεται από μια σειρά, άλλοτε δραματικών εξαγγελιών και άλλοτε βίαιων παρεμβάσεων της Πολιτείας στην τιμολόγηση, τις προμήθειες και την ασφαλιστική αποζημίωση των φαρμάκων. Πολλές από τις αλλαγές αυτές είναι επιβεβλημένες. Η μηχανογράφηση Ταμείων και νοσοκομείων, οι ανακοινώσεις περί πρωτοκόλλων συνταγογράφησης, αποτελούν απαραίτητα βήματα προκειμένου να μπει τάξη σε μια στρεβλή φαρμακευτική αγορά", επισημάνθηκε σήμερα απο εκπροσώπους της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας.

Ειδικότερα αναφέρθηκε ότι, "Οι ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες έχουν ένα λόγο παραπάνω να υποστηρίζουν ενεργά κάθε προσπάθεια διασφάλισης της βιωσιμότητας του δημόσιου συστήματος υγείας γιατί συνδέεται άμεσα με:

• τη βιωσιμότητα των ίδιων των εταιριών, των οποίων η ελληνικότητα είναι αδιαμφισβήτητη σε όλα τα επίπεδα (ιδιοκτησία, στελέχη, εργαζόμενοι, τεχνογνωσία)
• τη διατήρηση χιλιάδων θέσεων εταιρίας
• το ίδιο το μέλλον της εγχώριας παραγωγής

Δυστυχώς όμως, πέρα από τις αγαθές προθέσεις, η μέχρι σήμερα ακολουθούμενη πολιτική εμφανίζει φτωχά αποτελέσματα ως προς τη συγκράτηση των δαπανών, ενώ, παράλληλα, στραγγαλίζει τον εγχώριο παραγωγικό ιστό, με τυφλά μέτρα επί δικαίων και αδίκων, σε μια στιγμή που η ανάπτυξη αποτελεί τη μόνη διέξοδο από το τέλμα.


Ενδιαφέροντα στοιχεία:

Οι ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες αναλογούν μόνο στο 15% της φαρμακευτικής δαπάνης. Διατηρούν όμως πάνω από το 50% των θέσεων εργασίας και υλοποιούν το 90% των επενδύσεων του κλάδου, αποτελώντας έναν μοναδικό θύλακα δημιουργίας προστιθέμενων αξιών. Η εγχώρια φαρμακοβιομηχανία επενδύει στη χώρα (έξι νέες παραγωγικές μονάδες με εξαγωγικό προσανατολισμό στην πρόσφατη διετία), δημιουργεί θέσεις εργασίας (1.500 νέες θέσεις στο διάστημα 2007-2009) και συμβάλλει θετικά στο εμπορικό ισοζύγιο εξάγοντας σε πάνω από 80 χώρες σε όλο τον κόσμο.

Γιατί χρειαζόμαστε εθνική φαρμακοβιομηχανία;

Τα μέτρα που μέχρι τώρα έχει εφαρμόσει η Πολιτεία, μαζί με εκείνα που ανακοινώνονται στο επόμενο διάστημα, πράγματι μειώνουν τη φαρμακευτική δαπάνη. Όμως η μείωση αυτή είναι πρόσκαιρη, αφού σε μέσο ορίζοντα η δραματική συμπίεση των τιμών θα οδηγήσει σε υποκατάσταση των φθηνών φαρμάκων από νέα ακριβότερα εισαγόμενα. Παράλληλα, η πολιτική που ακολουθεί η Πολιτεία απειλεί ευθέως τη βιωσιμότητα των ελληνικών φαρμακοβιομηχανιών. Αντί λοιπόν η εγχώρια φαρμακοβιομηχανία που παράγει φθηνά και καταξιωμένα ποιοτικά επώνυμα γενόσημα φάρμακα να απολαμβάνει την στήριξη της Πολιτείας, αποτελώντας μέρος της λύσης στο πρόβλημα της δαπάνης, όπως άλλωστε γίνεται σε κάθε χώρα του κόσμου, αντίθετα αντιμετωπίζεται από την Πολιτεία ως μέρος του προβλήματος. Και αυτό τη στιγμή που το ελληνικό φάρμακο αναγνωρίζεται πλέον παγκοσμίως, οι ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες εξάγουν σε 80 χώρες συνεισφέροντας στο εμπορικό ισοζύγιο, κατοχυρώνουν τεχνογνωσία, επενδύουν στη χώρα, δημιουργούν θέσεις εργασίας.

