Ορισμός

Κύφωση είναι η υπερβολική κυρτότητα του άνω μέρους (της θωρακικής μοίρας) της σπονδυλικής στήλης, γνωστή και ως “καμπούρα”.

Περιγραφή

Το άνω μέρος της σπονδυλικής στήλης (θωρακική μοίρα), εμφανίζει φυσιολογική πρόσθια κυρτότητα. Αν η κυρτότητα υπερβαίνει τις 40o έως 50ο μοίρες τότε θεωρείται μη φυσιολογική (κυφωτική).

Αίτια και συμπτώματα

Η κύφωση μπορεί να εμφανισθεί σε τρεις ηλικιακές περιόδους: κατά τη γέννηση, τη γεροντική ηλικία ,και στον ενδιάμεσο χρόνο.

Προβλήματα της σπονδυλικής στήλης κατά τη γέννηση μπορούν να επιφέρουν μια δύσκαμπτη , υπερβολική κυρτότητα. Οι σπόνδυλοι ενδέχεται να έχουν συνοστεωθεί, σχηματισθεί λάθος, να έχουν υποστεί παραμόρφωση, ή μερικώς να λείπουν. Συγγενή και κληρονομικά ελαττώματα κατά την ανάπτυξη των οστών, τους επιφέρουν αλλοιώσεις και απολήγουν στην εμφάνιση υπερβολικής κυρτότητας εκεί όπου ασκείται μεγαλύτερη πίεση/τάση από τη βαρύτητα ή τους μύες. Ο νανισμός είναι μια τέτοια περίπτωση(αναπτυξιακή ανωμαλία).

-Κατά τη διάρκεια της ζωής διάφορα γεγονότα μπορούν να παραμορφώσουν τη σπονδυλική στήλη. Δεδομένου ότι η φυσιολογική τάση της θωρακικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης είναι να εμφανίζει πρόσθια κυρτότητα, κάθε αδυναμία των υποστηρικτικών δομών θα την ενισχύσει (θα τείνει προς αυτή την κατεύθυνση). Ένας προσβεβλημένος από νόσημα θωρακικός σπόνδυλος συνήθως θα αλλοιωθεί πρώτα στο πρόσθιο μέρος του, αυξάνοντας έτσι την κυφωτική κυρτότητα. Καταστάσεις που μπορούν να επιφέρουν τέτοιες αλλοιώσεις περιλαμβάνουν τον καρκίνο, τη νόσο του Scheuermann, και ορισμένους τύπους αρθρίτιδας. Οι υγιείς σπόνδυλοι θα υποστούν πρόσθιο κάταγμα ως αποτέλεσμα του τραυματισμού από απότομη επιβράδυνση του σώματος, όπως σε σύγκρουση αυτοκινήτων όπου το θύμα δεν φορά ζώνη ασφαλείας.

-Σε μεγαλύτερες ηλικίες, κύφωση προκαλείται από την οστεοπόρωση, τις οστικές αλλοιώσεις , και την τάση του σώματος να γέρνει προς τα εμπρός.

Η τάση που προκαλείται από την κύφωση παράγει συμπτώματα ,όπως αύξηση του μυοσκελετικού πόνου, κεφαλαλγία τάσεως, άλγος στη σπονδυλική στήλη και πόνο των αρθρώσεων.

Διάγνωση

Μια γρήγορη επισκόπηση της σπονδυλικής στήλης συνήθως αρκεί για την ταυτοποίηση της κύφωσης. Ο ακτινολογικός έλεγχος της σπονδυλικής στήλης θα επιβεβαιώσει τη διάγνωση και θα ταυτοποιήσει το αίτιο της κύφωσης.

Θεραπεία/ αντιμετώπιση

Οι συγγενείς ανωμαλίες πρέπει να αποκατασταθούν χειρουργικά. Οι χειρουργικές μέθοδοι είναι ιδιαίτερα λεπτές , πολύπλοκες ,και χρονοβόρες. Συχνά πρέπει να τοποθετηθούν ορθοπεδικά εξαρτήματα για τη σταθεροποίηση της σπονδυλικής στήλης. Σε άλλες περιπτώσεις, μια συσκευή ονόματι νάρθηκας Milwaukee εφαρμόζεται εξωτερικά και μπορεί να συγκρατεί τη σπονδυλική στήλη στην ορθή θέση. Ωστόσο , η άνετη εφαρμογή του νάρθηκα Milwaukee μπορεί να αποδειχτεί δύσκολη καθότι έχει την τάση να πιέζει το δέρμα και να προκαλεί έλκη/πληγές.

Η κύφωση που αποκτάται κατά τη νεανική ηλικία απαιτεί αντιμετώπιση/θεραπεία της υποκείμενης αιτίας, όπως π.χ. φαρμακευτική αγωγή κατά της φυματίωσης. Η χειρουργική ανακατασκευή/αποκατάσταση/διόρθωση ή η εφαρμογή νάρθηκα(ορθοπεδικού κηδεμόνα) ενδέχεται να είναι επίσης αναγκαίες.

Η αντιμετώπιση της κύφωσης που προκαλείται από την οστεοπόρωση γενικά αποσκοπεί στην αποτροπή περαιτέρω ελάττωσης της οστικής μάζας.

Πρόγνωση

Η συγγενής κύφωση μπορεί να διορθωθεί ως ένα βαθμό χειρουργικά ή με την εφαρμογή νάρθηκα ή ορθοπαιδικού κηδεμόνα. Η κύφωση που συμβαίνει αργότερα στη διάρκεια της ζωής ενδέχεται να επιδεινωθεί με την πάροδο του χρόνου.

Πρόληψη

Η πρόληψη της οστεοπόρωσης εμπίπτει στις δυνατότητες της σύγχρονης ιατρικής. Οι εμμηνοπαυσιακές γυναίκες πρέπει να ξεκινήσουν νωρίς θεραπεία υποκατάστασης με οιστρογόνα, λήψη συμπληρωμάτων ασβεστίου, και κατάλληλη άσκηση. Η θεραπεία πρέπει να συνεχίζεται εφ’όρου ζωής. Μελέτες προτείνουν ότι η υψηλή πρόσληψη ασβεστίου ακόμη και σε νεαρή ηλικία καθυστερεί την έναρξη συμπτωματικής οστεοπόρωσης. Τα γαλακτοκομικά προϊόντα αποτελούν τη μείζονα διατροφική/διαιτητική πηγή ασβεστίου.

Όροι κλειδιά

Συγγενής –υπάρχει από τη γέννηση

Υποφυσιογενής νανισμός – συγγενής νόσος της ανάπτυξης των οστών που έχει ως αποτέλεσμα χαμηλό ανάστημα και αδύναμα οστά.

Ορθοπαιδικός – αναφέρεται στη χειρουργική των στηρικτικών δομών του σώματος-
οστά, αρθρώσεις, σύνδεσμοι, μύες.

Οστεοπόρωση – ελάττωση της οστικής μάζας λόγω της απώλειας ασβεστίου.
Επηρεάζει μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες.

Νόσος του Scheuermann – νεανική κύφωση λόγω αλλοίωσης των σπονδύλων

Αρτηριακή πίεση

Αρτηριακή πίεση είναι η δύναμη με την οποία το αίμα σπρώχνει τα τοιχώματα των αρτηριών καθώς κυκλοφορεί στο σώμα. Όπως ο αέρας σε ένα μπαλόνι, το αίμα γεμίζει τις αρτηρίες που έχουν συγκεκριμένη χωρητικότητα – και όπως ο υπερβολικός αέρας μπορεί να κάνει ζημιά σε ένα μπαλόνι, η υψηλή αρτηριακή πίεση μπορεί να προξενήσει ζημιά στις αρτηρίες. Η αρτηριακή πίεση καταγράφεται με δύο αριθμούς – τη συστολική πίεση και τη διαστολική πίεση. Συστολική είναι η πίεση του αίματος όταν η καρδιά συστέλλεται και στέλνει το αίμα σε όλο το σώμα, αλλιώς η «μεγάλη». Διαστολική είναι η πίεση όταν η καρδιά διαστέλλεται έτσι ώστε να γεμίσει με αίμα, το οποίο στο επόμενο στάδιο (συστολή) θα το εξωθήσει στα αγγεία, αλλιώς η «μικρή». Η πίεση συνήθως μετριέται στη βραχιόνια αρτηρία με σφυγμομανόμετρο (πιεσόμετρο) σε χιλιοστά στήλης υδραργύρου (mm Hg) και εμφανίζεται ως συστολική σε σχέση με τη διαστολική.

Ετσι η πίεση εμφανίζεται με δύο τιμές. Η υψηλότερη είναι η συστολική πίεση, που είναι το σημείο της μεγαλύτερης δύναμης του αίματος κατά τη συστολή της καρδιάς. Η χαμηλότερη τιμή είναι η διαστολική πίεση, δηλαδή η πίεση του αίματος κατά τη στιγμή που η καρδιά γεμίζει ή ξεκουράζεται πριν την επόμενη συστολή. Η ομαλή πίεση σε έναν ενήλικα είναι 120/70 mm (κατά μέσο όρο), αλλά το φυσιολογικό για καθένα διαφέρει ανάλογα με το ύψος, το βάρος, τη φυσική κατάσταση, την ηλικία και τη γενικότερη κατάσταση της υγείας του ατόμου.

Τι είναι η υπέρταση

Ως υπέρταση (ή υψηλή πίεση αίματος), ορίζεται η μέτρηση που δείχνει 140/90 mm Hg σε τρεις διαδοχικές μετρήσεις με απόσταση τουλάχιστον έξι ωρών η μία από την άλλη. Αυτό διαφέρει στις εγκύους γυναίκες, όπου ως υπέρταση θεωρείται το 140/90 mm Hg σε δύο διαδοχικές μετρήσεις με έξι ώρες διαφορά. Επίμονα υψηλή πίεση κάνει τη καρδιά να δουλεύει εντονότερα από ότι πρέπει και μπορεί να βλάψει τις στεφανιαίες αρτηρίες, τον εγκέφαλο, τα νεφρά και τα μάτια. Η υπέρταση είναι η κύρια αιτία του εγκεφαλικού επεισοδίου.



Συμπτώματα


Τα συνήθη συμπτώματα της υπέρτασης περιλαμβάνουν ανωμαλίες στον καρδιακό ρυθμό, πονοκέφαλο, στυτικά προβλήματα (στους άντρες) και θωρακικό πόνο (πόνο στο στήθος), ο οποίος σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να χαρακτηριστεί από πολύ έντονος έως και συντριπτικός.

Τύποι υπέρτασης

Η υπέρταση χαρακτηρίζεται είτε ως πρωτοπαθής (ή ιδιοπαθής) υπέρταση ή ως δευτεροπαθής υπέρταση. Η πρωτοπαθής υπέρταση δεν έχει συγκεκριμένη αιτιολογία αλλά συνδέεται στενά με τον τρόπο ζωής. Είναι υπεύθυνη για το 90-95% των διαγνωσμένων περιπτώσεων υπέρτασης και αντιμετωπίζεται με διαχείριση του άγχους, αλλαγές στο διαιτολόγιο, αυξημένη φυσική άσκηση και φαρμακευτική αγωγή (αν χρειαστεί). Η δευτεροπαθής υπέρταση είναι υπεύθυνη για το 5-10% των περιπτώσεων διαγνωσμένων περιπτώσεων υπέρτασης. Οφείλεται σε προϋπάρχουσα ασθένεια όπως η καρδιακή ανεπάρκεια, η νεφρική ανεπάρκεια, η ηπατική ανεπάρκεια, ή βλάβη στο ενδοκρινικό (ορμονικό) σύστημα.

Η υπέρταση των εγκύων (PIH) μπορεί να εμφανιστεί σε κατά τα άλλα υγιείς γυναίκες μετά την εικοστή εβδομάδα της εγκυμοσύνης. Είναι πιθανότερο να εμφανιστεί σε γυναίκες που είναι υπέρβαρες ή παχύσαρκες. Η υπέρταση των εγκύων μπορεί να είναι ήπια ή οξεία, και συνοδεύεται από κατακράτηση υγρών και ύπαρξη πρωτεΐνης στα ούρα. Περίπου το 5% των περιπτώσεων υπέρτασης των εγκύων εξελίσσεται σε προεκλαμψία. Η προεκλαμψία χαρακτηρίζεται από ζάλη, πονοκέφαλο, διαταραχές στην όραση, πόνο στην κοιλιά, οίδημα στο πρόσωπο, μείωση της όρεξης, ναυτία και εμετούς. Η οξεία προεκλαμψία επηρεάζει το αιματολογικό σύστημα, τα νεφρά, τον εγκέφαλο και άλλα όργανα. Σε σπάνιες περιπτώσεις, η γυναίκα μπορεί να πεθάνει. Η προεκλαμψία είναι πιθανότερο να εμφανιστεί κατά την πρώτη εγκυμοσύνη, σε περιπτώσεις πολλαπλών εμβρύων, σε γυναίκες με προϋπάρχουσα υπέρταση και σε γυναίκες μικρότερες από 25 χρόνων ή μεγαλύτερες από 35. Αν με την προεκλαμψία εκδηλωθούν και σπασμοί, έχουμε εκλαμψία. Η προεκλαμψία εκλείπει μέσα σε λίγες εβδομάδες μετά τον τοκετό.

Αιτίες της υπέρτασης

Πολλές συνταγές και φάρμακα που δεν χρειάζονται συνταγή μπορεί να προκαλέσουν ή να επιδεινώσουν την υπέρταση. Για παράδειγμα, κορτικοειδή και ανοσοκατασταλτικά φάρμακα αυξάνουν την αρτηριακή πίεση στους περισσότερους μεταμοσχευμένους ασθενείς. Φάρμακα που λαμβάνονται για τον πόνο ή τη φλεγμονή, όπως τα μη-στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (NSAIDs) και οι εκλεκτικοί αναστολείς της κυκλοοξυγενάσης 2 (COX-2) μπορεί να ανεβάσουν την πίεση δεδομένου ότι οι αντιπροσταγλαδινικές τους ιδιότητες επηρεάζουν τα νεφρά.

Τα προϊόντα καπνού (τσιγάρα, πούρα, καπνός που μασιέται) περιέχουν νικοτίνη, η οποία προσωρινά αυξάνει την αρτηριακή πίεση (για περίπου τριάντα λεπτά ή λιγότερο). Η αρτηριακή πίεση των καπνιστών πρέπει να ελεγχθεί εκ νέου μετά από μισή ώρα αν οι αρχικές τιμές είναι υψηλές. Τα τσιρότα νικοτίνης που χρησιμοποιούνται για τη διακοπή του τσιγάρου δεν φαίνεται να αυξάνουν την πίεση.

Δεν φαίνεται να υπάρχει ευθεία σχέση μεταξύ καφεΐνης και χρόνιας υπέρτασης, αν και η πρόσληψη καφεΐνης μπορεί να προκαλέσει απότομη αλλά σύντομη αύξηση στην αρτηριακή πίεση. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι η ανοχή του οργανισμού στην καφεΐνη αναπτύσσεται με ταχύτητα.

Η χρόνια κατάχρηση αλκοόλ είναι μια δυνητικά αναστρέψιμη αιτία υπέρτασης. Το 5% των περιπτώσεων υπέρτασης οφείλεται σε κατανάλωση αλκοόλ και 30-60% των αλκοολικών πάσχει από υπέρταση. Η σχετιζόμενη με το αλκοόλ υπέρταση είναι πιθανότερο να εμφανιστεί στις γυναίκες παρά στους άντρες.

Διαιτολόγιο και υπέρταση

Ο περιορισμός κατανάλωσης νατρίου (κυρίως αλάτι) είναι ο πρωταρχικός στόχος στον έλεγχο της υπέρτασης, αν και κατατάσσεται στην 4η θέση παραγόντων σε σχέση με τον τρόπο ζωής, που συνδέονται με την υπέρταση. Περίπου 50% των ανθρώπων φαίνεται πως είναι ευαίσθητοι στο νάτριο. Αυτό σημαίνει ότι υπερβολική κατανάλωση νατρίου τείνει να αυξήσει την αρτηριακή πίεση σε εκείνες τις ομάδες ανθρώπων που δεν φαίνεται να αποβάλλουν την πλεονάζουσα ποσότητα αλατιού δια των νεφρών. Ευαίσθητοι στο νάτριο είναι μεταξύ άλλων οι ηλικιωμένοι, οι παχύσαρκοι και οι Αφροαμερικανοί. Οι Διατροφικές Οδηγίες για τους Αμερικανούς συνιστούν στους ενήλικες να μην καταναλώνουν περισσότερο από 2,4 g νατρίου ημερησίως. Υπάρχουν αρκετοί τρόποι να περιορίσει κανείς το νάτριο από τη διατροφή του:

• Μην χρησιμοποιείτε αλάτι στο τραπέζι
• Ελέγχετε στην ετικέτα των τροφίμων την περιεκτικότητά τους σε νάτριο
• Επιλέγετε μη μεταποιημένα τρόφιμα
• Περιορίστε τα μεταποιημένα κρέατα και τυριά
• Περιορίστε τα τουρσιά κρεάτων και λαχανικών
• Περιορίστε τα αλατισμένα σνακ
• Περιορίστε την κατανάλωση σάλτσας σόγιας, σάλτσας τύπου barbecue και άλλα καρυκεύματα ή τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε νάτριο

Καλιούχα συμπληρώματα (2-4 γρ. ημερησίως) έχει αποδειχθεί ότι μειώνουν σχετικά την αρτηριακή πίεση. Τα φρούτα και τα λαχανικά είναι εξαιρετικά πλούσια σε κάλιο. Οι Διατροφικές Οδηγίες συνιστούν στους ενήλικες να καταναλώνουν τουλάχιστον 3,5 γρ. καλίου ημερησίως. Mια δίαιτα πλούσια σε φρούτα και λαχανικά μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης υπέρτασης και εγκεφαλικού επεισοδίου. Τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά οξέα ωμέγα-3 έχουν θετική επίδραση στην υπέρταση και τα καρδιαγγειακά νοσήματα, αφού αραιώνουν το αίμα και ανακουφίζουν τις αρτηρίες. Επιπλέον, αρκετές μελέτες έχουν αποδείξει ότι τα άτομα με υπέρταση ωφελούνται από την κατανάλωση ημερήσιων δόσεων ασβεστίου (800 mg) ή μαγνησίου (300 mg).

Φαρμακευτική Αγωγή για την Υπέρταση

Η υπέρταση συνήθως αντιμετωπίζεται με φάρμακα ή συνδυασμό δύο ή και περισσοτέρων φαρμάκων. Στους ασθενείς συνήθως χορηγείται ένα διουρητικό που τους βοηθά να αποβάλλουν τα πλεονάζοντα υγρά. Ωστόσο, τα περισσότερα διουρητικά επίσης προκαλούν αποβολή καλίου με τα ούρα, γι’ αυτό οι υπερτασικοί πρέπει να αναπληρώνουν τις ποσότητες καλίου που χάνουν. Στα φάρμακα που δίνονται για τον έλεγχο της υπέρτασης περιλαμβάνονται οι β-αναστολείς που δρουν στη μείωση των καρδιακών παλμών και προκαλούν αγγειοδιαστολή (διεύρυνση του αυλού, ή εσωτερικού των αιμοφόρων αγγείων). Φάρμακα που περιέχουν αποκλειστές ασβεστίου ή αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου αγγειοτασίνης επίσης προκαλούν αγγειοδιαστολή.

Καταπολέμηση της υπέρτασης με την υιοθέτηση υγιεινού τρόπου ζωής

Οι περισσότεροι παράγοντες που ευνοούν την εκδήλωση πρωτοπαθούς υπέρτασης μπορούν να αποφευχθούν, αλλά και η μεταβολή του τρόπου ζωής μπορεί να προλάβει ακόμα και να θεραπεύσει την υπέρταση. Η δευτεροπαθής υπέρταση αντιμετωπίζεται με τη θεραπεία της αιτίας που την προξενεί (υποκείμενη ασθένεια). Ατομα με αρτηριακή πίεση στο ανώτατο φυσιολογικό και οι ασθενείς με υπέρταση στο πρώτο στάδιο θα πρέπει να προσπαθήσουν να μειώσουν την πίεσή τους με τη σωστή διατροφή και αλλαγές στον τρόπο ζωής προτού καταφύγουν σε αυστηρές δίαιτες ή φάρμακα. Συνιστάται να:

• Σταματήσετε το κάπνισμα κάθε είδους
• Ελέγξετε το άγχος
• Διατηρήσετε ένα βάρος κατά τουλάχιστον 15% μικρότερο του επιθυμητού
• Περιορίσετε την κατανάλωση αλκοόλ σε δύο το πολύ ποτά την ημέρα για τους άντρες και ένα για τις γυναίκες (ένα ποτό ισούται με 0,35 lit. μπύρας ή 0,14 lit. κρασιού ή 0,02 lit. ουίσκι)
• Περιορίσετε την κατανάλωση νατρίου σε 1,5 – 2,5 γρ. την ημέρα (4-6 κουταλάκια του γλυκού αλάτι)
• Ασκήστε 5-7 φορές την εβδομάδα επί 60 λεπτά κάθε φορά
• Αυξήσετε την κατανάλωση φρούτων και λαχανικών
• Αυξήσετε την κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων με χαμηλά λιπαρά


Διαβάστε επίσης
Μέτρηση αρτηριακής πίεσης

Ορισμός

Η πνευμονία είναι μια αναπνευστική νόσος που οφείλεται σε φλεγμονή των πνευμόνων.
Η εξωνοσοκομειακή πνευμονία (πνευμονία της κοινότητας) είναι εκείνη που προσβάλλει κάποιον που δεν έχει νοσηλευτεί πρόσφατα σε νοσοκομείο ή άλλο νοσηλευτικό ίδρυμα (θεραπευτήριο, μονάδα αποκατάστασης).


Εναλλακτικοί ορισμοί

Βρογχοπνευμονία, Πνευμονία της κοινότητας

Αιτίες, περιστατικά και παράγοντες κινδύνου

Η πνευμονία είναι μια κοινή ασθένεια που προσβάλλει εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο στις ΗΠΑ. Μικρόβια όπως τα βακτηρίδια, οι ιοί και οι μύκητες μπορεί να προκαλέσουν πνευμονία.
Πώς προσβάλλεστε από πνευμονία:
• Από βακτηρίδια και ιούς που ζουν στη μύτη, στα ιγμόρια ή το στόμα σας και μπορεί να εξαπλωθούν στους πνεύμονες.
• Μπορεί να εισπνεύσετε κάποια μικρόβια και να πάνε απευθείας στους πνεύμονες.
• Από αναρόφηση τροφής, υγρών, εμετού ή εκκρίσεων από το στόμα στους πνεύμονες (αναρροφητική πνευμονία)
Η πνευμονία που οφείλεται σε βακτηρίδια τείνει να είναι η πλέον σοβαρή. Στους ενήλικες, τα βακτηρίδια είναι η πιο συχνή αιτία πνευμονίας.
• Το πιο σύνηθες για πρόκληση πνευμονίας μικρόβιο στους ενήλικες είναι ο πνευμονιόκοκκος (streptococcous pneumonia).
• H άτυπη πνευμονία προκαλείται από βακτηρίδια όπως η λεγιονέλλα και τα χλαμύδια.
• Πνευμονία από pneumocystis jiroveci εμφανίζεται κάποιες φορές σε ασθενείς με ασθενές ανοσοποιητικό σύστημα (λόγω AIDS ή ορισμένων φαρμάκων που καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα).
• Ο χρυσίζων σταφυλόκοκκος, ο πυογενής στρεπτόκοκκος, η κλεμπσιέλλα, η Μoraxella catarrhalis, η Neisseria meningitides, είναι άλλα βακτηρίδια που μπορεί να προκαλέσουν πνευμονία.
• H φυματίωση μπορεί να προκαλέσει πνευμονία σε ορισμένους ανθρώπους, ιδιαίτερα σε όσους έχουν εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα.
Oι ιοί είναι επίσης συνήθης αιτία πνευμονίας, ειδικά στα νήπια και τα μικρά παιδιά.


Παράγοντες κινδύνου (συνθήκες που αυξάνουν τις πιθανότητες να πάθετε πνευμονία) είναι μεταξύ άλλων:

• Το κάπνισμα
• Πρόσφατη ιογενής μόλυνση του αναπνευστικού (κοινό κρυολόγημα, λαρυγγίτιδα, γρίπη)
• Δυσκολία στην κατάποση (εξαιτίας εγκεφαλικού, άνοιας, Πάρκινσον ή άλλης νευρολογικής φύσεως νόσου)
• Χρόνια πνευμονοπάθεια (Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια = ΧΑΠ, βρογχεκτασία, κυστική ίνωση)
• Εγκεφαλική παράλυση
• Αλλες σοβαρές ασθένειες, όπως καρδιοπάθεια, κίρρωση του ήπατος ή σακχαρώδης διαβήτης
• Η παραμονή σε θεραπευτήριο
• Επιπλεγμένη ημικρανία (απώλεια εγκεφαλικής λειτουργίας εξαιτίας άνοιας, εγκεφαλικού ή άλλης νευρολογικής φύσεως ασθένειας)
• Πρόσφατη χειρουργική επέμβαση ή τραυματισμός
• Πρόβλημα στο ανοσοποιητικό σύστημα (δείτε επίσης: Πνευμονία κατά ανοσοκατασταλτικό ξενιστή)

Συμπτώματα

Τα πιο κοινά συμπτώματα της πνευμονίας είναι:

• Βήχας (σε κάποιες μορφές πνευμονίας μπορεί να παρουσιάσετε βλέννες, πρασινωπές ή κίτρινες ακόμα και βλέννες με αίμα)
• Πυρετός, χαμηλός ή υψηλός
• Ρίγη
• Δυσκολία στην αναπνοή (ίσως μόνο στο ανέβασμα σκάλας)

Πιθανά πρόσθετα συμπτώματα:

Αν έχετε προσβληθεί από πνευμονία, μπορεί να έχετε μεγάλη δυσκολία στην αναπνοή ή να αναπνέετε πολύ γρήγορα.
Ηχοι σαν κροταλίσματα ακούγονται αν ακροαστείτε το στήθος σας με στηθοσκόπιο. Είναι πιθανό να ακούσετε κι άλλους ασυνήθιστους ήχους κατά την εξέταση με στηθοσκόπιο ή με δακτυλική επίκρουση (χτύπημα στο στήθος με τα δάχτυλα).

Ο γιατρός θα ζητήσει κατά πάσα πιθανότητα ακτινογραφία θώρακος αν υπάρχει υποψία για πνευμονία.
Ορισμένοι ασθενείς μπορεί να χρειαστούν κι άλλες εξετάσεις, όπως:
• Γενική αίματος για να εξετασθούν οι τιμές των λευκών αιμοσφαιρίων
• Αέρια αρτηριακού αίματος για να διαπιστωθεί αν οξυγονώνεται επαρκώς το αίμα από τους πνεύμονες
• Αξονική τομογραφία θώρακος
• Εξέταση κατά Gram και καλλιέργεια πτυέλων για την εξακρίβωση του οργανισμού που προξενεί τα συμπτώματα
• Kαλλιέργεια πλευρικού υγρού – αν υπάρχει υγρό γύρω από τους πνεύμονες


Θεραπεία

Ο γιατρός σας πρέπει πρώτα να αποφασίσει αν χρειάζεται να εισαχθείτε σε νοσοκομείο. Αν νοσηλευτείτε σε νοσοκομείο, θα σας χορηγηθούν υγρά και αντιβιοτικά μέσω ενδοφλέβιου ορού, οξυγονοθεραπεία και πιθανόν θεραπεία για την αναπνοή. Είναι πολύ σημαντικό να αρχίσετε την αντιβίωση αμέσως μετά την εισαγωγή σας στο νοσοκομείο.

Είναι πιθανότερο να εισαχθείτε σε νοσοκομείο αν:
• Αντιμετωπίζετε κάποιο άλλο σοβαρό πρόβλημα υγείας
• Παρουσιάζετε έντονα συμπτώματα
• Είστε ανίκανος να φροντίσετε τον εαυτό σας στο σπίτι, ή δεν μπορείτε να φάτε και να πιείτε μόνος σας
• Είστε άνω των 65 ετών ή παιδί
• Παίρνετε αντιβιοτικά στο σπίτι αλλά δεν έχετε βελτίωση
Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι μπορούν να θεραπευτούν στο σπίτι. Αν η πνευμονία οφείλεται σε βακτηρίδια , ο γιατρός θα δοκιμάσει να καταπολεμήσει τη μόλυνση με αντιβιοτικά. Επειδή μπορεί να είναι δύσκολο για τον γιατρό να διαγνώσει αν η πνευμονία σας είναι βακτηριδιακή ή ιογενής, θα σας χορηγήσει αντιβίωση.
Σε ασθενείς με ήπια πνευμονία που είναι κατά τα άλλα υγιείς , χορηγούνται συνήθως αντιβιοτικά της ομάδας των μακρολιδίων από το στόμα (αζιθρομυκίνη, κλαριθρομυκίνη ή ερυθρομυκίνη).
Σε ασθενείς με συνυπάρχουσες σοβαρές παθήσεις, όπως καρδιοπάθεια, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, εμφύσημα, νεφροπάθεια ή διαβήτης, συχνά χορηγείται κάποιο από τα εξής:
• Φλουοροκινονόλη (levofloxacin/Levaquin), σπαρφλοξασίνη (Zagam), γεμιφλοξασίνη (Factive) ή μοξιφλοξασίνη (Avelox)
• Μεγάλη δόση αμοξικιλλίνης ή αμοξικιλλίνης-κλαβουλάνι, συν μια μακρολίδη (αντιβιοτικά όπως η αζιθρομυκίνη, η κλαριθρομυκίνη ή η ερυθρομυκίνη).
• Κεφαλοσπορίνες (αντιβιοτικά όπως η κεφουροξίμη ή η κεφοταξίμη) συν μια μακρολίδη (αντιβιοτικά όπως η αζιθρομυκίνη, η κλαριθρομυκίνη ή η ερυθρομυκίνη).
Αν η αιτία είναι κάποιος ιός, τα κλασικά αντιβιοτικά ΔΕΝ θα είναι αποτελεσματικά. Αλλά και σε αυτή την περίπτωση, μερικές φορές ο γιατρός μπορεί να σας συστήσει αντιβίωση.

Μέτρα που μπορείτε να πάρετε στο σπίτι:
• Να πίνετε πολλά υγρά για να μαλακώσετε τις εκκρίσεις και να αποβάλετε τα φλέγματα.
• Η ανάπαυση είναι πρωταρχικής σημασίας. Βάλτε κάποιον άλλον να κάνει τις δουλειές του σπιτιού.
• Μην παίρνετε αντιβηχικά φάρμακα αν δεν συμβουλευτείτε τον γιατρό σας. Τα αντιβηχικά μπορεί να εμποδίσουν την αποβολή πτυέλων.
• Ελέγχετε τον πυρετό σας με ασπιρίνη, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΝSAIDs, όπως η ιμπουπροφένη ή η ναπροξένη), ή η ακεταμινοφένη. ΜΗΝ δίνετε ασπιρίνη στα παιδιά.


Πρόγνωση

Με τη θεραπεία, οι περισσότεροι ασθενείς βελτιώνονται μέσα σε δύο εβδομάδες. Οι ηλικιωμένοι ή οι εξασθενημένοι ασθενείς μπορεί να χρειαστούν περισσότερο χρόνο αποθεραπείας.
Πιθανότερο να παρουσιάσουν επιπλοκές είναι:
• Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία ενήλικες ή παιδιά
• Τα άτομα των οποίων το ανοσοποιητικό σύστημα δεν λειτουργεί σωστά
• Τα άτομα με συνυπάρχοντα σοβαρά προβλήματα, όπως διαβήτη ή κίρρωση του ήπατος.
Ο γιατρός σας μπορεί να ζητήσει να επαναλάβετε την ακτινογραφία θώρακος για να βεβαιωθεί ότι η εικόνα βελτιώθηκε μετά τη λήψη αντιβιοτικών. Ωστόσο, μπορεί να χρειαστούν εβδομάδες προτού η ακτινογραφία βγει καθαρή.

