Ορισμός

Η βρογχοκήλη είναι η διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα κι όχι κακοήθη κατάσταση (καρκίνος).


Εναλλακτικοί ορισμοί

Βρογχοκήλη απλή.


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Υπάρχουν διάφοροι τύποι βρογχοκήλης. Μια απλή βρογχοκήλη επισυμβαίνει για άγνωστη αιτία ή όταν ο θυρεοειδής αδένας αδυνατεί να παράγει αρκετές ποσότητες θυρεοειδικών ορμονών σε ανταπόκριση του οργανισμού. Ο θυρεοειδής αδένας, στην προσπάθειά του αυτή, διογκώνεται.

Δύο είναι οι τύποι απλής βρογχοκήλης:

• Ενδημική (κολλοειδής) βρογχοκήλη
• Σποραδική (μη τοξική) βρογχοκήλη

Η κολλοειδής βρογχοκήλη επισυμβαίνει σε ομάδες ατόμων που κατοικούν σε περιοχές με χαμηλής περιεκτικότητας σε ιώδιο έδαφος. Οι περιοχές αυτές συνήθως απέχουν γεωγραφικά από τη θάλασσα. Άνθρωποι αυτών των κοινοτήτων, συχνά δε λαμβάνουν στη διατροφή τους επαρκή ποσότητα ιωδίου (το ιώδιο αποτελεί αναγκαίο συστατικό για την παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών).

Η κατανάλωση ιωδιούχου επιτραπέζιου άλατος στις Η.Π.Α., αποτρέπει την εμφάνιση της εν λόγο διαταραχής. Πάρα ταύτα, οι Μεγάλες Λίμνες, η Μέση Ανατολή και οι ενδο - ορεινές περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών, ονομάζονταν κάποτε «ζώνες βρογχοκήλης» λόγω της εμφάνισης πολλών περιπτώσεων βρογχοκήλης. Έλλειψη επαρκής ποσότητας ιωδίου στη διατροφή, παραμένει να υφίσταται στην κεντρική Ασία, στην περιοχή των Άνδεων της νότιας Αμερικής και στην κεντρική Αφρική. Για περισσότερες πληροφορίες αυτού του τύπου βρογχοκήλης, βλ. : Κολλοειδής οζιδιακή βρογχοκήλη.

Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων της σποραδικής βρογχοκήλης, η αιτία πρόκλησης παραμένει άγνωστη. Περιστασιακά, κάποια φαρμακευτικά σκευάσματα, όπως το λίθιο ή τη αμινογλουτεθυμίδη, ίσως προκαλέσουν μη τοξική βρογχοκήλη.

Κληρονομικοί παράγοντες ενδέχεται να συντελούν στην εμφάνιση βρογχοκήλης. Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν:

• Ηλικία άνω των 40 ετών
• Οικογενειακό ιστορικό βρογχοκήλης
• Γυναικείο φύλο
• Ανεπαρκής πρόσληψη ποσότητας ιωδίου στη διατροφή

Συμπτώματα

Κύριο σύμπτωμα αποτελεί η διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα. Το μέγεθος της διόγκωσης κυμαίνεται από ύπαρξη μονήρης ή απλού οζιδίου έως ευμεγέθη τραχηλική μάζα.

Η διόγκωση του θυρεοειδούς ίσως προκαλέσει πίεση στους αεραγωγούς και στον οισοφάγο, με αποτέλεσμα την εμφάνιση:

• Βήχα
• Βραχνάδα
• Δυσκολίες κατάποσης
• Δυσκολίες αναπνοής (σπάνια επισυμβαίνει στις ευμεγέθεις βρογχοκήλες)

Ίσως σημειωθεί τραχηλική διόγκωση φλεβών και ζάλη κατά την ανύψωση των άνω άκρων σε επίπεδο υψηλότερο της κεφαλής.


Σημεία κι εξετάσεις

Ο ιατρός θα ψηλαφίσει την τραχηλική σας χώρα κατά την κατάποση, για διαπίστωση πιθανής διόγκωσης της περιοχής.

Εξετάσεις που ίσως διεξαχθούν είναι:

• Η ελεύθερη θυροξίνη (FT4)
• Σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς και θυρεοειδική πρόσληψη ιωδίου ή τεχνητίου (uptake)
• Η θυρεοτρόπος ορμόνη (TSH)
• Υπέρηχος θυρεοειδούς

Στην περίπτωση ανίχνευσης οζιδίων στον υπέρηχο, θεωρείται σκόπιμο η διεξαγωγή βιοψίας για αποκλεισμό θυρεοειδικών καρκινικών κυττάρων.


Θεραπεία

Μια βρογχοκήλη απαιτεί θεραπευτική αγωγή μόνο στην περίπτωση πρόκλησης συμπτωμάτων.