Η φαρμακευτική δαπάνη μπορεί να μειωθεί με πολλούς τρόπους: Η ευθύνη της επιλογής ανήκει αποκλειστικά στην Πολιτεία. Η ύπαρξη εθνικής φαρμακοβιομηχανίας και εγχώριας παραγωγής έναντι της πλήρους εξάρτησης από τα εισαγόμενα αποτελεί ξεκάθαρα πολιτική απόφαση.

Σταθερό πλαίσιο Φαρμακευτικής Πολιτικής. Βασική προϋπόθεση ανάπτυξης:

Η ελληνική φαρμακοβιομηχανία τα τελευταία χρόνια έχει καταθέσει σειρά προτάσεων που συγκροτούν ένα σώμα φαρμακευτικής πολιτικής, το οποίο εξασφαλίζει σημαντική εξοικονόμηση πόρων χωρίς να υπονομεύονται τόσο η δημόσια υγεία όσο και οι σημαντικές προοπτικές ανάπτυξης του εγχώριου παραγωγικού ιστού.

Η επίτευξη του τριπλού αυτού στόχου προϋποθέτει την ύπαρξη σταθερού πλαισίου φαρμακευτικής πολιτικής. Η συνθήκη αυτή αποτελεί σημαντική αναπτυξιακή προτεραιότητα, αφού οι ελληνικές παραγωγικές μονάδες αδυνατούν να προγραμματίσουν τις μελλοντικές τους κινήσεις σε καθεστώς ανασφάλειας και διαρκούς αλλαγής.

Δέκα ουσιαστικές προϋποθέσεις ανάπτυξης:

Οι άλλες δέκα σημαντικές προϋποθέσεις που θα επιτρέψουν την ανάπτυξη του εγχώριου παραγωγικού ιστού, είναι οι εξής :

1. Η ευθύνη της συνταγογράφησης πρέπει να παραμείνει στον γιατρό, με επώνυμα προϊόντα. Η ελληνική φαρμακοβιομηχανία παράγει κυρίως γενόσημα προϊόντα με εμπορική ονομασία (branded generics). Η επιλογή ενός συστήματος δραστικής ουσίας σε χαμηλές τιμές, θα επέτρεπε την εισαγωγή γενοσήμων αμφίβολης ποιότητας και προέλευσης, με ότι αυτό σημαίνει για τη δημόσια υγεία. Αυτό θα σήμαινε την καταστροφή της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας αλλά και την μεσοπρόθεσμη αύξηση της δαπάνης, αφού κάθε γιατρός, επιδιώκοντας την προστασία του ασθενούς του θα επέλεγε να συνταγογραφήσει πρωτότυπα, ακριβότερα, φάρμακα.

2. Παραμονή των παλαιών φαρμάκων στην αγορά με ρεαλιστικές τιμές, ώστε να μην υποκατασταθούν από ακριβότερα. Η πρόσφατη ανατιμολόγηση, με όλες τις μεθοδολογικές δυσκολίες, κινήθηκε προς την αντίθετη κατεύθυνση, γεγονός που αναμένεται να οδηγήσει σε μαζική απόσυρση των παλαιών, και πλέον οικονομικά απαξιωμένων φαρμάκων, και την υποκατάστασή τους από νεώτερα, εισαγόμενα και σαφώς ακριβότερα. Αποτέλεσμα : Αύξηση της δαπάνης μεσοπρόθεσμα.