Επιπλοκές

Πιθανές επιπλοκές είναι:

• Αναπνευστική ανεπάρκεια, που απαιτεί μηχάνημα υποστήριξης της αναπνοής ή μηχανικό αναπνευστήρα
• Εμπύημα ή πνευμονικά αποστήματα. Αυτές είναι σπάνιες αλλά σοβαρές επιπλοκές της πνευμονίας. Εκδηλώνονται όταν σχηματισθούν θύλακες με πύον μέσα ή γύρω από τους πνεύμονες. Μερικές φορές για να αφαιρεθούν απαιτείται χειρουργική επέμβαση.
• Σήψη, δηλ. κατάσταση κατά την οποία υπάρχει ανεξέλεγκτη φλεγμονή στο σώμα, που μπορεί να οδηγήσει σε οργανική ανεπάρκεια
• Σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας (ARDS), μια σοβαρή μορφή αναπνευστικής ανεπάρκειας.
Kαλέστε τον γιατρό σας αν παρουσιάσετε:
• Επιδεινούμενα αναπνευστικά προβλήματα
• Δυσκολία στην αναπνοή, ρίγη ή επίμονο πυρετό
• Γρήγορη ή επώδυνη αναπνοή
• Βήχα με ματωμένα ή σκούρα καφέ φλέγματα
• Πόνο στο στήθος που χειροτερεύει όταν βήχετε ή εισπνέετε
• Νυχτερινή εφίδρωση ή απρόσμενη απώλεια βάρους
• Σημάδια πνευμονίας ή αδύναμου ανοσοποιητικού συστήματος, όπως στην περίπτωση του AIDS ή χημειοθεραπείας
Τα νήπια με πνευμονία μπορεί να μην παρουσιάζουν βήχα. Καλέστε τον γιατρό όμως αν το παιδάκι βογκάει ή παρατηρήσετε συσπάσεις στην περιοχή κάτω από τα πλευρά όταν αναπνέει.


Πρόληψη

Πλένετε συχνά τα χέρια σας, ιδιαίτερα αφού έχετε φυσήξει τη μύτη σας, έχετε επισκεφθεί την τουαλέτα, αλλάζετε πάνες, καθώς και πριν το φαγητό ή κατά την προετοιμασία του.
Μην καπνίζετε. Ο καπνός μειώνει την ικανότητα των πνευμόνων να αποκρούσουν τη μόλυνση.
Τα εμβόλια μπορεί να βοηθήσουν στην πρόληψη της πνευμονίας στα παιδιά, τους ηλικιωμένους και τους ανθρώπους που πάσχουν από διαβήτη, άσθμα, εμφύσημα, AIDS, καρκίνο ή άλλες χρόνιες παθήσεις:
• To εμβόλιο για τον πνευμονιόκοκκο (Pneumovax, Prevnar) μειώνει τις πιθανότητες να προσβληθείτε από πνευμονία που οφείλεται στον στρεπτόκοκκο.
• Το εμβόλιο της γρίπης προλαμβάνει την πνευμονία και άλλα προβλήματα που προκαλεί ο ιός της γρίπης. Πρέπει να γίνεται κάθε χρόνο για προστασία από νέα είδη του ιού.
• Εμβόλιο για παιδική πνευμονία που οφείλεται στον αιμόφιλο της γρίπης τύπου β.
• Ενα φάρμακο που ονομάζεται synagis (palivizumab) χορηγείται σε ορισμένα παιδιά μικρότερα των 24 μηνών για πρόληψη ενάντια στην πνευμονία που προκαλείται από τον αναπνευστικό συγκυτιακό ιό.

Εάν πάσχετε από AIDS ή καρκίνο, συμβουλευτείτε τον γιατρό σας για επιπρόσθετους τρόπους πρόληψης κατά της πνευμονίας και άλλων μολύνσεων.

Ορισμός

Η μονοπυρήνωση είναι μια ιογενής λοίμωξη που προκαλεί πυρετό, πονόλαιμο (κυνάγχη), και διόγκωση των λεμφαδένων (λεμφαδενοπάθεια), ιδιαίτερα αυτών που βρίσκονται στο λαιμό (τραχηλικοί).



Αίτια, επίπτωση, και παράγοντες κινδύνου

Η μονοπυρήνωση, μεταδίδεται συχνά με το σίελο και τη στενή επαφή. Η νόσος είναι γνωστή ως «ασθένεια του φιλιού» (kissing disease), και συμβαίνει συχνότερα στις ηλικίες μεταξύ 15 και 17 ετών. Ωστόσο, η λοίμωξη μπορεί να αναπτυχθεί σε οποιαδήποτε ηλικία.

Η μονοπυρήνωση συνδέεται συνήθως με τον ιό Epstein-Barr . Μπορεί, ωστόσο, να προκληθεί και από άλλους ιούς, όπως τον κυτταρομεγαλοϊό .


Συμπτώματα

Η μονοπυρήνωση μπορεί να ξεκινήσει σταδιακά, με καταβολή, ένα γενικότερο αίσθημα αδιαθεσίας, κεφαλαλγία, και πονόλαιμο. Ο πονόλαιμος προοδευτικά επιδεινώνεται. Οι αμυγδαλές διογκώνονται και καλύπτονται από υπόλευκο-κίτρινο επίχρισμα . Οι τραχηλικοί λεμφαδένες είναι συχνά διογκωμένοι και επώδυνοι στην ψηλάφηση.
Ένα «ροζ» εξάνθημα που μοιάζει με της ιλαράς (ερυθηματώδες κηλιδοβλατιδώδες εξάνθημα) μπορεί να εμφανισθεί. Η συχνότητα εμφάνισής του αυξάνεται με τη λήψη αμπικιλλίνης ή αμοξυκιλλίνης. (ΔΕΝ πρέπει να λαμβάνονται αντιβιοτικά χωρίς να υφίσταται θετικό Strep test-δοκιμασία ανίχνευσης μικροβιακού αντιγόνου).

Τα συμπτώματα της μονοπυρήνωσης περιλαμβάνουν:
• Υπνηλία
• Πυρετό
• Δυσφορία, ανησυχία, αίσθημα γενικευμένης αδιαθεσίας
• Απώλεια της όρεξης
• Μυαλγίες ή δυσκαμψία των μυών
• Πονόλαιμο (κυνάγχη)
• Διογκωμένους λεμφαδένες, ιδιαίτερα τραχηλικούς και μασχαλιαίους
• Σπληνομεγαλία

Συμπτώματα που εμφανίζονται με μικρότερη συχνότητα περιλαμβάνουν:
• Θωρακικό πόνο
• Βήχα
• Καταβολή
• Κεφαλαλγία
• Εξάνθημα
• Ίκτερο (κίτρινη χρώση του δέρματος, των σκληρών και των βλεννογόνων)
• Αυχενική δυσκαμψία
• Επίσταξη (ρινορραγία)
• Ταχυκαρδία
• Ευαισθησία στο φως
• Δύσπνοια


Σημεία και διαγνωστικές εξετάσεις

Κατά τη φυσική εξέταση ο ιατρός μπορεί να διαπιστώσει την ύπαρξη διογκωμένων πρόσθιων και οπίσθιων τραχηλικών λεμφαδένων, καθώς και διογκωμένων αμυγδαλών που καλύπτονται από υπόλευκο-κίτρινο επίχρισμα.
Ο ιατρός ενδέχεται, επίσης, να διαπιστώσει διογκωμένο ήπαρ ή σπλήνα, κατά την ψηλάφηση της κοιλίας. Μπορεί να υπάρχει δερματικό εξάνθημα.
Οι αιματολογικές εξετάσεις συχνά αποκαλύπτουν αυξημένο αριθμό λευκοκυττάρων και λευκοκύτταρα με ασυνήθιστη μορφολογία που ονομάζονται άτυπα λεμφοκύτταρα. Αυτά είναι ορατά κατά την εξέταση δείγματος περιφερικού αίματος με το μικροσκόπιο. Τα άτυπα λεμφοκύτταρα και οι μη φυσιολογικές εξετάσεις της ηπατικής λειτουργίας (αύξηση ηπατικών ενζύμων) αποτελούν χαρακτηριστικά γνωρίσματα της νόσου.
• Η δοκιμασία ανίχνευσης ειδικών ετερόφιλων αντισωμάτων (monospot test) θα είναι θετική για τη λοιμώδη μονοπυρήνωση.
• Μια ειδική δοκιμασία που ανιχνεύει τίτλους αντισωμάτων μπορεί να βοηθήσει στη διάκριση μιας πρόσφατης (οξείας) λοίμωξης από EBV από κάποια που συνέβη στο παρελθόν.



Θεραπευτική αντιμετώπιση

Στόχος της θεραπείας είναι η ανακούφιση των συμπτωμάτων. Φάρμακα όπως τα στεροειδή (πρεδνιζόνη) και τα αντιϊκά (όπως η ακυκλοβίρη) προσφέρουν ελάχιστο ή κανένα όφελος.
Για την ανακούφιση των συμπτωμάτων:
• να λαμβάνετε άφθονα υγρά,
• να κάνετε γαργάρες με ζεστό αλατόνερο για την καταπράυνση του πονόλαιμου,
• συστήνεται ανάπαυση και ξεκούραση,
• να λαμβάνετε ακεταμινοφένη (παρακεταμόλη) ή ιβουπροφένη για την αντιμετώπιση του πόνου και του πυρετού.

Επιπλέον πρέπει να αποφεύγετε την έντονη σωματική άσκηση και άθληση καθ' όσο υπάρχει σπληνομεγαλία (προς αποφυγή ρήξης σπληνός).


Πορεία -Πρόγνωση

Ο πυρετός συνήθως υποχωρεί εντός 10 ημερών, και οι διογκωμένοι λεμφαδένες και ο σπλην αποκαθίστανται εντός 4 εβδομάδων. Η καταβολή παύει να υπάρχει με την πάροδο λίγων εβδομάδων, αν και ενδέχεται να παραταθεί για 2 ως 3 μήνες.


Επιπλοκές

• ενδεχόμενη θανατηφόρος εξέλιξη σε άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα
• αιμολυτική αναιμία
• ηπατίτιδα με εμφάνιση ίκτερου (συχνότερα σε ασθενείς ηλικίας μεγαλύτερης των 35 ετών)
• φλεγμονή των όρχεων (ορχίτιδα)
• νευρολογικές επιπλοκές (σπάνια), περιλαμβάνουν:
• μηνιγγίτιδα
• επιληπτικές κρίσεις
• παροδική παράλυση του προσωπικού νεύρου (πάρεση τύπου Bell)
• ασυντόνιστες κινήσεις (αταξία).
• δευτεροπαθής λοίμωξη του φάρυγγα
• ρήξη σπληνός (σπάνια). Να αποφεύγετε την εφαρμογή πίεσης στο σπλήνα).

Πότε να επικοινωνήσετε με τον ιατρό σας

Τα αρχικά συμπτώματα της μονοπυρήνωσης προσομοιάζουν κατά πολύ με τη συμπτωματολογία μιας τυπικής ιογενούς λοίμωξης. Δεν είναι αναγκαίο να επικοινωνήσετε με τον ιατρό σας, εκτός αν τα συμπτώματα διαρκούν περισσότερο από 10 ημέρες ή αν εκδηλώσετε κάποιο από τα ακόλουθα:

• πόνο στην περιοχή της κοιλίας
• δύσπνοια
• υψηλό πυρετό (μεγαλύτερο απο 38,6 βαθμούς κελσίου) που επιμένει
• σοβαρή κεφαλαγία
• σοβαρή κυνάγχη (πονόλαιμο) και διόγκωση των αμυγδαλών
• αδυναμία στα άνω και κάτω άκρα
• κίτρινη χρώση του σκληρού χιτώνα στους οφθαλμούς και του δέρματος

Αναζητήστε επείγουσα ιατρική βοήθεια αν εμφανίσετε:

• οξύ, διαξιφιστικό, έντονο κοιλιακό πόνο
• σημαντική δύσπνοια ή δυσχέρεια στην κατάποση
• αυχενική δυσκαμψία ή σοβαρή αδυναμία.


Πρόληψη

Άτομα με μονοπυρήνωση ενδέχεται να είναι μολυσματικά κατά τη διάρκεια της εμφάνισης των συμπτωμάτων τους, καθώς και για λίγους μήνες μετά την αποδρομή τους. Η χρονική διάρκεια της μολυσματικότητας κάποιου που νοσεί ποικίλει. Ο ιός μπορεί να επιβιώσει για κάποιες ώρες έξω από το σώμα. Να αποφεύγετε τα φιλιά ή την κοινή χρήση οικιακών σκευών αν εσείς ή κάποιος άλλος έχει μονοπυρήνωση.

Ορισμός


Η φαρυγγίτιδα είναι η φλεγμονή του φάρυγγα, ο οποίος εντοπίζεται στο οπίσθιο τμήμα του τραχήλου, μεταξύ των αμυγδαλών και του λάρυγγα.




Εναλλακτικοί ορισμοί


Φαρυγγίτιδα – βακτηριακή


Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου


Πολλά βακτήρια μπορούν να προκαλέσουν φαρυγγίτιδα

• Πολλοί τύποι ιών υπάρχουν που μπορούν να προκαλέσουν φαρυγγίτιδα, αποτελώντας και τη συνηθέστερη αιτία εμφάνισης της .
• Τα βακτήρια που μπορούν να προκαλέσουν φαρυγγίτιδα περιλαμβάνουν την Ομάδα Α στρεπτόκοκκου, που ενδεχομένως να καταλήξουν σε στρεπτοκοκκική κυνάνχη. Άλλες περιπτώσεις βακτηρίων, λιγότερο συνήθης, που επιφέρουν τη λοίμωξη, είναι τα corynebacterium, arcanobacterium, Neisseria gonorrhoeae και τα χλαμύδια pneumoniae.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η φαρυγγίτιδα εμφανίζεται κατά τη διάρκεια των ψυχρότερων μηνών. Πολύ συχνά, η λοίμωξη αυτή μεταδίδεται και στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.


Συμπτώματα

Ο πονόλαιμος συνιστά το κύριο σύμπτωμα.

Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Πυρετό
• Κεφαλαλγία
• Μυϊκός πόνος και πόνος στις αρθρώσεις
• Δερματικά εξανθήματα
• Διογκωμένοι λεμφαδένες στην τραχηλική χώρα

Σημεία και παρα-κλινικές εξετάσεις

Ο ιατρός σας, θα προβεί σε ιατρική εξέταση και θα εξετάσει το λαιμό σας.
Μπορεί να διεξαχθούν διαγνωστικές εξετάσεις για τον αποκλεισμό του στρεπτοκόκκου. Πρόσθετες εργαστηριακές εξετάσεις μπορούν να γίνουν, βασισμένες στην πιθανή αιτία της λοίμωξης.


Θεραπεία


Είναι σημαντικό να αποφεύγετε τη λήψη αντιβιοτικών σκευασμάτων, όταν η αιτία της λοίμωξης οφείλεται σε ιό (ιογενής). Τα αντιβιοτικά δε θα βοηθήσουν. Η χρήση αυτών για την αντιμετώπιση ιογενών λοιμώξεων, βοηθά στην ανθεκτικότητα των βακτηρίων στα αντιβιοτικά.

Ο πονόλαιμος δε διαρκεί πολύ. Κατά τη διάρκεια αυτού όμως μπορείτε να ακολουθήσετε τις ακόλουθες συμβουλές:

• Πίνετε ζεστά υγρά. Το μέλι και το τσάι με λεμόνι, είναι παλιά γιατροσόφια γνωστά για τη δράση τους.
• Κάνετε γάργάρες με ζεστό αλατόνερο, αρκετές φορές την ημέρα (1/2 κουτάλι της σούπας αλάτι σε 1 ποτήρι νερό).
• Πίνετε κρύα υγρά ή πιπιλίστε γλυφυντζούρια
• Πιπιλίστε σκληρές καραμέλες ή ειδικές παστίλιες για το λαιμό, για να απαλύνουν τον πόνο σας. Αυτά έχουν αρκετά επιτυχή δράση, αν και δεν είναι τόσο φθηνά. ΜΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ τις καραμέλες ή τις παστίλιες για το λαιμό σε μικρά παιδιά, λόγω του κινδύνου πνιγμού.
• Χρησιμοποιείστε έναν ατμιστήρα κρύου αέρα ή έναν υγραντήρα για να υγράνετε και να καταπραΰνετε τον ξηρό και γεμάτο πόνο, λαιμό σας.
• Χρησιμοποιείστε αναλγητικά, όπως την ακεταμινοφένη (ασπιρίνη). ΜΗ ΔΩΣΕΤΕ ΑΣΠΙΡΙΝΗ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ.

Πρόγνωση

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η φαρυγγίτιδα υποχωρεί από μόνη της χωρίς την εμφάνιση επιπλοκών.


Επιπλοκές

Οι επιπλοκές της φαρυγγίτιδας μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Απόφραξη των αεραγωγών (σε σοβαρές περιπτώσεις)
• Άλγος (απόστημα) γύρω από τις αμυγδαλές και στο οπίσθιο τμήμα του λάρυγγα.

Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό

Καλέστε τον ιατρό σας αν:

• Εμφανίσετε πονόλαιμο που επιμένει για αρκετέ ημέρες
• Έχετε υψηλό πυρετό, διογκωμένους λεμφαδένες στην τραχηλική χώρα ή εξάνθημα

Αναζητήστε άμεση ιατρική βοήθεια αν έχετε πονόλαιμο ή δυσκολίες αναπνοής.

Ορισμός

Η αμυγδαλίτιδα είναι η φλεγμονή (οίδημα )των αμυγδαλών.


Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Οι αμυγδαλές είναι λεμφαδένες που βρίσκονται όπισθεν της στοματικής κοιλότητας και άνωθεν του φάρυγγα και του λάρυγγα. Ο ρόλος τους είναι να βοηθούν κυρίως στο φιλτράρισμα από βακτήρια κι άλλους μικροοργανισμούς, συνεπώς βοηθούν στην πρόληψη λοίμωξης του οργανισμού.

Οι αμυγδαλές μπορεί να κατακλύζονται από βακτηριακές ή ιογενής λοιμώξεις, κι έτσι καθίστανται οιδηματώδης, έως ότου αρχίσουν να φλεγμαίνουν, προκαλώντας αμυγδαλίτιδα. Η φλεγμονή μπορεί να αφορά κι όργανα της γειτονικής τους χώρας, προκαλώντας για παράδειγμα και φαρυγγίτιδα. Ο φάρυγγας είναι το οπίσθιο ανατομικό στοιχείο του τραχήλου, μεταξύ των αμυγδαλών και του λάρυγγα. Βλ. φαρυγγίτιδα.

Η αμυγδαλίτιδα είναι συχνότατη πάθηση, που προσβάλλει κυρίως τα παιδιά.

Συμπτώματα

• Δυσκολία κατάποσης
• Ωταλγία
• Πυρετός, ρίγη
• Κεφαλαλγία
• Πονόλαιμος, που επιμένει άνω των 48 ωρών κι ενδέχεται να είναι έντονος
• Ευαισθησία της γνάθου και του τραχήλου
• Διαταραχές στη φωνή, απώλεια φωνής

Σημεία και παρα-κλινικές εξετάσεις

Ο ιατρός σας με την επισκόπηση της στοματικής κοιλότητας και του λαιμού, θα ανακαλύψει την πιθανή ύπαρξη οιδηματωδών αμυγδαλών. Οι αμυγδαλές συνήθως είναι ερυθρηματώδες και ίσως εμφανίσουν λευκά στίγματα στην επιφάνειά τους. Υπάρχει περίπτωση, οι λεμφαδένες της κάτω γνάθου και του τραχήλου, να παρουσιάσουν οίδημα κι ευαισθησία στην ψηλάφηση.

Οι εξετάσεις που μπορούν να διεξαχθούν περιλαμβάνουν:

• Ταχεία ανίχνευση στρεπτόκοκκου
• Λήψη φαρυγγικού υλικού - εκκρίματος για καλλιέργεια

Θεραπεία

Στην περίπτωση που το παθογόνο αίτιο της αμυγδαλίτιδας είναι κάποιο μικρόβιο, όπως ο στρεπτόκοκκος, θεραπεία επιλογής είναι η αντιβιοτική αγωγή. Αυτή μπορεί να χορηγηθεί σε μία δόση εφ’ άπαξ ή σε δεκαπενθήμερο σχήμα από το στόμα.

Εάν προτιμηθούν δισκία, Η ΑΓΩΓΗ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΚΟΠΕΙ ΝΩΡΙΤΕΡΑ από το χρονικό διάστημα που όρισε ο θεράπων ιατρός σας, ακόμη κι αν τα συμπτώματα υποχωρήσουν. Ίσως να μην επέλθει πλήρη ίαση της φλεγμονής.

Η ξεκούραση βοηθά τον οργανισμό να αναρρώσει. Η κατανάλωση κυρίως ζεστών (όχι καυτών) υγρών, καπραϋντικά ροφήματα ή πολύ κρύα υγρά, μπορούν να μαλακώσουν την αίσθηση τραχύτητας στο λαιμό. Οι γαργάρες με χλιαρό αλατόνερο ή ειδικές παστίλιες για το λαιμό (που περιέχουν μπενζοκαϊνη ή παρόμοια με αυτό συστατικά), ανακουφίζουν από τον πόνο.

Σκευάσματα που διατίθενται στην αγορά, τα οποία χορηγούνται και χωρίς απαραιτήτως ιατρική συνταγή, όπως η ακεταμινοφένη (Tylenol) ή η ιμπουπροφένη, έχουν αναλγητική κι αντιπυρετική δράση. ΜΗ ΔΙΝΕΤΑΙ σε παιδιά ασπιρίνη. Η ασπιρίνη έχει άμεση σχέση με το σύνδρομο Reye.

Άτομα που παρουσιάζουν επαναλαμβανόμενες κρίσεις αμυγδαλίτιδας, ίσως χρειαστεί να υποβληθούν σε χειρουργική αφαίρεση των αμυγδαλών (αμυγδαλεκτομή).


Πρόγνωση

Τα συμπτώματα της αμυγδαλίτιδας συνήθως υποχωρούν 2–3 ημέρες μετά την έναρξη της φαρμακευτικής αγωγής. Η πλήρη ίαση της φλεγμονής επέρχεται μετά την ολοκλήρωση του θεραπευτικού σχήματος. Σε κάποιες επίμονες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί κι επαναληπτικό θεραπευτικό σχήμα.

Οι επιπλοκές μιας παραμελημένης, δίχως θεραπεία, στρεπτοκοκκικής αμυγδαλίτιδας, μπορεί να είναι σοβαρές. Τα παιδιά με αμυγδαλίτιδα, συνδυασμένη με στρεπτοκοκκική κυνάγχη ή φαρυγγίτιδα, είναι προτιμότερο να παραμένουν κατ΄ οίκον, τουλάχιστον μέχρι το πέρας του πρώτου 24ώρου λήψης της αντιβιοτικής αγωγής. Αυτό θα βοηθήσει στη μείωση εξάπλωσης της λοίμωξης.


Επιπλοκές

• Αποφραγμένοι αεραγωγοί λόγω του οιδήματος στις αμυγδαλές
• Αφυδάτωση λόγω δυσχέρειας κατάποσης υγρών
• Έκπτωση νεφρικής λειτουργίας
• Περιαμυγδαλικό απόστημα ή απόστημα σε άλλα σημεία του φάρυγγα/ λάρυγγα
• Φαρυγγίτιδα – βακτηριδιακή
• Μεταστρεπτοκοκκική σπειραματονεφρίτιδα
• Ρευματικός πυρετός και συσχετιζόμενες καρδιαγγειακές διαταραχές

Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό

Καλέστε τον οικογενειακό σας ιατρό αν:

• Ο πονόλαιμος επιμένει άνω 48 ωρών
• Παρουσιαστούν νέα συμπτώματα
• Τα συμπτώματα επιδεινωθούν
• Παρουσιάσετε κι άλλα συμπτώματα, πέραν του πονόλαιμου.

Ορισμός

Η εγκεφαλίτιδα είναι φλεγμονή του εγκεφάλου, που οφείλεται συνήθως σε λοιμώξεις.



Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Η εγκεφαλίτιδα προκαλείται συχνά από ιογενή λοίμωξη. Υπεύθυνοι μπορεί να είναι διάφοροι τύποι ιών. Η έκθεση στους ιούς μπορεί να συμβεί:

• Εισπνέοντας αιωρούμενα σταγονίδια στον χώρο ασθενούς
• Από μολυσμένη τροφή ή ποτό
• Από δάγκωμα εντόμου
• Από δερματική επαφή

Στις αγροτικές περιοχές οι αρμποϊοί - που είτε μεταφέρονται από κουνούπια ή τσιμπούρια είτε καταπίνονται κατά λάθος – είναι η συνηθέστερη αιτία.
Στις αστικές περιοχές, συνηθέστεροι είναι οι εντεροϊοί, όπως:

• κοξάκι
• ιός ηχούς (echovirus)
• ιός πολιομυελίτιδας

Ποιος άλλος ιός μπορεί να προκαλέσει ιογενή εγκεφαλίτιδα:

• Αδενοϊός
• Κυτταρομεγαλοϊός
• Ιός εγκεφαλίτιδας ιπποειδών
• Ιός Epstein-Barr
• Ιός απλού έρπητα
• Ιλαρά
• Παρωτίτιδα (μαγουλάδες)
• Λύσσα
• Ερυθρά
• Ανεμοβλογιά
• Ιός του Δυτικού Νείλου

Οι ασθενείς με AIDS και άλλοι υψηλού κινδύνου μπορεί να προσβληθούν από εγκεφαλίτιδα εξαιτίας παρασίτων όπως:

• Στρογγυλοί σκώληκες
• Κυστικέρκωση
• Τοξόπλασμα

Αν και οι περισσότεροι τύποι εγκεφαλίτιδας οφείλονται σε ιούς, η ασθένεια μπορεί επίσης να προκληθεί από νόσους που οφείλονται σε βακτηρίδια, όπως:

• Νόσος του Lyme
• Σύφιλη
• Φυματίωση

Σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να προκληθεί εγκεφαλίτιδα από αλλεργική αντίδραση σε εμβόλιο. Μια αυτοάνοση ασθένεια και οι συνέπειες του καρκίνου μπορούν επίσης να προκαλέσουν εγκεφαλίτιδα.


Συμπτώματα

Όταν ο ιός εισέλθει στην κυκλοφορία του αίματος, μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή του εγκεφαλικού ιστού και της μεμβράνης που τον περιβάλλει. Λευκά αιμοσφαίρια εισβάλλουν στον εγκεφαλικό ιστό και προσπαθούν να καταπολεμήσουν τη λοίμωξη. Ο εγκεφαλικός ιστός πρήζεται (εγκεφαλικό οίδημα), γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφή των νευρικών κυττάρων, να προκαλέσει εγκεφαλική αιμορραγία και εν τέλει βλάβη στον εγκέφαλο.

Στα συμπτώματα περιλαμβάνονται:

• Αδεξιότητα, αστάθεια στο βάδισμα
• Σύγχυση, απώλεια προσανατολισμού
• Υπνηλία
• Πυρετός
• Πονοκέφαλος
• Νευρικότητα ή έλλειψη ψυχραιμίας
• Φωτοφοβία
• Δυσκαμψία του αυχένα και της πλάτης (ορισμένες φορές)
• Εμετός

Επικίνδυνα συμπτώματα:

• Απώλεια των αισθήσεων, απουσία αντιδράσεων, νάρκη, κώμα
• Μυϊκή αδυναμία ή παράλυση
• Κρίσεις επιληψίας
• Αιφνίδια αλλαγή στις πνευματικές λειτουργίες
• Ελαττωμένο ενδιαφέρον για τις καθημερινές δραστηριότητες
• Υποτονική διάθεση, έλλειψη διάθεσης ή ανάρμοστη για την περίσταση διάθεση
• Εξασθενημένη κρίση
• Αδιαλλαξία, ακραίος εγωκεντρισμός, αναποφασιστικότητα ή κοινωνική αποστασιοποίηση
• Απώλεια μνήμης (αμνησία), εξασθενημένη βραχεία ή μακρά μνήμη

Ενδείξεις και εξετάσεις

• Ανώμαλα αντανακλαστικά
• Αυξανόμενη ενδοκρανιακή πίεση
• Πνευματική σύγχυση
• Στοματικά έλκη
• Μυϊκή αδυναμία
• Αυχενική ακαμψία
• Ενδείξεις σε άλλα όργανα, όπως το συκώτι και οι πνεύμονες
• Εξάνθημα
• Προβλήματα ομιλίας

Στις εξετάσεις περιλαμβάνονται:

• Μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου
• Αξονική τομογραφία στο κεφάλι
• Καλλιέργεια εγκεφαλονωτιαίου υγρού , αίματος ή ούρων (ωστόσο, αυτή εξέταση σπάνια χρησιμεύει)
• Ηλεκτροεγκεφαλογράφημα
• Οσφυονωτιαία παρακέντηση και καλλιέργεια
• Εξετάσεις αντισωμάτων σε ιούς
• Εξετάσεις που εντοπίζουν και τις ελάχιστες ποσότητες DNA ιών (αντίδραση αλυσίδας πολυμεράσης)

Θεραπεία

Στόχος της θεραπείας είναι η υποστηρικτική φροντίδα του ασθενή (χρειάζεται ανάπαυση, σωστή τροφή και υγρά) ώστε να μπορέσει ο οργανισμός να καταπολεμήσει τη λοίμωξη και να υπάρξει ανακούφιση από τα συμπτώματα. Αναπροσανατολισμός και συναισθηματική υποστήριξη για ασθενείς με σύγχυση ή παραλήρημα μπορεί να βοηθήσουν.

Στα φάρμακα περιλαμβάνονται:

• Αντιϊκά φάρμακα, όπως η ακυκλοβίρη (Zovirax) και η φοσκαρνέτη (Foscavir) – για τη θεραπεία της εγκεφαλίτιδας από έρπη ή άλλες οξείες ιογενείς λοιμώξεις (ωστόσο, δεν υπάρχουν ειδικά αντιϊκά φάρμακα για την αντιμετώπιση της εγκεφαλίτιδας)
• Αντιβιοτικά – αν η λοίμωξη προκλήθηκε από συγκεκριμένα βακτηρίδια
• Αντιεπιληπτικά φάρμακα (όπως η φαινυτοΐνη) – για την πρόληψη των κρίσεων
• Στεροειδή (όπως η δεξαμεθαζόνη) – για τον περιορισμό του εγκεφαλικού οιδήματος (σε σπάνιες περιπτώσεις)
• Ηρεμιστικά – για την αντιμετώπιση της οξυθυμίας ή της νευρικότητας
• Ακεταμινοφαίνη – για τον πυρετό και τον πονοκέφαλο

Αν έχει επηρεαστεί σοβαρά η εγκεφαλική λειτουργία, μπορεί να χρειαστούν παρεμβάσεις όπως φυσικοθεραπεία και λογοθεραπεία, αφού πρώτα έχει τεθεί υπό έλεγχο η ασθένεια.


Πρόγνωση

Η εξέλιξη ποικίλλει. Κάποιες περιπτώσεις είναι ήπιες και μικρής διάρκειας και το άτομο αναρρώνει πλήρως. Άλλες περιπτώσεις είναι σοβαρές και οδηγούν σε μόνιμες βλάβες ή ακόμα και στον θάνατο.
Η οξεία φάση συνήθως διαρκεί 1-2 εβδομάδες. Ο πυρετός και τα συμπτώματα είτε βαθμιαία είτε αιφνιδίως υποχωρούν. Ορισμένοι άνθρωποι χρειάζονται αρκετούς μήνες για να αναρρώσουν πλήρως.


Επιπλοκές

Στις σοβαρές περιπτώσεις εγκεφαλίτιδας μπορεί να προκληθεί μόνιμη βλάβη στον εγκέφαλο. Μπορεί να επηρεάσει:

• Την ακοή
• Τη μνήμη
• Τον μυϊκό έλεγχο
• Την αίσθηση
• Την ομιλία
• Την όραση

Πότε να καλέσετε τον γιατρό σας

Επισκεφθείτε τα επείγοντα περιστατικά του νοσοκομείου ή καλέστε το 166 σε περίπτωση που παρουσιαστούν:

• Αιφνίδιος πυρετός
• Άλλα συμπτώματα εγκεφαλίτιδας

Πρόληψη

Ιδιαίτερη προσοχή στα κουνούπια (το τσίμπημα του κουνουπιού μπορεί να μεταδώσει ιούς) μπορεί να μειώσει την πιθανότητα κάποιας λοίμωξης που μπορεί να οδηγήσει σε εγκεφαλίτιδα.

• Χρησιμοποιήστε εντομοαπωθητικό που περιέχει τη χημική ουσία DEET όταν βγαίνετε έξω (αλλά ποτέ προϊόντα που περιέχουν DEET σε νήπια κάτω των 2 μηνών)
• Απομακρύνετε οποιαδήποτε πηγή στάσιμου νερού (όπως παλιά λάστιχα, κονσέρβες, υδρορροές και ρηχές (παιδικές) πισίνες
• Προτιμάτε τα μακρυμάνικα πουκάμισα ή μπλούζες και τα μακριά παντελόνια όταν είστε έξω, ιδιαίτερα το βράδυ.
• Εμβολιάζετε τα ζώα κατά της εγκεφαλίτιδας που προκαλείται από τον ιό της λύσσας.
• Για ανθρώπους διατίθενται τα εξής εμβόλια:

- Εμβόλιο για την πρόληψη ενός τύπου ιογενούς εγκεφαλίτιδας που συχνά
προσβάλλει άτομα που μένουν σε ξενώνες ή στρατώνες
- Εμβόλιο για την ιλαρά
- Εμβόλιο για τον έρπη ζωστήρα

Ορισμός

Η βρουκέλλωση είναι ένα λοιμώδες νόσημα, το οποίο μεταδίδεται στον άνθρωπο από ζώα που είναι φορείς των Gram- αρνητικών αερόβιων βακτηρίων (Brucella).


