Πιθανές παθήσεις για το σύμπτωμα: Ξηρός βήχας

Αναζήτηση Συμπτωμάτων:


Περικαρδίτιδα


Ορισμός

Η περικαρδίτιδα αποτελεί μια κατάσταση κατά την οποία ο ινορογόνιος σάκος (περικάρδιο) που περιβάλλει την καρδιά φλεγμαίνει.

Αίτια, επίπτωση, και παράγοντες κινδύνου.


Η περικαρδίτιδα αποτελεί, συνήθως, επιπλοκή ιογενών λοιμώξεων, συχνότερα των ιών Echo και Coxsackie. Λιγότερο συχνά, προκαλείται από ιούς της γρίππης ή HIV λοίμωξη.

Λοιμώξεις από βακτήρια μπορούν να οδηγήσουν σε βακτηριακή περικαρδίτιδα (ονομαζόμενη και πυώδης περικαρδίτιδα). Ορισμένες μυκητιασικές λοιμώξεις μπορούν επίσης να επιφέρουν περικαρδίτιδα.


Επιπρόσθετα, η περικαρδίτιδα μπορεί να σχετίζεται με νοσήματα όπως:
  • Αυτοάνοσες διαταραχές.
  • Καρκίνο (συμπεριλαμβανομένης της λευχαιμίας).
  • HIV λοίμωξη και AIDS.
  • Υποθυρεοειδισμό.
  • Νεφρική ανεπάρκεια.
  • Ρευματικό πυρετό.
  • Φυματίωση.


Άλλα αίτια περιλαμβάνουν:
  • Οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου ( δείτε μετεμφραγματική περικαρδίτιδα).
  • Τραυματισμοί (συμπεριλαμβανομένων των χειρουργικών επεμβάσεων) ή κακώσεις του θώρακα, του οισοφάγου, ή της καρδιάς.
  • Ανοσοκατασταλτικά φάρμακα.
  • Μυοκαρδίτιδα.
  • Ακτινοθεραπεία εφαρμοσμένη στην περιοχή του θώρακα.

Συχνά το αίτιο της περικαρδίτιδας παραμένει αδιευκρίνιστο. Σε αυτή την περίπτωση, η κατάσταση ονομάζεται ιδιοπαθής περικαρδίτιδα.

Η περικαρδίτιδα προσβάλλει συχνότερα άρρενες ηλικίας 20-50 ετών. Συνήθως ακολουθεί λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος. Στα παιδιά, προκαλείται πιο συχνά από αδενοϊούς ή ιούς Coxsackie.


Συμπτώματα

  • Οίδημα στα κάτω άκρα ( περιστασιακά).
  • Άγχος.
  • Δύσπνοια κατά την κατάκλιση (ορθόπνοια).
  • Θωρακικός πόνος, οφειλόμενος στην προστριβή των επιφανειών του φλεγμαίνοντος περικαρδίου.
    Μπορεί να ακτινοβολεί στον τράχηλο, τον ώμο (συνήθως αριστερά), την πλάτη, ή την κοιλιά.
    Συχνά επιτείνεται με τη βαθιά αναπνοή και στην ύπτια θέση του σώματος, και δυνατόν να ενταθεί με το βήχα και την κατάποση.
    Πλευριτικού τύπου: οξύς, διαξιφιστικός πόνος. Συνήθως ανακουφίζεται όταν ο ασθενής ανακάθεται και σκύβει προς τα εμπρός.
  • Ξηρός βήχας.
  • Καταβολή, κόπωση.
  • Πυρετός.
  • Κατά την αναπνοή ο ασθενής έχει την ανάγκη να σκύβει προς τα εμπρός ή να κρατάει το στήθος του.


Σημεία και εργαστηριακός έλεγχος

Κατά την ακρόαση της καρδιάς με στηθοσκόπιο μπορεί να διαπιστωθεί ήχος περικαρδιακής τριβής. Οι καρδιακοί ήχοι μπορεί να είναι βύθιοι. Ενδέχεται να διαπιστώνονται και άλλα σημεία αύξησης της ποσότητας του υγρού εντός του περικαρδίου (περικαρδιακή συλλογή).

