Ορισμός


Η φαρυγγίτιδα είναι η φλεγμονή του φάρυγγα, ο οποίος εντοπίζεται στο οπίσθιο τμήμα του τραχήλου, μεταξύ των αμυγδαλών και του λάρυγγα.




Εναλλακτικοί ορισμοί


Φαρυγγίτιδα – βακτηριακή


Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου


Πολλά βακτήρια μπορούν να προκαλέσουν φαρυγγίτιδα

• Πολλοί τύποι ιών υπάρχουν που μπορούν να προκαλέσουν φαρυγγίτιδα, αποτελώντας και τη συνηθέστερη αιτία εμφάνισης της .
• Τα βακτήρια που μπορούν να προκαλέσουν φαρυγγίτιδα περιλαμβάνουν την Ομάδα Α στρεπτόκοκκου, που ενδεχομένως να καταλήξουν σε στρεπτοκοκκική κυνάνχη. Άλλες περιπτώσεις βακτηρίων, λιγότερο συνήθης, που επιφέρουν τη λοίμωξη, είναι τα corynebacterium, arcanobacterium, Neisseria gonorrhoeae και τα χλαμύδια pneumoniae.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η φαρυγγίτιδα εμφανίζεται κατά τη διάρκεια των ψυχρότερων μηνών. Πολύ συχνά, η λοίμωξη αυτή μεταδίδεται και στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.


Συμπτώματα

Ο πονόλαιμος συνιστά το κύριο σύμπτωμα.

Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Πυρετό
• Κεφαλαλγία
• Μυϊκός πόνος και πόνος στις αρθρώσεις
• Δερματικά εξανθήματα
• Διογκωμένοι λεμφαδένες στην τραχηλική χώρα

Σημεία και παρα-κλινικές εξετάσεις

Ο ιατρός σας, θα προβεί σε ιατρική εξέταση και θα εξετάσει το λαιμό σας.
Μπορεί να διεξαχθούν διαγνωστικές εξετάσεις για τον αποκλεισμό του στρεπτοκόκκου. Πρόσθετες εργαστηριακές εξετάσεις μπορούν να γίνουν, βασισμένες στην πιθανή αιτία της λοίμωξης.


Θεραπεία


Είναι σημαντικό να αποφεύγετε τη λήψη αντιβιοτικών σκευασμάτων, όταν η αιτία της λοίμωξης οφείλεται σε ιό (ιογενής). Τα αντιβιοτικά δε θα βοηθήσουν. Η χρήση αυτών για την αντιμετώπιση ιογενών λοιμώξεων, βοηθά στην ανθεκτικότητα των βακτηρίων στα αντιβιοτικά.

Ο πονόλαιμος δε διαρκεί πολύ. Κατά τη διάρκεια αυτού όμως μπορείτε να ακολουθήσετε τις ακόλουθες συμβουλές:

• Πίνετε ζεστά υγρά. Το μέλι και το τσάι με λεμόνι, είναι παλιά γιατροσόφια γνωστά για τη δράση τους.
• Κάνετε γάργάρες με ζεστό αλατόνερο, αρκετές φορές την ημέρα (1/2 κουτάλι της σούπας αλάτι σε 1 ποτήρι νερό).
• Πίνετε κρύα υγρά ή πιπιλίστε γλυφυντζούρια
• Πιπιλίστε σκληρές καραμέλες ή ειδικές παστίλιες για το λαιμό, για να απαλύνουν τον πόνο σας. Αυτά έχουν αρκετά επιτυχή δράση, αν και δεν είναι τόσο φθηνά. ΜΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ τις καραμέλες ή τις παστίλιες για το λαιμό σε μικρά παιδιά, λόγω του κινδύνου πνιγμού.
• Χρησιμοποιείστε έναν ατμιστήρα κρύου αέρα ή έναν υγραντήρα για να υγράνετε και να καταπραΰνετε τον ξηρό και γεμάτο πόνο, λαιμό σας.
• Χρησιμοποιείστε αναλγητικά, όπως την ακεταμινοφένη (ασπιρίνη). ΜΗ ΔΩΣΕΤΕ ΑΣΠΙΡΙΝΗ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ.

Πρόγνωση

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η φαρυγγίτιδα υποχωρεί από μόνη της χωρίς την εμφάνιση επιπλοκών.


Επιπλοκές

Οι επιπλοκές της φαρυγγίτιδας μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Απόφραξη των αεραγωγών (σε σοβαρές περιπτώσεις)
• Άλγος (απόστημα) γύρω από τις αμυγδαλές και στο οπίσθιο τμήμα του λάρυγγα.

Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό

Καλέστε τον ιατρό σας αν:

• Εμφανίσετε πονόλαιμο που επιμένει για αρκετέ ημέρες
• Έχετε υψηλό πυρετό, διογκωμένους λεμφαδένες στην τραχηλική χώρα ή εξάνθημα

Αναζητήστε άμεση ιατρική βοήθεια αν έχετε πονόλαιμο ή δυσκολίες αναπνοής.

Ορισμός

Η αμυγδαλίτιδα είναι η φλεγμονή (οίδημα )των αμυγδαλών.


Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Οι αμυγδαλές είναι λεμφαδένες που βρίσκονται όπισθεν της στοματικής κοιλότητας και άνωθεν του φάρυγγα και του λάρυγγα. Ο ρόλος τους είναι να βοηθούν κυρίως στο φιλτράρισμα από βακτήρια κι άλλους μικροοργανισμούς, συνεπώς βοηθούν στην πρόληψη λοίμωξης του οργανισμού.

Οι αμυγδαλές μπορεί να κατακλύζονται από βακτηριακές ή ιογενής λοιμώξεις, κι έτσι καθίστανται οιδηματώδης, έως ότου αρχίσουν να φλεγμαίνουν, προκαλώντας αμυγδαλίτιδα. Η φλεγμονή μπορεί να αφορά κι όργανα της γειτονικής τους χώρας, προκαλώντας για παράδειγμα και φαρυγγίτιδα. Ο φάρυγγας είναι το οπίσθιο ανατομικό στοιχείο του τραχήλου, μεταξύ των αμυγδαλών και του λάρυγγα. Βλ. φαρυγγίτιδα.

Η αμυγδαλίτιδα είναι συχνότατη πάθηση, που προσβάλλει κυρίως τα παιδιά.

Συμπτώματα

• Δυσκολία κατάποσης
• Ωταλγία
• Πυρετός, ρίγη
• Κεφαλαλγία
• Πονόλαιμος, που επιμένει άνω των 48 ωρών κι ενδέχεται να είναι έντονος
• Ευαισθησία της γνάθου και του τραχήλου
• Διαταραχές στη φωνή, απώλεια φωνής

Σημεία και παρα-κλινικές εξετάσεις

Ο ιατρός σας με την επισκόπηση της στοματικής κοιλότητας και του λαιμού, θα ανακαλύψει την πιθανή ύπαρξη οιδηματωδών αμυγδαλών. Οι αμυγδαλές συνήθως είναι ερυθρηματώδες και ίσως εμφανίσουν λευκά στίγματα στην επιφάνειά τους. Υπάρχει περίπτωση, οι λεμφαδένες της κάτω γνάθου και του τραχήλου, να παρουσιάσουν οίδημα κι ευαισθησία στην ψηλάφηση.

Οι εξετάσεις που μπορούν να διεξαχθούν περιλαμβάνουν:

• Ταχεία ανίχνευση στρεπτόκοκκου
• Λήψη φαρυγγικού υλικού - εκκρίματος για καλλιέργεια

Θεραπεία

Στην περίπτωση που το παθογόνο αίτιο της αμυγδαλίτιδας είναι κάποιο μικρόβιο, όπως ο στρεπτόκοκκος, θεραπεία επιλογής είναι η αντιβιοτική αγωγή. Αυτή μπορεί να χορηγηθεί σε μία δόση εφ’ άπαξ ή σε δεκαπενθήμερο σχήμα από το στόμα.

Εάν προτιμηθούν δισκία, Η ΑΓΩΓΗ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΚΟΠΕΙ ΝΩΡΙΤΕΡΑ από το χρονικό διάστημα που όρισε ο θεράπων ιατρός σας, ακόμη κι αν τα συμπτώματα υποχωρήσουν. Ίσως να μην επέλθει πλήρη ίαση της φλεγμονής.

Η ξεκούραση βοηθά τον οργανισμό να αναρρώσει. Η κατανάλωση κυρίως ζεστών (όχι καυτών) υγρών, καπραϋντικά ροφήματα ή πολύ κρύα υγρά, μπορούν να μαλακώσουν την αίσθηση τραχύτητας στο λαιμό. Οι γαργάρες με χλιαρό αλατόνερο ή ειδικές παστίλιες για το λαιμό (που περιέχουν μπενζοκαϊνη ή παρόμοια με αυτό συστατικά), ανακουφίζουν από τον πόνο.

Σκευάσματα που διατίθενται στην αγορά, τα οποία χορηγούνται και χωρίς απαραιτήτως ιατρική συνταγή, όπως η ακεταμινοφένη (Tylenol) ή η ιμπουπροφένη, έχουν αναλγητική κι αντιπυρετική δράση. ΜΗ ΔΙΝΕΤΑΙ σε παιδιά ασπιρίνη. Η ασπιρίνη έχει άμεση σχέση με το σύνδρομο Reye.

Άτομα που παρουσιάζουν επαναλαμβανόμενες κρίσεις αμυγδαλίτιδας, ίσως χρειαστεί να υποβληθούν σε χειρουργική αφαίρεση των αμυγδαλών (αμυγδαλεκτομή).


Πρόγνωση

Τα συμπτώματα της αμυγδαλίτιδας συνήθως υποχωρούν 2–3 ημέρες μετά την έναρξη της φαρμακευτικής αγωγής. Η πλήρη ίαση της φλεγμονής επέρχεται μετά την ολοκλήρωση του θεραπευτικού σχήματος. Σε κάποιες επίμονες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί κι επαναληπτικό θεραπευτικό σχήμα.

Οι επιπλοκές μιας παραμελημένης, δίχως θεραπεία, στρεπτοκοκκικής αμυγδαλίτιδας, μπορεί να είναι σοβαρές. Τα παιδιά με αμυγδαλίτιδα, συνδυασμένη με στρεπτοκοκκική κυνάγχη ή φαρυγγίτιδα, είναι προτιμότερο να παραμένουν κατ΄ οίκον, τουλάχιστον μέχρι το πέρας του πρώτου 24ώρου λήψης της αντιβιοτικής αγωγής. Αυτό θα βοηθήσει στη μείωση εξάπλωσης της λοίμωξης.


Επιπλοκές

• Αποφραγμένοι αεραγωγοί λόγω του οιδήματος στις αμυγδαλές
• Αφυδάτωση λόγω δυσχέρειας κατάποσης υγρών
• Έκπτωση νεφρικής λειτουργίας
• Περιαμυγδαλικό απόστημα ή απόστημα σε άλλα σημεία του φάρυγγα/ λάρυγγα
• Φαρυγγίτιδα – βακτηριδιακή
• Μεταστρεπτοκοκκική σπειραματονεφρίτιδα
• Ρευματικός πυρετός και συσχετιζόμενες καρδιαγγειακές διαταραχές

Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό

Καλέστε τον οικογενειακό σας ιατρό αν:

• Ο πονόλαιμος επιμένει άνω 48 ωρών
• Παρουσιαστούν νέα συμπτώματα
• Τα συμπτώματα επιδεινωθούν
• Παρουσιάσετε κι άλλα συμπτώματα, πέραν του πονόλαιμου.

Ορισμός

Η οξεία HIV λοίμωξη προκαλείται από τον human immunodeficiency virus (HIV), έναν ιό που καταστρέφει σταδιακά το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Πρωτοπαθής HIV λοίμωξη, σύνδρομο HIV ορομετατροπής, οξύ σύνδρομο ρετροϊού.


Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Η πρωτοπαθής ή οξεία HIV λοίμωξη, είναι μία κατάσταση που εμφανίζεται 2 – 4 εβδομάδες μετά την προσβολή (μόλυνση) από τον human immunodeficiency virus (HIV).