Εναλλακτικοί ορισμοί

Πυρετός του Bang, πυρετός της Κύπρου, κυματοειδής πυρετός, πυρετός του Γιβραλτάρ, πυρετός της Μάλτας, πυρετός της Μεσογείου.


Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Το βακτήριο Brucella, προσβάλλει τα βοοειδή, τα πρόβατα, τα σκυλιά και του χοίρους. Η μετάδοση του βακτηρίου γίνεται μέσω επαφής με το μολυσμένο κρέας ή τον πλακούντα μολυσμένων ζώων ή με την κατανάλωση μολυσμένου μη παστεριωμένου γάλακτος, γαλακτοκομικών προϊόντων ή τυριού.

Η βρουκέλλωση συναντάται σπάνια στις Η.Π.Α., με 100-200 περίπου περιστατικά κάθε χρόνο.

Άτομα υψηλού κινδύνου προσβολής από τη νόσο, θεωρούνται οι εργαζόμενοι σε σφαγεία, οι αγρότες και οι κτηνίατροι – επαγγέλματα που απαιτούν συχνή επαφή με ζώα ή κρέας.


Συμπτώματα

Η έναρξη της οξείας βρουκέλλωσης γίνεται με την εμφάνιση ήπιων κλινικών συμπτωμάτων, παρόμοια με αυτά του συναχιού, όπως:

• Πυρετός
• Κοιλιακό άλγος
• Πόνος στην πλάτη
• Ρίγος
• Έντονη εφίδρωση
• Αίσθημα κόπωσης
• Κεφαλαλγία
• Ανορεξία
• Αθραλγία
• Αδυναμία
• Απώλεια σωματικού βάρους

Ο πυρετός είναι συνήθως διαλείπων, με τις υψηλότερες τιμές του να σημειώνονται κατά τις απογευματινές ώρες. Ο όρος «κυματοειδής πυρετός» προέρχεται από το γεγονός ότι ο πυρετός ανεβαίνει το βράδυ και κατεβαίνει το πρωί.

Πρόσθετα συμπτώματα τα οποία μπορεί να συσχετίζονται με τη νόσο είναι:

• Μυϊκό άλγος
• Διογκωμένοι λεμφαδένες

Η πάθηση μπορεί να λάβει χρόνια μορφή και να διαρκέσει για πολλά έτη.

Σημεία και παρα-κλινικές εξετάσεις

• Αιμοκαλλιέργεια
• Αποστειρωμένη συλλογή ούρων για καλλιέργεια
• Καλλιέργεια εγκεφαλονωτιαίου υγρού
• Καλλιέργεια νωτιαίου μυελού
• Ορολογικές εξετάσεις ανίχνευσης του αντιγόνου της βρουκέλλας

Η πάθηση αυτή, μπορεί να μεταβάλλει και τα αποτελέσματα των παρακάτω εξετάσεων:

• Ποσοτική ανίχνευση ανοσοσφαιρίνων
• Ορολογική ανοσοηλεκτροφόρηση
• Θερμές/ ψυχρές συγκολλιτίνες

Θεραπεία

Θεραπεία εκλογής είναι τα αντιβιοτικά, όπως και για την αποφυγή υποτροπής. Μπορεί να χρειαστούν μακροχρόνια θεραπευτικά σχήματα, σε περίπτωση εμφάνισης επιπλοκών.


Πρόγνωση

Υπάρχει περίπτωση ο ασθενής να υποτροπιάσει και τα συμπτώματα να διαρκέσουν για αρκετά χρόνια. Σε περίπτωση συνύπαρξης και φυματίωσης, η νόσος μπορεί να επανεμφανιστεί και να διαρκέσει για μακρά χρονική περίοδο.


Επιπλοκές

• Αθραλγία και οστικό άλγος
• Σύνδρομο χρόνιας κόπωσης
• Εγκεφαλίτιδα
• Λοιμώδες ενδοκαρδίτιδα
• Μηνιγγίτιδα

Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό

Αν εμφανίσετε συμπτώματα βρουκέλλωσης, καλέστε τον οικογενειακό σας ιατρό και κλείστε ένα ραντεβού.

Ακόμη, καλέστε τον ιατρό σας αν τα συμπτώματά σας επιδεινωθούν ή δε σημειώσουν βελτίωση παρά τη λήψη θεραπευτικής αγωγής ή αν εμφανιστούν νέα.


Πρόληψη

Το σημαντικότερο προληπτικό μέτρο, είναι η κατανάλωση μόνον παστεριωμένου γάλακτος και τυριού. Άτομα που έχουν συχνή επαφή με κρέας, οφείλουν να φορούν προστατευτικά γυαλιά και ρούχα και να προστατεύσουν τις δερματικές εκδορές από τυχόν μόλυνση. Η ανίχνευση των μολυσμένων ζώων, βοηθά στον έλεγχο της νόσου στην εστία της. Ο εμβολιασμός ενδείκνυται για τα βοοειδή, όχι όμως για τους ανθρώπους.

Ορισμός

Η ινομυαλγία είναι μία σύνηθες κατάσταση η οποία χαρακτηρίζεται από μακροχρόνιους πόνους σε ολόκληρο το σώμα, ευαισθησία στις αρθρώσεις, στους μύες, στους τένοντες και στους λοιπούς μαλακούς ιστούς. Η νόσος αυτή έχει επίσης συνδεθεί με αίσθημα κόπωσης, πρωινή δυσκαμψία, διαταραχές ύπνου, κεφαλαλγία, μούδιασμα χεριών και ποδιών, κατάθλιψη και άγχος.

Η ινομυαλγία μπορεί να εμφανιστεί ως μεμονωμένη πάθηση ή σε συνδυασμό με άλλες μυοσκελετικές παθήσεις, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα και ο ερυθηματώδης λύκος.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Ινο-μυοσύτιδα, συνδετικίτιδα.


Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Τα ακριβή αίτια που προκαλούν την ινομυαλγία παραμένουν άγνωστα. Φυσικά και ψυχικά τραύματα ενδέχεται να έχουν κάποια συνδρομή στην ανάπτυξη της πάθησης, ενώ υπάρχουν στοιχεία που υποδηλώνουν ότι οι ασθενείς που πάσχουν από την εν λόγο ασθένεια, εμφανίζουν μη φυσιολογική αντίδραση στον πόνο.

Οι διαταραχές ύπνου, μια κατάσταση που εμφανίζεται συχνά σε πάσχοντες από ινομυαλγία, έχει προταθεί ως μια πιθανή αιτία πρόκλησής της. Μια άλλη θεωρία συσχετίζει τα αίτια της ασθένειας με αλλαγές στο μεταβολισμό των σκελετικών μυών, που πιθανότατα προκαλείται από μειωμένη ροή του αίματος, που θα μπορούσε να προκαλέσει χρόνια κόπωση και αδυναμία.

Άλλες θεωρίες υποστηρίζουν ότι η πάθηση ενεργοποιείται από μολυσματικό μικρόβιο, όπως ένας ιός. Μέχρι σήμερα ωστόσο, δεν έχει ενοχοποιηθεί κάποιο μικρόβιο.

Τέλος, πιλοτικές μελέτες έχουν δείξει ότι η ασθένεια μπορεί να επηρεάζεται από κληρονομικούς παράγοντες, αν και τα στοιχεία είναι ακόμα πολύ πρώιμα για ασφαλή συμπεράσματα.

Η ινομυαλγία μπορεί να προσβάλει άντρες και γυναίκες όλων των ηλικιών, αλλά είναι πιο σύνηθες σε γυναίκες ηλικίας από 20 έως 50 ετών.



Συμπτώματα

Το χαρακτηριστικό κλινικό σύμπτωμα της ασθένειας είναι οι μακροχρόνιοι πόνοι σε όλο το σώμα, με ευδιάκριτα ευαίσθητα σημεία. Τα σημεία ευαισθησίας διαφέρουν από τα χαρακτηριστικά κλινικά σημεία που παρατηρούνται σε άλλα σύνδρομα πόνου. Σε αντίθεση με τα σημεία ευαισθησίας, τα κλινικά σημεία, μπορούν να εμφανιστούν μεμονωμένα και αντιπροσωπεύουν πηγή αντανακλαστικού πόνου, ακόμα και όταν δεν ασκείται πίεση άμεσα σε αυτά.

Ο πόνος που προκαλεί η ινομυαλγία συχνά μιμείται τον πόνο που αναπτύσσεται σε διάφορες μορφές αρθρίτιδας, χωρίς όμως να συνοδεύεται από χαρακτηριστικό πρήξιμο, την καταστροφή και την παραμόρφωση των αρθρώσεων που παρατηρείται σε άλλες ασθένειες, όπως στη ρευματοειδή αρθρίτιδα.

Ο πόνος στους μαλακούς ιστούς που προκαλεί η πάθηση, περιγράφεται ως βύθιος πόνος, αντανακλαστικός, βασανιστικός, βλητικός ή με αίσθημα καύσου και κυμαίνεται από ήπιος έως δριμύς. Οι ασθενείς αρκετά συχνά παρουσιάζουν δυσκαμψία και σωματικούς πόνους κατά την αφύπνιση.

Σε μερικούς ασθενείς, ο πόνος υποχωρεί κατά την διάρκεια της ημέρας κι επιδεινώνεται ξανά το απόγευμα, ενώ σε άλλους ο πόνος είναι συνεχής και διαρκεί όλο το εικοσιτετράωρο. Ο πόνος μπορεί να σημειώσει επιδείνωση κατά την εκτέλεση κάποιων δραστηριοτήτων, από τον κρύο και υγρό καιρό, καθώς κι από το άγχος και το στρες.

Παθογνωμικά Συμπτώματα:

• Σωματικά άλγη
• Χρόνιο άλγος μιμικού μυός (μυς του προσώπου)
• Αίσθημα κόπωσης
• Σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου
• Μνημονικές και γνωστικές δυσκολίες
• Πολλαπλές ευαίσθητες περιοχές (σε μύες και αρθρώσεις) στην αυχενική χώρα, στους ώμους, στο στέρνο, στην οσφυϊκή χώρα, τους γοφούς, την κνημιαία ακρολοφία, τους αγκώνες και τα γόνατα
• Μούδιασμα και μυρμηκίαση
• Αίσθημα παλμών
• Μειωμένη αντοχή στη σωματική άσκηση
• Διαταραχές ύπνου
• Ένταση ή ημικρανίες

Σημεία και παρα-κλινικές εξετάσεις

Η διάγνωση της ινομυαλγίας απαιτεί την ύπαρξη ιστορικού τριών μηνών εκτενούς πόνου, καθώς και πόνο ή ευαισθησία σε τουλάχιστον 11 από τα 18 πιθανά ευαίσθητα σημεία του σώματος. Σε αυτά τα σημεία περιλαμβάνονται ινώδης ιστοί ή μύες:

• των άνω άκρων (και συγκεκριμένα στους αγκώνες)
• των γλουτών
• του θώρακος
• των γονάτων
• της οσφυϊκής χώρας
• του τραχήλου
• του θωρακικού κλωβού (πλευρές)
• των ώμων
• των μηρών

Σε μερικές περιπτώσεις ενδείκνυται να διεξαχθούν εργαστηριακές κι ακτινολογικές εξετάσεις που θα βοηθήσουν στην διάγνωση, με τον αποκλεισμό άλλων παθήσεων με παρόμοια συμπτώματα. Οι ακόλουθες παθήσεις έχουν συσχετιστεί με την ινομυαλγία ή παρουσιάζουν παρόμοια συμπτώματα:

• Καρκίνος
• Εκφυλιστική νόσος του αυχένα και της οσφυϊκής χώρας
• Σύνδρομο χρόνιας κόπωσης
• Κατάθλιψη
• Λοίμωξη HIV
• Υποθυρεοειδισμός
• Σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου
• Νόσος του Lyme
• Ρευματοειδής αρθρίτιδα
• Διαταραχές ύπνου

Θεραπεία

Σε ήπιες περιπτώσεις, τα συμπτώματα μπορεί να εξαφανιστούν καθώς μειώνεται το στρες ή αλλάζει ο τρόπος ζωής του ασθενούς. Συνήθως ενδείκνυται μια θεραπεία που θα συνδυάζει την λήψη φαρμάκων με την επιμόρφωση του ασθενούς, την φυσιοθεραπεία και την παροχή συμβουλών. Πολλοί πάσχοντες από ινομυαλγία αναφέρουν ότι βρήκαν χρήσιμες τις ομάδες υποστήριξης.


Σε κάποιες περιπτώσεις, ορισμένες κατηγορίες αντικαταθλιπτικών σκευασμάτων συνταγογραφούνται για την αντιμετώπιση της ινομυαλγίας. Διάφορες μελέτες έδειξαν ότι όταν τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα λαμβάνονται σε μικρές δόσεις, μπορούν να μειώσουν την κατάθλιψη, να χαλαρώσουν τους κρανιοπροσωπικούς και τους σκελετικούς μύες, να βελτιώσουν την ποιότητα του ύπνου και να απελευθερώσουν παυσίπονες ενδορφίνες.Κάποια φάρμακα που επιστρατεύονται είναι τα αντιφλεγμονώδη παυσίπονα και λοιπά φάρμακα που δρουν στις νευροδιαβιβαστές πόνου, όπως το Gabapentin.

Μια σωστή και ισορροπημένη διατροφή και η αποφυγή της καφεΐνης μπορεί να βοηθήσουν ώστε να μειωθούν τα προβλήματα ύπνου και να ελαττωθεί η ένταση των συμπτωμάτων. Επίσης, αλλαγές στον τρόπο ζωής που βελτιώσουν την ποιότητα ύπνου, μπορούν επίσης να δράσουν θετικά στην ινομυαλγία.

Σύμφωνα με ορισμένες μελέτες, το ιχθυέλαιο, οι συνδυασμοί μαγνησίου/ μηλικού οξέος ή οι βιταμίνες, μπορεί να αποβούν να είναι αποτελεσματικές. Η μείωση του στρες και η βελτίωση των τρόπων αντιμετώπισης του άγχους μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην άμβλυνση οδυνηρών συμπτωμάτων.

Επίσης, ενδείκνυται η βελτίωση της φυσικής κατάστασης μέσω της σωματικής άσκησης, καθώς μελέτες έχουν δείξει ότι τα συμπτώματα της ινομυαλγίας μπορούν να ανακουφιστούν με την αεροβική άσκηση. Ο καλύτερος τρόπος για να αρχίσει κανείς ένα πρόγραμμα εξάσκησης είναι να ξεκινήσει με σύντομες συνεδρίες λίγων λεπτών ήπιας σωματικής άσκησης, όπως το περπάτημα και το κολύμπι. Η χρονική διάρκεια της κάθε συνεδρίας μπορεί να αυξάνεται σταδιακά, όσο είναι ανεκτό. Οι προσπάθειες που καταβάλει κανείς ώστε να διατηρήσει ένα πρόγραμμα εξάσκησης σε βάθος χρόνου, συχνά αποτυγχάνουν γιατί ξεκινά πολύ επιθετικά, με συνεδρίες μεγαλύτερες σε διάρκεια ή ένταση από το ενδεδειγμένο. Αν ξεκινήσετε με ένα ήπιο και χαλαρό πρόγραμμα άσκησης, έχετε μεγαλύτερες πιθανότητες, να το μετατρέψετε σε ένα αποτελεσματικό πρόγραμμα που θα τηρήσετε σε βάθος χρόνου.

Ξεκινώντας ήπια, βοηθάτε τους σφιχτούς και πονεμένους μύες να διαταθούν και να κινητοποιηθούν. Η υψηλής έντασης αεροβική άσκηση και η γυμναστική με βάρη, μπορεί να προκαλέσουν αυξανόμενη δυσφορία. Τα συμπτώματα μπορούν να ανακουφιστούν με ήπιες διατάσεις κι ελαφρύ μασάζ, με βελονοθεραπεία, με βελονισμό και τεχνικές χαλάρωσης.

Σοβαρές περιπτώσεις ινομυαλγίας, ίσως χρειαστούν παραπομπή σε κλινική πόνου.


Πρόγνωση

Η ινομυαλγία είναι ένα σύνηθες και χρόνιο πρόβλημα. Τα συμπτώματα μερικές φορές βελτιώνονται. Σε άλλες περιπτώσεις τα συμπτώματα μπορεί να επιδεινωθούν και να συνεχίσουν επί μήνες ή και χρόνια. Η λύση είναι να αναζητήσετε επαγγελματική βοήθεια, η οποία θα αποτελεί μία πολυσύνθετη προσέγγιση στη διαχείριση και τη θεραπεία της ασθένειας. Μέχρι σήμερα, δεν αποδεικνύεται ότι η ινομυαλγία συμβάλει στην αύξηση της πιθανότητας θανάτου.


Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό

Καλέστε το ιατρό σας εάν εμφανίζετε συμπτώματα ινομυαλγίας.



Πρόληψη

Δεν υπάρχει κάποια αποδεδειγμένη μέθοδος πρόληψης εμφάνισης της ινομυαλγίας. Παρ’ όλα αυτά και με την πάροδο των χρόνων, τόσο η θεραπευτική αγωγή όσο και η διαχείριση της ασθένειας έχουν βελτιωθεί.

Ορισμός

Το ανεύρυσμα αποτελεί διάταση ή διόγκωση ενός τμήματος αρτηρίας. Όταν δημιουργείται σε αρτηρία του εγκεφάλου, ονομάζεται εγκεφαλικό ανεύρυσμα.

Εναλλακτικές ονομασίες

Ανεύρυσμα εγκεφαλικής αρτηρίας, ενδοκρανιακό ανεύρυσμα, ανεύρυσμα στον εγκέφαλο, εγκεφαλικό ανεύρυσμα

Αίτια, επίπτωση, και παράγοντες κινδύνου

Ανεύρυσμα στον εγκέφαλο δημιουργείται όταν εμφανίζεται μια ασθενής περιοχή στο τοίχωμα κάποιας εγκεφαλικής αρτηρίας. Αυτό μπορεί να υπάρχει από τη γέννηση (συγγενές) ή να αναπτυχθεί αργότερα στη διάρκεια της ζωής (για παράδειγμα, μετά από τραυματισμό κάποιας εγκεφαλικής αρτηρίας).

Υπάρχει πληθώρα διαφορετικών τύπων ανευρυσμάτων. Τα σακκοειδή ανευρύσματα ποικίλουν σε μέγεθος, με διάμετρο από λίγα χιλιοστά μέχρι μεγαλύτερη του ενός cm. Τα “γιγαντιαία” σακκοειδή φθάνουν σε διάμετρο μεγαλύτερη των 2 cm. Αυτά είναι περισσότερο συνήθη σε ενήλικες. Τα πολλαπλά σακκοειδή ανευρύσματα είναι συγγενoύς αιτιολογίας σε μεγαλύτερη συχνότητα από τα υπόλοιπα.

Άλλοι τύποι ανευρυσμάτων στον εγκέφαλο περιλαμβάνουν τα ατρακτοειδή και τα ενδοσηραγγώδη.

Ανευρυσματικές ανωμαλίες οποιασδήποτε μορφής μπορούν να προσβάλλουν κάθε εγκεφαλική αρτηρία.

Τραυματισμοί και λοιμώξεις μπορούν να επιφέρουν βλάβη στο τοίχωμα των αρτηριών και να προκαλέσουν τη δημιουργία ανευρύσματος.

Περίπου το 5% του γενικού πληθυσμού έχει κάποιον τύπο ανευρύσματος στον εγκέφαλο. Στους παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνονται το θετικό οικογενειακό ιστορικό, καθώς και ορισμένα ιατρικά προβλήματα, όπως η πολυκυστική νόσος των νεφρών και η στένωση της αορτής.


Συμπτώματα

Τα ανευρύσματα συνήθως βαίνουν ασυμπτωματικά εκτός αν διαρραγούν και επέλθει αιμορραγία στον εγκέφαλο. Συχνά ένα ανεύρυσμα ανευρίσκεται κατά τη διενέργεια υπολογιστικής ή μαγνητικής τομογραφίας για κάποιον άλλο λόγο.

Συμπτώματα εμφανίζονται όταν το ανεύρυσμα πιέζει παρακείμενες δομές του εγκεφάλου. Το είδος των συμπτωμάτων εξαρτάται από το ποιά δομή του εγκεφάλου πιέζεται.

Στη συμπτωματολογία περιλαμβάνονται:

• διπλωπία
• απώλεια όρασης
• κεφαλαλγία
• πόνος στον οφθαλμό
• πόνος στον τράχηλο

Μια αιφνίδια, σοβαρή κεφαλαλγία (συχνά περιγράφεται ως “ο χειρότερος πονοκέφαλος που είχε ποτέ ο ασθενής”) αποτελεί ενδεικτικό σύμπτωμα ρήξης ανευρύσματος στον εγκέφαλο.

Άλλα συμπτώματα, σε περίπτωση που διαρραγεί κάποιο εγκεφαλικό ανεύρυσμα, περιλαμβάνουν:

• σύγχυση, λήθαργο, υπνηλία
• βλεφαρόπτωση
• κεφαλαλγία συνοδευόμενη από ναυτία ή τάση για έμετο
• μυϊκή αδυναμία ή δυσχέρεια στην κίνηση
• αιμωδίες ή υπαισθησία σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος
• επιληπτικές κρίσεις
• βραδυκινησία, ληθαργικές, νωθρές κινήσεις
• διαταραχές του λόγου
• αυχενική δυσκαμψία (περιστασιακά)
• αιφνίδια έναρξη ευερεθιστότητας, παρορμητικότητας, ή ανεπαρκούς ελέγχου του θυμού
• διαταραχές της όρασης (διπλωπία, απώλεια όρασης).

Σημείωση: η ρήξη ανευρύσματος αποτελεί επείγουσα ιατρική κατάσταση. Αναζητήστε άμεση ιατρική βοήθεια.


Σημεία και διαγνωστικός έλεγχος

Η εξέταση του οφθαλμού (βυθοσκόπηση) μπορεί να καταδείξει αυξημένη ενδοκρανιακή πίεση, οίδημα του οπτικού νεύρου (της οπτικής θηλής), ή αιμορραγία στον αμφιβληστροειδή.

Οι ακόλουθες εξετάσεις ενδέχεται να χρησιμοποιηθούν για τη διάγνωση ανευρύσματος στον εγκέφαλο και να προσδιορίσουν το αίτιο υπαραχνοειδούς ή εγκεφαλικής αιμορραγίας:

• απλή υπολογιστική τομογραφία (αξονική) εγκεφάλου
• εξέταση ΕΝΥ (εγκεφαλονωτιαίο υγρό)
• μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου (η απλή υπολογιστική τομογραφία ενδέχεται να απεικονίζει καλύτερα την αιμορραγία στον εγκέφαλο)
• ενδαρτηριακή αγγειογραφία ή ελικοειδής αγγειογραφία εγκεφάλου, για την αποκάλυψη της εντόπισης και του μεγέθους του ανευρύσματος
• ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ΗΕΓ) διενεργείται σε περίπτωση επιληπτικών κρίσεων

Θεραπευτική αντιμετώπιση

Τα συμπτώματα συνήθως δεν εμφανίζονται παρά μόνο όταν συμβεί ρήξη του ανευρύσματος. Ένα ανεύρυσμα στον εγκέφαλο που έχει υποστεί ρήξη, αποτελεί επέιγουσα κατάσταση. Ο στόχος της θεραπευτικής αντιμετώπισης είναι ο έλεγχος των συμπτωμάτων και η αποτροπή περαιτέρω αιμορραγίας. Η ελάττωση της αρτηριακής πίεσης μπορεί να μειώσει αυτόν τον κίνδυνο.

Η κύρια θεραπευτική αντιμετώπιση του ανευρύσματος στον εγκέφαλο είναι χειρουργική. Το ανεύρυσμα απομονώνεται από τον κυρίως αρτηριακό κορμό (clipping ανευρύσματος), ώστε να εμποδίζεται η ροή αίματος προς αυτό.

Σε πληθώρα περιπτώσεων, μπορεί να τοποθετηθούν ειδικές σπείρες (coiling του ανευρύσματος) ή ενδαγγειακά stents, μέσω αρτηριακού καθετηριασμού. Με αυτόν τον τρόπο προκαλείται σχηματισμός θρόμβου που εμποδίζει την περαιτέρω αιμορραγία. Οι τεχνικές αυτές είναι λιγότερο παρεμβατικές από το ανοιχτό χειρουργείο, και στις κατάλληλες περιπτώσεις θεωρούνται θεραπεία εκλογής.

Αν η χειρουργική αντιμετώπιση αντενδείκνυται, λόγω της συνολικής κατάστασης του ασθενούς ή της εντόπισης και του μεγέθους του ανευρύσματος, η θεραπευτική αντιμετώπιση είναι όμοια με τη συντηρητική θεραπεία στο αρχικό στάδιο της υπαραχνοειδούς αιμορραγίας.
Αυτή περιλαμβάνει:

• πλήρη ακινησία
• αντιεπιληπτική αγωγή
• αναλγητικά για την κεφαλαλγία
• ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης

Μετά τη θεραπευτική αντιμετώπιση του ανευρύσματος, η πρόληψη ενδεχόμενου αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου, λόγω αγγειόσπασμου, μπορεί να είναι αναγκαία. Αυτή ενδέχεται να περιλαμβάνει την ενδοφλέβια χορήγηση υγρών, καθώς και ειδική φαρμακευτική αγωγή.


Πρόγνωση

Η έκβαση της κατάστασης ποικίλλει. Ασθενείς που βρίσκονται σε βαθύ κώμα μετά από ρήξη ανευρύσματος, γενικά, δεν έχουν καλή πρόγνωση, σε σχέση με αυτούς που έχουν λιγότερο σοβαρά συμπτώματα.

Τα ανευρύσματα στον εγκέφαλο, που υφίστανται ρήξη, είναι συχνά θανατηφόρα. Σχεδόν το 25% αυτών των ασθενών καταλήγουν εντός 24ώρου, και άλλο ένα ποσοστό 25% εντός τριμήνου. Από αυτούς που επιβιώνουν, οι περισσότεροι από τους μισούς θα αποκτήσουν κάποιο είδος μόνιμης αναπηρίας.



Επιπλοκές

• αυξημένη ενδοκρανιακή πίεση
• απώλεια κινητικότητας σε ένα ή περισσότερα μέρη του σώματος
• άλλα νευρολογικά προβλήματα (όπως διαταραχές της όρασης, γνωσιακή έκπτωση, διαταραχές του λόγου)
• μόνιμη απώλεια της αισθητικότητας σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος
• επιληπτικές κρίσεις, επιληψία
• αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο
• υπαραχνοειδής αιμορραγία

Πότε να απευθυνθείτε στον ιατρό

Αναζητήστε επείγουσα ιατρική βοήθεια αν εκδηλώσετε αιφνίδια, σοβαρή κεφαλαλγία. Ιδιαίτερα αν αυτή συνοδεύεται από ναυτία, τάση για έμετο, επιληπτικές κρίσεις, ή κάθε άλλο νευρολογικό σύμπτωμα. Επίσης, απευθυνθείτε στον ιατρό σας αν έχετε πονοκέφαλο που σας φαίνεται ασυνήθιστος, ειδικά αν είναι σοβαρός ή “ο χειρότερος πονοκέφαλος που είχατε ποτέ”.


Πρόληψη

Δεν υπάρχει γνωστός τρόπος πρόληψης για να εμποδίσει κάποιος το σχηματισμό ανευρύσματος στον εγκέφαλο. Αν διαγνωσθεί εγκαίρως, το ανεύρυσμα που δεν έχει υποστεί ρήξη μπορεί να αντιμετωπισθεί πριν επιφέρει προβλήματα.

Το είδος της θεραπευτικής αντιμετώπισης ενός ανευρύσματος που δεν έχει διαρραγεί, βασίζεται στο μέγεθος και την εντόπισή του, καθώς και στην ηλικία και τη γενική κατάσταση του ασθενούς. Αυτό πρέπει να αποφασισθεί με περίσκεψη, δεδομένων των κινδύνων που ενέχει τόσο η χειρουργική παρέμβαση, όσο και η απλή, περιοδική παρακολούθηση του ασθενούς.

Ορισμός

Η οξεία HIV λοίμωξη προκαλείται από τον human immunodeficiency virus (HIV), έναν ιό που καταστρέφει σταδιακά το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Πρωτοπαθής HIV λοίμωξη, σύνδρομο HIV ορομετατροπής, οξύ σύνδρομο ρετροϊού.


Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Η πρωτοπαθής ή οξεία HIV λοίμωξη, είναι μία κατάσταση που εμφανίζεται 2 – 4 εβδομάδες μετά την προσβολή (μόλυνση) από τον human immunodeficiency virus (HIV).

Ο ιός μεταδίδεται με:

• Το θηλασμό (σπάνια)
• Μεταγγίσεις μολυσμένου αίματος και παραγώγων του
• Τη λήψη ενδοφλέβιων ναρκωτικών ουσιών, χρησιμοποιώντας μολυσμένες βελόνες και σύριγγες
• Μεταφορά μέσω (δια) του πλακούντα από τη μητέρα στο έμβρυο
• Τη σεξουαλική επαφή

Μετά την προσβολή ατόμου από τον HIV, εξετάσεις μπορούν να ανιχνεύσουν αντισώματα έναντι του ιού στο αίμα του. Αυτό ονομάζεται HIV ορομετατροπή (μετατροπή από HIV αρνητικό σε HIV θετικό) και συνήθως συμβαίνει μέσα σε 3 μήνες από τη μόλυνση, ενώ σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να συμβεί μέχρι κι ένα χρόνο μετά.

Όταν τελειώσει η πρωτολοίμωξη, οι περισσότεροι ασθενείς δεν εμφανίζουν κανένα ορατό σύμπτωμα για τα επόμενα 10 χρόνια.

Η οξεία HIV λοίμωξη μπορεί, όχι κατά κανόνα ωστόσο, να εξελιχθεί σε πρώιμη συμπτωματική HIV λοίμωξη και σε προχωρημένη HIV νόσο (AIDS).

Παρόλο το γεγονός ότι δεν αποτελεί κανόνα, η πλειοψηφία τω προσβεβλημένων ατόμων με HIV, αναπτύσσουν εν τέλει AIDS. Προς σημείωση, υπάρχει ένας μικρός αριθμός ατόμων, που ενώ αρχικά βρέθηκαν οροθετικοί για HIV, στην πορεία οι εξετάσεις τους αρνητικοποιήθηκαν και δεν εμφανίζουν κανένα σημείο / ένδειξη ύπαρξης της νόσου. Ενώ κάτι τέτοιο είναι σχετικά σπάνιο, αποδεικνύει όμως ότι ο ανθρώπινος οργανισμός, έχει την ικανότητα να απομακρύνει τη νόσο. Τα άτομα αυτά βρίσκονται υπό στενή παρακολούθηση και η περίπτωσή τους ερευνάται.

Ο HIV έχει διαδοθεί σε ολόκληρη την υφήλιο. Τα περισσότερα κρούσματα εντοπίζονται στα μεγάλα αστικά κέντρα, στο κεντρικό τμήμα των πόλεων και μεταξύ συγκεκριμένων πληθυσμών με υψηλού κινδύνου συμπεριφορές.


Συμπτώματα

Σημείωση: συνήθως κατά τη διάγνωση του HIV, πολλοί ασθενείς δεν έχουν παρουσιάζουν κανένα σύμπτωμα.

Η οξεία HIV λοίμωξη μπορεί να έχει όμοια εμφάνιση με τη λοιμώδη μονοπυρήνωση, τη γρίπη ή άλλες ιογενείς ασθένειες.

Οποιοδήποτε από τα παρακάτω συμπτώματα μπορεί να παρουσιαστεί:

• Μειωμένη όρεξη
• Αίσθημα κόπωσης
• Πυρετός
• Κεφαλαλγία
• Κακουχία
• Διογκωμένοι λεμφαδένες
• Μυϊκή δυσκαμψία ή άλγος
• Εξάνθημα
• Πονόλαιμος
• Έλκη στη στοματική κοιλότητα και στον οισοφάγο

Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να διαρκέσουν από μερικές μέρες έως και 4 εβδομάδες και στη συνέχεια υποχωρούν.