Αν η διαταραχή είναι σοβαρή, μπορεί να διαπιστωθούν:
  • Ήχος τριβής (κρότος) στους πνεύμονες.
  • Μειωμένος ήχος αναπνοής.
  • Άλλα σημεία αύξησης της ποσότητας του υγρού γύρω από τους πνεύμονες (πλευριτική συλλογή).

Η αύξηση της ποσότητας του υγρού στον περικαρδιακό σάκο μπορεί να διαπιστωθεί με:

Οι εξετάσεις αυτές δείχνουν:
  • Μεγαλοκαρδία (μεγέθυνση της καρδιάς).
  • Σημεία φλεγμονής.
  • Ουλοποίηση (ίνωση) και δυσκαμψία του περικαρδίου (συμπιεστική περικαρδίτιδα).


Άλλα ευρήματα ποικίλουν ανάλογα με το αίτιο της περικαρδίτιδας

Προκειμένου να αποκλεισθεί το οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, ο ιατρός μπορεί να προβεί σε έλεγχο των επιπέδων των καρδιακών ενζύμων CPK-MB και τροπονίνη Ι. Άλλες εργαστηριακές εξετάσεις περιλαμβάνουν:

  • Καλλιέργειες αίματος.
  • CBC (ο αριθμός όλων των κυττάρων του αίματος ξεχωριστά).
  • C-αντιδρώσα πρωτεϊνη.
  • Ταχύτητα καθίζησης ερυθροκυττάρων (ΤΚΕ).
  • Ορολογικός έλεγχος για HIV λοίμωξη.
  • Παρακέντηση του περικαρδίου, με βιοχημική ανάλυση και καλλιέργεια του περικαρδιακού υγρού.
  • Δερμοαντίδραση φυματίνης.


Θεραπευτική αντιμετώπιση

Πρέπει να ταυτοποιηθεί, αν είναι εφικτό, το αίτιο της περικαρδίτιδας.

Η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει:
  • αναλγητικά
  • αντιβιοτικά για τη βακτηριακή περικαρδίτιδα
  • αντιμυκητιασικά φάρμακα για τη μυκητιασική περικαρδίτιδα
  • ασπιρίνη ή κάποιο μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες φάρμακο (ΜΣΑΦ), όπως
  • ιβουπροφένη, για τη φλεγμονή του περικαρδίου
  • κορτικοστεροειδή, όπως πρεδνιζολόνη
  • κολχικίνη
  • διουρητικά για την απομάκρυνση της περίσσειας του περικαρδιακού υγρού.

Αν η αύξηση του περικαρδιακού υγρού επιφέρει δυσλειτουργία της καρδιάς ή καρδιακό επιπωματισμό, είναι απαραίτητη η παροχέτευσή του από τον περικαρδιακό σάκο. Αυτή η διαδικασία, ονομαζόμενη περικαρδιοκέντηση, μπορεί να πραγματοποιηθεί με τη χρήση βελόνης υπό ηχωκαρδιογραφική καθοδήγηση ή χειρουργικά.

Στην περίπτωση που η περικαρδίτιδα είναι χρόνια, υποτροπιάζουσα, ή συμπιεστική, μπορεί να συστηθεί εκτομή ή αφαίρεση μέρους του περικαρδίου.


Πρόγνωση

Η περικαρδίτιδα κυμαίνεται από ήπιες περιπτώσεις που βελτιώνονται από μόνες τους ως καταστάσεις απειλητικές για τη ζωή. Μπορεί να επιπλακεί με σημαντική αύξηση του υγρού γύρω από την καρδιά και επακόλουθη καρδιακή δυσλειτουργία.

Η έκβαση είναι καλή όταν η διαταραχή αντιμετωπίζεται έγκαιρα. Οι περισσότεροι ασθενείς αναρρώνουν σε 2 εβδομάδες ως 3 μήνες. Ωστόσο, δεν αποκλείονται υποτροπές.


