ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΥΓΕΙΑΣ
09/12/2016

Στην επικείμενη αναθεώρηση του Εθνικού Προγράμματος Εμβολιασμών είναι στραμμένη η προσοχή της παιδιατρικής κοινότητας της χωράς, ειδικά σε ό,τι αφορά το εμβόλιο κατά της μηνιγγίτιδας Β, μετά και το πανεθνικό ενδιαφέρον που προξένησαν τα συνεχιζόμενα κρούσματα σε μικρά παιδιά των τελευταίων εβδομάδων. Τα χρονικά περιθώρια στενεύουν αφού σύμφωνα με πληροφορίες η Επιτροπή συνεδριάζει την επόμενη εβδομάδα, προκειμένου το αναθεωρημένο ΕΠΕ να έχει εκδοθεί πριν το τέλος του χρόνου.

Το εμβόλιο κατά της μηνιγγίτιδας Β είναι το μόνο εμβόλιο κατά της μηνιγγιτιδοκοκκικής νόσου που δεν έχει ενταχθεί ακόμη στο ΕΠΕ, με αποτέλεσμα ενώ οι υπόλοιπες οροομάδες (A,C, W,Y) να έχουν σχεδόν εκλείψει, η οροομάδα Β να εμφανίζει σταθερή επιδημιολογική επίπτωση. Σύμφωνα με ιατρικούς κύκλους το εμβόλιο είναι επίσης το μόνο που προς το παρόν απουσιάζει από το ΕΠΕ ώστε να παρέχεται πλήρης εμβολιαστική κάλυψη για όλα τα απειλητικά για την ζωή νοσήματα τουλάχιστον στις ευπαθείς ομάδες.

Σήμα κινδύνου από τους παιδίατρους

Τα συνεχιζόμενα κρούσματα της μηνιγγίτιδας Β έχουν θέσει σε επιφυλακή γονείς και παιδιάτρους οι οποίοι το τελευταίο διάστημα ολοένα και πιο επιτακτικά ζητούν την επικαιροποίηση του ΕΠΕ μέσω της ένταξης του εμβολίου. Στο πλευρό της Ένωσης Ελευθεροεπαγγελματιών Παιδιάτρων Αττικής (ΕΕΛΠΑΙΔΑΤΤ), η οποία ζητά την ένταξη του εμβολίου εδώ και κάποια χρόνια, έχουν συνταχθεί η Ελληνική Παιδιατρική Εταιρεία, οι παιδιατρικές ενώσεις της Λάρισας αλλά και παιδίατροι της Κρήτης, όπου μόνο τον Νοέμβριο εκδηλώθηκαν τέσσερα κρούσματα σε μικρά παιδιά.

Οι γιατροί αποφεύγουν να κινδυνολογούν και τονίζουν ότι η μηνιγγίτιδα Β παραμένει μια σπάνια νόσος, όμως, η έλλειψη εμβολιασμού αφήνει απροστάτευτο τον ευαίσθητο πληθυσμό, που είναι κυρίως τα βρέφη και μικρά παιδιά. Όπως σημειώνουν, το πρόβλημα έγκειται πρωτίστως στο ότι πρόκειται για μία ύπουλη νόσο, τα συμπτώματα της οποίας συχνά συγχέονται με αυτά μιας ίωσης, ενώ η εξέλιξη της επιδείνωσης είναι ταχύτατη, με τις πρώτες 24-48 ώρες να είναι ιδιαίτερα κρίσιμες. Έως 1 στους 5 ασθενείς μπορεί να έχουν μοιραία κατάληξη, ενώ οι επιζήσαντες έχουν αυξημένες πιθανότητες να εμφανίσουν σοβαρές μόνιμες βλάβες (εγκεφαλικές ή σωματικές αναπηρίες, κ.α.).

Πολιτικό ενδιαφέρον

Εν τω μεταξύ, έντονο και διακομματικό είναι το πολιτικό ενδιαφέρον για την ένταξη του εμβολίου στο ΕΠΕ. Από τον Οκτώβριο μέχρι σήμερα έχουν κατατεθεί 5 κοινοβουλευτικές ερωτήσεις, μεταξύ άλλων από ΝΔ, Δημοκρατική Συμπαράταξη, και Ένωση Κεντρώων, που ρωτούν πότε αναμένεται η ένταξη του εμβολίου στο ΕΠΕ, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό των ερωτήσεων που έχουν κατατεθεί για το ίδιο θέμα από το 2014 στις 17. Το αίτημα επανέρχεται έντονα κάθε φορά που το θέμα ξαναβρίσκεται στην επικαιρότητα και φαίνεται ότι θα συνεχίσει να απασχολεί μέχρι τελικά η Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών να αποφανθεί υπέρ της ένταξής τους.

Οικονομικοί οι λόγοι μη εμβολιασμού για τους γονείς

Η ζήτηση για το εμβόλιο είναι υψηλή αλλά η οικονομική ανέχεια αναγκάζει τους περισσότερους γονείς να περιμένουν την ένταξη του εμβολίου στο ΕΠΕ για να εμβολιάσουν τα παιδιά τους. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε τον περασμένο Ιούνιο από τον επικ. Καθηγητή Κυριάκο Σουλιώτη, 3 στους 10 γονείς έχουν εμβολιάσει το παιδί τους, ενώ οι υπόλοιποι 7 στους 10 επικαλούνται οικονομική αδυναμία, αν και θέλουν να το εμβολιάσουν. Αντίστοιχα, 9 στους 10 παιδιάτρους συστήνουν στους γονείς τον εμβολιασμό των παιδιών τους.

Ζητούμενο ο εμβολιασμός ευπαθών ομάδων

Από την πλευρά του, το Υπουργείο Υγείας επικαλείται παλαιότερες γνωμοδοτήσεις της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών, οι οποίες, ωστόσο, σύμφωνα με ιατρικούς κύκλους αφορούσαν τον μαζικό εμβολιασμό του πληθυσμού. Όπως τονίζουν, δεν τίθεται θέμα μαζικού εμβολιασμού, αλλά στοχευμένου για τις πιο ευπαθείς ομάδες, γεγονός που θα επιτρέψει σε χιλιάδες γονείς να εμβολιάσουν τα παιδιά τους παρά την οικονομική στενότητα. Την ίδια ώρα, ο Υπουργός Υγείας έχει ξεκαθαρίσει ότι η υπό εξέλιξη αναβάθμιση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας αποσκοπεί στη διασφάλιση της καθολικής πρόσβασης των πολιτών σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας , με κριτήριο τις ανάγκες φροντίδας, και όχι την ασφαλιστική & κοινωνικοοικονομική κατάσταση των πολιτών.