Σημεία και παρα-κλινικές εξετάσεις

• Διαταραχές / ανωμαλίες σε διάφορες αιματολογικές εξετάσεις
• Δοκιμασία αναζήτησης (HIV) / δοκιμασία καθήλωσης, συνήθως είναι αρνητικές ή μη προσδιορισμένες κατά τη διάρκεια της οξείας φάσης της λοίμωξης και μετατρέπονται σε θετικές μέσα στους επόμενους 3 μήνες
• Η ανίχνευση του HIV – RNA (γενετικό υλικό) μέσω της αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης (PCR) είναι θετική σε ασθενείς με οξεία HIV λοίμωξη
• Προσδιορισμός των υποπληθυσμών λεμφοκυττάρων Τ 4 (CD4) – Τ κύτταρα. Χαμηλότερο του φυσιολογικού τιμές των CD4 υποδεικνύουν την καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος. Οι τιμές αυτές επανέρχονται συνήθως 1 – 2 μήνες, μετά την οξεία φάση της λοίμωξης
• Η ανίχνευση στον ορό του αντιγόνου P24 συνήθως είναι θετική

Θεραπεία

Άτομα με HIV λοίμωξη, οφείλουν να ενημερωθούν σχετικά με τη νόσο και τη θεραπεία της, ούτως ώστε να συμμετέχουν ενεργά στη λήψη αποφάσεων με τον ιατρό τους.

Ακόμη και σήμερα, διχάζονται οι απόψεις για το αν η επιθετική πρώιμη θεραπεία της HIV λοίμωξης με φαρμακευτικά σκευάσματα, επιβραδύνει πράγματι ή όχι την εξέλιξη της νόσου. Θεωρείται σκόπιμο, να συζητήσετε με τον ιατρό σας περί αυτού.

Ακολουθήστε τους παρακάτω κανόνες υγιεινής στα πρώιμα στάδια της HIV λοίμωξης:

• Αποφύγετε να έρθετε σε επαφή με άτομα που παρουσιάζουν οξεία λοιμώδη νόσο
• Αποφύγετε καταστάσεις που ίσως οδηγήσουν σε κατάθλιψη. Διατηρείστε θετικές κοινωνικές επαφές, χόμπι, ενδιαφέροντα και κατοικίδια ζώα
• Ακολουθείστε μια θρεπτική διατροφή αρκετά πλούσια σε θερμίδες
• Ασκηθείτε σωματικά, χωρίς ωστόσο να εξαντλείστε
• Προσπαθήστε να διατηρήσετε το άγχος σας στο ελάχιστο
• Κάνετε πιο ασφαλές σεξ. Η νόσος έχει υψηλή μεταδοτικότητα, ιδιαίτερα κατά τους πρώτους μήνες της μόλυνσης / προσβολής

Πρόγνωση

Η HIV λοίμωξη αποτελεί μια μακροχρόνια ιατρική κατάσταση που υπόκειται σε θεραπευτική αγωγή, ωστόσο δεν υπάρχει ίαση. Ζωτικής σημασίας είναι η πρόληψη των επιπλοκών και η καθυστέρηση (αλλά όχι η πρόληψη) της εξέλιξης σε AIDS. Επί του παρόντος, δεν εξελίσσονται όλες οι περιπτώσεις της λοίμωξης HIV σε AIDS, αν και στην πλειοψηφία τους, εν τέλει επισυμβαίνει.


Επιπλοκές

• AIDS (σύνδρομο επίκτητης ανοσοκαταστολής / ανοσολογικής ανεπάρκειας)
• Αυτοάνοσα νοσήματα
• Καρκίνο, τυπικά το σάρκωμα Καπόζι (KS) και το λέμφωμα
• Ευκαιριακές λοιμώξεις (ασυνήθη στα πρώιμα στάδια της HIV νόσου)
  -Βακιλλική αγγειομάτωση
  -Καντιτίαση
  -Κρυπτοσποριδιακή ή άλλες πρωτοζωικές εντεροκολίτιδες
  -Λοίμωξη από κυτταρομεγαλοϊό
  -Εξελισσόμενη πολλαπλή λευκοεγκεφαλοπάθεια
  -Μικροβιαιμία από salmonella
  -Τοξοπλάσμωση
  -Φυματίωση

Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Κλείστε ραντεβού με τον ιατρό σας αν υποπτεύεστε ή αν είχατε σίγουρη έκθεση στον ιό του HIV ή αν ανήκετε σε ομάδα υψηλού κινδύνου και παρουσιάζετε συμπτώματα όμοια με της οξείας HIV λοίμωξης.


Πρόληψη


Ασφαλείς σεξουαλικές συμπεριφορές, μειώνουν την πιθανότητα προσβολής από τη λοίμωξη HIV. Παραμένει ωστόσο ο κίνδυνος προσβολής, ακόμη κι αν κάνετε ασφαλές σεξ, μιας και τα προφυλακτικά μπορεί να σπάσουν. Η αποχή είναι ο μόνος σίγουρος τρόπος πρόληψης της σεξουαλικής μετάδοσης του ιού του HIV.

Γενικές οδηγίες:

• Μην έχετε σεξουαλικές επαφές χωρίς προστασία ή με πολλαπλούς ερωτικούς συντρόφους ή με άτομο που έχει πολλούς ερωτικούς συντρόφους ή με άτομο που κάνει χρήση ενδοφλέβιων ναρκωτικών ουσιών ή με άτομο που γνωρίζεται – ή απλά υποπτεύεστε – ότι πάσχει από AIDS
• Αποφύγετε τη χρήση ενδοφλέβιων ναρκωτικών. Αν είστε χρήστης, μη μοιράζεστε βελόνες ή σύριγγες με κανέναν
• Άτομα που πάσχουν από AIDS ή παρουσίασαν θετική ανίχνευση για αντισώματα HIV, μπορούν να μεταδώσουν τη νόσο σε άλλους και δεν πρέπει να γίνονται δότες αίματος, πλάσματος, οργάνων του σώματος ή σπέρματος. Μην ανταλλάσσεται σωματικά υγρά κατά τη σεξουαλική επαφή.

Ορισμός

Η ανεμοβλογιά αποτελεί μια από τις πιο κλασσικές παιδικές ασθένειες. Ένα παιδί ή κι ένας ενήλικας που πάσχει από ανεμοβλογιά, μπορεί να παρουσιάσει εκατοντάδες φυσαλίδες γεμάτες με υγρό, που προκαλούν κνησμό και οι οποίες, μετά τη ρήξη τους σχηματίζουν εφελκίδες / εσχάρες. Η ανεμοβλογιά οφείλεται σε ιό.

Ο ιός που προκαλεί την ανεμοβλογιά ονομάζεται varicella – zoster κι ανήκει στην οικογένεια των ερπητοϊών. Ο ίδιος ιός προκαλεί επίσης τον έρπητα ζωστήρα στους ενήλικες.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Varicella (ανεμοβλογιά)


Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Ένα τυπικό σενάριο είναι ένα νεαρό παιδί καλυμμένο με φυσαλίδες / φλύκταινες σε όλο του το σώμα και να απουσιάζει από το σχολείο για μία εβδομάδα. Κατά το πρώτο ήμισυ της εβδομάδος, το παιδί αισθάνεται δυσφορία λόγω του έντονου κνησμού, ενώ το δεύτερο ήμισυ της εβδομάδος, αισθάνεται δυσφορία από πλήξη! Μετά την εισαγωγή κι ένταξη του εμβολίου κατά της ανεμοβλογιάς στην παιδική ηλικία, η ανεμοβλογιά, στην κλασσική της μορφή, έχει πάψει να θεωρείται πολύ συχνή πάθηση.

Η μετάδοση της ανεμοβλογιάς γίνεται πάρα πολύ εύκολα. Μπορείτε να προσβληθείτε από τον ιό, ακόμη και με μια απλή ψηλάφηση του υγρού των φυσαλίδων της ανεμοβλογιάς ή με τη κοντινή / στενή επαφή με άτομο που πάσχει από ανεμοβλογιά μέσω των μικροσταγονιδίων του βήχα ή του φταρνίσματος. Το εμβόλιο προλαμβάνει συνήθως την εξέλιξη της νόσου ολοκληρωτικά ή προκαλεί μόνο ήπια εκδήλωσή της. Ακόμη και οι ασθενείς όμως με ήπια συμπτώματα, μεταδίδουν τον ιό.

Μετά την προσβολή ατόμου από τον ιό, οι φυσαλίδες κάνουν την εμφάνισή τους 21 ημέρες αργότερα, ενώ ο ίδιος ο ιός γίνεται μεταδοτικός 1 – 2 ημέρες προτού την εμφάνιση των φυσαλίδων. Παραμένει να είναι μεταδοτικός για όσο διάστημα παρουσιάσει φυσαλίδες που δεν έχουν ακόμη εσχαροποιηθεί.

Οι περισσότερες περιπτώσεις ανεμοβλογιάς παρουσιάζονται σε παιδιά ηλικίας κάτω των 10 ετών. Η νόσος έχει συνήθως ήπια εκδήλωση, αν και δεν αποκλείεται σε μεμονωμένες περιπτώσεις, η εμφάνιση σοβαρών επιπλοκών. Οι ενήλικες και τα παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας, παρουσιάζουν πιο έντονη κλινική εικόνα, απ’ ότι τα μικρά παιδιά.

Παιδιά των οποίων, η μητέρα τους έχει νοσήσει από ανεμοβλογιά στο παρελθόν ή της έχει χορηγηθεί το εμβόλιο κατά της ανεμοβλογιάς, διατρέχουν ελάχιστες πιθανότητες προσβολής από τον ιό, κατά το πρώτο έτος της ηλικίας τους. Ακόμη κι αν προσβληθούν, η νόσος λαμβάνει πολύ ήπια μορφή. Αυτό συμβαίνει γιατί τα αντισώματα της μητέρας τους παίζουν προστατευτικό ρόλο και στον δικό τους οργανισμό (μεταφορά αντισωμάτων από μητέρα σε έμβρυο). Όσον αφορά, όμως τα παιδιά κάτω του ενός έτους, των οποίων η μητέρα ουδέποτε νόσησε από ανεμοβλογιά, ούτε κι εμβολιάστηκε, διατρέχουν κίνδυνο (σε περίπτωση προσβολής τους) να παρουσιάσουν πολύ βαριά κλινική εικόνα.

Ανεμοβλογιά με βαριά συμπτωματολογία, παρουσιάζεται πιο συχνά σε παιδιά με δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είναι αποτέλεσμα κάποιας σοβαρής ασθένειας ή φαρμακευτικής αγωγής με χημειοθεραπευτικά σκευάσματα ή στεροειδή.

Συμπτώματα

Τα περισσότερα παιδιά με ανεμοβλογιά υποδύονται μια παθολογική κατάσταση, που χαρακτηρίζεται από πυρετό, κεφαλαλγία, κοιλιακό άλγος ή απώλεια όρεξης για μια περίοδο 1 – 2 ημερών προ της εμφάνιση των κλασικών φυσαλίδων με ερυθρά βάση. Τα συμπτώματα αυτά παραμένουν και μετά τις φυσαλίδες για 2 με 4 ημέρες.

Η πλειοψηφία των παιδιών αναπτύσσουν 250 – 500 μικρές, κνησμώδες, γεμάτες υγρό φυσαλίδες που επικάθονται σε ερυθρές κηλίδες του δέρματος.

• Οι φυσαλίδες εμφανίζονται πρώτα στο πρόσωπο, τον κορμό και το τριχωτό της κεφαλής και στη συνέχεια εξαπλώνονται και στο υπόλοιπο σώμα. Η εμφάνιση των κλασικών αυτών φυσαλίδων στο τριχωτό της κεφαλής, επιβεβαιώνει τη διάγνωση.
• Μετά από 1 με 2 ημέρες, οι φυσαλίδες μετατρέπονται σε φλύκταινες και στη συνέχεια ξεραίνονται. Παράλληλα, νέες εκθύσεις εξανθήματος εμφανίζονται κατά εστίες. Συχνά ανευρίσκονται φυσαλίδες εντός της στοματικής κοιλότητας, του κόλπου και στα βλέφαρα.
• Παιδιά με προϋπάρχουσες δερματικές παθήσεις, όπως έκζεμα, ίσως παρουσιάσουν μέχρι και 1500 φυσαλίδες.

Οι περισσότερες φυσαλίδες απομακρύνονται δίχως να αφήσουν ουλές, εκτός από εκείνες που επιμολύνονται από κάποιο βακτήριο κατά την εκδορά.

Κάποια παιδιά, παρά τον εμβολιασμό τους, εμφανίζουν μια ήπια μορφή ανεμοβλογιάς. Η ανάρρωσή τους όμως είναι πολύ πιο σύντομη κι εμφανίζουν ελάχιστες μόνο φυσαλίδες (λιγότερες από 30). Στα παιδιά αυτά, τίθεται με δυσκολία η διάγνωση, ενώ τα ίδια αποτελούν πηγή μόλυνσης για τους άλλους.

Σημεία και παρα-κλινικές εξετάσεις

Η διάγνωση της ανεμοβλογιάς συνήθως βασίζεται στην εικόνα του κλασικού εξανθήματος και στο ιατρικό ιστορικό του παιδιού. Αιματολογικές εξετάσεις και εξέταση των ίδιων των φυσαλίδων, μπορούν να επιβεβαιώσουν τη διάγνωση, εάν αυτή αμφισβητείται.


Θεραπεία

Τις περισσότερες φορές, αρκεί η εξασφάλιση της άνεσης στα παιδιά, ενώ ο οργανισμός τους αμύνεται κατά της πάθησης. Μπάνια με αλεύρι βρώμης σε χλιαρό νερό παρέχουν μια άνετη φλοιώδη επίστρωση στο δέρμα. Αντισταμινικά δια του στόματος, μειώνουν τον κνησμό, όπως και τοπικές αλοιφές. Κοπή των νυχιών προς αποφυγή επιμολύνσεων και ουλοποιήσεων.

Έχουν παρασκευαστεί ασφαλή αντιϊκά σκευάσματα. Για την καλύτερη δράση τους όμως, η αγωγή πρέπει να χορηγείται από το πρώτο 24ωρο εμφάνισης του εξανθήματος.

• Στην πλειοψηφία των παιδιών, που δεν πάσχουν από κάποια παθολογική κατάσταση και δεν εμφανίζουν βαριά κλινική εικόνα, τα αντιϊκά σκευάσματα δε χορηγούνται. Χορηγούνται αντιθέτως σε ενήλικες κι εφήβους, που διατρέχουν κίνδυνο εμφάνισης βαριάς συμπτωματολογίας, αν κι εφόσον η διάγνωση τεθεί πρώιμα
• Χορηγούνται αντιϊκά σκευάσματα σε εκείνους που πάσχουν από δερματικές παθήσεις (όπως έκζεμα ή πρόσφατο έγκαυμα από ηλιακή ακτινοβολία), από πνευμονολογικές παθήσεις (όπως άσθμα) ή σε εκείνους που προσφάτως βρίσκονταν υπό αγωγή με στεροειδή. Το ίδιο επίσης ισχύει και για όσους ενήλικες ή παιδιά, λαμβάνουν εφ’ όρου ζωής, ασπιρίνη.
• Κάποιοι ιατροί συστήνουν αντιϊκή αγωγή και στα άτομα που βιώνουν στην ίδια οικία με τον προσβληθέντα (ως πρόληψη / αγωγή πιθανής μετάδοσης του ιού) λόγω της στενής επαφής τους, ενώ αν όντως προσβληθούν διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο εμφάνισης σοβαρών συμπτωμάτων

ΜΗ ΧΟΡΗΓΗΣΕΤΕ ΑΣΠΙΡΙΝΗ σε άνθρωπο που πιθανολογείται να πάσχει από ανεμοβλογιά. Η λήψη ασπιρίνης έχει ενοχοποιηθεί για μια πολύ σοβαρή κατάσταση που ονομάζεται σύνδρομο Reye. Η ιμπουπροφαίνη επίσης έχει ενοχοποιηθεί για την πρόκληση πολύ σοβαρών δευτεροπαθών λοιμώξεων. Δύναται να χορηγηθεί ακεταμινοφαίνη.

Μέχρι την πλήρη εσχαροποίηση ή ξήρανση των αλλοιώσεων, αποφύγετε να αφήσετε το παιδί σας να παίζει με άλλα παιδιά ή να επιστρέψει στο σχολείο ή εσείς στη δουλειά σας.


Πρόγνωση

Η έκβαση γενικά είναι πολύ καλή σε μη επιπλακείσες περιπτώσεις. Η εγκεφαλίτιδα, η πνευμονία κι άλλες εξωγενείς, εισβολητικές, βακτηριακές λοιμώξεις είναι σοβαρές, αλλά σπάνια, αποτελούν επιπλοκές της ανεμοβλογιάς.

Μετά την πρώτη προσβολή από τη νόσο, ο ιός παραμένει σε ανενεργή μορφή στον οργανισμό σας για όλη σας τη ζωή. Ένας στους 10 ενήλικες, θα εμφανίσει έρπητα ζωστήρα, λόγω της ενεργοποίησης του ιού σε περιόδους άγχους.


Επιπλοκές

• Γυναίκες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αν προσβληθούν, θέτουν το έμβρυο σε κίνδυνο συγγενούς λοιμώξεως
• Τα νεογνά διατρέχουν κίνδυνο εμφάνισης σοβαρής μορφής της νόσου σε περίπτωση προσβολής τους, ενώ η μητέρα τους δεν έχει ανοσία.
• Δευτεροπαθής επιλοίμωξη των φυσαλίδων είναι πιθανή
• Η εγκεφαλίτιδα είναι σοβαρή, αλλά σπάνια επιπλοκή
• Το σύνδρομο Reye, η πνευμονία, η μυοκαρδίτιδα και η παροδική αρθρίτιδα, αποτελούν πιθανές επιπλοκές της ανεμοβλογιάς
• Μπορεί να εμφανιστεί εγκεφαλική αταξία κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης ή και αργότερα. Η πάθηση χαρακτηρίζεται από πολύ ασταθές βάδισμα.

Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό

Καλέστε τον ιατρό σας αν υποπτεύεστε ότι το παιδί σας έχει προσβληθεί από ανεμοβλογιά ή αν το παιδί σας είναι μεγαλύτερο από 12 μηνών και δεν έχει εμβολιαστεί κατά της νόσου.


Πρόληψη

Επειδή η ανεμοβλογιά μεταφέρεται μέσω του αέρα και είναι άκρως μεταδοτική, είναι πολύ δύσκολο να την αποφύγετε, πριν την εμφάνιση του εξανθήματος. Είναι πολύ πιθανό να προσβληθείτε από τον ιό μέσω άλλου ανθρώπου, για παράδειγμα μέσα σε σούπερ-μάρκετ και να μην γνωρίζει ούτε κι εκείνος ότι πάσχει από ανεμοβλογιά.

Το εμβόλιο κατά της νόσου, αποτελεί μέρος του προκαθορισμένου προγράμματος ανοσοποίησης.

• Στα παιδιά χορηγούνται δύο δόσεις του παραδοσιακού εμβολίου κατά της ανεμοβλογιάς. Η πρώτη δόση γίνεται στην ηλικία των 12 – 15 μηνών και η δεύτερη στην ηλικία των 4 – 6 ετών
• Άτομα άνω των 13 ετών που δεν έχουν εμβολιαστεί ούτε έχουν προσβληθεί από τη νόσο, επίσης λαμβάνουν 2 δόσεις, με διαφορά 4 – 8 εβδομάδων μεταξύ τους

Κατά κανόνα, κανένας εμβολιασμένος ασθενής δεν πρόκειται να παρουσιάσει μέτριας ή σοβαρής μορφής ανεμοβλογιά. Η μειονότητα των παιδιών που εμφανίζουν τη νόσο, παρά τον εμβολιασμό τους, παρουσιάζουν πολύ ήπια συμπτώματα.

Το εμβόλιο κατά της ανεμοβλογιάς, δε χρήζει επαναληπτική χορήγηση κατά τη διάρκεια τα ζωής τους. Υπάρχει ωστόσο παρόμοιο, αλλά όχι αυτούσιο εμβόλιο, που χορηγείτε στην ενηλικίωση, προς μείωση των πιθανοτήτων εμφάνισης του έρπητα ζωστήρα.

Συζητήστε με τον ιατρό σας, για τις επιπλοκές της ανεμοβλογιάς, αν θεωρείται ότι το παιδί σας είναι υψηλού κινδύνου και υποψιάζεστε ότι έχει προσβληθεί. Ίσως απαιτηθούν άμεσα προληπτικά μέτρα. Χορηγώντας το εμβόλιο στα πρώιμα στάδια της προσβολής, ίσως μειωθεί η σοβαρότητα της κλινικής εικόνας.

Ορισμός

Σύφιλη είναι η λοίμωξη από το βακτηρίδιο Treponema pallidum


Αίτια, επίπτωση, και παράγοντες κινδύνου

Η σύφιλη αποτελεί σεξουαλικά μεταδιδόμενο λοιμώδες νόσημα. Το βακτηρίδιο που την προκαλεί μεταδίδεται μέσω λύσης της συνέχειας του δέρματος ή των βλεννογόνων.

Έγκυες γυναίκες που πάσχουν από τη νόσο μπορούν να τη μεταδώσουν στο κυοφορούμενο έμβρυο. Αυτός ο τρόπος μετάδοσης της νόσου ονομάζεται συγγενής.

Η σύφιλη εμφανίζει παγκόσμια κατανομή. Κυρίως προσβάλλει σεξουαλικά δραστήριους ενήλικες στις ηλικίες 20 με 29 ετών.

Η νόσος έχει διάφορα στάδια

• Η πρωτογενής σύφιλη είναι το πρώτο στάδιο της νόσου. Ανώδυνες ελκωτικές βλάβες (συφιλιδικά έλκη) σχηματίζονται στην περιοχή ενοφθαλμισμού των βακτηριδίων, εντός 2-3 εβδομάδων από τη στιγμή της μόλυνσης. Ενδέχεται να μην αντιληφθεί ο ασθενής τα έλκη ή κάποιο άλλο σύμπτωμα, ιδιαίτερα αν οι ελκωτικές βλάβες βρίσκονται μέσα στο ορθό ή τον τράχηλο της μήτρας. Τα έλκη επουλώνονται εντός 4-6 εβδομάδων, ακόμη και χωρίς την εφαρμογή θεραπείας. Τα βακτηρίδια σε αυτό το στάδιο μεταπίπτουν σε λανθάνουσα κατάσταση. Για περισσότερες πληροφορίες αναφορικά με αυτόν τον τύπο σύφιλης, δείτε την πρωτογενή σύφιλη.
• Η δευτερογενής σύφιλη συμβαίνει 2-8 εβδομάδες μετά τον σχηματισμό των αρχικών ελκών. Περίπου το 33% όσων δεν αντιμετώπισαν θεραπευτικά το πρώτο στάδιο της νόσου θα αναπτύξουν δευτερογενή σύφιλη. Τα συμπτώματα του δεύτερου σταδίου συχνά αποδράμουν άνευ θεραπείας και τα βακτηρίδια μεταπίπτουν ξανά σε λανθάνουσα κατάσταση. Για περισσότερες πληροφορίες αναφορικά με αυτόν τον τύπο σύφιλης, δείτε τη δευτερογενή σύφιλη.
• Η τριτογενής σύφιλη αποτελεί το τελικό στάδιο της νόσου. Η λοίμωξη εμφανίζει διασπορά στο κεντρικό νευρικό σύστημα, την καρδιά, το δέρμα, και τα οστά. Τα βακτηρίδια που βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση μπορούν να ανιχνευθούν μέσω των βλαβών που έχουν επιφέρει σε κάποιο μέρος του σώματος, ή με τη διενέργεια ειδικών ορολογικών εξετάσεων. Για περισσότερες πληροφορίες αναφορικά με αυτόν τον τύπο σύφιλης, δείτε την τριτογενή σύφιλη.

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα της σύφιλης εξαρτώνται από το εκάστοτε στάδιο της νόσου. Πολλοί ασθενείς είναι ασυμπτωματικοί.

Γενικά, ανώδυνα έλκη και λεμφαδενίτιδα είναι πιθανά συμπτώματα της πρωτογενούς σύφιλης. Οι ασθενείς με δευτερογενή σύφιλη ενδέχεται να εμφανίσουν πυρετό, αίσθημα κόπωσης, εξάνθημα, μυαλγίες και αρθραλγίες, απώλεια της όρεξης για πρόσληψη τροφής, καθώς και άλλα συμπτώματα. Η τριτογενής μορφή της νόσου περιλαμβάνει βλάβες στην καρδιά και το κεντρικό νευρικό σύστημα.

Σημεία και διαγνωστικός έλεγχος

Διάφορες αιματολογικές εξετάσεις διενεργούνται για την ανίχνευση ουσιών παραγόμενων από τα βακτηρίδια που προκαλούν σύφιλη. Η παλαιότερη δοκιμασία είναι η VDRL. Άλλες εξετάσεις αίματος περιλαμβάνουν τις RPR και FTA-ABS.

Θεραπευτική αντιμετώπιση

Η αποτελεσματική θεραπεία της σύφιλης περιλαμβάνει τη χρήση αντιβιοτικών. Φάρμακο εκλογής είναι η πενικιλλίνη. Η δοσολογία και ο τρόπος χορήγησης (ενδομυϊκά ή ενδοφλέβια) εξαρτώνται από το εκάστοτε στάδιο της νόσου. Η δοξυκυκλίνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εναλλακτική θεραπεία σε ασθενείς αλλεργικούς στην πενικιλλίνη.

Ορισμένες ώρες μετά τη χορήγηση θεραπείας, στις πρώιμες φάσεις της νόσου, ενδέχεται να εκδηλωθεί αλλεργική αντίδραση του ξενιστή έναντι τοξινών από τα καταστρεφόμενα βακτηρίδια (αντίδραση Jarish-Herxheimer). Στα συμπτώματα αυτής της αντίδρασης περιλαμβάνονται:

• ρίγη
• πυρετός
• αίσθημα κόπωσης
• αρθραλγίες
• μυαλγίες
• κεφαλαλγία
• ναυτία
• εξάνθημα

Αυτά τα συμπτώματα συνήθως παρέρχονται εντός 24ώρου.

Ο ασθενής πρέπει να υποβάλλεται σε ορολογικές εξετάσεις στους 3, 6, 12, και 24 μήνες μετά τη διάγνωση της νόσου, προκειμένου να διαπιστωθεί η αποδρομή της λοίμωξης. Είναι απαραίτητο να αποφεύγεται η σεξουαλική επαφή, μέχρις ότου δύο διαδοχικές ορολογικές δοκιμασίες δείξουν ότι η λοίμωξη θεραπεύτηκε. Η σύφιλη είναι ιδιαίτερα μεταδοτική μέσω σεξουαλικής επαφής κατά το πρωτογενές και δευτερογενές της στάδιο.

Τα περιστατικά σύφιλης στις ΗΠΑ είναι υποχρεωτικό να αναφέρονται στις δημόσιες υπηρεσίες υγείας, προκειμένου σεξουαλικοί σύντροφοι μολυσμένων ατόμων να ταυτοποιούνται και να υποβάλλονται σε θεραπεία.


Πρόγνωση

Με την εφαρμογή έγκαιρης θεραπευτικής αντιμετώπισης και την κατάλληλη παρακολούθηση, μπορεί να επέλθει ίαση. Η σύφιλη τρίτου σταδίου οδηγεί σε χρόνια προβλήματα υγείας, παρά την εφαρμογή θεραπευτικών μέτρων.


Επιπλοκές

Στις επιπλοκές της σύφιλης, που δεν έχει αντιμετωπισθεί θεραπευτικά, περιλαμβάνονται:

• βλάβες στο δέρμα και τα οστά
• καρδιαγγειακά προβλήματα, συμπεριλαμβανομένων φλεγμονών και ανευρυσμάτων της αορτής
• νευροσύφιλη

Πότε να επικοινωνήσετε με τον ιατρό σας

Ειδοποιήστε τον ιατρό σας αν αναπτύξετε σημεία ή συμπτώματα σύφιλης. Διάφορες παθολογικές καταστάσεις ενδέχεται να εκδηλώνονται με παρόμοια συμπτωματολογία. Γι'αυτό είναι επιτακτική η διενέργεια πλήρους ιατρικής εξέτασης.

Απευθυνθείτε, επίσης, στον ιατρό σας αν είχατε σεξουαλική επαφή με άτομο που πάσχει από τη νόσο.


Πρόληψη

Αν είστε σεξουαλικά δραστήριο άτομο, χρησιμοποιείτε πάντα προφυλακτικό και πρακτικές ασφαλούς σεξ. Όλες οι έγκυες γυναίκες, οι οροθετικοί για HIV, και άτομα με υψηλό κίνδυνο να προσβληθούν από σύφιλη, πρέπει να υποβάλλονται σε έλεγχο.

Ορισμός

Δυσμηνόρροια ονομάζουμε την έμμηνο ρύση κατά την οποία η γυναίκα νιώθει πόνο σαν κράμπα χαμηλά στην κοιλιά, ή πόνο με τη μορφή κολικού που έρχεται και φεύγει, ενοχλητικό πόνο ή πιθανόν και οσφυαλγία (πόνο στη μέση).


Εναλλακτικοί όροι
Επώδυνη εμμηνορρυσία, Πόνοι περιόδου, Κράμπες περιόδου

Τι πρέπει να γνωρίζει κανείς

Οι πόνοι της περιόδου ταλαιπωρούν πολλές γυναίκες. Για έναν μικρό αριθμό γυναικών, η ενόχληση αυτή δημιουργεί προβλήματα ακόμα και στις καθημερινές δραστηριότητες στο σπίτι, τη δουλειά ή το σχολείο για λίγες μέρες κάθε μήνα. Η δυσμηνόρροια είναι ο πρώτος λόγος για τις απουσίες από το σχολείο ή την εργασία για τις γυναίκες στην εφηβεία και στις ηλικίες γύρω στα 20.

Ο πόνος μπορεί να ξεκινά αρκετές μέρες πριν την περίοδο, ή ακριβώς στην αρχή της. Συνήθως ελαττώνεται καθώς μειώνεται η αιμορραγία.
Αν και ο ήπιος πόνος κατά την περίοδο είναι φυσιολογικός, ο οξύς πόνος δεν είναι. Ο ιατρικός όρος για τις εξαιρετικά επώδυνες περιόδους είναι δυσμηνόρροια.

Πρωτοπαθής δυσμηνόρροια είναι η επώδυνη εμμηνορρυσία που εκδηλώνεται από τη στιγμή που εμφανίζεται σε μια γυναίκα η περίοδος, δηλαδή σε νέες υγιείς γυναίκες. Ο τύπος αυτού του πόνου δεν συνδέεται κατά κανόνα με συγκεκριμένα προβλήματα στη μήτρα ή άλλα όργανα της λεκάνης. Πιστεύεται ότι είναι ένας από τους παράγοντες της πρωτοπαθούς δυσμηνόρροιας είναι η αυξημένη παραγωγή προσταγλαδινών στη μήτρα.

Δευτεροπαθής δυσμηνόρροια είναι η επώδυνη εμμηνορρυσία που εκδηλώνεται αργότερα, μετά από διάστημα ομαλών περιόδων και συχνά συνδέεται με προβλήματα στη μήτρα ή άλλα όργανα της λεκάνης, όπως:

• Ενδομητρίωση
• Ινομυώματα
• Χρήση ενδομήτριου σπειρώματος (σπιράλ) από χαλκό
• Κύστες στην ωοθήκη
• Φλεγμονώδη πάθηση στην περιοχή της λεκάνης
• Προεμμηνορυσιακό σύνδρομο
• Σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα
• Άγχος

Φροντίδα στο σπίτι

Μέτρα που μπορεί να σας βοηθήσουν να αποφύγετε τα φάρμακα που απαιτούν συνταγή γιατρού:

• Βάλτε μια ηλεκτρική θερμοφόρα χαμηλά στην κοιλιά (κάτω από τον ομφαλό). Προσέξτε ΜΗΝ σας πάρει ο ύπνος με την θερμοφόρα αναμμένη.
• Κάντε ελαφρό κυκλικό μασάζ με τις άκρες των δακτύλων σας χαμηλά στην κοιλιά.
• Πίνετε ζεστά ροφήματα.
• Τρώτε συχνά ελαφρά γεύματα.
• Ακολουθήστε μια διατροφή πλούσια σε σύνθετους υδατάνθρακες, όπως οι ολόκληροι καρποί, τα φρούτα και τα λαχανικά και χαμηλής περιεκτικότητας σε αλάτι, ζάχαρη, αλκοόλ και καφεΐνη.
• Έχετε τα πόδια ελαφρώς ψηλότερα από το σώμα ή ξαπλώστε στο πλάι με τα γόνατα λυγισμένα (εμβρυϊκή στάση).
• Δοκιμάστε τεχνικές χαλάρωσης όπως ο διαλογισμός ή η γιόγκα.
• Δοκιμάστε αντιφλεγμονώδη φάρμακα που δεν απαιτούν συνταγή γιατρού, όπως η ιβοπρουφένη. Ξεκινήστε το φάρμακο μια μέρα πριν την περίοδο και συνεχίστε να το παίρνετε για τις πρώτες λίγες μέρες της περιόδου.
• Δοκιμάστε συμπληρώματα βιταμινών – ιχνοστοιχείων (βιταμίνη Β6, ασβέστιο μαγνήσιο) ιδιαίτερα αν ο πόνος οφείλεται σε προεμμηνορυσιακό σύνδρομο.
• Κάντε ζεστά μπάνια ή ντους.
• Περπατάτε και ασκήστε τακτικά, γυμνάζοντας ιδιαίτερα τη λεκάνη.
• Χάστε βάρος αν είστε υπέρβαρη.