Επιπλοκές

  • αρρυθμίες
  • καρδιακός επιπωματισμός
  • συμπιεστική περικαρδίτιδα, που ενδέχεται να επιφέρει την ανάπτυξη καρδιακής ανεπάρκειας.



Πότε να αποταθείτε στον ιατρό σας.

Επικοινωνήστε με τον ιατρό σας οποτεδήποτε βιώσετε κάποια από τα συμπτώματα της περικαρδίτιδας. Η διαταραχή αυτή μπορεί να καταστεί απειλητική για τη ζωή αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως.


Πρόληψη

Πολλές περιπτώσεις δεν επιδέχονται πρόληψης.


Σαρκοείδωση

Ορισμός

Η σαρκοείδωση είναι μια ασθένεια η οποία προξενεί οίδημα (φλεγμονή) στους λεμφαδένες, τους πνεύμονες, το συκώτι, τα μάτια, το δέρμα ή άλλους ιστούς.


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Το αίτιο της ασθένειας είναι άγνωστο. Η σαρκοείδωση χαρακτηρίζεται από συγκέντρωση κοκκιωμάτων σε διάφορα όργανα του σώματος. Τα κοκκιώματα είναι συναθροίσεις αυτοάνοσων κυττάρων.
Η ασθένεια μπορεί να προσβάλει σχεδόν όλα τα όργανα του σώματος αλλά συνηθέστερα προσβάλλει τους πνεύμονες.


Πιθανά αίτια της σαρκοείδωσης είναι:
  • Υπερβολική ευαισθησία σε περιβαλλοντικούς παράγοντες
  • Κληρονομικότητα
  • Ακραία αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος σε λοίμωξη

Η ασθένεια εμφανίζεται συχνότερα σε Αφροαμερικανούς από ότι σε Καυκάσιους. Οι γυναίκες προσβάλλονται συχνότερα από τους άνδρες. Συνήθως η ασθένεια εκδηλώνεται στις ηλικίες ανάμεσα στα 20 με 40. Η σαρκοείδωση είναι πολύ σπάνια στα παιδιά.


Συμπτώματα

Πιθανόν να μην υπάρχουν συμπτώματα. Όταν εμφανιστούν συμπτώματα, μπορεί να παρατηρηθούν σχεδόν σε οποιοδήποτε σημείο ή όργανο του σώματος.

Σχεδόν σε όλους τους ασθενείς τα συμπτώματα στους πνεύμονες ή τον θώρακα είναι:
  • Ξηρός βήχας
  • Λαχάνιασμα
  • Βάρος στο στέρνο
  • Αφύσικοι ήχοι κατά την αναπνοή (σαν κροταλίσματα)

Συχνά εμφανίζονται συμπτώματα γενικής δυσφορίας ή ανησυχίας:
  • Κακουχία
  • Κόπωση (ένα από τα συνηθέστερα συμπτώματα στα παιδιά)
  • Πυρετός
  • Απώλεια βάρους (ένα από τα συνηθέστερα συμπτώματα στα παιδιά)
  • Πόνος στις αρθρώσεις (αρθραλγία)


Δερματικά συμπτώματα:
  • Εξανθήματα
  • Παλιές ουλές που ερεθίζονται
  • Οζώδες ερύθημα, σχεδόν πάντα στο πάνω μέρος των ποδιών (κουντεπιέ)
  • Δερματικές αλλοιώσεις
  • Απώλεια μαλλιών

Νευρολογικές και οφθαλμολογικές μεταβολές:
  • Πονοκέφαλος
  • Επιληπτικές κρίσεις
  • Αδυναμία ή παράλυση στη μία πλευρά του προσώπου (πάρεση)
  • Κάψιμο, τσούξιμο ή δάκρυα στα μάτια
  • Συμπτώματα ραγοειδίτιδας
  • Μειωμένη δακρύρροια

Άλλα συμπτώματα της ασθένειας:
  • Διογκωμένοι λεμφαδένες (στις μασχάλες)
  • Διογκωμένο συκώτι
  • Διογκωμένη σπλήνα
  • Ξηροστομία
  • Ρινορραγία


Ενδείξεις και εξετάσεις

Σε ασθενείς που δεν έχουν συμπτώματα, συχνά η ασθένεια διαπιστώνεται από μια ακτινογραφία θώρακα.