Ο ιός μεταδίδεται με:

• Το θηλασμό (σπάνια)
• Μεταγγίσεις μολυσμένου αίματος και παραγώγων του
• Τη λήψη ενδοφλέβιων ναρκωτικών ουσιών, χρησιμοποιώντας μολυσμένες βελόνες και σύριγγες
• Μεταφορά μέσω (δια) του πλακούντα από τη μητέρα στο έμβρυο
• Τη σεξουαλική επαφή

Μετά την προσβολή ατόμου από τον HIV, εξετάσεις μπορούν να ανιχνεύσουν αντισώματα έναντι του ιού στο αίμα του. Αυτό ονομάζεται HIV ορομετατροπή (μετατροπή από HIV αρνητικό σε HIV θετικό) και συνήθως συμβαίνει μέσα σε 3 μήνες από τη μόλυνση, ενώ σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να συμβεί μέχρι κι ένα χρόνο μετά.

Όταν τελειώσει η πρωτολοίμωξη, οι περισσότεροι ασθενείς δεν εμφανίζουν κανένα ορατό σύμπτωμα για τα επόμενα 10 χρόνια.

Η οξεία HIV λοίμωξη μπορεί, όχι κατά κανόνα ωστόσο, να εξελιχθεί σε πρώιμη συμπτωματική HIV λοίμωξη και σε προχωρημένη HIV νόσο (AIDS).

Παρόλο το γεγονός ότι δεν αποτελεί κανόνα, η πλειοψηφία τω προσβεβλημένων ατόμων με HIV, αναπτύσσουν εν τέλει AIDS. Προς σημείωση, υπάρχει ένας μικρός αριθμός ατόμων, που ενώ αρχικά βρέθηκαν οροθετικοί για HIV, στην πορεία οι εξετάσεις τους αρνητικοποιήθηκαν και δεν εμφανίζουν κανένα σημείο / ένδειξη ύπαρξης της νόσου. Ενώ κάτι τέτοιο είναι σχετικά σπάνιο, αποδεικνύει όμως ότι ο ανθρώπινος οργανισμός, έχει την ικανότητα να απομακρύνει τη νόσο. Τα άτομα αυτά βρίσκονται υπό στενή παρακολούθηση και η περίπτωσή τους ερευνάται.

Ο HIV έχει διαδοθεί σε ολόκληρη την υφήλιο. Τα περισσότερα κρούσματα εντοπίζονται στα μεγάλα αστικά κέντρα, στο κεντρικό τμήμα των πόλεων και μεταξύ συγκεκριμένων πληθυσμών με υψηλού κινδύνου συμπεριφορές.


Συμπτώματα

Σημείωση: συνήθως κατά τη διάγνωση του HIV, πολλοί ασθενείς δεν έχουν παρουσιάζουν κανένα σύμπτωμα.

Η οξεία HIV λοίμωξη μπορεί να έχει όμοια εμφάνιση με τη λοιμώδη μονοπυρήνωση, τη γρίπη ή άλλες ιογενείς ασθένειες.

Οποιοδήποτε από τα παρακάτω συμπτώματα μπορεί να παρουσιαστεί:

• Μειωμένη όρεξη
• Αίσθημα κόπωσης
• Πυρετός
• Κεφαλαλγία
• Κακουχία
• Διογκωμένοι λεμφαδένες
• Μυϊκή δυσκαμψία ή άλγος
• Εξάνθημα
• Πονόλαιμος
• Έλκη στη στοματική κοιλότητα και στον οισοφάγο

Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να διαρκέσουν από μερικές μέρες έως και 4 εβδομάδες και στη συνέχεια υποχωρούν.


Σημεία και παρα-κλινικές εξετάσεις

• Διαταραχές / ανωμαλίες σε διάφορες αιματολογικές εξετάσεις
• Δοκιμασία αναζήτησης (HIV) / δοκιμασία καθήλωσης, συνήθως είναι αρνητικές ή μη προσδιορισμένες κατά τη διάρκεια της οξείας φάσης της λοίμωξης και μετατρέπονται σε θετικές μέσα στους επόμενους 3 μήνες
• Η ανίχνευση του HIV – RNA (γενετικό υλικό) μέσω της αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης (PCR) είναι θετική σε ασθενείς με οξεία HIV λοίμωξη
• Προσδιορισμός των υποπληθυσμών λεμφοκυττάρων Τ 4 (CD4) – Τ κύτταρα. Χαμηλότερο του φυσιολογικού τιμές των CD4 υποδεικνύουν την καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος. Οι τιμές αυτές επανέρχονται συνήθως 1 – 2 μήνες, μετά την οξεία φάση της λοίμωξης
• Η ανίχνευση στον ορό του αντιγόνου P24 συνήθως είναι θετική

Θεραπεία

Άτομα με HIV λοίμωξη, οφείλουν να ενημερωθούν σχετικά με τη νόσο και τη θεραπεία της, ούτως ώστε να συμμετέχουν ενεργά στη λήψη αποφάσεων με τον ιατρό τους.

Ακόμη και σήμερα, διχάζονται οι απόψεις για το αν η επιθετική πρώιμη θεραπεία της HIV λοίμωξης με φαρμακευτικά σκευάσματα, επιβραδύνει πράγματι ή όχι την εξέλιξη της νόσου. Θεωρείται σκόπιμο, να συζητήσετε με τον ιατρό σας περί αυτού.

Ακολουθήστε τους παρακάτω κανόνες υγιεινής στα πρώιμα στάδια της HIV λοίμωξης:

• Αποφύγετε να έρθετε σε επαφή με άτομα που παρουσιάζουν οξεία λοιμώδη νόσο
• Αποφύγετε καταστάσεις που ίσως οδηγήσουν σε κατάθλιψη. Διατηρείστε θετικές κοινωνικές επαφές, χόμπι, ενδιαφέροντα και κατοικίδια ζώα
• Ακολουθείστε μια θρεπτική διατροφή αρκετά πλούσια σε θερμίδες
• Ασκηθείτε σωματικά, χωρίς ωστόσο να εξαντλείστε
• Προσπαθήστε να διατηρήσετε το άγχος σας στο ελάχιστο
• Κάνετε πιο ασφαλές σεξ. Η νόσος έχει υψηλή μεταδοτικότητα, ιδιαίτερα κατά τους πρώτους μήνες της μόλυνσης / προσβολής

Πρόγνωση

Η HIV λοίμωξη αποτελεί μια μακροχρόνια ιατρική κατάσταση που υπόκειται σε θεραπευτική αγωγή, ωστόσο δεν υπάρχει ίαση. Ζωτικής σημασίας είναι η πρόληψη των επιπλοκών και η καθυστέρηση (αλλά όχι η πρόληψη) της εξέλιξης σε AIDS. Επί του παρόντος, δεν εξελίσσονται όλες οι περιπτώσεις της λοίμωξης HIV σε AIDS, αν και στην πλειοψηφία τους, εν τέλει επισυμβαίνει.


Επιπλοκές

• AIDS (σύνδρομο επίκτητης ανοσοκαταστολής / ανοσολογικής ανεπάρκειας)
• Αυτοάνοσα νοσήματα
• Καρκίνο, τυπικά το σάρκωμα Καπόζι (KS) και το λέμφωμα
• Ευκαιριακές λοιμώξεις (ασυνήθη στα πρώιμα στάδια της HIV νόσου)
  -Βακιλλική αγγειομάτωση
  -Καντιτίαση
  -Κρυπτοσποριδιακή ή άλλες πρωτοζωικές εντεροκολίτιδες
  -Λοίμωξη από κυτταρομεγαλοϊό
  -Εξελισσόμενη πολλαπλή λευκοεγκεφαλοπάθεια
  -Μικροβιαιμία από salmonella
  -Τοξοπλάσμωση
  -Φυματίωση

Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Κλείστε ραντεβού με τον ιατρό σας αν υποπτεύεστε ή αν είχατε σίγουρη έκθεση στον ιό του HIV ή αν ανήκετε σε ομάδα υψηλού κινδύνου και παρουσιάζετε συμπτώματα όμοια με της οξείας HIV λοίμωξης.


Πρόληψη


Ασφαλείς σεξουαλικές συμπεριφορές, μειώνουν την πιθανότητα προσβολής από τη λοίμωξη HIV. Παραμένει ωστόσο ο κίνδυνος προσβολής, ακόμη κι αν κάνετε ασφαλές σεξ, μιας και τα προφυλακτικά μπορεί να σπάσουν. Η αποχή είναι ο μόνος σίγουρος τρόπος πρόληψης της σεξουαλικής μετάδοσης του ιού του HIV.

Γενικές οδηγίες:

• Μην έχετε σεξουαλικές επαφές χωρίς προστασία ή με πολλαπλούς ερωτικούς συντρόφους ή με άτομο που έχει πολλούς ερωτικούς συντρόφους ή με άτομο που κάνει χρήση ενδοφλέβιων ναρκωτικών ουσιών ή με άτομο που γνωρίζεται – ή απλά υποπτεύεστε – ότι πάσχει από AIDS
• Αποφύγετε τη χρήση ενδοφλέβιων ναρκωτικών. Αν είστε χρήστης, μη μοιράζεστε βελόνες ή σύριγγες με κανέναν
• Άτομα που πάσχουν από AIDS ή παρουσίασαν θετική ανίχνευση για αντισώματα HIV, μπορούν να μεταδώσουν τη νόσο σε άλλους και δεν πρέπει να γίνονται δότες αίματος, πλάσματος, οργάνων του σώματος ή σπέρματος. Μην ανταλλάσσεται σωματικά υγρά κατά τη σεξουαλική επαφή.

Ορισμός

Το σύνδρομο χεριών, ποδιών και στόματος είναι μια σχετικά κοινή ιογενής λοίμωξη που συνήθως ξεκινά από τον λαιμό.
Μια παρόμοια λοίμωξη είναι η ερπητική κυνάγχη.


Εναλλακτικές ονομασίες

Λοίμωξη από ιό κοξάκι



Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

To σύνδρομο χεριών-ποδιών και στόματος (HFMD) συνήθως προκαλείται από τον ιό κοξάκι Α16, που ανήκει στην οικογένεια των εντεροϊών.
Η ασθένεια αυτή δεν μεταδίδεται από τα κατοικίδια αλλά μπορεί να μεταδοθεί από άνθρωπο σε άνθρωπο. Μπορεί να κολλήσετε αν έρθετε σε άμεση επαφή με εκκρίσεις της μύτης ή του στόματος, σάλιο, υγρό από φουσκάλες στο δέρμα, ή κόπρανα ασθενούς. Πιο μεταδοτική είναι η ασθένεια την πρώτη εβδομάδα.

Ο χρόνος επώασης μέχρι να εκδηλωθούν συμπτώματα είναι 3-7 ημέρες.

Ο σπουδαιότερος παράγοντας κινδύνου είναι η ηλικία. Η λοίμωξη εκδηλώνεται πιο συχνά σε παιδιά κάτω των 10 ετών, αλλά δεν είναι σπάνια σε εφήβους και κάποτε και σε ενήλικες. Επιδημίες συνήθως έχουμε το καλοκαίρι και νωρίς το φθινόπωρο.


Συμπτώματα

• Πυρετός
• Πονοκέφαλος
• Απώλεια όρεξης
• Εξάνθημα με πολύ μικρές φουσκάλες (φλύκταινες) στα χέρια, πόδια και στον καβάλο – που είναι ευαίσθητες ή πονάνε αν πιεστούν
• Πονόλαιμος
• Έλκη στον λαιμό (συμπεριλαμβανομένων των αμυγδαλών), το στόμα και τη γλώσσα

Ενδείξεις και εξετάσεις

Η ύπαρξη πρόσφατης ασθένειας και η κλινική εξέταση, παράλληλα με παρουσία των χαρακτηριστικών φλυκταινών στα χέρια και τα πόδια, αρκούν συνήθως για τη διάγνωση της ασθένειας.