Αν τα μέτρα αυτά δεν ωφελήσουν, μπορεί ο γιατρός σας να σας χορηγήσει φάρμακα όπως:

• Αντιβιοτικά
• Αγχολυτικά
• Αντισυλληπτικά
• Αντιφλεγμονώδη που χορηγούνται με συνταγή γιατρού, όπως το meclofenamate.
• Παυσίπονα που χορηγούνται με συνταγή γιατρού (συμπεριλαμβανομένων ναρκωτικών όπως η κωδεΐνη, για σύντομο χρονικό διάστημα)

Πότε να απευθυνθείτε στον γιατρό σας

Καλέστε τον γιατρό σας αμέσως αν:

• Η κολπική αιμορραγία είναι αυξημένη ή δύσοσμη
• Παρουσιάζετε πυρετό
• Ο πόνος είναι αρκετός, η περίοδος έχει καθυστερήσει πάνω από μία βδομάδα και έχετε έρθει σε σεξουαλική επαφή.

Επίσης καλέστε τον γιατρό σας αν:

• Τα μέτρα που πήρατε στο σπίτι επί 3 μήνες δεν έχουν ανακουφίσει τον πόνο.
• Εχετε τοποθετήσει ενδομήτριο σπιράλ πριν 3 μήνες ή και περισσότερο.
• Βγάζετε πήγματα από αίμα ή ο πόνος συνοδεύεται και από άλλα συμπτώματα.
• Ο πόνος είναι οξύς ή ξαφνικός.
• Ο πόνος εκδηλώνεται εκτός περιόδου, ξεκινά 5 και πλέον ημέρες πριν την εμφάνιση της περιόδου ή συνεχίζεται αφού έχει τελειώσει η περίοδος.

Τι πρέπει να περιμένετε κατά την επίσκεψη στον γιατρό

Ο γιατρός θα σας εξετάσει, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση την περιοχή της λεκάνης και της κοιλιάς και θα σας υποβάλει ερωτήσεις για το ιατρικό ιστορικό σας και τα τρέχοντα συμπτώματα, όπως:

• Πόσων ετών είσαστε όταν ξεκίνησε η περίοδός σας;
• Ήταν πάντα επώδυνη; Αν όχι, πότε ξεκινήσατε να πονάτε;
• Σε ποια φάση της περιόδου πονάτε;
• Είναι ο πόνος οξύς, υπόκωφος, διακοπτόμενος, διαρκής, έντονος ή θυμίζει κράμπα;
• Είστε σεξουαλικά ενεργή;
• Ακολουθείτε κάποια μέθοδο αντισύλληψης; Ποια συγκεκριμένη;
• Πότε ήταν η τελευταία σας περίοδος;
• Ήταν η ποσότητα του αίματος φυσιολογική κατά την τελευταία περίοδο;
• Η περίοδός σας είναι συνήθως έντονη ή παρατεταμένη (διαρκεί περισσότερες από 5 ημέρες);
• Παρατηρείτε πήγματα αίματος;
• Συνήθως η περίοδός σας είναι τακτική;
• Χρησιμοποιείτε ταμπόν κατά την περίοδο;
• Τι κάνετε συνήθως για να ανακουφιστείτε από τον πόνο; Ηταν αποτελεσματικό;
• Έχετε παρατηρήσει κάτι που επιδεινώνει τον πόνο;
• Έχετε άλλα συμπτώματα;

Διαγνωστικές εξετάσεις που μπορεί να γίνουν είναι:

• Γενική ή ειδικές εξετάσεις αίματος
• Καλλιέργειες (μπορεί να γίνουν προκειμένου να αποκλειστούν ορισμένα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα όπως η γονόρροια, η πρωτοπαθής σύφιλη ή οι λοιμώξεις που οφείλονται σε χλαμύδια)
• Λαπαροσκόπηση
• Υπερηχογράφημα

Ο γιατρός σας μπορεί να σας χορηγήσει αντισυλληπτικά χάπια για την ανακούφιση του πόνου στην περίοδο. Αν δεν τα χρειάζεστε για αντισύλληψη, μπορείτε να τα διακόψετε μετά από 6 έως 12 μήνες. Πολλές γυναίκες απολαμβάνουν τα ευεργετικά τους αποτελέσματα στην αντιμετώπιση του πόνου ακόμα και μετά τη χρήση τους.

Χειρουργική επέμβαση χρειάζεται ενδεχομένως για περιπτώσεις γυναικών που δεν ανταποκρίνονται σε καμία μέθοδο αντιμετώπισης του πόνου. Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να αφορά αφαίρεση κύστης, πολύποδα, σύμφυσης, ενδομητρίωσης ή ινομυωμάτων, ακόμα και ολική υστερεκτομή.

Για την ενδομητρίωση χρησιμοποιούνται και φάρμακα με συνταγή γιατρού.

Για τον πόνο που προκαλεί το ενδομήτριο σπιράλ, ο γιατρός σας μπορεί να σας συστήσει:

• Να περιμένετε να περάσει ένας χρόνος χρήσης του σπιράλ. Ο πόνος της περιόδου εξαφανίζεται σε πολλές γυναίκες μετά τον πρώτο χρόνο χρήσης του σπιράλ.
• Να αφαιρέσετε το σπιράλ και να χρησιμοποιήσετε εναλλακτικές μεθόδους αντισύλληψης.
• Να αντικαταστήσετε το σπιράλ με ένα άλλο που περιέχει προγεστερόνη, γεγονός που κάνει την περίοδο ελαφρύτερη και λιγότερο οδυνηρή.

Ορισμός

Η τοξοπλάσμωση πρόκειται για φλεγμονή η οποία οφείλεται στο παράσιτο Toxoplasma gondii.


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Η τοξοπλάσμωση προσβάλλει / ανευρίσκεται σε ανθρώπους, πουλιά και σε αρκετά είδη ζώων. Οι γάτες αποτελούν τον κύριο ξενιστή.

Η μόλυνση του ανθρώπου προκύπτει από:

• Μεταγγίσεις αίματος ή μεταμόσχευση συμπαγών οργάνων
• Απρόσεκτη διαχείριση των απορριμμάτων γάτας
• Λήψη μολυσμένου χώματος
• Λήψη ωμού ή μη καλά ψημένου κρέατος (πρόβειο, χοιρινό και βόειο)

Η τοξοπλάσμωση προσβάλλει κι άτομα με χαμηλό ανοσοποιητικό σύστημα.

Η λοίμωξη μεταφέρεται από πάσχουσα μητέρα στο έμβρυό της μέσω του πλακούντα. Βλ : Συγγενής τοξοπλάσμωση.


Συμπτώματα

Η πλειοψηφία των πρωτοπαθών λοιμώξεων είναι ασυμπτωματική. Ο χρόνος επώασης (η χρονική διάρκεια από την έκθεση στο παράσιτο έως την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων) κυμαίνεται από 1 – 2 εβδομάδες. Η νόσος αυτή μπορεί να προσβάλει τον εγκέφαλο, τους πνεύμονες, την καρδιά, τους οφθαλμούς ή το ήπαρ.

Τα συμπτώματα που εμφανίζονται σε άτομα με υγιές ανοσοποιητικό σύστημα περιλαμβάνουν:

• Διογκωμένους λεμφαδένες στην κρανιακή και τραχηλική χώρα
• Κεφαλαλγία
• Ήπια αίσθηση ασθένειας με πυρετική κίνηση, παρόμοια με την κλινική εικόνα της μονοπυρήνωσης
• Μυαλγίες
• Πονόλαιμος

Συμπτώματα που εμφανίζονται σε ανοσοκατεσταλμένα άτομα:

• Σύγχυση
• Πυρετός
• Κεφαλαλγία
• Φλεγμονή του αμφιβληστροειδούς που προκαλεί θολή όραση
• Επιληψία

Για συμπτώματα που εμφανίζονται σε πάσχοντα νεογνά, βλ. συγγενής τοξοπλάσμωση.


Σημεία κι εξετάσεις

Εξετάσεις διαγνωστικές της λοίμωξης ή ανεύρεσης κυστών, είναι:

• Βιοψία εγκεφάλου
• Αξονική τομογραφία εγκεφάλου
• Μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου
• Οροθετικότητα στην τοξοπλάσμωση
• Εξέταση σε σχισμοειδή λυχνία (slit-lamp)

Θεραπεία


Οι ασυμπτωματικοί ασθενείς δε χρήζουν θεραπεία.

Για την αντιμετώπιση της φλεγμονής χορηγούνται φαρμακευτικά σκευάσματα που περιλαμβάνουν τα αντιβιοτικά και αντιελονοσιακά. Άτομα που πάσχουν από AIDS οφείλουν να συνεχίσουν τη θεραπεία για όσο διάστημα το ανοσοποιητικό τους σύστημα παραμένει χαμηλό, ούτως ώστε να αποτρέψουν την επανεργοποίηση της νόσου.


Πρόγνωση

Στα παιδιά η οξεία φλεγμονή προκαλεί οίδημα των αμφιβληστροειδών.

Η τοξοπλάσμωση στους ενήλικες με υγιές ανοσοποιητικό σύστημα, έχει καλή πρόγνωση.


Επιπλοκές

• Μόνιμη ανικανότητα, όπως τύφλωση ή μαθησιακές διαταραχές σε βρέφη με συγγενής τοξοπλάσμωση
• Υποτροπή της λοίμωξης
• Εξάπλωση της λοίμωξης σε άτομα με χαμηλό ανοσοποιητικό σύστημα (ενδέχεται να είναι νοσηρή)

Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Καλέστε τον ιατρό σας και κλείστε ραντεβού μαζί του αν παρουσιάσετε συμπτώματα τοξοπλάσμωσης. Σε περίπτωση προσβολής ανοσοκατεσταλμένου άτομου ή βρέφους ή εμφάνιση σοβαρών συμπτωμάτων όπως σύγχυση ή επιληψία, η διαταραχή αυτή αποτελεί επείγουσα κατάσταση,


Πρόληψη


Συμβουλές για πρόληψη της νόσου:

• Αποφύγετε την κατανάλωση μη καλά ψημένου κρέατος
• Καταψύχετε το κρέας στους μείον 20˚ C για δύο ημέρες
• Πλύνετε καλά τα χέρια σας μετά από επαφή με ωμό κρέας
• Προστατεύστε το χώρο δραστηριοτήτων των παιδιών σας από απορρίμματα σκύλου και γάτας
• Πλύνετε καλά τα χέρια σας έπειτα από επαφή με χώμα / έδαφος που μπορεί να έχει μολυνθεί από απορρίμματα ζώων
• Οι εγκυμονούσες γυναίκες οφείλουν να αποφύγουν το καθαρισμό απορριμμάτων γάτας, καθώς και υλικά τα οποία ενδέχεται να έχουν επιμολυνθεί με απορρίμματα γάτας. Θα πρέπει ακόμη να αποφύγουν υλικά τα οποία μπορεί να έχουν μολυνθεί από έντομα, τα οποία έχουν εκτεθεί σε απορρίμματα γάτας (κατσαρίδες, μύγες, κ.τ.λ.)
• Οι εγκυμονούσες θα πρέπει να υποβληθούν σε αιματολογική εξέταση για τοξοπλάσμωση
• Οι πάσχοντες με HIV θα πρέπει να εξεταστούν για ανίχνευση αντισωμάτων της τοξοπλάσμωσης. Οι οροθετικοί και με μέτρηση των CD4 λιγότερο των 100, οφείλουν να λάβουν προληπτικά αντιβιοτικά με αντιρετροϊκή αγωγή, έως ότου η μέτρηση CD4 κυττάρων ανέλθει.

Ορισμός

Το σύνδρομο της χρόνιας κόπωσης (Σ.Χ.Κ.) πρόκειται για μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από παρατεταμένη και βαριά κόπωση ή φθορά (κάματο), η οποία δεν ανακουφίζεται με την ανάπαυση και δεν προκαλείται άμεσα από άλλες καταστάσεις. Η διάγνωση μιας τέτοιας κατάστασης, τίθεται όταν η κόπωση είναι τόσο βαριά, ικανή να μειώσει την ικανότητα συμμετοχής σε συνήθεις δραστηριότητες σχεδόν κατά 50%.


Εναλλακτικοί ορισμοί

(Σ.Χ.Κ.), Χρόνια – κόπωση, Σύνδρομο ανοσο-δυσλειτουργίας.


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Η ακριβής αιτία πρόκλησης του Σ.Χ.Κ. παραμένει άγνωστη. Σύμφωνα με ορισμένες μελέτες, πιθανολογείται η διαταραχή να οφείλεται σε ιό, όπως τον ιό Epstein-Barr ή τον ανθρώπινο ερπητοϊό 6 (HHV-6). Ωστόσο, μέχρι σήμερα δεν έχει ταυτοποιηθεί κάποιος συγκεκριμένος ιός ως αιτίας πρόκλησης του συνδρόμου.

Άλλες μελέτες υποστηρίζουν ότι το Σ.Χ.Κ., ίσως να οφείλεται σε φλεγμονή του νευρικού συστήματος και η οποία συνδέεται με κάποιου είδους ανοσοποιητική αντίδραση ή διαδικασία.

Άλλοι ενοχοποιητικοί παράγοντες θεωρούνται η ηλικία, η προγενέστερη ασθένεια, το άγχος, το περιβάλλον ή γενετικοί παράγοντες.

Το Σ.Χ.Κ. εμφανίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα σε γυναίκες ηλικίας 30 – 50 ετών.

Τα Κέντρα Νοσολογικού Ελέγχου (CDC) περιγράφουν το Σ.Χ.Κ. ως συγκεκριμένη διαταραχή με χαρακτηριστικά συμπτώματα και φυσικά σημεία, που βασίζεται σε αποκλεισμό άλλων πιθανών αιτιών. Δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί ο ακριβής αριθμός πασχόντων του συνδρόμου της χρόνια κόπωσης.


Συμπτώματα

Τα συμπτώματα του Σ.Χ.Κ. μιμούνται την κλινική εικόνα των πιο διαδεδομένων ιογενών λοιμώξεων (μυαλγίες, κεφαλαλγία και κάματος), κάνουν την εμφάνισή τους εντός ολίγων ωρών ή ημερών κι ο χρόνος διάρκειάς τους κυμαίνεται από 6 μήνες ή και περισσότερο.

Κύρια συμπτώματα:

• Κάματος ή κόπωση, πρώτη φορά αντιληπτή σε τέτοια ένταση και διάρκεια - τουλάχιστον 6 μήνες. Δε σημειώνεται ανακούφιση με την ανάπαυση.
• Κόπωση σε βαθμό που να προκαλεί μείωση των δραστηριοτήτων (σοβαρή κόπωση θεωρείται η μείωση σχεδόν στο ήμισυ των δραστηριοτήτων του ατόμου σε αντιπαράθεση με την προ νοσούσα περίοδο)

Άλλα συμπτώματα:

• Κόπωση διάρκειας άνω των 24ωρών μετά από σωματική άσκηση, που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα υποχωρούσε
• Η αίσθηση μη ξεκούρασης ακόμη και μετά από ικανοποιητική διάρκεια ύπνο
• Η αίσθηση απώλειας μνήμης ή άλλων παρόμοιων συμπτωμάτων, όπως η δυσκολία συγκέντρωσης, η σύγχυση ή η νευρικότητα
• Οι κεφαλαλγίες σοβαρότερης έντασης απ’ ότι στο παρελθόν
• Αρθραλγίες με μεταναστευτικό χαρακτήρα, δίχως οίδημα κι ερύθημα των αρθρώσεων
• Ευαισθησία των λεμφαδένων της τραχηλικής ή μασχαλιαίας χώρας
• Ήπια πυρετική κίνηση
• Μυαλγίες
• Μυϊκή αδυναμία σε όλες ή σε πολλαπλές μυϊκές ομάδες, δίχως αιτιοπαθογένεια
• Κυνάγχη

Σημεία κι εξετάσεις

Η φυσική εξέταση ίσως αποκαλύψει πυρετό, ευαισθησία των λεμφαδένων, λεμφαδενική διόγκωση ή άλλα συμπτώματα. Ο ρινοφάρυγγας ίσως εμφανίσει ερύθημα, απουσία εκκρίσεων ή πύου.

Ο ιατρός σας θα προβεί σε διάγνωση του Σ.Χ.Κ. μετά από αποκλεισμό όλων των πιθανών αιτιών πρόκλησης κόπωσης, όπως:

• Την εξάρτηση από ναρκωτικές ουσίες
• Άνοσες ή αυτοάνοσες διαταραχές
• Λοιμώξεις
• Μυϊκές ή νευρολογικές παθήσεις (όπως πολλαπλή σκλήρυνση)
• Ενδοκρινολογικές παθήσεις (όπως υποθυρεοειδισμό)
• Άλλες παθήσεις (όπως καρδιακές, νεφρικές ή ηπατικές)
• Ψυχιατρικές ή ψυχολογικές παθήσεις / διαταραχές, συγκεκριμένα η κατάθλιψη (από τη στιγμή που το Σ.Χ.Κ. σχετίζεται με την κατάθλιψη, η διάγνωση της κατάθλιψης δεν αποκλείει το Σ.Χ.Κ., ωστόσο η κόπωση που συνδέεται με την κατάθλιψη, χρήζει διαφοροδιάγνωση προ-οριστικής διαγνώσεως του συνδρόμου)
• Νεοπλάσματα

Η διάγνωση του Σ.Χ.Κ. περιλαμβάνει:

• Απουσία άλλων αιτιών χρόνιας κόπωσης (εξαιρουμένου της κατάθλιψης)
• Τουλάχιστον 4 συμπτώματα από τα προαναφερθέντα
• Εκσεσημασμένη, παρατεταμένη κόπωση

Δεν υπάρχουν ειδικές διαγνωστικές εξετάσεις του Σ.Χ.Κ., αν και διεξάγονται ποικίλες εξετάσεις ως προς αποκλεισμό άλλων πιθανών αιτιών πρόκλησης των συμπτωμάτων.

Τα παρακάτω αποτελέσματα ορισμένων εξετάσεων (μη ωστόσο διαγνωστικών του Σ.Χ.Κ.) συναντώνται σχεδόν σε μόνιμη βάση, σε άτομα που εν τέλει διαγιγνώσκονται ως πάσχοντες του συνδρόμου:

• Μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου που αναδεικνύει ενδοεγκεφαλικό οίδημα και διαταραχή τμήματος των νευρικών κυττάρων
• Υψηλότερα επίπεδα ειδικού τύπου λευκών κυττάρων (CD4T κύτταρα) συγκριτικά με άλλους τύπους λευκών κυττάρων (CD8T)
• Ειδικός τύπος λευκών κυττάρων (λεμφοκυττάρων) που περιέχουν (συμπεριλαμβάνουν) ενεργές μορφές του ιού Epstein-Barr ή του HHV – 6

Θεραπεία

Στην πραγματικότητα δεν υφίσταται θεραπευτική αγωγή του Σ.Χ.Κ., παρά μόνον των συμπτωμάτων του. Πολλοί ασθενείς του Σ.Χ.Κ. αντιμετωπίζουν ψυχολογικές διαταραχές, όπως κατάθλιψη, οι οποίες σημειώνουν βελτίωση μετά από θεραπευτική αγωγή.

Μερικά από τα προτεινόμενα θεραπευτικά σχήματα περιλαμβάνουν:

• Αντιϊκά σκευάσματα (όπως ακυκλοβίρη)
• Σκευάσματα καταπολέμησης λοιμώξεις από ζυμομύκητα (όπως η νυστατίνη)
• Φαρμακευτικά σκευάσματα μείωσης του πόνου, της δυσφορίας και του πυρετού
• Φαρμακευτικά σκευάσματα κατά του άγχους (αντιαγχολιτικά σκευάσματα)
• Φαρμακευτικά σκευάσματα κατά της κατάθλιψης (αντικαταθλιπτικά σκευάσματα)

Κάποια σκευάσματα ίσως προκαλέσουν ανεπιθύμητες αντιδράσεις ή παρενέργειες, πολύ χειρότερες κι από τα αρχικά συμπτώματα του συνδρόμου της χρόνιας κόπωσης.

Ασθενείς του Σ.Χ.Κ. οφείλουν να διατηρούν δραστήρια κοινωνική ζωή και να ενθαρρύνονται για κάτι τέτοιο. Ακόμη και η ήπια φυσική άσκηση τους ωφελεί.


Πρόγνωση

Η μακροχρόνια πρόγνωση των ασθενών με Σ.Χ.Κ. ποικίλλει και είναι ιδιαίτερα δυσχερής, κυρίως στην αρχική φάση των συμπτωμάτων. Σύμφωνα με αναφορές, υπάρχουν κάποιοι ασθενείς που παρουσίασαν βελτίωση εντός 6 ή 12 μηνών. Σε άλλες δε περιπτώσεις, απαιτείται μεγαλύτερη χρονική διάρκεια, έως την πλήρη αποκατάσταση του ασθενή.

Άλλοι πάσχοντες του συνδρόμου, ουδέποτε σημείωσαν αποτελεσματική βελτίωση. Οι περισσότερες μελέτες αναφέρουν ότι μια ισχυρή κι έντονη θεραπευτική αγωγή, είναι πολύ πιθανότερο να επιφέρει την απόλυτη βελτίωση του ασθενούς, σε σχέση με τους ασθενείς που αρνούνται να λάβουν ιατρική περίθαλψη.


Επιπλοκές

• Κατάθλιψη (σχετίζεται αμιγώς με τα συμπτώματα και την έλλειψη διαγνώσεως)
• Περιορισμοί στις καθημερινές δραστηριότητες (κάποια άτομα αισθάνονται τέτοια κόπωση, η οποία τους καθιστά ουσιαστικά ανίκανους κατά τη διάρκεια της νόσου)
• Παρενέργειες κι ανεπιθύμητες αντιδράσεις φαρμακευτικών σκευασμάτων
• Κοινωνική απομόνωση οφειλόμενη στην κόπωση

Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Κλείστε ραντεβού με τον ιατρό σας αν αισθάνεστε επίμονη, σοβαρή κόπωση συνοδευόμενη ή μη από άλλα συμπτώματα της συγκεκριμένης διαταραχής. Άλλες ακόμη πιο σοβαρές παθήσεις, πιθανόν να προκαλούν παρόμοια συμπτώματα κι οφείλουν να διαφοροδιαγνωστούν.

Ορισμός

Η στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα προκαλείται από βακτήρια της ομάδας Α του στρεπτόκοκκου. Είναι η συχνότερη μορφή μόλυνσης του φάρυγγα.


Εναλλακτικοί όροι

Φαρυγγίτιδα – στρεπτοκοκκική, Φαρυγγίτιδα από στρεπτόκοκκο


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Η στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα είναι συνηθέστερη σε παιδιά μεταξύ 5 και 15 ετών, αν και μπορεί να εμφανιστεί και σε μικρότερα παιδιά αλλά και σε ενήλικες. Παιδιά μικρότερα των 3 χρόνων παθαίνουν μολύνσεις από στρεπτόκοκκο αλλά αυτές δεν επηρεάζουν τον φάρυγγα.
Η στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα εκδηλώνεται συνήθως στο τέλος του φθινοπώρου, τον χειμώνα και στις αρχές της άνοιξης. Η μόλυνση μεταδίδεται από άτομο σε άτομο όταν αυτό έρθει σε επαφή με τις εκκρίσεις της μύτης ή τα σάλια κάποιου που είναι μολυσμένος, συχνά μεταξύ των μελών μιας οικογένειας, στο ίδιο σπίτι.

Τα άτομα που προσβάλλονται από στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα συνήθως εκδηλώνουν την ασθένεια 2 -5 ημέρες μετά την έκθεση στο βακτήριο. Συνήθως η ασθένεια εκδηλώνεται ξαφνικά. Ο πυρετός είναι συχνά υψηλότερος τη δεύτερη ημέρα. Πολλοί ασθενείς παρουσιάζουν επίσης πονόλαιμο, πονοκέφαλο, πόνο στο στομάχι, ναυτία ή ρίγη.

Η στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα μπορεί να είναι ήπια, με λίγα μόνο από τα παραπάνω συμπτώματα, ή οξεία. Το βακτήριο έχει πολλά στελέχη. Ορισμένα από τα στελέχη μπορεί να προκαλέσουν οστρακιά, ασθένεια που στην προκειμένη περίπτωση θεωρείται αλλεργική αντίδραση στις τοξίνες που δημιουργούνται από το βακτήριο του στρεπτόκοκκου. Σε σπάνιες περιπτώσεις, αν δεν αντιμετωπιστεί με θεραπεία, η στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε ρευματοειδή πυρετό. Η στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα μπορεί επίσης να είναι αίτιο μιας σπάνιας επιπλοκής στα νεφρά.



Συμπτώματα

• Δυσκολία στην κατάποση
• Πυρετός που εκδηλώνεται ξαφνικά
• Γενική κακουχία και κακή διάθεση
• Απώλεια όρεξης
• Ναυτία
• Εξάνθημα
• Ο φάρυγγας είναι κόκκινος, μερικές φορές με άσπρες ‘πλάκες’
• Πόνος στον φάρυγγα
• Ευαίσθητοι, πρησμένοι λεμφαδένες στην περιοχή του λαιμού

Πρόσθετα συμπτώματα που μπορεί να συνδέονται με την ασθένεια:

• Αφύσικη γεύση
• Πονοκέφαλος
• Δυσκαμψία των αρθρώσεων
• Μυϊκοί πόνοι
• Ρινική συμφόρηση
• Ρινικές εκκρίσεις
• Πόνος στον αυχένα

Ενδείξεις και εξετάσεις

Για να επιβεβαιωθεί η ύπαρξη του στρεπτόκοκκου θα χρειαστεί επίχρισμα από τον φάρυγγα. Υπάρχει άμεσο γρήγορο τεστ που δείχνει αν υπάρχει στρεπτόκοκκος αλλά δεν καλύπτει όλες τις περιπτώσεις. Γι’ αυτό, αν βγει αρνητικό, καλό είναι να ακολουθήσει καλλιέργεια, ώστε να εξακριβωθούν όλες οι περιπτώσεις που πιθανόν να διέφυγαν στο γρήγορο τεστ.


Θεραπεία

Να έχετε υπόψη ότι ο πόνος στον φάρυγγα συνήθως οφείλεται σε ιούς και όχι σε στρεπτόκοκκο. Αν τα τεστ είναι θετικά για στρεπτόκοκκο, η μόνη θεραπεία είναι η αντιβίωση. Ο στρεπτόκοκκος δεν μπορεί να διαγνωστεί επακριβώς μόνο από τα συμπτώματα και την κλινική εξέταση.
Αν και η στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα συνήθως θεραπεύεται από μόνη της, συνιστάται η λήψη αντιβιοτικών ώστε να αποφευχθούν σοβαρότερες επιπλοκές όπως ο ρευματοειδής πυρετός. Παραδοσιακά χορηγούνται πενικιλλίνη ή αμοξικιλλίνη, τα οποία είναι ακόμα πολύ αποτελεσματικά. Εχει παρατηρηθεί αντίσταση του βακτηρίου στην αζιθρομυκίνη και τα συναφή αντιβιοτικά.

Οι περισσότερες φαρυγγίτιδες περνούν γρήγορα. Στο μεταξύ, οι ακόλουθες θεραπείες μπορεί να βοηθήσουν:

• Πίνετε ζεστά ροφήματα. Το τσάι με μέλι ή λεμόνι είναι μια θεραπεία δοκιμασμένη.
• Κάντε πλύσεις (γαργάρες) με αλατόνερο αρκετές φορές την ημέρα (1/2 κουταλάκι αλάτι σε ένα φλιτζάνι νερό)
• Πίνετε κρύα ροφήματα ή τρώτε γρανίτες που ανακουφίζουν τον πόνο.
• Πιπιλάτε καραμέλες ή παστίλιες για τον λαιμό. Αυτό αποδεικνύεται συχνά πολύ πιο αποτελεσματικό από άλλες ακριβές θεραπείες αλλά δεν συνιστάται για μικρά παιδιά λόγω του κινδύνου πνιγμού.
• Χρησιμοποιήστε βαποριζατέρ κρύου ατμού ή υγραντήρα για να υγράνετε και να ανακουφίσετε την ξηρότητα και τον πόνο του λαιμού.
• Δοκιμάστε παυσίπονα που δεν χρειάζονται συνταγή γιατρού, όπως η ακεταμινοφένη (παρακεταμόλη). ΜΗΝ δίνετε ασπιρίνη στα παιδιά.

Πρόγνωση

Η πιθανή εξέλιξη είναι καλή. Σχεδόν όλα τα συμπτώματα υποχωρούν σε μια εβδομάδα. Η θεραπευτική αντιμετώπιση προλαμβάνει όμως σοβαρές επιπλοκές που συνδέονται με τις μολύνσεις από στρεπτόκοκκο.


Επιπλοκές

• Μόλυνση στα αυτιά
• Ιγμορίτιδα
• Μαστοειδίτιδα
• Περιτοναϊκό απόστημα
• Ρευματοειδής πυρετός
• Σπειραματονεφρίδιτα
• Οστρακιά

Πότε να απευθυνθείτε στον γιατρό σας

Επισκεφθείτε τον γιατρό σας αν εκδηλώσετε συμπτώματα στρεπτοκοκκικής φαρυγγίτιδας, ασχέτως αν ήρθατε σε επαφή με άτομο που είχε το βακτήριο. Επίσης, δείτε τον γιατρό σας αν - ενώ ήδη κάνετε θεραπεία για στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα - δεν νιώθετε καλύτερα εντός 24 - 48 ωρών.


Πρόληψη

Τα περισσότερα άτομα με στρεπτόκοκκο είναι μολυσματικά έως ότου πάρουν αντιβίωση για τουλάχιστον 24 – 48 ώρες. Γι’ αυτό θα πρέπει να παραμείνουν στο σπίτι και να μην πάνε το σχολείο ή τη δουλειά μέχρις ότου πάρουν αντιβίωση για τουλάχιστον μία ημέρα.

Πάρτε καινούργια οδοντόβουρτσα αφού πάψετε να είστε μολυσματικοί, αλλά πριν τελειώσετε την αντιβίωση. Αλλιώς, τα βακτήρια μπορεί να παραμείνουν ζωντανά στην οδοντόβουρτσα και να σας ξαναμολύνουν όταν σταματήσετε την αντιβίωση. Επίσης, κρατήστε χωριστά τις οδοντόβουρτσες και τα λοιπά σκεύη της οικογένειας εκτός αν έχουν καθαριστεί σχολαστικά.

Αν σε μια οικογένεια εμφανίζονται συχνά περιστατικά στρεπτόκοκκου, μπορεί να πρέπει να ελέγξετε αν κάποιος είναι φορέας του μικροβίου. Οι φορείς έχουν το μικρόβιο στον φάρυγγά τους αλλά οι ίδιοι δεν νοσούν. Μερικές φορές, αν χορηγηθεί θεραπεία στους φορείς, προλαμβάνεται η μετάδοση της στρεπτοκοκκικής φαρυγγίτιδας σε άλλους.

Ορισμός

Η αθροιστική κεφαλαλγία αποτελεί μια ετερόπλευρη κεφαλαλγία που συνδυάζει τη δακρυϊκή καταρροή των οφθαλμών και τη ρινική συμφόρηση. Οι κεφαλαλγίες σημειώνονται σε καθημερινή βάση, την ίδια ώρα, με διάρκεια μερικών εβδομάδων, κι εν συνεχεία υποχωρούν.

Εναλλακτικοί ορισμοί

Κεφαλαλγία – ισταμίνης, Ισταμίνης κεφαλαλγία, Ημικρανιακή νευραλγία, Cluster κεφαλαλγία.


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Οι αθροιστικές κεφαλαλγίες δε διαφέρουν ουσιαστικά από τις χρόνιες επαναλαμβανόμενες κεφαλαλγίες. Κατά προτίμηση, εμφανίζονται σε άνδρες, παρά σε γυναίκες, κάθε ηλικίας, αν και με μεγαλύτερη συχνότητα σε ενήλικους, ιδιαίτερα μέσης ηλικίας.

Από επιστημονικής άποψης, παραμένει άγνωστη, η αιτίας πρόκλησης των κεφαλαλγιών, αν και παρουσιάζουν συσχέτιση με τη σωματική / οργανική απελευθέρωση ισταμίνης ή σεροτίνης. Το οικογενειακό ιστορικό, επίσης φαίνεται να αποτελεί ενοχοποιητικό στοιχείο.