Θεραπευτικά σχήματα που εφαρμόζονται σε διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα, περιλαμβάνουν:

• Ραδιενεργό ιώδιο για σμίκρυνση του αδένα, ιδιαίτερα εάν αυτός παράγει αθρόες ποσότητες θυρεοειδικών ορμονών
• Χειρουργική επέμβαση (θυρεοειδεκτομή) για αφαίρεση όλων των τμημάτων του αδένα
• Μικρές ποσότητες ιωδίου Lugol ή καλιούχου ιωδίου, εάν η βρογχοκήλη οφείλεται σε ανεπάρκεια ιωδίου
• Θεραπεία με συμπληρωματικές θυρεοειδικές ορμόνες, εάν η βρογχοκήλη οφείλεται σε υπολειτουργία του θυρεοειδούς.

Πρόγνωση

Μια απλή βρογχοκήλη μπορεί να σημειώσει αυτόματη υπαναχώρηση ή να λάβει πολύ μεγάλες διαστάσεις. Με τη πάροδο του χρόνου, οι προκληθείσες διαταραχές του θυρεοειδούς αδένα, ίσως οδηγήσουν σε ανεπαρκή παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών. Η κατάσταση αυτή ονομάζεται υποθυρεοειδισμός.

Περιστασιακά, μια βρογχοκήλη μπορεί να μετατραπεί σε τοξική και να παράγει ανεξέλεγκτα θυρεοειδικές ορμόνες. Μια τέτοια κατάσταση θα οδηγούσε σε παθολογικά υψηλές τιμές θυρεοειδικών ορμονών, σε υποθυρεοειδισμό, όπως εξ’ άλλου ονομάζεται.


Επιπλοκές

• Δυσκολία κατάποσης ή αναπνοής
• Υποθυρεοειδισμό
• Υπερθυρεοειδισμό
• Καρκίνος του θυρεοειδή
• Τοξική οζιδιακή βρογχοκήλη

Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Καλέστε τον ιατρό σας αν αντιμετωπίσετε οίδημα της πρόσθιας τραχηλικής χώρας ή οποιοδήποτε άλλο σύμπτωμα βρογχοκήλης.


Πρόληψη

Η κατανάλωση ιωδιούχου επιτραπέζιου άλατος, προλαμβάνει την εμφάνιση ενδημικής κολλοειδής βρογχοκήλης.

Ορισμός

Η λαρυγγίτιδα είναι το οίδημα και η φλεγμονή του λάρυγγα που συχνά συνδέεται με βραχνάδα ή και προσωρινή απώλεια της φωνής.

Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Ο λάρυγγας βρίσκεται στην κορυφή του αναπνευστικού σωλήνα που ξεκινάει από τους πνεύμονες (τραχεία). Ο λάρυγγας περιέχει τις φωνητικές χορδές. Όταν προσβληθούν από φλεγμονή ή λοίμωξη, οι φωνητικές χορδές πρήζονται. Αυτό προξενεί βραχνάδα και μπορεί μερικές φορές να φράξει την αναπνευστική οδό.

Η συνηθέστερη μορφή λαρυγγίτιδας είναι λοίμωξη που προέρχεται από ιό. Μπορεί επίσης να προκληθεί από:

• Αλλεργίες
• Μικρόβια
• Βρογχίτιδα
• Κοινό κρυολόγημα
• Γρίπη
• Τραυματισμό
• Ερεθιστικές ουσίες ή χημικά
• Πνευμονία

Η λαρυγγίτιδα συχνά εμφανίζεται σε περίπτωση λοίμωξης του άνω αναπνευστικού.
Αρκετές μορφές λαρυγγίτιδας εμφανίζονται σε παιδιά και μπορεί να οδηγήσουν σε επικίνδυνη ή μοιραία απόφραξη της αναπνευστικής οδού. Σε αυτές περιλαμβάνονται:

• Υμενογόνος ή ψευδομεμβρανώδης λαρυγγίτιδα
• Επιγλωττίτιδα

Συμπτώματα

• Πυρετός
• Βραχνάδα
• Πρησμένοι λεμφαδένες στον λαιμό

Ενδείξεις και εξετάσεις

Η κλινική εξέταση θα προσδιορίσει αν η βραχνάδα οφείλεται σε λοίμωξη της αναπνευστικής οδού.
Ασθενείς με χρόνια βραχνάδα (ιδιαίτερα οι καπνιστές) θα πρέπει να επισκεφθούν και ωτορινολαρυγγολόγο για εξέταση του λάρυγγα και του άνω αναπνευστικού.


