Ορισμός

Τα χλαμύδια είναι μία νόσος που προκαλείται από το βακτήριο Chlamydia trachomatis. Η κύρια οδός μετάδοσης είναι η σεξουαλική επαφή.


Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Η λοίμωξη από χλαμύδια είναι απο τα πιο συχνά σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νοσήματα. Άτομα με έντονη σεξουαλική ζωή, καθώς κι άτομα που έχουν πολλούς ερωτικούς συντρόφους, διατρέχουν υψηλό κίνδυνο προσβολής.


Συμπτώματα

Σχεδόν 1 στους 4 άνδρες με χλαμύδια, δε παρουσιάζει κανένα σύμπτωμα. Στους άνδρες, τα χλαμύδια προκαλούν συμπτώματα παρόμοια με της γονόρροιας.

Αυτά τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Αίσθημα καύσου κατά την ούρηση
• Απώλεια εκκρίσεων από το πέος ή κοπράνων από τον πρωκτό
• Ευαισθησία ή άλγος των όρχεων
• Άλγος ορθού ή απώλεια κοπράνων

Μονάχα το 30% των γυναικών που πάσχουν από χλαμύδια, παρουσιάζουν συμπτώματα.

Τα συμπτώματα που μπορεί να εμφανιστούν στις γυναίκες είναι:

• Αίσθημα καύσου κατά την ούρηση
• Πρόκληση πόνου κατά τη σεξουαλική επαφή
• Άλγος ορθού ή απώλεια κοπράνων
• Συμπτώματα της φλεγμονώδης νόσο της πυέλου (PID), της σαλπιγγίτιδας, φλεγμονής του ήπατος, παρόμοια με της ηπατίτιδας
• Απώλεια κολπικών εκκρίσεων

Σημεία και παρα-κλινικές εξετάσεις

Προκειμένου να τεθεί η διάγνωση της λοίμωξης από χλαμύδια, γίνεται λήψη υλικού των εκκρίσεων της ουρήθρας στους άνδρες ή του κόλπου στις γυναίκες. Εάν ένα άτομο έχει και πρωκτικές σεξουαλικές επαφές, ίσως χρειαστεί και λήψη υλικού από τις πρωκτικές εκκρίσεις. Το υλικό αποστέλλεται προς φθορίζουσα ή μονοκλινική ανίχνευση αντιγόνου, εξέταση DNA ή καλλιέργεια κυττάρων. Κάποιες από τις παραπάνω εξετάσεις μπορούν να διεξαχθούν κι από τα ούρα.


Θεραπεία

Η επικρατέστερη θεραπευτική αγωγή για τη χλαμύδια, περιλαμβάνει τη χρήση κατάλληλων αντιβιοτικών σκευασμάτων όπως: τετρακυλίνες, αζιθρομυκίνη ή ερυθρομυκίνη.

Είναι πολύ πιθανό η λοίμωξη από χλαμύδια να συνοδεύεται κι από γονόρροια ή σύφιλη, γι’ αυτό και θεωρείται σκόπιμο στην περίπτωση της διαπίστωσης μιας σεξουαλικά μεταδιδόμενης νόσου, να γίνεται έλεγχος και για άλλες σεξουαλικά μεταδιδόμενες λοιμώξεις. Επίσης πρέπει να εξετάζονται κι όλοι οι ερωτικοί σύντροφοι για χλαμύδια.

Οι ερωτικοί σύντροφοι οφείλουν κι αυτοί να λάβουν θεραπεία, διότι μπορεί να αποτελέσουν πηγή επαναμόλυσης και διάδοσης της νόσου. Δεν αναπτύσσεται καμία αξιοσημείωτη ανοσία μετά τη λοίμωξη, γι΄ αυτό κι ένα άτομο μπορεί επανελλημένα να προσβληθεί από τη λοίμωξη.

Με μια επανεκτίμηση, εντός 4 εβδομάδων, προσδιορίζεται η πλήρης ίαση της νόσου.


Πρόγνωση

Η έγκαιρη αντιβιοτική αγωγή έχει μεγάλη σημασία, τόσο για την επιτυχή αντιμετώπιση της λοίμωξης , όσο και για την πρόληψη ανάπτυξης μετέπειτα επιπλοκών. Δίχως θεραπεία, η λοίμωξη μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονώδης νόσος της πυέλου (PID), να αφήσει ουλές, καθώς και μόνιμη στειρότητα.


Επιπλοκές

Η λοίμωξη χωρίς θεραπεία, μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονώδη νόσο της πυέλου (PID), η οποία με τη σειρά της προκαλεί ουλές στις σάλπιγγες, με αποτέλεσμα τη στειρότητα. Η δημιουργία ουλών στις σάλπιγγες, αυξάνει επίσης την πιθανότητα έκτοπης εγκυμοσύνης (σαλπιγγική εγκυμοσύνη).

Μια γυναίκα δύναται να προσβληθεί από χλαμύδια κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, με πιθανό αποτέλεσμα, τον πρόωρο τοκετό και τη γέννα. Επί πρόσθετα, το νεογνό ίσως αναπτύξει χλαμυδιακή επιπεφυκίτιδα (λοίμωξη οφθαλμών) και πνευμονία από χλαμύδια.


Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό

Καλέστε τον ιατρό σας αν παρατηρήσετε συμπτώματα της χλαμύδια.

Καθ΄ ότι η λοίμωξη είναι συχνά ασυμπτωματική, τα ενεργά σεξουαλικά άτομα οφείλουν να εξετάζονται τακτικά για τυχόν ανίχνευση χλαμυδίων στον οργανισμό.


Πρόληψη

Οι ασφαλείς τεχνικές ερωτικής συνεύρεσης και η παντοτινή χρήση προφυλακτικού, αποτελούν σημαντικά προστατευτικά μέτρα για την αποφυγή λοίμωξης με χλαμύδια.

Ο ετήσιος έλεγχος για πιθανή λοίμωξη από χλαμύδια συνίσταται στις:

• Ενεργείς σεξουαλικά γυναίκες ηλικίας κάτω των 25 ετών
• Γυναίκες άνω των 25 με νέο ερωτικό σύντροφο ή πολλαπλούς ερωτικούς συντρόφους

Ορισμός

Ατροφική κολπίτις είναι η φλεγμονή του κόλπου, που οφείλεται στη λέπτυνση και συρρίκνωση των ιστών, καθώς και στη μείωση της εφύγρανσης των κολπικών τοιχωμάτων (λόγω απουσίας οιστρογόνων).


Αίτια, συχνότητα και παράγοντες κινδύνου

Η νόσος προκαλείται τυπικά από τη μείωση των οιστρογόνων. Τα επίπεδα των οιστρογόνων σημειώνουν μια φυσιολογική ελάττωση μετά την εμμηνόπαυση. Η διαταραχή αυτή ωστόσο, μπορεί να εμφανιστεί και σε νεότερες γυναίκες, οι οποίες έχουν υποβληθεί σε χειρουργική ωοθηκεκτομή. Σε αρκετές γυναίκες επίσης, αναπτύσσεται αυτή η κατάσταση αμέσως μετά τον τοκετό ή κατά τη διάρκεια του θηλασμού, μιας και τα επίπεδα των οιστρογόνων αυτές τις περιόδου, βρίσκονται στις χαμηλότερες τιμές τους.


Συμπτώματα

• Κάψιμο κατά την ούρηση
• Μικρού βαθμού κολπική αιμορραγία μετά από σεξουαλική επαφή
• Δυσπαρευνία (πόνος κατά την ερωτική επαφή)
• Λίγα κολπικά εκκρίματα
• Επώδυνος κόλπος - αίσθημα κνησμού ή καύσου

Σημεία και παρα-κλινικές εξετάσεις

Με την κολπική εξέταση διαπιστώνονται λεπτά κι ωχρά κολπικά τοιχώματα. Με την μικροσκοπική εξέταση νωπού παρασκευάσματος βιολογικών υγρών κολπικού εκκρίματος μπορεί να γίνει διαφοροδιάγνωση της αιτίας πρόκλησης της κατάστασης. Με ορμονικές τέλος εξετάσεις, μπορεί να προσδιοριστεί εάν βρίσκεστε σε εμμηνοπαυσιακή περίοδο.


Θεραπεία

Μπορεί να συστηθεί φαρμακευτική αντικατάσταση οιστρογόνων. Τα οιστρογόνα μπορούν να χορηγηθούν είτε ως αλοιφή - γέλη, δισκία ή δακτύλιος που εισάγεται εντός του κόλπου είτε ως διαδερμικό αυτοκόλλητο ή δισκίο λαμβανόμενο απο το στόμα.

Η οποιαδήποτε γυναίκα ωστόσο έχει προφανώς την ανάγκη να συζητήσει με τον ιατρό της για τα οφέλη και τους κινδύνους που ενέχει η φαρμακευτική αντικατάσταση των οιστρογόνων.

Τα υδατοδιαλυτά κολπικά λιπαντικά, μπορεί να ανακουφίσουν από τον πόνο κατά την ερωτική επαφή.


Πρόγνωση

Η σωστή αγωγή συνήθως προκαλεί ανακούφιση των συμπτωμάτων.


Επιπλοκές

Η ατροφική κολπίτιδα συχνά προδιαθέτει σε κολπικές λοιμώξεις από βακτηρίδια ή μύκητες.

Η πάθηση αυτή επίσης μπορεί να προκαλέσει έλκη ή πληγές / σχάσεις / εκδορές του κολπικού τοιχώματος.


Επικοινωνία με τον οικογενειακό σας ιατρό

Επικοινωνήστε με τον ιατρό σας και κλείστε ένα ραντεβού μαζί του σε περίπτωση που αντιμετωπίζεται ξηρότητα (λόγω έλλειψης οιστρογόνων, τα τοιχώματα του κόλπου εμφανίζουν ξηρότητα, γίνονται πιο λεπτά κι αιμορραγούν σχετικά εύκολα) ή άλγος του κόλπου, καύσο, κνησμό ή έχετε επίπονες σεξουαλικές επαφές, παρά τη βοηθητική χρήση κολπικού λιπαντικού (υδατοδιάλυμα).

Ορισμός

Η γονόρροια είναι μια συνήθης σεξουαλικά μεταδιδόμενη ασθένεια.


Εναλλακτικές ονομασίες

Βλενόρροια


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Η γονόρροια προκαλείται από ένα βακτηρίδιο, γνωστό με την ονομασία Neisseria gonorrhea. Oποιοσδήποτε είναι σεξουαλικά ενεργός μπορεί να κολλήσει γονόρροια. Η μόλυνση μπορεί να μεταδοθεί με την επαφή από το στόμα, τον κόλπο, το πέος ή τον πρωκτό.

Τα βακτηρίδια αναπτύσσονται στις ζεστές, υγρές περιοχές του σώματος, συμπεριλαμβανομένης της ουρήθρας. Στις γυναίκες, τα βακτηρίδια μπορεί να αναπτυχθούν στον αναπαραγωγικό αγωγό (που περιλαμβάνει τις σάλπιγγες, τη μήτρα και τον τράχηλο). Τα βακτηρίδια μπορεί να αναπτυχθούν ακόμα και στα μάτια.

Η γονόρροια είναι συνηθέστερη σε μεγάλες πόλεις, αστικές περιοχές με πληθυσμό χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και κατώτερης κοινωνικο-οικονομικής τάξης.

Είναι πιθανότερο να προσβληθείτε από την ασθένεια αν:

• Εχετε πολλαπλούς σεξουαλικούς συντρόφους
• Εχετε έναν σύντροφο με ιστορικό οποιουδήποτε αφροδίσιου νοσήματος
• Δεν χρησιμοποιείτε προφυλακτικό κατά την ερωτική πράξη
• Είστε άντρας που έχει σεξουαλική επαφή με άλλον άντρα
• Είστε ναρκομανής

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα της γονόρροιας συνήθως εμφανίζονται 2-5 ημέρες μετά την προσβολή από την ασθένεια, ωστόσο, στους άντρες μπορεί να καθυστερήσουν μέχρι και ένα μήνα να εκδηλωθούν. Μερικά άτομα δεν παρουσιάζουν καθόλου συμπτώματα. Μπορεί να αγνοούν παντελώς το γεγονός ότι έχουν προσβληθεί από την ασθένεια και επομένως να μην αναζητήσουν θεραπεία. Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο επιπλοκών και τις πιθανότητες μετάδοσης της ασθένειας σε άλλο άτομο.


Τα συμπτώματα στους άντρες περιλαμβάνουν:

• Πόνο και τσούξιμο κατά την ούρηση
• Αυξημένη τάση ή ανάγκη και ούρηση
• Πυώδεις εκκρίσεις από την ουρήθρα (λευκές, κίτρινες ή πράσινες)
• Ερεθισμός ή κοκκίνισμα στο άνοιγμα της ουρήθρας
• Ευαισθησία ή πρήξιμο στους όρχεις
• Πονόλαιμος (γονοκοκκική φαρυγγίτιδα)

Τα συμπτώματα στις γυναίκες μπορεί να είναι ήπια ή αόριστα και να εκληφθούν ως συμπτώματα άλλου είδους μόλυνσης. Περιλαμβάνουν:

• Κολπικές εκκρίσεις
• Κάψιμο και πόνο κατά την ούρηση
• Συχνουρία
• Πονόλαιμο
• Πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή
• Οξύ πόνο στο κάτω μέρος της κοιλιάς (αν η μόλυνση επεκταθεί στις σάλπιγγες και το στομάχι)
• Πυρετό (αν η μόλυνση επεκταθεί στις σάλπιγγες και το στομάχι)

Αν η μόλυνση επεκταθεί στην κυκλοφορία του αίματος, μπορεί να εκδηλωθούν πυρετός, εξάνθημα και συμπτώματα αρθρίτιδας.



Ενδείξεις και εξετάσεις

H γονόρροια μπορεί γρήγορα να αναγνωριστεί τοποθετώντας ένα δείγμα ιστού ή έκκρισης κάτω από το μικροσκόπιο. Αυτό ονομάζεται χρώση κατά gram. Aν και η μέθοδος αυτή είναι πολύ γρήγορη, δεν είναι η πλέον αξιόπιστη.

Οι χρώσεις κατά gram για τη διάγνωση της γονόρροιας περιλαμβάνουν:

• Κολπικό υγρό από τις γυναίκες
• Εκκρίσεις από την ουρήθρα για τους άντρες
• Αρθρικό υγρό

Οι καλλιέργειες (κύτταρα που αναπτύσσονται στο μικροβιολογικό εργαστήριο) παρέχουν απόλυτη βεβαιότητα για την ύπαρξη της ασθένειας. Γενικά, δείγμα για την καλλιέργεια λαμβάνεται από τον τράχηλο, τον κόλπο, την ουρήθρα, τον πρωκτό ή τον λάρυγγα. Οι καλλιέργειες παρέχουν μια πρώτη διάγνωση συχνά εντός 24 ωρών και μια οριστική εντός 72 ωρών.

Καλλιέργειες που χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση της γονόρροιας είναι:

• Ενδοτραχηλική καλλιέργεια για τις γυναίκες
• Καλλιέργεια εκκρίμματος ουρήθρας για τους άντρες
• Καλλιέργεια εκκρίμματος από τον λάρυγγα για άντρες και γυναίκες
• Πρωκτική καλλιέργεια για άντρες και γυναίκες
• Καλλιέργεια αίματος

Η εξέταση DNA είναι ιδιαίτερα χρήσιμη σαν δοκιμαστικό τεστ. Περιλαμβάνει την εξέταση αλυσιδωτής αντίδρασης ligase (LCR). Οι εξετάσεις DNA είναι γρηγορότερες από τις καλλιέργειες. Τέτοιες εξετάσεις γίνονται με δείγμα ούρων, που είναι πολύ ευκολότερο να ληφθεί από ότι τα δείγματα από τις περιοχές των γεννητικών οργάνων.


Θεραπεία

Υπάρχουν δύο στόχοι στη θεραπεία των αφροδίσιων νοσημάτων, ιδιαίτερα εκείνων που μεταδίδονται τόσο εύκολα όσο η γονόρροια. Ο πρώτος είναι να αντιμετωπιστεί η μόλυνση στον ασθενή. Ο δεύτερος είναι να εντοπιστούν και να εξεταστούν όλα τα άτομα με τα οποία ήρθε σε σεξουαλική επαφή ο ασθενής ώστε να προληφθεί περαιτέρω διάδοση της ασθένειας.

Ποτέ μην εφαρμόσετε δική σας θεραπεία πριν σας δει ο γιατρός σας. Εκείνος θα καθορίσει ποια είναι η κατάλληλη και πλέον σύγχρονη θεραπεία. Το Αμερικανικό Κέντρο για την Πρόληψη και τον Ελεγχο των Ασθενειών συνιστά τις ακόλουθες θεραπείες για την απλή γονόρροια:

• Μια δόση ceftriaxone 125 των mg ή μία δόση cefixime των 400 mg από το στόμα είναι η τρέχουσα συνιστώμενη θεραπεία αντιβίωσης.
• Μια δόση azithromycin των 2 g. για τα άτομα που έχουν οξεία αλλεργική αντίδραση στο ceftriaxone, το cefixime ή την πενικιλλίνη.

Παλιότερα χρησιμοποιούνταν η πενικιλλίνη αλλά δεν χρησιμοποιείται πια αφού δεν είναι πάντα αποτελεσματική στη θεραπεία της γονόρροιας. Το Αμερικανικό Κέντρο για την Πρόληψη και τον Έλεγχο των Ασθενειών επίσης συνιστά να αποφεύγεται μια ομάδα αντιβιοτικών που ονομάζονται fluoroquinolones (ciprofloxaxin, ofloxacin ή levofloxacin).

Τα άτομα που έχουν προσβληθεί από γονόρροια συχνά πάσχουν κι από χλαμυδίαση. Εάν δεν έχει γίνει καλλιέργεια για χλαμύδια ώστε να αποκλειστεί η πιθανότητα παράλληλης ύπαρξής τους, θα πρέπει επίσης να χορηγηθεί μια δόση azithromycin (1 g. από το στόμα) ή doxycycline των 100 των mg. δύο φορές την ημέρα από το στόμα για 7 ημέρες.

Μια επαναληπτική εξέταση 7 ημέρες μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας είναι σημαντική αν εξακολουθεί ο πόνος στις αρθρώσεις, το εξάνθημα ή ο έντονος πόνος στη λεκάνη ή την κοιλιά. Χρειάζονται εξετάσεις για να διαπιστωθεί αν η μόλυνση έχει υποχωρήσει.

Όλα τα άτομα με τα οποία είχε σεξουαλική επαφή ο ασθενής με τη γονόρροια θα πρέπει να εντοπισθούν και να υποβληθούν σε εξετάσεις, ώστε να μην εξαπλωθεί περαιτέρω η ασθένεια. Σε ορισμένα μέρη, μπορείτε να πάρετε συμβουλές, πληροφορίες και φάρμακα για τον σεξουαλικό σας σύντροφο και εσάς. Σε άλλα μέρη, οι υπηρεσίες υγείας θα έρθουν σε επαφή με τον σύντροφό σας.


Πρόγνωση

Η άμεση αντιμετώπιση της γονόρροιας βοηθά στην πρόληψη της όποιας μόνιμης βλάβης ή στειρότητας. Όταν η θεραπεία καθυστερήσει υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος επιπλοκών και στειρότητας.

Περίπου οι μισές γυναίκες με γονόρροια προσβάλλονται ταυτόχρονα και από χλαμύδια, ένα άλλο πολύ κοινό αφροδίσιο νόσημα που μπορεί να οδηγήσει σε στειρότητα. Η μόλυνση από χλαμύδια αντιμετωπίζεται παράλληλα με τη γονόρροια.

Αν έχετε προσβληθεί από γονόρροια, θα πρέπει να ζητήσετε να εξεταστείτε και για άλλα αφροδίσια νοσήματα, όπως τα χλαμύδια, η σύφιλη και το AIDS. Θα πρέπει επίσης να κάνετε το εμβόλιο για την ηπατίτιδα Β.



Επιπλοκές

Στις γυναίκες οι επιπλοκές μπορεί να είναι:

• Σαλπιγγίτιδα, που μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα σύλληψης ή εξωμήτριο κύηση
• Φλεγμονώδη πάθηση της πυέλου
• Στειρότητα
• Επώδυνη συνουσία (δυσπαρεύνια)
• Οι έγκυες γυναίκες μπορεί να μεταδώσουν την ασθένεια στο έμβρυο ενώ βρίσκεται στη μήτρα ή κατά τη διάρκεια του τοκετού

Στους άντρες οι επιπλοκές μπορεί να είναι:

• Τραυματισμός ή στένωση της ουρήθρας
• Συγκέντρωση πύου στην ουρήθρα
• Προβλήματα στην ούρηση
• Μόλυνση της ουρήθρας
• Νεφρική ανεπάρκεια

Επιπλοκές που μπορεί να παρουσιαστούν σε άντρες και γυναίκες είναι:

• Διάσπαρτη μόλυνση, που μπορεί να είναι πολύ σοβαρή
• Χρόνιο πόνο στις αρθρώσεις αν η μόλυνση αφεθεί χωρίς θεραπεία
• Μόλυνση της καρδιακής βαλβίδας
• Μηνιγγίτιδα

Πότε να απευθυνθείτε στον γιατρό σας

Αν παρουσιάζετε συμπτώματα που παραπέμπουν σε γονόρροια πρέπει αμέσως να επισκεφθείτε τον γιατρό σας.


Πρόληψη
Αποχή από τη σεξουαλική πράξη είναι ο μόνος απόλυτα ασφαλής τρόπος να αποφύγετε τη γονόρροια. Η μονογαμική σχέση με έναν σύντροφο που δεν έχει νοσήσει από αφροδίσιο νόσημα μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο. Μονογαμία σημαίνει ότι εσείς και ο σύντροφός σας δεν έρχεστε σε σεξουαλική επαφή με άλλα άτομα.

Μπορείτε επίσης να μειώσετε κατά πολύ τον κίνδυνο να κολλήσετε κάποιο αφροδίσιο νόσημα χρησιμοποιώντας προφυλακτικό κάθε φορά που κάνετε σεξ. Προφυλακτικά διατίθενται για άντρες και για γυναίκες αλλά συνήθως χρησιμοποιούνται από τους άντρες. Το προφυλακτικό πρέπει να χρησιμοποιείται με τον σωστό τρόπο κάθε φορά.

Για να μην εξαπλωθεί περαιτέρω η ασθένεια, η χορήγηση θεραπευτικής αγωγής σε όλους τους σεξουαλικούς συντρόφους είναι κρίσιμη.

Ορισμός

Επιδιδυμίτιδα είναι το πρήξιμο (φλεγμονή) της επιδιδυμίδας, δηλαδή του σωλήνα που συνδέει τον όρχι με τον ορχικό πόρο.


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Η επιδιδυμίτιδα είναι συνηθέστερη στους νέους άντρες 19 – 35 χρόνων. Είναι από τις κυριότερες αιτίες εισαγωγής σε νοσοκομείο στον στρατό.

Η επιδιδυμίτιδα προκαλείται συνήθως με τη μετάδοση κάποιου μικροβίου από την ουρήθρα ή την ουροδόχο κύστη. Οι πιο κοινές μολύνσεις που προκαλούν την ασθένεια αυτή στα νέα άτομα ετεροφυλόφιλων είναι η βλεννόρροια και τα χλαμύδια. Στα παιδιά και τους ηλικιωμένους αντίστοιχα, η εντερίτιδα Ε. και άλλες τέτοιες μολύνσεις είναι τα πιο συνήθη. Το ίδιο ισχύει και για τους ομοφυλόφιλους άντρες.

Η φυματίωση μπορεί να εκδηλωθεί ως επιδιδυμίτιδα. Την ασθένεια μπορεί να την προκαλέσουν και άλλα μικρόβια (όπως το ουρεόπλασμα).

Η επιδιδυμίτιδα οφείλεται κάποιες φορές και στη χρήση ενός φαρμάκου, της αμιοδαρόνης, που χορηγείται για τις καρδιακές αρρυθμίες. Ο κίνδυνος εκδήλωσης επιδιδυμίτιδας αυξάνει και με τα ακόλουθα:

• Να μην υπάρχει περιτομή
• Πρόσφατη χειρουργική επέμβαση ή ιστορικό ανωμαλίας στην κατασκευή της ουρικής οδού
• Τακτική χρήση καθετήρα
• Σεξουαλική επαφή με περισσότερους από έναν συντρόφους χωρίς χρήση προφυλακτικού

Συμπτώματα

Η επιδιδυμίτιδα μπορεί να αρχίσει με χαμηλό πυρετό, ρίγη και αίσθημα βάρους στον όρχι. Ο όρχις γίνεται όλο και πιο ευαίσθητος στην πίεση.

Άλλα συμπτώματα είναι:

• Αίμα στο σπέρμα
• Εκκρίσεις από την ουρήθρα (την οπή στην άκρη του πέους)
• Δυσφορία χαμηλά στην κοιλιά ή στη λεκάνη
• Πυρετός
• Πόνος στη βουβωνική χώρα
• Όζος στον όρχι
• Πόνος κατά την εκσπερμάτωση
• Πόνος ή κάψιμο κατά την ούρηση
• Επώδυνο πρήξιμο του οσχέου (διόγκωση της επιδιδυμίδας)
• Ευαίσθητος, πρησμένος βουβώνας στην πλευρά που πάσχει
• Πόνος στον όρχι, που επιδεινώνεται κατά την κένωση

Ενδείξεις και εξετάσεις

Η φυσική εξέταση διαπιστώνει μια κόκκινη, ευαίσθητη, και μερικές φορές πρησμένη μάζα στην πάσχουσα πλευρά του οσχέου. Η ευαισθησία παρατηρείται σε μια μικρή περιοχή του όρχεως στο σημείο που συνδέεται με την επιδιδυμίδα.

Οι λεμφαδένες στη βουβωνική χώρα μπορεί να εμφανίζονται διογκωμένοι και να υπάρχουν εκκρίσεις από το πέος. Η πρωκτική εξέταση μπορεί να διαπιστώσει ότι ο προστάτης είναι διογκωμένος ή ευαίσθητος στην πίεση.

Εξετάσεις που μπορούν να γίνουν:

• Γενική εξέταση αίματος
• Υπερηχογράφημα Doppler
• Σπινθηρογράφημα όρχεων
• Ανάλυση και καλλιέργεια ούρων (μπορεί να χρειαστεί να δώσετε διαφορετικά δείγματα, αρχικής ροής, μέσης ροής και μετά από μασάζ του προστάτη)
• Εξέταση για χλαμύδια ή βλεννόρροια

Σημαντικό είναι να διαχωριστεί η ασθένεια αυτή από τη συστροφή του όρχεως. Η συστροφή του όρχεως αποτελεί επείγον ιατρικό περιστατικό και πρέπει να αντιμετωπίζεται με χειρουργική επέμβαση το ταχύτερο.

Θεραπεία

Ο γιατρό σας θα ορίσει τα φάρμακα για την αντιμετώπιση της μόλυνσης. Οι σεξουαλικά μεταδιδόμενες μολύνσεις απαιτούν συγκεκριμένα αντιβιοτικά. Τη θεραπεία πρέπει να την κάνουν και οι σεξουαλικοί σύντροφοί σας. Μπορεί να χρειαστείτε παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη φάρμακα.

Η αντιμετώπιση της επιδιδυμίτιδας που προκαλείται από την αμιοδαρόνη είναι η χορήγηση χαμηλότερης δόσης του φαρμάκου ή η αλλαγή του φαρμάκου.

Συνιστάται ανάπαυση στο κρεβάτι, ανασήκωμα και εφαρμογή παγοκύστης κάτω από το όσχεο. Είναι πολύ σημαντικό να επισκεφθείτε ξανά τον γιατρό σας, ο οποίος και θα διαπιστώσει αν έχει υποχωρήσει τελείως η μόλυνση.


Πρόγνωση

Η επιδιδυμίτιδα συνήθως βελτιώνεται με τη χορήγηση αντιβιοτικών, ενώ δεν παρατηρείται μείωση των σεξουαλικών ή αναπαραγωγικών δυνατοτήτων. Εντούτοις, είναι σύνηθες η ασθένεια να επανέρχεται.

Εάν δεν αντιμετωπιστεί θεραπευτικά, ή σε ορισμένες άλλες περιπτώσεις, η ασθένεια μπορεί να μετατραπεί σε χρόνια. Στις χρόνιες περιπτώσεις, δεν υπάρχει συνήθως διόγκωση, υπάρχει όμως πόνος.


Επιπλοκές

Στις επιπλοκές περιλαμβάνονται:

• Απόστημα στο όσχεο
• Χρόνια επιδιδυμίτιδα
• Δερματικό οσχεϊκό συρίγγιο
• Νέκρωση του ορχικού ιστού λόγω μη αιμάτωσης (ορχικό έμφραγμα)
• Στειρότητα

Ο οξύς πόνος στο όσχεο είναι επείγον ιατρικό περιστατικό. Πρέπει να εξεταστεί από γιατρό αμέσως.


Πότε να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας

Καλέστε τον γιατρό σας εάν αναπτύξετε συμπτώματα επιδιδυμίτιδας. Πηγαίνετε στα επείγοντα περιστατικά νοσοκομείου ή καλέστε το 166 εάν νιώσετε πόνο στους όρχεις ξαφνικά ή μετά από τραυματισμό.


Πρόληψη

Μπορείτε να αποτρέψετε τις επιπλοκές της επιδιδυμίτιδας αναζητώντας έγκαιρη διάγνωση και κάνοντας την κατάλληλη θεραπεία για τη μόλυνση που την προκάλεσε.

Ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει τη λήψη αντιβιοτικών πριν από μια χειρουργική επέμβαση που ενέχει κίνδυνο επιδιδυμίτιδας. Το ασφαλές σεξ (επαφή με έναν μόνο σύντροφο κάθε φορά και με χρήση προφυλακτικού) μπορεί να βοηθήσει στην αποτροπή της επιδιδυμίτιδας που προκαλείται από σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες.

Ορισμός

Μια ωοθυλακική κύστη πρόκειται για έναν σάκο που περιέχει υγρό και σχηματίζεται επί ή εντός της ωοθήκης.


Εναλλακτικοί ορισμοί

Κύστες ωοθηκών ψυχολογικής αιτιολογίας, Λειτουργικές ωοθυλακικές κύστες.


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου

Οι ωοθυλακικές κύστες μπορούν να εμφανιστούν κατά την απελευθέρωση ωαρίου από την ωοθήκη (ωορρηξία). Λίγες μέρες πριν την ωορρηξία αναπτύσσεται ένα θυλάκιο. Κατά την ωορρηξία, το θυλάκιο αυτό, αδυνατεί να απελευθερώσει το ωάριο, όπως κανονικά θα έπρεπε να συμβεί. Άντ’ αυτού, το υγρό παραμένει εντός του θυλακίου και σχηματίζει μια κύστη.

Οι ωοθυλακικές κύστες είναι μια συχνή πάθηση κι εμφανίζεται συνήθως κατά την αναπαραγωγική περίοδο του γυναικείου φύλου (από την περίοδο της εφηβείας ως την εμμηνόπαυση). Είναι σπάνιο μια γυναίκα να εμφανίσει ωοθυλακικές κύστες μετά την εμμηνόπαυση.

Μέχρι σήμερα δεν έχουν ανευρεθεί παράγοντες κινδύνου.

Οι λειτουργικές ωοθυλακικές κύστες διαφέρουν από τους ωοθυλακικούς όγκους (συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου ωοθήκης) ή από τις κύστες που οφείλονται σε ορμονικές παθήσεις, όπως οι πολυκυστικές ωοθήκες.


Συμπτώματα

Μια ωοθυλακική κύστη προκαλεί πόνο στην περίπτωση που:

• Αιμορραγεί
• Ραγεί (ανοίγει)
• Έχει υποστεί συστροφή ή προκαλεί σαλπιγγική συστροφή
• Πιέζει γειτονικά συστήματα

Τα συμπτώματα ωοθυλακικών κυστών περιλαμβάνουν:

• Παθολογική κολπική αιμορραγία (χαρακτηριστικές διαφορές από μια φυσιολογική έμμηνο ρύση)

- Απουσία εμμήνου ρύσεως
- Ανώμαλη έμμηνο ρύση
- Μακρύτερος του κανονικού κύκλος εμμήνου ρύσεως
- Βραχύτερος του κανονικού κύκλος εμμήνου ρύσεως

• Μετεωρισμός ή διάταση της κοιλιακής χώρας
• Άλγος κατά τις εντερικές κινήσεις
• Άλγος στην πυελική χώρα μετά την έναρξη ή λήξη της περιόδου της εμμήνου ρύσεως
• Πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή ή πόνος στη πυελική χώρα (λεκάνη) κατά τη διάρκεια κινήσεων
• Άλγος στην πυελική χώρα – συνεχές, αμβλύς

Σημείωση: συχνά η πάθηση δεν προκαλεί κανένα σύμπτωμα (ασυμπτωματική).

Σημεία κι εξετάσεις

• αξονική τομογραφία
• υπερηχογραφικός έλεγχος μελέτης
• μαγνητική τομογραφία
• εξέταση πυελικής χώρας
• υπέρηχος

Σύμφωνα με τον ιατρό σας, μπορούν να διεξαχθούν οι ακόλουθες εξετάσεις:

• επίπεδα ορμονών (όπως LH, FSH, εστραδιόλη και τεστοστερόνη)
• ορολογικά επίπεδα HCG (τεστ εγκυμοσύνης)

Θεραπεία

Συνήθως, οι λειτουργικές ωοθυλακικές κύστες δε χρήζουν θεραπεία. Τα αντισυλληπτικά χάπια (δια του στόματος) βοηθούν στην ομαλοποίηση του κύκλου της εμμήνου ρύσεως και μειώνουν την ανάπτυξη λειτουργικών ωοθυλακικών κυστών.

Οι απλές ωοθυλακικές κύστες που έχουν διάμετρο μεγαλύτερη των 5 – 10 εκατ. και οι πολύπλοκες που δεν υποχωρούν, χρήζουν χειρουργικής αφαίρεσης (λαπαροσκοπικά ή με εξερευνητική λαπαροτομή).

Σε περίπτωση που η πάθηση προκαλείται από κάποια ανωμαλία, όπως πολυκυστικές ωοθήκες, ο θεράπων ιατρός, πιθανότατα θα σας συστήσει να ακολουθήσετε άλλη θεραπευτική αγωγή.


Πρόγνωση

Ως επί το πλείστον, οι λειτουργικές ωοθυλακικές κύστες υποχωρούν αυτόματα (χωρίς αγωγή) εντός 8 – 12 εβδομάδων. Ωστόσο, οι μη λειτουργικές ωοθυλακικές κύστες χρήζουν θεραπείας.


Επιπλοκές

Οι επιπλοκές σχετίζονται με την κατάσταση που προκαλεί την εμφάνιση των κυστών. Επιπλοκές έχουμε στην περίπτωση που μια κύστη:

• αιμορραγεί
• ραγεί
• δείχνει σημεία μεταλλαγής που υποδεικνύουν την εμφάνιση καρκίνου
• έχει υποστεί συστροφή

Επικοινωνία με τον ιατρό σας

Καλέστε τον ιατρό σας και κλείστε ραντεβού μαζί του, αν παρουσιάζεται συμπτώματα ωοθυλακικών κυστών.


Πρόληψη

Σε περίπτωση που δεν προσπαθείτε να μείνετε έγκυος κι αν εμφανίζετε συχνά λειτουργικές ωοθυλακικές κύστες, μπορείτε να αποτρέψετε την εμφάνισή τους, λαμβάνοντας ορμονολογικά φαρμακευτικά σκευάσματα (όπως αντισυλληπτικά χάπια), τα οποία προλαμβάνουν το σχηματισμό του θυλακίου.

Ορισμός

Ορχίτιδα είναι η φλεγμονή του ενός ή και των δύο όρχεων.

Εναλλακτικοί όροι

Επιδιδυμοορχίτιδα, Μόλυνση των όρχεων


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Ορχίτιδα μπορεί να προκληθεί από μόλυνση που οφείλεται σε πολλούς διαφορετικούς τύπους βακτηριδίων και ιών. Είναι συνήθως αποτέλεσμα επιδιδυμίτιδας, φλεγμονής δηλαδή του σωλήνα που συνδέει τον σπερματικό πόρο με τον όρχι.

Ο πιο κοινός ιός που είναι υπαίτιος για την ορχίτιδα είναι ο ιός της παρωτίτιδας (μαγουλάδες). Εμφανίζεται συχνότερα στα αγόρια μετά από την εφηβεία, ενώ είναι σπάνιο πριν από την ηλικία 10. Η ορχίτιδα αναπτύσσεται συνήθως 4 - 6 ημέρες μετά από την παρωτίτιδα. Μερικά αγόρια που παθαίνουν ορχίτιδα μετά από παρωτίτιδα, θα εμφανίσουν συρρίκνωση των όρχεων (ορχική ατροφία).

Ορχίτιδα μπορεί να αναπτυχθεί σε άτομα με τη σπάνια ασθένεια βρουκέλωση.

Ορχίτιδα μπορεί επίσης να εμφανιστεί παράλληλα με μόλυνση του προστάτη ή επιδιδυμίτιδα. Μπορεί να προκληθεί από τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, όπως η βλεννόρροια ή τα χλαμύδια. Το ποσοστό της σεξουαλικά μεταδιδόμενης ορχίτιδας ή επιδιδυμίτιδας είναι υψηλότερο στις ηλικίες 19 - 35.

Οι παράγοντες κινδύνου για την ορχίτιδα που δεν οφείλεται σε σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα είναι:

• Ηλικία πάνω από 45
• Μακροχρόνια χρήση καθετήρα Foley
• Ο μη εμβολιασμός κατά της παρωτίτιδας
• Εγγενή προβλήματα του ουροποιητικού σωλήνα
• Συνήθεις μολύνσεις του ουροποιητικού σωλήνα
• Χειρουργικές επεμβάσεις στον ουροποιητικό σωλήνα

Οι παράγοντες κινδύνου για τη σεξουαλικά μεταδιδόμενη ορχίτιδα είναι:

• Επικίνδυνες σεξουαλικές συνήθειες
• Πολλαπλοί σεξουαλικοί σύντροφοι
• Προσωπικό ιστορικό βλεννόρροιας ή άλλου αφροδίσιου νοσήματος
• Σεξουαλικός σύντροφος με διαγνωσμένο αφροδίσιο νόσημα

Συμπτώματα

• Αίμα στο σπέρμα
• Εκκρίσεις από το πέος
• Πυρετός
• Πόνος βουβώνων
• Πόνος κατά την σεξουαλική επαφή ή κατά την εκσπερμάτωση
• Πόνος κατά την ούρηση (δυσουρία)
• Οίδημα του οσχέου
• Ευαισθησία, οίδημα στην περιοχή των βουβώνων στην πάσχουσα πλευρά
• Ευαισθησία, οίδημα, αίσθημα βάρους στον όρχι
• Πόνος στον όρχι που επιδεινώνεται κατά το σφίξιμο ή την κένωση του εντέρου

Ενδείξεις και εξετάσεις

Η κλινική εξέταση μπορεί να δείξει:

• Διόγκωση ή ευαισθησία του προστάτη
• Ευαισθησία και διόγκωση των λεμφαδένων της βουβωνικής χώρας στην πάσχουσα πλευρά
• Ευαισθησία και διόγκωση του όρχεως στην πάσχουσα πλευρά

Στις διαγνωστικές εξετάσεις περιλαμβάνονται:

• Γενική εξέταση αίματος
• Υπέρηχος όρχεων
• Εξετάσεις για χλαμύδια και βλεννόρροια (με ουρηθρικό υγρό)
• Ανάλυση ούρων
• Καλλιέργεια ούρων (ελεύθερο ρεύμα ούρησης) -- μπορεί να χρειαστούν διαφορετικά δείγματα, συμπεριλαμβανομένης αρχικής ροής, μέσης ροής και μετά από μασάζ του προστάτη

Θεραπεία

Οι θεραπείες περιλαμβάνουν:

• Αντιβιοτικά - εάν η μόλυνση προκαλείται από βακτηρίδια (στην περίπτωση της βλεννόρροιας ή των χλαμυδίων, σε θεραπεία πρέπει να υποβληθούν και οι σεξουαλικοί σύντροφοι)
• Αντιφλεγμονώδη φάρμακα
• Παυσίπονα
• Ανάπαυση στο κρεβάτι με τοποθέτηση πάγου κάτω από το όσχεο

Πρόγνωση

Με τη σωστή διάγνωση και θεραπεία της ορχίτιδας που οφείλεται σε βακτηρίδια συνήθως διατηρείται η φυσιολογική λειτουργία των όρχεων.

Ο ορχίτιδα που οφείλεται σε παρωτίτιδα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ενώ η έκβαση ποικίλλει. Η ορχίτιδα από παρωτίτιδα στους άντρες μπορεί να προκαλέσει στειρότητα.


Επιπλοκές

Η ορχίτιδα μπορεί να προκαλέσει στειρότητα και ατροφία του ενός ή και των δύο όρχεων.

Άλλες πιθανές επιπλοκές είναι:

• Χρόνια επιδιδυμίτιδα
• Δερματικό οσχεϊκό συρίγγιο
• Οσχεϊκό απόστημα
• Νέκρωση του ορχικού ιστού (ορχικό έμφραγμα)

Ο οξύς πόνος στο όσχεο ή τους όρχεις μπορεί να απαιτεί άμεση χειρουργική επέμβαση. Εάν νιώσετε ξαφνικό πόνο στο όσχεο ή τους όρχεις, ζητήστε άμεσα ιατρική βοήθεια.


Πότε να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας

Καλέστε το 166 ή πηγαίνετε στην κοντινότερη εντατική μονάδα εάν νιώσετε ξαφνικό πόνο στον όρχι.


Πρόληψη

Ο εμβολιασμός κατά της παρωτίτιδας θα αποτρέψει την ορχίτιδα που οφείλεται στην νόσο αυτή. Οι ασφαλείς σεξουαλικές συνήθειες, όπως η σχέση με έναν μόνο σύντροφο (μονογαμία) και η χρήση προφυλακτικών, μειώνουν την πιθανότητα ορχίτιδας που οφείλεται σε σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα.

Oρισμός

Η εμμηνόπαυση είναι η μεταβατική περίοδος στη ζωή μιας γυναίκας κατά την οποία οι ωοθήκες της παύουν να παράγουν ωάρια, το σώμα της παράγει λιγότερα οιστρογόνα και προγεστερόνη, ενώ η έμμηνος ρύση της γίνεται ολοένα και σπανιότερη μέχρι που διακόπτεται οριστικά.

Εναλλακτικοί όροι

Περιεμμηνόπαυση, Μετεμμηνόπαυση


Αίτια, συχνότητα εμφάνισης και παράγοντες κινδύνου

Η εμμηνόπαυση είναι ένα φυσικό γεγονός που εμφανίζεται κανονικά στις ηλικίες μεταξύ 45 και 55 χρόνων.
Όταν η εμμηνόπαυση είναι πλήρης (αποκαλούμενη μετεμμηνόπαυση) και δεν είχατε περίοδο για 1 χρόνο, δεν υπάρχει πλέον κίνδυνος εγκυμοσύνης.

Τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης προκαλούνται από τις αλλαγές στα επίπεδα οιστρογόνων και προγεστερόνης. Οι ωοθήκες παράγουν λιγότερες τέτοιες ορμόνες με την πάροδο του χρόνου. Τα συγκεκριμένα συμπτώματα και πόσο σοβαρά είναι (ήπια, μέτρια ή έντονα) ποικίλλουν από γυναίκα σε γυναίκα.

Μια βαθμιαία μείωση των οιστρογόνων επιτρέπει γενικά στο σώμα σας να προσαρμοστεί βαθμιαία στις ορμονικές αλλαγές. Οι εξάψεις και η εφίδρωση είναι στη χειρότερη φάση τους στα πρώτα 1 - 2 χρόνια. Η εμμηνόπαυση μπορεί να διαρκέσει 5 ή και περισσότερα χρόνια.
Τα επίπεδα οιστρογόνων μπορούν να πέσουν ξαφνικά ως συνέπεια ορισμένων θεραπειών, όπως για παράδειγμα όταν αφαιρούνται χειρουργικά οι ωοθήκες (χειρουργική εμμηνόπαυση). Άλλα παραδείγματα είναι η χημειοθεραπεία και η θεραπεία του καρκίνου του μαστού με αντι-οιστρογόνα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, τα συμπτώματα μπορεί να είναι εντονότερα και να αρχίσουν πιο απότομα.

Ως αποτέλεσμα της πτώσης των ορμονικών επιπέδων, εμφανίζονται αλλαγές σε ολόκληρο το γυναικείο αναπαραγωγικό σύστημα. Τα τοιχώματα του κόλπου χάνουν την ελαστικότητά τους και λεπταίνουν. Ο κόλπος γίνεται μικρότερος. Οι λιπαντικές εκκρίσεις του κόλπου γίνονται υδαρείς. Ο εξωτερικός γεννητικός ιστός λεπταίνει. Αυτό ονομάζεται ατροφία του αιδοίου.


Συμπτώματα

Σε ορισμένες γυναίκες, η περίοδος διακόπτεται ξαφνικά. Συνηθέστερα, σταματά σταδιακά με την πάροδο του χρόνου. Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, οι περίοδοι γενικά έρχονται είτε συχνότερα από το κανονικό είτε αραιότερα. Αυτή η ανωμαλία μπορεί να διαρκέσει 1 - 3 χρόνια προτού τελικά παύσει εντελώς η εμμηνόρροια. Πριν από αυτό, ο κύκλος της περιόδου μπορεί να συντομευτεί και να έχει διάρκεια μόνο 3 εβδομάδων.

Τα κοινά συμπτώματα της εμμηνόπαυσης είναι:

• Ταχυκαρδίες
• Εξάψεις
• Νυχτερινή εφίδρωση
• Αναψοκοκκινίσματα
• Προβλήματα στον ύπνο (αϋπνία)

Άλλα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης μπορεί να είναι:

• Μείωση της σεξουαλικής επιθυμίας, ενδεχομένως μειωμένη ανταπόκριση στη σεξουαλική διέγερση
• Αφηρημάδα (σε μερικές γυναίκες)
• Ανωμαλίες στην περίοδο
• Μεταβολές ψυχολογικής διάθεσης που περιλαμβάνουν ευερεθιστότητα, κατάθλιψη και νευρικότητα
• Διαρροή ούρων
• Κολπική ξηρότητα και πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή
• Κολπικές μολύνσεις
• Πόνοι στις αρθρώσεις και αλλού
• Ανώμαλοι καρδιακοί παλμοί

Ενδείξεις και εξετάσεις

Εξετάσεις αίματος και ούρων μπορούν να χρησιμεύσουν για τη μέτρηση των αλλαγών στα επίπεδα των ορμονών που μπορεί να αποτελούν ενδείξεις για το πότε μια γυναίκα πλησιάζει στην εμμηνόπαυση ή έχει περάσει ήδη στην εμμηνόπαυση. Παραδείγματα τέτοιων εξετάσεων είναι:

• Οιστραδιόλη
• Θυλακιοτρόπος ορμόνη (FSH)
• Ωχρινοτρόπος ορμόνη (LH)

Η εξέταση της πυέλου μπορεί να δείξει μεταβολές στον βλεννογόνο του κόλπου που οφείλεται στα χαμηλά επίπεδα οιστρογόνων. Ο γιατρός μπορεί να σας κάνει και εξέταση οστικής πυκνότητας, αφού τα χαμηλά επίπεδα οστικής πυκνότητας συνδέονται με την οστεοπόρωση.


Θεραπεία

Η θεραπεία με ορμόνες μπορεί να είναι χρήσιμη εάν έχετε έντονα συμπτώματα όπως είναι οι εξάψεις, η νυχτερινή εφίδρωση, μεταπτώσεις ψυχολογικής διάθεσης ή κολπική ξηρότητα.

Συζητήστε λεπτομερώς με τον γιατρό σας την απόφαση να πάρετε ή όχι ορμόνες, ζυγίζοντας τους κινδύνους σε σχέση με τα πιθανά οφέλη. Δώστε ιδιαίτερη προσοχή στις πολλές επιλογές που υπάρχουν σήμερα εκτός από τη λήψη ορμονών. Κάθε γυναίκα είναι διαφορετική. Ο γιατρός σας πρέπει να γνωρίζει ολόκληρο το ιατρικό ιστορικό σας όταν εξετάζει την πιθανότητα ορμονικής θεραπείας.

Εάν έχετε μήτρα και αποφασίσετε να πάρετε οιστρογόνα, πρέπει να πάρετε και προγεστερόνη για να αποφύγετε τον καρκίνο του ενδομητρίου. Εάν δεν έχετε μήτρα, η προγεστερόνη δεν είναι απαραίτητη.

ΟΡΜΟΝΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Διάφορες σημαντικές μελέτες έχουν εξετάσει τα οφέλη για την υγεία και τους κινδύνους της θεραπείας ορμονικής υποκατάστασης, συμπεριλαμβανομένου του κινδύνου για καρκίνο του μαστού, έμφραγμα, εγκεφαλικό και θρόμβωση.

Οι τρέχουσες πρακτικές υποστηρίζουν τη χρήση ορμονικής υποκατάστασης για τη θεραπεία των εξάψεων. Συγκεκριμένες συστάσεις:

• Η θεραπεία μπορεί να αρχίσει μόνο σε γυναίκες που έχουν μπει πρόσφατα στην εμμηνόπαυση.
• Ορμονική θεραπεία δεν πρέπει να γίνεται σε γυναίκες που μπήκαν στην εμμηνόπαυση πριν από πολλά χρόνια.
• Το φάρμακο δεν πρέπει να λαμβάνεται για περισσότερα από 5 χρόνια.
• Οι γυναίκες που κάνουν ορμονική θεραπεία ανήκουν πιθανόν στην ομάδα χαμηλού κινδύνου για εγκεφαλικό, καρδιοπάθεια, θρόμβωση ή καρκίνο του μαστού.

Για να μειώσετε τους κινδύνους της ορμονικής θεραπείας με οιστρογόνα αλλά να αποκομίσετε τα οφέλη από τη θεραπεία, ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει:

• Χρήση θεραπευτικών αγωγών οιστρογόνων ή προγεστερόνης που δεν περιέχουν τη μορφή προγεστερόνης που χρησιμοποιείται στη μελέτη
• Χορήγηση χαμηλότερης δόσης οιστρογόνων ή διαφορετικής μορφής οιστρογόνα (για παράδειγμα, κολπική κρέμα αντί για χάπι)
• Συχνές και τακτικές εξετάσεις της πυέλου και τεστ Pap για την ανίχνευση τυχόν προβλημάτων όσο το δυνατό νωρίτερα
• Συχνές και τακτικές φυσικές εξετάσεις, συμπεριλαμβανομένης εξέτασης του στήθους και μαστογραφίας

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ
Διατίθενται φάρμακα που βοηθούν στις ψυχολογικές μεταπτώσεις, στις εξάψεις και σε άλλα συμπτώματα. Σε αυτά περιλαμβάνεται χαμηλή δοσολογία αντικαταθλιπτικών χαπιών όπως η παροξετίνη, η βενλαφαξίνη, η μπουπροπριόνη και η φλουοξετίνη, ή η κλονιδίνη που συνήθως χορηγείται για τον έλεγχο της υπέρτασης. Η γκαπαπεντίνη είναι επίσης αποτελεσματική για τις εξάψεις.


ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ
Το καλό νέο είναι ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να μειώσετε τα συμπτώματα που έχετε, χωρίς τη λήψη ορμονών:

• Να αποφεύγετε την καφεΐνη, το οινόπνευμα και τα πικάντικα φαγητά
• Να ντύνεστε ελαφρά
• Να καταναλώνετε προϊόντα σόγιας
• Να λαμβάνετε αρκετό ασβέστιο και βιταμίνη D είτε από τροφές ή/και από συμπληρώματα
• Να ασκήστε πολύ
• Να εκτελείτε καθημερινά τις ασκήσεις Κέγκελ για να ενισχύσετε τους μυς του κόλπου και της λεκάνης σας
• Να μάθετε να αναπνέετε βαθιά την ώρα που ξεκινάει μια έξαψη (δοκιμάστε να παίρνετε 6 αναπνοές ανά λεπτό)
• Να παραμείνετε σεξουαλικά ενεργή
• Να δείτε έναν ειδικό στον βελονισμό
• Να δοκιμάστε τεχνικές χαλάρωσης όπως η γιόγκα, το τάι τσι ή η περισυλλογή
• Να χρησιμοποιείτε λιπαντικά του κόλπου που έχουν βάση το νερό, όταν έχετε σεξουαλική επαφή

Επιπλοκές

Μπορεί να εκδηλωθεί αιμορραγία μετά την εμμηνόπαυση. Αυτή η αιμορραγία συνήθως δεν είναι ανησυχητική. Ωστόσο, ο γιατρός σας πρέπει πάντα να ελέγχει οποιαδήποτε αιμορραγία μετά την εμμηνόπαυση, επειδή μπορεί να αποτελεί ένα πρώτο σημάδι άλλων προβλημάτων, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου.

Τα μειωμένα επίπεδα οιστρογόνων συνδέονται επίσης με τα ακόλουθα μακροχρόνια αποτελέσματα:

• Απώλεια οστικής μάζας και ενδεχομένως οστεοπόρωση σε μερικές γυναίκες
• Μεταβολές στα επίπεδα χοληστερόλης και μεγαλύτερο κίνδυνο καρδιακών παθήσεων

Πότε να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας

Καλέστε τον γιατρό σας εάν:

• Έχετε σταγόνες αίμα από τον κόλπο μεταξύ των περιόδων
• Είχατε 12 διαδοχικούς μήνες χωρίς περίοδο και ξαφνικά ξεκινά κολπική αιμορραγία ή βλέπετε σταγόνες αίματος από τον κόλπο

Πρόληψη

Η εμμηνόπαυση είναι μια φυσική και αναμενόμενη φάση στη ζωή μιας γυναίκας και δεν πρέπει να εμποδίζεται. Ωστόσο, υπάρχουν τρόποι να μειωθούν ή και να εξαφανιστούν μερικά από τα συμπτώματά της.

Μπορείτε να μειώσετε τον κίνδυνο μακροχρόνιων προβλημάτων όπως η οστεοπόρωση και οι καρδιακές παθήσεις με τη λήψη των ακόλουθων μέτρων:

• Ελέγχετε την πίεσή σας, τη χοληστερίνη και άλλους παράγοντες κινδύνου για καρδιακές παθήσεις.
• Μην καπνίζετε. Το κάπνισμα μπορεί να προκαλέσει πρόωρη εμμηνόπαυση.
• Ακολουθείτε μια διατροφή χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά.
• Ασκήστε κανονικά. Οι λεγόμενες ασκήσεις αντίστασης ενισχύουν τα οστά και βελτιώνουν την ισορροπία.
• Εάν παρουσιάζετε πρόωρα σημάδια απώλειας οστικής μάζας, συζητήστε με τον γιατρό σας για τα φάρμακα που μπορούν να βοηθήσουν να ανακοπεί η περαιτέρω απώλεια.
• Παίρνετε ασβέστιο και βιταμίνη D.

Ορισμός

Ο καρκίνος του αιδοίου αναπτύσσεται πρωτοπαθώς στην περιοχή του αιδοίου, στο εξωτερικό μέρος του γυναικείου αναπαραγωγικού συστήματος. Σε αυτό περιλαμβάνονται τα χείλη του αιδοίου και η κλειτορίδα. Το αιδοίο συνέχεται στον κόλπο.


Εναλλακτικές ονομασίες

Καρκίνος στο περίνεο


Αίτια, επίπτωση, και παράγοντες κινδύνου

Ο καρκίνος του αιδοίου συχνότερα πρωτοεμφανίζεται στα χείλη του αιδοίου, τις δερματικές πτυχές έξωθεν του κόλπου. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να πρωτοεκδηλωθεί στην κλειτορίδα ή τους βαρθολίνειους αδένες, στα πλάγια του ανοίγματος του κόλπου.

Οι περισσότεροι καρκίνοι του αιδοίου προέρχονται από πλακώδη κύτταρα του δέρματος. Οι υπόλοιπες μορφές ταξινομούνται ως ακόλουθα:

• αδενοκαρκίνωμα
• καρκίνωμα εκ βασικών κυττάρων
• μελάνωμα
• σάρκωμα

Ο καρκίνος του αιδοίου είναι σχετικά σπάνιος. Το ακριβές του αίτιο παραμένει άγνωστο. Μια σεξουαλικώς μεταδιδόμενη νόσος, όπως ο ιός των θηλωμάτων στον άνθρωπο (HPV λοίμωξη ή κονδυλώματα) ενδέχεται να παίζει κάποιον ρόλο.
Ο καρκίνος του αιδοίου συνήθως εμφανίζεται μετά την εμμηνόπαυση, τυπικά σε γυναίκες ηλικίας 50 ετών ή και μεγαλύτερες. Ωστόσο το 15% των περιπτώσεων αφορούσε σε γυναίκες ηλικίας 40 ετών ή νεότερες.

Στους παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνονται:

• σακχαρώδης διαβήτης
• υψηλή αρτηριακή πίεση
• ιστορικό καρκίνου στον τράχηλο ή τον κόλπο
• λοίμωξη από HPV
• σύφιλη
• παχυσαρκία

Γυναίκες ασθενείς που πάσχουν από μια κατάσταση γνωστή ως κολπική ενδοεπιθηλιακή νεοπλασία (VIN) αντιμετωπίζουν υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν διηθητικό καρκίνο του αιδοίου. Ωστόσο, οι περισσότερες περιπτώσεις VIN δεν οδηγούν σε καρκίνο.


Συμπτώματα

• τοπικός κνησμός, πόνος, καύσος, αιμορραγία
• δυσπαρευνία
• δυσουρία
• έλκος, διόγκωση ή ύπαρξη μάζας στο αιδοίο: συνήθως στα μείζονα χείλη ή οπουδήποτε άλλη περιοχή του αιδοίου
• ασυνήθιστη οσμή

Σχεδόν το 20% των γυναικών με καρκίνο του αιδοίου δεν εμφανίζουν συμπτώματα.


Σημεία και συμπτώματα

Οι ακόλουθες μέθοδοι χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση του καρκίνου του αιδοίου:

• βιοψία
• εξέταση της πυέλου για την αναζήτηση αλλοιώσεων του δέρματος

Θεραπευτική αντιμετώπιση

Η θεραπεία περιλαμβάνει χειρουργική παρέμβαση για την αφαίρεση των καρκινικών κυττάρων. Σε περίπτωση που ο όγκος είναι μεγάλος σε μέγεθος (περισσότερο από 2 cm) ή παρουσιάζει σημαντική διήθηση του δέρματος, ενδέχεται να αφαιρεθούν επιπλέον οι βουβωνικοί λεμφαδένες.
Ακτινοθεραπεία, με ή χωρίς χημειοθεραπεία, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση αιδοιϊκών καρκίνων που υποτροπιάζουν .


Πρόγνωση

Οι περισσότερες γυναίκες με καρκίνο του αιδοίου που έχουν διαγνωσθεί και αντιμετωπισθεί σε πρώιμο στάδιο, έχουν καλή εξέλιξη. Ωστόσο, η έκβαση της νόσου εξαρτάται από το μέγεθος του όγκου, τον ιστολογικό του τύπο, και το ενδεχόμενο διασποράς του.


Επιπλοκές

Οι επιπλοκές ενδέχεται να περιλαμβάνουν:

• διασπορά του καρκίνου σε άλλες περιοχές του σώματος
• ανεπιθύμητες ενέργειες της ακτινοβολίας, του χειρουργείου, ή της χημειοθεραπείας.

Πότε να απευθυνθείτε στον ιατρό σας

Επικοινωνήστε με τον ιατρό σας αν εμφανίσετε οποιοδήποτε από τα ακόλουθα συμπτώματα για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των δύο εβδομάδων:

• τοπικός ερεθισμός
• μεταβολή στο χρώμα του δέρματος
• ελκωτική βλάβη στο αιδοίο

Πρόληψη

Η εφαρμογή μεθόδων ασφαλούς σεξ μπορεί να ελαττώσει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του αιδοίου. Σε αυτές περιλαμβάνεται η χρησιμοποίηση προφυλακτικών για την προστασία από σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα.

Ένα νέο εμβόλιο είναι διαθέσιμο για την προφύλαξη από ορισμένες μορφές HPV λοίμωξης. Αυτό έχει λάβει έγκριση για την πρόληψη του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας και των προκαρκινωματωδών αλλοιώσεών του. Επίσης, ενδέχεται να προστατεύει από άλλες μορφές καρκίνου που σχετίζονται με τον HPV, όπως ο καρκίνος του αιδοίου. Το εμβόλιο χορηγείται σε νεαρά κορίτσια πριν την έναρξη της σεξουαλικής τους δραστηριότητας, και σε έφηβες ή ενήλικες γυναίκες μέχρι την ηλικία των 26 ετών.