Μεγάλο ποσοστό ασθενών με αθροιστική κεφαλαλγία είναι βαριοί καπνιστές, ενώ η κατανάλωση αλκοόλ ενισχύει την εμφάνισή της. Ο έντονος φωτισμός, το άγχος ή ορισμένες τροφές, επίσης ενισχύουν την εκδήλωσή της.


Συμπτώματα

Μια αθροιστική κεφαλαλγία έχει κρίσιμη, οξεία έναρξη. Η κεφαλαλγία συνήθως εκδηλώνεται 2 – 3 ώρες αφού αποκοιμηθεί ο ασθενής, συχνότερα κατά τη διάρκεια ονείρων (ταχείες οφθαλμικές κινήσεις ή REM)

Η κεφαλαλγία, η οποία εκδηλώνεται μονόπλευρα, μπορεί να χαρακτηριστεί ως:

• Καυστική
• Οξεία
• Συνεχής

Το άλγος μπορεί να εντοπιστεί εντός και πέρι του ενός οφθαλμού και πολύ πιθανόν:

• Να αφορά και την μία πλευρά του προσώπου από την τραχηλική χώρα έως την κροταφική
• Να παρουσιαστεί ταχύτατη επιδείνωση, με κορύφωση εντός 5 – 10 λεπτών

Το πιο έντονο κύμα άλγους, δύναται να διαρκέσει 30 λεπτά έως 2 ώρες.

Η κεφαλαλγία πολύ πιθανόν να επηρεάσει το ομόπλευρο οφθαλμό και τη ρινική επιφάνεια. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Περιοφθαλμικό οίδημα ή υποφθαλμικό (μπορεί να παρουσιαστεί αμφο)
• Εκσεσημασμένη δακρύρροια
• Ερύθημα οφθαλμών
• Ρινόρροια (ρινική καταρροή) ή μονόλερυρη ρινική συμφόρηση (ομόπλευρα της κεφαλαλγίας)
• Ερύθημα προσώπου

Οι αθροιστικές κεφαλαλγίες μπορεί να εκδηλώνονται καθημερινά για διάστημα μηνών, με ενδιάμεσες περιόδους ύφεσης (επεισοδιακές) ή να εκδηλώνονται σταθερά επί ένα έτος ή και περισσότερο (χρόνιες).

Σημεία κι εξετάσεις

Ο ιατρός σας είναι σε θέση να διαγνώσει τον τύπο αυτό της κεφαλαλγίας, βάση του ιστορικού σας, των συμπτωμάτων σας και της φυσικής εξέτασης.

Εάν η φυσική εξέταση συνδυαστεί με αναπαραγωγή επεισοδίου κεφαλαλγίας, θα έχουμε την παρουσία του συνδρόμου του Horner (μονόπλευρη πτώση του άνω βλεφάρου ή μονόπλευρη μυδρίαση). Τα συμπτώματα αυτά είναι παθογνωμικά, ενώ δεν παρατηρούνται άλλες νευρολογικές διαταραχές.

Παρακλινικές εξετάσεις, όπως η μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου, διεξάγονται προς αποκλεισμό άλλων αιτιών πρόκλησης της πάθησης.


Θεραπεία

Η αγωγή που χορηγείται είναι συμπτωματική κι όχι θεραπευτική. Οι κεφαλαλγίες δύναται να υποχωρήσουν αυτόματα ή χρήζουν φαρμακευτικής αγωγής προς αποφυγή τους.

Παράγοντες όπως το κάπνισμα, η κατανάλωση αλκοόλ, η λήψη ορισμένων τροφών, που ενοχοποιούνται για την πρόκληση εμφάνισης αθροιστικών κεφαλαλγιών, οφείλουν να αποφεύγονται. Ένα ημερολόγιο καταγραφής των επεισοδίων, θα ήταν χρήσιμο ως προς την ταυτοποίηση του τύπου κεφαλαλγίας. Σε περίπτωση εμφάνισης κεφαλαλγίας, καταγράψτε την ημέρα κι ώρα έναρξης. Το ημερολόγιο οφείλει να αναφέρει και πληροφορίες σχετικά με το είδος τροφής και ποτών που λάβατε το τελευταίο 24ώρο, τη διάρκεια και τη χρονική περίοδο που κοιμηθήκατε, συμβάντα και γεγονότα που έλαβαν θέση στη ζωή σας λίγο πριν την έναρξη του άλγους. Για παράδειγμα, αν είχατε αναπτύξει ασυνήθιστο άγχος. Επίσης οφείλει να περιλαμβάνει πληροφορίες γι τη διάρκεια της κεφαλαλγίας και τον τρόπο ανακούφισής της.

Η αγωγή της πάθησης περιλαμβάνει:

• Μεθόδους ανακούφισης επί εμφάνισης του άλγους
• Φαρμακευτικά σκευάσματα πρόληψης επεισοδίων κεφαλαλγίας

Ο ιατρός σας πιθανότατα να σας συστήσει τα παρακάτω σκευάσματα, επί εμφάνισης κεφαλαλγιών:

• Λήψη για μερικές εβδομάδες αντιφλεγμονώδων (στεροειδών) σκευασμάτων, όπως η πρεδνιζόνη, σε αρχικά υψηλές δόσεις και προοδευτική μείωσή τους
• Αναπνοή 100% καθαρού οξυγόνου – αρκετά συχνά ανακουφίζει τις αθροιστικές κεφαλαλγίες ορισμένων ασθενών, κυρίως αν πάσχουν από νυχτερινές κεφαλαλγίες (κατά τα διάρκεια του ύπνου)

Μπορεί να χορηγηθεί συνδυασμός φαρμακευτικών σκευασμάτων για τον έλεγχο των συμπτωμάτων ης κεφαλαλγίας. Καθ’ ότι ο κάθε άνθρωπος δρα διαφορετικά στα φαρμακευτικά σκευάσματα, ο ιατρός σας θα δοκιμάσει διάφορα φάρμακα, έως ότου καταλήξει στην κατάλληλη αγωγή για εσάς.

Συνήθως, τα αναλγητικά δεν ανακουφίζουν τον πόνο που οφείλεται στη συγκεκριμένη πάθηση. Χρειάζονται αρκετό χρόνο για την έναρξη της δράση τους

Φαρμακευτικά σκευάσματα πρόληψης της πάθησης περιλαμβάνουν:

• Παρασκευάσματα από σπόρους προσβεβλημένους από δαυλίτη
• Μεθυσεργίδη

Τα φαρμακευτικά αυτά σκευάσματα ενδέχεται να έχουν σοβαρές παρενέργειες. Οι ασθενείς οφείλουν να επικοινωνήσουν άμεσα με τον ιατρό τους σε περίπτωση που παρουσιάσουν θωρακικό άλγος, αιμωδία ή μυρμηκίαση των δακτύλων των άκρων ποδών ή χεριών, αλλαγές στο ρυθμό της καρδιάς ή άλλα ασυνήθη συμπτώματα κατά τη λήψη αυτών των φαρμάκων.

Τα παρακάτω σκευάσματα μπορούν να χορηγηθούν προς αντιμετώπιση ή πρόληψη των συμπτωμάτων της αθροιστικής κεφαλαλγίας:

• αντιισταμινικά
• ινδομεθακίνη
• ανθρακικό άλας λιθίου
• blockers διαύλων ασβεστίου
• προπρανόλη
• αμιτριπτυλίνη
• βεραπαμίλη
• σιπροεπταδίνη

Σε σπάνιες περιπτώσεις μη δράσης των φαρμακευτικών σκευασμάτων, συστήνεται η χειρουργική επέμβαση σε νευρικά κύτταρα κοντά στον εγκέφαλο.


Πρόγνωση

Η συγκεκριμένη πάθηση δεν προκαλεί απειλητικές για τη ζωή καταστάσεις, αλλά και ούτε μόνιμες δομικές αλλαγές. Ωστόσο η χρόνια και επίμονη μορφή της αθροιστικής κεφαλαλγίας, είναι ικανή να επηρεάσει τις καθημερινές σας δραστηριότητές. Περιστασιακά ο πόνος ενδέχεται να είναι τόσο έντονος, που ορισμένοι πάσχοντες να επιθυμούν τον αυτοτραυματισμό τους. Οι παρενέργειες των φαρμακευτικών σκευασμάτων ή της χειρουργικής επέμβασης, μπορεί να είναι αρκετά σοβαρές.

Επιπλοκές

• Κεφαλαλγίες που επηρεάζουν τις καθημερινές δραστηριότητες
• Σύνδρομο του Horner
• Παρενέργειες φαρμακευτικών σκευασμάτων
• Επιπλοκές οφειλόμενες σε χειρουργική επέμβαση αντιμετώπισης κεφαλαλγίας, οι οποίες περιλαμβάνουν:

- μόνιμη μυϊκή αδυναμία προσώπου ή κεφαλής
- μειωμένη αισθητικότητα σε τμήματα του προσώπου ή της κεφαλής


Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Κλείστε ραντεβού με τον ιατρό σας σε περίπτωση που οι κεφαλαλγίες δεν ανταποκρίνονται στην αγωγή ή ενοχλούν τον ύπνο σας ή εμφανίζονται κατά την εκτέλεση δραστηριοτήτων ή αν συνοδεύονται από άλλα συμπτώματα.

Τα επείγοντα συμπτώματα περιλαμβάνουν τη νωθρότητα, αλλαγές στην όραση, στην κίνηση ή στην αισθητικότητα, επιληψία, αλλαγές στη ζωηρότητα, ναυτία κι έμετο.


Πρόληψη

Αν είστε επιρρεπής σε τέτοιους πονοκεφάλους, διακόψτε το κάπνισμα. Συστήνεται η αποφυγή κατανάλωσης αλκοόλ και τροφών που συσχετίζονται με αυτές τις κεφαλαλγίες. Σε κάποιες περιπτώσεις, τα φαρμακευτικά σκευάσματα βοηθούν στην πρόληψη της νόσου.

Ορισμός

Η παραρρινοκολπίτια πρόκειται για φλεγμονή των παραρρινίων κόλπων που οφείλεται σε ιογενής, βακτηριακή ή μυκητιασική λοίμωξη.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Οξεία παραρρινοκολπίτιδα, Φλεγμονή παραρρινίων κόλπων, Παραρρινοκολπίτιδα – οξεία, Παραρρινοκοπίτιδα – χρόνια, Ρινικολπίτιδα.

Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Οι παραρίνοι κόλποι αποτελούν αεροφόρες κοιλότητες του κρανίου (στο οπίσθιο τμήμα της μετωπιαίας χώρας, των ρινικών οστών, των ζυγωματικών και των οφθαλμών), οι οποίες φέρουν στο τοίχωμά τους βλεννώδη μεμβράνη. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, οι παραρρίνιοι κόλποι είναι ελεύθεροι από οποιοδήποτε βακτήριο ή άλλους μικροοργανισμούς. Συνήθως, η βλέννη παροχετεύεται, έτσι ώστε να επιτρέπεται η ελεύθερη κυκλοφορία του αέρα.

Όταν όμως επισυμβεί απόφραξη των διοδών των κόλπων ή υπερπαραγωγή / υπερσυσσώρευση βλέννης, τα βακτηρίδια, καθώς κι άλλοι μικροοργανισμοί, αναπτύσσονται με μεγάλη ευκολία.

Η παραρρινοκολπίτιδα προκαλείται λόγω των τριών παρακάτω καταστάσεων:

• Μικρές τρίχες (κροσσοί) των παραρρίνιων κόλπων, οι οποίες βοηθούν στην απομάκρυνση της βλέννης, παύουν να λειτουργούν κατά φύση λόγω φαρμακευτικών συνθηκών
• Κρυολογήματα κι αλλεργίες που προκαλούν υπερπαραγωγή βλέννης και συνεπώς απόφραξη των διοδών των παραρρινίων κόλπων
• Η παρεκτόπιση του ρινικού διαγράμματος, προεξέχον τμήμα ρινικού οστού ή ρινικοί πολύποδες, συχνά συντελεί στην απόφραξη των διόδων των παραρρίνιων κόλπων

Η παραρρινοκολπίτιδα μπορεί να είναι:

• Οξεία – η διάρκεια των συμπτωμάτων είναι 2 – 8 εβδομάδες
• Χρόνια – τα συμπτώματα διαρκούν πολύ περισσότερο

Η οξεία παραρρινοκολπίτιδα προκαλείται από βλάβη των τοιχωμάτων των παραρρίνιων κόλπων, χειρουργικής ή λοιμώδους αιτιολογίας. Η χρόνια παραρρινοκολπίτιδα οφείλεται σε βακτηρίδια ή μύκητες.

Τα παρακάτω αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης παραρρινοκολπίτιδας σε παιδιά:

• Αλλεργική ρινίτιδα ή υψηλός πυρετός
• Κυστική ίνωση
• Κέντρα ημερήσια φροντίδας για παιδιά
• Παθήσεις που προκαλούν δυσλειτουργία των κροσσών, όπως το σύνδρομο Kartagener και το σύνδρομο ακίνητων κροσσών
• Αλλαγές υψομέτρου (πτήση ή κατάδυση με αναπνευστική συσκευή)
• Ευμεγέθεις αδενοειδείς
• Οδοντικές λοιμώξεις (σπάνια)
• Ανεπάρκεια του ανοσοποιητικού συστήματος λόγω HIV ή χημειοθεραπείας

Συμπτώματα

Η κλασική συμπτωματολογία της οξείας παραρρινοκολπίτιδας στους ενήλικες, αποτελεί συνήθως ακολουθία ενός κρυολογήματος που δεν παρουσιάζει βελτίωση ή αντίθετα επιδεινώνεται 5 – 7 ημέρες μετά την έναρξη των πρώτων συμπτωμάτων. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Κακοσμία αναπνοής ή απώλεια όσφρησης
• Βήχας, συνήθως πιο έντονος τη νύχτα
• Κόπωση και γενική κακουχία
• Πυρετός
• Κεφαλαλγία – άλγος τάσης, οπισθοφθαλμικό άλγος, πονόδοντος ή ευαισθησία προσώπου
• Ρινική συμφόρηση κι αποφόρτιση
• Πονόλαιμος και οπισθορινική στάλαξη

Τα συμπτώματα της χρόνιας παραρρινοκολπίτιδας είναι όμοια με αυτά της οξείας, μόνο με ηπιότερο χαρακτήρα και μεγαλύτερη διάρκεια από 8 εβδομάδες.

Τα συμπτώματα της παραρρινοκολπίτιδας σε παιδιά, περιλαμβάνουν:

• Συνάχι ή αναπνευστική λοίμωξη, η οποία ενώ παρουσιάζει βελτίωση, υποτροπιάζει και με πιο βαριά κλινική μορφή
• Υψηλός πυρετός με ταυτόχρονες σκουρόχρωμες ρινικές εκκρίσεις, για τουλάχιστον 3 ημέρες
• Ρινικέ εκκρίσεις, με ή χωρίς βήχα, που εγκαθίσταται για περισσότερο από 10 ημέρες και δεν παρουσιάζει βελτίωση

Σημεία κι εξετάσεις

Ο ιατρός προχωρεί σε εξέταση (δική σας ή του παιδιού σας) με:

• Επισκόπηση της ρινός για σημεία ύπαρξης πολύποδων
• Ανίχνευση με χρήση διαφανοσκοπίου των παραρρίνιων κόλπων, για σημεία φλεγμονής
• Παρακέντηση της παραρρινοκολπικήςε χώρας για ανίχνευση πιθανής λοίμωξης

Οι απλές ακτινογραφίες των παραρρινίων κόλπων, δεν αποτελούν αξιόλογη βάση διάγνωσης.

Η εξέταση των παραρρίνιων κόλπων με τη χρήση ρινικού ενδοσκοπίου ή ρινοσκοπίου, αναδεικνύει την ύπαρξη παραρρινοκολπίτιδας. Κάτι τέτοιο ωστόσο, διεξάγεται συνήθως από εξειδικευμένο για οφθαλμούς, λαρυγγική και ρινική χώρα, ιατρό (Ω.Ρ.Λ.).

Παρόλα αυτά, όλες οι παραπάνω εξετάσεις, λόγω της μειωμένης διαγνωστικής τους σημασίας, αρκετά συχνά θεωρούνται μη απαραίτητες.

Η αξονική τομογραφία των παραρρίνιων κόλπων, σε μερικές περιπτώσεις ίσως αποβεί διαγνωστική. Αν ωστόσο υπάρχει υπόνοια ότι η παραρρινοκολπίτιδα σχετίζεται με κάποιο μόρφωμα ή μυκητιασική λοίμωξη, κρίνεται απαραίτητη η διεξαγωγή μαγνητικής τομογραφίας των παραρρίνιων κόλπων.

Εάν το παιδί σας παρουσιάζει χρόνια υποτροπιάζουσα παραρρινοκολπίτιδα, συμπληρωματικές εξετάσεις που διεξάγονται είναι:

• Τεστ αλλεργίας
• Αιματολογικός έλεγχος για HIV ή διεύρυνσης της ανεπαρκής ανοσολογικής λειτουργίας (ανοσοκαταστολής)
• Εξέταση λειτουργίας των κροσσών
• Κυτταρολογική εξέταση της ρινός
• Προσδιορισμός χλωριούχου άλατος στον ιδρώτα, για εντόπιση πιθανής κυστικής ίνωσης

Θεραπεία

Ακολουθήστε τα παρακάτω μέτρα προς αποφυγή παραρρινοκολπικής συμφόρησης:

• Τοποθετείστε μια θερμή, υγρή πετσέτα στο πρόσωπό σας αρκετές φορές την ημέρα
• Καταναλώστε αρκετές ποσότητες υγρών προς ρευστοποίησης της βλέννης
• Εισπνέετε ατμό 2 – 4 φορές την ημέρα (για παράδειγμα καθίστε στο μπάνιο κι αφήστε τη ντουζιέρα ανοικτή να τρέχει νερό)
• Εφαρμόστε ρινικούς ψεκασμούς με φυσιολογικό ορό κατά τη διάρκεια της ημέρας
• Χρησιμοποιείστε υγραντήρα / νεφελοποιητή

Μείνετε επιφυλακτικοί ως προς τα σκευάσματα ρινικής αποσυμφόρησης που κυκλοφορούν ευρέως. Πολύ πιθανόν να συντελέσουν σε μια παροδική βελτίωση, η οποία έπειτα από 3 – 5 ημέρες, ακολουθείται από επιδείνωση της ρινικής συμφόρησης.

Επίσης, ως πρόληψη του άγχους ή της τάσης που προκαλείται κατά την παραρρινοκολπίτιδα:

• Αποφύγετε την πραγματοποίηση πτήσεων σε περιόδους που αντιμετωπίζετε συμφόρηση
• Αποφύγετε ακραίες διακυμάνσεις και ξαφνικές αλλαγές της θερμοκρασίας, καθώς κι αποφύγετε να σκύβετε προς τα εμπρός, με χαμηλή θέση της κεφαλής
• Δοκιμάστε τη λήψη ακεταμινοφαίνης ή ιμπουπροφαίνης

Η αντιβιοτική αγωγή δεν είναι αναγκαία στην οξεία παραρρινοκολπίτιδα. Οι περισσότερες περιπτώσεις υποχωρούν αυτόματα. Ακόμη κι αν γίνει λήψη αντιβιοτικής αγωγής, το όφελος είναι μόνον μια μικρή μείωση της διάρκειας των συμπτωμάτων / της κλινικής συμπτωματολογίας. Περιστασιακά, συστήνεται αντιβιοτική αγωγή όταν:

• Υπάρχει ρινική συμφόρηση σε παιδί, με πιθανότατα ταυτόχρονο βήχα, που δεν υποχωρεί, ούτε παρουσιάζει βελτίωση ακόμη και μετά από 2 – 3 εβδομάδες
• Πυρετό άνω των 39˚C
• Έντονο περιοφθαλμικό οίδημα (περικογχικό)
• Κεφαλαλγία ή άλγος του προσώπου

Αναλόγως με τη σοβαρότητα της κατάστασής σας, ο ιατρός θα λάβει υπ’ όψιν ην πιθανότητα λήψης φαρμακευτικής αγωγής, αντιβιοτικών, διεξαγωγής συμπληρωματικών εξετάσεων ή παραπομπής σας σε Ω.Ρ.Λ.

Άλλα θεραπευτικά σχήματα της παραρρινοκολπίτιδας περιλαμβάνουν:

• Ανοσοθεραπεία σε ενέσιμη μορφή (με «ενέσεις αλλεργίας»), προς αποφυγή υποτροπής της νόσου
• Αποφυγή αλλεργιογόνων παραγόντων
• Χρήση κορτικοστεροειδών ρινικών ψεκασμών κι αντισταμινικών για μείωση του οιδήματος, κυρίως στην περίπτωση παρουσίας διογκωμένων δομών (όπως οι ρινικοί πολύποδες) ή στην περίπτωση αλλεργίας

Η αγωγή της οξείας παραρρινοκολπίτιδας οφείλει να έχει διάρκεια 10 με 14 ημέρες. Η χρόνια παραρινοκολπίτιδα απαιτεί αγωγή 3 – 4 εβδομάδων. Ορισμένοι ασθενείς με χρόνια παραρρινοκολπίτιδα λόγω μυκητιασικών λοιμώξεων, χρήζουν αγωγής με ειδικά φαρμακευτικά σκευάσματα.

Υπάρχει πάντα η πιθανότητα να χρειαστεί χειρουργικός καθαρισμός και παροχέτευση της βλέννης, κυρίως σε ασθενείς των οποίων η φλεγμονή υποτροπιάζει παρά τη φαρμακευτική αγωγή. Η χειρουργική αυτή πράξη εκτελείται από Ω.Ρ.Λ.

Η πλειοψηφία των μυκητιασικών πααραρρινοκολπικών λοιμώξεων απαιτούν χειρουργική επέμβαση. Η χειρουργική αποκατάσταση παρεκτοπισμένου διαφράγματος ή ρινικών πολυπόδων προλαμβάνει την υποτροπή της πάθησης.


Πρόγνωση

Οι παραρρινοκολπικές λοιμώξεις στην πλειονότητά τους, παρουσιάζουν πλήρη ίαση, αυτόματα ή μετά από συντηρητική αγωγή. Αν ωστόσο, αντιμετωπίζετε επαναλαμβανόμενες υποτροπές της νόσου, οφείλεται να εξεταστείτε για υποκρύπτουσες καταστάσεις που να πυροδοτούν τη νόσο, όπως ρινικοί πολύποδες ή αλλεργίες.


Επιπλοκές

Αν και σπάνια, στις επιπλοκές περιλαμβάνονται:

• Αποστήματα
• Οστική λοίμωξη (οστεομυελίτιδα)
• Μηνιγγίτιδα
• Δερματική λοίμωξη περικογχικά (κογχική κυτταρίτις)

Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Καλέστε τον ιατρό σας αν:

• Τα συμπτώματά σας διαρκέσουν για περισσότερο από 10 – 14 ημέρες ή αντιμετωπίζετε ένα συνάχι που επιδεινώνεται μετά από 7 ημέρες
• Έχετε ισχυρή κεφαλαλγία που δεν ανακουφίζεται με τη λήψη κοινών αναλγητικών
• Αναπτύξετε πυρετό
• Τα συμπτώματά σας επιμένουν ακόμη και μετά το πέρας της φαρμακευτικής αγωγής με αντιβιοτικά

Μια πρασινοκίτρινη έκκριση δεν αποτελεί απαραίτητα ένδειξη παραρρινοκολπικής λοίμωξης ή ανάγκης λήψης αντιβιοτικών


Πρόληψη

Ο καλύτερος τρόπος πρόληψης της παραρρινοκολπίτιδας είναι η αποφυγή ή η έγκαιρη αντιμετώπιση κρυολογημάτων και γρίπης.

• Καταναλώστε άφθονα φρούτα και λαχανικά που έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικά, καθώς κι άλλα χημικά παράγωγα ενίσχυσης του ανοσοποιητικού συστήματος, που θα ενισχύσουν την άμυνα του οργανισμού έναντι των λοιμώξεων
• Υποβληθείτε ετησίως σε αντιγριππικό εμβόλιο
• Μειώστε το άγχος
• Πλένετε συχνά τα χέρια σας, κυρίως μετά από χειραψίες

Άλλες συμβουλές αποφυγής της παραρρινοκολπίτιδας:

• Αποφύγετε τον καπνό και τους ρύπους
• Καταναλώνετε μεγάλες ποσότητες υγρών προς ενίσχυση της σωματικής υγρότητας
• Λάβετε αποσυμφορητικά κατά τη διάρκεια μιας λοίμωξης του ανωτέρου αναπνευστικού
• Αντιμετωπίστε έγκαιρα κι ορθά τις αλλεργίες σας
• Χρησιμοποιείστε έναν υγραντήρα / νεφελοποιητή για αύξηση της υγρασίας της ρινός και των παραρρίνιων κόλπων

Ορισμός

Λαμβλίαση ονομάζεται η λοίμωξη του λεπτού εντέρου από έναν μικροοργανισμό (πρωτόζωο), την Giardia lamblia.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Διάρροια του ταξιδιώτη – λαμβλίαση.


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Κρούσματα λαμβλίασης μπορούμε να συναντήσουμε τόσο σε αναπτυσσόμενες χώρες, όσο και σε αναπτυγμένες, σε κοινότητες των οποίων οι παροχές νερού έχουν επιμολυνθεί από ακατέργαστα λύματα.

Η λοίμωξη μπορεί να επισυμβεί όταν καταναλώσουμε νερό προερχόμενο από λίμνες ή ρυάκια, στα οποία διαμένουν ζώα, όπως κάστορες και μοσχοπόντικες ή οικόσιτα ζώα, όπως πρόβατα, τα οποία ουσιαστικά αποτελούν την πηγή μόλυνσης. Η λοίμωξη μεταδίδεται επίσης από άνθρωπο σε άνθρωπο με άμεση επαφή, γεγονός που έχει προκαλέσει στο παρελθόν την εμφάνιση κρουσμάτων σε ιδρύματα, όπως τα κέντρα ημερήσιας φροντίδας για παιδιά.

Οι ταξιδιώτες σε ολόκληρο τον κόσμο, διατρέχουν υψηλό κίνδυνο προσβολής, καθώς και οι κατασκηνωτές και οι πεζοπόροι, καθ’ ότι ενδέχεται να καταναλώνουν νερό δίχως την απαραίτητη επεξεργασία, προερχόμενο από λίμνες και ρυάκια.

Άλλοι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν:

• Έκθεση σε οικογενειακό μέλος που πάσχει από λαμβλίαση
• Έκθεση σε ινστιτούτα (όπως τα κέντρα ημερήσια φροντίδας ή νοσηλείας)
• Πρωκτική σεξουαλική επαφή χωρίς προστασία

Συμπτώματα

• Κοιλιακό άλγος
• Διάρροια
• Αέρια ή μετεωρισμός
• Κεφαλαλγία
• Απώλεια όρεξης
• Δεκατική πυρετική κίνηση
• Ναυτία
• Διογκωμένη ή διατεταμένη κοιλιακή χώρα
• Έμετος

Ο χρόνος επώασης (ο χρόνος από την προσβολή της λοίμωξης, έως την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων) είναι 7 – 14 ημέρες. Η οξεία φάση διαρκεί 2 – 4 εβδομάδες.

Σημεία κι εξετάσεις

Πιθανές παρακλινικές εξετάσεις που μπορεί να διεξαχθούν είναι:

• Κολονοσκόπηση
• Ανίχνευση αντιγόνου της Gardia στα κόπρανα
• Παρασιτολογική εξέταση και ανίχνευση ωαρίων στα κόπρανα

Η πάθηση επηρεάζει περιστασιακά τα αποτελέσματα των παρακάτω εξετάσεων:

• Απορρόφηση της D- ξυλόζης
• Βιοψία λεπτού εντέρου
• Επίχρισμα ή δωδεκαδακτυλική αναρρόφηση υγρού

Θεραπεία

Κάποιες περιπτώσεις της λοίμωξης υποχωρούν αυτόματα, ενώ σε κάποιες άλλες δύναται να χρησιμοποιηθούν αντιμολυσματικά φαρμακευτικά σκευάσματα.

Τα ποσοστά ίασης, σε γενικές γραμμές, ανέρχονται άνω του 80%. Η φαρμακογενής αντίσταση, αποτελεί πιθανό παράγοντα αποτυχίας της φαρμακευτικής αγωγής κι απαιτεί συχνά την αλλαγή των αντιβιοτικών σκευασμάτων.

Όσον αφορά τις εγκυμονούσες γυναίκες, η θεραπεία οφείλεται να χορηγηθεί μόνον μετά τον τοκετό, μιας και κι αρκετά από τα φαρμακευτικά σκευάσματα θεραπείας της λοίμωξης μπορούν να βλάψουν το έμβρυο.


Πρόγνωση

Κατά κανόνα, η λοίμωξη υποχωρεί αυτόματα. Αναφέρονται ωστόσο κι επίμονες περιπτώσεις, οι οποίες απαιτούν προσθήκη αντιβιοτικής αγωγής. Κάποια άτομα που βίωσαν στο πρόσφατο παρελθόν τους παρατεταμένη λοίμωξη από Gardia, εξακολουθούν να παρουσιάζουν συμπτώματα, ακόμη και μετά την αποδρομή της λοίμωξης.


Επιπλοκές

• Αφυδάτωση
• Δυσαπορρόφηση (ανεπαρκής απορρόφηση θρεπτικών ουσιών κατά μήκος του πεπτικού συστήματος)
• Απώλεια σωματικού βάρους

Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Καλέστε τον ιατρό σας σε περίπτωση που:

• Παρουσιάσετε διάρροια ή κάποιο άλλο σύμπτωμα που δεν υποχωρεί μετά από 14 ημέρες
• Παρατηρήσετε την πρόσμιξη αίματος στα κόπρανά σας
• Είστε αφυδατωμένος / η

Πρόληψη

Χρησιμοποιήστε κάποια μέθοδο κάθαρσης του νερού, όπως βράση, φιλτράρισμα ή αγωγή ιονισμού, προτού καταναλώσετε νερό προερχόμενο από επιφανειακούς υδάτινους πόρους. Οι πεζοπόροι, καθώς κι άτομα που καταναλώνουν νερό τέτοια προελεύσεως, οφείλουν να λάβουν υπ’ όψιν ότι όλες αυτές οι πηγές αποτελούν πιθανές πηγές μόλυνσης.

Εργαζόμενοι σε κέντρα ή ινστιτούτα ημερήσιας φροντίδας, πρέπει να χρησιμοποιούν καλής ποιότητας υγρά σαπούνια για την πλύση χεριών, καθώς και τεχνικές υγιεινής κατά τη φροντίδα των παιδιών ή των ασθενών.

Μεγαλύτερη προστασία κατά τη σεξουαλική επαφή, ιδίως όσον αφορά το πρωκτικό σεξ, πιθανώς να μειώσει τον κίνδυνο προσβολής ή εξάπλωσης της λαμβλίασης.

Ορισμός

Η τροφική δηλητηρίαση είναι το αποτέλεσμα κατανάλωσης μολυσμένης τροφής από διάφορους οργανισμούς ή τοξίνες. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η τροφική δηλητηρίαση προκύπτει από κοινά βακτήρια, όπως ο Staphylococcus ή η E. Coli


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Η τροφική δηλητηρίαση μπορεί να εμφανιστεί μεμονωμένα, σε ένα άτομο ή να εμφανιστεί ξαφνικά σε μια ομάδα ατόμων, τα οποία όλα έχουν καταναλώσει την ίδια μολυσμένη τροφή.

Κρούσματα τροφικής δηλητηρίασης εμφανίζονται αρκετά συχνά στα κυλικεία σχολείων, στα πικνίκ και σε μεγάλες κοινωνικές εκδηλώσεις κι αυτό διότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, η τροφή παραμένει εκτός ψυγείου για αρκετό χρόνο ή δεν τηρούνται οι κανόνες υγιεινής στην προετοιμασία του φαγητού. Σε άλλες περιπτώσεις, η τροφική δηλητηρίαση προκύπτει από την κατανάλωση μη καλά ψημένου κρέατος, γαλακτοκομικών προϊόντων ή τροφών που περιέχουν μαγιονέζα (για παράδειγμα λαχανοσαλάτα ή πατατοσαλάτα) κι έχουν παραμείνει εκτός ψυγείου για πολύ ώρα.

Αίτια τροφικής δηλητηρίασης είναι:

• Βακτήριο Bacillus cereus
• Aλλαντίαση
• Βακτήριο Campylobacter
• Χολέρα
• Βακτηριακή εντερίτιδα (E. Coli)
• Δηλητηρίαση από ψάρια
• Μικρόβιο Listeria
• Δηλητηρίαση από μανιτάρια
• Βακτηρίδιο Salmonella
• Βακτηρίδιο Shigella
• Βακτηρίδιο Yersinia

Η αλλαντίαση αποτελεί μια σοβαρότατη περίπτωση τροφικής δηλητηρίασης, η οποία μπορεί να αποδειχθεί και νοσηρή. Προκύπτει από την ακατάλληλη κατ’ οίκον κονσερβοποίηση.