Θεραπεία

Επειδή η κοινή λαρυγγίτιδα οφείλεται σε ιό, τα αντιβιοτικά δεν βοηθούν. Την απόφαση σε κάθε περίπτωση θα τη λάβει ο γιατρός σας.
Η ανάπαυση της φωνής βοηθά στην υποχώρηση της φλεγμονής των φωνητικών χορδών. Ο υγραντήρας αέρα μπορεί να μαλακώσει το αίσθημα του ‘γδαρσίματος’ στον λαιμό που συνοδεύει τη λαρυγγίτιδα. Αποσυμφορητικά και παυσίπονα μπορεί να ανακουφίσουν τα συμπτώματα της λοίμωξης του άνω αναπνευστικού, αν υπάρχει.

Πρόγνωση

Η λαρυγγίτιδα που δεν οφείλεται σε σοβαρότερη πάθηση, θεραπεύεται τελείως.


Επιπλοκές

Σπάνια, μπορεί να συμβεί αναπνευστική καταπόνηση. Η κατάσταση αυτή απαιτεί ιατρική βοήθεια.


Πότε να απευθυνθείτε στον γιατρό σας

Καλέστε τον γιατρό σας αν:

• Ένα μικρό παιδάκι, που δεν είναι σε φάση που βγάζει δόντια, παρουσιάζει δυσκολία στην αναπνοή ή την κατάποση ή βγάζει υπερβολικά σάλια
• Ένα παιδάκι μικρότερο των 3 μηνών έχει βραχνάδα
• Η βραχνάδα διαρκεί περισσότερο από 1 εβδομάδα στο παιδί ή τις 2 εβδομάδες στον ενήλικα

Πρόληψη

• Προσπαθήστε να αποφύγετε την επαφή με ανθρώπους που πάσχουν από λοίμωξη του άνω αναπνευστικού κατά την περίοδο έξαρσης της γρίπης και των κρυολογημάτων
• Πλένετε τακτικά τα χέρια σας
• Αποφεύγετε τα πολυσύχναστα μέρη

Η διακοπή του καπνίσματος μπορεί να συμβάλει στην αποτροπή δημιουργίας όγκου στο κεφάλι, τον λαιμό και τους πνεύμονες, που εκδηλώνεται και με βραχνάδα.

Καρκινώματα στην περιοχές του λαρυγγοφάρυγγα ή του λάρυγγα περιλαμβάνουν εντοπίσεις στις φωνητικές χορδές, τη γλωττίδα, υπερ- και υπογλωττιδικά, καθώς και στον υποφάρυγγα.


Εναλλακτικές ονομασίες

Καρκίνωμα των φωνητικών χορδών, καρκίνος του λάρυγγα, λαρυγγικός καρκίνος, καρκίνος στη γλωττίδα.


Αίτια, επίπτωση, και παράγοντες κινδύνου

Το κάπνισμα και η κατάχρηση αλκοόλ, ανεξάρτητα ή σε συνδυασμό, αυξάνουν τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου στις περιοχές του λάρυγγα και του φάρυγγα.

Οι περισσότεροι καρκίνοι αυτών των περιοχών αναπτύσσονται σε ενήλικες άνω των 50 ετών. Οι άνδρες έχουν δεκαπλάσιες πιθανότητες ανάπτυξης της νόσου σε σχέση με τις γυναίκες.


Συμπτώματα

• Mη φυσιολογικοί αναπνευστικοί ήχοι υψηλής συχνότητας (αναπνευστικός συριγμός)
• Bήχας
• Aιμόπτυση
• Δυσκαταποσία
• Βραχνάδα (βράγχος φωνής) που δεν υποχωρεί με την παρέλευση 1-2 εβδομάδων, παρά τη χορήγηση αντιβιοτικών
• Οίδημα στην περιοχή του τραχήλου
• Αδικαιολόγητη απώλεια σωματικού βάρους

Σημεία και διαγνωστικός έλεγχος

Η φυσική εξέταση του τραχήλου και της περιοχής του λάρυγγα ενδέχεται να αποκαλύψουν την ύπαρξη καρκίνου. Μπορεί να εκδηλωθεί αιμόπτυση (παρουσία αίματος στα πτύελα). Πιθανό εύρημα αποτελεί η εμφάνιση διόγκωσης στον τράχηλο. Διενεργείται λαρυγγοσκόπηση, η οποία πραγματοποιείται με χρήση εύκαμπτου λαρυγγοσκόπιου οπτικών ινών. Αυτή επιτρέπει την ενδοσκόπηση του στοματοφάρυγγα και του λάρυγγα προς ανίχνευση των καρκινικών μαζών.