Διάφορες απεικονιστικές εξετάσεις μπορεί να βοηθήσουν στη διάγνωση της σαρκοείδωσης είναι:
  • Ακτινογραφία θώρακα για να διαπιστωθεί αν έχουν προσβληθεί οι πνεύμονες ή έχουν διογκωθεί οι λεμφαδένες
  • Αξονική τομογραφία
  • Gallium scan στους πνεύμονες

Βιοψίες που μπορούν να γίνουν:
  • Βιοψία λεμφαδένων
  • Βιοψία δερματικής αλλοίωσης
  • Βρογχοσκόπηση για τη λήψη βιοψίας
  • Επέμβαση στους πνεύμονες και βιοψία
  • Μεσοθωρακοσκόπηση και βιοψία
  • Βιοψία στο συκώτι
  • Βιοψία στα νεφρά
  • Βιοψία νεύρων
  • Βιοψία στην καρδιά

Η ασθένεια αυτή μπορεί επίσης να εμφανίσει αλλοιωμένα αποτελέσματα στις εξής εργαστηριακές εξετάσεις:

  • Γενική εξέταση αίματος
  • Chem-7 ή chem-20
  • Ποσοτική ανοσοσφαιρίνης (νεφελομετρία)
  • Παραθορμόνης
  • Ορού φωσφόρου
  • Ορού ανοσοηλεκτροφόρησης
  • Ασβεστίου στα ούρα
  • Ιονισμένου ασβεστίου
  • Ορού ασβεστίου
  • Ηπατικές δοκιμασίες


Θεραπεία

Τα συμπτώματα της σαρκοείδωσης συνήθως υποχωρούν από μόνα τους σταδιακά χωρίς θεραπεία.
Οι ασθενείς με σοβαρή μορφή της ασθένειας μπορεί να χρειαστούν κορτικοστεροειδή (πρεδνιζόνη ή μεθυλοπρεδνιζολόνη). Αυτά αφορούν περιπτώσεις ασθενών που έχουν προσβληθεί στα μάτια, την καρδιά, το νευρικό σύστημα και ορισμένους που έχουν προσβληθεί στους πνεύμονες. Η θεραπεία μπορεί να συνεχιστεί για 1 με 2 χρόνια. Κάποιοι ασθενείς με σοβαρή μορφή της ασθένειας μπορεί να χρειαστούν θεραπεία ισοβίως.

Μερικές φορές συμπληρωματικά προς τα κορτικοστεροειδή χορηγούνται και φάρμακα που καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα (ανοσοκατασταλτικά φάρμακα), όπως η μεθοτρεξάτη, η αζαθειοπρίνη και η κυκλοφωσφαμίδη. Σπάνια, ορισμένα άτομα με μη αναστρέψιμες βλάβες σε κάποιο όργανο θα χρειαστούν μεταμόσχευση.

Αν και οι θεραπείες αυτές καταπολεμούν προσωρινά τα συμπτώματα της ασθένειας, δεν έχει αποδεχθεί ότι η μακροχρόνια θεραπεία εμποδίζει την επιδείνωση της σαρκοείδωσης.


Πρόγνωση

Πολλοί άνθρωποι δεν νοσούν σοβαρά και η ασθένεια μπορεί να υποχωρήσει χωρίς θεραπεία. Περίπου 30-50% των περιπτώσεων βελτιώνονται χωρίς θεραπεία μέσα σε 3 χρόνια. Το 20% περίπου εκείνων που προσβλήθηκαν στους πνεύμονες θα αναπτύξουν βλάβη στους πνεύμονες.

