Η σεξουαλική συμπεριφορά ενός άνδρα μπορεί να έχει ως κυρίαρχο στόχο τη σεξουαλική ικανοποίηση της γυναίκας;


Ο άνδρας, από τη παιδική ηλικία μαθαίνει να μεγαλώνει στην ανάγκη της ισχυροποίησης και της αρχηγικής αυτοδιάθεσης στο κοινωνικό σύνολο. Η μητέρα, στη συναισθηματική έκφραση του παιδιού της, οριοθετεί τις ανάγκες του σε φάσματα ουσιαστικής εξέλιξης του ισχυρού ανδρισμού, που ο πατέρας καλείται να επιβεβαιώσει ή σε αντίθετη περίπτωση να ακυρώσει. Αυτή η ψυχική βίωση στην εφηβική περίοδο διαταράσσεται από τα στάδια εξέλιξης της ήβης και της κυρίαρχης εφηβείας, όπου τον φέρνουν στο προσκήνιο μιας αναγκαίας έκθεσης, που η πρωταγωνιστική δομή του τον καθορίζει ως σκληρό, αποφασιστικό και νικηφόρο.

Η οργάνωση της σεξουαλικής ζωής, που προϋποθέτει την ωρίμανση του, ανοίγει τους δρόμους των επιλογών του με υψηλό το κόστος της ενδεχόμενης αποτυχίας, μέσα στην απαιτούμενη επιτυχία. Η συσχέτιση του και η εμπλοκή του με το άλλο φύλο, τον βάζουν στην πραγματικότητα της διαφυλικής επικοινωνίας αλλά και της στόχευσης ενός ρόλου που τον καθορίζει απέναντι στη γυναίκα, σαν τον άνδρα που δεν έχει περιθώριο να αποτύχει, να αμφισβητηθεί και να παλινδρομήσει στα προηγούμενα στάδια της ζωής του. Έτσι, μπαίνει σε ένα έργο συνεχούς διεκδίκησης, προσφοράς και ικανοποίησης της γυναίκας – συντρόφου, η οποία εισπράττει τη δυναμική προσωπικότητα του, τη κοινωνική του επιτυχία και τη σεξουαλική του ορμή. Αυτός ο άνδρας, έχει ήδη χρεωθεί τους ρόλους εκείνους που υπηρετεί με ευλάβεια και λατρεία στη γυναίκα που την επιλεγεί, την ποθεί ενώ πολλές φορές παγιδεύεται από αυτή τη κατάσταση, προσπαθώντας συνεχώς για την καλύτερη και πληρέστερη ικανοποίηση της.

Η σεξουαλική συμπεριφορά, κρίκος αυτής της δυναμικής, εκφράζει τον απαιτούμενο βαθμό μιας βαθιάς προσδοκίας που ερμηνεύει την ανάγκη του να ικανοποιεί πρώτα τη σύντροφο του και ύστερα τον εαυτό του. Αυτό δεν αποτελεί ιπποτική αξίωση της αναγνώρισής του, αλλά συναισθηματική έκφραση βαθύτερης λειτουργίας την οποία χρειάζεται να επανατροφοδοτεί η γυναίκα σύντροφος, δείχνοντάς του την ικανοποίησή της και τη μοναδικότητα που αυτός σηματοδοτεί γι’αυτήν. Το άγχος του και η συνεχής αγωνία να προσφέρει στη γυναίκα του ψυχική, συναισθηματική και σεξουαλική πληρότητα, τον κάνουν να αισθάνεται κυρίαρχος του παιγνιδιού, μέσα σε ένα συνεχές φάσμα δοκιμασίας αλλά και ευδαιμονίας, θέτοντας εκείνη ως πραγματικό στόχο, όπου του αναγνωρίζει την ανδρική κυριαρχία και ολοκλήρωση του.


Από το βιβλίο 100 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ- ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ… ΚΑΙ 10 ΓΙΑ ΜΑΣ
Υπό την επιστημονική επιμέλεια του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής υγείας



    Στην κορυφή