3. Καθολική και πλήρης εφαρμογή της μηχανογράφησης σε όλη την αλυσίδα της διανομής του φαρμάκου.

4. Έλεγχος της συνταγογράφησης στα Ταμεία και νοσοκομεία μέσω συνταγογραφικών πρωτοκόλλων. Χωρίς την προϋπόθεση αυτή, ο πολλάκις διατυπωμένος στόχος για συνταγογράφηση γενοσήμων σε ποσοστό 30% στα νοσοκομεία, είναι ανέφικτος. Η εφαρμογή πρωτοκόλλων συνταγογράφησης αποτελεί το μόνο μηχανισμό της Πολιτείας απέναντι στην υποκατάσταση των παλαιότερων φθηνότερων και δοκιμασμένων γενοσήμων φαρμάκων από νέες ακριβότερες θεραπείες.

5. Εφαρμογή λίστας στα ασφαλιστικά ταμεία με τιμές αναφοράς ανά θεραπευτική κατηγορία και εκπτώσεις/επιστροφές προς τα Ταμεία ανάλογα με την κατανάλωση.

6. Κλειστοί προϋπολογισμοί για φάρμακα σε ταμεία και νοσοκομεία, ώστε η Πολιτεία να γνωρίζει εκ των προτέρων πόσο θα πληρώνει κάθε χρόνο. Στην περίπτωση υπερβάσεων, οι προμηθευτές θα υποχρεούνται σε εκπτώσεις ανάλογες με τον όγκο των πωλήσεων. Σε ότι δε αφορά στις προμήθειες των νοσοκομείων σε φάρμακα με βάση τη χαμηλότερη τιμή, θα πρέπει να επισημανθεί ότι οι [όχι ακριβώς διαγωνιστικές] διαδικασίες αυτές αφορούν μόνο στο 15-20% της νοσοκομειακής φαρμακευτικής δαπάνης, δηλαδή τις θεραπευτικές κατηγορίες εκείνες όπου υπάρχουν γενόσημα φάρμακα. Το υπόλοιπο 80-85% της νοσοκομειακής φαρμακευτικής δαπάνης παραμένει άθικτο αφού αφορά σε πρωτότυπα φάρμακα που προστατεύονται από πατέντο και άρα δεν έχουν γενόσημα. Για τα φάρμακα αυτά δεν υπάρχει θέμα «διαγωνισμών» αφού ο προσφέρων είναι ένας.

7. Οριστική διευθέτηση των χρεών των νοσοκομείων.
8. Σύστημα κινήτρων προς ασθενείς-γιατρούς φαρμακοποιούς για τη χρήση των επωνύμων γενοσήμων φαρμάκων και των φαρμάκων εγχώριας παραγωγής.

9. Λειτουργική αναβάθμιση του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων. Ο ΕΟΦ, παρά τις προσπάθειες της διοίκησης και του προσωπικού είναι φανερά γερασμένος. Χαρακτηριστικά αναφέρεται η αδυναμία του ΕΟΦ από το 1998, να θέσει σε εφαρμογή τη διαδικασία της αμοιβαίας αναγνώρισης με την Ελλάδα ως χώρα αναφοράς, γεγονός που θα επέτρεπε στις ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες να προωθήσουν γρηγορότερα τα προϊόντα τους στις χώρες της Ε.Ε. ενώ παράλληλα ο οργανισμός θα αποκόμιζε σημαντικά έσοδα από τα σχετικά παράβολα.

10. Προώθηση της ερευνητικής δραστηριότητας των ελληνικών φαρμακοβιομηχανιών στο πλαίσιο μιας εθνικής στρατηγικής για την έρευνα που θα προβλέπει τη διασύνδεση των παραγωγικών μονάδων με το πανεπιστήμιο και τις πηγές παραγωγής γνώσης. Προώθηση συνεργασιών και αναζήτηση στρατηγικών συμμαχιών."


Δείτε εδώ το ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