Συνολικά το ποσοστό των ασθενών με σαρκοείδωση που πεθαίνουν είναι μικρότερο από 5%. Στα αίτια του θανάτου περιλαμβάνονται:
  • Πνευμονική ίνωση
  • Πνευμονική αιμορραγία
  • Καρδιοπάθεια (σπάνια)



Επιπλοκές
  • Η λήψη κορτικοστεροειδών επί μακρό διάστημα μπορεί να επιφέρει οστεοπόρωση ή άλλες επιπλοκές.
  • Διάχυτη πνευμονική διάμεση ίνωση
  • Πνευμονική υπέρταση
  • Μυκητιακές λοιμώξεις των πνευμόνων
  • Πρόσθια ραγοειδίτιδα
  • Γλαύκωμα και τύφλωση (σπάνια)
  • Καρδιακές αρρυθμίες
  • Παράλυση προσωπικού ή περιφερειακού νεύρου
  • Υψηλά επίπεδα ασβεστίου (υπερασβεστιαιμία)
  • Πέτρες στα νεφρά
  • Οργανική ανεπάρκεια, που οδηγεί σε ανάγκη μεταμόσχευσης


Πότε να απευθυνθείτε στον γιατρό σας

Επισκεφθείτε τον γιατρό σας αν έχετε:
  • Δυσκολία στην αναπνοή
  • Αλλαγές στην όραση
  • Ταχυσφυγμία
  • Άλλα συμπτώματα της ασθένειας αυτής





































Σοβαρή Υπενθύμιση:

Οι πληροφορίες που περιέχονται στο www.eumedline.eu έχουν σαν μοναδικό σκοπό την ενημέρωση και δεν αποτελούν πρόταση για οποιαδήποτε ιατρική-διαγνωστική εξέταση ή θεραπεία. Προτείνεται τα ανωτέρω να γίνονται σε συνεννόηση με τον γιατρό σας η άλλους επαγγελματίες υγείας.


Η ιατρική είναι μια συνεχώς μεταβαλλόμενη επιστήμη και η θεραπεία δεν είναι πάντα σαφώς καθορισμένη. Η νέα έρευνα αλλάζει καθημερινά τις διαγνωστικές και θεραπευτικές ενδείξεις. Το euMEDLINE προσπαθεί να παρέχει ενημερωμένες και ακριβείς πληροφορίες που είναι αποδεκτές γενικά μέσα στα ιατρικά πρότυπα κατά την διάρκεια της δημοσίευσης. Εντούτοις, δεδομένου ότι η ιατρική επιστήμη αλλάζει συνεχώς και το ανθρώπινο λάθος είναι πάντα δυνατό, το euMEDLINE δεν μπορεί να διαβεβαιώσει ότι οι πληροφορίες που περιέχονται σε αυτό είναι ακριβείς ή πλήρεις, ούτε είναι υπεύθυνο για τυχόν παραλείψεις, λάθη ή για τα αποτελέσματα της χρησιμοποίησης αυτών των πληροφοριών.


Ο αναγνώστης πρέπει να επιβεβαιώσει τις πληροφορίες που περιέχονται στο euMEDLINE από άλλες πηγές πριν από τη χρήση και ιδιαίτερα από τους επαγγελματίες υγείας. Ειδικότερα, όλες οι δόσεις, οι ενδείξεις, και οι αντενδείξεις των φαρμάκων πρέπει να επιβεβαιωθούν στο πληροφοριακό ένθετο των συσκευασιών των φαρμάκων. Η χρήση των εμπορικών ονομασιών των φαρμάκων γίνεται αποκλειστικά για ενημερωτικούς-πληροφοριακούς λόγους και δεν υποδηλώνει μεροληψία υπέρ αυτών.


Το euMEDLINE δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνο, άμεσα ή έμμεσα, για τη ζημιά ή την επιπλοκή που μπορεί να προκύψει με την εφαρμογή των πληροφοριών που περιέχονται στις σελίδες του. Για κάθε απορία επικοινωνήστε μαζί μας μέσω e-mail.