Η υπολογιστική (αξονική) και η μαγνητική τομογραφία κεφαλής/τραχήλου μπορούν να ανιχνεύσουν νεοπλάσματα στις περιοχές αυτές. Οι προαναφερθείσες διαγνωστικές δοκιμασίες μπορούν, επιπλέον, να συνδράμουν στον προσδιορισμό ενδεχόμενων λεμφαδενικών μεταστάσεων στον τράχηλο.

Η διενέργεια βιοψίας ιστικών δειγμάτων ενδέχεται να επιβεβαιώσει την ύπαρξη καρκινικών κυττάρων.



Θεραπευτική αντιμετώπιση

Η εφαρμογή θεραπείας αποσκοπεί στην πλήρη εξάλειψη των καρκινικών κυττάρων και την πρόληψη της διασποράς τους σε άλλα μέρη του σώματος.

Όταν ο καρκινικός όγκος είναι μικρός σε μέγεθος, η θεραπευτική αντιμετώπιση περιλαμβάνει χειρουργική εξαίρεση ή μόνο ακτινοβόληση της καρκινικής μάζας.

Στην περίπτωση που ο καρκινικός όγκος είναι μεγάλου μεγέθους, ή εμφανίζει διασπορά σε τραχηλικούς λεμφαδένες, τότε εφαρμόζεται συνδυασμός ακτινοθεραπείας και χημειοθεραπείας. Αυτός αποσκοπεί στη διατήρηση των δομών που εξυπηρετούν την παραγωγή φωνής, την αναπνοή και την κατάποση, και συνήθως είναι αποτελεσματικός.

Η χειρουργική αφαίρεση του όγκου, συμπεριλαμβανομένης της μερικής ή ολικής εξαίρεσης των φωνητικών χορδών, ενδέχεται να είναι απαραίτητη σε ορισμένες περιπτώσεις. Εάν καθίσταται αναγκαία η ολική λαρυγγεκτομή, τότε μπορούν να τοποθετηθούν χειρουργικά φωνητικές προθέσεις (τεχνητές φωνητικές χορδές), να χρησιμοποιηθούν συσκευές παραγωγής φωνής, ή να παρασχεθεί εκπαίδευση για την ανάπτυξη εναλλακτικών μεθόδων ομιλίας.

Αρκετοί ασθενείς μπορεί να χρειασθούν, επίσης, θεραπεία αποκατάστασης της κατάποσης. Με αυτόν τον τρόπο θα προσαρμοσθούν στις επιφερόμενες αλλαγές της δομής του λαρυγγοφάρυγγα.


Πρόγνωση

Τα καρκινώματα του λάρυγγα μπορούν να ιαθούν στο 90% των ασθενών, αν διαγνωσθούν έγκαιρα. Στην περίπτωση που ο καρκίνος εμφανίζει διασπορά στους περιβάλλοντες ιστούς ή τους τραχηλικούς λεμφαδένες, το ποσοστό ίασης είναι 50-60%. Αν υπάρχουν απομακρυσμένες μεταστάσεις τότε η νόσος είναι ανίατη και η θεραπευτική αντιμετώπιση αποσκοπεί στην παράταση της ζωής και τη βελτίωση της ποιότητάς της.

Μετά την εφαρμογή της θεραπείας, οι ασθενείς γενικά χρειάζονται βοήθεια για την αποκατάσταση των λειτουργιών της ομιλίας και της κατάποσης. Ένα μικρό ποσοστό ασθενών (5%) θα απωλέσει την ικανότητα κατάποσης και θα προσφύγει στη χρήση ρινογαστρικού σωλήνα εντερικής διατροφής.


Επιπλοκές

• Απόφραξη της αναπνευστικής οδού
• Δυσκαταποσία
• Παραμόρφωση του τραχήλου ή του προσώπου
• Σκλήρυνση του δέρματος στην περιοχή του τραχήλου
• Απώλεια της φωνής και της ικανότητας ομιλίας
• Διασπορά του καρκίνου σε άλλα μέρη του σώματος (μεταστάσεις)

Πότε να επικοινωνήσετε μα τον ιατρό σας

Αποταθείτε στον ιατρό σας αν εκδηλώσετε συμπτώματα που υποδηλώνουν καρκίνωμα στην περιοχή του φάρυγγα ή του λάρυγγα, ιδιαίτερα βραχνάδα ή αλλοίωση της φωνής χωρίς προφανή αιτία και με διάρκεια μεγαλύτερη των 2 εβδομάδων. Επιπλέον, επικοινωνήστε με τον ιατρό σας αν αντιληφθείτε την ύπαρξη παθολογικής μάζας στον τράχηλο η οποία δεν υποχωρεί εντός 2-3 εβδομάδων.


Πρόληψη

Ελαχιστοποιήστε ή αποφύγετε το κάπνισμα και την κατάχρηση αλκοόλ.

Ορισμός

Ο μη- μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα αποτελεί τον πλέον συνήθη τύπο καρκίνου των πνευμόνων.

Υπάρχουν 3 τύποι μη- μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα:

• αδενοκαρκινώματα, συνήθως έχουν περιφερική εντόπιση
• καρκινώματα από πλακώδη κύτταρα, συνήθως εντοπίζονται κεντρικά σε κάποιον βρόγχο
• μεγαλοκυτταρικά καρκινώματα, μπορούν να εμφανισθούν σε οποιοδήποτε τμήμα του πνεύμονα. Έχουν την τάση να αναπτύσσονται και να επεκτείνονται ταχύτερα από τους άλλους δύο τύπους.

Εναλλακτικές ονομασίες

Αδενοκαρκίνωμα του πνεύμονα, καρκίνωμα του πνεύμονα από πλακώδη κύτταρα, πλακώδες καρκίνωμα του πνεύμονα.


Δείτε επίσης

• Καρκίνος πνεύμονος
• Κ αρκίνος Πνεύμονος - Μικροκυτταρικός

Αίτια, επίπτωση, και παράγοντες κινδύνου

Το κάπνισμα σχετίζεται με την πρόκληση των πλείστων περιπτώσεων καρκίνου του πνεύμονα. Ο κίνδυνος εξαρτάται από τον αριθμό των σιγαρέττων που καπνίζει το άτομο ημερησίως, καθώς και το συνολικό χρονικό διάστημα που είναι καπνιστής. Το παθητικό κάπνισμα αυξάνει, επίσης, τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του πνεύμονα. Ωστόσο, άτομα που δεν καπνίζουν, ή δεν έχουν ποτέ καπνίσει μπορεί να προσβληθούν από τη νόσο.

Μακροχρόνιες έρευνες έδειξαν ότι το κάπνισμα κάνναβης ενδέχεται να ευνοεί την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων, ωστόσο δεν υπάρχει σαφής συσχέτιση ανάμεσα στη δραστική ουσία και την εκδήλωση καρκίνου του πνεύμονα.

Τα υψηλά επίπεδα ατμοσφαιρικής ρύπανσης και η κατανάλωση νερού με υψηλή περιεκτικότητα σε αρσενικό αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του πνεύμονα. Ανάλογη επίδραση έχει και η ακτινοβόληση της περιοχής του θώρακα.

Η επαγγελματική έκθεση στους ακόλουθους καρκινογόνους παράγοντες επίσης αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου:

• αμίαντος
• προϊόντα που περιέχουν χλωρίδια κα φορμαλδεΰδη
• ορισμένα κράματα, βαφές, χρωστικές, και συντηρητικές ουσίες

Συμπτώματα

Ο καρκίνος του πνεύμονα σε πρώιμο στάδιο ενδέχεται να μην προκαλεί την εκδήλωση συμπτωμάτων. Στα συμπτώματα που χρήζουν προσοχής περιλαμβάνονται:

• επίμονος βήχας
• αιματηρά πτύελα
• δύσπνοια
• συριγμός
• θωρακικός πόνος
• ανορεξία
• ακούσια απώλεια βάρους
• αίσθημα κόπωσης, καταβολή

Πρόσθετα συμπτώματα αποτελούν τα ακόλουθα:

• αδυναμία
• δυσκαταποσία
• πληκτροδακτυλία
• πόνος στις αρθρώσεις
• βράγχος φωνής ή βραχνάδα
• οίδημα στην περιοχή του προσώπου
• βλεφαρόπτωση
• πόνος ή ευαισθησία στα οστά
• πόνος ή αδυναμία στην περιοχή του ώμου

Σημείωση: αυτά τα συμπτώματα μπορεί να οφείλονται σε άλλες, λιγότερο σοβαρές νόσους. Είναι μείζονος σημασίας να επικοινωνήσετε με τον ιατρό σας.


Σημεία και διαγνωστικός έλεγχος

Ο ιατρός θα προβεί στη λήψη ιατρικού ιστορικού και θα εξετάσει κλινικά τον ασθενή.
Κατά την ακρόαση των πνευμόνων με χρήση στηθοσκοπίου ενδέχεται να διαπιστωθεί η ύπαρξη υγρού στους πνεύμονες.

Εξετάσεις που χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση του καρκίνου του πνεύμονα καθώς και για τη διερεύνηση ενδεχόμενης διασποράς του, περιλαμβάνουν:

• ακτινογραφία θώρακος
• γενική αίματος
• κυτταρολογική εξέταση πτυέλων για την αναζήτηση καρκινικών κυττάρων
• σπινθηρογράφημα οστών
• υπολογιστική τομογραφία (αξονική) θώρακος
• μαγνητική τομογραφία θώρακος
• τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων
• θωρακοκέντηση

Σε ορισμένες περιπτώσεις ενδέχεται να απαιτηθεί η λήψη ιστικού δείγματος από τους πνεύμονες για την εξέτασή του με το μικροσκόπιο. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται βιοψία. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι που μπορεί αυτή να πραγματοποιηθεί:

• βιοψία σε συνδυασμό με βρογχοσκόπηση
• διαδερμική αναρρόφηση δια βελόνης
• βιοψία κατευθυνόμενη με υπολογιστική τομογραφία
• μεσοθωρακοσκόπηση με βιοψία
• ανοικτή βιοψία πνεύμονα
• διοισοφάγειο υπερηχογράφημα με λήψη βοψίας

Στην περίπτωση που η βιοψία αποκαλύψει την ύπαρξη καρκίνου του πνεύμονα, θα πραγματοποιηθούν περισσότερες απεικονιστικές δοκιμασίες προκειμένου να γίνει η σταδιοποίηση της νόσου. Το στάδιο της νόσου αντιπροσωπεύει το μέγεθος του όγκου και το βαθμό επέκτασής του. Ο μη- μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα ταξινομείται σε 5 στάδια:

• στάδιο 0 – η νόσος περιορίζεται στο αναπνευστικό επιθήλιο ( καρκίνωμα in situ)
• στάδιο Ι – ο καρκινικός όγκος έχει μικρό μέγεθος και δεν εμφανίζει μετάσταση σε επιχώριους λεμφαδένες
• στάδιο ΙΙ – ο καρκινικός όγκος εμφανίζει μετάσταση σε λεμφαδένες πλησίον της πρωτοπαθούς βλάβης
• στάδιο ΙΙΙ – η νόσος εμφανίζει διασπορά στους παρακείμενους ιστούς ή υπάρχει μετάσταση σε απομακρυσμένους λεμφαδένες
• στάδιο ΙV – η νόσος εμφανίζει διασπορά σε άλλα όργανα του σώματος, όπως στον έτερο πνεύμονα, τον εγκέφαλο, ή το ήπαρ

Θεραπεία

Υπάρχουν διάφοροι τύποι θεραπευτικής αγωγής για τον μη- μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα. Το εκάστοτε θεραπευτικό σχήμα εξαρτάται από το στάδιο της νόσου.

Η χειρουργική παρέμβαση αποτελεί συνήθως τη θεραπευτική αντιμετώπιση πρώτης γραμμής για τον μη- μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα, όταν αυτός δεν εμφανίζει διασπορά πέρα από τους επιχώριους λεμφαδένες. Η χειρουργική εξαίρεση ενδέχεται να αφορά:

• σε έναν λοβό του πνεύμονα (λοβεκτομή)
• σε ένα περιορισμένο τμήμα του πνεύμονα (σφηνοειδής εκτομή ή τμηματεκτομή)
• σε ολόκληρο τον πνεύμονα (πνευμονεκτομή)

Ορισμένοι ασθενείς ενδέχεται να χρειασθούν την εφαρμογή χημειοθεραπευτικής αγωγής. Η χημειοθεραπεία χρησιμοποιεί αντινεοπλασματικά φάρμακα που σκοτώνουν τα υπάρχοντα καρκινικά κύτταρα και αναστέλλουν την ανάπτυξη νέων.

• η χημειοθεραπεία συχνά εφαρμόζεται ως μονοθεραπεία σε καρκίνο που εμφανίζει απομακρυσμένες μεταστάσεις (στάδιο IV)
• ενδέχεται να χορηγηθεί προεγχειρητικά ή πριν την εφαρμογή ακτινοθεραπείας προκειμένου να ενισχυθεί το θεραπευτικό αποτέλεσμα
• μπορεί να χορηγηθεί μετεγχειρητικά (συμπληρωματική θεραπεία) για να εξαλείψει εναπομείνασες εστίες καρκίνου

Η ακτινοθεραπεία περιλαμβάνει τη χρήση ακτίνων-Χ υψηλής ισχύος καθώς και άλλων μορφών ακτινοβολίας για την καταστροφή των καρκινικών κυττάρων. Αυτή μπορεί να εφαρμοσθεί συνδυαστικά με χημειοθεραπευτικά σχήματα σε ανεγχείρητες περιπτώσεις.

Οι ακόλουθες θεραπευτικές μέθοδοι χρησιμοποιούνται κυρίως παρηγορητικά σε ασθενείς με μη- μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα:

• θεραπεία Laser – μια λεπτή δέσμη φωτός καυτηριάζει και καταστρέφει τα καρκινά κύτταρα
• φωτοδυναμική θεραπεία – το αντικαρκινικό φάρμακο ενεργοποιείται με την επίδραση φωτός

Πρόγνωση

Η πρόβλεψη για την έκβαση της νόσου ποικίλλει ευρέως. Συνήθως, ο μη- μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα αναπτύσσεται βραδέως και επιφέρει την εμφάνιση πενιχρών ή καθόλου συμπτωμάτων μέχρι τα όψιμα στάδιά του. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να καταστεί ιδιαίτερα επιθετικός και να οδηγήσει τον ασθενή ταχέως στον θάνατο. Η νόσος ενδέχεται να επεκταθεί σε διάφορα τμήματα του σώματος, συμπεριλαμβανομένων των οστών, του ήπατος, του λεπτού εντέρου, και του εγκεφάλου.

Η εφαρμογή χημειοθεραπείας έχει αποδειχθεί ότι παρατείνει την επιβίωση και βελτιώνει την ποιότητα της ζωής σε ορισμένους ασθενείς με νόσο σταδίου IV.

Τα ποσοστά ίασης σχετίζονται με το στάδιο και την εγχειρησιμότητα του καρκίνου.

• νόσοι σταδίου Ι και ΙΙ μπορούν να ιαθούν με εφαρμογή χειρουργικής θεραπείας, σχεδόν σε περισσότερες από το 50% των περιπτώσεων.
• νόσος σταδίου ΙΙΙ μπορεί να ιαθεί σε ορισμένες περιπτώσεις, ωστόσο τα ποσοστά επιβίωσης είναι πολύ χαμηλότερα από εκείνα των πρωιμότερων σταδίων του μη- μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα.
• ασθενείς με νόσο σταδίου ΙV εμφανίζουν πολύ χαμηλά ποσοστά ίασης. Στόχος των εφαρμοζόμενων θεραπειών αποτελεί η παράταση της επιβίωσης και η βελτίωση της ποιότητας ζωής.

Επιπλοκές

• διασπορά της νόσου εκτός της πρωτοπαθούς εστίας στον πνεύμονα
• ανεπιθύμητες ενέργειες από τη χειρουργική επέμβαση, τη χημειοθεραπεία, ή την ακτινοθεραπεία

Πρόληψη

Διακόψτε το κάπνισμα. Άτομα που στο παρελθόν υπήρξαν καπνιστές έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του πνεύμονα για περισσότερα από 20 έτη αφότου διέκοψαν το κάπνισμα. Ωστόσο, ο κίνδυνος αυτός μειώνεται σημαντικά στο πρώτο έτος μετά τη διακοπή του καπνίσματος, ωστε τα οφέλη από αυτή να είναι σημαντικά ακόμη και σε προχωρημένες ηλικίες.

Αποφεύγετε το παθητικό κάπνισμα.

Η διατροφή σας να είναι πλούσια σε φρούτα και λαχανικά.

Η διενέργεια προσυμπτωματικού ελέγχου για τον καρκίνο του πνεύμονα δεν συστήνεται. Πληθώρα μελετών έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτός δεν συνεισφέρει στην αύξηση των πιθανοτήτων ίασης από τη νόσο.

Ορισμός

Η επιγλωττίτιδα είναι η φλεγμονή του χόνδρου που περιβάλλει τη τραχεία.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Επιγλωττίτις


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Η επιγλωττίτιδα συνιστά μια πάθηση απειλητική για τη ζωή του ασθενούς. Η επιγλωττίδα αποτελεί τμήμα του χόνδρου στο οπίσθιο τμήμα της γλώσσας, το οποίο κλείνει τον αεραγωγό κατά την κατάποση. Βοηθά στην αποτροπή εισόδου της τροφής στους αεραγωγούς, ούτως ώστε να αποφεύγεται ο βήχας ή ο πνιγμός μετά την κατάποση.

Η επιγλωττίτιδα πρόκειται για διόγκωση της επιγλωττίδας, η οποία μπορεί να προκαλέσει αναπνευστικές διαταραχές. Οίδημα της επιγλωττίδας, συνήθως προκαλείται από το βακτήριο Haemophilus influenzae (H. Influenzae), αν και μπορεί να προκληθεί κι από άλλα βακτήρια ή ιούς. Λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος, ενδέχεται να οδηγήσουν σε επιγλωττίτιδα. Φαρμακευτικά σκευάσματα και παθήσεις που αποδυναμώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα, καθιστούν τους ενήλικες πιο επιρρεπής στην εν λόγο νόσο.

Η συγκεκριμένη πάθηση εμφανίζεται αρκετά συχνά σε παιδιά ηλικίας 2 – 6 ετών. Σπάνια παρουσιάζεται σε ενήλικες, γι’ αυτό και υπάρχει η πιθανότητα μη υποψία της.

Τα κρούσματα της επιγλωττίτιδας έχουν μειωθεί σημαντικά στις Η.Π.Α. κατόπιν καθιέρωσης στα τέλη της δεκαετίας του ’80, του εμβολίου κατά του τύπου B (Hib) ως τακτικός παιδικός εμβολιασμός ανοσοποίησης.



Συμπτώματα

Η νόσος κάνει την εμφάνισή της με υψηλό πυρετό και πονόλαιμο. Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Μη φυσιολογικούς αναπνευστικούς ήχους (συριγμός)
• Ρίγη, τρόμος
• Κυάνωση (κυανή χροιά δέρματος)
• Σιαλόρροια
• Δυσκολίες αναπνοής (ο ασθενής ενδέχεται να λαμβάνει όρθια στάση και κλίνει ελαφρώς προς τα εμπρός, ούτως ώστε να αναπνέει χωρίς δυσκολία)
• Δυσκολίες κατάποσης
• Βράγχος φωνής (αλλαγές στη φωνητική χροιά)

Σημεία κι εξετάσεις

Η επιγλωττίτιδα αποτελεί επείγουσα ιατρική κατάσταση. Αναζητείστε άμεση ιατρική βοήθεια. Μη χρησιμοποιήσετε γλωσσοπίεστρο για να προσπαθήσετε να εξετάσετε κατ’ οίκον το φάρυγγα, διότι η κατάσταση κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να επιδεινωθεί.

Ο θεράπων ιατρός θα προβεί σε φυσική εξέταση του λάρυγγα, με τη βοήθεια ενός μικρού αντικατόπτρου, κρατώντας τον έναντι στο οπίσθιο τμήμα του φάρυγγα ή ενός αγωγού με οπτική εικόνα που ονομάζεται λαρυγγοσκόπιο . Η εξέταση μπορεί να αναδείξει μια οιδηματώδης κι ερυθρή επιγλωττίδα.

Οι διαγνωστικές εξετάσεις περιλαμβάνουν:

• Καλλιέργεια αίματος ή καλλιέργεια φαρυγγικού επιχρίσματος – μπορεί να αναδείξει την παρουσία του H. influenzae βακτηριδίου ή άλλων βακτηριδίων
• Πλήρης ποσοτικός προσδιορισμός αίματος (CBC) – μπορεί να αναδείξει αυξημένο αριθμό λευκοκυττάρων
• Ακτινογραφία αυχενικής μοίρας και τραχήλου – μπορεί να αναδείξει οιδηματώδη επιγλωττίδα

Θεραπεία

Ο ασθενής κατά κανόνα χρήζει νοσηλείας, συνήθως σε μονάδα εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ).

Η θεραπευτική αγωγή περιλαμβάνει μεθόδους ενίσχυσης της αναπνευστικής λειτουργίας, οι οποίες περιλαμβάνουν:

• Αναπνευστήρα
• Υγροποιημένο οξυγόνο

Άλλες θεραπείες περιλαμβάνουν:

• Αντιβιοτική θεραπεία προς αντιμετώπιση των λοιμώξεων
• Αντιφλεγμονώδη φαρμακευτικά σκευάσματα, τα ονομαζόμενα κορτικοστεροειδή, ώστε να μειωθεί το οίδημα του φάρυγγα
• Ενδοφλέβια χορήγηση υγρών

Πρόγνωση

Η επιγλωττίτιδα μπορεί να αποτελέσει επείγουσα ιατρική κατάσταση, απειλητική για τον άνθρωπο. Ωστόσο με την κατάλληλη αγωγή, η έκβαση είναι συνήθως καλή.


Επιπλοκές

Οι σπασμοί ενδέχεται να κλείσουν απότομα τους αεραγωγούς. Στην περίπτωση αυτή ο θάνατος επέρχεται εντός ολίγων λεπτών.

Οι αεραγωγοί μπορούν να υποστούν πλήρη απόφραξη κι ενδεχομένως να επέλθει ο θάνατος.


Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Καλέστε το 166 αν το παιδί σας παρουσιάσει συμπτώματα επιγλωττίτιδας, συμπεριλαμβανομένου αιφνίδιες δυσκολίες αναπνοής, εκσεσημασμένη σιαλόρροια κι ευερεθιστικότητα.


Πρόληψη

Ο Hib εμβολιασμός ανοσοποίησης αποτρέπει την εμφάνιση της επιγλωττίτιδας.

Η βακτηριακή λοίμωξη που προκαλεί την επιγλωττίτιδα είναι μεταδοτική, οπότε τα οικογενειακά μέλη χρήζουν εξέτασης και θεραπευτικής αγωγής, αν αυτό κρίνεται αναγκαίο.