Θεραπεία

Δεν υπάρχει συγκεκριμένη θεραπεία για τη λοίμωξη εκτός από την ανακούφιση των συμπτωμάτων.
Η θεραπεία με αντιβιοτικά δεν έχει αποτέλεσμα και δεν συνιστάται. Φάρμακα που χορηγούνται χωρίς συνταγή, όπως η ακεταμινοφένη (παρακεταμόλη) μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αντιμετώπιση του πυρετού. Η ασπιρίνη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για ιώσεις σε παιδιά κάτω των 12 ετών.

Γαργάρες με αλατόνερο (1/2 κουταλιά της σούπας αλάτι σε ένα ποτήρι ζεστό νερό) μπορεί να προσφέρει ανακούφιση αν το παιδί μπορεί να κάνει γαργάρα χωρίς να καταπίνει το υγρό. Βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας λαμβάνει πολλά υγρά, απαραίτητα σε περίπτωση πυρετού. Τα καλύτερα είναι τα κρύα προϊόντα γάλακτος. Πολλά παιδιά απεχθάνονται τους χυμούς και τη σόδα γιατί ‘καίνε’ όταν έρθουν σε επαφή με τις πληγές στο στόμα ή τον λαιμό.


Πρόγνωση

Γενικά, πλήρης ανάρρωση παρατηρείται εντός 5-7 ημερών.


Επιπλοκές

• Αφυδάτωση
• Σπασμοί

Πότε να απευθυνθείτε στον γιατρό σας

Καλέστε τον γιατρό αν υπάρχουν ενδείξεις επιπλοκών, όπως πόνος στον λαιμό, τα χέρια ή τα πόδια. Οι σπασμοί θεωρούνται επείγον περιστατικό.

Θα πρέπει επίσης να καλέσετε τον γιατρό αν:

• Ο υψηλός πυρετός δεν υποχωρεί με τα φάρμακα
• Υπάρχουν ενδείξεις αφυδάτωσης:

- Ξηρό δέρμα και βλεννώδεις μεμβράνες
- Απώλεια βάρους
- Ευερεθιστότητα
- Υπνηλία
- Μειωμένα ή σκουρόχρωμα ούρα


Πρόληψη

Αποφύγετε επαφή με άτομα που πάσχουν. Πλένετε πολύ σχολαστικά τα χέρια αν έρθετε σε επαφή με άρρωστο παιδί.

Ορισμός

Η ουδετεροπενία πρόκειται για παθολογικά χαμηλά επίπεδα ουδετερόφιλων στο αίμα. Τα ουδετερόφιλα είναι λευκά αιμοσφαίρια (WBCs) τα οποία παράγονται στο μυελό των οστών κι αποτελούν το 60% περίπου του αίματος. Τα κύτταρα αυτά είναι κύριας σημασίας στη διαδικασία της ανοσοαντίδρασης και κατά τη διάρκεια της φλεγμονής μεταναστεύουν από το αίμα στους ιστούς. Κατατρώνε και καταστρέφουν σωματίδια και μικρόβια. Τα μικρόβια είναι μικροοργανισμοί, όπως βακτήρια, πρωτόζωα, ιοί και μύκητες, τα οποία αποτελούν αιτία πρόκλησης νοσημάτων. Για τους καρκινοπαθείς με μειωμένες ανοσοποιητικές λειτουργίες, η ουδετεροπενία, συνιστά μια σοβαρή διαταραχή, αφού καθιστά τον οργανισμό ευάλωτο σε βακτηριακές και μυκητιασικές λοιμώξεις. Τα λευκά αιμοσφαίρια είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στη χημειοθεραπεία. Ο αριθμός των λευκών αιμοσφαιρίων που καταστρέφεται κατά την ακτινοθεραπεία, εξαρτάται από τη δόση και τη συχνότητα της ακτινοβολίας και κατά πόσο το σώμα εκτίθεται στην ακτινοβολία.

Τα ουδετερόφιλα μπορεί να αποτελούν τμήμα (ραβδοπύρηνα, πολυμορφοπύρηνα ή PMN) ή ομάδες, τα οποία είναι νεοσχηματισμένα μη ώριμα ουδετερόφιλα. Μια αύξηση νέων ουδετερόφιλών, μπορεί να υποδεικνύει την παρουσία λοίμωξης κι ότι ο οργανισμός προσπαθεί να αμυνθεί. Η ουδετεροπενία συχνά ονομάζεται ακοκκιοκυτταραιμία, καθ΄ ότι τα ουδετερόφιλα εκδηλώνουν χαρακτηριστικά πολυλοβιακής δομής και κοκκίδια στις κηλίδες αίματος.

Το φυσιολογικό επίπεδο ουδετερόφιλων στο αίμα ενός ατόμου, ποικίλλει ελαφρώς ανάλογα με τη βιολογική ηλικία και τη φυλή. Τα νεογνά έχουν χαμηλότερο επίπεδο ουδετερόφιλων, απ’ ότι τα παιδιά και τους ενήλικες. Οι Αφρικανο-αμερικανοί, επίσης έχουν χαμηλότερο επίπεδο, απ’ ότι οι Καυκάσιοι ή οι Ασιάτες. Το μέσο επίπεδο ουδετερόφιλων σε έναν ενήλικα, είναι 1.500 κύτταρα / mm3 αίματος.

Η μέτρηση του αριθμού των ουδετερόφιλων σημαίνει τα ακόλουθα:

• υψηλότερη των 1.000 υποδεικνύει φυσιολογική προστασία ενάντια σε λοίμωξη
• 500 – 1000 μερική αύξηση κινδύνου λοίμωξης
• 200 – 500 υψηλό κίνδυνο σοβαρής λοίμωξης
• χαμηλότερη από 200, κίνδυνο κατάκλισης λοίμωξης, χρήζει ενδονοσοκομειακή θεραπευτική αγωγή με αντιβιοτικά

Η ουδετεροπενία δεν παρουσιάζει κλινικά συμπτώματα, πέραν της σοβαρότητας της παρούσας λοίμωξης του ασθενούς. Σε περίπτωση σοβαρής ουδετεροπενίας, ο ασθενής πιθανών να εμφανίσει περιοδοντοτική πάθηση, έλκη στη στοματική κοιλότητα και στον ορθό, πυρετό και βακτηριακή πνευμονία. Πυρετός που επανεμφανίζεται μετά από 19 – 30 ημέρες υποδεικνύει κυκλική ουδετεροπενία.

Η διάγνωση βασίζεται στην μέτρηση των λευκών αιμοσφαιρίων και στη διαφοροδιάγνωση. Είναι δύσκολο να τεθεί η διάγνωση της συγκεκριμένης πάθησης, καθ΄ότι εξαρτάται από το συνδυασμό του ιστορικού του ασθενούς, τη γενετική εκτίμηση, τη βιοψία του μυελού των οστών κι επανειλημμένες μετρήσεις των λευκών αιμοσφαιρίων. Ωστόσο για τους καρκινοπαθείς αποτελεί μια συνήθη παρενέργεια της χημειοθεραπείας ή της ακτινοβολίας. Ο γενικός κίνδυνος λοίμωξης εξαρτάται από τον τύπο του καρκίνου του ασθενούς, όπως και τη θεραπευτική αγωγή που λαμβάνει. Πάσχοντες με αιματολογικές κακοήθειες, λευχαιμία / λέμφωμα (καρκίνοι) και λήπτες μεταμόσχευσης μυελού των οστών, συμπεριλαμβάνονται στους ασθενείς υψηλού κινδύνου.

Είναι πολύ σημαντικό να εντοπιστεί πρώιμα η λοίμωξη. Κάποια σημεία που υποδεικνύουν τη λοίμωξη περιλαμβάνουν:

• Βήχας και δυσκολίες αναπνοής, συμφόρηση
• Πυρετική κίνηση άνω των 41˚C (θερμόμετρο δια στόματος) και τυπικά συμπτώματα πυρετού – ρίγη κι εφίδρωση
• Διαταραχές στη στοματική κοιλότητα, όπως λευκές κηλίδες, πληγές / έλκη και διογκωμένα ούλα
• Διαταραχές στην ούρηση ή στην αφόδευση
• Παροχέτευση κι άλγος από οποιαδήποτε αμυχή ή θεραπευτικό σωλήνα / αγωγό, όπως καθετήρες κι ορούς.
• Γενική αίσθηση πάσχοντος

Αίτια

Η ουδετεροπενία μπορεί να προκληθεί από τρεις διαδικασίες:

Μειωμένη παραγωγή λευκών αιμοσφαιρίων

Η μειωμένη παραγωγή λευκών αιμοσφαιρίων συνιστά τη συνηθέστερη αιτία πρόκλησης της ουδετεροπενίας.

Η νόσος μπορεί να προκληθεί από:

• Καρκίνο, συμπεριλαμβανομένου διαφόρων τύπων λευχαιμίας
• Ακτινοθεραπεία
• Φαρμακευτικά σκευάσματα που προσβάλλουν το μυελό των οστών, συμπεριλαμβανομένου των σκευασμάτων για την αντιμετώπιση του καρκίνου (χημειοθεραπεία), τη χλωραμφαινικόλη (Χλωρομυκετίνη), τα αντιεπιληπτικά σκευάσματα και τα αντιψυχωτικά σκευάσματα (Θοραζίνη, Προλιξίνη κι άλλες φαινοθιαζίνες). Στη μεταμόσχευση αιμοποιητικών κυττάρων μίσχων (HSCT), υψηλά επίπεδα συνολικής ακτινοβολίας του σώματος (TBI) ή χημειοθεραπεία, χρησιμοποιούνται για να καταστρέψουν τα καρκινικά κύτταρα ή μπορεί να υπάρξει και συνδυασμός αυτών των θεραπευτικών σχημάτων. Δύο είναι οι τύποι της θεραπευτικής αγωγής της μεταμόσχευσης αιμοποιητικών κυττάρων μίσχων (HSCT), η μεταμόσχευση μυελού των οστών (BMT) και η μεταμόσχευση περιφερικών κυττάρων μίσχων του αίματος (PBSCT). Κατά τη διαδικασία της θεραπευτικής αγωγής, τα φυσιολογικά κύτταρα μίσχων του μυελού των οστών, καταστρέφονται μαζί με τα καρκινικά κύτταρα. Τα κύτταρα μίσχων αδυνατούν να διαμορφωθούν σε ανοσοκύτταρα, όπως τα ουδετερόφιλα, με αποτέλεσμα την πρόκληση ουδετεροπενίας. Για τη μείωση πρόκλησης της ουδετερπενίας, ενδέχεται να αφαιρεθούν τα φυσιολογικά κύτταρα μίσχων του ασθενούς πριν τη θεραπεία, και η επαναχορηγήσει αυτών σε μεταγενέστερο χρόνο. Υπάρχει δυνατότητα χορήγησης κυττάρων που προέρχονται από δότες.
• Κληρονομικές και συγγενείς ανωμαλίες που προσβάλλουν τον μυελό των οστών, συμπεριλαμβανομένου της οικογενής ουδετεροπενίας, της κυκλικής ουδετεροπενίας και της νεογνικής ακοκκιοματαιμίας
• Έκθεση σε φυτοφάρμακα
• Βιταμίνη Β κι έλλειψη φολικού οξέως (folate)

Καταστροφή των λευκών αιμοσφαιρίων

Τα λευκά αιμοσφαίρια χρησιμοποιούνται και πεθαίνουν σε ταχύτερο ρυθμό λόγω:

• εμφάνισης οξέων βακτηριακών λοιμώξεων στους ενήλικες
• λοιμώξεων στα νεογνά
• συγκεκριμένων αυτοάνοσων διαταραχών, συμπεριλαμβανομένου και του συστηματικού ερυθηματώδες λύκου
• της πενικιλίνης, της φαινυτοϊνης και των σουλφαμιδικών σκευασμάτων

Απομάκρυνση και περιθωριοποίηση των λευκών αιμοσφαιρίων

Η απομάκρυνση και η περιθωριοποίηση αναφέρονται σε διαδικασίες κατά τις οποίες τα ουδετερόφιλα απομακρύνονται από τη γενική κυκλοφορία του αίματος κι επαναδιανέμονται στο σώμα. Οι διαδικασίες αυτές πραγματοποιούνται λόγω:

• Αιμοδιάλυσης
• Το σύνδρομο του Felty ή ελονοσία . τα ουδετερόφιλα συσσωρεύονται στο σπλήνα.
• Βακτηριακές λοιμώξεις. Τα ουδετερόφιλα παραμένουν στους προσβληθέντες από λοίμωξη ιστούς, δίχως να επανέλθουν στην κυκλοφορία του αίματος.

Ιδιαίτερες Ανησυχίες

Αρκετά συχνά οι λοιμώξεις που προσβάλλουν τους καρκινοπαθείς, πρόκειται για ευκαιριακές λοιμώξεις. Αυτό συμβαίνει για το λόγο ότι οι ασθενείς αυτοί έχουν χαμηλό ανοσοποιητικό σύστημα, ενώ αν επρόκειτο για υγιή άτομα, οι ίδιοι οι οργανισμοί που είναι υπεύθυνοι για τη λοίμωξη, δεν προκαλούν πάθηση. Υπάρχουν κάποια μέτρα τα οποία μπορούν να ληφθούν σε καθημερινή βάση, ούτως ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος ανάπτυξης μιας λοίμωξης.



Προληπτικά Μέτρα Αποφυγής μιας Λοίμωξης

• Διατηρείτε το σώμα σας καθαρό. Πλύνετε τα χέρια σα μετά τη χρήση τουαλέτας και πριν το φαγητό
• Αποφύγετε την κατανάλωση στάσιμου ή λιμνάζοντα νερού, σε περιβάλλον που ενδέχεται να περιέχει βακτήρια, όπως βάζα ή μπανιέρες για πτηνά ή δοχεία που συγκρατούν αντικείμενα, όπως τεχνητή οδοντοστοιχία
• Χρησιμοποιήστε αντισηπτικό στοματικό διάλυμα κι αποφύγετε αυτά που περιέχουν οινόπνευμα
• Χρησιμοποιήστε αποσμητικά. Τα αντιεφιδρωτικά δεν επιτρέπουν την εφίδρωση του σώματος, με αποτέλεσμα να παγιδεύονται βακτήρια στο σώμα που ενδεχομένως αυξάνουν τον κίνδυνο προσβολής από λοίμωξη
• Οι γυναίκες που πάσχουν από ουδετεροπενία οφείλουν κατά της διάρκεια της εμμήνου ρύσεως, να χρησιμοποιούν σερβιέτες αντί για ταμπόν προς αποφυγή πιθανής λοίμωξης, όπως του συνδρόμου τοξικού σοκ
• Αποφύγετε την επαφή με άτομα που παρουσιάζουν απλό συνάχι, αλλά και συνωστισμένους χώρους
• Αποφύγετε δραστηριότητες που αυξάνουν την πιθανότητα τραυματισμού. Προστατεύστε το σώμα σας από τυχόν τραυματισμούς, φορώντας γάντια, παπούτσια κι άλλα προστατευτικά αντικείμενα. Σε περίπτωση τραυματισμού, φροντίστε για την περίθαλψή του όσο τον δυνατόν συντομότερα
• Οι ασθενείς που πάσχουν από ουδερεροπενία προτού οποιονδήποτε εμβολιασμό, οφείλουν να συμβουλεύονται τον ιατρό τους

Θεραπευτικές αγωγές

Η θεραπεία της νόσου εξαρτάται από την αιτία πρόκλησής της.

Φαρμακευτικά σκευάσματα

Η αντιβιοτική αγωγή είναι η θεραπεία εκλογής για τους ασθενείς που παρουσιάζουν πυρετό κι άλλα σημεία λοίμωξης. Κάποια αντιβιοτικά σκευάσματα που χορηγούνται στους καρκινοπαθείς περιλαμβάνουν την ιμιπενέμη, τη μεροπενέμη, την αμινογλουκοσίδη, την αντιψευδομοναδιακή πενικιλίνη, τη ριφαμπίνη και τη βανκομυκίνη. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν θεραπευτικά σχήματα συνδυασμού διαφόρων τύπων αντιβιοτικών για την αντιμετώπιση λοιμώξεων, όμως κάποια σκευάσματα ενδέχεται να είναι τοξικά ή αρκετά δαπανηρά.

Οι καρκινοπαθείς που υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία, μπορούν να λάβουν φαρμακευτικά σκευάσματα, ακόμη κι όταν η κλινική τους εικόνα παρουσιάζεται καλή, ώστε να επανέλθουν στο φυσιολογικό, τα λευκά αιμοσφαίρια. Ένας αυξητικός παράγοντας του αίματος, που ονομάζεται sargramostim (Λευκίνη, Προκίνη), διεγείρει την παραγωγή λευκών αιμοσφαιρίων. Ένα άλλο σκεύασμα που χρησιμοποιείται ευρέως στους καρκινοπαθείς, για την αντιμετώπιση της ουδετεροπενίας είναι η κυτοκίνη G-CSF (ανθρώπινος παράγοντας διέγερσης αποικιών κοκκιοκυττάρων). Η ουσία αυτή συνήθως παράγεται από το σώμα σε χαμηλά επίπεδα. Η δράση της G-CSF έγκειται στη βοήθεια που παρέχει στον οργανισμό να παράγει περισσότερα ουδετερόφιλα, ώστε να μπορέσει να καταπολεμήσει τη λοίμωξη. Κάτι τέτοιο είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο, κυρίως στην περίπτωση της αντίστασης στην φαρμακευτική αγωγή, κατά την οποία αρκετά βακτηρίδια δεν εξοντώνονται με τα αντιβιοτικά.

Σημαντικό είναι επίσης η στενή παρακολούθηση του ασθενούς, καθ’ όλη τη διάρκεια της θεραπείας. Κάτι τέτοιο ωστόσο χρήζει ενδονοσοκομειακή παραμονή για αρκετούς πάσχοντες, ενώ για άλλους η λήψη της αγωγής μπορεί να γίνει κατ’ οίκον.

Εναλλακτικές και συμπληρωματικές θεραπείες

Στις καθημερινές σας συνήθειες θα πρέπει να συμπεριλάβετε τη λήψη μιας καλά και ισορροπημένης διατροφής, πολλές ώρες ύπνου και κατάλληλη για εσάς σωματική άσκηση. Αποφύγετε την κατανάλωση μη καλά ψημένου κρέατος, που μπορεί να περιέχουν ζημιογόνα βακτήρια. Όσον αφορά τον καθορισμό μιας κατάλληλης και υγιεινής διατροφής, συμβουλευτείτε έναν διατροφολόγο.

Το ψυχολογικό στρες μπορεί κι αυτό με τη σειρά του να μειώσει το ανοσοποιητικό σύστημα, καθιστώντας το άτομο ευάλωτο σε ασθένειες. Ιδιαίτερα χρήσιμη είναι η ψυχολογική υποστήριξη που μπορεί να δοθεί από τα οικογενειακά μέλη, καθώς και τους φίλους, αλλά και από ομάδες υποστήριξης και πνευματικών πατέρων.

Ορισμός

Η στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα προκαλείται από βακτήρια της ομάδας Α του στρεπτόκοκκου. Είναι η συχνότερη μορφή μόλυνσης του φάρυγγα.


Εναλλακτικοί όροι

Φαρυγγίτιδα – στρεπτοκοκκική, Φαρυγγίτιδα από στρεπτόκοκκο


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Η στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα είναι συνηθέστερη σε παιδιά μεταξύ 5 και 15 ετών, αν και μπορεί να εμφανιστεί και σε μικρότερα παιδιά αλλά και σε ενήλικες. Παιδιά μικρότερα των 3 χρόνων παθαίνουν μολύνσεις από στρεπτόκοκκο αλλά αυτές δεν επηρεάζουν τον φάρυγγα.
Η στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα εκδηλώνεται συνήθως στο τέλος του φθινοπώρου, τον χειμώνα και στις αρχές της άνοιξης. Η μόλυνση μεταδίδεται από άτομο σε άτομο όταν αυτό έρθει σε επαφή με τις εκκρίσεις της μύτης ή τα σάλια κάποιου που είναι μολυσμένος, συχνά μεταξύ των μελών μιας οικογένειας, στο ίδιο σπίτι.

Τα άτομα που προσβάλλονται από στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα συνήθως εκδηλώνουν την ασθένεια 2 -5 ημέρες μετά την έκθεση στο βακτήριο. Συνήθως η ασθένεια εκδηλώνεται ξαφνικά. Ο πυρετός είναι συχνά υψηλότερος τη δεύτερη ημέρα. Πολλοί ασθενείς παρουσιάζουν επίσης πονόλαιμο, πονοκέφαλο, πόνο στο στομάχι, ναυτία ή ρίγη.

Η στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα μπορεί να είναι ήπια, με λίγα μόνο από τα παραπάνω συμπτώματα, ή οξεία. Το βακτήριο έχει πολλά στελέχη. Ορισμένα από τα στελέχη μπορεί να προκαλέσουν οστρακιά, ασθένεια που στην προκειμένη περίπτωση θεωρείται αλλεργική αντίδραση στις τοξίνες που δημιουργούνται από το βακτήριο του στρεπτόκοκκου. Σε σπάνιες περιπτώσεις, αν δεν αντιμετωπιστεί με θεραπεία, η στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε ρευματοειδή πυρετό. Η στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα μπορεί επίσης να είναι αίτιο μιας σπάνιας επιπλοκής στα νεφρά.



Συμπτώματα

• Δυσκολία στην κατάποση
• Πυρετός που εκδηλώνεται ξαφνικά
• Γενική κακουχία και κακή διάθεση
• Απώλεια όρεξης
• Ναυτία
• Εξάνθημα
• Ο φάρυγγας είναι κόκκινος, μερικές φορές με άσπρες ‘πλάκες’
• Πόνος στον φάρυγγα
• Ευαίσθητοι, πρησμένοι λεμφαδένες στην περιοχή του λαιμού

Πρόσθετα συμπτώματα που μπορεί να συνδέονται με την ασθένεια:

• Αφύσικη γεύση
• Πονοκέφαλος
• Δυσκαμψία των αρθρώσεων
• Μυϊκοί πόνοι
• Ρινική συμφόρηση
• Ρινικές εκκρίσεις
• Πόνος στον αυχένα

Ενδείξεις και εξετάσεις

Για να επιβεβαιωθεί η ύπαρξη του στρεπτόκοκκου θα χρειαστεί επίχρισμα από τον φάρυγγα. Υπάρχει άμεσο γρήγορο τεστ που δείχνει αν υπάρχει στρεπτόκοκκος αλλά δεν καλύπτει όλες τις περιπτώσεις. Γι’ αυτό, αν βγει αρνητικό, καλό είναι να ακολουθήσει καλλιέργεια, ώστε να εξακριβωθούν όλες οι περιπτώσεις που πιθανόν να διέφυγαν στο γρήγορο τεστ.


Θεραπεία

Να έχετε υπόψη ότι ο πόνος στον φάρυγγα συνήθως οφείλεται σε ιούς και όχι σε στρεπτόκοκκο. Αν τα τεστ είναι θετικά για στρεπτόκοκκο, η μόνη θεραπεία είναι η αντιβίωση. Ο στρεπτόκοκκος δεν μπορεί να διαγνωστεί επακριβώς μόνο από τα συμπτώματα και την κλινική εξέταση.
Αν και η στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα συνήθως θεραπεύεται από μόνη της, συνιστάται η λήψη αντιβιοτικών ώστε να αποφευχθούν σοβαρότερες επιπλοκές όπως ο ρευματοειδής πυρετός. Παραδοσιακά χορηγούνται πενικιλλίνη ή αμοξικιλλίνη, τα οποία είναι ακόμα πολύ αποτελεσματικά. Εχει παρατηρηθεί αντίσταση του βακτηρίου στην αζιθρομυκίνη και τα συναφή αντιβιοτικά.

Οι περισσότερες φαρυγγίτιδες περνούν γρήγορα. Στο μεταξύ, οι ακόλουθες θεραπείες μπορεί να βοηθήσουν:

• Πίνετε ζεστά ροφήματα. Το τσάι με μέλι ή λεμόνι είναι μια θεραπεία δοκιμασμένη.
• Κάντε πλύσεις (γαργάρες) με αλατόνερο αρκετές φορές την ημέρα (1/2 κουταλάκι αλάτι σε ένα φλιτζάνι νερό)
• Πίνετε κρύα ροφήματα ή τρώτε γρανίτες που ανακουφίζουν τον πόνο.
• Πιπιλάτε καραμέλες ή παστίλιες για τον λαιμό. Αυτό αποδεικνύεται συχνά πολύ πιο αποτελεσματικό από άλλες ακριβές θεραπείες αλλά δεν συνιστάται για μικρά παιδιά λόγω του κινδύνου πνιγμού.
• Χρησιμοποιήστε βαποριζατέρ κρύου ατμού ή υγραντήρα για να υγράνετε και να ανακουφίσετε την ξηρότητα και τον πόνο του λαιμού.
• Δοκιμάστε παυσίπονα που δεν χρειάζονται συνταγή γιατρού, όπως η ακεταμινοφένη (παρακεταμόλη). ΜΗΝ δίνετε ασπιρίνη στα παιδιά.

Πρόγνωση

Η πιθανή εξέλιξη είναι καλή. Σχεδόν όλα τα συμπτώματα υποχωρούν σε μια εβδομάδα. Η θεραπευτική αντιμετώπιση προλαμβάνει όμως σοβαρές επιπλοκές που συνδέονται με τις μολύνσεις από στρεπτόκοκκο.


Επιπλοκές

• Μόλυνση στα αυτιά
• Ιγμορίτιδα
• Μαστοειδίτιδα
• Περιτοναϊκό απόστημα
• Ρευματοειδής πυρετός
• Σπειραματονεφρίδιτα
• Οστρακιά

Πότε να απευθυνθείτε στον γιατρό σας

Επισκεφθείτε τον γιατρό σας αν εκδηλώσετε συμπτώματα στρεπτοκοκκικής φαρυγγίτιδας, ασχέτως αν ήρθατε σε επαφή με άτομο που είχε το βακτήριο. Επίσης, δείτε τον γιατρό σας αν - ενώ ήδη κάνετε θεραπεία για στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα - δεν νιώθετε καλύτερα εντός 24 - 48 ωρών.


Πρόληψη

Τα περισσότερα άτομα με στρεπτόκοκκο είναι μολυσματικά έως ότου πάρουν αντιβίωση για τουλάχιστον 24 – 48 ώρες. Γι’ αυτό θα πρέπει να παραμείνουν στο σπίτι και να μην πάνε το σχολείο ή τη δουλειά μέχρις ότου πάρουν αντιβίωση για τουλάχιστον μία ημέρα.

Πάρτε καινούργια οδοντόβουρτσα αφού πάψετε να είστε μολυσματικοί, αλλά πριν τελειώσετε την αντιβίωση. Αλλιώς, τα βακτήρια μπορεί να παραμείνουν ζωντανά στην οδοντόβουρτσα και να σας ξαναμολύνουν όταν σταματήσετε την αντιβίωση. Επίσης, κρατήστε χωριστά τις οδοντόβουρτσες και τα λοιπά σκεύη της οικογένειας εκτός αν έχουν καθαριστεί σχολαστικά.

Αν σε μια οικογένεια εμφανίζονται συχνά περιστατικά στρεπτόκοκκου, μπορεί να πρέπει να ελέγξετε αν κάποιος είναι φορέας του μικροβίου. Οι φορείς έχουν το μικρόβιο στον φάρυγγά τους αλλά οι ίδιοι δεν νοσούν. Μερικές φορές, αν χορηγηθεί θεραπεία στους φορείς, προλαμβάνεται η μετάδοση της στρεπτοκοκκικής φαρυγγίτιδας σε άλλους.

Ορισμός

Η παραρρινοκολπίτια πρόκειται για φλεγμονή των παραρρινίων κόλπων που οφείλεται σε ιογενής, βακτηριακή ή μυκητιασική λοίμωξη.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Οξεία παραρρινοκολπίτιδα, Φλεγμονή παραρρινίων κόλπων, Παραρρινοκολπίτιδα – οξεία, Παραρρινοκοπίτιδα – χρόνια, Ρινικολπίτιδα.

Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Οι παραρίνοι κόλποι αποτελούν αεροφόρες κοιλότητες του κρανίου (στο οπίσθιο τμήμα της μετωπιαίας χώρας, των ρινικών οστών, των ζυγωματικών και των οφθαλμών), οι οποίες φέρουν στο τοίχωμά τους βλεννώδη μεμβράνη. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, οι παραρρίνιοι κόλποι είναι ελεύθεροι από οποιοδήποτε βακτήριο ή άλλους μικροοργανισμούς. Συνήθως, η βλέννη παροχετεύεται, έτσι ώστε να επιτρέπεται η ελεύθερη κυκλοφορία του αέρα.

Όταν όμως επισυμβεί απόφραξη των διοδών των κόλπων ή υπερπαραγωγή / υπερσυσσώρευση βλέννης, τα βακτηρίδια, καθώς κι άλλοι μικροοργανισμοί, αναπτύσσονται με μεγάλη ευκολία.

Η παραρρινοκολπίτιδα προκαλείται λόγω των τριών παρακάτω καταστάσεων:

• Μικρές τρίχες (κροσσοί) των παραρρίνιων κόλπων, οι οποίες βοηθούν στην απομάκρυνση της βλέννης, παύουν να λειτουργούν κατά φύση λόγω φαρμακευτικών συνθηκών
• Κρυολογήματα κι αλλεργίες που προκαλούν υπερπαραγωγή βλέννης και συνεπώς απόφραξη των διοδών των παραρρινίων κόλπων
• Η παρεκτόπιση του ρινικού διαγράμματος, προεξέχον τμήμα ρινικού οστού ή ρινικοί πολύποδες, συχνά συντελεί στην απόφραξη των διόδων των παραρρίνιων κόλπων

Η παραρρινοκολπίτιδα μπορεί να είναι:

• Οξεία – η διάρκεια των συμπτωμάτων είναι 2 – 8 εβδομάδες
• Χρόνια – τα συμπτώματα διαρκούν πολύ περισσότερο

Η οξεία παραρρινοκολπίτιδα προκαλείται από βλάβη των τοιχωμάτων των παραρρίνιων κόλπων, χειρουργικής ή λοιμώδους αιτιολογίας. Η χρόνια παραρρινοκολπίτιδα οφείλεται σε βακτηρίδια ή μύκητες.

Τα παρακάτω αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης παραρρινοκολπίτιδας σε παιδιά:

• Αλλεργική ρινίτιδα ή υψηλός πυρετός
• Κυστική ίνωση
• Κέντρα ημερήσια φροντίδας για παιδιά
• Παθήσεις που προκαλούν δυσλειτουργία των κροσσών, όπως το σύνδρομο Kartagener και το σύνδρομο ακίνητων κροσσών
• Αλλαγές υψομέτρου (πτήση ή κατάδυση με αναπνευστική συσκευή)
• Ευμεγέθεις αδενοειδείς
• Οδοντικές λοιμώξεις (σπάνια)
• Ανεπάρκεια του ανοσοποιητικού συστήματος λόγω HIV ή χημειοθεραπείας

Συμπτώματα

Η κλασική συμπτωματολογία της οξείας παραρρινοκολπίτιδας στους ενήλικες, αποτελεί συνήθως ακολουθία ενός κρυολογήματος που δεν παρουσιάζει βελτίωση ή αντίθετα επιδεινώνεται 5 – 7 ημέρες μετά την έναρξη των πρώτων συμπτωμάτων. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Κακοσμία αναπνοής ή απώλεια όσφρησης
• Βήχας, συνήθως πιο έντονος τη νύχτα
• Κόπωση και γενική κακουχία
• Πυρετός
• Κεφαλαλγία – άλγος τάσης, οπισθοφθαλμικό άλγος, πονόδοντος ή ευαισθησία προσώπου
• Ρινική συμφόρηση κι αποφόρτιση
• Πονόλαιμος και οπισθορινική στάλαξη

Τα συμπτώματα της χρόνιας παραρρινοκολπίτιδας είναι όμοια με αυτά της οξείας, μόνο με ηπιότερο χαρακτήρα και μεγαλύτερη διάρκεια από 8 εβδομάδες.

Τα συμπτώματα της παραρρινοκολπίτιδας σε παιδιά, περιλαμβάνουν:

• Συνάχι ή αναπνευστική λοίμωξη, η οποία ενώ παρουσιάζει βελτίωση, υποτροπιάζει και με πιο βαριά κλινική μορφή
• Υψηλός πυρετός με ταυτόχρονες σκουρόχρωμες ρινικές εκκρίσεις, για τουλάχιστον 3 ημέρες
• Ρινικέ εκκρίσεις, με ή χωρίς βήχα, που εγκαθίσταται για περισσότερο από 10 ημέρες και δεν παρουσιάζει βελτίωση

Σημεία κι εξετάσεις

Ο ιατρός προχωρεί σε εξέταση (δική σας ή του παιδιού σας) με:

• Επισκόπηση της ρινός για σημεία ύπαρξης πολύποδων
• Ανίχνευση με χρήση διαφανοσκοπίου των παραρρίνιων κόλπων, για σημεία φλεγμονής
• Παρακέντηση της παραρρινοκολπικήςε χώρας για ανίχνευση πιθανής λοίμωξης

Οι απλές ακτινογραφίες των παραρρινίων κόλπων, δεν αποτελούν αξιόλογη βάση διάγνωσης.

Η εξέταση των παραρρίνιων κόλπων με τη χρήση ρινικού ενδοσκοπίου ή ρινοσκοπίου, αναδεικνύει την ύπαρξη παραρρινοκολπίτιδας. Κάτι τέτοιο ωστόσο, διεξάγεται συνήθως από εξειδικευμένο για οφθαλμούς, λαρυγγική και ρινική χώρα, ιατρό (Ω.Ρ.Λ.).

Παρόλα αυτά, όλες οι παραπάνω εξετάσεις, λόγω της μειωμένης διαγνωστικής τους σημασίας, αρκετά συχνά θεωρούνται μη απαραίτητες.

Η αξονική τομογραφία των παραρρίνιων κόλπων, σε μερικές περιπτώσεις ίσως αποβεί διαγνωστική. Αν ωστόσο υπάρχει υπόνοια ότι η παραρρινοκολπίτιδα σχετίζεται με κάποιο μόρφωμα ή μυκητιασική λοίμωξη, κρίνεται απαραίτητη η διεξαγωγή μαγνητικής τομογραφίας των παραρρίνιων κόλπων.

Εάν το παιδί σας παρουσιάζει χρόνια υποτροπιάζουσα παραρρινοκολπίτιδα, συμπληρωματικές εξετάσεις που διεξάγονται είναι:

• Τεστ αλλεργίας
• Αιματολογικός έλεγχος για HIV ή διεύρυνσης της ανεπαρκής ανοσολογικής λειτουργίας (ανοσοκαταστολής)
• Εξέταση λειτουργίας των κροσσών
• Κυτταρολογική εξέταση της ρινός
• Προσδιορισμός χλωριούχου άλατος στον ιδρώτα, για εντόπιση πιθανής κυστικής ίνωσης

Θεραπεία

Ακολουθήστε τα παρακάτω μέτρα προς αποφυγή παραρρινοκολπικής συμφόρησης:

• Τοποθετείστε μια θερμή, υγρή πετσέτα στο πρόσωπό σας αρκετές φορές την ημέρα
• Καταναλώστε αρκετές ποσότητες υγρών προς ρευστοποίησης της βλέννης
• Εισπνέετε ατμό 2 – 4 φορές την ημέρα (για παράδειγμα καθίστε στο μπάνιο κι αφήστε τη ντουζιέρα ανοικτή να τρέχει νερό)
• Εφαρμόστε ρινικούς ψεκασμούς με φυσιολογικό ορό κατά τη διάρκεια της ημέρας
• Χρησιμοποιείστε υγραντήρα / νεφελοποιητή

Μείνετε επιφυλακτικοί ως προς τα σκευάσματα ρινικής αποσυμφόρησης που κυκλοφορούν ευρέως. Πολύ πιθανόν να συντελέσουν σε μια παροδική βελτίωση, η οποία έπειτα από 3 – 5 ημέρες, ακολουθείται από επιδείνωση της ρινικής συμφόρησης.

Επίσης, ως πρόληψη του άγχους ή της τάσης που προκαλείται κατά την παραρρινοκολπίτιδα:

• Αποφύγετε την πραγματοποίηση πτήσεων σε περιόδους που αντιμετωπίζετε συμφόρηση
• Αποφύγετε ακραίες διακυμάνσεις και ξαφνικές αλλαγές της θερμοκρασίας, καθώς κι αποφύγετε να σκύβετε προς τα εμπρός, με χαμηλή θέση της κεφαλής
• Δοκιμάστε τη λήψη ακεταμινοφαίνης ή ιμπουπροφαίνης

Η αντιβιοτική αγωγή δεν είναι αναγκαία στην οξεία παραρρινοκολπίτιδα. Οι περισσότερες περιπτώσεις υποχωρούν αυτόματα. Ακόμη κι αν γίνει λήψη αντιβιοτικής αγωγής, το όφελος είναι μόνον μια μικρή μείωση της διάρκειας των συμπτωμάτων / της κλινικής συμπτωματολογίας. Περιστασιακά, συστήνεται αντιβιοτική αγωγή όταν:

• Υπάρχει ρινική συμφόρηση σε παιδί, με πιθανότατα ταυτόχρονο βήχα, που δεν υποχωρεί, ούτε παρουσιάζει βελτίωση ακόμη και μετά από 2 – 3 εβδομάδες
• Πυρετό άνω των 39˚C
• Έντονο περιοφθαλμικό οίδημα (περικογχικό)
• Κεφαλαλγία ή άλγος του προσώπου

Αναλόγως με τη σοβαρότητα της κατάστασής σας, ο ιατρός θα λάβει υπ’ όψιν ην πιθανότητα λήψης φαρμακευτικής αγωγής, αντιβιοτικών, διεξαγωγής συμπληρωματικών εξετάσεων ή παραπομπής σας σε Ω.Ρ.Λ.

Άλλα θεραπευτικά σχήματα της παραρρινοκολπίτιδας περιλαμβάνουν:

• Ανοσοθεραπεία σε ενέσιμη μορφή (με «ενέσεις αλλεργίας»), προς αποφυγή υποτροπής της νόσου
• Αποφυγή αλλεργιογόνων παραγόντων
• Χρήση κορτικοστεροειδών ρινικών ψεκασμών κι αντισταμινικών για μείωση του οιδήματος, κυρίως στην περίπτωση παρουσίας διογκωμένων δομών (όπως οι ρινικοί πολύποδες) ή στην περίπτωση αλλεργίας

Η αγωγή της οξείας παραρρινοκολπίτιδας οφείλει να έχει διάρκεια 10 με 14 ημέρες. Η χρόνια παραρινοκολπίτιδα απαιτεί αγωγή 3 – 4 εβδομάδων. Ορισμένοι ασθενείς με χρόνια παραρρινοκολπίτιδα λόγω μυκητιασικών λοιμώξεων, χρήζουν αγωγής με ειδικά φαρμακευτικά σκευάσματα.

Υπάρχει πάντα η πιθανότητα να χρειαστεί χειρουργικός καθαρισμός και παροχέτευση της βλέννης, κυρίως σε ασθενείς των οποίων η φλεγμονή υποτροπιάζει παρά τη φαρμακευτική αγωγή. Η χειρουργική αυτή πράξη εκτελείται από Ω.Ρ.Λ.

Η πλειοψηφία των μυκητιασικών πααραρρινοκολπικών λοιμώξεων απαιτούν χειρουργική επέμβαση. Η χειρουργική αποκατάσταση παρεκτοπισμένου διαφράγματος ή ρινικών πολυπόδων προλαμβάνει την υποτροπή της πάθησης.


Πρόγνωση

Οι παραρρινοκολπικές λοιμώξεις στην πλειονότητά τους, παρουσιάζουν πλήρη ίαση, αυτόματα ή μετά από συντηρητική αγωγή. Αν ωστόσο, αντιμετωπίζετε επαναλαμβανόμενες υποτροπές της νόσου, οφείλεται να εξεταστείτε για υποκρύπτουσες καταστάσεις που να πυροδοτούν τη νόσο, όπως ρινικοί πολύποδες ή αλλεργίες.


Επιπλοκές

Αν και σπάνια, στις επιπλοκές περιλαμβάνονται:

• Αποστήματα
• Οστική λοίμωξη (οστεομυελίτιδα)
• Μηνιγγίτιδα
• Δερματική λοίμωξη περικογχικά (κογχική κυτταρίτις)

Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Καλέστε τον ιατρό σας αν:

• Τα συμπτώματά σας διαρκέσουν για περισσότερο από 10 – 14 ημέρες ή αντιμετωπίζετε ένα συνάχι που επιδεινώνεται μετά από 7 ημέρες
• Έχετε ισχυρή κεφαλαλγία που δεν ανακουφίζεται με τη λήψη κοινών αναλγητικών
• Αναπτύξετε πυρετό
• Τα συμπτώματά σας επιμένουν ακόμη και μετά το πέρας της φαρμακευτικής αγωγής με αντιβιοτικά

Μια πρασινοκίτρινη έκκριση δεν αποτελεί απαραίτητα ένδειξη παραρρινοκολπικής λοίμωξης ή ανάγκης λήψης αντιβιοτικών


Πρόληψη

Ο καλύτερος τρόπος πρόληψης της παραρρινοκολπίτιδας είναι η αποφυγή ή η έγκαιρη αντιμετώπιση κρυολογημάτων και γρίπης.

• Καταναλώστε άφθονα φρούτα και λαχανικά που έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικά, καθώς κι άλλα χημικά παράγωγα ενίσχυσης του ανοσοποιητικού συστήματος, που θα ενισχύσουν την άμυνα του οργανισμού έναντι των λοιμώξεων
• Υποβληθείτε ετησίως σε αντιγριππικό εμβόλιο
• Μειώστε το άγχος
• Πλένετε συχνά τα χέρια σας, κυρίως μετά από χειραψίες

Άλλες συμβουλές αποφυγής της παραρρινοκολπίτιδας:

• Αποφύγετε τον καπνό και τους ρύπους
• Καταναλώνετε μεγάλες ποσότητες υγρών προς ενίσχυση της σωματικής υγρότητας
• Λάβετε αποσυμφορητικά κατά τη διάρκεια μιας λοίμωξης του ανωτέρου αναπνευστικού
• Αντιμετωπίστε έγκαιρα κι ορθά τις αλλεργίες σας
• Χρησιμοποιείστε έναν υγραντήρα / νεφελοποιητή για αύξηση της υγρασίας της ρινός και των παραρρίνιων κόλπων

Καρκινώματα στην περιοχές του λαρυγγοφάρυγγα ή του λάρυγγα περιλαμβάνουν εντοπίσεις στις φωνητικές χορδές, τη γλωττίδα, υπερ- και υπογλωττιδικά, καθώς και στον υποφάρυγγα.


Εναλλακτικές ονομασίες

Καρκίνωμα των φωνητικών χορδών, καρκίνος του λάρυγγα, λαρυγγικός καρκίνος, καρκίνος στη γλωττίδα.


Αίτια, επίπτωση, και παράγοντες κινδύνου

Το κάπνισμα και η κατάχρηση αλκοόλ, ανεξάρτητα ή σε συνδυασμό, αυξάνουν τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου στις περιοχές του λάρυγγα και του φάρυγγα.

Οι περισσότεροι καρκίνοι αυτών των περιοχών αναπτύσσονται σε ενήλικες άνω των 50 ετών. Οι άνδρες έχουν δεκαπλάσιες πιθανότητες ανάπτυξης της νόσου σε σχέση με τις γυναίκες.


Συμπτώματα

• Mη φυσιολογικοί αναπνευστικοί ήχοι υψηλής συχνότητας (αναπνευστικός συριγμός)
• Bήχας
• Aιμόπτυση
• Δυσκαταποσία
• Βραχνάδα (βράγχος φωνής) που δεν υποχωρεί με την παρέλευση 1-2 εβδομάδων, παρά τη χορήγηση αντιβιοτικών
• Οίδημα στην περιοχή του τραχήλου
• Αδικαιολόγητη απώλεια σωματικού βάρους

Σημεία και διαγνωστικός έλεγχος

Η φυσική εξέταση του τραχήλου και της περιοχής του λάρυγγα ενδέχεται να αποκαλύψουν την ύπαρξη καρκίνου. Μπορεί να εκδηλωθεί αιμόπτυση (παρουσία αίματος στα πτύελα). Πιθανό εύρημα αποτελεί η εμφάνιση διόγκωσης στον τράχηλο. Διενεργείται λαρυγγοσκόπηση, η οποία πραγματοποιείται με χρήση εύκαμπτου λαρυγγοσκόπιου οπτικών ινών. Αυτή επιτρέπει την ενδοσκόπηση του στοματοφάρυγγα και του λάρυγγα προς ανίχνευση των καρκινικών μαζών.

Η υπολογιστική (αξονική) και η μαγνητική τομογραφία κεφαλής/τραχήλου μπορούν να ανιχνεύσουν νεοπλάσματα στις περιοχές αυτές. Οι προαναφερθείσες διαγνωστικές δοκιμασίες μπορούν, επιπλέον, να συνδράμουν στον προσδιορισμό ενδεχόμενων λεμφαδενικών μεταστάσεων στον τράχηλο.

Η διενέργεια βιοψίας ιστικών δειγμάτων ενδέχεται να επιβεβαιώσει την ύπαρξη καρκινικών κυττάρων.



Θεραπευτική αντιμετώπιση

Η εφαρμογή θεραπείας αποσκοπεί στην πλήρη εξάλειψη των καρκινικών κυττάρων και την πρόληψη της διασποράς τους σε άλλα μέρη του σώματος.

Όταν ο καρκινικός όγκος είναι μικρός σε μέγεθος, η θεραπευτική αντιμετώπιση περιλαμβάνει χειρουργική εξαίρεση ή μόνο ακτινοβόληση της καρκινικής μάζας.

Στην περίπτωση που ο καρκινικός όγκος είναι μεγάλου μεγέθους, ή εμφανίζει διασπορά σε τραχηλικούς λεμφαδένες, τότε εφαρμόζεται συνδυασμός ακτινοθεραπείας και χημειοθεραπείας. Αυτός αποσκοπεί στη διατήρηση των δομών που εξυπηρετούν την παραγωγή φωνής, την αναπνοή και την κατάποση, και συνήθως είναι αποτελεσματικός.

Η χειρουργική αφαίρεση του όγκου, συμπεριλαμβανομένης της μερικής ή ολικής εξαίρεσης των φωνητικών χορδών, ενδέχεται να είναι απαραίτητη σε ορισμένες περιπτώσεις. Εάν καθίσταται αναγκαία η ολική λαρυγγεκτομή, τότε μπορούν να τοποθετηθούν χειρουργικά φωνητικές προθέσεις (τεχνητές φωνητικές χορδές), να χρησιμοποιηθούν συσκευές παραγωγής φωνής, ή να παρασχεθεί εκπαίδευση για την ανάπτυξη εναλλακτικών μεθόδων ομιλίας.

Αρκετοί ασθενείς μπορεί να χρειασθούν, επίσης, θεραπεία αποκατάστασης της κατάποσης. Με αυτόν τον τρόπο θα προσαρμοσθούν στις επιφερόμενες αλλαγές της δομής του λαρυγγοφάρυγγα.


Πρόγνωση

Τα καρκινώματα του λάρυγγα μπορούν να ιαθούν στο 90% των ασθενών, αν διαγνωσθούν έγκαιρα. Στην περίπτωση που ο καρκίνος εμφανίζει διασπορά στους περιβάλλοντες ιστούς ή τους τραχηλικούς λεμφαδένες, το ποσοστό ίασης είναι 50-60%. Αν υπάρχουν απομακρυσμένες μεταστάσεις τότε η νόσος είναι ανίατη και η θεραπευτική αντιμετώπιση αποσκοπεί στην παράταση της ζωής και τη βελτίωση της ποιότητάς της.

Μετά την εφαρμογή της θεραπείας, οι ασθενείς γενικά χρειάζονται βοήθεια για την αποκατάσταση των λειτουργιών της ομιλίας και της κατάποσης. Ένα μικρό ποσοστό ασθενών (5%) θα απωλέσει την ικανότητα κατάποσης και θα προσφύγει στη χρήση ρινογαστρικού σωλήνα εντερικής διατροφής.


Επιπλοκές

• Απόφραξη της αναπνευστικής οδού
• Δυσκαταποσία
• Παραμόρφωση του τραχήλου ή του προσώπου
• Σκλήρυνση του δέρματος στην περιοχή του τραχήλου
• Απώλεια της φωνής και της ικανότητας ομιλίας
• Διασπορά του καρκίνου σε άλλα μέρη του σώματος (μεταστάσεις)

Πότε να επικοινωνήσετε μα τον ιατρό σας

Αποταθείτε στον ιατρό σας αν εκδηλώσετε συμπτώματα που υποδηλώνουν καρκίνωμα στην περιοχή του φάρυγγα ή του λάρυγγα, ιδιαίτερα βραχνάδα ή αλλοίωση της φωνής χωρίς προφανή αιτία και με διάρκεια μεγαλύτερη των 2 εβδομάδων. Επιπλέον, επικοινωνήστε με τον ιατρό σας αν αντιληφθείτε την ύπαρξη παθολογικής μάζας στον τράχηλο η οποία δεν υποχωρεί εντός 2-3 εβδομάδων.


Πρόληψη

Ελαχιστοποιήστε ή αποφύγετε το κάπνισμα και την κατάχρηση αλκοόλ.

Ορισμός

Το περιαμυγδαλικό απόστημα είναι συγκέντρωση πύου στην περιοχή γύρω από τις αμυγδαλές.


Εναλλακτικοί όροι

Απόστημα - περιαμυγδαλικό


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Το περιαμυγδαλικό απόστημα αποτελεί μια επιπλοκή της αμυγδαλίτιδας. Συχνότερα προκαλείται από έναν τύπο βακτηριδίων βήτα-αιμολυτικού στρεπτόκοκκου της ομάδας Α. Το περιαμυγδαλικό απόστημα είναι γενικά μια ασθένεια των μεγαλύτερων σε ηλικία παιδιών, των εφήβων, και των νέων ενηλίκων. Στις μέρες μας έχει γίνει σχετικά σπάνιο με τη χρήση των αντιβιοτικών για τη θεραπεία της αμυγδαλίτιδας.


Συμπτώματα

Μολύνεται η μία και οι δύο αμυγδαλές. Η μόλυνση μπορεί να εξαπλωθεί, εκτός από τον ουρανίσκο, στο λαιμό και το στήθος, συμπεριλαμβανομένων των πνευμόνων. Οι διογκωμένοι ιστοί μπορεί να φράξουν τον αεραγωγό, γεγονός που απειλεί τη ζωή και αποτελεί έκτακτο ιατρικό περιστατικό.

Το απόστημα μπορεί να διαρραγεί μέσα στον λαιμό, διευρύνοντας περαιτέρω τη μόλυνση ή φράζοντας τον αεραγωγό.

Στα συμπτώματα του περιαμυγδαλικού αποστήματος περιλαμβάνονται:

• Ρίγη
• Δυσκολία και πόνος με το άνοιγμα του στόματος
• Σιελόρροια
• Πρήξιμο του προσώπου
• Πυρετός
• Πονοκέφαλος
• Βραχνάδα (περιστασιακά)
• Πονόλαιμος (μπορεί να είναι οξύς)
• Ευαισθησία των αδένων του σαγονιού και του λαιμού

Ενδείξεις και εξετάσεις

Η κλινική εξέταση μπορεί να αποκαλύψει ερυθρότητα του λαιμού και διόγκωση της μιας ή και των δύο αμυγδαλών, του λαιμού κα του στήθους.
Μπορούν να γίνουν οι ακόλουθες εξετάσεις:

• Παροχέτευση του αποστήματος
• Αξονική τομογραφία

Θεραπεία

Εάν η μόλυνση οφείλεται σε βακτηρίδια, θα σας χορηγηθούν αντιβιοτικά. Παυσίπονα συνιστώνται εάν είναι απαραίτητο. Το απόστημα θα πρέπει να αναρροφηθεί. Αυτό απαιτεί χειρουργική επέμβαση. Μπορεί επίσης να γίνει χειρουργική αφαίρεση των αμυγδαλών (αμυγδαλεκτομή).


Πρόγνωση

Το περιαμυγδαλικό απόστημα υποχωρεί συνήθως με τη θεραπεία, αν και η μόλυνση μπορεί να επανέλθει στο μέλλον.


Επιπλοκές

• Απόφραξη αεραγωγού
• Κυτταρίτιδα στο σαγόνι, τον λαιμό ή το στήθος
• Ενδοκαρδίτιδα (σπάνια)
• Συγκέντρωση υγρού γύρω από τους πνεύμονες (πλευρική διάχυση)
• Φλεγμονή γύρω από την καρδιά (περικαρδίτιδα)
• Πνευμονία

Πότε να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας

Επικοινωνήστε με τον γιατρό σας εάν είχατε αμυγδαλίτιδα και παρουσιάσετε συμπτώματα περιαμυγδαλικού αποστήματος.

Καλέστε τον γιατρό σας εάν έχετε:

• Βήχα
• Δυσκολία στην αναπνοή
• Πόνο στο στήθος
• Επίμονο πυρετό
• Συμπτώματα που επιδεινώνονται

Πρόληψη

Η άμεση και πλήρης θεραπεία τη αμυγδαλίτιδας, ειδικά εκείνης που οφείλεται σε βακτηρίδιο, μπορεί να βοηθήσει να αποτροπή δημιουργίας αποστήματος.

Τι είναι ο νέος ιός της γρίπης;

Ο νέος ιός της γρίπης Α(Η1Ν1) που απομονώθηκε για πρώτη φορά φέτος είναι ένας νέος υπότυπος του ιού της γρίπης που επηρεάζει κ αι τους ανθρώπους. Περιέχει γονίδια από ιό της γρίπης των χοίρων, των πτηνών και των ανθρώπων σε ένα συνδυασμό που δεν είχε εμφανιστεί ποτέ έως τώρα. Μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο και η νόσηση έχει περιγραφεί ως πολύ σοβαρή σε κάποιες περιπτώσεις.


Ποια είναι τα συμπτώματα της γρίπης από το νέο ιό;

Τα συμπτώματα της νόσου είναι παρόμοια με αυτά της εποχικής γρίπης και μπορεί να περιλαμβάνουν αιφνίδια έναρξη πυρετού και συμπτώματα από το αναπνευστικό σύστημα (όπως βήχας, καταρροή, πονόλαιμος, πόνος στους μυς, πονοκέφαλος), ενώ μπορεί να παρουσιαστούν και άλλα συμπτώματα, όπως ρίγη, αίσθημα κόπωσης, διάρροια και έμετοι.
Σε μερικές περιπτώσεις, παρατηρείται σοβαρή νόσηση σε κατά τα άλλα υγιείς ανθρώπους που μολύνονται με τον ιό.

Πώς μολύνονται οι άνθρωποι με το νέο ιό της γρίπης Α(Η1Ν1);

Οι άνθρωποι μολύνονται με τον ιό με τον ίδιο τρόπο όπως και στην εποχική γρίπη. Μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο μέσω σταγονιδίων από ασθενή που βήχει ή φτερνίζεται. Ο ιός μπορεί να μεταδοθεί και έμμεσα, όταν τα μολυσμένα σταγονίδια που προέρχονται από ασθενή εγκαθίστανται στα χέρια του ή σε άλλες επιφάνειες που μπορεί στη συνέχεια να μεταδώσουν τον ιό σε ανθρώπους που τις ακουμπούν και, στη συνέχεια, ακουμπούν τη μύτη ή το στόμα τους.


Ποια είναι η περίοδος επώασης; Ποια είναι η περίοδος μεταδοτικότητας;

Οι μελέτες που διεξάγονται δείχνουν ότι η περίοδος επώασης είναι μεταξύ 1 και 7 ημερών. Δηλαδή, από τη στιγμή που ο ιός θα εισέλθει στον ανθρώπινο οργανισμό, η τα συμπτώματα θα ξεκινήσουν κάποια στιγμή μεταξύ της επόμενης ημέρας και 7 ημερών αργότερα.
Ο ιός μεταδίδεται από νοσούντες ανθρώπους, κυρίως όσο έχουν συμπτώματα, αλλά μπορεί και ώς 7 ημέρες από την έναρξη των συμπτωμάτων τους, προκειμένου για ενήλικες, και ενδεχομένως περισσότερο, προκειμένου για παιδιά.


Υπάρχει εμβόλιο για το νέο ιό γρίπης Α(Η1Ν1);

Δύο εμβόλια κατά της γρίπης από το νέο ιό Α(Η1Ν1) κυκλοφορούν στην Ελλάδα: το Focetria© (Novartis) και το Pandemrix© (GlaxoSmithKline).



Το υπάρχον εμβόλιο για την εποχική γρίπη προστατεύει τον άνθρωπο από το
νέο ιό γρίπης Α/Η1Ν1;

Παρότι ο νέος ιός έχει κάποιες ομοιότητες με την κοινή εποχική γρίπη, δεν φαίνεται ότι το εμβόλιο της εποχικής γρίπης προστατεύει από το νέο ιό Α/Η1Ν1.



Μπορεί να θεραπευτεί η γρίπη από το νέο ιό Α/Η1Ν1 στους ανθρώπους;

Οι περισσότεροι άνθρωποι που νοσούν με τη νέα γρίπη αναρρώνουν μόνοι τους μετά από λίγες ημέρες, χωρίς τη λήψη φαρμακευτικής αγωγής. Από τα διαθέσιμα φάρμακα, ο νέος ιός γρίπης A/H1N1 είναι ευαίσθητος στους αναστολείς νευραμινιδάσης (οσελταμιβίρη και ζαναμιβίρη) αλλά ανθεκτικός στην αμανταδίνη και ριμανταδίνη. Πάντως η θεραπεία για τη γρίπη είναι κυρίως συμπτωματική. Η αντι-ιική θεραπεία είναι σημαντική στα σοβαρά περιστατικά.


Μπορεί ο ιός να είναι ανθεκτικός στην αντι-ιική θεραπεία;

Κάποιες περιπτώσεις έχουν αναφερθεί όπου ο ιός ήταν ανθεκτικός στην οσελταμιβίρη. Μέχρι τώρα, αυτές οι περιπτώσεις είναι μεμονωμένες, ο ιός παραμένει ευαίσθητος στη ζαναμιβίρη και δεν υπάρχει ακόμα κάποια ανησυχία για τη δημόσια υγεία. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας παρακολουθεί τις σχετικές εξελίξεις πολύ στενά.


Πώς μπορώ να ενημερώνομαι για την κατάσταση στην Ελλάδα και την
Ευρώπη;

Η κατάσταση στην Ελλάδα επιτηρείται από το ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ, το οποίο δημοσιεύει εβδομαδιαίες εκθέσεις στην ιστοσελίδα http://www.keelpno.gr. . Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Νοσημάτων (ECDC) διατηρεί σχετική ιστοσελίδα:
http://ecdc.europa.eu/en/healthtopics/Pages/Influenza_A(H1N1)_Outbreak.aspx



Πώς ξεσπάει μία πανδημία;

Ένα από τα σημαντικότερα συστατικά για την εκδήλωση μιας πανδημίας είναι η εισαγωγή ενός δυνητικά πανδημικού ιού, δηλαδή ενός νέου ιού στον οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ανοσία. Στην περίπτωση της τρέχουσας πανδημίας, δεν γνωρίζουμε ακόμα ποιο ποσοστό του πληθυσμού έχει κάποιου τύπου ανοσία στο νέο ιό.

Σε μια πανδημία γρίπης, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ελαφρά συμπτώματα και λίγοι θα είναι ασυμπτωματικοί. Όμως, θα υπάρχει ένα μικρό ποσοστό που θα έχει σοβαρά συμπτώματα και θα χρειαστεί νοσηλεία. Ένα ακόμα μικρότερο ποσοστό θα νοσήσει πολύ σοβαρότερα και ίσως πεθάνει εξαιτίας επιπλοκών της νόσου. Οι τελευταίες πανδημίες ξέσπασαν το 1918, το 1957, και το 1968. Η κάθε πανδημία είχε τα δικά της χαρακτηριστικά, μιας και ο κάθε ιός διέφερε όσον αφορά στη σοβαρότητά ή τις επιπλοκές του.


Τι πρέπει να κάνει κάποιος που έχει συμπτώματα γρίπης;

Για να προστατεύσει τόσο τον εαυτό του όσο και τους άλλους:
- όσο έχει κάποιος συμπτώματα, να παραμένει μακριά από άλλους
- να μην πηγαίνει δουλειά ή σχολείο για όσο έχει συμπτώματα
- να αποφεύγει τις μαζικές συγκεντρώσεις
- να καλύπτει τη μύτη και το στόμα του όταν βήχει ή φτερνίζεται
- να πετάει το χαρτομάντηλο με το οποίο σκούπισε το πρόσωπό του στα σκουπίδια μετά τη χρήση του
- να πλένει συχνά τα χέρια του με νερό και σαπούνι. Μαντηλάκια με οινόπνευμα μπορεί επίσης να βοηθούν
- να αποφεύγει να ακουμπάει τα μάτια, τη μύτη και το στόμα του


Ποιες είναι οι πληθυσμιακές ομάδες που είναι πιθανότερο να νοσήσουν βαριά,
αν νοσήσουν;

Ένα μικρό ποσοστό των ανθρώπων που εκδηλώνουν συμπτώματα της νέας γρίπης αναμένεται να νοσήσει βαριά: περίπου 2-3 στους 1.000 μπορεί να χρειαστούν νοσηλεία. Από αυτούς που αναπτύσσουν συμπτώματα, 1 στα 10.000 ή 20.000 μπορεί να πεθάνει. Οι περισσότεροι από τους ασθενείς με νέα γρίπη που πέθαναν στην Ευρώπη έως τώρα ανήκαν σε μία από τις παρακάτω κατηγορίες:

- άνθρωποι με χρόνια νοσήματα όπως σακχαρώδης διαβήτης, καρδιοαγγειακές παθήσεις, χρόνιες αναπνευστικές παθήσεις ή καταστάσεις που δυσχεραίνουν την αναπνοή, όπως η παχυσαρκία,
- έγκυες γυναίκες,
- νεαρά παιδιά, κυρίως κάτω των 2 ετών.

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΜΕΑ) έχει συστήσει ότι οι έγκυες γυναίκες
μπορούν να λαμβάνουν οσελταμιβίρη.


Πως μπορώ να προστατευτώ από τη νόσο;

• Πλένετε τακτικά και σχολαστικά τα χέρια σας –και όχι απλώς τοποθετώντας τα
κάτω από τρεχούμενο νερό βρύσης. Χρειάζεται πλύσιμο τουλάχιστον 20
δευτερολέπτων,
• Προσπαθήστε να διατηρείτε μια καλή γενική φυσική κατάσταση. Να κοιμάστε
αρκετά, να διαχειρίζεστε το άγχος σας, να γυμνάζεστε, να καταναλώνετε πολλά
υγρά και να τρώτε υγιεινά,
• Αποφεύγετε στενές επαφές με άτομα που έχουν συμπτώματα γρίπης,
• Αποφεύγετε τις μεγάλες συναθροίσεις,
• Αποφεύγετε να ακουμπάτε επιφάνειες που μπορεί να έχουν μολυνθεί με τον ιό της
γρίπης,
• Αποφεύγετε να ακουμπάτε τη μύτη και τα μάτια σας.


Ποιες επιφάνειες είναι πιθανότερο να είναι πηγές μόλυνσης;

Ο ιός μπορεί να μεταδοθεί όταν κάποιος ακουμπήσει μια μολυσμένη επιφάνεια και, στη συνέχεια, ακουμπήσει τα μάτια, τη μύτη ή το στόμα του. Σταγονίδια που φέρουν τον ιό εκτοξεύονται από το στόμα και τη μύτη των νοσούντων ατόμων και ταξιδεύουν μέσω του αέρα. Αυτά μπορεί μετά να βρεθούν σε βιβλία, τραπέζια, χερούλια από πόρτες κ.τ.λ. και να προκαλέσουν νόσηση σε υγιές άτομο όταν έρθουν σε επαφή με
τα μάτια, τη μύτη ή το στόμα. Μελέτες έχουν δείξει ότι ο ιός μπορεί να επιβιώσει σε τέτοιες επιφάνειες για 2-8 ώρες. Γι’αυτό το λόγο, είναι σημαντικό να διατηρούνται καθαρά τα κωμωδίνα και οι επιφάνειες στο μπάνιο και στην κουζίνα με τη χρήση απολυμαντικών ουσιών, σύμφωνα με το υλικό κατασκευής της κάθε επιφάνειας.

Πώς μπορώ να αποφύγω τη διασπορά ιών όταν είμαι άρρωστος;

- Περιορίστε την επαφή με άλλα άτομα όσο το δυνατόν περισσότερο. Μην πηγαίνετε σχολείο ή δουλειά για 7 ημέρες από την έναρξη των συμπτωμάτων ή μέχρι να υποχωρήσουν τα συμπτώματά σας,
- Καλύπτετε τη μύτη και το στόμα σας με ένα χαρτομάντηλο όποτε βήχετε ή φτερνίζεστε. Πετάξτε το χαρτομάντηλο στο καλάθι των αχρήστων μετά τη χρήση του και πλύνετε τα χέρια σας,
- Πλένετε τα χέρια σας συχνά και νερό και σαπούνι, κυρίως μετά από βήχα ή πταρμό. Τα υγρά καθαρισμού με βάση το οινόπνευμα είναι επίσης
αποτελεσματικά.



Ποια είναι η καλύτερη τεχνική πλυσίματος των χεριών για την αποφυγή
νόσησης;

Πλένετε τα χέρια σας με νερό και σαπούνι ή καθαρίζετέ τα με υγρά με βάση το οινόπνευμα. Το πλύσιμο των χεριών με ζεστό νερό και σαπούνι πρέπει να διαρκεί τουλάχιστον 20 δευτερόλεπτα. Όταν το νερό ή/και το σαπούνι δεν είναι διαθέσιμα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν καθαριστικά μαντήλια μιας χρήσης με βάση το οινόπνευμα ή τζελ καθαρισμού. Αν χρησιμοποιείτε τζελ, τρίβετε τα χέρια σας μέχρι να
απορροφηθεί το τζελ. Τα τζελ δεν χρειάζονται νερό.


Τι πρέπει να κάνω αν θέλω να ταξιδέψω;

Δεν υπάρχει κάποια απαγόρευση ή περιορισμός στα ταξίδια, αν και όποιος νοσεί καλό θα ήταν να αναβάλει το ταξίδι του μέχρι να γίνει καλά, τόσο για τη δική του υγεία όσο και για την υγεία των άλλων. Όποιος αναπτύξει συμπτώματα μετά από ταξίδι θα πρέπει να αναζητήσει ιατρική συμβουλή.


Τι είναι η γρίπη των χοίρων;

Η γρίπη των χοίρων είναι μία οξεία ιογενής λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος των χοίρων που προκαλείται από ιό γρίπης τύπου Α. Ο ιός μεταδίδεται σε άγρια πτηνά, πουλερικά, άλογα και ανθρώπους, αλλά η μετάδοση από το ένα ζωικό είδος στο άλλο είναι σπάνια. Έως τώρα έχουν απομονωθεί σε χοίρους τρεις υπότυποι του ιού της γρίπης: ο Η1Ν1, ο Η1Ν2 και ο Η3Ν2.


Μπορούν να μολυνθούν και οι άνθρωποι από γρίπη των χοίρων;

Ναι. Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 είχαν αναφερθεί μεμονωμένα κρούσματα γρίπης των χοίρων σε ανθρώπους που είχαν άμεση επαφή με τα ζώα (π.χ. εργαζόμενοι σε φάρμες με χοίρους). Στην Ευρώπη, έχουν αναφερθεί 17 κρούσματα γρίπης των χοίρων από το 1958. Στις ΗΠΑ, μία επιδημία γρίπης των χοίρων αναφέρθηκε σε στρατιωτικό προσωπικό στο Fort Dix του New Jersey το 1976, αν και δεν αποδείχθηκε ποτέ επιδημιολογική σχέση με χοίρους. Υπήρχε, όμως, μετάδοση της νόσου από άνθρωπο σε άνθρωπο, γεγονός που οδήγησε σε περισσότερα από 200 κρούσματα, εκ των οποίων 12 νοσηλεύθηκαν και ένα απεβίωσε. Σε αντίθεση με τη γρίπη των χοίρων, η γρίπη από το νέο ιό Α(Η1Ν1) μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο.


Μπορεί ο ιός της νέας γρίπης να μεταδοθεί στους ανθρώπους μέσω της
κατανάλωσης χοιρινού ή παραγώγων του;

Όχι. Ο νέος ιός της γρίπης δεν μεταδίδεται με την κατανάλωση καλομαγειρεμένου χοιρινού κρέατος ή παραγόντων του. Αυτός ο νέος ιός δεν έχει απομονωθεί μέχρι σήμερα σε ζώα και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι ο ιός βρίσκεται στην αλυσίδα παραγωγής χοιρινού κρέατος. Ο Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων (EFSA) και το Ευρωπαϊκό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ECDC) δεν είναι ενήμερα
για απολύτως κανένα επιστημονικά τεκμηριωμένο δεδομένο που να συνηγορεί υπέρ της άποψης ότι ο νέος ιός της γρίπης Α/Η1Ν1 μπορεί να μεταδοθεί στον άνθρωπο μέσω κατανάλωσης κρέατος, όπως είναι το χοιρινό κρέας και τα παράγωγά του. Ανεξάρτητα από την τρέχουσα επιδημία, συνιστάται η σωστή θερμική επεξεργασία των τροφίμων πριν την κατανάλωσή τους (μαγείρεμα ώστε η θερμοκρασία σε όλο το
τμήμα του μαγειρευόμενου κρέατος να φθάσει τους 70ºC) για την αποφυγή τροφιμογενών νοσημάτων. Πάντα συνιστάται η τήρηση καλών πρακτικών υγιεινής στις κουζίνες, καθώς και το πλύσιμο των χεριών, των επιφανειών και του χρησιμοποιούμενου εξοπλισμού με σαπούνι μετά το χειρισμό ωμού κρέατος.


Μπορεί ο νέος ιός να μεταδοθεί από χοίρους στον άνθρωπο και το
αντίστροφο;

Στις 2 Μαΐου 2009, αναφέρθηκε από τον Καναδά ότι ένας κτηνοτρόφος μόλυνε χοίρους με τον ιό Α(Η1Ν1). Παρόμοια περιστατικά αναφέρθηκαν στην Αργεντινή και την Αυστραλία. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) αναφέρει ότι, πράγματι, είναι πιθανή η μόλυνση ανθρώπων που εργάζονται σε στενή επαφή με νοσούντα ζώα σε φάρμες ή σφαγεία. Τέτοια κρούσματα έχουν αναφερθεί και στο παρελθόν. Παρόλα αυτά, επαναλαμβάνεται ότι είναι ασφαλής η κατανάλωση καλά μαγειρεμένου χοιρινού κρέατος και παραγώγων καλά μαγειρεμένου χοιρινού κρέατος (βλ. και προηγούμενη ερώτηση)

Πηγή ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ.