Στον άνθρωπο και τα ζώα που θα μολυνθούν από εχινόκοκκο σχηματίζονται κύστεις, οι οποίες συνηθέστερα εντοπίζονται στο ήπαρ και τους πνεύμονες και σπανιότερα στον εγκέφαλο, τα οστά και τα λοιπά σπλάχνα. Οι συνέπειες στον άνθρωπο εξαρτώνται από τον αριθμό, τα σημεία εγκατάστασης και το μέγεθος της υδατίδος κύστεως, που αναπτύσσεται σε βάρος του οργάνου που τη φιλοξενεί, προκαλώντας, αρχικά, συμπιεστικά φαινόμενα και εάν καθυστερήσει η διάγνωση, έως ανεπάρκεια του οργάνου.

Παρά την εξέλιξη της διαγνωστικής, της χειρουργικής, αλλά και της χημειοθεραπείας, η υδατίδωση εξακολουθεί να είναι μια σοβαρή νόσος. Στα πρόβατα και τα βοοειδή προκαλείται σημαντική απώλεια των παραγωγικών τους δυνατοτήτων και περαιτέρω, όταν φτάσουν στο σφαγείο, απορρίπτονται συνήθως το ήπαρ και οι πνεύμονες, με συνέπεια απώλειες εκατοντάδων τόνων ετησίως.

Η υγεία του σκύλου που φιλοξενεί την ταινία του εχινόκοκκου συνήθως δεν διαταράσσεται. Ομως από σύντροφός μας μετατρέπεται, με δική μας πάντα υπαιτιότητα, σε έναν εν δυνάμει κίνδυνο και δεν είναι λίγοι οι πολέμιοί του, λόγω του εχινόκοκκου. Εξάλλου και στα ποίμνιά μας από φύλακας και προστάτης μετατρέπεται σε καταστροφέα, διασπείροντας με τα κόπρανά του τα αβγά του παρασίτου.


Πρόληψη

Δεν θα μιλήσουμε για θεραπεία, γιατί στην ουσία αρκεί η πρόληψη, γι' αυτό υπενθυμίζεται:

• Ο σκύλος δεν γεννιέται με εχινόκοκκο ούτε μολύνεται από άλλο σκύλο, αλλά όταν τρώει ωμά κρέατα και κυρίως σπλάχνα από αιγοπρόβατα και βοοειδή. Επομένως:
• Μην ταΐζετε το σκύλο σας με αυτά, ακόμη και αν έχουν περάσει από έλεγχο, διότι οι κύστεις μπορεί να είναι μικρές, να μη διακρίνονται με γυμνό οφθαλμό. Αντιθέτως, ακόμη και μολυσμένα προϊόντα που βράζονται είναι ακίνδυνα.
• Τα νωπά χορταρικά, που προέρχονται από μη περιφραγμένους χώρους, θα πρέπει να θεωρούνται εν δυνάμει μολυσμένα, γι' αυτό απαιτείται πολύ καλό πλύσιμο.
• Σήμερα υπάρχουν στην αγορά πολλά αντιπαρασιτικά φάρμακα ικανά να καταστήσουν έναν μολυσμένο σκύλο ακίνδυνο, όμως χορηγούνται κατά 95% σε σκύλους που όχι μόνο δεν καταναλώνουν ωμά κρέατα (σκύλοι αστικών περιοχών), αλλά τρέφονται αποκλειστικά με βιομηχανικά παραγόμενες τροφές.
• Αντιθέτως οι σκύλοι της υπαίθρου και κυρίως οι ποιμενικοί, αλλά και οι οικόσιτοι, όπως και τα αδέσποτα, δεν λαμβάνουν αντιπαρασιτική αγωγή.

Συμπερασματικά η καταπολέμηση του εχινόκοκκου περιλαμβάνει :

Ελεγχο της τροφής του σκύλου (πάντοτε βρασμένα).

Σφαγή των αιγοπροβάτων μόνο στα σφαγεία.

Βρασμό ή καταστροφή των αιγοπροβάτων που πεθαίνουν.

Αντιπαρασιτική αγωγή του σκύλου ανά τρίμηνο

Μέτρα ατομικής υγιεινής.


ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΟΝΤΟΣ
Διδάκτωρ Κτηνιατρικής Σχολής Α.Π.Θ. & Τέως
Επικ. Καθηγητής της Παθολογικής Κλινικής της
Καθηγητής στην Εθν. Σχολή Δημόσιας Υγείας
Αντιπρόεδρος στο Δ.Σ. της Ελλ. Κτην. Εταιρείας


Διαβάστε επίσης

• Εχινόκοκκος: Ενας παλιός κίνδυνος, πάντα ζωντανός
• Εχινόκοκκος: Πώς γίνεται η μετάδοση του παρασίτου ...