Τα βρέφη και οι ηλικιωμένοι διατρέχουν τον υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης τροφικής δηλητηρίασης. Ωστόσο υψηλό κίνδυνο διατρέχουν κι όλοι όσοι:

• Αντιμετωπίζουν μια σοβαρή παθολογική κατάσταση, όπως μια νεφρική πάθηση ή σακχαρώδη διαβήτη
• Έχουν αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα

Οι εγκυμονούσες και οι γυναίκες που θηλάζουν οφείλουν να είναι ιδιαίτερα προσεκτικές προς αποφυγή τροφικής δηλητηρίασης


Συμπτώματα

Ο χρόνος εμφάνισης των συμπτωμάτων, εξαρτάται από τον τύπο της τροφικής δηλητηρίασης, συνήθως όμως κυμαίνεται από 2 – 6 ώρες μετά τη λήψη της μολυσμένης τροφής. Ο χρόνος αυτός μπορεί να είναι περισσότερος (ακόμη και κάποιες μέρες) ή λιγότερος, αναλόγως πάντα την αιτία πρόκλησης της δηλητηρίασης.

Τα πιθανά συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Κράμπες στην κοιλιακή χώρα
• Διάρροια (ενδέχεται να είναι αιματηρή)
• Πυρετός και ρίγος
• Κεφαλαλγία
• Ναυτία κι έμετος
• Αδυναμία / κακουχία (μπορεί να λάβει πολύ σοβαρή μορφή και να οδηγήσει σε παράλυση των αναπνευστικών μυών, όπως στην περίπτωση της αλλαντίασης)

Σημεία κι εξετάσεις

Ο ιατρός σας θα προβεί σε φυσική εξέταση για την πιθανή ανάδειξη σημείων τροφικής δηλητηρίασης, όπως ευαισθησία στην κοιλιακή χώρα κι αφυδάτωση. Θα λάβει επίσης το ιστορικό σας αναφορικά με τις τροφές που καταναλώσατε προσφάτως.

Πιθανές εξετάσεις για την ανάδειξη της αιτίας είναι:

• Αιματολογικές
• Ανάλυση υπολειμμάτων τροφής
• Εξετάσεις κοπράνων
• Ανάλυση εμέτου

Ακόμη κι αντιμετωπίζετε τροφική δηλητηρίαση, οι παραπάνω εξετάσεις ενδέχεται να μην είναι διαγνωστικές.

Αν ο ασθενής παρουσιάζει βαρύτατη κλινική εικόνα, κάτι που συμβαίνει σπάνια, ο ιατρός ίσως χρειαστεί να προβεί στα ακόλουθα:

• Ενδοσκοπική εξέταση του ορθού με τη χρήση ενός λεπτού εργαλείου, σα σωλήνα που τοποθετείται εντός του ορθού προς εντοπισμό της πηγής αιμορραγίας ή λοίμωξης (σιγμοειδοσκόπηση)
• Εξέταση ηλεκτρικής δραστηριότητας των μυών (ηλεκτρομυογράφημα), για να ελεγχθεί αν ο ασθενής πάσχει από αλλαντίαση
• (Οσφυονωτιαία παρακέντηση) λήψη υγρού από τη σπονδυλική στήλη, σε περίπτωση που ο ασθενής παρουσιάζει σημεία διαταραχής του νευρικού συστήματος

Θεραπεία

Συνήθως η νόσος ιάται αυτόματα μέσα σε μερικές ημέρες. Στόχος της θεραπευτικής αγωγής είναι η ανακούφιση των συμπτωμάτων και η αποφυγή της αφυδάτωσης.

• Αποφύγετε τη λήψη στέρεων τροφών, μέχρι την πλήρη αποδρομή της διάρροιας κι αποφύγετε γαλακτοκομικά προϊόντα, τα οποία μπορούν να επιδεινώσουν τη διάρροια (οφειλόμενη σε προσωρινή δυσανεξία στη λακτόζη)
• Πίνετε υγρά (εξαιρουμένου του γάλατος και ποτών που περιέχουν καφεΐνη) προς αντικατάσταση των απολεσθέντων υγρών από τη διάρροια και τον έμετο
• Δώσετε στα παιδιά σας συμπλήρωμα ηλεκτρολυτών που διατίθεται στα φαρμακεία

Αν ασθενής παρουσιάσει διάρροια κι αδυνατεί να λάβει υγρά (λόγω της ναυτίας για παράδειγμα ή του εμέτου), ίσως χρειαστεί ενδονοσοκομειακή περίθαλψη και ενδοφλέβια λήψη υγρών. Η κατάσταση αυτή είναι ιδιαίτερα συχνή όσον αφορά τα παιδιά.

Σε περίπτωση που λαμβάνεται διουρητικά, οφείλετε να αντιμετωπίσετε με προσοχή τη διάρροια. Συμβουλευτείτε τον ιατρό σας – μπορεί να χρειαστεί η διακοπή λήψης διουρητικών. Προτού αλλάξετε ή διακόψετε τη φαρμακευτική αγωγή που λαμβάνετε, συμβουλεύεστε πάντα τον ιατρό σας, ο οποίος θα σας δώσει συγκεκριμένες οδηγίες.

Για τους κοινούς τύπους τροφικής δηλητηρίασης, ο ιατρό σας ΔΕ θα σας συνταγογραφήσει αντιβιοτική αγωγή.

Αν έχετε καταναλώσει τοξίνες από μανιτάρια ή οστρακοειδή, θα χρειαστείτε άμεση ιατρική περίθαλψη. Στα επείγοντα, ο ιατρός θα προβεί σε πλύση στομάχου κι απομάκρυνση της τοξίνης.



Πρόγνωση

Οι περισσότεροι ασθενείς που αντιμετωπίζουν έναν από τους κοινούς τύπους τροφικής δηλητηρίασης, επανέρχονται πλήρως μέσα σε 12 – 48 ώρες. Μπορεί να εμφανιστούν σοβαρές επιπλοκές, οι οποίες όμως προέρχονται από συγκεκριμένους τύπους τροφικής δηλητηρίασης.


Επιπλοκές

Η αφυδάτωση αποτελεί τη πιο συνηθέστερη επιπλοκή και μπορεί να επέλθει από οποιαδήποτε τροφική δηλητηρίαση.

Λιγότερο συχνές, αλλά πιο σοβαρές επιπλοκές είναι:

• Αρθρίτιδα (Salmonella, Yersinia)
• Διαταραχές αιμορραγίας (E. coli κι άλλα βακτήρια)
• Θάνατος (από μανιτάρια, κάποιες δηλητηριάσεις από ψάρια ή αλλαντίαση)
• Νεφρικές διαταραχές (Shigella, E. coli)
• Διαταραχές του νευρικού συστήματος (αλλαντίαση, Campylobacter)
• Περικαρδίτιδα (Salmonella)
• Αναπνευστική δυσχέρεια, συμπεριλαμβανομένου της ανάγκης τεχνικής υποστήριξης αναπνοής (αλλαντίαση)

Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό

Καλέστε τον ιατρό σας αν παρουσιάσετε:

• διάρροια που επιμένει άνω των 2 – 3 ημερών
• πρόσμιξη αίματος στα κόπρανα
• διάρροια, ναυτία ή έμετο και λαμβάνετε διουρητικά
• διάρροια κι αδυνατείτε να λάβετε υγρά λόγω ναυτίας ή εμέτου
• πυρετό άνω των 38,3˚ C

Καλέστε το 166 ή το ΕΚΑΒ αν:

• έχετε υπερβολική αιμορραγία ή τα κόπρανά σας είναι πολύ σκουρόχρωμα ή μαύρα
• έχετε δυσκολίες αναπνοής
• εμφανίσετε συμπτώματα νευρικής διαταραχής, όπως αδυναμία, διπλωπία, δυσκολίες ομιλίας ή παράλυση
• εμφανίσετε σημεία αφυδάτωσης (δίψα, ζάλη, τάση λιποθυμίας, αίσθηση ελαφρύς κεφαλής)
• έχετε δυσκολίες κατάποσης
• έχετε πιθανή τροφική δηλητηρίαση από μανιτάρια, ψάρια ή αλλαντίαση
• ο ρυθμός ης καρδιάς σας είναι παραλείπων, ταχύς ή αισθητός

Πρόληψη

Προς αποφυγή τροφικής δηλητηρίασης, λάβετε τα παρακάτω μέτρα κατά την προετοιμασία του φαγητού:

• Πλύνετε καλά τα χέρια σας, τα πιάτα και τα οικιακά σκεύη
• Χρησιμοποιήστε ένα θερμόμετρο όταν μαγειρεύετε. Μαγειρέψετε το βόειο κρέας τουλάχιστον στους 70˚C, τα πουλερικά στους 80˚C και τα ψάρια στους 60˚C
• ΜΗΝ τοποθετείτε το κρέας ή το ψάρι στο ίδιο σκεύος, που προηγουμένως ήταν τοποθετημένο ωμό, εκτός κι το σκεύος έχει πλυθεί πλήρως
• Διατηρείτε την τροφή που δε θα καταναλώσετε άμεσα, εντός ψυγείου. Ρυθμίστε τη θερμοκρασία του ψυγείου στους 4,5˚C περίπου και τον καταψύκτη στους -17˚C ή και χαμηλότερα. ΜΗΝ καταναλώσετε κρέας, πουλερικά ή ψάρια, τα οποία δεν ήταν μαγειρεμένα και παρέμειναν στο ψυγείο πέραν των 1 -2 ημερών
• ΜΗΝ καταναλώνετε ληγμένες τροφές, συσκευασμένες τροφές με χαλασμένη συσκευασία ή κονσέρβες που είναι φουσκωμένες ή έχουν χτυπήματα
• ΜΗΝ καταναλώνετε τροφές που έχουν ασυνήθιστη οσμή ή παράξενη γεύση

Άλλα μέτρα που οφείλεται να λάβετε:

• Αν φροντίζετε μικρά παιδιά, πλύνετε καλά και συχνά τα χέρια σας και πετάτε προσεκτικά τις πάνες, έτσι ώστε τα βακτήρια να μην διασκορπιστούν σε άλλες επιφάνειες ή άτομα
• Αν κονσερβοποιείτε τροφές κατ’ οίκον, σιγουρευτείτε ότι ακολουθείτε τις κατάλληλες τεχνικές κονσερβοποίησης, προς αποφυγή της αλλαντίασης
• ΜΗ δίνετε μέλι σε παιδιά κάτω του 1 έτους
• ΜΗΝ τρώτε άγρια μανιτάρια
• Αν ταξιδεύετε σε περιοχές που οι τροφές ενδέχεται να έχουν επιμολυνθεί, καταναλώστε μόνον ζεστή, φρέσκια μαγειρεμένη τροφή. Πίνετε νερό, μόνον αφού έχει βραστεί. ΜΗΝ καταναλώνετε ωμά λαχανικά ή μη ξεφλουδισμένα φρούτα
• ΜΗΝ καταναλώνετε οστρακοειδή που έχουν εκτεθεί σε «κόκκινες παλίρροιες»
• Αν είστε έγκυος ή αν έχετε χαμηλό ανοσοποιητικό σύστημα, ΜΗΝ καταναλώνετε μαλακό τυρί, ιδίως εισαγόμενο από χώρες εκτός των Η.Π.Α.

Αν αντιμετωπίζετε τροφική δηλητηρίαση, ενημερώστε τα άτομα που ενδέχεται να κατανάλωσαν την ίδια τροφή με εσάς, για την κατάστασή σας. Αν υποπτεύεστε ότι η μολυσμένη τροφή, είναι τροφή που αγοράσατε από τοπικό κατάστημα ή καταναλώσατε σε κάποιο εστιατόριο, ενημερώστε τους υπευθύνους τους καταστήματος / εστιατορίου, καθώς και το τοπικό κέντρο υγείας.

Ορισμός

Η ρινίτιδα πρόκειται για φλεγμονή του βλεννώδους χιτώνα της ρινός.


Περιγραφή

Η ρινίτιδα είναι ένας όρος που δεν περιγράφει συγκεκριμένα μια πάθηση, άντ’ αυτού περιλαμβάνει λοιμώξεις, αλλεργίες κι άλλες διαταραχές, με κοινό χαρακτηριστικό την εστία των συμπτωμάτων τους. Στη ρινίτιδα, ο βλεννογόνος υμένας φλεγμαίνει ή ερεθίζεται, παράγοντας εκκρίσεις, συμφόρηση και οίδημα των ιστών. Η συνήθης μορφή της λοιμώδης ρινίτιδας, είναι το κοινό κρυολόγημα / συνάχι.

Στο γενικό πληθυσμό, το κοινό κρυολόγημα, συνιστά τη συνηθέστερη ιογενής λοίμωξη, με αποτέλεσμα τη συστηματική αδικαιολόγητη απουσία από το σχολείο ή την εργασία σε σχέση με άλλες παθολογικές καταστάσεις. Τα κρυολογήματα αυτοπεριορίζονται και διαρκούν από 3 ως 10 ημέρες, αν και υπάρχει περίπτωση να ακολουθούνται από βακτηριακή λοίμωξη. Τα παιδιά είναι περισσότερο ευάλωτα απ’ ότι οι ενήλικες, όπως και τα αγόρια έφηβοι σε σχέση με τα κορίτσια, αλλά και οι ενήλικες γυναίκες σε σχέση με τους ενήλικους άνδρες. Στις Η.Π.Α., έξαρση του κρυολογήματος σημειώνεται κατά τα τέλη του φθινοπώρου και του χειμώνα.


Αίτια και συμπτώματα

Πάνω από 200 διαφορετικοί τύποι ιών είναι υπεύθυνοι για την εμφάνιση του κρυολογήματος. Οι ιοί μεταφέρονται μέσω του φτερνίσματος και του βήχα, της επαφής με χρησιμοποιημένα χαρτομάντιλα ή στενής επαφής με προσβληθέν άτομο. Εστίες μετάδοσης του κρυολογήματος, αποτελούν τα σχολεία, τα γραφεία ή άλλα μέρη όπου συνευρίσκονται πολλά άτομα. Η περίοδος επώασης κυμαίνεται μεταξύ 24 – 72 ωρών.

Η έναρξη του κρυολογήματος είναι συνήθως αιφνίδια. Ο ιός προκαλεί τη φλεγμονή του ρινικού υμένα, με αποτέλεσμα τη παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων λεπτής, και υδαρής βλέννης. Κάποια παιδιά-ασθενείς, ενδέχεται να παρουσιάζουν και πυρετό. Η φλεγμονή εξαπλώνεται από τις ρινικές διόδους, στο φάρυγγα και τους ανώτερους αεραγωγούς, προκαλώντας ξηρό βήχα, κεφαλαλγία και υγρά μάτια. Κάποιοι ασθενείς εμφανίζουν μυαλγίες ή αρθραλγίες και γενική αίσθηση αδυναμίας ή κόπωσης. Μετά τη πάροδο λίγων ημερών, η φλεγμονή της ρινός υποχωρεί και οι υδαρείς εκκρίσεις, αντικαθίστανται από παχύρρευστη και κολλώδης βλέννη. Η αλλαγή αυτή των ρινικών εκκρίσεων, βοηθά στη διαφοροδιάγνωση της ρινίτιδος που οφείλεται σε ιογενής λοίμωξη, από τη ρινίτιδα που οφείλεται σε κάποια αλλεργία.

Διάγνωση

Δεν υπάρχει διαγνωστική εξέταση της ιογενής ρινίτιδος. Η διάγνωση βασίζεται στα συμπτώματα. Όσον αφορά τα παιδιά, ο ιατρός θα προβεί σε φυσική εξέταση του φάρυγγα και των αδένων για να γίνει διαφοροδιάγνωση από ιλαρά κι άλλες παιδικές ασθένειες που παρουσιάζουν παρόμοια συμπτώματα. Οι ενήλικες, των οποίων τα συμπτώματά τους διαρκούν άνω της μίας εβδομάδας, ενδέχεται να χρήζουν περαιτέρω εξετάσεις για να γίνει διαφοροδιάγνωση με δευτεροπαθείς βακτηριακές λοιμώξεις ή αλλεργίες. Η ταυτοποίηση των βακτηριακών λοιμώξεων γίνεται με καλλιέργεια των ρινικών εκκρίσεων του ασθενούς. Η εκτίμηση των αλλεργιών διεξάγεται με αιματολογικές εξετάσεις, δερματικές εξετάσεις ανίχνευσης συγκεκριμένων ουσιών και ρινικά επιχρίσματα.


Θεραπεία

Δεν υπάρχει θεραπευτική αγωγή με αποδεδειγμένη αποτελεσματικότητα. Η αγωγή που συστήνεται να ακολουθήσετε, έχει στόχο την ανακούφιση των συμπτωμάτων. Η θεραπευτική αγωγή περιλαμβάνει φαρμακευτικά σκευάσματα, όπως την ασπιρίνη ή μη στεροειδή αντι-φλεγμονώδη (ΜΣΑΦ) σκευάσματα, για την αντιμετώπιση της κεφαλαλγίας και της μυαλγίας, ενώ τα αποσυμφορητικά ανακουφίζουν από ρινική συμφόρηση ή καταρροή. Οι ασθενείς οφείλουν να ενημερωθούν για την επίδραση υπερβολικής δόσης των αποσυμφορητικών, διότι μπορεί να προκαλέσουν αντίστροφη δράση, με επιδείνωση των συμπτωμάτων. Δε χορηγούνται αντιβιοτικά για την αντιμετώπιση των κρυολογημάτων, καθ΄ ότι δεν εξουδετερώνουν τους ιούς.

Η υποστηρικτική φροντίδα περιλαμβάνει την κλινήρης ξεκούραση και την πόση πολλών υγρών.

Μεταξύ των θεραπευτικών αγωγών που βρίσκονται υπό μελέτη, περιλαμβάνονται οι υπεριώδεις λάμπες και η ενέσιμη αγωγή ιντερφερόνης.


Εναλλακτικές θεραπευτικές αγωγές

Η ομοιοπαθητική ιατρική συστήνει 10 διαφορετικές θεραπείες, αναλόγως των ρινικών εκκρίσεων, τη ψυχική / συναισθηματική κατάσταση του ασθενούς και το στάδιο της λοίμωξης. Οι φυσικοπαθητικοί (naturopaths) συστήνουν τη λήψη βιταμίνης Α και συμπληρωμάτων ψευδαργύρου μαζί με βοτανικά παρασκευάσματα από εχινάτσια , βοτάνου goldenseal (Hydrastis canadensis), φαρμακευτική γλυκύρριζα ή ριζών astragalus.


Πρόγνωση

Τα περισσότερα κρυολογήματα υποχωρούν πλήρως μέχρι το πέρας μιας εβδομάδος. Οι επιπλοκές είναι ασυνήθεις, αν και μπορούν να εμφανιστούν περιλαμβάνοντας τη παρραρινοκολπίτιδα (φλεγμονή των παρραρινίων κόλπων),τις βακτηριακές λοιμώξεις, ή λοιμώξεις του μέσου ωτός.


Πρόληψη

Δε διατίθεται αποτελεσματικό εμβόλιο κατά των κρυολογημάτων και οι λοιμώξεις δεν παρέχουν ανοσία.

Η πρόληψη εξαρτάται από:

• Συχνή πλύση χεριών, κυρίως προτού αγγίξουμε το πρόσωπο
• Την ελαχιστοποίηση επαφών με προσβληθέντα άτομα
• Να μη μοιραζόμαστε πετσέτες χεριών, μαχαιροπήρουνα ή ποτήρια

Ορισμός

Το περιαμυγδαλικό απόστημα είναι συγκέντρωση πύου στην περιοχή γύρω από τις αμυγδαλές.


Εναλλακτικοί όροι

Απόστημα - περιαμυγδαλικό


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Το περιαμυγδαλικό απόστημα αποτελεί μια επιπλοκή της αμυγδαλίτιδας. Συχνότερα προκαλείται από έναν τύπο βακτηριδίων βήτα-αιμολυτικού στρεπτόκοκκου της ομάδας Α. Το περιαμυγδαλικό απόστημα είναι γενικά μια ασθένεια των μεγαλύτερων σε ηλικία παιδιών, των εφήβων, και των νέων ενηλίκων. Στις μέρες μας έχει γίνει σχετικά σπάνιο με τη χρήση των αντιβιοτικών για τη θεραπεία της αμυγδαλίτιδας.


Συμπτώματα

Μολύνεται η μία και οι δύο αμυγδαλές. Η μόλυνση μπορεί να εξαπλωθεί, εκτός από τον ουρανίσκο, στο λαιμό και το στήθος, συμπεριλαμβανομένων των πνευμόνων. Οι διογκωμένοι ιστοί μπορεί να φράξουν τον αεραγωγό, γεγονός που απειλεί τη ζωή και αποτελεί έκτακτο ιατρικό περιστατικό.

Το απόστημα μπορεί να διαρραγεί μέσα στον λαιμό, διευρύνοντας περαιτέρω τη μόλυνση ή φράζοντας τον αεραγωγό.

Στα συμπτώματα του περιαμυγδαλικού αποστήματος περιλαμβάνονται:

• Ρίγη
• Δυσκολία και πόνος με το άνοιγμα του στόματος
• Σιελόρροια
• Πρήξιμο του προσώπου
• Πυρετός
• Πονοκέφαλος
• Βραχνάδα (περιστασιακά)
• Πονόλαιμος (μπορεί να είναι οξύς)
• Ευαισθησία των αδένων του σαγονιού και του λαιμού

Ενδείξεις και εξετάσεις

Η κλινική εξέταση μπορεί να αποκαλύψει ερυθρότητα του λαιμού και διόγκωση της μιας ή και των δύο αμυγδαλών, του λαιμού κα του στήθους.
Μπορούν να γίνουν οι ακόλουθες εξετάσεις:

• Παροχέτευση του αποστήματος
• Αξονική τομογραφία

Θεραπεία

Εάν η μόλυνση οφείλεται σε βακτηρίδια, θα σας χορηγηθούν αντιβιοτικά. Παυσίπονα συνιστώνται εάν είναι απαραίτητο. Το απόστημα θα πρέπει να αναρροφηθεί. Αυτό απαιτεί χειρουργική επέμβαση. Μπορεί επίσης να γίνει χειρουργική αφαίρεση των αμυγδαλών (αμυγδαλεκτομή).


Πρόγνωση

Το περιαμυγδαλικό απόστημα υποχωρεί συνήθως με τη θεραπεία, αν και η μόλυνση μπορεί να επανέλθει στο μέλλον.


Επιπλοκές

• Απόφραξη αεραγωγού
• Κυτταρίτιδα στο σαγόνι, τον λαιμό ή το στήθος
• Ενδοκαρδίτιδα (σπάνια)
• Συγκέντρωση υγρού γύρω από τους πνεύμονες (πλευρική διάχυση)
• Φλεγμονή γύρω από την καρδιά (περικαρδίτιδα)
• Πνευμονία

Πότε να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας

Επικοινωνήστε με τον γιατρό σας εάν είχατε αμυγδαλίτιδα και παρουσιάσετε συμπτώματα περιαμυγδαλικού αποστήματος.

Καλέστε τον γιατρό σας εάν έχετε:

• Βήχα
• Δυσκολία στην αναπνοή
• Πόνο στο στήθος
• Επίμονο πυρετό
• Συμπτώματα που επιδεινώνονται

Πρόληψη

Η άμεση και πλήρης θεραπεία τη αμυγδαλίτιδας, ειδικά εκείνης που οφείλεται σε βακτηρίδιο, μπορεί να βοηθήσει να αποτροπή δημιουργίας αποστήματος.

Ορισμός

Με τον όρο αφυδάτωση αναφερόμαστε στην ανεπαρκή (για την κάλυψη των αναγκών του σώματος) ποσότητα νερού και υγρών, που διαθέτει ο οργανισμός. Προκαλείται από απώλεια μεγάλης ποσότητας υγρών, μη κατανάλωση νερού ή υγρών ή και τα δύο. Η διάρροια κι ο έμετος συνιστούν συνήθης αιτίες πρόκλησης της αφυδάτωσης.

Τα βρέφη και τα παιδιά είναι πιο επιρρεπής σε σχέση με τους ενήλικες, να εμφανίσουν αυτήν την διαταραχή, μιας και διαθέτουν μικρότερο σωματικό βάρος και υψηλότερο ισοζύγιο νερού και ηλεκτρολυτών. Όπως επίσης οι ηλικιωμένοι και οι πάσχοντες από παθολογική κατάσταση έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης της αφυδάτωσης.

Η πάθηση ταξινομείται ως ήπια, μέτρια ή σοβαρή, αναλόγως του μεγέθους της απώλειας της ποσότητας των υγρών ή της ποσότητας των υγρών που έχει αναπληρωθεί. Η σοβαρή αφυδάτωση, είναι κατάσταση απειλητική για τη ζωή κι αποτελεί επείγον περιστατικό.

Αίτια, επιπτώσεις κα παράγοντες κινδύνου

Η απώλεια υγρών του σώματος μπορεί να οφείλεται σε:

• Διάρροια κι έμετο
• Εκσεσημασμένη ποσότητα ούρων / πολυουρία, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση του μη ελεγχόμενου σακχαρώδους διαβήτη ή της χρήσης διουρητικών
• Εκσεσημασμένη εφίδρωση (για παράδειγμα σωματική άσκηση)
• Πυρετός

Μπορεί να μη λαμβάνετε επαρκή ποσότητα υγρών λόγω των ακόλουθων περιπτώσεων:

• Ναυτίας
• Απώλεια όρεξης επειδή νοσείτε από κάποια παθολογική κατάσταση
• Υποφέρετε από πονόλαιμο ή στοματικά έλκη

Σε παιδιά που αντιμετωπίζουν κάποια παθολογική κατάσταση, η αφυδάτωση αρκετά συχνά, ενδέχεται να οφείλεται σε συνδυασμό των δύο – άρνησης λήψης τροφής ή υγρών και απώλεια υγρών λόγω διάρροιας εμέτου ή πυρετού.


Συμπτώματα

• Ξηροστομία
• Ολιγοουρία ή ανουρία. Η συμπύκνωση των ούρων χαρακτηρίζεται από σκούρα κίτρινη χροιά
• Μη παραγωγή δακρύων
• Εμβαθυσμένοι οφθαλμοί
• Χαρακτηριστικά εμβαθυσμένα σημάδια – fontanelles (μαλακά ευπίεστα σημάδια στην κορυφή του κρανίου παιδιού)
• Ληθαργική κωματώδη κατάσταση (με σοβαρή αφυδάτωση)

Τα συμπτώματα της πραγματικής αφυδάτωσης μπορεί να συνοδεύονται κι από έμετο, διάρροια ή την αίσθηση αδυναμίας «να συγκρατήσουμε τροφή ή υγρά», τα οποία ενδεχομένως να προκαλούν την αφυδάτωση.

Σημεία κι εξετάσεις

Μια φυσική εξέταση μπορεί να αναδείξει σημεία:

• Χαμηλής αρτηριακής πίεσης
• Πτώση της αρτηριακής πίεσης κατά την άρση μετά από κλινήρης στάση
• Ταχυκαρδία
• Ελάττωση της σπαργής των ιστών – το δέρμα ενδεχομένως να χάσει την ελαστικότητά του κι έπειτα από προκλητή ανασήκωσή του να επανέλθει αργά –μειωμένη επιστροφή
• Καθυστερημένη αναπλήρωση τριχοειδών
• Σοκ

Οι εξετάσεις περιλαμβάνουν:

• Βιοχημικές εξετάσεις τους αίματος (προς έλεγχο των ηλεκτρολυτών, ιδίως του νατρίου, καλίου και των επιπέδων διττανθρακικού άλατος)
• Ειδικό βάρος των ούρων (υψηλό ειδικό βάρος υποδεικνύει σοβαρή αφυδάτωση)
• BUN (άζωτο ουρίας αίματος – μπορεί να είναι αυξημένο στην αφυδάτωση)
• Κρεατινίνη (αυξημένη στην αφυδάτωση)
• Ποσοτικός προσδιορισμός αίματος (CBC) προς ανίχνευση σημείων συμπυκνωμένου αίματος

Μπορούν να διεξαχθούν κι άλλες εξετάσεις, προκειμένου να εντοπιστεί η αιτία τη αφυδάτωσης (για παράδειγμα επίπεδα σακχάρου του αίματος προς έλεγχο του σακχαρώδους διαβήτη).


Θεραπεία

Προς αντιμετώπιση της ήπιας αφυδάτωσης, η κατανάλωση υγρών είναι επαρκής. Είναι προτιμητέο να καταναλώνετε συχνές και μικρές ποσότητες υγρών (αν πρόκειται για βρέφη ή παιδιά, χρησιμοποιείστε ένα κουτάλι ή μια σύριγγα) εν αντιθέσει να προσπαθείτε να καταναλώνετε μεγάλες ποσότητες υγρών εφ΄ άπαξ. Κάτι τέτοιο ενδέχεται να προκαλέσει αυξημένο έμετο.

Τα διαλύματα ηλεκτρολυτών ή τα παγωμένα γλειφιτζούρια, μπορούν να αποβούν αρκετά αποτελεσματικά. Διατίθενται στα φαρμακεία. Τα υγρά / ποτά ενέργειας περιέχουν αρκετή ποσότητα σακχάρου κι ενδέχεται να επιδεινώσουν ή να προκαλέσουν διάρροια. Όσον αφορά τα βρέφη και τα παιδιά, αποφύγετε να χρησιμοποιήσετε το νερό ως υγρό αναπλήρωσης.

Σε περιπτώσεις μέτριας έως σοβαρής αφυδάτωσης, ίσως χρειαστεί η ενδοφλέβια χορήγηση υγρών και η ενδονοσοκομειακή νοσηλεία. Ο ιατρός κατά πρώτον θα επιχειρήσει να ταυτοποιήσει την αιτία της αφυδάτωσης κι έπειτα θα προχωρήσει στη θεραπεία της.

Οι περισσότερες περιπτώσεις ιών του στομάχου (ονομάζεται και γαστρεντερίτιδα) υποχωρούν αυτόματα εντός κάποιων ημερών.


Πρόγνωση

Αν η διάγνωση της αφυδάτωσης τεθεί έγκαιρα κι αντιμετωπισθεί εν καιρώ, η πρόγνωση είναι συνήθως καλή.


Επιπλοκές

Αν η αφυδάτωση παραμείνει άνευ θεραπείας μπορεί να καταλήξει σε αποπληξία, μόνιμη εγκεφαλική βλάβη ή θάνατο.


Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Καλέστε το 166 αν εσείς ή το παιδί σας εμφανίσετε τα παρακάτω συμπτώματα:

• Ζάλη
• Αίσθηση ελαφρής κεφαλής
• Λήθαργο
• Σύγχυση

Επικοινωνήστε άμεσα με τον ιατρό σας αν εσείς ή το παιδί σας παρουσιάσετε τα παρακάτω συμπτώματα:

• Μη παραγωγή δακρύων
• Εμβαθυσμένα μάτια
• Ολιγουρία ή ανουρία άνω των 8 ωρών
• Ξηροδερμία με μειωμένη επιστροφή του δέρματος κατά την ανασήκωσή του.
• Ξηροστομία ή ξηροφθαλμία
• Ευπίεστο εμβαθυσμένο σημείο στην κορυφή του κρανίου του παιδιού
• Ταχυκαρδία
• Πρόσμιξη αίματος στα κόπρανα ή έμετος
• Διάρροια ή έμετος (στα βρέφη κάτω των 2 μηνών)
• Ατονία ή αδράνεια

Καλέστε τον ιατρό σας και στην περίπτωση που δεν είστε σίγουροι ότι οι προσπάθειες χορήγησης υγρών στο παιδί σας είναι σωστές κι αποτελεσματικές.

Επικοινωνήστε με τον ιατρό σας και στις περιπτώσεις που:

• Η ανικανότητα διατήρησης υγρών σχετίζεται με κάποια παθολογική κατάσταση
• Ο έμετος επιμένει άνω των 24 ωρών στους ενήλικες ή άνω των 12 ωρών αν πρόκειται για παιδί
• Η διάρροια επιμένει άνω των 5 ωρών αν πρόκειται για ενήλικα ή παιδί
• Το παιδί σας ή το βρέφος σας παρουσιάζει μειωμένη ενεργητικότητα ή αυξημένη νευρικότητα
• Το παιδί σας εμφανίσει εκσεσημασμένη ούρηση, κυρίως αν υπάρχει ιστορικό σακχαρώδους διαβήτη ή αν λαμβάνετε διουρητικά

Πρόληψη

Ακόμη κι αν διαθέτετε καλή φυσική κατάσταση, καταναλώστε πολλά υγρά ημερησίως. Καταναλώστε πολλά υγρά ιδίως όταν η θερμοκρασία είναι υψηλή ή ασκείστε σωματικά.

Παρακολουθήστε προσεκτικά κάποιον που πάσχει από κάποια παθολογική κατάσταση, ιδίως αν πρόκειται για βρέφος, παιδί ή ηλικιωμένο. Αν νιώθετε ότι πάσχετε από μια κατάσταση που εξελίσσετε σε αφυδάτωση, συμβουλευτείτε έναν ιατρό προτού οδηγηθείτε σε αφυδάτωση μέτριας ή σοβαρής μορφής. Προχωρήστε σε αναπλήρωση υγρών μόλις εμφανίσετε διάρροια κι έμετο – ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ για σημεία αφυδάτωσης.

Αν κάποιο άτομο πάσχει από κάποια παθολογική κατάσταση, ενθαρρύνετέ το να καταναλώσει πολλά υγρά. Έχετε κατά νου, ότι ο οργανισμός έχει περισσότερη ανάγκη από υγρά όταν παρουσιάζετε πυρετός, έμετος ή διάρροια. Το ευκολότερο σημείο παρακολούθησης είναι η ποσότητα ούρων (πολλές βρεγμένες πάνες ή συχνές επισκέψεις στην τουαλέτα) σίελα στο στόμα και παραγωγή δακρύων.

Ορισμός

Η μυελική κυστική νεφροπάθεια είναι μια κληρονομική ασθένεια, κατά την οποία η ύπαρξη κύστεων στο κέντρο κάθε νεφρού οδηγεί βαθμιαία τα νεφρά να χάσουν τη λειτουργικότητά τους.

Εναλλακτικοί όροι

Οικογενής νεανική νεφρωνόφθιση, Σύνδρομο Senior-Loken


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Η μυελική κυστική νεφροπάθεια έχει πολλές ομοιότητες με την οικογενή νεανική νεφρωνόφθιση, ασθένεια της παιδικής ηλικίας. Και οι δύο δημιουργούν ουλές και κοιλότητες με υγρό (κύστεις) στα βαθύτερα σημεία του νεφρού.

Στις ασθένειες αυτές, τα νεφρά δεν συμπυκνώνουν αρκετά τα ούρα, πράγμα που οδηγεί σε υπερβολική παραγωγή ούρων και απώλεια νατρίου και άλλων χημικών ανταλλαγών στο αίμα και τα ούρα.

Μυελική κυστική νεφροπάθεια εμφανίζεται σε μεγαλύτερους σε ηλικία ασθενείς και κληρονομείται με τον αυτοσωματικό επικρατή τρόπο. Η οικογενής νεανική νεφρωνόφθιση εμφανίζεται σε μικρά παιδιά και κληρονομείται συνήθως με τον αυτοσωματικό υπολειπόμενο τρόπο.

Η οικογενής νεανική νεφρωνόφθιση μπορεί να μην έχει σχέση με τα νεφρά (αλλά π.χ. με προβλήματα των ματιών), ενώ η μυελική κυστική νεφροπάθεια περιορίζεται στα νεφρά.


Συμπτώματα

Κατά τα πρώτα στάδια της ασθένειας, στα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνονται:

• Πολυουρία
• Χαμηλή πίεση
• Ανάγκη για ούρηση τη νύχτα (νυκτουρία)
• Αυξημένη ανάγκη για αλάτι
• Αδυναμία

Σε προχωρημένο στάδιο, μπορεί να αναπτυχθούν συμπτώματα νεφρικής ανεπάρκειας, όπως:

• Κώμα
• Σύγχυση
• Μειωμένη εγρήγορση
• Παραλήρημα
• Υπνηλία
• Μωλωπισμοί ή αιμορραγία με το παραμικρό
• Λήθαργος
• Κούραση
• Συχνός λόξιγκας
• Γενική κακουχία
• Γενικευμένος κνησμός
• Πονοκέφαλος
• Έντονο χρώμα στο δέρμα (κίτρινο ή καφετί)
• Σύσπαση μυών ή κράμπες
• Ναυτία
• Ωχρότητα
• Μειωμένη αίσθηση στα χέρια, τα πόδια ή άλλες περιοχές
• Επιληπτικές κρίσεις
• Ακούσια απώλεια βάρους
• Εμετός με αίμα ή αίμα στα κόπρανα
• Αδυναμία

Ενδείξεις και εξετάσεις

Η πίεση του αίματος μπορεί να είναι χαμηλή. Το δέρμα μπορεί να παρουσιάζει ξηρότητα, αφύσικο χρώμα, ωχρότητα ή να μωλωπίζεται εύκολα.

Εργαστηριακά τεστ που μπορούν να γίνουν είναι:

• 24ωρος όγκος ούρων
• Άζωτο ουρίας αίματος
• Γενική εξέταση αίματος
• Κρεατινίνη
• Εκκαθάριση κρεατινίνης
• Ηλεκτρολύτες
• Ουρικό οξύ
• Βαρύτητα ούρων (θα είναι χαμηλή)

Οι ακόλουθες εξετάσεις μπορεί να βοηθήσουν στον εντοπισμό της ασθένειας:

• Υπέρηχος ή αξονική τομογραφία κοιλιάς
• Βιοψία νεφρού

Θεραπεία

Δεν υπάρχει καμία θεραπεία για αυτήν την ασθένεια. Αρχικά, η θεραπεία εστιάζει στον έλεγχο των συμπτωμάτων, τη μείωση των επιπλοκών και την επιβράδυνση της εξέλιξης της ασθένειας. Λόγω της απώλειας νερού και αλατιού, ο ασθενής θα πρέπει να πίνει άφθονα υγρά και αλάτι σε συμπληρώματα για να αποφύγει την αφυδάτωση.

Με την επιδείνωση της ασθένειας, αναπτύσσεται νεφρική ανεπάρκεια. Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει φάρμακα και αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες ώστε να περιοριστούν οι τροφές που περιέχουν φώσφορο και κάλιο. Μπορεί να απαιτηθούν αιμοδιάλυση και μεταμόσχευση νεφρών. Για αναλυτικές πληροφορίες σχετικά με τη θεραπεία, δείτε τα άρθρα σχετικά με τη χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και τη νεφροπάθεια τελικού σταδίου.


Πρόγνωση

Τα περισσότερα άτομα με μυελική κυστική νεφροπάθεια φτάνουν σε νεφροπάθεια τελικού σταδίου σε ηλικία μεταξύ 30 και 50. Η ισόβια θεραπεία μπορεί να ελέγξει τα συμπτώματα της χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας. Οι κύστεις που συνδέονται με τη μυελική κυστική νεφροπάθεια μπορεί να είναι πολύ μικρές αλλά η μεγάλη συγκέντρωσή τους μπορεί να οδηγήσει στην εξασθένηση των νεφρών.


Επιπλοκές

• Αναιμία
• Αποδυνάμωση των οστών και κατάγματα
• Καρδιακός επιπωματισμός
• Αλλαγές στον μεταβολισμό της γλυκόζης
• Αλλαγές στα επίπεδα ηλεκτρολυτών (υπεργλυκαιμία)
• Συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια
• Νεφροπάθεια τελικού σταδίου
• Γαστρεντερική αιμορραγία, έλκη
• Αιμορραγίες
• Υψηλή πίεση
• Υπονατριαιμία (χαμηλό νάτριο στο αίμα)
• Υπερκαλιαιμία (υψηλό κάλιο στο αίμα)
• Στειρότητα
• Ανωμαλίες στην έμμηνο ρύση
• Αποβολή
• Περικαρδίτιδα
• Περιφερική νευροπάθεια
• Μόνιμες αλλαγές στο χρώμα του δέρματος
• Δυσλειτουργία αιμοπεταλίων με εύκολο μωλωπισμό
• Αλλαγές χρωματισμού δερμάτων
• Αποδυνάμωση των οστών, κατάγματα, βλάβες των αρθρώσεων

Πότε να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας

Ζητήστε να σας δει ο γιατρός σας εάν έχετε οποιοδήποτε σύμπτωμα μυελικής κυστικής νεφροπάθειας.


Πρόληψη

Πρόκειται για μια κληρονομική ασθένεια αλλά ο τρόπος που κληρονομείται ποικίλλει. Μπορεί η πρόληψη να μην είναι εφικτή.

Ορισμός

Η αυχενική σπονδύλωση πρόκειται για μια διαταραχή κατά την οποία σημειώνεται παθολογική φθορά του χόνδρου και των οστών του αυχένα (των αυχενικών σπονδύλων).


Βλ επίσης:

• Δισκολήλη

Εναλλακτικοί ορισμοί

Αυχενική οστεοαρθρίτιδα, Αρθρίτιδα – αυχενική, αυχενική αρθρίτιδα.

Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Η αυχενική σπονδύλωση οφείλεται στη χρόνια φθορά (εκφύλιση) της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, συμπεριλαμβανομένου των μεσοσπονδυλίων δίσκων των αυχενικών σπονδύλων (αυχενικοί δίσκοι) και των αρθρώσεων μεταξύ των οστών της αυχενικής στήλης. Ίσως να υπάρχουν και παθολογικά μορφώματα ή οστικές προεξοχές της σπονδυλικής στήλης (των σπονδύλων).

Οι αλλοιώσεις αυτές, με τη πάροδο του χρόνου, μπορούν να ασκήσουν πίεση σε μία ή περισσότερες νευρικές ρίζες. Σε προχωρημένες περιπτώσεις, η βλάβη αφορά και τη σπονδυλική στήλη. Κάτι τέτοιο επηρεάζει όχι μόνον τα άνω άκρα, αλλά και τα κάτω.

Ο μεγαλύτερος παράγοντας κινδύνου, αποτελεί η πάροδο του χρόνου. Στην ηλικία των 60 ετών, η πλειοψηφία των ανδρών και των γυναικών, εμφανίζουν σημεία αυχενικής σπονδύλωσης, όπως αυτή φαίνεται σε ακτινογραφία. Άλλοι παράγοντες που καθιστούν ένα άτομο ευάλωτο στην ανάπτυξη σπονδύλωσης, είναι:

• Ιστορικό αυχενικού τραυματισμού (συχνά προ μερικά έτη)
• Βαριά αρθρίτιδα
• Ιστορικό χειρουργικής επέμβασης στη σπονδυλική στήλη

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα συνήθως εξελίσσονται σταδιακά με το πέρασμα του χρόνου, αν και δεν αποκλείεται να εμφανιστούν αιφνίδια.

Τα πιο συχνά συμπτώματα είναι:

• Αυχεναλγία (με πιθανή αντανάκλαση στα άνω άκρα ή στους ώμους)
• Αυχενική δυσκαμψία, η οποία επιδεινώνεται με τη πάροδο του χρόνου
• Απώλεια αίσθησης ή παθολογική αίσθηση των ώμων, των άνω άκρων ή (σπάνια) των κάτω άκρων
• Κεφαλαλγίες, και συγκεκριμένα στο οπίσθιο τμήμα της κεφαλής

Μικρότερης συχνότητας συμπτώματα είναι:

• Απώλεια ισορροπίας
• Απώλεια ελέγχου της ουροδόχου κύστεως ή των κοπράνων (στην περίπτωση συμπίεσης της σπονδυλικής στήλης)

Σημεία κι εξετάσεις

Η φυσική εξέταση συχνά αναδεικνύει την περιορισμένη ικανότητα κλίσης της κεφαλής προ του ώμου, καθώς και περιστροφή αυτής.

Η αδυναμία ή η απώλεια αίσθησης μπορεί να αποτελέσει σημείο βλάβης συγκεκριμένης νευρικής ρίζας ή της σπονδυλικής στήλης. Τα αντανακλαστικά, τις περισσότερες φορές, εμφανίζονται μειωμένα.

Μπορούν να διεξαχθούν οι ακόλουθες εξετάσεις:

• Αξονική τομογραφία ή μαγνητική τομογραφία της σπονδυλικής στήλης
• Ακτινογραφία αυχενικής μοίρας ή ολικής σπονδυλικής στήλης
• Ηλεκτρομυογράφημα
• Ακτινογραφία ή αξονική τομογραφία μετά τη χορήγηση σκιαγραφικού στη σπονδυλική στήλη (μυελογραφία)

Θεραπεία

Ακόμη κι αν η αυχεναλγία δεν υποχωρήσει στο σύνολό της ή κι αν επιδεινωθεί κατά διαστήματα, η επίγνωση αυτό-φροντίδας της ράχης, καθώς και η πρόληψη επαναλαμβανόμενων επεισοδίων ραχιαλγίας, μπορούν να συντελέσουν στην αποφυγή της χειρουργικής επέμβασης.

Στην πλειοψηφία τους, τα συμπτώματα της αυχενικής σπονδύλωσης σταθεροποιούνται ή βελτιώνονται με απλή, συντηρητική αγωγή, που περιλαμβάνει:

• Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη σκευάσματα (ΜΣΑΦ)
• Ναρκωτικά φάρμακα ή μυοχαλαρωτικά
• Φυσιοθεραπεία για την εκμάθηση ασκήσεων που πραγματοποιούνται κατ’ οίκον
• Ενέσιμα κορτικοστεροειδή σε συγκεκριμένα τμήματα της σπονδυλικής στήλης
• Ποικίλα άλλα φάρμακα προς αντιμετώπιση του χρόνου άλγος, συμπεριλαμβανομένου της φαινυτοϊνης, της καρβαμαζεπίνης ή τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών, όπως της αμτριπτυλίνης.

Αν πάρα ταύτα, το άλγος δεν ανταποκρίνεται στα άνωθεν μέτρα ή σημειωθεί απώλεια κινήσεως ή αισθήσεως, τίθεται η λύση της χειρουργικής επέμβασης. Η τελευταία έχει ως στόχο την αποσυμπίεση των νεύρων ή της σπονδυλικής στήλης.


Πρόγνωση

Οι περισσότεροι ασθενείς που πάσχουν από αυχενική σπονδύλωση, εμφανίζουν κάποια μακροχρόνια συμπτώματα , τα οποία ωστόσο ανταποκρίνονται σε μη- επεμβατική θεραπευτική αγωγή και δε χρήζουν χειρουργική αντιμετώπιση.


Επιπλοκές

• Χρόνια αυχεναλγία
• Ανικανότητα συγκράτησης των κοπράνων (ακράτεια κοπράνων) ή των ούρων (ακράτεια ούρων)
• Προοδευτική απώλεια μυϊκής λειτουργίας ή αίσθησης
• Μόνιμη ανικανότητα (περιοδικά)

Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Δοκιμάστε αγωγές που εφαρμόζονται κατ’ οίκον, όπως τη χρήση αυχενικού κολάρου (το οποίο μπορείτε να προμηθευτείτε από το φαρμακείο) και παυσίπονα σκευάσματα που δεν απαιτούν ιατρική συνταγή.

Καλέστε τον ιατρό σας αν:

• Η κατάσταση επιδεινωθεί
• Υπάρξουν σημεία επιπλοκών
• Παρουσιάσετε νέα συμπτώματα (όπως απώλεια κινήσεως ή αισθήσεως σε κάποιο τμήμα του σώματος)

Πρόληψη

Πολλές περιπτώσεις δε δύναται να προληφθούν. Λαμβάνοντας ωστόσο προληπτικά μέτρα έναντι του αυχενικού τραυματισμού (όπως τη χρήση κατάλληλου εξοπλισμού και σωστών τεχνικών κατά την άθληση), μειώνεται τον κίνδυνο.

Τι είναι ο νέος ιός της γρίπης;

Ο νέος ιός της γρίπης Α(Η1Ν1) που απομονώθηκε για πρώτη φορά φέτος είναι ένας νέος υπότυπος του ιού της γρίπης που επηρεάζει κ αι τους ανθρώπους. Περιέχει γονίδια από ιό της γρίπης των χοίρων, των πτηνών και των ανθρώπων σε ένα συνδυασμό που δεν είχε εμφανιστεί ποτέ έως τώρα. Μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο και η νόσηση έχει περιγραφεί ως πολύ σοβαρή σε κάποιες περιπτώσεις.


Ποια είναι τα συμπτώματα της γρίπης από το νέο ιό;

Τα συμπτώματα της νόσου είναι παρόμοια με αυτά της εποχικής γρίπης και μπορεί να περιλαμβάνουν αιφνίδια έναρξη πυρετού και συμπτώματα από το αναπνευστικό σύστημα (όπως βήχας, καταρροή, πονόλαιμος, πόνος στους μυς, πονοκέφαλος), ενώ μπορεί να παρουσιαστούν και άλλα συμπτώματα, όπως ρίγη, αίσθημα κόπωσης, διάρροια και έμετοι.
Σε μερικές περιπτώσεις, παρατηρείται σοβαρή νόσηση σε κατά τα άλλα υγιείς ανθρώπους που μολύνονται με τον ιό.

Πώς μολύνονται οι άνθρωποι με το νέο ιό της γρίπης Α(Η1Ν1);

Οι άνθρωποι μολύνονται με τον ιό με τον ίδιο τρόπο όπως και στην εποχική γρίπη. Μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο μέσω σταγονιδίων από ασθενή που βήχει ή φτερνίζεται. Ο ιός μπορεί να μεταδοθεί και έμμεσα, όταν τα μολυσμένα σταγονίδια που προέρχονται από ασθενή εγκαθίστανται στα χέρια του ή σε άλλες επιφάνειες που μπορεί στη συνέχεια να μεταδώσουν τον ιό σε ανθρώπους που τις ακουμπούν και, στη συνέχεια, ακουμπούν τη μύτη ή το στόμα τους.


Ποια είναι η περίοδος επώασης; Ποια είναι η περίοδος μεταδοτικότητας;

Οι μελέτες που διεξάγονται δείχνουν ότι η περίοδος επώασης είναι μεταξύ 1 και 7 ημερών. Δηλαδή, από τη στιγμή που ο ιός θα εισέλθει στον ανθρώπινο οργανισμό, η τα συμπτώματα θα ξεκινήσουν κάποια στιγμή μεταξύ της επόμενης ημέρας και 7 ημερών αργότερα.
Ο ιός μεταδίδεται από νοσούντες ανθρώπους, κυρίως όσο έχουν συμπτώματα, αλλά μπορεί και ώς 7 ημέρες από την έναρξη των συμπτωμάτων τους, προκειμένου για ενήλικες, και ενδεχομένως περισσότερο, προκειμένου για παιδιά.


Υπάρχει εμβόλιο για το νέο ιό γρίπης Α(Η1Ν1);

Δύο εμβόλια κατά της γρίπης από το νέο ιό Α(Η1Ν1) κυκλοφορούν στην Ελλάδα: το Focetria© (Novartis) και το Pandemrix© (GlaxoSmithKline).



Το υπάρχον εμβόλιο για την εποχική γρίπη προστατεύει τον άνθρωπο από το
νέο ιό γρίπης Α/Η1Ν1;

Παρότι ο νέος ιός έχει κάποιες ομοιότητες με την κοινή εποχική γρίπη, δεν φαίνεται ότι το εμβόλιο της εποχικής γρίπης προστατεύει από το νέο ιό Α/Η1Ν1.



Μπορεί να θεραπευτεί η γρίπη από το νέο ιό Α/Η1Ν1 στους ανθρώπους;

Οι περισσότεροι άνθρωποι που νοσούν με τη νέα γρίπη αναρρώνουν μόνοι τους μετά από λίγες ημέρες, χωρίς τη λήψη φαρμακευτικής αγωγής. Από τα διαθέσιμα φάρμακα, ο νέος ιός γρίπης A/H1N1 είναι ευαίσθητος στους αναστολείς νευραμινιδάσης (οσελταμιβίρη και ζαναμιβίρη) αλλά ανθεκτικός στην αμανταδίνη και ριμανταδίνη. Πάντως η θεραπεία για τη γρίπη είναι κυρίως συμπτωματική. Η αντι-ιική θεραπεία είναι σημαντική στα σοβαρά περιστατικά.


Μπορεί ο ιός να είναι ανθεκτικός στην αντι-ιική θεραπεία;

Κάποιες περιπτώσεις έχουν αναφερθεί όπου ο ιός ήταν ανθεκτικός στην οσελταμιβίρη. Μέχρι τώρα, αυτές οι περιπτώσεις είναι μεμονωμένες, ο ιός παραμένει ευαίσθητος στη ζαναμιβίρη και δεν υπάρχει ακόμα κάποια ανησυχία για τη δημόσια υγεία. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας παρακολουθεί τις σχετικές εξελίξεις πολύ στενά.


Πώς μπορώ να ενημερώνομαι για την κατάσταση στην Ελλάδα και την
Ευρώπη;

Η κατάσταση στην Ελλάδα επιτηρείται από το ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ, το οποίο δημοσιεύει εβδομαδιαίες εκθέσεις στην ιστοσελίδα http://www.keelpno.gr. . Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Νοσημάτων (ECDC) διατηρεί σχετική ιστοσελίδα:
http://ecdc.europa.eu/en/healthtopics/Pages/Influenza_A(H1N1)_Outbreak.aspx



Πώς ξεσπάει μία πανδημία;

Ένα από τα σημαντικότερα συστατικά για την εκδήλωση μιας πανδημίας είναι η εισαγωγή ενός δυνητικά πανδημικού ιού, δηλαδή ενός νέου ιού στον οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ανοσία. Στην περίπτωση της τρέχουσας πανδημίας, δεν γνωρίζουμε ακόμα ποιο ποσοστό του πληθυσμού έχει κάποιου τύπου ανοσία στο νέο ιό.

Σε μια πανδημία γρίπης, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ελαφρά συμπτώματα και λίγοι θα είναι ασυμπτωματικοί. Όμως, θα υπάρχει ένα μικρό ποσοστό που θα έχει σοβαρά συμπτώματα και θα χρειαστεί νοσηλεία. Ένα ακόμα μικρότερο ποσοστό θα νοσήσει πολύ σοβαρότερα και ίσως πεθάνει εξαιτίας επιπλοκών της νόσου. Οι τελευταίες πανδημίες ξέσπασαν το 1918, το 1957, και το 1968. Η κάθε πανδημία είχε τα δικά της χαρακτηριστικά, μιας και ο κάθε ιός διέφερε όσον αφορά στη σοβαρότητά ή τις επιπλοκές του.


Τι πρέπει να κάνει κάποιος που έχει συμπτώματα γρίπης;

Για να προστατεύσει τόσο τον εαυτό του όσο και τους άλλους:
- όσο έχει κάποιος συμπτώματα, να παραμένει μακριά από άλλους
- να μην πηγαίνει δουλειά ή σχολείο για όσο έχει συμπτώματα
- να αποφεύγει τις μαζικές συγκεντρώσεις
- να καλύπτει τη μύτη και το στόμα του όταν βήχει ή φτερνίζεται
- να πετάει το χαρτομάντηλο με το οποίο σκούπισε το πρόσωπό του στα σκουπίδια μετά τη χρήση του
- να πλένει συχνά τα χέρια του με νερό και σαπούνι. Μαντηλάκια με οινόπνευμα μπορεί επίσης να βοηθούν
- να αποφεύγει να ακουμπάει τα μάτια, τη μύτη και το στόμα του


Ποιες είναι οι πληθυσμιακές ομάδες που είναι πιθανότερο να νοσήσουν βαριά,
αν νοσήσουν;

Ένα μικρό ποσοστό των ανθρώπων που εκδηλώνουν συμπτώματα της νέας γρίπης αναμένεται να νοσήσει βαριά: περίπου 2-3 στους 1.000 μπορεί να χρειαστούν νοσηλεία. Από αυτούς που αναπτύσσουν συμπτώματα, 1 στα 10.000 ή 20.000 μπορεί να πεθάνει. Οι περισσότεροι από τους ασθενείς με νέα γρίπη που πέθαναν στην Ευρώπη έως τώρα ανήκαν σε μία από τις παρακάτω κατηγορίες:

- άνθρωποι με χρόνια νοσήματα όπως σακχαρώδης διαβήτης, καρδιοαγγειακές παθήσεις, χρόνιες αναπνευστικές παθήσεις ή καταστάσεις που δυσχεραίνουν την αναπνοή, όπως η παχυσαρκία,
- έγκυες γυναίκες,
- νεαρά παιδιά, κυρίως κάτω των 2 ετών.

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΜΕΑ) έχει συστήσει ότι οι έγκυες γυναίκες
μπορούν να λαμβάνουν οσελταμιβίρη.


Πως μπορώ να προστατευτώ από τη νόσο;

• Πλένετε τακτικά και σχολαστικά τα χέρια σας –και όχι απλώς τοποθετώντας τα
κάτω από τρεχούμενο νερό βρύσης. Χρειάζεται πλύσιμο τουλάχιστον 20
δευτερολέπτων,
• Προσπαθήστε να διατηρείτε μια καλή γενική φυσική κατάσταση. Να κοιμάστε
αρκετά, να διαχειρίζεστε το άγχος σας, να γυμνάζεστε, να καταναλώνετε πολλά
υγρά και να τρώτε υγιεινά,
• Αποφεύγετε στενές επαφές με άτομα που έχουν συμπτώματα γρίπης,
• Αποφεύγετε τις μεγάλες συναθροίσεις,
• Αποφεύγετε να ακουμπάτε επιφάνειες που μπορεί να έχουν μολυνθεί με τον ιό της
γρίπης,
• Αποφεύγετε να ακουμπάτε τη μύτη και τα μάτια σας.


Ποιες επιφάνειες είναι πιθανότερο να είναι πηγές μόλυνσης;

Ο ιός μπορεί να μεταδοθεί όταν κάποιος ακουμπήσει μια μολυσμένη επιφάνεια και, στη συνέχεια, ακουμπήσει τα μάτια, τη μύτη ή το στόμα του. Σταγονίδια που φέρουν τον ιό εκτοξεύονται από το στόμα και τη μύτη των νοσούντων ατόμων και ταξιδεύουν μέσω του αέρα. Αυτά μπορεί μετά να βρεθούν σε βιβλία, τραπέζια, χερούλια από πόρτες κ.τ.λ. και να προκαλέσουν νόσηση σε υγιές άτομο όταν έρθουν σε επαφή με
τα μάτια, τη μύτη ή το στόμα. Μελέτες έχουν δείξει ότι ο ιός μπορεί να επιβιώσει σε τέτοιες επιφάνειες για 2-8 ώρες. Γι’αυτό το λόγο, είναι σημαντικό να διατηρούνται καθαρά τα κωμωδίνα και οι επιφάνειες στο μπάνιο και στην κουζίνα με τη χρήση απολυμαντικών ουσιών, σύμφωνα με το υλικό κατασκευής της κάθε επιφάνειας.

Πώς μπορώ να αποφύγω τη διασπορά ιών όταν είμαι άρρωστος;

- Περιορίστε την επαφή με άλλα άτομα όσο το δυνατόν περισσότερο. Μην πηγαίνετε σχολείο ή δουλειά για 7 ημέρες από την έναρξη των συμπτωμάτων ή μέχρι να υποχωρήσουν τα συμπτώματά σας,
- Καλύπτετε τη μύτη και το στόμα σας με ένα χαρτομάντηλο όποτε βήχετε ή φτερνίζεστε. Πετάξτε το χαρτομάντηλο στο καλάθι των αχρήστων μετά τη χρήση του και πλύνετε τα χέρια σας,
- Πλένετε τα χέρια σας συχνά και νερό και σαπούνι, κυρίως μετά από βήχα ή πταρμό. Τα υγρά καθαρισμού με βάση το οινόπνευμα είναι επίσης
αποτελεσματικά.



Ποια είναι η καλύτερη τεχνική πλυσίματος των χεριών για την αποφυγή
νόσησης;

Πλένετε τα χέρια σας με νερό και σαπούνι ή καθαρίζετέ τα με υγρά με βάση το οινόπνευμα. Το πλύσιμο των χεριών με ζεστό νερό και σαπούνι πρέπει να διαρκεί τουλάχιστον 20 δευτερόλεπτα. Όταν το νερό ή/και το σαπούνι δεν είναι διαθέσιμα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν καθαριστικά μαντήλια μιας χρήσης με βάση το οινόπνευμα ή τζελ καθαρισμού. Αν χρησιμοποιείτε τζελ, τρίβετε τα χέρια σας μέχρι να
απορροφηθεί το τζελ. Τα τζελ δεν χρειάζονται νερό.


Τι πρέπει να κάνω αν θέλω να ταξιδέψω;

Δεν υπάρχει κάποια απαγόρευση ή περιορισμός στα ταξίδια, αν και όποιος νοσεί καλό θα ήταν να αναβάλει το ταξίδι του μέχρι να γίνει καλά, τόσο για τη δική του υγεία όσο και για την υγεία των άλλων. Όποιος αναπτύξει συμπτώματα μετά από ταξίδι θα πρέπει να αναζητήσει ιατρική συμβουλή.


Τι είναι η γρίπη των χοίρων;

Η γρίπη των χοίρων είναι μία οξεία ιογενής λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος των χοίρων που προκαλείται από ιό γρίπης τύπου Α. Ο ιός μεταδίδεται σε άγρια πτηνά, πουλερικά, άλογα και ανθρώπους, αλλά η μετάδοση από το ένα ζωικό είδος στο άλλο είναι σπάνια. Έως τώρα έχουν απομονωθεί σε χοίρους τρεις υπότυποι του ιού της γρίπης: ο Η1Ν1, ο Η1Ν2 και ο Η3Ν2.


Μπορούν να μολυνθούν και οι άνθρωποι από γρίπη των χοίρων;

Ναι. Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 είχαν αναφερθεί μεμονωμένα κρούσματα γρίπης των χοίρων σε ανθρώπους που είχαν άμεση επαφή με τα ζώα (π.χ. εργαζόμενοι σε φάρμες με χοίρους). Στην Ευρώπη, έχουν αναφερθεί 17 κρούσματα γρίπης των χοίρων από το 1958. Στις ΗΠΑ, μία επιδημία γρίπης των χοίρων αναφέρθηκε σε στρατιωτικό προσωπικό στο Fort Dix του New Jersey το 1976, αν και δεν αποδείχθηκε ποτέ επιδημιολογική σχέση με χοίρους. Υπήρχε, όμως, μετάδοση της νόσου από άνθρωπο σε άνθρωπο, γεγονός που οδήγησε σε περισσότερα από 200 κρούσματα, εκ των οποίων 12 νοσηλεύθηκαν και ένα απεβίωσε. Σε αντίθεση με τη γρίπη των χοίρων, η γρίπη από το νέο ιό Α(Η1Ν1) μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο.


Μπορεί ο ιός της νέας γρίπης να μεταδοθεί στους ανθρώπους μέσω της
κατανάλωσης χοιρινού ή παραγώγων του;

Όχι. Ο νέος ιός της γρίπης δεν μεταδίδεται με την κατανάλωση καλομαγειρεμένου χοιρινού κρέατος ή παραγόντων του. Αυτός ο νέος ιός δεν έχει απομονωθεί μέχρι σήμερα σε ζώα και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι ο ιός βρίσκεται στην αλυσίδα παραγωγής χοιρινού κρέατος. Ο Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων (EFSA) και το Ευρωπαϊκό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ECDC) δεν είναι ενήμερα
για απολύτως κανένα επιστημονικά τεκμηριωμένο δεδομένο που να συνηγορεί υπέρ της άποψης ότι ο νέος ιός της γρίπης Α/Η1Ν1 μπορεί να μεταδοθεί στον άνθρωπο μέσω κατανάλωσης κρέατος, όπως είναι το χοιρινό κρέας και τα παράγωγά του. Ανεξάρτητα από την τρέχουσα επιδημία, συνιστάται η σωστή θερμική επεξεργασία των τροφίμων πριν την κατανάλωσή τους (μαγείρεμα ώστε η θερμοκρασία σε όλο το
τμήμα του μαγειρευόμενου κρέατος να φθάσει τους 70ºC) για την αποφυγή τροφιμογενών νοσημάτων. Πάντα συνιστάται η τήρηση καλών πρακτικών υγιεινής στις κουζίνες, καθώς και το πλύσιμο των χεριών, των επιφανειών και του χρησιμοποιούμενου εξοπλισμού με σαπούνι μετά το χειρισμό ωμού κρέατος.


Μπορεί ο νέος ιός να μεταδοθεί από χοίρους στον άνθρωπο και το
αντίστροφο;

Στις 2 Μαΐου 2009, αναφέρθηκε από τον Καναδά ότι ένας κτηνοτρόφος μόλυνε χοίρους με τον ιό Α(Η1Ν1). Παρόμοια περιστατικά αναφέρθηκαν στην Αργεντινή και την Αυστραλία. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) αναφέρει ότι, πράγματι, είναι πιθανή η μόλυνση ανθρώπων που εργάζονται σε στενή επαφή με νοσούντα ζώα σε φάρμες ή σφαγεία. Τέτοια κρούσματα έχουν αναφερθεί και στο παρελθόν. Παρόλα αυτά, επαναλαμβάνεται ότι είναι ασφαλής η κατανάλωση καλά μαγειρεμένου χοιρινού κρέατος και παραγώγων καλά μαγειρεμένου χοιρινού κρέατος (βλ. και προηγούμενη ερώτηση)

Πηγή ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ.